Odsiecz wiedeńska


Odsiecz wiedeńska ( Wiktoria wiedeńska)

podręcznik, str. 252-253

1. Przyczyny udziału wojsk polskich w odsieczy Wiednia 12 IX 1683 r. :

  1. atak wojsk tureckich ( 100 tys.) pod wodzą wezyra Kara Mustafy na Wiedeń

  2. prośby cesarza Leopolda I Habsburga o pomoc krajów europejskich, w tym Rzeczypospolitej ( szlachta i Kościół domagała się rozprawy z Turcją)

cesarz Leopold do Sobieskiego

Nie tyle oczekujemy wojsk Waszej Królewskij Mości, ile osoby waszej, pewni, że osoba wasza królewska na czele naszych wojsk i imię wasze, tak groźne dla wspólnych nieprzyjaciół, same zapewnią mu klęskę.

  1. dylemat króla Sobieskiego: pomóc Habsburgom ( choć 10 lat wcześniej nie pomogli Rzeczypospolitej) czy wzmocnić siłę Turcji ( realnie mogła zdobyć Wiedeń, a potem ruszyć na Polskę)

  2. sojusz antyturecki Rzeczypospolitej i Habsburgów 1683

  3. udział wojsk polskich ( hetmani litewscy skłóceni z królem grabili Słowację) w odsieczy wiedeńskiej 12 IX 1683

2. Wiktoria wiedeńska 12 IX 1683: ostatnie wielkie zwycięstwo oręża polskiego Rzeczypospolitej szlacheckiej

  1. udział 21 tys. wojsk koronnych w walkach o Wiedeń ( zmobilizowano siły 40 tys., reszta wojsk strzegła granic kraju)

  2. siły sprzymierzonych: 27 tys. Austria, 30 tys. wojsk krajów niemieckich i 152 działa

  3. dowództwo sił sprzymierzonych- Jan III Sobieski i książę Karol Lotaryński

  4. siły tureckie: około 90 tys., dowódca wezyr ( premier , dowódca wojsk) Kara Mustafa, w tym 20 tys. janczarów ( doborowa piechota turecka), wielki wezyr nie przygotował się należycie do bitwy: pod Wiedniem zostawił doborowe oddziały oblegające stolicę Austrii, braki w wyżywieniu armii,

  5. przebieg bitwy: