Scenariusz pasowania na ucznia

Beata Chrząstek - nauczyciel kształcenia zintegrowanego
Szkoła Podstawowa nr 30 w Częstochowie

WSTĘP

Organizowanie imprez szkolnych jest przedsięwzięciem bardzo trudnym. Nauczyciele wiecznie poszukują nowych, ciekawych scenariuszy, które byłyby atrakcyjne, nie tylko dla występujących, ale przede wszystkim dla oglądających. Mam nadzieję, że proponowany scenariusz spełni właśnie te warunki. W przypadku tego scenariusza pierwszoklasiści wcielają się w role rycerzy, którzy muszą wykazać się wiedzą i umiejętnościami, aby móc należeć do „Królestwa Mądrości”. Role: Króla, Królowej, Księżniczki i Rycerza można powierzyć uczniom klas starszych IV - ej lub VI - ej. Zamieszczone w scenariuszu wiersze są związane z treściami programowymi języka polskiego dla klas młodszych. Zapoznają uczniów z bogatą i różnorodną poezją dziecięcą, uwrażliwiają na piękno ojczyzny, mówią o obowiązkach i zabawie jaka je czeka w szkole.

Uroczystość przeprowadzona przeze mnie na podstawie tego scenariusza bardzo się wszy -

stkim podobała. Dzieci podczas występu świetnie się bawiły, pragnęły jak najlepiej „zdać egzamin” przed królewską rodziną. Moment pasowania na rycerzy - uczniów był ogromnym przeżyciem i dał dzieciom wiele radości, satysfakcji i wiary we własne siły, a mnie udowodnił celowość tego rodzaju imprez.

RYCERZ czyta głośno:

My, mieszkańcy Króla Krainy Mądrości witamy zebranych na zamku gości. Witamy rodziców, pedagogów, koleżanki i kolegów oraz pierwszoklasistów.Jak stary obyczaj każe wszyscy uczniowie tworzą, jedną, rycerską drużynę, która pomaga sobie w kłopotach wspólnie się cieszy z sukcesów. Czy chcecie należeć do tej drużyny?

WSZYSCY: Chcemy.

PIERWSZAK: My tu przyszliśmy pierwszy raz

Pierwszaki. Zupełnie nowi.

Niepewnie wchodzi każdy z nas,

Przygląda się sąsiadowi.

Ten także nowy. Tak jak ja.

Może się z nim zaprzyjaźnię?

Gdy idą pierwszaki dwa

Od razu robi się raźniej.

PIERWSZAK: Po raz pierwszy idziemy do szkoły,

pożegnaliśmy zabawki przedszkola …

Czy jest wśród nas może ktoś taki,

co w przedszkolu pozostać by wolał?

A w szkole na nas czeka rzecz nowa: obowiązek.

I co raz mniej zabawek, i coraz więcej książek.

I choć może trudniejsze będą następne nasze lata,

otworzy nam się wielka, ciekawa księga świata.

PIOSENKA: Pierwszak

RYCERZ zapowiada: Król królowa Krainy Mądrości.

(Uczniowie wykonują ukłon w kierunku przybyłych. Król i królowa zasiadają na tronach)

KRÓL: Witam przybyłych na zamek gości. Widzę wielu młodych rycerzy, którzy chcą zostać moimi poddanymi.

KRÓLOWA: Ale zanim to nastąpi, musicie wykazać się wiedzą i umiejętnościami. Teraz będę zadawała pytania, a wy postarajcie się dobrze na nie odpowiedzieć.

Kto ty jesteś? Polak mały

Jaki znak twój? Orzeł biały.

Gdzie ty mieszkasz? Między swymi.

W jakim kraju? W polskiej ziemi.

Czym ta ziemia? Mą ojczyzną.

Czym zdobyta? Krwią i blizną.

Czy ją kochasz? Kocham szczerze.

A w co wierzysz? W Polskę wierzę.

KRÓL: A co wy wiecie o Polsce?

PIERWSZAK: Piękna jest nasza ziemia,

Przejrzysty nad nią błękit.

Piękna jest nasza mowa

i pieśni, i piosenki.

Piękna jest nasza Wisła

od gór dalekich do morza.

Piękne są nasze dęby,

topola, sosna i brzoza.

Piękna jest nasza szkoła

i piękna zieleń boiska.

Strumień jest piękny i łąka,

i zboża fala złocista

I piękna jest Warszawa

w blasku neonów i okien,

I szybki lot odrzutowca,

co ginie pod obłokiem.

Piękny jest Biały Orzeł

Piękna jest biel i czerwień

Piękna nasza Ojczyzno,

kochać będziemy cię wiernie.

KRÓLOWA: Czego uczycie się szkole?

PIERWSZAK: Od tego historia się zaczyna,

że była sobie plastelina.

A dalej - jak to w bajce są wróżki -

były sobie paluszki.

Paluszki szast - prast, fiki - miki,

zaczęły lepić zwierzątka i ludziki.

A potem, już nie wiadomo z jakiej przyczyny,

wszystko w szkole było z plasteliny.

PIERWSZAK: Raz literki w abecadle chciały się zabawić

i kłóciły się zajadle jak by się ustawić.

A krzyczało: chcę być pierwsze!

Ale B nie chciało,

C i D zgubiły wiersze,

E pod stół zleciało.

O toczyło się, toczyło,

aż w kałamarz wpadło.

Tak o miejsca się kłóciło całe abecadło.

Nagle słychać głosik Anki:

„Cicho mi w tej chwili!

Marsz literki do czytanki,

jak was ustawili!”

PIERWSZAK: Również liczyć się uczymy - to rzeczy ciekawe.

Są dwa misie, trzy skakanki, to razem pięć zabawek.

Jeden słoń jest, dwa niedźwiedzie, cztery małe koty. Czego tutaj jest

Najwięcej? Dowiemy się o tym. Jeden, dwa, i trzy i cztery, i tak do

Dziesięciu. Dodajemy, rachujemy, liczymy w pamięci.

PIOSENKA: Mam siedem lat.

KRÓL: Czy wiecie jak należy zachowywać się w szkole?

WSZYSCY: WIEMY!

PIERWSZAK: Nigdy się nie bił z chłopcami,

nie ciągnął dziewcząt za warkocze,

na spacer chodził z rodzicami

i uczył się przez cały roczek.

„Przepraszam” - mówił i - „dziękuję”,

nogi przed spaniem mył codziennie

z klasówek nigdy nie miał dwójek

i wiersze deklamował pięknie.

Nie „ściągał” i nie podpowiadał,

nie hałasował, siedział prosto,

nie mówił: - „…znowu tyle zadał!” -

a w domu nie kłócił się z siostrą.

Jadł chętnie kaszę, pijał tran,

okładał książki i zakręcał kran,

przyszywał sobie sam guziki!

Przed kolegami się nie chwalił,

Robił gazetki, śpiewał w chórze,

jak było chłodno - nosił szalik

i nie przechodził przez kałuże.

Nie ślizgał się po korytarzach

Stawał w szeregu, chodził w parach,

wszystkich śniadaniem swym obdarzał

i nigdy nie był na wagarach.

- Jak się nazywa? - zapytacie.

- Ten chłopiec zwie się ideałem,

lecz muszę wyznać wam otwarcie:

nigdy takiego nie widziałem.

KRÓLOWA: Kochani rycerze mam do was prośbę. Nauczcie moją córkę

Księżniczkę jak bezpiecznie przechodzić przez jezdnię.

PIERWSZAK: Słuchaj młody przyjacielu i uważnie weź do serca

To, co teraz ci powiemy, kiedy zbliżasz się do przejścia.

Zawsze zmysły wytęż swoje, gdy się zbliżasz już do przejścia,

wtedy na pewno unikniesz nawet drobnego nieszczęścia.

Najpierw odwróć głowę w lewo, by upewnić się czy można,

Potem w prawo - nic nie jedzie - przechodzimy - lecz ostrożnie.

Gdy jest świetlne skrzyżowanie na zielonym świetle przechodź,

Gdy czerwone światło widzisz, nigdy na jezdnię nie wchodź.

Bo kto tego nie przestrzega to są potem przykre skutki

- pogotowie - gips - na nodze czy człek duży, czy malutki.

PIOSENKA: Na skrzyżowaniu.

KRÓL: Dziękujemy wam rycerze. Wykazaliście się bogatą wiedzą. Znacie symbole

narodowe, przepisy ruchu drogowego, obowiązki uczniów. Umiecie ładnie śpiewać i

recytować wiersze.

KRÓLOWA: Uważam że, gotowi jesteście do złożenia ślubów.

RYCERZ: Do ślubowania! (R. czyta tekst fragmentami, który powtarzają pierwszoklasiści).

Ślubuję być dobrym Polakiem.

Będę dbał o dobre imię swej klasy i szkoły

Będę się w szkole uczył, jak kochać swoją Ojczyznę

I jak dla niej pracować kiedy dorosnę.

RYCERZ: Po ślubowaniu!

KRÓL: Proszę Pana .dyrektora, aby zechciał pasować was na uczniów.

Materiały:

1. Władysław Bełza - Katechizm polskiego dziecka.

2. Władysław Broniewski - Literki.

3. Wincenty Faber - Księga.

4. Czesław Janczarski - Piękna jest nasza ziemia.

5. Anna Kamieńska - Plastelina.

6. Zbigniew Lengren - Kto to może być?

7. Hanna Łochocka - My tu przyszliśmy.

1

---