Kościół: jeden, święty, powszechny, apostolski

Cele lekcji

Uczeń powinien:

• wiedzieć, jakie są cechy charakterystyczne Kościoła;

• rozumieć znaczenie przymiotów Kościoła;

• wiedzieć, co to jest ekumenizm.

Metody:

metoda zdań niedokończonych, rzeźba, pogadanka, pokaz, miniteatr, drama, praca z podręcznikiem

Środki dydaktyczne:

plansze z zapisanymi cechami Kościoła, podręcznik ucznia, Pismo Święte

Przebieg lekcji

1. Katechezę rozpoczynamy od zabawy w niedokończone zdania. Pokazujemy długopis i prosimy uczniów, by podali jego cechy, np.:

Długopis jest... (czarny, cienki, plastikowy, ...)

Wskazujemy na stół, mówiąc:

Stół jest... (drewniany, twardy,...) Kontynuujemy zabawę przez chwilę.

2. Katecheta podsumowuje:

Te wszystkie określenia, które wymienialiście nazywamy cechami;

one pozwalają odróżnić jeden przedmiot od drugiego. I nikt na pewno nie pomyli (katecheta daje przykład z klasy) Jasia i Kuby, ponieważ Jasiu jest niski i ma niebieskie oczy, a Kuba jest wysoki i ma oczy ciemne. Kościół też posiada specjalne cechy. {Katecheta rozwiesza 4 plansze. Każda plansza zawiera określenie jednego przymiotu Kościoła).

JEDEN ŚWIĘTY POWSZECHNY APOSTOLSKI

O podejście do każdej z plansz prosimy troje uczniów (razem dwanaścioro uczniów), zaś jednego ucznia z klasy wybieramy do odczytania z podręcznika znaczenia poszczególnych cech Kościoła:

-Kościół jest jeden, bo jeden jest Bóg w Trzech Osobach... Uczniowie stojący pod tablicą, z napisem „jeden", także pozorują rzeźbę, np.: stoją, trzymając się za ręce;

- Kościół jest światy, bo Chrystus jako Głowa i założycie] jest święty... Uczniowie stojący przy planszy z napisem „święty" na podstawie zasłyszanego fragmentu tekstu pozorują rzeźbę, np.: stoją

z uniesionymi ku górze rękoma;

- Kościół jest powszechny (katolicki), ho głosi Ewangelię wszystkim ludziom... Uczniowie stojący pod tablicą z napisem „powszechny" wychodzą w kierunku siedzących w klasie i przyciągają ich do siebie w kierunku tablicy z napisem „powszechny";

- Kościół jest apostolski, bo został zbudowany na fundamencie Apostołów... Uczniowie pozorują obmyśloną przez siebie rzeźbę.

3. Katecheta odczytuje stojącym przy tablicy uczniom fragmenty z Ewangelii według świętego Mateusza (Mt 16, 17-18) i z Listu świętego Pawła do Efezjan (Ef 4, 4-6). Po przeczytaniu objaśnia;

Na początku było was dwunastu. Chrystus też założył Kościół na fundamencie dwunastu Apostołów. Oni byli jednym Ciałem i jednym Duchem. Wypełniając misyjny nakaz Chrystusa, wyszli, aby głosić Ewangelię wielu ludziom. Ci dzięki nauczaniu Apostołów uwierzyli w Chrystusa i przyszli do Kościoła. Wy też wyszliście po swoich kolegów siedzących w ławkach. W ten sposób Kościół stawał się coraz liczniejszy.

4. Dalej katecheta zauważa: jakieś nieporozumienie powoduje rozbicie grupy i jej rozłam. Tak też bywało i w historii Kościoła. Rozłam w Kościele określany jest terminem „schizma". Największe rozłamy w historii chrześcijaństwa to:

- schizma wschodnia w 1054 roku (podział na kościół łaciński i prawosławie);

-schizma zachodnia w 1517 roku (wystąpienia Marcina Lutra rozłam w Kościele zachodnim).

5. Na tym etapie katechezy uczniowie wracają do swoich ławek.

6. Katecheta odczytuje fragment Dekretu o ekumenizmie:

„W tym okazała się miłość Boża ku nam, że Bóg Ojciec zesłał na świat Syna swego jednorodzonego, by stawszy się człowiekiem, odrodził przez odkupienie cały rodzaj ludzki i zgromadził go w jedno”.

7. Katecheta pyta uczniów, czy słyszeli o tygodniu modlitw o jedność chrześcijan, i wyjaśnia wolę Boga, abyśmy byli jednością. Chrystus chciał jednego tylko Kościoła. W XX wieku przypomniał to Kościół w nauczaniu Soboru Watykańskiego II. Dlatego ludzie pragnący wypełnić wolę Boga dążą do zjednoczenia wszystkich chrześcijan w jednej owczarni. Tę dążność nazywa się ekumenizmem.

8. Rozmowa z uczniami;

• Jak ja mogę przyczynić się do budowania jedności?

9. Katechezę kończymy słowami modlitwy o jedność chrześcijan (blok refleksyjny).

1

---