Optymalizacja Windows 7 - plik wymiany

W celu zmiany konfiguracji pamięci wirtualnej postępujemy zgodnie z instrukcją poniżej.

Klikamy prawym przyciskiem myszy na `Komputer', (jeżeli nie mamy ikony `Komputer” na pulpicie klikamy Menu Start i szukamy `Komputer' )   z menu które nam się rozwinie wybieramy Właściwości

Wybieramy “Zaawansowane ustawienia systemu”

Przechodzimy na  kartę “Zaawansowane” - Wydajność i klikamy “Ustawienia”

przechodzimy na kartę “zaawansowane” i klikamy na przycisk ” Zmień”

Odznaczamy  “ptaka”  przy ustawieniu “Automatycznie zarządzaj rozmiarem pliku stronicowania dla wszystkich dysków”.

Zaznaczamy “Bez pliku stronnicowania”  i klikamy na “Ustaw”

zatwierdzamy zmiany przyciskiem OK.  Zostaniemy poproszeni o ponowne uruchomienie komputera.

Od tego momentu pamięć stronnicowania nie będzie przetrzymywana na dysku.

Jeżeli zauważymy niestabilną pracę komputera przywracamy ustawienia domyślne które mieliśmy.

Oczywiście niektórzy z nas uznają inna zasadę… jak wiadomo wszystko ma swoje plusy i minusy.

Użytkownicy, którzy chcą korzystać z pamięci wirtualnej w  celu optymalizacji, warto zmienić ustawienia pliku wymiany na inny dysk (oczywiście o ile posiadamy).  Dlaczego ?.  Dysk, na którym mamy zainstalowany system, delikatnie mówiąc non stop ma coś do “roboty”.  W celu przyspieszenia pracy komputera warto ustawić plik wymiany na mniej obciążony dysk. Jaka wartość pamięci wirtualnej powinna być optymalna ? był o tym oddzielny post.

Plik wymiany systemu Windows

to inaczej wirtualna pamięć RAM znajdująca się na dysku twardym w postaci jednego, dużego pliku pagefile.sys. Kiedy brakuje miejsca w pamięci operacyjnej, system zaczyna przechowywać coraz więcej danych na dysku w pliku wymiany. Czasami jednak mimo dostępnej pamięci RAM, wykorzystanie pliku wymiany jest duże, gdyż niektóre programy są tak zaprojektowane, aby wykorzystywać pamięć wirtualną niezależnie od ilości pamięci operacyjnej. Plik wymiany od wielu edycji systemu Windows budzi dyskusje na temat jego prawidłowego skonfigurowania. Ponieważ obecnie najczęściej twierdzi się, że plik wymiany powinien mieć dość ściśle określoną wielkość i znajdować się najlepiej na osobnej partycji, w dalszej części artykułu zobaczymy, jak go tam umieścić i poprawnie skonfigurować. Należy wspomnieć, że przy ustawieniach domyślnych, Windows przy każdym uruchomieniu systemu tworzy na nowo plik wymiany i ewentualnie rozszerza jego wielkość w zależności od potrzeb. Wszystko brzmi dość optymistycznie, niestety jednak, gdy plik wymiany zajmuje coraz więcej miejsca, zaczyna zabierać różne fragmenty przestrzeni dyskowej, a gdy skończy się na nim jednolita duża przestrzeń, plik wymiany staje się coraz bardziej pofragmentowany, co wpływa niekorzystnie na jego wydajność. Zobaczmy zatem, jak skonfigurować go w systemie Windows 7.

Zanim przystąpimy do ewentualnych zmian, należy przeprowadzić wnikliwe obserwacje obciążenia systemu. Potrzebny do tego będzie program diagnozujący wykorzystanie pliku wymiany (wiele pakietów oprogramowania diagnostycznego oferuje taką funkcję). Uruchamiamy go i korzystamy z komputera tak, jak zwykle - piszemy teksty w edytorze tekstu, obrabiamy grafikę, surfujemy po stronach WWW itd. Po kilku godzinach nieprzerwanej pracy, plik wymiany będzie już dość obszerny - zanotujmy jego maksymalne wykorzystanie. Teraz przejdźmy do konfiguracji pliku wymiany. Klikamy prawym przyciskiem myszki ikonę Komputer i wybieramy Właściwości. Na pasku po lewej stronie klikamy odnośnik Zaawansowane ustawienia systemu. Następnie w sekcji Wydajność klikamy przycisk Ustawienia i przechodzimy na zakładkę Zaawansowane. Na dole okna znajdziemy sekcję Pamięć wirtualna, w której klikamy przycisk Zmień.

Domyślnie ustawiona jest opcja Automatycznie zarządzaj rozmiarem pliku wymiany dla wszystkich dysków. Jeżeli jednak chcemy zmienić ustawienia, odznaczamy tą opcję i klikając na poszczególne ikony partycji w okienku decydujemy, ile pamięci ma zostać przeznaczonej dla danej partycji. Często spotkać możemy się z opiniami, że plik wymiany powinien znajdować się na oddzielnej partycji, przeznaczonej tylko dla niego. Jeśli chcemy skorzystać z takiego rozwiązania, wyłączamy plik wymiany na innych partycjach zaznaczając dla nich Brak pliku stronicowania, a dla partycji przeznaczonej specjalnie na plik wymiany zaznaczamy Rozmiar niestandardowy i wpisujemy odpowiednie wartości w okienkach Rozmiar początkowy i Rozmiar maksymalny. Jakie wartości? No właśnie, tu pojawia się cały problem. W wypadku oddzielnej partycji, powinna być ona cała przeznaczona na plik wymiany, zatem jego rozmiar w obu tych polach powinien być taki sam, jak partycji. A jaką partycję powinniśmy mieć utworzoną? Zobaczmy na wartość wykorzystania pamięci wirtualnej, jaką zapisaliśmy przy obserwacjach. Wielkość partycji z plikiem wymiany powinna być o 20-50% większa, niż maksymalne wykorzystanie pliku wymiany na wypadek, gdyby w jakimś momencie wzrosło zapotrzebowanie na zasoby (gdy w systemie zabraknie zarówno pamięci RAM jak i pamięci wirtualnej, grozi nam pojawienie się tzw. niebieskiego "ekranu śmierci" i utrata niezapisanych danych, nad którymi pracowaliśmy). Im więcej pamięci RAM w komputerze, tym mniej potrzeba „nadwyżki” w pliku wymiany. Jeśli natomiast zdecydujemy na przechowywanie pliku wymiany na partycji systemowej, zaznaczamy ją i wybieramy dla niej opcję Rozmiar niestandardowy. Teraz rozmiary początkowy i maksymalny mogą być nieco luźniej powiązane - Rozmiar początkowy może stanowić od 75 do 100 procent zanotowanego maksymalnego wykorzystania pliku wymiany, natomiast Rozmiar maksymalny możemy ustawić na 125-150% maksymalnej wartości wykorzystania. Po wpisaniu wartości klikamy Ustaw i restartujemy komputer zgodnie z sugestią systemu Windows 7. Nowe wartości obowiązywać będą od ponownego uruchomienia komputera.

Pamiętajmy, że dla każdego komputera wartości te będą wyglądać inaczej i wcale nie jest powiedziane, że uda nam się polepszyć wydajność systemu. Zatem jeżeli nie mamy ochoty na eksperymenty, zostawmy wartości domyślne.

---