Połączenie z Internetem
GNU/Linux jest systemem sieciowym. Został w zamyśle zaprojektowany jako sieciowy i jest przygotowany do radzenia sobie z wieloma modelami sieci. To co jest korzystne dla serwerów, potrafi być czasami prawdziwym utrapieniem dla desktopów. Większość dystrybucji Linuksa w mniejszym lub większym stopniu wymaga połączenia z Internetem (przynajmniej od czasu do czasu), żeby normalnie funkcjonować. Nowi użytkownicy mogą czuć się zagubieni w Linuksie bez połączenia internetowego również dlatego, że większość wiedzy (dotyczącej rozwiązania ich problemów) znajduje się… w Internecie. Uzyskanie połączenia internetowego jest pierwszym krokiem do przejścia na GNU/Linux, więc zajmiemy się tym zagadnieniem ze szczególną troską.
Interfejsy sieciowe
Każdy adapter sieciowy w GNU/Linux, w momencie aktywowania, posiada przypisaną sobie nazwę interfejsu. Domyślnymi nazwami interfejsów są:
eth0 - dla pierwszego interfejsu sieciowego (zazwyczaj karta ethernetowa),
ppp0 - interfejs dial-up (dostęp wdzwaniany) (dla różnych modemów jak DSL, GPRS, softmodemów, itd.),
wlan0 - dla adapterów bezprzewodowych.
Te nazwy są symboliczne i mogą być zastąpione dowolnymi innymi. Wyżej wymienione są domyślne w większości dystrybucji. Lista wykrytych w danym momencie adapterów sieciowych wraz z przypisanymi im interfejsami jest dostępna po wydaniu następującej komendy:
ifconfig
Dla tych, dla których brzmi ona znajomo - tak, to jest odpowiednik windowsowej komendy ipconfig /all.
http://jakilinux.org/pierwsze-kroki/