Na jedną panią Nie dziwna to u mnie, pani, Że cię kto zna, ga - lante wspomina; Doglądasz bydła, przędziwa, Przy tym wolisz szklankę pi - gwów usmażyć. Przyznać ci, jak aptekarce, Że umiesz wysuszyć gar – garyzmy. Przy stoleć to nie nowina Że ci nie nastarczą wi - dełek rozbierać. Skąd kiedy w taniec podskoczysz, Pewnie się zato – nie powstydzisz. Nie mierzi cię gość życzliwy, A mąż patrząc dobrze ży – je z tobą Zwłaszcza gdy kto nieubogi Wyjednasz mężowi ro – czną intratę, Nawet przed chudym pachołkiem Nie pysznaś swoim nado – bnym ukłonem. Więc to dziwna, ze cię chwalą A gdzie indziej takie pa – nie kanonizują. 724