Electric Light Orchestra[edytuj]

Electric Light Orchestra
ELO podczas koncertu w 1978 w Oslo
Rok założenia	1970
Rok rozwiązania	2001
Pochodzenie	Wielka Brytania
Gatunek	rock symfoniczny, rock, rock progresywny^[1], pop rock,electronica
Aktywność	1970–1987 2000–2001
Wytwórnia płytowa	BMG, Sony, Epic, Jet, EMI,United Artists, Columbia
Powiązania	The Move, Traveling Wilburys, The Idle Race

Zespół koncertujący w 1981 r.

Electric Light Orchestra – brytyjska grupa rockowa działająca w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku. Muzyka zespołu była różnorodna stylistycznie i podlegała zmianom zależnym od panującej aktualnie mody: poczynając od rocka progresywnego, poprzez wyraźne wpływy disco w środkowym etapie, aż po synth pop w ostatnim okresie działalności. W krajach anglosaskich nurt ten określa się mianem "mainstream rock". Była bogata brzmieniowo i wykorzystywała szerokie i nietypowe dla rocka instrumentarium, między innymi instrumenty smyczkowe jako wiodące. W latach siedemdziesiątych zespół zaliczany był do czołowych grup rockowych i zdobył olbrzymią popularność. Rozpadł się, gdy jego lider Jeff Lynne postanowił poświęcić się działalności producenckiej i promocyjnej.

Grupa reaktywowała się bez udziału Lynna i bez jego zgody na używanie oryginalnej nazwy jako Electric Light Orchestra Part Two. Wydała dwa albumy, które nie spotkały się z wielkim zainteresowaniem.

Sam Lynne wydał jeszcze w 2001 roku album Zoom, formalnie będący produkcją zespołu ELO.

Spis treści

  [ukryj] 

• 1 Historia

• 2 Skład

• 3 Dyskografia

  • 3.1 Albumy studyjne

  • 3.2 Albumy kompilacyjne

  • 3.3 Albumy koncertowe

  • 3.4 Wydawnictwa wideo

• 4 Przypisy

Historia[edytuj | edytuj kod]

Tę sekcję należy dopracować zgodnie z zaleceniami edycyjnymi: rozwinąć i podać źródła. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się na stronie dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości prosimy usunąć szablon {{Dopracować}} z kodu tego artykułu.

Początek istnienia datuje się na rok 1970, kiedy rozpadł się zespół The Move. Jeff Lynne (gitara) postanowił stworzyć nowy zespół, którego brzmienie oparte byłoby na instrumentarium rockowo-symfonicznym. Do projektu dołączyli: Roy Wood (gitara basowa) i Bev Bevan (perkusja) – obaj z The Move. Do grupy przyjęto też Billa Hunta (instrumenty klawiszowe) i Steve'a Woolama (wiolonczela, skrzypce). W takim składzie ze śpiewającym Lynne'm i Woodem grupa nagrała album The Electric Light Orchestra (w USA pod tytułem No Answer). Album został ciepło przyjęty przez krytykę i osiągnął spory sukces komercyjny. Grupa jednak była dopiero na etapie poszukiwania własnego stałego stylu, a poza tym elegancki i szlachecki charakter Lynne'a, oraz jego poetyckie teksty łączone z fantazyjną muzyką kłóciły się z obscenicznym charakterem Roya Wooda.

W międzyczasie z grupy odszedł Woolam, a na jego miejsce weszli Mike Edwards (wiolonczela), Colin Walker (wiolonczela) i Wilfred Gibson (skrzypce). Ponadto w trakcie nagrywania nowego albumu odeszli Roy Wood i Bill Hunt, a ich miejsca zajęli odpowiednio Mike de Albuquerque i pianista Richard Tandy. Od tego momentu ELO wykształciło charakterystyczne, symfoniczne brzmienie. Nowy albumELO 2, (Electric Light Orchestra II – tytuł w USA), pomimo iż uzyskał zbliżone do ELO I wyniki sprzedaży został nisko oceniony przez krytykę, co przełożyło się na wyniki na listach przebojów.

Do największych przebojów ELO należały: 10538 Overture, Can't Get It Out of My Head, Evil Woman, Four Little Diamonds, Strange Magic, Telephone Line, Livin' Thing, Shine a Little Love, Don't Bring Me Down, Rock'n'roll Is King, Hold On Tight, Here Is the News orazcover piosenki Chucka Berry'ego Roll Over Beethoven. Dyskografię uzupełniają: wydawnictwo dokumentujące koncert w kalifornijskimmieście Long Beach (1974) oraz soundtrack do filmu Xanadu z 1980 roku, którego 2. część jest autorstwa Lynne'a, zaś 1. część (zaśpiewana przez Olivię Newton-John) – Johna Farrara.

Skład[edytuj | edytuj kod]

• Jeff Lynne – śpiew, chórek, gitara elektryczna, gitara basowa, instrumenty klawiszowe, perkusja, wiolonczela, producent, autor tekstów, kompozytor i aranżer (1970-1986)

• Roy Wood – śpiew, gitara, gitara basowa, wiolonczela, klarnet, fagot, obój, perkusja, producent, autor tekstów, kompozytor i aranżer (1970-1972)

• Bev Bevan – perkusja, instrumenty perkusyjne, chórek (1970-1986)

• Richard Tandy – instrumenty klawiszowe, chórek, gitara basowa, aranżer (1972-1986)

• Kelly Groucutt – gitara basowa, śpiew, chórek (1975-1983)

• Mik Kaminski – skrzypce (1973-1979)

• Hugh McDowell – wiolonczela (1973-1979)

• Melvyn Gale – wiolonczela (1975-1979)

• Mike Edwards – wiolonczela (1972-1974)

• Mike de Albuquerque – gitara basowa, śpiew, chórek (1973-1974)

• Wilfred Gibson – skrzypce (1972-1973)

• Colin Walker – wiolonczela (1972-1973)

• Bill Hunt – instrumenty klawiszowe, róg (1970-1972)

• Steve Woolam – skrzypce (1970-1971)

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]

• 1971 The Electric Light Orchestra (wydana w USA w marcu 1972 jako No Answer)

• 1973 ELO 2 (wydana w USA jako Electric Light Orchestra II)

• 1973 On the Third Day

• 1974 Eldorado – A Symphony by the Electric Light Orchestra

• 1975 Face the Music

• 1976 A New World Record

• 1977 Out of the Blue

• 1979 Discovery

• 1980 Xanadu (soundtrack; wspólnie z Olivią Newton-John)

• 1981 Time

• 1983 Secret Messages

• 1986 Balance of Power

• 2001 Zoom (faktycznie solowa płyta Jeffa Lynne'a)

Dyskografia grupy Electric Light Orchestra Part Two

• 1990 Electric Light Orchestra, Part Two

• 1994 Moment of Truth

Albumy kompilacyjne[edytuj | edytuj kod]

• 1974 Showdown

• 1976 Olé ELO

• 1977 The Light Shines On

• 1978 Three Light Years (zestaw On the Third Day, Eldorado, Face the Music)

• 1977 The Light Shines On, Volume 2

• 1979 ELO's Greatest Hits

• 1990 Afterglow – 3 płytowe zestawienie utworów wydanych na singlach, w tym wiele niepublikowanych dotąd na płytach LP utworów ze stron B, m.in. "Julie Don't Live Here" z singla "Twilight", a także bonus z 12" brytyjskiego wydania "Four Little Diamonds" utwór "Bouncer", i inne m.in. "Hello My Old Friend", "Mandalay", A Matter of Fact" , "No Way Out"

Albumy koncertowe[edytuj | edytuj kod]

• 1974 The Night the Light Went On (In Long Beach)

• 1998 Live at Winterland '76

• 1998 Live at Wembley '78

1999 Live at the BBC

• 1999 The BBC Sessions

Wydawnictwa wideo[edytuj | edytuj kod]

• (1979) Discovery – 9 teledysków z albumu "Discovery"

• (VHS 1980) Live at Wembley – zapis koncertu który odbył się Wembley w 1978 roku; w 1998 wydany na DVD gdzie jako bonus zawarto również cały materiał z "Discovery"

• (1990) Fusion – Live In London – koncert nagrany w 1976 roku w New Victoria Theatre w Londynie

• (1991) The Very Best of ELO – kompilacja 13 teledysków (materiał z albumów A New World Record, Out of the Blue i Discovery)

• (2001) Zoom Tour Live – koncert ze studia CBS Television City w którym ze "starego" składu wystąpili Jeff Lynne oraz Richard Tandy

• (2006) Total Rock Review – materiał biograficzny (zawiera 4 utwory z nagranego w 1972 roku Granada's Set of Six)