Kształt twarzy przez nas posiadany wbrew pozorom nie jest rzeczą, na którą nie ma się wpływu. Oprócz operacji plastycznych, które mogą poprawić jej wygląd, stosuje się optyczny modelarz twarzy kosmetykami. Znane są dwie metody: na sucho i na morko. W modelarzu twarzy najważniejsza jest technika światłocienia - czyli trzeba odpowiednio rozłożyć kolory tak by stworzyć trójwymiarowość. W makijażu wykonuje się go techniką cieniowania i rozjaśniania. Należy pamiętać o łagodnym przejściu kolorów i kierować się zasadą, że ciemne kolory optycznie zmniejszają, a jasne uwypuklają. Modelarz można wykonać na 3 sposoby:

- delikatny, na etapie suchym, czyli na zapudrowanej już twarzy należy użyć bronzera/różu czy rozświetlacza, idealnie nadaje się to na makijaż dzienny

- średni, na etapie tłustym i suchym, czyli część na etapie niezapudrowanego podkładu, np. dodajemy jaśniejszego i ciemniejszego podkładu/korektora, a następnie na zapudrowanej twarzy dodając różu i rozświetlacza, czy dodatkowo bronzera, idealne na większe wyjścia

- mocny, wykonywany typowo do sesji zdjęciowych i telewizji, na etapie tłustym stosując ciężkie podkłady w sztyfcie, z większym zróżnicowaniem kolorów.

Rozpoczynając modelowanie twarzy należy określić jej kształt, aby wiedzieć, które partie rozjaśnić, a które przyciemnić.

Twarz owalna – ma dość wysokie czoło z najwyższym punktem na środkowej osi twarzy. Policzki są najszerszym jej miejscem, ich linia zwęża się w kierunku podbródka, który jest ładnie zaokrąglony. Owal uchodzi za kształt twarzy najbardziej zbliżony do ideału, więc nie modelujemy jej, a jedynie podkreślamy atuty. Rozświetlamy wszystkie uwypuklenia: miejsca nad kością policzkową i nad ustami, szczyt nosa, łuki brwiowe, a brązujemy wszelkie wgłębienia: linię żuchwy, boki nosa, skronie oraz miejsca pod kością policzkową.

Twarz okrągła – jej długość i szerokość jest jednakowa. Najwyższy punkt czoła znajduje się na środkowej osi twarzy. Linia nasady włosów jest obniżona i zaokrąglona. Policzki są pełne, a podbródek mały. Przy konturowaniu twarzy okrągłej cieniuje się policzki – by optycznie zwęzić, wysmuklić buzię, żuchwę – dla wyszczuplenia linii szczęki, czoło, aby je zwęzić i optycznie wydłużyć twarz i szyję – dla podwyższenia buzi i wyszczuplenia szyi. Rozświetla się kość policzkową i skroń, środek czoła oraz okolice pod oczami.

Twarz prostokątna - wyróżnia się jednakową szerokością czoła, policzków oraz dolnej szczęki. Czoło jest szerokie, linia włosów często kwadratowa, policzki wystające, a podbródek szeroki z zaznaczonymi kątami. Przy takim kształcie twarzy należy wizualnie wydłużyć twarz i możliwie zretuszować linię podbródka. Cieniuje się więc policzki, aby nadać twarzy owalnego kształtu, żuchwę, dla optycznego wysmuklenia, czoło w najwyższej części, do tego należy zwęzić krańcowe części czoła, aby twarz zyskała delikatniejszego rysu. Kość policzkową należy podkreślić różem w kolorze dopasowanym do typu urody. Rozjaśnia się okolice pod oczami, aby wydawały się większe, skroń, dla podkreślenia kości policzkowych oraz strefę T.

Twarz trójkątna – sprawia ogólne wrażenie długiej ze spiczastą brodą. Jej najszersze miejsce to czoło. Linia włosów przebiega sercowato, tworzone są zakola, a policzki zwężają się. Twarz trójkątną cieniuje się po bokach czoła i na skroniach, aby zrównoważyć górną część twarzy oraz czubek podbródka, by wydawał się mniejszy, nie spiczasty. Rozjaśniaczem akcentuje się jedynie dolne części policzków, czyli wgłębienie tuż pod kościami policzkowymi. Róż nakłada się płasko po niżej kości policzkowych i rozprowadza w kierunku włosów.

Twarz diamentowa – jest szeroka w kościach policzkowych, ma niskie czoło, prostą linię nasady włosów. Policzki są wyraźnie zaznaczone, a ich szerokość jest większa od czoła i brody. Cieniuje się ją na czole wzdłuż linii włosów, wzdłuż linii szczęki i brodę, aby optycznie skrócić twarz i nadać jej bardziej owalny, smukły wygląd. Rozjaśnia się środkowe partie twarzy tj., środek czoła, nos i środek brody. Róż należy stosować na policzki w poprzek, dzięki czemu uzyska się efekt optycznego wypełnienia środkowej części twarzy.

Twarz trapezowa – charakteryzuje się niskim, wąskim czołem z prostą linią włosów, szerokimi, wystającymi policzkami i podbródkiem. Sprawia ogólne wrażenie „kanciastej”. Aby zrównoważyć wąskie czoło i szeroką szczękę należy cieniować twarz po bokach, czyli policzki oraz żuchwę. Rozjaśnić należy czoło, aby je optycznie powiększyć, obszar pod oczami i brodę.

Możemy także modelować nos. Długi optycznie skraca się, przyciemniając jego podstawę. Bronzer aplikuje się pod nosem. Gdy jest zbyt szeroki, należy wycieniować go wzdłuż po bokach, co optycznie go zwęzi, a środek rozjaśnić.

W modelowaniu kształtu twarzy pomocna jest tez odpowiednio dobrana fryzura, która np. zakryje wysokie czoło czy optycznie wydłuży buzię.