Klaudyna Kowalczyk

EWiP z rewalidacją… III rok, I stopień

Scenariusz spotkania z rodzicami

uczniów z niepełnosprawnością intelektualną

w szkole specjalnej

Temat: „Ja i moje dziecko”

Cele spotkania:

• integracja zespołu rodziców;

• zachęcenie rodziców do ściślejszej współpracy ze szkołą;

• rozbudzenie potrzeby dyskusji nad wybranymi zagadnieniami dzielenia się doświadczeniami i wiedzą;

• podkreślenie istotnej roli rodziców w procesie edukacji dziecka;

• zapoznanie z rodzajami potrzeb dziecka niepełnosprawnego intelektualnie;

Formy: rozmowa, pogadanka, dyskusja.

Materiały: tekst „Apel dziecka”, ulotki, test „Co wiem o swoim dziecku”, tekst „Potrzeby dziecka niepełnosprawnego intelektualnie”.

Przebieg spotkania:

1.Powitanie wychowawcy z rodzicami.

Nauczyciel wita się z rodzicami, przedstawia bieżące wyniki w nauce uczniów, rozmawia o zachowaniu uczniów, omawia ważne bieżące sprawy.

2.Praca w zespołach.

Nauczyciel prosi rodziców, by podzielili się w 2,3-osobowe zespoły; rozdaje im kartki i długopisy. Następnie zadaniem rodziców w zespołach jest odpowiedzenie na pytanie: „Co mogą robić rodzice w ramach aktywności w szkole specjalnej?”

3.Przedstawienie wyników.

Nauczyciel prosi zespoły rodziców o przedstawienie odpowiedzi na zadane pytanie; zachęca do ściślejszej aktywności i współpracy rodziców ze szkołą.

4.Przedstawienie „Apelu dziecka”.

Nauczyciel zawiesza na tablicy arkusz z zapisanym „Apelem dziecka” i odczytuje go w celu zapoznania rodziców z istotą wychowania własnego dziecka. Rozdaje też rodzicom ulotki z tekstem „Apelu dziecka” (załącznik 1).

5.Wypowiedzi pisemne rodziców.

Nauczyciel rozdaje rodzicom zestaw pytań testu „Co wiem o swoim dziecku” mający na celu sprawdzenie przez rodziców swojej wiedzy na temat własnego dziecka („co wiem na pewno, a czego jeszcze nie odkryłem”) (załącznik 2).

6.Przedstawienie potrzeb dziecka z niepełnosprawnością intelektualną.

Nauczyciel zapoznaje rodziców z potrzebami dziecka z niepełnosprawnością intelektualną i uświadamia im jak ważne jest ich zaspokajanie (załącznik 3).

7.Pytania rodziców.

Rodzice zadają nauczycielowi pytania dotyczące przebiegu spotkania itp.

8.Zakończenie zebrania.

Nauczyciel dziękuje rodzicom za udział w spotkaniu i żegna się z nimi.

9.Rozmowy końcowe.

Nauczyciel przeprowadza indywidualne rozmowy z rodzicami, udziela porad i wskazówek do dalszej pracy z dzieckiem.

Załączniki:

załącznik 1

APEL TWOJEGO DZIECKA

1. Nie psuj mnie dając mi wszystko, o co Cię proszę. Niektórymi prośbami jedynie wystawiam Cię na próbę.

2. Nie obawiaj się postępować wobec mnie twardo i zdecydowanie. Daje mi to poczucie bezpieczeństwa.

3. Nie pozwól mi utrwalić złych nawyków. Ufam, że ty pomożesz mi się z nimi uporać.

4. Nie postępuj tak, abym czuł się mniejszy niż jestem. To sprawia, że postępuję głupio żeby udowodnić ,że jestem duży.

5. Nie karć mnie w obecności innych. Najbardziej mnie przekonujesz, gdy mówisz do mnie spokojnie i dyskretnie.

6. Nie ochraniaj mnie przed konsekwencjami tego co zrobiłem. Potrzebne mi są również bolesne doświadczenia.

7. Nie przejmuj się zbytnio, gdy mówię „Ja Cię nienawidzę”. To nie ciebie nienawidzę, ale ograniczeń, które stawiasz przede mną.

8. Nie przejmuj się zbytnio moimi małymi dolegliwościami. Pomyśl jednak czy nie staram się przy ich pomocy przyciągnąć twojej uwagi.

9. Nie gderaj. Będę się bronił, udając głuchego.

10. Nie dawaj mi pochopnych obietnic, bo czuję się bardzo zawiedziony, gdy ich później nie dotrzymujesz.

11. Nie przeceniaj mnie. To mnie krępuje i niekiedy zmuszony do kłamstwa aby nie sprawić Ci zawodu.

12. Nie zmieniaj swoich zasad postępowania w zależności od układów. Czuje się wtedy zagubiony i tracę wiarę w Ciebie.

13. Nie zbywaj mnie, gdy stawiam Ci pytania. Ja znajdę informację gdzie indziej, ale chciałbym żebyś ty była moim przewodnikiem po świecie.

14. Nie mów, że mój strach i moje obawy są głupie. Dla mnie są bardzo realne.

15. Nigdy nawet nie sugeruj, że Ty jesteś doskonały i nieomylny. Przeżywam bowiem zbyt wielki wstrząs gdy widzę, że nie jesteś taki.

16. Nigdy nie myśl, że usprawiedliwienie się przede mną jest poniżej Twojej godności. Wzbudza ona we mnie prawdziwą serdeczność.

17. Nie zabraniaj mi eksperymentowania i popełniania błędów. Bez tego nie mogę się rozwijać.

18. Nie zapominaj jak szybko dorastam. Wiem jak trudno dotrzymać ci kroku w tym galopie, ale zrób co możesz, żeby nam się to udało. Proszę Cię – postaraj się.

załącznik 2

Co wiem o swoim dziecku?

Mój syn (córka).......................................................
Interesuje się: .............................................................................
Lubi książki: ................................................................................
Jest szczęśliwy (a) gdy: ................................................................................
Jest dumny (a) gdy: ................................................................................
Jego (jej) wadą jest: ................................................................................
Jego (jej) zaletą jest:......................................................................................
Lubi gdy ktoś zwraca się do niego (niej): ................................................................................
Największym sukcesem mojego dziecka jest:: ................................................................................
Ma talent do: ................................................................................
W przyszłości pragnie być: ................................................................................
Boi się: ................................................................................
Lubi oglądać filmy: ................................................................................
Najbardziej lubi spędzać czas wolny: ................................................................................
Jego (Jej) trójka najbliższych przyjaciół to: ................................................................................

załącznik 3

Dziecko z obniżoną sprawnością intelektualną do prawidłowego funkcjonowania musi mieć zaspokojone następujących potrzeby:

• potrzeba doznawania opieki, poczucia przynależności, która jest również warunkiem utrzymania poczucia bezpieczeństwa,

• potrzeba kontaktu i wzajemnego porozumiewania się (rozumienia i bycia rozumianym),

• potrzeba bycia zauważanym – świadomość, że ktoś nas dostrzega, nasze wysiłki, motywuje do działania, pozwala nam być bardziej uważnym. Nawet bezsłowne formy (zatrzymanie się, spojrzenie, kiwnięcie głową, uśmiech) przejawiane przez osoby znaczące dla dziecka pozwalają mu patrzeć na siebie jako na osobę wartą zauważania, kształtują w nim poczucie własnej wartości,

• potrzeba kontaktu z rówieśnikami – umożliwia uczenie się współżycia

z innymi ludźmi, daje sposobność do naśladowania, jest ważna dla uspołecznienia człowieka,

• potrzeba doznawania poczucia własnej wartości i pełnienia określonej roli społecznej – niezbędne dla rozwijania w dziecku poczucia własnej wartości, jest to zainteresowanie ze strony osób znaczących, przede wszystkim jednak możność przeżycia sukcesu. Szczególnie jest to ważne dla dzieci upośledzonych, które rzadko mają sposobność sprostania podjętym zadaniom.

Zaspokajanie potrzeb dziecka niepełnosprawnego oraz prezentowanie przez rodziców pozytywnych postaw rodzicielskich jest warunkiem dobrego samopoczucia dziecka w rodzinie, jego wzrastania we wzajemnej miłości

i szczęściu.