Podejmowanie decyzji w UE

Prawo UE dzieli się na prawo „pierwotne” i „wtórne”. Traktaty (prawo pierwotne) stanowią podstawę lub główne zasady wszystkich działań UE.

Prawo wtórne – które obejmuje rozporządzenia, dyrektywy i decyzje – ma charakter pochodny w stosunku do zasad i celów wyznaczonych w traktatach.

Standardową procedurę decyzyjną UE określa się mianem „współdecyzji”. Oznacza to, że wybierany w wyborach bezpośrednich Parlament Europejski musi zatwierdzać akty prawne UE wraz z Radą (rządami 27 państw członkowskich UE). Komisja natomiast przygotowuje projekty aktów prawnych UE i odpowiada za ich wdrażanie.

W traktacie lizbońskim zwiększono liczbę obszarów polityki, w których stosuje się procedurę współdecyzji. Parlament Europejski zyskał również więcej uprawnień do blokowania wniosków, jeżeli nie zgadza się z Radą.