Proroctwo Ezechielowe

21:1 - I stała się mowa Pańska do mnie, rzekąc:

21:2 - Synu człowieczy, postaw oblicze twoje ku Jeruzalem, a krop na świątynie, i prorokuj przeciwko ziemi Izraelskiej.

21:3 - I rzeczesz ziemi Izraelskiej: To mówi Pan Bóg: Owo ja do ciebie, i dobędę miecza mego z poszew jego, i zabiję w tobie sprawiedliwego i niezbożnego.

21:4 - A dla tego, żem zabił w tobie sprawiedliwego i niezbożnego, przeto wynidzie miecz mój z poszew swoich na wszelkie ciało od południa aż do północy.

21:5 - Aby wiedziało wszelkie ciało, że ja Pan dobyłem miecza mego z poszew jego, który nie może być wrócon.

21:6 - A ty synu człowieczy wzdychaj w skruszeniu biódr, i w gorzkościach wzdychaj przed nimi.

21:7 - A gdy rzeką do ciebie: Dla czego ty wzdychasz? rzeczesz: Dla słuchu: bo idzie, a struchleje każde serce, i osłabieją wszelkie ręce, i omdleje każdy duch: i po wszystkich kolanach pocieką wody: Oto idzie, i stanie się, mówi Pan Bóg.

21:8 - I stała się mowa Pańska do mnie, rzekąc:

21:9 - Synu człowieczy prorokuj, i rzeczesz: To mówi Pan Bóg: Mów: Miecz, miecz naostrzon jest i wypolerowan.

21:10 - Aby siekł ofiary wyostrzon jest: aby się lśkniał, wypolerowan jest: który ruszasz sceptr syna mego, wysiekłeś wszelkie drzewo.

21:11 - A dałem ji wypolerować, aby był ręką trzymany: ten miecz wyostrzon, i ten jest wypolerowan, aby był w ręce zabijającego.

21:12 - Wołaj i wyj synu człowieczy, bo ten uczynion jest na lud mój ten na wszystkie książęta Izraelskie, którzy byli uciekli: pod miecz dani są z ludem moim, przeto bij się po biedrze.

21:13 - Bo doświadczon jest, i to, gdy sceptr wywróci, i nie będzie, mówi Pan Bóg.

21:14 - Ty tedy synu człowieczy prorokuj, a bij ręką w rękę, a niech będzie dwoisty miecz, i niech troisty będzie miecz zabitych: toć jest miecz pobicia wielkiego, który je czyni zdumiałe.

21:15 - I struchlałe na sercu, i rozmnaża upadki. We wszech bramach ich dałem trwogę miecza ostrego, i wypolerowanego dla błyskania, pokrytego na zabijanie.

21:16 - Zaostrz się, idź na prawą lub na lewą stronę, gdziekolwiek jest chuć oblicza twego.

21:17 - Aleć i ja będę klaskał ręką w rękę, i wypełnię rozgniewanie moje, ja Pan mówiłem.

21:18 - I stała się mowa Pańska do mnie, rzekąc:

21:19 - A ty synu człowieczy połóż sobie dwie drodze, aby przyszedł miecz króla Babilońskiego: z ziemie jednej wynidą obiedwie: i z ręki się dorozumiewać będzie: na początku drogi miejskiej dorozumiewać się będzie.

21:20 - Drogę położysz, aby przyszedł miecz do Rabbatha synów Ammon, i do Judy do Jeruzalem naobronniejszego.

21:21 - Bo stanął król Babiloński na rozstaniu, na początku dwu dróg, wróżki szukając, mieszając strzały: pytał się bałwanów, radził się trzew.

21:22 - Po prawicy jego była wieszczba na Jeruzalem, aby stawiał tarany, aby otworzył usta na bicie, aby podniósł głos w okrzyku, aby stawiał tarany przeciw bramam, aby usypał groblą, aby zbudował baszty.

21:23 - I będzie jako radzący się próżno odpowiedzi bogów przed ich oczyma, u próżnowania Sobotniego naśladujący: ale on wspomni na nieprawość ku pojmaniu.

21:24 - Przetoż to mówi Pan Bóg: Dla tego, żeście wspomnieli na nieprawość wasze, i odkryliście przestępstwa wasze, i pokazały się grzechy wasze we wszech myślach waszych: dla tego, mówię, żeście wspomnieli ręką pojmani będziecie.

21:25 - I ty przeklęty, niezbożny wodzu Izraelski, którego dzień przyszedł czasu nieprawości zamierzony.

21:26 - To mówi Pan Bóg: Odejmi czapkę, weźmi koronę: izali nie ta jest, która zniżonego wywyższyła, a wywyższonego zniżyła?

21:27 - Nieprawością, nieprawością, nieprawością położę ją: a oto się nie stało aż przyszedł, którego jest sąd, i dam mu.

21:28 - A ty synu człowieczy prorokuj, a mów: To mówi Pan Bóg do synów Ammon, i do zelżenia ich, i rzeczesz: Mieczu, mieczu wynidź z poszew na zabijanie, wypoleruj się abyś zabijał a błyskał się.

21:29 - Gdy tobie upatrowano próżności, i prorokowano kłamstwa, abyś był dany na szyję poranionych niezbożników, których przyszedł dzień czasu nieprawości zamierzony.

21:30 - Wróć się do poszew twoich, na miejscu, na któremeś stworzony, w ziemi narodzenia twego sądzić cię będę.

21:31 - I wyleję na cię rozgniewanie moje: w ogniu zapalczywości mojej dmuchnę na cię, i dam cię w ręce ludzi głupich, i robiących zginienie.

21:32 - Ogniowi będziesz potrawą, krew twoja będzie w pośrodku ziemie, zapomną cię, bo ja Pan mówiłem.