Job

12:1 - A Job odpowiadając rzekł:

12:2 - Toście wy tedy sami ludzie, a z wami umrze mądrość?

12:3 - Teżci ja mam serce jako i wy, anim jest podlejszy niźli wy: bo któż tego nie wie co wy wiecie?

12:4 - Ten, z którego się naśmiewa przyjaciel jego jako ze mnie, będzie wzywał Boga i wysłuchawa go: naśmiewają się bowiem z prostoty sprawiedliwego.

12:5 - Kaganiec wzgardzony w myślach bogatych, nagotowany na czas zamierzony.

12:6 - Pełne są przybytki zbójców, a śmiele Boga wzruszają, gdyż on dał wszystko w ręce ich.

12:7 - Jednak pytaj się bydła, i nauczy cię: i ptastwa niebieskiego, i okażeć.

12:8 - Mów do ziemie, a odpowie tobie, i będąć powiadać ryby morskie.

12:9 - Któż nie wie, że to wszystko ręka Pańska uczyniła?

12:10 - W którego ręce dusza wszelkiej rzeczy żywej, i duch wszelkiego ciała człowieczego.

12:11 - Azaż nie ucho słów rozsądza: a podniebienie smaku jedzącego?

12:12 - W starych jest mądrość, a w długim wieku roztropność.

12:13 - U niego jest mądrość i moc, on ma radę i rozumienie.

12:14 - Jeśli zepsuje, nikogo niemasz ktoby zbudował: jeśli człowieka zamknie, niemasz nikogo coby otworzył.

12:15 - Jeśli zatrzyma wody, wszystko wyschnie: a jeśli je wypuści, wywrócą ziemię.

12:16 - U niego jest moc i mądrość: on zna i zwodzącego, i tego, którego zwodzą.

12:17 - Przywodzi poradniki ku głupiemu końcowi, i sędzię ku głupstwu.

12:18 - Pas królewski rozwięzuje, i biodra ich powrozem przepasuje.

12:19 - Prowadzi kapłany beze czci, a przedniejsze pany podwraca:

12:20 - Odmieniając usta prawdziwych, i naukę starych odejmując.

12:21 - Wylewa wzgardę na książęta, tych którzy byli potłumieni, lżej czyniąc.

12:22 - Który głębokie rzeczy odkrywa z ciemności, i wywodzi na światłość cień śmierci.

12:23 - Który rozmnaża narody i traci je, a wywrócone w cale zaś postanawia.

12:24 - Który odmienia serce książąt ludu ziemie, i zwodzi je, że próżno chodzą, gdzie niemasz drogi.

12:25 - Macać będą jako w ciemności a nie w światłości: i uczyni, że będą błądzić jako pijani.