Święta Maria Magdalena

Maria Magdalena (Maria z Magdali) – według Biblii żyjąca

w I w. n.e. kobieta pochodząca z wioski Magdala (Magdallah

lub Migdal), obecnie El-Me-dżel. Należała do kręgu uczniów Jezusa. Przyłączyła się do niego po tym, gdy

 wypędził z niej siedem złych duchów.

Maria Magdalena w Nowym Testamencie

Maria Magdalena jest dwunastokrotnie wspominana w Nowym Testamencie, przez wszystkich czterech ewangelistów. U świętego Łukasza pojawia się już na początku działalności duszpasterskiej Jezusa, jeszcze w Galilei (Łk.8.1-3) jako jedna z towarzyszek jego podróży obok Joanny i Zuzanny. W relacjach trzech pozostałych ewangelistów – św. Marka, św. Mateusza i św. Jana – pojawia się dopiero w Judei, w momencie ukrzyżowania Jezusa (Mk 15:40, Mt 27:56, J 19:25). Wszyscy czterej zgodnie piszą o niej jako tej, która pierwsza przybyła do grobu Jezusa (Mk 16:1, Mt 28:1, Łk 24:10, J 20:1-3). W Ewangelii Jana (J 20,1) została jedynie ona wymieniona z imienia spośród osób, które wczesnym rankiem udały się do grobu i zobaczywszy pusty grób, zawiadomiły Szymona Piotra. Nie była jednak jedyną, która udała się do grobu wczesnym rankiem, ponieważ jej relacja przekazana Piotrowi wskazuje, że były z nią również inne niewiasty (zob. J 20,2: "Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono"; l. mn. sugeruje, że nie była sama u grobu). Gdy uczniowie przybyli na miejsce pochówku, ona pozostała na zewnątrz. Tam spotkała Jezusa, początkowo myląc go z ogrodnikiem. Ewangelista Jan oraz Ewangelista Marek to właśnie jej przypisali rolę pierwszej osoby, której ukazał się zmartwychwstały Jezus (Mk 16:9, J 19:25) i której nakazał cieszyć się z cudu i dodać odwagi uczniom (Mk 16:10). Była również pierwszą, która miała głosić zapowiedź zbawienia (J 20,18).

W Piśmie Świętym można wyczytać, że postać Marii Magdaleny jest niezwykle tajemnicza i zagadkowa. W tradycji chrześcijańskiej utożsamiana była z trzema kobietami, które pojawiały się w Ewangeliach. Widziano w niej Marię – uczennicę Jezusa, Marię z Betanii – siostrę Łazarza i Marty oraz Marię jawnogrzesznicę, uratowaną przez Chrystusa przed ukamienowaniem. Najbardziej rozpowszechnił się właśnie ten trzeci wizerunek, a wpływ na to mieli pierwsi Ojcowie Kościoła. Dopiero w 1969 r. Paweł VI oczyścił jej osobę z piętna upadku moralnego. Jednak tradycja ta była tak silna, że wielu ludzi wciąż utożsamia ją z ocaloną przez Jezusa grzesznicą. Wiele informacji o losach Marii Magdaleny można zaczerpnąć z legend i rozmaitych opowieści. Jedna z nich mówi o tym, że kobieta miała opuścić Ziemię Świętą i udać się na łódce do Francji, gdzie oddała się pokucie i nawracaniu niewiernych...

Kult

Do najbardziej znanych centrów kultu Marii Magdaleny należało Rennes-le-Château w Langwedocjioraz wiele innych miejsc we Francji zbazyliką Sainte Marie-Madeleine w Saint-Maximin-la-Sainte-Baume, w miejscu jej pochówku, na czele. Tam znajduje się jej alabastrowy grobowiec. Do innych ważnych miejsc kultu Marii Magdaleny zaliczyć można region Gellone. W Rennes-le-Château, w 1059 roku poświęcono jej kościół a w 1096 wybudowano bazylikę Świętej Marii Magdaleny w Vezelay. W tym miejscu w 1146 Bernard z Clairvauxnawoływał do krucjaty. Znane polskie miejsca kultu to prawosławna katedra metropolitalna Świętej Równej Apostołom Marii Magdaleny w Warszawie i Sanktuarium św. Marii Magdaleny w Biłgoraju. Według podań, na miejscu tego drugiego w XVII wieku, Maria Magdalena kilkakrotnie objawiła się i obrała to miejsce jako miejsce jej kultu i czci. Do miejsca tego, słynnego z uzdrowień, dziś przybywają liczne pielgrzymki.

Patronat

Maria Magdalena patronuje zakonom kobiecym w Prowansji, Sycylii i Neapolu. Jest patronką magdalenek, kobiet szczerze pokutujących, uczniów i studentów, więźniów, sprowadzonych na złą drogę, fryzjerów, ogrodników, właścicieli winnic, sprzedawców wina, ołowników, bednarzy, tkaczy, rękawiczników, producentów perfum i pudru, dzieci mających trudności z chodzeniem; jest też wzywana w przypadku choroby oczu, zarobaczenia, niepogody.

Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 22 lipca.

Ikonografia

W ikonografii świętą przedstawiano często odzianą w kolory o symbolicznym znaczeniu: czerwony maforion - oznacza miłość, a w malarstwie namiętność, krew, siłę i młodość, narzucony na zieloną suknię - kolor odnoszący się do płodności, lub błękitną - wskazującą na życie duchowe, z białą podszewką symbolizują czystość. Szata spodnia ma często złote wykończenia, co charakteryzuje świętych w wyjątkowy sposób oddanych Bogu.
Atrybutami Marii Magdaleny są: naczynie zawierające olejek, naczynie z kadzidłem, korona cierniowa, bicze, diabelskie głowy, gałąź palmowa, wieniec różany, krzyż, instrumenty muzyczne, włosiennica, czaszka ludzka.

Więjcej:

http://www.matyjaszczyk.art.pl

http://mariamagdalenafilm.pl