Ćwiczenie nr.1
Osłuchiwanie serca, badanie tętna, elektrokardiografia


Osłuchiwanie serca, różnicowanie tonów serca

Cel: Poznanie metod wysłuchiwania zjawisk akustycznych związanych z pracą
serca.
Metoda: Osłuchiwano zastawki:
dwudzielną
na koniuszku serca
trójdzielną - u podstawy wyrostka mieczykowatego
półksiężycowatą tętnicy płucnej - II międzyżebrze po lewej stronie mostka
półksiężycowatą aorty - II międzyżebrze po prawej stronie mostka
W czasie osłuchiwania rozróżniono dwa tony serca:
- pierwszy ton (zamykanie zastawek przedsionkowo
komorowych)
najlepiej
słyszalny przy koniuszku serca
- drugi ton (zamykanie zastawek półksiężycowatych)
najlepiej słyszalny u
podstawy serca
Ton pierwszy odpowiada początkowi skurczu komór, a drugi początkowi rozkurczu
komór.
Po każdym z tonów następuje przerwa, po pierwszym tonie odpowiada skurczowi
komór, zaś po drugim, dłuższa odpowiada rozkurczowi komór.
Wysłuchane tony serca były miarowe, dobrze słyszalne. Szmerów (które mogłyby
świadczyć o uszkodzeniu zastawek lub o przeroście serca) nie usłyszano.

Badanie tętna

Cel: Zapoznanie się z metodami badania tętna.
Tętno (rozciąganie się sprężystych tętnic w związku z rytmicznym wzrostem
ciśnienia podczas pracy serca) jest badane najczęściej na tętnicy ramiennej lub
szyjnej.
W czasie badania tętna zwraca się uwagę na częstość, miarowość i amplitudę.
Wynik: Zmierzone tętno na tętnicy szyjnej miało częstość 65 uderzeń na minutę.
Jest to wynik w granicach normy. Tętno było miarowe.

Eelektrokardiografia

Ceł: Poznanie zasad wykonywania elektrokardiografii oraz wyznaczenie osi
elektrycznej serca.
Metoda: Elektrogardiograf poprzez umieszczone na ciele badanego elektrody
zbiera z powierzchni ciała potencjały, które powstają w wyniku pracy serca.
Potencjały te przedstawiane są w formie graficznej.
W badaniu tym wykorzystuje się odprowadzenia kończynowe (płaszczyzna czołowa)
oraz przedsercowe (płaszczyzna poprzeczna).
Badany znajduje się w pozycji leżącej.
Elektrody zakładamy według ustalonych zasad, szybkość przesuwu papieru powinna
być ustawiona na 50mm/s, a czułość
1 .

Wynik:





Analiza elektrokardiogramu



ODPROWADZENIA







V1
V2
V3
V4
V5
V6
Załamek P
t (ms)
80
-
60
80
60
60

A (mm)
2
-
2
2
1
2
Odcinek PQ
t (ms)
100
-
100
80
80
100

A (mm)
3
-
2
1
1
1
Zespół QRS
t (ms)
120
100
100
120
120
140

A (mm)
7
9
12
5
8
24
Odcinek ST
t (ms)
120
-
140
140
120
100

A (mm)
-
-
-
-
-
-
Załamek T
t (ms)
160
-
160
200
180
200

A (mm)
3
-
2
2
3
4
Odstęp QT
t (ms)
420
-
500
420
380
420

A (mm)
-
-
-
-
-
-
Odstęp RR
t (ms)
1060
1060
1060
1020
1020
160

A (mm)
-
-
-
-
-
-

Wnioski:
w kilku przypadkach załamki nie pojawiły się lub były odwrotne:
- w III wystąpił ujemny załamek T
- w aVF nastąpił spłaszczenie załamka T
- w V1 wystąpiła załamek R` ( z danych literaturowych wynika ze może to
wskazywać na występowanie niepełnego bloku prawej odnogi pęczka Hissa)
- w V2 jest izoelektryczny załamek T i P
brak niektórych załamków uniemożliwił całkowite wypełnienie tabeli
wg danych czas trwania odcinka QRS nie powinien przekraczać 80- 100ms, w
większości przypadków czas ten jest lekko przekroczony, prawidłowy wynik
uzyskano jedynie w odprowadzeniu V2 i V3. Może to wskazywać na zaburzenia
przewodzenia komorowego. Ponadto mogą o tym świadczyć także zazębienia w
odcinku S odprowadzenia V4



Wyznaczanie osi elektrycznej serca

Odprowadzenie
Amplituda R (mm)
Amplituda Q,S (mm)
Różnica (mm)
I
9
5
4
III
8
3
5


Kąt a wynosi około:65
Oś elektryczna serca znajduje się w granicach normy.