My, wszyscy Twoi parafianie mali,
Dawnośmy serc swych ciągle się pytali,
Co moglibyśmy, zacny nasz Kapłanie,
W dowód wdzięczności dać Ci na wiązanie?
Gdybyś mógł zajrzeć do serduszek wnętrza,
Tobyś zobaczył, jakich uczuć tęcza,
O nasz Proboszczu, dla Ciebie w nich pała
I jak Cię kocha Twoja trzódka mała.
Kochamy Ciebie, gdy w świątyni progu
Stając, słyszymy, jak mówisz o Bogu.
Kochamy Ciebie, kiedy uśmiechnięty
Przemawiasz do nas, nie szczędząc zachęty.
Kochamy Ciebie, bo serce nam gwarzy.
Że Ty się za nas modlisz u ołtarzy.
Kochamy Ciebie, bo czujemy sami,
Że Ty, Pasterzu, czuwasz nad owcami.
Ta miłość nasza - to są nasze dary.
My je niesiemy pełni cichej wiary,
Że w dniu imienin, zacny nasz Kapłanie,
Przyjmiesz od dziatek ich serc wiązanie.

(P.W.)