Pijany zagajnik opowiadania ćwierćabsurdalne tom 3 ebook

Niniejsza darmowa publikacja zawiera jedynie fragment

pełnej wersji całej publikacji.

Aby przeczytać ten tytuł w pełnej wersji

Niniejsza publikacja może być kopiowana, oraz dowolnie
rozprowadzana tylko i wyłącznie w formie dostarczonej przez
NetPress Digital Sp. z o.o., operatora

sklepu na którym można

nabyć niniejszy tytuł w pełnej wersji

. Zabronione są

jakiekolwiek zmiany w zawartości publikacji bez pisemnej zgody
NetPress oraz wydawcy niniejszej publikacji. Zabrania się jej
od-sprzedaży, zgodnie z

regulaminem serwisu

Pełna wersja niniejszej publikacji jest do nabycia w sklepie

internetowym

Salon Cyfrowych Publikacji ePartnerzy.com

w y d a w n i c t w o

Pijany zagajnik
tom 3/4

Projekt ok∏adki
w technice utajonego malarstwa
photoshopowego
Ni˝ej Podpisany

Wybór tekstów i redakcja
Piotr Kowalczyk

Korekta
Anna Skowroƒska

Wydanie I
Warszawa 2007

Wydawnictwo Indigo Piotr Kowalczyk
ul. Stryjeƒskich 13C m. 44, 02-791 Warszawa
www.wydawnictwoindigo.pl
biuro@wydawnictwoindigo.pl
Sk∏ad i ∏amanie: Ewa Moczarska
Druk i oprawa: Podlaska Spó∏dzielnia PHU
ul. 27 Lipca 40/3, 15-182 Bia∏ystok
www.podlaska.com.pl

ISBN: 978-83-924481-2-9
EAN: 9788392448129

Spis treÊci

Pijany zagajnik

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Pomaziaja zwieƒczona kioskiem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Para w jarze . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10
Lustrator Lux . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14
Ob∏awa w cudzys∏owiu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19
Nienormales . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20
Wszystkobawka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22
Przyd∏uga Êpiàczka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24
Frazesotwórca . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28
Zaleg∏a mi∏oÊç Ewy S. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32
Rent a DNA . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 40
Podwójny punkt widzenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42
Mechate ˝ycie szarego grajka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 46
D˝em niskoÊpiewajàcy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47
Inwigilacja prawej r´ki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54
Ukrzy˝owanie drogowe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 58
Prezes NiemyÊlak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63
Czepek rencisty . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 68
Snoboholik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 71
Bigos bomb . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 79
Przedostatni skok . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 81
Wykszta∏ciuchy na wag´ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 83
Bardzo ciekawe szczekanie psa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 88
Karma, czyli posi∏ek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90
Upadek anio∏a . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 92
PrzenoÊnia z mas∏em . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 93
Pijany zagajnik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 95

Co by tu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 102
Z∏oty medalista . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 105
Konkurs na god∏o . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 108
Dola kartofla . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 110
Dzieƒ z ˝ycia bohatera zbiorowego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 117
Sucha kropla . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 121
Przyszli . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 126
Emerytura fin de si¯cle . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 130
Re: Re: Re: Pytanie do Mistrza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 132

Przycinki prasowe

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 135

Pomaziaja zwieƒczona kioskiem

Cezary Delante, wybitny malarz m∏odego pokolenia cyklopistów,

wychowanek profesora Liczyborka i ukochany sublokator poÊcielowych
zakamarków krytyka Fabrycego; ceniony za rewelacyjne u˝ycie barwy
˝ó∏tej w zestawieniu z ró˝em i amarantem podpalanym; wynalazca nowej
techniki nak∏adania trzeciej warstwy farby podk∏adowej (delantyzacja);
znawca jednego wina bia∏ego i zatwardzia∏y wróg innego wina bia∏ego;
kojarzony ze s∏ynnym „krokiem do artystycznego pó∏przodu”; twórca,
gwa∏ciciel i egzekutor grupy performartu pod∏ó˝kowego De la Kurz;
trendsetter i buzzgetter; asymilum milczenia czyblogu; on ma∏y i on wiel-
ki; cytowany i mruczany; jasny i jaÊ – otó˝ Cezary Delante po raz pierw-
szy od pó∏ roku namalowa∏ kolejnà pomaziaj´ formatu dwa na dwa.

Kolejna pomaziaja formatu dwa na dwa. Musz´ podmaziaç ˝yciem

prawdziwym, pomyÊla∏ wybitny jasny i jaÊ i poszed∏ pracowaç do kiosku,
jedzàc czerstwà bu∏k´, kupionà w ekskluzywnej piekarni Âniadanie De-
kadenta.

Po trzech godzinach pracy kioskopodobnej, za∏atwionej przez lobby-

st´ Marka Próchnala, wielki cytowany i mruczany wróci∏ do pracowni
i podmazia∏ z lewej szaroburà samoblaknàcà.

Para w jarze

– No i co teraz? Boj´ si´ – powiedzia∏a Weronika, przyciÊni´ta swoim

studwudziestokilogramowym plecakiem dla dorastajàcych dziewczàt (te
dla doros∏ych by∏y za ci´˝kie) i ∏apiàca ∏apczywie powietrze po dosyç d∏u-
giej utarczce z grawitacjà.

– Nie bój si´, Nika. JesteÊ ze mnà – odpowiedzia∏ Przemo g∏osem

chojraka, choç w g∏´bi duszy ba∏ si´ bardziej, ni˝ jego Êwie˝o poznana
dziewczyna. Le˝a∏ na plecaku Weroniki (który w ten sposób by∏ pleca-
kiem dwustukilogramowym), co w normalnych okolicznoÊciach by∏oby
nawet dosyç oryginalnym wst´pem do ca∏kiem mi∏osnej rozgrywki, gdyby
nie to, ˝e okolicznoÊci nie by∏y normalne, a kostka Przema – zwichni´ta.

Oboje postanowili pojechaç na spontanicznà wypraw´ na Babo-

ch∏opià Gór´ (1893 m n.p.m.), znanà z tego, ˝e pogoda na niej lubi∏a p∏a-
taç figle pasterzom, turystom, przemytnikom i towarzystwom ubezpie-
czeniowym.

– Nie jest dobrze. Z∏ama∏em sobie nog´ – wydusi∏ z siebie ze zgrozà

Przemo, ale nie mia∏ racji, bo zwichnà∏ sobie kostk´, tylko si´ nie zna∏, bo
studiowa∏ informatyk´. W jego s∏owach zabrzmia∏ znany dobrze jego ro-
dzinie i znajomym charakterystyczny ton patetyczno-heroiczny, który
w wolnym t∏umaczeniu na polski zawiera∏ komunikat „SOS”.

– Nie panikuj, myÊla∏am ˝e jesteÊ m´˝czyznà. Nie noga, tylko kost-

ka, i nie z∏amana, tylko zwichni´ta – burkn´∏a Nika, która wiedzia∏a, co
mówi, bo studiowa∏a medycyn´.

Poznali si´ przez Internet, jako cz∏onkowie klubu mi∏oÊników sza-

chów ekstremalnych, najlepszej randkowni w kraju. Potem spotkali na
imprezie u MC Garsona (twórcy i propagatora tzw. closed parties), prze-
szli si´ na Êciskany spacer zakoƒczony poca∏unkiem podpatrzonym na
YouKiss, zapakowali plecaki i wsiedli do GuntherCity.

– Jak tu byç m´˝czyznà, jak zima po pachy, Ênieg ró˝owy, le˝ymy na

dnie jaru, z którego nie ma wyjÊcia, a ja mam z∏amane nogi!

– Kostk´.

Po sprawdzeniu, ˝e ˝adna z siedmiu sieci komórkowych nie zadba∏a

o zasi´g w jarze, oboje doszli do wniosku, ˝e sytuacja, w której si´ znaleê-
li, nie nale˝y do komfortowych.

Nawet bioràc poprawk´ na patetyczno-heroiczny umys∏ Przema

i rozczarowanie Niki patetyczno-heroicznym podejÊciem ch∏opaka, nale-
˝y ca∏kowicie zgodziç si´ z ich wst´pnà diagnozà sytuacji.

Po pierwsze: le˝eli na dnie niebezpiecznego jaru, jednego z czterech

w tym paÊmie, do których nie chcieli wchodziç ratownicy bez stuprocen-
towej pewnoÊci, ˝e sà w nich zaginieni turyÊci.

Po drugie: jar mia∏ z∏à s∏aw´ i zgin´∏o w nim do tej pory dwudziestu

czterech turystów, no chyba ˝e zgin´li w jednym z trzech pozosta∏ych ja-
rów, ale do tej pory nikt tego nie ustali∏.

Po trzecie: dopiero co spad∏ Ênieg azotanowy, tak, jeden z tych Ênie-

gów, które po trzech dniach rozpuszczajà najtrwalsze nawet kurtki azo-
teksowe – ró˝owy w wydaniu baboch∏opiogórskim, a to ze wzgl´du na za-
k∏ady przetwórstwa odpadów konsumpcyjnych w pobliskim Zagórzynie.

Po czwarte: samemu trudno by∏oby wydostaç si´ z pu∏apki, bo zbo-

cza by∏y oblodzone.

Po piàte: sprz´t zakupiony w Szwajcarii przez BOPR, s∏u˝àcy do od-

najdywania organizmów ˝ywych powy˝ej 150 cm wzrostu (za sum´ 2 mln
NEUR), zimà dzia∏a∏ wsz´dzie z wyjàtkiem jarów poroÊni´tych koso-
drzewinà baboch∏opiogórskà. Na system wykrywania sk∏ada∏y si´: Êmi-
g∏owiec transportowy, cztery rambotraki, antena systemu PAWACS oraz
stuosobowa grupa operacyjna.

– Szefie, nie ma oznak ˝ycia w rejonie A4-B7. Chyba zgin´li w trakcie

osiàgania dna ktoregoÊ z tych jarów – powiedzia∏ ratownik Brojek, ope-
rator komputera g∏ównego systemu BOPR PAWACS Premium Edition.

– Te˝ mi wiadomoÊç – któregoÊ z jarów. Ale którego, do jasnej kroch-

malnej! – krzyknà∏ poirytowany szef po∏àczonej ekipy ratunkowej pol-
sko-czesko-bu∏garskiej.

– To mo˝e wyÊlemy Êmig∏owiec, tak dla zasady?
– Dla zasady, nie dla zasady! Wys∏aç i meldowaç!

Meldunki nie by∏y optymistyczne. Poszukiwania optyczne jak zwykle

nie da∏y rezultatu, a ratownicy jak zwykle nie chcieli schodziç do jarów
bez stuprocentowej pewnoÊci, ˝e sà w nich zaginieni turyÊci.

– Wys∏aç ratowników do Morderczego Jaru! – krzycza∏ szef.
– Szefie, to nie ten jar, oni szli do∏em, pomaraƒczowym szlakiem, to ju˝

pr´dzej Jar Gasnàcej Nadziei, albo mniej pr´dzej Jar Âmierci Klinicznej.

– To wys∏aç do Jaru Dnia Ostatniego. I to ju˝!
– I oni sà tam w stu procentach?
– Sà w stu procentach, a jak nie sà, to oddaj´ si´ do dyspozycji.
Brojek wys∏a∏ ratowników do Jaru Dnia Ostatniego, a szef odda∏ si´

do dyspozycji dzieƒ póêniej (i wyjecha∏ do sanatorium), bo Nika i Prze-
mo byli na dnie Jaru Âmierci Klinicznej. Dzi´ki temu ambitny ratownik
Brojek zosta∏ szefem po∏àczonej ekipy polsko-polskiej, bo Czesi i Bu∏ga-
rzy wycofali si´, nie dajàc zaginionym wi´kszych szans na prze˝ycie trze-
ciej doby w ró˝owym Êniegu.

– Kop, to mo˝e dokopiemy si´ do bia∏ego – krzycza∏a Nika, rozgar-

niajàc Ênieg r´kami, wi´c Przemo te˝ kopa∏ (tylko wolniej) i st´ka∏:

– Mam zwichni´te wszystkie koƒczyny i musz´ kopaç w Êniegu, któ-

ry rozpuszcza mi skór´. Rozpacz, z kim ja si´ zadaj´!

Nika dokopa∏a si´ pierwsza:
– Jest!
Oznacza∏o to, ˝e nie rozpuszczà si´ za szybko. Okopali si´ na bia∏o

i od razu poczuli si´ lepiej. W plecaku by∏y jednak tylko ciasteczka diete-
tyczne i woda niegazowana niezmineralizowana, wi´c widmo g∏odu zaj-
rza∏o im tu i ówdzie.

– Ja jestem ranny, ja mam pierwszeƒstwo – powiedzia∏ z determina-

cjà Przemo, a Nika westchn´∏a:

– Z kim ja si´ zadaj´…
Mimo ˝e by∏o wzgl´dnie zimno, nawet si´ nie przytulili, bo Prze-

mo skupi∏ si´ na swoich koƒczynach, a zw∏aszcza kostce. Nice nie pozosta-
∏o nic innego, jak rozgarniaç g∏´biej Ênieg, by zrobiç jamk´ jednoosobowà.
Po paru minutach kopania dziewczyna natkn´∏a si´ na coÊ szorstkiego.

– PowinniÊmy sprowadziç specjalistyczny sprz´t z Japonii, testowany

na wulkanie Himalajima – powiedzia∏ zdecydowanym tonem szef Bro-
jek, a inni ratownicy spojrzeli na niego z przera˝eniem.

– Przecie˝ uzyskanie pozwolenia ratowniczego zajmuje dwa tygo-

dnie. Plus 37 innych dokumentów! Sprz´t b´dzie za miesiàc, jak Japoƒ-
czycy b´dà chcieli komuÊ wypo˝yczyç gad˝ety za 3 miliony dolarów! –
krzyknà∏ ratownik Dojczy.

– W tej chwili pisz´ podanie. A jak sprz´t przyjdzie za póêno? No

có˝. Przynajmniej go przetestujemy na zaÊ – powiedzia∏ szef Brojek, a ra-
townik Dojczy dziwnie zamruga∏.

– Ksià˝ka do parapsychoterapii, zestaw kart do wstecznego pasjan-

sa, jogurt, jeszcze jeden jogurt… masa jogurtów! – krzykn´∏a zaskoczona
Nika, wyrzucajàc ze znalezionego plecaka wzmocnionego levarem kilka-
dziesiàt pojemników jogurtu truskawkowego z ziarnami zbó˝.

Przemo od razu si´ przyturla∏ i sprawdzi∏ dat´ produkcji na jednym

z opakowaƒ:

– Tak, sprzed czterech lat. Pami´tam, to ta para parapsychologów

z Zagdaƒska, którzy zgin´li w Jarze Âmierci czy Zgonu, czy coÊ tak. Nas
to samo czeka! Nika, zrób coÊ! Ja ch´ ˝yç! Zginiemy!

– Niekoniecznie. Jogurt jest pe∏nowartoÊciowy, a data przydatnoÊci –

5 lat.

– 5 lat, mówisz? – zakrzusi∏ si´ Przemo i przesta∏a go boleç kostka.

Dwa tygodnie póêniej ko∏o jogurtowego obozowiska pary zaginio-

nych przechodzi∏ ukrywajàcy si´ przed policjà podatkowà prezes zak∏a-
dów futrzarskich w Opiumiu, przebrany za yeti.

– Panie yeti! – zawo∏a∏a Nika. – JeÊli by∏by pan ∏askaw zanieÊç t´ ko-

mórk´ tam, gdzie jest zasi´g, i wys∏aç ten SMS, to by∏oby super, panie
prezesie.

Prezes zawaha∏ si´, podrapa∏ w parapachwin´ górnà, ale stanà∏ i po-

czeka∏, a˝ Nika napisze SMS.

„Czujemy si´ dobrze. JesteÊmy w Jarze JakiejÊ Âmierci. Mamy dosyç

jogurtu, ale pospieszcie si´ z ratunkiem, bo Przemek dzia∏a mi na nerwy.
My”.

Rozemocjonowany ratownik, a teraz ju˝ szef Dojczy, natychmiast

zarzàdzi∏ akcj´ ratunkowà.