Heinrich Heine

Der Hirtenknabe

König ist der Hirtenknabe,
Grüner Hügel ist sein Thron;
Über seinem Haupt die Sonne
Ist die große, goldne Kron.

Ihm zu Füßen liegen Schafe,
Weiche Schmeichler, rotbekreuzt;
Kavaliere sind die Kälber,
Und sie wandeln stolzgespreizt.

Hofschauspieler sind die Böcklein;
Und die Vögel und die Küh,
Mit den Flöten, mit den Glöcklein,
Sind die Kammermusici.

Und das klingt und singt so lieblich,
Und so lieblich rauschen drein
Wasserfall und Tannenbäume,
Und der König schlummert ein.

Unterdessen muß regieren
Der Minister, jener Hund,
Dessen knurriges Gebelle
Widerhallet in der Rund.

Schläfrig lallt der junge König:
"Das Regieren ist so schwer,
Ach, ich wollt, daß ich zu Hause
Schon bei meiner Kön'gin wär!

In den Armen meiner Kön'gin
Ruht mein Königshaupt so weich,
Und in ihren schönen Augen
Liegt mein unermeßlich Reich!"





Pastuszek
Wiersz
Heinrich Heine, przeł. Bolesław Czerwieński


Pastuszek


Na zielonym wzgórku zasiadł
MÅ‚ody pasterz jak na tronie.
Królem on! Nad jego głową
Dyjademem słońce płonie.

U stóp jego dworzan rzesza:
Owiec tłum wytresowany
I cielęta wkoło skaczą
Jak usłużne szambelany.

Kozioł to nadworny aktor,
Farsą króla rozwesela,
A śpiew ptasząt i krów dzwonki
GrajÄ… zgodnie jak kapela.

Drzewa gwarzą coś półgłosem,
Słychać srebrny śpiew strumyka.
Młody król pochylił głowę
I sen oczy mu zamyka.

A tymczasem pan minister
Pies odbiera panowanie.
Szczeka głośno, a bór bliski
Odpowiada na szczekanie.

Śniąc szczebioce król młodziutki:
"Zawód królów jest cierniowy...
Gdybym prędko mógł być w domu
Przy nadobnej mej królowej!

Ach, jak miło skłonić czoło
Na jej łono miękkie, białe.
W jej błękitnych wielkich oczach
Widzę me królestwo całe."