Prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych na przykładzie KZME KARELMA S.A.
Wstęp
Wyniki wyborów w Polsce w czerwcu 1989r. otworzyły drogę do przekształcenia
gospodarki, której funkcjonowanie według dotychczasowych reguł nie było już możliwe.
Panowało wówczas powszechne przekonanie, zarówno wśród elit, które sformułowany rząd,
jak i wśród związków zawodowych oraz większości ugrupowań politycznych, że szybka
budowa gospodarki rynkowej jest jedynym właściwym rozwiązaniem. Już w czerwcu 1989r.
podjęto działania zmierzające do: utworzenia jednolitego rynku walutowego wraz
z wprowadzeniem wewnętrznej wymienialności złotego - zniesienia monopolu państwa w
handlu zagranicznym, bezpośredniego powiązania struktury cen krajowych z cenami na
rynkach międzynarodowych, połączonych z likwidacją rachunku wyrównawczego cen w
handlu zagranicznym - oraz wzrostu samodzielności przedsiębiorstw poprzez zniesienie
reglamentacji rzeczowej, finansowej i dewizowej.
Terapia szokowa, zainicjowana 1 stycznia 1990r. przez zespół skupiony wokół
ówczesnego wicepremiera i ministra finansów L. Balcerowicza, zakładała redukcję deficytu
budżetowego z 7% w 1989r. do 1% w 1990r., liberalizację (zwolnienie spod kontroli państwa)
większości cen, stabilizację i wewnętrzną wymienialność złotego, rozpoczęcie reformy
systemu podatkowego, wprowadzenie ratyfikacyjnej polityki monetarnej, ograniczenie
kredytów, urealnienie stóp procentowych, ograniczenie indeksacji płac oraz kontrolę wzrostu
płac w przedsiębiorstwach państwowych.
Terapia szokowa przeprowadzona w Polsce stała się już legendą. Niektórzy jej krytycy
nie potrafiliby wymienić nawet kilku podstawowych jej cech. Tymczasem dotyczyła ona
tworzenia podstaw normalnej gospodarki, opartej na rozwiązaniach wielokrotnie
sprawdzonych w innych krajach. Pola manewru były znikome, a droga , którą można było iść,
jednokierunkowa, gdyż drugi kierunek mógł polegać wyłącznie na odtwarzaniu zasad
gospodarki centralnie sterowanej, która upadła.
Polski proces prywatyzacyjny pozostawał od początku pod znacznym wpływem
rozwiązań brytyjskich, sprawdzonym dzięki wieloletnim doświadczeniom Wielkiej Brytanii w
prywatyzowaniu sektora państwowego. Wpływ ten dotyczył także w pewnym stopniu Ustawy
o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, uchwalonej 13 lipca 1990r. po wielu
miesiącach żmudnych dyskusji.
Zgodnie z ustawą, rząd zachował prawo formułowania generalnego zarysu programów
prywatyzacyjnych w odniesieniu do konkretnych przedsiębiorstw, lecz jednocześnie dawał
zatrudnionym, radzie nadzorczej i związkom zawodowym duży stopień swobody zarówno
szczegółowego programu przekształceń, jak i metody prywatyzacji przedsiębiorstwa. Od
początku procesów prywatyzacji traktowano więc każde przedsiębiorstwo jako indywidualny
http://notatek.pl/prywatyzacja-przedsiebiorstw-panstwowych?notatka
przypadek.
Od lipca 1990 roku do czerwca 1998 roku procesy prywatyzacyjne rozpoczęto w 4453
przedsiębiorstwach państwowych. Z tego 2863 przedsiębiorstw poddano komercjalizacji,
pozostało 1281 spółek skarbu państwa. Od początku tego roku tempo prywatyzacji jest
słabsze niż w latach ubiegłych. Jest to skutek obcięcia przez Sejm budżetu na ten cel aż o 50
procent. Zablokowane zostało rozkręcanie procedur przedprywatyzacyjnych, a więc wybór
doradcy inwestycyjnego i analiz poprzedzających ten proces.