Andrzej Pilipiuk - Tajemnica wody

Andrzej Pilipiuk

TAJEMNICA WODY

stało. Jakub W

drowycz poznał to bezbł

dnie. Przez ciała

wczasowiczów wyleguj

cych si

na pokrytej brudnym

wirem pla

y w Jachrance nad

Zalewem Zegrzy

skim przebiegł pr

d. Ludzie unie

li głowy, a potem niektórzy z nich

wstali i ruszyli gdzie

za kawiarni

. Jakub został na miejscu. Przyjechał tu na

wypoczynek, do sanatorium, lekarze zalecili mu du

o sło

ca i mało nerwów. Łatwo

im było powiedzie

. Jachranka nie podobała mu si

. Wszystko w tej osadzie go

dra

niło. Betonowe pomosty, przy których cumowały dziesi

tki łódek, knajpa o

nazwie „Szkiełko" czy jako

podobnie, obrzydliwy dom wczasowy Zwi

zku

Nauczycielstwa Polskiego, zamieszkany przez stada koszmarnych bachorów

równie koszmarnymi mamusiami, sklepik, w którym mo

na było sta

w kolejce do

upojenia i nic nie kupi

. W dodatku lekarze surowo zabronili mu pi

. I jeszcze ta

dieta...

- Gdy tylko znajd

ród pól Wojsławic, od razu poczuj

dziesi

ęć

razy

lepiej - powiedział w przestrze

Wstał powoli i poprawił wygniecione nieco od le

enia d

insy. Popatrzył na nie

z obrzydzeniem. Najlepiej czuł si

w spodniach od rosyjskiego munduru z pierwszej

wojny

wiatowej i niemieckiej bluzie SS z drugiej wojny

wiatowej, ale te dwie

szacowne sztuki odzienia jego syn Mikołaj spalił jeszcze ło

skiego roku w czasie

swojej wizyty. Zostawił za to cał

mas

ró

nych dziwnych ubra

, które na wsi nie

miały specjalnego zastosowania. Jakub wpatrzył si

ponuro w pomarszczon

lekkim

wiatrem płaszczyzn

Zalewu. Nie podobał mu si

. Gdzie

tam na dnie były zburzone

domy.

- To nie był dobry pomysł - powiedział sam do siebie.
A potem zamilkł. Raz

e mógł go kto

podsłucha

, dwa,

e mówienie do siebie

było oznak

jakiej

choroby psychicznej. Tak twierdził jego przyjaciel ksi

Wilkowski, zreszt

to sanatorium to te

była jego robota. Tłum na ko

cu pla

stniał.

- Ludzie zawsze zbiegaj

do nieszcz

ęś

cia - powiedział znowu sam do

siebie.

nie chc

c i on poczłapał w tamtym kierunku. Min

ł kawiarnie, gdzie

sprzedawano obrzydliwe lody, lepi

ce si

do je

yka i pozostawiaj

ce na nim tłusty

osad, a za to pozbawione smaku. Przed kawiarni

w wodzie siedziało stadko łab

dzi

ebrało o datki. Dło

Jakuba odruchowo si

ła do kieszeni, ale nie znalazł

tkwi

cej tam zazwyczaj p

tli z drutu. Reedukacja, któr

przeprowadzał ksi

dz,

wykorzeniła z niego to, co on nazywał

yłk

łowieck

, a co było w rzeczywisto

obrzydliwym instynktem kłusowniczym. Ale odruch pozostał. Wpatrywał si

przez

chwile t

sknie w ptaki. Były spasione jak tuczniki.

- Cieszcie si

e tu tak wiele luda - powiedział do nich z nienawi

. - Bior

pod uwag

e wa

ycie po dobre dziesi

ęć

kilo, to byłby z was niezły rosołek, a i

pieczyste pierwsza klasa. Gdyby was tak nadzia

tymi jabłuszkami, które rosn

opuszczonej gospodarce po Misztalu, tak zaraz przez płot ode mnie, to by dopiero
była uczta. Jeszcze troch

bimbru...

A potem przypomniał sobie, ze przecie

Józef Paczenko przestał p

dzi

siebie na strychu. Wprawdzie byli jeszcze inni, ale ich bimber był słaby i
produkowany z ró

nych podejrzanych składników. Na Tru

ciance było jeszcze par

niewielkich

ródełek smacznej i niedrogiej gorzałki, ale i one wysychały.

- Czasy upadku - powiedział do łab

dzi.

Łab

dziom najwyra

niej nie podobał si

ten pomylony staruszek co tylko gada

i gada, a nic im nie rzuca i zacz

ły ponagla

go sykni

ciami. Pokazał im fig

palcach i poszedł dalej. Tłum był istotnie g

sty. Jakub poznał staruszka, którego

widywał od czasu do czasu w parku koło sanatorium. Jak te

on si

nazywał?

Robert... Robert Klos. Ale nie był z tych Kłosów, co to o jednym nakr

cili film. Jakub

o to pytał. Był emerytowanym nauczycielem z technikum.

- Co tu daj

- zagadn

ł. Starzec odwrócił si

- A to pan. - Ucieszył si

.- Utopił si

jeden z tych nauczycielskich

Cała szyja sina, jakby go co

dusiło, dusiło. I przy tych si

cach taki zielony

szlam. Co

okropnego. Ale ju

go zapakowali do worka i czekaj

na motorówk

Zawioz

go do Serocka, mo

e na sekcje.

- Zielony szlam, taki troch

jak galareta? - zapytał Jakub.

- Z ust mi pan wyj

ł. Obrzydliwy.

Jakub przymkn

ł oczy. Przypomniało mu si

. Wspomnienie było mgliste,

ale kiedy

w dzieci

stwie słyszał o czym

takim. Ale co konkretnie? Zapisał sobie na

kartce, aby przemy

to w nocy. I tak cierpiał na bezsenno

ść

. Chocia

wła

ciwie,

po co czeka

do nocy? Poszedł na molo. Usiadł sobie na betonowych schodkach,

zzuł buty i zanurzył nogi w wodzie. Zacz

ł sobie przypomina

. Było co

takiego. W

Uchaniach, a mo

e w Wojsławicach, tak, raczej w Wojsławicach.

ródła koło

zamczyska zwane bezedniami. Ale o co chodziło? Z zamy

lenia wyrwał go dialog

prowadzony kawałek dalej na łódce.

- A ja wam mówi

e to robota psychopaty. I to nie jest pierwszy przypadek.

- Chyba siódmy od trzech lat - powiedziała jaka

kobieta o wysokim

afektowanym głosie. - Zawsze dzieciaki. I zawsze takie si

ce na szyi jak od duszenia.

- I całe wysmarowane tym zielonym paskudztwem. - Uzupełnił kto

trzeci.

- Najcz

ęś

ciej to gin

po zmroku - pierwszy głos.- Ale nigdy od alkoholu. Ja

rozumiem,

e jaki

pijak mo

e si

wpakowa

w wod

, przewróci

i ju

nie wsta

, ale

jak uton

ł ten chłopaczek z obozu

eglarskiego? Nikt mi nie wmówi,

e nie umiał

pływa

- A ten harcerzyk? Wszedł po pas w wod

, a potem znikn

ł, jakby wpadł w dół.

A tu jest płytko.

- Znaczy ludzie widzieli?
- Aha. Pół jego zast

pu czy jak to si

tam nazywa. I takie same

lady.

- Nikt mi nie wmówi,

e pod wod

grasuje słodkowodny rekin!

- Rekin mo

e nie, ale psychopata albo zboczeniec w masce do

- Jakby zboczenie, to hmm...tego co

by było wida

- Gliny akurat si

przyznaj

. To by im popsuło statystyk

. Bardziej mnie

interesuje ten zielony szlam.

- A co w tym ciekawego? - znowu wł

czyła si

kobieta. - Pewnie jaki

denny

osad.

- Jaki tam osad! Nigdy nie widziałem zielonego mułu.
- Mo

e jaka

forma wodorostów?

- W takim glucie. Raczej nale

y podejrzewa

e to od

cieków co

porobiło. Wytr

ciły si

tego, wiecie, chemiczne cz

steczki.

- A mo

e to od

cieków wodorosty zdziczały.

- Nikt mi nie wmówi,

e wodorosty dusz

ludzi.

Jakub popatrzył na swój zegarek i przestraszył si

. Do obiadu w stołówce miał

zaledwie pi

tna

cie minut, a jeszcze powinien si

przebra

. Z niech

oderwał si

od podsłuchiwanej rozmowy i ruszył pod gór

. Zd

ąż

ył. W stołówce wszyscy

komentowali wydarzenie, ale nie dowiedział si

niczego nowego. A zaraz po obiedzie

przydybał go sanatoryjny lekarz nazwiskiem Workowski i zaci

ł do swojego

gabinetu.

- No i jak tam samopoczucie? - zagadn

ł.

- Samopoczucie poprawi mi si

natychmiast, gdy st

d wyjad

-powiedział

Jakub ponuro.

Lekarz u

miechn

ł si

przyja

nie.

- Czego tu panu brakuje?
- M

czycie mnie co rano jak

ąś

gimnastyk

dla podtrzymania kondycji. Zgoda,

macham nogami, nie narzekam, tylko po co? Załó

my,

e za rok czy za dwa

zestarzej

na tyle,

e b

potrzebował laski. To si

ludziom zdarza. Ale ci

gle

jeszcze b

miał swój motor i swojego konia. Je

li b

potrzebował wybra

zakupy, to wsi

na konia i pojad

- Którego

dnia nie da pan rady wdrapa

na swojego konia, panie Jakubie.

I co wtedy? Zgoda,

e u siebie mo

e pan przystawi drabin

, ale przed sklepem?

Prosi

o pomoc znajomych?

kładzie. Wsiadam i wstaj

. Bez tego ju

dawno musiałbym machn

ąć

jazd

. A nogi szcz

ęś

liwie pracuj

. Mo

e nie tak dobrze jak w partyzance, kiedy to si

kopało szwabów tak długo, a

umierali, ale sławi

Boha jeszcze nie najgorzej.

- Zmierz

panu ci

nienie.

- Prosz

bardzo, ale co

mi si

widzi,

e ci

nienie to mi skacze od

zdenerwowania na to mierzenie.

- Niech pan powie tak szczerze. Pan nie lubi lekarzy?
- Czego by nie? W porz

dku s

. Ale był u nas we wsi taki jeden, te

kozak

zreszt

. Semen. Semen Korczaszko. Znaczyt, tak: W Mand

ursk

Wojn

to on był

łepek pi

tna

cie lat i odesłali go gdzie

w połowie wojny do domu, bo raz,

e był za

bardzo dzieciak, dwa,

e si

go zacz

li ba

po tym, jak pojechał z jeszcze jednym

takim na patrol i trafili na Japo

ców. Przyprowadzili znaczy si

dziesi

ciu je

ców,

których nawet nie musieli wi

, bo z czterema których nie wzi

li do niewoli, porobili

takie

rzeczy,

e ci w dziesi

ciu byli zbyt przera

eni,

eby ucieka

. No ale w pierwsz

wiatow

to dostał postrzał.i trafił do szpitala wojskowego. Tam lekarze z nim dla

odmiany powyrabiali takie

rzeczy,

e mózg staje, cud,

e si

z ich konowałskich łap

wyrwał jedynie z tyfusem, a nie z czym

gorszym. Znaczy tyfusa złapał od pacjentów,

ale my

lał,

e to wina lekarzy. No i poprzysi

gł,

e nigdy wi

cej w ich łapy

ywy si

nie da. No złamał nog

w stodole. Syn mu powiedział,

eby le

ał spokojnie, to on

pojedzie po doktora. A ten, jak usłyszał,

e przyjedzie doktor, to wdrapał si

w tej

stodole na wy

ki, obwi

zał nogie w kostce sznurem i skoczył w dół,

eby mu si

szarpni

cia nastawiła.

- O Bo

e! Prze

ył?

- Pewno, To był twardy chłop. Jak lekarz przyjechał, to wisiał głow

w dół

w czterech czy pi

ciu j

zykach, a

uszy wi

dły. Ale jak mu lekarz zało

ył gipsa, to si

nawet nie buntował, tylko na zdj

cie nie pojechał do o

rodka zdrowia, tylko wzi

siekier

i sam sobie poradził, nawet nogi bardzo nie pokaleczył.

- Tym chłopakiem, co si

utopii? Pewno. Szkoda dzieciaka. Mógłby z niego

wyrosn

ąć

porz

dny człowiek.

- Ciekawe podej

cie. A gdyby wyrósł zły człowiek.

- Ano tego si

nie da wykluczy

. Ale wi

kszo

ść

ludzi jest dobra, wiec

statystycznie. Chocia

ciekaw jestem, co to za zielone miał koło szyi.

- Co

zielonego?

- Tak jakby szlam.

- Zwróc

na to uwag

- Znaczy co? Pan go b

dzie kroił?

- Nie, ale poproszono mnie na konsylium.
- Nie wiedziałem,

e konsylia robi si

tak

e nieboszczykom.

- Czasami. Za du

o podobnych wypadków w tej okolicy. Je

li to jaki

wariat, to

trzeba go złapa

. Ale pan niech si

o to nie martwi. To ju

nie pana problem, no

chyba

e wejdzie pan do wody, a on zaatakuje.

- Nie pływałem ju

z dziesi

ęć

lat, ale mo

na by wzi

ąć

rower wodny i popłyn

ąć

na te trzciny przy drugim brzegu i upolowa

takiego wypasionego łab

dka. Byłoby

niezłe

arło. -

yłka łowiecka wypłyn

ła niespodziewanie z pod

wiadomo

ci.

- Przypominam,

e jest pan na diecie - hukn

ł doktor.

- Uch, pami

tam o tym w ka

dej minucie. Niech no ja tylko wróc

na Stary

Majdan. Wezm

bagnet, pójd

do lasu, dziabn

młodego dzika i zjemy z przyjaciółmi.

A panu te

kawałek albo w wekach.

- Dzi

kuj

knie!

- Jak tam moje ci

nienie łapiduchu?

- W normie. Tylko niech pan si

nie denerwuje i nadal przestrzega zalece

Wszystko b

dzie dobrze. A je

li łab

dzie pana pesz

, to prosz

nie chodzi

na ten

kawałek promenady, gdzie si

pas

. Czego serce nie widziało, tego oczom nie

al -

przekr

cił i nawet nie zauwa

ył.

Tej nocy Jakub wymkn

ł si

ze swojego pokoju. Wymkn

ł si

przez okno i

zlazł na dół po piorunochronie. Zm

czyło go to, miał ostatecznie swoje lata, ale udało

mu si

. Podobnie jak przelezienie przez parkan. Nad wod

nie było nikogo. Koło

kawiarni, zamkni

tej ju

o tej porze, Jakub po

yczył sobie siekier

. Woda w

wietle

ksi

ęż

yca, który co i raz przenikał przez chmury, błyszczała dziwnie. Wszedł na

pomost. Starał si

porusza

cicho, na wypadek gdyby jaki

nocny stró

pilnował

łódek. Niebawem znalazł si

w tej cz

ęś

ci pomostu, gdzie nic ju

nie cumowało.

Podszedł do barierki i popatrzył na wod

. Nad zalewem unosił si

mglisty opar.

Wydobył z kieszeni piersiówk

i poci

ł male

ki łyk. Dla wzmocnienia nadw

tlonej

wiekiem pami

ci.

- Biała woda - przypomniał sobie.
Wydobył z torby niewielk

lornetk

teatraln

i zacz

ł rozgl

po jeziorze.

Niebawem spostrzegł plam

dziwnie jasnej,

wietlistej wody.

- Jest - mrukn

ł do ksi

ęż

yca. - Czyli wszystko si

zgadza

Plama powi

kszała si

. Woda stawała si

podobna do mleka. Migotała,

wabiła. Jakub niespiesznie obwi

zał si

w pasie ła

cuchem krowim, którego oba

ce przytwierdził starannie do barierki, po czym spu

cił do wody jedn

nog

. Biała

plama zacz

ła si

zbli

i jednocze

nie stawała si

coraz mniej widoczna. Jakub

czekał. Zacisn

ł tylko mocniej dło

na trzonku siekiery. Ju

lał,

e trzeba b

dzie

zrezygnowa

, gdy co

krzepko ucapiło go za nog

i szarpn

ło pot

ęż

nie. Ale ła

cuch

wytrzymał. To w wodzie nie zrezygnowało tak łatwo. Szarpn

ło ponownie. Czuł

wszystkie ko

ciste palce wpijaj

ce mu si

w skór

. Woda zabulgotała. Na ułamek

sekundy przed trzecim szarpni

ciem uderzył siekier

. Ostrze utkwiło w czym

twardym i zakleszczyło si

, a w sekund

pó

niej trzonek złamał si

od pot

ęż

nego

szarpni

cia. U

cisk na nodze znikn

ł. Staruszek wstał i odmotawszy ła

cuch, ruszył

na brzeg. Nic go ju

nie atakowało. Znalazłszy si

na promenadzie, zapalił na chwil

latark

. Spodziewał si

zobaczy

na swojej nodze zielony szlam, ale było go tyle,

przestraszył. Zebrał troch

do małego słoiczka, a nast

pnie opłukał stop

najbli

szej napotkanej kału

y. Powrót po piorunochronie okazał si

nadspodziewanie trudny, ale

Jakub wydobył słoiczek i zajrzał ciekawie do wn

trza. W słoiczku tkwiło troch

tego dziwnego zielonego

luzu. Odkr

cił wieczko i pow

chał.

luz cuchn

ł mułem i

jakby jeszcze czym

innym. Czym

znajomym. Jakub chytrze si

miechaj

wystawił otwarty słoik na parapet. Po obiedzie zajrzał do tego eksperymentu. Woda
odparowała. Na dnie słoika znajdowała si

cienka warstewka zielonego paskudztwa.

Jakub obw

chał paskudztwo.

- Zielona ple

śń

- o

wiadczył uroczy

cie, a potem poszedł szuka

doktora

Workowskiego.

Doktor siedział w swoim gabinecie i ogl

dał co

pod mikroskopem.

- Ach to pan - ucieszył si

- To ja. I co pan odkrył na tym konsylium?
- Zbadali

my to zielone. Wie pan, co to jest? Zwykła zielona ple

śń

, tyle tylko

e troch

rozmoczona. Ale mam dla pana jeszcze jedn

ciekaw

informacj

prosiłbym tylko,

eby chwilowo jej pan nie rozgłaszał.

- Zamieniam si

w słuch.

- Znale

li tego płetwonurka.

- Hm?
- Faceta, który pływał pod wod

z butlami tlenu na plecach i topił dzieciaki.

Tym razem troch

mu nie wyszło. Uszkodził sobie ustnik przy masce i utopił si

Dzisiaj rano go znale

li.

- A nie miał czasem głowy rozbitej siekier

- Nie. Dlaczego pan pyta?
- A tak pomy

lałem,

e kto

mógł mu pomóc si

utopi

. Niewa

ne.

Przed wieczorem Jakub poszedł nad wod

. Chodził po pomostach i w

zadumie popatrywał na zalew. Łab

dzie syczały na niego rozzłoszczone, ale starał

nie zwraca

na nie uwagi. I prawie mu si

udawało. Na molo spotkał swojego

znajomego Roberta.

- Witam pana, panie W

drowycz. Có

tu pana sprowadza?

- A dzie

dobry. Tak sobie ła

żę

- Słyszał pan o tym zbocze

cu, co go wyłowili koło Serocka?

- No chwała Bogu,

e mu si

noga podwin

ła. Bo jeszcze troch

i zacz

łbym

wierzy

w jakie

nieczyste moce.

- Nieczyste moce?
- Tak. Wie pan, gdy zaczynałem moj

karier

pedagogiczn

w latach

dzywojennych, to trafiłem do takiej wiochy na Polesiu. Tam którego

roku kilka lat

wcze

niej była powód

. Zmyło cz

ęść

wioskowego cmentarza. No i zacz

ły si

dzieciaki topi

, a ludzie gadali,

e utopce grasuj

. Jak zobaczyłem ten zielony osad,

to a

mnie zatrz

sło, bo tam jak si

udawało wyłowi

utopionego, to te

miał czasami

takie pakudztwo na ciele, musi od wodorostów. A jak ju

wyjechałem, to słyszałem,

e chłopi wyłowili z wody jak

ąś

stwor

i zaciukali, mówi

e to utopiec. Nawet jakie

ledztwo było.

- Nie wie pan, kiedy si

utopił ten nurek?

- Musi tego samego dnia, co wyłowili tego chłopaka, wtedy jak si

spotkali

w tłumie. Ju

ze dwa dni w wodzie le

ał.

- W takim razie to nie on.
- Co pan chce przez to powiedzie

- Mog

szczery?

- Oczywi

cie.

Jakub zawin

ł nogawk

spodni i zdj

ł skarpetk

. Na jego skórze Wida

było

wyra

nie odci

te sinobłekitne

lady palców, które ułapiły go z sił

obc

gów.

- O Bo

e! Sk

d pan to ma?

- Dzi

w nocy byłem tutaj. Spu

ciłem nogi za burt

i mnie złapało.

- Nie

artuje pan?

- Nie. Mam te

troch

tego zielonego, co zdj

łem z własnych nóg.

- I co to jest?
- Rozmoczona zielona ple

śń

Były nauczyciel zamy

lił si

gł

boko.

- Jest pan pewien,

e to nie mógłby by

ten nurek?

to miałby siekier

w czaszce. Zreszt

musiałby by

nie

le zaczepiony o dno,

eby ci

ąć

mnie z tak

sił

yjemy w dwudziestym wieku.

Jakub przypomniał sobie, jak rzucał uroki, jak wyci

ł ksi

dza z

szubienicznego w

wozu, jak

redniowieczny nieboszczyk usiłował si

wyczołga

zasi

gu jego wzroku.

- Pan mi nie wierzy?
- Szczerze mówi

c, nie za bardzo.

- Nie mam mo

liwo

ci,

eby udowodni

prawdziwo

ść

moich słów. chyba

e...

Spotkamy si

tu dzisiejszej nocy.

- Hm. Zgoda. Gdzie i kiedy?
- Koło kawiarni. O jedenastej.
- O dwudziestej trzeciej. Zgoda. Co b

dziemy robili?

- Pójdziemy w to samo miejsce i znowu spróbujemy z zanurzaniem nogi?
- A je

li wolno zapyta

to kto b

dzie si

tak nara

ał?

- Mog

ja. Ale mo

emy zrobi

jeszcze inaczej. Mo

e pan zdoby

bosak?

- Nie wo

żę

ze sob

na wczasy bosaka.

- Ale koło domu nauczycielskiego stoi taka tablica ze sprz

tem

przeciwpo

arowym. Tam jeden wisi.

- Ale to b

dzie kradzie

- Przed

witem zwrócimy. Je

li wszystko dobrze pójdzie.

- A je

le pójdzie?

- Wówczas bosak i jego zwrot b

dzie problemem naszych spadkobierców.

Były nauczyciel u

miechn

ł si

kpi

co, ale kiwn

ł głow

na znak zgody.

***

Klos spó

nił si

nieco na umówione spotkanie. Có

, kradzie

bosaka, gdy si

nie ma odpowiedniego przygotowania, nie jest spraw

prost

- No my

lałem,

e ju

pan nie przyjdzie - powiedział Jakub.

- Mógł pana strach oblecie

. Wszystko ju

przygotowałem. Chod

my. Weszli

na molo. Przy jego ko

cu stała nieczynna latarnia. Od latarni ci

ły si

wybebeszone kable.

- Cholerni wandale - powiedział Robert.
- Tak... wandale. Prosz

zało

kalosze.

- A nie mógłbym moczy

nóg bez kaloszy?

-Raczej nie.
Jakub wydobył z torby ła

cuch.

- Nie zamierza mnie pan przypadkiem utopi

- No co te

pan.

Obwi

zał znajomego w pasie i usadowił go na brzegu pomostu.

- I teraz wystarczy czeka

? - zapytał Robert. - Sk

d wiadomo,

e akurat dzisiaj

przypłynie?

- Utopiec atakuje zawsze, gdy poczuje łup.
- Dobra. Jedno małe pytanko. Sk

d mo

e si

wzi

ąć

utopiec w wybudowanym

przez socjalistów zbiorniku wodnym?

- To bardzo proste. Zalali znaczn

ęść

doliny. Gdzie

tam na dole musiał

cmentarz. Wystarczyło,

eby taka ilo

ść

brudnej wody go zalała by zniweczy

skutki po

cenia. Desakracja. No i powstał z grobu...

- Jakub...
- Tak?
- Złapało mnie...
Istotnie w wodzie toczyła si

jaka

walka. Co

szarpało pot

ęż

nie za nog

byłego nauczyciela. Ła

cuch napr

ęż

ył si

i wpijał mu si

w brzuch. Jakub u

miechn

ponuro, a potem butem str

cił w wod

jeden z rozizolowanych kabli. Błysn

ło i

zaskwierczało. W gł

binie co

zakotłowało.

- Pu

cił - powiedział Robert, wyci

gaj

c z wody nog

Był blady jak

ciana. Jakub zapalił latark

i nachylił si

nad wod

. A potem

nagłym ruchem zanurzył bosak i wywlekł na pomost co

dziwnego.

Staruszek zrzucił kalosze i pobiegł. Jakub pu

cił si

za nim, wlok

c to co

dziwnego bosakiem za sob

. Niebawem znale

li si

w krzakach koło pla

y. Zapalili

dwie latarki i w ich

wietle wpatrywali si

przez chwil

w przera

eniu w swój łup. To,

co wyci

li z wody, przypominało namoczon

egipsk

mumi

, ale bez banda

Poruszało si

niemrawo.

- Uuucieeeekajmy - wyj

kał nauczyciel.

- Nie. Na razie jest ogłuszony elektryk

. Trzeba z tym sko

czy

. Skocz do

szopy i ukradnij kanister benzyny, a ja go popilnuj

Jakub czekał długo, zanim jego znajomy wrócił z kanistrem ukradzionej

benzyny. Druga kradzie

yciu, i to obie jednej nocy. Utopiec wił si

przywi

zany

ła

cuchem do pniaka.

- Nie odepnie si

? - zaniepokoił si

Robert, stawiaj

c kanister na ziemi.

- Połamałem mu paluchy.
Polał utopca benzyn

. Utopiec zaskrzeczał straszliwie i rezygnuj

c z próby

uwolnienia si

z wi

zów, spróbował dosi

ąć

ich swoimi szponowatymi palcami.

- Masz ogie

-Tak.
Jakub zapalił zwitek gazety, a pó

niej rzucił na utopca. Buchn

ółty płomie

Po kilku minutach ogie

przygasł.

- To jak b

dzie z pa

wiar

w zabbobony ? - zapytał z u

miechem.

- Rany Boskie... To było, nieprawdopodobne.
- Na - podsun

ł mu piersiówk

ze spirytusem. - Wracaj do siebie i id

spa

. Ja

jeszcze tylko rozł

kabel i posprz

tam. A i odłó

bosak na miejsce.

- A je

li tam b

dzie jeszcze jeden? Mo

e lepiej nie wchodzi

na molo...

- Moje ryzyko.
Nauczyciela pochłon

ł mrok. Jakub poszedł na molo. Zło

ył gumowce i

zwi

zał je sznurkiem, a potem zabrał si

do rozp

tywania systemu drutów

przeci

gni

tych od latarni. Wła

nie zastanawiał si

, który drut jest dodatni, a który

ujemny, gdy usłyszał za sob

ponury głos: - Rybki na pr

d łowimy, dziadku?

Dokumenty poprosz

. Odwrócił si

i zobaczył dwu rosłych gliniarzy. Oskar

yli go:

Włamanie do magazynu motorówek i kradzie

kanistra benzyny, niszczenie

rodowiska naturalnego poprzez rozlewanie tej

e benzyny w lesie oraz podpalanie, i

o kłusownictwo. Na szcz

ęś

cie doktor Workowski poproszony o konsultacj

stwierdził,

e jego pacjent cierpi na całkowit

starcze demencj

, a ponadto jest lunatykiem.