Bezprzewodowa sieć Wi -Fi jest systemem
komunikacji zaprojektowanym jako
alternatywa lub uzupełnienie sieci tradycyjnej
kablowej. Wykorzystuje ona do transmisji
danych fale radiowe o odpowiedniej
częstotliwości, minimalizując tym samym
konieczność użycia połączeń kablowych.

Struktura bezprzewodowa wykorzystuje przesył fal

elektromagnetycznych ( radiowych lub podczerwonych) z

jednego punktu do drugiego bez użycia kabli. Typowa sieć

Wi -Fi to urządzenie nadawczo/odbiorcze połączone do

sieci za pomocą standardowego okablowania. Punkt

dostępowy, (lub antena podłączona do punktu

dostępowego) jest zwykle montowana wysoko, lecz może

być również instalowana gdziekolwiek dla osiągnięcia

wymaganego zasięgu. Użytkownicy korzystają z sieci

bezprzewodowej za pomocą bezprzewodowych kart

sieciowych, które występują jako karty PC Card w

komputerach przenośnych i podręcznych, lub jako karty w

komputerach biurkowych, lub też jako zintegrowane

urządzenia w komputerach podręcznych.

Sieci bezprzewodowe mają bardzo szerokie zastosowanie,

wykorzystuje się je zarówno do projektowania sieci domowych jak

i znajdują zastosowanie w medycynie, handlu, produkcji i

magazynowaniu.

Dzięki braku struktury kablowej użytkownik nie musi szukać

miejsca połączenia z siecią, bowiem jest ona dostępna w obrębie

tej lokalizacji. Administratorzy nie muszą instalować czy przenosić

struktury kablowej aby móc konfigurować ową sieć.

Sieci bezprzewodowe posiadają taką samą funkcjonalność jak

zwykle sieci kablowe, bez ograniczeń kabla. Konfiguracje sieci

rozciągają się od prostych rozwiązań typu peer-to-peer do szeroko

rozwiniętych sieci infrastrukturalnych.



IEEE 802.11: specyfikacja opracowana przez
Institute of Electrical and Electronics
Enginners (IEEE) na potrzeby sieci
bezprzewodowych. IEEE 802.11 określa
sposób wzajemnej komunikacji urządzeń
bezprzewodowych.



IEEE 802.11a: jest to standard sieci
bezprzewodowej działającej w paśmie
częstotliwości 5 GHz. Sieci w tym standardzie
posiadają przepustowość 54 Mb/s.



IEEE 802.11b: standard ten jest powszechnie

znany pod nazwą Wi-Fi (Wireless Fidelity), działa

on w paśmie częstotliwości 2,4 GHz. Sieci w tym

standardzie są bardziej popularne od innych

standardów. Osiągają one maksymalną szybkość

transmisji 11 Mb/s, a ich maksymalny zasięg to

100 m. 802.11b to pierwsza technologia WLAN,

która zyskała tak dużą popularność wśród

konsumentów. Urządzenia wykorzystujące ten

standard są certyfikowane przez stowarzyszenie

Wi-Fi oraz są oznaczone specjalnym znakiem.



IEEE 802.11g: standard ten pracuje w paśmie
2.4 GHz, jednak w odróżnieniu od 802.11b
posiada przepustowość rzędu 54 Mb/s.
Wykorzystuje on technologię
ODM(Orthogonal Frequency Division
Multiplexing). Urządzenia w tym standardzie
dzięki takiej samej częstotliwości pracy jak
802.11b mogą współpracować z urządzeniami
w tym standardzie.



IEEE 802.11n: obejmuje on rozległe sieci bezprzewodowe.

Teoretycznie dostępne są prędkości rzędu 600 Mbit/s, w praktyce

górną granicą jest 150 Mbit/s przy kanałach 40 MHz. Do tego celu

zostanie wykorzystana technologia Multiple Input Multiple

Output (MIMO) wykorzystująca wiele anten do nadawania/odbioru

sygnału, czyli sygnał jest nadawany z kilku źródeł i odbierany przez

kilka odbiorników (standardowo 2x2). Ponadto urządzenia 802.11n

potrafią wykorzystywać wiele kanałów transmisyjnych do

stworzenia jednego połączenia, co teoretycznie dodatkowo

podwaja dostępną prędkość transmisji. Przepustowość, z

nadmiarem kodowania przy wykorzystaniu wszystkich anten, sieci

802.11n sięga do 600 Mb/s, natomiast dostępna dla użytkownika

prędkość transmisji ma osiągnąć w wersji ostatecznej co najmniej

100 Mb/s, czyli tyle samo co Fast Ethernet



IEEE 802.11ac: została opublikowana w
styczniu 2011. Według specyfikacji IEEE
802.11ac przepustowość przy zastosowaniu
wielu stacji ma być na poziomie przynajmniej
1 Gbit/s, a pojedynczej stacji 500 Mbit/s.
Zakończenie prac nad specyfikacją jest
planowane na 2012 rok, która mogłaby być
ostatecznie zaakceptowana przez IEEE
802.11 Working Group w listopadzie 2013
roku.



Topologia gwiazdy- jest obecnie najszerzej
stosowanym typem. Wykorzystuje ona w celach
komunikacyjnych centralną stację bazową tak zwaną
punktem dostępowym. Punkt dostępowy (Acces Point
/AP) kieruje informację do poszczególnych
komputerów w sieci lub do następnego węzła. Stacja
bazowa może być zastosowana jako most do sieci
lokalnej. W takim przypadku umożliwia dostęp do
sieci wewnętrznej, do Internetu oraz do innych
urządzeń sieciowych zainstalowanych w tej sieci. Sieci
budowane w tej technologii są bardzo wydajne i łatwe
w rozbudowie.



Topologia karty- działa w trochę inny sposób gdyż
brak jest tutaj centralnej stacji bazowej. Przy takim
połączeniu komputery komunikują się ze sobą
bezpośrednio, czyli każdy węzeł może komunikować
się z sąsiednimi węzłami. Dzięki takim sposobie
komunikacji nie potrzebujemy w sieci żadnych
przełączników, bowiem decyzje o sposobie
przekazywania pakietów podejmują same komputery
za pomocą specjalnego oprogramowania.
Zastosowanie tej topologii umożliwia nam możliwość
bardzo szybkiej rozbudowy sieci, wystarczy bowiem
dołączać kolejne węzły, a sieć sama jest wykryje.

Bezprzewodowe karty sieciowe są to

urządzenia, które pozwalają stacjom roboczym

łączyć się z sieciami bezprzewodowymi

standardu 802.11. Karta sieciowa (ang. NIC -

Network Interface Card) służy do przekształcania

pakietów danych w sygnały, które są przesyłane

w sieci komputerowej. Każda karta NIC posiada

własny, unikatowy w skali światowej adres

fizyczny, znany jako adres MAC,

przyporządkowany w momencie jej produkcji

przez producenta, zazwyczaj umieszczony na

stałe w jej pamięci ROM.



Złącze PCI



Stosowane w
komputerach
stacjonarnych ze
względu na rozmiar.



Złącze PCMCIA



Stworzona do
urządzeń mobilnych
wyposażonych w
gniazdo PCMCIA



Złącze USB



Uniwersalne złącze,
możliwość użytku w
dowolnym komputerze
wyposażonym w to
złącze.



Karty wbudowane.



Większość nowoczesnych urządzeń
mobilnych, takich jak laptopy, netbooki,
tablety, smartfony czy nawet zwykłe telefony
komórkowe wyposażone jest we wbudowane
karty sieci bezprzewodowej, znacząco
podnoszące mobilność dostępu do sieci( brak
dodatkowych urządzeń).

Służy do łączenia różnych sieci

komputerowych, pełni więc rolę węzła
komunikacyjnego. Na podstawie informacji
zawartych w pakietach TCP/IP jest w stanie
przekazać pakiety z dołączonej do siebie sieci
źródłowej do docelowej, rozróżniając ją
spośród wielu dołączonych do siebie sieci.
Proces kierowania ruchem nosi
nazwę trasowania, routingu lub rutowania.

Jest to urządzenie, które łączy sieć przewodową z

bezprzewodową. Dlatego AP posiadają dwa
interfejsy. Pierwszy interfejs łączy AP z siecią kablową
a drugi to interfejs bezprzewodowy łączący się ze
sieciami radiowymi. Access Point łączy stacje robocze
w sieć bezprzewodową pod warunkiem gdy te stacje
są wyposażone w bezprzewodowe karty sieciowe (np.
laptopy). Takiego rozwiązania używa się by połączyć
dużą ilość urządzeń i uniknąć kablowania.
Najważniejszym zadaniem Access Pointa jest
przekonwertowanie ramek sieci bezprzewodowej na
ramki Ethernetu.

Marcin Tomaszewski



http://pl.wikipedia.org/wiki/Karta_sieciowa



http://pl.wikipedia.org/wiki/Bezprzewodowa_
sie%C4%87_lokalna



http://strefawifi.pl/42-Karty-sieciowe



http://pl.wikipedia.org/wiki/Wi-Fi



http://pl.wikipedia.org/wiki/IEEE_802.11



http://pl.wikipedia.org/wiki/Router



http://pl.wikipedia.org/wiki/Access_point