CaroleMortimer

Zatańczdlamnie

Tłu​ma​cze​nie

PiotrArt

ROZDZIAŁPIERWSZY

–Cie​ka​we,ktoto–za​wo​ła​łaAndy,spo​glą​da​jącwstro​nędrzwiele​ganc​kiejre​stau​-

ra​cjiMi​das,wktó​rejja​dłako​la​cjęwto​wa​rzy​stwiesio​stryKimijejmężaCo​li​na.

Trzy​ma​jąclek​kounie​sio​nykie​li​szekzszam​pa​nemprzy​pa​try​wa​łasięmęż​czyź​nie,

któ​ry wła​śnie wszedł do środ​ka. Był wy​so​ki i miał po​sęp​ną minę. Po​wo​li ścią​gnął
dłu​gi,ciem​nypłaszczipo​dałgokie​row​ni​ko​wisali.

Andyoce​ni​ła,żeprzy​byszmatrzy​dzie​ścikil​kalatigru​bopo​nadmetrosiem​dzie​-

siątwzro​stu.Byłtakprzy​stoj​ny,żeniepo​tra​fi​łaode​rwaćodnie​gowzro​ku.Miałna
so​bieele​ganc​ki,czar​nygar​ni​tur,czar​nąko​szu​lęiczar​nykra​wat,ado​sko​na​leskro​-
jo​nyubiórpod​kre​ślałjegomu​sku​lar​nąsyl​wet​kę.

Wło​syteżmiałczar​ne,fa​lu​ją​ceilek​kozmierz​wio​ne.
Ioliw​ko​wącerę…
Aprzytymtenwy​raztwa​rzy…
Imdłu​żejAndyprzy​glą​da​łasięob​ce​mu,tymbar​dziejutwier​dza​łasięwprze​ko​na​-

niu, że roz​ta​cza wo​kół sie​bie wy​jąt​ko​wo po​nu​rą aurę. Za​uwa​ży​ła jego ostre rysy
twa​rzy,wy​so​kieczo​ło,zmarsz​czo​neczar​nebrwi,wy​dat​neko​ścipo​licz​ko​we,peł​ne
war​gi i wy​sta​ją​cy aro​ganc​ko pod​bró​dek. Męż​czy​zna wy​warł na niej elek​try​zu​ją​ce
wra​że​nie.Tak,elek​try​zu​ją​ce.Niepo​tra​fi​łazna​leźćlep​sze​gookre​śle​nia.

Zuwa​gąob​ser​wo​wa​łanie​zna​jo​me​go,któ​ry,nieprze​ry​wa​jąckon​wer​sa​cjizto​wa​-

rzy​szą​cym mu męż​czy​zną, ro​zej​rzał się ze znu​dzo​ną miną po re​stau​ra​cji. W pew​-
nymmo​men​ciejegowzrokza​trzy​małsięnaAndy.Przy​pusz​cza​ła,żeoczyprzy​by​sza
będą rów​nie ciem​ne i fa​scy​nu​ją​ce, co resz​ta jego po​sta​ci. Oka​za​ło się jed​nak, że
mająprze​pięk​nyto​pa​zo​wyod​cień.

Męż​czy​znawbiłwniąwzrok,awi​dzącjejza​in​te​re​so​wa​nie,uniósłlek​kobrew.
–Ab​so​lut​niefan​ta​stycz​ny–wes​tchnę​łaKim.
–Cota​kie​go?–spy​ta​łaroz​tar​gnio​naAndy,niespo​glą​da​jącna​wetnasio​strę.
–Mó​więofa​ce​cie,odktó​re​gowła​śnieniemo​żeszode​rwaćoczu.Pew​nieroz​bie​-

raszgowzro​kiem.Wca​lesięniedzi​wię.

–Halo!Twójmążsie​dziobok–skar​ciłjąnie​za​do​wo​lo​nyCo​lin.
–Ko​cha​nie,tojesz​czeniepo​wód,że​bymniemo​głamusięprzy​glą​dać–od​par​ła

Kimza​lot​nie.

Andyle​d​wiesły​sza​łaprze​ko​ma​rza​niesięsio​stryzeszwa​grem,boprzezko​lej​nych

kil​kase​kund,któ​rewy​da​wa​łysięwiecz​no​ścią,nie​zna​jo​mymie​rzyłjąwzro​kiem,by
nako​niecuśmiech​nąćsięlek​koiwrazzto​wa​rzy​szemru​szyćzakie​row​ni​kiemsali,
podro​dzewy​mie​nia​jącukło​nyzkil​ko​mazna​jo​my​mioso​ba​mi.Kie​dydo​tar​lidoczte​-
ro​oso​bo​we​gosto​li​kaprzyoknie,przy​wi​ta​lisięzdwoj​giemstar​szychlu​dzi,zktó​ry​-
minaj​wy​raź​niejbyliumó​wie​ni,iprzy​sie​dlisiędonich.

Andy zda​ła so​bie spra​wę, że więk​szość go​ści rzu​ca im ukrad​ko​we spoj​rze​nia,

szep​cząccośmię​dzysobą.Byłotootylein​try​gu​ją​ce,żedore​stau​ra​cjiprzy​cho​dzi​li
głów​nie lu​dzie bo​ga​ci i sław​ni, prze​ko​na​ni o wła​snej war​to​ści, czy​li tacy, któ​rzy

zna​tu​ryniezwra​ca​jąuwa​ginain​nych.

Praw​dęmó​wiąc,ona,jejsio​straiszwa​gierzna​leź​lisięwtakwy​kwint​nymlo​ka​lu

tyl​kodla​te​go,żeCo​linpra​co​wałwlon​dyń​skiejfi​liiMi​dasEn​ter​pri​ses.Dzię​kitemu
razdorokumógłza​pro​sićtrzyoso​bydojed​ne​gozlo​ka​lina​le​żą​cychdofir​myisko​-
rzy​staćzeznacz​ne​gora​ba​tu.Win​nymprzy​pad​kuniktznichniemógł​byso​biepo​-
zwo​lićnako​la​cjętu​taj.

Tenprzy​wi​lejniedo​ty​czyłjed​nakklu​bunoc​ne​goMi​das,któ​ryznaj​do​wałsiępię​-

tro wy​żej i był za​re​zer​wo​wa​ny wy​łącz​nie dla człon​ków. A żeby zo​stać człon​kiem,
trze​babyłouzy​skaćzgo​dęsa​mychbra​ciSter​ne,mi​liar​de​rówiwła​ści​cie​liMi​dasEn​-
ter​pri​ses.

Choć Andy nie na​le​ża​ła do osób in​te​re​su​ją​cych się ży​ciem sław​nych i bo​ga​tych,

na​wetonawie​dzia​ła,kimsąDa​riusiXan​derSter​ne.Sły​sza​łaodszwa​gra,żewkro​-
czy​linasce​nęwiel​kie​gobiz​ne​sudwa​na​ścielattemu.Za​ło​ży​liwte​dyser​wisspo​łecz​-
no​ścio​wy, któ​ry po trzech la​tach od​sprze​da​li za kil​ka mi​liar​dów fun​tów. Od tego
cza​suwe​szliwpo​sia​da​niekil​kuzna​czą​cychpro​du​cen​tówsprzę​tuelek​tro​nicz​ne​go,
li​niilot​ni​czejisie​ciho​te​li,atak​żeotwie​ra​linaca​łymświe​cieele​ganc​kiere​stau​ra​-
cjeiklu​by.

Wy​da​wa​łosię,żewszyst​ko, cze​godo​tkną,za​mie​niasię wzło​to.Pew​nie dla​te​go

na​zwa​lifir​męodimie​niami​tycz​ne​gokró​laMi​da​sa.

–Nieprzej​mujsię–po​wie​dzia​łaKim,wi​dzącroz​tar​gnio​nąminęsio​stry.–Każ​dy,

ktowi​dzibra​ciSter​neporazpierw​szy,re​agu​jetaksamo.

–Bra​ciSter​ne?–Andyotwo​rzy​łasze​ro​kooczy.Nicdziw​ne​go,żego​ścienieod​ry​-

wa​jąodnichwzro​ku.

–Sąbliź​nia​ka​mi–do​da​łaKim.
–Nieżar​tuj!Czytoozna​cza,żejestdru​gitakieg​zem​plarz?Nie​moż​li​we!–Andy

niepo​sia​da​łasięzezdu​mie​nia.Męż​czy​zna,któ​re​gouj​rza​ła,byłab​so​lut​niewy​jąt​ko​-
wypodkaż​dymwzglę​dem.Ażtrud​noso​biewy​obra​zić,żeist​nie​jejegowier​nako​-
pia.

Opry​wat​nymży​ciubra​ciSter​neAndywie​dzia​łanie​wie​le.Kie​dywkro​czy​lizim​pe​-

tem w wiel​ki świat, mia​ła trzy​na​ście lat i uczęsz​cza​ła do szko​ły ba​le​to​wej, któ​rej
po​świę​ca​łacałąuwa​gę.Niein​te​re​so​wa​łasięanibiz​ne​sem,aniplot​ka​miobo​ga​tych
i sław​nych. Co wię​cej, od cza​su wy​pad​ku była zbyt po​chło​nię​ta po​wro​tem do nor​-
mal​no​ści,byin​te​re​so​waćsięży​ciemin​nych.

–Topraw​da,ko​cha​nie.Tendru​gitowła​śniejegobratbliź​niak–wy​ja​śni​łaKim.
Andyprze​nio​sławzroknamęż​czy​znę,któ​ryto​wa​rzy​szyłobiek​to​wijejza​in​te​re​so​-

wań. Miał pło​we, mod​nie ostrzy​żo​ne wło​sy, zmy​sło​wy uśmiech i cie​płe spoj​rze​nie.
W in​nej sy​tu​acji uzna​ła​by go za naj​przy​stoj​niej​sze​go czło​wie​ka na świe​cie, ale
wpo​rów​na​niuzbra​temod​zna​czałsiędośćprze​cięt​nąuro​dą.

Ciem​no​wło​sybliź​niak.Ja​sno​wło​sybliź​niak.
–Któ​ryjestktó​ry?–spy​ta​łaAndy
–Cia​chotoXan​der–od​par​łaKim.
–Chcia​łempo​now​nieza​uwa​żyć,żewciążtuje​stem–za​żar​to​wałCo​lin.
–Och,mi​siu,wiesz,żecięko​cham,ależad​nako​bie​taprzyzdro​wychzmy​słachnie

od​mó​wi​ła​byso​biepo​dzi​wia​niauro​dyXan​de​raSter​ne’a.–Kimob​da​rzy​łamężanie​-
win​nymuśmie​chem.

Andy na​dal le​d​wie zwra​ca​ła uwa​gę na roz​mo​wę sio​stry ze szwa​grem. Głów​nie

dla​te​go,żeciem​no​wło​symęż​czy​znapo​now​niezer​k​nąłwjejstro​nę.Ana​po​ty​ka​jąc
spoj​rze​nieAndy,znówuniósłbrew.Szyb​kospu​ści​ławzrokipo​czu​ła,żesięczer​wie​-
ni.

–…tecu​dow​ne,zło​ci​stewło​syiuro​czyuśmiech.Wi​dać,żejestfan​ta​stycz​niezbu​-

do​wa​ny–Kimna​dalpia​łazza​chwy​tu.

–Idędoła​zien​ki.Awyobiemo​że​cieśli​nićsięna​dal–skwi​to​wałjejsło​waCo​lin

iwstałodsto​li​ka.

– Xan​der to ten blon​dyn? – spy​ta​ła Andy sio​strę, gdy tyl​ko szwa​gier się od​da​lił

pozaza​sięggło​su.

–Oczy​wi​ście,tenza​bój​czy blon​dyn.Ra​czejnieśli​ni​ła​bym sięnawi​dokDa​riu​sa.

Jaknamójgustjestzim​nyinie​do​stęp​ny.Szcze​rzemó​wiąc,prze​ra​żamnienie​co.

Andy przy​zna​ła sio​strze ra​cję pod tym wzglę​dem. Da​rius Ster​ne rze​czy​wi​ście

spra​wiałwra​że​niedośćpo​sęp​ne​go.Alezpew​no​ściąniemógłbyćzim​ny.Cie​ka​we,
jakwy​glą​da,kie​dysięuśmie​cha.Cie​ka​we,jakczu​jesięprzynimko​bie​ta,któ​rejza​-
da​niemjestwy​wo​łaćnajegopięk​nejtwa​rzyuśmiech…lubwy​razpo​żą​da​nia!

W tym mo​men​cie Andy po​sta​no​wi​ła ukró​cić fan​ta​zje. Tacy męż​czyź​ni jak mi​liar​-

der Da​rius Ster​ne nie zwra​ca​ją uwa​gi na ko​bie​ty jej po​kro​ju, któ​re nie pa​su​ją do
ele​ganc​kichre​stau​ra​cji,ajużnapew​nodoświa​tabo​ga​czy.

AmimotoDa​riusspoj​rzałnanią.Tyl​koprzezmo​ment,alenie​wąt​pli​wiena​wią​zał

zniąkon​taktwzro​ko​wy.Możedla​te​go,żewpa​tru​jesięwnie​gojakdziec​kowwy​-
ma​rzo​nąza​baw​kę?Nie​wy​klu​czo​ne.Ale,gwo​lispra​wie​dli​wo​ści,wszy​scyinniteżsię
nanie​goga​pią.Choćmożenietakpo​żą​dli​wiejakona.

Po​żą​dli​wie?
Tak, rze​czy​wi​ście od​czu​wa​ła mro​wie​nie w oko​li​cach pier​si i go​rą​co w brzu​chu.

Tonicin​ne​go,tyl​kopo​żą​da​nie,po​my​śla​łaAndy,choćniepa​mię​ta​ła,bykie​dy​kol​wiek
wcze​śniejza​re​ago​wa​ławpo​dob​nyspo​sóbnamęż​czy​znę.

Jesz​czewwie​kudzie​więt​na​stulatcałeży​cieiwszyst​kieemo​cjepo​świę​ca​łaba​le​-

to​wi.Niemia​łacza​sunaro​man​so​wa​nie.Ate​raz,podłu​go​trwa​łejiuciąż​li​wejre​ha​-
bi​li​ta​cji, sku​pia się wy​łącz​nie na tym, by za​pew​nić so​bie inną przy​szłość. Cho​ciaż
ma​rze​nia o ka​rie​rze pri​ma​ba​le​ri​ny roz​sy​pa​ły się w pył, Andy nie pod​da​ła się. Nie
mia​łaocho​tyuża​laćsięnadsobą.Wie​dzia​ła,żemaprzedsobącałeży​cieimusicoś
znimzro​bić.

Zde​cy​do​wa​łasięnacięż​kąpra​cę.Wy​ko​rzy​sta​łanie​malwszyst​kiepie​nią​dze,któ​-

re odzie​dzi​czy​ła po ro​dzi​cach. W trzy lata po pod​ję​ciu trud​nej de​cy​zji ukoń​czy​ła
kursdlana​uczy​cie​liba​le​tuiotwo​rzy​ławła​snąszko​łędladzie​ciimło​dzie​ży.Pra​gnę​-
łana​dalbyćzwią​za​nazba​le​tem.Mia​łateżna​dzie​ję,żekie​dyśod​kry​jewiel​kita​lent
iwy​szko​lipraw​dzi​wąsła​wę.

Ofia​rą tych wszyst​kich wy​rze​czeń pa​dło jej ży​cie oso​bi​ste. Ni​g​dy nie spo​ty​ka​ła

sięzżad​nymmęż​czy​zną.Aniprzedwy​pad​kiem,aniponim…

Śmierćuko​cha​nychro​dzi​cówbyładlaniejstrasz​li​wymcio​sem.Andyra​dzi​łaso​bie

zichutra​tą,po​świę​ca​jącsięba​le​to​wi.Kil​kamie​się​cypóź​niejjed​nakule​gławy​pad​-
ko​wi,któ​ryprze​kre​śliłjejle​d​wiepącz​ku​ją​cąka​rie​rę.

Topraw​da,żeotrzą​snę​łasięztejtra​ge​diiipoczte​rechla​tachzdo​ła​łapo​wró​cić

do nor​mal​ne​go ży​cia, ale bli​zny na cie​le nie zni​kły i nie znik​ną już ni​g​dy. Andy

zpew​no​ściąniemia​łaocho​ty,byoglą​dałjeja​kiśmęż​czy​zna.Atymbar​dziejktośtak
przy​stoj​nyiele​ganc​kijakDa​riusSter​ne,któ​ryzpew​no​ściąmożeprze​bie​raćwnaj​-
pięk​niej​szychko​bie​tachświa​ta.

–Czytynaswogó​lesłu​chasz?
Da​riusrzu​ciłjesz​czejed​nopo​żą​dli​wespoj​rze​niepięk​nejblon​dyn​cesie​dzą​cejpo

dru​giejstro​niesaliiudał,żezuwa​gąprzy​słu​chu​jesięroz​mo​wie,któ​rąbratXan​der
pro​wa​dzizmat​kąioj​czy​mem.Na​daljed​nakniemógłprze​staćroz​my​ślaćonie​zna​-
jo​mej.Wcho​dzącdore​stau​ra​cji,szyb​kooce​niłsie​dzą​cezniąoso​by.Po​do​bień​stwo
mię​dzyobie​mako​bie​ta​miwska​zy​wa​łowy​raź​nie,żesąsio​stra​mi,aza​cho​wa​nieto​-
wa​rzy​szą​ce​go im męż​czy​zny zdra​dza​ło, że jest emo​cjo​nal​nie zwią​za​ny z tą dru​gą
ko​bie​tą.

Razjesz​czeprzyj​rzałsięnie​zna​jo​mej.Byłazja​wi​sko​wopięk​na.Ja​snepro​stewło​-

syopa​da​łyjejnara​mio​na,awiel​kiezie​lo​neoczybłysz​cza​łynatlede​li​kat​nejcery.
Towła​śnieteoczyprzy​ku​łyjegouwa​gęwchwi​li,gdywszedłdore​stau​ra​cji.Za​sko​-
czy​łogoto,bowogó​leniebyławjegoty​pie.Wo​lałko​bie​tyodro​bi​nęstar​szeinie​co
bar​dziejwy​ra​fi​no​wa​neniżtodziew​czę.Ta​kie,któ​renieocze​ki​wa​łyodnie​goni​cze​-
gowię​cejniżwspól​niespę​dzo​nejnocy,conaj​wy​żejdwóch.

Alewjejzie​lo​nychoczachdo​strzegłcoś,coza​prząt​nę​łojegouwa​gę.
Może dla​te​go, że jest w niej coś… zna​jo​me​go? Spo​sób, w jaki prze​krzy​wia gło​-

wę…gra​cja…wy​su​bli​mo​wa​neru​chy…

Da​riuswie​działdo​sko​na​le,żegdy​bysięjużwcze​śniejspo​tka​li,zpew​no​ściąbyją

za​pa​mię​tał. Może cho​dzi o jej smu​kłą fi​gu​rę i szczu​płe na​gie ra​mio​na? A może
o ślicz​ną twarz, oto​czo​ne dłu​gi​mi rzę​sa​mi oczy, wy​dat​ne ko​ści po​licz​ko​we, pro​sty
nos,zmy​sło​wewar​gi,trój​kąt​nypod​bró​dekipło​wewło​sywy​glą​da​ją​cejakpro​mie​nie
księ​ży​ca?

Pro​mie​nieksię​ży​ca?
Da​riu​saażroz​ba​wi​łotopo​rów​na​nie.Skądta​kiepo​etyc​kiemy​śli?Todonie​gonie​-

po​dob​ne.Pew​nieza​in​te​re​so​wałsiętąko​bie​tą,żebyod​wró​cićuwa​gęodtego,zjaką
nie​chę​ciądziśtuprzy​szedł.Takbar​dzoniemiałocho​tynatospo​tka​nie,żepra​co​-
wał do póź​na i za​bra​kło mu cza​su, by wró​cić do domu i prze​brać się w smo​king.
Wcze​śniejusta​liłzXan​de​rem,żepod​czasroz​mo​wyzmat​kąioj​czy​mempo​win​niza​-
pre​zen​to​waćwspól​nyfront.

Nie​za​do​wo​lo​ne spoj​rze​nie mat​ki, gdy po​chy​lił się, by cmok​nąć ją w po​li​czek,

świad​czy​ło o tym, że za​uwa​ży​ła jego nie​sto​sow​ny ubiór. Xan​der, po​dob​nie jak oj​-
czym,miałnaso​bieczar​nyele​ganc​kismo​king.

Praw​dęmó​wiąc,Da​riusnieprzej​mo​wałsięzda​niemmat​kiodwie​lulat.Kon​kret​-

nie od dwu​dzie​stu. Od śmier​ci ojca, któ​re​go obaj bliź​nia​cy szcze​rze nie​na​wi​dzi​li,
a żona się bała. I do któ​re​go Da​rius był tak po​dob​ny. Przy​naj​mniej z wy​glą​du. To
dla​te​goCa​the​ri​neniemo​głananie​gopa​trzeć.Zbytprzy​po​mi​nałjejby​łe​gomęża.

ChoćDa​riuspoczę​ściro​zu​miałmat​kę,czułsięprzezniąod​rzu​co​ny.Zbie​giemlat

prze​ko​nałsię,żenaj​lep​szymspo​so​bempo​ra​dze​niaso​bieztympro​ble​memjestuni​-
ka​nie jej. Nie było to roz​wią​za​nie ide​al​ne, ale dość sku​tecz​ne. W re​zul​ta​cie dziś
rzad​kozesobąroz​ma​wia​li,aspo​ty​ka​lisięjesz​czerza​dziej.

Xan​der jak zwy​kle za​ba​wiał mat​kę i oj​czy​ma, czy​niąc to z ogrom​nym uro​kiem

i wy​twor​ny​mi ma​nie​ra​mi. Pięć​dzie​się​cio​ośmio​let​nia Ca​the​ri​ne, wciąż olśnie​wa​ją​co
pięk​na, za​cho​wy​wa​ła się prze​sad​nie cza​ru​ją​co, świa​do​ma, że znaj​du​ją się w cen​-
trum uwa​gi. Tyl​ko Char​les, jej dru​gi mąż, igno​ro​wał na​pię​tą at​mos​fe​rę przy sto​le
ipro​wa​dziłroz​mo​węzna​tu​ral​nąswo​bo​dąiżycz​li​wo​ścią.

Nie​waż​ne,żeCa​the​ri​neob​cho​dzi​ładziśuro​dzi​nyiwła​śnieztejoka​zjispo​tka​lisię

wre​stau​ra​cji.Sto​sun​kiDa​riu​sazmat​kąbyłytakzłe,żezja​wiłsiętyl​kozewzglę​du
nasza​cu​nekisym​pa​tię,któ​ry​mida​rzyłChar​lie​go.

–Czaswy​pićzatwo​jezdro​wie,mamo–po​wie​dział,uno​sząckie​li​szekzszam​pa​-

nem.–Niemogęzo​staćdłu​go.Mu​szędziśjesz​czecośza​ła​twić–do​dał,zer​ka​jącna
tyłre​stau​ra​cji,gdziekil​kami​nuttemuznik​nąłto​wa​rzyszin​try​gu​ją​cejblon​dyn​ki.Do​-
my​śliłsię,żepo​szedłdoto​a​le​ty.

Mat​kazmarsz​czy​łabrwi.
–Mógł​byśmipo​świę​cićchoćje​denwie​czór–obu​rzy​łasię.
–Nie​ste​ty,tonie​moż​li​we–od​parłDa​riusbezskru​chy.
–Po​wiedzmucoś!–za​żą​da​łaCa​the​ri​neodmęża.
–Chy​basły​sza​łaś,copo​wie​dział.Madziśjesz​czeobo​wiąz​kiza​wo​do​we–usły​sza​-

ławod​po​wie​dzi.

Si​wo​wło​syChar​lesLa​ti​mer,przy​stoj​nymęż​czy​znaposześć​dzie​siąt​ce,bar​dzoko​-

chałżonęichęt​nieprzy​chy​lił​byjejnie​ba,alewie​działdo​sko​na​le,żeniemasen​su
na​ci​skaćnaDa​riu​sa,sko​roob​wie​ściłcośtaksta​now​czo.

–Wca​leniepo​wie​dział,żecho​dziopra​cę!
–Aleoniąwła​śniecho​dzi–prze​rwałmat​ceDa​riusto​nemnie​zna​ją​cymsprze​ci​wu.

I tak po​win​na się cie​szyć, że przy​szedł na jej uro​dzi​no​wą ko​la​cję, choć wca​le nie
miałnatoocho​ty.Znówzer​k​nąłnatyłre​stau​ra​cjiizro​zu​miał,nacomaocho​tę.

–TozaXan​de​remwo​dzi​łaśocza​mi,praw​da?–spy​ta​łaKim,spo​glą​da​jącztro​ską

namłod​sząotrzylatasio​strę.

Andy zwle​ka​ła z od​po​wie​dzią. Nie spusz​cza​ła wzro​ku z Da​riu​sa Ster​ne’a, któ​ry

na​gle wstał od sto​łu. Za​uwa​ży​ła, że ko​bie​ta, któ​ra sie​dzi przy jego sto​le, ma rysy
twa​rzyXan​de​ra.Możejestichmat​ką?Aletodziw​ne,boDa​riuswogó​leniejestdo
niejpo​dob​ny.

Za​uwa​ży​łateżna​pię​tąat​mos​fe​rępa​nu​ją​cąprzysto​li​kubliź​nia​ków.Ito,żeroz​luź​-

ni​łasięonanie​co,gdytyl​koDa​riusopu​ściłto​wa​rzy​stwo.

–Nie–od​po​wie​dzia​łasio​strzezroz​tar​gnie​niem,śle​dzącwzro​kiemSter​ne’a,któ​-

rypochwi​liznikłwwy​kła​da​nymmar​mu​remko​ry​ta​rzunaty​łachre​stau​ra​cji.Po​my​-
śla​ła,żepo​ru​szasięjakdra​pież​nikczy​ha​ją​cynaofia​rę.Jakja​gu​ar,amożety​grys.
Dzi​kiiza​bój​czy.

– Ra​dzę, byś nie zwra​ca​ła uwa​gi na Da​riu​sa Ster​ne’a. Przy​zna​ję, jest za​bój​czo

przy​stoj​ny,aletoniemęż​czy​znadlacie​bie,ko​cha​nie.Anidlażad​nejin​nej,zdro​wej
naumy​śleko​bie​ty–po​wie​dzia​łaKimza​tro​ska​nymto​nem.

Andymu​sia​łałyk​nąćszam​pa​na,boodsa​me​gopa​trze​nianaDa​riu​saSter​ne’azro​-

bi​łojejsięsu​chowustach.

–Ga​ze​tyroz​pi​su​jąsięotym,żetotypspodciem​nejgwiaz​dy–do​da​łaKim,niemo​-

gącdo​cze​kaćsięre​ak​cjisio​stry.

–Twier​dzisz,żezaj​mu​jesięczar​nąma​gią?–spy​ta​łaAndyżar​to​bli​wie.

–Ra​czejpo​win​naśwy​obra​zićgoso​biewskó​rza​nymmun​du​rzeizpej​czemwręku

–od​par​łasio​stra.

Andyomałonieza​chły​snę​łasięszam​pa​nem.
– Kim! – za​wo​ła​ła z nie​do​wie​rza​niem. – Dla​cze​go ostat​nio wszy​scy mają na tym

punk​cieob​se​sję?

–Niemojawina,żekrą​żąonimta​kiehi​sto​rie–po​wie​dzia​łaKimnie​cospe​szo​na.
–Aletwo​jawina,żejeczy​tu​jesz–skar​ci​łajaAndy.–To,copu​bli​ku​jąrynsz​to​ko​we

bru​kow​ce,niejestplot​ką,alenaj​czę​ściejzwy​kłymłgar​stwemokra​szo​nymsen​sa​cyj​-
ny​mina​głów​ka​mi,sfor​mu​ło​wa​ny​mitak,bysku​sićlu​dzidoku​pie​niaga​ze​ty.

–Cóż,niemadymubezognia…
–Niepa​mię​taszsłówmamy?Żesłu​cha​nieplo​tekniejestanimą​dre,aniuczci​we?

Żekaż​dypo​wi​nienwy​ra​biaćso​biewła​sneopi​nieoin​nychlu​dziach?–za​pro​te​sto​wa​-
łaAndy.

Nawspo​mnie​niemat​kiobiesio​strypo​smut​nia​ły.Kie​dyro​dzi​cezgi​nę​li,Kimmia​ła

dwa​dzie​ścia je​den lat, a Andy osiem​na​ście. Obie tę​sk​ni​ły za nimi bar​dzo i czę​sto
wra​ca​łypa​mię​ciądocu​dow​nychlatsprzedichśmier​ci.Do​brze,żecho​ciażzdą​ży​li
byćnaślu​bieKimzCo​li​nemizo​ba​czyćAndywprzed​sta​wie​niuGi​sel​le,wto​wa​rzy​-
stwienaj​słyn​niej​szychan​giel​skichtan​ce​rzyba​le​to​wych.

Młod​szasio​strapo​krę​ci​łagło​wązesmut​kiem.
–Niemasięczymmar​twić–po​wie​dzia​ła.–Ra​czejniezo​ba​częgoni​g​dywię​cej.
–Dziew​czy​ny,nieuwie​rzy​cie,coprzy​tra​fi​łomisięwto​a​le​cie–ob​wie​ściłpod​eks​-

cy​to​wa​nyCo​lin,któ​rywła​śniepod​szedłdosto​li​ka.

–Uwa​żasz,żechce​mytowie​dzieć?–spy​ta​łajegożona,uno​szącde​mon​stra​cyj​nie

brew.

– Oj, chce​cie, chce​cie – od​parł. – Kim, prze​stań! – za​wo​łał, wi​dząc, że unio​sła

brew jesz​cze wy​żej. – Cza​sa​mi mam wra​że​nie, że my​śla​mi bez​u​stan​nie tkwisz
wrynsz​to​ku–do​dałzprze​ką​sem.

–Cóż,wła​śnieonimroz​ma​wia​ły​śmy–za​chi​cho​ta​łaAndyirzu​ci​łasio​strzezna​czą​-

ce spoj​rze​nie. – Kim wła​śnie ra​czy​ła mnie so​czy​sty​mi opo​wie​ścia​mi o wy​uz​da​nym
ży​ciubra​ciStern–do​da​ła,wi​dząckon​ster​na​cjęnatwa​rzyCo​li​na.

– Tyl​ko jed​ne​go z nich – spro​sto​wa​ła Kim. – Je​stem pew​na, że Xan​der jest uro​-

czymdżen​tel​me​nem,naja​kie​gozresz​tąwy​glą​da.

–Czymamro​zu​mieć,żeplot​ko​wa​ły​ścieoDa​riu​sie?–spy​tałCo​linpo​iry​to​wa​nym

gło​sem. – Chy​ba wie​cie, że to mój pra​co​daw​ca. I że gdy​by nie on, nie je​dli​by​śmy
dziśtuko​la​cji.

Kimzro​bi​łanie​win​nąminę.
–Po​wta​rza​łamtyl​koto,coprze​czy​ta​łamwpra​sie.
–Masznamy​ślitepi​śmi​dła,któ​rewjed​nymty​go​dniupi​sząobaj​ko​wymzwiąz​ku

paryce​le​bry​tów,awna​stęp​nychdo​no​sząoichroz​wo​dzie?–spy​tałCo​liniro​nicz​nie.

–Samawi​dzisz,sio​stro–po​wie​dzia​łaAndyza​czep​nymto​nem.
– Może w koń​cu do​wie​my się, co za​szło w mę​skiej to​a​le​cie? – spy​ta​ła ura​żo​na

Kim.

–Nowła​śnie–Co​linroz​pro​mie​niłsięipo​chy​liłnie​cogło​wę.–Su​szy​łemręce,atu

na​gledoto​a​le​tywcho​dzikto?

Andypo​czu​łasu​chośćwustach.Do​sko​na​lewie​dzia​ła,okimszwa​giermówi.

–Zga​dzasię.Da​riusSter​ne!–po​twier​dziłroz​e​mo​cjo​no​wa​nyCo​lin.–Cowię​cej,

za​ga​dałdomnie.Pra​cu​jędlanichodsied​miulat,więcznamniezwi​dze​nia,aleni​g​-
dywcze​śniejniemie​li​śmyoka​zjipo​roz​ma​wiać.

–Icocipo​wie​dział?–spy​ta​łaKimzna​pię​ciemwgło​sie.
–Nieuwie​rzy​cie!Samniepo​tra​fięwtouwie​rzyć.
–Cocipo​wie​dział?–Kimpod​nio​słagłos.
–Je​śliwciążbę​dzieszmiprze​ry​wać,niedo​wieszsięni​g​dy–od​parłCo​linprze​kor​-

nie,naj​wy​raź​niejza​chwy​co​nytym,żezna​lazłsięwcen​trumza​in​te​re​so​wa​nia.

ROZDZIAŁDRUGI

Da​rius stał przy szkla​nej ścia​nie swo​je​go ga​bi​ne​tu na an​tre​so​li i z po​nu​rą miną

ob​ser​wo​wał,cosiędzie​jewklu​bienoc​nymMi​das.Jakcowie​czórbyłownimmnó​-
stwogo​ści,lu​dzibo​ga​tychisław​nych,za​chwy​co​nychtym,żesąby​wal​ca​mimod​ne​-
goklu​bunie​do​stęp​ne​godlazwy​kłe​gośmier​tel​ni​ka.Lo​kalod​zna​czałsiępo​dob​nym
prze​py​chem co re​stau​ra​cja miesz​czą​ca się na par​te​rze. Ścia​ny po​kry​te były je​-
dwab​nąta​pe​tąwko​lo​rzezło​ci​stym,apod​ło​gawy​ło​żo​naczar​nymmar​mu​rem,ta​kim
sa​mym jak ten, któ​ry zdo​bił ko​lum​ny pod​trzy​mu​ją​ce an​tre​so​lę. To było miej​sce,
gdziemoż​nabyłospo​koj​niepo​roz​ma​wiaćzdalaodgło​śniejmu​zy​kilubpo​ob​ser​wo​-
waćin​nychgo​ści.Rów​nieżzczar​ne​gomar​mu​ruwy​ko​na​nebyłyokrą​głebla​tysto​li​-
kówoto​czo​nychskó​rza​ny​mifo​te​la​miiso​fa​mi.

Na par​kie​cie sma​ga​nym wiąz​ka​mi ko​lo​ro​we​go świa​tła kłę​bił się tłum lu​dzi tań​-

czą​cychwrytmgło​śnejmu​zy​ki.Bar​ma​niwele​ganc​kich,czar​nychuni​for​machpo​da​-
wa​li szam​pa​na, kok​taj​le i roz​ma​ite inne trun​ki ob​le​ga​ją​cym bar go​ściom. W głę​bi
saliznaj​do​wa​łysięlożedlatych,któ​rzypo​trze​bo​wa​liwię​cejci​szy.

To wła​śnie w stro​nę jed​nej z tych lóż Da​rius spo​glą​dał nie​cier​pli​wie co mo​ment

jużodpółgo​dzi​ny.Wciążbyłapu​sta.

Przy​gryzłwar​gę,po​iry​to​wa​nywła​snymroz​cza​ro​wa​niem.Miałna​dzie​ję,żein​try​-

gu​ją​cazie​lo​no​okablon​dyn​kaijejto​wa​rzy​szeprzyj​mąza​pro​sze​nie.Żezja​wiąsiętu
przy​naj​mniejzcie​ka​wo​ści.Szcze​gól​niebio​rącpoduwa​gę,że–jaksięoka​za​ło–Co​-
linFre​emanjestjegopra​cow​ni​kiem.

Da​rius zga​nił się za na​iw​ność. Ow​szem, ślicz​na blon​dyn​ka przy​glą​da​ła mu się

zza​cie​ka​wie​niem,aletooni​czymnieświad​czy.Pew​niena​czy​ta​łasięwbru​kow​cach
strasz​li​wychhi​sto​riionimipo​sta​no​wi​łazmie​rzyćsięzezłemwcie​lo​nym,alenaod​-
le​głość,sie​dzącbez​piecz​nieprzysto​li​kuwre​stau​ra​cji.Niemia​ła​byod​wa​gispo​tkać
sięznimtwa​rząwtwarz.

Nie​spo​dzie​wa​nieDa​riuspo​czułmro​wie​nienakar​ku,jak​byin​tu​icjachcia​łamucoś

pod​po​wie​dzieć,akie​dypod​niósłoczy,uj​rzałzie​lo​no​okąblon​dyn​kęwdrzwiachklu​-
bu.

Kie​dyroz​ma​wiałzjejszwa​grem,tenna​zwałjąAndy.Cóżzapo​mysł!Mę​skieimię

dlatakko​bie​cejide​li​kat​nejisto​ty!

Przy​glą​dał się, jak Ste​phen, jego pra​cow​nik, pro​wa​dzi całą trój​kę do loży. Andy

szłakil​kakro​kówprzedsio​strąijejmę​żem,zgło​wąpod​nie​sio​nąwy​so​ko,jak​bywy​-
zy​wa​ją​co.Byławyż​sza,niżprzy​pusz​czał.Naokomia​łapo​nadmetrsie​dem​dzie​siąt
wzro​stu.Pew​niejesz​czewię​cejwczar​nychpan​to​flachnanie​zbytwy​so​kimob​ca​sie,
dośćskrom​nymwpo​rów​na​niuzpięt​na​sto​cen​ty​me​tro​wy​miszpil​ka​minie​któ​rychin​-
nychko​bietwklu​bie.Jejsu​kien​ka,bezrę​ka​wów,alezatodoko​lanizbar​dzonie​-
wiel​kimde​kol​tem,rów​nieżod​róż​nia​łasięodstro​jówwięk​szo​ścipańnapar​kie​cie,
któ​rele​d​wieza​kry​wa​łypo​ślad​ki.

Da​riuspo​my​ślał,żedziew​czy​najestjesz​czemniejwjegogu​ście,niżpo​cząt​ko​wo

my​ślał.

–Andytomę​skieimię.
Sły​szącpo​cią​ga​ją​coma​to​wymę​skigłosdo​bie​ga​ją​cyzzajejple​ców,Andyza​ci​snę​-

łapal​cenanóż​cekie​lisz​kazszam​pa​nem.Do​sko​na​lewie​dzia​ła,dokogona​le​ży.

Niezna​łatuni​ko​gopozaKimiCo​li​nem,któ​rzyaku​ratwy​gi​na​lisięnapar​kie​cie.

Ipew​niewciążsiękłó​ci​li,boKimwca​leniemia​łaocho​tynawie​czórwklu​bienoc​-
nym,choćwkoń​cuule​głamę​żo​wi,aledo​pie​ro,kie​dyCo​linużyłar​gu​men​tu,żeby​ło​-
bynie​uprzej​mieod​rzu​cićza​pro​sze​niesze​fa.Andynieuczest​ni​czy​ławspo​rze,głów​-
niedla​te​go,żesamaniewie​dzia​ła,cootymsą​dzić.Poczę​ścichcia​łaspo​tkaćpo​-
now​nieDa​riu​sa,apoczę​ścimia​łana​dzie​ję,żegotuniebę​dzie.

Na​głepo​ja​wie​niesięwła​ści​cie​la,takszyb​kopoznik​nię​ciuCo​li​naiKim,spra​wi​ło,

żeza​czę​łasięza​sta​na​wiać,czyrze​czy​wi​ścitra​fi​litudla​te​go,żejejszwa​gierpra​cu​-
jewMi​dasEn​ter​pri​ses…

Jużkie​dywcho​dzi​lidośrod​ka,mia​ławra​że​nie,żejestob​ser​wo​wa​na.Ro​zej​rza​ła

się wte​dy po klu​bie, ale do​strze​gła je​dy​nie prze​lot​ne spoj​rze​nia kil​ku męż​czyzn.
Mimoto,pod​cho​dzącdosto​li​ka,czu​łaciar​kinaple​cach.Po​dob​niejakte​raz.

Wy​pro​sto​wa​ła się, pró​bu​jąc opa​no​wać drże​nie rąk. Przy​bra​ła obo​jęt​ny wy​raz

twa​rzy i spoj​rza​ła na Da​riu​sa. W pół​mro​ku spra​wiał wra​że​nie bar​dzo wy​so​kie​go
igroź​niepo​sęp​ne​go.Andypo​czu​łasięnie​swo​jo,pa​trzącmupro​stowoczy.Mu​sia​ła
zwil​żyćwar​giję​zy​kiem,bymócwy​du​sićzsie​bieod​po​wiedź.

–Tozdrob​nie​nieodimie​niaMi​ran​da.
Da​rius po​ki​wał gło​wą, na​pa​wa​jąc się jej lek​ko za​chryp​nię​tym gło​sem i brzmie​-

niemimie​niaMi​ran​da.Bar​dzoko​bie​ce.

Toimię,któ​remęż​czy​znamożewy​szep​taćna​mięt​niewtu​lo​nywszy​jęko​bie​tytuż

przedor​ga​zmem…

Stałtakbli​skoMi​ran​dy,żemógł​bydo​tknąćjejje​dwa​bi​stychwło​sów,bla​dejipro​-

mie​nie​ją​cejskó​ry.Za​uwa​żył,żewjejszma​rag​do​wychoczachprze​bły​sku​jązło​ci​ste
ibłę​kit​netony.Uznał,żetonie​spo​ty​ka​niepięk​neoczy.Takpięk​ne,jakjejgłos.Wy​-
obra​ziłso​bie,żeMi​ran​dależypodnimidrżączroz​ko​szy,wy​krzy​ku​jetymgło​sem
jegoimię.

–Mogęsiędo​siąść?–spy​tał,gdykel​ner​kaprzy​nio​słaczwar​tykie​li​szekszam​pa​na

ipo​sta​wi​łagonasto​li​ku.

Mi​ran​daunio​słabrwiispoj​rza​łazna​czą​conaczwar​tykie​li​szek.
–Mamwra​że​nie,żejużsięprzy​sia​dłeś–po​wie​dzia​ła.
–Ow​szem–przy​znałDa​riusista​nąłwlożytak,żeza​sło​niłMi​ran​dziewi​dokna

salę.

–Czyto​bieza​wdzię​cza​myszam​pa​na?–spy​ta​ła,się​ga​jącpokie​li​szek.
Da​riusski​nąłgło​wą.
–Totensamszam​pan,któ​rypi​li​ściewcze​śniejpoko​la​cji.
Mi​ran​dazmarsz​czy​łabrwi.
–Za​uwa​ży​łeśzta​kiejod​le​gło​ści?
– Nie. Wy​cho​dząc z re​stau​ra​cji spy​ta​łem som​me​lie​ra, co pi​je​cie – przy​znał bez

skrę​po​wa​niaiusiadłna​prze​ciw​koAndy,któ​rapo​czu​ła,żepaląjąpo​licz​ki.

–Mamyoka​zjędoświę​to​wa​nia–po​wie​dzia​ła.

–Cotozaoka​zja?
–Dziśsąmojeuro​dzi​ny.
Da​riuszmru​żyłoczy.Cóżzanie​zwy​kłyzbiegoko​licz​no​ści,żejejuro​dzi​nyprzy​pa​-

da​jątegosa​me​godniacojegomat​ki…

–Skoń​czy​łamdwa​dzie​ściatrzylata–do​da​ła,byprze​rwaćnie​zno​śnąci​szę.
Czy​li jest o dzie​sięć lat młod​sza ode mnie, po​my​ślał Da​rius. A to ozna​cza prze​-

paśćwkwe​stiido​świad​cze​niaży​cio​we​go.Ko​lej​nypo​wód,byna​tych​miastwstać,od​-
wró​cićsięnapię​cieiodejść.

–Maszocho​tęza​tań​czyć?–usły​szałwła​snygłos.
–Nie,dzię​ku​ję.
–Cóżzasta​now​czaod​mo​wa!–za​kpiłDa​rius.
– Nie lu​bię tań​czyć w miej​scach pu​blicz​nych – od​po​wie​dzia​ła Andy, spo​glą​da​jąc

mupro​stowoczy.

Da​riusbeztru​duza​uwa​żył,żemaspię​temię​śniera​mionimoc​noza​ci​skapal​cena

kie​lisz​ku.Tooczy​wi​ściemo​głoozna​czać,żenieczu​łasięswo​bod​niewjegoto​wa​-
rzy​stwie,alejegozda​niemświad​czy​łooczymśin​nym.

–Dla​cze​go?–spy​tał.
–Możenieumiemtań​czyć?
–Ajakijestpraw​dzi​wypo​wód?
Andy po​czu​ła się nie​swo​jo. Umie​jęt​ność sku​tecz​ne​go uni​ka​nia nie​po​trzeb​nych

słówiwy​do​by​wa​niazroz​mów​cytego,cochcesięonimwie​dzieć,todo​sko​na​łace​-
cha,bar​dzocen​nawin​te​re​sach,alewsy​tu​acjito​wa​rzy​skiejdzia​łara​czejde​pry​mu​-
ją​co.

Praw​dęmó​wiąc,de​pry​mo​wa​łojąwnimwszyst​ko–do​sko​na​łykrójgar​ni​tu​ru,sze​-

ro​kiebar​ki,mu​sku​lar​nera​mio​na,dłu​gienogi,zmy​sło​werysytwa​rzyija​sno​brą​zo​we
oczywpa​tru​ją​cesięwniątakuważ​nie.

Andyzmu​si​łasiędouśmie​chu.
–Wiesz,jakmamnaimię,ipi​jeszzemnąszam​pa​na,alewciążsięnieprzed​sta​wi​-

łeś–stwier​dzi​łairo​nicz​nie.

–Pocotagra?Do​sko​na​lewiesz,kimje​stem.
Ow​szem,wie​dzia​ła.Aleniemia​łapo​ję​cia,dla​cze​goDa​riusSter​nezniąroz​ma​wia

inaj​wy​raź​niejflir​tu​je.Jegoostrerysytwa​rzyispo​sób,wjakitrzy​małgło​wę,mó​wi​-
ły wy​star​cza​ją​co dużo. To nie męż​czy​zna, któ​ry ob​da​rzał​by ko​bie​tę kwie​ci​sty​mi
kom​ple​men​ta​mi i uro​czym uśmie​chem, by ją zdo​być. Jest tak świa​dom wła​snej
atrak​cyj​no​ści,żeniemusisiędotegoucie​kać.

Alezpew​no​ściązniąflir​tu​je.
Andyczu​łatokaż​dymner​wem.Niemia​łana​to​miastpo​ję​cia,dla​cze​goSter​nezaj​-

mu​je się nią, sko​ro wo​kół jest tyle wspa​nia​łych ko​biet, któ​re zro​bi​ły​by dla nie​go
wszyst​ko.

–Oczy​wi​ście–przy​zna​ła.–Bar​dzodzię​ku​ję,żeza​pro​si​łeśCo​li​naijegoro​dzi​nę

doswo​je​goklu​bu…

–Chy​bajużpo​wie​dzia​łem,żetagramnieniebawi–prze​rwałjejDa​riuswy​zy​wa​-

ją​co.

Spoj​rza​łananie​gozezdzi​wie​niem.
–Niewiem,comasznamy​śli.

– Obo​je wie​my, że za​pro​si​łem cie​bie, że​by​śmy mo​gli się spo​tkać. Two​ja sio​stra

iszwa​gierzna​leź​lisiętuprzy​pad​ko​wo.

Andymil​cza​ła.Czu​łasięco​razbar​dziejnie​swo​jo,roz​ma​wia​jączmęż​czy​zną,któ​-

ryniepo​tra​fiłod​wza​jem​nićjejuprzej​mo​ści.

–Wciążnieod​po​wie​dzia​łaśmi,dla​cze​gonielu​bisztań​czyćwmiej​scupu​blicz​nym.
Na​glewy​zy​wa​ją​caminazni​kłazob​li​czaDa​riu​sa.
–Notak.Te​razro​zu​miem,dla​cze​gowcze​śniejwy​da​łaśmisięzna​jo​ma–wy​ce​dził.

–Je​steśMi​ran​daJa​cobs.Ba​let​ni​ca.

Andyzro​zu​mia​ła,żeDa​riusjużwieoniejpra​wiewszyst​ko.Alenaszczę​ścienie

wszyst​ko…

–Jużnieje​stemba​let​ni​cą–od​par​łasu​cho.–Prze​pra​szam,mu​szępójśćdoła​zien​-

ki–do​da​ła.Pod​nio​słasięzka​na​pyichwy​ci​łato​reb​kę.Chcia​łauciecodtejnie​zręcz​-
nejsy​tu​acji.Da​riusbły​ska​wicz​niepo​chy​liłsięnadsto​łemizła​pałjąmoc​nozanad​-
gar​stek. Sło​wa pro​te​stu uwię​zły jej w gar​dle pod jego sta​now​czym spoj​rze​niem.
Zro​zu​mia​ła,żeDa​riusSter​nejestmęż​czy​zną,któ​rywy​da​jeroz​ka​zy,aniewy​ko​nu​-
je.

–Pro​szęmniepu​ścić–jęk​nę​ładrżą​cymgło​sem.
Niezwol​niłuści​sku.
–Mi​ran​do,by​łemtamczte​rylatatemu–po​wie​dział,czu​jącpodkciu​kiemjejszyb​-

kipulsiwi​dzącbólwtur​ku​so​wychoczach.–By​łemwte​atrze,kie​dymia​łaśwy​pa​-
dek.

–Nie!
– Tak. – Po​ki​wał smut​no gło​wą, wspo​mi​na​jąc jak w zwol​nio​nym tem​pie mo​ment,

wktó​rymmło​datan​cer​kapo​tknę​łasię,za​ma​cha​łarę​ka​mi,pró​bu​jącza​cho​waćrów​-
no​wa​gę,poczymspa​dłazesce​ny.Pa​mię​tał,żenamo​mentza​pa​no​wa​łagro​bo​waci​-
sza.

Te​raz zro​zu​miał za​cho​wa​nie Mi​ran​dy, mło​dej, do​sko​na​le za​po​wia​da​ją​cej się ba​-

let​ni​cy,któ​rejma​rze​niaoka​rie​rzeskoń​czy​łysięwjed​nejchwi​li,kie​dywroliOdet​ty
tań​czy​ławin​sce​ni​za​cjiJe​zio​rała​bę​dzie​go. To rów​nież tłu​ma​czy​ło, dla​cze​go po​ru​-
sza​łasię,sia​da​ła,wsta​wa​ła,ana​wetpod​no​si​łakie​li​szekdoustztakągra​cją.Iból
wjejspoj​rze​niu.Prze​cieżpo​ru​szyłte​mat,któ​ryzpew​no​ściąspra​wiałjejcier​pie​nie.

Nic dziw​ne​go. Za​le​d​wie czte​ry lata temu Mi​ran​da Ja​cobs zo​sta​ła okrzyk​nię​ta

nowąMar​gotFon​teyn.Pod​kre​śla​łytona​stęp​ne​godniawszyst​kiega​ze​ty,do​no​sząc
owy​pad​ku,któ​rymógłznisz​czyćka​rie​ręmło​dej,do​sko​na​leza​po​wia​da​ją​cejsięba​-
le​ri​ny.

Da​riuswstałgwał​tow​niei,niepusz​cza​jącjejręki,ob​szedłsto​lik.
–Za​tańcz​my–po​wie​dział.
–Nie!
–Czyjesttonie​wska​za​nezewzglę​dówme​dycz​nych?
–Nieje​stemka​le​ką.Aleniepo​tra​fięjużtań​czyćpro​fe​sjo​nal​nie.
–Wta​kimra​zieza​tań​czy​my–po​wie​działsta​now​czo.Pu​ściłjejrękę,ob​jąłjąwpa​-

sieipo​pro​wa​dziłnapar​kiet,agdyna​po​tkałwzrokDJ-a,kiw​nąłukrad​ko​wogło​wą.

Wkil​kase​kundpóź​niejzgło​śni​kówpo​pły​nę​ławol​namu​zy​ka.
–Cóżzazbiegoko​licz​no​ści–za​drwi​łaMi​ran​da.
–Szcze​rzemó​wiąc,byłotoza​pla​no​wa​ne–od​parłDa​riusbezogró​dek,pró​bu​jąc

za​pa​no​wać nad go​ni​twą my​śli. To wszyst​ko było do nie​go nie​po​dob​ne. Sto​sun​ki
zmat​kąna​uczy​łygo,żeko​bie​tysązmien​neiwy​ra​cho​wa​neorazżeniemoż​naim
ufać.Dla​te​goni​g​dyniespo​ty​kałsięzżad​ną,któ​rabyłaskom​pli​ko​wa​nalubzra​nio​-
na, jak Mi​ran​da Ja​cobs. Sam mu​siał dźwi​gać ba​gaż emo​cjo​nal​ny, nie tyl​ko wła​sny,
aleca​łejro​dzi​ny,więcniepo​trze​bo​wałdo​dat​ko​we​goba​la​stu.Praw​dęmó​wiąc,spo​-
ty​kałsięzko​bie​ta​mityl​kowjed​nymcelu–sek​su​al​nym.Te​razwy​raź​nieza​ga​lo​po​-
wałsię,za​pra​sza​jącMi​ran​dędotań​ca.Alejużzapóź​no.

Kie​dytań​czy​li,czułkru​chośćjejcia​ła.Bałsię,żejązmiaż​dży,je​śliprzy​tu​limoc​-

niej.Niemó​wiącjużotym,jakmógł​byjąskrzyw​dzić,upra​wia​jączniąseks.Tyleże
otymniebyłojużmowy.Nie,kie​dywie​dział,kimonajestikimbyła,ijakbar​dzo
była zra​nio​na emo​cjo​nal​nie. Za​tań​czą i na tym ko​niec. Od​pro​wa​dzi ją do sto​li​ka
iwró​cidoga​bi​ne​tu.

Tak.Wła​śnietakpo​stą​pi.
Po​czułcy​tru​so​wąwońjejper​fumiwcią​gnąłjągłę​bo​kowpłu​ca.Wy​wo​ła​łotore​-

ak​cjęjegocia​ła,któ​rejMi​ran​daniemo​głanieza​uwa​żyć.

Tań​czącwmiej​scupu​blicz​nym,po​cząt​ko​woczu​łasięzbytnie​swo​jo,byod​bie​rać

ja​kie​kol​wiekbodź​ce,jed​nakkie​dypochwi​liod​prę​ży​łasięnie​co,za​czę​łająprzy​tła​-
czaćobec​no​ścitań​czą​ce​gozniąmęż​czy​zny.

Byławy​so​kaimia​łabutynaob​ca​sie,aleitakwyż​szyogło​wępart​nerspo​glą​dał

naniązgóry.Podpal​ca​miwy​czu​wa​łamu​sku​la​tu​ręjegople​ców.Todo​wód,żeDa​-
riusniepo​świę​całca​łychdninali​cze​niemi​liar​dówzabiur​kiem.Pew​nietra​ciłmnó​-
stwoener​gii,ćwi​czącwsy​pia​li.Wpo​zy​cjiho​ry​zon​tal​nej!

Wjegoto​wa​rzy​stwieAndyprze​sta​łazwa​żaćnato,żetań​czywmiej​scupu​blicz​-

nym.Go​rącz​ko​woroz​my​śla​ła,żepew​nieDa​riussy​piaztakwie​lo​mako​bie​ta​mi,że
niemacza​su,bypokaż​dejzmie​nićczar​nąje​dwab​nąpo​ściel.

Aleskądwie,żesy​piawczar​nejje​dwab​nejpo​ście​li?Czyż​byza​czę​łaonimfan​ta​-

zjo​wać? Czyż​by do​pusz​cza​ła do sie​bie myśl, że tra​fi z nim do łóż​ka? Prze​cież ten
czło​wiekpo​żrejąka​wa​łekpoka​wał​ku!

Prze​szył ją dreszcz ocze​ki​wa​nia. Tę​sk​no​ty. Pra​gnie​nia tego, co Da​rius może jej

dać.

Bez wąt​pie​nia wie​le in​nych ko​biet by​ło​by szczę​śli​wych, że zwró​ci​ły na sie​bie

uwa​gęDa​riu​saSter​ne’a.Tymbar​dziej,wie​dząc,żewy​re​ży​se​ro​wałspo​tka​nie,byje
po​znać. Na​to​miast Andy nie stać na ro​mans z męż​czy​zną tak nie​bez​piecz​nym jak
on.Ro​mans,któ​rymógł​bysięskoń​czyćdlaniejtyl​kowje​denspo​sób.

Gdypio​sen​kasięskoń​czy​ła,Andywy​rwa​łasięzra​mionDa​riu​sa.
–Razjesz​czedzię​ku​jęzaza​pro​sze​nieizaszam​pa​na–po​wie​dzia​łazuda​nymen​-

tu​zja​zmem.–Ate​razmu​szęcięprze​pro​sić,bowi​dzę,żesio​straiszwa​giercze​ka​ją
namnie.Pew​niechcąjużwra​caćdodomu.

Da​riuszmarsz​czyłbrwi.
–Nocjestjesz​czemło​da–po​wie​dział.
–Byćmożedlacie​bie.Nie​któ​rzymu​sząwstaćwcze​śnieranodopra​cy.
–Ja​kiejpra​cy?
–Pro​wa​dzęszko​łęba​le​to​wądladzie​ciimło​dzie​ży.Wy​obraźso​bie!–żach​nę​łasię,

wi​dzącza​sko​cze​niewoczachDa​riu​sa.–Kla​sycz​nyprzy​kład.Ci,któ​rzyniepo​tra​fią

cze​gośdo​brzero​bić,bio​rąsięzaucze​nie!–do​da​łazprze​ką​sem.–Ate​razchcia​ła​-
bymsiępo​że​gnać.

–Nie!
–Nie?
Copraw​daDa​riuspo​sta​no​wiłwcze​śniejdaćspo​kójMi​ran​dzie,alefakt,żetoona

dałamuko​sza,do​tknąłgodoży​we​go.Aleczyna​praw​dęjestażtakza​du​fa​nywso​-
bie,żeniepo​tra​fizgod​no​ściąprzy​jąćdowia​do​mo​ści,żeko​bie​taniejestnimza​in​-
te​re​so​wa​na?

Ow​szem,jest.Inicwtymzłe​go!
Zwłasz​cza kie​dy wi​dział, że Mi​ran​da wca​le nie jest zu​peł​nie nie​za​in​te​re​so​wa​na

jegooso​bą.Zmy​sło​wena​pię​ciemię​dzynimidałosięwy​czućjużwre​stau​ra​cji,ate​-
raz,gdypo​roz​ma​wia​li,ana​wetpo​tań​czy​li,osią​gnę​łonie​malstanwrze​nia.

–Za​pra​szamcięju​tronako​la​cję–po​wie​dział,kła​dącdłońnajejra​mie​niu.
–Cota​kie​go?Niemamowy!–za​wo​ła​łakom​plet​niespe​szo​na.
–Dla​cze​gonie?
–Jakjużpo​wie​dzia​łam,dzię​ku​jęzadzi​siej​szeza​pro​sze​niedoklu​bu.Bar​dzomiły

gest.Alenielicznanicwię​cej.Tobezsen​su.

–Jatyl​kopro​szę,że​byśzja​dłazemnąko​la​cję.Nieoto,że​byśzo​sta​łamat​kąmo​-

ichdzie​ci–stwier​dziłDa​riusiro​nicz​nie.

Andymia​ławra​że​nie,żesięru​mie​ni.
–Akie​dyostat​nioza​pro​si​łeśko​bie​tęnako​la​cję,nieocze​ku​jąc,żejesz​czetegosa​-

me​gowie​czo​rutra​fiztobądołóż​ka?–Zro​bi​ławy​zy​wa​ją​cąminę.

–Askądwiesz,żetakwła​śnienieskoń​czysięna​szako​la​cja?–spy​tałDa​riuszza​-

lot​nymuśmie​chem.

Ow​szem,ła​twoby​ło​bypaśćwra​mio​naDa​riu​sa,ulecjegoznie​wa​la​ją​ce​muuro​ko​-

wi, aro​gan​cji i mę​skiej sile. Ale skoń​czy​ło​by się to bły​ska​wicz​nie, gdy tyl​ko zo​ba​-
czył​byjejbli​zny.Ska​zynajejcie​le,któ​remogąwzbu​dzaćje​dy​nieli​tośćiobrzy​dze​-
nie.

–Nie,niezje​myra​zemko​la​cji.Aniju​tro,aniwża​deninnydzień–po​wie​dzia​ła,od​-

su​wa​jącsięodDa​riu​sa.–Wy​bacz,aleczasnamnie–do​da​łaiode​szłazde​cy​do​wa​-
nymkro​kiem,wie​dząc,żeucie​kaprzedmęż​czy​zną,któ​ryjestwsta​niezdo​byćjej
ser​cewmgnie​niuoka,byna​stęp​nierów​nieszyb​kojezła​mać.

ROZDZIAŁTRZECI

–Cze​ka​łem,ażucznio​wiewyj​dą.
Sły​sząc głos Da​riu​sa Ster​ne’a, któ​ry roz​brzmiał echem w prze​stron​nej sali ćwi​-

czeń,Andyznie​ru​cho​mia​ła.Pod​nio​sławzrokizo​ba​czy​ławlu​strzejegood​bi​cie.Od
cza​su, gdy po​że​gna​li się w klu​bie noc​nym, mi​nął ty​dzień i Andy wy​da​wa​ło się, że
zdą​ży​łajużza​po​mniećoDa​riu​sie.

Coontu​tajro​bił?Ijaktra​fiłdojejszko​ły?Niepa​mię​ta​ła,bypo​da​wa​łamuad​res.

Cóż,madoczy​nie​niazDa​riu​semSter​ne’em,aje​ślionchciałwie​dzieć,gdzieznaj​-
du​jesięjejszko​ła,tożad​nasiłanatymświe​cienieprze​szko​dzi​ła​bymuwzna​le​zie​-
niuad​re​su.

Po​zo​sta​wa​łojed​nakpy​ta​nie:wja​kimcelutuprzy​szedł?
Przezostat​nity​dzieńAndysta​ra​łasięnieroz​my​ślaćotymnie​po​ko​ją​cymczło​wie​-

ku. Z suk​ce​sem, głów​nie dzię​ki temu, że spę​dza​ła dużo cza​su z Kim i Co​li​nem,
sprzą​ta​łamiesz​ka​nieiod​da​wa​łasiępra​cy.

Wy​star​czy​łojed​nak,żeusły​sza​łajegogłosizo​ba​czy​łagowlu​strze,ajużwie​dzia​-

ła,żewszyst​kietesta​ra​niapo​szłynamar​ne.

–Coturo​bisz?–spy​ta​łaDa​riu​sa,któ​ryztru​dempo​wstrzy​małna​głąpo​trze​bę,by

do​paśćMi​ran​dyize​drzećzniejubra​nie.Ktobyprzy​pusz​czał,żeko​bie​tamożewy​-
glą​daćtakpo​cią​ga​ją​cowtry​ko​cieiraj​sto​pach…

Choć Da​rius za​trud​niał szo​fe​ra, do szko​ły przy​je​chał sam. Do​tarł pod nią przed

kwa​dran​sem, ale wi​dząc mnó​stwo sa​mo​cho​dów na par​kin​gu, zo​rien​to​wał się, że
pew​niejesz​czetrwa​jąza​ję​cia,więcpo​cze​kałnaichza​koń​cze​nie.Te​razpo​że​rałMi​-
ran​dęwzro​kiem,samniewie​rzącwto,jaknajejwi​dokre​agu​jejegocia​ło.Po​dob​-
niezresz​tąjaknakaż​dąmyśloniejprzezostat​nity​dzień.Na​wetwśrod​kuspo​tka​-
niasłuż​bo​we​go,podprysz​ni​cem,wpu​stymłóż​ku.

Mi​ran​da Ja​cobs była sym​bo​lem wszyst​kie​go, cze​go świa​do​mie uni​kał w ko​bie​-

tach.Dla​te​goprzezostat​nity​dzieńspo​ty​kałsięzroz​ma​ity​midziew​czy​na​mi,alekie​-
dy przy​cho​dzi​ło co do cze​go, wspo​mnie​nie smu​kłej tan​cer​ki o pło​wych wło​sach
spra​wia​ło,żetra​ciłza​in​te​re​so​wa​nie.

Nie miał ocho​ty do​pu​ścić, by drę​czą​ce my​śli o Mi​ran​dzie zruj​no​wa​ły mu ży​cie.

Mu​siał coś na to po​ra​dzić. A je​dy​ne roz​wią​za​nie, ja​kie przy​cho​dzi​ło mu do gło​wy,
byłopro​ste:prze​spaćsięznią,apo​temwy​rzu​cićzpa​mię​ci.Tak,tyl​kotomożezro​-
bić, by nie osza​leć. Bę​dzie mu​siał przez ja​kiś czas ro​man​so​wać z Mi​ran​dą, by ją
uwieść.Na​wetje​śliwbrewwła​snymprze​ko​na​niom.

–Po​dob​nojużnietań​czyszwba​le​cie.Pococitry​kot?–spy​tałzprze​ką​sem.
–Poto,bymócza​de​mon​stro​waćuczniomru​chy.Adotegomu​szęsięubraćwtry​-

kot–od​par​łaAndyzulgą,żegru​bebia​łeraj​sto​pyza​sła​nia​jąlicz​nebli​znynapra​-
wymbio​drzeiudzie.–Czydo​wiemsię,jakijestceltwo​jejwi​zy​ty?

–Chcia​łemciępo​pro​sić,że​byśmito​wa​rzy​szy​ławso​bo​tęnako​la​cji.Toim​pre​za,

zktó​rejdo​chódprze​zna​czo​nyjestnaceledo​bro​czyn​ne.

Andyomałosięnieprze​wró​ci​łazwra​że​nia.
Praw​dęmó​wiąc,zdą​ży​łajużwy​szu​kaćwin​ter​ne​ciein​for​ma​cjeoDa​riu​sie.Do​wie​-

dzia​łasię,żeni​g​dyniebyłaniżo​na​ty,aniza​rę​czo​ny.Niezna​la​złana​wetdo​nie​sień
o ja​kich​kol​wiek po​waż​nych związ​kach. Więk​szość do​stęp​nych in​for​ma​cji mó​wi​ła
ojegosuk​ce​sachwbiz​ne​sie.Andyzna​la​złateżwie​lezdjęćprzed​sta​wia​ją​cychDa​-
riu​saiXan​de​rawroz​ma​itycheg​zo​tycz​nychmiej​scachświa​ta,woto​cze​niupięk​nych
ko​biet.Prze​waż​niebyłytowy​so​kiebru​net​kiozmy​sło​wychkształ​tach.

Do​wie​dzia​łasięteż,żeukoń​czyłOks​ford,apo​temwrazzbra​tembliź​nia​kiemza​-

ło​żyłin​ter​ne​to​wyser​wisspo​łecz​no​ścio​wy.Byłonpo​cząt​kiemim​pe​riumbiz​ne​so​we​-
go,któ​rymbra​ciaza​rzą​dza​lioddwu​na​stulat.Po​nad​totra​fi​łanain​for​ma​cję,żeich
oj​cieczmarł,kie​dymie​lipotrzy​na​ścielat,awrokpóź​niejmat​kawy​szłapo​now​nie
zamąż.Towszyst​ko.Andyniedo​wie​dzia​łasięnicoDa​riu​siejakooczło​wie​kuani
teżojegosto​sun​kachzro​dzi​ną.Iwbrewtemu,cotwier​dzi​łaKim,niezna​la​złażad​-
nychplo​tekojegoży​ciuoso​bi​stym.

Cóż,nicdziw​ne​go,żebrakta​kichplo​tek.Wkoń​cuwie​leświa​to​wychme​diówjest

wła​sno​ściąDa​riu​sa.Andywy​czy​ta​łateż,żemiesz​kaongłów​niewluk​su​so​wymlon​-
dyń​skim apar​ta​men​cie, ale ma też domy w kil​ku wiel​kich mia​stach świa​ta, ta​kich
jak Nowy Jork, Hong​kong i Pa​ryż. Po prze​czy​ta​niu tych wszyst​kich in​for​ma​cji
utwier​dzi​łasięwprze​ko​na​niu,żezpew​no​ściąniemożebyćwty​pietegoczło​wie​ka.

AmimotoDa​riusstałte​razprzedniąiza​pra​szałnako​la​cję.
–Wja​kimcelu?–Się​gnę​łaporęcz​nikiowi​nę​łagoso​biewo​kółspo​co​nejszyiira​-

mion,takbyza​kryłpier​si.Po​de​szładoDa​riu​sa,zulgąza​uwa​ża​jąc,żenieuty​ka,co
cza​sa​mi się jej zda​rza​ło, kie​dy była zmę​czo​na. Cho​ciaż owi​nię​ta ręcz​ni​kiem, pod
wzro​kiemprzy​by​szaczu​łasiękom​plet​nienaga.

–So​bo​tajestpo​ju​trze.Czyż​byprzy​ja​ciół​ka,któ​ramia​łacito​wa​rzy​szyć,wy​sta​wi​-

łaciędowia​truipo​szu​ku​jeszza​stęp​stwa?

– Nie za​pro​si​łem ni​ko​go in​ne​go – od​parł ze zdzi​wio​ną miną. – Wiem, że za​pra​-

szamwostat​niejchwi​li,aledo​pie​rodziśranowró​ci​łemzdłu​giejpo​dró​żywin​te​re​-
sach.

–Izpew​no​ściąodrazupo​my​śla​łeśomnie–za​drwi​łaAndy.
–Dla​cze​gouwa​żasz,żewogó​leprze​sta​łemoto​biemy​śleć?–za​py​tałDa​riusbez

ogró​dek.

Andy wąt​pi​ła, by choć raz jej oso​ba przy​szła mu do gło​wy od cza​su spo​tka​nia

wklu​bie.

–Skądwró​ci​łeś?
–ZChin.
–Czyż​byniemie​litamte​le​fo​nów?
Sły​sząciro​nięwjejgło​sie,Da​riusza​ci​snąłzęby.
–Niepo​da​łaśmianinu​me​rute​le​fo​nu,aniad​re​sumej​lo​we​go.
–Niepo​da​łamciteżad​re​sumo​jejszko​ły,ajed​nakniemia​łeśpro​ble​mu,byjązna​-

leźć–od​pa​ro​wa​łaAndy.

–Uzna​łem,żebę​dziecimi​lej,je​śliprzyj​dęiza​pro​szęcięoso​bi​ście–wy​ja​śnił.
–Czyż​by?Amożeuzna​łeś,żewte​dytrud​niejbę​dziemiod​mó​wić?
Przezostat​nity​dzieńDa​riusprze​ko​ny​wałsię,żeMi​ran​daniemożebyćwrze​czy​-

wi​sto​ścitakkrnąbr​na,jakza​pre​zen​to​wa​łasięwtrak​ciepierw​sze​gospo​tka​nia.Że

możeuda​jetrud​nądozdo​by​cia,bywzbu​dzićwięk​szeza​in​te​re​so​wa​nie.Alewy​star​-
czy​łopięćmi​nut,bystra​ciłzłu​dze​nia.Niebyłprzy​zwy​cza​jo​nydotego,bymuktoś
od​ma​wiał.Itodwarazyzrzę​du!

Wsu​nął dło​nie do kie​sze​ni spodni, by po​wstrzy​mać na​głe pra​gnie​nie do​tknię​cia

Mi​ran​dy.

–Wze​szłymty​go​dniuniemia​łaśnaj​mniej​sze​gopro​ble​muztym,bymiod​mó​wić–

za​uwa​żył.

–Atoro​dzipy​ta​nie:pocosiętufa​ty​go​wa​łeś,sko​roznaszod​po​wiedź?
Da​rius wes​tchnął ner​wo​wo i za​ci​snął pię​ści w kie​sze​niach. Miał ocho​tę chwy​cić

Mi​ran​dęimoc​noniąpo​trzą​snąć.

–Po​my​śla​łem,żebę​dzieszza​in​te​re​so​wa​naim​pre​ządo​bro​czyn​ną–wy​du​sił.
Andy przyj​rza​ła mu się uważ​nie, wy​czu​wa​jąc na​pię​cie Da​riu​sa, któ​ry stał te​raz

za​le​d​wiekrokprzednią.Po​krę​ci​łagło​wązna​my​słem.

–Pocotoro​bisz?–spy​ta​łaci​cho.–Cze​gomo​żeszocze​ki​waćodnie​speł​nio​nejba​-

let​ni​cy,któ​raoka​za​łasięży​cio​wymnie​udacz​ni​kiem?

–Nie​udacz​ni​kiem?Wca​lenieje​steśnie​udacz​ni​kiem!–za​wo​łałroz​złosz​czo​nyDa​-

rius.

Gdy​bybyłanie​udacz​ni​kiem,niewal​czy​ła​byoto,bypolicz​nychope​ra​cjachznów

cho​dzić.Niestu​dio​wa​ła​bypil​nie,żebyzdo​byćkwa​li​fi​ka​cjedona​ucza​niaba​le​tu.Nie
prze​zna​czy​ła​by nie​mal ca​łe​go spad​ku po ro​dzi​cach na roz​krę​ce​nie wła​snej szko​ły
ba​le​tu.

Cie​ka​we,jakwie​lein​for​ma​cjimoż​nazna​leźćwin​ter​ne​cie…
Choć nie wszyst​kie. Da​rius miał jed​nak spo​so​by, by do​wie​dzieć się tego, cze​go

chciał.Agdypo​znałMi​ran​dę,pra​gnąłwie​dziećoniejwszyst​ko.

–Wąt​pię,że​byśmo​głastwier​dzić,żeco​kol​wiekciwży​ciuniewy​szło–do​dał.
–Typew​niena​zwał​byśtomo​dy​fi​ka​cja​miwpla​nachdo​ty​czą​cychka​rie​ryza​wo​do​-

wej–za​kpi​ła.

–Wo​lał​bymtona​zwaćela​stycz​nymdo​sto​so​wa​niemsiędoak​tu​al​nejsy​tu​acji–od​-

pa​ro​wałDa​rius,niema​jącocho​tyspie​raćsięzMi​ran​dą.–Wróć​mydote​ma​tu.Czy
po​zwo​liszsięza​pro​sićnaso​bot​niąko​la​cję?

–Wspo​mnia​łeś,żetoim​pre​zacha​ry​ta​tyw​na…
Da​riusniedałposo​biepo​znaćuczu​ciatrium​fu.
–Narzeczdzie​cinie​peł​no​spraw​nychizbied​nychro​dzin.
Andy mu​sia​ła nie​chęt​nie przy​znać, że to spra​wa, któ​ra jest jej bli​ska. Sama raz

wty​go​dniupro​wa​dzi​łabez​płat​neza​ję​ciadlata​kichwła​śniedzie​ci.

Czyż​byDa​riusjużotymwie​dział?Toja​snejaksłoń​ce.
–Wiesz,chcia​łemza​ła​twićspra​węwmiłyspo​sób–ob​wie​ściłna​gle.
–Comasznamy​śli?–Spoj​rza​łananie​goznie​po​ko​jem.
–Je​ślizgo​dziszsięto​wa​rzy​szyćmipod​czastejko​la​cji,tobę​dzietojużnie​ak​tu​al​-

ne–od​parł,wzru​sza​jącra​mio​na​mi.

Nie​po​kójAndytyl​kosiępo​głę​bił.
–Czymatoco​kol​wiekwspól​ne​gozfak​tem,żemójszwa​gierpra​cu​jewtwo​jejfir​-

mie?

Trud​nobyłouwie​rzyć,żepo​su​nął​bysiędocze​gośtakobrzy​dli​we​go!
–Nietyl​kopięk​na,aleiby​stra!–za​wo​łałDa​rius.–Ow​szem,wtymty​go​dniuwraz

zbra​temwzię​li​śmyudziałwkil​kuspo​tka​niach,pod​czasktó​rychnasidy​rek​to​rzytłu​-
ma​czy​li,dla​cze​gojużniepo​trze​bu​je​myroz​bu​do​wa​nychdzia​łówin​for​ma​ty​kinaca​-
łymświe​cie,aszcze​gól​niewLon​dy​nie.Oba​wiamsię,żezwol​nie​niasąnie​unik​nio​ne.
Po​zo​sta​jenamtyl​kousta​lić,ktojestnie​za​stą​pio​ny,aktonie.

Obo​jewie​dzie​li,żeCo​linpra​cu​jewdzia​lein​for​ma​ty​kiMi​dasEn​ter​pri​ses.
–Toobrzy​dli​we!–za​wo​ła​łaAndy.
–Wiem–za​kpiłDa​rius.–Mamokrop​newy​rzu​tysu​mie​nia.
Andyniewie​dzia​ła,czypo​win​naza​daćmuciospro​stownos,czytyl​kogospo​licz​-

ko​wać.Takczyina​czejwie​dzia​ła,żespra​wi​ło​byjejtotyl​kochwi​lo​wąprzy​jem​ność.
Iprzy​pie​czę​to​wa​łolosCo​li​na.

–Co​linjestczło​wie​kiem,anieza​baw​ką–syk​nę​łaAndy.
Da​riuswzru​szyłra​mio​na​mi.
–Wta​kimra​zieprze​staństa​waćoko​niem.
Andyspoj​rza​łananie​gozpo​gar​dą.
–Czyna​praw​dęje​steśtakzde​spe​ro​wa​ny,żebypo​su​waćsiędoszan​ta​żu?–spy​ta​-

ła.

–Wca​lenieje​stemzde​spe​ro​wa​ny!–żach​nąłsię,borap​temstra​ciłdo​bryna​strój.

–Popro​stuchcęsięztobąumó​wić.

–Dla​te​gożew ze​szłymty​go​dniupo​wie​dzia​łam„nie”? Dla​te​gożeżad​nako​bie​ta

niemapra​waod​mó​wićwiel​kie​muDa​riu​so​wiSter​ne’owi?Czyż​byśbyłażtakza​du​-
fa​nywso​bie,ażtakprze​świad​czo​nyowła​snejwiel​ko​ści,że…

Za​mil​kła,bona​gleDa​riusprzy​cią​gnąłjądosie​bieiprze​rwałjejgo​rą​cympo​ca​łun​-

kiem.

Niebyłtozwy​kłypo​ca​łu​nek.Da​riusdo​słow​niepo​że​rałwar​giAndy,przy​ci​ska​jąc

jąmoc​nodomu​sku​lar​ne​gotor​suiud.Za​sko​czo​napod​da​łasięfalipod​nie​ce​nia,któ​-
reogar​nę​łojąwułam​kuse​kun​dy.Chwy​ci​łaDa​riu​sazara​mio​na,bypochwi​liprze​-
su​nąćdło​niewy​żej,wsu​wa​jącpal​cewgę​stwi​nęjegoje​dwa​bi​stychwło​sówtużnad
kar​kiem.Byłaab​so​lut​nieświa​do​matego,jakgwał​tow​niewy​ostrzy​łysięjejzmy​sły,
jakstward​nia​łesut​kiocie​ra​jąsięoszorst​kima​te​riałtry​ko​tu.

Dy​sząccięż​ko,Da​riusode​rwałustaodjejwarg.
–Wła​śniedla​te​gopo​su​nęsięna​wetdoszan​ta​żu,że​byśtyl​kozgo​dzi​łasiępójśćze

mnąwso​bo​tęnako​la​cję–ob​wie​ściłbez​na​mięt​nymto​nem.

Andyza​krę​ci​łosięwgło​wie.Topew​niedla​te​go,żewcza​siepo​ca​łun​ku,niechcąc,

bykie​dy​kol​wieksięskoń​czył,wstrzy​ma​łaod​dech.

Cosięzniądzie​je?Prze​cieżodmo​men​tu,gdysiępo​zna​li,Da​riusza​cho​wu​jesię

aro​ganc​ko.Ate​razjąszan​ta​żu​je.Cowię​cej,Andynieczu​ładonie​gona​wetcie​nia
sym​pa​tii. Czy to jed​nak ko​niecz​ne, by ją pod​nie​cał? Są​dząc po tym, jak drża​ły jej
łyd​ki,naj​wy​raź​niejnie.

–Czybę​dzietampra​sa?–spy​ta​łazuda​wa​nąobo​jęt​no​ścią.
–Cota​kie​go?–Da​riusniemiałpo​ję​cia,ocoMi​ran​dziecho​dzi.
Praw​dę mó​wiąc, nie miał na​wet po​ję​cia, jaki jest dzień ty​go​dnia. Żar po​ca​łun​ku

prze​kro​czyłjegoocze​ki​wa​nia.Cze​gośpo​dob​ne​goniedo​świad​czyłzżad​nąinnąko​-
bie​tą.

–Spy​ta​łam,czywso​bo​tęnako​la​cjibędądzien​ni​ka​rze.
–Ach…tak.Aletyl​kokil​kuza​pro​szo​nychprzezmojąmat​kę.

–Two​jąmat​kę?
Da​riusnie​chęt​niewy​pu​ściłMi​ran​dęzob​jęćicof​nąłsięnie​co.
–Or​ga​ni​za​to​remko​la​cjijestjed​nazor​ga​ni​za​cjido​bro​czyn​nychmo​jejmat​ki.Jest

jejpre​ze​sem.

Andyuzna​ła,żesy​tu​acjajestwręczsur​re​ali​stycz​na.Po​cząw​szyodnie​spo​dzie​wa​-

ne​gopo​ja​wie​niasięDa​riu​sawjejszko​leiza​pro​sze​nianako​la​cję,ażposzan​taż,by
wy​mu​sićnaniejto​wa​rzy​sze​niemu,orazto,żeor​ga​ni​za​to​remwy​da​rze​niajestjego
mat​ka.

– Czy nie uwa​żasz, że przed​sta​wia​nie mnie two​jej uro​czej mat​ce jest tro​chę na

wy​rost? – spy​ta​ła Andy, pró​bu​jąc ukryć drże​nie nóg. W głę​bi du​szy wie​dzia​ła jed​-
nak,żejużsięzgo​dzi​łanapro​po​zy​cjęDa​riu​sa.

Czydla​te​go,żejąza​szan​ta​żo​wał?
Amożezwy​czaj​niemia​łaocho​tęnata​kiespo​tka​nie?
Cóż, po​zo​sta​ło jej czter​dzie​ści osiem go​dzin, by roz​wa​żyć, jaka jest praw​dzi​wa

przy​czy​na.Choćra​czejjużtowie​dzia​ła.Tenmęż​czy​znahip​no​ty​zo​wałjąodmo​men​-
tu,kie​dyty​dzieńtemuporazpierw​szyspo​tka​lisięwzro​kiemwre​stau​ra​cji.Imimo
sta​rańnicniemożenatopo​ra​dzić.

– Moja mat​ka wca​le nie jest uro​cza! – za​wo​łał Da​rius nie​spo​dzie​wa​nie. Andy

przyj​rza​łamusięuważ​nie,za​sko​czo​natymna​głymwy​bu​chememo​cji,alezo​ba​czy​ła
jużtyl​kotwarzpo​ke​rzy​sty.

–Wi​dzę,żesamniemaszocho​tynatęko​la​cję,więcpocosięnaniąwy​bie​rasz?
Da​riusod​wró​ciłwzrok.Od​dy​chałszyb​ko,wy​obra​ża​jącso​bie,jakko​chasięzMi​-

ran​dąwtejsaliispo​glą​danaichod​bi​ciawlu​strachpo​kry​wa​ją​cychścia​ny.Wy​obra​-
ziłso​bie,żestoizaniąprzedjed​nymznich.IżeMi​ran​daję​czyzroz​ko​szy,aonpie​-
ścijejsut​kiipła​skibrzuch,bywkoń​cuzsu​nąćdło​nieni​żej,mię​dzyuda.Wy​obra​ził
so​bie,jakdo​pro​wa​dzajądoor​ga​zmu,naj​pierwpal​ca​mi,apo​tem,klęk​nąw​szyprzed
nią, ję​zy​kiem. I jak w koń​cu kła​dzie ją na pod​ło​dze, by wejść w nią i spra​wiać jej
roz​kosztakdłu​go,jaktyl​kobę​dziemia​łaocho​tę.

Nie​chęt​nieprze​rwałfan​ta​zję.
–Aku​ratnatejim​pre​ziemu​szębyć.Obo​wiąz​kiro​dzin​ne–wy​ja​śnił.
–Do​praw​dy?Niespra​wi​łeśnamniewra​że​niaczło​wie​ka,któ​ryprzej​mu​jesiętym,

cosą​dząoniminni.

–Bowca​lenieprzej​mu​jęsię.Cho​dzioto,żemat​kaor​ga​ni​zu​jetakąko​la​cjęraz

dorokuzoka​zjiswo​ichuro​dzin–wy​ja​śniłdośćnie​cier​pli​wie.–Ztejsa​mejoka​zji
by​li​śmywre​stau​ra​cjiwze​szływto​rek.

Czy to ozna​cza, że Ca​the​ri​ne La​ti​mer ob​cho​dzi uro​dzi​ny tego sa​me​go dnia co

Andy?

Da​riuszer​k​nąłnazło​tyze​ga​rek.
–Mamzachwi​lęspo​tka​nie.Przy​ja​dępocie​biewso​bo​tęowpółdoósmej.
Andyzro​zu​mia​ła,żetobar​dziejstwier​dze​nieniżpro​po​zy​cja.Alewgrun​cierze​-

czymia​łaocho​tęnatęim​pre​zę.Jejcie​ka​wośćpo​głę​bi​łasiępona​mięt​nympo​ca​łun​-
ku.Dotegostop​nia,żeza​pra​gnę​łaso​bot​nie​gospo​tka​nia.

–Tyl​kopa​mię​taj,żetonieozna​cza,żepo​zwo​lęsięzmu​sićszan​ta​żemdocze​goś

wię​cej–po​wie​dzia​ławy​zy​wa​ją​co.–Bar​dzoko​chamszwa​gra,aleniezgo​dzęsięna
nicpozako​la​cją.

Da​riusuniósłbrew.
–Amożewca​leniebędęmu​siałcięszan​ta​żo​wać?
–Ra​czejniebę​dzieszmiałoka​zjisięprze​ko​nać,boposo​bo​ciejużmnieniezo​ba​-

czysz–stwier​dzi​łanie​win​nymgło​si​kiem.

Za​ru​mie​ni​ła się, sły​sząc gło​śny śmiech Da​riu​sa. To nie​sły​cha​ne, ale oka​zu​je się,

żemożewy​glą​daćjesz​czeatrak​cyj​niej.Naprzy​kładkie​dysięśmie​je.

Nie​ste​ty,śmiechszyb​koprze​szedłwszy​der​czyuśmiech.
–Byćmożeposo​bo​cieniebę​dziejużpo​trze​bycięzmu​szaćdoko​lej​nychspo​tkań

zemną–po​wie​dział.

–Amożeposo​bo​cieniebę​dzieszmiałocho​tynana​stęp​nespo​tka​nia?–od​pa​ro​-

wa​łaAndy.

Da​riusspo​waż​niał.
–Ra​dzę,że​byśniepró​bo​wa​łamnieskom​pro​mi​to​wać.
Andyzro​bi​łanie​win​nąminę.
–Nieznamcięnatyledo​brze,bywie​dzieć,jakmo​gła​bymcięskom​pro​mi​to​wać.
–Wtejchwi​linicnieprzy​cho​dzimidogło​wy–za​drwiłDa​rius.
–Takprzy​pusz​cza​łam–od​par​ła,nieda​jącsięzbićztro​pu.–Miesz​kamnadszko​-

łą.Alepew​niejużtowiesz.Czy​liwi​dzi​mysięwso​bo​tęowpółdoósmejwie​czo​rem.

–Do​sko​na​le–od​parłDa​rius,po​chy​liłsięicmok​nąłMi​ran​dęwusta.–Nieza​po​-

mnijza​mknąćzamnądrzwi–do​dał,od​cho​dząc.

Niepa​mię​tał,kie​dyja​kaśko​bie​tazdo​ła​łagoroz​ba​wić.Wogó​leniepa​mię​tał,by

kie​dy​kol​wiekro​ze​śmiałsiędzię​kija​kiejśko​bie​cie.

Wła​ści​wieniepo​tra​fiłso​bieprzy​po​mnieć,kie​dywogó​leostat​niosięśmiał.

ROZDZIAŁCZWARTY

– Po pro​stu uśmie​chaj się. Mó​wić będę ja – uprzej​mie po​le​cił Da​rius Mi​ran​dzie

wso​bo​tęwie​czo​rem,kie​dyobo​jepo​wo​liprze​su​wa​lisięwko​lej​ceele​ganc​kichgo​ści
przy​by​łychdoho​te​luLon​donMi​dasnako​la​cjęcha​ry​ta​tyw​ną.

–Czykaż​datwo​jako​bie​tamusiprzeztoprzejść?–spy​ta​łaAndy,sła​bokry​jąciry​-

ta​cję.

Da​riusob​da​rzyłjąwy​ro​zu​mia​łymspoj​rze​niem.
–Udam,żetegonieusły​sza​łem,izło​żęnakarbtwo​je​gozde​ner​wo​wa​nia.
Topraw​da.Andybyłazde​ner​wo​wa​na.Cogro​sza,stresna​ra​stał,imbar​dziejzbli​-

ża​lisiędomiej​sca,wktó​rymmat​kaioj​czymDa​riu​sawrazzin​ny​miczłon​ka​miko​mi​-
te​tu do​bro​czyn​ne​go oso​bi​ście wi​ta​li wszyst​kich go​ści. Wcze​śniej Andy przez kil​ka
go​dzin roz​wa​ża​ła, czy po​win​na się spo​tkać z Da​riu​sem, szcze​gól​nie bio​rąc pod
uwa​gę,jakzmy​sło​wonaniądzia​łał.Zaśuwzględ​nia​jącbrakwła​sne​godo​świad​cze​-
nia z męż​czy​zna​mi, po​win​na naj​pierw za​mo​czyć sto​py w wo​dzie, za​miast wska​ki​-
waćdoba​se​nuzre​ki​na​mi.

Kie​dynie​ca​łągo​dzi​nętemuAndyotwo​rzy​ładrzwi,uj​rza​łaDa​riu​sa,któ​rywy​glą​-

dałtakza​bój​czo,żeażza​par​łojejdech.Za​my​ka​jącdrzwinaza​mek,ztru​dempa​no​-
wa​łanaddrże​niemrąk.

Na szczę​ście pod​czas jaz​dy do ho​te​lu zdo​ła​ła pro​wa​dzić nie​zo​bo​wią​zu​ją​cą roz​-

mo​wę,mimożeodu​rza​łająjegomę​skawońwy​mie​sza​nazwodąko​loń​skąocy​try​-
no​wejnu​cieza​pa​cho​wej.

Te​raz,sto​jącwśródin​nychgo​ści,za​czę​łaroz​wa​żać,jaksiębę​dzieczu​ławśrod​-

ku.Daw​niejzda​rza​łojejsięby​waćwśródsław​nychibo​ga​tych,wtrak​cieban​kie​tów
po przed​sta​wie​niach ga​lo​wych, ale wte​dy mia​ła inną rolę. Re​pre​zen​to​wa​ła ze​spół
ba​le​to​wy,aniesie​biesamą.Tymra​zemsta​no​wi​łaje​dy​niedo​da​tekdoDa​riu​saSter​-
ne’a,cobyłonie​cokrę​pu​ją​ce,zwłasz​czagdydo​strze​ga​łaukrad​ko​wespoj​rze​nia,ja​-
kierzu​ca​lijejinnigo​ście.

Po​dob​nie,jakkrę​pu​ją​cebyłoto,żeDa​riusjużwwej​ściudoho​te​lupo​ło​żyłza​bor​-

czodłońnajejbio​drze.

Andy dłu​go nie mo​gła zde​cy​do​wać, w co się ubrać. Prze​wró​ci​ła gar​de​ro​bę do

góryno​ga​mi.Wkoń​cuwy​bra​łapro​stą,dłu​gątu​ni​kęwczar​nymko​lo​rze,odośćkla​-
sycz​nym, po​nad​cza​so​wym sty​lu. Mia​ła ona roz​cię​cie z jed​nej stro​ny, ale tyl​ko na
wy​so​kość ko​la​na, sta​ran​nie za​sła​nia​jąc bli​zny na udzie, na​wet kie​dy sie​dzia​ła. Od
cza​suwy​pad​kutakiwa​ru​nekmu​sia​łyspeł​niaćwszyst​kiejejstro​je.

Upię​ławło​sy,takbylek​koopa​da​łynakark,izro​bi​łasub​tel​nyma​ki​jaż,uży​wa​jąc

tyl​kocie​niaitu​szudorzęsorazciem​no​brzo​skwi​nio​wejszmin​ki.

Kie​dy w domu spo​glą​da​ła na efekt koń​co​wy, była nim za​chwy​co​na, ale te​raz,

wśródtakwie​luele​ganc​kichko​biet,zktó​rychnie​jed​narzu​ca​łaDa​riu​so​wipo​żą​dli​-
wespoj​rze​nia,po​czu​łasięmniejpew​nasie​bie.

–Nieby​ła​bymzde​ner​wo​wa​na,gdy​byśniezmu​siłmniedoprzyj​ściatu​tajszan​ta​-

żem–po​wie​dzia​ła,si​lącsięnairo​nicz​nyton.

–Za​mie​rzaszpo​wta​rzaćtoprzezcaływie​czór?–spy​tałDa​rius.
–Mo​żeszbyćpe​wien!
Wzru​szyłra​mio​na​mi.
– Za​wsze wy​ko​rzy​stu​ję ta​kie środ​ki, ja​kie w da​nym mo​men​cie uwa​żam za sku​-

tecz​ne–stwier​dziłbezogró​dek.

–Żebydo​piąćswe​go?
–Zga​dzasię–od​parłbez​wstyd​nie.
–Czytwójbratteżsiępo​ja​wi?–spy​ta​łaAndy,po​sta​na​wia​jączmie​nićte​mat,za​-

nimza​cznąsiępu​blicz​niekłó​cić.Tozna​czy,za​nimonawy​buch​nie.BopoDa​riu​sie
trud​noby​ło​byocze​ki​waćwy​bu​chuemo​cji.

–Dla​cze​gopy​tasz?
–Bezszcze​gól​ne​gopo​wo​du.–Sły​szącwjegogło​sieznie​cier​pli​wie​nie,Andyotwo​-

rzy​łasze​ro​kooczy.–Popro​stuchcia​łamzmie​nićte​matroz​mo​wynamniejkon​tro​-
wer​syj​ny.

Da​riuszro​zu​miał,żeza​cho​wu​jesięir​ra​cjo​nal​nie,jakza​zdro​śnik.Prze​cieżMi​ran​-

da za​da​ła uprzej​me py​ta​nie. Nie było po​wo​du, by re​ago​wać jak ne​an​der​tal​czyk.
Pew​niesękwtym,żewy​glą​da​ładziśtakpięk​nie.Mia​łanaso​biesuk​nię,któ​rabyć
możespra​wia​ławra​że​niepro​stejwpo​rów​na​niuzkre​acja​minie​któ​rychobec​nychtu
dziśpań,alebyłanie​zwy​kleele​ganc​ka.Nieza​ło​ży​łażad​nejbi​żu​te​rii,ama​ki​jażzro​-
bi​ła bar​dzo sub​tel​ny. Dzię​ki temu wy​glą​da​ła jak pe​łen gra​cji ła​będź w oto​cze​niu
krzy​kli​wychpawi.

Kie​dy wcho​dzi​li do ho​te​lu, nie​je​den męż​czy​zna od​wró​cił za Mi​ran​dą gło​wę. Co

naj​mniej kil​ku wręcz po​że​ra​ło ją wzro​kiem, do tego stop​nia, że Da​rius mu​siał ich
upo​mi​nać zna​czą​cy​mi spoj​rze​nia​mi. Na szczę​ście Mi​ran​da nie do​strze​ga​ła za​in​te​-
re​so​wa​nia,któ​rewzbu​dza​ła.Cowię​cej,naj​wy​raź​niejniebyłaświa​do​matego,jaka
jestpięk​na.AtodlaDa​riu​sabyłocośzu​peł​nieno​we​go.Niezda​rzy​łomusięjesz​cze
spo​tkaćpięk​nejko​bie​ty,któ​ranieby​ła​bywpeł​niświa​do​maswo​jejuro​dyitego,co
dzię​kiniejmożezy​skać.

–Xan​derpew​niejestjużwśrod​ku–po​wie​działDa​rius.–Wod​róż​nie​niuodemnie

przej​mu​jesięob​se​sjąna​szejmat​kinapunk​ciespóź​nień.

Mi​ran​daspoj​rza​łananie​goba​daw​czo.
–Mu​siszmikie​dyśopo​wie​dziećoswo​impro​ble​miezmat​ką,bonaj​wy​raź​niejtaki

ist​nie​je–prze​rwa​łagwał​tow​nieiza​ru​mie​ni​łasię,po​nie​ważzda​łaso​biespra​wę,że
su​ge​ru​jetomoż​li​wośćdal​szychspo​tkań.

–Bądźpew​na,anioł​ku,żenieopo​wiem–od​parłkpią​co.
–Notak.Pew​nienieopo​wiesz.–Andypo​czu​łasięnie​zręcz​nieijesz​czebar​dziej

sięza​ru​mie​ni​ła.Dla​cze​gopo​wie​działdoniej„anioł​ku”?Amożewtenspo​sóbzwra​-
casiędowszyst​kichko​biet,zktó​ry​misięspo​ty​ka?Tocał​kiemwy​god​newsy​tu​acji,
kie​dyrzad​kopa​mię​tasięichimio​na.

Da​riuszer​k​nąłnaniązza​cie​ka​wie​niem.
–Czypo​wie​dzia​łaśsio​strzeiszwa​gro​wi,żespo​ty​kaszsiędziśzemną?–spy​tał.–

Oczy​wi​ście,żenie–do​dał,wi​dzącru​mień​cenajejpo​licz​kach.

–Niewie​dzia​ła​bym,jakwy​tłu​ma​czyćfakt,żemamza​miarspę​dzićwie​czórztobą

–od​par​łalek​kopo​iry​to​wa​na.

Gdy​by przy​zna​ła się sio​strze, z pew​no​ścią usły​sza​ła​by od niej ko​lej​ny wy​kład.

Agdy​bynado​da​tekwy​ja​wi​ła,żeDa​riusjąza​szan​ta​żo​wał,wy​ko​rzy​stu​jącza​trud​nie​-
nieCo​li​nawMi​dasEn​ter​pri​ses,wte​dyKimsta​now​czoza​bro​ni​ła​byjejspo​ty​kaćsię
zeSter​ne’em.Za​rów​nodziś,jakikie​dy​kol​wiekwprzy​szło​ści.

–Gdy​bymimpo​wie​dzia​ła,bezwąt​pie​nianiepo​my​śle​li​bydo​brzeoto​bie–wy​du​si​-

łazsie​bieAndy.

Da​riusuniósłbrwi.
–Czyż​byśod​nio​słazgrun​tubłęd​newra​że​nie,żewogó​lebymsiętymprze​jął?–

spy​tałwy​zy​wa​ją​co.

–Zpew​no​ściąnie–od​po​wie​dzia​łaAndy,anitro​chęniekry​jącznie​cier​pli​wie​nia.

Czycośznimjestniewpo​rząd​ku?Zro​bi​łato,cze​goza​żą​dał,ipo​szłaznimnako​la​-
cję,więcskądtaagre​sja?–Za​wszeprzy​cho​dzisznako​la​cjewy​da​wa​neprzezmat​-
kęwto​wa​rzy​stwieko​biet?–spy​ta​ła,uzna​jąc,żeatakjestwtymmo​men​cienaj​lep​-
szątak​ty​ką.Wgłę​biser​cawie​dzia​ła,żeKimmia​ła​byra​cję,prze​strze​ga​jącjąprzed
Da​riu​sem.Rze​czy​wi​ściejestnie​bez​piecz​ny.Aprzy​naj​mniejsta​no​wiza​gro​że​niedla
spo​koj​ne​go, upo​rząd​ko​wa​ne​go ży​cia, ja​kie zdo​ła​ła so​bie stwo​rzyć przez ostat​nie
czte​rylata.

–Ni​g​dy.
–Na​praw​dę?
–Na​praw​dę–po​twier​dził.
Kosz​mar!Andynietyl​kozja​wi​łasiętuwto​wa​rzy​stwienaj​bar​dziejatrak​cyj​ne​go

męż​czy​zny w oko​li​cy i zo​sta​nie za​raz przed​sta​wio​na jego ro​dzi​com, ale i oka​zu​je
się, że on za​zwy​czaj przy​cho​dzi na tego typu im​pre​zy sam. Nic dziw​ne​go, że tak
wie​lugo​ściprzy​glą​daimsięzza​in​te​re​so​wa​niem.

–Dla​cze​gotymra​zemzmie​ni​łeśzwy​cza​je?–Rzu​ci​łamupo​dejrz​li​wespoj​rze​nie.
–Tozłepy​ta​nie,Mi​ran​do–wy​szep​tałjejdoucha.–Po​win​naśspy​tać,dla​cze​goza​-

pro​si​łemcie​bie,aniedla​cze​gotymra​zempo​stą​pi​łemina​czej.

Topraw​da.Dla​cze​goza​pro​siłwła​śnieją?Mia​łaocho​tęza​daćtopy​ta​nienagłos,

alewła​śniesta​nę​litwa​rząwtwarzzgo​spo​da​rza​miwy​da​rze​nia.

–Ca​the​ri​neiChar​lesLa​ti​me​ro​wie.Mi​ran​daJa​cobs–przed​sta​wiłichDa​riusla​ko​-

nicz​nie.

Przezchwi​lęCa​the​ri​nespra​wia​ławra​że​niezbi​tejztro​pu.Marsz​czącbrwi,spoj​-

rza​łanaMi​ran​dę,apo​temnasyna.

–Niewie​dzia​łam,Da​rius,żeku​pi​łeśdwabi​le​tynadzi​siej​szywie​czór–po​wie​dzia​-

ła.

–Ajaniewie​dzia​łem,żemu​szęuzy​skaćnatotwo​jązgo​dę–od​parłza​czep​nie.
–Miłociępo​znać–Char​lesLa​ti​merprzy​wi​tałAndyser​decz​nie,prze​ry​wa​jącnie​-

zręcz​nąsy​tu​acjęmię​dzymat​kąisy​nem.Wi​daćbyło,żejestprzy​zwy​cza​jo​nydotego
typuin​ter​wen​cji.–Idzię​ku​je​myser​decz​nie,żewspie​raszna​sząsłusz​nąspra​wę.

–O,tak.Bar​dzomiłoztwo​jejstro​ny–Ca​the​ri​neprzy​po​mnia​łaso​bieodo​brych

ma​nie​rachiuśmiech​nę​łasięsztucz​nie.

Andyzro​zu​mia​ła,żena​pię​ciemię​dzymat​kąasy​nemprze​kła​dasięrów​nieżnanią

samą.

–Mamna​dzie​ję,żebę​dzietodlapanior​ga​ni​za​cjibar​dzouda​nywie​czór,paniLa​-

ti​mer–po​wie​dzia​ła.

–Jarów​nieżmamtakąna​dzie​ję–od​par​łaCa​the​ri​ne.
Choć z bli​ska wi​dać było wy​raź​nie drob​ne zmarszcz​ki wo​kół jej oczu i ust, była

wciążbar​dzopięk​nąko​bie​tą.Wczar​nejsuk​niwie​czo​ro​wejodzna​ne​gopro​jek​tan​ta
wy​glą​da​łabar​dzoele​ganc​ko.Ażtrud​nouwie​rzyć,żetomat​katrzy​dzie​sto​kil​ku​let​-
nichsy​nów.

–CzyXan​derjużdo​tarł?–spy​tałna​gleDa​rius.
– Jesz​cze nie – od​po​wie​dzia​ła Chri​sti​ne La​ti​mer, naj​wy​raź​niej nie​za​do​wo​lo​na. -

Za​wszejestpunk​tu​al​ny.Mamna​dzie​ję,żenieprzy​tra​fi​łomusięniczłe​go.

Da​riuswy​dąłwar​gi.
–Mamo,todużychło​piec.Prę​dzejczypóź​niejtudo​trze–po​wie​dział.Niecze​ka​-

jącnaod​po​wiedźmat​ki,chwy​ciłAndyzało​kiećipo​cią​gnąłzasobąwgłąbsaliban​-
kie​to​wej.

–Za​cho​wa​łeśsięwy​jąt​ko​wonie​uprzej​mie–wy​du​si​łazsie​bieMi​ran​da,gdytyl​ko

zna​leź​lisiępozaza​się​giemsłu​chupań​stwaLa​ti​mer.

Da​riusznówwzru​szyłra​mio​na​mi.
–Jużdaw​nopo​win​naśsięzo​rien​to​wać,żeje​stemwy​jąt​ko​wonie​kul​tu​ral​nymczło​-

wie​kiem–po​wie​dział.

Andy po​my​śla​ła, że to nie​praw​da. Aro​ganc​ki? Tak. Apo​dyk​tycz​ny? Jak naj​bar​-

dziej. Bez​ce​re​mo​nial​ny? Prze​raź​li​wie. Bez​względ​ny? Cóż, do​wo​dzi tego fakt, że
uciekł się do szan​ta​żu, by zmu​sić Andy do przyj​ścia tu​taj. Ale nie​kul​tu​ral​ny? Nie
przy​szło​byjejdogło​wy,bytakgookre​ślić.Choćtrze​baprzy​znać,żewo​becmat​ki
za​cho​wałsiędośćnie​uprzej​mie.Wi​daćbyło,żesto​sun​kimię​dzynimisąwy​jąt​ko​wo
na​pię​te.AleDa​riusstwier​dził,żezpew​no​ściąnieopo​wieAndyoprzy​czy​nach.Czy
dla​te​go, że ufa wy​łącz​nie bra​tu bliź​nia​ko​wi? Wspól​nie pro​wa​dzą in​te​re​sy, więc
pew​niemoż​naprzy​jąć,żelu​biąsięiumie​jązesobąwspół​pra​co​wać.

–Czyjestpo​wód,dlaktó​re​gonie​obec​nośćXan​de​rapo​win​namar​twićtwo​jąmat​-

kę?–spy​ta​ła.

Da​riusob​da​rzyłjąchłod​nymspoj​rze​niem.
–Nie.Pro​blemleżywtym,żejestwo​becnie​gona​do​pie​kuń​cza,itowob​se​syj​ny

spo​sób.

Przed ocza​mi Andy sta​nę​ła twarz dru​gie​go bliź​nia​ka. Przy​stoj​ne​go męż​czy​zny

ozło​ci​stychwło​sachiro​ze​śmia​nychoczach.

–Czyż​byuwa​ża​ła,żena​le​żygoprzedczymśchro​nić?–Andynieda​wa​łazawy​-

gra​ną.

Da​riuswes​tchnąłnie​cier​pli​wie.
–Prze​sad​niemar​twiszsięojegonie​obec​ność–po​wie​dział.
–By​naj​mniej.
–Nie?
–Nie.
Wi​dzącpo​iry​to​wa​nąminęDa​riu​sa,Andyuzna​ła,żeczaszmie​nićte​matroz​mo​wy.
–Cie​ka​waje​stem,ilekosz​to​wałbi​letnako​la​cję–po​wie​dzia​ła.
W sali ban​kie​to​wej było przy​naj​mniej pię​ciu​set ele​ganc​ko ubra​nych go​ści, męż​-

czyznwsmo​kin​gachiko​bietwdłu​gichwie​czo​ro​wychsuk​niach.Teostat​niemia​łyna
so​bietakdużobi​żu​te​riilśnią​cejwświe​tleży​ran​do​li,żeAndymu​sia​łachwi​la​mimru​-
żyćoczy,bynieoślep​nąć.

Da​rius za​trzy​mał kel​ne​ra roz​no​szą​ce​go szam​pa​na, chwy​cił dwa kie​lisz​ki z tacy

ipo​dałje​denznichAndy.

–Czymatoja​kie​kol​wiekzna​cze​nie?–spy​tał.
–Chcia​łamwie​dzieć,czyjestsenspro​po​no​waćcizwrotpie​nię​dzy–od​par​łaina​-

tych​miast po​ża​ło​wa​ła, że nie ugry​zła się w ję​zyk. Mia​ła świa​do​mość, że bi​le​ty na
tegotypuim​pre​zypo​tra​fiąkosz​to​waćpokil​katy​się​cyfun​tów.Atako​la​cjazpew​no​-
ściąniena​le​ża​ładonaj​tań​szych.

– Nie ma naj​mniej​sze​go sen​su. I to nie tyl​ko z przy​czyn fi​nan​so​wych. By​ło​by to

cał​ko​wi​cie nie​do​rzecz​ne. To ja cię za​pro​si​łem. Nie przy​szła​byś tu prze​cież z wła​-
snejwoli.

Andyzmru​ży​łaoczy.
–Obo​jewie​my,żenieprzy​szłamzwła​snejwoli.
Da​riuswes​tchnąłcięż​ko.
–Jakwi​dzę,nieżar​to​wa​łaś,mó​wi​łaś,żepo​sta​raszsięze​psućmitenwie​czór…
–Ow​szem–przy​zna​łabezogró​dek.–Czyż​byśwy​obra​żałso​bie…
–Andy,czytoty?Wiel​kienie​ba,tona​praw​dęty!
Była prze​ko​na​na, że z pew​no​ścią nie spo​tka tu ni​ko​go zna​jo​me​go, ale kie​dy od​-

wró​ci​ła się, uj​rza​ła smu​kłą bru​net​kę w czer​wo​nej su​kien​ce, któ​ra koń​czy​ła się
przy​naj​mniejpięt​na​ściecen​ty​me​trównadjejkształt​ny​miko​la​na​mi.Mia​łapa​znok​cie
po​ma​lo​wa​ne ogni​ście czer​wo​nym la​kie​rem i szmin​kę w po​dob​nym ko​lo​rze na
ustach.Wy​glą​da​łatak,jakwięk​szośćko​biet,zktó​ry​mimoż​nazo​ba​czyćDa​riu​sana
zdję​ciachwin​ter​ne​cie.Chwy​ci​ładłońAndyiuśmiech​nę​łasięwwy​mu​szo​nyspo​sób.
Andyzprze​ra​że​niemroz​po​zna​ławniejTięBel​la​my,ba​let​ni​cęzze​spo​łu,wktó​rym
samawy​stę​po​wa​łapo​nadczte​rylatatemu.Tiabyłaodniejodwalatastar​szaini​g​-
dysięspe​cjal​nienielu​bi​ły.Zpew​no​ściąnietrak​to​wa​łajejwtakmiłyspo​sób,kie​dy
jesz​czera​zemtań​czy​ły.

–Cześć,Tio–przy​wi​ta​łająAndyoschle.–Jaksięmie​wasz?
Tiauśmiech​nę​łasięzna​czą​co.
–Mampró​bydogłów​nejroliwGi​sel​le–ob​wie​ści​łaznie​ukry​wa​nąsa​tys​fak​cją.
–Gra​tu​lu​ję–po​wie​dzia​łaAndy,nieprze​sta​jącsięuśmie​chać.Nieśle​dzi​łapo​czy​-

nańko​le​ża​nek,alewie​dzia​ła,żeTiaod​no​sisuk​ce​sy,októ​rychonasamamożejuż
tyl​kopo​ma​rzyć.

–Wy​glą​daszolśnie​wa​ją​co–za​wo​ła​łaTianie​szcze​rze.–Alezdru​giejstro​nyza​-

wszewy​glą​da​łaśświet​niewtejsu​kien​ce–do​da​łaizer​k​nę​łazna​czą​conanogiAndy.
–Cóż,ra​czejjużniemaszwy​bo​ru.Mu​siszno​sićta​kiedoko​stek.

Jakwi​dać,Tiana​daljesttok​sycz​naizło​śli​wa.Wi​dzia​łaAndywtejsu​kien​cetyl​ko

raz,czte​rylatatemu.Tyl​koraz!I,oczy​wi​ście,mu​sia​łateżwspo​mniećowy​pad​ku.

– Ktoś… nie pa​mię​tam kto… wspo​mniał, że po​nie​waż nie mo​żesz już tań​czyć,

otwo​rzy​łaśja​kąśszkół​kę.–Jadnieprze​sta​wałsą​czyćsięzustTii.

–Ow​szem–po​twier​dzi​łaAndy,za​sta​na​wia​jącsię,pocowogó​lekon​ty​nu​ujeroz​-

mo​wę,sko​roma​rzyotym,byod​wró​cićsięnapię​cieiodejśćbezsło​wa,za​nimpo​-
wiecoś,cze​gobę​dzieża​ło​wa​ła.

–Jakciidzie?–spy​ta​łaTia,ajejtonbez​błęd​niezdra​dzał,żeniejesttymwogó​le

za​in​te​re​so​wa​na.

–Dzię​ku​ję,do​sko​na​le.

–Cie​szęsię,na​praw​dę–po​wie​dzia​łaTiaiob​da​rzy​łaDa​riu​sapo​wab​nymspoj​rze​-

niem.–Nieprzed​sta​wiszmnieto​wa​rzy​szo​wi?

Gdy​by Andy mia​ła wy​bór, od​mó​wi​ła​by bez za​sta​no​wie​nia. Nie mia​ła ocho​ty

przed​sta​wiaćichso​bie.Wogó​leniemia​łaocho​tynajejto​wa​rzy​stwo.Tymbar​dziej
że spo​sób, w jaki Tia wpa​try​wa​ła się w Da​riu​sa, zdra​dzał po​wód, dla któ​re​go
wogó​lepo​de​szładoAndy.

–TiaBel​la​my…Da​riusSter​ne.
– Bar​dzo miło pana po​znać, pa​nie Ster​ne – za​mru​cza​ła Tia jak kot​ka w spo​sób

wy​raź​niedo​wo​dzą​cy,żeodpo​cząt​kuwie​dzia​ła,zkimmadoczy​nie​nia.

Da​riusdo​my​śliłsię,żekie​dyśtań​czy​łyra​zem.IżeTiaBel​la​myna​dalwy​stę​pu​je

nasce​nie.Do​szedłteżdownio​sku,żepan​naBel​la​myjestoso​bąwy​jąt​ko​wopod​łą,
sko​ro bez ogró​dek przy​po​mi​na Mi​ran​dzie wy​pa​dek. Było dla nie​go oczy​wi​ste, są​-
dzącposztyw​nymza​cho​wa​niuMi​ran​dy,bla​do​ścijejpo​licz​kówilek​kimdrże​niupal​-
ców, któ​ry​mi trzy​ma​ła kie​li​szek szam​pa​na, że to nie​spo​dzie​wa​ne spo​tka​nie z Tią
Bel​la​myniejestdlaniejwżad​nejmie​rzeprzy​jem​ne.

Da​riusniebyłza​in​te​re​so​wa​nytym,żeko​bie​tapo​że​ragowzro​kiem.Niebyłato

dlanie​gowżad​nymwy​pad​kuno​wość.Bo​gac​two,zktó​re​gobyłzna​ny,pro​wo​ko​wa​ło
ta​kieza​cho​wa​niawśródosóbpew​ne​gopo​kro​ju.Uwa​żałjed​nak,żedo​wo​dzitowy​-
jąt​ko​wo złe​go sma​ku, szcze​gól​nie w sto​sun​ku do męż​czy​zny, któ​re​mu to​wa​rzy​szy
innako​bie​ta.Tymbar​dziejżeTiaBel​la​myuda​jedo​brąko​le​żan​kęMi​ran​dy.

Żad​na szcze​ra przy​ja​ciół​ka Mi​ran​dy nie roz​po​czę​ła​by roz​mo​wy od po​chwa​le​nia

sięgłów​nąroląwGi​sel​le.Aniniewy​po​wia​da​ła​bysiętakpo​gar​dli​wieoszko​leprzez
niąotwar​tej.

Za​sta​no​wi​ło go jed​nak, co Tia mia​ła na my​śli, wspo​mi​na​jąc, że Andy nie ma już

wy​bo​ru i musi no​sić dłu​gie su​kien​ki. Czyż​by wy​pa​dek, któ​ry wy​da​rzył się czte​ry
latatemu,po​zo​sta​wiłMi​ran​dzienietyl​koemo​cjo​nal​nebli​zny?

–Niechce​mypaniza​trzy​my​wać.–Da​riusnieuści​snąłwy​cią​gnię​tejdło​niTii,aza

toob​jąłMi​ran​dęopie​kuń​czowta​lii.Za​ci​snąłzęby,czu​jąc,żedrży.Niewie​dział,czy
tozgnie​wu,czyzupo​ko​rze​nia.–Wi​dzę,żepanipart​nerjużsięnie​cier​pli​wi–do​dał,
spo​glą​da​jączna​czą​conamęż​czy​znęwśred​nimwie​ku,któ​rystałwpo​bli​żuibacz​-
nieichob​ser​wo​wał.

–Och,totyl​koJohn​ny,LordJohnSmy​the.Niejestmoimmę​żem.–Tiaod​wró​ci​ła

gło​węiob​da​rzy​łamęż​czy​znęprze​sad​niesłod​kimuśmie​chem.–Jestko​cha​nyiwciąż
misięoświad​cza,alenieza​mie​rzamzanie​gowy​cho​dzić–do​da​łazuwo​dzi​ciel​ską
minąświad​czą​cąotym,żeoświad​czy​nyDa​riu​saprzy​ję​ła​bybezza​sta​no​wie​nia.

Po​dob​niejakkaż​dąinnąpro​po​zy​cjęzjegostro​ny.
TyleżeDa​riusniemiałnaj​mniej​szejocho​tyjejskła​dać.Irzeczniewtym,żenie

po​do​ba​ło mu się spo​sób, w jaki po​trak​to​wa​ła Mi​ran​dę. Tia Bel​la​my oka​za​ła się
jesz​czejed​nąko​bie​tą,któ​rado​strze​ga​ławnimtyl​kogru​byport​fel.

–Pro​szęnamwy​ba​czyć,wła​śnieprzy​szedłmójbrat–skwi​to​wałza​lo​tyTiiDa​rius.

–Idzie​my,anioł​ku?–rzekł,spo​glą​da​jączuśmie​chemnaMi​ran​dę,któ​rejminawy​ra​-
ża​łado​bit​nie,comy​ślioko​le​żan​ce.

–Miłobyłocięzo​ba​czyć–po​że​gna​łaTięzesztucz​nąuprzej​mo​ścią.
– Do​my​ślam się, że nie by​łaś za​chwy​co​na jej wi​do​kiem – po​wie​dział Da​rius, gdy

zna​leź​lisiępozaza​się​giemsłu​chuTii.

Andywes​tchnę​łacięż​ko.Zda​wa​łaso​biespra​wę,żeDa​riusjestzbytin​te​li​gent​ny,

by nie wy​chwy​cić na​pię​cia w jej gło​sie pod​czas roz​mo​wy z nie​lu​bia​ną ko​le​żan​ką.
Cóż za iro​nia losu. To jej pierw​szy wie​czór w więk​szym to​wa​rzy​stwie od bar​dzo
daw​naimu​sia​łatra​fićaku​ratnako​goś,kogomia​łana​dzie​jęniespo​tkaćjużni​g​dy
wży​ciu!Choć,oczy​wi​ście,niebyłotospo​tka​nieczy​stoprzy​pad​ko​we.Tianiesta​ra​-
łasięukryć,żeza​le​ża​łojejnapo​zna​niuDa​riu​saSter​ne’a.

–Cośwtymgu​ście–od​po​wie​dzia​łaAndywy​mi​ja​ją​co.
–Chcia​ła​byśotympo​roz​ma​wiać?
–Nie.Po​dob​nochceszsięprzy​wi​taćzbra​tem.
Da​riuschwy​ciłjejkie​li​szekiod​sta​wiłgonapo​bli​skisto​lik,poczymznówob​jąłją

wta​liiipo​pro​wa​dziłprzezza​tło​czo​nąigło​śnąsalęban​kie​to​wądowyj​ścia,apo​tem
do pu​ste​go ko​ry​ta​rza z mnó​stwem drzwi. Bez sło​wa pró​bo​wał otwo​rzyć ko​lej​ne
znich,ażzna​lazłta​kie,któ​reniebyłyza​mknię​tenaklucz.Oka​za​łosię,żepro​wa​-
dzą do ma​łej sal​ki kon​fe​ren​cyj​nej. We​pchnął Andy do środ​ka i za​mknął za sobą
drzwi.

Wśrod​kupa​no​wa​łaab​so​lut​naci​sza.Sły​chaćbyłotyl​kocięż​kieod​de​chyichoboj​-

ga.

–Skła​ma​łem,mó​wiąc,żeza​uwa​ży​łemXan​de​ra–wy​znałDa​rius,opie​ra​jącsięple​-

ca​miodrzwi.Niemógłode​rwaćwzro​kuodAndy.

–Mamwra​że​nie,żezda​rzacisiętodośćczę​sto–stwier​dzi​łazprze​ką​sem.
–Wręczprze​ciw​nie.Za​zwy​czajje​stembru​tal​nieszcze​ry.KimjesttaTiaBel​la​my

idla​cze​gotakbar​dzowy​trą​ci​łacięzrów​no​wa​gi?

Fak​tycz​nie,bru​tal​nieszcze​ry,po​my​śla​łaAndy,niema​jącocho​tyza​spo​ka​jaćcie​ka​-

wo​ściDa​riu​sa.

–Po​win​ni​śmywró​cićdopo​zo​sta​łychgo​ści–za​uwa​ży​ła.
–Nie,niepo​win​ni​śmy–od​parłni​skim,zmy​sło​wymgło​semizro​biłkrokwjejstro​-

nę.–Niewyj​dzie​mystąd,do​pó​kinieod​po​wieszminapy​ta​nie.

–Naktó​re?–spy​ta​ła,pod​no​szącwy​zy​wa​ją​cogło​wę.
–Wy​da​jemisię,żeod​po​wiedźnaobabę​dziepo​dob​na.
–Nie​ste​ty,nie–wes​tchnę​łaAndyzre​zy​gna​cjąiode​szławstro​nęsto​łukon​fe​ren​-

cyj​ne​go.Są​dzącposta​now​czejmi​nieDa​riu​sa,niewy​pu​ścijejstąd,do​pó​kinieuzna
tegozasto​sow​ne.–Jakła​twosiędo​my​ślić,Tiajestba​let​ni​cą.Dzi​więsię,żeniesły​-
sza​łeśoniej–po​wie​dzia​ła.Choćuni​ka​ławszel​kichdo​nie​sieńpra​so​wychoświe​cie
ba​le​tu, wie​dzia​ła do​sko​na​le, że Tia zy​ska​ła sła​wę jed​nej z naj​lep​szych an​giel​skich
pri​ma​ba​le​rin.

Jakąonasamateżkie​dyśmia​łana​dzie​jęzo​stać.
– Je​stem tak za​ję​ty in​te​re​sa​mi, że od kil​ku lat nie mia​łem cza​su, by pójść na

przed​sta​wie​nie ba​le​to​we. Ale wy​ja​śnij mi, dla​cze​go tak bar​dzo po​ru​szy​ło cię spo​-
tka​nieznią–za​żą​dałDa​riussta​now​czo.

Andywzru​szy​łara​mio​na​miiod​wró​ci​łagło​wę,byunik​nąćjegowzro​ku.
–Tochy​bana​tu​ral​ne,żejestmitro​chęsmut​no,kie​dywi​dzęko​le​żan​kęzdaw​nych

lat.Przy​po​mnia​łomisię,żejużni​g​dyniebędętań​czy​łaza​wo​do​wo–po​wie​dzia​ła.

–Ate​razpo​dajpraw​dzi​wypo​wód.
Andy zo​rien​to​wa​ła się, że Da​rius stoi tuż za nią. Po​czu​ła na kar​ku jego od​dech

ana​wetbi​ją​ceodnie​gocie​płoiznie​wa​la​ją​cymę​skiza​pach.

–Od​po​wiedz–po​pro​siłni​skim,lek​koza​chryp​nię​tymgło​sem.
Andy po​trzą​snę​ła gło​wą, pró​bu​jąc obro​nić się przed uwo​dzi​ciel​skim cza​rem Da​-

riu​sa.

– Wy​jaw mi praw​dzi​wy po​wód, dla któ​re​go je​steś za​ła​ma​na po spo​tka​niu z Tią

Bel​la​my–po​pro​siłsta​now​czo.

Andyza​ci​snę​łapię​ści.
–Jużwy​ja​wi​łam–po​wie​dzia​ła.
–Nie.
–Tak.
Andyod​wró​ci​łasięwjegostro​nęina​tych​miastzro​zu​mia​ła,żepo​peł​ni​łabłąd.Da​-

riuschwy​ciłjągwał​tow​niewra​mio​naiprzy​ci​snąłdosie​bie.Przezuła​mekse​kun​dy
usi​ło​wa​łasiębro​nić,alegdypo​czu​ła,jakmoc​nojąobej​mu​je,na​tych​miastska​pi​tu​lo​-
wa​łazwes​tchnie​niemiopar​łaczo​łoojegomu​sku​lar​nytors.

–Opo​wiedzmiotym–po​pro​sił,mu​ska​jącjejwło​sypo​licz​kiem.
Andy nie mo​gła tego zro​bić. Ni​g​dy ni​ko​mu o tym nie opo​wie. Czte​ry lata temu

pró​bo​wa​ła wy​ja​śnić in​nym, co na​praw​dę sta​ło się fe​ral​ne​go wie​czo​ru w te​atrze,
kie​dyspa​dłazesce​ny,ła​miącpra​wąkośćbio​dro​wąiudo​wą,atymsa​mymni​we​cząc
szan​se na ka​rie​rę ba​le​to​wą. Nikt jej nie uwie​rzył. Nikt nie chciał o tym sły​szeć.
Wkoń​cuAndysamaprze​sta​ławtowie​rzyć.

W tym cza​sie Tia była jej du​bler​ką w roli Odet​ty i Ody​lii w Je​zio​rze ła​bę​dzim,

apowy​pad​kuna​tych​miastjąza​stą​pi​ła.Aleprze​cieżniemo​głaświa​do​miepo​pchnąć
Andy,bydotegodo​pro​wa​dzić.Tochy​banie​do​rzecz​ne?

Wcią​guwie​lumie​się​cyle​cze​niaipo​wro​tudozdro​wiaAndyprze​ko​ny​wa​łasamą

sie​bie, że wy​da​rze​nia tam​te​go wie​czo​ru naj​pew​niej po​za​cie​ra​ły się w jej pa​mię​ci.
Cier​pie​nieisil​nelekiprze​ciw​bó​lo​wewy​wo​ła​łyro​dzajde​li​rium,ajegoskut​kiembyły
kosz​ma​rysen​ne,któ​rezcza​semza​czę​łabraćzajawę.

Jed​naktrium​fa​lizmTii,zja​kimob​wie​ści​ładziś,żeotrzy​ma​łagłów​nąrolęwba​le​-

cieGi​sel​le,jejzło​śli​weuwa​ginate​matwy​glą​duiubio​ruAndyorazpo​gar​dli​wyton,
zja​kimwspo​mnia​łaojejszko​le,od​nio​słype​wiensku​tek.Andyza​czę​łasięza​sta​na​-
wiać, czy przy​pad​kiem kosz​ma​ry sen​ne sprzed czte​rech lat nie były praw​dzi​wy​mi
wspo​mnie​nia​mi.

ROZDZIAŁPIĄTY

Za​nimAndyod​po​wie​dzia​łaDa​riu​so​wi,mu​sia​łazwil​żyćję​zy​kiemwy​su​szo​newar​gi.
– Za​wrzyj​my układ – za​pro​po​no​wa​ła ci​cho. – Wy​ja​śnię ci wszyst​ko pod wa​run​-

kiem,żepo​wieszmi,dla​cze​gomasztaknie​do​bresto​sun​kizmat​ką.

Da​riuswes​tchnąłzre​zy​gna​cją.Byćmożespo​tka​niezTiąBel​la​mywy​pro​wa​dzi​ło

Mi​ran​dęzrów​no​wa​gi,alenienatyle,byprze​sta​łamy​ślećlo​gicz​nie.

–Obo​jewie​my,żetonie​moż​li​we–od​parłła​god​nymto​nem.
Andywzru​szy​łalek​kora​mio​na​mi.
–Wta​kimra​ziejateżniemogęciod​po​wie​dzieć.
Da​riusod​su​nąłnie​cogło​wę,bymócspoj​rzećAndypro​stowoczy.
–Je​steśbar​dzonie​bez​piecz​nądamą–wy​szep​tałzpo​dzi​wem.
WoczachMi​ran​dypo​ja​wi​łysięwe​so​łeogni​ki.
–Nieprzy​po​mi​namso​bie,byktośpo​sta​wiłmikie​dyśpo​dob​nyza​rzut–za​żar​to​-

wa​ła.

Da​rius nie po​tra​fił ode​rwać wzro​ku od jej pięk​nej twa​rzy – cie​płych zie​lo​nych

oczu, lek​ko za​ru​mie​nio​nych po​licz​ków, peł​nych i zmy​sło​wych warg. Ow​szem, dla
nie​go,przy​naj​mniejwtymmo​men​cie,byłanie​bez​piecz​na.

– Może dla​te​go, że nikt do​tych​czas nie był rów​nie zde​ter​mi​no​wa​ny, by cię po​-

znać?

–Oba​wiamsię,żepro​blemtkwiwspo​so​bie,wjakidotegodą​żysz–od​par​łaAndy

zesmut​kiemwgło​sie.

Da​riusuniósłbrew.
–Jestażtakfa​tal​nie?–spy​tałpo​waż​nie.
Nie było fa​tal​nie. Po pro​stu pra​gnie​nie, któ​re Andy do​strze​ga​ła te​raz w jego

oczach,prze​ra​ża​łojąśmier​tel​nie.Niepo​ma​ga​łoteżto,żeDa​riusobej​mu​jejąwtak
in​tym​nyspo​sób.Anito,żesąsamiwpu​stympo​miesz​cze​niu.Ani,przedewszyst​kim,
po​żą​da​nie,któ​renaj​wy​raź​niejod​bie​ra​łoimoboj​guroz​są​dek.

–Comia​łanamy​śliTiaBel​la​my,mó​wiącodłu​gichsuk​niach,któ​remu​siszno​sić?–

spy​tałDa​riusnie​spo​dzie​wa​nie.

Taknie​spo​dzie​wa​nie,żeAndypo​czu​ła,jakkrewod​pły​wajejzgło​wy.
–Niepo​wi​nie​neśsiętymin​te​re​so​wać–po​wie​dzia​łasta​now​czo.
–Amożepo​wi​nie​nem?–Da​riusnieda​wałzawy​gra​ną.
Andypo​krę​ci​łagło​wą.
–Mu​si​mywra​cać–stwier​dzi​ła.
–Niezga​dzamsię.
–Nieob​cho​dzimnieto.
–Aczyje​śliprze​sta​nęza​da​waćnie​wy​god​nepy​ta​nia,zgo​dziszsiępo​byćtuzemną

jesz​czeprzezchwi​lę?–Da​riusoparłsięostółkon​fe​ren​cyj​ny,poczymwy​jąłto​reb​kę
z ręki Andy i odło​żył ją na blat. Przy​cią​gnął dziew​czy​nę do sie​bie, tak, że sta​nę​ła
mię​dzyjegoroz​sta​wio​ny​mino​ga​mi.Ob​jąłjąlek​koiza​cząłca​ło​waćposzyi.

ChoćAndywie​dzia​ła,żeniepo​win​naprze​by​waćtuznimsamnasamanimi​nu​ty

dłu​żej,niepra​gnę​łani​cze​gowię​cej.Iniedla​te​go,żeniemia​łaocho​tyznówwpaść
na Tię Bel​la​my lub wdać się w roz​mo​wę z ro​dzi​ną Da​riu​sa. Da​rius dzia​łał na nią
zmy​sło​wo od mo​men​tu, kie​dy przy​je​chał po nią do domu. Co gor​sza, pod​nie​ce​nie
Andywciążna​ra​sta​ło,kie​dyje​cha​lisa​mo​cho​demikie​dyprzywej​ściudoho​te​luza​-
bor​czoob​jąłjąwta​lii.

Ate​razbylisamnasamwpu​stejsali.Da​riuspie​ściłjągo​rą​cy​miwar​ga​miposzyi.

Niepo​tra​fi​łaoprzećsiępo​żą​da​niu,któ​reobej​mo​wa​łocałecia​łogo​rą​cymprą​dem.
Jejwraż​li​wesut​kiocie​ra​łysięoma​ry​nar​kęDa​riu​sa,abio​dra​miprzy​le​ga​ładojego
ud,wy​czu​wa​jącjegosil​nepod​nie​ce​nie.

–Jakąmaszbie​li​znę?–spy​tałDa​riuszmy​sło​wymgło​semiprze​su​nąłustani​żej,na

jejpra​wąpierś.

–Tyl​kofigi…–wy​szep​ta​łaAndywsty​dli​wie.
–Inieza​ło​ży​łaśbiu​sto​no​sza.Takmy​śla​łem…–wy​mru​czałwod​po​wie​dzi,pa​trząc

jejpro​stowoczy.Pochwi​lijed​nakopu​ściłgło​węichwy​ciłwar​ga​mijejpra​wysu​tek
przezma​te​riałsu​kien​ki.

Andyod​chy​li​łagło​wędotyłu,wpy​cha​jącsu​tekjesz​czegłę​biejwgo​rą​ceustaDa​-

riu​sa.Mia​ławra​że​nie,żezachwi​lęstra​ciprzy​tom​ność.

– Nie mo​że​my tego ro​bić – wy​szep​ta​ła, ale ten pro​test za​brzmiał sła​bo na​wet

wjejwła​snychuszach.

–Mu​szęciępo​sma​ko​wać–jęk​nąłDa​rius,uno​szącgło​wę.–Jaksięroz​pi​natęsu​-

kien​kę?

–Nara​mie​niujest ha​ft​ka,ale…–jęk​nę​ła bez​bron​nie,gdyDa​rius bły​ska​wicz​nie

po​ra​dziłso​biezza​pię​ciemisu​kien​kaopa​dła,od​sła​nia​jącjejcia​łodopasa.

WzrokDa​riu​sastałsięjesz​czebar​dziejpa​lą​cy,gdyuj​rzałjejna​giepier​si.Chwy​cił

jewdło​nieiza​cząłpie​ścićsut​kikciu​ka​mi,spra​wia​jącjejnaj​słod​sząroz​kosz.Po​ję​-
ku​jącci​cho,Andyob​ję​łaDa​riu​sa,prze​ra​żo​na,żenogijejnieutrzy​ma​ją.

–Cu​dow​ne…–wy​mru​czałci​cho.
Andynieod​ry​wa​ławzro​kuodjegodłu​gichczar​nychrzęsimę​skie​goza​ry​sutwa​-

rzy. Była w sta​nie tyl​ko ję​czeć i przy​glą​dać się, jak pie​ści je​den z sut​ków usta​mi,
adru​giwtymsa​mymryt​miedło​nią.Irap​temdo​tar​łodoniej,żetoprzy​glą​da​niesię
Da​riu​so​wijest,jakdo​tąd,naj​sil​niej​szymero​tycz​niedo​świad​cze​niemwjejży​ciu.

Chcia​ławię​cej,po​trze​bo​wa​ławię​cej.Czu​jąc,jakjegosztyw​neprzy​ro​dze​nieocie​-

rasięonią,jęk​nę​łagło​śno.Jejcałecia​łopul​so​wa​łożą​dząipra​gnę​łospeł​nie​nia.

Nie​spo​dzie​wa​nieDa​riusuniósłgło​wę,wy​pro​sto​wałsięispoj​rzałnaAndyzta​jem​-

ni​cząminą.

– Tak bar​dzo chciał​bym do​koń​czyć, ale chy​ba nie jest to doby po​mysł. Przy​naj​-

mniej tu​taj – wes​tchnął z ża​lem. Chwy​cił obie jej pier​si, po​chy​lił gło​wę i zło​żył na
każ​dejde​li​kat​nypo​ca​łu​nek.Nako​niecpod​cią​gnąłsu​kien​kęAndyiza​piąłją.

–Da​rius…
–Naj​pierwobo​wiąz​ki,po​temprzy​jem​ność–obie​całzmy​sło​wymgło​sem.–Cosię

dzie​je?–spy​tał,wi​dząc,żeAndyuni​kajegowzro​ku.

Aonani​g​dywży​ciunieczu​łasiętakupo​ko​rzo​na.Itakbez​wol​na.
Niemia​łacie​niawąt​pli​wo​ści,żegdy​byDa​riusnieprze​rwałwtymmo​men​cie,po​-

zwo​li​ła​bymu,ana​wetbła​ga​ła,bypo​ło​żyłjąnasto​le,apo​temko​chałsięznią.Bli​-

zny…Niechtoszlag!

–Anioł​ku?–spy​tałsta​now​czymgło​sem.
Przy​glą​dałjejsięzezmarsz​czo​nymczo​łemtakdłu​go,ażwkoń​cupod​nio​sławsty​-

dli​wiewzrok.DlaDa​riu​satotyl​koko​lej​neigrasz​kizko​bie​tą,któ​rąmaocho​tęza​-
cią​gnąćdołóż​ka.Na​to​miastdlaniej…

Dlaniejbył​bytopierw​szykon​taktin​tym​nyzmęż​czy​zną.
Byławciążdzie​wi​cą,botakkie​dyśpo​sta​no​wi​ła.Wszko​leba​le​to​wejniemia​łaani

cza​su, ani oka​zji. A po​tem nie było w jej ży​ciu żad​nych męż​czyzn, po​nie​waż nie
chcia​ła,żebyktośzo​ba​czyłjejbli​zny.Wąt​pi​ła,byDa​riusmiałocho​tęuczyćja​ką​kol​-
wiekko​bie​tęupra​wia​niasek​su.Atymbar​dziejprze​ra​żo​nąioszpe​co​nądzie​wi​cę.

Ob​da​rzy​łagowy​mu​szo​nymuśmie​chem.
–Oczy​wi​ście,maszra​cję–po​wie​dzia​łanie​na​tu​ral​nielek​kimto​nem.
Da​riuspo​wstrzy​małsięprzedko​men​ta​rzem.Otwo​rzyłMi​ran​dziedrzwi,anako​-

ry​ta​rzuchwy​ciłjąlek​kozarękęipo​ma​sze​ro​wałujejbokuwstro​nęsaliban​kie​to​-
wej.Minęmiałnie​tę​gą,pró​bu​jącuło​żyćso​biewgło​wieto,cowła​śniesięwy​da​rzy​-
ło.

Za​brałjądosalikon​fe​ren​cyj​nej,bymo​gładojśćdosie​bie,po​nie​ważnaj​wy​raź​niej

byłaroz​trzę​sio​naponie​for​tun​nymspo​tka​niuzTiąBel​la​my.

Po​ca​ło​wałją,żebysięod​prę​ży​ła.
Spodo​bałmusiętenpo​ca​łu​nek.
Zabar​dzo.
Za​cząłjąpie​ścić.
Ispodo​ba​łomusię.
Zabar​dzo.
Po​do​ba​łomusię,jakjąsma​ku​jeisłu​chajejci​chychję​kówroz​ko​szy.
Zde​cy​do​wa​niezabar​dzo!
Skó​ra Aman​dy była tak je​dwa​bi​ście mięk​ka. Jej pier​si nie​wiel​kie, ale do​sko​na​le

kształt​ne.Asut​ki,kie​dyjeod​sło​nił,cu​dow​niejędr​ne.

Tam, w sali kon​fe​ren​cyj​nej, Da​rius tak bar​dzo dał się po​nieść na​mięt​no​ści, że

mógł​bysma​ko​waćAndyprzezcaływie​czór.Jejpier​si.Wzgór​kamię​dzyuda​mi.Każ​-
de​goskraw​kajejcia​łaodgło​wypoślicz​nepa​lusz​kistóp.

Takbar​dzo,żenie​omalko​chałsięzniąwmiej​scupu​blicz​nym,wewła​snymho​te​-

lu!

Tobyłodonie​gozu​peł​nienie​po​dob​ne.Za​wszece​niłwso​bieto,żepo​tra​fisiękon​-

tro​lo​waćwkaż​dejsy​tu​acji.

–Cześć,bra​cisz​ku!
Da​rius zo​ba​czył Xan​de​ra, któ​ry wresz​cie do​tarł do ho​te​lu i ma​sze​ro​wał wła​śnie

wstro​nęsaliban​kie​to​wej.

–Mu​szęcięostrzec.Mat​kajestwście​kła,żesięspóź​ni​łeś–po​wie​dział.
Xan​derwzru​szyłra​mio​na​miiuśmiech​nąłsiębez​tro​sko.
–Bądźpe​wien,żemiwy​ba​czy–od​parł,bacz​nielu​stru​jącprzytymMi​ran​dę,któ​-

ra,mil​cząc,sta​łaobokDa​riu​sa.Aten,wi​dzącoczy​wi​steza​in​te​re​so​wa​niebra​ta,za​-
bor​czoob​jąłto​wa​rzysz​kęwpa​sie.

– Nie wąt​pię. Mat​ka wy​ba​czy​ła​by ci na​wet, gdy​byś przy​znał się do po​peł​nie​nia

mor​der​stwa–skwi​to​wałjegosło​waDa​rius.

Andyniemo​głasiępo​wstrzy​maćprzedpo​rów​na​niembra​ci.
Da​rius miał ciem​ne wło​sy, oczy i cerę. Xan​der przy​po​mi​nał skan​dy​naw​skie bó​-

stwo.Bar​dzocy​wi​li​zo​wa​neiprzy​stoj​nebó​stwo,szcze​gól​niewczar​nymsmo​kin​gu,
zezło​ci​sty​miwło​sa​mido​ty​ka​ją​cy​mikoł​nie​rzy​kama​ry​nar​ki.

Ob​ser​wu​jącXan​de​ra,Andydo​strze​gła,żeoczymupo​ciem​nia​ły,auśmiechza​stygł

natwa​rzy.

–Miej​myna​dzie​ję,żeni​g​dydotegoniedoj​dzie–od​parł,wy​raź​nieuni​ka​jącwzro​-

ku bra​ta. A kie​dy spoj​rzał po​now​nie na Andy, w jego oczach po​ja​wi​ły się za​lot​ne
ogni​ki.

–Możeprzed​sta​wiszmnietejpięk​nejda​mie?
–Mi​ran​daJa​cobs,mójbratXan​der.
–Twójbratbliź​niak–po​pra​wi​łagoAndyżar​to​bli​wie,świa​do​miewy​zwa​la​jącsię

zza​bor​cze​gouści​skuDa​riu​sa,bypo​daćdłońXan​de​ro​wi,któ​ryrzu​ciłbra​turoz​ba​-
wio​nespoj​rze​nie.

–Oczy​wi​ścietojaje​stemtenprzy​stoj​niej​szy–po​wie​dział,ocho​czochwy​ta​jącjej

rękęiniespra​wia​jącwra​że​nia,żemaza​miarjąpu​ścić.

–Och,rzeczja​sna!–za​wo​ła​łaAndywe​so​ło,uzna​jąc,żewoliuro​kli​wybrakpo​wa​-

giXan​de​raodchmur​nejminyjegobra​ta.Po​nad​toucie​szy​łasię,żecośod​cią​gająod
my​śliona​mięt​no​ści,któ​raprzedmo​men​temwy​bu​chłamię​dzyniąaDa​riu​sem.

–Xan​der,mo​żeszjużpu​ścićjejrękę–za​uwa​żyłDa​riusgło​sem,wktó​rymbrzmia​-

ła wy​raź​na nuta wro​go​ści, zu​peł​nie nie​zro​zu​mia​ła dla Andy. Czyż​by cho​dzi​ło mu
orzecztakbła​hąjakto,żeXan​dernie​cozbytdłu​gości​skajejdłoń?Niezna​łaDa​-
riu​sanatyle,bymócod​po​wie​dziećnatopy​ta​nie.

Na​to​miastjegobratniemiałwąt​pli​wo​ści,wczymleżypro​blem.
–Je​steśokrop​nieza​bor​czy–po​wie​działwy​raź​nieroz​ba​wio​ny.
–Anitro​chę–żach​nąłsięDa​rius.Ni​g​dywży​ciuniebyłza​bor​czywo​becko​biet,

atymbar​dziejwobec​no​ścibra​ta.

Alejakwy​tłu​ma​czyćjegodziw​newzbu​rze​nie,kie​dyMi​ran​daspy​ta​ła,czyXan​der

też po​ja​wi się na ban​kie​cie? I dla​cze​go jest wście​kły, że te​raz brat ga​wę​dzi z nią
miło?Takwście​kły,żemiał​byocho​tęude​rzyćXan​de​ra.

Da​riusniero​zu​miałtychemo​cjiiczułsięznimifa​tal​nie.Prze​cieżni​g​dydo​tądnie

byłza​bor​czy.Taksamo,jakni​g​dyniewda​wałsięwzwiąz​kiemo​cjo​nal​ne.

A Mi​ran​dy po​żą​dał, pra​gnął się z nią ko​chać, szcze​gól​nie te​raz, kie​dy na​dal był

pod​nie​co​ny ich piesz​czo​ta​mi. Choć jed​ne​go był pe​wien: gdy tyl​ko wresz​cie za​cią​-
gniejądołóż​ka,jegoza​in​te​re​so​wa​nieulot​nisię,roz​pły​niewpo​wie​trzu.Po​dob​nie
jakwprzy​pad​kuin​nychko​biet,zktó​ry​misięspo​ty​kał.

–Na​praw​dępo​wi​nie​neśjużpójśćdomat​kiiprze​pro​sićją–stwier​dziłDa​riussta​-

now​czymgło​sem.

–Naszczę​ściemamyChar​le​sa,praw​da?–Xan​deruśmiech​nąłsiężar​to​bli​wie.–

Je​stempe​wien,żezdo​łał​byudo​bru​chaćmat​kęna​wetwnaj​gor​szejsy​tu​acji.

–Bojąko​cha–przy​znałDa​rius.
WoczachXan​de​rapo​ja​wiłsięnie​po​ko​ją​cybłysk.
–Wpeł​ninatoza​słu​gu​jepoczter​na​stula​tachmał​żeń​stwaztymby​dla​kiem,na​-

szymoj​cem.

–Xan​der,bacznasło​wa!–upo​mniałgoDa​riussta​now​czo.Ża​denznichni​g​dynie

mó​wiłpu​blicz​nieotym,ja​kimbru​tal​nymdra​niembyłichoj​ciec,któ​ryzmarł,kie​dy
bylina​sto​lat​ka​mi.Cowię​cej,ni​g​dynieroz​ma​wia​liotymzesobą.Sko​roXan​derczy​-
niłtote​raz,itoprzedkimś,kogodo​pie​ropo​znał,Da​riusmiałpra​wopo​dej​rze​wać,
żezjegobra​temdzie​jesięcośzłe​go.Cośbar​dzozłe​go.

Wcią​guostat​nie​goty​go​dniaDa​riusbyłcał​ko​wi​ciepo​chło​nię​tymy​śla​mioMi​ran​-

dzie.Te​razża​ło​wał,żeniepo​świę​ciłwię​cejuwa​gibra​tu.Odkil​kumie​się​cyXan​der
ba​wiłsięnaca​łe​go.Mimoopa​le​ni​znyponie​daw​nympo​by​cienaBa​ha​machspra​wiał
wra​że​niebla​de​go,awjegospoj​rze​niubyłocośnie​po​ko​ją​ce​go.Natylenie​po​ko​ją​ce​-
go,bywzbu​dzićza​tro​ska​nieDa​riu​sa.

– Przy​sze​dłeś dziś sam? – spy​tał bra​ta po​jed​naw​czo, zda​jąc so​bie spra​wę, że

przedchwi​ląza​re​ago​wałzbytostro.

– Tak. Je​stem ska​za​ny na to​wa​rzy​stwo nie​zna​nej mi ko​bie​ty, obok któ​rej mat​ka

po​sta​no​wi​łamniepo​sa​dzić–od​parłXan​der,ztru​demkry​jąciry​ta​cję.

–Możeza​mie​ni​mysięmiej​sca​mi?–za​pro​po​no​wałDa​rius,na​tych​miastża​łu​jąctej

pro​po​zy​cji.

–Niekło​poczsię.Itaknieza​mie​rzamsie​dziećtudłu​go–od​parłXan​der.–Mam

jed​nakna​dzie​ję,żejesz​czezo​ba​częciędzi​siaj,Mi​ran​do–do​dałcza​ru​ją​cymgło​sem,
na​ra​ża​jąc się na ko​lej​ne groź​ne spoj​rze​nie Da​riu​sa, po czym ru​szył w stro​nę sali
ban​kie​to​wej.Imat​ki.

Andypo​czu​łasięnie​swo​jo,akie​dyzo​sta​lisamizDa​riu​sem,po​zna​łapojegomi​nie,

żejestza​nie​po​ko​jo​nydziw​nymza​cho​wa​niembra​ta.Ztego,coczy​ta​ławin​ter​ne​cie,
do​wie​dzia​łasię,żeXan​derbyłuwa​ża​nyzasym​pa​tycz​niej​sze​gozbra​ciSter​ne.Za​-
wszeuprzej​me​go,zre​lak​so​wa​ne​go,uro​cze​goplay​boya.

Dziśniespra​wiałwra​że​niazre​lak​so​wa​ne​go.Kie​dywspo​mniałdru​gie,szczę​śli​we

mał​żeń​stwo mat​ki po la​tach kosz​ma​ru, w jego gło​sie sły​chać było na​pię​cie. Andy
wie​dzia​ła, że Lo​max Ster​ne był naj​młod​szym sy​nem bo​ga​tej ro​dzi​ny, i że po​ślu​bił
Ca​the​ri​neFo​stertrzy​dzie​ściczte​rylatatemu.Wrokpóź​niejuro​dzi​łyimsiębliź​nię​-
ta. Zmarł trzy​na​ście lat póź​niej, w wie​ku czter​dzie​stu dwóch lat, po upad​ku ze
scho​dówwichlon​dyń​skimdomu.

Ni​g​dzie nie tra​fi​ła jed​nak na wzmian​kę o ja​kich​kol​wiek kon​flik​tach w mał​żeń​-

stwiepań​stwaSter​ne’ów.

–Cośnaj​wy​raź​niejbar​dzowzbu​rzy​łotwo​je​gobra​ta–za​uwa​ży​ła.–Pew​niemu​sisz

znimpo​roz​ma​wiać.Nieprzej​mujsięmną,we​zwętak​sów​kęiwró​cędodomu.

–Niemamowy–żach​nąłsięDa​riusirzu​ciłjejsta​now​czespoj​rze​nie.
W głę​bi du​szy Andy mia​ła na​dzie​ję, że bę​dzie to do​sko​na​ła wy​mów​ka, by wy​-

mknąćsięzban​kie​tu.Po​mi​ja​jącspra​węXan​de​ra,niemia​łapo​ję​cia,jakmasięza​-
cho​waćte​raz,kie​dymię​dzyniąaDa​riu​semdo​szłodochwi​liza​po​mnie​nia.

–Go​to​wa?–spy​tałDa​riusipod​niósłra​mię,bymo​gławziąćgopodrękę.
Andywie​dzia​ła,żeniejestgo​to​wa.Ni​g​dyniebę​dziego​to​wanata​kie​gomęż​czy​-

znęjakDa​rius.Jestzbytnie​do​świad​czo​na,bypo​ra​dzićso​biezkimśtegopo​kro​ju.
Pra​gnę​łastąduciec,wy​bieczho​te​lu,po​gnaćdodomuischo​waćsięwnimprzedca​-
łymświa​tem.

Amimotowzię​łagłę​bo​kiod​dechizdo​by​łasięnaod​wa​gę.
–Je​steśpe​wien,żeniechceszsięnimza​jąć?–spy​ta​ła.
Da​riusski​nąłgło​wą.

–Ab​so​lut​niepe​wien–od​parł.
Wtejsy​tu​acjiAndychwy​ci​łagopodrękęipo​zwo​li​łaza​pro​wa​dzićsiędosaliban​-

kie​to​wej.

Gdytakkro​czy​li,czu​ła,jakde​li​kat​nyma​te​riałsu​kien​kipo​cie​rajejna​dalpo​draż​-

nio​nesut​ki.Iwciążprzy​wo​ły​wa​ławpa​mię​ciob​razDa​riu​sapiesz​czą​ce​gojeusta​mi.
Za​le​d​wiekil​kami​nuttemu…

–Niebyłotakźle,praw​da?–zwró​ciłsięDa​riusdoMi​ran​dy,kie​dypoko​la​cjiza​-

czę​towy​no​sićsto​li​kizpar​kie​tu.

Więk​szość za​pro​szo​nych po​szła się od​świe​żyć lub krą​ży​ła po sali, roz​ma​wia​jąc

zin​ny​migo​ść​mi,aze​spółmu​zycz​nyprzy​go​to​wy​wałsiędota​necz​nejczę​ściim​pre​zy.

–Je​dze​niebyłowy​bor​ne–od​par​łaMi​ran​dawy​mi​ja​ją​co.
–Wod​róż​nie​niuodto​wa​rzy​stwa,praw​da?–Da​riuswy​dąłzna​czą​cowar​gi.–Po

razko​lej​nyzma​sa​kro​wa​łaśmojeego!

Andypo​czu​łago​rącnapo​licz​kach.
–Niecho​dzi​łomioto…
–Oczy​wi​ście,żeotocho​dzi​ło–za​śmiałsięDa​rius.–Przy​znajsię.Maszdo​sko​na​-

łąza​ba​węztego,żero​biszminazłość.

Praw​da. Ale tyl​ko po to, by stłu​mić po​żą​da​nie, któ​re ją opa​no​wa​ło. Choć te​raz,

kie​dyzo​sta​łajużwy​ko​rzy​sta​naprzezDa​riu​sa,niemaoczymwię​cejma​rzyć.Każ​da
myślotychkil​kuupoj​nychchwi​lachspra​wia​ła,żeczu​łasięupo​ko​rzo​na.Sie​dze​nie
oboknie​gowcza​sieko​la​cjiiuda​wa​nie,żewszyst​kojestwpo​rząd​ku,byłopraw​dzi​-
wąka​tor​gą.

Na​to​miastDa​riuswy​da​wałsięcał​ko​wi​cienie​po​ru​szo​nyjejobec​no​ściąlubwcze​-

śniej​szymza​cho​wa​niembra​ta.Zeswo​bo​dąprzed​sta​wiłjąsie​dzą​cymprzyichsto​le
go​ściom,któ​rychwszyst​kichnaj​wy​raź​niejznał.Sta​rałsię,byuczest​ni​czy​ławroz​-
mo​wie,atak​żepil​no​wał,byni​cze​gojejnieza​bra​kło.

Naj​wy​raź​niej tyl​ko Andy przej​mo​wa​ła się tym, co za​szło w sali kon​fe​ren​cyj​nej.

I czymś jesz​cze. Wcze​śniej za​uwa​ży​ła z kon​ster​na​cją, że Xan​der sie​dzi obok Tii.
Bezwąt​pie​niaCa​the​ri​neLa​ti​merwie​dzia​ła,żeTiajestjed​nąznaj​lep​szychba​let​nic
wkra​ju.Trium​fal​nespoj​rze​nie,któ​reTiapo​sła​łaAndy,rów​nieżniewpły​nę​łodo​brze
najejsa​mo​po​czu​cie.Przedewszyst​kimjed​nakprzej​mo​wa​łasiętym,żeze​spółstroi
jużin​stru​men​ty,przy​go​to​wu​jącsiędotań​ców.Awtychniemia​łaocho​tybraćudzia​-
łu.

–Wo​la​ła​bymjużpójść.Czu​jęsięzmę​czo​na,aty,mimożeza​prze​czasz,napew​no

chciał​byśpo​roz​ma​wiaćzbra​tem.

Da​rius ani przez chwi​lę nie uwie​rzył w zmę​cze​nie Mi​ran​dy. Wie​dział, że chce

unik​nąćsy​tu​acji,kie​dyonza​pro​sijądotań​ca.Itonietyl​kowmiej​scupu​blicz​nym,
ale i przed byłą ko​le​żan​ką z ze​spo​łu ba​le​to​we​go. Choć wcze​śniej Mi​ran​da nie
chcia​ła roz​ma​wiać o Tii, Da​rius wi​dział do​sko​na​le, że mię​dzy ko​bie​ta​mi mu​sia​ło
zajśćcośnie​przy​jem​ne​go.Imiałza​miardo​wie​dziećsię,ococho​dzi.

–Xan​derniemana​stro​judoroz​mo​wy.Iniewyj​dzie​mystąd,do​pó​kizemnąnieza​-

tań​czysz–ob​wie​ściłgło​semnie​zno​szą​cymsprze​ci​wu.

–Niemamowy.
–Ależza​tań​czysz,czytegochcesz,czynie!

Andynie​copo​bla​dła.
–Niezmu​siszmniedotego,że​bymwy​szłaztobąnapar​kiet–po​wie​dzia​ła.
Da​riusuniósłbrew.
–Nie?
–Nie!
–Wi​dzę,bra​cisz​ku,żetwójwąt​pli​wyuroknieprzy​no​sire​zul​ta​tów–za​żar​to​wał

Xan​der,któ​rynie​spo​dzie​wa​niesta​nąłprzyichsto​li​ku.–Możejabędęmiałwię​cej
szczę​ścia?

Spoj​rzałnaMi​ran​dężycz​li​wieiwe​so​ło.Wi​daćbyło,żeopu​ściłgozłyna​strój.
–Czyuczy​niszmiza​szczytiza​tań​czyszzemnątenpierw​szyta​niec?–spy​tałza​-

lot​nie.Wtymmo​men​cieroz​le​głysiędźwię​kimu​zy​ki,anapar​kietwkro​czy​łypierw​-
szeele​ganc​kiepary.

Andymia​łaocho​tęprzy​staćnapro​po​zy​cjęXan​de​ra,poczę​ści,bydaćDa​riu​so​wi

przty​czekwnoszajegoaro​gan​cję.Jed​nakzdro​wyroz​są​dekna​ka​załjejod​mó​wić.
Z dwóch po​wo​dów. Po pierw​sze, nie mia​ła ocho​ty tań​czyć, i to z żad​nym z bra​ci
Ster​ne. Po dru​gie, wy​zy​wa​ją​ce spoj​rze​nie Da​riu​sa nie wró​ży​ło nic do​bre​go. Wie​-
dzia​ła,żeje​śliod​mó​wijemu,aprzyj​mieza​pro​sze​nieXan​de​ra,bę​dziemu​sia​łazato
sło​noza​pła​cić.

Dla​te​goob​da​rzy​łaXan​de​racie​płymuśmie​chemiod​po​wie​dzia​ła:
–Dzię​ku​ję,alenie.
–Itylezdzia​ła​łeśswo​imnie​wąt​pli​wymuro​kiem–za​kpiłDa​rius.
– Cóż, przy​naj​mniej spró​bo​wa​łem – od​parł nie​zra​żo​ny Xan​der, przy​sta​wił so​bie

krze​słoiusiadł.–Niemampo​ję​cia,kimbyłako​bie​tasie​dzą​caobokmnieprzyko​la​-
cji,alewciążpa​pla​łaoto​bie,Mi​ran​do.Uświa​do​mi​łemtoso​biedo​pie​ropokil​kumi​-
nu​tach,bona​zy​wa​łacięAndy.

–Peł​nymimie​niemna​zy​wamnietyl​kotwójbrat–od​par​łazprze​ką​sem.
– To cie​ka​we – za​uwa​żył Xan​der, rzu​ca​jąc Da​riu​so​wi dziw​ne spoj​rze​nie. – Nie​-

waż​ne.Cho​dzioto,żetako​bie​tamacośdocie​bie,Mi​ran​do–po​wie​dział,spo​glą​da​-
jącnaniąprze​ni​kli​wie.

Andywzru​szy​łara​mio​na​mi.
–Kie​dyśtań​czy​ły​śmywjed​nymze​spo​le.
Xan​deruśmiech​nąłsięzna​czą​co.
–Do​my​ślamsię,żeniebyłatohar​mo​nij​nawspół​pra​ca–po​wie​dział.
–Sta​recza​sy–od​par​łaAndywy​mi​ja​ją​co.
–Cowca​lenieutem​pe​ro​wa​łojejża​lów.
WAndyna​ra​sta​łacie​ka​wość,cota​kie​goTiana​opo​wia​da​łaoniejXan​de​ro​wiSter​-

ne’owi,alewo​la​łatejcie​ka​wo​ścinieza​spo​ka​jaćwobec​no​ściDa​riu​sa,któ​rybacz​-
nieprzy​słu​chi​wałsięroz​mo​wie.Prze​cieżjużwcze​śniejmiałocho​tędo​wie​dziećsię
wię​cejojejdo​świad​cze​niachzTią.

–Odro​bi​nazdro​wejry​wa​li​za​cji,towszyst​ko–po​wie​dzia​ła.
–Od​nio​słemwra​że​nie,żesło​wo„zdro​wa”wżad​nejmie​rzeniepa​su​jedotejsy​tu​-

acji–za​uwa​żyłXan​der,poczymzwró​ciłsiędoDa​riu​sa:–Natwo​immiej​scuuwa​żał​-
bym, żeby ktoś nie wbił Mi​ran​dzie noża w ple​cy. Choć tam​ta ko​bie​ta pró​bu​je to
ukryć,maja​kiśpo​waż​nypro​blem.

–Jużtoza​uwa​ży​łem,kie​dywcze​śniejzniąroz​ma​wia​łem–od​parłDa​rius.–Dla​te​-

goje​dy​nąoso​bą,któ​raprzezkil​kana​stęp​nychgo​dzinzbli​żysiędople​cówMi​ran​dy,
będęja!–do​dał,rzu​ca​jącAndywy​zy​wa​ją​cespoj​rze​nie.

–Two​jauwa​gabyłacał​ko​wi​cienienamiej​scu–obu​rzy​łasięAndy,czu​jąc,żepie​-

kąjąpo​licz​ki.

–Aleod​zwier​cie​dlapraw​dę–od​parłDa​riusziry​tu​ją​cąpew​no​ściąsie​bie.
–Zna​ciesięoddaw​na?–spy​tałXan​der,ob​ser​wu​jącichzroz​ba​wio​nąminą.
–Zde​cy​do​wa​niezadłu​go!
–Odkil​kudni.
Andy i Da​rius od​po​wie​dzie​li jed​no​cze​śnie, Andy z iry​ta​cją, a Da​rius z roz​ba​wie​-

niempo​dob​nymdotego,któ​rema​lo​wa​łosięnatwa​rzyXan​de​ra.

–Byćmożewy​da​jecisię,żedłu​go,aletoza​le​d​wiekil​kadni,mojadro​gaMi​ran​do

–do​dałDa​rius.

– Cóż, chy​ba wiesz, co ozna​cza moje po​strze​ga​nie tego cza​su, tak od​mien​ne od

two​je​go: nie za​pra​szaj mnie już ni​g​dy wię​cej – od​pa​ro​wa​ła cierp​ko, pro​wo​ku​jąc
śmiechXan​de​ra.

–Ależ,Mi​ran​do,nieskar​żęsię.–Da​riuspo​ło​żyłdłońnajejręce.–Wręczprze​-

ciw​nie–do​dał.

–Za​czy​namczućsiętu​tajjakpią​tekołouwozu–stwier​dziłXan​der.
Da​riusrzu​ciłmuzna​czą​cespoj​rze​nie.
–Wta​kimra​zieod​szu​kajswo​jąto​wa​rzysz​kęipo​wiedzjej,żebyna​wetniepró​bo​-

wa​ła mnie pod​ry​wać. Nie ma cie​nia szan​sy – po​wie​dział i na​gle zo​ba​czył coś, co
spra​wi​ło,żestra​ciłhu​mor.–Cotomazna​czyć?Ja​kaśkon​fe​ren​cjaro​dzin​na?Poco
mat​kaidzietudonas?

–Dlamnietoznak,żepo​wi​nie​nemsięulot​nić.–Xan​dergwał​tow​niepod​niósłsię

zkrze​sła.

–Wi​dzę,żenamat​kętwójurokteżdzi​siajnieza​dzia​łał–za​kpiłDa​rius.
–Nienatyle,bymmiałocho​tęnako​lej​nepo​ła​jan​kizaspóź​nie​nie–skrzy​wiłsię

Xan​der.–Bar​dzomiłobyłociępo​znać,Mi​ran​do–do​dałżycz​li​wie.

–Wza​jem​nie–zdą​ży​łaod​po​wie​dzieć,za​nimod​wró​ciłsięnapię​cieiznik​nąłnaza​-

tło​czo​nympar​kie​cie.

Kie​dymat​kapo​de​szładosto​łu,Da​riuswstałuprzej​mienajejpo​wi​ta​nie.
–Cozaszko​da.Przedchwi​ląbyłtuXan​der,alewła​śnieod​szedł–po​wie​dział.
Ca​the​ri​nezmarsz​czy​łabrwi.
–NiezXan​de​remchcia​łampo​roz​ma​wiać.
–Nie?Szko​da.Mi​ran​daijawła​śniewy​cho​dzi​my.
Andyrzu​ci​łamukar​cą​cespoj​rze​nie.Prze​cieżza​le​d​wiekil​kami​nuttemuza​pew​-

niał,żeniepo​zwo​lijejwyjśćzban​kie​tu,do​pó​kinieza​tań​czą.Naj​wy​raź​niejprzy​by​-
cie mat​ki zdzia​ła​ło cuda. Jed​nak Ca​the​ri​ne La​ti​mer nie mia​ła za​mia​ru roz​ma​wiać
zsy​nem.Zwró​ci​łasiędoAndy.

–Bar​dzoprze​pra​szam,żenieroz​po​zna​łampaniwcze​śniej–po​wie​dzia​ła,uśmie​-

cha​jącsięcza​ru​ją​co.–Niemo​głamso​bieprzy​po​mnieć,do​pie​roChar​lesuświa​do​mił
mi,żetopani.Mu​sia​łamprzyjśćipo​gra​tu​lo​waćta​len​tu.Wi​dzia​łampa​niąwGi​sel​le
czte​ry…amożepięćlattemu.

Da​riusza​uwa​żył,żeMi​ran​dapo​bla​dła.
–Tobyłoczte​ryipółrokutemu–od​par​ła.

–Oczy​wi​ście!–za​wo​ła​łaCa​the​ri​na.–Cóżzata​lent.Takobie​cu​ją​cy.Itakatra​ge​-

dia.Paniwy​pa​dek…

–Mamo…
–Alewi​dzę,żenaszczę​ściewró​ci​łapanidozdro​wia–kon​ty​nu​owa​łaroz​pro​mie​-

nio​naCa​the​ri​ne.–Wprzy​szłymmie​sią​cuor​ga​ni​zu​jęga​lo​weprzed​sta​wie​nie,zktó​-
re​gozyskbę​dzieprze​zna​czo​nynaceledo​bro​czyn​ne.Wiem,żepo​zo​sta​łonie​wie​le
cza​su,alemożezgo​dzi​ła​bysiępaniza​tań​czyćwnim?MożecośzJe​zio​rała​bę​dzie​-
go?

–Mamo!
–Da​rius,nieprze​ry​wajmi,kie​dyroz​ma​wiamzpa​niąJa​cobs.
Mat​karzu​ci​łamupo​iry​to​wa​nespoj​rze​nie,poczymwró​ci​ładoroz​mo​wyzAndy.
–Wszy​scyby​li​byza​chwy​ce​ni!–do​da​ła.
– Mamo, prze​stań! – za​grzmiał Da​rius, wi​dząc, że Andy jest bla​da jak upiór,

awjejsze​ro​kootwar​tychoczachczaisięroz​pacz.–Mi​ran​danieza​tań​czynatwo​-
imprzed​sta​wie​niuaniwprzy​szłymty​go​dniu,anini​g​dy.

Po​cią​gnąłAndyzarękę,bywsta​ła,iob​jąłjąopie​kuń​czowta​lii.
– Je​steś nie​wy​ba​czal​nie de​spo​tycz​ny, mój synu – Ca​the​ri​ne zmarsz​czy​ła czo​ło. –

PaniJa​cobszpew​no​ściąjestwsta​niewy​po​wia​daćsięwewła​snymimie​niu.

Aku​ratwtymmo​men​cieniebyłotopraw​dą.Da​riuswręczmiałwra​że​nie,żeje​śli

wcią​gumi​nu​tynieza​bie​rzeMi​ran​dysprzedob​li​czamat​ki,tobie​dacz​kazro​bijed​-
ną z dwóch rze​czy: albo za​cho​wa się wy​jąt​ko​wo nie​uprzej​mie wo​bec Ca​the​ri​ne,
cze​go, oczy​wi​ście bę​dzie póź​niej ża​ło​wać, albo ze​mdle​je, cze​go rów​nież bę​dzie
póź​niejża​ło​wać.Prze​cieżostat​nim,naczymMi​ran​dziemo​głoza​le​żeć,byłozwró​-
ce​nie na sie​bie uwa​gi. Z pew​no​ścią nie chcia​ła, by roz​po​zna​ło ją wię​cej lu​dzi niż
jegomat​kaioj​czymorazTiaBel​la​my.Bezwąt​pie​niaMi​ran​daniechcia​łaro​bićscen
naoczachTii.

Da​riusza​ci​snąłmoc​nozęby.
–Jakjużpo​wie​dzia​łem,mamo,Mi​ran​daijawy​cho​dzi​my.
–Ależ…
Da​riuspo​słałCa​the​ri​nespoj​rze​nie,któ​respra​wi​ło,żeza​mil​kławpółsło​wa.
–Za​dzwo​niędocie​bieju​tro,mamo–obie​całzdaw​ko​woi,niecze​ka​jącnaod​po​-

wiedź, wy​pro​wa​dził Mi​ran​dę z za​tło​czo​nej i gło​śnej sali ban​kie​to​wej. Kie​dy szedł
kołoniej,miałświa​do​mość,żejestbla​daicaładrży.

Miałteżświa​do​mość,żetoonzmu​siłjąszan​ta​żem,bydziświe​czo​rempo​ja​wi​ła

sięwtymgnieź​dzieżmij.

ROZDZIAŁSZÓSTY

Da​riusbły​ska​wicz​niewy​pro​wa​dziłMi​ran​dęzho​te​lu,agdytyl​koprzy​pro​wa​dzo​no

sa​mo​chód,usa​dziłjąwfo​te​lupa​sa​że​raiza​trza​snąłdrzwi.

Przezkil​kami​nutje​cha​liza​tło​czo​ny​miuli​ca​miLon​dy​nuwab​so​lut​nymmil​cze​niu.

Wi​daćbyło,żeMi​ran​dajestwciążwstrzą​śnię​taroz​mo​wązCa​the​ri​ne,aDa​riusnie
prze​sta​wałob​wi​niaćsięzato,żeza​cią​gnąłjąnaban​kiet,pod​czasktó​re​godwu​krot​-
niezna​la​złasięwwiel​cekrę​pu​ją​cejsy​tu​acji:pierw​szyrazspo​tkaw​szyTięBel​la​my,
adru​girazpod​czasroz​mo​wyzjegomat​ką.

Cojejprzy​szłodogło​wy,bypo​dejśćdoMi​ran​dyipro​sić,bywy​stą​pi​łanaor​ga​ni​-

zo​wa​nymprzezniąprzed​sta​wie​niu?Nie,niebę​dziewi​niłmat​kizato,coprzy​tra​fi​ło
sięMi​ran​dzie.Toonsampo​no​siod​po​wie​dzial​ność.Mi​ran​dawogó​leniechcia​łaiść
znimnatęko​la​cję.Zmu​siłjądotego.Na​to​miastroz​mo​wazmat​kąnieze​psu​ławie​-
czo​ru,atyl​kodo​peł​ni​łacza​rygo​ry​czy.At​mos​fe​raza​czę​łasiępsućodmo​men​tuspo​-
tka​niazTiąBel​la​my.

–Prze​pra​szam.
Andybyłatakpo​chło​nię​tamy​śla​mi,żemi​nę​łokil​kachwil,za​nimdo​tar​łydoniejte

sło​wa. Otwo​rzy​ła sze​ro​ko oczy. Czyż​by aro​ganc​ki Da​rius Ster​ne wy​du​sił z sie​bie
prze​pro​si​ny?Aje​ślitak,tozacodo​kład​nie?Bożeprze​pro​sićpo​wi​nien,niemia​ła
wąt​pli​wo​ści.Caływie​czóroka​załsięjed​nąwiel​kąka​ta​stro​fą.Obec​nośćnako​la​cji
była mę​czar​nią. Po​zna​nie jego ro​dzi​ców – wy​jąt​ko​wo stre​su​ją​ce. Spo​tka​nie z Tią
Bel​la​myjesz​czebar​dziej.Wspo​mnie​nietego,docze​godo​szłowsalikon​fe​ren​cyj​nej,
na​tych​miastwy​wo​ły​wa​łouAndyru​mie​niecnatwa​rzy.Roz​mo​wazXan​de​remprzed
ko​la​cjąoka​za​łasiędośćszcze​gól​na,ujaw​nia​jąc,żemaonbar​dziejskom​pli​ko​wa​ną
oso​bo​wość,niżmoż​nabywy​wnio​sko​waćzdo​nie​sieńpra​so​wych.Apro​po​zy​cjaCa​-
the​ri​ne La​ti​mer, by za​tań​czy​ła na or​ga​ni​zo​wa​nym przez nią kon​cer​cie ga​lo​wym,
była wręcz szo​ku​ją​ca. Choć, co Andy mu​sia​ła przy​znać, rów​nież dość in​try​gu​ją​ca.
Do​sko​na​lewie​dzia​ła,żeniemaszans,byznówtań​czyćwba​le​cie.Ko​ścibio​dro​wa
iudo​wasąjed​naknatylesil​ne,żenieza​szko​dząimanico​dzien​neza​ję​cia,animało
for​sow​netań​cze​niewszko​le.Topraw​da,żeAndyniejestjużwsta​niespro​staćwy​-
mo​gomka​rie​ryba​le​to​wej,alenieozna​czato,żewogó​leniemożetań​czyć.Popro​-
stumu​sia​ła​byogra​ni​czyćczasnasce​nie.Trwa​ją​cypięćlubdzie​sięćmi​nutwy​stęp
wce​lachdo​bro​czyn​nychbyłnietyl​komoż​li​wy,leczrów​nieżku​szą​cy.Bar​dzoku​szą​-
cy.

Czyż​bypo​waż​nieroz​wa​ża​łapro​po​zy​cjęCa​the​ri​neLa​ti​mer?
Wciążniewie​dzia​ła,zacokon​kret​nieprze​pra​szałjąDa​rius,sko​rocaływie​czór

wy​peł​nio​nybyłroz​ma​ity​minie​for​tun​ny​mizda​rze​nia​mi.Dotegostop​nia,żeAndyna​-
glepo​czu​łaroz​ba​wie​nie,ana​wetchęć,byro​ze​śmiaćsięhi​ste​rycz​nie.Ażtylekosz​-
mar​nych sy​tu​acji mia​ło miej​sce w cią​gu za​le​d​wie kil​ku go​dzin. Trud​no so​bie wy​-
obra​zić,bymo​głobyćgo​rzej.Chy​bażenaban​kie​ciepo​ja​wi​ła​bysięKim,wy​ra​ża​jąc
gło​śnodez​apro​ba​tędlaDa​riu​saSter​ne’a.

Andynieprzy​pusz​cza​ła,żebyza​pra​sza​jącjąnako​la​cję,Da​riusmógłprze​wi​dzieć

taką huś​taw​kę emo​cji. Prych​nę​ła gło​śno, pró​bu​jąc za​pa​no​wać nad hi​ste​rycz​nym
śmie​chem,któ​rypró​bo​wałwy​rwaćsięnawol​ność.Napróż​no.

–Cosiędzie​je?–spy​tałDa​riusznie​po​ko​jemwgło​sie,sły​szącdziw​neod​gło​sydo​-

cho​dzą​cezza​mknię​tychustAndy.–Bła​gam,niepłacz!–jęk​nął,ner​wo​woroz​glą​da​-
jącsięzabocz​nąulicz​ką,wktó​rąmógł​byskrę​cićiza​par​ko​wać,ana​stęp​nieprzy​tu​-
lićMi​ran​dę.

Andyza​sło​ni​łatwarzrę​ka​mi,ztru​dempró​bu​jączdu​sićkwi​le​nie.
–Cho​le​raja​sna!–wy​mam​ro​tałpodno​sem,niecze​ka​jącjużnato,ażznaj​dziedo​-

god​nemiej​scedoza​par​ko​wa​nia.Włą​czyłkie​run​kow​skaz,byzmie​nićpas,iskrę​cił
kie​row​ni​cę.

Ge​stem dło​ni prze​pro​sił paru kie​row​ców, któ​rzy za​re​ago​wa​li na jego na​gły ma​-

newr,wci​ska​jącklak​son.Zda​wałso​biespra​wę,żewy​mu​siłnanichprzy​ha​mo​wa​nie,
alewtymmo​men​cieli​czy​łasiędlanie​gotyl​koMi​ran​da.

Uda​łomusięskrę​cićwwą​skąulicz​kę.Za​trzy​małben​tleyaprzychod​ni​ku,wy​łą​-

czyłsil​nikiwziąłMi​ran​dęwra​mio​na.

–Prze​pra​szam,żena​ra​zi​łemciędzi​siajnatyleprzy​kro​ści–po​wie​działci​cho,zlu​-

bo​ściąwdy​cha​jącza​pachjejwło​sów.

Andyna​dalza​sła​nia​łatwarzdłoń​mi,usi​łu​jącpo​wstrzy​maćdy​go​ta​niera​mion.Da​-

riusniewie​dział,jakza​re​ago​waćnałzyko​bie​ty.Aszcze​gól​nienałzyMi​ran​dy.Był
przy​zwy​cza​jo​nydotego,żepięk​nedamy,zktó​ry​misięspo​ty​kał,dą​sa​jąsię,bycoś
natymzy​skać.Cowię​cej,przezlatazdą​żyłsięuod​por​nićnama​ni​pu​la​cjeemo​cjo​-
nal​nemat​ki.

AleMi​ran​daniena​le​ża​ładotegotypuko​biet.Byłazbytpro​sto​li​nij​na,bysto​so​wać

szan​tażigraćnauczu​ciachmęż​czy​zny.

–Mi​ran​do…
Za​milkł,boopu​ści​ładło​nieipod​nio​słananie​gowzrok.Znie​do​wie​rza​niemza​uwa​-

żył,żecopraw​dapojejpo​licz​kachspły​wa​jąłzy,aleMi​ran​dapła​cze…ześmie​chu.

Wi​dzącjegoza​sko​czo​nąminę,Andypo​krę​ci​łagło​wą.
–Przy​znaj,żedlacie​bierów​nieżbyłtowy​jąt​ko​wokosz​mar​nywie​czór–wy​du​si​ła

zsie​bie,pró​bu​jącza​pa​no​waćnadśmie​chem.–Niemo​głobyćgo​rzej.No,chy​baże
za​bra​ła​bymnaban​kietmojąstar​szą,wiecz​nienie​za​do​wo​lo​nąsio​strę.

Da​rius wy​pu​ścił ją z ob​jęć i po​wo​li oparł się o fo​tel. Przy​glą​dał się Mi​ran​dzie

znie​do​wie​rza​niem.Zjegodo​świad​cze​niawy​ni​ka​ło,żekaż​dainnako​bie​tasta​ra​ła​by
sięwy​ko​rzy​staćpo​dob​nąsy​tu​ację,obar​cza​jącgood​po​wie​dzial​no​ściąipró​bu​jącjak
naj​wię​cejugrać.AlenieMi​ran​da.Mi​ran​dapo​kła​dasięześmie​chu.

Cowię​cej,porazpierw​szyDa​riusmiałoka​zjęzo​ba​czyć,jakMi​ran​daśmie​jesię

szcze​rze.Wy​glą​damło​doira​do​śnie.Atak​żenie​sły​cha​niepięk​nie.

Zdru​giejstro​nyDa​riusniebyłnastopro​centpe​wien,jakmaro​zu​miećjejsło​wa.

Czyż​by ozna​cza​ły, że oce​nia​ła czas spę​dzo​ny wspól​nie w sali kon​fe​ren​cyj​nej jako
kosz​mar?

–Dajspo​kój!–za​wo​ła​ła,wi​dzączmarsz​czo​neczo​łoDa​riu​sa.–Mu​siszprzy​znać,

żebyłostrasz​nie.Takstrasz​nie,żemoż​nasiętyl​kośmiać.–Otar​łałzychu​s​tecz​ką
wy​cią​gnię​tązto​reb​ki.

–Możeimaszra​cję–burk​nąłDa​riusnie​chęt​nie.

–Mia​łamwra​że​nie,żeje​stemwfil​mieka​ta​stro​ficz​nym–za​żar​to​wa​łaAndy.
Spoj​rzałnaniąziry​ta​cją.
–Niewszyst​kowtrak​ciewie​czo​rubyłoka​ta​stro​fą–stwier​dziłzprze​ką​sem.
Andyuda​ła,żeza​sta​na​wiasięnadjegosło​wa​mi,ma​jącna​dzie​ję,żewpół​mro​ku

Da​riusnieza​uwa​żyjejru​mień​ców.Aświad​czy​łyoneotym,żedo​sko​na​lewie,oco
mucho​dzi.

–Cóż,ra​czejnie–przy​zna​łamuwkoń​cura​cję.–Naprzy​kładspo​tka​nieztwo​im

bra​temoka​za​łosiębar​dzomiłe.

Da​riuspo​słałjejkar​cą​cespoj​rze​nie.
–Niewiem,czyniewo​la​łemcię,za​nimod​kry​łaś,żejed​nakmaszpo​czu​ciehu​mo​-

ru.

Sły​sząctęuwa​gę,Andyspo​waż​nia​ła.
To praw​da, ostat​nie lata były smut​ne. Być może rze​czy​wi​ście stra​ci​ła po​czu​cie

hu​mo​ru…Aleje​ślitakbyłofak​tycz​nie,tozpew​no​ściąwła​śniejeod​zy​ska​ła.Ibar​-
dzosięztegocie​szy​ła.Mo​głaalbosięśmiać,albouża​laćnadsobązespusz​czo​ną
gło​wą.Aletegodru​gie​gonieza​mie​rza​łaro​bić.Jużni​g​dywię​cej.

–Mojauwa​ganiemia​łanicwspól​ne​gozhu​mo​rem.Xan​derjestwy​jąt​ko​woprzy​-

stoj​nymmęż​czy​zną,akie​dyroz​ma​wia​li​śmypoko​la​cji,byłwręczcza​ru​ją​cy.

–Wod​róż​nie​niu…?
–Xan​derjestwy​jąt​ko​woprzy​stoj​nyicza​ru​ją​cy–po​wtó​rzy​łaAndyla​ko​nicz​nie.
–Chy​baniechceszpo​wie​dzieć,żeXan​derbyłcza​ru​ją​cy,kie​dywszedłdoho​te​lu–

za​pro​te​sto​wałDa​rius.

–Przy​zna​ję,byłczymśprzy​gnę​bio​ny,aleszyb​kodo​szedłdosie​bie.
–Cochceszprzeztopo​wie​dzieć?
Andywzru​szy​łara​mio​na​mi.
–Na​wetprzedko​la​cjąbyłowi​dać,żetoniejestjegoty​po​wyspo​sóbby​ciaiżena

codzieńniejestpo​nu​ra​kiem.

–Wod​róż​nie​niuodin​nych?
Andyzro​bi​łanie​win​nąmin​kę.
–Jakjużpo​wie​dzia​łam,uwa​żam,żejestwy​jąt​ko​woprzy​stoj​nyicza​ru​ją​cy.
Da​riusnadar​mopró​bo​wałza​pa​no​waćnadroz​we​se​le​niem.
–Na​praw​dęupar​łaśsię,żebyznisz​czyćmojeego–za​śmiałsięgło​śno.
–Uwa​żam,żeodro​bi​napo​ko​rykaż​de​musięprzy​da–od​par​łaAndyza​dzior​nie.
Da​riuszdałso​biespra​wę,żeco​razbar​dziejpo​dzi​wiailubitęko​bie​tę.Mimobar​-

dzomło​de​gowie​kutakwie​lejużprze​szła.Alepo​ra​dzi​łaso​bie.Niejestoso​bą,któ​-
rała​twodajesiępo​ko​nać.Zna​la​złainnyspo​sóbspeł​nie​niaza​wo​do​we​go,ate​razod​-
zy​ska​ła umie​jęt​ność śmia​nia się, za​rów​no z sa​mej sie​bie, jak i z in​nych. Na​wet
mimoprzy​kro​ści,któ​rychdo​zna​ładziświe​czo​rem.

–Zjeszju​trozemnąlunch?–spy​tałDa​rius,nieda​jącso​biecza​sunaza​sta​no​wie​-

nie,czyjesttoroz​sąd​napro​po​zy​cja.Zro​zu​miał,żeMi​ran​dazdo​ła​łasięprze​drzeć
przezmur,któ​rymwie​lelattemuoto​czyłwła​sneemo​cje.Cowię​cej,uświa​do​miłso​-
bie,żenietyl​kopo​żą​daMi​ran​dy,aleipra​gniesięniąopie​ko​wać.Niechciał,byktoś
jązra​nił.TakjakTiaBel​la​my,któ​rasta​nę​łanagło​wie,byjąpo​ni​żyć.Jakjegowła​-
snamat​ka,któ​ra,copraw​da,niemia​łazłychza​mia​rów,alespra​wi​łajejprzy​krość.
ADa​riusnicchciałoglą​daćMi​ran​dynie​szczę​śli​wej.Zażad​neskar​by.

Andyspoj​rza​łananie​gozpo​wa​gą,aleiprzy​jaź​nie.
–Wja​kimcelu?–spy​ta​ła.
–Możepopro​stuchciał​bymzjeśćztobąlunch?
–Aletonie​dzie​la.
–Icowzwiąz​kuztym?
Wzru​szy​łara​mio​na​mi.
–Nie​dzie​latodzień,któ​ryspę​dzasięzro​dzi​ną,je​dzącpie​czeń,oglą​da​jącsta​re

fil​mywte​le​wi​zji…tegotypurze​czy.

–Towła​śniepla​nu​jesznaju​tro?
–Nie–od​par​łaAndyzna​my​słem.–Aletyl​kodla​te​go,żeKimiCo​linwy​bie​ra​jąsię

dojegoro​dzi​ców.

Da​riuspo​ki​wałgło​wą.
– Brzmi to bar​dzo idyl​licz​nie, ale moja mat​ka ani razu w ży​ciu nie przy​rzą​dzi​ła

wnie​dzie​lępie​cze​nidlaro​dzi​ny.Ini​g​dynieoglą​da​li​śmyra​zemsta​rychfil​mówwte​-
le​wi​zji–przy​znałsmut​no.

Andyzro​bi​łosięprzy​kro.
Kie​dy jej ro​dzi​ce jesz​cze żyli, i kie​dy czas po​zwa​lał, Andy za​wsze spę​dza​ła nie​-

dzie​lęzro​dzi​ną.Za​zwy​czajpo​ma​ga​łama​miewgo​to​wa​niu,apo​temwszy​scy,ob​je​-
dze​ni,roz​sia​da​lisięnaka​na​pieioglą​da​lira​zemdo​brefil​my.

W od​róż​nie​niu od niej, Da​rius był mul​ti​mi​liar​de​rem. Mógł so​bie po​zwo​lić na

wszyst​ko,oczymtyl​koza​ma​rzył,miałpew​niesłuż​bęiku​cha​rza,mógłja​daćwnaj​-
droż​szych re​stau​ra​cjach świa​ta, ale ni​g​dy nie za​znał przy​jem​no​ści spę​dze​nia nie​-
dziel​ne​gopo​po​łu​dniaprzydo​mo​wymobie​dziezro​dzi​ną.

–Niemamocho​tywy​cho​dzićnalunch,aleje​ślichceszprzyjśćdomnieju​trokoło

wpół do pierw​szej, to mo​że​my ra​zem zjeść. I nie za​mie​rzam skła​niać cię do tego
szan​ta​żem–do​da​łasar​ka​stycz​nie.

Poczymna​tych​miastskar​ci​łasięwdu​chuzato,żewogó​legoza​pro​si​ła.Topraw​-

da,wie​czórbyłnatylekosz​mar​ny,żeażśmiesz​ny,aleniemożeucie​kaćodfak​tu,że
Da​riusca​ło​wałjąipie​ściłin​tym​niejniżja​ki​kol​wiekinnymęż​czy​znawjejży​ciu.Iże
za​pra​sza​jąc go ju​tro do sie​bie, bez wzglę​du na po​wód, pro​si, by to po​wtó​rzył.
Wręcztegożąda.

–Two​je​muszwa​gro​winicniegro​zi–po​wie​działDa​rius.–Oka​za​łosię,żejestnaj​-

lep​szym in​for​ma​ty​kiem spo​śród tych, któ​rych za​trud​nia​my we wszyst​kich od​dzia​-
łachMi​dasEn​ter​pri​sesnaświe​cie.–Spoj​rzałnaniązprze​ko​rą.

–Cie​szęsię.Aleza​pro​sze​nienanie​dzie​lęwciążjestak​tu​al​neimamna​dzie​ję,że

znie​gosko​rzy​stasz.War​tospró​bo​waćcze​gośno​we​go–do​da​ła.

Niewia​do​modla​cze​go,Da​riuszro​biłpo​iry​to​wa​nąminę.
–Nieje​steśmojąmat​ką!–burk​nął.
Andy zro​bi​ła wiel​kie oczy. Bio​rąc pod uwa​gę oko​licz​no​ści, jego re​ak​cja była nie

tyl​konie​zro​zu​mia​ła,alewręczże​nu​ją​ca.

–Chy​baobo​jewie​myotymdo​sko​na​le–od​par​łazprze​ką​sem.
–Ajaza​pew​niamcię,żenieczu​jęsięnie​szczę​śli​wyztegopo​wo​du,żemojamat​-

kani​g​dynieprzy​rzą​dza​ławnie​dzie​lępie​cze​ni.

Oczy​wi​ście,żenieczu​jesięnie​szczę​śli​wy.JestDa​riu​semSter​ne’em,mi​liar​de​rem

ibiz​nes​me​nem.Czło​wie​kiem,któ​rymadomywroz​ma​itychza​kąt​kachświa​ta.Któ​ry

jestwła​ści​cie​lempry​wat​ne​good​rzu​tow​ca.Któ​ryza​pła​ciłty​sią​cefun​tówzadwabi​-
le​tynaban​kietdo​bro​czyn​ny.Coonaso​biemy​śla​ła,za​pra​sza​jącgownie​dzie​lęna
do​mo​wypo​si​łek?

Wes​tchnę​łacięż​ko.
–Cóż,chcia​łambyćmiłaiod​wdzię​czyćsięzatwo​jeza​pro​sze​nie.
–Dotegonieucie​ka​jącsiędoszan​ta​żu–skwi​to​wałjejsło​wairo​nicz​nie.
–Po​trak​tujtoza​pro​sze​niejakonie​by​łe.
–Ob​ra​zi​łemcię?
–Nie​ła​twomnieob​ra​zić–od​par​łana​bur​mu​szo​na.
–Lunchucie​bie,topo​mysł…
–Nud​ny.Przy​ziem​ny.–Andypo​ki​wa​łagło​wązre​zy​gna​cją.–Za​po​mnij​my,żecię

za​pro​si​łam.

– Nie, praw​dę mó​wiąc, po​mysł jest… – Da​rius prze​rwał, nie wie​dząc co po​wie​-

dzieć.

Wi​zy​tauMi​ran​dywdomuipo​si​łekprzezniąprzy​go​to​wa​nytowgrun​cierze​czy

per​spek​ty​wa spę​dze​nia mi​łe​go dnia. W in​tym​nej at​mos​fe​rze. Choć rów​no​cze​śnie
coś, cze​go Da​rius za​zwy​czaj uni​kał w kon​tak​tach z ko​bie​ta​mi. Co nie zna​czy, że
któ​ra​kol​wiekzmo​de​lekice​le​bry​tek,zktó​ry​mispo​ty​kałsięwprze​szło​ści,wogó​le
wpa​dłanatakipo​mysł.

–Bar​dzomiod​po​wia​datwo​jeza​pro​sze​nie.Dzię​ku​ję–skoń​czyłszyb​ko.–Przy​nio​-

sęwino,do​brze?

Andyniepo​pra​wi​łotospe​cjal​niena​stro​ju.Po​waż​niewąt​pi​ła,byDa​riuskie​dy​kol​-

wiekmiałoka​zjęzjeśćpo​si​łekugo​to​wa​nyprzezko​bie​tę,zktó​rąsięspo​ty​kał.Nie
uwa​ża​ła, by zo​stał przez to po​zba​wio​ny cze​goś waż​ne​go w ży​ciu, choć sama nie
chcia​ła​byja​daćprzezcałeży​ciewy​łącz​nietego,coprzy​rzą​dziku​charzwdomulub
weks​klu​zyw​nejre​stau​ra​cji.

Możeby​ciemi​liar​de​remjed​nakmapew​nesła​bestro​ny?
Niewąt​pi​łaprzytym,żebrakpro​ble​mówfi​nan​so​wychjestwspa​nia​ły.Po​zo​sta​je

jed​nakjesz​czekwe​stiapro​stych,ży​cio​wychprzy​jem​no​ści.Ta​kichjakro​dzin​nepo​-
sił​kiiwspól​nespę​dza​niecza​su.Spa​ce​rypole​sie.Cie​sze​niesięwmil​cze​niuobec​no​-
ściąko​gośbli​skie​go,ktoaku​ratza​ję​tyjestlek​tu​rąksiąż​ki.Czypie​nią​dzepo​tra​fią
toDa​riu​so​wiza​stą​pić?

Choćmożewtymprzy​pad​kumaza​sto​so​wa​nieza​sa​da,żeczło​wie​ko​winiemoże

bra​ko​wać cze​goś, cze​go ni​g​dy nie za​znał? Tak czy ina​czej, lunch w jej skrom​nym
miesz​kan​kubę​dziedlaDa​riu​sano​wymdo​świad​cze​niem.

–Bu​tel​kado​bre​goczer​wo​ne​gowinatodo​brypo​mysł–od​par​ła,po​sta​na​wia​jąc,że

przy​rzą​dzity​po​wąnie​dziel​nąpie​czeńzewszyst​ki​mitra​dy​cyj​ny​mido​dat​ka​mi.–Inie
mu​siszsięstro​ić–do​da​ła.

Dotejporywi​dy​wa​łaDa​riu​sawy​łącz​niewele​ganc​kimubra​niu,szy​tymnamia​rę

gar​ni​tu​rzelubsmo​kin​gu.Cie​ka​we,jakwy​glą​dawba​weł​nia​nejko​szul​ceopi​na​ją​cej
mu​sku​lar​nytorsispra​nychdżin​sach…

Nasamąmyślpo​czu​łanie​spo​dzie​wa​nepod​nie​ce​nie.Iuświa​do​mi​łaso​bie,żetego

typumy​ślije​dy​nieza​ostrza​jąpro​blem,któ​rymazDa​riu​sem.Choćtrud​nouwie​rzyć,
żemoż​nagoza​ostrzyćjesz​czebar​dziej.

–Czymógł​byśod​wieźćmniedodomu?Wie​czórbyłpe​łenwra​żeń.Czu​jęsięzmę​-

czo​na–po​wie​dzia​ła.

Przezkil​kadłu​gichse​kundDa​riusprzy​glą​dałsięuważ​nieMi​ran​dzie,do​strze​ga​jąc

uro​czeru​mień​cenajejpo​licz​kach,błyskwzie​lo​nychoczachiwy​dat​newar​gi.Ma​-
rzyłotym,byznówmócjepo​ca​ło​wać,po​sma​ko​waćMi​ran​dyiprzy​tu​lićjątak,jak
przy​tu​lałparęgo​dzintemu.

Ogrom​nymwy​sił​kiemwoliprze​krę​cił klu​czykwsta​cyj​cei ru​szyłwstro​nę domu

Mi​ran​dy,mil​cząciniespo​glą​da​jącnaniąanirazu.Mimotobyłwpeł​niświa​do​myjej
obec​no​ści, pro​mie​niu​ją​ce​go od niej cie​pła, woni, któ​rą już ko​ja​rzył z jej oso​bą.
Obec​no​ści,aleta​kiej,któ​rapo​mi​momil​cze​nianiejestnie​zręcz​na,aprzy​ja​zna.

In​tym​na.
Choćto,conaj​wy​raź​niejza​ist​nia​łomię​dzynimi,sta​wa​łosiędlanie​gozbytin​tym​-

ne.

Zbytin​tym​ne,bosta​no​wią​ceza​gro​że​niedlajegooso​bi​stejwy​go​dy.

Kie​dyna​stęp​ne​godniaDa​riuspo​ja​wiłsięwmiesz​ka​niuMi​ran​dy,po​czułfi​zycz​ny

dys​kom​fort.Otwo​rzy​łamudrzwiwob​ci​słychdżin​sachizbytdu​żejzie​lo​nejko​szul​-
ce. Wło​sy spię​ła w koń​ski ogon, a na twa​rzy nie mia​ła ani śla​du ma​ki​ja​żu. Była
boso.

Jejcał​ko​wi​ciena​tu​ral​nauro​daspra​wi​ła,żenachwi​lęode​bra​łomumowęina​tych​-

miastwy​obra​ziłso​bie,jakbie​rzejąpo​żą​dli​wiewra​mio​naiza​sy​pu​jepo​ca​łun​ka​mi.
Ale to ostat​nie, co Da​rius był​by go​tów zro​bić, bio​rąc pod uwa​gę, że nie spał całą
noc,aranomiałocho​tęza​dzwo​nićdoMi​ran​dyiod​wo​łaćspo​tka​nie.Niechciałjed​-
nak, by się do​my​śli​ła, co jest jego praw​dzi​wym mo​ty​wem, czy​li świa​do​ma pró​ba
zdy​stan​so​wa​niasięodniej.

Zabar​dzozbli​ża​lisiędosie​bie.
Wstop​niuwręcznie​bez​piecz​nym.
Choćzdru​giejstro​nywgłę​bidu​szypra​gnąłmiećjąjaknaj​bli​żej.
Chciał​bydo​wie​dziećsięoniejwszyst​kie​go.Colubija​dać.Jakijestjejulu​bio​nyko​-

lor. Ja​kie fil​my naj​chęt​niej oglą​da. Kim są jej przy​ja​cie​le. Cze​go się spo​dzie​wa po
swo​jejszko​le.Jakso​biewy​obra​żadal​szeży​cie.

I cze​go ocze​ku​je od męż​czy​zny, któ​re​go po​ko​cha. Tego pra​gnął do​wie​dzieć się

naj​bar​dziej.

Jed​no​cze​śnie pra​gnął, by Mi​ran​da do​wie​dzia​ła się tego sa​me​go o nim. To dość

cie​ka​we, bo ni​g​dy do​tąd nie chciał, by ja​ka​kol​wiek ko​bie​ta po​zna​ła go aż tak do​-
brze.

Wy​star​czy​łojed​nospoj​rze​nienaMi​ran​dę,ado​szedłdownio​sku,żepo​wi​nienbył

słu​chaćgło​suroz​sąd​kuiod​wo​łaćspo​tka​nie.

Sto​ją​cawdrzwiachAndyprzyj​rza​łasięDa​riu​so​wiuważ​nie.
–Wciążniejestzapóź​nonato,bysięwy​co​fać–po​wie​dzia​ła.
Da​riusżach​nąłsiępo​iry​to​wa​ny.Czyż​bymiałwszyst​kiemy​śliwy​pi​sa​nenatwa​rzy?

Byćmoże.Ni​g​dynieumiałdo​brzeukry​waćemo​cjiiprzedewszyst​kimdla​te​gosta​-
rałsięusil​nie,byichuni​kać.

–Wej​dzieszdośrod​ka,czywo​liszstaćnascho​dach?Za​rę​czam,żeniebę​dziecitu

wy​god​niejeść,alewy​bórna​le​żydocie​bie–za​żar​to​wa​łaAndy.

Da​riusniewie​dział,czyspo​wo​do​wałtoape​tycz​nyza​pachdo​la​tu​ją​cyzkuch​ni,czy

teżsło​waMi​ran​dy,alebły​ska​wicz​niepo​dałjejbu​tel​kęwinaiwszedłdośrod​ka.Był
cie​kaw,jakwy​glą​dajejmiesz​ka​nie.

Oka​za​ło się, że to loft bez ścian dzia​ło​wych, o tej sa​mej po​wierzch​ni co szko​ła

pię​tro ni​żej. Ścia​ny ze​wnętrz​ne były ce​gla​ne, a pod su​fi​tem wi​dać było ciem​ne,
drew​nia​nebel​ki.Ca​łośćpo​dzie​lo​nonastre​fy.Wką​cieznaj​do​wa​łasiękuch​niawru​-
sty​kal​nym sty​lu, z wy​spą słu​żą​cą też za stół, przy któ​rej Andy po​sta​wi​ła już dwa
krze​sła.Sofaifo​te​leprzyko​min​kuspra​wia​ływra​że​niebar​dziejwy​god​nychniżsty​-
lo​wych, a na pod​ło​dze le​ża​ły róż​no​ko​lo​ro​we dy​wa​ni​ki. Do​mi​no​wa​ły jed​nak bar​wy
na​tu​ry–żół​ty,zie​lo​nyirdza​wy.Naścia​nachwi​sia​łyre​pro​duk​cjeob​ra​zówDe​ga​sa
przed​sta​wia​ją​cychba​let​ni​ce.Kil​kascho​dówpro​wa​dzi​łonaan​tre​so​lę,któ​ramie​ści​-
ła,jakdo​my​śliłsięDa​rius,sy​pial​nięiła​zien​kę.

Po​miesz​cze​nie było za​prze​cze​niem każ​de​go z jego ul​tra​no​wo​cze​snych apar​ta​-

men​tówwróż​nychczę​ściachświa​ta,zLon​dy​nemwłącz​nie,urzą​dzo​nychprzezzna​-
nychar​chi​tek​tówwnętrz.Wod​róż​nie​niuodichste​ryl​ne​go,chłod​ne​gosty​lu,miesz​-
ka​nieMi​ran​dybyłocie​płe,wy​god​neinie​zwy​kleprzy​ja​zne.Pa​no​wa​ławnimat​mos​-
fe​raspo​ko​ju,sprzy​ja​ją​care​lak​so​wizdalaodzgieł​kuświa​taze​wnętrz​ne​go.

Roz​glą​da​jącsiępownę​trzu,Da​riusmiałtakobo​jęt​nywy​raztwa​rzy,żeAndynie

po​tra​fi​łaod​gad​nąć,oczymmy​śli.Mia​łatyl​kona​dzie​ję,żejejminateżnicniewy​ja​-
wia,bo,praw​dęmó​wiąc,roz​bie​ra​łaDa​riu​sawzro​kiem.Na​pa​wa​łasięjegomu​sku​-
lar​ny​mi no​ga​mi w ob​ci​słych dżin​sach oraz ma​syw​ny​mi ra​mio​na​mi i bar​ka​mi, któ​-
rychza​rysdo​sko​na​lebyłwi​docz​nypodczar​nąko​szul​ką.Wło​symiałznówlek​kopo​-
tar​ga​ne,zu​peł​niejak​byumyłjetużprzedwyj​ściemzdomuiniezdą​żyłuło​żyć.Wy​-
glą​dałim​po​nu​ją​co.Dotegostop​nia,żeAndypo​czu​ładrże​nieko​lan.

Spę​dzi​ła kil​ka go​dzin, za​sta​na​wia​jąc się, w co po​win​na się ubrać. Przy​mie​rza​ła

ko​lej​nestro​je,rzu​ca​jącjenie​dba​lenałóż​ko.Osta​tecz​niewy​bórpadłnato,coza​-
zwy​czajnosiwnie​dzie​lę,czy​liwy​god​nedżin​syionu​merzadużąko​szul​kę.Po​sta​no​-
wi​łaza​dbaćowła​snykom​fort,wie​dząc,żekil​kana​stęp​nychgo​dzinwto​wa​rzy​stwie
Da​riu​saniebę​dzienaj​ła​twiej​szych.

– Bądź tak miły i otwórz wino, żeby po​od​dy​cha​ło, a ja w tym cza​sie do​koń​czę

przy​go​to​wa​nia–za​pro​po​no​wa​ła,kła​dąckor​ko​ciągnabla​cie,poczymod​wró​ci​łasię
wstro​nęku​chen​ki,byza​mie​szaćsos.

Tobyłfa​tal​nypo​mysł,do​szładownio​skuporazset​nyodmo​men​tu,kie​dyza​pro​si​-

łaDa​riu​sanalunch.Zsa​me​goranapo​szłanaza​ku​py,wciążma​jącna​dzie​ję,żekie​-
dywró​cidodomu,znaj​dziewpo​czciegło​so​wejwia​do​mośćodDa​riu​saod​wo​łu​ją​cą
dzi​siej​sze spo​tka​nie. Wresz​cie, wcze​snym przed​po​łu​dniem, za​ak​cep​to​wa​ła to, co
nie​unik​nio​ne: bę​dzie mu​sia​ła spę​dzić kil​ka go​dzin w to​wa​rzy​stwie Da​riu​sa i zjeść
znimpo​si​łek.

Aletowszyst​ko.Niebędąoglą​daćra​zemte​le​wi​zjiroz​cią​gnię​ciwy​god​nienaka​-

na​pie. Po​dob​nie jak nie będą się od​da​wać żad​nym in​nym za​ję​ciom re​lak​sa​cyj​nym,
któ​rewto​wa​rzy​stwieDa​riu​saozna​cza​jądlaniejtyl​kopo​waż​nery​zy​ko.

–Cudo–po​wie​działna​gleDa​rius,sta​jąctakbli​skoAndy,żepo​czu​łanakar​kucie​-

płojegood​de​chu.

–Cóż,praw​dzi​wydom–skwi​to​wa​łajegosło​wa,nieod​wra​ca​jącsięna​wetodku​-

chen​ki.

–Niemia​łemnamy​śliwy​stro​jumiesz​ka​nia–po​wie​działła​god​nymto​nem.

Nie​do​brze.
Tona​praw​dębyłfa​tal​nypo​mysł.
Pew​nienaj​gor​szywjejży​ciu.
Andywzię​łagłę​bo​kiod​dech,od​wró​ci​łasięina​po​tka​łajegoznie​wa​la​ją​cespoj​rze​-

nie.

–Chceszpo​kro​ićmię​soprzysto​leczywo​lisz,że​bympo​kro​iłajete​raziodrazu

na​ło​ży​łanata​le​rze?–spy​ta​ła,ztru​dempa​nu​jącnaddrże​niemgło​su.

DoDa​riu​sale​d​wiedo​tar​łyjejsło​wa.Po​że​rałwzro​kiemjejpeł​neusta,bezszmin​-

ki,ichciałjena​tych​miastpo​ca​ło​wać.Apo​temze​rwaćzniejko​szul​kęibiu​sto​nosz,
by móc znów po​sma​ko​wać tych cu​dow​nych pier​si. Ścią​gnąć jej dżin​sy i bie​li​znę.
Jed​nymsło​wem,na​resz​cieskoń​czyćto,coroz​po​czę​lipo​przed​nie​gowie​czo​ru:ca​ło​-
waćjąipie​ścić,ażdo​pro​wa​dzidoroz​ko​szy.

Nicztegoniemie​ści​łosięwpla​nie,któ​ryDa​riusuło​żyłso​biewgło​wie,za​nimtu

przy​szedł:zjeśćpo​si​łekzMi​ran​dą,po​dzię​ko​waćjejuprzej​mieiwyjść.

Cóżjestwniejta​kie​go,cood​bie​ramupa​no​wa​nienadsobą,coniepo​zwa​latrzy​-

mać dy​stans, co spra​wia, że wła​da​ją nim emo​cje, któ​rych ni​g​dy nie do​świad​czył?
Prze​cież Mi​ran​da w ogó​le nie mie​ści się w jego wy​obra​że​niu ko​bie​ty, a przede
wszyst​kim,jaknajegogust,jestzbytnie​win​nainie​do​świad​czo​na.Gdy​bysiędo​wie​-
dzia​ła,coro​biłzniąwmy​ślach,kie​dyle​żałze​szłejnocywłóż​ku,niemo​gącza​snąć,
pew​nieucie​kła​byzkrzy​kiem.

–Da​rius?
Otrzą​snąłsięzmy​śliizro​biłkrokdotyłu.
–Bę​dziemimiło,je​ślisamapo​kro​isz–od​parłwresz​cie.
Kie​dysięod​wró​cił,Andywzru​szy​łara​mio​na​mi.Jejoj​ciecza​wszekro​iłpie​czeńna

sto​le, a te​raz Co​lin kon​ty​nu​uje tę do​mo​wą tra​dy​cję. Ale jest ona przy​pusz​czal​nie
zbytprzy​ziem​nadlawy​ra​fi​no​wa​ne​gomi​liar​de​ra.

Przy​pusz​czal​nie?
Da​riusmata​kiepo​ję​cieotym,czymjestpraw​dzi​wydom,codzi​kikotzdżun​gli.

Ijestrów​niegroź​ny.Na​wetpo​ru​szasięjakkot,za​uwa​ży​łaAndy,ukrad​kiemwo​dząc
wzro​kiemzaDa​riu​sem,któ​rypod​szedłdościa​nyioglą​dałre​pro​duk​cjenaścia​nie.

–Wszyst​kowpo​rząd​ku?–spy​tał,od​wra​ca​jącsięwstro​nękuch​ni.
–Tak,jaknaj​bar​dziej–od​par​łaza​kło​po​ta​na,żeza​miastpo​da​waćlunch,na​pa​wa

wzroksyl​wet​kąDa​riu​sa.

Aprze​cieżniepo​win​nazwle​kać.Imszyb​ciejgośćzje,tymszyb​ciejwyj​dzie.

ROZDZIAŁSIÓDMY

–Nietyl​kopięk​na,aleiświet​naku​char​ka!–Da​riusspoj​rzałzuzna​niemnaMi​-

ran​dę,gdyskoń​czy​liwspa​nia​łylunch.

Wspa​nia​łynietyl​kodla​te​go,żeje​dze​niebyłowy​jąt​ko​wosma​ko​wi​te.
Kie​dyopa​dłona​pię​cieiobo​jeza​bra​lisięzapie​czeń,roz​mo​wapo​pły​nę​ławspo​sób

na​tu​ral​ny, a Da​rius uzy​skał od​po​wie​dzi na kil​ka py​tań, za​spo​ka​ja​jąc wcze​śniej​szą
cie​ka​wość. Ulu​bio​nym ko​lo​rem Mi​ran​dy był czer​wo​ny, ulu​bio​ną kuch​nią wło​ska,
apo​nad​tona​mięt​nieczy​ty​wa​łakry​mi​na​ły.Apo​nie​ważDa​riusteżuwiel​białtakąli​te​-
ra​tu​rę,roz​go​rza​łamię​dzynimigo​rą​cadys​ku​sjaoroz​ma​itychau​to​rachiksiąż​kach.

–Mamwie​leza​let–od​po​wie​dzia​łaAndyżar​to​bli​wieiwsta​ła,byze​braćta​le​rze.

Wtymmo​men​cieDa​riuschwy​ciłjązarękę.

–Zo​stańido​pijwino,ajapo​sprzą​tam–za​rzą​dził.
–Nietyl​koprzy​stoj​ny,aleipo​moc​ny–od​wdzię​czy​łasiękom​ple​men​tem.
–Po​zo​stań​myprzytympierw​szym–za​żar​to​wałDa​rius.
Mi​ran​dapo​my​śla​łazuzna​niem,żeDa​riuszręcz​niewy​brnąłzsy​tu​acji.
–Czyż​byśniemiałar​miisłu​żą​cych,któ​rzyta​kierze​czyro​biązacie​bie?–spy​ta​ła,

nieda​jączawy​gra​ną.

–Dajspo​kój,niepsuj​mymi​łe​godnianie​po​trzeb​nąwy​mia​nąsłów–od​parłkpią​co,

poczymzmru​żyłoczypo​dejrz​li​wie.–Amożetakimaszza​miar?

Czydotegowła​śniedąży?Byznówpo​ja​wiłsięmię​dzynimidy​stans?Możeza​cho​-

wu​jesiępro​wo​ka​cyj​nie,bonie​po​koijąto,żeczasupły​waimmiło?Da​riusod​prę​żył
sięjakni​g​dywcze​śniej.Je​dząc,roz​ma​wia​lioksiąż​kach,te​atrzeisztu​ce.Do​sko​na​łe
winonie​wąt​pli​wieprzy​czy​ni​łosiędotakdo​brejat​mos​fe​ry.

Ale to nie ma nic wspól​ne​go z rze​czy​wi​sto​ścią, przy​po​mnia​ła so​bie sta​now​czo

Andy.Da​riusjest…kimjest.Onasamateż.Pozatymmiesz​ka​niemipozatąchwi​lą
wio​dązu​peł​nieinneży​cie.Zbytod​mien​ne,byspo​tkaćsięrazjesz​cze.

Na​wetje​śliDa​riustoza​pro​po​nu​je.Cze​goniemoż​nawy​klu​czyć.
–Naj​wy​raź​niejmamra​cję–skwi​to​wałjejmil​cze​nie.–Cozro​bi​łem,żetakbar​dzo

minieufasz?Pozaza​szan​ta​żo​wa​niemcię,że​byśpo​szłazemnąnaban​kiet?–spy​tał
prze​kor​nie.

–Atoniewy​star​czy?–Andypod​nio​sławzrokzroz​gnie​wa​nąminą.–Nor​mal​nilu​-

dzienieszan​ta​żu​jąin​nych,bysięznimispo​tka​li.

–Tyl​kopo​nie​ważupar​łaśsięjakosioł,żenieprzyj​mieszza​pro​sze​nia.
–Itodałocipra​wo,żebymnieszan​ta​żo​wać?
–Dałomipra​wouży​ciawszel​kichko​niecz​nychśrod​ków.
–Nie,Da​rius,niedało.–Po​krę​ci​łagło​wą.
Spoj​rzałnaniązeznie​cier​pli​wie​niem.Naj​wy​raź​niejro​zejmzo​stałze​rwa​ny.
–Sprawdź,czywte​le​wi​zjijestcoście​ka​we​go,ajaprzeztenczaspo​zmy​wam–

za​pro​po​no​wałnie​spo​dzie​wa​nieDa​rius.

Andyotwo​rzy​łasze​ro​kooczy.

–Niespie​szyszsięni​g​dzie?–spy​ta​ła.
Topraw​da,Da​riuspo​cząt​ko​woza​mie​rzałwy​mknąćsięza​razpopo​sił​ku.Jed​nak

to​wa​rzy​stwo Mi​ran​dy oka​za​ło się dziś wy​jąt​ko​wo miłe, bar​dziej au​ten​tycz​ne niż
wszyst​ko,cze​godo​świad​czałodwie​lulat.Iniemiałnara​zieocho​tyznie​gore​zy​-
gno​wać.

–Od​nio​słemwra​że​nie,żeoglą​da​niefil​mówjestele​men​temry​tu​ałuro​dzin​ne​go–

stwier​dził.

Andyza​mru​ga​łapo​wie​ka​mi.
–Nieje​steśdlamniero​dzi​ną.
–Mo​że​myuda​wać,żeje​stem–od​parłżar​to​bli​wie.
–Nie,niemo​że​my.
–Nie?Dla​cze​go?
Andyniepo​tra​fi​łaso​biewy​obra​zićni​ko​go,ktomniejpa​so​wał​bydojejro​dzi​ny.Po​-

nad​tobyłanie​cowy​trą​co​nazrów​no​wa​gipla​nemDa​riu​sa,byzo​staćdłu​żej.Prze​wi​-
dy​wa​ła,żepodwóch,trzechgo​dzi​nachbę​dziegomia​łazgło​wy.

–Coza​zwy​czajro​biszwnie​dzie​le?–spy​ta​ła.
Wzru​szyłra​mio​na​mi.
– Za​zwy​czaj pra​cu​ję – od​parł, a jego uwa​dze nie umknę​ło, że Mi​ran​da zro​bi​ła

wiel​kieoczy.–Bo​gac​twotonietyl​koim​pre​zo​wa​nieiwa​ka​cjenapry​wat​nymjach​-
cie. Oczy​wi​ście ma swo​je do​bre stro​ny, ale Mi​das En​ter​pri​ses jest wła​ści​cie​lem
spół​eknaca​łymświe​cie,któ​reza​trud​nia​jąty​sią​celu​dzi.Tozaśozna​czawiel​kąod​-
po​wie​dzial​ność,za​rów​nozatefir​my,jakiichpra​cow​ni​ków.

–Bied​nybo​ga​tychło​piec–za​drwi​łaAndy.
–Cza​sa​mitak,choćpew​nietrud​nowtouwie​rzyć.
Praw​dę mó​wiąc, Andy już zdą​ży​ła so​bie uświa​do​mić, że wiel​kie za​szczy​ty ozna​-

cza​jąrów​niewiel​kąod​po​wie​dzial​ność.Choćpew​niemiłobyćtakbo​ga​tym,jakDa​-
riusiXan​der,imócso​biepo​zwo​lićnawszyst​ko,cze​godu​szaza​pra​gnie,torów​no​-
cze​śnie,bypro​wa​dzićtylefirmnaca​łymświe​cieiza​pew​niaćbytichpra​cow​ni​kom,
trze​babar​dzocięż​kopra​co​wać.

–Wta​kimra​ziepro​po​nu​jęzo​sta​wićbrud​nena​czy​niaispa​lićto,cozje​dli​śmy.Pój​-

dzie​my na spa​cer do par​ku na​prze​ciw​ko. A po po​wro​cie wy​bie​rze​my film, któ​ry
chce​myobej​rzeć.Cotynato?

–Spa​cerpopar​ku?
Andyuśmiech​nę​łasię,po​nie​ważusły​sza​łanutęzdzi​wie​niawjegogło​sie.
–Napew​nootymkie​dyśsły​sza​łeś.Sta​wiasięko​lej​nekro​ki…
–Wiem,cotojestspa​cer,Mi​ran​do,alemia​łemnamy​śliinny,przy​jem​niej​szywy​si​-

łek–zer​k​nąłnaniązna​czą​co.

– …i od​dy​cha świe​żym po​wie​trzem – kon​ty​nu​owa​ła Andy z upo​rem, czu​jąc, że

paląjąpo​licz​ki,bodo​sko​na​lezro​zu​mia​łaalu​zjęDa​riu​sa.–Po​dzi​wiakwia​ty,przy​glą​-
da kacz​kom w sta​wie, lu​dziom, któ​rzy wy​pro​wa​dza​ją psy na spa​cer i dzie​ciom na
pla​cuza​baw.Towła​śnieto,comy,mniejuprzy​wi​le​jo​wa​ni,ro​bi​mypoobie​dziewcie​-
płe,sło​necz​nenie​dziel​nepo​po​łu​dnia.

–Bar​dzoza​baw​ne.
Andy za​śmia​ła się i ścią​gnę​ła gum​kę spi​na​ją​cą wło​sy, dzię​ki cze​mu swo​bod​nie

opa​dłyjejnara​mio​na.

–Prze​stańko​men​to​waćichodź!–za​rzą​dzi​łaiwsu​nę​łasto​pywpan​to​flesto​ją​ce

przydrzwiach.

–Je​steśdziśokrop​nieapo​dyk​tycz​na.
–Niena​rze​kaj!Ugo​to​wa​łamcipo​si​łek.
–Niena​rze​kam.Kuwła​sne​muza​sko​cze​niuchy​bapo​do​bamisiętenpo​mysł–po​-

wie​działDa​riusipod​szedłdoMi​ran​dy.–Włóż​kuteżrzą​dzisz?

Andypo​czu​ładreszcznaple​cachifalęgo​rą​cawlę​dź​wiach.
–Je​steśjużgo​tówdowyj​ścia?–spy​ta​łanie​cier​pli​wie.
Kie​dywy​szlinauli​cę,Da​riuswciążśmiałsiępodno​semzjejre​ak​cji,czymspra​-

wił,żeAndyna​bur​mu​szy​łasięlek​ko,tymbar​dziejżebezpy​ta​niachwy​ciłjązadłoń
ipo​cią​gnąłwstro​nępar​ku.

–Czyte​razmo​że​mywresz​cieza​jąćsięmojąulu​bio​nąfor​mąwy​sił​ku?–spy​tałDa​-

rius,gdyob​jąłMi​ran​dęza​razpopo​wro​ciedodomu.

–Da​rius…
–Ca​ły​migo​dzi​na​micier​pia​łemmęki,oglą​da​jąccięwopię​tychdżin​sachiwy​obra​-

ża​jącso​bietwo​jepier​sipodko​szul​ką–jęk​nął.

–My​ślę,żetakniewy​pa​da.
–Zpew​no​ściązadużomy​ślisz.–Po​ło​żyłdłońnajejpo​licz​kuipo​gła​dziłde​li​kat​nie

kciu​kiem.

–Atyzpew​no​ściązamało–od​pa​ro​wa​łaAndy.–Dzi​siej​szespo​tka​nie,lunch,spa​-

cer po par​ku to wszyst​ko, na co mo​że​my so​bie po​zwo​lić, więc nie kom​pli​kuj​my
spra​wy–kon​ty​nu​owa​łasta​now​czo.–Obo​jewie​mydo​sko​na​le,żeniespo​tka​mysię
jużwię​cej.

Da​riu​so​wistę​ża​łatwarz.
–Niepo​do​bamisięto,comó​wisz.
–Trud​no–skrzy​wi​łasię.
– Te​raz się po​ca​łu​je​my i nie bę​dziesz mnie po​wstrzy​my​wać – stwier​dził Da​rius

sta​now​czo.

Nieod​ry​wa​jącwzro​kuodjejoczu,po​chy​liłgło​wę,aonaroz​chy​li​ławar​giiwes​-

tchnę​łaci​cho,gdydo​tknąłichusta​mi.Chwy​ci​łagowpa​sieiwsu​nę​ładło​niepodko​-
szul​kę,do​ty​ka​jącopusz​ka​mipal​cówtwar​dychmię​śni.

–O,tak,chcęczućtwo​jedło​nienacie​le–wy​szep​tałDa​riuszmy​sło​wo.Prze​su​nął

war​ga​mipojejpod​bród​kuiszyi.–Ma​rzy​łemotymodchwi​li,kie​dyzo​ba​czy​łemcię
porazpierw​szy.Ichcęskoń​czyćto,coza​czę​li​śmywczo​raj.

Andychcia​łaza​pro​te​sto​wać,aleniezdą​ży​ła.Da​riuschwy​ciłjąmoc​nozapo​ślad​ki

iuniósłnadpod​ło​gę.Zro​zu​mia​ła,żeichspo​tka​nietakmusisięskoń​czyć.Oplo​tłago
no​ga​mi, a Da​rius za​niósł ją do ka​na​py i po​ło​żył na niej, ca​łu​jąc bez opa​mię​ta​nia.
Wsu​nąłdło​niepodjejko​szul​kę,roz​piąłbiu​sto​noszido​tknąłpier​si.

Czu​jącdo​tykDa​riu​sa,Andyna​prę​ży​łaple​cy,agdychwy​ciłpal​ca​mijejsu​tek,jęk​-

nę​łaci​cho.

– To nie​po​trzeb​ne. – Da​rius ścią​gnął z Mi​ran​dy ko​szul​kę i roz​pię​ty biu​sto​nosz.

Zlu​bo​ściąpo​pa​trzyłnajejpier​si,nie​wiel​kie,alekształt​ne.Po​gła​dziłje,roz​ko​szu​jąc
sięje​dwa​bi​stąmięk​ko​ściąskó​ry, awkoń​cuprzy​warł donichwar​ga​mi,de​li​kat​nie,
ztru​dempa​nu​jącnadsobą,bopo​sta​no​wiłcie​szyćsiękaż​dymmo​men​temtegozbli​-

że​nia.Ipra​gnąłjejudo​wod​nić,żeist​nie​jemnó​stwopo​wo​dów,bysięna​dalspo​ty​ka​li.

–Chcęwię​cej–jęk​nę​łaci​choAndy.–Pro​szę…
Da​riuspo​wo​liuniósłgło​wę,bynaniąspoj​rzeć.
–Po​wiedz,cze​gopra​gniesz–za​chę​ciłjąpod​nie​co​nymgło​sem.
Andydy​sza​łapłyt​ko,wpa​tru​jącsięwbłysz​czą​ceoczyDa​riu​sa.
–Po​wiedzmi!–za​chę​cał.–Chcętousły​szeć.
Zwil​ży​ławar​giję​zy​kiem.
–Niewiem…
–Po​wiedz!–za​żą​dał.
Andyza​mknę​łaoczy.
–Chcę,że​byśmniedo​ty​kał–jęk​nę​ła.
–Gdzie?
–Wszę​dzie.Popier​siach,mię​dzyno​ga​mi.Wszę​dzie…–prze​rwa​ła,boDa​riuspo​-

cią​gnąłjązanogiiroz​piąłza​mekbły​ska​wicz​nyjejspodni.

Wtymmo​men​cieAndyprzy​po​mnia​łaso​bieoczymśichwy​ci​łagozadło​nie.
–Wiemobli​znach–po​wie​działci​choDa​rius.
Andyza​sty​głaiwstrzy​ma​łaod​dech.
–Skądwiesz?–spy​ta​łaza​sko​czo​na.
–Umiemwy​cią​gaćwnio​ski–wy​ja​śnił,ścią​ga​jączniejdżin​sy.–Sły​sza​łem,żewy​-

pa​dekspo​wo​do​wałpo​waż​neob​ra​że​nia.

–Toniebył…–Andyprze​rwa​ła,boznównie​omalwy​rwa​łojejsięzust,żetowca​-

leniebyłwy​pa​dek.Daw​niejniktjejniewie​rzył,ate​razniechcia​ła,byDa​riusuznał
jązazgorzk​nia​łąhi​ste​rycz​kę.

–Iżeope​ro​wa​nociękil​karazy–do​dałzesmut​kiemwgło​sie.–Awpo​łą​cze​niu

zgłu​pi​miko​men​ta​rza​miTiiBel​la​myosu​kien​kachdoko​steknie​trud​nobyłood​gad​-
nąćresz​tę.

Da​riusod​rzu​ciłścią​gnię​tedżin​syizlu​stro​wałAndyodpasadostóp.Bli​znyznaj​do​-

wa​ły się wy​so​ko na pra​wym bio​drze. Przy​bla​dły co praw​da moc​no przez ostat​nie
czte​rylata,alewciążbyływi​docz​ne.

Andypró​bo​wa​łaza​sło​nićjedło​nią.
–Niepatrz,sąohyd​ne.
–Sączę​ściącie​bie–po​pra​wiłjąDa​rius.–Jakbli​znywy​nie​sio​nezbi​twy–do​dał,

ana​stęp​niepo​chy​liłgło​węiza​cząłjepoko​leica​ło​wać.

–Prze​stań–za​wo​ła​łachra​pli​wymgło​sem.
–Wszy​scyno​si​myja​kieśbli​zny,Mi​ran​do.Nie​któ​resąwi​docz​ne,innenie,alekaż​-

dyznasmaja​kieśzprze​szło​ści.

Po​sęp​nytonDa​riu​sanieumknąłuwa​dzeAndy.Cie​ka​we,ja​kiewła​snebli​znymiał

namy​śli.Są​dzącpowczo​raj​szejroz​mo​wiemię​dzybrać​mi,pew​niecho​dzi​łooojca,
któ​re​goXan​derbezogró​dekna​zwałby​dla​kiem.

Jed​naktemy​śliule​cia​ły,gdypo​czu​ła,żeDa​riusścią​gajejbie​li​znę.Akie​dyroz​chy​-

liłjejnogiiukląkłmię​dzynimi,jęk​nę​łaci​cho.

–Je​steśpięk​na–po​wie​działni​skim,chro​po​wa​tymgło​sem.–Całaje​steśpięk​na.
–Czu​jęsięnaga–od​par​łaAndywsty​dli​wie.
–Na​to​miastjaje​stemnad​mier​nieubra​ny–od​parł,pró​bu​jączła​go​dzićjejza​że​no​-

wa​nie,iścią​gnąłko​szul​kę.–Takle​piej?

Kie​dy tyl​ko Andy spoj​rza​ła na jego nagi tors, za​po​mnia​ła o wsty​dzie. Z lu​bo​ścią

wo​dzi​ławzro​kiempomu​sku​lar​nejpier​si,sze​ro​kichra​mio​nachiwy​rzeź​bio​nychmię​-
śniachbrzu​chabeznaj​mniej​sze​gośla​dutłusz​czu.Wi​daćbyło,żeniespę​dzaca​łych
dnizabiur​kiem.Lek​kiza​rostpo​kry​wałmupierśodszyiwdółicho​wałsięzapa​-
skiemdżin​sów.Po​my​śla​ła,żetoDa​riusjestpięk​ny.Nie​skoń​cze​nie.

–Chcęciępo​sma​ko​wać–wy​szep​tał,zsu​nąłsięni​żejipo​ło​żyłnaka​na​pie.
–Nie…orany!–jęk​nę​łaAndy,czu​jącnie​spo​dzie​wa​nieję​zykDa​riu​samię​dzyno​-

ga​mi.Wsu​nę​łamupal​cewewło​syiza​ci​snę​łamoc​no.

– Ty też mnie po​pieść – wy​mru​czał po chwi​li Da​rius i uklęk​nął. Roz​piął spodnie

iścią​gnąłjeszyb​ko.

Andywes​tchnę​łazza​chwy​tu,wi​dząc,jakbar​dzojestpod​nie​co​ny,ima​jącświa​do​-

mość,żetozajejspra​wą.Za​wa​ha​łasię,aletyl​koprzezmo​ment,poczymchwy​ci​ła
twar​dą mę​skość, za​chwy​co​na mięk​ko​ścią skó​ry. In​stynk​tow​nie do​sto​so​wa​ła się do
ryt​mujegobio​der,aonpo​chy​liłgło​węiza​cząłpie​ścićję​zy​kiembrzuchipier​siAndy.

–Szyb​ciej!–jęk​nąłroz​pa​lo​nydoczer​wo​no​ści.
Andyza​ci​snę​łamoc​niejdłoń,czu​jąc,żeDa​riuswsu​wapal​cemię​dzyjejnogi.Pod​-

nie​ce​nieogar​nia​łojąco​razbar​dziej,gro​żącwy​bu​chem,ażwkoń​cueks​plo​do​wa​ło
ka​lej​do​sko​pemdo​znań,emo​cjiiko​lo​rów.Wtymsa​mymmo​men​cieDa​riusrów​nież
do​szedł,przezkil​kadłu​gichchwilmio​ta​nydresz​czemroz​ko​szy.

Le​żałnaAndydłu​go,bezsił,dy​sząccięż​koiroz​ko​szu​jącsiędo​ty​kiemjejpal​ców,

któ​regła​dzi​łyjegowło​sy.Ni​g​dywży​ciunieprze​żyłsek​sutakin​ten​syw​nie,niebę​-
dącwsta​niekon​tro​lo​waćna​mięt​no​ści.

Naj​gor​szebyłoto,żeko​cha​lisięnaka​na​piejakdwo​jena​sto​lat​ków.Pew​niebył​by

roz​ba​wio​nytąmy​ślą,gdy​byniefakt,żeprze​ra​zi​łagowła​snare​ak​cja.Za​cho​wałsię
jaknie​opie​rzo​nymło​kos.

Porazpierw​szyupra​wiałseks,gdymiałkil​ka​na​ścielat.Za​wszeuwa​żałtozafor​-

męre​lak​su,roz​luź​nie​nia.Jed​naktymra​zemprzy​da​rzy​łomusięcośzu​peł​niein​ne​-
go. Od​czu​wał sil​ną więź, emo​cje tak in​ten​syw​ne, że nie mógł się po​wstrzy​mać
przedwy​try​skiemwjejdło​ni.Jakpra​wi​czek.Na​wetniezdą​żyłwniąwejść!

Cotomo​głoozna​czać?
Lu​bił Mi​ran​dę. A na​wet ją po​dzi​wiał. Ale czyż​by łą​czy​ło ich coś wię​cej? Czy to

wogó​lemoż​li​we?

Po​trze​bo​wałdy​stan​su.
Na​tych​miast.
Mu​siałsięodniejod​da​lić.
Tyle że nie miał po​ję​cia, jak ode​rwać się od jej cia​ła, nie mó​wiąc już o wyj​ściu

zmiesz​ka​nia.

Do li​cha! Jest Da​riu​sem Ster​ne’em, mi​liar​de​rem zna​nym z tego, że po​tra​fi trzy​-

maćemo​cjenawo​dzy.Dotegostop​nia,żenie​któ​reko​bie​ty,zktó​ry​mibyłwcze​śniej,
oskar​ża​łygoonie​czu​łośćibez​względ​ność.

Wkoń​cudo​pu​ściłdosie​biemyśl,żeniemapo​ję​cia,jakuciecodtejsy​tu​acji,nie

spra​wia​jącprzy​kro​ściMi​ran​dzie.Boprze​cieżniemiałza​mia​rujejra​nić.Chciałtyl​-
kood​da​lićsięnaja​kiśczas,bymócprze​my​ślećto,coza​szło.Spoj​rzećzper​spek​ty​-
wy.Aprzy​naj​mniejja​kiejśpo​szu​kać!

Tyl​kojak?

Nieuwa​żałsięzaczło​wie​kaokrut​ne​gowo​becko​biet.Popro​stuni​g​dynieza​przą​-

ta​łyjegomy​ślipozasy​pial​nią.

Alewie​działjuż,żeMi​ran​dawni​czymnieprzy​po​mi​nako​biet,zktó​ry​miwcze​śniej

uma​wiałsięnarand​ki.Niebyłapo​dob​nadomo​de​lekiak​to​rek,zktó​ry​milą​do​wał
włóż​ku.Aonerzad​koocze​ki​wa​łyodnie​godłuż​sze​goza​in​te​re​so​wa​nia.Czyż​byza​-
wszewy​bie​rałta​kie,któ​reniesta​no​wi​łyza​gro​że​niadlajegolo​do​wa​te​goser​ca?

Byćmoże.
AleMi​ran​dabyłainna.
Byłako​bie​tąnie​zwy​klewraż​li​wą,za​rów​noemo​cjo​nal​nie,jakifi​zycz​nie,więcjego

wła​snebli​znyemo​cjo​nal​neichłod​nesto​sun​kizmat​kączy​ni​łygoostat​nimmęż​czy​-
zną,zktó​rympo​win​nasięza​da​wać.

Dla​te​gomusistądwyjść.
Bez​zwłocz​nie!
Wstał,świa​do​mieod​wra​ca​jącwzrok.Wie​dział,żeje​ślinaniąspoj​rzy,zła​miesię

wjed​nejchwi​liiwró​cinaka​na​pę.

–Gdziejestła​zien​ka?–spy​tał,kie​dyjużza​ło​żyłspodnieiko​szul​kę.

Andy nie mia​ła po​ję​cia, co Da​rius za​mie​rza, ale fakt, że ubie​ra​jąc się, uni​kał jej

wzro​ku,od​zwier​cie​dlałzpew​no​ściąjegomy​śli.Choćtodo​brze,bote​raz,kie​dyeu​-
fo​ria ustą​pi​ła miej​sca krę​pu​ją​cej świa​do​mo​ści, że wła​śnie ko​cha​li się na ka​na​pie,
Andyteżwo​la​łaniepa​trzećDa​riu​so​wipro​stowoczy.

Ni​g​dywcze​śniejniezna​la​złasięwtakin​tym​nejsy​tu​acjizmęż​czy​zną.Za​ru​mie​ni​-

łasięnawspo​mnie​nietego,coprzedchwi​ląro​bi​li.Ajed​nakniemo​głaza​po​mnieć
eks​ta​zy,któ​rąjejpo​da​ro​wał.Nieprzy​pusz​cza​ła,żetakaroz​koszwogó​leist​nie​je,
atymbar​dziejżejejdo​świad​czy.Itozaspra​wąDa​riu​saSter​ne’a!

Te​razbiłodnie​gochłód,choćjesz​czeprzedchwi​lą,wbrewjejprze​wi​dy​wa​niom,

wca​lenieko​chałsięzniąme​cha​nicz​nie.Wrze​czy​wi​sto​ścioka​załsiębar​dzoczu​ły
i opie​kuń​czy, sza​nu​jąc jej onie​śmie​le​nie. Na​wet ca​ło​wał bli​zny, któ​re przez czte​ry
latasta​ran​nieukry​wa​łaprzedświa​tem!

Jakmo​głaoprzećsięmęż​czyź​nie,któ​ryniedo​strzegłwnichska​zynauro​dzie?
Niemo​głainiechcia​ła.
Cowię​cej,Da​riusspra​wił,żejejpierw​szyrazbyłcu​dow​ny.
Czyż​bysięwnimza​ko​chi​wa​ła?
To i tak bez zna​cze​nia. Za​cho​wa​nie Da​riu​sa w tej chwi​li świad​czy​ło o tym, że

znówtrak​tu​jejązdy​stan​sem.

– Ze scho​dów na pra​wo – po​wie​dzia​ła, z przy​kro​ścią za​uwa​ża​jąc, że Da​rius od​-

wró​ciłsięnapię​cieiod​szedł,na​wetnaniąniezer​k​nąw​szy.

Andyszyb​kopo​zbie​ra​łaroz​rzu​co​neubra​nie,byzdą​żyćjeza​ło​żyć,za​nimDa​rius

wró​cizła​zien​ki.Zo​rien​to​wa​łasięjed​nak,żetonie​moż​li​we,bonajejudachibrzu​-
chuwciążbyłyśla​dypowy​try​skuDa​riu​sa.

Że​nu​ją​ce!
Możepo​bie​gniedokuch​ni,chwy​ciście​recz​kęi…
Za​nimzdą​ży​ławstać,Da​riuswy​szedłzła​zien​kiizbiegłposcho​dach,nio​sącduży

ręcz​nik ką​pie​lo​wy. Za​kło​po​ta​na swo​ją na​go​ścią, za​ło​ży​ła nogę na nogę i pod​par​ła
gło​węłok​ciem,za​sła​nia​jącsięnatyle,nailetomoż​li​we.

–Pro​szę.
Da​riuspo​dałjejręcz​nikzespusz​czo​nągło​wą.Na​tych​miastod​wró​ciłsięiwsu​nął

dło​niedokie​sze​ni,da​jącjejszan​sę,bymo​głasięwy​trzećiubrać.

–Po​win​ni​śmytoomó​wić?
Fakt, że za​dał to py​ta​nie, i spo​sób, w jaki je wy​po​wie​dział, uświa​do​mił Andy, że

Da​riuswrze​czy​wi​sto​ściniechceroz​ma​wiać.Inapew​noża​łu​jetego,docze​gomię​-
dzynimido​szło.Na​to​miastonaniewie​dzia​łajesz​cze,comy​ślećoichzbli​że​niu,ale
mia​łamnó​stwocza​sunato,bysiędrę​czyć.Boprze​cieżDa​riusjużni​g​dysiędoniej
nieode​zwie.Cze​goświa​do​mośćubo​dłająbar​dziej,niżsięspo​dzie​wa​ła.

Da​riuspo​cią​gałjąjakża​deninnymęż​czy​zna,aleodsa​me​gopo​cząt​kusta​ra​łasię

temuoprzeć,wie​dząc,jakimożebyćfi​nał:zo​sta​niesamazezła​ma​nymser​cem.

Itaksięsta​ło.Nie​spo​dzie​wa​niezda​łaso​biespra​wę,żeza​an​ga​żo​wa​łasięemo​cjo​-

nal​nie.Niewie​dzia​ła,czytenna​tłokemo​cjibyłmi​ło​ścią,alebyłoja​sne,żeDa​rius
stałsięobiek​temjejsil​nychuczuć.Taksil​nych,żepo​zwo​li​ła,byoglą​dałjejbli​zny.
Żeod​da​łamusięzra​do​ścią.

Je​dy​ne,como​głate​razzro​bić,tooca​lićreszt​kigod​no​ści.
Wsta​łazka​na​py.
–Cóż…–za​mil​kła,po​nie​ważza​dzwo​niłte​le​fon.Aleniejej.
Da​rius za​klął pod no​sem i wy​cią​gnął apa​rat z kie​sze​ni, a kie​dy spraw​dził, kto

dzwo​ni,zmarsz​czyłbrwi.

–Prze​pra​szam,mu​szęode​brać.
Andy po​ki​wa​ła gło​wą i by zo​sta​wić Da​riu​sa sa​me​go, ru​szy​ła do kuch​ni po​sprzą​-

tać.

–Cota​kie​go?Kie​dy…–za​wo​łałwy​raź​niezde​ner​wo​wa​ny.–Za​raztambędę.Pro​-

szępo​wie​dziećXan​de​ro​wi…Nie​waż​ne,sammutopo​wiem–za​koń​czyłroz​mo​wę.–
Prze​pra​szam.Mu​szęna​tych​miastgdzieśpo​je​chać–wy​ja​śnił.

–Czycośsięsta​ło?Xan​de​ro​wi?
–Nadra​nemmiałwy​pa​deksa​mo​cho​do​wy–od​parłDa​riusprzezza​ci​śnię​tezęby.–

W szpi​ta​lu nie wie​dzie​li, kogo po​wia​do​mić. Na szczę​ście nie​daw​no od​zy​skał przy​-
tom​nośćipo​dałimmójnu​mer.

Andyzro​bi​łakrokwjegostro​nę,aleza​trzy​ma​łasięwmiej​scu,bodo​tar​łodoniej,

żewcią​guostat​nichparumi​nutDa​riuspo​now​niewzniósłwo​kółsie​bienie​wi​dzial​ny
mur.

–Chy​baniesta​łomusięnicpo​waż​ne​go–rze​kła.
–Miej​myna​dzie​ję.Mu​szęjaknaj​szyb​ciejpo​je​chaćdoszpi​ta​la.
–Tooczy​wi​ste–przy​zna​łaAndy.
Da​riusitakza​mie​rzałjaknaj​szyb​ciejwyjść,bymócprze​my​ślećsy​tu​ację,alenie

prze​wi​dział,żeprzyj​dziemuopu​ścićMi​ran​dęwta​kichoko​licz​no​ściach.

–Chcesz,że​bymcięod​wio​zładoszpi​ta​la?–za​pro​po​no​wa​ła.
Da​riusspoj​rzałnaniąza​sko​czo​ny.
–Cota​kie​go?
–Spy​ta​łam,czychcesz,że​bymcięod​wio​zładoszpi​ta​la.
–Poco?–Da​riusbyłnaj​wy​raź​niejkom​plet​nieza​sko​czo​nypro​po​zy​cją.
–Przy​ja​cie​lewspie​ra​jąsięwtenspo​sób.
–Do​praw​dy?

–Ow​szem.Apozatymje​steśzde​ner​wo​wa​ny.Wta​kimsta​nieniepo​wi​nie​neśsia​-

daćzakie​row​ni​cą.

Da​riuspo​ki​wałgło​wą.
–Póź​niejbędępo​trze​bo​wałsa​mo​cho​du…
– W ta​kim po​je​dzie​my two​im, a ja wró​cę tak​sów​ką. Po​słu​chaj, nie py​tam cię

ozda​nie,tyl​koin​for​mu​ję,żecięod​wio​zę–po​wie​dzia​łasta​now​czo.–Bezzo​bo​wią​-
zań.

Wie​dzia​ła do​sko​na​le, że nie​po​trzeb​nie do​da​ła te ostat​nie sło​wa. I tak już ni​g​dy

wię​cejniezo​ba​czyDa​riu​sa.

ROZDZIAŁÓSMY

Kie​dyDa​riusuj​rzałbra​taśpią​ce​gowszpi​tal​nymłóż​ku,na​tych​miastzo​rien​to​wał

się,żejegowcze​śniej​szynie​po​kójbyłcał​ko​wi​cieuza​sad​nio​ny.Zawy​jąt​kiemko​lo​ro​-
we​go si​nia​ka na skro​ni, któ​rą ude​rzył o przed​nią szy​bę, Xan​der miał tru​pio bla​dą
twarz. Le​karz wziął Da​riu​sa na stro​nę i po​in​for​mo​wał go, że brat do​znał wstrzą​-
śnie​nia mó​zgu, sil​ne​go stłu​cze​nia że​ber i skom​pli​ko​wa​ne​go zła​ma​nia nogi, któ​ra
wy​ma​ga​łaza​bie​guchi​rur​gicz​ne​go.

Xan​derztru​demuniósłpo​wie​kiispoj​rzałnabra​tazezbo​la​łąminą.
–Cośtyna​roz​ra​biał?–krzyk​nąłDa​rius.–Za​uwa​ży​łem,żeostat​nioje​steśwy​jąt​-

ko​wolek​ko​myśl​ny,alenieprzy​pusz​cza​łem,żesiępra​wieza​bi​jesz.

–Da​rius…–wy​szep​ta​łaAndyzlek​kąna​ga​nąwgło​sie,wie​dząc,żejegozłośćjest

wy​wo​ła​naoba​wąobra​taiżepóź​niejbę​dziejejża​ło​wał.

– Nie mam sa​mo​bój​czych za​mia​rów – od​parł Xan​der z wy​sił​kiem. – Po​je​cha​łem

wie​czo​remdoklu​bu…ista​łosięcośzłe​go–głosmusięza​ła​mał.–Stra​ci​łemkon​-
tro​lę… – jęk​nął. – Stra​ci​łem kon​tro​lę nad sobą, a prze​cież ni​g​dy nie chcia​łem być
takijakon!

–On?–spy​tałDa​riusnie​pew​nie.
–Naszoj​ciec!–za​pe​rzyłsięXan​der.–Niechcę…ni​g​dyniechcia​łembyćtakijak

on.

–Wnaj​mniej​szymstop​niunieje​steśtakijakon–za​pew​niłgoDa​rius.–Tonie​moż​-

li​we.

–Ale…
– Nie je​steś taki jak oj​ciec – rzekł Da​rius sta​now​czo. – Je​śli stra​ci​łeś nad sobą

kon​tro​lę,tonapew​nomia​łeśkutemupo​wód.

Xan​derpo​krę​ciłgło​wą.
–Niemadlamnieuspra​wie​dli​wie​nia.
–Musibyć!–ob​ru​szyłsięDa​riusiza​ci​snąłmoc​nodło​niename​ta​lo​wymszczy​cie

łóż​ka.

Wy​raztwa​rzyXan​de​ralek​kozła​god​niał.
–Chciał​bym,że​byśtakuwa​żał,ale…
–Po​słu​chaj,obajprzeznie​gocier​pie​li​śmy.Tyfi​zycz​nie,aja…Czyzda​jeszso​bie

spra​wę,zja​kimpo​czu​ciemwinymu​szęsięodlatco​dzien​niemie​rzyć?

Xan​dergło​śnoprze​łknąłśli​nę.
–Winy?–spy​tałza​sko​czo​ny.
–Tak,po​nie​ważtoniemnieka​to​wał!–Da​riusod​szedłodłóż​ka,rów​niebla​dy,jak

jegobrat.–Takwie​lerazypró​bo​wa​łemod​wró​cićjegouwa​gęodcie​bie,alebezpo​-
wo​dze​nia–wes​tchnąłgłę​bo​ko.–Bezkoń​caza​sta​na​wiamsię,czymógł​bympo​stą​pić
ina​czej.Możegdy​bym…

–Toniebyłatwo​jawina–za​pew​niłgoXan​der.
–Aleza​wszemia​łemta​kiewra​że​nie.Kie​dyude​rzyłcięporazostat​ni,chcia​łemgo

po​wstrzy​mać.

–Wiem–po​wie​działXan​derci​cho.–Za​wszeotymwie​dzia​łem.Mamateż.Aleni​-

g​dy nie mie​li​śmy od​wa​gi, by po​twier​dzić na​sze po​dej​rze​nia. Ja po​ra​dzi​łem so​bie,
uda​jąc, że nic nie mia​ło miej​sca, a mat​ka, sto​su​jąc po​li​ty​kę: „nie py​taj, nie mów”,
któ​rejskut​kiemjestto,żepra​wiezesobąnieroz​ma​wia​cie.

–Zczymso​biepo​ra​dzi​łeś?–spy​tałza​sko​czo​nyDa​rius.
Słu​cha​jąctejbar​dzooso​bi​stejroz​mo​wy,Andypo​czu​łasięwy​jąt​ko​wonie​zręcz​nie.

Jakin​truz.

–Zo​sta​więwassa​mych–po​wie​dzia​łaci​cho.
Bliź​nia​cyspoj​rze​linaniąza​sko​cze​ni,jak​bywogó​leza​po​mnie​liojejobec​no​ści.
–Je​śliznaj​dzieszczas,topro​szę,za​dzwońidajznać,jakXan​dersięczu​je.–Spoj​-

rza​ła smut​no na Da​riu​sa, a na​stęp​nie prze​nio​sła wzrok na jego bra​ta. – Wra​caj
szyb​kodozdro​wia–po​wie​dzia​ła.–Bratbar​dzocięko​cha.

Xan​deruśmiech​nąłsięsła​bo.
–Wiem.
–Od​pro​wa​dzęcię–za​pro​po​no​wałDa​rius.
–Nietrze​ba,na​praw​dę.
–Ow​szem,trze​ba–stwier​dziłzde​cy​do​wa​nie.–Wra​camzakil​kami​nut–za​pew​nił

Xan​de​raiwy​szedłzaMi​ran​dązsali.

–Przy​kromi,żemu​sia​łaśsięprzy​słu​chi​waćtejroz​mo​wie–po​wie​dział,kie​dywy​-

szlinako​ry​tarz.

Andywca​leniebyłoprzy​kro.Do​wie​dzia​łasiętakwie​leoobubra​ciach.Iupew​ni​-

łasięwprze​ko​na​niu,żeizo​lo​wa​niesięDa​riu​saodoto​cze​nia,atak​żejegotrud​ne
sto​sun​ki z Chri​sti​ne, mają źró​dło w mło​do​ści spę​dzo​nej przy boku okrut​ne​go ojca
iza​mknię​tejwso​biemat​ki,któ​rapośmier​cimężawo​la​łauda​wać,żenicsięniesta​-
ło.

Po​ło​ży​ładłońnarękuDa​riu​sa.
–Mu​siszpo​roz​ma​wiaćzXan​de​rem.
–Naj​wy​raź​niej.–Po​ki​wałsmut​nogło​wą.–Dzię​ku​ję,żemnieprzy​wio​złaś.Do​ce​-

niamtobar​dziej,niżprzy​pusz​czasz.Za​dzwo​nię,gdytyl​kouprząt​nętenba​ła​gan.

–Nieprzej​mujsięmną–po​wie​dzia​łaAndy,niechcąc,byuwa​żał,żemaobo​wią​-

zek się z nią kon​tak​to​wać. – Skup się na tym, by uzdro​wić sto​sun​ki z Xan​de​rem
imat​ką.

–Kosz​mar​naspra​wa,praw​da?
–Skom​pli​ko​wa​na,aletyl​kotymo​żeszjąroz​wi​kłać.
–Po​dzi​wiamtwo​jąwia​ręwmojezdol​no​ści–uśmiech​nąłsięsmut​no.–Naj​wy​raź​-

niejtrze​babyłotozro​bićwie​lelattemu.

Andyuści​snę​łamudłoń.
–Jesz​czejestczas–po​wie​dzia​ła.
–Na​praw​dęwtowie​rzysz,praw​da?
Uśmiech​nę​łasię.
–Je​steśDa​riu​semSter​ne’em.Oczy​wi​ście,żewie​rzę.
Wod​po​wie​dzichwy​ciłAndyzaobiedło​nie.
–Atyje​steśMi​ran​dąJa​cobs.Ipo​win​naśznówtań​czyć.
–Cota​kie​go?–Otwo​rzy​łasze​ro​kooczy.

–Po​win​naśza​tań​czyćnagalimo​jejmat​ki.
Andyprze​łknę​łagło​śnośli​nę.
–Niewy​da​jemisię…–Po​krę​ci​łalek​kogło​wą.–Do​brze,po​my​ślęotym–obie​ca​-

ła.

–Cie​szęsię.–Da​riusuści​snąłjejdło​nierazjesz​cze,ana​stęp​niepu​ściłjeizro​bił

krokdotyłu.–Za​dzwo​nię–obie​cał.

–Mamo,chciał​bymztobąpo​roz​ma​wiać…Mi​ran​da?
Andy pod​sko​czy​ła z za​sko​cze​nia. Ręka jej za​drża​ła i omal nie upu​ści​ła fi​li​żan​ki

zde​li​kat​nejpor​ce​la​ny,któ​rąwła​śnietrzy​ma​łaprzyustach.Pod​nio​sławzrokispoj​-
rza​łanaDa​riu​sasto​ją​ce​gowdrzwiachdoele​ganc​kie​gosa​lo​nuCa​the​ri​neLa​ti​mer.

Odcza​su,kie​dywnie​dzie​lęwie​czo​remza​dzwo​niłdoniejzwia​do​mo​ścią,żezda​-

niem le​ka​rzy Xan​der od​zy​ska w peł​ni spraw​ność, mi​nę​ło pięć dni. Po​tem nie ode​-
zwałsięanirazu.Nie​trud​nobyłozgad​nąć,dla​cze​go.Zpew​no​ściąniebyłza​do​wo​lo​-
ny,żeza​cią​gnąłjądołóż​ka.Byćmożejejpo​żą​dał,alezda​wałso​biespra​wę,żeona
niejestwjegoty​pie.

Te​razszedłoddrzwizwbi​tymwniąwzro​kiem.
–Mi​ran​da?–spy​tałrazjesz​cze,znie​do​wie​rza​niem.
Andyod​sta​wi​łafi​li​żan​kęnasto​likiwsta​łaszyb​kozsofy,czu​jąc,żedrżąjejnogi.

Nie​spo​dzie​wa​nespo​tka​niezDa​riu​semwy​trą​ci​łojązrów​no​wa​gi.

Ucie​szy​łasięwdu​chu,żenaspo​tka​nie,naktó​reza​pro​si​łajądziśCa​the​ri​neLa​ti​-

mer, przy​szła ubra​na dość for​mal​nie w ele​ganc​ką, ja​sno​zie​lo​ną bluz​kę i czar​ne
spodnie.Dzię​kitemunieod​bie​ga​łazbyt​niosty​lemodDa​riu​sa.

Spoj​rza​łanapa​niąLa​ti​mer.
–Chy​baomó​wi​ły​śmyjużwszyst​ko,Ca​the​ri​ne,więczo​sta​więwassa​mych–po​wie​-

dzia​ła.

Spoj​rze​niego​spo​dy​niwy​ra​ża​łonaj​wyż​sząsym​pa​tię.
–Nieuwie​rzysz,jakaje​stemszczę​śli​wa,żezmie​ni​łaśzda​nie–usły​sza​ławod​po​-

wie​dzi.

ByćmożeDa​riusża​ło​wałtego,docze​godo​szłomię​dzynimiwnie​dzie​lę,aletonie

ozna​cza​ło,żeAndyniepo​słu​cha​łajegoradycodokon​cer​tuor​ga​ni​zo​wa​ne​goprzez
pa​niąLa​ti​mer.Tymbar​dziejżenaj​wy​raź​niejuwie​rzyłwjejmoż​li​wo​ści.

Po​nie​ważAndyuzna​ła,żeniemasen​suroz​trzą​saćsy​tu​acjizDa​riu​sembezkoń​ca,

po​sta​no​wi​łasku​pićsięnaroz​my​śla​niu,czypo​win​naznówwy​stą​pićpu​blicz​nie.Czy
jestnatylesil​naemo​cjo​nal​nieifi​zycz​nie?

Efek​temtychroz​my​ślańbyładzi​siej​szawi​zy​tauCa​the​ri​neLa​ti​mer.
Te​razspoj​rza​łanaroz​pro​mie​nio​ne​goDa​riu​sa.
–Na​praw​dęmu​szęjużiść.Tra​fiędowyj​ściasama–po​wie​dzia​ła.
Da​rius był wciąż tak za​sko​czo​ny wi​do​kiem Mi​ran​dy, że le​d​wie sły​szał, o czym

mat​ka roz​ma​wia z jego… no wła​śnie, kim? Ko​chan​ką? Po​mi​mo tego że świa​do​mie
nie kon​tak​to​wał się z nią od nie​dzie​li, nie miał już wąt​pli​wo​ści, że jest dla nie​go
kimśbli​skim.

Iostat​niąoso​bą,któ​rąspo​dzie​wałsięza​staćdziśwdomumat​ki.
Byłza​sko​czo​nydotegostop​nia,żeniepo​tra​fiłzna​leźćsłów,byza​trzy​maćMi​ran​-

dę,któ​raprze​mknę​łaobokbez​sze​lest​nieiwy​szłazsa​lo​nu.

Kie​dyAndyzna​la​złasięprzeddo​mem,zulgąwcią​gnę​ławpłu​capach​ną​cewio​sną

po​wie​trzeiopar​łasięodrzwidomuLa​ti​me​rów.Na​glepo​czu​ła,żemamięk​kieko​la​-
na.

Niespo​dzie​wa​łasiędziśspo​tkaćDa​riu​sa.Naj​wy​raź​niejonteżbyłza​sko​czo​ny.
Andynie​omalwpa​dładownę​trzadomu,kie​dydrzwizajejple​ca​miotwo​rzy​łysię

gwał​tow​nie.Ztru​demod​zy​sku​jącrów​no​wa​gę,uj​rza​łatwarzDa​riu​sa.Na​tych​miast
przy​bra​łaobo​jęt​nąminę.

– Wiem, jak to może dziw​nie wy​glą​dać, ale moja wi​zy​ta u two​jej mat​ki nie ma

ztobąnicwspól​ne​go–po​wie​dzia​łachłod​nymto​nem.

Da​riusuśmiech​nąłsiętak,jak​byka​mieńspadłmuzser​ca.
–Na​wetnieprzy​szłomitodogło​wy.
–Nie?–spy​ta​ła,wciążnie​coza​czep​nie.
Prze​krzy​wiłgło​wę.
–Czyż​byśbyłanamniezła?
Otwo​rzy​ła usta, ale na​tych​miast je za​mknę​ła, po​nie​waż uświa​do​mi​ła so​bie, że

fak​tycz​niejestzła.

Wnie​dzie​lęko​chałsięznią,aleodtam​te​gocza​su,pozabar​dzokrót​kąroz​mo​wą

przezte​le​fonjesz​czetegosa​me​gowie​czo​ru,niera​czyłsięode​zwać.

Me​dia prze​ści​ga​ły się w do​nie​sie​niach o wy​pad​ku Xan​de​ra Ster​ne’a, okre​śla​jąc

jegoob​ra​że​niajakopo​waż​ne.Naj​wy​raź​niejmia​łyskłon​no​ścidoprze​sa​dy,po​nie​waż
kie​dy Andy spy​ta​ła dziś Ca​the​ri​ne o syna, ta za​pew​ni​ła ją, że Xan​der wyj​dzie ze
szpi​ta​lajużzakil​kadni.

Jed​nakgłów​niebo​la​łojąnieto,żeDa​riusniera​czyłsięodnie​dzie​liode​zwać,lecz

to,żekie​dywresz​cieza​cią​gnąłjądołóż​ka,stra​ciłza​in​te​re​so​wa​nie.

Nie,wca​leniewma​wia​łaso​bie,żesekszniąpo​wi​nienzna​czyćdlanie​gowię​cej

niżzza​stę​pa​miin​nych ko​bietprzezostat​niepięt​na​ście lat,alenieprzy​pusz​cza​ła,
jakbar​dzoza​bo​lijąfakt,żeniezdo​byłsięna​wetnakrót​kąroz​mo​węprzezte​le​fon.

–Mu​szęjużbiec.Zanie​ca​łągo​dzi​nęmamza​ję​cia.
Da​riuszmarsz​czyłbrwi.Topraw​da.Czułtakiza​mętwgło​wie,żepo​sta​no​wiłnie

dzwo​nić do Mi​ran​dy, do​pó​ki nie prze​my​śli sy​tu​acji. Nie ozna​cza​ło to jed​nak, że
o niej nie my​ślał. Że nie wspo​mi​nał z przy​jem​no​ścią in​tym​nych chwil na ka​na​pie.
Iżenieza​sta​na​wiałsię,oczymtoświad​czy…

Dziśrano,poko​lej​nejbez​sen​nejnocy,wstałzsil​nympo​sta​no​wie​niem,żemusiją

znówzo​ba​czyć,po​ca​ło​waćiprzy​tu​lić.

Aleostat​niąrze​czą,któ​rejsięspo​dzie​wał,byłoto,żekie​dywej​dziedodomumat​-

ki,spo​tkatamMi​ran​dę.

–Mu​si​mypo​roz​ma​wiać–ob​wie​ścił.
–Kie​dyin​dziej–od​par​łala​ko​nicz​nieize​szłaposcho​dach.
Da​riusprzy​glą​dałsięzgro​bo​wąminą,jakmijafurt​kę,pod​cho​dzidosa​mo​cho​du,

wsia​dazakie​row​ni​cęiod​jeż​dża.

Na​wetnieobej​rza​łasięzasie​bie.
Tonie​waż​ne.Da​riusmusizniąpo​roz​ma​wiać.Nietyl​kootym,cousły​sza​łapod​-

czasjegodys​ku​sjizXan​de​remwszpi​ta​lu.

–Totakwy​glą​datwo​jaszkół​ka…

Andyćwi​czy​ławła​śnieprzedlu​strempoprzed​po​łu​dnio​wychza​ję​ciach.Za​sko​czo​-

naczy​jąśobec​no​ściąod​wró​ci​łasięgwał​tow​nieizo​ba​czy​łaTięBel​la​my,któ​rasta​ła
wdrzwiach.Wy​glą​da​łapięk​niewob​ci​słej,czar​nejsu​kien​ceiwpan​to​flachnadzie​-
się​cio​cen​ty​me​tro​wym ob​ca​sie. Co przy​po​mnia​ło Andy, że sama jest spo​co​na i roz​-
czo​chra​na,niemó​wiącotym,żeznacz​nieniż​szawba​let​kach.

Czyż​byTiatoprze​wi​dzia​ła?
Andyniemia​ławąt​pli​wo​ści,żetak.Chwy​ci​łaręcz​nik,bywy​trzećszy​jęira​mio​na.
–Tak,tomojestu​dio–od​par​ła.
Tiaro​zej​rza​łasięzpo​gar​dli​wąminą.
–Pew​niejesttoja​kiśspo​sób,byza​ro​bićnachleb…
– Pew​nie jest – po​wtó​rzy​ła po niej Andy z prze​ką​sem. – Co cię spro​wa​dza? Bo

chy​banieprzy​cho​dziszwce​lachto​wa​rzy​skich?

–Ra​czejnie,szcze​gól​niebio​rącpoduwa​gę,żeni​g​dysięnieprzy​jaź​ni​ły​śmy–Tia

na​wetniepró​bo​wa​łauda​wać.

Andyprzyj​rza​łajejsięzuwa​gą.
–Adla​cze​gotakbyło?Dla​cze​gotakbar​dzomnienie​na​wi​dzi​łaśodmo​men​tupo​-

zna​nia?

–Niebądźna​iw​na.
– Nie je​stem. – Andy po​krę​ci​ła gło​wą. – Na​praw​dę nie wiem, co ci zro​bi​łam, że

takmnieniecier​pisz.

TiaBel​la​myzmru​ży​łaoczy.
–Ist​nia​łaś!–wy​ce​dzi​ła.
Andywstrzy​ma​łaod​dech.
–Niero​zu​miem.
–Toja​sne.By​łaśtakanie​win​na,żenicniero​zu​mia​łaś.Żeje​stemodcie​biestar​-

sza,mamwyż​sząpo​zy​cjęwze​spo​leiżetojapo​win​namdo​staćgłów​nąrolęwGi​sel​-
leiwJe​zio​rzełabę​dzim,za​miastbyćje​dy​nietwo​jądu​bler​ką.

–Toniebyłamojade​cy​zja–za​pro​te​sto​wa​łaAndy.
Tiaprych​nę​łazpo​gar​dą.
– Och, wszy​scy ca​ły​mi mie​sią​ca​mi pia​li na twój te​mat. Sze​fo​wie ze​spo​łu, inne

dziew​czy​ny, pu​blicz​ność. Okrzyk​nę​li cię ko​lej​ną Fon​teyn. – Tia wy​dę​ła iro​nicz​nie
war​gi.–Cóżzaszko​da,żenieuda​łocisięza​słu​żyćnatęopi​nię.

–Niezwła​snejwiny.
–Czyżtoniesta​rajakświatwy​mów​kakaż​de​gonie​udacz​ni​ka,ja​kie​gonositazie​-

mia?–Tiazro​bi​łakil​kakro​kówwgłąbsali.

Andy przy​po​mnia​ła so​bie re​ak​cję Da​riu​sa, kie​dy sama na​zwa​ła się nie​udacz​ni​-

kiem.

– Nie po​nio​słam klę​ski. Do​sto​so​wa​łam je​dy​nie ka​rie​rę za​wo​do​wą do sy​tu​acji,

wja​kiejsięzna​la​złam–po​wie​dzia​łasta​now​czymto​nem.

Tiazro​bi​łaminęza​chwy​co​ne​gokota,któ​rydo​padłdomi​skiześmie​tan​ką.
–Oja​kiejsy​tu​acjimó​wisz?–spy​ta​ła.
Andywes​tchnę​łaziry​ta​cją.
–Niewiem,coturo​biszidla​cze​gotuprzy​szłaś,alezna​szejkrót​kiejroz​mo​wyja​-

snowy​ni​ka,żeniemamyso​bienicwię​cejdopo​wie​dze​nia.

–Bądźtakado​braimówzasie​bie–prych​nę​łaTia.–Jamamcimnó​stwodopo​-

wie​dze​nia.Popierw​szeżą​dam,że​byśod​mó​wi​ławy​stę​punakon​cer​cieor​ga​ni​zo​wa​-
nymprzezCa​the​ri​nęLa​ti​mer.

Andyza​mru​ga​łapo​wie​ka​mi.
–Skądwogó​leotymwiesz?
–Skąd?Bota idiot​kaza​dzwo​ni​ładomnie wczo​raj,pro​po​nu​jąc,że​by​śmy oprócz

wy​stę​pówsoloza​tań​czy​łyra​zemwfi​na​le.Aletojaje​stempri​ma​ba​le​ri​ną.Niewy​-
stę​pu​jęzbyletan​ce​recz​ka​mi.

–Za​po​mi​nasz,żetokon​certdo​bro​czyn​ny.
– Co nie ozna​cza, że po​win​ny w nim wy​stę​po​wać oso​by, któ​re same po​trze​bu​ją

do​bro​czyn​no​ści!

Sły​sząctenpod​łyko​men​tarz,Andybez​wied​nieza​ci​snę​łapię​ści.Topraw​da,żeze

wzglę​dunanie​spo​dzie​wa​neprzy​by​cieDa​riu​saniemia​łaszan​sydo​koń​czyćroz​mo​-
wyzCa​the​ri​neLa​ti​mer,alemu​sia​łaprzy​znać,żejejpo​mysł,byobieza​tań​czy​łyra​-
zem,jestnie​do​rzecz​ny.

–Po​roz​ma​wiamznią–od​par​ła.
–Niepo​roz​ma​wiaszznią,tyl​kopo​wiesz,żenieza​tań​czyszwogó​le–żach​nę​łasię

Tia.

–Adla​cze​gotakbar​dzocinatymza​le​ży?
Wcią​guostat​nie​goty​go​dniaAndypo​świę​ci​ławie​lecza​sunaprze​my​śle​nia.Szcze​-

gól​nie po in​tym​nym spo​tka​niu z Da​riu​sem i wy​pad​ku Xan​de​ra. Po​tra​fi​ła so​bie wy​-
obra​zićbóliroz​paczXan​de​ra,alewie​dzia​łarów​nież,żesko​rojestbra​tembliź​nia​-
kiem Da​riu​sa, to ma w so​bie wy​star​cza​ją​co dużo sił i de​ter​mi​na​cji, by wró​cić do
peł​nizdro​wia.

Takjakona,natyle,nailebyłotomoż​li​we,wy​le​czy​łasięzob​ra​żeń,któ​rychdo​-

zna​łaczte​rylatatemu.

Od​kądpo​zna​łaDa​riu​sa,anirazuniepo​trak​to​wałjejjakko​gośgor​sze​gozewzglę​-

dunarany,któ​reza​koń​czy​łyjejka​rie​ręwba​le​cie.Wręczprze​ciw​nie,mo​ty​wo​wałją
ido​war​to​ścio​wy​wałprzykaż​dejoka​zji.Na​le​ga​jąc,byza​tań​czy​łaznimpierw​sze​go
wie​czo​ru. Zmu​sza​jąc, by po​szła z nim na ban​kiet, na któ​rym po raz pierw​szy od
czte​rech lat po​ja​wi​ła się pu​blicz​nie. Ca​łu​jąc jej bli​zny w nie​dzie​lę i mó​wiąc, że to
śla​dypobi​twie,któ​rąsto​czy​łaiwy​gra​ła.Cobyłowpew​nymsen​siepraw​dą.Na​wet
je​śliniecze​kaichwspól​naprzy​szłość,Andyni​g​dynieprze​sta​niebyćmuwdzięcz​na
za to, że po​kła​da w niej wia​rę i za​chę​ca, by sta​wi​ła czo​ło de​mo​nom, stra​cho​wi
przedpo​raż​ką.

To wła​śnie wia​ra Da​riu​sa w jej siły przy​wró​ci​ła jej pew​ność sie​bie, uf​ność, że

możeznówza​tań​czyćprzedpu​blicz​no​ścią.Apo​nie​ważmatobyćza​le​d​wiedzie​się​-
cio​mi​nu​to​wywy​stęp,Andyuzna​ła,żejestwsta​niepo​do​łaćwy​zwa​niu.

Ipo​do​ła.
Bezoglą​da​niasięnaTię.
–Chy​bawiesz,żeza​wszemogęciza​ła​twićjesz​czeje​denwy​pa​dek.
Andyza​mar​ła,wstrzy​ma​łaod​dechizbla​dła.Spoj​rza​łanaTięznie​do​wie​rza​niem.
–Tojed​nakbyłatwo​jaspraw​ka–zdo​ła​ławkoń​cuwy​du​sićzsie​bie,zro​zu​miaw​szy,

żejed​nakmia​łara​cję.ŻeTiaBel​la​mypo​tra​fi​łazro​bićcośtakpod​łe​go.

–Oczy​wi​ście–po​wie​dzia​łaTiazeznu​dzo​nąminą.–Wprze​cią​guza​le​d​wiemie​sią​-

cato​biepo​wie​rzo​nogłów​nąrolę,ajazo​sta​łamtyl​kotwo​jądu​bler​ką.Atojapo​win​-

namdo​staćtęrolę.Ido​sta​łamją,gdytyl​kosięcie​biepo​zby​łam!–za​wo​ła​łatrium​-
fal​nie.–Te​razjaje​stempri​ma​ba​le​ri​ną,atyutknę​łaśwtejdziu​rze.–Mach​nę​łapo​-
gar​dli​wieręką.

–Prze​cieżmo​głaśmnieza​bić!Przezcie​biemu​sia​łamza​po​mniećoka​rie​rzeba​le​-

to​wej!–Andypo​czu​łamdło​ści,alewzię​łasięwgarść.–My​ślę,żenacie​biejużczas
–po​wie​dzia​łachłod​nymto​nem.

Jak moż​na po​stą​pić tak pod​le wo​bec in​nej oso​by? Jak Tia mo​gła świa​do​mie ze​-

pchnąćjązesce​ny,żebyza​jąćjejmiej​sce?Prze​cieżtoczy​stezło!

–Za​dzwo​niszdoCa​the​ri​neLa​ti​meripo​wia​do​miszją,żere​zy​gnu​jesz!–po​in​stru​-

owa​łająTia.

Czyż​by? Czy Andy po​zwo​li jej zmar​no​wać so​bie ży​cie po raz dru​gi? Czy zna​jo​-

mośćzDa​riu​semni​cze​gojejniena​uczy​ła?

–Wja​kimcelumia​ła​bytozro​bić?–za​py​tałostrymto​nemDa​rius,któ​rywła​śnie

sta​nąłwdrzwiach.–Czyktośmiwy​ja​śni,cotusiędzie​je?

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

Da​rius za​uwa​żył obcy sa​mo​chód przed szko​łą, a na​stęp​nie, kie​dy wcho​dził do

środ​ka,usły​szałpod​nie​sio​negło​sy.Ara​czejje​denpod​nie​sio​nygłosna​le​żą​cydoTii
Bel​la​my,idru​giopa​no​wa​ny–Mi​ran​dy.

Przy​glą​dałsięte​razobuko​bie​tom,za​uwa​ża​jącbla​dośćtwa​rzyMi​ran​dyiza​czer​-

wie​nio​ne z wście​kło​ści po​licz​ki Tii Bel​la​my. Ba​le​ri​na naj​wy​raź​niej do​ło​ży​ła wszel​-
kich sta​rań, by w jed​nej se​kun​dzie zmie​nić wy​raz twa​rzy. Rzu​ci​ła ostat​nie, nie​na​-
wist​nespoj​rze​nieMi​ran​dzie,poczymzer​k​nę​łanaDa​riu​sazku​szą​cymuśmie​chem.

–Nicważ​ne​go–po​wie​dzia​łanie​win​nymto​nem.–Spie​szęsięnapró​bę,więcpo​-

plot​ku​je​myso​biezAndyin​nymra​zem.Coro​bisz?–spy​ta​łaza​sko​czo​na,gdyDa​rius
chwy​ciłjązara​mię,po​wstrzy​mu​jącprzedwyj​ściemzsali.

–Mi​ran​do?
Andywes​tchnę​łazre​zy​gna​cjąipo​krę​ci​łagło​wą.
–Po​zwóljejwyjść.
–Napew​no?
–Tak–od​par​łasta​now​czo.
Da​riusprzezchwi​lęza​ci​snąłpal​cemoc​niejnara​mie​niuTiiBel​la​my.
–Ra​dzęcipo​waż​nie,że​byśni​g​dywię​cejtunieprzy​cho​dzi​łainiepsu​łakrwiMi​-

ran​dzie–po​wie​dział.

Tiapo​sła​łamunie​na​wist​nespoj​rze​nie,aleczu​jączde​cy​do​wa​nyuścisk,ski​nę​łapo​-

kor​niegło​wą.Da​riuspu​ściłjejra​mięipod​szedłdoMi​ran​dy,niezwa​ża​jącnagło​śne
trza​śnię​ciedrzwia​mi.

–Wszyst​kowpo​rząd​ku?–spy​tałide​li​kat​niepod​niósłjejpod​bró​dekpal​cem.
Czywszyst​kowpo​rząd​ku?Tiawła​śniepo​twier​dzi​łato,coza​wszepo​dej​rze​wa​ła:

żeświa​do​mieze​pchnę​łajązesce​ny.Cobyłoszo​ku​ją​ce,aleprzy​naj​mniejdo​wio​dło,
żeAndyni​cze​goso​bieniewy​obra​zi​ła.Naj​gor​szebyłoto,żeTiawy​ra​zi​łapo​waż​ną,
choćnie​coza​wo​alo​wa​nągroź​bę:żego​to​wajestskrzyw​dzićAndyporazdru​gi,je​śli
ta nie zre​zy​gnu​je z wy​stę​pu. Czy moż​na więc po​wie​dzieć, że wszyst​ko jest w po​-
rząd​ku?

Nie!
Drże​nie za​czę​ło się od ko​lan Andy, by po chwi​li ob​jąć całe jej cia​ło. Z tru​dem

utrzy​my​wa​łarów​no​wa​gę.Da​riuschwy​ciłjąwpa​sieipo​pro​wa​dziłdojed​nejzła​wek
sto​ją​cychpodścia​ną.Na​stęp​nieusiadłipo​sa​dziłjąso​bienako​la​nach.Aonawtym
mo​men​cie wy​buch​nę​ła pła​czem. Po​nie​waż wresz​cie do niej do​tar​ło, że wy​pa​dek,
któ​ryzni​we​czyłjejma​rze​nia,byłwy​ni​kiemświa​do​me​go,pod​łe​godzia​ła​niaTii.Po​-
nie​ważla​ta​mi,ile​kroćprze​la​ty​wa​łajejprzezgło​węmyśl,żektośmógłroz​myśl​nie
ze​pchnąćjązesce​ny,kwe​stio​no​wa​ławła​snezdro​wiepsy​chicz​ne.Po​nie​ważniepo​-
tra​fi​łajużza​prze​czać,żeza​ko​cha​łasiębezpa​mię​ciinie​odwo​łal​niewmęż​czyź​nie,
któ​ryni​g​dynieob​da​rzyjejuczu​ciem.Iktó​ry,cogor​sza,tulijąte​razwra​mio​nach.

Tosięmusiskoń​czyć.Choćpo​do​ba​łajejsięwi​zja,wktó​rejDa​riusza​bi​jawszyst​-

kiesmo​kista​ją​cenajejdro​dze,wie​dzia​łajuż,żejestdo​sta​tecz​niesil​na.Samapo​-
tra​fi​ławy​tłucjecodojed​ne​go.

Wzię​łagłę​bo​kiod​dechiotar​łałzy.
– Prze​pra​szam. Oba​wiam się, że za​re​ago​wa​łam prze​sad​nie – ob​wie​ści​ła to​nem

su​ge​ru​ją​cym,żewo​la​ła​byza​mknąćte​mat.

Bezre​zul​ta​tu.
–Chceszotympo​roz​ma​wiać?–spy​tałDa​riusła​god​nymto​nem.
Andyprzy​gry​zławar​gę,niewie​dząc,ilezdą​żyłusły​szećzjejroz​mo​wyzTiąoraz

ilechcia​ła​bymuwy​ja​wić.

–Coturo​bisz?–spy​ta​ła,roz​pacz​li​wieusi​łu​jącze​pchnąćroz​mo​węnainnetory.
–Chcia​łemcięzo​ba​czyć–od​parłzpo​wa​gą.
–Dla​cze​go?–zdzi​wi​łasię.
–Prze​stańzmie​niaćte​mat–żach​nąłsięDa​rius.–Wostat​niąnie​dzie​lęod​nio​słem

wra​że​nie, że nie je​ste​ście przy​ja​ciół​ka​mi, więc wy​tłu​macz mi, co Tia tu ro​bi​ła?
Idla​cze​gouzna​łazasto​sow​nedyk​to​waćci,żemaszniewy​stę​po​waćnakon​cer​cie
mat​ki?

–Tonicważ​ne​go–wy​du​si​łazsie​bieAndy,sta​ran​nieuni​ka​jącwzro​kuDa​riu​sa.
–Ow​szem,cośważ​ne​go,sko​rodo​pro​wa​dzi​łociędołez.Je​steśnaj​mniejpłacz​li​wą

ko​bie​tą,jakąznam.

Andydłu​goniepo​tra​fi​ławy​du​sićzsie​biesło​wa.
–Cie​szęsię,żetakuwa​żasz–wes​tchnę​ławkoń​cu.–Po​słu​chaj,wła​śnieskoń​czy​-

łamza​ję​ciailejesięzemniepot.We​zmęprysz​nicnagó​rze,prze​bio​ręsię,apo​tem
skoń​czy​myroz​mo​węprzyka​wie.

–Wolę,że​by​śmyzo​sta​litu​taj.
Spoj​rza​łananie​gopy​ta​ją​co.
–Poco?
–Mamtakąfan​ta​zję,żebyko​chaćsięztobątu​taj,wśródlu​ster–po​wie​działni​-

skimgło​semiprzy​tu​liłjąmoc​niej.

Andyza​mil​kła,niewie​dząc,cootymmy​śleć.
Da​riusmafan​ta​zjeero​tycz​neotym,jakupra​wia​jąseksmię​dzylu​stra​mi?Odkie​-

dy?Byłwtejsalityl​koraz,kie​dyza​pro​siłjąnaban​kietdo​bro​czyn​ny.Czyż​byfan​ta​-
zjo​wałoniejodtegocza​su?Jegopło​mien​nespoj​rze​niedo​wo​dzi​ło,żetopraw​da!

Andyzwil​ży​ławar​giję​zy​kiem.
–Tobrzmi…in​try​gu​ją​co.
–Na​praw​dę?
–Tak…
Po co za​prze​czać, sko​ro Da​rius pew​nie już za​uwa​żył, że stward​nia​ły jej sut​ki.

Trud​notegoniedo​strzecpodcie​niut​kimtry​ko​tem.

–Czytozna​czy,żemiwy​ba​czy​łaś?Niemaszjużpre​ten​sji,żenieza​dzwo​ni​łemod

nie​dzie​li?–spy​tał.

–Tozna​czy,żeza​sta​na​wiamsię,czyciwy​ba​czyć–od​par​łażar​to​bli​wymto​nem.
–Iodcze​gotoza​le​ży?
Andyod​chy​li​łanie​cogło​wę,bymócspoj​rzećmuwoczy.
–Odtego,czynieza​dzwo​ni​łeśdla​te​go,żeniechcia​łeś,czydla​te​go,żetakpo​sta​-

no​wi​łeś,choćwgłę​bidu​szychcia​łeś.

Chwi​lapraw​dy,po​my​ślałDa​rius,niebę​dącpew​nym,czyjestjużnaniągo​tów.Czy

kie​dy​kol​wiekbę​dziego​tów.

Przezdwa​dzie​ścialatbu​do​wałwo​kółsie​biemur,któ​rychro​niłgoprzedwszyst​-

kimiwszyst​ki​mi,pozabra​tembliź​nia​kiem.Przedwspo​mnie​niembóluzprze​szło​ści
iprzedchło​dem,jakiza​pa​no​wałmię​dzynimamat​ką.

Chło​dem,któ​rymu​siałomó​wićzMi​ran​dą,za​nimza​czniepo​szu​ki​waćod​po​wie​dzi

nainnepy​ta​nia.

–Cóż,możepo​win​ni​śmyjed​nakpójśćdocie​bienakawę–wes​tchnął,po​sta​wiłMi​-

ran​dęnanogiisamwstałzław​ki.

Andyniewie​dzia​ła,cosą​dzić.Przedchwi​ląDa​riusflir​to​wałzniąna​mięt​nie,ate​-

razza​cho​wu​jesięjak wtrak​cieroz​mówbiz​ne​so​wych. Prze​stra​szy​łasię,żemoże
goura​zi​ła,choćniewie​dzia​ła,wjakispo​sób.

–Zgo​da.–Ski​nę​łagło​wą.
Ra​zempo​szlidojejmiesz​ka​nia.
–Włączmu​zy​kę,ajawe​zmęprysz​nic–po​wie​dzia​ła,kie​dyjużwe​szlidośrod​ka,

poczymru​szy​ławkie​run​kuscho​dów.

–Mi​ran​do?
Od​wró​ci​łagło​wę.
–Chcia​łempo​wie​dzieć…ja…tozna​czy,my…–Po​trzą​snąłbez​rad​niegło​wą.–Je​-

steśje​dy​nąko​bie​tąnaświe​cie,przyktó​rejją​kamsięjakuczniak!

–Bio​rętozakom​ple​ment–uśmiech​nę​łasięAndy.
–Alenieotomicho​dzi.
–Po​roz​ma​wia​myzachwi​lę.Atym​cza​semmo​żeszsięczućjakusie​biewdomu–

po​wie​dzia​łacie​płoiwbie​głanascho​dy.

Da​riuswłą​czyłpierw​szyal​bum,jakiwpadłmuwręce.Zdjąłma​ry​nar​kęikra​wat,

poczymza​cząłkrą​żyćnie​spo​koj​niepomiesz​ka​niu.Zjed​nejstro​nypra​gnąłdo​łą​czyć
doMi​ran​dypodprysz​ni​cem,zdru​giejzaświe​dział,żenaj​pierwmu​sząomó​wićkil​ka
waż​nychspraw.Popierw​szechciałsiędo​wie​dzieć,jakibyłpraw​dzi​wycelwi​zy​tyTii
Bel​la​my. Po dru​gie pra​gnął wy​ja​śnić Mi​ran​dzie do koń​ca, co spra​wi​ło, że mię​dzy
nimamat​kąpa​nu​jątakozię​błesto​sun​ki,iwjakispo​sóbwpły​watonaXan​de​ra.

Cosięsta​niepóź​niej,trud​noprze​wi​dzieć.Da​riusjużwie​dział,żejestzbytza​an​-

ga​żo​wa​nyuczu​cio​wo,bymócomó​wićkwe​stięichewen​tu​al​nejwspól​nejprzy​szło​ści
zty​po​wądlasie​biechłod​nąlo​gi​ką.

–Jaksięmie​waXan​der?
Da​riu​satakbar​dzopo​chło​nę​łymy​śli,żenieza​uwa​żyłMi​ran​dy,któ​razdą​ży​łajuż

wziąćprysz​nicizejśćnadół.Wło​symia​ławil​got​ne,apo​licz​kilek​koza​ru​mie​nio​ne.
Mia​łanaso​bieob​ci​słąko​szul​kęidżin​sy.

Da​riusuśmiech​nąłsięlek​ko,wi​dząc,żeznówjestbosa.
–Nieprze​pa​daszzaobu​wiem,praw​da?
–Zbytwie​lelatspę​dzi​łamwba​let​kach–od​par​ławy​mi​ja​ją​co.–Zro​bićkawy?
–Jesz​czenie.
–Py​ta​łamoXan​de​ra.
–Jaktytoro​bisz?
Natwa​rzyAndyod​ma​lo​wa​łosięza​sko​cze​nie.
–Coro​bię?

–Wiesz,oczymaku​ratmy​ślę,iodrazudo​cie​raszdosed​na.
–Niemia​łamza​mia​ru…–Andyspoj​rza​łapy​ta​ją​co,do​strze​ga​jącbla​dośćjegopo​-

licz​ków i cie​nie pod ocza​mi. – Dziś przed po​łu​dniem, kie​dy roz​ma​wia​łam z two​ją
mat​ką,po​wie​dzia​łami,żeniebę​dziepro​ble​mówzjegopo​wro​temdozdro​wia.

–Je​ślicho​dziostłu​czo​neże​braizła​ma​nąnogę,toow​szem,niebę​dzie.–Da​rius

wes​tchnąłcięż​ko.–Nie​ste​ty,jakjużwiesz,Xan​dermateżranyemo​cjo​nal​ne,któ​re
nieza​go​jąsięrów​nieszyb​ko–skrzy​wiłsię.–Aleotympóź​niej.Naj​pierwchciał​bym
siędo​wie​dzieć,cze​gochcia​łataBel​la​myidla​cze​gotakcięwzbu​rzy​ła.

–Niewiem,czymamaciprze​ka​za​ła,żepo​sta​no​wi​łamza​tań​czyćnaor​ga​ni​zo​wa​-

nymprzezniąkon​cer​cie.

–Tak,prze​ka​za​ła–od​parłDa​riuszwy​raź​nąnutąapro​ba​tywgło​sie.–Alecze​ka​-

łem,ażsamamitopo​wiesz.Wiedz,żeje​stemzcie​biebar​dzodum​ny.

–Na​praw​dę?
–Ow​szem–uśmiech​nąłsię.–Dotegostop​nia,żepo​wie​dzia​łemjużmat​ceiChar​-

le​so​wi,żeusią​dęra​zemznimiwloży.

Andyza​drża​łazra​do​ścinasamąmyśl,żekie​dyznówza​tań​czypola​tachnasce​-

nie,Da​riusbę​dziewśródpu​blicz​no​ści.

–Tiachce,że​bymsięwy​co​fa​ła.
Da​riuspo​krę​ciłgło​wąziry​ta​cją.
–Aktodałjejpra​wootopro​sić?
–Niepro​si​ła.Za​żą​da​ła.–Andyspu​ści​ławzrok.
–Nieopo​wie​dzia​łaśmiwszyst​kie​go,praw​da?–spy​tałDa​riuszna​my​słem.
Andyztru​demwzię​łaod​dech.
–Usiądź,aopo​wiemciresz​tę–od​par​łazre​zy​gna​cjąwgło​sie.
Da​rius nie był pe​wien, czy ma ocho​tę usiąść, ale speł​nił proś​bę Mi​ran​dy. Sko​ro

tegopo​trze​bu​je,niebę​dziesięopie​rał.Usiadłwięcisłu​chał,za​ci​ska​jącco​razmoc​-
niejpię​ści,kie​dyAndyopo​wia​da​łamuotym,cona​praw​dęwy​da​rzy​łosięczte​rylata
temu.Jakjejwy​pa​dekotwarłTiiBel​la​mydro​gędoka​rie​ry.Iżete​razTiaza​gro​zi​ła
Andy,żezro​bijejpo​now​niekrzyw​dę,je​śliniewy​co​fasięzwy​stę​pu.

Trud​nobyłonieza​uwa​żyćgnie​wu,któ​ryod​ma​lo​wałsięnatwa​rzyDa​riu​sa,kie​dy

wy​ja​wi​łamu,żeTiaprzy​zna​łasiędoświa​do​me​goze​pchnię​ciajejzesce​ny.Akie​dy
do​wie​działsięopo​gróż​kach,wjegooczachpo​ja​wiłsięzło​wro​gibłysk.

Gdytyl​koAndyskoń​czy​łamó​wić,Da​riusgwał​tow​niewstał.
–Nieza​mie​rzamsięwy​co​fać–za​pew​ni​łagopo​spiesz​nie.
–Niepo​zwo​lił​bymnato–wy​ce​dziłprzezza​ci​śnię​tezęby.–Boże,kie​dyso​biepo​-

my​ślę,żemo​głacięza​bić…!–głosmuza​drżałzemo​cji.–Mu​siszpójśćztymnapo​-
li​cję.

–Icoimpo​wiem?Do​brzewiesz,żeniemamżad​nychdo​wo​dów.
–Czyniero​zu​miesz,żetako​bie​taniemasu​mie​nia,niemapo​czu​ciawiny,nieod​-

róż​niado​braodzła?–Da​riuszro​biłkrokwkie​run​kuAndyichwy​ciłjązaręce.–
Sko​robyławsta​nieskrzyw​dzićcięwimięwła​snycham​bi​cji,tomoż​li​we,żezro​bi​ła
topo​now​nie.Albozro​bi.Ibyćmożetymra​zemnietyl​koznisz​czyczy​jeśma​rze​nia,
aleko​gośza​bi​je!

Andy mu​sia​ła przy​znać Da​riu​so​wi ra​cję. Ko​bie​ta, z któ​rą dziś roz​ma​wia​ła, była

ab​so​lut​niepo​zba​wio​naskru​pu​łówizdol​nadokaż​dejpod​ło​ści,byletyl​koza​spo​ko​ić

cho​ream​bi​cje.

–Pój​dzie​myra​zem–za​pro​po​no​wałDa​rius.–Bądźpew​na,żeuwie​rząci,je​śliza​-

świad​czę,żegro​zi​łacidzi​siaj.Przy​naj​mniejwe​zwąjąnaprze​słu​cha​nie.

–Dla​cze​gochcesztodlamniezro​bić?
Znówna​de​szłachwi​lapraw​dy,po​my​ślałDa​rius.
Tyleżeniezdą​żyłjesz​czeopo​wie​dziećMi​ran​dzieowła​snychpro​ble​mach.Ajest

jejtowi​nien,za​nimwogó​lebędąmo​glipo​ru​szyćkwe​stięwspól​nejprzy​szło​ści.Nie​-
wy​klu​czo​ne,żeMi​ran​daniebę​dziechcia​łaza​da​waćsięzkimś,ktomatakskom​pli​-
ko​wa​neukła​dyro​dzin​ne.

Po​sta​no​wił,żejesz​czedotegowró​ci.Nara​ziebyłzbytzszo​ko​wa​nywy​zna​niem

Mi​ran​dy.Uświa​do​miłso​bie,jaknie​wie​lebra​ko​wa​ło,byni​g​dyjejniepo​znał.Bynie
miał szan​sy jej po​ca​ło​wać. Przy​tu​lić. Za​ko​chać się w niej… Bo przez te kil​ka dni,
kie​dy Da​rius roz​pacz​li​wie po​wstrzy​my​wał się przed za​dzwo​nie​niem do Mi​ran​dy,
zdałso​biespra​wę,żejąko​cha.Naj​bar​dziejnaświe​cie.Bar​dziejniżwła​sne​gobra​-
ta.Bar​dziejniżmat​kę.

–Mamocho​tęza​du​sićjąwła​sny​mirę​ka​mi–wy​ce​dziłprzezza​ci​śnię​tezęby.
–Dajspo​kój…Uło​ży​łamso​bieży​cieza​wo​do​wenanowo.Iko​chamjetaksamojak

po​przed​nie–mó​wiąctesło​wa,Andyzro​zu​mia​ła,żeaninajotęniemijasięzpraw​-
dą.Uwiel​bia​łato,coro​bi​ła.Ibyłaprze​ko​na​na,żektó​re​gośdniaod​kry​jenowąMar​-
gotFon​teynlubDar​ceyBus​sell.–Pozatymzro​zu​mia​łam,żeniemażad​ne​gopo​wo​-
du, że​bym nie tań​czy​ła. Nie zo​sta​nę już słyn​ną pri​ma​ba​le​ri​ną, ale mogę wy​stę​po​-
waćodcza​sudocza​su,takjaknakon​cer​cietwo​jejmat​ki.Oilektośmnieotopo​-
pro​si.

–Nieoba​wiajsię.Jużmat​kaotoza​dba!–ro​ze​śmiałsięDa​rius.
–Itomiwy​star​czy–stwier​dzi​łaAndy.
–Na​praw​dę?–Da​riusspoj​rzałnaniąba​daw​czo,wie​dząc,żesampra​gniewię​cej,

za​rów​nodlaniej,jakidlasie​bie.–Mi​ran​do,te​razczas,że​byśtyusia​dłaipo​słu​cha​-
ła,cojamamdopo​wie​dze​nia.

Nieod​ry​wa​jącodnie​gowzro​ku,Andypo​wo​lido​szładoka​na​pyiusia​dła.Za​uwa​-

ży​ła,żeDa​riusjestbar​dzozde​ner​wo​wa​ny.

– Co chcesz mi po​wie​dzieć? – spy​ta​ła ner​wo​wo. – Z pew​no​ścią nic gor​sze​go niż

to,cousły​sza​łeśodemnie.

–Byćmożecośznacz​niegor​sze​go–skrzy​wiłsięDa​rius.–Do​ty​czytomo​jejroz​-

mo​wyzXan​de​rem,któ​rejby​łaśświad​kiemwszpi​ta​lu.Aprzedewszyst​kimtegoby​-
dla​ka,mo​je​goojca.

Andymia​łaświa​do​mośćprzy​krychza​szło​ściwichro​dzi​nie.Wie​dzia​ła,żeLo​max

Ster​nebyłzłymoj​cemimę​żem,alepo​czu​łasięnie​coza​sko​czo​na,żeDa​riuschce
otymroz​ma​wiać.Spra​wiałnaniejwra​że​nieczło​wie​ka,któ​ryniedzie​lisiępro​ble​-
ma​mizezna​jo​my​mi.

–Wnie​dzie​lępo​sze​dłemzatwo​jąradąiskło​ni​łemXan​de​radoroz​mo​wy…–Po​-

krę​ciłgło​wązre​zy​gna​cją.–Chy​bajed​nakpo​wi​nie​nemza​cząćodpo​cząt​ku,anieod
koń​ca – wes​tchnął. – Ro​dzi​ce po​zna​li się na ja​kiejś kon​fe​ren​cji. On był pre​ze​sem
wła​snejfir​my,aonaasy​stent​kąjed​ne​gozuczest​ni​ków.Za​iskrzy​łomię​dzynimina​-
tych​miast i mie​li krót​ki, ty​go​dnio​wy ro​mans. Dwa mie​sią​ce póź​niej mat​ka mu​sia​ła
po​je​chaćdonie​goipo​wie​dzieć,żejestwcią​ży.Oj​ciecniepo​in​for​mo​wałjejwcze​-

śniej, że jest za​rę​czo​ny z cór​ką bli​skie​go part​ne​ra w in​te​re​sach, więc nie był za​-
chwy​co​ny.Za​pro​po​no​wał,żeza​pła​cizaabor​cję,alemat​kaod​mó​wi​ła.Wte​dychciał
dać jej pie​nią​dze w za​mian za mil​cze​nie. Przy​pusz​czam, że wów​czas miał jesz​cze
za​miar wziąć ślub z na​rze​czo​ną. Tyle że cią​ża, a szcze​gól​nie bliź​nia​cza, jest wi​-
docz​na–skrzy​wiłsięDa​rius.–Oj​ciecna​rze​czo​nejbyłdo​brymzna​jo​mymczło​wie​ka,
uktó​re​gomat​kapra​co​wa​łajakoasy​stent​ka.Resz​tymo​żeszsiędo​my​ślić.Nie​do​szły
teść prze​ko​nał się, ja​kie​go po​kro​ju męż​czy​zną jest Lo​max Ster​ne, jego cór​ka ze​-
rwa​łaza​rę​czy​ny,amójoj​ciecpo​sta​no​wiłjed​nakoże​nićsięzmat​ką.

Andy do​pie​ro te​raz za​uwa​ży​ła, że wstrzy​my​wa​ła od​dech. Wcią​gnę​ła po​wie​trze

głę​bo​kodopłuc.

–Bozro​zu​miał,żejąko​cha?–spy​ta​ła.
–Nie.Bochciałuczy​nićży​ciejejiichdzie​cipie​kłem.Zato,żejegopla​nyspa​li​ły

napa​new​ce.

Andypo​czu​łana​głyskurczżo​łąd​ka.
–Uda​łomusię?
– Och, tak. Był strasz​nym czło​wie​kiem. Za​nim mat​ka zro​zu​mia​ła, że po​peł​ni​ła

błąd,byłajużmę​żat​ką.Zbytprze​ra​żo​nąświa​do​mo​ścią,coLo​maxmożezro​bićdzie​-
ciomijejsa​mej,bygoopu​ścić.Conaj​gor​sze,je​stemfi​zycz​niebar​dzopo​dob​nydo
nie​go – do​dał po​nu​ro i wes​tchnął cięż​ko. – Tego wie​czo​ru, któ​re​go oj​ciec zgi​nął,
Xan​dertra​fiłporazko​lej​nydoszpi​ta​la.Miałzła​ma​nyoboj​czykiwstrzą​śnie​niemó​-
zgu,rze​ko​mopoupad​kuzko​nia.Mat​kazo​sta​łaprzynimnanoc.

Andypo​czu​ła,żedrę​twie​jąjejkoń​czy​ny.
–Chceszpo​wie​dzieć,żeXan​derwca​leniespadłzko​nia?
Da​riuspo​krę​ciłsmut​nogło​wą.
–Oj​ciecgoska​to​wał.Byćmoże,gdy​bykil​karazyzbiłimnie,mat​kaiXan​dernie

prze​ży​wa​li​bycią​glepie​kła.Ajazchę​ciąprzy​jął​bymnasie​bierazy,któ​respa​da​łyna
bra​ta.Nie​ste​ty,po​nie​ważby​łemtakpo​dob​nyfi​zycz​niedoojca,uwa​żał,żeprzy​po​-
mi​namgowewszyst​kim.Żeukształ​tu​jemnienawła​snąmo​dłę.

–Aleniezdo​łał–wtrą​ci​łaAndy.
–Niezdo​łał–przy​znałDa​riuszpo​nu​rąminą.–Cha​rak​terodzie​dzi​czy​łempomat​-

ce.Takjakonapo​tra​fiękon​tro​lo​waćemo​cjeiuda​waćprzedświa​temoso​bęchłod​ną
iopa​no​wa​ną.Tym​cza​semXan​derjestfi​zycz​niepo​dob​nydomat​ki,alecha​rak​ter…

–Spo​tka​łamXan​de​ratyl​kodwarazy,itodośćprze​lot​nie,aletowy​star​czy​ło,że​-

bymwie​dzia​ła,żeniejestokrut​nyiniemaskłon​no​ścidoprze​mo​cy.–Andyzmarsz​-
czy​łabrwi.Nie​moż​li​we,bycza​ru​ją​cybratDa​riu​sabyłta​kimpo​two​remjakjegooj​-
ciec.

– Masz ra​cję. Nie w tym pro​blem. Xan​der jest świę​cie prze​ko​na​ny, że wdał się

wojca.Ara​czejboisię,żesta​niesiękimśta​kim.

–Prze​cieżmo​żeszmutowy​per​swa​do​wać–po​wie​dzia​łaAndysta​now​czo.
– Dzię​ku​ję, że we mnie wie​rzysz. – Da​rius uśmiech​nął się lek​ko. – I za​pew​niam

cię,żedo​ło​żęwszel​kichsta​rań,bymutowy​per​swa​do​wać.

Andyspoj​rza​łananie​goner​wo​wo.
–Tonieko​niechi​sto​rii,praw​da?
Da​riuspo​ki​wałgło​wąizro​biłgro​bo​wąminę.
–Docza​su,ażXan​dernie​opatrz​niewy​ga​dałsięwostat​niąnie​dzie​lę,niezda​wa​-

łem so​bie spra​wy z cze​goś bar​dzo waż​ne​go. Przez te wszyst​kie lata za​rów​no on,
jak i mat​ka, byli prze​świad​cze​ni, że to ja ze​pchną​łem ojca ze scho​dów. A praw​da
jest taka, że sam się po​tknął, bo był kom​plet​nie pi​ja​ny. Choć mu​szę przy​znać, że
wie​lo​krot​niemia​łemocho​tęza​bićgozato,żekrzyw​dziłmat​kęiXan​de​ra–przy​znał
zpo​nu​rymwy​ra​zemtwa​rzy.–Za​wszejed​nakcośmniepo​wstrzy​my​wa​ło.

–Bonieje​steśtakijakoj​ciec–po​wie​dzia​łaAndyzprze​ko​na​niemwgło​sie.–Bo

nieje​steśskłon​nydoprze​mo​cy.

Da​riusspoj​rzałjejpro​stowoczyizo​ba​czyłwnichtyl​koszcze​rość.
–Cie​szęsię,żetakmy​ślisz–po​wie​działochry​płymgło​sem.
–Ni​g​dywtoniewąt​pi​łam.Topraw​da,żedzie​dzi​czy​mygenyporo​dzi​cach,alenie

tyl​koonesta​no​wiąotym,jacyje​ste​śmy.Spójrznamnie.Niktwmo​jejro​dzi​nieni​g​dy
niein​te​re​so​wałsięba​le​tem,ana​wettań​cem.Sio​strazo​sta​łaksię​go​wą!

–Sio​stra,któ​ramnienielubi.
–Nieznacię.CzyXan​derimat​kajużwie​dzą,jakbyłona​praw​dę?–spy​ta​łała​god​-

nymto​nem.

–Tak,roz​ma​wia​łemznimiwtymty​go​dniu.
–Aczypo​mo​głotozli​kwi​do​waćdy​stansmię​dzytobąamat​ką?
–Cóż,po​trze​bajesz​czecza​su.Nie​ste​ty,zbytje​ste​śmydosie​biepo​dob​ni.Obo​je

mamy skłon​ność do od​gra​dza​nia się emo​cjo​nal​nie od bli​skich. Mat​ka przez dwa​-
dzie​ścialatświa​do​mieniepy​ta​łamnieopraw​dę,po​nie​ważbałasięjąusły​szeć,co
zko​leispo​wo​do​wa​ło,żeod​da​li​li​śmysięodsie​bie.

–AcozXan​de​rem?Tona​praw​dębyłwy​pa​dek?
Da​riuswziąłgłę​bo​kiod​dech.
–Przy​naj​mniejtaktwier​dzi.
–Wie​rzyszmu?
–Wpew​nymstop​niu.–Da​riuspo​ki​wałgło​wą.–Praw​dęmó​wiąc,jużodpew​ne​go

cza​sunie​po​ko​jęsięonie​go,niewiemdla​cze​go.Bawisięnaca​łe​go,itolek​ko​myśl​-
nie,aoprócztegosie​dziwpra​cypodzie​sięćgo​dzindzien​nie.

–Po​dob​niejakty.
–Tak,po​dob​niejakja.–Da​riusuśmiech​nąłsięlek​ko.–Wiesz,za​wszeuwa​ża​łem,

żeXan​derijaje​ste​śmyso​biebli​scy,aleprzeztylelatniewie​dzia​łem,cosiędzie​je
wjegogło​wie.Żeboisięzo​staćta​kimpo​two​remjakoj​ciec.

–Po​trze​bu​jeko​goś,ktownie​gouwie​rzy.Nietyl​kocie​bieimat​ki.Tosięnieli​czy,

boobo​jeko​cha​ciegobez​wa​run​ko​wo.Xan​dermusizna​leźćko​gośspo​zaro​dzi​ny,kto
po​ko​chagoiuwie​rzywnie​go.

Da​riusspoj​rzałnaniązpo​dzi​wem.
–Skądmaszwso​bietylemą​dro​ści?–spy​tałpo​waż​nie.
Andy za​sta​no​wi​ła się. Wie​dzia​ła, że to nie mą​drość. Po pro​stu mó​wi​ła o czymś,

cze​godo​świad​czy​łanawła​snejskó​rze.Przezostat​nieczte​rylataKimiCo​linwspie​-
ra​lijązewszyst​kichsił.Aletodzię​kiDa​riu​so​wi,dzię​kitemu,żewie​rzyłwjejsiły,
zna​la​złaod​wa​gę,byznówza​tań​czyćprzedpu​blicz​no​ścią.Jużni​g​dyniebę​dzietak
do​brąba​let​ni​cąjakdaw​niej,ibę​dziemu​sia​ładużotre​no​waćprzezkil​kana​stęp​nych
ty​go​dni,bymócza​tań​czyćnasce​nie,alebezen​tu​zja​zmuDa​riu​saniezna​la​zła​bysił
iod​wa​gi,bytozro​bić.

Kie​dyopo​wia​dałjejoro​dzi​cach,okru​cień​stwieojca,trau​ma​tycz​nymdzie​ciń​stwie

ipro​ble​machzmat​ką,roz​bły​snąłwniejma​leń​kipło​my​czekna​dziei.

Na​dziei, że Da​rius opo​wie​dział jej to wszyst​ko, po​dzie​lił się z nią naj​bar​dziej

skry​ty​mita​jem​ni​ca​miniebezpo​wo​du…

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

– Skąd ta mina? Pew​nie się za​sta​na​wiasz, dla​cze​go obar​czam cię nie​przy​jem​ną

hi​sto​riąro​dzin​ną–po​wie​działDa​rius.

Andynietyl​kosięza​sta​na​wia​ła.Wgłę​bo​kichza​ka​mar​kachjejdu​szy,wktó​retak

daw​notemuze​pchnę​łama​rze​nia,po​ja​wi​łasięiskier​kana​dziei.

– Praw​dę mó​wiąc, oba​wia​łam się, że po​twier​dzisz słu​chy o two​ich dziw​nych

upodo​ba​niach do uży​wa​nia pej​cza w sy​pial​ni – po​wie​dzia​ła, si​ląc się na po​waż​ny
ton.

–Cota​kie​go?–spy​tałDa​riusznie​do​wie​rza​niem.
Andyzro​bi​łanie​win​nąminę.
–Twier​dzisz,żetonie​praw​da?
–Oczy​wi​ście,żenie​praw​da!Przy​znaj,żar​tu​jeszzemnie?–ode​tchnąłzulgą,wi​-

dzącroz​ba​wie​nienatwa​rzyMi​ran​dy.–Do​sko​na​lewiesz,żetotyl​koplot​kiroz​po​-
wszech​nia​neprzezbru​kow​ce.

Andyprzy​tak​nę​ła,szczę​śli​wa,żezjegotwa​rzyzni​kłona​pię​cie.
–Jestcośjesz​cze,cze​goje​stemcie​ka​wa–po​wie​dzia​ła,wsta​jącpo​wo​li,alewciąż

pa​trzącDa​riu​so​wipro​stowoczy.–Czymaszocho​tęzejśćnadółispeł​nićma​rze​nie
otym,byko​chaćsięzemnąwśródlu​ster?

–Co…?–Da​riu​so​wiwręczod​ję​łomowę.
Mi​ran​dapo​de​szładonie​gopo​wo​li,ko​ły​szączmy​sło​wobio​dra​mi.
–Po​wie​dzia​łamjużwcze​śniej,żetobrzmiin​try​gu​ją​co–przy​po​mnia​ła.
–Fak​tycz​nie.–Da​riuspo​my​ślał,żeMi​ran​danieprze​sta​jegoza​ska​ki​wać.
Wła​śnieopo​wie​działjejkosz​mar​nąhi​sto​rięro​dzin​ną,aona,za​miastuciecprze​ra​-

żo​na,cowca​lenieby​ło​bydziw​ne,zbłysz​czą​cy​miocza​miprzy​po​mi​namujegowła​-
snąfan​ta​zjęero​tycz​ną.

Nachwi​lęza​mknąłoczy.
–Czypo​wie​dzia​łemcijuż,żeje​steśwy​jąt​ko​wocu​dow​nąoso​bą?
Napo​licz​kachMi​ran​dypo​ja​wiłsięlek​kiru​mie​niec.
–Nie,jesz​czenie–od​par​łaci​cho.
Da​riuschwy​ciłjązabio​draiprzy​cią​gnąłdosie​bie.
–Pew​niedla​te​go,żesło​wo„cu​dow​na”wnaj​mniej​szymstop​niunieod​zwier​cie​dla

tego,comy​ślęoto​bieiczu​jędocie​bie.Bodzię​kito​biezdo​ła​łemsięwresz​ciezmie​-
rzyćzde​mo​na​miprze​szło​ści.Imamna​dzie​ję,żezcza​semudamisięza​sy​paćprze​-
paśćmię​dzymnąamat​ką.Awszyst​koto,po​nie​waż…–Da​riusprze​rwał,booka​za​ło
się,żewy​mó​wie​nietychsłówjesttrud​niej​sze,niżprzy​pusz​czał.

ChoćMi​ran​daza​słu​gi​wa​łanato,byjewy​po​wie​dział.Itonieraziniedwa.Tyle

razy,iletyl​komunatopo​zwo​li.

Wziąłgłę​bo​kiod​dech.
–Wiem,żeniezna​mysiędłu​go.Żedlacie​bietojesz​czezawcze​śnie.Żeabymóc

ocze​ki​waćcze​go​kol​wiekztwo​jejstro​ny,naj​pierwmu​szęzbu​rzyćmuremo​cjo​nal​ny,

któ​rywy​bu​do​wa​łemwo​kółsie​bie.Że…

–Da​rius,czymógł​byśwresz​cieprzejśćdorze​czy?
Po​ki​wałszyb​kogło​wą.
–Cho​dzioto,żeza​ko​cha​łemsięwto​bie.Bez​wa​run​ko​wo.Głę​bo​ko.Naza​wsze–

po​wie​dział gło​sem wy​ra​ża​ją​cym ab​so​lut​ną pew​ność. – Zro​zu​mia​łem, że na​le​żę do
cie​bie. I wiesz co? Na​wet mi to pa​su​je – do​dał z lek​kim zdzi​wie​niem. – Po raz
pierw​szyczu​jęsięspeł​nio​ny.Wiem,cze​gochcęizkimpra​gnębyćdokoń​caży​cia.
Ale…

–Da​rius…
– Mu​sia​łem naj​pierw opo​wie​dzieć ci o mo​jej ro​dzi​nie, a w szcze​gól​no​ści o ojcu,

po​nie​ważchcę,że​byświe​dzia​ła,żeniemamprzedtobążad​nychta​jem​nic…

–Da​rius,pro​szę…
–Po​nie​ważcięko​cham.Bar​dziej,niżprzy​pusz​cza​łem,żemoż​nako​chać.I…
–Da​rius!–Andyprze​rwa​łamulek​koobu​rzo​na,żeniedo​pusz​czajejdogło​su,ale

przedewszyst​kimnie​skoń​cze​nieszczę​śli​wa.

Da​riusjąko​cha.
Na​praw​dęjąko​cha!
A nie ma wąt​pli​wo​ści, że kie​dy Da​rius Ster​ne ko​goś ko​cha, to ca​łym sobą. Każ​-

dymskraw​kiemcia​łaikaż​dymza​ka​mar​kiemdu​szy.

–Jateżcięko​cham–za​wo​ła​łara​do​śnie.–Aje​śliuwa​żasz,żetwo​jaro​dzi​najest

nie​co sza​lo​na, po​wi​nie​neś spę​dzić tro​chę cza​su w to​wa​rzy​stwie mo​jej sio​stry i jej
męża. Za​cznę od tego, że ko​lek​cjo​nu​ją sta​re lu​stra i mają ich mnó​stwo w domu,
a każ​dy week​end spę​dza​ją, włó​cząc się po ba​za​rach, pchlich tar​gach i wy​prze​da​-
żach ga​ra​żo​wych. Kim jest chy​ba naj​gor​szą ku​char​ką na świe​cie, a je​śli cho​dzi
oCo​li​na,to…

–Ko​chaszmnie?Na​praw​dę?–spy​tałDa​riusnie​do​wie​rza​ją​co.
– Tak, bar​dzo cię ko​cham! Ko​cham cię, ko​cham, ko​cham… – po​wta​rza​ła, na​wet

kie​dypo​ło​ży​łamuobiedło​nienara​mio​nachiwspię​łasięnapal​ce,bygopo​ca​ło​wać.

Byłtopo​ca​łu​nekna​mięt​nyiogni​sty,aleinnyniżte,któ​redzie​li​liwcze​śniej.Po​nie​-

ważniebyłownimjużnie​pew​no​ściifru​stra​cji,azatopeł​nauf​nośćimi​łość.

–Mi​ran​do,czywyj​dzieszzamnie?–spy​tałDa​riusdużopóź​niej,kie​dyle​że​liwtu​-

le​niwsie​bienaka​na​pie.

Za​sko​czo​naAndypod​nio​słagło​wę.
–Na​praw​dęchceszsięzemnąoże​nić?–spy​ta​ła.
Da​riusro​ze​śmiałsięser​decz​nie.
–Uwa​żasz,żemógł​bymniebraćtegopoduwa​gę?
–Cóż…Wiesz…
–Chy​baniemy​śla​łaś,żepo​zwo​lę,byśza​bra​łamniedosalićwi​czeń,uwio​dłaiwy​-

ko​rzy​sta​ła,apo​temzo​sta​wi​ła?

–Hm.Sko​rojużmó​wi​myouwie​dze​niu…
Da​riusuj​rzałskrę​po​wa​niewjejzie​lo​nychoczachiru​mie​niecnapo​licz​kach.
–Czyż​byś…Tomoż​li​we,żeje​steś…?–wy​ją​kał.
–Dzie​wi​cą…?Tak.–Wtu​li​łatwarzwpierśDa​riu​sa.–Za​mie​rza​łamcitopo​wie​-

dzieć.

–Mamna​dzie​ję!
–Ota​kichrze​czachniemówisięfa​ce​to​wi,któ​rychce…chcetyl​ko…
–Ro​zu​miem–za​mru​czałDa​riuspodno​sem,cał​ko​wi​cieza​sko​czo​ny,aleiza​chwy​-

co​ny fak​tem, że jego na​rze​czo​na jest dzie​wi​cą. Choć jesz​cze nie po​wi​nien my​śleć
oniejjakoona​rze​czo​nej,boprze​cieżnieod​po​wie​dzia​łanajegooświad​czy​ny.

Zsu​nąłsięnapod​ło​gę,ukląkłprzedMi​ran​dąizuro​czy​stąminąchwy​ciłjązadło​-

nie.

–Mi​ran​do,czyuczy​niszmitenza​szczytizo​sta​nieszmojążoną?–spy​tałpo​waż​-

nymgło​sem.–Czywyj​dzieszzamnie,bę​dzieszumo​je​gobokudokoń​caży​ciaiuro​-
dziszmidzie​ci?

– Oczy​wi​ście, że wyj​dę za cie​bie – od​par​ła wzru​szo​na Andy i rzu​ci​ła mu się na

szy​ję,prze​wra​ca​jącgonapod​ło​gę.

Za​pa​dłaci​sza,prze​ry​wa​natyl​koszep​ta​mi,ra​do​sny​miwes​tchnie​nia​miiod​gło​sa​mi

roz​ko​szy.

EPILOG

–Niemartwsię,je​stempew​na,żeAndypo​ra​dziso​biedo​sko​na​le.–Kimchwy​ci​ła

Da​riu​sa za obie dło​nie i ści​snę​ła je moc​no. Sie​dzie​li w loży te​atral​nej i spo​glą​da​li
wna​pię​ciunasce​nę,cze​ka​jąc,ażpo​ka​żesięnaniejMi​ran​daiwy​ko​nata​niecOdet​-
tyzJe​zio​rałabę​dzie​go.–Niezdą​ży​łamcijesz​czepo​wie​dzieć,aletotwo​jaza​słu​ga.
Andyniezde​cy​do​wa​ła​bysięnawy​stęp,gdy​bynietwo​jeuczu​ciaitwo​jawia​rawnią
–do​da​łaszep​tem.–Mo​żeszli​czyćnamojądo​zgon​nąwdzięcz​ność.

Wcią​guostat​nichtrzechty​go​dniDa​riusiKimza​przy​jaź​ni​lisięser​decz​nie,głów​-

niedla​te​go,żeobo​jetakbar​dzoko​cha​liMi​ran​dę.Byłytodo​tych​czastrzynaj​szczę​-
śliw​sze ty​go​dnie w ży​ciu Da​riu​sa, wy​peł​nio​ne życz​li​wo​ścią i bli​sko​ścią. Za​uwa​żał
wy​raź​nie,jakkaż​de​godniaumac​nia​łysięjegomi​łośćdoMi​ran​dy,nie​skoń​czo​nepo​-
dziwiduma.

Po​dziw,bozna​la​złaod​wa​gę,bypójśćznimnapo​li​cjęwspra​wieTiiBel​la​my.Pri​-

ma​ba​le​ri​napo​cząt​ko​wosta​now​czoza​prze​cza​ła.Wkoń​cujed​nakzła​ma​łasięiprzy​-
zna​ładowiny,kie​dyjąpo​in​for​mo​wa​no,żekil​kain​nychosóbrów​nieżzgło​si​łopo​dob​-
neza​rzu​ty.Praw​dęmó​wiąc,oso​bytewy​szu​kałDa​riuswtrak​ciewła​sne​gośledz​twa
ina​mó​wiłje,byprze​rwa​łymil​cze​nie.Wre​zul​ta​ciekie​row​nic​twoze​spo​łuba​le​to​we​-
gopo​sta​no​wi​łoza​wie​sićwy​stę​pyTiiBel​la​mydocza​suza​koń​cze​niaśledz​twa.

Duma,boznie​sły​cha​nąwy​trwa​ło​ściąćwi​czy​ładodzi​siej​sze​gowy​stę​pu,coprze​-

cieżniebyłoła​twepoczte​rechla​tachprze​rwyiwy​ma​ga​łoogrom​ne​gowy​sił​ku.Po​-
wie​dzia​ła,żenierobitegowy​łącz​niedlasie​bie,aleidlanie​go,po​nie​ważuwie​rzył
wnią,kie​dyonasamatra​ci​łareszt​kina​dziei.

Da​riuszda​wałso​biespra​wę,żetodzię​kinie​muMi​ran​dazdo​by​łasięnaod​wa​gę,

by po la​tach za​tań​czyć przed pu​blicz​no​ścią. Nic więc dziw​ne​go, że te​raz jest tak
bar​dzozde​ner​wo​wa​ny.Dotegostop​nia,żeczu​jemdło​ści.

–Bę​dziedo​brze,bra​cisz​ku.–Xan​derpo​kle​pałgopora​mie​niu.Niedo​szedłjesz​-

czewpeł​nidosie​bieiwciążbyłwgip​sie,alezdo​łałprzy​kuś​ty​kaćdote​atruoku​-
lach.–Zo​ba​czysz,Andypo​ra​dziso​biekon​cer​to​wo–za​pew​nił.

Wlożyzna​la​złasięcałanaj​bliż​szaro​dzi​na:Xan​der,KimiCo​lin,Ca​the​ri​neiChar​-

les.Tak,sta​lisięro​dzi​ną.Po​łą​czo​nąwiel​kąmi​ło​ściąDa​riu​saiMi​ran​dy,któ​rapo​głę​-
bia​łasięzkaż​dymdniem,zkaż​dąchwi​lą.

–Za​czy​nasię–wy​szep​tałXan​der,wi​dząc,żeświa​tłaga​sną.
Gwarwi​dzówucichł.

Gdy kur​ty​na za​czę​ła się uno​sić, ser​ce Andy za​bi​ło jak osza​la​łe. Sta​ła na środ​ku

sce​ny,wsłu​chu​jącsięwpierw​szetak​tymu​zy​ki.Ido​słow​nieza​mar​ła,kie​dyuj​rza​ła
mo​rzeludz​kichgłów.Mia​ławra​że​nie,żeniezdo​ławy​ko​naćanijed​ne​goru​chu.Po​-
czu​łauciskwżo​łąd​kuibrzę​cze​niewuszach.Chy​baniepo​do​ła…

Alewte​dypod​nio​sławzroknalożę,wktó​rej,jakwie​dzia​ła,sie​dziDa​riuszro​dzi​-

ną. I na​gle po​czu​ła, że ogar​nia ją ab​so​lut​ny spo​kój, bo do​strze​gła jego spoj​rze​nie

peł​nemi​ło​ści.

Mi​ło​ściidumy.
Tejsa​mejmi​ło​ściidumy,któ​rąDa​riusuj​rzałwoczachMi​ran​dy,kie​dywy​pro​sto​-

wa​łasięiza​czę​łatań​czyć.Dlanie​go.Tyl​kodlanie​go.Byłasub​tel​nymbia​łymła​bę​-
dziem,uno​szą​cymsięzgra​cjąnadsce​ną.

JegoMi​ran​dą…

Ty​tułory​gi​na​łu:TheRe​demp​tionofDa​riusSter​ne
Pierw​szewy​da​nie:Har​le​qu​inMills&BoonLi​mi​ted,2015
Re​dak​torse​rii:Ma​rze​naCie​śla
Opra​co​wa​niere​dak​cyj​ne:Ma​rze​naCie​śla
Ko​rek​ta:AnnaJa​błoń​ska

©2015byCa​ro​leMor​ti​mer
©forthePo​lishedi​tionbyHar​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.,War​sza​wa2016

Wszyst​kie pra​wa za​strze​żo​ne, łącz​nie z pra​wem re​pro​duk​cji czę​ści lub ca​ło​ści dzie​ła w ja​kiej​kol​wiek for​-
mie.
Wy​da​nieni​niej​szezo​sta​łoopu​bli​ko​wa​newpo​ro​zu​mie​niuzHar​le​qu​inBo​oksS.A.
Wszyst​kie po​sta​cie w tej książ​ce są fik​cyj​ne. Ja​kie​kol​wiek po​do​bień​stwo do osób rze​czy​wi​stych – ży​wych
iumar​łych–jestcał​ko​wi​cieprzy​pad​ko​we.
Har​le​qu​iniHar​le​qu​inŚwia​to​weŻy​ciesąza​strze​żo​ny​mizna​ka​mina​le​żą​cy​midoHar​le​qu​inEn​ter​pri​sesLi​-
mi​tedizo​sta​łyuży​tenajegoli​cen​cji.
Har​per​Col​lins Pol​ska jest za​strze​żo​nym zna​kiem na​le​żą​cym do Har​per​Col​lins Pu​bli​shers, LLC. Na​zwa
iznakniemogąbyćwy​ko​rzy​sta​nebezzgo​dywła​ści​cie​la.
Ilu​stra​cjanaokład​cewy​ko​rzy​sta​nazazgo​dąHar​le​qu​inBo​oksS.A.
Wszyst​kiepra​waza​strze​żo​ne.

Har​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.
02-516War​sza​wa,ul.Sta​ro​ściń​ska1B,lo​kal24-25

www.har​le​qu​in.pl

ISBN978-83-276-2232-7

Kon​wer​sjadofor​ma​tuMOBI:
Le​gi​miSp.zo.o.

Spistreści

Stronatytułowa
Rozdziałpierwszy
Rozdziałdrugi
Rozdziałtrzeci
Rozdziałczwarty
Rozdziałpiąty
Rozdziałszósty
Rozdziałsiódmy
Rozdziałósmy
Rozdziałdziewiąty
Rozdziałdziesiąty
Epilog
Stronaredakcyjna