JennieLucas

NocwMonako

Tłu​ma​cze​nie:

Ali​naPat​kow​ska

ROZDZIAŁPIERWSZY

–Po​win​namcięzmiej​scawy​rzu​cić,La​ney–stwier​dzi​łapo​nu​-

roMimiduPles​sis,hra​bi​nadeFo​ur​cil.–Mnó​stwolu​dzichcia​ło​-
bymiećtwo​jąpra​cęiniktznichniemożebyćgłup​szyodcie​-
bie.

–Prze​pra​szam.–La​neyMayHen​ryzełza​miwoczachpa​trzy​-

łanawi​szą​cenaopar​ciukrze​słabia​łefu​tropra​co​daw​czy​ni,któ​-
re wła​śnie ob​la​ła go​rą​cą kawą. Po​chy​li​ła się i de​spe​rac​ko pró​-
bo​wa​ła wy​czy​ścić pla​mę skra​jem ba​weł​nia​nej ko​szu​li. – To nie
było…

– To nie było co? – Pięk​na, uro​dzo​na w Ame​ry​ce hra​bi​na

o chłod​nej uro​dzie, czte​ro​krot​na roz​wód​ka, przy​mru​ży​ła per​-
fek​cyj​niepo​ma​lo​wa​nepo​wie​ki.–Cotypró​bu​jeszpo​wie​dzieć?

To nie była moja wina. La​ney jed​nak nie do​koń​czy​ła zda​nia,

tyl​ko wzię​ła głę​bo​ki od​dech. Nie było sen​su mó​wić pra​co​daw​-
czy​ni,żejejprzy​ja​ciół​kace​lo​wopod​sta​wi​łaLa​neynogę,gdyta
nio​sła go​rą​cą kawę. Mimi du Ples​sis do​sko​na​le wszyst​ko wi​-
dzia​ła i za​śmie​wa​ła się ra​zem z Ara​min​tą, gdy La​ney po​tknę​ła
sięiupa​dłanaluk​su​so​wydy​wan.Dlanichobubyłtotyl​kodo​-
sko​na​łyżart,do​pó​kisięnieoka​za​ło,żekawawy​la​łasięfu​tro.

–Nowięc?–znie​cier​pli​wi​łasiępra​co​daw​czy​ni.–Cze​kam.
La​neyspu​ści​ławzrok.
–Prze​pra​szam,panihra​bi​no.
Mimi du Ples​sis spoj​rza​ła na przy​ja​ciół​kę. Ara​min​ta, od stóp

do głów ubra​na w rze​czy Do​lce & Gab​ba​na, sta​ła po dru​giej
stro​niebia​łejskó​rza​nejsofyipa​li​łapa​pie​ro​sa.

–Onajestgłu​pia,praw​da?
–Bar​dzogłu​pia–zgo​dzi​łasięAra​min​ta,wy​pusz​cza​jączgrab​-

nekół​kodymu.

–Takcięż​kote​razzna​leźćdo​brąsłuż​bę.
La​neyprzy​gry​zławar​gę,wbi​ja​jącwzrokwbia​łydy​wan.Pra​-

co​wa​ła tu od dwóch lat. Do jej obo​wiąz​ków na​le​ża​ło dba​nie

ogar​de​ro​bęMimiduPles​sis,pro​wa​dze​niejejka​len​da​rzato​wa​-
rzy​skie​goiza​ła​twia​nieroz​ma​itychdrob​nychspraw,szyb​kojed​-
nak zro​zu​mia​ła, dla​cze​go tak do​brze jej pła​co​no. Mu​sia​ła być
dys​po​zy​cyj​na w dzień i w nocy, czę​sto pra​co​wa​ła dwa​dzie​ścia
czte​rygo​dzi​nynadobęidotegoprzezcałyczasmu​sia​łazno​sić
zło​śli​wo​ści pra​co​daw​czy​ni. Każ​de​go dnia w cią​gu tych dwóch
latma​rzy​ła,byrzu​cićtępra​cęiwró​cićdoNo​we​goOr​le​anu,ale
nie mo​gła tego zro​bić. Jej ro​dzi​na de​spe​rac​ko po​trze​bo​wa​ła
pie​nię​dzy,aLa​neyko​cha​łaswo​jąro​dzi​nę.

– Za​bie​raj to fu​tro i wy​noś się stąd. Nie mogę już na cie​bie

pa​trzeć. Za​nieś je do czysz​cze​nia i niech Bóg cię ma w swo​jej
opie​ce,je​śliniebę​dziego​to​weprzedwie​czor​nymba​lem.–Hra​-
bi​na znów spoj​rza​ła na przy​ja​ciół​kę i wró​ci​ła do wcze​śniej​szej
roz​mo​wy.–Wy​da​jemisię,żeKas​siusBlackdziśwresz​ciewy​ko​-
naja​kiśruch.

–Taksą​dzisz?
Hra​bi​na uśmiech​nę​ła się jak za​do​wo​lo​ny z sie​bie per​ski kot

nadzło​tąmi​secz​kąpeł​nąnaj​lep​szejśmie​tan​ki.

–Stra​ciłjużmi​lio​nyeuronaano​ni​mo​wepo​życz​kidlamo​je​go

sze​fa. Wszyst​ko wska​zu​je na to, że Ku​znie​cow zban​kru​tu​je
przedupły​wemroku.Po​wie​dzia​łamwkoń​cuKas​siu​so​wi,żeje​-
śli chce, że​bym zwró​ci​ła na nie​go uwa​gę, to niech prze​sta​nie
wy​rzu​caćpie​nią​dzeipopro​stugdzieśmnieza​pro​si.

–Icoonnato?
–Nieza​prze​czył.
–Awięcbę​dziecito​wa​rzy​szyłnabalu?
– Nie​zu​peł​nie. – Hra​bi​na wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. – Ale by​łam

jużzmę​czo​nacze​ka​niem,ażsięzde​kla​ru​je.Toja​sne,żejestwe
mnie sza​leń​czo za​ko​cha​ny, a ja je​stem go​to​wa na ko​lej​ne mał​-
żeń​stwo.

–Mał​żeń​stwo?
–Dla​cze​gonie?
Ara​min​tawy​dę​łausta.
–Mojadro​ga,topraw​da,żeKas​siusBlackjestnie​przy​zwo​icie

bo​ga​ty i pie​kiel​nie przy​stoj​ny, ale kim on wła​ści​wie jest? Skąd
po​cho​dzi?Kimjestjegoro​dzi​na?Nikttegoniewie.

– A kogo to ob​cho​dzi? – Mimi du Ples​sis, któ​ra lu​bi​ła się

chwa​lić, że może prze​śle​dzić hi​sto​rię swo​jej ro​dzi​ny nie tyl​ko
do cza​sów May​flo​we​ra, ale aż do Ka​ro​la Wiel​kie​go, wzru​szy​ła
ra​mio​na​mi. – Mam już po​wy​żej uszu ary​sto​kra​tów bez gro​sza
przy du​szy. Mój ostat​ni mąż, hra​bia, wy​czy​ścił mnie do zera.
Oczy​wi​ściedałmity​tuł,aleporoz​wo​dziemu​sia​łamiśćdopra​-
cy.Jadopra​cy!–Wzdry​gnę​łasię.–Alekie​dyzo​sta​nężonąKas​-
siu​saBlac​ka,jużdokoń​caży​cianiebędęsięmu​sia​łaonicmar​-
twić.Onzaj​mu​jedzie​sią​temiej​scenali​ścienaj​bo​gat​szychlu​dzi
naświe​cie.

Przy​ja​ciół​kazwdzię​kiemwy​pu​ści​łana​stęp​nekół​kodymu.
–Jużdzie​wią​te.Bar​dzodużoza​ro​biłnain​we​sty​cjachwnie​ru​-

cho​mo​ści.

– Jesz​cze le​piej. Wiem, że o pół​no​cy ze​chce mnie po​ca​ło​wać

iniemogęsięjużdo​cze​kać.Odrazuwi​dać,żejegożonabę​dzie
bar​dzoza​do​wo​lo​nawłóż​ku…–Skrzy​wi​łasię,pa​trzącnaLa​ney,
któ​ra nie​pew​nie za​trzy​ma​ła się przy so​fie z cięż​kim fu​trem
wra​mio​nach.–Cotytujesz​czero​bisz?

–Bar​dzopa​niąprze​pra​szam,alepo​trzeb​namipanikar​takre​-

dy​to​wa.

–Mamcidaćmojąkar​tę?Chy​bażar​tu​jesz?Samazatoza​płać

iprzy​nieśnamjesz​czekawy.Po​śpieszsię,idiot​ko.

Przy​tło​czo​na cię​ża​rem fu​tra La​ney zje​cha​ła win​dą na dół,

prze​mie​rzy​ła hol ele​ganc​kie​go Hôtel de Ca​ril​lon i wy​szła na
naj​droż​szą uli​cę Mo​na​ko z wi​do​kiem na Mo​rze Śród​ziem​ne
isłyn​neka​sy​nowMon​teCar​lo.Por​tierprzydrzwiachuśmiech​-
nąłsiędoniej.

–Çava,La​ney?
–Çava,Ja​cqu​es–od​po​wie​dzia​ła,zdo​by​wa​jącsięnauśmiech,

choćser​cemia​łarów​niecięż​kie,jakoło​wia​nechmu​ryza​snu​wa​-
ją​cenie​bo.

Pomo​krejuli​cyśmi​ga​łymo​krespor​to​wesa​mo​cho​dy.Prze​mo​-

cze​nitu​ry​ścizbi​ja​lisięwgrup​kinachod​ni​kach.Wkoń​cugrud​-
niapo​po​łu​dniabyłykrót​kie,awie​czo​rydłu​gie,aledzię​kitemu
syl​we​steriNowyRoksta​wa​łysięjesz​czeprzy​jem​niej​sze.Bo​ga​-
ci lu​dzie, a zwłasz​cza ci, któ​rzy po​sia​da​li jach​ty, przy​by​wa​li
wte​dy do Mo​na​ko na wy​staw​ne przy​ję​cia, od​wie​dza​li bu​ti​ki
isłyn​nere​stau​ra​cje.

W każ​dym ra​zie prze​sta​ło już pa​dać, po​cie​szy​ła się La​ney.

Oba​wia​łasię,byfu​troniezmo​kło,apozatymwy​bie​głazho​te​lu
w ta​kim po​śpie​chu, że nie zdą​ży​ła na​rzu​cić płasz​cza. Mia​ła na
so​bie tyl​ko bia​łą ko​szu​lę, luź​ne spodnie kha​ki i drew​nia​ki –
stan​dar​do​wy mun​du​rek służ​by. Ale choć nie pa​da​ło, po​wie​trze
było chłod​ne i wil​got​ne. Drżąc z zim​na, przy​ci​snę​ła fu​tro do
pier​si, peł​na obaw, że ja​kiś prze​jeż​dża​ją​cy sa​mo​chód może je
ochla​pać.

Nielu​bi​łafu​tersze​fo​wej,bonaichwi​dokmy​śla​łaozwie​rzę​-

tach,zktó​ry​mido​ra​sta​ławdomubab​cipodNo​wymOr​le​anem
– o sta​rych char​tach i dum​nych, nie​za​leż​nych ko​tach. W trud​-
nym wie​ku do​ra​sta​nia zwie​rzę​ta da​wa​ły jej mnó​stwo po​cie​chy
ite​razmyślonichro​dzi​łatę​sk​no​tęzado​mem.Mi​nę​łyjużdwa
lata,od​kądLa​neyporazostat​niwi​dzia​łaro​dzi​nę.

Wzię​ła głę​bo​ki od​dech, żeby roz​luź​nić za​ci​śnię​te gar​dło. Fu​-

trobyłowiel​kieinie​po​ręcz​ne,aLa​neydrob​na,to​teżprze​rzu​ci​-
łajeprzezra​mięiwy​ję​łate​le​fon,żebypo​szu​kaćad​re​sunaj​bliż​-
szejpral​ni.Na​raznachod​nikwpa​dładużagru​patu​ry​stów,śle​-
po po​dą​ża​ją​cych za cho​rą​giew​ką prze​wod​ni​ka. Po​pchnię​ta La​-
ney za​chwia​ła się na kra​węż​ni​ku i upa​dła twa​rzą w dół pro​sto
najezd​nię.Zdą​ży​łatyl​kood​wró​cićgło​węiza​uwa​żyć,żezbli​ża
siędoniejczer​wo​nyspor​to​wysa​mo​chód.

Roz​ległsięgło​śnypiskopon.La​neyprzy​mknę​łaoczy,wstrzy​-

ma​ła od​dech i cze​ka​ła na ude​rze​nie. Prze​le​cia​ła po ma​sce sa​-
mo​cho​duispa​dłanacośmięk​kie​go.Woczachjejpo​ciem​nia​ło,
upa​dekwy​biłpo​wie​trzezpłuc.

–Cotywy​pra​wiasz,docho​le​ry?
Tobyłgłosmęż​czy​zny,alenieprzy​po​mi​nałgło​suBoga,więc

chy​baniezgi​nę​ła.Otwo​rzy​łaoczy.Męż​czy​znastałnadnią.Jego
twarzskry​tabyławmro​ku,La​neydo​strze​głatyl​ko,żejestwy​-
so​kiiosze​ro​kichra​mio​nach.Wy​da​wałsięroz​gnie​wa​ny.

Do​oko​ła nich zgro​ma​dził się tłu​mek. Męż​czy​zna przy​klęk​nął

obokniej.Miałciem​neoczy,ciem​newło​syibyłprzy​stoj​ny.

–Dla​cze​gotakna​glewy​bie​głaśnauli​cę?Omałocięnieza​bi​-

łem.

Na​raz La​ney go roz​po​zna​ła. Za​kasz​la​ła i usia​dła, przy​kła​da​-

jącdłońdoczo​ła.

–Ostroż​nie,nieru​szajsię.
–Kas​siusBlack–wy​chry​pia​ła.
–Zna​mysię?–za​py​tałzna​pię​ciem.
–Nie.
–Nicsiępaniniesta​ło?
–Nie–po​wtó​rzy​łaizezdu​mie​niemuświa​do​mi​łaso​bie,żeto

praw​da.Do​pie​rote​razza​uwa​ży​ła,żesie​dzinafu​trze,któ​reza​-
mor​ty​zo​wa​ło jej upa​dek jak mięk​ka po​dusz​ka. Z nie​do​wie​rza​-
niemdo​tknę​łama​skismu​kłe​go,dro​gie​gosa​mo​cho​du,któ​ryza​-
trzy​małsięwostat​niejchwi​li.

– Jest pani w szo​ku. – Nie py​ta​jąc o po​zwo​le​nie, męż​czy​zna

po​wiódł rę​ka​mi po jej cie​le, szu​ka​jąc zła​ma​nych ko​ści. La​ney
ob​la​łasięru​mień​cemiode​pchnę​łajegodło​nie.

–Nicminiejest–po​wtó​rzy​ła.
Po​pa​trzyłnaniąznie​do​wie​rza​niem.Ztru​demwzię​łaod​dech

ispró​bo​wa​łasięuśmiech​nąć.

–Na​praw​dę.
Spo​śród wszyst​kich mi​lio​ne​rów, któ​rych w Mo​na​ko były całe

tłu​my, mu​sia​ła tra​fić aku​rat na tego jed​ne​go, ta​jem​ni​cze​go
inie​bez​piecz​ne​gomęż​czy​znę,któ​re​gojejpra​co​daw​czy​niob​ra​ła
so​bie za cel. Gdy​by hra​bi​na się do​wie​dzia​ła, że Kas​sius Black
maprzezniąkło​po​ty…

Spró​bo​wa​łasiępod​nieść.
–Pro​szęsięnieru​szać–wark​nął.–Topo​waż​naspra​wa.
–Dla​cze​go?–Spoj​rza​łanalśnią​cyzde​rzaksa​mo​cho​du.–Czy

uszko​dzi​łampań​skielam​bor​ghi​ni?

–Bar​dzoza​baw​ne–mruk​nął.–Dla​cze​gowy​sko​czy​łamipani

pro​stonama​skę?

–Po​tknę​łamsię.
–Po​win​napanibar​dziejuwa​żać.
– Dzię​ku​ję za radę. – Roz​tar​ła ło​kieć i skrzy​wi​ła się. Do​tych​-

czaswi​dzia​łategoczło​wie​kadwu​krot​nie,gdywy​cho​dziłzhra​-
bi​ną na lunch. Są​dzi​ła wte​dy, że jest Ame​ry​ka​ni​nem wy​cho​wa​-
nym w Eu​ro​pie albo może na od​wrót, Eu​ro​pej​czy​kiem wy​cho​-
wa​nym w Ame​ry​ce, ale jego ak​cent nie pa​so​wał do żad​nej
ztychdwóchteo​rii.–Naprzy​szłośćpo​sta​ramsięsto​so​waćdo
pań​skiejrady.

Pod​niósłsięipo​wiódłwzro​kiempogrup​cega​piów.
–Czyjesttuja​kiśle​karz?
Po​wtó​rzyłtopy​ta​niewtrzechin​nychję​zy​kachigdynieuzy​-

skałżad​ne​good​ze​wu,wy​cią​gnąłte​le​fon.

–Dzwo​niępoka​ret​kę.
–Tobar​dzomiłozpań​skiejstro​ny,alenie​ste​tyniemamnato

cza​su–ode​zwa​łasięLa​ney.

–Niemapanicza​sunaka​ret​kę?–zdu​miałsię.
Po​pa​trzy​ła na swo​je cia​ło, wy​pa​tru​jąc krwi albo zła​ma​nia,

któ​re​go do​tych​czas nie za​uwa​ży​ła, ale zna​la​zła tyl​ko guz na
czo​le.Do​tknę​łagoiskrzy​wi​łasię.

– Cóż, dzię​ku​ję, że zdą​żył się pan za​trzy​mać. Mu​szę już iść.

Mamdoza​ła​twie​niapil​nąspra​wędlamo​jejsze​fo​wej.

–Kimjestpanisze​fo​wa?
–MimiduPles​sis,hra​bi​nadeFo​ur​cil.
– Mimi? – Przyj​rzał jej się uważ​niej i w jego oczach bły​snę​ło

zro​zu​mie​nie.–Za​raz,po​zna​jęcię.Tamałamysz,któ​raprzy​no​-
si​łaMimipan​to​fleiszu​ka​łajejte​le​fo​nu?

La​neyza​ru​mie​ni​łasię.
–Je​stemjejasy​stent​ką.
–Cóżtozaspra​watakpil​na,żeomalprzezniąniezgi​nę​łaś?
Pod​nio​sła gło​wę i uważ​niej spoj​rza​ła na jego twarz. Była to

twarz z cha​rak​te​rem i z in​te​re​su​ją​cą bli​zną na ko​ści po​licz​ko​-
wej. Nos rów​nież wy​glą​dał, jak​by kie​dyś zo​stał zła​ma​ny i źle
na​sta​wio​ny. La​ney była pew​na, że ten czło​wiek nie uro​dził się
w bo​gac​twie. Zu​peł​nie nie przy​po​mi​nał zwy​kłych play​boy​ów,
w któ​rych Mimi prze​bie​ra​ła od ostat​nie​go roz​wo​du. Ten czło​-
wiek był wo​jow​ni​kiem, może na​wet wo​jow​ni​kiem ulicz​nym,
izja​kie​gośpo​wo​du,gdynaniąpa​trzył,krę​ci​łojejsięwgło​wie.

–Więccóżtozaspra​watakważ​na,żego​to​waby​łaśdlaniej

od​daćży​cie?–po​wtó​rzył.

– Jej fu​tro… – Do​pie​ro te​raz so​bie przy​po​mnia​ła. Ro​zej​rza​ła

się i wy​krzyk​nę​ła z prze​ra​że​nia. Kosz​tow​ne bia​łe fu​tro le​ża​ło
wbłot​ni​stejka​łu​żyibyłopo​dar​tewmiej​scu,gdzieprze​je​cha​ła
ponimopo​nasa​mo​cho​du.

–Mogęsiępo​że​gnaćzpra​cą–szep​nę​łaLa​ney.Gło​wabo​la​ła

jąco​razbar​dziej.Przy​klę​kłaisię​gnę​łapofu​tro.–Ka​za​łamije

wy​czy​ścićprzeddzi​siej​szymba​lem.Ate​razjestzu​peł​nieznisz​-
czo​ne.

–Tonietwo​jawina.
–Moja–od​rze​kłanie​szczę​śli​wymgło​sem.–Naj​pierwza​la​łam

je kawą, a po​tem nie pa​trzy​łam, gdzie idę. By​łam zbyt za​ję​ta
spraw​dza​niem w te​le​fo​nie, gdzie jest naj​bliż​sza pral​nia… Te​le​-
fon!

Ro​zej​rza​ła się jesz​cze raz. Zmiaż​dżo​ny te​le​fon le​żał pod tyl​-

nymko​łemsa​mo​cho​du.Po​pa​trzy​łanapo​pę​ka​nyekraniłzyna​-
pły​nę​łyjejdooczu,alepo​sta​no​wi​ła,żeniebę​dziepła​kać.

A po​tem, gdy już są​dzi​ła, że nie może się wy​da​rzyć nic gor​-

sze​go, z sza​rych chmur na nie​bie lu​nął rzę​si​sty deszcz. Zim​ne
kro​plespły​nę​łypowło​sachipopo​obi​ja​nymcie​leLa​ney.

Tegojużbyłozawie​le.Tobyłoostat​nieźdźbło,któ​reprze​wa​-

ży​łosza​lę.Wbrewso​bieLa​neywy​buch​nę​łahi​ste​rycz​nymśmie​-
chem.

Kas​siusBlackpo​pa​trzyłnaniąta​kimwzro​kiem,jak​byosza​la​-

ła.

–Zcze​gosiętakśmie​jesz?
– Te​raz już na pew​no stra​cę pra​cę – wy​dy​sza​ła, z tru​dem ła​-

piącod​dech.

–Itaksięztegocie​szysz?
–Nie.–Otar​łaoczy.–Je​śliniebędęmia​łapra​cy,mo​jejro​dzi​-

ny nie bę​dzie stać na za​pła​ce​nie czyn​szu i kup​no le​karstw dla
ojca.Towogó​leniejestśmiesz​ne.

Wewzro​kuKas​siu​sapo​ja​wiłsięchłód.
–Przy​kromi.
–Mnieteż.
Zajejple​ca​miza​trą​biłja​kiśsa​mo​chód.Tłu​mekga​piówza​czął

się roz​pra​szać, gdy sta​ło się ja​sne, że La​ney nie wy​krwa​wi się
inieumrzenauli​cy.AutoKas​siu​sana​dalblo​ko​wa​łoruchikie​-
row​cy po​dob​nie kosz​tow​nych po​jaz​dów, któ​rych ze​brał się już
całysznur,za​czę​lisięnie​cier​pli​wić.

Kas​siusza​ci​snąłzęby,po​ka​załimwul​gar​nygestiznównanią

spoj​rzał.

– Sko​ro nic ci się nie sta​ło i nie chcesz, żeby obej​rzał cię le​-

karz,tochy​bapo​ja​dę.

– Do wi​dze​nia – wy​mam​ro​ta​ła, wciąż roz​pa​cza​jąc nad ze​psu​-

tymte​le​fo​nem.–Dzię​ku​ję,żemniepannieza​bił.

Wy​rzu​ci​łazgnie​cio​nyte​le​fondoko​sza,prze​wie​si​łareszt​kifu​-

tra przez ra​mię i w stru​gach desz​czu po​nu​ro ru​szy​ła w stro​nę
ho​te​lu.Za​mie​rza​łaza​py​taćJa​cqu​esa,czyznaja​kąśpral​nięche​-
micz​ną, któ​ra po​tra​fi do​ko​ny​wać cu​dów. Ale kogo wła​ści​wie
chcia​łaoszu​kać?Tujużniemógłpo​mócna​wetcud.

Na​razktośpo​chwy​ciłjązara​mię.Zdzi​wio​na,pod​nio​słagło​wę

iznówzo​ba​czy​łaKas​siu​sa.

–Do​brze.Ilechcesz?–wy​ce​dziłprzezza​ci​śnię​tezęby.
–Ilecze​go?
–Wsia​dajdomo​je​gosa​mo​cho​du.
–Niemusimniepanni​g​dziepod​wo​zić.Wra​camdoho​te​lu.
–Poco?
–Od​dammo​jejsze​fo​wejfu​tro,apo​tempo​cze​kam,ażza​cznie

namniekrzy​czećiwy​rzu​cimniezpra​cy.

– Brzmi nie​źle. Po​słu​chaj, to zu​peł​nie ja​sne, że mia​łaś swój

cel,rzu​ca​jącsięnauli​cęaku​ratprzedmoimsa​mo​cho​dem.Nie
ro​zu​miem,dla​cze​goodrazunieza​żą​da​łaśpie​nię​dzy,niewiem,
wcograsz,ale…

–Wnicniegram.
–…alemogęroz​wią​zaćtwójpro​blemzfu​trem.
La​neywstrzy​ma​łaod​dech.
–Wiepan,jakmoż​najeura​to​waćprzedwie​czor​nymba​lem?
–Tak.
–By​ła​bymbar​dzowdzięcz​na.
–Wsia​daj–na​ka​załkrót​ko.
Wsia​dładosa​mo​cho​du,wciążprzy​ci​ska​jącdopier​siocie​ka​ją​-

cebło​temfu​tro.Kas​siususiadłnamiej​scukie​row​cyispo​koj​nie
ru​szył,niezwra​ca​jącnaj​mniej​szejuwa​ginawście​kłychkie​row​-
cówztyłu.La​neyspoj​rza​łananie​gozuko​sa.

–Do​kądje​dzie​my?
–Nie​da​le​ko.
– Bab​cia by na mnie na​krzy​cza​ła, gdy​by wie​dzia​ła, że wsia​-

dłam do sa​mo​cho​du z ob​cym męż​czy​zną – po​wie​dzia​ła La​ney
lek​kimto​nem.

–Prze​cieżwiesz,kimje​stem.

–PanBlack.
–Mo​żeszmniena​zy​waćKas​sius,choćMimichy​bani​g​dynas

so​bienieprzed​sta​wi​ła.

–Do​brze,Kas​sius.Jaje​stemLa​ney.La​neyMayHen​ry.
–Ame​ry​kan​ka?
–ZNo​we​goOr​le​anu.
Zdu​mia​ło ją jego prze​ni​kli​we spoj​rze​nie. Męż​czyź​ni zwy​kle

nie zwra​ca​li na nią uwa​gi, szcze​gól​nie tacy męż​czyź​ni jak on.
Dla​cze​go na​gle za​pra​gnął jej po​móc? Ale za bar​dzo po​trze​bo​-
wa​łatejpo​mo​cy,żebyte​razza​da​waćja​kieśpy​ta​nia.

–Dzię​ku​ję,żeze​chcia​łeśmipo​móc.Je​steśbar​dzomiły.
– Nie je​stem miły – od​rzekł ni​skim gło​sem. – Ale nie martw

się.Niestra​ciszpra​cy.

Ser​cepo​de​szłojejdogar​dła.Niepa​mię​ta​łajuż,kie​dyporaz

ostat​nido​sta​łaodko​gośwspar​cie.Zwy​kletoonabyłaod​po​wie​-
dzial​nazawszyst​kichizawszyst​ko.

– Dzię​ku​ję – po​wtó​rzy​ła i mru​ga​jąc, wpa​trzy​ła się w okno. –

Nie mam po​ję​cia, ja​kim spo​so​bem moż​na ura​to​wać to fu​tro –
do​da​ła ze smut​kiem. – Może wró​cisz ze mną do ho​te​lu i wy​ja​-
śnisz,cosięzda​rzy​ło?Je​ślisięzamnąwsta​wisz,tomożehra​bi​-
namnieniewy​rzu​ci.

–Mimiijaje​ste​śmyzna​jo​my​mi,nicwię​cej–od​rzekłchłod​no,

wpa​tru​jąc się w dro​gę. – Dla​cze​go są​dzisz, że mógł​bym wpły​-
nąćnajejde​cy​zję?

–Nieje​steśwniejza​ko​cha​ny?–wy​pa​li​łaLa​ney.
– Za​ko​cha​ny? – Za​ci​snął dło​nie na kie​row​ni​cy tak moc​no, że

sa​mo​chód zbo​czył nie​co z pasa. – Skąd ci przy​szedł do gło​wy
takipo​mysł?

La​ney uświa​do​mi​ła so​bie, że pod​słu​cha​ła tę roz​mo​wę i za​ru​-

mie​ni​łasię.Niechcia​łapo​peł​nićnie​dy​skre​cjianisze​rzyćplo​tek
o swo​jej sze​fo​wej. Wzru​szy​ła ra​mio​na​mi, wciąż wpa​tru​jąc się
wokno.

– Wy​da​je się, że więk​szość męż​czyzn jest w niej za​ko​cha​na.

My​śla​łampopro​stu…

– Źle my​śla​łaś. – Gwał​tow​nie za​trzy​mał sa​mo​chód przy kra​-

węż​ni​ku.–Szcze​rzemó​wiąc,oskar​ża​łamnie,żeniemamser​ca.

La​neyuśmiech​nę​łasięnie​śmia​ło.

–Tonie​praw​da.Mu​siszmiećser​ce,boina​czejbyśminiepo​-

ma​gał.

Wmil​cze​niuzga​siłsil​nikiwy​siadł.Byłbar​dzowy​so​ki,pew​nie

oja​kieśtrzy​dzie​ścicen​ty​me​trówwyż​szyodniejicięż​szyopięć​-
dzie​siątkilo,mimotopo​ru​szałsięzko​cimwdzię​kiem.Otwo​rzył
przed nią drzwi i wy​cią​gnął rękę. Po​pa​trzy​ła na nią z kon​ster​-
na​cją.

–Fu​tro–rzekłnie​cier​pli​wie.
Za​ru​mie​ni​ła się i po​da​ła mu fu​tro. Prze​rzu​cił je swo​bod​nie

przezra​mięiznówwy​cią​gnąłrękę.

–Ate​razty.
Znów się za​wa​ha​ła, ale nie chcąc się wy​głu​pić, nie​śmia​ło

wsu​nę​ła pal​ce w jego dłoń. Wy​sia​dła, cof​nę​ła rękę i spoj​rza​ła
napięk​nybu​dy​nek,przedktó​rymsta​li.

–Toniewy​glą​dajakpral​niache​micz​na.
–Botoniejestpral​nia.Chodź.
We​szli do bar​dzo ele​ganc​kie​go bu​ti​ku i Kas​sius po​dał fu​tro

pierw​szejsprze​daw​czy​ni,któ​rązo​ba​czył.

–Pro​szętowy​rzu​cić.
–Oczy​wi​ście,pro​szępana–od​rze​kładziew​czy​naspo​koj​nie.
–Coro​bisz?–obu​rzy​łasięLa​ney.–Niemo​że​mytegowy​rzu​-

cić!

Onjed​naknieod​ry​wałspoj​rze​niaodpięk​nej,do​sko​na​leubra​-

nejeks​pe​dient​ki.

–Ipro​szęnamprzy​nieśćnowefu​tro,jaknaj​bar​dziejpo​dob​ne

dotego.

–Co?–wy​ją​ka​łaLa​ney.
– Oczy​wi​ście, pro​szę pana – po​wtó​rzy​ła dziew​czy​na spo​koj​-

nie.La​neyod​nio​sławra​że​nie,żedziew​czy​naza​re​ago​wa​ła​bytak
samo, na​wet gdy​by ka​zał jej po​zbyć się tru​pa z ba​gaż​ni​ka sa​-
mo​cho​du.–Mamybar​dzopo​dob​nefu​traztejsa​mejli​nii.Cena
wy​no​sipięć​dzie​siątty​się​cyeuro.

PodLa​neyugię​łysięko​la​na,aleKas​siusna​wetniemru​gnął.
–Pro​szęmita​kieza​pa​ko​wać.
Dzie​sięć mi​nut póź​niej ru​szy​li do ho​te​lu. Ele​ganc​ko za​pa​ko​-

wa​ne fu​tro z gro​no​sta​jów znaj​do​wa​ło się w ba​gaż​ni​ku umiesz​-
czo​nym nie z tyłu, lecz z przo​du sa​mo​cho​du. Bo​ga​ci lu​dzie

wszyst​koro​biąina​czej,po​my​śla​łaLa​ney.

– Może ist​nieć tyl​ko je​den po​wód, dla któ​re​go wy​da​łeś tyle

pie​nię​dzynafu​tro–po​wie​dzia​ładoKas​siu​sawdro​dze.–Przy​-
znaj,żeje​steśdosza​leń​stwaza​ko​cha​nywhra​bi​nie.

Kas​sius zer​k​nął na nią ką​tem oka i nie​ocze​ki​wa​nie uśmiech​-

nąłsięsze​ro​ko.

–Niezro​bi​łemtegodlaniej,tyl​kodlacie​bie.
–Dlamnie?
–Wiesz,kimje​stem,iwiesz,żeje​stembo​ga​ty,aleniepró​bo​-

wa​łaśwy​ko​rzy​staćtego,żeciępo​trą​ci​łem.Po​win​naśtwier​dzić,
że masz wstrząs mó​zgu, uraz krę​go​słu​pa i gro​zić, że mnie za​-
skar​żysz.Są​dzi​łem,żewła​śniewtymceluwy​sko​czy​łaśnauli​cę
tużprzedmoimsa​mo​cho​dem.

–Ni​g​dzieniewy​ska​ki​wa​łam!–za​pro​te​sto​wa​ła.
Po​wiódł spoj​rze​niem po jej drob​nym, kształt​nym cie​le, jak​by

pró​bo​wałjąso​biewy​obra​zićbezza​pię​tejpodszy​jębia​łejko​szu​-
li i spodni kha​ki. Za​ru​mie​ni​ła się i na​po​tka​ła chłod​ne spoj​rze​-
nie.

– Mo​głem przy​pusz​czać, że stoi za tobą le​gion praw​ni​ków,

któ​rzybędąsięodemniedo​ma​gaćmi​lio​nów.

–Mi​lio​nów?–Takamyślwogó​lenieprzy​szłaLa​neydogło​wy.

Ta​kie pie​nią​dze mo​gły​by zu​peł​nie zmie​nić jej ży​cie, a co było
jesz​czeważ​niej​sze,ży​ciejejro​dzi​ny.–Tonieby​ło​bywpo​rząd​ku
– po​wie​dzia​ła po​wo​li. – To zna​czy, to nie two​ja wina, że upa​-
dłamnauli​cę.Zro​bi​łeś,como​głeś,żebymnieniepo​trą​cić.Twój
re​fleksoca​liłmiży​cie.

–Więcgdy​bymwtejchwi​liza​pro​po​no​wałcimi​lioneuro,że​-

byśdałamitonapi​śmie,pod​pi​sa​ła​byśta​kieoświad​cze​nie?

–Nie–po​wie​dzia​łazesmut​kiem,prze​kli​na​jącwła​sneza​sa​dy.
Ką​ci​kijegoustunio​słysięwcy​nicz​nymuśmie​chu.
–Ro​zu​miem.
–Pod​pi​sa​ła​bymtozadar​mo.
Kas​siuswy​da​wałsięzdu​mio​ny.
–Co?
–Bab​ciawy​cho​wa​łamnietak,że​bymza​wszemó​wi​łapraw​dę

iniewy​ko​rzy​sty​wa​łasy​tu​acji.To,żetyje​steśbo​ga​ty,tojesz​cze

niepo​wód,że​bymjazo​sta​łazło​dziej​ką.

Za​śmiałsięci​choiskrę​ciłwlewo.
–Two​jabab​ciabyłanie​zwy​kłąko​bie​tą.
–Jest–uśmiech​nę​łasię.–Topraw​dzi​wadamazPo​łu​dnia.
Sa​mo​chódza​trzy​małsięprzedwej​ściemdoho​te​lu,aleza​nim

Kas​siuswy​łą​czyłsil​nik,La​neydo​strze​gławjegotwa​rzycoś,co
uję​ło ją za ser​ce. Nie za​sta​na​wia​jąc się, co robi, nie​śmia​ło do​-
tknę​łajegora​mie​nia.

–Dla​cze​gotakwy​glą​dasz?
Jegociem​neoczyna​po​tka​łyjejoczy.
–Jak?
Cie​ka​wa była, czy on rów​nież czuł ten dziw​ny prąd, gdy się

do​ty​ka​li.Zpew​no​ściąnie.Samatamyślbyłaśmiesz​na.

–Wy​da​jeszsięsmut​ny.
Kas​siuspa​trzyłnaniąprzezdłu​gąchwi​lę,apo​temuśmiech​-

nąłsięsze​ro​ko.

– Mi​liar​de​rzy nie pod​da​ją się smut​kom, tyl​ko wy​rów​nu​ją ra​-

chun​ki.Chodź,ura​tu​jęcięprzedMimi.

Wy​jął sta​ran​nie za​pa​ko​wa​ne fu​tro z ba​gaż​ni​ka i wpro​wa​dził

jądoholu.

–Po​wiedzmi,comy​śliszoMimi–rzekłswo​bod​nymto​nem.–

Do​brzesięuniejpra​cu​je?

La​neyza​sta​no​wi​łasię,copo​wie​dzieć.
–Je​stemjejwdzięcz​nazatępra​cę–rze​kławkoń​cuszcze​rze.

–Do​brzemipła​ciidzię​kitemumogępo​ma​gaćro​dzi​nie.

Ale le​d​wie prze​kro​czy​li próg apar​ta​men​tu hra​bi​ny, usły​sze​li

jejzi​ry​to​wa​nygłos.

– La​ney, ty le​ni​wa dziew​czy​no, dla​cze​go to tyle trwa​ło? Na​-

wetnieod​bie​ra​łaśte​le​fo​nu.Takdłu​gocięniebyło,żemu​sia​łam
samaza​dzwo​nićpoob​słu​gęiza​mó​wićso​biekawę.Sama!

–Prze​pra​szam–wy​ją​ka​łaLa​ney.–Mia​łamwy​pa​dekimójte​-

le​fon…

–Zacojaciwogó​lepła​cę,tybez​u​ży​tecz​na…
Do​pie​rote​razMimido​strze​głaKas​siu​saiurwa​ławpółsło​wa.

Jej przy​ja​ciół​ka Ara​min​ta, któ​ra wciąż sie​dzia​ła na so​fie przy
oknie, pa​ląc i le​ni​wie prze​glą​da​jąc eg​zem​plarz „Pa​ris Match”,
była tak zdu​mio​na, że pa​pie​ros wy​padł jej z ręki. Oby​dwie na​-

tych​miastpod​nio​słysię,od​rzu​ci​łydłu​giewło​synaple​cyista​nę​-
ły w iden​tycz​nych po​zy​cjach, wy​su​wa​jąc do przo​du jed​no bio​-
dro.

–Kas​sius!–za​szcze​bio​ta​łaMimizesłod​kimuśmie​chem.–Nie

wie​dzia​łam,żeza​mie​rzaszmnieod​wie​dzić.

– Nie za​mie​rza​łem. Po​trą​ci​łem na uli​cy two​ją asy​stent​kę. –

Mru​gnąłdoLa​ney,któ​raob​la​łasięru​mień​cem.

–Cochceszprzeztopo​wie​dzieć?–zdzi​wi​łasięhra​bi​na.
–Po​trą​ci​łemjąsa​mo​cho​dem–wy​ja​śniłKas​sius.
Mimiob​ró​ci​łasięnapię​cieispoj​rza​łanaLa​ney.
– Ty głu​pia dziew​czy​no, dla​cze​go wy​bie​głaś na uli​cę pro​sto

nasa​mo​chódpanaBlac​ka?

Kas​sius za​kasz​lał dys​kret​nie i wło​żył jej w ra​mio​na czar​ną

tor​bęzem​ble​ma​temeks​klu​zyw​ne​gobu​ti​ku.

–Tobyłamojawina.Pro​szę.Tozafu​tro,któ​rezo​sta​łoznisz​-

czo​newwy​pad​ku.

Mimiroz​su​nę​łaza​mekiwstrzy​ma​łaod​dech.
–Nowefu​tro!Od​wo​łu​jęto,copo​wie​dzia​łam,La​ney–do​da​ła

słod​ko.–PanBlackmożeciępo​trą​caćsa​mo​cho​dem,kie​dytyl​ko
ze​chce.

La​neymia​ławra​że​nie,żejejpra​co​daw​czy​ninieżar​tu​je.
Mimi przy​su​nę​ła się do Kas​siu​sa z uwo​dzi​ciel​skim uśmie​-

chem.

–Ku​pi​łeśmifu​trojesz​czeprzedpierw​sząrand​ką?Do​sko​na​le

wiesz,jakspra​wićprzy​jem​nośćko​bie​cie.

–Taksą​dzisz?–Kas​siuszer​k​nąłnaLa​ney.–Jużoddaw​nanie

mia​łemocho​tyspra​wiaćprzy​jem​no​ściżad​nejko​bie​cie.

–Po​cze​kajtyl​ko,ażzo​ba​czyszmniedzi​siajnabalu–szcze​bio​-

ta​ła Mimi. – Bę​dziesz miał ocho​tę spró​bo​wać jesz​cze kil​ku in​-
nych sztu​czek, żeby przy​cią​gnąć moją uwa​gę. Może na przy​-
kład…–Wspię​łasięnapal​ceiszep​nę​łamucośdoucha.

Od​su​nąłsięodniejznie​prze​nik​nio​nymwy​ra​zemtwa​rzy.
–Cóżzain​try​gu​ją​cypo​mysł.Aza​temdziświe​czo​remzo​ba​czę

waswszyst​kie?–za​py​tał,za​trzy​mu​jącspoj​rze​nienaLa​ney.

– Oczy​wi​ście. La​ney też bę​dzie na balu – rze​kła hra​bi​na. –

Ktośprze​cieżmusitrzy​maćmojąto​reb​kęzeszmin​kąiagraf​ka​-
minawy​pa​dek,gdy​bysu​kien​kamipę​kła.Jestob​ci​słaikrót​ka,

zło​żo​nazwą​ziut​kichpa​secz​ków–za​śmia​łasię.–Umrzesz,kie​-
dytozo​ba​czysz.

Kas​siuspo​waż​niezwró​ciłsiędoLa​ney.
–Czytyrów​nieżza​mie​rzaszza​ło​żyćtakąsu​kien​kę?
–Ja…–za​ru​mie​ni​łasię.–Tozna​czy…
– La​ney? – ro​ze​śmia​ła się hra​bi​na. – Ona bę​dzie no​si​ła mun​-

du​rek, tak jak cała resz​ta służ​by. To dla niej od​po​wied​ni strój,
praw​da,Ara​min​to?

– Od​po​wied​ni – zgo​dzi​ła się przy​ja​ciół​ka, za​pa​la​jąc no​we​go

pa​pie​ro​sa.

–Po​wi​nie​neśjużiść,Kas​sius–Mimipo​ma​cha​łaręką.–Mu​si​-

mysięprzy​go​to​waćdobalu.La​neymajesz​czedużopra​cy.

Kas​siusza​trzy​małspoj​rze​nienajejtwa​rzy.
– Za​sta​na​wia​łem się, czy ze​chcia​ła​byś mi wy​świad​czyć przy​-

słu​gę.

–Cze​gotyl​koso​bieży​czysz–wes​tchnę​ła.
Kas​siusznówspoj​rzałnaLa​ney.
– La​ney nie chcia​ła je​chać do szpi​ta​la, ale po​win​na przy​naj​-

mniejod​po​cząć.Ude​rzy​łasięwgło​węimar​twięsięonią.Wy​-
da​wa​łasięnie​coroz​pro​szo​na.

– La​ney za​wsze jest roz​pro​szo​na – od​rze​kła Mimi z iry​ta​cją

iLa​neywgłę​biser​camu​sia​łasięzniązgo​dzić.

– Zrób coś dla mnie. Po​zwól jej od​po​cząć go​dzi​nę czy dwie,

żebymo​gładojśćdosie​bie.

–Aleonamusi…–Hra​bi​naugię​łasięjed​nakpodsiłąwzro​ku

Kas​siu​sa.–Do​brze,niechbę​dzie.

– Dzię​ku​ję. – Jesz​cze raz prze​su​nął wzro​kiem po trzech twa​-

rzach,nie​codłu​żejza​trzy​mu​jącspoj​rze​nienaLa​ney,ukło​niłsię
iwy​szedł.

Hra​bi​na i Ara​min​ta pa​trzy​ły za nim, roz​pro​mie​nio​ne, ale

uśmiechMimiza​razprzy​gasł.

–Do​brze,La​ney.Niewiem,czymanijakzdo​by​łaśjegoza​in​te​-

re​so​wa​nie,tozna​czyli​tość,alejakmo​głaśsiętakwpy​chaćdo
pierw​sze​gorzę​du!Tobyłoże​nu​ją​ceibez​czel​ne.

–Że​nu​ją​ceibez​czel​ne–zgo​dzi​łasięAra​min​ta.
–Ate​razidź,wyj​mijpra​so​wal​ni​cęiprzy​go​tujmojąsu​kien​kę.
Do​pie​rote​raz,powyj​ściuKas​siu​sa,La​neyuświa​do​mi​łaso​bie,

żegło​warze​czy​wi​ściebar​dzojąboli.

–Po​wie​dzia​łapaniprze​cież,żemogęod​po​cząć.
–Bę​dzieszod​po​czy​wać,pra​su​jącmojąsu​kien​kę.
–Imojąteż–wtrą​ci​łaszyb​koAra​min​ta.
–Mo​żesztouznaćzapre​zent–hra​bi​nauśmiech​nę​łasiękrzy​-

wo.–Mo​żeszuda​wać,żeje​steśwsau​nie.Bawsiędo​brze.

O dzi​wo, sto​jąc przed pra​so​wal​ni​cą pa​ro​wą i pra​su​jąc dwie

su​kien​ki,któ​rezda​wa​łysięuszy​tewy​łącz​niezcie​niut​kichwstą​-
że​czek, La​ney rze​czy​wi​ście ba​wi​ła się do​brze. Przez cały czas
wy​obra​ża​ła so​bie ciem​ne oczy Kas​siu​sa, przy​po​mi​na​ła so​bie
jegogłę​bo​kigłosido​tykręki,gdypo​ma​gałjejwyjśćzsa​mo​cho​-
du.

Wkoń​cupo​trzą​snę​łagło​wą.
–Cozabzdu​ry–po​wie​dzia​łagło​śno.–Prze​cieżopół​no​cyon

po​ca​łu​jeją,aniemnie.

Usły​sza​ła dzwo​nek do drzwi, od​su​nę​ła pra​so​wal​ni​cę i po​szła

otwo​rzyć.Zo​ba​czy​łachło​pa​kazdu​żympu​deł​kiem.

–Do​sta​wa.
– Dzię​ku​ję. – Dała mu na​pi​wek z wła​snych pie​nię​dzy, bo jej

pra​co​daw​czy​ni w ta​kich spra​wach była no​to​rycz​nie ską​pa,
iwzię​ławręcedużebia​łepu​deł​koorazko​per​tę.

–Mapani…
Do​pie​ro te​raz spoj​rza​ła na na​zwi​sko na ko​per​cie i nogi się

podniąugię​ły.Ma​de​mo​isel​leLa​neyHen​ry.

–Cotota​kie​go?–Sze​fo​wajużsta​łaobokniej.–Todlamnie?
–Wła​ści​wie…–La​neywzię​łagłę​bo​kiod​dech.–Wła​ści​wiedla

mnie.

–Co?–Sze​fo​wawy​rwa​łajejzrękiko​per​tę.–Aktóżmógłci

przy​słać pre​zent? – Otwo​rzy​ła ko​per​tę, prze​czy​ta​ła wia​do​mość
icof​nę​łasięnie​pew​nie,pa​trzącnaLa​neyzezdu​mie​niem.–Coś
tyzro​bi​ła?

–Ocopanipyta?
Hra​bi​narzu​ci​ławniąkart​ką.La​neyprze​czy​ta​ła:

Je​stempe​wien,żewy​glą​da​ła​byśświet​niewkaż​dymmun​dur​-

ku,aleza​sta​nówsięnadza​ło​że​niemtego.Dozo​ba​cze​niaprzed
pół​no​cą.

Kas​sius

Po​czu​łacośmię​dzyra​do​ściąatrium​femizro​bi​łojejsięgo​rą​-

co.

–Przy​słałmipre​zent?
–Otwórz–na​ka​za​łaMimi.
La​ney wo​la​ła​by otwo​rzyć pacz​kę w sa​mot​no​ści, ale po​słusz​-

niepo​sta​wi​łapu​dłonasto​leiunio​słapo​kry​wę.

Wszyst​kietrzyko​bie​tywstrzy​ma​łyod​dech.
W pu​dle znaj​do​wa​ła się zło​ci​sta su​kien​ka bez ra​mią​czek,

z sze​ro​ką marsz​czo​ną spód​ni​cą z błysz​czą​ce​go tiu​lu, a tak​że
dłu​gie bia​łe rę​ka​wicz​ki. Na ich wi​dok La​ney na​pły​nę​ły łzy do
oczu. To był dar god​ny księż​nicz​ki. Jesz​cze ni​g​dy w ży​ciu nie
do​sta​łapo​dob​ne​gopre​zen​tu.

Wy​ję​ła su​kien​kę z pu​deł​ka, przy​ło​ży​ła do sie​bie i spoj​rza​ła

w lu​stro. Pra​wie się nie po​zna​ła. Zło​ci​sty ko​lor pod​kre​ślał jej
kre​mo​wąceręiciem​newło​sy.

–Cotyta​kie​gozro​bi​łaś?Spe​cjal​nierzu​ci​łaśsięnajegosa​mo​-

chód?–za​py​ta​łajejsze​fo​wapo​nu​ro.–Tymałaprze​bie​gławy​łu​-
dzacz​ko,uda​wa​łaśbez​rad​nebie​dac​two!Toprze​cieżmojarola.
Są​dzisz,żepo​zwo​lę,że​byśtakpopro​stuukra​dłamigosprzed
nosa?

La​neypo​pa​trzy​łananiązezdu​mie​niem.
–Nie!
Mimiszy​der​czowy​krzy​wi​łausta.
– Cie​ka​wa je​stem, co ja​ki​kol​wiek męż​czy​zna mógł​by w to​bie

zo​ba​czyć.

–Napew​nopopro​stupró​bo​wałbyćmiły–wy​ją​ka​ła.
–Chciałwzbu​dzićwto​bieza​zdrość,Mimi–do​da​łaAra​min​ta.
– Może. No do​brze, za​łóż tę su​kien​kę i idź na bal. A je​śli on

cię po​pro​si do tań​ca… – przy​mru​ży​ła oczy. – To masz się zgo​-
dzić.

Onamia​ła​bytań​czyćzKas​siu​semBlac​kiem?Wtejsu​kien​ce?

La​neypo​czu​ła,żewi​ru​jejejwgło​wie.

– A po​tem… – Mimi znów skrzy​wi​ła usta po​kry​te czer​wo​ną

szmin​ką.–Po​temmupo​wiesz,żemaszjużdośćjegowzglę​dów
ichcesz,żebycięzo​sta​wiłwspo​ko​ju.Maszgoob​ra​żaćtakdłu​-

go,ażciuwie​rzy.

Wszyst​kiema​rze​niaLa​neypry​słyjakbań​kamy​dla​na.
–Nie.
– Je​śli tego nie zro​bisz, to mo​żesz się po​że​gnać z pra​cą. –

Hra​bi​naod​rzu​ci​łanaple​cydłu​gieja​snewło​syiopar​łarękęna
bio​drze. – I do tego jesz​cze do​pil​nu​ję, żeby nikt wię​cej cię nie
za​trud​nił.Więccowy​bie​rasz?–Spoj​rza​łananie​szczę​śli​wywy​-
raz twa​rzy La​ney i oznaj​mi​ła słod​ko z sze​ro​kim uśmie​chem: –
Takmy​śla​łam.

ROZDZIAŁDRUGI

Kas​sius zgar​nął kie​li​szek z szam​pa​nem z tacy prze​cho​dzą​ce​-

go kel​ne​ra, spró​bo​wał i skrzy​wił się. Za moc​no ga​zo​wa​ny, za
słod​ki. Wo​lał​by mar​ti​ni. Ale z dru​giej stro​ny, naj​chęt​niej spę​-
dził​by cały ten wie​czór, ja​dąc szyb​ko krę​tą gór​ską dro​gą albo
włóż​kuzpięk​nąko​bie​tą.Tym​cza​semmu​siałsie​dziećwefra​ku
wśród lwów sa​lo​no​wych, w więk​szo​ści już lek​ko pod​pi​tych,
choćle​d​wiemi​nę​ładzie​sią​ta.

Bal był or​ga​ni​zo​wa​ny przez ro​dzi​nę ksią​żę​cą i trze​ba było

miećza​pro​sze​nie.Od​by​wałsięwpięk​nymse​ce​syj​nymbu​dyn​ku
w po​bli​żu Ave​nue Prin​ces​se Gra​ce, na pół​wy​spie wcho​dzą​cym
w za​to​kę. Ol​brzy​mie krysz​ta​ło​we kan​de​la​bry zwie​sza​ły się
zma​lo​wa​nychstro​pówirzu​ca​łybla​skinazło​co​neścia​ny.Or​kie​-
stragra​łaja​kąśkla​sycz​nąmu​zy​kę.Tymrów​nieżKas​siusniebył
za​chwy​co​ny.Wo​lał​byrockandrol​la,pop,rapalbona​wetmu​zy​-
kę, któ​rą kie​dyś bar​dzo lu​bi​ła jego mat​ka – blu​esa. Ale jego
mat​kapo​cho​dzi​łazNo​we​goOr​le​anu,gdziezro​dziłsięblu​es.

TakjakLa​ney.
Znów zo​ba​czył przed sobą jej twarz, wiel​kie brą​zo​we oczy,

wktó​rychod​bi​ja​łasiędo​broćiszcze​rość.Dziw​ne,żeażdodzi​-
siej​sze​go dnia wła​ści​wie jej nie za​uwa​żał. Z dru​giej stro​ny,
może nie było to ta​kie dziw​ne. Przy swo​jej pra​co​daw​czy​ni La​-
neysta​ra​łasięwta​piaćwtło.

Alete​razwszyst​kosięzmie​ni​ło.Te​razzcałąpew​no​ściąjądo​-

strze​gał.

Powyj​ściuzapar​ta​men​tuMimika​załspraw​dzićpo​cho​dze​nie

dziew​czy​ny.Ela​ineMayHen​rymia​ładwa​dzie​ściapięćlatipo​-
cho​dzi​ła z mia​stecz​ka pod No​wym Or​le​anem. Szko​łę śred​nią
skoń​czy​ła z wy​róż​nie​niem, ale nie po​szła na stu​dia, tyl​ko od
razuza​czę​łapra​co​wać.Nie​do​ma​ga​ją​cabab​ciaioj​ciecin​wa​li​da
wy​ma​ga​li po​mo​cy fi​nan​so​wej. Mat​ka Ela​ine opu​ści​ła ich wie​le
latwcze​śniej.

NamyślotymKas​siu​saprze​szy​wałdreszcz.Jegosa​me​gopo​-

rzu​cił oj​ciec, a słod​ka, kru​cha mat​ka, roz​piesz​czo​na cór​ka bo​-
ga​tej no​wo​or​le​ań​skiej ro​dzi​ny, zu​peł​nie róż​nej od ro​dzi​ny La​-
ney,ni​g​dyjużniedo​szładosie​bie.

Od​su​nąłtowspo​mnie​nieiznówwró​ciłmy​śla​midoLa​ney.Po

szko​le za​czę​ła pra​co​wać jako niań​ka w ro​dzi​nie pro​fe​sjo​nal​ne​-
gofut​bo​li​sty.Dwalatapóź​niejzo​sta​łaoso​bi​stąasy​stent​kązna​-
ne​gosze​fakuch​ni,któ​ryspe​cja​li​zo​wałsięwkuch​nika​ra​ib​skiej
ibyłwła​ści​cie​lemsie​cire​stau​ra​cji.Jed​naznichznaj​do​wa​łasię
wPa​ry​żuiwła​śnietamdwalatatemuMimiza​pro​po​no​wa​łaLa​-
neypra​cęidużąpod​wyż​kę,poczymprzy​wio​zładziew​czy​nędo
Mo​na​ko.Przezwszyst​kietelatajed​nosięniezmie​nia​ło:La​ney
wy​sy​ła​ławszyst​kiepie​nią​dzero​dzi​nie.

Byłalo​jal​nainieskar​ży​łasięnachle​bo​daw​czy​nię,choćKas​-

siusce​lo​wodałjejtakąoka​zję.Zdru​giejstro​ny,niepró​bo​wa​ła
kła​maćiprzy​pi​sy​waćMiminie​ist​nie​ją​cychza​let,popro​stuwy​-
ra​zi​ła wdzięcz​ność za hoj​ną pen​sję. A jed​nak, choć tak bar​dzo
po​trze​bo​wa​ła pie​nię​dzy, nie chcia​ła od nie​go na​wet cen​ta, gdy
omaljejnieprze​je​chał,zgo​dzi​łasiętyl​ko,byod​ku​piłznisz​czo​ne
fu​tro.Na​razuświa​do​miłso​bie,żewi​nienjejjestjesz​czete​le​fon.
Niewspo​mnia​łaotym,choćbar​dzopo​trze​bo​wa​łapie​nię​dzy,on
zaśmiałichtyle,żejużdokoń​caży​cianiemu​siałsięoniemar​-
twić.

La​neyHen​rybyłabar​dzoin​te​re​su​ją​ca.Spę​dziłtyl​kojed​nopo​-

po​łu​dniewjejto​wa​rzy​stwie,aledo​strzegłwniejsta​ro​świec​kie
war​to​ści,zktó​ry​mijużdaw​nosięnieze​tknął:od​da​nie,do​broć,
uczci​wość,wiel​ko​dusz​nośćilo​jal​ność.Pozatympo​cią​gałgojej
po​god​nycha​rak​ter,me​lo​dyj​nygłosiak​cent,któ​ryprzy​po​mi​nał
mukrót​kie,szczę​śli​wedniwcze​sne​godzie​ciń​stwa.

A może po​ru​sza​ło go jej drob​ne, ale pięk​nie ukształ​to​wa​ne

cia​ło? Bar​dzo róż​ni​ła się od wy​so​kich, chu​dych jak kij od
szczot​ki i chłod​nych ko​biet, z któ​ry​mi sy​piał przez wie​le lat
iktó​reza​do​wa​la​łygosek​su​al​nie,aleni​g​dywpeł​ninieza​spo​ka​-
ja​ły.

Bez wzglę​du na przy​czy​nę, prze​ko​nał się, że nie po​tra​fi my​-

śleć o ni​czym in​nym. Tę​sk​nił do ko​bie​ty ta​kiej jak ona, któ​rej
mógł​byza​ufaćiktó​rejmógł​byteżpra​gnąć.

Oddaw​napla​no​wałze​mstęite​razbyłjużbli​skocelu.Bra​ko​-

wa​ło jesz​cze tyl​ko jed​ne​go ele​men​tu. Znisz​czy sta​re​go, ujaw​ni
jegotoż​sa​mośćiza​bie​rzemuwszyst​ko,naczymtam​te​muza​le​-
ża​ło – upa​da​ją​cą fir​mę i krzy​kli​wą ró​żo​wą re​zy​den​cję na Cap
Fer​rat. Ale chciał to zro​bić do​pie​ro wte​dy, gdy bę​dzie już miał
wła​sny cie​pły dom, żonę i dzie​ci. Chciał za​dać osta​tecz​ny cios
sta​re​mu bez​dziet​ne​mu wdow​co​wi, po​ka​zu​jąc mu ro​dzi​nę, któ​-
rej tam​ten ni​g​dy wię​cej nie zo​ba​czy, i wnu​ki, któ​re ni​g​dy nie
będąmia​łyoka​zjigopo​ko​chać.

Uśmiech​nąłsięzim​no,spo​glą​da​jącnasiwągło​węsta​re​goRo​-

sja​ni​na, któ​ry roz​ma​wiał z przy​ja​ciół​mi po dru​giej stro​nie sali.
Kas​sius nie zbli​żał się do nie​go, krą​żył tyl​ko do​oko​ła jak re​kin
ob​ser​wu​ją​cyzda​le​kaswo​jąprzy​szłąofia​rę.

Pla​no​wał ze​mstę od nie​mal dwu​dzie​stu lat. Wy​szedł z bie​dy

nauli​cachIstam​bu​łu,pra​co​wałdzieńinoc,ma​jącnaokutyl​ko
je​den bez​li​to​sny cel: znisz​czyć Bo​ri​sa Ku​znie​co​wa. Wła​śnie
wtymceluza​warłzna​jo​mośćzMimi.Alena​wetMimi,skon​cen​-
tro​wa​nanaso​bieinie​zbytin​te​li​gent​na,za​czę​łaży​wićja​kieśpo​-
dej​rze​nia, gdy Kas​sius za​czął sku​po​wać dłu​gi sta​re​go i ano​ni​-
mo​wo pro​po​no​wać mu co​raz więk​sze po​życz​ki. Ro​sja​nin nie
mógł mieć na​dziei, że kie​dy​kol​wiek zwró​ci te pie​nią​dze. Za
wszel​ką cenę chciał ura​to​wać swo​ją fir​mę i za​trzy​mać wszyst​-
kich pra​cow​ni​ków, na​wet tak bez​u​ży​tecz​nych jak Mimi, któ​ra
byłady​rek​to​remdzia​łupu​blicre​la​tionsicałajejpra​capo​le​ga​ła
nacho​dze​niunaprzy​ję​ciakok​taj​lo​we.

Kas​sius po​zwo​lił jej my​śleć, że jest nią za​in​te​re​so​wa​ny. Nie

miał wy​rzu​tów su​mie​nia. Mimi du Ples​sis była bar​dzo bie​gła
wtychgrachistaw​kąbyłatyl​kojejpróż​ność,zpew​no​ściąnie
ser​ce. Ale prę​dzej czy póź​niej oszu​stwo mu​sia​ło się wy​dać.
Tego po​po​łu​dnia, gdy Mimi szep​nę​ła mu do ucha, że chce, by
przy​kułjąkaj​dan​ka​midołóż​kaicałąpo​kryłbitąśmie​ta​ną,Kas​-
sius z tru​dem stłu​mił od​ra​zę. Mimi zu​peł​nie go nie po​cią​ga​ła.
Gdy​by przy​kuł ją do łóż​ka, to tyl​ko po to, żeby szyb​ciej wyjść
zpo​ko​ju.

Alegdzieonabyła?Dla​cze​gojesz​czenieprzy​szłara​zemzLa​-

ney?

Chciałzo​ba​czyćLa​neywzło​tejsu​kien​ce.Wy​cho​dzączwin​dy,

do​strzegłtęsu​kien​kęnawy​sta​wiebu​ti​kunapierw​szympię​trze
ho​te​lu i ku​pił ją pod wpły​wem im​pul​su. Te​raz za​sta​na​wiał się,
czy La​ney ją wło​ży i czy su​kien​ka pod​kre​śli jej kształ​ty, na co
dzieńza​ma​sko​wa​neluź​nąbia​łąko​szu​ląizadu​ży​mispodnia​mi.

Do​pił szam​pa​na, od​sta​wił kie​li​szek na tacę i, omi​ja​jąc sze​ro​-

kimłu​kiemBo​ri​saKu​znie​co​wa,po​szedłpo​szu​kaćmar​ti​ni.Prze​-
pchnąłsięprzeztłumnaskra​juwiel​kie​gopar​kie​tuta​necz​ne​go
iigno​ru​jącza​pra​sza​ją​ceuśmie​chyko​bietorazzi​ry​to​wa​nespoj​-
rze​niamęż​czyzn,szedłwstro​nębaru.

Na​razjązo​ba​czyłiza​trzy​małsięjakwry​ty,zu​peł​nieza​po​mi​-

na​jąc o mar​ti​ni. Wie​dział, że La​ney bę​dzie wy​glą​dać pięk​nie,
ale nie wy​obra​żał so​bie cze​goś ta​kie​go. Su​kien​ka pod​kre​śla​ła
jej fi​gu​rę w kształ​cie klep​sy​dry, peł​ne pier​si i szczu​płą ta​lię.
Ciem​newło​syLa​neyupię​tebyływkla​sycz​nywę​zeł.Rę​ka​wicz​ki
się​ga​ły za łok​cie, to​też tyl​ko ra​mio​na i de​kolt po​zo​sta​wa​ły na​-
gie. Wy​glą​da​ła jak księż​nicz​ka z baj​ki i była znacz​nie pięk​niej​-
sza od chu​dej blon​dyn​ki o twar​dym spoj​rze​niu, w su​kien​ce
uszy​tejzcie​niut​kichpa​secz​ków,któ​reni​cze​goniepo​zo​sta​wia​ły
wy​obraź​ni.

– Kas​sius, mój dro​gi, tak się cie​szę, że cię wi​dzę! – Mimi du

Ples​sis za​trze​po​ta​ła sztucz​ny​mi rzę​sa​mi i za​śmia​ła się fał​szy​-
wie.–Toogrom​niemiłoztwo​jejstro​ny,żeprzy​sła​łeśsu​kien​kę
mo​jej asy​stent​ce. Gdy​by nie ty, pew​nie przy​szła​by tu w ogrod​-
nicz​kach.Onawogó​leniemawy​czu​ciasty​lu.–Za​rzu​ci​łara​mię
na jego bar​ki i przy​ci​snę​ła po​li​czek do jego po​licz​ka. – La​ney,
zróbnamzdję​cie!Chcępo​ka​zaćwszyst​kim,jakświet​niesięba​-
wi​my.

La​neypo​słusz​niesię​gnę​łapowy​sa​dza​nykrysz​tał​ka​mite​le​fon

pra​co​daw​czy​ni,aleKas​siusszyb​kowy​plą​tałsięzjejra​mion.

–Dzię​ku​jęci,Mimi,aleniepu​bli​ku​jęswo​ichzdjęć.
Mimispoj​rza​łananie​gospodprzy​mru​żo​nychpo​wiek.
– To dziw​ne, Kas​sius. Two​ich zdjęć w ogó​le nie ma w sie​ci.

Wogó​lepra​wienicoto​bieniema.

– To rze​czy​wi​ście tra​gicz​ne, ale ja się zaj​mu​ję nie​ru​cho​mo​-

ścia​mi,anieshowbiz​ne​sem–mruk​nąłiprze​niósłspoj​rze​niena
La​ney.–Wy​glą​daszpięk​nie.

– Dzię​ku​ję – wes​tchnę​ła, pod​no​sząc gło​wę, żeby na nie​go

spoj​rzeć. – To bar​dzo miło, że przy​słał mi pan tę su​kien​kę. Co
panaopę​ta​ło?

– Ty – od​rzekł. – Wy​jął te​le​fon z jej dło​ni i od​dał Mimi. – Za​-

tańczzemną.

La​neynie​pew​niespoj​rza​łanahra​bi​nę.
–Nieje​stempew​na,czytodo​brypo​mysł.
–Todo​sko​na​łypo​mysł–po​wie​dzia​łaszyb​koMimikuzdzi​wie​-

niuKas​siu​sa.

–Chodź.–Ująłdłońwrę​ka​wicz​ceipo​cią​gnąłdziew​czy​nęza

sobą.

–Nieumiemtań​czyćwal​ca–wy​zna​ła.
–Toła​twe.Po​ka​żęci,comaszro​bić.
Oparłjed​nądłońnajejra​mie​niu,adru​gąująłjejrękę.
–Wi​dzisz?Do​sko​na​leciidzie.
–Pa​nieBlack–po​wie​dzia​łaLa​neysła​bymgło​sem.
–Mó​wi​łem,żemaszmniena​zy​waćKas​sius.
– Kas​sius – po​wtó​rzy​ła nie​pew​nie. Pró​bo​wa​ła uśmie​chać się

uprzej​mie, ale za​uwa​żył, że jest rów​nie oszo​ło​mio​na jego bli​-
sko​ściąjakon.

– Tak dużo już dla mnie zro​bi​łeś – po​wie​dzia​ła nie​śmia​ło. –

Od​ku​pi​łeśfu​tro,bro​ni​łeśmnieprzedhra​bi​ną.Aleto–spoj​rza​ła
nasu​kien​kę–jestnaj​lep​szezewszyst​kie​go.Ni​g​dywży​ciunie
mia​łamrów​niepięk​nejsu​kien​ki.

–Gdyjązo​ba​czy​łem,po​my​śla​łemoto​bie.Aletyje​steśznacz​-

niepięk​niej​szaniżtasu​kien​ka.

Po​licz​kiLa​neyokry​łysięru​mień​cem.
– Jesz​cze nikt mi nie mó​wił ta​kich rze​czy. – Po​wio​dła wzro​-

kiemwśladzajegospoj​rze​niemiza​uwa​ży​łapo​nu​rywy​raztwa​-
rzyMimi.–Och–wes​tchnę​ła.–Chcesz,żebybyłaocie​bieza​-
zdro​sna,tak?–Po​trzą​snę​łagło​wą,pró​bu​jącsięuśmiech​nąć,ale
jejoczydziw​nieza​lśni​ły.–Grybo​ga​tychlu​dzi.Możespró​bujpo
pro​stu szcze​ro​ści? – Na​raz za​trzy​ma​ła się w miej​scu. – Po​proś
jądotań​cainiemie​szajmniewto.

Kas​siusjed​nakprzy​trzy​małjąprzyso​bie.
–Niegramwżad​negry.Niemu​szę.
– W ta​kim ra​zie dla​cze​go…? – Znów spoj​rza​ła na Mimi du

Ples​sis,któ​raszep​ta​łacośdoswo​jejprzy​ja​ciół​kiAra​min​ty.

–Gdy​bymchciałmiećjąwłóż​ku,tojużbyle​ża​łanaple​cach.
–Tobar​dzonie​mi​łe,comó​wisz.
– Mó​wi​łaś, że chcesz szcze​ro​ści. Mógł​bym ją mieć. – Po​wo​li

ro​zej​rzał się do​oko​ła. – Mógł​bym mieć więk​szość tych ko​biet.
Wiem o tym, bo nie​któ​re już mia​łem, a resz​ta za​chę​ca​ła mnie
bar​dzowy​raź​nie.

–Chceszsiępo​chwa​lić,żesy​pia​łeśzwie​lo​mako​bie​ta​mi?Nie

robitonamniedo​bre​gowra​że​nia.

–Nie?–Moc​niejza​ci​snąłpal​cenajejdło​ni.–Alenamnierobi

do​brewra​że​nieto,żemia​łaśtaknie​wie​luko​chan​ków.

Gwał​tow​niewcią​gnę​łaod​dechiwpa​trzy​łasięwnie​go.
–Skądmo​żesz…
–Skądmogęwie​dzieć?–Po​wiódłdło​niąpojejple​cach.–Na

przy​kład stąd, że drżysz, kie​dy cię do​ty​kam. Że wstrzy​mu​jesz
od​dech,kie​dynacie​biepa​trzę.–Ob​ró​ciłjąimoc​noprzy​cią​gnął
do sie​bie. – Czu​ję to, kie​dy two​je cia​ło za​czy​na drżeć przy
moim.

Byłatakdrob​naiko​bie​ca,ajed​nakwy​da​wa​łasięnie​ulęk​nio​-

na.

– Wła​śnie dla​te​go je​steś inna – po​wie​dział ci​cho. – Bo masz

w so​bie cie​pło i do​bre ser​ce. Je​steś nie tyl​ko pięk​na. Da​jesz
wie​lezsie​bieipra​wieonicniepro​siszwza​mian.

–Je​stemzu​peł​niezwy​czaj​na–od​rze​kłarów​nieci​cho.
–Nie–po​trza​snąłgło​wą.–Ab​so​lut​nienieje​steśzwy​czaj​na.
–My​liszsię.
–Niechcia​łaśwziąćodemniepie​nię​dzy,na​wetgdyjepro​po​-

no​wa​łem. Nie chcia​łaś wy​ra​żać się źle o Mimi, choć pra​ca
uniejniemożebyćła​twa.Po​świę​caszcałeży​ciepra​cy,żebyza​-
trosz​czyćsięoro​dzi​nę.–De​li​kat​niepo​wiódłpal​ca​mipojejkar​-
ku. Miał ocho​tę wy​cią​gnąć spin​ki z jej wło​sów, żeby roz​sy​pa​ły
sięnara​mio​nach.Wkrót​ce,po​my​ślał.Jużwkrót​ce.Wziąłgłę​bo​-
kiod​dechida​lejmó​wiłszcze​rze:–Dzi​siajwy​glą​daszjakksięż​-
nicz​ka,alemy​ślę,żete​razwresz​ciewi​dać,kimje​steśwśrod​ku.
Jest w to​bie coś, cze​mu nie po​tra​fię się oprzeć. – Po​chy​lił się
imu​ska​jącusta​mijejucho,szep​nął:–Pra​gnęcię.

Cof​nął się i spoj​rzał na jej twarz, po któ​rej prze​mknął cień.

Szyb​kozer​k​nę​łanapra​co​daw​czy​nięiod​su​nę​łasięodnie​go.

–Przy​kromi,alenieje​stemza​in​te​re​so​wa​na.
Kas​sius zu​peł​nie się tego nie spo​dzie​wał. Czuł prze​cież wy​-

raź​nie,jakdziew​czy​nadrża​ławjegora​mio​nach.Czyż​bysiępo​-
my​lił? Po​pa​trzył jed​nak uważ​niej na jej twarz, te​raz po​bla​dłą,
nadziw​nywy​razoczu.Kła​ma​ła.Aledla​cze​go?

–Topraw​da?–za​py​tałspo​koj​nie.
Szyb​koski​nę​łagło​wą,aleniepa​trzy​łamuwoczy.
–Po​wiedzmi,dla​cze​go.
–Bo…–Zde​cy​do​wa​nymge​stempod​nio​słagło​wę.–Boje​steś

play​boy​em,któ​rysy​piazmi​lio​nemko​biet.

–Po​sta​rajsiębar​dziej.
–Wogó​lemnieniepo​cią​gasz.
–Możeja​kieśkon​kre​ty?
Po​pa​trzy​łananie​gozde​spe​ra​cją.
–Je​steśzbyt…hm…zawy​so​ki.
–Zawy​so​ki?–par​sk​nął.
– No do​brze, po​dam ci po​wód – wes​tchnę​ła. – Nie cho​dzi

ocie​bie,tyl​koomnie.Popro​stuje​stemozię​błądzie​wi​cą.

–Mogęuwie​rzyć,żeje​steśdzie​wi​cą,aleozię​błą?–Po​trzą​snął

gło​wą i za​śmiał się ci​cho, a po​tem przy​cią​gnął ją bli​żej i po​-
wiódłdło​niąpojejna​gichra​mio​nach.Znówza​drża​łaispoj​rza​ła
nanie​go,wstrzy​mu​jącod​dech.

–Zcałąpew​no​ściąnieje​steśozię​bła.
–Pro​szę…pro​szę,nieróbtego.
–Dla​cze​go?
–Bo…–prze​łknę​łaiwy​ja​śni​łabar​dzoci​cho:–Mojasze​fo​wa

po​wie​dzia​ła, że je​śli nie znie​chę​cę cię do sie​bie, to wy​rzu​ci
mniezpra​cyido​pil​nu​je,żebyniktinnymnienieza​trud​nił.

Kas​siusbyłtakzdu​mio​ny,żeomalniewy​buch​nąłśmie​chem.
–Na​praw​dępo​wie​dzia​łacośta​kie​go?
Byłojed​nakja​sne,żeLa​neynieuwa​żategozażart.
–Je​śliniebędęmo​głapra​co​wać,tojakmampo​ma​gaćro​dzi​-

nie?Dla​te​gomu​siszzo​sta​wićmniewspo​ko​ju.Idźstąd–do​da​ła
szep​tem,wpa​tru​jącsięwjegousta.

Jej sło​wa mó​wi​ły jed​no, a cia​ło coś zu​peł​nie in​ne​go. Na​wet

niewie​dzia​ła,ocogowła​ści​wiepro​si.Aleonwie​dział.

Mu​zy​ka prze​sta​ła grać. Po​zo​sta​łe pary ze​szły z par​kie​tu, ob​-

rzu​ca​jąc ich dziw​ny​mi spoj​rze​nia​mi. Kas​sius czuł na so​bie
gniew​ny wzrok Mimi. Wie​dział, że po​peł​nia błąd. Za​wsze ce​nił
so​bie pry​wat​ność, do tego stop​nia, że za​kra​wa​ło to na ma​nię,
alete​razna​gleprze​sta​łogoob​cho​dzić,ktonanichpa​trzy.Przy​-
cią​gnąłLa​neydosie​bie,wsu​nąłdłońwjejwło​syiuniósłtwarz
dogóry.

–Mu​szęcipo​wie​dziećjed​nąrzeczja​sno–rzekłbez​li​to​śnie.–

Nicmnienieob​cho​dziMimianiniktinny.Ob​cho​dzimnietyl​ko
jed​no.

–Icóżtota​kie​go?–za​py​ta​łabun​tow​ni​czo.
–Że​bymdo​stałto,cze​gochcę.Achcęcie​bie.
Ob​jąłjejtwarzipo​ca​ło​wałjąnasa​mymśrod​kupu​ste​gopar​-

kie​tu.

Jegoustabyłymięk​kie.La​neypo​czu​łanatwa​rzydo​tykszorst​-

kie​gopod​bród​ka.Niemia​łapo​ję​cia,copo​win​nazro​bić.Do​tych​-
czasca​ło​wa​łasiętyl​korazibyłatozu​peł​naka​ta​stro​fa,alete​-
raz było ina​czej. On był inny. Nie pro​sił, lecz brał, co chciał.
Uświa​do​mi​łaso​bie,żemożesiętyl​kopod​dać,imoc​noza​ci​snę​ła
po​wie​ki.Dziw​nyprądprze​szy​wałjąodstópdogłów.

–Je​steśmoja–szep​nąłKas​siuszusta​mitużprzyjejustach.–

Moja.

Uświa​do​mi​łaso​bie,żeza​ci​skadło​nienajegora​mio​nach.Na​-

razKas​siusod​su​nąłsięodniej.Otwo​rzy​łaoczyizo​ba​czy​ła,że
or​kie​stra po​szła na prze​rwę. Byli zu​peł​nie sami na par​kie​cie.
W ca​łej sali pa​no​wa​ła ci​sza. Wszy​scy na nich pa​trzy​li. Oczy
Mimi ci​ska​ły bły​ska​wi​ce. Na​raz La​ney przy​po​mnia​ła so​bie,
gdziesą.

– Och, nie! – wy​krztu​si​ła i unio​sła dło​nie do twa​rzy. Cóż ona

na​ro​bi​łanaj​lep​sze​go?–Cojazro​bi​łam!

– Jesz​cze nic – rzekł Kas​sius z roz​ba​wie​niem, bio​rąc ją za

rękę.–Aledo​pie​rozro​bisz.Idzieszdomnie.Te​raz.

Pod​nio​sła na nie​go wzrok z wra​że​niem, że w tej chwi​li waży

sięcałajejprzy​szłość.Stałprzedniąwczar​nymfra​ku,wy​so​ki
i bar​czy​sty, ema​nu​jąc at​mos​fe​rą wła​dzy i pie​nię​dzy. Tak przy​-
stoj​nymi​lio​nerwża​denspo​sóbniemógłjejpra​gnąć.Byłaprze​-
cieżzwy​kłądziew​czy​ną.Lu​bi​łapie​czo​nekur​cza​kiika​nap​ki,nie
foiegrasika​wior.Piłasło​dzo​naher​ba​tę,nieDomPe​ri​gnon.Ku​-

po​wa​łaubra​niawta​nichskle​pachiniezwra​ca​łauwa​ginapre​-
sti​żo​wemet​ki.Wy​bie​ra​łarze​czy,któ​rebyłyprak​tycz​neiwy​god​-
ne.Zu​peł​nienicjejniełą​czy​łozty​po​wy​midziew​czy​na​mimi​lio​-
ne​rów.

–Tonie​moż​li​we.Niemo​żeszmniepra​gnąć.
–Dla​cze​go?
–Jaktodla​cze​go?Botyje​steśty,ajaje​stemja.–Wciążnie

mo​gła uwie​rzyć, że zna​la​zła się w tej zło​co​nej sali ba​lo​wej
zkrysz​ta​ło​wy​mikan​de​la​bra​miior​kie​strą,po​śródśmie​tan​kito​-
wa​rzy​skiej. Do​tych​czas tań​czy​ła tyl​ko na balu ma​tu​ral​nym
wszkol​nejsaligim​na​stycz​nejozdo​bio​nejba​lo​ni​ka​miipa​pie​ro​-
wy​mi de​ko​ra​cja​mi. Za​sta​na​wia​ła się wte​dy, czy po​ca​łu​je ją
szkol​nagwiaz​dafut​bo​lu.–Puśćmnie.

Ciem​neoczyKas​siu​sabły​snę​ły.
–Na​praw​dętegochcesz?
Nie, oczy​wi​ście, że tego nie chcia​ła. Krę​ci​ło jej się w gło​wie

iporazpierw​szywży​ciuczu​ła,żeżyje.Chcia​łasięczućpięk​na
i po​żą​da​na przez tego naj​przy​stoj​niej​sze​go i naj​po​tęż​niej​sze​go
czło​wie​kanaświe​cie.Tamyślbyłajaksen.

–Wszy​scysięnanasga​pią–szep​nę​ła.
–Pa​trząnacie​bieiza​sta​na​wia​jąsię,kimje​steś.
La​neyza​śmia​łasięci​cho.
–Prze​cieżmiesz​kamtuodpra​wiedwóchlat.
–Dotejporyby​łaśnie​wi​dzial​na.Na​le​ża​łaśdosłuż​by.–Po​gła​-

dził jej ra​mię, pa​trząc na zło​ci​stą su​kien​kę. – Te​raz już nie je​-
steśnie​wi​dzial​na.

Przezcie​bie,po​my​śla​łazser​cemdud​nią​cymwgar​dle.
–Chodźzemną.Te​raz.Dzi​siaj.
Sta​now​czo ujął ją za rękę. Nie opie​ra​ła się. Nie umia​ła. Gdy

jąpro​wa​dziłprzezsalę,lu​dzieroz​stę​po​wa​lisięprzednimi.Ką​-
temokado​strze​głaMimiiAra​min​tę,aleniepo​tra​fi​łate​razmy​-
śleć o swo​jej przy​szło​ści. Po pro​stu szła za Kas​siu​sem, któ​ry
wy​pro​wa​dził ją z bu​dyn​ku na uli​cę. Smu​kły, czar​ny sa​mo​chód
na​tych​miastza​trzy​małsięprzykra​węż​ni​kuikie​row​cawli​be​rii
otwo​rzyłprzedniądrzwi.

Księ​życ świe​cił na ciem​nym nie​bie, pal​my ko​ły​sa​ły się w sil​-

nymwie​trze.ZimawMo​na​kozwy​klebyłasło​necz​naiła​god​na,

ale cza​sa​mi po desz​czu po​ja​wiał się wiatr, le​gen​dar​ny mi​stral,
któ​rywzbu​dzałwlu​dziachsza​leń​stwo.

Mi​stral.Tyl​kotymmo​gławy​tłu​ma​czyćto,corobi.
Kas​sius bez sło​wa we​pchnął ją na tyl​ne sie​dze​nie li​mu​zy​ny

i le​d​wie sa​mo​chód ru​szył, za​czął ją ca​ło​wać. Przy​mknę​ła oczy.
Jego dło​nie błą​dzi​ły po zło​ci​stej su​kien​ce i na​gich ra​mio​nach.
Zdjąłjejrę​ka​wicz​ki.Czu​łaprzyso​biejegopo​tęż​necia​łoico​raz
bar​dziejkrę​ci​łojejsięwgło​wie.

Na​raz drzwi li​mu​zy​ny otwo​rzy​ły się. La​ney unio​sła po​wie​ki

i ze zdu​mie​niem od​kry​ła, że sto​ją przed ho​te​lem de Ca​ril​lon.
Kie​row​caiochro​niarzsta​linachod​ni​kuobokotwar​tychdrzwi,
pa​trzącwinnąstro​nę,alepor​tierJa​cqu​esniebyłtakdys​kret​ny.
Pod​szedłdosa​mo​cho​duiotwo​rzyłustazezdu​mie​nia.

–Ma​de​mo​isel​leLa​ney?
Za​czer​wie​ni​ła się z za​że​no​wa​nia i szyb​ko usia​dła, spraw​dza​-

jąc,czypier​siniewy​su​nę​łysięzgor​se​tusu​kien​ki.Mo​głaso​bie
wy​obra​zić,jakte​razwy​glą​da.

–Dzię​ku​ję,alesampo​mo​gęjejwy​siąść–rzekłKas​siuschłod​-

no.Po​dałjejrękęiprze​pro​wa​dziłobokpor​tie​radoholu.

–Przy​pro​wa​dzi​łeśmniedodomu–szep​nę​łaprzezza​ci​śnię​te

gar​dło.

–Tak.
–Przy​pro​wa​dzi​łeśmniedodomuprzedpół​no​cą–uśmiech​nę​-

łasięlek​ko.–JakKop​ciusz​ka.

Drzwiwin​dyroz​su​nę​łysięprzednimi.Kas​siuswpro​wa​dziłją

dośrod​kaiprzy​ci​snąłgu​zik.

–Tonietopię​tro.Miminiemiesz​kawpen​tho​usie.
–Alejatammiesz​kam.Wła​śniegoku​pi​łem.
Pod​nio​słagło​węispoj​rza​łananie​gozoszo​ło​mie​niem.
–Dla​cze​go?
–Po​trze​bo​wa​łemja​kie​gośmiej​scawMo​na​ko,gdziemógł​bym

sięza​trzy​my​wać,do​pó​kinieudamisięku​pićwil​linaCapFer​-
rat.

–Ichcesz,że​bympo​je​cha​łaztobąnagórę?
–Tak.–Po​gła​dziłjąpora​mio​nachiką​ci​kijegoustunio​słysię

wuśmie​chu.–Ipo​je​dziesz.

Przy​ci​snął ją do lu​stra na ścia​nie win​dy i znów za​czął ca​ło​-

wać, prze​su​wa​jąc dłoń​mi po je cie​le. Przy​mknę​ła oczy. Gdy
drzwiwin​dysięroz​su​nę​ły,przezchwi​lęniemo​głasiępo​ru​szyć.

Kas​sius wziął ją na ręce, jak​by nic nie wa​ży​ła, i po​niósł

w głąb ko​ry​ta​rza do luk​su​so​we​go pen​tho​usu. W środ​ku pa​no​-
wałpół​mrok,aleLa​neyza​uwa​ży​ła,żepo​miesz​cze​niasąbar​dzo
wy​so​kie, chy​ba na dwa pię​tra. Pra​wie nie zwró​ci​ła uwa​gi na
pro​ste, no​wo​cze​sne me​ble, sku​pio​na na ol​brzy​mich oknach,
zktó​rychroz​cią​gałsięwi​doknaiskrzą​cesięświa​tła​miMo​na​ko
ida​lejnamrocz​nąprze​strzeńMo​rzaŚród​ziem​ne​go.

Po​sta​wił ją po​wo​li i ob​ró​cił ple​ca​mi do sie​bie. Za​mru​ga​ła,

wciążwpa​tru​jącsięwokno.Świa​tłakil​kustat​kówprze​pły​wa​ją​-
cychpociem​nymmo​rzuwy​glą​da​łyjakgwiaz​dynanie​bie.

Niepo​win​nojejtubyć.Po​win​nastądiść,alemia​ławra​że​nie,

żeczasprze​stałist​nieć,jak​byzna​la​złasięwin​nymwy​mia​rze.

Kas​sius po​wo​li roz​su​nął za​mek jej su​kien​ki. Zło​ci​sty tiul

opadłnapod​ło​gęichłod​nepo​wie​trzedo​tknę​łojejskó​ry.Te​raz
byłanie​malnaga,mia​łanaso​bietyl​kobia​łybiu​sto​noszbezra​-
mią​czek i bia​łe ko​ron​ko​we majt​ki. Znów ob​ró​cił ją twa​rzą do
sie​bieipo​pa​trzyłnanią.

–Je​steśpięk​na.
Po​win​nastądwyjść.Ser​ceiumysłka​za​łyjejucie​kać,alezja​-

kie​gośpo​wo​ducia​łoniechcia​łoichsłu​chać.

Zdjąłjejbuty,je​denpodru​gim,apo​tempod​niósłsięizrzu​cił

frak.Wziąłjazarękęipo​pro​wa​dziłdosy​pial​ni.Naoknachwi​-
sia​łycien​kiefi​ran​kizgazy.Prze​suw​nedrzwipro​wa​dzi​łynabal​-
kon. Kas​sius roz​su​nął je i La​ney wcią​gnę​ła w płu​ca chłod​ne,
ostrepo​wie​trzepach​ną​cemor​skąsoląikwia​ta​mimi​mo​zy.

Gdydoniejpod​szedł,cof​nę​łasięner​wo​woiupa​dłanawiel​kie

łóż​ko, któ​re znaj​do​wa​ło się tuż za nią. Kas​sius sta​nął nad nią
izdjąłkra​wat,apo​temzrzu​ciłbutyiopadłnałóż​koobokniej.
Po​wo​lipo​wiódłpal​ca​mipojejpo​licz​ku,szyi,de​kol​cieibrzu​chu,
ażdoskra​juko​ron​ko​wychmaj​tek.

Przy​trzy​ma​łajegodłoń.
–Nie–wy​krztu​si​ła.
–Dla​cze​go?
–Bę​dzieszroz​cza​ro​wa​ny.
–Je​steśdzie​wi​cą,więcskądmo​żeszwie​dzieć?

–Wiem.
Sre​brzy​steświa​tłoksię​ży​capa​da​łopro​stonajegotwarz.Od​-

chy​liłsiędotyłuipo​pa​trzyłnaniąznie​do​wie​rza​niem.

–Na​praw​dęwie​rzysz,żeje​steśozię​bła?
–Wiemotym.
–Skąd?
–Po​wie​działmitochło​pak,zktó​rympo​szłamnabalma​tu​ral​-

ny.

–Iuwie​rzy​łaśmu?
– Chy​ba wie​dział, co mówi. Ca​ło​wał wcze​śniej wie​le dziew​-

czyn. – Gar​dło jej się ści​snę​ło. – Po​słu​chaj, jest pra​wie pół​noc.
Po​wi​nie​neś wró​cić na bal i zna​leźć so​bie ja​kąś ko​bie​tę, któ​ra
umiesięca​ło​wać.

–Mamjużko​bie​tę,któ​rejpra​gnę.
Jegopal​cezmie​ni​łykie​ru​nek,prze​su​nę​łysiępobio​drzeiza​-

wę​dro​wa​łynaudo.

–Po​słu​chaj.–La​neyprze​łknę​ła.–Niewiem,dla​cze​gowy​bra​-

łeśwła​śniemnie.Czycho​dzicityl​kooroz​ryw​kęnajed​nąnoc,
czy…?

Gwał​tow​nieod​su​nąłrękę.
–Mó​wi​łaśwcze​śniejograch,La​ney.Za​graj​mywgrę.
–Wjakągrę?
–Udo​wod​nięci,żenieje​steśozię​bła–po​wie​dział,niespusz​-

cza​jącwzro​kuzjejtwa​rzy.–Żeje​steście​płą,god​nąpo​żą​da​nia
ko​bie​tą,stwo​rzo​nądotego,byda​waćprzy​jem​ność.

–Aje​ślicisięnieuda?
Za​śmiałsięci​cho.
– Uda mi się. Wy​star​czy, że cię do​tknę albo na​wet na cie​bie

po​pa​trzę,żebywie​dzieć,żemamra​cję.

–Aje​ślijejniemasz?–po​wie​dzia​łazde​spe​ra​cją,przy​po​mi​na​-

jącso​bieupo​ko​rze​nienabaluma​tu​ral​nym.

–Wte​dyciza​pła​cę–uśmiech​nąłsię.–Po​wiedz​my,mi​liondo​-

la​rów.

La​neyznie​ru​cho​mia​ła.
–Czytomabyćżart?
–Nie.
–Jużdru​girazpro​po​nu​jeszmimi​lion.

– Czy to ci nie wy​star​czy? – za​py​tał le​ni​wie, spo​glą​da​jąc na

nią spod przy​mru​żo​nych po​wiek. – W ta​kim ra​zie niech będą
dwa mi​lio​ny. Albo dzie​sięć. Je​stem tak pe​wien, że po​tra​fię
wzbu​dzić w to​bie po​żą​da​nie i do​pro​wa​dzić cię do roz​ko​szy, że
je​ślisięmylę,togo​tówje​stemza​pła​cićcidzie​sięćmi​lio​nówdo​-
la​rów.

Dzie​sięćmi​lio​nówdo​la​rów.Za​krę​ci​łojejsięwgło​wienamyśl,

cotepie​nią​dzemo​gły​bydlaniejzna​czyć.Niemu​sia​ła​byzno​sić
ka​pry​sówokrop​nejsze​fo​wej.Mo​gła​bywró​cićdoNo​we​goOr​le​-
anuiwy​na​jąćojcuopie​kun​kęnapeł​nyetat.Jejbab​cia,któ​raod
pięć​dzie​się​ciulatura​bia​łaso​bieręcepołok​cie,mo​gła​bywresz​-
cie od​po​cząć i za​cząć cie​szyć się ży​ciem. La​ney wró​ci​ła​by do
ro​dzi​ny,któ​rąko​cha​ła.

– Ale to nie ma zna​cze​nia, jaką sumę ci obie​cam – oczy Kas​-

siu​sa błysz​cza​ły w bla​sku księ​ży​ca. – Bo i tak wy​gram ten za​-
kład.

La​neypo​wio​dłaję​zy​kiempoustach.
–Atakdlapo​rząd​ku,je​ślispra​wisz,że…tozna​czy,je​śliudo​-

wod​nisz,żenieje​stemozię​bła,tocze​gochceszwza​mian?

– Oprócz two​je​go cia​ła? – Po​ru​szył się i po​wiódł ręką po jej

brzu​chu ze śmier​tel​nie po​waż​nym wy​ra​zem twa​rzy. – Bę​dziesz
wca​ło​ścina​le​ża​ładomnie.

Po​czu​ła,żeza​schłojejwustach.
–Comasznamy​śli?
– Je​stem już zmę​czo​ny ży​ciem ka​wa​le​ra. Chcę mieć ro​dzi​nę.

Żonę,dzie​ci.

Co​razbar​dziejkrę​ci​łojejsięwgło​wie.Czytomoż​li​we,żeby

półkie​lisz​kaszam​pa​nataknaniąwpły​nę​ło?

–Chy​baniechceszpo​wie​dzieć,że…
–La​ney,je​śliniedamciprzy​jem​no​ści,todo​sta​nieszdzie​sięć

mi​lio​nówdo​la​rówiwyj​dzieszstądjakobo​ga​tako​bie​ta.Aleje​śli
roz​bu​dzęwto​bieroz​kosz,od​daszmiwszyst​ko.Po​zwo​liszmipo​-
sia​daćtwo​jecia​łoidaszmidziec​ko.Bę​dzieszmojanaza​wsze.

ROZDZIAŁTRZECI

Usia​dła pro​sto na wiel​kim łóż​ku i sze​ro​ko otwo​rzy​ła oczy.

Wcze​śniejwy​da​wa​łojejsię,żeśnialbomożejestpi​ja​na.Te​raz
za​czę​łasięza​sta​na​wiać,czyzu​peł​nieosza​la​ła.

– Za​raz. Chcę się upew​nić, że do​brze cię ro​zu​miem – po​wie​-

dzia​łasła​bymgło​sem.–Je​ślido​pro​wa​dziszmniedoor​ga​zmu,to
mamzacie​biewyjśćiuro​dzićcidziec​ko?

–Jakbrzmitwo​jaod​po​wiedź?–za​py​tałKas​siusznie​prze​nik​-

nio​nymwy​ra​zemtwa​rzy.

–Albotojestidio​tycz​nyżart,albozu​peł​niezwa​rio​wa​łeś.
– Je​stem przy zdro​wych zmy​słach i ni​g​dy nie mó​wi​łem bar​-

dziejpo​waż​nie.

–Chceszza​ry​zy​ko​waćmał​żeń​stwoidziec​kodlasek​su?Tozu​-

peł​ny idio​tyzm! – Otwo​rzy​ła oczy jesz​cze sze​rzej, gdy Kas​sius
zdjąłko​szu​lęirzu​ciłjąnapod​ło​gę.Nawi​dokjegotwar​dej,mu​-
sku​lar​nejpier​sipo​ro​śnię​tejciem​ny​miwło​sa​miprze​su​nę​łaję​zy​-
kiempoustachipró​bo​wa​łaso​bieprzy​po​mnieć,oczymmó​wi​ła
przedchwi​lą.

–Mu​sie​li​by​śmybyćwso​bieza​ko​cha​ni–wy​ją​ka​ła.–Byćdo​pa​-

so​wa​ny​mipart​ne​ra​mi.Bądźroz​sąd​ny.

Prze​chy​lił się nad łóż​kiem i prze​rwał jej po​ca​łun​kiem. Na​raz

uświa​do​mi​łaso​bie,żemanaso​bietyl​kobiu​sto​noszbezra​mią​-
czekimajt​ki.

Kas​siuscof​nąłsięipo​szu​kałjejspoj​rze​nia.
–Jakbrzmitwo​jaod​po​wiedź?
Je​dy​ną roz​sąd​ną od​po​wie​dzią mo​gło być: nie. Jesz​cze le​piej

brzmia​ło​by: do dia​bła, nie. A za​raz po​tem po​win​na stąd uciec
jakodpo​ża​ru.

Ale…
Dzie​sięćmi​lio​nówdo​la​rów.
La​ney nie mia​ła do​świad​cze​nia, ale oczy​wi​ście wie​dzia​ła co

nie​co o sek​sie. Gdy Bob​by Joe Bran​ford, fut​bo​li​sta i idol ca​łej

szko​ły, za​pro​sił ją na bal ma​tu​ral​ny była pod​nie​co​na my​ślą
o pierw​szym po​ca​łun​ku. Ale ten wie​czór oka​zał się ka​ta​stro​fą.
Wpo​ło​wietań​caBob​bywe​pchnąłjąwcia​snyko​ry​ta​rzyk,przy​-
ci​snąłdoszaf​kiiza​cząłca​ło​wać.Ustamiałgu​mo​wa​teizim​ne.
Za​czę​łasiękrztu​sić,gdywy​czu​łaodórwhi​skeywjegood​de​chu
igdypró​bo​wałjejwe​pchnąćję​zykdogar​dła.Tobyłookrop​ne.
Wi​docz​niemu​sia​łazro​bićcośźle.Pró​bo​wa​łasięnieru​szać,ale
w koń​cu po​czu​ła, że już dłu​żej nie wy​trzy​ma, i ode​pchnę​ła go.
Prze​wró​cił się i prze​cho​dzą​cy obok ko​le​dzy wy​buch​nę​li śmie​-
chem.Bob​byJoepo​pa​trzyłnaniąpo​nu​roiotarłusta.

– Zim​na cnot​ka. Po​wi​nie​nem wie​dzieć, że to zwy​kła stra​ta

cza​su.

Do​go​niłko​le​gówizna​lazłso​biena​stęp​nądziew​czy​nędotań​-

ca.La​neywró​ci​łasamadodomuwpo​mię​tejsu​kien​cezse​cond
han​du.

A po​tem było jesz​cze go​rzej. W po​nie​dzia​łek w szko​le wszy​-

scysięzniejśmia​li.Itakniecie​szy​łasięwiel​kąpo​pu​lar​no​ścią.
Była ni​ską, pulch​ną dziew​czy​ną, któ​ra miesz​ka​ła w zruj​no​wa​-
nym domu przy ba​gnach, no​si​ła nie​mod​ne ubra​nia z ta​nie​go
skle​pu,jejnie​wi​do​myoj​ciecjeź​dziłnawóz​ku,amat​kazo​sta​wi​-
łaro​dzi​nęiucie​kładoKa​li​for​niizno​wymko​chan​kiem.Ate​raz
jesz​cze cała szko​ła na jej wi​dok po​wta​rza​ła „ozię​bła cnot​ka”.
Mó​wi​lijejtopro​stowtwarz.

La​ney przy​po​mnia​ła so​bie tam​to cier​pie​nie i upo​ko​rze​nie

izro​bi​łojejsięzim​no.Niemo​głatylewy​cier​piećnadar​mo.Co
wła​ści​wie mia​ła do stra​ce​nia? Mo​gła wziąć dzie​sięć mi​lio​nów
do​la​rów,wyjśćstądjakkró​lo​waiza​pew​nićro​dzi​niebytjużdo
koń​caży​cia.

Unio​sła gło​wę i spoj​rza​ła na Kas​siu​sa Blac​ka błysz​czą​cy​mi

ocza​mi.

–Zgo​da.
Przezjegoprzy​stoj​nątwarzprze​biegłbłysktrium​fu.Po​chy​lił

sięiwy​cią​gnąłszpil​kizjejwło​sów.Dłu​gie,ciem​nepa​smaroz​-
sy​pa​łysiępora​mio​nach.

– Wresz​cie – po​wie​dział ochry​ple. Przy​ci​snął ją do łóż​ka

imoc​nopo​ca​ło​wał.

Nicniepo​czu​ła.Wła​ści​wiemia​łajużtedzie​sięćmi​lio​nówdo​-

la​rówwkie​sze​ni.

Kas​sius bar​dzo po​wo​li po​wiódł dłoń​mi po jej cie​le. Po​czu​ła

dziw​ny dreszcz w pier​siach i w brzu​chu, ale pró​bo​wa​ła o tym
niemy​śleć.Ozię​błacnot​ka.

Wsu​nął dło​nie pod jej ple​cy i roz​piął biu​sto​nosz. Jej pier​si

zna​la​złysięwjegodło​niach.Uści​snąłjelek​ko.La​neyna​dalnic
nieczu​ła.Le​ża​łazim​najakka​mień,tyl​koser​cedud​ni​łojejgło​-
śno.

Po​chy​liłgło​węipo​czu​łajegocie​płyod​dechnapier​siach.Gdy

za​czął ssać jej su​tek, prze​szył ją dziw​ny prąd. Ze​sztyw​nia​ła
imoc​nopo​chwy​ci​łagozara​mio​na.

Jakka​mień,po​my​śla​łazde​spe​ra​cją.Jakgłaz.
Wstrzy​ma​ła od​dech, gdy sku​pił się na dru​giej pier​si. Na​raz

po​chwy​cił ją za nad​garst​ki i przy​ci​snął je do wez​gło​wia łóż​ka,
apo​temprzy​su​nąłustadojejuchaiszep​nął:

–Prze​grasz.
–Nieprze​gram–wes​tchnę​łazpa​ni​ką.Niemo​głaso​bienato

po​zwo​lić – ze wzglę​du na ro​dzi​nę, ale rów​nież dla​te​go, że po​-
raż​kamo​gła​byozna​czaćzaj​ściewcią​żęzczło​wie​kiem,któ​re​go
pra​wieniezna​ła.Mu​sia​ła​byzo​staćjegożoną,tkwićwmał​żeń​-
stwie bez mi​ło​ści. Nie mo​gła tego zro​bić dla jed​nej chwi​li roz​-
ko​szy.Niemo​gła.Niemo​głaso​bienatopo​zwo​lić.

Jegocięż​kiecia​łowgnia​ta​łojąco​razmoc​niejwma​te​rac.Moc​-

no trzy​ma​jąc jej nad​garst​ki, ca​ło​wał i sku​bał usta​mi jej szy​ję,
uszy, de​kolt. Po​czu​ła jego twar​dość prę​żą​cą się tuż przy jej
udachiwes​tchnę​ła.

Pu​ściłjejnad​garst​kiipo​ca​ło​wałjąde​li​kat​niej,gła​dzącjejpo​-

li​czek,szy​jęipier​si,po​tembrzuchibio​dra.Czub​kipal​cówdo​-
tknę​ły skra​ju bia​łych ba​weł​nia​nych maj​tek. Ten do​tyk był jak
szept.

Nie.Wcze​pi​łapal​cewprze​ście​ra​dło.Niemo​głaso​biepo​zwo​-

lićnato,byczućprzy​jem​ność.Mu​sia​łasta​wićopór.

Kas​sius na chwi​lę znie​ru​cho​miał, po czym po​wo​li prze​su​nął

dłońnajejmajt​ki.Stłu​mi​ławes​tchnie​nieiprzy​gry​złausta.Jego
pal​cepo​ru​sza​łysięnajejudach.Przezcałecia​łoLa​neyprze​bie​-
ga​łyfalego​rą​ca.

Roz​su​nąłjejnogi,po​chy​liłsięipo​ca​ło​wałjejbrzuch.Ustapo​-

dą​ża​ływśladzadłoń​mi.Za​trzy​ma​łysięprzyskra​jumaj​tekiza​-
czę​łydraż​nićjącie​płymod​de​chem,roz​nie​ca​jącpo​żą​da​nie.

Po​żą​da​nie. Czy wła​śnie to czu​ła? Pra​gnę​ła go, ale nie mo​gła

so​bienatopo​zwo​lić!Gdy​byza​szławcią​żę,jejży​ciezmie​ni​ło​by
sięnaza​wsze.Inietyl​kojejży​cie.Za​wszewie​dzia​ła,żeje​ślizo​-
sta​niemat​ką,zro​bitotak,jakna​le​ży:znaj​dzieja​kie​gośmi​łe​go,
do​bre​goigod​ne​goza​ufa​niamęż​czy​znę,któ​re​gopo​ko​cha.Przez
rokbędąsięspo​ty​kać,apo​temsamiopła​cąskrom​nyślub.Oby​-
dwo​jebędąmie​lista​łąpra​cęizgro​ma​dząwkładnadomoto​czo​-
nybia​łympłot​kiem.Apo​tem,kie​dyoby​dwo​jebędąnatogo​to​-
wi, świa​do​mie spro​wa​dzą na świat dziec​ko. La​ney do​brze wie​-
dzia​ła, że dziec​ko po​trze​bu​je bez​pie​czeń​stwa, mi​ło​ści i sta​bil​-
no​ści.

Aza​tem,je​śliist​nia​łachoć​bynie​wiel​kaszan​sa,żedzi​siej​szej

nocymożezajśćwcią​żę,niemo​głary​zy​ko​wać.Niedlaja​kie​goś
idio​tycz​ne​goza​kła​du.Mu​sia​łaod​wo​łaćtenza​kładipo​wie​dzieć
Kas​siu​so​wi,żemożeso​bieza​trzy​maćswo​jepie​nią​dze.Mu​sia​ła
stąduciec,za​nimbę​dziezapóź​no.

Za​cho​wujsięjakgłaz,krzy​czałjejumysł.
Pro​blempo​le​gałnatym,żegdyKas​siusprzy​kląkłmię​dzyjej

no​ga​mi,wca​lenieczu​łasięjakgłaz.

Na​raz na ze​wnątrz roz​le​gły się wy​bu​chy. Oby​dwo​je zwró​ci​li

gło​wy w stro​nę bal​ko​nu. Za przej​rzy​sty​mi fi​ran​ka​mi na ciem​-
nymnie​bieroz​bły​słysztucz​neognie.Kas​siusspoj​rzałnanią.

–Pół​noc–po​wie​dział.–Szczę​śli​we​goNo​we​goRoku.
Ob​jąłjejpo​li​czekipo​ca​ło​wałją.Po​czu​łajegoszorst​kiza​rost,

do​tyk ję​zy​ka na swo​im. Za​tra​ca​ła się w jego cie​ple, pod cię​ża​-
remjegomu​sku​lar​ne​gocia​ła,acobyłojesz​czegor​sze,za​tra​ca​-
ła się we wła​snym po​żą​da​niu. Jesz​cze tyl​ko jed​na chwi​la i po​-
wiemu,żebyprze​stał,obie​cy​wa​łaso​bie.Jesz​czetyl​kojed​nami​-
nu​ta.

Po​wiew wia​tru wwiał do środ​ka cie​niut​kie fi​ran​ki, wpadł do

po​ko​ju i ochło​dził sple​cio​ne, pół​na​gie cia​ła. La​ney wbi​ła pal​ce
w ra​mio​na Kas​siu​sa. Przy​trzy​mał ją, sta​now​czo roz​chy​lił jej
ustaiwsu​nąłdośrod​kaję​zyk.Ku​siłjąidraż​nił,ażna​razuświa​-
do​mi​łaso​bie,żeod​da​jemupo​ca​łun​ki.Pochwi​li,amożepogo​-
dzi​nieKas​siuspod​niósłgło​węiza​nimLa​neyzdą​ży​łazła​paćod​-

dech,znówza​cząłca​ło​waćjejpier​si.

Prze​łknę​łaiza​ci​snę​łapo​wie​ki,czu​jącjegodło​nienabio​drach

iudach.

Pod​niósł się, po​wo​li zsu​nął jej majt​ki i rzu​cił je na pod​ło​gę.

Te​razbyłazu​peł​nienaga.

– Ty, ozię​bła – mruk​nął ze zło​ścią. – Co za idio​ta cię o tym

prze​ko​nał?

Rzu​ciłnapod​ło​gęwła​snespodnieije​dwab​nebok​ser​ki.La​ney

spoj​rza​ła na jego na​gie cia​ło w bla​sku księ​ży​ca i nie po​tra​fi​ła
od​wró​cić wzro​ku. Pierś miał jak z mar​mu​ru, po umię​śnio​nym
brzu​chubie​gławą​skaścież​kaciem​nychwło​sów,ani​żej…Prze​-
łknę​ła.Porazpierw​szywi​dzia​łana​gie​gopod​nie​co​ne​gomęż​czy​-
znę.Wy​da​wałsięogrom​nyibar​dzotwar​dy.

Nie​śmia​łowy​cią​gnę​łarękęido​tknę​łago.
–Pro​szę…czymogę?–Wzię​łagłę​bo​kiod​dech.–Jesz​czeni​g​-

dy…–za​ru​mie​ni​łasię–ni​g​dyniedo​ty​ka​łam…

Po​pa​trzyłnaniąipu​ściłjejdłoń.
Le​ciut​kodo​tknę​łagoczub​ka​mipal​ców.Wy​da​wałsięak​sa​mit​-

ny. Pod​nio​sła gło​wę ze zdu​mie​niem, gdy drgnął pod jej do​ty​-
kiem.

–Na​praw​dętakbar​dzomniepra​gniesz?
–Po​zwól,żecipo​ka​żę–po​wie​działochry​ple.
Oparłdło​nienajejra​mio​nach,wgniótłjąwma​te​racina​krył

swo​imna​gimcia​łem.Jegoowło​sio​nenogiocie​ra​łysięojejnogi,
po​licz​ki po​kry​te za​ro​stem dra​pa​ły jej mięk​ką skó​rę. Po​czu​ła
jegotwar​dośćprzybrzu​chuicałejejcia​łoogar​nę​łodziw​nena​-
pię​cie. Omal nie wy​krzyk​nę​ła gło​śno, gdy jego pierś otar​ła się
ojejwraż​li​wepier​si.Reszt​ka​misiłpo​wstrzy​my​wa​łasię,bynie
roz​su​nąćnóginiepo​ka​zać,jakde​spe​rac​kopra​gniegopo​czuć
wśrod​ku.

Kas​sius prze​su​wał się co​raz ni​żej po jej cie​le, aż do stóp.

Znówprzy​klęk​nąłmię​dzyjejno​ga​miipo​ca​ło​wałpod​bi​ciesto​py,
apo​temwraż​li​wemiej​scezako​la​nem.Jegodłońpo​wę​dro​wa​ła
pojejudzieiLa​neyroz​su​nę​łanogisze​rzej.

–Coty…?
–Ciii–szep​nął.–Spodo​bacisię.
Po​chy​liłgło​wę.Po​czu​łajegocie​płyod​dechnaudachiogar​nę​-

łojąde​spe​rac​kiepra​gnie​nie.Wie​dzia​ła,żemaco​razmniejcza​-
su. Mu​sia​ła go ode​pchnąć, wy​sko​czyć z łóż​ka i uciec stąd, ale
niedałaradytegozro​bić.Za​ci​ska​łapal​cenabia​łymprze​ście​ra​-
dle, drżąc na ca​łym cie​le. Kas​sius po​chy​lił gło​wę, wsu​nął ręce
za jej ple​cy i przy​trzy​mał ją moc​no na miej​scu. Po​czu​ła cie​pło
jegood​de​chuiznie​ru​cho​mia​ła.

Przezchwi​lęsięniepo​ru​szał,jak​byda​wałjejostat​niąszan​sę,

bysięmo​gławy​co​fać,apo​tempo​chy​liłgło​węiroz​su​nąłjejnogi
sze​rzej.La​neywstrzy​ma​łaod​dech.

–Sma​ku​jeszjakkar​mel–szep​nął.–Słod​ko-sło​na.
Czu​łajegocie​płyod​dechnaudach,dra​pa​nieza​ro​stu,gład​kie

usta i ję​zyk i mi​mo​wol​nie unio​sła bio​dra. To było sza​leń​stwo.
Mu​sia​łatoprze​rwaćna​tych​miast.Jesz​czetyl​komo​ment,po​my​-
śla​łazde​spe​ra​cją.Byłapew​na,żeumrze,je​śliniepo​cze​kajesz​-
czejed​nejchwi​li.

Po​ru​szy​łabio​dra​mi,gdyKas​siuswsu​nąłwniąpa​lec.Za​czę​ła

drżećizo​ba​czy​łagwiaz​dypodpo​wie​ka​mi.

Niemoże…
Aletobyłota​kieprzy​jem​ne!
Niewol​nojej…
–Nieprze​sta​waj.
Drże​nie na​ra​sta​ło. Kas​sius moc​no przy​trzy​my​wał jej bio​dra,

zmu​sza​jąc ją, by się pod​da​ła i za​ak​cep​to​wa​ła roz​kosz. Wbi​ła
pal​cewjegora​mio​naiunio​słabio​drawy​żej.Zo​ba​czy​łapodpo​-
wie​ka​mi roz​błysk świa​tła i tę​czę ko​lo​rów. Wy​krzyk​nę​ła, za​głę​-
bia​jącpal​cewjegora​mio​nachipró​bu​jączła​paćod​dech.

Ode​rwałodniejusta,pod​cią​gnąłsięwy​żejiwszedłwniąjed​-

nymru​chem.

Przez mgłę roz​ko​szy prze​bił się prze​szy​wa​ją​cy ból. Kas​sius

znie​ru​cho​miał i wziął głę​bo​ki od​dech, a po​tem przy​su​nął usta
dojejuchaiszep​nąłzokrut​nymtrium​fem:

–Te​razje​steśmoja.

ROZDZIAŁCZWARTY

Na​stęp​ne​goran​kaLa​neywes​tchnę​łazsa​tys​fak​cją,spłu​ku​jąc

szam​ponzwło​sów.Ziew​nę​łaiprze​cią​gnę​łasiępodprysz​ni​cem.
Obu​dzi​łasięwjegora​mio​nach.Za​razpo​temza​dzwo​niłte​le​fon
Kas​siu​sa. Ja​kieś in​te​re​sy w od​le​głej czę​ści świa​ta. Gdy on roz​-
ma​wiał,onapo​szładoła​zien​ki.

Sto​jąc w stru​gach cie​płej wody w ogrom​nej ła​zien​ce wy​ło​żo​-

nej bia​łym mar​mu​rem przy​po​mi​na​ła so​bie ko​lej​ne ob​ra​zy
zostat​niejnocy.Na​razdrgnę​łaiwy​pro​sto​wa​łasię.Ko​cha​lisię
bezza​bez​pie​cze​nia.

Och, nie! Co ona zro​bi​ła? Przy​mknę​ła oczy i opar​ła czo​ło

ozim​neka​fel​ki.Wie​dzia​łaprze​cież,comożewy​nik​nąćznie​pla​-
no​wa​nej cią​ży. Jej ro​dzi​ce cho​dzi​li ze sobą w szko​le śred​niej,
agdyzesobąze​rwa​li,oka​za​łosię,żemat​kabyławcią​ży.Oj​ciec
zro​bił,cona​le​ża​ło,ioże​niłsięznią,aleprzezcałyczaswy​bu​-
cha​łymię​dzynimiawan​tu​ry.Wte​dyoj​cieczna​lazłpra​cęnaplat​-
for​mie wiert​ni​czej w Za​to​ce Mek​sy​kań​skiej. Pra​ca była do​brze
płat​na,apozatympo​zwa​la​łamunadłu​giemie​sią​cewy​jeż​dżać
z domu. Mał​żeń​stwo trwa​ło w tej ka​le​kiej for​mie do cza​su, aż
La​neyskoń​czy​ładzie​sięćlat.Wte​dyojcuprzy​da​rzyłsięnaplat​-
for​mie okrop​ny wy​pa​dek, po któ​rym zo​stał ska​za​ny na wó​zek
istra​ciłwzrok.Gdyprzy​wie​zio​nogodoNo​we​goOr​le​anu,mat​-
kaoznaj​mi​ła,żemajużdośćpo​świę​ca​niasiędlain​nych.Wy​je​-
cha​ła do Ka​li​for​nii, szu​kać mi​ło​ści, sła​wy i szczę​ścia u boku
swo​je​gono​we​goprzy​ja​cie​la,któ​rybyłmu​zy​kiem.Mi​łośćjed​nak
szyb​ko znik​nę​ła, a sła​wa i szczę​ście ni​g​dy nie na​de​szły. Mat​ka
tłu​mi​ła roz​cza​ro​wa​nie al​ko​ho​lem, a po​tem jesz​cze gor​szy​mi
rze​cza​mi i kil​ka lat póź​niej zmar​ła z przedaw​ko​wa​nia na pla​ży
wSan​taMo​ni​ca.

Awszyst​koza​czę​łosięodtego,żeza​szławnie​chcia​nącią​żę.

Gdy​bynieto,możena​dalbyżyła,aoj​ciecbył​bycałyizdro​wy.
Gdy​bynieto,żeuro​dzi​łasięLa​ney.

Ate​razonasamaod​wa​ży​łasięnata​kiery​zy​ko.
Jak mo​gła być tak głu​pia? Scho​wa​ła twarz w dło​niach. Poza

tymwie​dzia​łaprze​cież,żeza​pew​nedzi​siajstra​cipra​cę.

Za​krę​ci​ła wodę, wy​szła spod prysz​ni​ca i owi​nę​ła się ręcz​ni​-

kiem. Prze​tar​ła za​pa​ro​wa​ne lu​stro i po​pa​trzy​ła na swo​je od​bi​-
cie. Co​kol​wiek Kas​sius mó​wił ostat​niej nocy, baj​ki się nie zda​-
rza​ły.Wpraw​dzi​wymży​ciuksią​żę​tanieże​ni​lisięzpo​ko​jów​ka​-
mi,aprzy​stoj​nimi​lio​ne​rzyniebra​liślu​buzezwy​kły​miasy​stent​-
ka​mi.

Bę​dzie mu​sia​ła wró​cić do domu i za​sta​no​wić się nad tym

wszyst​kim.

Dom. Na myśl o ojcu i bab​ci gar​dło się jej ści​snę​ło. Nie wi​-

dzia​łaichjużoddwóchlat.Jakso​biepo​ra​dząte​raz,gdystra​ci​-
łapra​cę?

Wzię​łagłę​bo​kiod​dechiprze​cze​sa​łagrze​bie​niemmo​krewło​-

sy.Popro​stubę​dziemu​sia​łabyćsil​na.Możejejsiępo​szczę​ści?
Możeudajejsięprze​ko​naćMimi,byjejwy​ba​czy​ła?Samajed​-
nakwtoniewie​rzy​ła.

Się​gnę​łapowiel​kibia​łyszla​frok,któ​rywi​siałnadrzwiachła​-

zien​ki.Pod​wi​nę​łarę​ka​wy,za​ci​snę​łapa​sekipo​szładokuch​ni.

–Dzieńdo​bry.–Kas​siuspo​pa​trzyłnaniązuzna​niem.–Po​do​-

baszmisięwtymszla​fro​ku.

Za​ru​mie​ni​łasię.
–Dzię​ku​ję.Czytokawa?
Nie​ocze​ki​wa​nieuśmiech​nąłsięsze​ro​ko.
–Samjąza​pa​rzy​łem.
–Na​praw​dę?Sam?
– Jest Nowy Rok. Moja go​spo​dy​ni ma dzi​siaj wol​ne, a mnie

cza​sa​mizda​rzasięby​waćwkuch​ni.Umiemprzy​rzą​dzićkawę,
jaj​kaigrzan​ki.

–No,no.
–Pro​szęcię,tyl​kobezsar​ka​zmu.Naj​pierwspró​buj.Śmie​tan​-

kaczycu​kier?

–Po​pro​szęojed​noidru​gie.
Wrzu​ciłdokub​kadwiekost​kicu​kruido​peł​niłgośmie​tan​ką.
–Do​bre?–za​py​tał,gdyupi​łapierw​szyłyk.
–Naj​lep​szakawa,jakąpi​łamwży​ciu–od​rze​kłaszcze​rze.

–Takmy​śla​łem–stwier​dziłgład​ko.–Usiądź.
Wchwi​lępo​tempo​sta​wiłprzedniąta​lerz,naktó​rymznaj​do​-

wa​ła się grzan​ka z ma​słem i ja​jecz​ni​ca, a sam z dru​gim ta​le​-
rzemusiadłna​prze​ciw​koniej.

Spró​bo​wa​łaiznówpo​czu​łazdu​mie​nie.
–Świet​naja​jecz​ni​ca.
–Oczy​wi​ście.Jawszyst​koro​biędo​brze.
–Dotegoje​steśskrom​ny.
–Tyteż.–Ugryzłgrzan​kęipo​pa​trzyłnaniązza​chwy​tem.–

Ni​g​dywży​ciuniewi​dzia​łembar​dziejsek​sow​nejko​bie​ty.

To znów przy​wio​dło jej my​śli do nie​chcia​ne​go te​ma​tu. Przy​-

gry​zławar​gę.

–Wczo​rajko​cha​li​śmysiębezza​bez​pie​cze​nia.
–Tak–po​twier​dził,spo​koj​nieje​dzącja​jecz​ni​cę.Zda​wa​łosię,

żeniemażad​nychwy​rzu​tówsu​mie​nia.

–Czyjaby​łampi​ja​na?Aty?–La​neyodło​ży​ławi​de​lec.–Żeby

za​ry​zy​ko​waćcią​żęzkimś,kogopra​wienieznam?

– Gdy​byś chcia​ła po​znać mnie nie​co le​piej – spoj​rzał na jej

pier​si z wy​mow​nym uśmie​chem – to mo​że​my za​raz wró​cić do
łóż​ka.

Po​czer​wie​nia​łaimoc​niejza​cią​gnę​łapołyszla​fro​ka.
–Jakmo​żeszżar​to​waćnatente​mat?
–Żar​to​wać?–zdzi​wiłsię.
–Niemogęuwie​rzyć,żeza​ry​zy​ko​wa​łamzaj​ściewcią​żęaku​-

ratwchwi​li,kie​dymamstra​cićpra​cę.–Od​rzu​ci​łaztwa​rzymo​-
krewło​syiza​mru​ga​ła,żebyod​pę​dzićłzy.–Jakmo​głambyćaż
takgłu​pia?

Kas​siuspo​pa​trzyłnaniąscep​tycz​nie.
–Po​waż​niemar​twiszsię,żestra​ciszpra​cę?Tyl​kominiemów,

żebę​dziesztę​sk​nićzaMimi.

–Nie,ale…
– Nie masz się o co mar​twić – po​wie​dział chłod​no i pod​niósł

sięodsto​łu.–Pój​dęztobądoMimi.

– Na​praw​dę? – Po​czu​ła iskier​kę na​dziei. – Po​roz​ma​wiasz

znią?Prze​ko​nasz,żebymnieza​trzy​ma​ła?

–Nie.Le​piejtoskoń​czyćodrazu.
Na​dzie​japrzy​ga​sła.Czyż​byte​razmia​łasięprze​ko​nać,żedla

nie​gobyłatotyl​koprzy​go​danajed​nąnoc,chwi​lo​waroz​ryw​ka,
a całe to ga​da​nie o mał​żeń​stwie i dzie​ciach było kłam​stwem,
o któ​rym zdą​żył już za​po​mnieć? Ale czy kie​dy​kol​wiek ist​nia​ła
szan​sa,żetowszyst​koskoń​czysięina​czej?

Stłu​mi​łażaliura​zęispoj​rza​łanaswójszla​frok.
–Wczymmamtamiść,wtymczywtym?–Wska​za​łanazło​tą

ba​lo​wąsu​kien​kę,któ​rawciążle​ża​łazmię​tanapod​ło​dze.

UstaKas​siu​sadrgnę​ły.
–Samawy​bie​raj.
– W ta​kim ra​zie szla​frok – wes​tchnę​ła. Do​pi​ła kawę i po​wie​-

dzia​łagrzecz​nie:–Dzię​ku​jęzaśnia​da​nie.

–Całaprzy​jem​nośćpomo​jejstro​nie.
Po​szła do drzwi, a Kas​sius za nią. Za​trzy​ma​ła się i ob​ró​ci​ła

twa​rządonie​go.

–Niemu​siszmnieod​pro​wa​dzać.
–Ależmu​szę.–Wzru​szyłra​mio​na​mi.–Takczyowak,chcępo​-

roz​ma​wiaćzMimi.

– Do​brze – skrzy​wi​ła się. Czy te​raz, gdy już ode​brał jej dzie​-

wic​two,znówprze​nie​sieuwa​gęnajejsze​fo​wą?

Wmil​cze​niuwe​szładowin​dy,przy​ci​snę​łagu​zikizer​k​nę​łana

nie​goką​temoka.Na​wette​raz,gdybyłaprze​ra​żo​naiwście​kła,
ro​zu​mia​ła,dla​cze​goniepo​tra​fi​łamusięoprzeć.Przynimczu​ła
się pięk​na i po​żą​da​na. Ale ta chwi​la już mi​nę​ła. Wie​dzia​ła, że
za​raz stra​ci pra​cę, spa​ku​je się i wró​ci do No​we​go Or​le​anu.
Iwkrót​cetanoc,naj​bar​dziejnie​zwy​kłanocjejży​cia,sta​niesię
tyl​kood​le​głymwspo​mnie​niem.

Usły​sza​łagongidrzwiwin​dysięroz​su​nę​ły.
–Pro​szębar​dzo–po​wie​działKas​sius,przy​trzy​mu​jącje.
Idącwstro​nęapar​ta​men​tuhra​bi​nyusły​sza​łasy​gnałjegoko​-

mór​ki.Zwol​niłkro​ku,onajed​nakszłada​lejjakgdy​byni​g​dynic.
Otwo​rzy​ła drzwi apar​ta​men​tu, wzię​ła głę​bo​ki od​dech i we​szła
dośrod​ka.

Mimi du Ples​sis pod​nio​sła się od sto​łu z ła​god​nym uśmie​-

chem.

–Do​brzesięba​wi​łaśwczo​rajwie​czo​rem?–wy​mru​cza​ła.
Czywtympy​ta​niubyłja​kiśha​czyk?
– Tak – od​po​wie​dzia​ła La​ney nie​pew​nie. Do​pie​ro te​raz ro​zej​-

rza​łasiępopo​ko​juizo​ba​czy​łaoboksto​łuswo​jewa​liz​kiorazpu​-
dłozrze​cza​mi.

– Bar​dzo pro​szę, niech mi pani wy​ba​czy – po​wie​dzia​ła z de​-

spe​ra​cją.–Win​napanije​stemprze​pro​si​ny.

–Zapóź​nojużnato.–Hra​bi​nawsu​nę​łajejwrękępięć​dzie​-

siąteuro.–Pro​szę.

–Cotojest?–zdzi​wi​łasięLa​ney.
–Two​jaostat​niapen​sja.
–Prze​cieżju​tromia​łamdo​staćpen​sjęzadwapeł​nety​go​dnie.

A do tego jesz​cze osiem ty​go​dni płat​ne​go urlo​pu, któ​ry nie​-
ustan​niepaniod​kła​da​ła.

–Trud​no.Nicwię​cejniedo​sta​niesz.
–Tonie​zgod​nezpra​wem.
– A kto mi się prze​ciw​sta​wi? Ty? Wy​da​je ci się, że je​steś mi

te​razrów​natyl​kodla​te​go,żeKas​siusBlackwziąłciędołóż​ka?
Je​steśni​kim,La​ney.Ni​kimini​czym.Zwy​kłymśmie​ciemzuli​cy.
–Od​rzu​ci​łanaple​cyja​snewło​sy.–Oncięwy​ko​rzy​stał,ate​raz
wy​rzu​cicięjakśmieć.

–Ach,Mimi.Jakmiłocięwi​dzieć.
Nadźwiękgło​suKas​siu​saMimiob​ró​ci​łasięnapię​cie.
–Och!Niespo​dzie​wa​łamsię…
–Szczę​śli​we​goNo​we​goRoku.–Zuśmie​chemwsu​nąłte​le​fon

do kie​sze​ni. – Przy​sze​dłem po​móc La​ney za​brać jej rze​czy, ale
chcia​łemrów​nieżztobąpo​roz​ma​wiać.

–Zemną?–zdzi​wi​łasięMimi.
–Mamykil​kasprawdoomó​wie​nia.
La​neypo​czu​łakłu​ją​cąza​zdrość.Ża​denroz​są​dekniemógłtu

wni​czympo​móc.

–Sir.–Zaple​ca​miKas​siu​sasta​nąłwdrzwiachro​słymęż​czy​-

zna.

–Ach,Be​ni​to.–Kas​siusspoj​rzałnaLa​ney.–Czytotwo​jewa​-

liz​ki?

Ski​nę​łagło​wą.
–Itojużwszyst​kietwo​jerze​czy?
–Oczy​wi​ście,żewszyst​kie–par​sk​nę​łaMimi.–Czysą​dzisz,że

po​trzeb​nemisąjejśmie​ci?

–Pro​szę,za​bierzwa​liz​kipan​nyHen​rydopen​tho​usu–po​wie​-

dział Kas​sius do ochro​nia​rza i spoj​rzał na La​ney. – Dasz so​bie
radęztympu​deł​kiem?

–Oczy​wi​ście,aledla​cze​go…
–Zo​ba​czy​mysiępóź​niejnagó​rze–prze​rwałjej.
Skrzy​wi​łasię.Niemia​łapo​ję​cia,dla​cze​gotakbez​ce​re​mo​nial​-

nieod​sy​łająnagóręwrazzochro​nia​rzem.Wi​docz​nieniemógł
sięjużdo​cze​kać,kie​dyzo​sta​niesamnasamzMimi.Pew​niebę​-
dzieszep​tałjejdouchasłod​kiesłów​kaiumó​wisięzniąnawie​-
czór.

–Oczy​wi​ście–po​wie​dzia​łachłod​no.–Dozo​ba​cze​niapóź​niej.
Za​ci​snę​ła moc​niej pa​sek szla​fro​ka, wzię​ła w ręce pu​deł​ko,

wktó​rymznaj​do​wa​łysięsta​reksiąż​ki,kwia​tekwdo​nicz​ceoraz
koł​draodbab​ciiwy​szłazapar​ta​men​tuMimizcałągod​no​ścią,
najakąpo​tra​fi​łasięzdo​być.

Wko​ry​ta​rzuspoj​rza​łanaochro​nia​rza.
– We​zmę te wa​liz​ki. Nie ma po​wo​du, żeby niósł je pan na

górę.Jadęnalot​ni​sko.

Onjed​nakpo​trzą​snąłgło​wą.
– Prze​pra​szam, pa​nien​ko, ale pan Black ka​zał za​brać pa​nią

iba​ga​żenagórę,więctamwła​śniepój​dzie​my.

Za​pro​wa​dziłjądowin​dy,za​wiózłnagóręiwsta​wiłwa​liz​kido

sy​pial​ni,poczymznik​nął.Nocóż,po​my​śla​ła.Trze​basiępopro​-
stuprze​braćiwyjść.

Od​ru​cho​wowy​cią​gnę​łazwa​liz​kibia​łąko​szu​lęispodniekha​-

ki, po czym ude​rzy​ła ją myśl, że nie jest już przez ni​ko​go za​-
trud​nio​nainiemusino​sićuni​for​mudlasłuż​by,się​gnę​łaza​tem
po ja​skra​wą ko​szul​kę z kon​cer​tu roc​ko​we​go, któ​ry od​był się
wPa​ry​żuwty​siącdzie​więć​setsie​dem​dzie​sią​tymszó​stymroku.
Ku​pi​ła tę ko​szul​kę na pchlim tar​gu. Wło​ży​ła czer​wo​ne dżin​sy,
któ​reopi​na​łyjąjakdru​gaskó​ra,nako​szul​kęna​rzu​ci​łame​cha​tą
fio​le​to​wąblu​zęzkap​tu​remza​pi​na​nąnasu​wak,zgar​nę​ławło​sy
wkoń​skiogon,austapo​ma​lo​wa​łaja​skra​wo​czer​wo​nąszmin​ką.
Spoj​rza​ławlu​stroiuśmiech​nę​łasięzza​do​wo​le​niem.

Nie była już ni​czy​ją słu​żą​cą, lecz ko​bie​tą z per​spek​ty​wa​mi.

No cóż, może te per​spek​ty​wy nie były naj​wspa​nial​sze, ale
wkaż​dymra​ziebyłako​bie​tązam​bi​cja​mi.Za​wszewie​dzia​ła,że
pra​cadlaroz​piesz​czo​nejMimiduPles​sisniemożetrwaćwiecz​-

nie.Ate​razna​de​szłachwi​la,gdytrze​basiębyłoza​sta​no​wić,co
po​win​nazro​bićzeswo​imży​ciem.

Ist​nia​ły jesz​cze inne spo​so​by za​ra​bia​nia pie​nię​dzy. Mo​gła

pójśćdocol​le​ge’uina​uczyćsięcze​gośpo​ży​tecz​ne​go,naprzy​-
kład zo​stać pie​lę​gniar​ką albo na​uczy​ciel​ką. Mia​ła dwa​dzie​ścia
pięć lat i nie była już dziec​kiem. Po​win​na po​szu​kać so​bie po​-
rząd​nejpra​cy,któ​raniebę​dziejąwpę​dzaćwde​pre​sjęipo​zwo​li
być bli​żej ro​dzi​ny. Może prze​cież pra​co​wać i uczyć się wie​czo​-
ro​wo.Toniejestła​twe,alewar​tosiępo​świę​cić.Czasjużza​cząć
nor​mal​neży​ciewnor​mal​nymświe​ciezpra​cąira​chun​ka​mi.

Wie​dzia​ła jed​nak, że ni​g​dy nie za​po​mni tego balu no​wo​rocz​-

ne​goinocy,gdysta​łasięKop​ciusz​kiem.Jejwzrokpadłnazło​ci​-
stą suk​nię na pod​ło​dze. Pod​nio​sła ją, wy​gła​dzi​ła i prze​wie​si​ła
przez opar​cie krze​sła. Przez na​stęp​ne dzie​sięć lat, gdy bę​dzie
pra​co​waćnadwócheta​tach,byza​pła​cićzaszko​łę,awie​czo​ra​-
mi ślę​czeć nad książ​ka​mi, od​ży​wia​jąc się zup​ką z to​reb​ki, bę​-
dziewspo​mi​naćtenje​denwie​czór,kie​dytra​fi​łanabalwMon​te
Car​lojakGra​ceKel​ly.

We​pchnę​łakoł​drębab​cidowa​liz​ki,wy​rzu​ci​ładośmie​cipu​ste

pu​dłoipo​pa​trzy​łazża​lemnape​lar​go​nięwdo​nicz​ce,my​śląc,że
bę​dziemu​sia​łajązo​sta​wić.Się​gnę​łapoto​reb​kęiza​czę​ławniej
grze​bać w po​szu​ki​wa​niu te​le​fo​nu, żeby za​mó​wić tak​sów​kę na
lot​ni​sko, po czym na​gle znie​ru​cho​mia​ła. Nie mia​ła te​le​fo​nu.
Roz​gniótłgosa​mo​chódKas​siu​sa.

Za​mknę​ława​liz​kę,pod​nio​słasięiporazostat​niro​zej​rza​łasię

popen​tho​usie.Zawiel​kimoknemsłoń​ceświe​ci​łonadja​skra​wo​-
nie​bie​skimmo​rzem.Wzię​łagłę​bo​kiod​dechiod​wró​ci​łasięple​-
ca​mi do tego wi​do​ku, po czym po​cią​gnę​ła wa​liz​ki w stro​nę
drzwi.

Na​raz te drzwi się otwo​rzy​ły i sta​nął w nich Kas​sius. Po​pa​-

trzyłnawa​liz​kiijegotwarzspo​chmur​nia​ła.

–Cotyro​bisz?
Od​po​wie​dzia​łamurów​nymspoj​rze​niem.
–Ajakcisięwy​da​je?Wy​cho​dzę.
–Wy​cho​dzisz?–za​śmiałsię.–La​ney,mydo​pie​roza​czy​na​my.
Prze​łknę​łaner​wo​woina​razwpo​miesz​cze​niuzro​bi​łosięcia​-

sno,jak​byKas​siuswy​peł​niałjecałe.

–My​śla​łam,żechceszzo​staćsamzMimi.
–Tospo​tka​nieniebyłooso​bi​ste.Totyl​koin​te​re​sy.
– Pro​po​nu​jesz na​stęp​ną po​życz​kę jej sze​fo​wi? A tak swo​ją

dro​gą, po​zna​łam Bo​ri​sa Ku​znie​co​wa. Jest miły i dba o swo​ich
pra​cow​ni​ków.Czywła​śniedla​te​gopo​ży​czaszmupie​nią​dze?

–Cośwtymro​dza​ju.–Pod​szedłbli​żejiwy​cią​gnąłwjejstro​nę

plikbank​no​tów.–Pro​szę.

Orany,chy​banieza​mie​rzałza​pła​cićjejzaostat​niąnoc?
–Cotota​kie​go?–za​py​ta​łachłod​no.
–Pie​nią​dze,któ​reMimibyłaciwin​na.Pen​sjazadwaty​go​dnie

plusekwi​wa​lentzaurlopnaprze​strze​nidwóchlat.

–Jakcisięuda​łotoodniejwy​do​stać?
Ką​ci​kijegoustunio​słysięwuśmie​chu.
–Ład​niepo​pro​si​łem.
On rze​czy​wi​ście ob​da​rzo​ny był ma​gicz​ny​mi mo​ca​mi. Wy​cią​-

gnę​łarękępobank​no​ty,aleza​razznówjąza​trzy​ma​ła.

–Acze​gochceszodemniewza​mian?
– Są​dzisz, że pró​bu​ję cię ku​pić? – za​py​tał z roz​ba​wie​niem. –

Niemogęku​pićtego,coitakna​le​żydomnie.

–Prze​cieżniena​le​żędocie​bie.
– Wczo​raj w nocy zwar​li​śmy układ. – Do​tknął jej ra​mie​nia. –

Za​po​mnia​łaśjuż?

–Aletoprze​cieżbyłonie​do​rzecz​ne–wy​ją​ka​łazru​mień​cem.–

Tobyłtyl​kożart,takagra.Chy​banieocze​ku​jesz,że…

– Ni​g​dy nie za​wie​ram umo​wy dla żar​tu ani nie co​fam sło​wa.

Chceszpo​wie​dzieć,żetytakro​bisz?

Po​ran​neświa​tłopod​kre​śla​łojegoostroza​ry​so​wa​neko​ścipo​-

licz​ko​we z le​d​wie wi​docz​ną bli​zną, ślad ciem​ne​go za​ro​stu na
po​licz​kach,po​tar​ga​nejakuchłop​cawło​sy.

– Z mo​je​go do​świad​cze​nia wy​ni​ka, że bo​ga​ci lu​dzie mają

mnó​stwoka​pry​sówiczę​stozmie​nia​jązda​nie.

–Toniejestka​prys.Mojapro​po​zy​cjabyłazu​peł​niepo​waż​na.

Chcęza​ło​żyćro​dzi​nę.Chcęmiećżonę,któ​rejbędęmógłza​ufać.
Wy​da​wa​łomisię,żetymo​żeszbyćtakąko​bie​tąipo​wstrzy​mu​je
cię tyl​ko oba​wa, że nie na​da​jesz się do ni​cze​go w łóż​ku. Udo​-
wod​ni​łem,żetaoba​wabyłabez​pod​staw​na.–Po​chy​liłsięwjej
stro​nę.–Od​da​łaśmisię,La​ney–szep​nąłzusta​miocalodjej

ust.–Da​łaśmiwszyst​ko.

Po​czu​ła,żeza​schłojejwustach.
–Ajakimia​łamwy​bór?Niemia​łamdo​świad​cze​nia.Niepo​tra​-

fi​łamcisięoprzeć.

Kas​siusprzy​mru​żyłoczy.
–Chceszpo​wie​dzieć,żewzią​łemcięwbrewtwo​jejwoli?
–Oczy​wi​ście,żenie–od​rze​kłabez​rad​nie.–Tyl​kożedlacie​-

bie ko​bie​ty to prze​lot​na roz​ryw​ka. Zmie​niasz je jak skar​pet​ki
izżad​nąniewią​żeszsięnadłu​żej.

–Ztobąchciał​bymsięzwią​zać.
– Prze​cież to tyl​ko fan​ta​zje. Męż​czyź​ni za​wsze mó​wią ta​kie

rze​czy,żebyza​cią​gnąćko​bie​tędołóż​ka.

–Przyto​bieczu​jęsięnaswo​immiej​scu.–Do​tknąłjejpo​licz​-

ka. – Chcę się z tobą oże​nić, La​ney. Jak naj​szyb​ciej. Bar​dzo
moż​li​we,żejużno​siszmojedziec​ko.

Toniemo​głabyćpraw​da.Tobyłtyl​koja​kiśgłu​pi,ro​man​tycz​-

nysen.Dziew​czy​nyta​kiejakonaniewy​cho​dzązami​lio​ne​rów.

–Tysiętyl​komnąba​wisz–szep​nę​ła.
Wod​po​wie​dziKas​siusprzy​cią​gnąłjądosie​bieipo​ca​ło​wał.
–Te​razje​steśmoja.Po​gódźsięztym,cotwo​jecia​łojużwie.
La​neydrża​ła.
– Dla​cze​go wy​bra​łeś wła​śnie mnie? Prze​cież pra​wie się nie

zna​my.

– Z tego sa​me​go po​wo​du, z któ​re​go ku​pu​ję zie​mię, kie​dy ją

tyl​ko zo​ba​czę. Cza​sa​mi nie cho​dzi o dane, wskaź​ni​ki wzro​stu
anilataba​dań.–Po​gła​dziłjąpowło​sach.–Cza​sa​miwi​dziszcoś
iodrazuwiesz.

Czytomo​głabyćpraw​da?La​neypo​my​śla​łaowła​snychro​dzi​-

cach,któ​rzyzna​lisięoddziec​ka,wy​ra​sta​linatychsa​mychuli​-
cach, spo​ty​ka​li się przez całą szko​łę śred​nią – i co im z tego
przy​szło? Czy ślub z kimś, kogo zna​ło się przez całe ży​cie, był
mniejry​zy​kow​nyniżmi​łośćodpierw​sze​gowej​rze​nia?

Mi​łość?Czyonagoko​cha​ła?Znówza​drża​ła.Tobyłotyl​koza​-

uro​cze​nie.Aleskądmia​ławie​dzieć?Możemi​łośćtotyl​kotrwa​-
łeza​uro​cze​nie?

– Ale ja mu​szę wró​cić do domu, do No​we​go Or​le​anu – wy​-

mam​ro​ta​ła.–Po​szu​kaćpra​cy.

–Nie.Zo​sta​niesztu​tajiwyj​dzieszzamnie,La​ney.Oby​dwo​je

otymwie​my.

–Prze​cieżobcylu​dzieniebio​rąślu​bu–wes​tchnę​ła.
–Nie?–Pod​niósłjejdłońdoustiuca​ło​wał.Po​czu​łajegocie​-

pły od​dech i zda​ła so​bie spra​wę, jak do​brze jest mieć ko​goś
oboksie​bie.Ko​goś,ktochciałsięniąza​opie​ko​wać.

– Czy w czymś ci to po​mo​że, je​śli przy​klęk​nę na ko​la​no? –

Kas​sius przy​ło​żył dłoń do ser​ca i wy​de​kla​mo​wał z lek​ką kpi​ną
wgło​sie:–Ela​ineMayHen​ry,czyuczy​niszmitenza​szczytizo​-
sta​nieszmoją…

– Prze​stań, prze​stań! – za​wo​ła​ła z pło​ną​cy​mi po​licz​ka​mi. –

Niedraż​nijsięzemną.

Po​pa​trzyłnaniąbar​dzopo​waż​nie.
– To ty się ze mną draż​nisz, La​ney. Po​wiedz wresz​cie, jak

brzmitwo​jaod​po​wiedź.

Jej od​po​wiedź? Na​tu​ral​nie brzmia​ła: nie. Tyl​ko że… Tyl​ko że

chcia​łapo​wie​dzieć:tak.Przezcałeży​ciebyłaroz​sąd​naigrzecz​-
na,pra​co​wa​łaista​ra​łasiębyćnie​wi​dzial​na,ate​razmia​łaocho​-
tę na lek​ko​myśl​ność. Chcia​ła znów po​czuć, że żyje, zdo​być się
naod​wa​gęirzu​cićsięnałebnaszy​jęnagłę​bo​kąwodę.

Wzię​łagłę​bo​kiod​dech.
–Do​brze.
–Zga​dzaszsię?
–Tak.
–Aleniebę​dziejużod​wro​tu–ostrzegłją.
–Nieza​mie​rzamsięwy​co​fy​wać–rzu​ci​łamudrżą​cyuśmiech.

–Takjakpo​wie​dzia​łeś,za​war​li​śmyukładido​trzy​mamsło​wa.

–Jateżgodo​trzy​mam.–Po​cią​gnąłjąwra​mio​naizaj​rzałjej

w oczy. – Od tej chwi​li za​wsze będę się o cie​bie trosz​czył, La​-
ney, a tak​że o wszyst​kich, któ​rych ko​chasz. Nie bę​dziesz się
mu​sia​łaonicmar​twićibę​dzieszno​sićmójpier​ścio​nek.

Spoj​rza​łanaswo​jąnagąlewąrękę.
–Któ​rypier​ścio​nek?–Ro​zej​rza​łasięposy​pial​ni.–Możeznaj​-

dzie​myja​kąśwstąż​kęalbonit​kę,co​kol​wiek,comógł​byśmiza​-
wią​zaćnapal​cu.Albopla​sti​ko​wypier​ścio​nekzpu​deł​kazpłat​-
ka​miśnia​da​nio​wy​mi.

Kas​siuszuśmie​chempo​cią​gnąłjądodrzwi.

–Mogęzro​bićcoślep​sze​go.
–Do​kądidzie​my?
–Doju​bi​le​ra.
– Ja tyl​ko żar​to​wa​łam. – Po​trzą​snę​ła gło​wą. – Poza tym jest

NowyRok.Wszyst​kieskle​pysąza​mknię​te.

Jegouśmiechstałsięjesz​czeszer​szy.
–Dlamnieotwo​rzą.

ROZDZIAŁPIĄTY

Kas​siusczę​stomy​ślał,żepie​nią​dzedzia​ła​jąjakma​gia.
Zbu​do​wał swo​je im​pe​rium biz​ne​so​we od pod​staw. Nie na​pę​-

dza​łogopra​gnie​nieluk​su​su,leczpo​trze​bawła​dzy.Od​kądskoń​-
czył sie​dem​na​ście lat, z de​ter​mi​na​cją dą​żył do tego, by ni​g​dy
wię​cej nie czuć się bez​rad​nym i zde​spe​ro​wa​nym, zi​gno​ro​wa​-
nym i opusz​czo​nym. Wie​dział, że któ​re​goś dnia sta​nie się tak
bo​ga​tyipo​tęż​ny,żebę​dziemógłsięze​mścićnaczło​wie​ku,któ​-
ryzo​sta​wiłjegoijegomat​kę.

Dzie​ciń​stwo Kas​siu​sa skoń​czy​ło się, gdy miał je​de​na​ście lat.

Wte​dywła​śnieoj​ciecprze​stałichod​wie​dzaćiprzy​sy​łaćpie​nią​-
dze.Są​sie​dziszep​ta​li,żero​dzi​ceKas​siu​sani​g​dyniewzię​limie​li
ślu​buizdnianadzieńskoń​czy​łosięwy​god​neży​cieprzyci​chej
ulicz​cewIstam​bu​le.Kas​siusijegomat​kasta​lisięwy​rzut​ka​mi.
Żonysą​sia​dówna​tych​miastze​rwa​łykon​tak​tyzpięk​nąEm​ma​li​-
ne, z ko​lei ich mę​żo​wie ni stad ni zo​wąd na​bra​li prze​ko​na​nia,
żeby​ła​byskłon​naoka​zaćimwzglę​dy.Ko​le​dzyszkol​niod​wró​ci​li
sięodKas​siu​saipo​wta​rza​limuokrut​nerze​czy,któ​reusły​sze​li
odswo​ichro​dzi​ców.

W koń​cu kru​cha mat​ka Kas​siu​sa nie wy​trzy​ma​ła tego. Naj​-

pierw ob​umar​ły jej ma​rze​nia, po​tem du​sza, a na ko​niec cia​ło.
Za​bi​łojącze​ka​nie.

–Możepopro​stusprze​da​mymiesz​ka​nieiwy​je​dzie​my,mamo?

– po​wta​rzał zdu​mio​ny i oszo​ło​mio​ny Kas​sius, ale ona tyl​ko po​-
trzą​sa​łagło​wą.

–Niemo​że​mywy​je​chać.Ta​tuśwkrót​cewró​ci.
Aleni​g​dyniewró​cił.Jegoro​syj​skioj​ciecko​chałswo​jąfir​mę,

bo​gac​twoima​rze​niaowil​linaCapFer​ratznacz​niebar​dziejniż
ich.

Dla​te​goKas​siustowła​śniechciałmuode​brać.
Po śmier​ci mat​ki, gdy był jesz​cze na​sto​lat​kiem, sprze​dał

wszyst​koiwy​je​chałzIstam​bu​łu.Po​ży​czyłtylepie​nię​dzy,ilesię

dało – część od ban​ków, część od firm po​życz​ko​wych, i ku​pił
znisz​czo​nąka​mie​ni​cęwroz​kwi​ta​ją​cejdziel​ni​cyAten.Wy​re​mon​-
to​wał ją wła​sny​mi rę​ka​mi, ce​gła po ce​gle, ry​zy​ku​jąc wszyst​ko
iśpiącnapod​ło​dzepoczte​rygo​dzi​nynadobę.

Po​chwy​ciłsuk​ceszagar​dłoidu​sił,ażdo​stałto,cze​gochciał.
W cią​gu dwu​dzie​stu lat jego nie​wiel​ka fir​ma ob​ra​ca​ją​ca nie​-

ru​cho​mo​ścia​mi wy​ro​sła na mię​dzy​na​ro​do​wy kon​glo​me​rat. Ku​-
po​wałpo​sia​dło​ścinapla​żywChor​wa​cji,fa​bry​kiwewschod​niej
Eu​ro​pie, po​wo​li roz​sze​rzał dzia​łal​ność na Eu​ro​pę za​chod​nią,
po​temnaobieAme​ry​ki,Azjęiostat​nionaAfry​kę.

Wostat​nichla​tachfir​manaf​to​waBo​ri​saKu​znie​co​wapo​pa​dła

w kło​po​ty. Kas​sius po ci​chu wy​ku​py​wał jego dłu​gi i ob​li​ga​cje,
wa​ka​cyj​ne domy na ca​łym świe​cie, po​tem ku​pił od​rzu​to​wiec
i jacht. Ku​znie​cow wciąż nie zda​wał so​bie spra​wy, na czy​ją
rzecz to wszyst​ko stra​cił ani dla​cze​go. Ale zo​sta​ły mu jesz​cze
dwie rze​czy naj​bliż​sze ser​cu: kon​tro​la nad upa​da​ją​cą fir​mą
oraz ja​skra​wo​ró​żo​wa wil​la na Cap Fer​rat, luk​su​so​wa en​kla​wa
od​da​lo​naopółgo​dzi​nyjaz​dyodMo​na​ko.

Kas​siuspra​gnąłwła​dzyize​msty,nieluk​su​su,aleodcza​sudo

cza​su nie​prze​bra​ne za​so​by go​tów​ki do​star​cza​ły mu nie​ocze​ki​-
wa​nychprzy​jem​no​ści.Naprzy​kładte​raz.

– Je​steś pe​wien? – za​py​ta​ła La​ney, sto​jąc przed trzy​skrzy​dło​-

wym lu​strem w bu​ti​ku i nie​spo​koj​nie pa​trząc na swo​je ple​cy
wkrót​kiej,ob​ci​słejczer​wo​nejsu​kien​ce.

–Wy​glą​daszdo​sko​na​le–stwier​dziłKas​sius,sie​dzą​cyobokna

so​fiezlamp​kądro​gie​goszam​pa​nawręku.

Mó​wiłszcze​rze.Ob​ci​słasu​kien​kapod​kre​śla​łafi​gu​ręwkształ​-

cie klep​sy​dry. Kas​sius nie mógł ode​rwać wzro​ku od jej sze​ro​-
kichbio​der,wą​skiejta​liiipeł​nychpier​si.

La​neynie​pew​niespoj​rza​łanaswo​jeod​bi​cieiprzy​gry​złausta.
– Bab​cia by mnie za​bi​ła, gdy​bym pró​bo​wa​ła w czymś ta​kim

wyjść z domu. – Spoj​rza​ła na krót​ką spód​ni​cę i po​ró​żo​wia​ła. –
Wsty​dzęsięna​wettego,żetymniewtymwi​dzisz.

Kas​sius od​sta​wił szam​pa​na, pod​niósł się i z uśmie​chem ob​-

szedłjądo​oko​ła.

Pie​nią​dze po​tra​fi​ły zdzia​łać cuda. Bu​ti​ki i sa​lo​ny otwie​ra​no

spe​cjal​nie dla nich. Wszy​scy pra​gnę​li, żeby ta​jem​ni​czy, bo​ga​ty

Kas​siusBlackzo​stałichklien​tem.

La​ney jed​nak nie chcia​ła, żeby jej coś ku​po​wał. Mu​siał ją

prze​ko​ny​waćroz​sąd​ny​miar​gu​men​ta​mi.Naj​pierwku​piłjejte​le​-
fon.Toniebyłotrud​ne,boprze​cieżbyłjejtowi​nien.Alejejsta​-
ryte​le​fonbyłtani,aKas​siusku​piłjejdzie​się​cio​krot​niedroż​szy
smart​fonznaj​wyż​szejpół​ki.

Na​stęp​nie za​brał ją do naj​bar​dziej eks​klu​zyw​ne​go ju​bi​le​ra

wMo​na​koiku​piłpier​ścio​nekza​rę​czy​no​wy.Onaoglą​da​łapro​ste
zło​teob​rącz​ki,aontym​cza​semku​piłdwu​dzie​sto​ka​ra​to​wybry​-
lant opra​wio​ny w pla​ty​nę. Pil​no​wał jed​nak, by nie usły​sza​ła
ceny.Gdy​bywie​dzia​ła,iletenpier​ścio​nekkosz​to​wał,napew​no
pro​te​sto​wa​ła​by, że nie chce no​sić na pal​cu ka​mie​nia war​te​go
tylecotrzyprze​cięt​nedomy.

Po​temza​brałjąnaele​ganc​kilunch,ajesz​czepóź​niejdosa​lo​-

nufry​zjer​skie​go.Słyn​nanacałyświatfry​zjer​kaopu​ści​łaprzy​ję​-
cie, któ​re wy​da​wa​ła we wła​snym domu w Ni​cei, tyl​ko po to,
żeby przy​strzyc ciem​ne, lśnią​ce wło​sy La​ney. Ma​ni​kiu​rzyst​ka
i pe​di​kiu​rzyst​ka za​ję​ły się jej pa​znok​cia​mi, ma​ki​ja​żyst​ka wy​re​-
gu​lo​wa​łabrwi,do​bra​łajejod​po​wied​niod​cieńszmin​ki,cie​niado
po​wiekipod​kła​du.Jesz​czeni​g​dynikttaksięniąniezaj​mo​wał.

Po wyj​ściu z sa​lo​nu La​ney nie pró​bo​wa​ła już pro​te​sto​wać.

Kas​sius za​pro​wa​dził ją do dro​gich bu​ti​ków, ku​po​wał ubra​nia,
butyito​reb​ki.Naj​bar​dziejpo​do​ba​łomusięwy​bie​ra​niebie​li​zny.

Te​razpa​trzyłnaswo​jąprzy​szłążonęzza​par​tymtchem.
–Zo​staw​cienassa​mych–po​wie​działochry​ple.
Dwie sprze​daw​czy​nie i me​ne​dżer bu​ti​ku po​pa​trzy​li po so​bie

nie​pew​nie.Kas​siuszwró​ciłname​ne​dże​ralo​do​wa​tespoj​rze​nie.

–Już.
Me​ne​dżer ski​nął gło​wą, za​kla​skał w ręce i dziew​czy​ny na​-

tych​miastru​szy​łydowyj​ścia.Chwi​lępóź​niejusły​sze​librzę​czyk
przydrzwiach,gdyper​so​nelskle​puwy​cho​dziłnamróz.

Tak,po​my​ślałKas​sius.Pie​nią​dzepo​tra​fiązdzia​łaćcuda.

Za​ru​mie​nio​naLa​neyob​cią​gnę​łapo​mię​tąsu​kien​kę.
–Chy​bate​razbę​dzie​mymu​sie​lijąku​pić–po​wie​działKas​sius,

wy​cie​ra​jącroz​ma​za​nąszmin​kęzjejtwa​rzy.

–Aczy​jatowina?–za​py​ta​łaoskar​ży​ciel​sko.

–Two​ja.
–Moja?
–Wszyst​koprzezto,żeje​steśtakaku​szą​ca.Niemogęsięjuż

do​cze​kać,kie​dysięztobąoże​nię.

–Akie​dyza​mie​rzasztozro​bić?–za​py​ta​łacierp​ko.–Dzi​siajto

ty de​cy​du​jesz o wszyst​kim. Czy chcesz mnie za​cią​gnąć pro​sto
stąddoma​gi​stra​tu?–Ob​rzu​ci​ławzro​kiemkosz​tow​nąsu​kien​kę,
któ​rabyłajużpo​mię​ta,choćjesz​czena​wetzaniąnieza​pła​ci​li.
–Tomabyćmojaślub​nasuk​nia?

Kas​siusza​śmiałsięci​cho.
– Mamy re​zer​wa​cję na ko​la​cję w Le Coq d’Or. Mo​że​my tam

po​roz​ma​wiaćoślub​nychpla​nach.

La​neyotwo​rzy​łaustazezdzi​wie​nia.
– Le Coq d’Or? Jak ci się uda​ło zdo​być tam re​zer​wa​cję? Na​-

wethra​bi​nana​rze​ka​ła,żetamniemoż​nado​staćsto​li​ka.

Kas​siuswzru​szyłra​mio​na​mi.
–Za​dzwo​ni​łemdonich,po​da​łemna​zwi​skoina​glemiej​scesię

zna​la​zło.

–Za​wszedo​sta​jeszwszyst​ko,cze​gochcesz,tak?–stwier​dzi​ła

nie​chęt​nie.–Nanicniemu​siszcze​kać.

– Cza​sa​mi mu​szę – przy​znał po​nu​ro. – Mo​że​my już za​wo​łać

per​so​neldośrod​ka?

Dzie​sięćmi​nutpóź​niejBe​ni​toikie​row​caza​ła​do​wa​liba​gaż​nik

sa​mo​cho​du tor​ba​mi i pa​kun​ka​mi. Kas​sius otwo​rzył drzwicz​ki
przedLa​ney,któ​ranaczer​wo​nąsu​kien​kęmia​łate​razna​rzu​co​-
nydro​giczar​nypłaszcz.

–Chceszje​chać?–za​py​ta​łazezdzi​wie​niem.–Jesttakiład​ny

wie​czór,aLeCoqd’Orjestnie​da​le​ko.Możesięprzej​dzie​my?

–Nie​da​le​ko?–par​sk​nąłKas​sius.–Topół​go​dzin​nyspa​cer.
–Noicoztego?
Wska​załnajejsto​py.Nano​gachmia​łabar​dzodro​gieibar​dzo

wy​so​kieszpil​ki.

–Wtym?
–Adla​cze​gonie?
– Ko​bie​ty, któ​re znam, prze​waż​nie na​rze​ka​ją, kie​dy mu​szą

przejśćwta​kichbu​tachwię​cejniżstome​trów.

La​neyzura​ząod​rzu​ci​ławło​synaple​cy.

–Więk​szośćko​biet,ja​kieznasz,nieprzy​wy​kłapew​niedopra​-

cynano​gachszes​na​ściego​dzinnadobę.

–Topraw​da–przy​znałzroz​ba​wie​niem.
–Nowięcidzie​my.
–Jakchcesz.–Wzru​szyłra​mio​na​mi.
La​ney dziar​sko ru​szy​ła przed sie​bie, ale po dzie​się​ciu kro​-

kachza​chwia​łasięnano​gachimu​sia​łapo​chwy​cićgozara​mię.

Po dzie​się​ciu mi​nu​tach dro​ga za​czę​ła się piąć ostro w górę.

Te​razjużLa​neykrzy​wi​łasięprzykaż​dymkro​ku.

–Za​dzwo​niępokie​row​cę–za​pro​po​no​wałKas​sius.
–Zmę​czy​łeśsię?–za​py​ta​łaprzezza​ci​śnię​tezęby.
Mu​siałprzy​znać,żejestzde​ter​mi​no​wa​na,aleniemógłzro​zu​-

mieć,dla​cze​gotaksięupie​ra.

–Zdej​mijtebutyiidźboso.
– Wszyst​ko w po​rząd​ku – wy​dy​sza​ła, zdo​by​wa​jąc się na pro​-

mien​ny uśmiech. – Te buty są bar​dzo wy​god​ne. Zu​peł​nie jak
kap​cie.

Ale gdy od re​stau​ra​cji dzie​li​ły ich już tyl​ko dwie prze​czni​ce,

za​czę​łasiępo​ty​kaćcokrok.Sto​pymia​łaczer​wo​neiopuch​nię​-
te,kost​kaza​czę​łakrwa​wić.Tegojużbyłozawie​le.Kas​siuswes​-
tchnąłiwziąłjąnaręce.

–Cotyro​bisz?–obu​rzy​łasię.
–Niepo​zwo​lę,że​byśsięza​bi​łaprzezgłu​piądumę.
Igno​ru​jącjejsła​bepro​te​sty,po​niósłjądodrzwieks​klu​zyw​nej

re​stau​ra​cjizwi​do​kiemnaMon​teCar​loiza​to​kę.

–Bon​so​ir–po​wie​działuprzej​miedopor​tie​raikel​ne​rówzgro​-

ma​dzo​nych przy drzwiach. Per​so​nel Le Coq d’Or nie​wąt​pli​wie
wi​działjużroz​ma​iterze​czy,aletobyłodlanichcośno​we​go.

– Po​staw mnie! – za​wo​ła​ła La​ney i do​da​ła do tego stru​mień

barw​nychprze​kleństw.Oczykel​ne​rówsta​łysięjesz​czewięk​sze.
Gdywkoń​cująpo​sta​wił,skrzy​wi​łasięipo​bla​dłazbólu.

Te​raztoKas​siusza​klął.Przy​klęk​nąłprzedniąizdjąłjejbuty.
–La​ney,cotypró​bu​jeszudo​wod​nić?
–Nic.
Po​licz​kijejza​pło​nę​łyiod​wró​ci​ławzrok.Na​razKas​siuszro​zu​-

miał.

–Je​steśtward​szaniżtewszyst​kieko​bie​ty,któ​retusie​dzą,La​-

ney.Czytegowła​śniechcia​łaśdo​wieść?Uda​łocisię.

–Ni​cze​goniepró​bo​wa​łamudo​wad​niać!–Za​ru​mie​ni​łasięjed​-

nakiKas​siuswie​dział,żemiałra​cję.

Pod​szedłdonichszefsali.
–Wi​ta​my,pa​nieBlack.Pań​skisto​likjestjużgo​to​wy.–Zer​k​nął

na na​gie sto​py La​ney i przez uła​mek se​kun​dy za​wa​hał się, ale
za​raz znów się uśmiech​nął. – Czy mogę za​brać płasz​cze pań​-
stwa?Tędy,bar​dzopro​szę.

Kas​sius wziął ją za rękę i wpro​wa​dził do sali. Gdy sta​nę​li

wdrzwiach,roz​mo​wypro​wa​dzo​newwie​luję​zy​kachuci​chły.La​-
neymoc​niejuści​snę​łajegodłońiszep​nę​ła:

–Oninamniepa​trzą.
–Boje​steśpięk​na.
–Boje​stemboso.
–Je​steśzemną.Mo​żeszbyć,jakatyl​kochcesz.
Mo​żeszbyć,jakityl​kochcesz.Tesło​wanachwi​lęprze​nio​sły

Kas​siu​sawprze​szłość.

– Mo​żesz być, kim tyl​ko ze​chcesz, ko​cha​ny – po​wta​rza​ła mu

mat​ka przed śmier​cią. Ni​g​dy nie stra​ci​ła ak​cen​tu z ame​ry​kań​-
skie​goPo​łu​dnia.–Wierzmialbonie.Moiro​dzi​cechcie​li,że​bym
zo​sta​ławdomuiwy​szłazapo​li​ty​kazwiel​kiejre​zy​den​cji.

– I dla​cze​go tego nie zro​bi​łaś? – za​py​tał, prze​ję​ty roz​pa​czą

zpo​wo​dujejcho​ro​byiprzy​gnę​bio​nytym,cze​gowła​śniedo​wie​-
działsięowła​snymojcu.

–Pra​gnę​łamprzy​gód–szep​nę​łaEm​ma​li​neCash.–Ido​sta​łam

swo​jąprzy​go​dę–uśmiech​nę​łasięprzezłzy.–Natympo​le​gata​-
jem​ni​ca ży​cia. Mo​żesz być, kim​kol​wiek ze​chcesz, ko​cha​nie.
Oiletyl​kogo​dziszsięza​pła​cićcenę.–Prze​rwałjejatakkasz​lu.
–Niemu​siszzga​dzaćsięnato,cze​goinnidlacie​biechcą,ani
naży​cie,wktó​rymsięuro​dzi​łeś.Sammo​żeszwy​bie​rać.

Po​pa​trzyłnadrob​necia​łomat​kipodko​ca​mizwra​że​niem,że

do​stałkop​nia​kawbrzuch.Byłazbytmło​da,byumie​rać.Pra​wie
niezdą​ży​łapo​sma​ko​waćży​cia.

–Ża​łu​jeszcze​goś,mamo?–wy​krztu​sił.
Rzu​ci​łamudrżą​cyuśmiech.
– Ża​łu​ję, że nie po​ży​ję wy​star​cza​ją​co dłu​go, żeby zo​ba​czyć,

ja​kimmęż​czy​znąsięsta​niesziro​dzi​ny,któ​rąkie​dyśza​ło​żysz.–

Jej uśmiech przy​gasł. Gdy znów się ode​zwa​ła, mó​wi​ła ochry​-
płymszep​tem.–Iża​łu​ję,żeniedo​strze​głam,ja​kimkłam​cąjest
twójoj​ciec,jużwte​dy,gdyporazpierw​szyza​cząłmiprzed​sta​-
wiać wy​mów​ki, dla​cze​go nie może się ze mną oże​nić. Gdy​by
wte​dywy​star​czy​łomiod​wa​gi,żebyodnie​goodejść,na​szeży​cie
mo​gło​by wy​glą​dać zu​peł​nie ina​czej. Może zna​la​zła​bym in​ne​go
męż​czy​znę, któ​ry by nas po​ko​chał. Ale by​łam tak pew​na… –
Wjejciem​nychoczachpo​ja​wiłsiębłysk.Po​ło​ży​ładłońnajego
dło​ni. – Je​śli kto​kol​wiek kie​dyś po​ka​że ci swo​ją praw​dzi​wą
twarz, je​śli cię okła​mie albo zdra​dzi, obie​caj, że uwie​rzysz mu
już za pierw​szym ra​zem. – Jej głos za​ła​mał się i prze​szedł
w szloch. – Nie niszcz ży​cia swo​je​go ani wła​sne​go dziec​ka na​-
dzie​jąnato,żetenktośsięzmie​ni.

–Kas​sius–ode​zwa​łasięLa​ney.
Wró​cił do te​raź​niej​szo​ści. Sie​dzie​li już przy sto​li​ku przy

oknie.La​neypa​trzy​łananie​gozna​my​słem.

– Więc mogę być, kim chcę, tak? Na przy​kład pri​ma​ba​le​ri​ną

albopo​skra​miacz​kąlwówwcyr​ku?

–Dla​cze​gonie?–uśmiech​nąłsiębla​do.
Cie​kaw był, co by usły​szał, gdy​by opo​wie​dział jej o swo​jej

prze​szło​ści, gdy​by wy​ja​śnił, co go do​pro​wa​dzi​ło do miej​sca,
wktó​rymznaj​do​wałsięte​raz.Napew​nochcia​ła​bytowie​dzieć,
takjakkaż​dainnako​bie​taikaż​dyry​walwin​te​re​sach.Wszy​scy
twier​dzi​li, że chcą po​znać jego prze​szłość, jak​by mo​gło z tego
wy​nik​nąć coś do​bre​go. Jak​by mo​gło to wzbu​dzić ich za​ufa​nie.
Ale gdy​by się do​wie​dzie​li, co go mo​ty​wo​wa​ło od cza​su, gdy
skoń​czył szes​na​ście lat, gdy​by po​zna​li jego praw​dzi​we na​zwi​-
sko,tozna​leź​li​byspo​sób,żebywy​ko​rzy​staćtein​for​ma​cjeprze​-
ciw​konie​mu.Uży​li​byich,żebygoznisz​czyć.

Kas​siusna​uczyłsięnieujaw​niaćwła​snychsła​bo​ści,gdyjego

pierw​szy part​ner w in​te​re​sach, któ​re​mu za​ufał, uciekł z pie​-
niędz​mi. Kas​sius przez rok mu​siał ha​ro​wać jak wół i nie miał
za​mia​rupo​wta​rzaćtegobłę​du.Alenaj​waż​niej​sząlek​cjęsuk​ce​-
suotrzy​małodwła​sne​goojca.Na​uczyłsięego​izmuipo​dą​ża​nia
za wła​sny​mi pra​gnie​nia​mi bez wzglę​du na to, jak mo​gło to
krzyw​dzićin​nych.Na​uczyłsiętrosz​czyćtyl​koosie​bie.

– Są​dzę, że mo​gła​byś być do​sko​na​łą po​skra​miacz​ką lwów –

po​wie​działła​god​nieiotwo​rzyłkar​tę.–Nacomaszocho​tę?

Po​pa​trzy​łanali​stęwy​ra​fi​no​wa​nychpo​trawiwes​tchnę​ła.
–Od​da​ła​bymwszyst​kozapo​rząd​nąpo​łu​dnio​wąko​la​cję.Może

mo​gli​by​śmywdro​dzepo​wrot​nejwstą​pićdosu​per​mar​ke​tu?

–Po​łu​dnio​wą?–Kas​siuspod​niósłgło​wę.–Umieszgo​to​waćje​-

dze​niezpo​łu​dniaSta​nów?

– Oczy​wi​ście. Sma​żo​ne kur​cza​ki, ka​pu​sta wa​rzyw​na, ka​sza

ku​ku​ry​dzia​na,gu​lasz,ryżzwą​trób​kązkur​cza​ka,ka​nap​kimuf​-
fu​let​ta.Tegoro​dza​jurze​czy.Bab​ciamniena​uczy​ła.

Kel​nerprzy​szedłprzy​jąćza​mó​wie​nie,alemy​śliKas​siu​sasku​-

pio​ne były na kuch​ni Lu​izja​ny do tego stop​nia, że nie​wie​le go
ob​cho​dzi​łoto,como​głamuza​ofe​ro​waćtrzy​gwiazd​ko​wafran​cu​-
ska re​stau​ra​cja. Nie​cier​pli​wie za​mó​wił dla nich oboj​ga menu
de​gu​sta​cyj​neiczer​wo​newinoChâte​auLa​fi​teRo​th​schild,rocz​-
nikdwaty​sią​cepią​ty.Gdykel​nerukło​niłsięiod​szedł,Kas​sius
po​chy​liłsięnadsto​li​kiem.

– Pró​bo​wa​łem zna​leźć sze​fa kuch​ni z Lu​izja​ny do mo​je​go

dom​kugór​skie​gowGsta​ad,aletobez​na​dziej​naspra​wa.

–Wi​docz​nieszu​ka​łeśnietam,gdzietrze​ba.–La​neysię​gnę​ła

pokrom​kępulch​ne​gochle​baipo​sma​ro​wa​łająma​słem.–Tam,
skądpo​cho​dzę,wszy​scyumie​jągo​to​wać.

–Pra​co​wa​łaśkie​dyśjakoasy​stent​kasłyn​ne​goku​cha​rzazLu​-

izja​ny.

–Skądwiesz?–Zmarsz​czy​łaczo​ło.
No tak, nie wie​dzia​ła prze​cież o pry​wat​nym de​tek​ty​wie.

Wzru​szyłra​mio​na​miiuśmiech​nąłsięcza​ru​ją​co.

–Gdzieśtosły​sza​łem.
–Uhm.–Niewy​da​wa​łasięprze​ko​na​na.–Oczy​wi​ście,tro​chę

sięodnie​gona​uczy​łam.Alemoimzda​niemnaj​lep​sząku​char​ką
w No​wym Or​le​anie jest moja bab​cia. To ona na​uczy​ła mnie
wszyst​kie​go,coumiem.

Kas​sius po​czuł dreszcz. Sie​dząc w eks​klu​zyw​nej re​stau​ra​cji

na La​zu​ro​wym Wy​brze​żu, przy ko​la​cji, któ​ra za​pew​ne kosz​to​-
wa​łaoko​łoty​sią​capię​ciu​seteurozata​lerz,na​razpo​czułnie​od​-
par​tyape​tytnacośznacz​nieprost​sze​go–nado​mo​weje​dze​nie
sprzed lat, jak w cza​sach, gdy jesz​cze miał dom i gdy ktoś dla
nie​gogo​to​wałniedlapie​nię​dzy,leczzmi​ło​ści.

–Nieby​łamwdomujużpo​naddwalata–wes​tchnę​łaLa​ney.–

Tę​sk​nięzanim.

–Zaczymwła​ści​wietę​sk​nisz?–za​py​tałzcie​ka​wo​ścią.
– Za ro​dzi​ną, za mia​stem, za je​dze​niem, za za​pa​chem cy​pry​-

sów i ma​gno​lii. Za wszyst​kim. Na​wet za świę​tem Mar​di Gras.
Co za im​pre​za! Wszę​dzie pa​ra​dy, mu​zy​ka i je​dze​nie. Całe mia​-
stosza​le​jezra​do​ści.

Jegomat​karów​nieżmó​wi​łaztę​sk​no​tąoMar​diGras,aleKas​-

siusni​g​dywży​ciuniebyłwNo​wymOr​le​anieianirazuniewi​-
działdomuprzySt.Char​lesAve​nue.Bo​ga​ciro​dzi​cewy​dzie​dzi​-
czy​liEm​ma​li​ne,gdymia​ładzie​więt​na​ścielatiucie​kłazdomu.
Wo​la​łazo​staćste​war​de​sąniżwziąćślubzczło​wie​kiem,któ​re​go
dla niej wy​bra​li. Szes​na​ście lat póź​niej, gdy już była bar​dzo
cho​ra, prze​łknę​ła dumę i na​pi​sa​ła do ro​dzi​ców, pro​sząc ich
opo​moc.Pro​si​ła,byobie​ca​li,żewra​ziejejśmier​ciza​bio​rądo
sie​biejejsyna,któ​re​goni​g​dyniewi​dzie​linaoczy.

Ich od​po​wiedź była lo​do​wa​ta. „Sama po​ście​li​łaś so​bie łóż​ko,

Em​ma​li​ne,więcte​razwnimśpij”.Mat​kaoczy​wi​ścieniepo​wie​-
dzia​łaotymKas​siu​so​wi,alepojejśmier​cizna​lazłlistodEu​ge​-
ne’aiThel​myCashra​zemzwła​snąme​try​kąuro​dze​nia.

Dziad​ko​wieKas​siu​sana​pi​sa​lidonie​gopośmier​cimat​ki.Pró​-

bo​wa​licof​nąćteokrut​nesło​waina​wią​zaćznimkon​takt.„My​-
śle​li​śmy, że chce tyl​ko pie​nię​dzy. Nie mie​li​śmy po​ję​cia, że na​-
praw​dęumie​ra”.Wy​rzu​ciłtenlistdoko​szaiwy​je​chałdoAten.

Póź​niej,gdybyłjużbo​ga​ty,adziad​ko​wieumar​li,ku​piłichsta​-

rydomwNo​wymOr​le​anieika​załgozbu​rzyć.Niechciałgowi​-
dziećnaoczy.

Te​razjed​nakza​pra​gnąłzo​ba​czyćNowyOr​le​anocza​miLa​ney.
–Wy​da​jemisię,żetodo​bremiej​scenamie​siącmio​do​wy.
La​neyznie​ru​cho​mia​ła.
–Cośtypo​wie​dział?
– Mo​gli​by​śmy na​wet wziąć tam ślub. Mar​di Gras jest chy​ba

wna​stęp​nymmie​sią​cu?

Po​pa​trzy​łananie​gozra​do​ścią.
–Mó​wiszpo​waż​nie?Imojaro​dzi​namo​gła​byprzyjśćnaślub?
Zda​wa​łosię,żemyśloim​pre​ziezro​dzi​nąpod​nie​cająowie​le

bar​dziej niż pół mi​lio​na euro, któ​re dzi​siaj na nią wy​dał. Prze​-

ko​nałsię,żemiłojestspra​wiaćjejra​dość.Bar​dzomusiętopo​-
do​ba​ło.

– Oczy​wi​ście, je​śli tego wła​śnie chcesz. A swo​ją dro​gą – upił

łyk wina – po​nie​waż bar​dzo się mar​twi​łaś sy​tu​acją fi​nan​so​wą
swo​jej ro​dzi​ny, ka​za​łem mo​je​mu me​ne​dże​ro​wi za​dzwo​nić do
nich i do​pil​no​wać, żeby do​sta​li tyle pie​nię​dzy, ile po​trze​bu​ją,
bezżad​nychogra​ni​czeńanipy​tań.

–Po​waż​nie?–po​wtó​rzy​łaznówLa​ney.
–Oczy​wi​ście.
– Och, Kas​sius! – Na​raz przy​gry​zła usta i ra​dość zni​kła z jej

twa​rzy. – Ale oni są bar​dzo dum​ni, szcze​gól​nie oj​ciec. Nie je​-
stempew​na,czyze​chcąprzy​jąćodcie​biepie​nią​dze.

–Oczy​wi​ście,żeprzyj​mą–rzekłsta​now​czo.–Opie​kanadcałą

two​ją ro​dzi​ną to te​raz mój obo​wią​zek. A pie​nią​dze nie mają
zna​cze​nia.Niedbamonie.

–Aocodbasz?
Po​pa​trzyłnanią.
– Chcę skoń​czyć tę prze​klę​tą ko​la​cję i za​brać cię do łóż​ka –

po​wie​działszcze​rze.

– Po​cze​kaj tyl​ko. – Nie zwra​ca​jąc uwa​gi na wszyst​kich ty​ta​-

nówbiz​ne​suigwiaz​dysie​dzą​ceprzypo​bli​skichsto​li​kachLa​ney
pod​nio​słasięzkrze​słaiusia​dłamunako​la​nach.Za​rzu​ci​łamu
ra​mio​nanaszy​ję,po​chy​li​łasiędouchaiszep​nę​ła:–Nieroz​cza​-
ru​jeszsię.

Kas​siuspo​czuł,żekrewna​pły​wamudogło​wyichoćniedo​-

sta​li jesz​cze głów​ne​go da​nia, na​tych​miast pod​niósł rękę i po​-
pro​siłora​chu​nek.

–Och,nie–szep​nę​łaLa​ney,pa​trzącnawska​zów​kęwagi.Nie

po​do​ba​ło jej się to, co zo​ba​czy​ła. Prze​nio​sła wzrok na lu​stro.
Twarzmia​łazie​lo​ną.

Ale czy moż​na się było dzi​wić, że czu​ła się tak zmę​czo​na?

Przezostat​nieosiemty​go​dni,od​kądwy​je​cha​lizMo​na​ko,czu​ła
prze​sytwszyst​kie​go,przedewszyst​kimpo​dró​ży.Zbytwie​ledni
spę​dzi​łazKas​siu​semwpry​wat​nymsa​mo​lo​cie,to​wa​rzy​szącmu
wpo​dró​żachpoca​łymświe​cie,odLon​dy​nuprzezBer​lin,To​kio,
Jo​han​nes​burg, Syd​ney, Na​iro​bi, aż do San​tia​go i znów do Lon​-

dy​nu.Nasamąmyślotymczu​łasięwy​czer​pa​na.

Zbytwie​leza​ku​pów.Wkaż​dymmie​ścieKas​siusob​sy​py​wałją

kosz​tow​ny​mipre​zen​ta​miiubra​nia​mi,to​reb​ka​mi,bu​ta​miibi​żu​-
te​rią. Mia​ła ich już o wie​le za wie​le. Wiel​ka gar​de​ro​ba w lon​-
dyń​skimdomupę​ka​ławszwach,aLa​neyniemia​łajesz​czeoka​-
zjiza​ło​żyćna​wetpo​ło​wyrze​czy,któ​rejejku​pił.

Zbyt wie​le cza​su po​świę​co​ne​go pla​no​wa​niu ślu​bu w No​wym

Or​le​anie. La​ney by​ła​by zu​peł​nie za​do​wo​lo​na ze skrom​nej uro​-
czy​sto​ści,któ​rąmo​gła​byzor​ga​ni​zo​waćsama.Chcia​ła​byza​pro​-
sić kil​ku przy​ja​ciół i pod​jąć ich pon​czem ru​mo​wym i ko​la​cją
przy​go​to​wa​nąprzezbab​cię.Kas​siusjed​nakna​le​gał,bywy​na​ję​-
ła or​ga​ni​za​tor​kę ślu​bów i te​raz La​ney całe dnie spę​dza​ła przy
te​le​fo​nieimu​sia​łapo​dej​mo​waćmnó​stwonie​do​rzecz​nychde​cy​-
zji,naprzy​kładja​kie​goko​lo​ruiPo​dypo​win​nysięzna​leźćwśród
upo​min​kówdlago​ści.

A naj​gor​sze ze wszyst​kie​go były licz​ne biz​ne​so​we ko​la​cje

w dro​gich re​stau​ra​cjach. Wiel​cy męż​czyź​ni o czer​wo​nych twa​-
rzach zda​wa​li się mieć żo​łąd​ki z że​la​za. Po​chła​nia​li ogrom​ne
ste​ki,foiegrasipie​czo​neziem​nia​kipo​kry​tema​słemiśmie​ta​ną,
po​tempa​li​licy​ga​ra,spłu​ki​wa​liwszyst​koszkoc​kąiwy​pi​ja​licałe
mo​rza dro​gich win. Ich żony i dziew​czy​ny, chu​de jak szkie​le​ty,
za​do​wa​la​łysięlist​kiemsa​ła​tyiodcza​sudocza​sudżi​nemzto​-
ni​kiem die​te​tycz​nym. Kas​sius uwa​żał, że to idio​tycz​ne i za​gro​-
ził,żeze​rwieza​rę​czy​ny,je​śliLa​neypój​dzieichśla​dem.

– Po​do​ba mi się każ​dy ki​lo​gram two​je​go cia​ła – po​wie​dział

sta​now​czo.–Nieważsięstra​cićanijed​ne​go.

Byłaza​do​wo​lo​na,kie​dytomó​wił,alete​razwpa​dławpa​ni​kę,

botyl​koprzezostat​nity​dzień,wca​lesięotoniesta​ra​jąc,schu​-
dładwaipółkilo.Wszyst​koprzeztenwy​czer​pu​ją​cytrybży​cia,
po​my​śla​ła nie​chęt​nie. A po​nie​waż ko​cha​li się o każ​dej po​rze
dniainocy,zamałosy​pia​ła.Nicdziw​ne​go,żejejcia​łoza​czy​na​-
ło od​ma​wiać po​słu​szeń​stwa. Nie​ustan​nie zbie​ra​ło jej się na
mdło​ści i czte​ry dni temu wy​sła​ła Kas​siu​sa sa​me​go w ko​lej​ną
po​dróżdoHong​kon​gu.Niebyłztegoza​do​wo​lo​ny.Onateżnie.
Nielu​bi​łasięznimroz​sta​waćna​wetnakil​kadni.Choćnie​zbyt
po​do​bał jej się ten luk​su​so​wy, płyt​ki i prze​ła​do​wa​ny styl ży​cia,
bar​dzo lu​bi​ła to​wa​rzy​stwo Kas​siu​sa, lu​bi​ła być w jego ra​mio​-

nach i w jego łóż​ku, lu​bi​ła pa​trzeć na nie​go z sa​me​go rana
i wie​czo​rem przed za​śnię​ciem. Mia​ła wra​że​nie, że za​czy​na po​-
wsta​waćmię​dzynimiwięź.

Miałwró​cićzHong​kon​guwie​czo​rem.Czte​ryostat​niednispę​-

dzi​ławjegowiel​kimlon​dyń​skimdomusama,pra​wieniewy​cho​-
dzączłóż​ka.Mia​łana​dzie​ję,żedojegopo​wro​tupo​czu​jesięle​-
piejibę​dziemo​głaod​po​wied​niogoprzy​wi​tać.

Odwy​jaz​duzMo​na​koLon​dynstałsięichbazą.La​neypo​lu​bi​-

łatomia​stoodpierw​szejchwi​li.Sa​mo​chódzlot​ni​skaprzy​wiózł
ich do dro​giej dziel​ni​cy. Kas​sius po​wie​dział jej, że to Kni​ghts​-
brid​ge. W trzy​pię​tro​wym domu za​trud​nio​nych było kil​ka osób
opróczochro​nia​rzyikie​row​cy,któ​ryprzy​niósłichba​ga​że.Gdy
we​szlidośrod​ka,czwo​rolu​dzicze​ka​ło,byichpo​wi​tać.

Gdyży​ciesta​wa​łosięzbytstre​su​ją​ce,La​neydzwo​ni​ładoro​-

dzi​ny,aleteroz​mo​wyniebyłyjużta​kiejakkie​dyś.Bab​ciaioj​-
ciec nie wpa​dli w za​chwyt na wia​do​mość, że za​rę​czy​ła się
z Kas​siu​sem. Bab​cia była po​ru​szo​na i peł​na wąt​pli​wo​ści, a oj​-
cieczwy​czaj​niewście​kły.

Te​raz,poośmiuty​go​dniach,nie​wie​lesięzmie​ni​ło.Zakaż​dym

ra​zem,gdydonichdzwo​ni​ła,byłotaksamo.

–Je​steśpew​nategoślu​bu,La​neyMay?–py​ta​ławciążbab​cia.

– Do​pie​ro go po​zna​łaś, a mał​żeń​stwo trwa dłu​go i nie cho​dzi
wnimtyl​koowspa​nia​łyseks.

Roz​mo​wyzoj​cembyłyjesz​czegor​sze.
–Jakimęż​czy​znaoświad​czasiępodwóchdniachzna​jo​mo​ści?
–Po​zna​li​śmysięiodrazuwie​dzie​li​śmy.Tato,Kas​siusjestnie​-

zwy​kły.

–Taknie​zwy​kły,żeniepo​zwo​liciprzy​je​chaćdodomu?Żenie

chcepo​znaćtwo​jejro​dzi​nyipo​pro​sićojcaotwo​jąrękę?

– Bar​dzo chciał​by po​znać cie​bie i bab​cię, tato, ale jest cały

czasza​ję​ty.

Na​wetwjejwła​snychuszachtawy​mów​kabrzmia​łazu​peł​nie

nie​prze​ko​nu​ją​co.

–Za​ję​ty?–po​wtó​rzyłoj​cieczlek​ce​wa​że​niem.–Czym?Li​cze​-

niem pie​nię​dzy? Wozi cię po ca​łym świe​cie pry​wat​nym od​rzu​-
tow​cem,la​ta​ciewszę​dzie,tyl​koniedodomu?Spójrznatore​al​-
nie,La​neyMay.Oncięniesza​nu​jeizcałąpew​no​ściąniesza​nu​-

jenas.

Nie, roz​mo​wy z ro​dzi​ną zde​cy​do​wa​nie nie były już ta​kie jak

kie​dyś. Ale w każ​dym ra​zie me​ne​dżer Kas​siu​sa za​pew​niał La​-
ney, że jej ro​dzi​na wie, że ma nie​ogra​ni​czo​ny do​stęp do za​so​-
bówpie​nię​dzy.Byłanie​cozdzi​wio​na,żezgo​dzi​lisięnato,sko​ro
mie​lionimtakzłąopi​nię,alepo​nie​ważniewy​ra​zi​lisprze​ci​wu,
uzna​łatozado​bryznak.

Dzieńślu​buzbli​żałsięszyb​ko.Ju​tromie​liwy​je​chaćdoNo​we​-

goOr​le​anu,apo​ju​trzewziąćślub.Cza​subyłomało,aleKas​sius
byłza​ję​tydo​pi​na​niemkon​trak​tuwAzji.

Suk​niaślub​nateżjużbyłago​to​wa.Bab​ciaprzy​sła​łaLa​neysu​-

kien​kę,wktó​rejsamabra​łaślubprzedpięć​dzie​się​ciulaty,roz​-
po​czy​na​jąc dłu​gie i szczę​śli​we mał​żeń​stwo z dziad​kiem. Ele​-
ganc​kasuk​niazlatpięć​dzie​sią​tychzo​sta​łado​pa​so​wa​nadoroz​-
mia​ruLa​neyiwy​dłu​żo​naodwacale.La​neyroz​pła​ka​łasię,gdy
jąprzy​mie​rzy​ła.

–Wszyst​kojestgo​to​we.Tobę​dzieide​al​nyślub,pan​noHen​ry

–po​wie​dzia​łajejran​kiemor​ga​ni​za​tor​kaprzezte​le​fon.

Te​razjed​nakLa​neypo​my​śla​łazprzy​gnę​bie​niem,żetenślub

nie bę​dzie taki ide​al​ny, je​śli ona zwy​mio​tu​je pro​sto na ślub​ny
bu​kiet.

Możepo​win​naza​dzwo​nićdole​ka​rza,bona​praw​dęza​czy​na​ła

się już mar​twić. Czte​ry dni od wy​jaz​du Kas​siu​sa prze​ży​ła na
sło​nych kra​ker​sach i wo​dzie z cy​try​ną i li​mon​ką, ale, o dzi​wo,
nictoniepo​ma​ga​ło.Przezcałyczasczu​łasięzmę​czo​na.Pier​si
mia​łana​brzmia​łeiwraż​li​we,choćKas​siu​saniebyłojużodkil​ku
dni,zu​peł​niejak​by…

Gwał​tow​niewcią​gnę​łaod​dech.
–Czycze​gośpanipo​trze​ba?–Go​spo​dy​ni,paniBe​res​ford,sta​-

nę​ławdrzwiachsa​lo​nu.–Boje​ślinie,topój​dęjużsiępo​ło​żyć.–
Po​de​szłabli​żejizmarsz​czy​łaczo​ło.–Czydo​brzesiępaniczu​je,
paniHen​ry?

La​neydźwi​gnę​łasięiusia​dła.
–Czymożemipanizna​leźćle​ka​rza,któ​ryprzy​cho​dzinawi​zy​-

tydo​mo​we?

Dwiego​dzi​nypóź​niejdok​torKhanpo​gra​tu​lo​wałjejiwy​szedł.

La​neyzno​wuusia​dłanaso​fie.Krę​ci​łojejsięwgło​wie.Niebyła

cho​ra.Byławcią​ży.

Uło​ży​łasięwy​god​nie,przy​kry​takoł​drąbab​ci,icze​ka​łanapo​-

wrót Kas​siu​sa. Dziec​ko. Wkrót​ce bę​dzie trzy​mać w ra​mio​nach
dziec​ko.Czu​łajed​no​cze​śniera​dośćinie​po​kój,alegdzieśztyłu
gło​wy roz​brzmie​wa​ły jej sło​wa ojca: Mu​sisz spoj​rzeć praw​dzie
woczy,La​neyMay.Tenczło​wiekcięniesza​nu​je.

Ale prze​cież Kas​sius ją sza​no​wał. Przez cały czas po​wta​rzał,

że jest pięk​na i że już się nie może do​cze​kać ślu​bu i dzie​ci.
Dzię​ko​wał, gdy to​wa​rzy​szy​ła mu przy ko​la​cjach biz​ne​so​wych,
atak​żewte​dy,gdyprzy​rzą​dza​łamucośdoje​dze​nia.

W wa​len​tyn​ki przy​go​to​wa​ła w wiel​kiej kuch​ni ro​man​tycz​ną

ko​la​cję.Zro​bi​ławszyst​kiejegoulu​bio​nepo​tra​wy.

– Za​ko​cha​łem się – wy​mam​ro​tał Kas​sius z wy​ra​zem czy​stej

eks​ta​zy na twa​rzy. Nie​ste​ty, pa​trzył w tej chwi​li na sma​żo​ne​go
kur​cza​ka,nienanią.

Imożewła​śnienatympo​le​gałpro​blem.
La​neyza​drża​łapodkoł​drąbab​ci.
Nie chcia​ła żeby ko​chał jej sma​żo​ne​go kur​cza​ka, jam​ba​layę

czygum​bo.Chcia​ła,żebyko​chałją,boonako​cha​łajego.

Nie mo​gła już temu za​prze​czać. Nie mo​gła so​bie po​wta​rzać,

żetotyl​koza​uro​cze​nie.Byławnimza​ko​cha​napodpierw​sze​go
dnia, gdy po​trą​cił ją sa​mo​cho​dem. Dla niej to była mi​łość od
pierw​sze​gowej​rze​nia.Adlanie​go?

Kas​siusni​g​dyniewspo​mi​nałomi​ło​ści.Ichoćpo​wta​rza​łaso​-

bie, że on rów​nież mu​siał się w niej za​ko​chać od pierw​szej
chwi​li,boina​czejnieza​pro​po​no​wał​byjejmał​żeń​stwa,oba​wia​ła
się, że oszu​ku​je samą sie​bie. Rzad​ko mó​wił o uczu​ciach czy
pra​gnie​niach in​nych niż seks, je​dze​nie czy na​stęp​ny kon​trakt.
Cza​sa​miprzezcałego​dzi​nyćwi​czyłwsi​łow​niiwra​całpo​si​nia​-
czo​ny.Cogodotegona​pę​dza​ło?Chcia​ła​bytowie​dzieć,alegdy
za​da​wa​łamuoso​bi​stepy​ta​nia,zmie​niałte​mat.Niepy​tałjejteż
oto,coczu​je,aniojejprze​szłość.

Za okna​mi za​czął za​pa​dać zi​mo​wy zmierzch, La​ney jed​nak

czu​ła się tak zmę​czo​na, że nie chcia​ło jej się na​wet za​pa​lić
świa​tła. Po​wie​ki za​czę​ły jej cią​żyć i chy​ba usnę​ła, bo gdy się
obu​dzi​ła, w ciem​no​ściach roz​le​gło się trza​śnię​cie fron​to​wych
drzwi i głos Kas​siu​sa. Usia​dła na so​fie, go​to​wa go za​wo​łać,

apo​temusły​sza​łani​ski,gar​dło​wyśmiechko​bie​tywholu.

–Ry​zy​ku​jesz,przy​pro​wa​dza​jącmnietu​taj.
La​neyprzy​kry​łasiękoł​drąra​zemzgło​wą,żebyjejnieza​uwa​-

ży​li,prze​cho​dzącobokotwar​tychdrzwi.

–Acozro​bisz,je​ślitwo​jasłod​kaLa​neysiędo​wie?–cią​gnę​ła

ko​bie​ta.Tengłosbyłzna​jo​my,bar​dzozna​jo​my.

– Nie do​wie się. Ma moc​ny sen, szcze​gól​nie ostat​nio. – Głos

Kas​siu​sa brzmiał chłod​no. – Le​piej zrób​my to tu​taj, gdzie nikt
nasniewi​dzi.

–Ach,więctenanio​łek,któ​ryśpispo​koj​nienagó​rze,niema

po​ję​cia, co ro​bisz? My​śla​łam, że je​ste​ście ze sobą tak bli​sko.
Sły​sza​łam,żesięza​rę​czy​li​ście.

–Topraw​da.
–Za​baw​neza​rę​czy​ny.Zda​jesię,żeonate​razjużniejestmoją

słu​żą​cą,tyl​kotwo​ją.

La​ney wstrzy​ma​ła od​dech i ostroż​nie wyj​rza​ła spod brze​gu

koł​dry. Zo​ba​czy​ła Kas​siu​sa w dłu​gim czar​nym płasz​czu. Obok
nie​gosta​łajejbyłasze​fo​wa,MimiduPles​sis.

– Pro​szę. – Kas​sius wy​jął z szu​fla​dy czar​ne ak​sa​mit​ne pu​de​-

łecz​ko.–Takjakobie​ca​łem.

Otwo​rzy​łajeiuśmiech​nę​łasię.
–Do​trzy​mu​jeszsło​wa.–Od​rzu​ci​łanaple​cyja​snewło​syipo​-

pa​trzy​łananie​gouwo​dzi​ciel​sko.–Za​łóżmigo.

Osta​wiłpu​de​łecz​konasto​likprzydrzwiachiza​piąłjejnaszyi

pięk​nybry​lan​to​wyna​szyj​nik.

–Pro​szębar​dzo.Takdo​brze?
–Do​brze.–Zwró​ci​łasiętwa​rządonie​goiza​uwa​ży​ła:–Wiesz,

ta​niejbyciwy​szłooże​nićsięzemnąniżpła​cićmipre​zen​ta​mi.

–Alboinie.
– Albo i nie – zgo​dzi​ła się i iro​nicz​nie za​sa​lu​to​wa​ła. – To do

na​stęp​ne​gorazu.

Wy​szła z holu, stu​ka​jąc ob​ca​sa​mi o mar​mu​ro​wą po​sadz​kę.

Gdydrzwisięzaniąza​mknę​ły,Kas​siusode​tchnął,zdjąłpłaszcz
izeznu​że​niemprzy​gar​biłra​mio​na.

La​ney pod​nio​sła się z sofy i wy​bie​gła do ja​sno oświe​tlo​ne​go

holu. Na jej wi​dok twarz Kas​siu​sa roz​świe​tli​ła się, ona jed​nak
niezwró​ci​łanatouwa​gi.

–Cosiętu,dodia​bła,dzie​je?
Ni​g​dynieprze​kli​na​ła,to​teżKas​siuspo​pa​trzyłnaniązezdu​-

mie​niem.

–La​ney…
–Coonaturo​bi​ła?Dla​cze​goda​łeśjejbi​żu​te​rię?Dla​cze​go?
Jego twarz ścią​gnę​ła się. Wy​jął z tor​by lap​top i zer​k​nął na

ciem​nąba​wial​nię.

– Pod​słu​chi​wa​łaś, tak? Cze​ka​łaś w ciem​no​ściach, żeby się

prze​ko​nać,cood​kry​jesz?

– Usnę​łam na so​fie. Cze​ka​łam na cie​bie, bo chcia​łam ci po​-

wie​dzieć…–za​ci​snę​łausta.–Mniej​szaoto.Sły​sza​łamwas.

–Ijakcisięwy​da​je,cousły​sza​łaś?
–Czymaszro​mans?–wy​krztu​si​ła.
–Py​taszpo​waż​nie?
Po​czu​ła mdło​ści i na​gle prze​stra​szy​ła się, że zwy​mio​tu​je do

do​nicz​kizpal​mąprzyscho​dach.

–Czytojąna​praw​dęko​chasz?Czywła​śnieotocho​dzi?Idla​-

te​gomisięoświad​czy​łeś,żebyonabyłaza​zdro​sna?

Kas​siusza​ci​snąłzęby.
–Je​ślibę​dzieszga​daćta​kiebzdu​ry,topój​dędołóż​ka.
Od​wró​ciłsięodniej.Ko​la​naugię​łysiępodLa​ney.Na​razKas​-

siuszna​lazłsięprzyniej.Pod​trzy​małjąiuważ​niepo​pa​trzyłna
jejtwarz.

–Cosiędzie​je?
– Wszyst​ko w po​rząd​ku – od​rze​kła, dzwo​niąc zę​ba​mi. – Po

pro​stu je​stem wście​kła i… – I prze​ra​żo​na. Wła​śnie to czu​ła:
prze​ra​że​nie.

–Niejestwszyst​kowpo​rząd​ku–po​wie​działibez​ce​re​mo​nial​-

niewziąłjąnaręce.Byłazbytsła​ba,bysięwy​ry​wać,gdyniósł
ją na górę. Po​ło​żył ją na łóż​ku, po​szedł do ła​zien​ki i przy​niósł
szklan​kęwody.–Dla​cze​gominiepo​wie​dzia​łaś,żeje​steścho​ra?

–Tonicta​kie​go–od​rze​kłasła​bymgło​sem.
–Dzwo​niępole​ka​rza.
–Le​karzjużtubył.
–Ico?
–Po​wiedzmipraw​dę–po​pro​si​ła,chwy​ta​jącgozarękę.Mdło​-

ści za​czę​ły ustę​po​wać, ale jej ser​ce prze​peł​niał ból. – Ko​chasz

ją?

Kas​siuspo​pa​trzyłnaniąprzezmroksy​pial​ni.
–Oczy​wi​ście,żenie.
–Boje​ślijąko​chasz…
–Ni​g​dyniepo​ko​chamanijej,anini​ko​goin​ne​go.
Taod​po​wiedźjesz​czepo​gor​szy​łasy​tu​ację.
– Ni​ko​go? – po​wtó​rzy​ła La​ney wy​schnię​ty​mi usta​mi. Wzię​ła

głę​bo​kiod​dechispoj​rza​łananie​gonie​spo​koj​nie.–Mnieteżni​-
g​dyniepo​ko​chasz?

Usiadłnałóż​kuobokniej.
–Nie–po​wie​działci​cho.–Przy​kromi.
Jejtwarzpło​nę​ła,woczachbłysz​czałwstyd.
–Niechceszczyniemo​żesz?
–Acotozaróż​ni​ca?
–Wta​kimra​ziedla​cze​gomisięoświad​czy​łeś?
–Mó​wi​łemcidla​cze​go.–Wy​cią​gnąłrękęipo​gła​dziłjąpogło​-

wie.–Seks,dom,ro​dzi​na,dzie​ci.

– Ale to wszyst​ko po​win​no wy​pły​wać z mi​ło​ści! – Ob​li​za​ła

usta, pró​bu​jąc wzbu​dzić w so​bie ja​kąś na​dzie​ję. – Może z cza​-
sem?

Jegotwarzstward​nia​ła.
– Nie, La​ney. – Od​su​nął się od niej. – My​śla​łem, że to ro​zu​-

miesz. Nie je​stem sen​ty​men​tal​nym czło​wie​kiem. To nie leży
wmo​jejna​tu​rze.

–Cosięztobąsta​ło?Ktocitozro​bił?
Kas​sius pa​trzył na nią przez chwi​lę, a po​tem pod​niósł się

ipod​szedłdookna.Otwo​rzyłjeiwcią​gnąłwpłu​cazim​nelu​to​-
we po​wie​trze. Zima w Lon​dy​nie była zu​peł​nie inna niż zima
wMo​na​koczywNo​wymOr​le​anie.Amożetodu​szaLa​neyna​-
glezlo​do​wa​cia​ła.Możeza​mar​z​łojejser​ce.

Przez dłu​gą chwi​lę Kas​sius pa​trzył pu​stym wzro​kiem na za​-

mar​z​nię​temia​sto.Po​temod​wró​ciłsiędoniej.

– Mi​łość ni​g​dy nie była czę​ścią na​szej umo​wy. Wie​dzia​łaś

otym.

–Niemia​łamotympo​ję​cia.
–Nocóż,wkaż​dymra​ziete​razjużwiesz.–Po​pa​trzyłnanią.–

Chceszze​rwaćza​rę​czy​ny?

Chcia​ła i po​wie​dzia​ła​by to na głos, gdy​by od po​cząt​ku wie​-

dzia​ła,żeKas​siusni​g​dyjejniepo​ko​cha,żedajejtyl​kopie​nią​-
dzeicia​ło,aleza​trzy​maso​biedu​szę.Alete​razjużbyłozapóź​-
no.Niemo​głaodejść,bono​si​łajegodziec​ko.Jejmat​kaprzed​ło​-
ży​ła po​szu​ki​wa​nie oso​bi​ste​go szczę​ścia nad po​trze​by ro​dzi​ny
i La​ney przy​się​gła so​bie, że ni​g​dy tego nie zro​bi. Nic nie było
waż​niej​sze od dziec​ka, a dziec​ko za​słu​gi​wa​ło na ojca. La​ney
wie​rzy​ła, że Kas​sius bę​dzie je ko​chał, a je​śli bę​dzie ko​chał
dziec​ko,toonamo​głasięobyćbezjegomi​ło​ści.

Aletamyślbar​dzojąbo​la​ła.Chcia​ła,żebyjąko​chał.Bar​dzo

tegochcia​ła.

–Je​śliniemo​żeszza​ak​cep​to​waćtego,cogo​tówje​stemciza​-

ofe​ro​wać,tomożele​piejbę​dzie,gdypo​zwo​lęciodejść–po​wie​-
działci​cho.

Przy​gry​złaustaipod​nio​słananie​gowzrok.
–Możemo​gli​by​śmypo​znaćsięle​piej.Wiem,żenielu​biszmó​-

wićoso​bie–do​da​łapo​śpiesz​nie.–Alejamogęciopo​wie​dzieć
omnie.Jakdo​ra​sta​łami…

–Wiemjużwszyst​ko–prze​rwałjejzeznu​dze​niem.–Za​trud​-

ni​łem pry​wat​ne​go de​tek​ty​wa, któ​ry zba​dał two​ją prze​szłość.
Wiemoto​bieab​so​lut​niewszyst​ko.

La​neyza​sty​gła.
–Wieszwszyst​ko?
Ski​nąłgło​wą.
–Owy​pad​kumo​je​goojca?Otym,jakmat​kaodnasode​szła?
–Wszyst​ko.
–Odkie​dy?
–Odsyl​we​stra.
A za​tem jesz​cze przed ich pierw​szym po​ca​łun​kiem Kas​sius

wie​dział o jej naj​bar​dziej pry​wat​nych spra​wach – o cho​ro​bie
ojca, odej​ściu i śmier​ci mat​ki – a ona nie wie​dzia​ła o nim pra​-
wienic.

Po​czu​ła,żerobijejsięnie​do​brze.
–Je​ślichcia​łeśsiędo​wie​dziećcze​gośomo​jejprze​szło​ści,mo​-

głeśmniepopro​stuza​py​tać.

–Sku​tecz​niejjestku​pićin​for​ma​cje.
Prze​szyłjązim​nydreszcz.

–Dla​cze​gotakisięsta​łeś?
–Jaki?
–Takizim​ny–szep​nę​ła.–Cza​sa​mije​steśbar​dzocie​pły,akie​-

dyin​dziejzim​nyjaklód.Jak​byniktnaświe​ciecięnieob​cho​dził.

–Tosięmniejwię​cejzga​dza.
Za​śmia​łasięci​choibo​le​śnie.
–Po​win​namotymwie​dzieć.Jużsamoto,żeje​steśtakibo​ga​-

ty…

–Acotomadorze​czy?
Po​pa​trzy​łananie​gorów​nymwzro​kiem.
–Zwy​czaj​nilu​dzieniezo​sta​jąmi​lio​ne​ra​mi.Takipo​ścigzapie​-

niędz​mi wy​ma​ga zim​ne​go po​świę​ce​nia i kon​cen​tra​cji na celu,
najakąnie​wie​lulu​dzipo​tra​fisięzdo​być.

Kas​siusskrzy​wiłsięlek​ko.
–Do​pie​rote​raznatowpa​dłaś?
– Tyl​ko lu​dzie, któ​rzy mają pu​ste ser​ca, mogą to zro​bić –

szep​nę​ła, pa​trząc na nie​go przez mrok. – Co wy​rwa​ło ci taką
dziu​rę w ser​cu, Kas​sius, że go​tów je​steś po​świę​cić wła​sne
szczę​ściewpo​ści​guzapie​niędz​miiwła​dzą?

Pa​trzyłnanią,moc​noza​ci​ska​jączęby.
–By​łembied​ny,ate​razje​stembo​ga​ty.Są​dzisz,żeprzeztonie

mamser​ca?

–Nietopo​wie​dzia​łam.
–Cze​gotyodemniechcesz,La​ney?
–Chcę,że​byś…–Że​byśpo​zwo​liłmisięko​chaćiże​byśtyrów​-

nież mnie ko​chał. Ale tego nie mo​gła po​wie​dzieć na głos, bo
z góry wie​dzia​ła, co usły​szy, prze​su​nę​ła za​tem ję​zy​kiem po
ustach i rze​kła: – Chcia​ła​bym do​wie​dzieć się o to​bie cze​goś
wię​cej.Jakotwo​japrzy​szłażonazpew​no​ściąmamta​kiepra​wo,
ana​wetobo​wią​zek.

Kas​siusprze​wró​ciłocza​mi.
–Do​brze.Cze​godo​kład​niechceszsiędo​wie​dzieć?
–Napo​czą​tek:skądpo​cho​dzisz?
–Zwie​lumiejsc–uśmiech​nąłsięcy​nicz​nie.–Je​stemoby​wa​-

te​lemświa​ta.

–Ja​sne–rzu​ci​łanie​cier​pli​wie.–Alegdziesięuro​dzi​łeś?
–Aja​kietomazna​cze​nie?

–Twójję​zykoj​czy​sty?
–Znamichsześć.Wszyst​kiesądlamnierów​nieistot​ne.
–Mu​siszmiećja​kiśpasz​port.
– Mam kil​ka. – Za​sta​na​wia​ła się, czy to żart, ale on ob​na​żył

zęby w uśmie​chu. – Oczy​wi​ście wszyst​kie ab​so​lut​nie le​gal​ne.
Pro​wa​dzę wiel​kie in​we​sty​cje w wie​lu kra​jach. Sły​sza​łaś o tym,
że w Ma​le​zji ma zo​stać zbu​do​wa​ny naj​wyż​szy dra​pacz chmur
naświe​cie?Na​le​żydomnie.Rzą​dysąmiwdzięcz​ne.Two​rzędla
ichoby​wa​te​lido​brzepłat​nemiej​scapra​cy.

–Isamcią​gnieszztegozy​ski.
–Oczy​wi​ście.Ina​czejpocobymtoro​bił?
– Więc dla​cze​go wciąż po​ży​czasz pie​nią​dze Bo​ri​so​wi Ku​znie​-

co​wo​wi?Jegofir​male​d​wiezi​pie.Wieszchy​ba,żeni​g​dynieod​-
zy​skasz tych pie​nię​dzy. Na​wet Mimi tak mó​wi​ła. Ja​kie masz
ztegoko​rzy​ści?

Jegotwarzstward​nia​ła.
–Tonietwo​jaspra​wa.
–Acotowszyst​komawspól​ne​gozMimi?Dla​cze​goprzy​pro​-

wa​dzi​łeśjątu​tajida​łeśjejbry​lan​ty?Je​śliniemaszzniąro​man​-
su…

– Chcesz mnie po​znać? Nie po​znasz mnie w ten spo​sób. Lu​-

dzie nie od​kry​wa​ją się w sło​wach. Sło​wa to naj​lep​szy spo​sób,
żeby ukryć swo​ją twarz. – Znów za​ci​snął zęby. – Wierz mi, że
niemamro​man​suzMimiduPles​sis.Ni​g​dycięniezdra​dzę,La​-
ney. Je​śli nie chcesz, że​bym cię okła​my​wał, to nie za​da​waj mi
py​tań,naktó​reniemogęod​po​wie​dzieć.

–Niemo​żeszczyniechcesz?
–Mó​wi​łemci.Totosamo.
–Mamsięniewtrą​caćdotwo​je​goży​cia,tak?Mamtyl​kobyć

miła,wdzięcz​na,ogrze​waćciłóż​koini​g​dyniesta​wiaćżad​nych
wy​ma​gań?Mimimia​łara​cję.-La​neyunio​sławy​żejgło​wę.–Po​-
trze​bu​jeszsłu​żą​cej,anieżony.

–Je​stem,jakije​stem.Je​ślicisiętoniepo​do​ba,toodejdź–po​-

wie​działzim​no,jak​bynicgotonieob​cho​dzi​ło.Jak​byna​stęp​ne​-
go dnia mógł so​bie zna​leźć nową na​rze​czo​ną. I za​pew​ne tak
było.Tym​cza​semLa​neyzna​la​złasięwpu​łap​ce.

Jej pal​ce do​tknę​ły wiel​kie​go bry​lan​tu na le​wej dło​ni. Mia​ła

ocho​tę zro​bić to, cze​go żą​da​ła jej duma: ze​rwać pier​ścio​nek
zpal​ca,rzu​cićmuwtwarzipo​wie​dziećdo​kład​nie,comożezro​-
bićztympier​ścion​kiemizeswo​imzim​nymser​cem.

Alenieumia​łategozro​bić.Niete​raz,gdybyławcią​żyzjego

dziec​kiem.

Po​my​śla​ła z tę​sk​no​tą o wła​snej bab​ci, ojcu i domu. Po​czu​ła

za​pach kwia​tów ma​gno​lii, ja​skra​wo​czer​wo​nej bu​gen​wil​li
i drzew cy​pry​so​wych. Jej ro​dzi​na od po​cząt​ku mia​ła ra​cję. Ro​-
man​tycz​nema​rze​niaza​śle​pi​łyjąnarze​czy​wi​stość.

–Acozdziec​kiem?–wy​szep​ta​łazroz​pa​czą.
Wy​raztwa​rzyKas​siu​sazmie​niłsię.
–Comasznamy​śli?
– Gdy​by​śmy mie​li dziec​ko. Jego też nie bę​dziesz po​tra​fił ko​-

chać?

–Tocoin​ne​go.Za​wszebędęchro​niłswo​jedzie​ciido​pil​nu​ję,

żebyczu​łysiębez​piecz​neiko​cha​ne.

Ode​tchnę​łagłę​bo​koiprzy​mknę​łaoczy.Toroz​strzy​gnę​łospra​-

wę.

Prze​łknę​łaiza​krę​ci​łojejsięwgło​wie.
–Mu​szęcicośpo​wie​dzieć–wy​krztu​si​ła.
Kas​sius wy​da​wał się zi​ry​to​wa​ny, jak​by ocze​ki​wał, że usły​szy

coś, z czym w tej chwi​li nie miał ocho​ty się mie​rzyć, na przy​-
kładwy​zna​niemi​ło​ści.

–Po​słu​chaj,La​ney.–Prze​su​nąłdło​niąpociem​nychwło​sach.–

Mia​łem cięż​ki dzień. Ju​tro le​ci​my do No​we​go Or​le​anu, a po​ju​-
trzejestślub.Jamamjużdo​syć.Idęspać.

Idę spać. Nie wi​dzie​li się od czte​rech dni, a on chciał iść do

łóż​kasam.Porazpierw​szyniepró​bo​wałjejdo​tknąćanisku​sić
uwo​dzi​ciel​skimuśmie​chem.Na​wetniepo​ca​ło​wałjejnapo​wi​ta​-
nie.

–Za​cze​kaj–szep​nę​łaochry​ple.
–Do​brze.–Po​pa​trzyłnaniązeznu​że​niem.–Cochceszmipo​-

wie​dzieć?

Zełza​miwoczachwy​krztu​si​łasło​wa,któ​reza​le​d​wiekil​kago​-

dzin temu tak ją uszczę​śli​wi​ły. Po​pa​trzy​ła na nie​go z roz​pa​czą
iszep​nę​ła:

–Je​stemwcią​ży.

ROZDZIAŁSZÓSTY

Przezin​ter​komroz​ległsięgłospi​lo​ta.
–Scho​dzi​mydolą​do​wa​niawNo​wymOr​le​anie,sir.
Wresz​cie. Kas​sius pod​niósł się i ro​zej​rzał po ka​bi​nie. Jego

przy​szłażonale​ża​łasku​lo​nanabia​łejskó​rza​nejso​fie,jaknaj​da​-
lejodnie​go.Gdy​bymo​gławyjśćnaskrzy​dłosa​mo​lo​tu,żebyod​-
da​lićsięjesz​czebar​dziej,pew​niebytozro​bi​ła,po​my​ślałzsar​-
ka​zmem.

Wkaż​dymra​ziemdło​ściustą​pi​ły.Spę​dzi​ławła​zien​cetyl​koja​-

kąśgo​dzi​nę.Całąresz​tęlotuprze​le​ża​łapodtąkoł​drą,zu​peł​nie
go igno​ru​jąc, choć roz​ma​wia​ła uprzej​mie ze ste​war​de​są, któ​ra
przy​nio​słajejwodęisło​nekra​ker​sy.

Kas​sius za​zgrzy​tał zę​ba​mi. Ale wła​ści​wie cze​go się spo​dzie​-

wał? Wy​brał La​ney ze wzglę​du na jej do​bre ser​ce, uczci​wość
i cha​rak​ter. Oczy​wi​ście, że spo​dzie​wa​ła się za​znać mi​ło​ści
w mał​żeń​stwie. Nie była taka jak Mimi du Ples​sis, któ​rą uru​-
cha​mia​łymo​ne​ty.Te​raz,gdyMimijużwie​dzia​ła,żeKas​siussię
zaniąnieuga​nia,nieskry​wa​łapo​dejrz​li​wo​ściwo​becjegomo​ty​-
wów przy wy​ku​pie dłu​gów jej pra​co​daw​cy Bo​ri​sa Ku​znie​co​wa.
Tłu​mił jej po​dej​rze​nia pre​zen​ta​mi. Ten, któ​ry do​sta​ła wczo​raj,
byłwy​jąt​ko​wodro​gi–na​szyj​nikzpię​cio​ka​ra​to​wychbry​lan​tów,
któ​ry po​dob​no na​le​żał kie​dyś do ce​sa​rzo​wej Jó​ze​fi​ny. Kas​sius
ku​piłgonaau​kcji.

Alena​wetkosz​tow​nepre​zen​tyniemo​głyuci​szyćMiminadłu​-

go. Wie​dział, ze prę​dzej czy póź​niej hra​bi​na się zo​rien​tu​je, że
może do​stać wię​cej, je​śli za​cznie go szan​ta​żo​wać, że po​wie
o wszyst​kim sze​fo​wi. Mimi nie wie​dzia​ła, kim Kas​sius jest na​-
praw​dę. Nikt tego nie wie​dział. Mimo to Ku​znie​cow za​pew​ne
za​czął​bysięmiećnabacz​no​ści.AKas​siuspo​trze​bo​wałjesz​cze
tro​chęcza​su.Doban​kruc​twaKu​znie​co​wabra​ko​wa​łokil​kumie​-
się​cy. Zo​sta​ła mu jesz​cze fir​ma-wy​dmusz​ka i ró​żo​wa wil​la na
CapFer​rat,ta,któ​rąkie​dyśobie​całmat​ceKas​siu​sa.

Kie​dy w dzie​ciń​stwie Kas​sius pła​kał po ca​łych no​cach, bo

ojcaniebyło,Em​ma​li​neopo​wia​da​łamubaj​kioró​żo​wympa​ła​cu
nadmo​rzem,gdziekie​dyśza​miesz​ka​jąwszy​scyra​zem.Obie​cy​-
wa​ła,żebę​dziemógłtammiećpie​ska,jeśćto,colubiiżekaż​dy
dzieńbę​dzieprzy​po​mi​nałBożeNa​ro​dze​nie.Wie​rzyłjej,po​zwa​-
lałsięuspo​ko​ićiza​sy​piał.Alepóź​niejprze​stałwtowie​rzyć.Oj​-
ciec nie od​zy​wał się od lat, a Kas​sius co​dzien​nie wda​wał się
w bój​ki z in​ny​mi dzieć​mi, któ​re na​zy​wa​ły go bę​kar​tem, a jego
mat​kępro​sty​tut​ką.Biłsięteżzpi​ja​ny​misą​sia​da​mi,któ​rzydo​bi​-
ja​lisiędodrzwiopół​no​cy,są​dząc,żeEm​ma​li​nejestła​twodo​-
stęp​naimoż​najązmu​sićdowszyst​kie​gopie​niędz​milubsiłą.

Po tych bój​kach smut​na mat​ka zmy​wa​ła mu krew z rąk

iztwa​rzy.Razmiałna​wetzła​ma​nynos.Przy​tu​la​łagoiopo​wia​-
da​łamutęsamąbaj​kęoró​żo​wympa​ła​cunapo​łu​dniuFran​cji,
aleKas​siusjużniewie​rzyłwbaj​ki.

Mat​ka jed​nak do sa​me​go koń​ca nie stra​ci​ła na​dziei. Kas​sius

za​ci​snąłdło​niewpię​ścinamyśl,żeKu​znie​cowna​praw​dęku​pił
ten ró​żo​wy pa​łac nad mo​rzem, ale tyl​ko dla sie​bie, dłu​go po
śmier​ci Em​ma​li​ne. A po​tem nie po​zbył się go. Ten pa​łac był
ostat​niąrze​czą,jakąKas​siusza​mie​rzałmuode​brać.

Jego dziec​ko mia​ło się uro​dzić we wrze​śniu. Wszyst​kie ele​-

men​ty pla​nu za​zę​bia​ły się pre​cy​zyj​nie. Ju​tro miał wziąć ślub.
Na samą myśl o tym po​czuł się dziw​nie. Czy dla​te​go, że osią​-
gnął już nie​mal wszyst​ko, co za​mie​rzał osią​gnąć? Bo​gac​two,
wła​dzę,żonę,dziec​ko–wszyst​ko,cze​gokie​dyśmuod​mó​wio​no.

Spoj​rzał na La​ney. Miał wszyst​ko, tyl​ko że na​rze​czo​na nie

chcia​łananie​gopa​trzeć.Za​zgrzy​tałzę​ba​miipod​szedłdoniej.

–Za​razbę​dzie​mylą​do​wać.
–Sły​sza​łam–od​rze​kłazim​no.
–Po​win​naśusiąśćiza​piąćpas.
–Za​pię​łam–mruk​nę​łaiznówscho​wa​łagło​wępodkoł​drą.
Wy​lą​do​wa​li na ma​łym pry​wat​nym lot​ni​sku pod No​wym Or​le​-

anem. La​ney szyb​ko prze​bra​ła się w ele​ganc​ki ko​stium, wciąż
omi​ja​jącgowzro​kiem.Ze​szlinapły​tęlot​ni​skaiwtwarzude​rzył
ichwil​got​nyupał.

–Gdziemyje​ste​śmy,wdżun​gli?–sap​nąłKas​sius,pod​wi​ja​jąc

rę​ka​wyko​szu​li.

–Jużpra​wiema​rzec.Jestcie​plejniżzwy​kle.–La​neyspoj​rza​ła

nanie​gochłod​no.–Te​raztotymu​siszza​piąćpas.

Wy​mi​nę​łago,dum​najakkró​lo​wa,ipo​szładocze​ka​ją​ce​gona

nich ben​tleya. Kas​sius po​pa​trzył za nią. Wy​glą​da​ła wspa​nia​le
w wą​skiej czar​nej su​kien​ce. Na ra​mie​niu mia​ła dro​gą to​reb​kę.
No​si​łająswo​bod​nie,jak​byro​bi​łatoprzezcałeży​cie.Na​razza​-
tę​sk​niłzadaw​nąLa​ney.Taza​czy​na​łajużzabar​dzotward​nieć.

Pod​czasjaz​dywy​glą​dałprzezokno.La​neymia​łara​cję,na​wet

po​wie​trzepach​nia​łotuina​czej.Opu​ściłszy​bęiprzy​mknąłoczy.
Po​czuł za​pach mor​skiej soli z po​bli​skiej Za​to​ki Mek​sy​kań​skiej,
błot​ni​stej Mis​si​si​pi, eg​zo​tycz​nych kwia​tów, cy​pry​sów i cięż​kiej
słod​ka​wejzgni​li​zny.Jesz​czeni​g​dyniebyłnaame​ry​kań​skimPo​-
łu​dniu. Jego wi​zy​ty w Sta​nach Zjed​no​czo​nych ogra​ni​cza​ły się
do Ka​li​for​nii i szyb​kie​go po​cią​gu kur​su​ją​ce​go mię​dzy No​wym
Jor​kiemaWa​szyng​to​nem.Alejegomat​kauro​dzi​łasiętu​taj.

Zer​k​nął na La​ney sie​dzą​cą obok nie​go. Mó​wił wcze​śniej, że

wiewszyst​koojejży​ciu,aletoniebyłapraw​da.Znałtyl​kofak​-
ty.

–Jaksięczu​łaś,do​ra​sta​jąctu​taj?–za​py​tał.
– Do​brze – od​rze​kła chłod​no, wy​glą​da​jąc przez okno po dru​-

giejstro​nie.

Za​mknę​ła się przed nim. Nie dzi​wił jej się, on sam prze​cież

ro​biłtoprzezcałyczas.Mimowszyst​kopo​czułsięnie​swo​jo.

Za​trzy​ma​li się przed nie​wiel​kim dom​kiem na pod​upa​dłej

ulicz​ce na przed​mie​ściach. Sta​ran​nie wy​pie​lę​gno​wa​ne kwia​ty
niemo​głyod​wró​cićuwa​giodza​pa​da​ją​ce​gosięda​chuiob​ła​żą​-
cejfar​bynadrzwiach.Byłatuduma,aleniebyłopie​nię​dzy.

La​neyzsze​ro​kimuśmie​chemwy​sko​czy​łazsa​mo​cho​du.
–Bab​ciu!–za​wo​ła​łainaga​nekwy​szłaprzy​sa​dzi​sta,si​wo​wło​-

sako​bie​ta,owie​leniż​szaniżLa​ney.Nawi​dokwnucz​kisze​ro​ko
otwo​rzy​ła ra​mio​na, uści​snę​ła ja moc​no, po czym cof​nę​ła się
iza​py​ta​łazezdu​mie​niem:

–Cotymasznaso​bie,dziec​ko?
La​neyob​ró​ci​łasięnapię​cie.
–Po​do​bacisię?
–Czymisiępo​do​ba?Toład​nasu​kien​ka,ale,skar​bie,kie​dyna

niąpa​trzę,mamocho​tęza​py​tać,ktoumarł.

Spoj​rza​ła te​raz na Kas​siu​sa i ob​rzu​ci​ła go wzro​kiem od stóp

dogłów.Nicnieuszłojejuwa​gi–świe​żoogo​lo​natwarz,pod​wi​-
nię​te rę​ka​wy bia​łej ko​szu​li, ka​mi​zel​ka ani wło​skie buty. Po​tem
spoj​rza​łanaluk​su​so​wąli​mu​zy​nęzszo​fe​rem.

–Panza​pew​nejestKas​siusBlack.
Kas​sius na​gle uświa​do​mił so​bie, jak nie​do​rzecz​nie wy​glą​da

wtymmiej​scujegoli​mu​zy​na.Zer​k​nąłnaLa​ney,szu​ka​jącuniej
ja​kiejśwska​zów​ki,jakpo​wi​niensięza​cho​wać,alena​po​tkałtyl​-
kochłod​nespoj​rze​nie,uśmiech​nąłsięza​temdostar​szejko​bie​ty
iwy​cią​gnąłrękę.

–PaniYvon​neHen​ry?Wi​dzę,pokimLa​neyodzie​dzi​czy​łauro​-

dę.

Pani Hen​ry prych​nę​ła i prze​wró​ci​ła ocza​mi, ale jej chłód

odro​bi​nę stop​niał. W na​stęp​nej chwi​li jed​nak Kas​sius po​peł​nił
błąd.Pa​trzącnapod​upa​dłydom,za​py​tał:

– Mój me​ne​dżer chy​ba się z pań​stwem kon​tak​to​wał i po​wie​-

dział,żemająpań​stwonie​ogra​ni​czo​nydo​stępdopie​nię​dzy?

La​ney gwał​tow​nie wcią​gnę​ła od​dech, a Yvon​ne Hen​ry przy​-

mru​ży​łaoczyiwy​pro​sto​wa​łasięnacałąswo​jąnie​wiel​kąwy​so​-
kość.

– La​ney – po​wie​dzia​ła chłod​no. – Po​wiedz, pro​szę, swo​je​mu

przy​ja​cie​lo​wi,żeniemamywzwy​cza​juko​rzy​staćzdo​bro​czyn​-
no​ści,szcze​gól​nieodob​cych.

Czy uzna​li jego pro​po​zy​cję za ob​raź​li​wą? Uświa​do​mił so​bie,

że Yvon​ne ode​bra​ła te sło​wa jako kry​ty​kę sta​nu domu. Bo za​-
pew​netymwła​śniebyły.

Bab​ciaLa​neyza​ję​łasiępod​le​wa​niemkwia​tównawe​ran​dzie.
– Lunch jest pra​wie go​to​wy, ale po​win​naś te​raz przed​sta​wić

swo​je​gomęż​czy​znęojcu.

– Nie mogę się już do​cze​kać, kie​dy skosz​tu​ję pani kuch​ni –

po​wie​dział Kas​sius, pró​bu​jąc za​ła​go​dzić sy​tu​ację. – La​ney mó​-
wi​ła, że jest pani naj​lep​szą ku​char​ką w mie​ście. O ni​czym in​-
nymnieumiemmy​śleć.

–Niemożesiępando​cze​kaćmo​je​goje​dze​nia,aniespo​tka​nia

znami?MójtyBoże.–Spoj​rza​łanawnucz​kę.–La​ney?

La​ney po​cią​gnę​ła go za rękę. Po​szedł za nią w głąb domu

igdydrzwiza​mknę​łysięzanimi,ode​tchnąłgłę​bo​ko.La​neypa​-

trzy​łananie​goznie​do​wie​rza​niem.

– Na​praw​dę kiep​sko so​bie ra​dzisz. – Ro​zej​rza​ła się i przy​su​-

nę​łabli​żej.–Okażmusza​cu​nek,do​brze?

–Oczymtymó​wisz?
–Mo​je​muojcuniepo​do​ba​łosięto,żeoświad​czy​łeśmisię,nie

py​ta​jącgowcze​śniejozgo​dę.

–Chy​bażar​tu​jesz.Ktojesz​czetakrobi?
–Ro​zej​rzyjsię–od​pa​ro​wa​ła.–Nieje​ste​śmybo​ga​ty​misno​ba​-

mi, któ​rzy uwa​ża​ją się za pę​pek świa​ta i lek​ce​wa​żą tra​dy​cyj​ne
war​to​ści.Wciążwie​rzy​mywro​dzi​nę,mi​łośćisza​cu​nek.–Kas​-
siuswy​czułwtychsło​wachkry​ty​kę.–Więcbezwzglę​dunato,
comy​śliszomnieiomo​jejro​dzi​nie,bar​dzociępro​szę,za​cho​-
wajtodlasie​bieiuda​wajprzy​zwo​ite​goczło​wie​ka.

Uda​waj?
–Do​brze–wark​nąłipo​szedłzanią,pa​trzącnawil​got​neścia​-

nyiodła​żą​ceta​pe​ty.Wie​dział,żejejoj​ciecjeź​dzinawóz​ku,ale
nieza​uwa​żyłżad​nejram​pyłą​czą​cejwe​ran​dęzuli​cą.Jakjejoj​-
ciecwy​cho​dziłzdomu?Oilewogó​letoro​bił.Kas​siuswkrót​ce
sammiałzo​staćoj​cemina​gleza​cząłsięza​sta​na​wiać,jakbysię
po​czuł, gdy​by ktoś za​pro​po​no​wał mał​żeń​stwo jego dziec​ku na
dru​gimkoń​cuświa​tainiezdo​był​bysięna​wetnato,żebyspo​-
tkaćsięwcze​śniejzro​dzi​ną.Nieczuł​bysięztymdo​brze.

La​neypchnę​ładrzwiiwpro​wa​dzi​łagodociem​nejsy​pial​ni.
–Tato,je​stemtu​taj!
–La​ney!
Za​pa​li​ła świa​tło. Sy​pial​nia była czy​ściut​ka, ale me​ble sta​re,

a ścia​ny za​peł​nio​ne zdję​cia​mi La​ney. Na wie​lu z nich była ra​-
zemzład​nąro​ze​śmia​nąko​bie​tą,za​pew​nemat​ką.Ko​bie​tą,któ​-
raopu​ści​łaich,kie​dypo​trze​bo​wa​lijejnaj​bar​dziej.AClarkHen​-
ryniemógłzo​ba​czyćtychzdjęć.

– Co tu ro​bisz po ciem​ku, tato? – rze​kła La​ney z uczu​ciem,

spo​glą​da​jącnaotwar​tąksiąż​kęnajegoko​la​nach.Książ​kabyła
wal​fa​be​cieBra​il​le’a.–Do​braksiąż​ka?

TwarzClar​karoz​ja​śni​łasięuśmie​chem.
–Cze​ka​łem,ażwró​cisz.Chodźtu,dziew​czy​no.
La​neypo​chy​li​łasięnadwóz​kiemiuści​snę​łagomoc​no.
–Tę​sk​ni​łamzatobą,tato.

–Takdaw​nocięniewi​dzia​łem.–ClarkHen​ryza​mru​gałiod​-

chrząk​nął.–Inieje​steśsama.

– Usły​szał mnie pan? – za​py​tał Kas​sius nie​zręcz​nie. Czuł się

tujakin​truz.

Tam​tenuśmiech​nąłsięzna​pię​tątwa​rzą.
–Wy​czu​wampananadzie​sięćme​trów.Wodako​loń​skaiskó​-

rza​nefo​te​lewsa​mo​cho​dzie.

Kas​siusob​wą​chałsięznie​do​wie​rza​niem.
–Tak,tato–po​wie​dzia​łaLa​ney.–Tojestmójna​rze​czo​ny,Kas​-

sius.

–Miłomipanapo​znać,sir.–Kas​siusuści​snąłdłońprzy​szłe​go

te​ścia.Za​uwa​żył,żeClarkwciążnosiob​rącz​kęślub​ną.

– Miły, sta​now​czy uścisk – stwier​dził Clark Hen​ry i cof​nął

rękę. – Ale co się ty​czy na​rze​czo​ne​go, po​ży​je​my, zo​ba​czy​my.
Jesz​czeniepod​ją​łemde​cy​zji,czymucięod​dam.

–Tato!Prze​cieżślubjestju​trowie​czo​rem.
–Aleje​ślicięnieod​dam,toniebę​dzieślu​bu,więcpo​zwól,że

naj​pierw za​dam mu kil​ka py​tań. – Zwró​cił po​chmur​ną twarz
w stro​nę Kas​siu​sa. – Dla​cze​go uwa​żasz, że je​steś wart mo​jej
cór​ki?

–Tato…
–Będęsięniądo​brzeopie​ko​wał,sir.
–Jak?
Kas​siusuśmiech​nąłsię.
–Po​sia​damwie​ledo​mównaca​łymświe​cie,dwaod​rzu​tow​ce,

amójoso​bi​styma​ją​tek…

– Wiem, że je​steś bo​ga​ty – par​sk​nął oj​ciec i nie​cier​pli​wie

mach​nąłręką.–Cór​kajużmiotympo​wie​dzia​ła.Atenfa​cetbez
prze​rwy dzwo​nił i pró​bo​wał nam we​pchnąć pie​nią​dze do gar​-
deł.Nieotopy​ta​łem.

–Sir?–zdzi​wiłsięKas​sius.
– Py​ta​łem o to – po​wtó​rzył z iry​ta​cją w gło​sie Clark Hen​ry –

cospra​wia,żeje​steśwartmo​jejcór​ki?

Kas​siusza​nie​mó​wił.Po​pa​trzyłnategoczło​wie​ka,któ​rystra​cił

wszyst​kowwy​bu​chunaplat​for​miewiert​ni​czej,gdziepra​co​wał,
żeby utrzy​mać ro​dzi​nę. To była trud​na, nie​bez​piecz​na i sa​mot​-
napra​ca,dla​te​gowła​śniedo​brzepłat​na.Alepowy​pad​kufir​ma

naf​to​wa zna​la​zła lukę praw​ną, któ​ra po​zwo​li​ła im unik​nąć wy​-
pła​ty od​szko​do​wa​nia. Clark Hen​ry stra​cił wzrok, wła​dzę w no​-
gach i żonę. Te​raz nie mógł pra​co​wać ani na​wet wy​cho​dzić
zdomu.

Wziąłgłę​bo​kiod​dechiudzie​liłje​dy​nejmoż​li​wejod​po​wie​dzi.
–Nieje​stemjejwart–po​wie​działpo​kor​nie.–Alemamza​miar

przezresz​tęży​ciasta​raćsię,żebybyłazemnąszczę​śli​wa.Oile
po​zwo​limipanoże​nićsięzpań​skącór​ką.

Wy​raz twa​rzy tam​te​go zmie​nił się. Nie spo​dzie​wał się tego.

La​neychy​bateżnie.

Clarkod​chrząk​nąłiznówzmarsz​czyłczo​ło.
–Do​brze.Bę​dzieszsięoniątrosz​czył,aleczybę​dzieszjąko​-

chałzca​łe​goser​ca,takjaknatoza​słu​gu​je?

–Tato…
–Po​zwólmuod​po​wie​dzieć,La​ney.
Kas​siusniebyłpew​ny,copo​wie​dzieć.Czułzbytwiel​kisza​cu​-

nekdotegoczło​wie​ka,bygookła​my​wać.

–Rzeczwtym…–za​czął.
– Wiesz co, tato? – prze​rwa​ła mu La​ney z ostrze​gaw​czym

spoj​rze​niem. – Mam no​wi​ny. Wiel​kie no​wi​ny. Naj​więk​sze. Mu​-
sisz pójść z nami do kuch​ni, że​bym mo​gła po​wie​dzieć to​bie
ibab​cijed​no​cze​śnie.

–Do​breno​wi​nyczyzłe?–za​py​tałoj​ciecszorst​ko.
–Zcałąpew​no​ściądo​bre.–La​neyuca​ło​wa​łaczu​bekjegogło​-

wy. – Ale bab​cia mnie za​bi​je, je​śli po​wiem naj​pierw to​bie. Idź
pierw​szy,tato.

Oj​ciec za​ci​snął zęby i wy​pro​wa​dził wó​zek z sy​pial​ni. La​ney

ru​szy​łazanim,aleKas​siusza​trzy​małją,opie​ra​jącrękęościa​-
nę.

–Dzię​ku​ję–po​wie​działci​cho.
Pa​trzy​łananie​goprzezchwi​lęsmut​ny​miocza​mi.
– Nie zro​bi​łam tego dla cie​bie, tyl​ko dla nich. Bar​dzo chcą,

że​bymbyłaszczę​śli​wa.Ni​g​dyniemogąsiędo​wie​dzieć,że…

Od​su​nę​łajegora​mięiwy​szła.
Po​szedł za nią do kuch​ni, gdzie jej bab​cia mie​sza​ła coś

w wiel​kim garn​ku na ku​chen​ce. Kas​sius z uzna​niem po​cią​gnął
no​sem.

–Pach​niefan​ta​stycz​nie.
– O, jest pan tu jesz​cze. – Bab​cia na​wet nie spoj​rza​ła w jego

stro​nę.Zwró​ci​łasiętwa​rządosyna.

–Po​sta​no​wi​łemdaćmuszan​sę–po​wie​działClarkszorst​ko.
– Na​praw​dę? – stwier​dzi​ła scep​tycz​nie. – Mimo że wcze​śniej

na​zwa​łeśgo…

Clarkza​kasz​lał.
–La​neymówi,żemadlanasno​wi​nę.
Bab​ciaprze​sta​łamie​szaćwgarn​ku.
–No​wi​nę?Jakąno​wi​nę?
Kas​siuspo​pa​trzyłnaLa​ney.Za​ró​żo​wio​na,od​chrząk​nę​łaipo​-

wie​dzia​łafał​szy​wiera​do​snymto​nem:

–Mamydlawaswcze​śniej​szypre​zentślub​ny.Do​wie​dzie​li​śmy

się,żebę​dzie​mymie​lidziec​ko.

–Dziec​ko?–Bab​ciaupu​ści​łałyż​kę.Clarkspoj​rzałnaKas​siu​sa

zgry​ma​sem.

Kas​sius sta​nął za La​ney, oto​czył ją ra​mie​niem i uśmiech​nął

sięsze​ro​ko.

–Tak,dziec​ko.Oby​dwo​jeje​ste​śmyza​chwy​ce​ni.
– Pra​wnu​czek! – za​wo​ła​ła Yvon​ne z en​tu​zja​zmem, ale za​raz

przez jej twarz prze​mknął cień. – Ale i tak go nie zo​ba​czy​my.
Bę​dzie​cie miesz​kać tak da​le​ko od nas i w ogó​le nie bę​dzie​my
waswi​dy​wać.

– On nam za​bie​ra jesz​cze jed​ną oso​bę z ro​dzi​ny – za​uwa​żył

Clarkkwa​śno.

Sto​jącnaznisz​czo​nymli​no​leumwma​łej,kiep​skooświe​tlo​nej,

nie​ska​zi​tel​nie czy​stej kuch​ni, Kas​sius usły​szał ze zdzi​wie​niem
wła​snygłos:

– Obo​je z La​ney bę​dzie​my bar​dzo szczę​śli​wi, je​śli ze​chce​cie

nasod​wie​dzać.Mojesa​mo​lo​tysądowa​szejdys​po​zy​cji.Pro​szę,
przy​jeż​dżaj​cietakczę​sto,jakze​chce​cie.

La​ney otwo​rzy​ła usta ze zdzi​wie​nia. Yvon​ne wstrzy​ma​ła od​-

dech i prze​nio​sła wzrok na Clar​ka, któ​ry wy​glą​dał na ogłu​szo​-
ne​go.

–Od​wo​łu​jętesło​wa.
Bab​ciazra​do​ściąpo​cią​gnę​łano​semiotar​łaoczyskra​jemko​-

lo​ro​we​go far​tu​cha. Po​de​szła do Kas​siu​sa, wspię​ła się na pal​ce

iuści​snę​łagomoc​no.

– Od​wo​łu​ję wszyst​ko, co po​wie​dzia​łam o to​bie złe​go. Je​steś

nietyl​kodo​brymczło​wie​kiem,Kas​sius.Te​razje​steśro​dzi​ną.

Póź​nymwie​czo​remLa​ney,ubra​nawsta​rąko​szul​kęispodnie

od pi​ża​my, wy​su​nę​ła się ze swo​jej daw​nej sy​pial​ni z sze​ro​kim
łóż​kiem przy​kry​tym ró​żo​wą na​rzu​tą z fal​ban​ka​mi, gdzie na
ścia​nachwi​sia​łymapyob​cychkra​jów,azpó​łekwy​sy​py​wa​łysię
książ​ki.Choćbyłaza​rę​czo​naiwcią​ży,wdomuHen​ry’egoobo​-
wią​zy​wa​łypew​neza​sa​dy.Para,któ​raniemia​łaślu​bu,podżad​-
nympo​zo​remniemo​głaspaćwjed​nejsy​pial​ni.

La​neybyłazbytzde​ner​wo​wa​na,byza​snąć.Za​cze​ka​ła,ażbab​-

cia i oj​ciec pój​dą się po​ło​żyć, i bez​sze​lest​nie prze​kra​dła się
ciem​nymko​ry​ta​rzemdosa​lo​nu,gdzieKas​siusmiałspaćnanie​-
rów​nejka​na​pie.Kie​dybab​ciapo​da​łamukocipo​dusz​kę,La​ney
była pew​na, że Kas​sius od​mó​wi i pój​dzie spać do ho​te​lu, on
tym​cza​sempo​tul​niepo​wie​dział:

–Bar​dzodzię​ku​ję.
Przy​gry​zła wte​dy usta. Tego dnia za​sko​czył ją kil​ka​krot​nie.

Niespo​dzie​wa​łasię,żebę​dzietakdo​brzetrak​to​wałjejro​dzi​nę,
jak​byrze​czy​wi​ścieichsza​no​wałijak​byza​le​ża​łomunaichopi​-
nii.Byłamuwdzięcz​na,alenicniero​zu​mia​ła.Gdziesiępo​dział
ten aro​ganc​ki męż​czy​zna, któ​ry twier​dził, że nie ma żad​nych
uczuć?

Sa​lonbyłpu​styiciem​ny,po​dusz​kaikocle​ża​łynie​tknię​tena

ka​na​pie. Usły​sza​ła skrzyp​nię​cie na we​ran​dzie i otwo​rzy​ła siat​-
ko​wedrzwi.Kas​siussie​działnasta​rejhuś​taw​ceiznie​prze​nik​-
nio​nątwa​rząwpa​try​wałsięwnoc.

–Cotyturo​bisz?
Za​mru​gał,przy​wró​co​nydorze​czy​wi​sto​ści,iwska​załjejmiej​-

sceoboksie​bie.Ode​tchnę​łagłę​bo​ko,wcią​ga​jącwpłu​caza​pach
jegowodyidrzewcy​pry​so​wych.

–Tyteżniemo​żeszspać?
–Też.
–Nie​wy​god​niecinatejka​na​pie?
Uśmiech​nąłsiękrzy​wo.
–Nasa​mymśrod​kujesttwar​demiej​sce.

–Wdzie​ciń​stwieska​ka​łampotejka​na​pie.Czu​jęsięwin​na,że

śpięwłóż​ku.

– Nie miej żad​nych skru​pu​łów – prze​rwał jej. – Po​win​naś się

do​brzewy​spać.Jaksięczu​jesz?

–Le​piej.Jużmnieniemdli.Możedla​te​go,żeje​stemwdomu

ijemje​dze​niebab​ci.Je​stemciwdzięcz​nazato,cozro​bi​łeśdzi​-
siaj.

–Janicniezro​bi​łem.
–Zdo​by​łeśso​bieser​camo​jejro​dzi​ny.
Za​śmiałsięcy​nicz​nie.
–Tym,żeza​pro​po​no​wa​łemimpry​wat​nysa​mo​lot,czytym,że

niepo​wie​dzia​łempraw​dyomoimzim​nymser​cu?

–Otwo​rzy​łeśprzednimiswójdom.Domtoro​dzi​na.
Kas​sius po​pa​trzył na nią. Na mrocz​nym nie​bie kłę​bia​ste

chmu​ryza​sło​ni​łyksię​życ.

–Jaktytoro​bisz,La​ney?–za​py​tałci​cho.–Potymwszyst​kim,

coprze​szłaśwży​ciu,jakcisięuda​łonieza​mknąćser​ca?

–Oczymtymó​wisz?–za​śmia​łasięnie​pew​nie.–Acomia​łam

zro​bićin​ne​go?

– Mat​ka cię po​rzu​ci​ła. Zo​sta​wi​ła two​je​go oka​le​czo​ne​go ojca

icie​bieiode​szłazja​kimśprzy​ja​cie​lem.Tobyłopo​twor​ne.

La​neywstrzy​ma​łaod​dech.
–Niemówtak.Ow​szem,po​peł​ni​łabłąditopo​waż​ny,ale…
– Błąd? – po​wtó​rzył z nie​do​wie​rza​niem. – Na​zy​wasz błę​dem

po​rzu​ce​nie cho​re​go męża i nie​win​ne​go dziec​ka? To nie był
błąd,tobyłoczy​stezło!–Zwi​nąłdło​niewpię​ści.–Na​le​ża​łajej
sięzatokara.

– Zo​sta​ła za to uka​ra​na – po​wie​dzia​ła La​ney ci​cho. – Zmar​ła

z przedaw​ko​wa​nia, sama na pla​ży w Ka​li​for​nii. Ani ojca, ani
mnie nie było przy niej, żeby jej po​móc i chro​nić przed nią
samą,kie​dypo​trze​bo​wa​łanasnaj​bar​dziej.

Kas​siusza​mru​gałiwziąłgłę​bo​kiod​dech.
– Jak ty to ro​bisz? – po​wtó​rzył. – Jak wy to wszy​scy ro​bi​cie?

Po tym, przez co prze​szli​ście, skąd ma​cie tyle na​dziei i wia​ry
w mi​łość? Twój oj​ciec ni​g​dy nie prze​stał ko​chać two​jej mat​ki.
Na​dalmajejzdję​cianaścia​nach,choćjużichniewi​dzi.Na​dal
nosiślub​nąob​rącz​kę.

–Mi​ło​ściniedasięwy​łą​czyćnaży​cze​nietakjakświa​tła–od​-

po​wie​dzia​ła ci​cho, pa​trząc na ob​ła​żą​cą far​bę na we​ran​dzie. –
Szko​da,żetaksięnieda.

– Chcia​ła​byś to zro​bić – stwier​dził Kas​sius bez​barw​nie. – Bo

wy​da​jecisię,żemnieko​chasz.Alesięmy​lisz–po​trzą​snąłgło​-
wą.–Nieko​chaszmnie.Na​wetmnienieznasz.

Przezchwi​lęniewie​dzia​ła,cood​po​wie​dzieć,apo​temzdo​by​ła

sięnaod​wa​gę.

– To praw​da, że wie​lu rze​czy o to​bie nie wiem. Nie wiem,

gdziesięuro​dzi​łeś.Niewiem,jakibyłtwójpierw​szyję​zyk.Nie
wiemna​wet,dla​cze​gowta​jem​ni​cyda​łeśMimiteklej​no​tyidla​-
cze​gomar​nu​jesztakdużopie​nię​dzynazłekre​dy​tydlajejsze​fa.

Kas​siusza​ci​snąłzębyiskrzy​żo​wałra​mio​nanapier​si.
–Alenie​któ​rerze​czywiem.–La​neyprze​chy​li​łagło​węnabok,

pa​trzącnajegosyl​wet​kęwbla​skuksię​ży​ca.–Wiem,żeza​wsze
bę​dzieszzemnąszcze​ry,na​wetje​ślitoozna​cza,żeusły​szęrze​-
czy,któ​rychwo​la​ła​bymniesły​szeć.Niechceszmiod​daćser​ca,
alego​tówje​steśmiod​daćswo​jeży​cie.Uda​łocisięwkraśćwła​-
skimo​jejro​dzi​ny.Ju​troweź​mieszzemnąślubiwiem,żedo​trzy​-
maszprzy​się​giibę​dzieszsięomnietrosz​czył.Aprzedewszyst​-
kimwiem,żebę​dzieszko​chałna​szedziec​ko.

Otwo​rzył sze​rzej oczy i zwró​cił się w jej stro​nę. Przez dłu​gą

chwi​lę pa​trzy​li na sie​bie po​śród księ​ży​co​wej lu​izjań​skiej nocy,
w zu​peł​nej ci​szy prze​ry​wa​nej tyl​ko skrzy​pie​niem łań​cu​chów
huś​taw​kiiszme​remwia​truwko​ro​nachcy​pry​sówipalm.

–Otwórzsięprzedemną,Kas​sius.–Wzię​łajegodłońwswo​-

je.–Za​wierzmiswo​jeta​jem​ni​ce.

Pa​trzyłnaniąprzezdłu​gąchwi​lę,apo​temcof​nąłrękęipod​-

niósłsięrap​tow​nie.

–Ju​trobę​dziecięż​kidzień.Od​pocz​nij.
Wy​szedł,zo​sta​wia​jącjąnaciem​nejwe​ran​dzie.

ROZDZIAŁSIÓDMY

Póź​nym lu​to​wym wie​czo​rem, sto​jąc przed oł​ta​rzem dwu​stu​-

let​nie​gogo​tyc​kie​goko​ścio​ławsa​mymser​cuNo​we​goOr​le​anu,
Kas​siuspo​pa​trzyłnapro​mien​nąLa​neywbia​łejsu​kien​ce.

–Ogła​szamwasmę​żemiżoną–oznaj​miłksiądz.–Mo​żeszpo​-

ca​ło​waćpan​nęmło​dą.

Wresz​cie.Kas​siusob​jąłtwarzLa​neyipo​chy​liłnadniągło​wę,

za​po​mi​na​jąc o set​ce lu​dzi, któ​ra na nich pa​trzy​ła. Jej cia​ło za​-
drża​ło,aleustapo​zo​sta​łynie​ru​cho​me.Byłaod​le​gła,nie​do​stęp​-
na.Nietegoocze​ki​wałodcie​płej,peł​nejuczućko​bie​ty,zktó​rą
wła​śniewziąłślub.

Wziął ją za rękę i wy​pro​wa​dził z ko​ścio​ła. Mi​nę​li za​pła​ka​ną

bab​cię w wiel​kim ka​pe​lu​szu i ojca, któ​ry wciąż miał łzy
w oczach. Go​ście sie​dzą​cy w ław​kach ob​rzu​ca​li ich płat​ka​mi
róż. To była ro​dzi​na i przy​ja​cie​le La​ney. Kas​sius za​pro​sił tyl​ko
jed​ne​go przy​ja​cie​la, któ​ry był jego świad​kiem, hisz​pań​skie​go
mi​liar​de​raAn​ge​laVe​la​zqu​eza.Natymwła​śniepo​le​ga​łaróż​ni​ca
mię​dzy nimi: Kas​sius miał zna​jo​mych, lu​dzi, z któ​ry​mi pro​wa​-
dził in​te​re​sy albo spo​ty​kał się na ty​dzień jaz​dy na nar​tach
wGsta​ad,aLa​neymia​łaro​dzi​nęiprzy​ja​ciół.

Wy​szlizka​mien​ne​goko​ścio​łanamrocz​ny,wil​got​nylu​izjań​ski

wie​czóripie​cho​tąuda​lisiędoprzed​wo​jen​nejre​zy​den​cjiwGar​-
denDi​strict,gdziemia​łosięod​byćprzy​ję​cie.Zanimiszłaor​ga​-
ni​za​tor​kaślu​buzeswo​jąeki​pą.

Na wi​dok miej​sca, gdzie mia​ło się od​być przy​ję​cie, Kas​sius

po​czułsię,jak​byzo​ba​czyłdu​cha.Pa​ła​cyk,cof​nię​tyoduli​cy,bar​-
dzo przy​po​mi​nał dom, w któ​rym wy​cho​wa​ła się jego mat​ka –
tegosa​me​gotypusta​rahisz​pań​skaar​chi​tek​tu​raibal​ko​nyzku​-
te​goże​la​zaosło​nię​temar​ki​za​mi.Domjegomat​kizo​stałzbu​do​-
wa​ny o sto lat póź​niej i o dwie mile da​lej na za​chód, przy St.
Char​les Ave​nue. Kas​sius wi​dział go tyl​ko na zdję​ciach, jesz​cze
za​nimka​załgoznisz​czyć.Jegoczo​łookry​łosięzim​nympo​tem,

skó​rę miał lep​ką. Nie wie​dział, dla​cze​go wi​dok tego bu​dyn​ku
wy​warł na nim tak wiel​kie wra​że​nie. Dom Ca​shów na​le​żał już
do prze​szło​ści. Kas​sius ni​g​dy nie wi​dział na​wet pu​stej dział​ki.
Dla​cze​gowięcte​razza​krę​ci​łomusięwgło​wie?

Po​czułnaso​biechłod​nespoj​rze​nieżony.Przezbra​męzku​te​-

go że​la​za we​szli na ścież​kę wy​sy​pa​ną bia​ły​mi płat​ka​mi róż
ioświe​tlo​nąchiń​ski​milam​pio​na​mi.Spoj​rzałnanią,alena​tych​-
miastod​wró​ci​łagło​węiza​czę​łaroz​ma​wiaćzprzy​ja​ciół​ką.

I tak to wy​glą​da​ło przez cały wie​czór. La​ney uśmie​cha​ła się

pro​mien​niedowszyst​kich,któ​rzyjąko​cha​li.Tyl​kojemurzu​ca​ła
wy​łącz​nie chłod​ne spoj​rze​nia albo cał​kiem od​wra​ca​ła wzrok,
jak​byKas​siusbyłje​dy​nąoso​bąnaświe​cie,któ​rajejnieko​cha​-
ła,jak​byna​wetnieumia​łananie​gospoj​rzeć,choćatra​mentna
ichak​cieślu​bujesz​czeniewy​sechł.Kas​siuspo​my​ślał,żetonie
jestdo​bryznak.

Wie​czór cią​gnął się dla nie​go w nie​skoń​czo​ność. Zgrzy​ta​jąc

zę​ba​mi, od​su​wał od sie​bie ko​lej​ne ta​le​rze. Pra​wie nie spró​bo​-
wał suma z rusz​tu ani jam​ba​layi. Druh​na La​ney, przy​ja​ciół​ka
z dzie​ciń​stwa o na​zwi​sku Da​niel​le Ber​ly, te​raz już mę​żat​ka
z dwój​ką dzie​ci, z za​wo​du przed​szko​lan​ka, wznio​sła łza​wy to​-
ast.An​gelVe​la​zqu​ezwy​gło​siłznacz​niekrót​sząimniejemo​cjo​-
nal​nąprze​mo​wę.Popro​stupod​niósłlamp​kęszam​pa​nadogóry
iza​wo​łałgrom​ko:Bu​enasu​er​te!,cozna​czy​ło:Po​wo​dze​nia!Naj​-
wy​raź​niejdo​szedłdownio​sku,żejegoprzy​ja​cielbę​dziepo​trze​-
bo​wałszczę​ścia.

Ra​zemzLa​neypo​kro​ilisze​ścio​pię​tro​wytortna​dzie​wa​nyma​-

li​na​miiozdo​bio​nycu​kro​wy​mikwia​ta​mi.Kas​siusuśmie​chałsię
do fo​to​gra​fa i po​chy​lał w stro​nę żony, któ​ra nie chcia​ła go do​-
tknąćanina​wetnanie​gospoj​rzeć.Pro​wa​dzącjądopierw​sze​go
tań​casta​rałsięnieza​uwa​żać,żeLa​neykrzy​wi​łasięzakaż​dym
ra​zem,gdyjejdo​ty​kał.

Opół​no​cyuznał,żejużdość.La​neyniemia​łaocho​tyjesz​cze

wy​cho​dzić,aleKas​siussięuparł.Wziąłjązarękęipo​pro​wa​dził
do za​byt​ko​we​go ca​dil​la​ca ozdo​bio​ne​go wstąż​ka​mi i bia​ły​mi
kwia​ta​mi.Nawi​doksa​mo​cho​duLa​neyzwol​ni​ła.

–Gdzietwo​jali​mu​zy​na?
–Uzna​łem,żetuniepa​su​je.

Po​ma​cha​li go​ściom, któ​rzy wy​szli z bu​dyn​ku, żeby ich po​że​-

gnać.Kas​siusro​zej​rzałsięzaVe​la​zqu​ezem,aleprzy​ja​cie​lani​g​-
dzie nie było wi​dać. Uświa​do​mił so​bie, że ostat​nio żył jak pu​-
stel​nik i nie utrzy​my​wał żad​nych kon​tak​tów to​wa​rzy​skich.
Dziw​nebyłona​wetto,żeHisz​panze​chciałwy​je​chaćzeswo​je​go
ol​brzy​mie​go ran​cza w Tek​sa​sie, żeby peł​nić rolę świad​ka na
ślu​bie.Kas​siusniemógłmiećmuzazłe,żeurwałsięwcze​śniej,
alewre​zul​ta​ciete​razże​gna​liichtyl​kozna​jo​mijegożony.

Usiadł obok niej z tyłu sa​mo​cho​du. Ru​szy​li i usły​sze​li gło​śny

brzękme​ta​lu.Kas​siusdrgnąłzza​sko​cze​niaiwyj​rzałprzeztyl​-
nąszy​bę.Dolśnią​ce​gozde​rza​kaprzy​wią​za​nebyłyza​rdze​wia​łe
me​ta​lo​wepusz​ki.Prych​nąłznie​do​wie​rza​niem.

–Niemogęuwie​rzyć,żepaniDu​ma​ine…
–Tonieor​ga​ni​za​tor​ka–po​wie​dzia​łaLa​ney.–Zda​jesię,żeto

bab​ciazeswo​imiko​le​żan​ka​mizklu​bubry​dżo​we​go.Sły​sza​łam,
jakotymroz​ma​wia​ły.

Dro​gadoele​ganc​kie​goho​te​luwefran​cu​skiejdziel​ni​cy,gdzie

mie​li spę​dzić mie​siąc mio​do​wy, nie po​win​na za​jąć dużo cza​su,
naj​wy​żej pięt​na​ście mi​nut, ale mia​sto było już za​kor​ko​wa​ne
przez tu​ry​stów, któ​rzy przy​je​cha​li na week​end przed Mar​di
Gras.Je​cha​liije​cha​li,awkaż​dymra​zietaksięwy​da​wa​łoKas​-
siu​so​wi.Wsa​mo​cho​dziepa​no​wa​łonie​zręcz​nemil​cze​nie.La​ney
niedo​ty​ka​łagoanina​wetnanie​goniepa​trzy​ła.

Po​czuł, że dłu​żej tego nie znie​sie. Po​chy​lił się do kie​row​cy

i po​wie​dział ci​cho kil​ka słów. Kie​row​ca ski​nął gło​wą i zmie​nił
tra​sę.

– Dla​cze​go za​wra​ca​my? – za​py​ta​ła La​ney ze zdzi​wie​niem. To

byłypierw​szesło​wa,ja​kiewy​po​wie​dzia​łaoddzie​się​ciumi​nut.

–Zo​ba​czysz–od​rzekłpo​nu​ro.
Skrę​ci​liwsze​ro​ką,schlud​nąale​ję,po​środ​kuktó​rejbie​głyza​-

byt​ko​wetorytram​wa​jo​we.Poobustro​nachaleiro​słydęby,aza
nimiznaj​do​wa​łysiępięk​nesta​rere​zy​den​cje.

–Tu​taj–po​wie​działKas​siusdokie​row​cy,któ​ryza​trzy​małsa​-

mo​chód. Kas​sius wy​siadł. Mi​nę​ła już pół​noc i uli​ca była pu​sta.
Re​zy​den​cje,oto​czo​nedu​ży​miogro​da​mi,sta​ływrów​nychod​stę​-
pach.Róż​ni​łysięar​chi​tek​tu​rą,odhisz​pań​skiejkla​sy​kipogrec​ki
re​ne​sans i pseu​do​wło​ski styl ko​lo​nial​ny, ale w jed​nym miej​scu

zia​łaluka.Kas​siusstałprzedpu​stądział​ką,wci​snąłręcewkie​-
sze​niespodniipa​trzyłnadom,któ​re​goni​g​dyniewi​dział.

La​neysta​nę​łazanim.Usły​szałci​chysze​lestjejsuk​ni.
–Comyturo​bi​my,Kas​sius?
–Chcia​łaśzo​ba​czyćmiej​sce,skądpo​cho​dzę.
–Noi?
Bez sło​wa wska​zał jej pu​stą dział​kę oświe​tlo​ną bla​dym, wid​-

mo​wymświa​tłemksię​ży​ca.La​neyspoj​rza​łananie​rów​nątra​wę
isa​mot​nedrze​wocy​pry​so​we.

–Tusięuro​dzi​łeś?
– Moja mat​ka tu się uro​dzi​ła. Tu stał dom jej dzie​ciń​stwa.

Była je​dy​nym dziec​kiem bo​ga​tej ro​dzi​ny Ca​shów. Kie​dy mia​ła
dzie​więt​na​ście lat, ucie​kła z domu, bo chcia​ła zo​ba​czyć świat
za​miastwyjśćzamęż​czy​znę,któ​re​goro​dzi​nadlaniejwy​bra​ła.

Prze​jeż​dża​ją​cyzaichple​ca​misa​mo​chódoświe​tliłduże,ciem​-

neoczyLa​ney.

– Za​ko​cha​ła się w Ro​sja​ni​nie, któ​re​go po​zna​ła w Istam​bu​le.

Tobyłmójoj​ciec.Są​dzi​ła,żesięzniąoże​ni,aleoncią​glemiał
ja​kieś wy​mów​ki. Po​ja​wiał się w na​szym ży​ciu i zni​kał. Obie​cy​-
wał,żewkrót​cewe​zmąślub,przy​wo​ziłnampie​nią​dzeipre​zen​-
ty. A kie​dy mia​łem je​de​na​ście lat, zu​peł​nie znik​nął. – Kas​sius
za​ci​snął zęby i po​pa​trzył na sa​mot​ny cy​prys w ogro​dzie. –
W tym sa​mym roku moja mat​ka za​cho​ro​wa​ła. Gdy​by​śmy mie​li
pie​nią​dze na po​rząd​ne le​cze​nie, to może by prze​ży​ła. A tak,
umie​ra​łaprzezpięćlat.Sama.

Po​czułkulęwgar​dle.Jesz​czeni​ko​muotymnieopo​wia​dał.
–Prze​cieżniebyłasama–szep​nę​łaLa​neyiwzię​łagozarękę.

–Mia​łacie​bie.

Kas​siusod​dy​chałztru​dem.
–Kie​dymia​łemszes​na​ścielat,amamaumie​ra​ła,na​pi​sa​łado

ro​dzi​ców i po​pro​si​ła o po​moc. Pro​si​ła, żeby do niej przy​je​cha​li
alboprzy​naj​mniejza​bra​limnie,gdy​byumar​ła.Aoniod​mó​wi​li.
Od​mó​wi​li.

Usły​szał jej wes​tchnie​nie. Cie​płe pal​ce za​ci​snę​ły się na jego

pal​cach.

–Tendombyłdlanichwszyst​kim–mruk​nął,od​wra​ca​jącsię

ple​ca​mi do dział​ki. – Po ich śmier​ci ku​pi​łem go i ka​za​łem zbu​-

rzyć.Wiesz,żete​razporazpierw​szywży​ciusto​jęnatejuli​cy?
–do​dałzkrzy​wymuśmie​chem.

Po​pa​trzy​łananie​goiwjejciem​nychoczachbły​snę​łyłzy.
–Och,Kas​sius–po​gła​dzi​łagopopo​licz​ku.
– Dla​te​go zmie​ni​łem na​zwi​sko. Nie chcia​łem na​zwi​ska ojca

anidziad​ków,wy​bra​łemwięcwła​sne.Ku​pi​łemso​bienowąme​-
try​kęuro​dze​nia,nowedo​ku​men​tyiza​czą​łemnoweży​cie.

La​ney wspię​ła się na pal​ce i uści​snę​ła go moc​no. Kas​sius na

chwi​lę przy​mknął oczy. Księ​życ sre​brzył jej ciem​ne wło​sy pod
dłu​gimbia​łymwe​lo​nem.

– Wiem, jak to jest – po​wie​dzia​ła ci​cho. – Wiem, jak to jest,

kie​dy po​rzu​ca cię ro​dzi​na, któ​ra po​win​na cię ko​chać. To wła​-
śniezo​sta​wi​łodziu​ręwtwo​imser​cu.

–Adla​cze​gotyniemaszta​kiejdziu​ry,La​ney?Dla​cze​go?Jak

tomoż​li​we,żewciążpo​tra​fiszko​chać?

Za​mru​ga​ła.
– Bo na​dal ko​cham mamę. Tę​sk​nię za nią. Pró​bu​ję pa​mię​tać

tyl​ko do​bre chwi​le. Gdy​bym my​śla​ła ina​czej, tyl​ko bym się
uniesz​czę​śli​wi​ła.

Kas​siuspo​pa​trzyłnaniąipo​trzą​snąłgło​wą.
–Jataknieczu​ję–po​wie​działpo​wo​liiznówspoj​rzałnapu​sty

plac.–Znisz​cze​nietegodomudałomiwiel​kąsa​tys​fak​cję.Kie​dy
te​raznatopa​trzę,mamocho​tęsplu​nąćnapo​pio​ły.

–Tocinieprzy​nie​siera​do​ścianiniezwró​cimat​ki.
Po​pa​trzyłnaniąostro.Bezwzglę​dunato,comy​śla​łaLa​ney,

wie​dział,żeze​mstanaojcuuszczę​śli​wigoitobar​dzo.Ode​bra​-
nie Bo​ri​so​wi Ku​znie​co​wo​wi ban​kru​tu​ją​cej fir​my i wil​li na Cap
Fer​ratmia​łobyćszczy​to​wymmo​men​temwży​ciuKas​siu​sa.

– Prze​pra​szam – wy​krztu​si​ła na​gle La​ney i łzy po​pły​nę​ły jej

zoczu.–By​łamnacie​biebar​dzozłaize​psu​łamnaj​bar​dziejma​-
gicz​nydzieńna​sze​goży​cia.

Za​śmiałsięci​choiwziąłjąwra​mio​na.
–Nieze​psu​łaśgo.Aślubtotyl​koje​dendzień.Cze​kanasjesz​-

czewie​lema​gicz​nychdni.Całeży​cie.

Uśmiech​nę​łasięprzezłzy.
– Te​raz ro​zu​miem, dla​cze​go tak lu​bisz po​łu​dnio​we je​dze​nie

i dla​cze​go przy mnie czu​łeś się jak w domu. Jak się na​zy​wa​łeś

wcze​śniejidla​cze​gowy​bra​łeśna​zwi​skoKas​siusBlack?

– W dzie​ciń​stwie lu​bi​łem słu​chać opo​wie​ści o sta​ro​żyt​nym

Rzy​mie. Ka​sjusz to był rzym​ski se​na​tor, któ​ry po​pro​wa​dził ar​-
mię do wal​ki z ty​ra​nią. – Nie do​dał, że był rów​nież jed​nym
zkon​spi​ra​to​rów,któ​rzyza​bi​liJu​liu​szaCe​za​ra.–ABlackdla​te​-
go,żechcia​łem,bymojeser​cesta​łosięczar​ne.

–Dzię​ku​ję,żemitopo​wie​dzia​łeś.
Kas​siuspo​pa​trzyłnanią,trzy​ma​jącjawra​mio​nach.
– Te​raz wiesz o mnie wię​cej niż kto​kol​wiek inny. Obie​caj, że

niebę​dzieszza​da​waćdal​szychpy​tań.

–Ale…
–Obie​caj.
Wes​tchnę​łaipo​smut​nia​ła.
–Do​brze.Obie​cu​ję.
Ode​tchnąłipo​czuł,żeze​szłoznie​gona​pię​cie.Czułsięob​na​-

żo​ny,alewie​dział,żeLa​neyjestje​dy​nąoso​bąnaświe​cie,któ​rej
możeza​ufać.Spoj​rzałnaniąiod​su​nąłzjejtwa​rzyko​smykwło​-
sów.

– Te​raz je​steś moją żoną, mat​ką mo​je​go dziec​ka. Prze​szłość

jużmi​nę​ła.Takjakpo​wie​dzia​łatwo​jabab​cia,je​ste​śmyro​dzi​ną
ite​razli​czysięprzy​szłość.

–Maszra​cję–szep​nę​ła.Ichoczyspo​tka​łysięiKas​siusmy​ślał

tyl​kootym,żechciał​byze​rwaćzniejtęsu​kien​kęiza​tra​cićsię
wniejpoto,bysięod​ro​dzić.

–Je​dzie​mydoho​te​lu–mruk​nąłipo​cią​gnąłjąwstro​nębia​łe​-

goca​dil​la​ca.

ROZDZIAŁÓSMY

Sześćmie​się​cypóź​niejLa​neydrżą​cąrękąprzy​ci​snę​łate​le​fon

doucha.

–Copanpo​wie​dział?
–Praw​dzi​wena​zwi​skopanimężabrzmiCashKu​znie​cow–po​-

wtó​rzyłde​tek​tyw.

Bez​wład​nieopa​dłanakrze​słoiopar​ładło​nienawiel​kimbrzu​-

chu. Mia​ła na​dzie​ję, że do tego nie doj​dzie, że mąż w koń​cu
zwła​snejwoliwy​ja​wiprzedniąswo​jeta​jem​ni​ce.Aleniezro​bił
tego.Prze​ciw​nie,zda​wa​łosię,żeta​jem​nicwciążprzy​by​wa.

Wze​szłymty​go​dniuobu​dzi​łasięwśrod​kunocyiod​kry​ła,że

łóż​ko obok niej jest pu​ste. Jej mąż cho​dził po sa​lo​nie i mó​wił
cości​chodote​le​fo​nu.Gdyza​py​ta​łago,zkimroz​ma​wiaodru​-
giejwnocy,niechciałod​po​wie​dzieć.

–Je​śliniechcesz,że​bymcięokła​my​wał,toniepy​taj–mruk​-

nąłtyl​ko.

Tobyłaostat​niakro​pla.
Na​stęp​ne​go ran​ka głę​bo​ko ura​żo​na La​ney skon​tak​to​wa​ła się

zpry​wat​nymde​tek​ty​wem,któ​re​gopo​le​ciłjejprzy​ja​cielKas​siu​-
saijegoświa​deknaślu​bie,An​gelVe​la​zqu​ez.La​neywie​dzia​ła,
żeAn​geljestje​dy​nymczło​wie​kiemnaświe​cie,któ​rynieboisię
prze​ciw​sta​wićKas​siu​so​wi.

An​gelbyłroz​ba​wio​ny,gdydonie​goza​dzwo​ni​ła.
–Poparumie​sią​cachjużchceszwy​naj​mo​waćpry​wat​ne​gode​-

tek​ty​wa?Mał​żeń​stwomusibyćpraw​dzi​wąprzy​jem​no​ścią!

Za​czer​wie​ni​łasięizza​że​no​wa​niemwy​ją​ka​łaja​kąśwy​mów​kę,

aleAn​gelli​to​ści​wiejejprze​rwałipo​dałna​zwi​skobar​dzodo​bre​-
gode​tek​ty​wa,któ​rylu​biłtrud​neza​da​nia.

– Po​trze​bu​ję ja​kie​goś punk​tu wyj​ścia – po​wie​dział jej de​tek​-

tyw.

La​neyczu​łasięjakzdraj​czy​ni,alepo​da​łamuad​resdomuCa​-

shówprzySt.Char​lesAve​nue.Kas​siusza​cząłjużbu​do​waćtam

nowąre​zy​den​cjędlajejbab​ciiojcazdu​żymskrzy​dłemgo​ścin​-
nym, gdzie mo​gli​by się za​trzy​my​wać po uro​dze​niu dziec​ka. Po
ślu​biebab​ciaioj​ciecLa​neyuzna​liKas​siu​sazaczłon​karo​dzi​ny
i te​raz już nie mie​li nic prze​ciw​ko temu, żeby przyj​mo​wać od
nie​go pie​nią​dze. Nie uwa​ża​li tego za do​bro​czyn​ność, tyl​ko za
spo​sóboka​zy​wa​niami​ło​ści.

– Nie​któ​rzy męż​czyź​ni po pro​stu nie umie​ją mó​wić ład​nych

słó​wek,La​neyMay–wy​ja​śniłjejoj​ciec.

– Tak jest z każ​dym męż​czy​zną, któ​ry co​kol​wiek jest wart –

stwier​dzi​łakrót​kobab​cia.

To​też nie pro​te​sto​wa​li, gdy Kas​sius uparł się wy​słać Clar​ka

doAtlan​typry​wat​nymsa​mo​lo​temnawi​zy​tędowy​so​koce​nio​ne​-
go spe​cja​li​sty, któ​ry pro​wa​dził in​no​wa​cyj​ne te​ra​pie. Po kil​ku
mie​sią​cach le​cze​nia po​ja​wi​ły się już pierw​sze re​zul​ta​ty: Clark
czę​ścio​wood​zy​skałwzrokwjed​nymoku.

–Zaj​mu​jesięmnąpie​lę​gniar​kazbar​dzosek​sow​nymgło​sem.

Bar​dzo chciał​bym po​rząd​nie ją obej​rzeć – wy​ja​śnił żar​tem, ale
wy​da​wałsięszczę​śli​wy.

Jak​bytegobyłomało,bab​ciaza​czę​łapo​dró​żo​waćpoświe​cie.

Na po​czą​tek wy​bra​ła się na dzie​się​cio​dnio​wy rejs po wschod​-
nichKa​ra​ibachile​d​wiewró​ci​ła,wsko​czy​łanana​stęp​nysta​tek,
żebyzo​ba​czyćzko​leiza​chod​niewy​spy.Wcią​guostat​nichsze​-
ściu mie​się​cy zdą​ży​ła już opły​nąć cały świat, po​zna​ła no​wych
przy​ja​ciółimia​łana​wetkil​kubli​skichmęż​czyzn.

– Zo​sta​wiasz za sobą na ca​łym świe​cie ścież​kę zła​ma​nych

serc–żar​to​wa​łaLa​ney.

–Nicniepo​ra​dzęnato,żemęż​czyź​nisięwemnieza​ko​chu​ją

–od​rze​kłaYvon​ne,bar​dzozsie​bieza​do​wo​lo​na.

Te​raz bab​cia wy​bra​ła się na po​szu​ki​wa​nie jesz​cze więk​szej

przy​go​dy.Po​dró​żo​wa​łazple​ca​kiempoEu​ro​pie,no​co​wa​ławho​-
ste​lach,aostat​niood​wie​dzi​łaAng​korWatwKam​bo​dżywto​wa​-
rzy​stwiedzie​sięćlatodsie​biemłod​sze​goNor​we​ga.

La​neybyłabar​dzowdzięcz​naKas​siu​so​wizawszyst​ko,codla

nichzro​bił.Wciążso​biepo​wta​rza​ła,żejestdo​brymmę​żemioj​-
cem i że każ​dy męż​czy​zna ma swo​je ta​jem​ni​ce. Ale nie mo​gła
taktegozo​sta​wićite​razzro​zu​mia​ła,dla​cze​go.

–Jakmanaimięjegooj​ciec?

Usły​sza​ła to, cze​go się spo​dzie​wa​ła. Gdy wy​łą​czy​ła te​le​fon,

wszyst​kiefrag​men​tyukła​dan​kiwsko​czy​łynaswo​jemiej​sce.Te​-
razjużwie​dzia​ła,dla​cze​goKas​siuswciążwra​cadoMo​na​ko.

Tegowie​czo​ruKas​siusprzy​je​chałdodomupóź​no.La​neysie​-

dzia​ła przy wiel​kim oknie, a obok niej na sto​li​ku sta​ła bu​tel​ka
szkoc​kiej.

–Pi​jeszszkoc​ką?–zdu​miałsię.
Otwo​rzy​łabu​tel​kęina​la​łatrun​kudokrysz​ta​ło​wejszkla​necz​-

ki.

– To nie dla mnie. Dla cie​bie. – Wy​cią​gnę​ła szklan​kę w jego

stro​nę.–Wiem,kimje​steś.Iwiem,kimjesttwójoj​ciec.

Kas​siusostroż​nieupiłłykszkoc​kiej.
–Na​praw​dęwiesz?
Ski​nę​łagło​wą.
– Przez cały czas za​sta​na​wia​łam się, dla​cze​go da​wa​łeś ta​kie

dro​gie pre​zen​ty Mimi du Ples​sis i wciąż po​ży​cza​łeś pie​nią​dze
jej sze​fo​wi. Te​raz wszyst​ko ro​zu​miem. Mia​ła za​cho​wać przed
nim w ta​jem​ni​cy źró​dło tych po​ży​czek. Nie chcia​łeś, żeby Ku​-
znie​cow za​czął przy​glą​dać ci się uważ​niej, bo mógł​by roz​po​-
znać w to​bie tego je​de​na​sto​let​nie​go chłop​ca, któ​re​go po​rzu​cił
wIstam​bu​le–Ca​shaKu​znie​co​wa,nie​ślub​ne​gosynaBo​ri​saKu​-
znie​co​waiEm​ma​li​neCash.

–Skądotymwiesz?
–Odpry​wat​ne​gode​tek​ty​wa.Po​le​ciłmigoAn​gelVe​la​zqu​ez.
Kas​siuspa​trzyłnaniąprzezdłuż​sząchwi​lę,poczymwy​buch​-

nąłkrót​kimśmie​chem.Wy​piłszkoc​kąjed​nymhau​stemigło​śno
od​sta​wiłszklan​kę.

–Nodo​brze.Przej​rza​łaśmnie.
–Cotychceszznimzro​bić?–za​py​ta​łaci​cho,wciążma​jącna​-

dzie​ję,żesięmyli.

Na​lałso​biejesz​czeipo​pa​trzyłnanią.
–Znisz​czyćgo,oczy​wi​ście.
–Jak?
– Tak jak ci mó​wi​łem. Rzad​ko wi​dy​wa​łem Ku​znie​co​wa, kie​dy

do​ra​sta​łem.Byłbar​dzoza​ję​ty,pra​co​wałwMo​skwieicią​glepo​-
dró​żo​wał. Wła​śnie tak się po​zna​li. Moja mama była wte​dy ste​-
war​de​sąimiesz​ka​ławIstam​bu​le.–Znówpod​niósłszklan​kędo

ust.–Kie​dynaspo​rzu​cił,amat​kaza​cho​ro​wa​ła,przej​rza​łemjej
pa​pie​ryizna​la​złemjegoad​reswMo​skwie.Pi​sa​łemli​sty,alenie
od​po​wia​dał.Kie​dymia​łemszes​na​ścielat,wsia​dłemwpo​ciągdo
Mo​skwyido​wie​dzia​łemsię,dla​cze​go.Miałjużżonę.

–Och,nie–wes​tchnę​łaLa​ney.
Kas​siuswzru​szyłra​mio​na​mi.
–Wi​dzia​łem,jakwcho​dziłzeswo​jąpięk​nąblon​dyn​kądowiel​-

kie​go domu, a za nimi szły trzy gol​den re​trie​ve​ry. Byli bo​ga​ci
iszczę​śli​wi.Zezdu​mie​niapo​tkną​łemsięiwpa​dłemname​ta​lo​-
wypłot.Tojestpa​miąt​ka.–Wska​załbli​znęnapo​licz​ku.–Zwo​-
dził moją mat​kę przez szes​na​ście lat. Obie​cy​wał, że któ​re​goś
dniasięzniąoże​niikupijejró​żo​wąwil​lęnapo​łu​dniuFran​cji.
Pa​mię​tam, jak bar​dzo te obiet​ni​ce ją uszczę​śli​wia​ły. Przez cały
czaswie​rzy​ła,żeondoniejwró​ci.Niemia​łemser​capo​wie​dzieć
jej,ja​kimczło​wie​kiemjestna​praw​dę.

La​neyna​razzro​zu​mia​łabar​dzowie​lerze​czy.
–Nicdziw​ne​go,żeniemo​żeszznieśćmy​śliomi​ło​ści.Bodla

cie​bietotyl​kokłam​stwo–szep​nę​ła.

Za​ci​snąłzębyiwpa​trzyłsięzaokno,wciem​nyprze​stwórmo​-

rza.

– Nie chcia​łem ci o tym mó​wić, La​ney, bo wie​dzia​łem, że ci

się to nie spodo​ba. Chcia​łem, że​byś za​cho​wa​ła swo​je ide​ali​-
stycz​newy​obra​że​niemi​ło​ściimnie.

Po​wo​li pod​nio​sła się z ka​na​py. W ósmym mie​sią​cu cią​ży wy​-

ma​ga​łotospo​rowy​sił​ku.Się​gnę​łapojegodłońipo​ło​ży​łaso​bie
nabrzu​chu.

–Tamjestnaszsyn–po​wie​dzia​łaci​cho.
Kas​siussze​ro​kootwo​rzyłoczy.
–Syn?
Uśmiech​nę​łasięzdumą.
– Wiem, że obie​ca​li​śmy so​bie, że nie bę​dzie​my spraw​dzać

płci,aleniemo​głamsiępo​wstrzy​maćpod​czasostat​niejwi​zy​ty.

–Syn.–Kas​siusza​mru​gał.–Świet​nie.Mamjużwrę​kachto,

co jesz​cze zo​sta​ło z jego fir​my. Zo​sta​ła mu tyl​ko wil​la. Jesz​cze
je​denkre​dytionarów​nieżbę​dziemoja.

La​neypo​czu​łaból.
–Nieróbtego.Ze​mstanieuczy​nicięszczę​śliw​szym.Pro​szę,

zo​stawgojużwspo​ko​ju.

Po​pa​trzyłnaniąznie​do​wie​rza​niem.
–Jakmogęgozo​sta​wić?Mu​szęgouka​raćzato,cozro​bił.
–Pro​szę–szep​nę​ła.–Zróbtodlamnie,dlana​sze​godziec​ka.

Po pro​stu z nim po​roz​ma​wiaj. Może były ja​kieś oko​licz​no​ści,
októ​rychniewiesz.Niewieszwszyst​kie​go.

–Wiemdo​syć–od​rzekłtwar​do.
–Po​słu​chaj.Kie​dydo​ra​sta​łam,nie​na​wi​dzi​łammo​jejmat​kiza

to, że nas zo​sta​wi​ła, zrzu​ci​ła nam wszyst​ko na gło​wę, a sama
ode​szła wol​na i swo​bod​na. Ale by​łam przez to nie​szczę​śli​wa.
Okrop​nienie​szczę​śli​wa.Niechcia​łamsiętakczuć.Więcpo​sta​-
no​wi​łam jej wy​ba​czyć, pa​mię​tać do​bre chwi​le. Wy​bra​łam mi​-
łość.–Wzię​łagłę​bo​kiod​dechipod​nio​słananie​gowzrok.–Ko​-
chamcię.

Jegotwarzwy​da​wa​łasięwy​ku​tazka​mie​nia.
–Ko​chaszmnie?Potymwszyst​kim,cocipo​wie​dzia​łem?
–Wiem,żeje​steśdo​brymczło​wie​kiem.–Opar​łajegodłońna

brzu​chu. Dziec​ko znów się po​ru​szy​ło. – Nie rań swo​je​go ojca.
Todzia​dekna​sze​godziec​ka.

Kas​siuszezło​ściącof​nąłrękę.
–Takbar​dzocięonob​cho​dzi?
– Ob​cho​dzisz mnie ty i na​sze dziec​ko. Oraz to, co ta ze​msta

możezro​bićznamiwszyst​ki​mi.

Kas​siusskrzy​wiłsięiro​nicz​nie.
–Je​steśczę​ściątejze​msty,La​ney.
–Ja?
– To była część pla​nu. Pięk​na ro​dzi​na, żona i dziec​ko. Żona

Ku​znie​co​wa roz​wio​dła się z nim daw​no temu dla in​ne​go męż​-
czy​zny.Onniemain​nychdzie​ci.Kie​dyod​bio​ręmuwil​lę,do​wie
się, kim je​stem i dla​cze​go do​pro​wa​dzi​łem go do ru​iny. Zro​zu​-
mie, że zmar​no​wał wszyst​kie swo​je szan​se na szczę​ście, że
stra​ciłje​dy​nąro​dzi​nę,któ​ramo​głagoko​chać,iżejegowła​sny
wnukni​g​dyniepo​znajegona​zwi​ska.

La​neypa​trzy​łananie​gowstrzą​śnię​ta.
–Te​razro​zu​miem,dla​cze​gosięzemnąoże​ni​łeśiodsa​me​go

po​cząt​ku chcia​łeś, że​bym za​szła w cią​żę. My​śla​łam, że to mi​-
łość od pierw​sze​go wej​rze​nia, ale dla cie​bie to była tyl​ko ze​-

msta.

Kas​siuspo​ło​żyłrękęnajejra​mie​niu.
– Nie tyl​ko. Te​raz już nie. Za​czą​łem ci ufać, La​ney, dla​te​go

mó​więcipraw​dę.

Świet​nie,po​my​śla​łazgo​ry​czą.Przy​mru​ży​łaoczyipo​trzą​snę​-

łagło​wą.

–Sko​rotyniechceszznimpo​roz​ma​wiać,tojatozro​bię.
Wy​raz jego twa​rzy zmie​nił się w jed​nej chwi​li. Moc​no po​-

chwy​ciłjązara​mio​naipo​pa​trzyłnaniązwście​kło​ścią.

– Je​śli kie​dy​kol​wiek przyj​dzie ci do gło​wy po​wie​dzieć o tym

Ku​znie​co​wo​wi,tobę​dzieko​niecznami.Ro​zu​miesz?Ni​g​dywię​-
cejmnieniezo​ba​czysz.Anity,anidziec​ko.

–Niewie​rzęci–po​wie​dzia​łapo​wo​li.
– My​ślę, że mi wie​rzysz. Je​śli mnie zdra​dzisz, roz​wio​dę się

ztobą,La​ney.Za​cznęwszyst​koodpo​cząt​ku.Znaj​dęso​bieinną
ko​bie​tęibędęmiałinnedziec​ko.

Jegopal​cejesz​czemoc​niejza​ci​snę​łysięnajejra​mio​nach.
–Toboli!
Pu​ściłją.Roz​tar​łasiń​ce,pa​trzącnanie​gozoszo​ło​mie​niem.
–Mu​szęciza​ufać,La​ney.–Pa​trzyłnaniąprzezdłu​gąchwi​lę,

agdynicniepo​wie​dzia​ła,po​chwy​ciłlap​topibezsło​wawy​szedł
zpen​tho​usu,gło​śnoza​trza​sku​jączasobądrzwi.

Pła​ka​ła,do​pó​kinieza​snę​ła.Ran​kiemłóż​kopostro​nieKas​siu​-

sawciążbyłopu​ste.Ci​chut​koze​szłanadół.Jegotor​banalap​-
tople​ża​łaprzydrzwiachdoga​bi​ne​tu.Zer​k​nę​ładośrod​kaprzez
uchy​lo​ne drzwi. Spał na czar​nej skó​rza​nej so​fie. Ode​tchnę​ła
zulgąijużchcia​łapchnąćdrzwi,żebyznimpo​roz​ma​wiać,ale
po​wstrzy​ma​ła się w ostat​niej chwi​li. Wła​ści​wie po co? Był bez
resz​tyowład​nię​tymy​śląoze​mścieiniepo​tra​fiłdo​strzec,ja​kie
tode​struk​cyj​neuczu​cie.La​neyniewie​dzia​ła,czyBo​risKu​znie​-
cow za​słu​żył so​bie na tak wiel​ką karę, ale była pew​na, że jej
dziec​kopo​trze​bu​jeojca,któ​rypo​tra​fiko​chaćiwy​ba​czać.

Przy​mru​ży​łaoczy.Agdy​byuda​łosiędo​pro​wa​dzićdospo​tka​-

niatychdwóchmęż​czyzntwa​rząwtwarz?Możenieroz​wią​za​-
ło​by to wszyst​kich pro​ble​mów, ale na pew​no by​ło​by lep​sze niż
te pod​cho​dy, ura​zy, ze​msta. Trze​ba było wy​cią​gnąć wszyst​kie
żalenaświa​tłodzien​ne.

Mu​sia​łaspró​bo​wać.Pró​bo​wa​łaoca​lićKas​siu​sa,bobyłaje​dy​-

nąoso​bą,któ​ramo​głatozro​bić.

Półgo​dzi​nypóź​niejwje​cha​łanaCapFer​rat,słyn​nypół​wy​sep

wci​na​ją​cy się w błę​kit​ne Mo​rze Śród​ziem​ne, jed​no z naj​droż​-
szychmiejscnaświe​cie.Mi​nę​łabra​mykil​kuluk​su​so​wychre​zy​-
den​cji i wresz​cie od​na​la​zła tę wła​ści​wą. Za​trzy​ma​ła spor​to​wy
sa​mo​chód,któ​rywzię​łazga​ra​żuKas​siu​sa,ispoj​rza​łanastraż​-
ni​ka.

–Chcia​ła​bymzo​ba​czyćsięzpa​nemKu​znie​co​wem.Nieje​ste​-

śmyumó​wie​ni.Pro​szęmupo​wie​dzieć,żeje​stemżonąKas​siu​sa
Blac​kaiżemamdlanie​gowia​do​mo​ściosynu.

Straż​nik wró​cił do bud​ki i za​dzwo​nił. Po chwi​li znów do niej

wy​szedł.

–PanKu​znie​cowmówi,żeniemasyna,pro​szępani.
–Mó​więosynu,któ​re​gopo​rzu​ciłwIstam​bu​le.
Straż​nik za​dzwo​nił jesz​cze raz, po czym po​pa​trzył na nią

zwy​raź​nymzdu​mie​niem.

–Bar​dzopro​szę.Możepaniwejśćna​tych​miast.
Prze​je​cha​ła przez bra​mę i za​ro​śnię​ty ogród i zna​la​zła się na

dzie​dziń​cu. Za wiel​ką ka​mien​ną fon​tan​ną znaj​do​wa​ło się wej​-
ściedowil​li–wiel​kiejiró​żo​wej,zfan​ta​stycz​nymwi​do​kiemna
mo​rze.

–PaniBlack.
Pod​nio​słagło​węizo​ba​czy​łastar​sze​gomęż​czy​znę,schlud​ne​go

i do​brze ubra​ne​go, ze szpa​ko​wa​ty​mi wło​sa​mi, któ​ry stał przy
drzwiachfron​to​wych.Zuśmie​chemwy​cią​gnę​ładonie​gorękę.

–Dzię​ku​ję,żeze​chciałsiępanzemnąspo​tkać.
Uści​snąłjejdłońiwpro​wa​dziłjądośrod​ka.Wwil​lipra​wienie

byłome​bli.La​neydo​strze​głanaścia​nachja​śniej​szepro​sto​ką​ty.
Ku​znie​cowdo​strzegłjejspoj​rze​nieiuśmiech​nąłsięsmut​no.

–Mu​sia​łemsprze​daćnie​któ​rezbęd​nerze​czy,naprzy​kładob​-

ra​zy.Atak​że,nie​ste​ty,wy​łą​czyćkli​ma​ty​za​cję.

Towy​ja​śnia​ło,dla​cze​gowwil​libyłonie​zno​śniego​rą​co.
Po​pro​wa​dził ją do du​żej ba​wial​ni, zu​peł​nie pu​stej, z wy​jąt​-

kiemkil​kukrze​sełisto​łu.

– Na​pi​je się pani her​ba​ty, pani Black? Mam na​dzie​ję, że nie

jest zbyt moc​na. – Na​peł​nił fi​li​żan​kę her​ba​tą z elek​trycz​ne​go
sa​mo​wa​ru. – Nie mam w tym wiel​kiej wpra​wy. Kie​dyś mia​łem
służ​bę, ale mu​sia​łem ją zwol​nić, po​dob​nie jak wszyst​kich in​-
nychpra​cow​ni​ków.

–Tomu​sia​łobyćdlapanatrud​ne.
Jegotwarzścią​gnę​łasię.
–Mojafir​maniedałaradykon​ku​ro​waćzewszyst​ki​mitań​szy​-

mi do​staw​ca​mi. Oprócz ochro​nia​rza przy bra​mie, któ​ry ma
utrzy​maćpra​sęzda​le​ka,zo​sta​łamityl​kogo​spo​dy​ni,alejestjuż
sta​raisła​be​gozdro​wia.Popro​stuniemado​kądodejść.Takjak
ja–ro​zej​rzałsiępopu​stymsa​lo​nie.–Zo​stałmityl​kotendom.
Aleionwkrót​cebę​dziesprze​da​ny.

Za​milkł i usiadł na​prze​ciw​ko niej, a po​tem po​chy​lił się nad

sto​łem,pa​trzącnaniączar​ny​miocza​mi,bar​dzopo​dob​ny​mido
oczu Kas​siu​sa. Są​dzi​ła, że za​py​ta ją o kre​dy​ty, ja​kich Kas​sius
muudzie​lił,aleniezro​biłtego.

– Mó​wi​ła pani, że ma wia​do​mo​ści o moim synu – po​wie​dział

nie​spo​koj​nie.–OmoimCa​shu.Czyonżyje?

La​neywzię​łagłę​bo​kiod​dech.
–Tak.Żyjeijestnie​da​le​ko.
Przeztwarztam​te​goprze​la​ty​wa​łybo​le​sneemo​cje.
–Skądpaniotymwie?
Spoj​rza​ła na nie​go i ser​ce za​bi​ło jej moc​niej. Mo​dli​ła się, by

sięoka​za​ło,żeto,corobi,jestsłusz​neipo​zwo​lijejoca​lićro​dzi​-
nę,aniejąznisz​czyć.

Od​sta​wi​łaher​ba​tęipo​wie​dzia​łaci​cho:
–Boje​stemjegożoną.

–PaniBlackdzwo​ninado​mo​wyte​le​fon,sir.
Kas​siuspod​niósłgło​węznadlap​to​pa,naktó​rymotwar​tebyły

do​ku​men​ty do​ty​czą​ce dzie​się​cio​pię​tro​we​go bu​dyn​ku miesz​kal​-
ne​go w Lon​dy​nie. Ra​mie​niem przy​trzy​my​wał ko​mór​kę, przez
któ​rąroz​ma​wiałzgłów​nymwy​ko​naw​cąno​we​gosta​dio​nubu​do​-
wa​ne​gowSin​ga​pu​rze.Za​sło​niłte​le​fonręką.

–Dzwo​nidomniezsy​pial​ni?
–Nie,sir.Zdomupań​skie​goojca.Mówi,żenieod​bie​rałpan

ko​mór​ki.

Do​pie​ropokil​kuse​kun​dachtreśćtychsłówdo​tar​ładonie​go.
– Od​dzwo​nię póź​niej – rzu​cił do te​le​fo​nu. Pod​niósł się

izwście​kło​ściąwy​rwałprze​no​śnyte​le​fonsta​cjo​nar​nyzrąkgo​-
spo​dy​ni.

–La​ney?
– Kas​sius, mam na​dzie​ję, że mnie nie znie​na​wi​dzisz, ale mu​-

sia​łamtozro​bićdlacie​bie.Po​wie​dzia​łammuwszyst​ko–kimje​-
steś,otychkre​dy​tach,obliź​nie,któ​rąmaszzMo​skwy.Wszyst​-
ko.Wła​śniepi​je​myher​ba​tęwjegosa​lo​nie.

Po​czułsiętak,jak​byktośmoc​noude​rzyłgowbrzuch.Tako​-

bie​tagozdra​dzi​ła.Znisz​czy​ładzie​łoca​łe​gojegoży​cia.Prze​cież
jejmó​wił,cosięwte​dysta​nie.

– Za​raz tam przy​ja​dę – wark​nął i wy​łą​czył te​le​fon, ści​ska​jąc

gotakmoc​no,żepla​stikza​cząłpę​kać.Woczachza​pie​kłygołzy,
gdyuświa​do​miłso​bie,ilebę​dziekosz​to​wa​łoichwszyst​kichna​-
iw​ne,lek​ko​myśl​nedzia​ła​nieLa​ney.Przy​mknąłoczyioparłczo​-
ło o słu​chaw​kę. Wła​śnie stra​cił wszyst​ko. Ma​rze​nie ca​łe​go ży​-
cia.Ma​rze​nieoze​mście.Ma​rze​nieoprzy​szło​ścizLa​neyioro​-
dzi​nie.

La​ney uzna​ła, że wie le​piej. Że wy​le​czy go swo​ją idio​tycz​ną

wia​rąwmi​łość.Za​ufałjejite​razmiałtegoskut​ki.

Rzu​cił te​le​fon na biur​ko i ro​zej​rzał się za klu​czy​ka​mi od sa​-

mo​cho​du. Zszedł do ga​ra​żu. Spor​to​we​go sa​mo​cho​du nie było.
La​ney, choć była bar​dzo kiep​skim kie​row​cą, za​bra​ła jego ulu​-
bio​nysa​mo​chód,żebygoupo​ko​rzyć.

– Be​ni​to! – za​wo​łał do ochro​nia​rza. – Po​wiedz La​mon​to​wi,

żebyprzy​pro​wa​dziłli​mu​zy​nę.

Możetakbę​dziele​piej,po​my​ślał.Za​bie​rzezesobąochra​nia​-

rzaikie​row​cęiodrazukażeżo​nieza​pła​cićzazdra​dę.

Je​cha​likrę​tą,wą​skądro​gąnaszczy​ciekli​fu.Oboknichroz​ta​-

czałsięwspa​nia​ływi​doknaroz​świe​tlo​nesłoń​cemMo​rzeŚród​-
ziem​ne,aleKas​siusnicprzedsobąniewi​dział.Za​dzwo​niłjego
te​le​fon.Tobyłjegome​ne​dżer.Pokil​kuse​kun​dachKas​siuswy​łą​-
czyłte​le​fonispoj​rzałprzezokno.Czułsięznu​żo​ny,mar​twy.Zło
jużzo​sta​łowy​rzą​dzo​ne.

Sa​mo​chód przy​ha​mo​wał przed bud​ką przy bra​mie Ku​znie​co​-

wa.Straż​nikprze​pu​ściłichmach​nię​ciemręki.

–Zo​stań​cietu​taj–na​ka​załswo​imlu​dziom.–Wie​cie,coma​cie

ro​bić.

Kie​row​caski​nąłgło​wąiwy​jąłzkie​sze​nicoś,cowy​glą​da​łojak

pier​siów​ka.

–Totyl​kosok–za​pew​nił,wi​dzączmarszcz​kęnaczo​leKas​siu​-

sa.

–Be​ni​to?
– Wszyst​ko ja​sne. – Na twa​rzy ochro​nia​rza od​bi​jał się bunt.

Po​dob​niejakinni,po​dzi​wiałisza​no​wałżonęsze​fa.

Kas​siuspo​pa​trzyłnaosten​ta​cyj​nieró​żo​wąwil​lę,któ​rąza​mie​-

rzałprze​jąćiwy​rzu​cićjejwła​ści​cie​lanauli​cę,żebyzmarłtam
z gło​du. Po​czuł ści​ska​nie w gar​dle. Me​ne​dżer po​wie​dział mu
przed chwi​lą, że jego oj​ciec zre​zy​gno​wał z ostat​nie​go kre​dy​tu,
któ​ry cze​kał na za​twier​dze​nie. Kas​sius mógł prze​jąć wszyst​kie
innedomyipo​sia​dło​ści,któ​ry​miBo​risKu​znie​cowza​bez​pie​czał
swo​jekre​dy​ty,aleonenicgonieob​cho​dzi​ły.Li​czy​łasiętyl​kota
ró​żo​wa re​zy​den​cja zro​bio​na z waty cu​kro​wej i dzie​cin​nych ba​-
jek,atejwła​śnienieuda​łomusiędo​staćwręce.Itoniebyła
jegowina.

Drzwidomuotwo​rzy​łysię,za​nimzdą​żyłza​stu​kać.Drob​niut​ka

star​szako​bie​ta,zgię​tanie​malwpół,wska​za​łanapra​wo.

–Sąwsa​lo​nie,mon​sieur–po​wie​działdum​niepofran​cu​sku.–

Za​pro​wa​dzępana.

– Nie, dzię​ku​ję. Sam tra​fię – po​wie​dział po​śpiesz​nie, wi​dząc,

zja​kimtru​demko​bie​tasiępo​ru​sza.

Ski​nę​ła gło​wą z wdzięcz​no​ścią. Kas​sius po​szedł przez pu​sty

holdoele​ganc​kie​gosa​lo​nu,wktó​rymniebyłopra​wieżad​nych
me​bli. Przy ma​łym sto​li​ku sie​dzia​ła ta zdraj​czy​ni, jego żona,
w to​wa​rzy​stwie czło​wie​ka, któ​ry znisz​czył ży​cie Kas​siu​sa i do​-
pro​wa​dziłdośmier​cijegomat​ki.Oby​dwo​jepiliher​ba​tęzelek​-
trycz​ne​gosa​mo​wa​ra.

– Kas​sius! – za​wo​ła​ła jego żona. Ze​rwa​ła się i pod​bie​gła do

nie​go,jak​bysięspo​dzie​wa​ła,żepo​rwiejąwob​ję​ciaipo​dzię​ku​-
jezaznisz​cze​niemuży​cia.Okrut​nebyłoto,żeni​g​dyniewy​glą​-
da​ła pięk​niej, choć mia​ła na so​bie tyl​ko pro​stą let​nią su​kien​kę
isan​da​ły.La​neyHen​ryBlackbyłażoną,oja​kiejza​wszema​rzył.

–La​ney–po​wie​działchłod​no,niedo​ty​ka​jącjej.Po​pa​trzyłna

star​sze​go męż​czy​znę, któ​ry pod​niósł się z krze​sła. Twarz miał
bla​dąiścią​gnię​tą.Pa​trzyłnaKas​siu​saocza​mibar​dzopo​dob​ny​-
midojegowła​snych.

– Czy to praw​da? – szep​nął Bo​ris Ku​znie​cow. – Je​steś moim

sy​nem?MójmałyCash?Czytomoż​li​we?

Cash.Jużdaw​noniktgotakniena​zy​wał.Toimięprzy​wo​ły​wa​-

łobo​le​snewspo​mnie​nia.Przezcałedzie​ciń​stwoKas​siustę​sk​nił
doojca,dojegoak​cep​ta​cji,dozwy​kłejobec​no​ści.Wkoń​cuzna​-
leź​li się w tym sa​mym po​miesz​cze​niu, ale te​raz Kas​sius nie
chciałjużodnie​gonicopróczspra​wie​dli​wo​ści.

– To praw​da. – Od​wró​cił się do La​ney i po​wie​dział bez​barw​-

nie:–Możeza​cze​kasznaze​wnątrz?Oj​ciecijamamywie​ledo
omó​wie​nia.

Po​pa​trzy​łananie​gonie​pew​nie.
–Pro​szę,niezłośćsięnamnie.Wiem,żeniechcia​łeś,że​bym

muotympo​wie​dzia​ła,aletobyłje​dy​nyspo​sób,żebypo​wstrzy​-
maćcięprzedpo​peł​nie​niemokrop​ne​gobłę​du.

– Ro​zu​miem. – Na​praw​dę ro​zu​miał. La​ney rze​czy​wi​ście wie​-

rzy​ła,żepo​tra​figozmie​nić,oca​lić,żemożesięstaćtakijakona
iuwie​rzyćwmi​łość.–Niemo​głaśzro​bićnicin​ne​go.

–Nowła​śnie.–Pa​trzy​łananie​gozełza​miwoczach.–Bar​dzo

cięko​cham–szep​nę​łaiwy​cią​gnę​łarękędojegopo​licz​ka.Kas​-
sius drgnął pod jej do​ty​kiem i po raz ostat​ni spoj​rzał na jej
twarz,chcącjądo​kład​nieza​pa​mię​tać.

– Za​cze​kaj w sa​mo​cho​dzie ra​zem z Be​ni​tem. – Zmu​sił się do

uśmie​chu.–Tamjestkli​ma​ty​za​cja.

Wie​dział,żetymjąprze​ko​na.
–Do​brze,za​cze​kamnaze​wnątrz.–Uści​snę​łajegodłoń.–Po​-

zwólmutyl​kowszyst​kowy​ja​śnić.Dajmuszan​sę.

Ski​nąłkrót​kogło​wą.
–Dozo​ba​cze​nia,La​ney–wy​krztu​siłprzezza​ci​śnię​tegar​dło.
Gdywy​szła,pod​szedłdooknaiwyj​rzałnadzie​dzi​niec.Po​de​-

szładosa​mo​cho​duiza​czę​łaroz​ma​wiaćzBe​ni​tem.Kas​siusopu​-
ściłza​sło​nęiod​su​nąłsięodokna.Niemiałpo​ję​cia,cosięzda​-
rzyzachwi​lę.

–Cash?
Spoj​rzałnaojcaostrymwzro​kiem.

–Cosięztobądzia​ło?–szep​nąłtam​ten,pa​trzącnanie​gojak

na du​cha. – Kie​dy w koń​cu do​sta​łem two​je li​sty, na​tych​miast
po​je​cha​łemdoIstam​bu​łu,aleniktniewie​dział,do​kądwy​je​cha​-
łeś.

–Ach,więcwkoń​cuza​czą​łeśmnieszu​kać–rzekłchłod​no.–

Wy​sy​ła​łemli​styprzezpięćlat.

–Żonajeprzedemnąukry​ła.Dałamijedo​pie​roprzyroz​wo​-

dzie.

– No tak. – Kas​sius za​zgrzy​tał zę​ba​mi. – Two​ja żona. Mama

za​wsze cię bro​ni​ła, choć uwio​dłeś ją obiet​ni​ca​mi mi​ło​ści i ślu​-
bu,wie​dząc,żeniemo​żeszjejdaćanijed​ne​go,anidru​gie​go.

Star​szymęż​czy​znachwiej​niecof​nąłsięokrok.
–Maszra​cję.–Prze​tarłczo​łodło​nią.–Kie​dyza​ko​cha​łemsię

w Em​ma​li​ne, tkwi​łem już w mał​żeń​stwie bez mi​ło​ści. Nie po​-
wie​dzia​łemjejotym,boniechcia​ła​byna​wetnamniespoj​rzeć.

–Maszra​cję.Ka​zał​byciiśćdodia​bła.Alemojamat​kamia​ła

du​szę,atynie.

– Chcia​łem się z nią oże​nić – szep​nął Bo​ris. – Bar​dzo tego

chcia​łem.Ależonaniezga​dza​łasięnaroz​wód.

–Kła​miesz.
– Mó​wię praw​dę. – Głos star​sze​go męż​czy​zny drżał. – Bła​ga​-

łemją,alechoćsamamia​ławie​luko​chan​ków,niechcia​łamnie
uwol​nić.Wie​dzia​ła,żezmoimsta​no​wi​skiembędęmógłza​ro​bić
mnó​stwopie​nię​dzynaroz​pa​dzieZwiąz​kuRa​dziec​kie​go.Ka​za​ła
mi za​pła​cić mi​lio​ny ru​bli za zgo​dę na roz​wód. Pró​bo​wa​łem za​-
ra​biaćpie​nią​dzenaj​szyb​ciej,jakpo​tra​fi​łem,aleprzezcałyczas
byłozamało.

Kas​siuspo​pa​trzyłzpo​gar​dąnawy​bla​kłeta​pe​ty,kurzipu​ste

miej​scapome​blach.

– I przez cały czas opo​wia​da​łeś mo​jej mat​ce o fan​ta​stycz​nej

wil​li,któ​rąkie​dyśjejku​pisz.

Bo​risprze​łknął.
–Chcia​łemjejku​pićtęwil​lę.Chcia​łemza​miesz​kaćtuzwami,

być two​im oj​cem, two​im bo​ha​te​rem – uśmiech​nął się bla​do. –
Pa​mię​tasz,jakba​wi​li​śmysięwrzym​skichgla​dia​to​rówiwal​czy​-
li​śmy drew​nia​ny​mi mie​cza​mi? Cza​sa​mi przy tym prze​wra​ca​li​-
śmy me​ble. Bar​dzo lu​bi​łeś, kie​dy opo​wia​da​łem ci o ce​sar​stwie

rzym​skim, cza​sa​mi do póź​na w nocy i two​ja mat​ka była zła na
nasoby​dwu.

Wspo​mnie​niawra​ca​łydoKas​siu​sa.Czytorze​czy​wi​ścieoj​ciec

opo​wia​dałmuhi​sto​rieoRzy​mia​nach?Znówpo​czułprze​szy​wa​-
ją​cybólchłop​capo​rzu​co​ne​goprzezojca.Są​dził,żetenbóljest
jużczę​ściąprze​szło​ści,alete​razprze​ko​nałsię,żenie.

–Izo​sta​wi​łeśnas–po​wie​działochry​ple.–Zo​sta​wi​łeśmat​kę,

któ​razmar​łabezpo​mo​cy.Mia​łeśpięćlat,żebywró​cićinampo​-
móc.Mo​głeśza​dzwo​nić,przy​słaćlist.

–Onaminiepo​zwa​la​ła–od​rzekłoj​ciec.–Kie​dymia​łeśje​de​-

na​ście lat, two​ja mat​ka do​wie​dzia​ła się, że jesz​cze przed na​-
szymspo​tka​niemby​łemżo​na​ty.Niemia​łodlaniejzna​cze​niato,
żemał​żeń​stwoist​nia​łotyl​konapa​pie​rzeiżemojażonamako​-
chan​ka,aleniechcesięzemnąroz​wieść,do​pó​kiniesta​nęsię
bar​dzobo​ga​ty.Kie​dyEm​ma​li​nesięotymdo​wie​dzia​ła,wża​den
spo​sóbniemo​głemjejprze​ko​nać,żebyznówpo​zwo​li​ławasod​-
wie​dzić czy na​wet przy​słać pie​nią​dze. Ka​za​ła mi się wy​no​sić,
ni​g​dyniewra​caćiniekon​tak​to​waćsięzniąaniztobą,do​pó​ki
nie będę wol​ny. Wró​ci​łem więc do Mo​skwy, zde​cy​do​wa​ny zdo​-
być w koń​cu roz​wód – głos mu się za​ła​mał. – Ni​g​dy nie są​dzi​-
łem,żezaj​miemitoażpięćlat,bowmia​rę,jakrósłmójma​ją​-
tek,ro​słateżza​chłan​nośćmo​jejżony.Wkoń​cuzgo​dzi​łasięna
roz​wódtyl​kodla​te​go,żeza​szławcią​żęzeswo​imko​chan​kiem,
alewte​dybyłojużzapóź​no.Two​jamat​kanieżyła.

Głosmusięza​ła​mał.Kas​siusjed​nakniemiałza​mia​ruoka​zać

mi​ło​sier​dzia.

–Umar​łaprzezcie​bie.
Ku​znie​cowwsu​nąłpal​cewsiwewło​sy.
– Nie wie​dzia​łem o cho​ro​bie Em​ma​li​ne – szep​nął. – Do​wie​-

dzia​łemsię,gdybyłojużzapóź​no.

–Itakza​słu​gu​jesznakarę–rzekłKas​siuszna​pię​ciem.
Oj​ciecpo​pa​trzyłnanie​go.
–Zo​sta​łemuka​ra​ny–po​wie​działci​cho.–Spę​dzi​łemwie​lelat

sa​mot​nie,tę​sk​niączawami.Gdywkoń​cupo​je​cha​łemdoIstam​-
bu​łu,wasjużtamniebyło.Zna​la​złemtyl​kogróbtwo​jejmat​ki.
Przez te wszyst​kie lata szu​ka​łem cie​bie. My​śla​łem, że nie ży​-
jesz.

–Znisz​czy​łeśjejży​cie.
Oczy Bo​ri​sa wy​peł​ni​ły się łza​mi. Od​wró​cił gło​wę i wpa​trzył

sięwokno.

– My​śla​łem, że ze​sta​rze​je​my się ra​zem. Była je​dy​ną ko​bie​tą,

jaką ko​cha​łem. Za​wsze chcia​łem do niej wró​cić. My​śla​łem tyl​-
ko,żebę​dzie​mymie​liwię​cejcza​su.

Jegogłosza​marł.Kas​siuspa​trzyłnanie​go,niepo​zwa​la​jącso​-

bienawspół​czu​cie.

– Wy​bacz mi, Cash – szep​nął w koń​cu Ku​znie​cow i opadł na

krze​sło. – Gdy stra​ci​łem Em​ma​li​ne i cie​bie, już ni​ko​go nie po​-
tra​fi​łempo​ko​chać.Niechcia​łemmiećin​nejżonyiin​ne​godziec​-
ka.Tyl​kowysiędlamnieli​czy​li​ście.Aletowszyst​kobyłoopar​-
te na kłam​stwie, więc wszyst​ko stra​ci​łem. Pró​bo​wa​łem utrzy​-
maćfir​męzewzglę​dunapra​cow​ni​ków,ale,praw​dęmó​wiąc,ni​-
g​dyniemia​łemser​cadobiz​ne​su.Zo​sta​łamityl​kotawil​la.–Po​-
wiódłwzro​kiempopu​stympo​miesz​cze​niu.–Tyl​kotomiponiej
po​zo​sta​ło.Do​trzy​ma​łemsło​wa,któ​rejejda​łem.

Ukryłtwarzwdło​niach.Kas​siuspa​trzyłnaszlo​cha​ją​ce​gosta​-

re​go czło​wie​ka. To była chwi​la ze​msty, o któ​rej ma​rzył od lat.
Po​wi​nien czuć triumf, tym​cza​sem w ser​cu miał pust​kę. Bo​ris
Ku​znie​cow był już sta​ry. Jego zbrod​nia po​le​ga​ła na tym, że za​-
ko​chał się w mło​dej ste​war​de​sie i uda​wał, że jest wol​ny, choć
byłoina​czej.Przeztokłam​stwostra​ciłwszyst​ko.

Takwie​leosóbstra​ci​łowszyst​ko.
Po​wró​ci​ły do nie​go sło​wa La​ney. „By​łam nie​szczę​śli​wa.

Okrop​nienie​szczę​śli​wa.Niechcia​łamsiętakczuć.Więcpo​sta​-
no​wi​łam jej wy​ba​czyć, pa​mię​tać do​bre chwi​le. Wy​bra​łam mi​-
łość”.

Nie,po​wie​działso​bietwar​do.Niemógłte​razmy​ślećoLa​ney.
W jego kie​sze​ni za​dzwo​nił te​le​fon. To była ona. Stłu​mił kłę​-

bią​cesięwnimemo​cjeiode​brał.

– Co się dzie​je? – W gło​sie La​ney brzmiał lęk. – Be​ni​to we​-

pchnął mnie do sa​mo​cho​du. Mówi, że wio​zą mnie na lot​ni​sko
istam​tądmamle​ciećdoNo​we​goOr​le​anu.Niero​zu​miem…

Kas​siusza​ci​snąłzęby.
– Już po wszyst​kim – po​wie​dział zim​no. – Mó​wi​łem ci prze​-

cież.Będęcipła​ciłali​men​tyinicwię​cej.Mójpraw​nikprzy​go​to​-

wu​jejużdo​ku​men​tyroz​wo​do​we.

Usły​szałgło​śnewes​tchnie​nieojcaidru​giewsłu​chaw​ce.
–Roz​wód?–szep​nę​łaLa​ney.
–Mó​wi​łemciprze​cież,cosięzda​rzy,gdymniezdra​dzisz.Ni​g​-

dywię​cejniezo​ba​częcie​bieanidziec​ka.

Usły​szałjejprzy​śpie​szo​nyod​dech.
–Niemogęwtouwie​rzyć–wy​krztu​si​ła.–Niemo​żeszzro​bić

cze​gośtakokrut​ne​go!

–Tytozro​bi​łaś,La​ney.Tytozro​bi​łaś.
–Kas​sius…
Na​razwsłu​chaw​ceroz​ległsiękrzyk,piskopon,jesz​czeje​den

krzyk i huk. A po​tem za​le​gła ci​sza, któ​ra po chwi​li prze​szła
w sy​gnał za​ję​tej li​nii. Kas​sius zmarsz​czył czo​ło i po​pa​trzył na
te​le​fon.Czytobyłaja​kaśsztucz​ka?Miałocho​tęza​dzwo​nićjesz​-
cze raz, ale to mu​sia​ła być ma​ni​pu​la​cja. Nie za​mie​rzał dać się
na​brać.

–Źlero​bisz,trak​tu​jącjąwtenspo​sób–po​wie​działoj​ciecza

jegople​ca​mi.–Onacięko​chaipró​bo​wa​łanaspo​go​dzić.

Kas​siuswsu​nąłte​le​fondokie​sze​niispoj​rzałnanie​gopo​gar​-

dli​wie.

–Ko​cha?Cotymo​żeszwie​dziećomi​ło​ści?
Oj​ciecpa​trzyłnanie​gozełza​miwoczach.
– Wiem, jak to jest, kie​dy się tra​ci mi​łość. Wiem, jak to jest,

kie​dy przez jed​ną złą de​cy​zję nisz​czy się wszyst​ko. Kie​dy Em​-
ma​li​ne ka​za​ła mi odejść i nie wra​cać, do​pó​ki nie będę wol​ny,
po​wta​rza​łem so​bie, że jesz​cze nad​ro​bi​my te stra​co​ne lata. Ale
praw​dawy​glą​datak,żemamytyl​kote​raź​niej​szość,dla​te​godo​-
brzesięza​sta​nów,za​nimtowszyst​kood​rzu​cisz.

Kas​siuszim​nopo​trzą​snąłgło​wą.
– Mój me​ne​dżer po​wie​dział, że zre​zy​gno​wa​łeś już z kre​dy​tu,

któ​ry mia​łeś wziąć pod za​staw wil​li. Na ra​zie uda​ło ci się za​-
trzy​mać ten dom. Ale prze​ją​łem całą two​ją zban​kru​to​wa​ną fir​-
męiza​mie​rzamsprze​daćjąpoka​wał​ku,po​dob​niejakwszyst​ko
inne,coodcie​bieprze​ją​łem.Tendombę​dziedlacie​bienie​wiel​-
kąpo​cie​chą,kie​dy…

– Jest twój. Daję ci go za dar​mo – rzekł oj​ciec ci​cho. – To

ostat​nia rzecz, jaką po​sia​dam. Zbu​do​wa​łem tę wil​lę dla two​jej

mat​kipojejśmier​ci,atyje​steśje​dy​nąpa​miąt​ką,jakamiponiej
po​zo​sta​ła.Ostat​nimwspo​mnie​niemna​szejmi​ło​ści.Cash,tawil​-
lana​le​żydocie​bie.

Kas​sius za​nie​mó​wił. To była ostat​nia rzecz, ja​kiej mógł się

spo​dzie​wać,iostat​nia,ja​kiejmógł​bypra​gnąć.

– Na ra​zie mo​żesz ją za​trzy​mać – wark​nął i od​wró​cił się. –

Moipraw​ni​cyskon​tak​tu​jąsięztobą.

Na ze​wnątrz ciem​ne chmu​ry za​sło​ni​ły słoń​ce. Z da​le​ka sły​-

chać było od​le​gły grzmot. Od stro​ny mo​rza ze​rwał się zim​ny
wiatr. Kas​sius pod​niósł twarz i po​czuł na niej pierw​sze kro​ple
desz​czu.

Jego lu​dzie wy​peł​ni​li po​le​ce​nie i za​bra​li La​ney li​mu​zy​ną na

lot​ni​sko, zo​sta​wia​jąc mu spor​to​wy sa​mo​chód z klu​czy​ka​mi
wsta​cyj​ce.Byłza​do​wo​lo​ny,żetoonpo​je​dziespor​to​wymsa​mo​-
cho​dem,któ​rymiałwy​ści​go​weopo​nyina​pędnatyl​nąoś,przez
co trud​no było nad nim za​pa​no​wać na mo​krych dro​gach. Nie
chciał,żebyLa​neyry​zy​ko​wa​ła.Za​razjed​nakprzy​po​mniałso​bie,
że już ni​g​dy jej nie zo​ba​czy, więc to już nie jest jego pro​blem.
Niezo​ba​czyna​wetswo​je​gosyna.Po​czułprzej​mu​ją​cyból.Opu​-
ściłjąidziec​ko,takjakwcze​śniejjejmat​kaijegooj​ciec…

Wy​jął te​le​fon z kie​sze​ni, znów wal​cząc z po​ku​są. Nie, nie

mógłdoniejza​dzwo​nić.Popro​stuniewol​nomubyłotegozro​-
bić. Zła​mał​by w ten spo​sób sło​wo, ujaw​nił​by wła​sną sła​bość,
anatoniemógłso​biepo​zwo​lić.

Na​razte​le​fonza​dzwo​niłwjegodło​ni.TobyłBe​ni​to.
–Tak?
– Sze​fie, mie​li​śmy wy​pa​dek – po​wie​dział Be​ni​to ochry​ple. –

Cię​ża​rów​kaude​rzy​ławnasnadro​dze.Wła​śnieprzy​je​cha​łapo​-
li​cjaika​ret​ka.La​montnieżyje.Tapier​siów​kaśmier​dzial​ko​ho​-
lem.

Kas​siusmoc​niejza​ci​snąłdłońnate​le​fo​nie.
–DajmiLa​ney.
Na​stą​pi​ładłu​gachwi​lamil​cze​nia.
–Niemogę.
–Dla​cze​go?
–Cię​ża​rów​kaude​rzy​łaodjejstro​ny.Jaje​stemnie​tknię​ty.Cały

im​pet po​szedł na nią i na La​mon​ta – głos Be​ni​ta prze​szedł

wszept.–Wła​śniejąza​bie​ra​jądohe​li​kop​te​ra.Mapo​le​ciećdo
szpi​ta​laPrin​ces​seFlo​re​sti​ne.Niesąpew​ni…–głosmusięza​ła​-
mał.–Takmiprzy​kro,sze​fie.–Niesąpew​ni,czyonaidziec​ko
prze​ży​ją.

Kas​siuspo​czuł,żeoczyza​cho​dząmumgłą.Przy​po​mniałso​bie

wszyst​ko, co La​ney zro​bi​ła dla nie​go. Pró​bo​wa​ła go ko​chać,
prze​ko​nać, by on ją rów​nież po​ko​chał, by na​wet po​ko​chał sie​-
bie.Pró​bo​wa​łauczy​nićznie​golep​sze​goczło​wie​ka.

A on za to wy​rwał jej ser​ce i po​słał ją wraz z dziec​kiem na

śmierć.

Za​chwiał się na no​gach i oparł o sa​mo​chód. Pra​wie nie za​-

uwa​żył ojca, któ​ry wy​szedł za nim i te​raz stał obok nie​go
wdesz​czu,pa​trzącnanie​gosze​ro​kootwar​ty​miocza​mi.

–Sze​fie–wgło​sieBe​ni​tabrzmia​łapa​ni​ka.
–Głów​nyszpi​talwMo​na​ko?–szep​nąłKas​sius.
–Niechpanje​dziepół​noc​nądro​gąnaj​szyb​ciej,jaksięda.
Kas​siuswsko​czyłdosa​mo​cho​du,za​pa​liłsil​nikiru​szyłpeł​nym

ga​zem,usi​łu​jącsięskon​cen​tro​waćnajeź​dzie.Prze​kro​czyłgra​-
ni​cę Mo​na​ko, zo​sta​wił otwar​ty sa​mo​chód przed wej​ściem do
szpi​ta​laiwpadłdośrod​ka.Wko​ry​ta​rzuroz​ległsięjegokrzyk:

–Gdzieonajest?Gdziejestmojażona?Gdziejestmójsyn?
–Mon​sieur,pro​szęsięuspo​ko​ić.Tojestszpi​tal…
–Gdzieonajest?!
–Je​ślinieprze​sta​niepankrzy​czeć,toka​że​mypanastądwy​-

pro​wa​dzić.

Za​uwa​żył,żenaj​bli​żejsto​ją​capie​lę​gniar​kaski​nę​łanaszpi​tal​-

ne​goochro​nia​rza,iza​zgrzy​tałzę​ba​mi.GdziejestBe​ni​to?Gdzie
La​ney?Wziąłgłę​bo​kiod​dech,pró​bu​jącsięopa​no​wać,choćmiał
wiel​kąocho​tęzła​paćpie​lę​gniar​kęzagar​dłoisiłąwy​du​sićzniej
in​for​ma​cje.

– Pro​szę – po​wie​dział z na​pię​ciem. – Moja żona mia​ła wy​pa​-

deknawy​brze​żu.Jestwtrzy​dzie​stymsiód​mymty​go​dniucią​ży.
Po​wie​dzia​nomi,żeprzy​wie​zio​nojątuhe​li​kop​te​rem.

–Ach,toona.–Pie​lę​gniar​kaspoj​rza​łananie​gozewspół​czu​-

ciemido​da​łaci​cho:–Bar​dzomiprzy​kro,pro​szępana.Przy​je​-
chałpanzapóź​no.

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

Na​razzaple​ca​miKas​siu​saode​zwałsięmę​skigłos.
– Za póź​no? – po​wie​dział po fran​cu​sku. – I mówi mu to pani

wko​ry​ta​rzu?

Kas​siusob​ró​ciłsięizo​ba​czyłswo​je​goojca,któ​rypo​biłchy​ba

re​kordpręd​ko​ści,ja​dączanimdoszpi​ta​la.

Pie​lę​gniar​kaze​sztyw​nia​ła.
–Mon​sieur…
Wciem​nychoczachBo​ri​sabłysz​czałgniew.
–Czymojasy​no​waiwnuknieżyją?
–Pro​szęmó​wićci​szej.Toniejest…
– Przy​wie​zio​no ich tu​taj. Albo po​zwo​li pani mo​je​mu sy​no​wi

zo​ba​czyć żonę, albo pro​szę na​tych​miast spro​wa​dzić le​ka​rza,
któ​rywszyst​komuwy​ja​śni.

Pie​lę​gniar​kazgry​ma​semwró​ci​łazabiur​koizaj​rza​ładokom​-

pu​te​ra. Kas​sius cze​kał, wstrzy​mu​jąc od​dech. Chciał usły​szeć,
że to tyl​ko po​mył​ka, że La​ney nic się nie sta​ło, dziec​ku też,
aBe​ni​topopro​stunie​wła​ści​wieoce​niłsy​tu​ację.

Pie​lę​gniar​kajed​nakza​chmu​rzy​łasięikrót​koski​nę​łagło​wą.
–Takjakmy​śla​łam.–Pod​nio​sławzrokizwa​ha​niemprzy​gry​-

zła war​gi. – Ze​chcą pa​no​wie za​cze​kać w po​cze​kal​ni. Pój​dę po
le​ka​rza.

Kas​sius trzy​mał się reszt​ka​mi sił. Na​raz po​czuł na ra​mie​niu

do​tykrękiojca.

–Ni​g​dziesięstądnieru​szy​my,do​pó​kisięniedo​wie​my,gdzie

onajest–po​wie​działBo​rissta​now​czo.

Pie​lę​gniar​karo​zej​rza​łasięroz​pacz​li​wie,poczymwes​tchnę​ła.
–Pań​skażonajestnasaliope​ra​cyj​nej.Dla​te​gopo​wie​dzia​łam

panu,żejestzapóź​no.Le​ka​rzero​biące​sar​skiecię​cie.Pró​bu​ją
oca​lićdziec​ko.

–Tozna​czy,że…
– Tyle tyl​ko mogę panu po​wie​dzieć. A te​raz pro​szę przejść

tam.–Wska​za​łapo​cze​kal​niępeł​nąbia​łychpla​sti​ko​wychkrze​seł
ite​le​wi​zo​rówwłą​czo​nychnawia​do​mo​ścizPa​ry​ża.–Przy​ślędo
pa​nówle​ka​rza.

Sie​dze​niewpo​cze​kal​nibyłopie​kłem.Kas​siusopadłbez​wład​-

nie na pla​sti​ko​we krze​sło. W jego umy​śle dud​ni​ły py​ta​nia. Jak
po​waż​ne są ob​ra​że​nia La​ney i jego syna? Czy to moż​li​we, że
jegożonajużnieżyje?

Oparłłok​cienako​la​nachischo​wałtwarzwrę​kach.
–Onasięniepod​da,synu.–Oj​ciecznówdo​tknąłjegora​mie​-

nia. – Ko​cha cię z ca​łe​go ser​ca i bę​dzie wal​czyć o to, żeby
ztobązo​stać.

–Dla​cze​go?–za​py​tałKas​siusgłu​cho.–Po​wie​dzia​łem,żeni​g​-

dywię​cejniechcejejwi​dzieć.By​łemnaniąwście​kłyzato,że
ztobąroz​ma​wia​ła.Uzna​łemtozazdra​dę.Po​wie​dzia​łem,żebio​-
ręzniąroz​wódiod​sy​łamjąstąd.–Pod​niósłgło​węipo​pa​trzył
naBo​ri​sapu​stymwzro​kiem.–Sły​sza​łeśprze​cież.

Jegooj​ciecgwał​tow​niewcią​gnąłod​dech.
–By​łeśzły.Wie​dzia​ła,żeniemó​wiszpo​waż​nie.
– Wie​dzia​ła, że mó​wię po​waż​nie. – Po​czuł się do głę​bi nie​-

szczę​śli​wy.Gro​ził,żepo​rzu​cijąidziec​koiza​ło​żynowąro​dzi​nę.
Od​dał​byte​razwszyst​kodoostat​nie​gogro​szazajejbez​pie​czeń​-
stwo. Od​dał​by wła​sne ży​cie, żeby móc wziąć La​ney w ra​mio​na
ipo​wie​dzieć,żejąko​cha.

Na chwi​lę znie​ru​cho​miał i ser​ce za​czę​ło bić mu tak szyb​ko,

jak​by chcia​ło po​ła​mać że​bra. Ko​chał ją. Do​pie​ro te​raz so​bie to
uświa​do​mił.Ko​chałją.

Dłońojcamoc​niejza​ci​snę​łasięnajegora​mie​niu.
–Wszy​scypo​peł​nia​mybłę​dy,któ​rychpo​temża​łu​je​my.Onaci

wy​ba​czy,atyprzezresz​tęży​ciamo​żeszpró​bo​waćjejtowy​na​-
gro​dzić.

Je​śliprze​ży​je,po​my​ślał.Je​śliprze​ży​jeonaidziec​ko.Aontak

bez​myśl​nie chciał ich wy​rzu​cić ze swo​je​go ży​cia, jak​by do​trzy​-
ma​nie głu​piej obiet​ni​cy było dla męż​czy​zny naj​waż​niej​sze. Te​-
raz zro​zu​miał, że praw​dzi​wym męż​czy​zną jest ten, kto po​tra​fi
ko​chaćswo​jążonęidziec​ko.Alebyćmożezro​zu​miałtozapóź​-
no. My​ślał, że ma przed sobą oce​an cza​su, całą wiecz​ność.
Przy​po​mniałso​bieto,cowcze​śniejmó​wiłoj​ciec.

Pod​niósłgło​węipo​pa​trzyłnategoczło​wie​ka,któ​re​goosą​dził

taksu​ro​wo.Po​świę​ciłpo​ło​węży​cianato,żebygoznisz​czyć,ale
może za​miast ka​rać Bo​ri​sa za jego prze​stęp​stwa po​wi​nien
przyj​rzećsięwła​snymgrze​chom?

–Dzię​ku​ję–po​wie​działochry​ple.–Zato,żetuje​steś.
–Och,synu–wy​krztu​siłoj​ciec.–Agdziemiał​bymte​razbyć?
–Pa​nieBlack.
Pod​nie​ślisięnagłosle​ka​rza.Kas​siusmiałwra​że​nie,żepod​ło​-

ga pod nim drży. Całe jego ży​cie za​le​ża​ło od tego, co miał za
chwi​lęusły​szeć.

– Pań​ska żona… – Na​raz le​karz uśmiech​nął się. – Nie​bez​pie​-

czeń​stwojużmi​nę​ło.Jejstanjeststa​bil​ny,alejesz​czejejniewy​-
bu​dzi​li​śmy.Mia​łalicz​nezła​ma​nia,wtymże​ber,trud​no​ścizod​-
dy​cha​niem i stra​ci​ła dużo krwi. Nie​wie​le bra​ko​wa​ło. Gdy​by
ude​rze​nie po​szło tro​chę bar​dziej na pra​wo albo gdy​by ka​ret​ka
przy​je​cha​ła tro​chę póź​niej, to moż​li​we, że stra​ci​li​by​śmy ich
obo​je.

DooczuKas​siu​sana​pły​nę​łyłzywdzięcz​no​ści.Ser​cepo​de​szło

mudogar​dła.Otarłoczyiwy​krztu​sił:

–Amójsyn?
Le​karzuśmiech​nąłsięjesz​czesze​rzej.
–Chcepangozo​ba​czyć?

Po​wie​kiLa​neydrgnę​ły.Obu​dzi​łasięprze​ko​na​na,żena​dalśni.

Słoń​ce wpa​da​ło do po​ko​ju przez otwar​te okno. Le​ża​ła na wy​-
god​nym łóż​ku. Obok niej na krze​śle sie​dział Kas​sius. Twarz
miałznu​żo​ną,jak​bywogó​leniespałwnocy.

–Kas​sius–wy​chry​pia​łasu​chy​miusta​mi.
Otwo​rzył oczy i de​li​kat​nie wziął ją za rękę. Choć oczy miał

pod​krą​żo​ne i był nie​ogo​lo​ny, jego twarz pro​mie​nia​ła ra​do​sną
czu​ło​ścią.

– Obu​dzi​łaś się – wy​szep​tał i de​li​kat​nie do​tknął jej twa​rzy. –

Bogudzię​ki.Mia​łemokrop​nąnoc.

Przezchwi​lęza​sta​na​wia​łasię,oczymonmówi.Po​temdo​pie​-

roza​czę​łaso​biepo​wo​liuświa​da​miać,żejestwszpi​ta​lu,ubra​na
wpro​stąszpi​tal​nąko​szu​lę,adora​mionmaprzy​cze​pio​neprze​-
wo​dy. Gdzieś w po​bli​żu sły​chać było pisk urzą​dzeń. Czę​ścio​wo

była unie​ru​cho​mio​na i owią​za​na ban​da​ża​mi. W gło​wie mia​ła
dziw​nyza​męt.

–Cosięsta​ło?–za​py​ta​łapo​wo​li.
–Niepa​mię​tasz?–za​py​tał,pa​trzącjejwoczy.
Chcia​ła po​trzą​snąć gło​wą, ale po​kój na​tych​miast za​krę​cił jej

sięwoczach.

–Je​steśjesz​czenaśrod​kachprze​ciw​bó​lo​wych.
Na​raz przy​po​mnia​ła so​bie nie​wy​raź​ny ob​raz. Pół​cię​ża​rów​ka

su​nę​ławpo​przekdro​gipro​stonaichsa​mo​chód.Od​bi​łasięod
in​ne​go po​jaz​du, po czym ude​rzy​ła w bok li​mu​zy​ny, gdzie sie​-
dzia​łaprzy​pię​tapa​sa​miLa​ney.Pa​mię​ta​łagło​śnypiskha​mul​ców
iklak​son,pa​mię​ta​ła,żete​le​fonwy​padłjejzręki.Obron​niesplo​-
tłara​mio​nanabrzu​chuiza​ci​snę​łapo​wie​ki,apo​temroz​ległsię
zgrzytme​ta​luipo​czu​łaude​rze​nie.

Da​lejniepa​mię​ta​łapra​wienic.Wie​dzia​łatyl​ko,żeprzezcały

czastrzy​ma​ładło​nienabrzu​chuimó​wi​ładoja​kichślu​dzi:„pro​-
szę,ura​tuj​ciemojedziec​ko”.

Wstrzy​mu​jąc od​dech, przy​ło​ży​ła rękę do brzu​cha i spoj​rza​ła

naKas​siu​sazprze​ra​że​niem.

–Gdziejestmojedziec​ko?!
–Ci​cho.Wszyst​kowpo​rząd​ku.–Pod​niósłsię,pod​szedłdołó​-

żecz​kapodru​giejstro​niepo​ko​juiwy​jąłznie​goma​lut​kieza​wi​-
niąt​ko.–Tu​taj.

Wró​cił do łóż​ka i wło​żył jej dziec​ko w ra​mio​na. La​ney po​pa​-

trzy​łazza​chwy​temnaśpią​ce​gosynaiłzyna​pły​nę​łyjejdooczu.

–Nicmuniejest?
–Ważypra​wietrzykilo–oświad​czyłKas​siuszdumą,gła​dząc

syna pal​cem po po​licz​ku. – Jak na wcze​śnia​ka to fan​ta​stycz​ny
wy​nik.

– Wcze​śniak. – Pod​nio​sła wzrok z pa​ni​ką. – Uro​dził się za

wcze​śnie.

–Jestzdro​wy–po​wie​działKas​siusła​god​nie.–Niepo​trze​bu​je

żad​nejdo​dat​ko​wejopie​ki.Le​ka​rzeipie​lę​gniar​kibylizdzi​wie​ni,
ale ja nie. Odzie​dzi​czył du​cha swo​jej mat​ki. – Spoj​rzał na nią
ijegooczyza​lśni​łypo​dej​rza​nie.–Mie​li​śmyszczę​ście.–Po​chy​lił
sięipo​ca​ło​wałjąwczu​bekgło​wy.–Jamia​łemszczę​ście.Do​sta​-
łemjesz​czejed​nąszan​sę.

Pod​nio​sławzrokiser​cepo​de​szłojejdogar​dła.
–Tozna​czy,żemiwy​ba​czy​łeśto,cozro​bi​łam?
–Tocozro​bi​łaś?–po​wtó​rzyłiznówpo​czu​łalęk.
Nieod​ry​wa​jącrękioddziec​ka,przy​klęk​nąłprzyłóż​ku.
–Mia​łaśwewszyst​kimra​cję,La​ney–po​wie​działci​cho.–We

wszyst​kim.Pró​bo​wa​łaśoca​lićmojądu​szę,ajakjaciępo​trak​to​-
wa​łem?–Uca​ło​wałjejdłońiprzy​ci​snąłdoniejczo​łojakwmo​-
dli​twie. – Wy​bacz mi. Chcia​łem od​rzu​cić cie​bie i dziec​ko, żeby
za​spo​ko​ićswo​jągłu​piądumę.–Jegogłossta​wałsięco​razcich​-
szy. – Kie​dy po​wie​dzia​łem, że znaj​dę so​bie nową żonę, któ​ra
uro​dzimina​stęp​nedziec​ko…

–By​łeśzły–po​wie​dzia​łaLa​neyci​cho.–Zdra​dzi​łamcię.
–Tymnieni​g​dyniezdra​dzi​łaś.Tymnieoca​li​łaś.Mia​łaśra​cję

codoojca.Wczo​rajwnocydłu​goroz​ma​wia​li​śmywpo​cze​kal​ni.

–Onjesttu​taj?
–Niechciał,że​bymcier​piałsa​mot​nie.Przeztewszyst​kielata

nie​na​wi​dził sie​bie za to, że okła​mał moją mat​kę. Nie mógł za​-
znaćspo​ko​ju,boza​sta​na​wiałsię,cosięsta​łozemną.

–Jemuteżpo​tra​fiszwy​ba​czyć?
–Kie​dyśuwa​żał​bym,żetonie​moż​li​we,alete​razjakmógł​bym

muniewy​ba​czyć?Po​peł​niłpo​twor​ny,nie​wy​ba​czal​nybłąd,aleja
też po​trak​to​wa​łem cię okrop​nie. Czy ty kie​dy​kol​wiek ze​chcesz
miwy​ba​czyć?

–Och,ko​cha​ny–szep​nę​ła.–Tak.
Pod​niósłsięiznówdo​tknąłjejtwa​rzy.
–Ko​chamcię,La​ney.Ni​g​dydo​tych​czasniewie​dzia​łem,cote

sło​wa zna​czą, ale te​raz już wiem – wy​pro​sto​wał się dum​nie. –
Ichcęcizło​żyćobiet​ni​cę,któ​rejni​g​dyniezła​mię.Kie​dymy​śla​-
łem,żecięstra​ci​łem,chcia​łemumrzeć.Wte​dyzro​zu​mia​łem,że
z chę​cią od​dał​bym ży​cie za cie​bie i na​sze dziec​ko. Ale te​raz,
gdy wiem, że ży​je​cie – jed​ną ręką do​tknął jej ra​mie​nia, dru​gą
wciążtrzy​małnaczo​leśpią​ce​gosyna–przezcałąresz​tęży​cia
będężyłdlawas.

EPILOG

Czte​ry mie​sią​ce póź​niej Fran​cu​ska Ri​wie​ra przy​wi​ta​ła Boże

Na​ro​dze​nie ja​skra​wym słoń​cem i fe​erią ko​lo​rów. Ale naj​waż​-
niej​szabyłaro​dzi​na.

Wszy​scy zgro​ma​dzi​li się w nowo wy​po​sa​żo​nej ró​żo​wej wil​li

Bo​ri​sa na Cap Fer​rat. Na​wet bab​cia La​ney prze​rwa​ła po​dróż
do​ko​łaświa​taiprzy​je​cha​łanaty​dzieńra​zemzeswo​imak​tu​al​-
nymprzy​ja​cie​lem.Więk​szośćostat​nie​gorokuYvon​nespę​dzi​ła,
po​dró​żu​jąc z ple​ca​kiem, w du​żym ka​pe​lu​szu i bez cie​nia lęku,
czymwzbu​dzi​łaszcze​rypo​dziwwnucz​ki.

– Mój na​rze​czo​ny jest fan​ta​stycz​ny, praw​da? – oświad​czy​ła

zdumą,gdyoby​dwieza​ję​tebyłygo​to​wa​niemwwiel​kiejkuch​ni.

–Tak–zgo​dzi​łasięLa​ney.–Wszy​scygolu​bią.
–Ovejestprzy​stoj​ny,wy​spor​to​wa​ny,pe​łenener​gii.Nastat​ku

mu​sia​łamki​jemod​ga​niaćodnie​goinneko​bie​ty,alewkoń​cugo
do​sta​łam–opo​wia​da​łaYvon​ne,mie​sza​jącgum​bo.

Bab​ciaprzy​je​cha​ławze​szłymty​go​dniuioby​dwieko​bie​tyza​-

po​wie​dzia​ły,żeKas​siusiBo​rismajązwol​nićnaświę​tacałąsłuż​-
bę,boLa​neyiYvon​neoso​bi​ścieprzy​go​tu​jąświą​tecz​nąko​la​cję.

Kas​sius na po​cząt​ku wy​da​wał się ura​do​wa​ny, ale po​tem na​-

brałwąt​pli​wo​ści.

–Je​steśpew​na,La​ney,żechceszso​bietymza​wra​caćgło​wę?

Prze​cieżsąświę​ta,atydo​pie​rowy​zdro​wia​łaś.Jesz​czemie​siąc
temu cho​dzi​łaś z la​ską. Po​win​naś po pro​stu od​po​czy​wać i po​-
zwo​lić,żebyktośinnywszyst​kimsięza​jął.

–Je​stemjużzdro​wa–za​pro​te​sto​wa​ła.
– Ktoś inny miał​by go​to​wać na Boże Na​ro​dze​nie? – za​wo​ła​ła

Yvon​nezura​zą.–Czyśtyzwa​rio​wał?Cotozagłu​pipo​mysł!

Kas​siusniepró​bo​wałwię​cejpro​te​sto​wać,ocie​rałtyl​kozoczu

łzywzru​sze​niaiwy​cze​ki​wałświątjakdziec​ko,któ​reod​li​czadni
do ma​gicz​ne​go po​ran​ka. Na myśl o tym La​ney za​śmia​ła się ci​-
cho. Mąż z całą pew​no​ścią do​ce​niał jej kuch​nię. Te​raz, gdy od

świą​tecz​nejko​la​cjidzie​li​łoichtyl​kokil​kago​dzin,cochwi​lęwty​-
kałgło​węwdrzwi,jak​byczasmiałza​cząćpły​nąćodtegoszyb​-
ciej.Wkoń​cumu​sia​łagowy​rzu​cić,kie​dyod​kry​ła,żeprze​kra​da
sięzajejple​ca​mizłyż​ką.

– Jak to? – za​pro​te​sto​wał, gdy po​ka​za​ła mu drzwi. – Ja tyl​ko

chcia​łemwampo​mócprzykon​tro​lija​ko​ści!

La​neyzuśmie​chemzaj​rza​ładopie​cy​ka,gdziepie​kłosięcia​-

sto cy​na​mo​no​we. Przy​go​to​wa​ła so​bie ma​lut​ką pla​sti​ko​wą la​-
lecz​kę,któ​rąza​mie​rza​ławe​tknąćwcia​sto,gdywy​sty​gnie.Ten
gość, któ​ry znaj​dzie la​lecz​kę w swo​im ka​wał​ku, zde​cy​du​je,
gdzie będą ob​cho​dzić świę​ta w przy​szłym roku. To był po​mysł
jejojca.

– To je​dy​ny spo​sób, żeby pod​jąć tę de​cy​zję spra​wie​dli​wie –

wy​ja​śnił, spo​glą​da​jąc na swo​ją przy​ja​ciół​kę, któ​ra miesz​ka​ła
wAtlan​cie.Ro​dzi​nabyłate​razroz​pro​szo​napoca​łymświe​cie.

Usły​sza​łaga​wo​rze​niedziec​ka.Wy​ję​łagozfo​te​li​kaiob​nio​sła

pokuch​ni,ażza​cząłpisz​czećzza​chwy​tu.

–Ijaksięmie​waHen​ryClark?–za​py​ta​łabab​cia.
– Uwiel​bia Boże Na​ro​dze​nie. Praw​da, Hen​ry? – La​ney

uśmiech​nę​łasiędodziec​ka,któ​reza​śmia​łosięuszczę​śli​wio​ne.

–Niemogęuwie​rzyć,żetwójmążku​piłmuszcze​nia​kawpre​-

zen​cie.Szcze​niakdlanie​mow​la​ka!

–Nieje​stempew​na,dlakogowła​ści​wiemabyćtenpre​zent–

uśmiech​nę​ła się La​ney. – Kas​sius nie może się już do​cze​kać,
kie​dygoprzy​wio​zą.Mówi,żetojegonaj​lep​sześwię​tawży​ciu.

–Po​cze​kajtyl​ko,ażzo​ba​czyBożeNa​ro​dze​niewNo​wymOr​le​-

anie – wes​tchnę​ła Yvon​ne. – Do​brze było po​dró​żo​wać, ale po
tylumie​sią​cachwi​dzia​łamjużdośćświa​taigo​to​waje​stemwró​-
cićdodomu.

Wspa​nia​łynowydomprzySt.Char​lesAve​nuezo​stałwła​śnie

ukoń​czo​ny. Całe skrzy​dło zo​sta​ło prze​zna​czo​ne na po​ko​je go​-
ścin​ne.Yvon​neiClarkmo​glisiędonie​gowkaż​dejchwi​liwpro​-
wa​dzić,choćwciążniebyłopew​ne,czyClarkza​mie​rzatampo​-
wró​cić.Pokil​kumie​sią​cachte​ra​piiwnaj​lep​szejkli​ni​cewAtlan​-
cie czę​ścio​wo od​zy​skał wzrok. La​ney roz​pła​ka​ła się, kie​dy po
razpierw​szywło​ży​ładziec​kowra​mio​naojca,aonpo​tra​fiłdo​-
strzecko​lorwło​sówma​łe​go.Ist​nia​łana​dzie​ja,żewle​wymoku

od​zy​skawzrokcał​ko​wi​cie.Ni​g​dyniewy​glą​dałle​piej,po​my​śla​ła
La​ney,pa​trząc,jakjeź​dzino​wymwóz​kiemdo​oko​łacho​in​ki.Wó​-
zekbyłpre​zen​temodcór​kiizię​cia.

Clarkprzy​wiózłzesobąswo​jąprzy​ja​ciół​kęJe​anie,pie​lę​gniar​-

kę z kli​ni​ki. Ład​na pulch​na ko​bie​ta po​ca​ło​wa​ła go z uczu​ciem,
gdywresz​cieza​sie​dlidoświą​tecz​nejko​la​cji.

La​ney po​pa​trzy​ła na ro​dzi​nę sie​dzą​cą wo​kół wiel​kie​go sto​łu,

na któ​rym sta​ły po​tra​wy z Po​łu​dnia, a tak​że fran​cu​ski chleb
iwino.Byłtak​żero​syj​skibarszcziwód​ka.Łzyna​pły​nę​łyjejdo
oczu. Po tak wie​lu la​tach spę​dzo​nych w roz​pa​czy wszy​scy byli
szczę​śli​wi.Bylira​zem.CudBo​że​goNa​ro​dze​nia.

Na​wet oj​ciec Kas​siu​sa wy​da​wał się pięt​na​ście lat młod​szy.

Synna​le​gał,byBo​risza​trzy​małdomnaCapFer​rat.Wszyst​kie
sprze​da​ne me​ble za​stą​pio​no no​wy​mi. Za​trud​nił rów​nież cały
zwol​nio​ny wcze​śniej per​so​nel – wszyst​kich z wy​jąt​kiem Mimi.
Jego fir​ma naf​to​wa zna​la​zła się w port​fe​lu Kas​siu​sa jako fi​lia.
Nowe in​we​sty​cje i tech​no​lo​gicz​ne in​no​wa​cje da​wa​ły na​dzie​ję,
że uda jej się prze​trwać, ale Bo​ris z ra​do​ścią prze​ka​zał za​rzą​-
dza​nie fir​mą sy​no​wi. Zda​wa​ło się, że za​le​ży mu tyl​ko na synu
inatym,bystaćsięczę​ściąro​dzi​ny.

– Aha! – za​wo​ła​ła Yvon​ne, trium​fal​nie uno​sząc la​lecz​kę do

góry.–Wprzy​szłymrokuBożeNa​ro​dze​niespę​dza​mywNo​wym
Or​le​anie.

Wszy​scypo​pa​trzy​linaniąpo​dejrz​li​wie.
–Tooszu​stwo,nicin​ne​go!–za​wo​łałBo​ris.
–Ależskąd!Tyl​koodro​bi​naszczę​ścia–pro​te​sto​wa​łaYvon​ne.
Niktjejnieuwie​rzył,alewszy​scywy​buch​nę​liśmie​chem.
Ichży​ciebyłokie​dyśbar​dzomrocz​ne.Każ​dyniósłwso​bieja​-

kiśsta​ryból,alemi​łośćwy​le​czy​ładaw​nebli​zny.Byliszczę​śli​wi
iniedałosiętegoukryć.