Koronka do Miłosierdzia Bożego
Obraz Jezusa Miłosiernego przed, którym odmawia się koronkę. Jest to pierwszy historycznie
wizerunek Jezusa, namalowany według wizji św. Faustyny i pod jej kierownictwem przez
mal. Eugeniusza Kazimirowskiego w Wilnie w 1934 r.
Koronka do Miłosierdzia Bożego  modlitwa poświęcona tajemnicy Bożego miłosierdzia,
pełnej łagodności i przebaczenia miłości Boga do grzeszników[1]. Jak każda koronka, jest ona
zbiorem modlitw powtarzanych określoną liczbę razy, liczonych przy pomocy paciorków,
podobnych do tych, których używa się w różańcu. W centrum tej modlitwy znajduje się
tajemnica misterium paschalnego: męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.
Modlący się koronką do Bożego miłosierdzia odwołują się do tej Tajemnicy, jak do z
ródła
łaski Bożej, uzdrawiającej świat i poszczególne osoby z grzechu i stanu oddalenia od Boga.
Najbardziej rozpowszechniona koronka do Bożego Miłosierdzia została przekazana przez s.
Faustynę. Inna koronka została ułożona pod wpływem nie uznanych przez Kościół katolicki
objawień matki Kozłowskiej, stojącej u początków Kościoła mariawitów.
��
Koronka św. Faustyny Kowalskiej
Koronkę tę, w prywatnym objawieniu, Jezus Chrystus podyktował św. Siostrze Faustynie
Kowalskiej w Wilnie 13 i 14 września 1935 roku. Jest ona jedną z praktycznych,
modlitewnych dróg wprowadzenia w życie Kościoła orędzia o Bożym miłosierdziu,
opisanego przez Siostrę w Dzienniczku. Zmartwychwstały Jezus udziela z chwalebnej rany
swego Serca wodę i krew - sakramentalne znaki oczyszczenia z grzechu i nowego życia (por.
J 19, 34; 1J 5,6-8). Odmawiana indywidualnie i wspólnotowo wobec tak kontemplowanego
Chrystusa, koronka ma pomóc chrześcijanom pojednać się z Bogiem, nawrócić się i otrzymać
dar łaski, wzbudzającej w nich ufność do Boga. Jezus powiedział Faustynie, że miłosierdzie
jest największym atrybutem Boga i jest większe niż Jego sprawiedliwość. Ale też, że
doczesność jest czasem odwoływania się do Bożego miłosierdzia, tak by przygotować się na
dzień Sądu Ostatecznego, który będzie dniem sprawiedliwości. Koronka ma głęboki rys
kapłański, gdzie wierni jako kapłani Nowego Przymierza[2], składają Bogu paschalną Ofiarę
Baranka, jednej Osoby w dwóch naturach - boskiej i ludzkiej[3].
By zachęcić ludzi do odmawiania tej koronki, Jezus obiecał udzielić szczególnych łask tym,
którzy podejmą tę modlitwę. Wszystkie obietnice Jezusa związane z Koronką do Miłosierdzia
Bożego wymagają odmawiania tej modlitwy w postawie wiary i zaufania wobec Boga,
pełnienia Jego woli oraz spełniania aktów miłosierdzia względem bliz
nich.
Odmawiaj nieustannie tę koronkę, której cię nauczyłem. Ktokolwiek będzie ją odmawiał, dostąpi wielkiego
miłosierdzia w godzinę śmierci. Kapłani będą podawać grzesznikom jako ostatnią deskę ratunku; chociażby
grzesznik był najzatwardzialszy, jeżeli tylko raz zmówi tę koronkę, dostąpi łaski z nieskończonego miłosierdzia
mojego
 Dzienniczek św. Siostry Faustyny 687
Każdą duszę, która odmawiać będzie tę koronkę, bronię w godzinie śmierci jako swej chwały. (...) Kiedy przy
konającym inni odmawiają tę koronkę, uśmierza się gniew Boży, a miłosierdzie niezgłębione ogarnia duszę
 Dzienniczek św. Siostry Faustyny 811
O, jak wielkich łask udzielę duszom, które odmawiać będą tę koronkę
 Dzienniczek św. Siostry Faustyny 848
Zatwardziali grzesznicy, gdy ją odmawiać będą, napełnię dusze ich spokojem, a godzina śmierci ich będzie
szczęśliwa (...); gdy tę koronkę przy konających odmawiać będą, stanę pomiędzy Ojcem, a duszą konającą nie
jako Sędzia sprawiedliwy, ale jako Zbawiciel miłosierny
 Dzienniczek św. Siostry Faustyny 1541
Penitencjaria Apostolska 12 stycznia 2002 wydała akt, na mocy którego każdy wierny, który
odmówi Koronkę do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy w Polsce wobec Sakramentu
Eucharystii, może uzyskać, pod zwykłymi warunkami, odpust zupełny.
Treść koronki
Zgodnie z "Dzienniczkiem" św. Faustyny Kowalskiej, koronka wygląda następująco:
Portret św. Faustyny
Na początku odmawia się:
Ojcze nasz..., Zdrowaś Maryjo..., Wierzę w Boga...
Na dużych paciorkach (x1):
Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna
Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa
na przebłaganie za grzechy nasze i świata całego.[4]
Na małych paciorkach (x10):
Dla Jego bolesnej Męki
miej miłosierdzie dla nas i całego świata.
Na zakończenie hymn pochwalny na cześć Trójcy Świętej (x3):
Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny,
Zmiłuj się nad nami i nad całym światem.
Często na zakończenie koronki odmawia się również:
O Krwi i Wodo, któraś wytrysnęła z Najświętszego Serca Jezusowego jako zdrój
Miłosierdzia dla nas  Ufamy Tobie (x3)
Jezu ufam Tobie (x3)
Święta Faustyno  módl się za nami i za całym światem (x1)
Koronka Marii Franciszki Kozłowskiej
Powstała ona w Kościele Starokatolickim Mariawitów w 1906 roku z inicjatywy św. Marii
Franciszki Kozłowskiej w wyniku objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia.
Wstawka i Serce bł. Marii Franciszki została dodana po 1925 roku, czyli po śmierci św. Marii
Franciszki.
Treść koronki
Na dużych paciorkach:
Jezu utajony w Przenajświętszym Sakramencie, którego Serce pełne jest miłości dla
wszystkich i miłosierdzia dla grzeszników,
racz wysłuchać modlitwy nasze i udziel nam i całemu światu łaskę miłosierdzia, o
którą Cię pokornie błagamy przez Niepokalane Serce Twej Matki, Maryi Dziewicy i
serce błogosławionej Marii Franciszki.[5]
Na małych paciorkach:
O mój Jezu, miłosierdzia.
Na zakończenie:
Ojcze nasz..., Zdrowaś Maryjo..., Chwała Ojcu...