Jan Hołod „Kirpiczny” urodził się w 1909 r. we wsi Rusiły, w woj.

lubelskim, w rodzinie małorolnego chłopa. Działacz Związku Młodzieży
Komunistycznej (ZMK) od 1925, a Komunistycznej Partii Polski (KPP) od
1927 roku. Aresztowany za działalność rewolucyjną w 1932 r., siedzi w
więzieniach do 1938 roku.

Po katastrofie wrześniowej przebywa na terenie Zachodniej Ukrainy,

pracując początkowo w Okręgowym Komitecie Związków Zawodowych, a
następnie jako dyrektor zespołu cegielni.

Po napaści hitlerowskich Niemiec na ZSRR wraca w rodzinne strony,

gdzie wraz z radzieckim oficerem Teodorem Albrechtem - „Fiodorem”
organizuje w początkach 1942 r. oddział partyzancki. Od połowy 1942 r., po
nawiązaniu kontaktów z Polskią Partią Robotniczą (PPR), zostaje sekretarzem
partyjnym terenów nadbużańskich, a także zastępcą do spraw politycznych
dowódcy oddziałów Gwardii Ludowej (GL). W lecie 1943 r., z polecenia
kierownictwa PPR, przedostaje się za Bug i nawiązuje kontakty z partyzantką
radziecką. Jesienią 1943 r. wchodzi w skład Komitetu Obwodowego PPR i
jednocześnie dowództwa obwodu GL.

Zginął z rąk hitlerowców, w zasadzce, 6 stycznia 1944 r. Odznaczony

pośmiertnie Krzyżem Grunwaldu.