Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
STUDIA PODYPLOMOWE
KADRY I PŁACE
PRZEDMIOT:
,,WPROWADZENIE DO PRAWA PRACY''
dr Katarzyna Niedzielska-Czyż
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
1
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
WPROWADZENIE DO PRAWA PRACY
Zasady prawa pracy
1.Zasada wolności pracy
2.Zasada swobody nawiązania stosunku pracy
3.Zasada poszanowania godności i dóbr osobistych pracownika
4.Zasada równego traktowania pracowników
5.Zasada niedyskryminacji w stosunkach pracy
6.Zasada odpłatności pracy
7.Prawo do wypoczynku
8.Zasada zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy
9.Zaspokajanie bytowych, socjalnych i kulturalnych potrzeb pracowników
10.Ułatwienie pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych
11.Ochrona uprawnień pracownika
12.Zasada wolności zrzeszania się w związki zawodowe i organizacje pracodawców
Pojęcie i rodzaje stosunku pracy, pojęcie pracownika i pracodawcy
Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy
określonego rodzaju oraz miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, na rzecz i
pod kierownictwem pracodawcy, a pracodawca do zatrudnienia pracownika za
wynagrodzeniem. Nawiązanie stosunku pracy, bez względu na jego podstawę prawną
wymaga zgodnego oświadczenia woli pracodawcy i pracownika.
Rodzaje stosunków pracy:
a)na podstawie powołania
b) na podstawie wyboru
c) na podstawie mianowania
d) na podstawie spółdzielczej umowy o pracę
e) na podstawie umowy o pracę
Pracownik-może nim być tylko osoba fizyczna, która ukończyła 18 lat, a na warunkach
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
2
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
określonych w przepisach o zatrudnianiu młodocianych-także osoba niepełnoletnia.
Przymiot pracownika uzyskuje się na skutek zawarcia umowy o pracę, powołania,
wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.
Pracodawca- jest nim jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości
prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudnia pracowników.
Pojęcie umowy o pracę, zawarcie umowy o pracę, treść umowy o pracę
Umowa o pracę to zgodne oświadczenie woli, według którego jedna strona zwana
pracownikiem , zobowiązuje się do świadczenia w sposób ciągły, powtarzającej się na
rzecz drugiej strony, zwanej pracodawcą, pracę określonego rodzaju, a druga –
zatrudniać pracownika za wynagrodzeniem.
Umowa o pracę odznacza się cechami, które pozwalają zaliczyć ją do kilku rodzajów
umów według ogólnej nauki o zobowiązaniach. Umowa jest dwustronnie
zobowiązującą, odpłatną i konsensualna; wynikają z niej prawa i obowiązki dla obu
stron stosunku pracy, świadczenia ich są spełnione zasadniczo pod tytułem odpłatnym, a
zawarcie umowy następuje zawsze przez samo porozumienie stron.
Rodzaje umów o pracę:
1 umowa na okres próbny,
2 na czas określony,
3 w zastępstwie,
4 na czas wykonywania określonej pracy,
5 na czas nie określony
Umowa na okres próbny
Każda z umów może być poprzedzona umową na okres próbny. Przepisy Kodeksu
pracy określają maksymalny czas trwania tej umowy na 3 miesiące,pozostawiając
ostatecznie ustalenie trwania próby stronom stosunku pracy. One potrafią najlepiej
ustalić, jaki okres w danym przypadku będzie niezbędny do dokonania oceny
możliwości wzajemnego związania się umową na dłuższy czas. Kodeks pracy
przewiduję kilkakrotne zawieranie umów na okres próbny pracodawcy z jednym
pracownikiem, w przypadku gdy np. pracownik nie sprawdził się na poprzednim
stanowisku, ale jego kwalifikacje i umiejętności są wystarczające do obsadzenia go na
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
3
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
innym wolnym stanowisku pracy. Jeżeli jednak przedmiotem kolejnej umowy na okres
próbny, są czynności wykonywane już w czasie trwania pierwszej umowy, to umowa
taka ma na celu obejście i jest ona w rzeczywistości umową na czas określony. Umowa
na okres próbny rozwiązuje się z upływam okresu na który ją zawarto.Strony mogą
rozwiązać umowę w każdej chwili na mocy porozumienia.
Umowa na czas określony
W przypadku zawarcia umowy na czas określony strony zgodnie ze swoją wolą ustalają
czas jej trwania. Nie ma określonego maksymalnego czasu trwania tej umowy. Może
być ona zawarta na kilka dni, jaki na kilka lat.Generalnie umowa taka rozwiązuje się z
upływem czasu na jaki ją zawarto. Można ją wypowiedzieć na dwa tygodnie naprzód
tylko wtedy gdy opiewa na więcej niż 6 miesięcy i zastrzega możliwość
wypowiedzenia.
Umowa na zastępstwo
Umowa o pracę w zastępstwie to nowy rodzaj umowy na czas określony, którą
pracodawcy mogą zawierać od 29 listopada 2002r. w celu zapewnienia zastępstwa
pracownika nieobecnego z przyczyn usprawiedliwionych, np. z powodu choroby ,
urlopu wychowawczego czy bezpłatnego itp. Zastępcę można wcześniej sprawdzić,
angażując na maksymalnie trzymiesięczny okres próbny. Przedsiębiorcy nie muszą się
też obawiać angażowania kobiet w zastępstwie, bo jeśli w momencie wypowiedzenia
lub rozwiązania umowy będą one w ciąży- ich zatrudnienie nie ulega przedłużenia do
dnia porodu. Pracodawca nie stanie zatem przed koniecznością utrzymywania na etacie
dwóch pracowników: zastępowanego (powracającego np. ze zwolnienia lekarskiego czy
urlopu macierzyńskiego ) i zastępcy. Umowa w zastępstwie rozwiązuje się –jak każda
umowa na czas określony – z upływem terminu, do którego ją zawarto, czyli z chwilą
powrotu zastępowanego do pracy bądź w razie przekształcenia jego usprawiedliwionej
nieobecności w nieusprawiedliwioną , np. gdy kobieta nie zjawiła się w zakładzie po
urlopie wychowawczym. Wypowiedzenie przy tej umowie wynosi 3 dni.
Umowa na czas wykonania określonej pracy
Umowę na czas wykonania określonej pracy zawiera się najczęściej w sytuacji, gdy
ścisłe oznaczenie czasu jej trwania nie jest możliwe (nie można określić terminu
wykonania pracy), różni się od umowy na czas określony tym, że czas trwania takiej
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
4
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
umowy możliwy do dokładnego określenia w dniu jej zawarcia .Zakończenie tej umowy
jest związane z nadejściem zdarzenia przyszłego. W treści takiej umowy należałoby
oprócz zaznaczenia , że jest zawarta na czas wykonania określonej pracy, dodać zapis
określający rodzaj pracy, np. " umowa na czas wykonania bilansu". Umowy tego
rodzaju nie można rozwiązać za wypowiedzeniem. Z wyjątkiem, gdy nastąpią
zwolnienia grupowego, upadłość czy likwidacja zakładu.
Umowa czas nie określony
Jest to umowa dająca pracownikowi największe spośród wszystkich umów pewność
zatrudnienia , wyrażająca się w wielu przepisach chroniących przed wypowiedzeniem.
Długość okresu wypowiedzenia określa Kodeks pracy, uzależniając go od stażu pracy u
danego pracodawcy. Umowa o pracę na czas nie określony zostaje zawarta wówczas,
gdy strony wyraźnie to ustaliły (co powinno być regułą) lub gdy brak jest ustalenia, jaką
zawarto umowę, a z okoliczności towarzyszących zawarcia umowy nie wynika , że
zawarto umowę innego rodzaju
Treść umowy o pracę
Zgodnie z postanowieniem art. 29 k.p. umowa o prace powinna być zawarta na piśmie
nie później niż w ciągu 7 dni od dnia rozpoczęcia pracy, jak również powinna:
-określać rodzaju umowy,
-rodzaju pracy,
-miejsca wykonywania pracy,
-termin rozpoczęcia pracy,
-wynagrodzenie odpowiadające rodzajowi pracy.
-wymiar czasu pracy
.Rozwiązanie stosunku pracy
Rozwiązanie stosunku pracy następuje:
-na mocy porozumienia stron,
-przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia
(rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem),
-przez oświadczenie jednej ze stron bez zachowania okresu wypowiedzenia
(rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia),
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
5
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
-z upływem czasu, na który była zawarta,
-z dniem ukończenia pracy, dla której wykonania była zawarta.
Oświadczenie strony o wypowiedzeniu lub rozwiązaniu umowy bez wypowiedzenia
powinno nastąpić na piśmie.
Rozwiązanie umowy na mocy porozumienia stron może nastąpić przy wszystkich
rodzajach umów. Wymaga zgodnego oświadczenia woli pracownika o pracodawcy i
następuje w terminie ustalonym przez strony i na warunkach ustalonych przez strony.
Pracownik nie ma więc w żadnym razie roszczenia do pracodawcy o złożenie w tym
przedmiocie oświadczenia woli.
Rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem jest jednostronnym oświadczeniem
woli jednej ze stron mającym na celu zakończenie stosunku pracy po upływie okresu
wypowiedzenia. Wypowiedzenie stanowi podstawowy sposób rozwiązania umowy
zawartej na czas nieokreślony. W drodze wypowiedzenia może być również rozwiązana
umowa na okres próbny oraz umowa na czas określony dłuższy niż 6 miesięcy, jeżeli
strony przewidziały wcześniej taką możliwość. Niezależnie natomiast od czasu na jaki
zostały one zawarte, zarówno umowa na czas określony jak i na czas wykonania pracy,
mogą być wypowiedziane z przyczyn niedotyczących pracownika, w tym m.in. z
powodu upadłości lub likwidacji pracodawcy. Ustalenie chwili w której wypowiedzenie
jest złożone ma istotne znaczenie dla określenia początku biegu okresu wypowiedzenia.
Oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę należy uznać za złożone z chwilą gdy
doszło do drugiej strony w taki sposób że mogła zapoznać się z jego treścią. Odmowa
przyjęcia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę nie ma znaczenia prawnego.
Wypowiedzenie jest bowiem czynnością jednostronną która dochodzi do skutku bez
względu na zgodę drugiej strony. Cofnięcie wypowiedzenia wymaga jednak zgody
drugiej strony.
Oświadczenie każdej ze stron o wypowiedzeniu umowy o pracę powinno być złożone w
formie pisemnej. W piśmie pracodawcy wypowiadającym umowę o pracę na czas
nieokreślony powinna być wskazana przyczyna uzasadniające wypowiedzenie. Pismo o
wypowiedzeniu powinno zawierać pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie
do odwołania od tego wypowiedzenia do sądu pracy.
.
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
6
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia jest złożeniem oświadczenia woli,
przez jedną ze stron umowy, które powoduje natychmiastowe ustanie stosunku pracy.
Rozwiązanie dochodzi do skutku z chwilą, gdy oświadczenie doszło do drugiej strony w
taki sposób, że mogła się ona zapoznać z jego treścią. Strony nie obowiązuje żaden
okres wypowiedzenia.
Rozwiązać bez wypowiedzenia można każdą umowę o pracę. Jednak muszą zaistnieć
wyjątkowe przyczyny i wymagania przewidziane przepisami prawa pracy.
Oświadczenie o rozwiązaniu umowy bez wypowiedzenia powinno zostać złożone
drugiej stornie w formie pisemnej. W oświadczeniu strona, która je składa musi podać
przyczyny natychmiastowego rozwiązania umowy o pracę. Ponadto oświadczenie
złożone przez pracodawcę powinno dodatkowo zawierać pouczenie pracownika o
przysługujących mu prawnie środkach odwołania. Pouczenie powinno zawierać
informację, że pracownik ma prawo złożyć wniosek o przywrócenie do pracy lub
odszkodowanie do sądu pracy w ciągu 14 dni od dna doręczenia oświadczenia o
rozwiązaniu umowy bez wypowiedzenia.
Przyczyny rozwiązania umowy bez wypowiedzenia, w odróżnieniu od rozwiązania za
wypowiedzeniem są szczegółowo wskazane w przepisach Kodeksu pracy. Wskazanie
przyczyny rozwiązania umowy należy rozumieć jako podanie istoty przyczyny. Nie jest
wystarczające podanie jednej z przyczyn, należy dokładnie opisać sytuację, która
powoduje zaistnienie przyczyny rozwiązania bez wypowiedzenia.
Wynagrodzenie za pracę:
Wynagrodzenie to świadczenie, jakie pracodawca zobowiązany jest wypłacać
pracownikowi okresowo w zamian za wykonaną przez niego pracę, odpowiednio do
rodzaju tej pracy, ilości oraz jakości.
Według kodeksu pracy
składniki wynagrodzenia
dzielą się na
:
-obligatoryjne (obowiązkowe) - obowiązkowe wynagrodzenia za pracę określonego
rodzaju lub na określonym stanowisku,
-fakultatywne (nieobowiązkowe) - dodatkowe składniki, które zostały przyznane
pracownikowi na mocy obowiązujących u danego pracodawcy przepisów.
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
7
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
Do obowiązkowych elementów wynagrodzenia za pracę należą:
-wynagrodzenie za dyżury pełnione poza
-wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy,
-dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych oraz
Wynagrodzenie zasadnicze jest najważniejszym, stałym i obowiązkowym składnikiem
wynagrodzenia.
Wynagrodzenie zasadnicze jest wynikiem przyjętego w danym zakładzie
Możemy wyróżnić następujące systemy wynagradzania:
•
System czasowy - to wynagradzanie za efektywny czas pracy w zależności od
kategorii osobistego zaszeregowania pracownika. Wynagrodzenie zasadnicze w
systemie czasowym określane może być w stawce miesięcznej lub godzinowej.
•
System akordowy - to wynagradzanie za efekty pracy. W systemie tym
wynagrodzenie zależy od wydajności pracy pracownika indywidualnego bądź zespołu
pracowników, uzyskanej w określonej jednostce czasu, oraz od stawek płac
wynikających z kategorii zaszeregowania danej pracy.
•
System prowizyjny - uzależnia wysokość wynagrodzenia od wielkości osiągniętego
obrotu.
Dodatki do wynagrodzenia
W skład wynagrodzenia mogą wchodzić także różnego rodzaju dodatki. Pracodawca
może uregulować wypłacanie w jego zakładzie pracy dodatków w:
•
układzie zbiorowym pracy,
•
regulaminie wynagradzania,
•
umowie o pracę.
Jeśli pracodawca przewidzi nieobowiązkowe składniki wynagrodzenia, pracownik
zyskuje do nich prawo, jeśli spełnieni przesłanki ich uzyskania. Pracownik
po spełnieniu niezbędnych warunków uzyskania świadczenia uzyskuje roszczenie o
dodatki. Najczęściej spotykanymi fakultatywnymi dodatkami do wynagrodzenia są:
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
8
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
•
dodatek funkcyjny,
•
•
dodatek za szczególne umiejętności,
•
•
•
Do fakultatywnych składników należy również premia, którą charakteryzują trzy
elementy, a w szczególności to że stanowi: uzupełniający niesamodzielny składnik
wynagrodzenia za pracę, jest niestałym składnikiem wynagrodzenia pracowniczego, jest
to świadczenie obowiązkowe przysługujące pracownikowi z tytułu ekwiwalentu za
określone wyniki w pracy indywidualnej i zespołowej w danym okresie.
J
ako dodatkowy składnik występuje też prowizja, która jest wyrażona w określonym
procencie od uzyskanych efektów pracy.Prowizja uzupełnia wynagrodzenie
podstawowe które musi być zagwarantowane pracownikowi co najmniej w wysokości
wynagrodzenia minimalnego.
Pracownik może być zatrudniony:
•
na podstawie umowy o pracę,
•
umowy zlecenia,
•
umowy o dzieło,
•
może także rozpocząć prowadzenia własnej działalności gospodarczej,
•
może pracować w charakterze wolontariusza.
Pracownik nie ma obowiązku występować do pracodawcy o zgodę na podjęcie pracy,
działalności lub nauki. Pracodawca nie może mu tego zabronić.
Umowa zlecenia jest jedną z umów zawieranych na czas określonych, które dodatkowo
oznaczają produkt czy usługę, którą pracownik musi wykonać, powinna ona zawierać
dokładny opis zlecenia ( określenie tego co ma zrobić zleceniobiorca) i srony mogą
postanowić, że zlecenie zostanie wykonane bezpłatnie. Przy wykonywaniu takich umów
za wynagrodzeniem, należy wskazać jego wysokość oraz termin i sposób jego zapłaty,
Strony powinny określić kogo obciążają dodatkowe koszty umowy, jakie są
zobowiązania zleceniobiorcy, oraz obie strony powinny własnoręcznie podpisać
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
9
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
umowę. Stronami umowy mogą być dowolne osoby fizyczne lub osoby prawne (pod
warunkiem posiadania zdolności do czynności prawnych), a umowa może być w każdej
chwili wypowiedziana przez każdą ze stron.
Umowa o dzieło, to taka umowa w której przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do
wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Umowa o
dzieło jest umową: zobowiązującą, odpłatną, wzajemną oraz konsensualną. Warunkiem
zaistnienia umowy o dzieło jest określenie w umowie dzieła jakie ma wykonać
przyjmujący zamówienie. Dziełem może być dowolna rzecz, utwór, program
komputerowy. Może też mieć wymiar niematerialny - organizacja koncertu, konferencji,
prezentacja nowego produktu firmy
Urlopy
Urlop uzyskuje się z upływem miesiąca pracy (w wymiarze proporcjonalnym) a prawo
do kolejnych urlopów 1 stycznia albo później w chwili podjęcia pracy. W razie ustania
stosunku pracy i ewentualnego nawiązania nowego stosunku pracownik ma prawo do
urlopu proporcjonalnego u dotychczasowego pracodawcy i ewentualnie u nowego
pracodawcy stosownie do liczby miesięcy przepracowanych u każdego z nich.
Wymiar urlopu: oznacz liczbę dni przysługujących pracownikowi w danym roku
kalendarzowym w celu wypoczynku. W zależności od okresu zatrudnienia wynosi on:
a. 20 dni- po roku pracy
b. 26 dni- po 10 latach pracy
Do okresu zatrudnienia od którego zależy wymiar urlopu wlicza się okres poprzedniego
zatrudnienia bez względu na przerwy w zatrudnieniu oraz sposób ustania stosunku
pracy. Zasadą jest, że pracodawca powinien ustalić plan urlopów. W planie terminy
urlopów pracodawca wyznacza samodzielnie biorąc pod uwagę wnioski
pracowników oraz konieczność zapewnienia normalnego toku pracy.
Rodzaje urlopów:
Bezpłatny:Pracownik ma prawo wystąpić o udzielenie urlopu bezpłatnego przez
pracodawcę. Pracodawca może udzielić urlop pracownikowi tylko na jego wniosek. Nie
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
10
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
ma możliwości zmuszenia pracownika, aby wystąpił z takim wnioskiem.
Urlop bezpłatny jest przerwą w wykonywaniu pracy, udzieloną pracownikowi na jego
pisemny wniosek.
W czasie urlopu bezpłatnego ulegają zawieszeniu prawa i obowiązki pracownika i
pracodawcy:
-okresu urlopu bezpłatnego nie wlicza się do okresu czasu pracy,
-za okres zwolnienia nie przysługuje pracownikowi wynagrodzenie.
Macierzyński: Przysługuje pracownicy. Celem jego jest opieka nad dzieckiem w
pierwszych miesiącach jego życia. Urlopu macierzyńskiego nie można się zrzec.
Istnieje możliwość jego skrócenia, jednak dopiero po wykorzystaniu 14 tygodni urlopu.
Urlop macierzyński rozpoczyna się z dniem urodzenia dziecka. Pracownica otrzymuje
ze szpitala zaświadczenie, w którym jest podana data porodu. Data porodu to pierwszy
dzień urlopu macierzyńskiego.
Pracownicy przysługuje urlop macierzyński w wymiarze:
•
20 tygodni w przypadku urodzenia jednego dziecka przy jednym porodzie,
•
31 tygodni w przypadku urodzenia dwojga dzieci przy jednym porodzie,
•
33 tygodni w przypadku urodzenia trojga dzieci przy jednym porodzie,
•
35 tygodni w przypadku urodzenia czworga dzieci przy jednym porodzie,
•
37 tygodni w przypadku urodzenia pięciorga i więcej dzieci przy jednym
porodzie.
W przypadku, kiedy pracownica przyjęła na wychowanie dziecko jako rodzina
zastępcza lub wychowuje dziecko adoptowane, przysługuje jej urlop w wymiarze 20
tygodni. Nie dotyczy to rodziny zastępczej wykonującej zadania pogotowia rodzinnego.
Część urlopu macierzyńskiego może przypadać przed porodem. Jest to co najmniej 2
tygodnie. Po porodzie przypada wtedy urlop niewykorzystany przed porodem, aż do
wyczerpania się pozostałego okresu urlopu macierzyńskiego.
Wychowawczy: Matce, ojcu albo opiekunowi przysługuje prawo do urlopu
wychowawczego, w celu sprawowania opieki nad dzieckiem przez trzy lata.
Pracownik od dnia złożenia wniosku o urlop wychowawczy podlega szczególnej
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
11
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
ochronie. Pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę z takim
pracownikiem. Wyjątkiem od tej zasady jest zwolnienie z powodu ogłoszenia upadłości
bądź likwidacji pracodawcy oraz zwolnienie z przyczyn niedotyczących pracownika.
Warto wiedzieć, że urlop wychowawczy nie chroni przed zwolnieniem dyscyplinarnym.
Po powrocie z urlopu pracodawca ma obowiązek zatrudnić pracownika na
dotychczasowym stanowisku. W przypadku, gdyby było to nie możliwe, na stanowisku
równorzędnym lub na innym odpowiadającym jego kwalifikacjom.
Pracownik powracający po urlopie wychowawczym ma prawo do wynagrodzenia,
nie niższego, niż to, które mu przysługiwało w dniu podjęcia pracy na stanowisku
zajmowanym przed urlopem.
Podstawą do udzielenia urlopu wychowawczego jest pisemny wniosek złożony przez
pracownika. Pracodawca nie może bez wniosku pracownika wysłać go na urlop. W
razie złożenia wniosku o urlop wychowawczy pracodawca, nie może odmówić
udzielenia urlopu. Pracownik powinien złożyć wniosek co najmniej na dwa tygodnie
przez rozpoczęciem korzystania z urlopu.
Szkoleniowy: Pracownik powinien dokształcać się, aby podnosić swoje kwalifikacje
zawodowe. Jeśli pracownik dokształca się na polecenie pracodawcy może liczyć na
urlop szkoleniowy oraz zwolnienia z części dnia pracy. Pracowniku sprawdź czy i w
jakim wymiarze przysługuje Ci urlop szkoleniowy.
Pracodawca co do zasady powinien ułatwiać pracownikowi zdobywanie
wykształcenia. Wszystko jednak zależy w jakiej formie pracownik się dokształca oraz
czy to pracodawca skierował pracownika na dokształcanie, czy też pracownik sam
podjął taką decyzję.
Szkoła – skierowanie od pracodawcy
Najlepszą sytuację mają pracownicy, którzy podejmują naukę na podstawie skierowania
od pracodawcy.
Najważniejszym uprawnieniem na jakie może liczyć pracownik uczący się
jest urlop szkoleniowy.
W przypadku, kiedy pracownik podejmuje naukę w szkole:
•
podstawowej,
•
ponadpodstawowej,
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
12
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
•
wyższej
przysługuje mu urlop szkoleniowy i zwolnienie z części dnia pracy.
Pracownik może liczyć na urlop szkoleniowy w wymiarze:
•
6 dni roboczych – dla pracownika przystępującego do egzaminów końcowych,
w tym egzaminów eksternistycznych, w szkołach ponadpodstawowych
wszystkich typów,
•
6 dni roboczych – dla pracownika, który po ukończeniu szkoły
ponadpodstawowej przystępuje do egzaminu dojrzałości,
•
12 dni roboczych przeznaczonych na udział w zajęciach obowiązkowych
(konsultacjach) - dla pracownika, który podejmuje naukę w szkole
ponadpodstawowej systemem zaocznym,
•
21 dni roboczych na studia wieczorowe lub 28 dni na studia zaoczne – wymiar
urlopu szkoleniowego w każdym roku studiów w szkole wyższej, przeznaczony
na udział w obowiązkowych zajęciach oraz przygotowanie się do przystąpienia
do egzaminów,
•
21 dni roboczych dodatkowo w ostatnim roku studiów, na przygotowanie pracy
magisterskiej (dyplomowej) oraz przygotowanie się do przystąpienie do
egzaminu magisterskiego (dyplomowego).
Pracownik ponadto może liczyć na zwolnienie z części dnia pracy, które nie przekracza
5 godzin tygodniowo. Pracownik ma prawo do takiego zwolnienia, jeśli podejmuje
naukę w szkole wieczorowej i czas pracy nie pozwala mu na przybycie na zajęcia.
Pracownik może także dokształcać się w formach pozaszkolnych zaliczymy do nich:
•
udział w szkoleniach,
•
studia podyplomowe.
Pracownicy, których pracodawca kieruje na takie dokształcanie mogą liczyć także na
urlop szkoleniowy i zwolnienie z części dnia pracy. Pracownikowi przysługuje:
•
do 28 dni roboczych – na udział w obowiązkowych zajęciach w ciągu całego
okresu trwania nauki na studiach podyplomowych zaocznych,
•
do 6 dni roboczych – na przygotowanie się i przystąpienie do egzaminów
końcowych dla pracownika skierowanego na wieczorowe i zaoczne studia
podyplomowe, kursy wieczorowe i zaoczne oraz seminaria, samokształcenie
kierowane, staże zawodowe lub specjalistyczne,
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
13
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
•
do 2 dni roboczych w miesiącu – na udział w obowiązkowych konsultacjach dla
pracownika skierowanego na kursy zaoczne,
Pracownikowi przysługują także:
•
zwolnienia z części dnia pracy nie przekraczające 5 godzin tygodniowo – dla
pracownika skierowanego na wieczorowe studia podyplomowe oraz na kursy i
seminaria przysługuje, jeśli czas pracy nie pozwala na punktualne przybycie na
zajęcia,
Szkolenie bez skierowania
W przypadku dokształcania w formie szkolnej pracownikowi, nie skierowanemu przez
pracodawcę nie przysługuje urlop szkoleniowy.
Pracodawca może natomiast udzielić takiemu pracownikowi urlopu bezpłatnego, bez
prawa do wynagrodzenia. Pracodawca może także zwolnić pracownika z części dnia
pracy. Niestety pracownik nie otrzyma za to zwolnienie wynagrodzenia.
Pracownik i pracodawca powinni ustalić wymiar takiego zwolnienia
w drodze porozumienia.
Identycznie kształtuje się sytuacja, pracownika który bez skierowania pracodawcy
podejmuje dokształcenie w formie pozaszkolnej. Nie może liczyć na urlop szkoleniowy
i na zwolnienie z części dnia pracy. Pracodawca może udzielić mu urlopu bezpłatnego
oraz zwolnienia za części dnia pracy bez wynagrodzenia.
Urlopy okolicznościowe to nazwa potoczna, używana jest do określenia dni, w których
pracownika jest zwolniony od obowiązku świadczenia pracy. Pracodawca ma zaś
obowiązek wypłacić za taki dzień wynagrodzenie. Urlopy te związane są z ważnymi
wydarzeniami rodzinnymi i osobistymi pracownika.
Wykaz zwolnień urlopowych, jakich pracodawca musi udzielać swoim
pracownikom:
•
1 dzień w razie ślubu dziecka pracownika,
•
1 dzień w razie zgonu i pogrzebu siostry, brata, teściowej, teścia, babci, dziadka
pracownika,
•
1 dzień w przypadku zgonu i pogrzebu innej osoby, będącej na utrzymaniu lub
pod bezpośrednią opieką pracownika,
•
2 dni w związku ze ślubem pracownika,
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
14
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
•
2 dni w razie urodzenia się dziecka,
•
2 dni w razie zgonu i pogrzebu małżonka pracownika, jego dziecka, ojca matki,
ojczyma lub macochy.
Na pracodawcy ciąży obowiązek udzielania wyżej wymienionych zwolnień
okolicznościowych. Oznacza to, że nie ma prawo odmówić pracownikom określonych
dni wolnych. Pracownik musi wcześniej wystąpić z wnioskiem o
udzielenie urlopu okolicznościowego.
Przedawnienie roszczeń ze stosunku pracy.
Zasadą jest, że roszczenia ze stosunku pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3
lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.
o naprawienie szkody, wyrządzonej przez pracownika
wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych,
ulegają przedawnieniu z upływem 1 roku od dnia, w którym pracodawca powziął
wiadomość o wyrządzeniu przez pracownika szkody, nie później jednak niż z upływem
3 lat od jej wyrządzenia. Takiemu samemu przedawnieniu podlegają roszczenia
pracodawcy, w razie nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę przez pracownika
oraz roszczenia związane ze szkodą, jakiej doznał pracodawca wskutek naruszenia
przez pracownika zakazu konkurencji.
Jeżeli pracownik umyślnie wyrządził szkodę, do przedawnienia roszczenia o
naprawienie tej szkody stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego. Przedawnieniu według
przepisów kodeksu cywilnego podlegają roszczenia związane ze stosunkiem pracy (np.
uzupełniające roszczenia pracownika o odszkodowanie, zadośćuczynienie, rentę
wyrównawczą z tytułu wypadku pracy lub choroby zawodowej).
Terminy przedawnienia nie mogą być skracane ani przedłużane przez czynność
prawną.
prawomocnym orzeczeniem organu powołanego do
rozstrzygania sporów, jak również roszczenie stwierdzone ugodą zawartą w trybie
określonym w kodeksie przed takim organem, ulega przedawnieniu z upływem 10
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
15
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia lub zawarcia ugody. Dotyczy to także
roszczeń objętych wyrokiem sądu polubownego, ugodą zawartą przed takimi sądami
lub komisją pojednawczą oraz ugodą zawartą przed mediatorem po zatwierdzeniu ich
przez sąd. Nie obejmuje zaś ugod pozasądowych.
Roszczenia przedawnionego nie można dochodzić, chyba że ten, przeciwko komu
roszczenie przysługuje, zrzeka się korzystania z przedawnienia; zrzeczenie dokonane
przed upływem przedawnienia jest nieważne.
Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu Wydział Ekonomiczny w Szczecinie
16