Prorocze ostrzeżenia Piusa XII o Fatimie i samobójczych zmianach wiary w liturgii…

Pius XII’s Prophetic Warnings about Fatima and the “Suicide” of Altering the Faith in Its
Liturgy...

"

Mojemu klerowi, tym którym dałem łaskę reprezentowania Nieba na ziemi, przekazuję to

ostrzeżenie: Musicie wrócić teraz do tradycyjnych rytuałów! Musicie odbudować Mój Dom,
rozpadający się od zewnątrz i gnijący wewnątrz. Musicie odbudować to co chcecie zniszczyć
– teraz!
"Wielu którzy nazywają się Moimi wybrańcami postanowiło niszczyć od środka. Wasze czyny
nie przechodzą niezauważone przez Ojca Przedwiecznego. Błąd, oszustwo, podstęp w prze-
braniu świętości i pobożności! Staniecie bez maski przed Przedwiecznym Ojcem. Po trochu
próbujcie naprawiać fundament, albo będziecie w środku niszczyć.
"Patrzę na wszelkiego rodzaju ohydztwa popełniane w Moim Domu. Czy myślicie, że to
będzie uchodzić wam dużo dłużej bez kary? Obudź się z letargu, Mój klerze! Nikogo nie
oszukujecie!"

– Pan Jezus, 22.11.1975

"To zło spenetrowało daleko każde serce w Moim Domu. Teraz musicie zawrócić i odbudo-
wać Mój Dom. Ja, wasz Bóg, daję wam ten rozkaz dla zbawienia waszej własnej duszy".

– Pan Jezus, 21.08.1976

FATIMA
"M

oje dziecko, ile ostrzeżeń wysłałam na świat, a jeszcze je lekceważycie.

"Chcę byś mówiła, albo odświeżyła pamięć Moich dzieci o Mojej wizycie w Fatimie".

-

Nasza Pani Różana, 13.04.1974

Są to przekazy dla Weroniki Lueken w Bayside, Nowy Jork.

OnePeterFive.com

- 12.06.2017:

Andrew Guernsey

W 1933,

16 lat po objawieniach Naszej Pani w Fatimie, przyszły papież Czcigodny Pius XII,

wtedy kard. Eugenio Pacelli,

sekretarz stanu papieża Piusa XI, wypowiedział prorocze uwagi

w zaufaniu do przyjaciela Księcia Enrico Pietro Galeazzi. Kard. Pacelli oświadczył, że prze-
kazy

Naszej Pani w Fatimie do s. Łucji były ostrzeżeniem przed "samobójczym" niszczeniem

liturgii i innymi niebezpieczeństwami zmiany Wiary. Pacelli podobnie wypowiedział się w
późniejszej rozmowie z innym kardynałem w kurii.

Mimo że te uwagi Pacellego ukazywały się w okrojonej wersji w różnych tradycyjnych
katolickich publikacjach na przestrzeni lat, dla uczczenia 100 rocznicy Fatimy, całość
proroczych wypowiedzi Piusa XII drukujemy tutaj w nowym angielskim przekładzie tak jak
pokazały się w Pie XII devant l’Histoire [Pius XII przed historią] (1972) Msgr Georges Roche
& Philippe Saint Germain (Zobacz Apendyks w pełnym kontekście):

Załóżmy, drogi przyjacielu, że komunizm jest najbardziej widoczny wśród organów osłabia-
jących Kościół i Tradycję Boskiego Objawienia. A zatem będziemy świadkami inwazji wszyst-
kiego co duchowe: filozofii, nauki, prawa, nauki, sztuki, mediów, literatury, teatru i religii.

Niepokoją mnie przekazy Dziewicy dla małej Łucji z Fatimy. Ta uporczywość Dobrej Pani w
obliczu niebezpieczeństwa jakie grozi Kościołowi jest boskim ostrzeżeniem przed samobój-
stwem jakie przedstawiałaby zmiana Wiary, jej liturgii, jej teologii i jej duszy.

Wokół mnie słyszę innowatorów którzy chcą rozebrać Najświętszą Kaplicę, zniszczyć pow-
szechny płomień Kościoła, odrzucić jej ornamenty, i uczynić ją do skruchy za jej przeszłość
historyczną. Cóż, drogi przyjacielu, jestem przekonany, że Kościół Piotra musi potwierdzić
swoją przeszłość, albo wykopie sobie własny grób.

Będę toczył tę walkę z największą energią wewnątrz Kościoła, tak jak na zewnątrz, nawet
jeśli siły zła pewnego dnia wykorzystają moja osobę, moje działania czy moje pisma, jak
próbują dzisiaj, żeby zdeformować historię Kościoła. Wszystkie ludzkie herezje które zmie-
niają słowo Boże są takie, że może pojawić się większe światło".

[…]

Eminencjo, te nierozwinięte narody uratują Kościół. Nadejdzie dzień kiedy cywilizowany
świat wyprze się swojego Boga, kiedy Kościół zwątpi tak jak zwątpił Piotr. On będzie kuszo-
ny by uwierzył, że człowiek stał się Bogiem, że Jego Syn jest jedynie symbolem, filozofią jak
wiele innych. I w kościołach chrześcijanie będą szukać czerwonej lampki gdzie czeka na nich
Jezus

, jak grzeszna niewiasta płacząca przed pustym grobem: 'Dokąd oni Go zabrali?'

P

óźniej podniosą się księża z Afryki, z Azji, z Ameryki, formowani tu w tym seminarium Misji,

którzy powiedzą i którzy ogłoszą, że 'chleb życia' nie jest zwykłym chlebem, że matka Boga-
człowieka nie jest matką jak inne. I oni zostaną pocięci na kawałki żeby zeznać, że chrześci-
jaństwo nie jest religią jak inne, skoro jej głową jest Syn Boży, a Kościół jest Jego Kościołem.

Spełniające się dziś proroctwa kard. Pacelli:

Uwagi kard. Pacelli

są zdumiewającymi proroctwami o obecnej sytuacji w Kościele, 84 lata

później. Jesteśmy świadkami tego, że:

•

Rosja szerzy swoje

błędy komunizmu i sekularyzację na całym świecie, jak

ostrzegła Nasza Pani Fatimska. To dzieje się nawet w Kościele poprzez rela-
tywizm doktrynalny, moralny i liturgiczny oraz sekularyzację. Dym szatana
wszedł do sanktuarium.

•

Narzuce

nie przez Pawła VI

*

"Nowej Mszy" po II SW wywołało szeroko zakro-

joną destrukcję świętej liturgii Kościoła i piękno kościelnej architektury. Istnieje
szeroko zakrojony liturgiczny brak szacunku, czasami nawet prowadzący do
tego, że sakramenty, w tym Eucharystia, są nieważne od niektórych księży
używających nowe rytuały.

•

Jest masowa aposta

zja w Kościele i wśród jego biskupów – "On zwątpi jak

zwątpił Piotr".

o

On wątpi w wyłączność zbawienia przez Kościół Katolicki i społeczne
królowanie Chrystusa. To widać w szkodliwych niejasnościach, kom-
promisowych sformułowaniach i pominięciach w tekstach II SW np.
Nostra Aetate, Lumen Gentium, i Dignitatis Humanae).

On wątpi w to,

że wszystkie narody i kraje muszą stać się podmiotem władzy
Chrystusa, albo powinny nawrócić się na wiarę katolicką, i faworyzuje
świeckie rządy i praktyki. Skandaliczne praktyki ekumenizmu
doprowadziły do praktycznego porzucenia Boskiej Komisji na rzecz
próżnego, otwartego "dialogu".

o

On wątpi nawet w powszechną ważność Boskiego Prawa co widzimy
w podwójnym synodzie o rodzinie i usprawiedliwieniach papieża Fran-
ciszka dla cudzołóstwa i fałszywym pojęciu sumienia w Amoris Lae-
titia.

Liczne konferencje biskupów otwarcie naruszają Boskie Prawo

pozwalając rozwiedzionym i pozostającym w świeckich związkach
osobom żyjącym more uxorio przyjmować Komunię Świętą.

o

On wątpi w wieczność i rzeczywistość piekła, poprzez poświęcanie
energii na post

ępujące ziemskie utopie pod pozorem ekologii, jednego

rządu światowego, masowej imigracji i redystrybucji bogactwa, a nie
zbawienie dusz.

•

Kościół w Afryce rozkwita i trzyma się mocno Wiary Katolickiej, zwłaszcza w
kwestii etyki seksualnej, podczas gdy zach

odni Kościół katolicki traci wiarę i

wymiera.

•

Wierni katolicy cierpią z rąk braci katolików (białe męczeństwo) i nie-katolików
(czasami czerwone męczeństwo), bo nie chcą poddać się panującemu relaty-
wizmowi i religijnemu synkretyzmowi.

*

Czyżby?

Zobacz

PAPIEŻ PAWEŁ VI OSZUSTWO STULECIA na moim chomiku

Implikacje dla Fatimy

Słowa kard. Pacelli o Fatimie są szczególnie jednoznaczne. Pacelli wypowiada swoje prze-
konanie, że ostrzeżenia Naszej Pani Fatimskiej są głównie o zagrożeniach wewnętrznych dla
Kościoła raczej niż zewnętrznych, a mianowicie, poprzez "samobójstwo zmiany Wiary w nim
i w jego liturgii, jego teologii i jego duszy". To jest sprzeczne z narracją tych którzy twierdzą,
że przesłanie Fatimy tylko mówi o indywidualnym nawróceniu, a nie ostrzeżeniu przed kryzy-
sem w Kościele jakiego doświadczamy dzisiaj od II SW.

Jeśli chodzi o Trzecią Tajemnicę Fatimską i jej prawdopodobnie nieujawnioną część
[

possible unrevealed part

] o aposta

zji w Kościele dotykającej nawet papieża, należy zauwa-

żyć, że Pius XII prawdopodobnie nie czytał listu s. Łucji zawierającego Trzecia Tajemnicę.
Według świadectw kard. Ottaviani i Msgr Capovilla, sekretarza papieża Jana XXIII, koperta
zawierająca tajemnicę, która dotarła do Rzymu 16 kwietnia 1957, była nadal zaklejona kiedy
Jan XXIII otworzył ją w 1959, rok po śmierci Piusa XII. Ale będąc sekretarzem stanu Piusa XI
tylko 12 lat po objawieniach Fatimskich, Pacelli był najwyraźniej poinformowany i nawet bar-
dzo zaniepokojony jeszcze niespisanymi "przesłaniami Dziewicy dla s. Łucji", które rzekomo
ostrzegały o kryzysie wiary w Kościele.

W kwestii prawdziwości i wiarygodności komentarzy kard. Pacelli

Prywatne komentarze jak te kard. Pacelli, k

tóre później ujawnione można odrzucić jako nie-

prawdziwe z dwóch powodów: jeśli są one sprzeczne ze znaną prawdą, albo jeśli ten kto je
ujawnia jest niewiarygodny.

W obu przypadkach te cytaty Pacelli dają się potwierdzić. One nie tylko nie konfliktują z
prawdą, a raczej rzeczywiście proroczo przepowiadają stan Kościoła dzisiaj. Kwalifikacje
Księcia Galeazzi, źródła, i Msgr Roche, autora Pie XII devant l’histoire, są wiarygodne.

Gdyby cytaty sfabrykowano, to na pewno Książę Galeazzi (który zmarł w 1986, 14 lat po
pierwszym wydaniu

Pie XII devant l’histoire) zakwestionowałby prawdziwość relacji Msgr

Roche, i na pewno Msgr Roche nie ośmieliłby się publikować tej relacji, w konsultacji z
Galeazzi na pierwszym miejscu, gdyby tekst był wyraźnie fałszywy, wiedząc, że Galeazzi żył
i łatwo mógł go obalić. Obaj mężczyźni byli ludźmi nauki, reputacji i bliskości do czasu,
wydarzeń, ludzi i samego papieża Piusa XII.

Ponadto Msgr R

oche był sekretarzem i powiernikiem przez 30 lat francuskiego kard. Eugène

Tisserant (

który sam był archiwistą i pro-prefektem Biblioteki Watykańskiej w latach 1930 -

1936),

i którego archiwa cytuje się jako główne źródło książki. Po śmierci Tisseranta ujaw-

niono, że swoje teczki osobiste powierzył Msgr Roche. Sam Tisserant był wyświęcony przez
kard. Pacelli (Pius

XII) i był tak bardzo był szanowany, że był pierwszą osobą po papieżu

Pawle VI podpisującą każdy dokument II SW.

Należy zauważyć, że Pie XII devant l’histoire dostała zjadliwą recenzję od liberalnego zlaicy-
zowanego byłego księdza Emile Poulat po jej publikacji w

“Archives des sciences sociales

de

s religions” (1972, vol. 33, no. 33, p. 292-293

).

Pracę Poulat nazwał całkowicie "niepraw-

dopodobną, noszącą małe podobieństwo do prawdy". Skrytykował autorów za słabe cytaty,
bibliografie i różne błędy, "wszystkie spod tego samego fantazyjnego pióra" [dosł. atrament-
tu]. Ale Poulet miał podejrzane motywy krytykowania książki. Poulat był postępowym księ-
dzem, który zrzekł się kapłaństwa [

renounced the priesthood

] po tym kiedy Pius XII w 1954

potępił postępowy ruch księży-robotników, którego Poulat był członkiem. Jest bardziej niż
uzasadnione lekceważenie krytyki Poulata jako niezadowolonego byłego księdza o moder-
nistycznym

programie, nieważnym dla pytania o prawdziwość tych konkretnych cytatów

Pacelli, którymi Poulat nawet nie zajmuje się w krytyce książki.

Pracę Msgr Roche Pie XII devant l’histoire cytuje też kilka biografii historycznych o życiu
Piusa XII, takie jak Papieski dylemat Jacquesa Kornberga, Najwierniejsza córa Rzymu Neala
Pease'a, i

Paweł VI: oświecony władca Philippe Chenaux [

The Pope’s Dilemma

,

Rome’s

Most Faithful Daughter

,

Paul VI: Le souverain éclairé

].

A zatem sceptyczny krytyk musi wykazać oszustwo dokumentalne po stronie bliskich współ-
pracowników Piusa XII (bez wyraźnego motywu), obejmujące wymysł całej rozmowy której
nigdy nie było, i musi pokazać jak to jest, że rzekomo sfabrykowana rozmowa okazała się tak
pełna dokładnych proroctw.

Podsumowanie

Choć niektórzy mogą słusznie zauważać, że kontrowersyjne reformy liturgii Wielkiego Tygo-
dnia Piusa XII w 1955 i 1956, wymyślone przez modernistę Annibale Bugnini, rozpoczęły ten
proces niszczenia liturgii [

began this process of the destruction of the liturgy

], który kulmino-

wał w Nowej Mszy, to jednak ostrzeżenia kard. Pacelli o "samobójstwie" zmiany wiary w jej
liturgii są mrożącymi krew w żyłach ostrzeżeniami na nasze czasy. Rzeczywiście widzieliśmy
spełnienie ostrzeżeń Pacelli o antropocentrycznym Kościele, dzięki szkodliwym działaniom
biskupów a nawet papieży w żyjącej pamięci i dzisiaj, od papieża Jana XXIII i Pawła VI do
papieża Franciszka. Obraz Pacelli Marii Magdaleny przy grobie jest potężny dla cierpień
wiernych katolików w naszych czasach kiedy patrzy się na pokazujące się wydarzenia przed
którymi ostrzegła Pani Fatimska: "Chrześcijanie będą szukać czerwonej lampki gdzie Jezus
ich oczekuje, jak grzeszna niewiasta płacząca przed pustym grobem: 'Dokąd Go zabrali?'"

Ale uwagi kard. Pacelli maja dwa optymistyczne proroctwa dla tradycyjnych katolików by
mieli odwagę, o tym jak Chrystus uratuje swój Kościół. Pierwsze jest takie, że "Wszystkie
ludzkie herezje które zmieniają słowo Boże są takie, może pojawić się większe światło".
Rzeczywiście, wielu zauważyło, że ostry kryzys w Kościele, zwłaszcza widoczny za papieża
Franciszka, odkrył wielu wilków w owczej skórze wśród biskupów, księży i zawodowych
katolickich świeckich komentatorów. Obecny kryzys także skutecznie uczynił ultramontanizm
katolickiego neokonserwatyzmu nie do utrzymania, w końcu otwierając szczerą dyskusję o
źródłach kryzysu w tym co poszło źle na II SW i reformach liturgicznych Pawła. Możemy
oczekiwać, że "większe światło" może pojawić się dla przyszłych następców papieża Franci-
szka, którego zadaniem będzie odbudowa Kościoła po szkodach uczynionych nie tylko przez
papiestwo papieża Franciszka, ale i samego II SW.

Drugie pełne nadziei proroctwo jest takie, że "nierozwinięte narody" w Afryce, Azji itd. "uratu-
ją Kościół". Przepowiednia Pacelli przypomina niedawne uwagi kard. Roberta Saraha mówią-
cego o silnej postawie Afryki w kwestii rodziny na synodzie o rodzinie

[

Cardinal Robert Sarah

speaking of Africa’s strong stance in favor of the family at the synod

]: "Jestem przekonany: to

będzie Afryka, i dlatego Kościół, która uratuje rodzinę… W tym głębokim kryzysie antropolo-
gicznym, Afryka, pomimo jej nędzy, i faktycznie z uwagi na swoją nędzę, która jest nędzą
Chrystusa w Ewangelii, może dać Kościołowi jego najcenniejszy skarb: wierność Bogu i
Ewangelii, miłość życia i rodziny". Wkrótce Afryka i inne narody, które kiedyś były terytorium
misyjnym chrześcijaństwa, będą mogły ewangelizować po-chrześcijański zachodni świat,
który przyniósł im Wiarę.

Na koniec, nie mamy żadnego powodu wątpić w prawdziwość proroczych zwierzeń kard.
Pacelli w 1933. Rzeczywiście zasługują na modlitewną medytację i najszerszą dystrybucję
przez wiernych katolików w czasie tej 100 rocznicy Pani Fatimskiej, żebyśmy mogli też
pomóc zakończyć samobójczy kryzys jaki dzisiaj przechodzi Kościół.

Apendyks:

Dla czytelników OnePeterFive

poniżej reprodukujemy uwagi kard. Pacelli w pełnym

kontekście narracyjnym w którym występują w książce Pie XII devant l’Histoire. Słowa
podziękowania dla dr Maike'a Hicksona, który przejrzał ten angielski przekład z oryginalnego
francuskiego.

Kliknij by z

obaczyć oryginalny tekst po francusku:

Click here for a scan of the original French text

.

Msgr Georges Roche & Philippe Saint Germain, Pie XII

devant l’Histoire [Pius XII przed

historią], Paryż: Robert Laffont, 1972.

Prefacja

Żeby zrozumieć myśl Piusa XII i odtworzenia pełnej jego wizji, autorzy skonsultowali archiwa
misji dyplomatycznych w Stolicy Apostolskiej, osobiste dokumenty kard. Spellmana, doku-
menty otrzymane przez sekretarza stanu, w Aktach i dokumentach Stolicy Apostolskiej
odnoszących się do II wojny światowej [The Acts and Documents of the Holy See Related to
the Second World War].

Ich badania odbywały się pod kierunkiem ks. Pierre'a Bleta, który był

archiwistą aktów Piusa XII, wraz z trzema jego współbraćmi z Towarzystwa Jezusowego.
Współpraca i rady krewnych Ojca Świętego dały tej narracji ciepło życia, wśród nich autorzy
są szczególnie wdzięczni Matce Pascalinie, Księciu Galeazzi i nieżyjącemu Księciu Carlo
Pacelli.

[s. 52-54]

[…] Msgr Pacelli ma 57 lat i ma taką zdolność do pracy, która wyczerpuje jego otoczenie.
"Wszystko powstawało w nim jak płomień" – powiedziała Matka Pascalina pamiętając ten
czas. Często widziała go w biurze, klęczącego na prie-dieu, gdzie błagał Najwyższego o
światłość. Ten dyplomata, który jest tak idealnie świadom wydarzeń, ludzi którzy je wywołują,
i powodów które nimi kierują w szczegółach, jest przede wszystkim mistykiem na służbie
miasta św. Augustyna.

Budowanie "powszechnego porządku prawnego", realna siła moralnej perswazji, który Sto-
lica Apostolska próbuje budować w oparciu o Porozumienia Laterańskie, byłoby tylko dyplo-
matyczną sztuczką, gdyby pokazujące się tendencje modernistyczne przyszły by psuć
chrześcijańską doktrynę. Prawnik Pacelli, który opracowywał kodyfikacje prawa kanonicz-
nego, ma świadomość konieczności reformy, ale on nie jest jednym z tych łatwo
działających.

Wiara w ludzi to przede wszystkim nie ukrywanie przed nimi prawdy poprzez celebrowanie
cnoty, wolności, postępu, nauki, kiedy to era rodzi bomby atomowe, obozy koncentracyjne,
materializm państwa i nihilizm moralny. Wiara w ludzi to ostrzeganie ich przed "opatrznością
społeczną", która reguluje dla nich wieczny konflikt między złem i dobrem, prawdą i błędem, i
zapewni im warunkowe szczęście w ich kopcu termitów.

[

W 1933] Księciu Enrico Pietro Galeazzi (fn. Bratu prof. Riccardo Galeazzi; lekarza okulisty

papieża po 1930; architekta świętych pałaców, głównego doradcy stanu, tajnego Camer-
lengo of the Cape and Sword [Peleryny i Miecza]; prywatnego doradcy), który

stanie się

jednym z jego [Mgsr Pacelli]

najbliższych współpracowników, i który odwiedza go w celu

ustalenia szczegółów jego pobytu w Ameryce, on [Mgsr Pacelli] zwierzył się, co rzuca światło
na opatrznościowego człowieka, który asystował Piusowi XI:

-

"Załóżmy, drogi przyjacielu, że komunizm jest najbardziej widoczny wśród organów osłabia-

jących Kościół i Tradycję Boskiego Objawienia. A zatem będziemy świadkami inwazji wszyst-
kiego co jest duchowe: filozofii, nauki, prawa, nauki, sztuki, mediów, literatury, teatru i religii.

Niepokoją mnie przekazy Dziewicy dla małej Łucji z Fatimy. Ta uporczywość Dobrej Pani w
obliczu niebezpieczeństwa jakie grozi Kościołowi jest boskim ostrzeżeniem przed samobójs-
twem jakie przedstawiałaby zmiana Wiary, jej liturgii, jej teologii i jej duszy".

Pius XII przerwał na moment.

"Wokół mnie słyszę innowatorów którzy chcą rozebrać Najświętszą Kaplicę, zniszczyć pow-
szechny płomień Kościoła, odrzucić jego ornamenty, i zmusić go do skruchy za jej przesz-
łość historyczną. Cóż, drogi przyjacielu, jestem przekonany, że Kościół Piotra musi potwier-
dzić swoją przeszłość, albo wykopie sobie własny grób.

Będę toczył tę walkę z największą energią wewnątrz Kościoła, tak jak na zewnątrz, nawet
jeśli siły zła pewnego dnia wykorzystają moja osobę, moje działania czy moje pisma, jak
próbują dzisiaj, żeby zdeformować historię Kościoła. Wszystkie ludzkie herezje które zmie-
niają słowo Boże są takie, że może pojawić się większe światło".

W tym momencie, dodaje Książę Galeazzi, spojrzenie papieża, zasłonięte szkłami okularów,
stało się nadprzyrodzone, i z jego długiego i delikatnego ciała emanuje nieodparta mistyczna
siła.

Msgr Pacelli

miał świadomość sytuacji w jakiej postawił swoich rozmówców, i przeprosił za

trywialne słowo, co przywróciło rozmowę na ziemską orbitę. To jest mistyczna gorączka która
sprowadza Piusa XI bliżej do jego sekretarza stanu niż którykolwiek minister Kościoła był
przywiązany do swego szefa (fn. Msgr Pacelli życzył sobie mianowania na stanowisko apo-
stolskie. Uczucie jakie Pius XI

miał dla niego i uczyniło go kardynałem 16 grudnia 1929 z

tytułem Św. Jana i Pawła z Góry Callius. Działania Ducha Świętego zmusiły Piusa XI by
uczynić go swoim Camerlengo 1 kwietnia 1935.)

Widzi się ich wszędzie razem na pielgrzymce JOC [Young Christian Workers = Młodzi Robo-
tnicy Chrześcijańscy] w 1931, na której sekretarz stanu udzielał komunii 18-letniemu hutni-
kowi, podczas gdy 12.000 "sokistów" śpiewali pod kopułą św. Piotra: "Spotkamy się znowu,
chrześcijanie, nasi bracia", podczas jubileuszu upamiętnienia 1900 rocznicy Odkupienia,
kiedy Wikariusz Chrystusa honoruje Świętą Ostatnią Wieczerzę, która wyniosła apostołów do
kapłaństwa, Mękę Chrystusa, Jego zmartwychwstanie, i posługę apostołów. Jako prefekt
Rady, sekretarz stanu Pacelli

sam przewodniczył "Godzinie Świętej", która gromadziła razem

całe chrześcijaństwo w najmniejszych kaplicach Kościoła Watykanu.

Świadek sowieckich prześladowań, Msgr Slozkaz, który uciekł z "czerwonego piekła", uczes-
tniczy w tej ceremonii jako pierwsza ofi

ara tego ukrzyżowania, które było znakiem chrześci-

jan od ustanowienia Kościoła Piotrowego.

Już Msgr Pacelli podobają się symboliczne miejsca, te które uderzają ducha i przenikają
duszę. Wybudował to seminarium Misji, wywodzącej się z woli Piusa XI, na cypelku Jani-
culum wychodzącego na Plac św. Piotra. To jest Kościół jura, ten który obejmie wszystkich
ludzi koloru w rządzie Kościoła. Na jego budowę Msgr Pacelli zdobył kredyt , którego "wyso-
ka administracja" Watykanu prawie mu odmówiła.

"Widzisz zbyt du

żo wspaniałości w nierozwiniętych narodach" – krytykuje kardynał z kurii.

- "

Eminencjo, te nierozwinięte narody uratują Kościół. Nadejdzie dzień kiedy cywilizowany

świat wyprze się swojego Boga, kiedy Kościół zwątpi tak jak zwątpił Piotr. On będzie kuszo-
ny by uwierzył, że człowiek stał się Bogiem, że Jego Syn jest jedynie symbolem, filozofią jak
wiele innych. I w kościołach chrześcijanie będą szukać czerwonej lampki gdzie czeka na nich
Jezus, jak grzeszna niewiasta płacząca przed pustym grobem: 'Dokąd oni Go zabrali?'

Później podniosą się księża z Afryki, z Azji, z Ameryki, formowani tu w tym seminarium Misji,
którzy powiedzą i którzy ogłoszą, że 'chleb życia' nie jest zwykłym chlebem, że matka Boga-
człowieka nie jest matką jak inne. I oni zostaną pocięci na kawałki żeby zeznać, że chrześci-
jaństwo nie jest religią jak inne, skoro jej głową jest Syn Boży, a Kościół jest Jego
Kościołem".

Kościół Pacelli nosi w sobie. Za każdym razem kiedy się ożywia, kiedy mówi, on nie wypo-
wiada swoich przemówień, on je dostarcza. Pius XI był pod wrażeniem siły tego przemó-
wienia, i kiedyś powiedział do bpa Tardini: "Ach! Jakim byłby on wspaniałym papieżem.
Dlatego żeby mógł poznać go świat, i żeby on poznał świat, uczynię go swoim legatem". (fn.
Pacelli Family Documents).

http://www.tldm.org/news34/pius-xiis-prophetic-warnings-about-fatima-and-the-suicide-of-altering-the-faith-in-its-
liturgy.htm