NORA ROBERTS

OL NIENIE

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Nieznajoma zdecydowanie zasługiwała na to, eby przyjrze si jej dokładniej.
I to nie tylko dlatego, e była jedn z nielicznych kobiet na placu budowy. M skie oko

z reguły ch tnie pod a za kobiec sylwetk - tym ch tniej, je li pojawia si ona w miejscu
uchodz cym za domen czysto m sk . Cody spotykał w pracy kobiety, ale dla niego liczyło
si tylko to, czy potrafiły wbi gwó d i układa cegły. Ich wygl d i strój były bez znaczenia.
Jednak ta kobieta miała w sobie co , co przykuło jego uwag .

Styl! Miała niezaprzeczalny styl, mimo i była w stroju roboczym i stała na kupie

gruzu. Zdecydowany styl, znamionuj cy pewno siebie, która sama w sobie stanowiła pewn
klas i działała na Cody'ego równie silnie - albo niemal tak silnie - jak biały jedwab i czarne
koronki.

Cody nie miał jednak czasu, eby si nad tym dłu ej zastanawia . Przyjechał z

Florydy do Arizony, eby przej nadzór nad realizacj powa nego projektu. Zaj ło mu to
kilka dni i miał teraz mas zaległo ci do nadrobienia. Od rana zwijał si jak w ukropie, a na
domiar wszystkiego dziesi tki szczegółów rozpraszały jego uwag : krzyki robotników i
odgłosy maszyn; wydawane i wypełniane polecenia; d wigi podnosz ce ci kie stalowe belki,
z których formowano szkielet budynku w miejscu, gdzie dot d były tylko skały; ywe kolory
tych skał w pal cych promieniach sło ca, a wreszcie coraz silniej doskwieraj ce pragnienie.

Cody sp dził ju tyle czasu na najrozmaitszych budowach, e potrafił wybiega w

przyszło . Nie dostrzegał potu ani wysiłku, ani tego, co laikowi mogło wydawa si
chaosem; widział za to ogóln koncepcj i dalekosi ne mo liwo ci.

Teraz przyłapał si na tym, e przygl da si nieznajomej. Jej obecno tak e stanowiła

zapowied pewnych mo liwo ci.

Kobieta była wysoka - musiała mie ponad metr siedemdziesi t w roboczym obuwiu -

była tak e szczupła, cho bynajmniej nie wiotka. Pod jaskrawo ółt , mokr od potu koszulk ,
rysowały si silne, proste ramiona. Cody jako architekt cenił ekonomiczne, proste Unie. Jako
m czyzna za z uznaniem patrzył na kształtne biodra nieznajomej opi te obcisłymi spranymi
d insami. Spod ółtego jak koszulka kasku wysuwał si krótki, gruby warkocz w kolorze
mahoniu - drewna, które upodobał sobie dla jego wyj tkowego pi kna.

Podsun ł wy ej słoneczne okulary, a ukryte za nimi oczy zlustrowany nieznajom od

ci kich buciorów po ółty kask. Tak, ta kobieta zdecydowanie warta jest tego, eby jej si
przyjrze bli ej, pomy lał pełen podziwu dla jej zwinnych, a zarazem oszcz dnych ruchów,

kiedy si nachyliła, eby zajrze do wykopu. Na wierzchu tylnej kieszeni spodni dostrzegł
wytarty biały kontur - pewnie zwykła chowa tam portfel. Praktyczna osóbka, pomy lał.
Torebka tylko by jej zawadzała na budowie.

Nieznajoma nie miała delikatnej, bladej cery, wła ciwej osobom o rudych włosach. Jej

skóra miała zdrowy, ciemnozłoty odcie - prawdopodobnie na skutek przebywania pod
pal cym sło cem Arizony. A zreszt , bez wzgl du na to, sk d si to wszystko brało, Cody z
przyjemno ci patrzył na jej twarz o zdecydowanych rysach. Podobał mu si jej wyzywaj cy
podbródek, lekko wystaj ce ko ci policzkowe i nie umalowane, wygi te w podkówk usta.

Nie udało mu si zobaczy jej oczu z powodu odległo ci oraz cienia, jaki kask rzucał

na jej twarz. Za to głos, którym wydała polecenie, brzmiał wystarczaj co d wi cznie, eby
mógł by słyszany daleko. Jego tembr znacznie lepiej pasował do mglistych, spokojnych nocy
ni do znojnych, upalnych popołudni.

Cody zatkn ł z u miechem kciuki za pasek i zakołysał si na obcasach. O tak,

pomy lał, mo liwo ci s naprawd nieograniczone.

Kompletnie nie wiadoma tego, e stanowi obiekt tak wnikliwej obserwacji, Abra

otarła spocone czoło. Tego dnia sło ce paliło wr cz niemiłosiernie. Pot spływał jej po
plecach, parował i znów spływał pod koszulk , w rytmicznym cyklu, z którym nauczyła si
ju y .

W tym upale człowiek musi si uwija jak w ukropie, mimo temperatury dochodz cej

do trzydziestu stopni. Ka dy dzie jest walk z czasem. Jak na razie wygrywali t walk , ale...

Nie, nie ma tu miejsca na adne ale, pomy lała. Obecna budowa była najwi kszym

przedsi wzi ciem, w jakim dot d brała udział, i nie zamierzała niczego popsu . Miał to by
jej punkt odbicia do dalszej kariery.

Mimo to, w gł bi duszy miała ochot udusi Tima Thornwaya za to, e zgodził si , by

jego firma budowlana, w której Abra pracowała, podj ła si realizacji projektu o tak napi tym
terminarzu robót. Kary umowne były niebotyczne, a znaj c Tima, wiedziała, e skoro j tu
oddelegował, przerzucił tym samym cał odpowiedzialno na jej barki.

Wyprostowała plecy, jakby ju czuła na nich jej przytłaczaj cy ci ar. Je eli uda si

dotrzyma terminów, nie przekraczaj c przy tym kosztorysu, to b dzie cud. A poniewa
nigdy nie wierzyła w cuda, musiała si pogodzi z tym, e ma przed sob trudne dni.
Kompleks wypoczynkowy zostanie wybudowany, i to na czas, nawet gdyby sama miała
chwyci za młotek i kielni . Po raz ostatni dała si zap dzi w kozi róg, przysi gła sobie,
patrz c, jak stalowy d wigar majestatycznie l duje na swoim miejscu. Potem rozstanie si z
firm Thornwaya i zacznie prac na własny rachunek.

Była im oczywi cie wdzi czna za to, e umo liwili jej start, e pod ich okiem

awansowała z asystentki na in yniera konstruktora. Nigdy im tego nie zapomni. Jednak
lojalno obowi zywała j wył cznie wobec Thomasa Thornwaya. Po jego mierci
postanowiła jeszcze tylko doprowadzi t budow do ko ca i dopilnowa , eby Tim
Thornway nie zrujnował firmy. Jednak nie b dzie go przecie prowadzi za r czk do ko ca

ycia!

Przystan ła, eby wzi zimny napój z lodówki, a potem kontynuowała obchód,

kontroluj c układanie stalowych d wigarów.

Charlie Gray, przydzielony Cody'emu nadgorliwy asystent, poci gn ł go za r kaw.
- Mam powiedzie pannie Wilson, e pan tu jest?
Cody przypomniał sobie, e sam kiedy miał dwadzie cia dwa lata i bywał bardzo

irytuj cy.

- Chyba widzisz, e ma r ce pełne roboty - powiedział. Wyj ł papierosa, a potem

przeszukał wszystkie kieszenie, zanim udało mu si znale zapałki. Miały etykietk jakiej
knajpki z Natchez i były mokre od jego potu.

- Pan Thornway chciał, eby cie si poznali.
Usta Cody'ego drgn ły w u miechu. Wła nie my lał o tym, e chyba niezbyt trudno

b dzie zawrze znajomo z Abr Wilson.

- Wszystko w swoim czasie. - Zapalił zapałk , machinalnie osłaniaj c j dłoni ,

chocia powietrze było nieruchome i ci kie.

- Nie było pana na wczorajszym zebraniu, wi c...
- Tak. - No i co z tego, e go nie było? Wprawdzie o rodek budowano według jego

projektu, ale wi kszo prac przygotowawczych nadzorował jego partner. Patrz c na Abr ,
Cody zacz ł ałowa , e si tu wcze niej nie zjawił.

Nieopodal stała du a kempingowa przyczepa. Cody ruszył w jej stron , a Charlie

deptał mu po pi tach. Po wej ciu do rodka Cody wyj ł z lodówki piwo, otworzył puszk i
usiadł obok przeno nego wentylatorka, gdzie, miał nadziej , temperatura była o kilka stopni
ni sza.

- Chciałbym jeszcze raz rzuci okiem na plany głównego budynku.
- Prosz , mam je tutaj. - Charlie, jak posłuszny ołnierz, podał mu tub z rysunkami,

po czym cofn ł si i stan ł w pozycji na baczno . - Na zebraniu... - urwał i gło no chrz kn ł
- panna Wilson powiedziała, e jako in ynier konstruktor chciałaby wprowadzi kilka zmian.

- Naprawd ? - Cody rozsiadł si wygodniej na w skiej wersalce. Sło ce lito ciwie

wypaliło pomara czowo - zielon tapicerk , która przybrała nieokre lony, za to znacznie

mniej agresywny kolor. Rozejrzał si za popielniczk , a nie znajduj c jej, si gn ł po pusty ku-
bek, po czym rozwin ł arkusz.

Z przyjemno ci popatrzył na swój projekt. Budynek miał kształt kopuły, zwie czonej

latarni z witra owego szkła. Umieszczone centralnie atrium otoczono pi trami biur, przez co
budowla zyska na przestrzeni. W atrium mo na b dzie odetchn . Jaki sens ma przyjazd na
zachód, je eli człowiek nie poczuje tu szerszego oddechu? Ka de biuro b dzie miało okna z
grubego, przyciemnianego szkła, zatrzymuj cego słoneczne promienie, a jednocze nie
umo liwiaj cego podziwianie panoramy gór i całego o rodka.

Zaokr glony hol na parterze umo liwiał łatwy dost p do dwupoziomowego baru oraz

do oddzielonej szklan cian kawiarni.

Go cie b d mogli wjecha szklanymi windami albo wej kr conym schodami na

pi tro, do jednej z trzech restauracji, lub uda si jeszcze wy ej, do której z sal klubowych.

Cody poci gn ł łyk piwa. Projekt, jego zdaniem, ł czył w sobie humor i fantazj ;

stanowił udane zgranie nowoczesno ci z tradycj . Nie widział w nim nic, co wymagałoby
jakichkolwiek zmian. I nie zamierzał si zgadza na adne zmiany.

Abra Wilson b dzie si musiała z tym pogodzi . Bez wzgl du na to, czyjej si to

spodoba, czy nie.

Usłyszał odgłos otwieranych drzwi i podniósł głow . Na widok wchodz cej kobiety

pomy lał, e z bliska prezentuje si jeszcze lepiej. Była troch spocona, odrobin zgrzana i
chyba bardzo zła.

Nie mylił si . Abra była rzeczywi cie w ciekła. Miała pełne r ce roboty, a przyszło jej

jeszcze ugania si za niesubordynowanymi pracownikami, którzy robili sobie nielegalne
przerwy w pracy.

- Co ty tu robisz, do cholery?! - zaatakowała Cody'ego, który wła nie podnosił piwo

do ust. - Ka da para r k jest mi teraz potrzebna na budowie! - Wyrwała mu puszk , zanim
zd ył przełkn . - Thornway nie płaci wam za siedzenie na tyłku. Poza tym tu si nie pije w
godzinach pracy. - Odstawiła puszk na stolik, walcz c z przemo on ch ci , by ul y
wyschni temu gardłu.

- Prosz pani... - próbował bardzo nie miało wtr ci Charlie.
- O co chodzi? - ofukn ła go niecierpliwie. - Pan Gray, tak? Chwileczk . - Wszystko

po kolei, pomy lała, ocieraj c wilgotnym r kawem spocony policzek. - Posłuchaj, kole -
zwróciła si do Cody'ego - je eli nie chcesz w tej chwili wylecie , podnie tyłek i zgło si do
brygadzisty.

Cody słuchał jej z wyzywaj cym u miechem. Rozstrojona, resztk sił powstrzymała

wybuch w ciekło ci. Podobnie jak ch , eby wyr n go pi ci w t jego bezczeln g b .

Kawał przystojnego drania, pomy lała z niech ci . Takim facetom zawsze si wydaje,

e jednym u miechem potrafi za egna kłopoty. Zreszt , zazwyczaj maj racj , ale z ni taki

numer nie przejdzie. Chocia lepiej mu nie grozi . Nie chce przecie mie pó niej do
czynienia ze zwi zkami zawodowymi.

- Tu nie wolno nikomu wchodzi - sykn ła ze zło ci , zwijaj c rozło one kalki. -

Mo e gdyby ranek przebiegał bardziej gładko, nie byłaby taka dna krwi. Rzecz w tym, e
ten człowiek znalazł si w niewła ciwym miejscu i o niewła ciwym czasie. - Nie wolno
grzeba w planach. - Ciekawe, pomy lała, jaki kolor maj jego oczy ukryte za ciemnymi
szkłami? Je eli ten facet nie przestanie si tak bezczelnie u miecha , chyba mu przyło y.

- Prosz pani... - powtórzył z rozpacz Charlie.
- Czego chcesz, człowieku? - Brutalnie odepchn ła jego r k . Do diabła z

uprzejmo ci ! W ciekła i zgrzana, z impetem zaatakowała wymarzony cel, na którym
wreszcie mogła si wyładowa .

- Gray, czy udało ci si wreszcie wyci gn tego genialnego architekta z wanny?

Thornway chciałby si dowiedzie , czy prace post puj zgodnie z harmonogramem.

- No wi c...
- Chwileczk - przerwała mu ponownie i zwróciła si do Cody' ego. - Zdaje si , e

miało ju ci tu nie by . Chyba rozumiesz po angielsku?

- Tak, prosz pani.
- No to zje d aj!
M czyzna ruszył si z miejsca, cho wcale nie tak szybko, jak by sobie tego yczyła.

Przeci gn ł si leniwie jak kot, który chce zeskoczy z parapetu, po czym wstał. Kiedy
przeciskał si mi dzy stołem a wersalk , nie przypominał wcale człowieka, któremu grozi
utrata pracy. Si gn ł po puszk z piwem, poci gn ł długi łyk, oparł si swobodnie o drzwi
lodówki i posłał Abrze rozbrajaj cy u miech.

- No, no, Ruda! Ale z ciebie fest kobita!
Abr zamurowało. Mo e i budownictwo to domena głównie m ska, ale aden z

m czyzn, z którymi dot d pracowała, nie odwa ył si traktowa jej protekcjonalnie i bez
szacunku. On ju tu nie pracuje, pomy lała. Nie ogl daj c si na napi ty harmonogram i
zwi zki zawodowe, osobi cie wr czy mu wymówienie.

- Znajd swoj niadaniówk i zje d aj, ale ju ! - Wyszarpn ła mu z r ki puszk i

wylała na głow jej zawarto . Na szcz cie dla Cody'ego, został w niej ju tylko ostatni łyk.
- I zgło to przedstawicielowi swojego zwi zku.

- Prosz pani... - Charlie był blady jak ciana, głos mu dr ał. - Nic pani nie rozumie.
- Id si troch przej , Charlie - odezwał si grzecznie Cody, przeczesuj c wilgotne

włosy.

- Ale... ale...
- No ju !
- Tak jest, prosz pana. - Charlie z rado ci opu cił ton cy okr t. Widz c to, a tak e

słysz c, e nazwał tego przystojniaka „panem”, Abra nabrała podejrze , e popełniła
katastrofalny bł d. Bezwiednie zmru yła oczy i napi ła mi nie.

- O ile si nie myl , nie zostali my jeszcze sobie przedstawieni. - Cody zdj ł wreszcie

okulary. Oczy miał pi kne, w odcieniu starego złota. Nie dostrzegła w nich cienia
za enowania czy gniewu. Spogl dały na ni z uprzejm oboj tno ci . - Jestem Cody Johnson.
Architekt.

Mogła powiedzie byle co, wymy li jakie przeprosiny albo mia si tego

nieporozumienia i zaproponowa mu piwo. Wszystkie trzy wyj cia przyszły jej do głowy, ale
chłodny wzrok Cody'ego sprawił, e je odrzuciła.

- To miło, e pan do mnie wst pił - powiedziała. Twarda sztuka, pomy lał. Nie zwiod

go jej pi kne oczy i zmysłowe usta. To nic, dawał sobie rad z bardziej wojowniczymi
egzemplarzami.

- Gdybym mógł przewidzie , e zostan tak gor co powitany, zjawiłbym si znacznie

wcze niej.

- Przykro mi, ale musiałam ju zwolni orkiestr d t . - Chciała wyj , eby ocali

nadwer on dum , ale szybko si przekonała, e aby dotrze do drzwi, musi przecisn si
obok niego. Ta perspektywa nawet jej si spodobała. Był przeszkod , a przeszkody s po to,

eby je pokonywa . Zadarła lekko głow , tak by ich oczy znalazły si na tym samym

poziomie.

- S jakie pytania?
- O tak, kilka. - Na przykład jak mam ci zdoby ? Czy cz sto robisz tak wyzywaj c

min ? Odk d to kask mo e by takim seksownym nakryciem głowy? - Tak pomy lał, a
gło no spytał: - Czy masz zwyczaj oblewa piwem swoich ludzi?

- To zale y od ludzi. - Zrobiła krok w stron drzwi i znów utkn ła mi dzy Codym a

lodówk . Musiałby si odwróci , eby j przepu ci . Odczekał chwil , patrz c jej w oczy.

Nie dostrzegł w nich l ku czy skr powania, tylko w ciekło , która go rozbawiła. U miechn ł
si .

- Ciasno tu... panno Wilson.
Mogła sobie by in ynierem, specjalist o sporym do wiadczeniu, nie przestała jednak

by kobiet i czuła teraz nacisk jego ciała - twardych bioder i muskularnych ud. Jednak błysk
rozbawienia w jego oczach skutecznie stłumił wszelkie dalsze doznania.

- To twoje prawdziwe z by? - zapytała ze spokojem.
- Kiedy ostatnio sprawdzałem, tak.
- No to si odsu , je eli ci na nich zale y.
Miał wielk ochot pocałowa j za odwag , a tak e po to, eby pozna smak jej ust.

Jednak cho z natury impulsywny, wiedział, kiedy trzeba zmieni taktyk i przestawi si na
długofalowy plan.

- Tak jest, prosz pani.
Cofn ł si , a ona przecisn ła si obok niego. Wolałaby wyj na dwór, jednak miała tu

jeszcze co do załatwienia. Przysiadła na brzegu wersalki i rozwin ła kalk .

- Zakładam, e Gray poinformował pana o szczegółach zebrania, na którym pana nie

było.

- Owszem. - Cody w lizgn ł si za stół i usiadł. Przyczepa była rzeczywi cie bardzo

ciasna. Po raz drugi ich uda otarły si o siebie. - Podobno domaga si pani jakich zmian.

Nie powinna si broni . To tylko osłabi jej pozycj . Jednak nie mogła si

powstrzyma .

- Miałam problemy z tym projektem od samego pocz tku, panie Johnson, i nie robiłam

z tego tajemnicy.

- Wiem. Przegl dałem korespondencj . - Wyci gni cie nóg w tak ciasnej przestrzeni

wymagało wr cz akrobatycznej zr czno ci, a jednak mu si to udało. - Chciała pani projektu
typowego dla architektury pustynnej.

Zmru yła oczy, ale Cody zd ył ju dostrzec ich błysk.
- Nie przypominam sobie, eby padło słowo „typowy”, s jednak konkretne powody,

eby zastosowa taki a nie inny styl architektoniczny na tych wła nie terenach.

- S te konkretne powody, eby spróbowa czego nowego. Nie uwa a pani? - rzucił

jakby od niechcenia, zapalaj c papierosa. - Spółka „Barrow&Barrow” zamierza stworzy tu
luksusowy o rodek wypoczynkowy - ci gn ł, zanim zd yła cokolwiek powiedzie . - Cał-
kowicie samowystarczalny i na tyle ekskluzywny, eby mo na było wyci gn grube
pieni dze z zamo nej klienteli. Chc , eby wygl dał zupełnie inaczej ni wszystkie o rodki

rozrzucone wokół Phoenix i eby panowała w nim zupełnie inna atmosfera. A ja im to gwa-
rantuj .

- Jednak pewne modyfikacje...
- Nie ma mowy o adnych modyfikacjach, panno Wilson!
Zacisn ła usta. Co za nad ty bufon! Zreszt jak wszyscy architekci. W dodatku

cholernie irytuj cy. I ten szyderczy sposób, w jaki wymawiał słowo „panno”...

- Tak si niestety zło yło - zacz ła z wymuszonym spokojem - e b dziemy zmuszeni

pracowa razem na tej budowie.

- Co za okrutne zrz dzenie losu - mrukn ł Cody. Pu ciła t uwag mimo uszu.
- B d szczera, panie Johnson. Z konstrukcyjnego punktu widzenia pa ski projekt jest

mocno podejrzany.

Cody wydmuchał powoli dym z papierosa. W oczach pani in ynier dostrzegł złote

błyski. Jakby nie mogły si zdecydowa , czy chc by zielone, czy szare. Typowe oczy
marzycielki. U miechn ł si .

- To ju pani problem. Je eli nie czuje si pani na siłach, Thornway mo e zatrudni

kogo innego.

Abra zacisn ła pi ci. Miała ochot wepchn mu plany do gardła, eby si udławił.

Niestety, był zwi zana umow .

- Jestem wystarczaj co dobra, panie Johnson.
- No to nie powinno by adnych problemów. - Cody zało ył nog na nog i popatrzył

na rozgniewan kobiet . Z zewn trz dobiegał jednostajny hałas, wiadcz cy o tym, e budowa
jest w toku. Był to odgłos optymistyczny i bardzo produktywny. Przypominał Cody'emu, e
jest czas na prac i czas na przyjemno ci.

- Mo e by mnie pani zapoznała z post pem robót? Nie nale ało to do jej obowi zków.

O mały włos byłaby mu to wykrzyczała w twarz. Była jednak zwi zana kontraktem, który
pozostawiał bardzo w ski margines dla jakichkolwiek bł dów. Spłaci dług wobec Thornwaya,
nawet je li b dzie musiała post powa z tym zarozumiałym architektem ze Wschodniego
Wybrze a w białych r kawiczkach.

- Jak pan ju pewnie zd ył zauwa y , zako czono w terminie roboty detonacyjne. Na

szcz cie udało nam si ograniczy je do minimum, nie naruszaj c przy tym integralno ci
krajobrazu.

- Taka była koncepcja.

- Ach tak? - Spojrzała na plany, a potem znów na Cody'ego. - W ka dym razie,

szkielet głównego budynku powinien by gotowy pod koniec tygodnia. O ile nie b dzie

adnych zmian...

- Nie b dzie.
- O ile nie b dzie adnych zmian - powtórzyła przez zaci ni te z by - pierwsze

terminy przewidziane w umowie zostan dotrzymane. Prace nad poszczególnymi domkami
nie rozpoczn si , póki nie zatkniemy wiechy na głównym budynku i nad centrum medycz-
nym. Pole golfowe i korty tenisowe to ju nie moja działka. O tym b dzie pan musiał
porozmawia z Kendallem. To samo dotyczy architektury krajobrazu.

- Dobrze. Czy kafelki do foyer zostały ju zamówione?
- Jestem in ynierem, a nie zaopatrzeniowcem. Tymi sprawami zajmuje si Marie

Lopez.

- B d o tym pami tał. Mam jeszcze jedno pytanie.
Zamiast skin zach caj co głow , wstała i otworzyła lodówk . Półki uginały si od

kartonów z wod sodow i sokami oraz butelek ze zwykł wod . Zawahała si , a w ko cu
zdecydowała si na wod . Przecie chciało jej si pi . Ruch, jaki wykonała, nie miał nic
wspólnego z ch ci powi kszenia dystansu mi dzy ni a tym antypatycznym typem. To był
tylko dodatkowy plus. Otworzyła butelk i nie proponuj c mu niczego, sama zacz ła pi .

- Słucham.
- Czy to dlatego, e jestem m czyzn ? e jestem architektem? A mo e dlatego, e

przyjechałem ze Wschodniego Wybrze a?

Abra poci gn ła długi łyk. Jeden dzie w pełnym sło cu wystarczył, eby jej

uzmysłowi , ile szcz cia kryje si w butelce najzwyklejszej wody.

- Prosz mówi ja niej.
- Czy to dlatego, e jestem m czyzn , architektem, czy dlatego, e pochodz ze

Wschodniego Wybrze a ma pani ochot naplu mi w twarz?

Pytanie samo w sobie nie powinno było jej zirytowa . Rzecz w tym, e zadał je z

u miechem, za który w ci gu minionej godziny zd yła ju go wielokrotnie znienawidzi .
Mimo to oparła si swobodnie o blat stołu i zmierzyła Cody'ego pogardliwym wzrokiem.

- Mam gdzie twoj płe .
Nadal si u miechał, ale w oczach mign ł mu gro ny błysk.
- Lubisz wymachiwa czerwon płacht przed bykiem, Wilson?
- Tak. - Teraz przyszła Abry kolej na u miech, który wprawdzie zmi kczył wyraz jej

ust, ale nie ugasił wyzwania w oczach. - eby doko czy moj odpowied ... architekci to

cz sto nad ci, rozhisteryzowani arty ci, którzy przelewaj swoje ego na papier i spodziewaj
si , e in ynierowie i robotnicy zachowaj je dla potomno ci. Z tym si mog pogodzi .
Mog to nawet uszanowa - kiedy architekt przyjrzy si uwa nie krajobrazowi i b dzie
tworzył raczej w zgodzie z nim ni dla samego siebie. A co do tego, e pochodzi pan ze
Wschodniego Wybrze a, tutaj widz najwi kszy problem. Pan nie rozumie pustyni ani gór,
ani tutejszych tradycji. Nie podoba mi si my l, e siedzi pan sobie pod palm , ponad trzy
tysi ce kilometrów st d, i decyduje o tym, jak tutejsi ludzie maj y .

Poniewa znacznie bardziej zale ało mu na niej ni na tym, by si obroni , nie

wspomniał, i ju wcze niej trzykrotnie wizytował tereny przyszłej budowy. Przewa aj ca
cz

projektu powstała tutaj, gdzie w tej chwili siedział, a nie w jego pracowni na Florydzie.

Miał swoj wizj , nale ał jednak do ludzi, którzy raczej wcielaj w czyn swoje koncepcje, ni
o nich mówi .

- Je eli nie chce pani budowa , czemu pani to robi?
- Nie powiedziałam przecie , e nie chc budowa . Uwa am tylko, e nie musz w

tym celu tak wiele niszczy i burzy .

- Za ka dym razem, kiedy człowiek wbija łopat w ziemi , zabiera troch tej ziemi.

Takie jest ycie.

- Za ka dym razem, gdy człowiek zabiera troch ziemi, powinien si zastanowi , co

daje w zamian. Tego wymaga moralno .

- Prosz , prosz , in ynier, a do tego filozof. - Dra nił si z ni , i doskonale o tym

wiedział. Jeszcze nie doko czył, a ju gniewny rumieniec zabarwił jej policzki. - Zanim
wyleje mi pani na głow swoj zło , powiem, e przyznaj pani racj , ale tylko do pewnego
stopnia. Nie zgadzam si na adne neony i plastik. Bez wzgl du na to, czy si to pani podoba,
czy nie, to mój projekt. A pani ma go wykona . Na tym polega pani praca.

- Wiem, na czym polega moja praca.
- No to dobrze. - Jakby wszystko było ju ustalone, Cody zacz ł zwija kalki. - Co

pani powie na kolacj ?

- Co takiego?
- Kolacja - powtórzył. Wsun ł rulony do tuby i wstał. - Chciałbym zje z pani

kolacj .

Abra nie potrafiła powiedzie , czy była to najbardziej idiotyczna propozycja, jak w

yciu słyszała, z pewno ci jednak mie ciła si w pierwszej dziesi tce.

- Dzi kuj , nie.
- Przecie nie jest pani m atk ? - Gdyby była, to miałoby zasadnicze znaczenie.

- Nie.
- Ma pani kogo ? - Nawet gdyby miała, to ju bez znaczenia.
Cierpliwo nigdy nie była jej mocn stron . Abra nie zamierzała si z tym kry .
- To nie pa ski interes.
- Masz ostry j zyk, Ruda. - Si gn ł po kask, ale go nie zało ył. - To mi si podoba.
- Jeste bezczelny, Johnson. A to mi si nie podoba. - Podeszła do drzwi i zatrzymała

si z r k na klamce. - Je eli b d jakie pytania w sprawie konstrukcji, jestem w pobli u.

Nie musiał si ga daleko, eby poło y jej r k na ramieniu. Pod dotykiem jego dłoni

spr yła si jak kotka gotowa do skoku.

- B d o tym pami tał. No có , zjemy kolacj innym razem. Chyba nale y mi si

piwo.

Abra rzuciła mu ostatnie, mia d ce spojrzenie, po czym wyszła na dwór.
Nie tak go sobie wyobra ała. Był atrakcyjny, to prawda, ale z tym potrafi sobie

poradzi . Kiedy kobieta decyduje si działa na terytorium m skim, od czasu do czasu zdarza
jej si spotka atrakcyjnego m czyzn . Jednak on wygl dał raczej jak członek ekipy ni
współwła ciciel jednej z najwi kszych spółek architektonicznych w kraju. Jego jasnobr zowe
włosy, spłowiałe od sło ca, były za długie, skóra zbyt ogorzała, a ciało za bardzo muskularne
jak na rozkapryszonego architekta. A szerokie dłonie, pokryte odciskami, były typowymi
dło mi robotnika. Wzruszyła ramionami, jakby chciała w ten sposób zagłuszy wspomnienie
tych r k. Do wiadczyła ich siły, szorstko ci i magnetycznego dotyku. I jeszcze ten głos, ten
rozlewny, przeci gły akcent...

Zbli aj c si do stalowej konstrukcji budynku, mocniej nasadziła kask na głow . Taki

głos na pewno działa na niektóre kobiety. Ona nie ma czasu, eby sobie zaprz ta my li jego
południowym akcentem czy bezczelnym u miechem. Nie ma te czasu, by my le o sobie
jako o kobiecie.

Tymczasem on sprawił, e nagle przypomniała sobie, i ni jest.
Mru c oczy pod sło ce, patrzyła, jak stalowe belki l duj na d wigarach. Wcale jej to

nie odpowiadało, e Cody Johnson obudził kobiec stron jej natury. Słowo „kobieca” zbyt
cz sto uto samiano z „bezbronna” i „zale na”. A ona nie miała ochoty by ani bezbronna, ani
zale na. Zbyt długo i nazbyt ci ko pracowała na swoj niezale no . Przelotne drgnienie
serca nie mogło mie na to adnego wpływu.

Szkoda, pomy lała, e ta puszka z piwem nie była pełna.
Z pos pnym u miechem przyjrzała si kolejnej belce, która kołysz c si , sun ła w

powietrzu. Budowa to co pi knego. To szcz cie móc ogl da , jak ro nie krok po kroku,

pi tro za pi trem. To fascynuj ce, kiedy wielkie, u yteczne przedsi wzi cia przybieraj
realny kształt. A zarazem to straszne, gdy cen za post p jest degradacja rodowiska. Nigdy
nie potrafiła rozdzieli tych dwóch spraw i wła nie dlatego wybrała zawód, który umo liwiał
jej kontrol nad kształtowaniem rodowiska.

Natomiast ta budowa tutaj... Potrz sn ła głow , kiedy huk nitownic rozdarł powietrze.

Przecie ten projekt to fanaberia człowieka, który był tu obcy - te kopuły, te łuki i spirale. Ju
nawet nie zliczy, ile nocy sp dziła nad rajzbretem, z suwakiem i kalkulatorem, staraj c si za-
projektowa zadowalaj cy system wspomagania. Architekci nie zaprz taj sobie głowy tak
przyziemnymi sprawami. Dla nich liczy si tylko estetyka. Tylko ich przero ni te ego. Mimo
to wybuduje ten cholerny o rodek, pomy lała, kopi c nog kawałek gruzu, który le ał na jej
drodze. Wybuduje, i to dobrze. Co wcale nie znaczy, e wszystko musi jej si podoba .

Odwrócona plecami do sło ca, spojrzała przez teodolit. Musieli sobie poradzi z gór ,

z nierównym podło em ze skały i piasku, jednak wszystkie wymiary si zgadzały. Kiedy
sprawdziła łuki i k ty, poczuła przypływ dumy. Konstrukcyjna strona budynku - nawet
kompletnie tutaj niepasuj cego - b dzie bez zarzutu. Po prostu perfekcyjna.

A perfekcyjno ma wielkie znaczenie. Przez przewa aj c cz

ycia Abra musiała

si zadowala drugim gatunkiem. Wykształcenie, umiej tno ci i zdolno ci pozwoliły jej
wznie si na wy szy poziom. Ju nigdy wi cej nie zamierza godzi si na gorsz kategori .
Ani w yciu, ani w pracy.

Nagle poczuła zapach, od którego dreszcz przebiegł jej wzdłu kr gosłupa. Mydło i

pot, pomy lała, wzruszaj c ramionami. Wszyscy na budowie pachnieli mydłem i potem, wi c
sk d to przekonanie, e to wła nie Cody za ni stoi? A jednak była tego pewna. Dlatego nie
odwróciła si , tylko nadal pochylała si nad okularem.

- Jakie problemy? - zapytała, wkładaj c w te dwa słowa cały bezmiar pogardy.
- Nie wiem, póki nie zobacz . Mo na?
- Prosz bardzo - odparła, odsuwaj c si na bok. - B d moim go ciem.
Cody podszedł do przyrz du, a ona zatkn ła kciuki za pasek i czekała. Nie znalazł

adnych rozbie no ci z planem. O ile w ogóle potrafiłby je dostrzec, pomy lała. Nagle

usłyszała gło ne krzyki rozlegaj ce si nieopodal. Odwróciła si i zobaczyła dwóch kłóc cych
si robotników. Upał, jak wiadomo, doprowadza temperamenty do punktu wrzenia. A to
niczego dobrego nie wró y. Zostawiła wi c Cody'ego i podeszła do nich, przeskakuj c przez
hałdy ziemi.

- Jeszcze troch za wcze nie na przerw - powiedziała ze spokojem, kiedy jeden z

robotników chwycił drugiego za koszul .

- Ten sukinsyn mało mi nie uci ł palców t cholern belk .
- Jak nie umie zej z drogi, idiota, niech si potem nie dziwi.
M czy ni byli spoceni i w ciekli. Awantura wisiała w powietrzu. Abra bez namysłu

wkroczyła mi dzy nich i odsun ła ich od siebie.

- Uspokójcie si ! - powiedziała.
- Nie musz słucha tego choler...
- Jego nie musisz słucha , ale mnie musisz - przerwała mu Abra. - Id cie si przej ,

eby troch ochłon . - Przyjrzała si im obu. - Po godzinach mo ecie si bi , ile chcecie,

wasza sprawa. Ale jeszcze jeden zamach na mój czas, a wylatujecie z budowy. Ty! -
Wskazała na robotnika, którego oceniła jako bardziej zapalczywego. - Jak si nazywasz?

niady m czyzna zawahał si , a potem burkn ł:

- Rodriguez.
- Zrób sobie przerw , Rodriguez. Id i wsad głow pod pomp . - Odwróciła si ,

jakby nie miała w tpliwo ci, e jej polecenie zostanie wykonane bez dyskusji. - A ty?

T gi, czerwony na twarzy m czyzna, wysapał:
- Swaggart.
- Bierz si do roboty, Swaggart. I jeszcze jedno - na twoim miejscu miałabym wi cej

szacunku dla r k kolegi. Bo jak nie, to mo esz si którego dnia nie doliczy swoich
własnych palców.

Rodriguez prychn ł gniewnie, ruszył jednak posłusznie w stron beczek z wod . Abra

przywołała brygadzist i poradziła mu, eby na kilka dni rozdzielił obu m czyzn.

Zd yła ju prawie zapomnie o Codym, ale kiedy si odwróciła, zobaczyła, e wci

tkwi przy teodolicie, cho ju przez niego nie patrzy. Stał na szeroko rozstawionych nogach, z
r kami na biodrach, i przygl dał jej si uwa nie. Gdy si zorientował, e nie zamierza do
niego podej , sam ruszył w jej stron .

- Zawsze pakujesz si w sam rodek awantury?
- Kiedy trzeba, tak.
Nasun ł na nos ciemne okulary, eby jej si lepiej przyjrze , a potem znów podniósł je

do góry.

- Masz gruz na ramieniu. Nie próbowała go strzepn ?
- Jeszcze nie.
- To dobrze. B d pierwszy.
- Jak chcesz, mo esz spróbowa , ale radziłabym ci, eby si skupił na projekcie. To

mu tylko wyjdzie na dobre.

Na twarzy Cody'ego pojawił si u miech.
- Ja potrafi si skupi na kilku rzeczach jednocze nie. A ty?
Zamiast odpowiedzie , wyj ła chusteczk i otarła spocony kark.
- Wiesz co, Johnson, twój wspólnik wydał mi si całkiem sensowny.
- Bo taki wła nie jest. - Nim zd yła zaprotestowa , wyj ł jej z r k chusteczk i zacz ł

jej delikatnie ociera skronie. - Nathan uwa a ci za perfekcjonistk .

- A ty jaki jeste ? - Miała ochot wyrwa mu chustk . Jego dotyk był zdecydowanie

zbyt koj cy.

- Sama b dziesz musiała oceni . - Cody spojrzał na budynek. Fundamenty były

solidne, k ty zachowane, ale to dopiero pocz tek. - B dziemy ze sob pracowa jeszcze przez
jaki czas.

Abra tak e spojrzała stron budynku.
- Jako to znios . O ile ty na to pójdziesz. - Odebrała mu wreszcie chusteczk i

wepchn ła j do kieszeni.

- Abra! - wymówił jej imi w taki sposób, jakby badał jego smak. - Nie mog si ju

tego doczeka . - Musn ł kciukiem jej policzek, a ona mimowolnie odskoczyła. - No to do
zobaczenia - dorzucił ze znacz cym u miechem.

Kretyn, pomy lała i si odwróciła. Id c w stron wykopu, czuła lekkie mrowienie

skóry, ale starała si je zignorowa .

ROZDZIAŁ DRUGI

Jednej rzeczy Abra szczerze nienawidziła - kiedy kto odrywał j od pracy i kazał jej

i na zebranie. Miała przecie tyle obowi zków! Musiała kontrolowa mechaników
pracuj cych przy głównym budynku, dogl da lusarzy w centrum medycznym oraz wci
pilnowa , eby Rodriguez i Swaggart nie pozabijali si nawzajem. Oczywi cie nie było a tak

le, eby nie mogli sobie bez niej poradzi , jednak w jej obecno ci roboty posuwały si

znacznie sprawniej. A tymczasem siedziała w biurze Tima Thornwaya i czekała na jego
przyj cie.

Nikt nie musiał jej przypomina , jak napi ty jest harmonogram. Sama doskonałe

wiedziała, co robi , eby uko czy roboty w terminie. Zawsze miała doskonałe wyczucie
czasu.

Ka da minuta jej dnia po wi cona była tej inwestycji. Co dzie pociła si na budowie,

w ród robotników i sprz tu, dogl daj c wszystkiego a po najdrobniejsze detale. Po pracy
waliła si do łó ka o zachodzie sło ca i zasypiała kamiennym snem albo do trzeciej w nocy
siedziała nad desk kre larsk , a przy yciu podtrzymywały j ambicja i całe litry kawy. To
był jej projekt, przede wszystkim jej, w znacznie wi kszym stopniu ni Tima Thornwaya.
Projekt, który stał si jej osobist spraw , cho nie bardzo umiałaby wytłumaczy dlaczego.
Traktowała go jako po miertny hołd zło ony człowiekowi, który uwierzył w ni i kazał jej
si ga po to, co najlepsze. Dlatego budowa o rodka wypoczynkowego była w pewnym sensie
ostatni prac dla Thomasa Thornwaya i Abra chciała wykona j perfekcyjnie.

Nie ułatwiał jej tego architekt, który dał rzadkich i drogich materiałów, ryzykuj c

przekroczenie terminów i kosztów. Wbrew niemu, mimo tych wszystkich marmurowych
umywalek i niewymiarowych kafelków, zamierzała wywi za si z warunków umowy.
Oczywi cie o ile nie b d jej nieustannie odrywa od pracy i ci ga do biura na jałowe
narady.

Podeszła do okna, a potem zacz ła nerwowo kr y po pokoju. Co za strata czasu - a

ona tak bardzo nienawidziła wszelkiego marnotrawstwa. Gdyby nie to, e miała pewn
spraw do omówienia z Timem, znalazłaby pretekst, eby w ogóle nie przyj na to spotkanie.
Jednak cały kłopot z Timem polegał na tym, pomy lała z gorzkim miechem, e nie jest on na
tyle bystry, eby czyta mi dzy wierszami. A poniewa miała pewn konkretn spraw ,
przyszła, eby mu j osobi cie przedstawi . Jednak nie b dzie dłu ej tkwi tu jak głupia,
pomy lała, zerkaj c na zegarek.

Dawniej ten gabinet nale ał do starego Thornwaya. Abra lubiła jego chłodne kolory i

ascetyczne wn trze. Wraz z pojawieniem si Tima zacz ły si zmiany. Po pierwsze -
wstawiono ro liny, pomy lała, krzywi c si na widok olbrzymiego fikusa. Nie dlatego, eby
w ogóle nie lubiła ro lin czy grubych poduszek. Po prostu tutaj wydały jej si wybitnie nie na
miejscu, wr cz irytuj ce.

Po drugie - te obrazy. Thomas wolał malarstwo india skie. Tim zast pił je

abstrakcyjnymi płótnami, które działały Abrze na nerwy. Nowy, mi sisty dywan, był koloru
łososiowego. Stary Thornway u ywał skór o krótkim włosiu, w których nie gromadziły si
brud i kurz. Jednak Tim rzadko odwiedzał place budowy i raczej nie zapraszał brygadzistów
na piwo po godzinach pracy.

Przesta , skarciła si w my lach. Tim po prostu działa inaczej. To jego wi te prawo.

W ko cu teraz to jego firma. To, e kochała i podziwiała ojca, nie znaczy wcale, i musi
dopatrywa si wad w synu.

Niestety, syn ma wiele wad, pomy lała, patrz c na wypolerowany blat biurka.

Brakowało mu zapału i pasji ojca. Thomas budował przede wszystkim z miło ci do samego
procesu twórczego, Tim wył cznie dla zysku.

Gdyby ył Thomas Thornway, nie szykowałaby si teraz do odej cia. wiadomo , e

jest to jej ostatnia praca dla tej firmy, oznaczała zapowied wolno ci. Odchodz c, nie b dzie
niczego ałowała, a tak pewnie byłoby za ycia starego Thornwaya. Teraz mogła ju tylko
czeka w podnieceniu na to, co przyniesie jej przyszło . Ju niedługo wszystko b dzie robi
na własny rachunek.

To przera aj ce, pomy lała, zamykaj c oczy. Przera aj ce, a zarazem poci gaj ce. Bo

poci ga nas wszystko, co nieznane. Jak Cody Johnson.

Otrz sn ła si i wróciła do okna. To mieszne. Ten m czyzna nie jest ani

przera aj cy, ani taki znów poci gaj cy. Nie jest te adn niewiadom . To po prostu
zwyczajny facet, i to do irytuj cy, je li wzi pod uwag sposób, w jaki zachowywał si
podczas ich spotkania. To jeden z tych, co to doskonale zdaj sobie spraw ze swoich
wdzi ków i potrafi to wykorzysta . Taki, co to zawsze ma w odwodzie zapasowe wyj cie.

Takich facetów jak Cody widziała ju nieraz w akcji. W sumie miała szcz cie, e

tylko raz straciła głow dla przystojnej twarzy i postawnej sylwetki. Niektóre kobiety nie s w
stanie niczego si nauczy i ci gle wpadaj w t sam pułapk . Na przykład jej matka,
pomy lała, potrz saj c głow . Gdyby Jessie Wilson zobaczyła takiego faceta jak Cody, z
miejsca wpadłaby po uszy. Na szcz cie, w przypadku Abry powiedzenie „Jaka matka, taka
córka” okazało si nieprawdziwe.

Cody Johnson nie zainteresował jej jako m czyzna. Jedynie na płaszczy nie

zawodowej jest go w stanie tolerowa - a i to z trudem.

Kiedy wszedł do gabinetu kilka sekund pó niej, ze zdumieniem stwierdziła, i jej

my li i uczucia dziwnie do siebie nie przystaj .

- Przepraszam, e kazałem ci czeka , Abra. - Tim, nieskazitelnie elegancki w

trzycz ciowym garniturze, obdarzył j wylewnym u miechem. - Lunch si troch
przeci gn ł.

Abra wymownie uniosła brwi. Przez to spotkanie w rodku dnia w ogóle nie zje dzi

lunchu.

- Bardziej interesuje mnie to, czemu odwołałe mnie z placu budowy.
- Pomy lałem sobie, e przyda nam si takie spotkanie we trójk . - Tim rozsiadł si za

biurkiem i wskazał Abrze i Cody'emu krzesła.

- Czytałe przecie raporty.
- Oczywi cie. - Tim postukał palcem w teczk .
Miał ujmuj cy u miech, który pasował do jego okr głej twarzy. Abrze nieraz ju

przyszło do głowy, e dobrze by sobie radził w polityce. Nikt nie potrafił tak gładko udziela
odpowiedzi bez adnych zobowi za jak Tim Thornway. - Jeste wietna, jak zawsze. Jem
dzi kolacj z Barlowem seniorem i chciałbym przedstawi mu co wi cej ni tylko fakty i
liczby.

- Przeka mu moje obiekcje dotycz ce projektu wn trza głównego budynku. - Abra

zało yła nog na nog i nawet nie spojrzała na Cody'ego.

Tim zacz ł si bawi jednym ze swoich markowych wiecznych piór.
- My lałem, e ju to ustalili my. Abra wzruszyła ramionami.
- Zapytałe , to ci odpowiadam. Mo esz mu powiedzie , e instalacja elektryczna

głównego budynku b dzie gotowa pod koniec tygodnia. To trudne zadanie, zwa ywszy na
rozmiary i kształt budynku. Nie mówi c ju o tym, e klimatyzacja b dzie kosztowała
fortun .

- Fortun to on ma - wtr cił si Cody. - Moim zdaniem, zale y mu bardziej na stylu

ni na oszcz dno ciach za pr d.

- Racja. - Tim gło no chrz kn ł; Wszystko wskazywało na to, e kontrakt dla Barlowa

przyniesie mu spory zysk. Byle tylko udało si utrzyma tempo prac. - Przejrzałem
oczywi cie wszystkie raporty i mog zapewni naszego klienta, e dostaje najlepsze materiały
i najlepszych specjalistów.

- Zaproponuj mu, eby tu przyjechał i sam sobie wszystko obejrzał - powiedziała

Abra.

- Nie wydaje mi si ...
- Zgadzam si z pann Wilson - wtr cił si Cody. - Gdyby Barlow miał jakie

zastrze enia, im wcze niej si o tym dowiemy, tym lepiej.

Tim zas pił si .
- Przecie plany zostały zatwierdzone.
- Tak, ale na papierze wszystko wygl da inaczej - powiedział Cody, patrz c na Abr . -

Ludzie czasami doznaj szoku na widok ko cowego efektu.

- Oczywi cie, oczywi cie. Zaproponuj mu to. - Tim postukał piórem o blat. - Abra, w

twoim raporcie sugerowała przedłu enie przerwy obiadowej do godziny.

- Tak, chciałam porozmawia z tob na ten temat. Po kilku tygodniach na placu

budowy doszłam do wniosku, e je eli upały nie zel ej , trzeba b dzie wydłu y południow
przerw . Ludzie tego potrzebuj .

Tim odło ył pióro i splótł r ce.
- Musisz zrozumie , e te dodatkowe pół godziny odbije si negatywnie na kosztach i

terminach.

- A ty musisz zrozumie , e nie da si pracowa w takim sło cu bez wytchnienia.

Za ywanie tabletek z sol nie wystarczy, eby zregenerowa siły. Wprawdzie mamy dopiero
marzec i w twoim biurze jest miły chłód, zwłaszcza gdy popijasz sobie martini, ale na
zewn trz panuje morderczy upał.

- Płacimy tym ludziom za to, eby wyciskali z siebie ostatnie poty - przypomniał jej

Tim. - Poza tym chyba zgodzisz si ze mn , e dla nich samych b dzie lepiej, je eli budynki
stan pod dachem, zanim przyjdzie lato.

- Nie b d mogli pracowa , je eli dostan udaru albo zawału.
- Nie przypominam sobie, eby co takiego miało kiedykolwiek miejsce.
- Jeszcze nie. - To b dzie cud, je eli uda jej si zachowa zimn krew. Tim zawsze był

tak niezno nie pompatyczny. Kiedy ył jego ojciec, mogła omija go i zwraca si ze swoimi
problemami bezpo rednio do szefa. Teraz to on był szefem. Zirytowana, zacz ła od nowa. -
Tim, oni naprawd potrzebuj dodatkowej przerwy. Praca w takim upale jest bardzo
wyczerpuj ca. Ludzie słabn , trac koncentracj , a kiedy człowiek jest rozkojarzony, popełnia
bł dy - cz sto bardzo gro ne.

- Płac brygadzistom za to, eby sprawdzali, czy nikt nie popełnia bł dów.

Abra zerwała si na równe nogi, bliska wybuchu. Nagle rozległ si spokojny głos

Cody'ego:

- Powiem ci, Tim, e ludzie i tak sami przedłu aj sobie przerwy w taki upał. Dasz im

dodatkowe pół godziny - b d ci wdzi czni, nawet zobowi zani. Nie b d da wi cej. W
rezultacie za jednym zamachem załatwisz dwie sprawy: b dziesz miał wykonan robot i
dobre stosunki mi dzy pracownikami.

Tim znów zacz ł si bawi piórem.
- To brzmi rozs dnie. B d o tym pami tał.
- Mam nadziej . - Cody wstał z u miechem. - Wracam teraz na budow i zabieram

pann Wilson. A co do ewentualnej współpracy w przyszło ci, pó niej o tym porozmawiamy.
Dzi ki za lunch, Tim.

- Cała przyjemno po mojej stronie.
Zanim Abra zd yła cokolwiek powiedzie , Cody chwycił j za łokie i wyprowadził

z gabinetu. Dopiero przy drzwiach do windy udało jej si wyrwa r k .

- Sama znam drog - sykn ła ze zło ci .
- Panno Wilson, wygl da na to, e znowu si nie zgadzamy. - Wepchn ł j do windy i

nacisn ł guzik „gara e”. - Moim zdaniem, przyda ci si mały instrukta , jak radzi sobie z
ptasimi mó d kami.

- Nie musisz mi... - Podniosła głow i urwała. Jego rozbawiony wzrok był wiernym

odbiciem jej własnych uczu . - Rozumiem, e mówisz o Timie.

- Powiedziałem co takiego?
- Tak mi si przynajmniej wydawało. Chyba e my lałe o sobie.
- Decyzja nale y do ciebie.
- Twardy orzech do zgryzienia. - Winda zadr ała i zatrzymała si na poziomie

parkingu. Abra zablokowała otwarte drzwi i spojrzała na Cody'ego. Błysk w jego czach
znamionował inteligencj . Usta wiadczyły o du ej pewno ci siebie. Abra z westchnieniem
wyszła z windy.

- No i co? Zdecydowała ju ? - odezwał si za jej plecami.
- Powiedzmy sobie, zdecydowałam, jak mam z tob post powa .
Kiedy szli pomi dzy samochodami, ich kroki odbijały si echem od cian gara u.
- To znaczy jak?
- My l , e czasami powinno si wyla ci kubeł zimnej wody na głow .
K ciki ust Cody'ego drgn ły w u miechu. Abra znów miała włosy splecione w

warkocz. Naszła go ochota, by go rozple , pasmo po pasemku.

- To nieładnie z twojej strony.
- Mo e i tak. - Zatrzymała si przed zakurzonym słu bowym wozem. Biała farba

łuszczyła si , okna były przyciemnione dla ochrony przed o lepiaj cym sło cem. Si gn ła do
kieszeni po kluczyki.

- Na pewno chcesz wraca na budow ? Mog ci odwie do hotelu.
- Ta budowa troch mnie jednak interesuje. Wzruszyła z irytacj ramionami.
- Jak sobie yczysz.
- Dokładnie tak.
Wsiadł do wozu, cofn ł fotel i nawet udało mu si wyci gn nogi. Abra przekr ciła

kluczyk w stacyjce. Silnik zakaszlał, zgasł, a potem zastartował. O yło radio i klimatyzacja.
Rykn ła muzyka, ale Abra jej nie ciszyła. Na desce rozdzielczej pyszniła si kolekcja ozdob-
nych magnesów w kształcie banana, strusia, mapy Arizony, szczerz cego z by kota i
damskiej dłoni o ró owych paznokciach. Przytrzymywały nabazgrane na skrawkach papieru
notatki. Cody zdołał z nich wyczyta , e Abra ma odebra mleko i chleb oraz sprawdzi , czy
nadeszło pi dziesi t ton cementu. A tak e zadzwoni do... Mangi? Przeczytał jeszcze raz,
mru c oczy. Do Mamy. Miała zadzwoni do matki.

- Ładny wóz - zauwa ył, kiedy przystan li na wiatłach.
- Trzeba by dostroi ga nik. - Abra wrzuciła jałowy bieg, eby silnik mógł odpocz . -

Na razie do tego nie doszłam.

Popatrzył na jej r k , kiedy wrzucała jedynk i dodawała gazu. Dło miała smukł , o

szczupłych, długich palcach. Paznokcie krótko obci te i nie umalowane. adnej bi uterii. Bez

adnego trudu mógł sobie wyobrazi te dłonie zarówno serwuj ce herbat w delikatnych

porcelanowych fili ankach, jak i naprawiaj ce zepsuty samochód.

- No wi c, jak post powałby z Timem? - zapytała.
- Co? - mrukn ł niezbyt przytomnie, bo wła nie zacz ł sobie wyobra a dotyk tych

smukłych, zr cznych dłoni na swojej skórze.

- Mówi o Timie - powtórzyła, dodaj c gazu. Skr cili na południe, do Phoenix. - Jak

ty by sobie z nim poradził?

W tej chwili bardziej interesowało go pytanie, jak by sobie z ni poradził.
- Odniosłem wra enie, e reprezentujecie odmienne stanowiska.
- Bystry z ciebie chłopak, Johnson.
- Po co ten sarkazm, Ruda? - Nawet nie zapytał, czy mo e zapali , tylko uchylił okno i

zacz ł szuka po kieszeniach zapałek. - Osobi cie jest mi wszystko jedno, ale w kontaktach z
Thomwayem oliwa sprawdza si lepiej ni ocet.

Miał racj , absolutn racj . Była zła, e musiał jej o tym przypomnie .
- On nie jest w stanie zrozumie adnej aluzji. Nawet gdyby go walił młotkiem po

głowie. - Podsun ła mu zapalniczk .

- Mo e w dziewi ciu przypadkach na dziesi . - Przytkn ł papierosa do zapalniczki. -

Wła nie przez ten dziesi ty przypadek mo esz wpakowa si w kłopoty.

I eby ci uprzedzi , wiem, co teraz powiesz. e gwi d esz na kłopoty.
U miechn ła si mimo woli i nie zaprotestowała, kiedy przyciszył radio.
- Widziałe kiedy konie na paradach, z klapkami na oczach, eby nie zbaczały z drogi

i nie denerwowały si na widok tłumów?

- Owszem. Thornway ma takie same klapki, eby bez przeszkód pod a drog , na

ko cu której czekaj na niego pieni dze. Je eli chcesz wynegocjowa lepsze warunki dla
ludzi, materiały lepszej jako ci albo cokolwiek, musisz si nauczy subtelno ci.

Znów to samo nerwowe wzruszenie ramion.
- Kiedy nie potrafi .
- Potrafisz. Jeste o wiele bystrzejsza od Thornwaya, Ruda, wi c na pewno potrafisz

go przechytrzy .

- On doprowadza mnie do szału. Na my l o tym... - Znowu wzruszyła ramionami, tym

razem z alem. - Po prostu doprowadza mnie do szału. A kiedy wpadam w szał, mówi , co
my l .

Cody zd ył ju to zauwa y .
- Musisz tylko sprowadzi wszystko do wspólnego mianownika. Thornwayowi chodzi

wył cznie o zyski. Je eli chcesz, eby ludzie mieli dłu sz przerw w południe, nie mów mu,

e to dla ich dobra. Powiedz, e to wpłynie dodatnio na wydajno pracy, a tym samym na

pomno enie zysków.

Abra zamy liła si , a potem z westchnieniem przyznała:
- Powinnam ci chyba podzi kowa za to, e go przekonałe .
- Nie ma za co. Mo e wybraliby my si gdzie na kolacj ?
- Nie - odparła twardo.
- Czemu nie?
- Bo masz ładn bu k . - Kiedy si u miechn ł, odpowiedziała krótkim u miechem. -

Nie ufam facetom o ładnych bu kach.

- To ty masz ładn bu k . Nie mam ci tego za złe. Nadal si u miechała, jednak nie

odrywała wzroku od szosy.

- To wła nie nas ró ni, Johnson.

- Gdyby zjadła ze mn kolacj , mogliby my doszuka si paru innych ró nic.
To była kusz ca propozycja. A nie powinna.
- Po co mieliby my szuka innych ró nic?
- Dla zabicia czasu. A mo e by tak... - urwał, bo samochód gwałtownie podskoczył.
Abra zakl ła i zjechała na pobocze.
- Złapali my gum - powiedziała ze zło ci . - A ja ju i tak jestem spó niona. -

Wygramoliła si z wozu, trzasn ła drzwiami i kln c jak szewc, podeszła do baga nika. Zanim
Cody zd ył do niej doł czy , wyj ła zapasowe koło.

- Nie wygl da ani troch lepiej. - Cody pokr cił głow .
- Musz zmieni wszystkie opony, ale my l , e ta powinna jeszcze troch wytrzyma .

- Wyj ła podno nik, przykucn ła i podło yła go pod tył wozu. Cody miał ju na ko cu j zyka
propozycj , e sam to zrobi, ale przypomniał sobie, e przecie lubi ogl da j przy pracy.
Wobec tego cofn ł si tylko troch , eby jej nie przeszkadza .

- Tam, sk d pochodz , in ynierom dobrze si powodzi - powiedział. - Nigdy nie

my lała o tym, eby kupi nowy samochód?

- Ten mi w zupełno ci wystarcza. - Odkr ciła zardzewiałe mutry, a potem sprawnie

zdj ła przedziurawion opon i zało yła now . Obok przejechał samochód. Silniejszy powiew
rozburzył jej włosy.

- Przecie ta opona jest całkiem łysa - zauwa ył, przygl daj c si tej, któr zdj ła.
- Chyba tak.
- Chyba?! Moje tenisówki maj gł bsze rowki na podeszwach. Trzeba nie mie za

grosz rozumu, eby je dzi na łysych oponach. - Obszedł samochód i obejrzał pozostałe koła.
- Te te nie s wiele lepsze.

- Przecie mówi , e przydałyby mi si nowe. - Odgarn ła włosy z czoła. - Nie

miałam czasu, eby si tym zaj .

- To go znajd .
Stał teraz tu za ni . Odwróciła głow i na niego popatrzyła.
- Odsu si .
- Kiedy pracuj z kim , kto jest tak nierozwa ny w yciu prywatnym, zaczynam si

zastanawia , czy nie jest równie lekkomy lny w pracy.

- Ja nie popełniam bł dów w pracy. - Abra sko czyła przykr ca ruby. Cody miał

racj , ale nie zamierzała mu tego powiedzie . - Przejrzyj raporty.

Podniosła si . Cody chwycił j za ramiona i odwrócił ku sobie. achn ła si , raczej

zirytowana ni zaskoczona. Nie przeszkadzało jej to, e stoj tak blisko, tylko samo poczucie
blisko ci.

- A poza prac ?
- Raczej rzadko. - Powinna si odsun . W głowie zapaliło jej si ostrzegawcze

wiatełko. Nagle zaschło jej w ustach. Stali twarz w twarz. Widziała kropelki potu na jego

czole i szyi, a on z pewno ci widział błysk po dania w jej oczach.

- Nie lubi si kłóci z kobiet , która trzyma w r ku ły k do wywa ania kół. - Wyj ł

jej z r ki narz dzie i oparł o zderzak. Dłonie Abry bezwiednie zacisn ły si w pi ci ze
zdenerwowania, nie ze zło ci.

- Po południu przychodzi inspektor.
- O wpół do trzeciej. - Uj ł j za r k i odwrócił grzbietem do góry, eby popatrze na

zegarek. - Masz jeszcze troch czasu.

- To nie jest mój prywatny czas, tylko czas Thornwaya.
- Jeste bardzo skrupulatna - rzekł. Spojrzał na łys opon i dodał: - Na ogół.
To kr puj ce uczucie, kiedy serce tłucze si o ebra. Zupełnie jakby biegła. No tak,

przecie odk d go po raz pierwszy zobaczyła, nie przestała ucieka .

- Je eli masz mi co do powiedzenia, mów - odezwała si szorstko. - Potem musz

wraca do pracy.

- Na razie nic mi nie przychodzi do głowy. - Cody nadal trzymał j za r k , muskaj c

kciukiem nadgarstek, tam, gdzie puls bił mocno i zdecydowanie. - A tobie?

- Te nie. - Chciała go obej , ale jednym ruchem przyci gn ł j do siebie.

Przypomniała sobie, e zawsze była kiepska w szachach. Nigdy nie potrafiła przewidzie
konsekwencji najbli szego ruchu.

- O co ci chodzi, Cody? - zapytała z wymuszonym spokojem.
- Sam nie wiem - odparł, równie zdezorientowany jak ona. - Jest tylko jeden sposób,

eby si dowiedzie . - Woln r k unieruchomił jej głow . - Masz co przeciwko temu? -

Zbli ył usta do jej warg.

Wła ciwie dlaczego wycofała si w ostatniej chwili?
Czuj c oddech Cody'ego na ustach, zdołała jeszcze poło y mu r k na piersi i

odepchn go.

- Mam - odparła i ze zdumieniem u wiadomiła sobie, e to kłamstwo. Tak naprawd

nie miała nic przeciwko temu. Co wi cej, z wielk ochot zakosztowałaby jego ust.

Dzieliły ich niespełna centymetry, mo e nawet mniej. Cody niespodziewanie oblał si

arem. To wi cej ni ciekawo , pomy lał zmieszany, po czym cofn ł si - tak na wszelki

wypadek.

- Nie powinienem pyta - stwierdził. - Nast pnym razem nie popełni tego bł du.
Jeszcze chwila, a zacznie si trz

. Co za wstyd! Przecie dot d potrafiła zapanowa

nad sob . Szybko nachyliła si nad dziuraw opon .

- Znajd sobie kogo innego, na kim b dziesz mógł wypróbowa te swoje sztuczki,

Cody.

- Nie mam ochoty. - Wzi ł opon i wło ył do baga nika, po czym, uprzedzaj c Abr ,

schował tak e podno nik.

Abra podeszła do drzwiczek. Ju miała wsi

, kiedy min ła ich ci arówka z

przyczep . P d powietrza przycisn ł j na moment do karoserii. Odetchn ła gł boko raz i
drugi, eby si uspokoi . Dłonie miała mokre od potu. Otarła je o spodnie, po czym wsiadła
do samochodu i przekr ciła kluczyk.

- Nie wygl dasz mi wcale na takiego faceta, co to musi dobija si do drzwi, których

nikt nie chce otworzy .

- Masz racj - odparł, rozsiadaj c si wygodnie w fotelu. - Czekam chwil , a potem

sam je otwieram. - U miechn ł si przyja nie i nastawił gło niej radio.

Inspektor pojawił si przed czasem. Abra była w ciekła, cho w sumie nie mogła

narzeka , bo protokół z odbioru instalacji elektrycznej został podpisany bez adnych
zastrze e . Po jego odje dzie przeszła przez budynek, którego kształt zaczynał ju si wyła-
nia , i wdrapała si na drugie i trzecie pi tro, eby sprawdzi izolacj i obejrze pierwsz
warstw suchego tynku. Robota szła jak w zegarku, co w zasadzie powinno j cieszy .

Tymczasem ona nie potrafiła my le o niczym innym, jak tylko o tej chwili, gdy stali

z Codym przy drodze, a jego usta były tak blisko jej ust.

Tkwi c na platformie, sze metrów nad ziemi , powiedziała sobie, e jest

in ynierem, a nie sentymentaln g si . Rozwin ła plany budynku i zacz ła sprawdza
instalacj systemu chłodzenia. Przez nast pne kilka dni b dzie musiała skupi si wył cznie
na klimatyzacji. Nie mo e sobie na to pozwoli , eby traci czas na rozwa ania, jak by to
było, gdyby pocałowała si z Codym Johnsonem.

A byłoby z pewno ci gor co. I podniecaj co. Patrz c na usta Cody'ego, nie sposób

nie pomy le przy tym o szkodach, jakie mog one wyrz dzi nerwom ka dej chyba kobiety.
Ona ju miała je w strz pach, a przecie ich wargi nawet si nie zetkn ły. Na domiar złego,
Cody na pewno si tego domy lał. M czy ni jego pokroju doskonale przecie zdaj sobie

spraw z wra enia, jakie wywieraj na kobietach. Trudno zreszt ich za to wini , nale y ich
jednak unika . O ile to mo liwe.

Zakl ła i zacz ła zwija rysunki. Nie b dzie my lała ani o Codym, ani o tym, co by to

było, gdyby zamiast „nie” powiedziała „tak”. Albo gdyby w ogóle nic nie mówiła, tylko zdała
si na instynkt.

Przypomniała sobie, e musi obejrze windy. Wkrótce zostan oddane do u ytku.

Razem z jeszcze jednym in ynierem długo i ci ko pracowała nad ich projektem. To, co teraz
znajdowało si na papierze, ju wkrótce stanie si rzeczywisto ci . L ni ce, szklane kabiny,
pomkn bezszelestnie w gór i w dół.

Jak niektórzy m czy ni potrafi to robi , e nagle skacze ci puls, a krew zaczyna

t tni w uszach, chocia nikt nie słyszy tego oprócz ciebie? I bez wzgl du na to, jak bardzo
starasz si to zlekcewa y , katastrofa wisi na włosku. Cho doskonale radzisz sobie z
kalkulatorem, nie potrafisz zapanowa nad własnym systemem nerwowym.

Niech go piekło pochłonie! Za to wszystko, a tak e za to, e jej przypomniał, i jest

kobiet . Nie potrafiła zapomnie , co czuła, kiedy trzymał j za r k i patrzył jej w oczy, a
jego wargi były o tchnienie od jej ust. To jego wina! Postara si to zapami ta .

Spojrzała w dół i zobaczyła go na pierwszym pi trze. Rozmawiał z Charliem Grayem.

Wskazywał w stron , gdzie opadaj ce zbocze góry przechodziło w cian budynku - a mo e
to ciana przechodziła w zbocze? Nad tym wszystkim zawi nie strop z wypukłego szkła, two-
rz c kopuł . Jej zdaniem, projekt był równie przesadny, jak niepraktyczny, ale - czego nie
omieszkano jej wytkn - ona ma tylko sprawi , eby wszystko to zaistniało, a nie
krytykowa .

Słuchaj c Graya, Cody potrz sn ł głow i podniósł głos, ale Abranie dosłyszała słów.

Dostrzegła jednak, e był zirytowany, co sprawiło jej pewn przyjemno .

Niech si zło ci, pomy lała. Niech sobie wraca do siebie, na Wschodnie Wybrze e i

wreszcie przestanie wchodzi jej w parad .

Zacz ła i na dół po schodach ewakuacyjnych. Musiała jeszcze sprawdzi stan

zaawansowania prac przy budowie centrum medycznego i obejrze wykopy pod pierwsz
parti domków. Je eli uda si zachowa ci gło robót, dotrzymaj terminów. Tim powinien
tu by i pilnowa harmonogramu. Mo e zreszt lepiej, e go nie ma? e cała
odpowiedzialno spoczywa na jej barkach? Tim tylko denerwuje ludzi, kiedy pojawia si na
budowie w nieskazitelnym garniturze i zaczyna si m drzy .

Zerkn ła na zegarek i w tym samym momencie usłyszała na górze krzyk. Zd yła

jeszcze dostrzec lec c wprost na ni metalow rub , kiedy kto chwycił j w pasie i

odci gn ł na bok. ruba wyl dowała z hałasem o centymetry od jej stóp, wzniecaj c kurz.
Gdyby trafiła j w głow , mimo kasku sko czyłoby si pewnie na szpitalu.

- Hej? Nic ci si nie stało? - Silne ramiona nie przestawały przyciska jej do twardego,

m skiego ciała. Nie musiała si odwraca , eby wiedzie , kto to.

- Nic. - Głos jej dr ał. Podobnie jak r ce. - Wszystko w porz dku. Pu mnie.
- Kto za to odpowiada, do jasnej cholery?! - wrzasn ł Cody, nie wypuszczaj c jej z

obj . Teraz ju wiedział, co to znaczy osłabn ze strachu. Na widok lec cej ruby zadziałał
instynktownie, ale gdy wyl dowała u jego stóp, nie wyrz dzaj c nikomu szkody, oł dek
podjechał mu do gardła. Wyobra nia podsun ła mu obraz Abry, le cej na ziemi z
zakrwawion głow .

Dwaj elektrycy zbiegali ju po schodach, równie bladzi jak on.
- To od nas spadło. Nic si pani nie stało, panno Wilson? Potkn łem si o skrzynk z

narz dziami i str ciłem rub .

- Na szcz cie mnie nie trafiła. - Abra spróbowała wyswobodzi si z obj Cody'ego,

ale nie miała na tyle siły.

- Wracajcie na gór i sprawd cie, czy nic nie le y na platformach i rusztowaniach.

Jeszcze jeden taki wypadek i kto wyleci z pracy.

- Ju si robi, prosz pana.
Młotki, które na moment zamarły bez ruchu, zacz ły stuka ze wzmo onym zapałem.
- Posłuchaj, nic mi nie jest. - To musi by prawda. Nawet je eli trz s jej si r ce, nie

mo e sobie pozwoli na okazanie słabo ci. - Poradz sobie z lud mi.

- Nie gadaj tyle! - Miał ochot wzi j na r ce, ale odci gn ł j tylko na bok. - Jeste

blada jak ciana. Siadaj! - Popchn ł j na skrzynk .

Poniewa nogi miała jak z waty, nie oponowała. Pomy lała, e odetchnie raz i drugi, i

przyjdzie do siebie.

- Masz. - Cody wcisn ł jej w r ce kubek z wod .
- Dzi ki. - Zmusiła si , eby pi powoli. - Nie martw si o mnie.
- Gdybym si nie martwił, le ałaby teraz na ziemi z rozbit czaszk . - Nie chciał tego

powiedzie , ale był w ciekły - wr cz chory z w ciekło ci, tak jak przedtem ze strachu. Tak
niewiele brakowało... Gdyby na ni nie spojrzał... - Mógłbym oczywi cie sta i przygl da
si , jak ruba rozwala ci czaszk , ale zrobiło mi si al wie ego, czystego betonu.

- Nie to chciałam powiedzie . - Abra wypiła ostatni łyk i zgniotła w r ku papierowy

kubek. Cody prawdopodobnie uratował jej ycie. Chciała mu podzi kowa ; naprawd chciała
by miła. I zrobiłaby to, gdyby na ni nie krzykn ł. - A zreszt , sama zd yłabym uskoczy .

- Tak? Wobec tego nast pnym razem nie kiwn palcem. B d pilnował swoich spraw.
- Tak b dzie najlepiej - sykn ła, rzucaj c kubek na ziemi . Wstała, walcz c z

kolejnym atakiem mdło ci. Mimo dobiegaj cego zewsz d huku młotów, czuła na sobie
spojrzenia robotników. - Po co urz dza scen .

- Nie masz poj cia, jakie sceny potrafi urz dza , Wilson. - Miał ochot pokaza jej,

da upust furii, przemieszanej ze strachem. Niech sobie zobaczy, do czego jest zdolny. Ale
Abra była bardzo blada i trz sły jej si r ce. - Na twoim miejscu porozmawiałbym z
majstrem. Niech przypilnuje swoich ludzi, eby przestrzegali podstawowych zasad
bezpiecze stwa.

- Wezm to pod uwag . Przepraszam, ale musz wraca do pracy.
Palce Cody'ego zacisn ły si mocno wokół jej ramienia. Była mu za to wdzi czna, bo

dzi ki temu poczuła nagły przypływ energii. Powoli odwróciła głow i spojrzała na niego. W
oczach miał dzik furi . Ten człowiek jest chory z w ciekło ci, pomy lała. No có ... Jego
sprawa.

- Zostaw mnie w spokoju, Johnson! Ile razy mam ci powtarza ?
Odczekał chwil , póki nie nabrał pewno ci, e b dzie w stanie mówi spokojnie. W

uszach wci miał przera aj cy huk metalu uderzaj cego o beton.

- Dobrze, ustalmy to raz na zawsze, Ruda. Zostawi ci w spokoju. Nie b dziesz mi

musiała niczego powtarza .

Pu cił j . Zawahała si , po czym ruszyła w stron wyj cia.
Nie b dzie mu tego musiała powtarza , pomy lał Cody, patrz c, jak wychodzi z

budynku. Je eli kiedy spróbuje, le to dla niej si sko czy.

ROZDZIAŁ TRZECI

Ma tysi c innych spraw na głowie, pomy lał, wchodz c pod prysznic. Abra Wilson to

nie problem. To znaczy, owszem, problem, tyle e nie jego.

Powinno si unika takich kapry nych kobiet, zwłaszcza je li za ich dziewcz c urod

kryje si narowisty temperament. Projekt dla Barlowów wystarczaj co cz sto przyprawiał go
o ból głowy. Nie musi do listy swoich zmartwie dodawa jeszcze tej dziewczyny.

Chocia tak miło na ni popatrze , pomy lał, zakr caj c wod . Ale to, e miło

popatrze , nie musi wcale znaczy , e miło z ni obcowa . Cody lubił wyzwania, jednak tym
razem miał ju i bez tego du o spraw na głowie. Jego wspólnik niedawno si o enił i wła nie
oczekiwał narodzin pierwszego dziecka. W tej sytuacji Cody wzi ł na swoje barki dodatkowe
obowi zki. Firma prze ywała dobr pass , oznaczało to wi c prac przez dwana cie godzin
na dob . Oprócz nadzorowania projektu dla Barlowa, musiał jeszcze załatwia niezliczon
liczb telefonów, wysyła i odbiera telegramy, podejmowa decyzje, rozs dza spory.

Oczywi cie nie protestował przeciwko liczniejszym obowi zkom i przedłu onym

godzinom pracy. Był nawet losowi za nie wdzi czny. W jego pami ci nie zatarło si jeszcze
wspomnienie chłopaka, który dorastał na ubogiej farmie poło onej na błotach mi dzy Georgi
a Floryd . Chłopak ten pragn ł dla siebie czego wi cej, a m czyzna, który z niego wyrósł,
ci ko na to pracował.

Przebyłem dług drog , pomy lał, owijaj c si r cznikiem. Ciało miał smukłe, a tors

opalony. Jego praca nie ograniczała si do l czenia nad. desk kre larsk i przenoszenia
architektonicznych wizji na kalk . Nadal pracował na powietrzu, cho teraz ju nie z
konieczno ci, lecz z wyboru. Dom nad jeziorem na Florydzie zamierzał doko czy własnymi
r kami. W jego przypadku to kwestia dumy, a nie braku funduszy.

Pieni dze były, a Cody nigdy si nie wypierał, e lubi z nich korzysta . Jednak w

młodo ci wszystko robił sam i nie potrafił ju zerwa z nawykiem, który wszedł mu w krew.
Raczej nie chciał, szybko poprawił si w my lach. Czasami nic nie sprawiało mu wi kszej
przyjemno ci ni wzi cie młotka czy piły do r ki i zabranie si za robot .

Przeczesał palcami mokre włosy. Dłonie miał twarde, pełne odcisków. Jak w

młodo ci. Jeszcze teraz potrafił prowadzi traktor, wolał jednak suwak logarytmiczny albo
elektryczn pił .

Przeszedł z łazienki do sypialni hotelowego apartamentu. Apartament był wi kszy ni

dom, w którym si wychował. Z czasem przywykł do du ych przestrzeni, do pewnych

luksusów, nigdy jednak nie uwa ał, e dane mu s na zawsze. Wychowany w biedzie, nauczył
si ceni dobry gatunek, wykwintn kuchni , markowe wino. Dlatego miał na nie bardziej
wyczulone oko ni kto , kto urodził si w zamo nej rodzinie. Jednak nad tym si nie
zastanawiał.

Liczyły si przede wszystkim talent, praca i ambicja, plus oczywi cie łut szcz cia.

Cody miał to w pami ci, e szcz cie potrafi by zmienne, dlatego nigdy nie uchylał si od
pracy.

Przebył dług drog od chłopaka, który kopał w błocie na ubogiej farmie, do

zamo nego architekta, współwła ciciela jednej z najlepszych pracowni w kraju. Teraz mógł
ju miało marzy , snu wizje i tworzy - nie zapominaj c przy tym, e je li chce si
urzeczywistni swoje marzenia, trzeba sobie nieraz pobrudzi r ce. Cody potrafił układa
cegły, kiedy było to konieczne, miesza cement, a tak e wstrzeliwa nity lub kołki. eby
zarobi na studia, pracował jako prosty murarz. Lata te dały mu nie tylko praktyk , ale i
nauczyły go szacunku dla ludzi, którzy w pocie czoła wznosili budowle.

Znów wrócił my lami do Abry. Potrafiła porozumie si z robotnikami. Cody z

własnego do wiadczenia wiedział, e ludzie pochyleni nad desk kre larsk cz sto zapominali
o tych, którzy układaj cegły i wbijaj gwo dzie. Ale nie Abra Wilson, zdecydowana na
wszystko, byle tylko załatwi swoim ludziom dłu sz przerw . Codziennie sprawdzała zapasy
wody i tabletek z sol .

Potrafiła tak e bez wahania wkroczy mi dzy dwóch rozgniewanych m czyzn, eby

zapobiec bójce. Albo wyla niesubordynowanemu robotnikowi piwo na głow . U miechn ł
si na to wspomnienie. Nie ma mowy o piciu w pracy! Mówiła to serio.

Cody'emu si to podobało. Nie lubił zb dnych grzeczno ci. Wolał brutaln szczero

zarówno w interesach, jak i w yciu prywatnym. Abra nie nale ała do kobiet, które bawi si
we flirty albo prowadz gierki. Najcz ciej mówiła to, co my lała.

Wtedy w samochodzie, na skraju szosy powiedziała „nie”, a przecie doskonale

wiedział, e chciała powiedzie „tak”. Poznanie przyczyn tej sprzeczno ci b dzie ciekawym
zadaniem. Szkoda, e ich stosunki musz si ograniczy wył cznie do płaszczyzny
zawodowej. Mogliby przecie sp dzi ze sob kilka miłych chwil, pomy lał, przeczesuj c
palcami wilgotne włosy. Kłopot polegał na tym, e Abra była zbyt obowi zkowa, by si
odpr y i dobrze zabawi . Ani na moment nie potrafiła zapomnie o pracy. A mo e po
prostu była za uczciwa, eby si godzi na przelotny romans. Nie mógł mie o to do niej
pretensji.

Niepokoiły go ci głe tarcia mi dzy nimi. Z tar zazwyczaj powstaj iskry, a z iskier

rodzi si płomie . Niestety, nie miał w tej chwili czasu na gaszenie po arów.

Spojrzał na budzik na nocnym stoliku i spróbował obliczy , która godzina jest w tej

chwili na Wschodnim Wybrze u. Okazało si , e jest o wiele za pó no, eby tam dzwoni .
Oznaczało to, e b dzie musiał wsta nazajutrz o pi tej rano i załatwi wszystkie konieczne
telefony mi dzy szóst a siódm .

W tej sytuacji postanowił zamówi posiłek do pokoju i wcze nie poło y si do łó ka.

Kiedy podniósł słuchawk , usłyszał pukanie do drzwi.

Spodziewał si wszystkich - tylko nie Abry.
Stała w progu, balansuj c wielk papierow torb z zakupami. Włosy miała

rozpuszczone - po raz pierwszy niezaplecione czy podpi te spinkami. Opadały jej na ramiona
fal o barwie mahoniu. Ubrana była w d insy i podkoszulek, ale ci kie buciory zamieniła na
adidasy. I prawie si u miechała!

- Cze ! - wykrztusiła. To mieszne, ale nigdy w yciu nie była taka zdenerwowana.
- Cze ! - Cody oparł si o framug i zlustrował j leniwym spojrzeniem. -

Przechodziła obok?

- Niezupełnie. - Zacz ła nerwowo grzeba w papierowej torbie. - Mog wej ?
- Jasne. - Cofn ł si i wpu cił j do pokoju. Usłyszała, jak drzwi zamykaj si za jej

plecami. Ze strachu serce podskoczyło jej w piersi.

- Ładnie tu.
W saloniku dominowały barwy pustyni: be e, br zy i fiolety. Na cianach wisiały

szkice, okna ocieniały aluzje. Pachniało mydłem. Cody tak e pachniał mydłem.

Abra zebrała si w sobie i zacz ła:
- Przyszłam, eby ci przeprosi .
Cody mimowolnie uniósł brwi. Wida było, e Abra naprawd stara si by uprzejma.

Rozbawiony, postanowił jak najdłu ej przeci ga t scen .

- Ale za co?
Zacisn ła usta. Jad c tu, zd yła przygotowa si i na taki wariant, e Cody nie b dzie

jej niczego ułatwiał.

- Za to, e dzi po południu byłam nieuprzejma i niewdzi czna.
Cody wsun ł r ce do kieszeni szlafroka.
- Tylko dzi po południu?
Ostatkiem sił powstrzymała wybuch gniewu. Bez wzgl du na wszystko, nale ały mu

si przeprosiny.

- Tak. To był szczególny przypadek. Pomogłe mi, a ja byłam opryskliwa i niemiła.

Moja wina i potrafi si do tego przyzna . - Bez pytania podeszła do lady oddzielaj cej salon
od aneksu kuchennego. - Przyniosłam ci piwo.

- Do picia czy do polewania? - zapytał, kiedy wyci gn ła z torby sze ciopak.
- To ju od ciebie zale y. - Tym razem u miechn ła si szeroko, a w jej oczach

zapaliły si złociste ogniki. Cody poczuł, e serce zamarło mu na moment w piersi. - Nie
wiedziałam, czy ju co jadłe , wi c na wszelki wypadek dorzuciłam hamburgera i frytki.

- Przyniosła mi kolacj ?
Zmieszana, wzruszyła ramionami, po czym wyj ła z torby paczk owini t w biały

papier oraz styropianowy pojemnik z frytkami. Powie Cody'emu, co ma mu do powiedzenia,
cho by miała potem pa trupem. Mo e zreszt padnie, zwa ywszy na spojrzenie, jakim j
obrzucił.

- Chciałam ci podzi kowa za to, e tak szybko zareagowałe . Nie wiem, czy

zdołałabym uskoczy w por . Zreszt , nie o to chodzi. My l , e to dzi ki tobie nic mi si nie
stało, a ja zachowałam si niegrzecznie. Chyba byłam w szoku i nie bardzo wiedziałam, co si
ze mn dzieje.

Cody pomy lał, e on tak e doznał wtedy szoku. Podszedł do Abry, która stała, mn c

w r ku pust torb . Gest ten dobitniej ni słowa wiadczył o tym, ile kosztowały j te
przeprosiny. Wzi ł z jej r k papier i rzucił go na blat.

- Mogła mi to napisa na kartce i wsun j przez drzwi. Jednak to chyba nie w

twoim stylu. - Z trudem oparł si pokusie, eby dotkn jej włosów. Czuł, e byłoby to ze
szkod dla nich obojga. Gdyby raz zacz ł, chciałby jej potem dotyka bez przerwy, a ona i tak
sprawiała wra enie miertelnie przera onej. Có mu pozostało? Wyj ł jedn butelk i spojrzał
na etykiet .

- Masz ochot na piwo?
Zawahała si . Czy by Cody zamierzał ułatwi jej to przykre zadanie?
- Jasne, e tak.
- A na połówk hamburgera? Odetchn ła z ulg i u miechn ła si .
- Mo e uda mi si co przełkn .
A wi c rozejm - bez deklaracji i zb dnych słów. Na tarasie Cody'ego zjedli

symboliczn kolacj i popili piwem. Na patiu u ich stóp cicho szemrała fontanna. Bujnie
kwitły krzewy, a ich upojny zapach wypełniał kwadrat podwórka. Sło ce chyliło si ku
zachodowi, wiał chłodny wietrzyk.

- Masz tu wygody jak w domu - odezwała si Abra, s cz c piwo.

Cody pomy lał o swoim domu, o wci niepomalowanych cianach, gdzie wszystko

było takie swojskie.

- Niezupełnie, ale prawie.
Abra wyci gn ła nogi w kierunku fontanny. Miała ochot zanurzy si w niej i

zamkn oczy. Westchn ła i z alem odrzuciła ten pomysł.

- Du o podró ujesz?
- Dosy du o. A ty?
- Raczej nie. To znaczy, w granicach tego stanu. Byłam kilka razy w Utah. Lubi

mieszka w hotelach.

- Naprawd ?
Była ju na tyle zrelaksowana, e potrafiła zignorowa pogardliwy u mieszek, z jakim

zadał to pytanie.

Wbiła z by w swoj połówk hamburgera, rozkoszuj c si smakiem tej mieszanki

mi sa, przypraw, sosu i sera.

- Lubi przed wyj ciem do miasta wzi prysznic, a po powrocie znale czysty

r cznik. Lubi , jak mnie kto obsłu y i poda niadanie do łó ka. I tym podobne rzeczy. Ty
pewnie te . Nie wygl dasz mi na człowieka, który robiłby co , czego nie lubi.

- Nie mam nic przeciwko podró om - odparł Cody. Frytki ociekały tłuszczem i były

grubo posolone. Dokładnie tak jak powinny. Wzi ł dwie. - Lubi tylko wiedzie , e mam
dok d wraca .

Doskonale go rozumiała, a jednak zdziwiła j u niego ta sentymentalna potrzeba.
- Zawsze mieszkałe na Florydzie?
- Tak. Nie powiem, eby mi odpowiadały nie ne zimy na północy. Wol sło ce.
- Ja te . - Wepchn ła do ust gar frytek. - Tutaj pada tylko kilka razy do roku. Deszcz

to niebywałe wydarzenie. - Doko czyła hamburgera, najlepszy posiłek, jaki jadła w ci gu
ostatnich tygodni. Mo e trudno w to uwierzy , ale towarzystwo Cody'ego nie okazało si
wcale takie straszne. Rozsiadła si wygodniej i popijaj c piwo, czekała, a zapadnie zmrok. -
Chciałabym si wybra nad ocean.

- Który?
- Wszystko jedno.
Cody zauwa ył, e w tym wietle jej oczy zrobiły si szare. Szare i lekko rozmarzone.
- St d nie jest daleko nad Wschodnie Wybrze e.
- Wiem. - Wzruszyła ramionami, nie odrywaj c wzroku od ciemniej cego nieba. -

Zawsze mi si wydawało, e musz mie jaki powa niejszy powód, eby tam pojecha .

- Urlop?
- Przez ostatnie lata harowałam jak wół. Mo e yjemy w czasach wyzwolonych

kobiet, ale kiedy jest si kobiet in ynierem, trzeba si cz sto przebija , eby osi gn
pozycj w zawodzie.

- Czemu została in ynierem?
Si gn li jednocze nie po frytki. Palce ich musn ły si w przelocie.
- Od dziecka chciałam pozna zasad funkcjonowania pewnych rzeczy. I dowiedzie

si , co robi , eby działały jeszcze lepiej. Byłam dobra z matematyki. Podobała mi si logika
liczb. Je eli poł czy te dwie dziedziny według pewnego wzoru, otrzyma si prawidłow
odpowied .

- Prawidłowa odpowied nie zawsze musi by najlepsza.
Abra uwa nie przyjrzała si jego twarzy.
- To sposób my lenia typowy dla artystów. Wła nie dlatego ka dy architekt potrzebuje

dobrego in yniera, który by go trzymał w ryzach.

Cody poci gn ł łyk piwa i u miechn ł si .
- Czy tym wła nie si zajmujesz, Ruda? Trzymaniem mnie w ryzach?
- To nie takie proste. We my, na przykład, ten projekt centrum medycznego.
- Wiedziałem, e b dziesz chciała o tym porozmawia .
Rozleniwiona po zaimprowizowanej kolacji, udała, e nie słyszy sarkastycznej nuty w

jego głosie.

- Mam na my li wodospad na wschodniej cianie.
Jako nikt nie zwrócił uwagi na to, e to kompletna fanaberia.
- Masz co przeciwko wodospadom?
- Jeste my na pustyni, Johnson.
- Nie słyszała o czym takim jak oazy? Westchn ła, modl c si w duchu o

cierpliwo . To był miły wieczór. Jedzenie było smaczne, a towarzystwo okazało si
sympatyczniejsze, ni si spodziewała.

- Zgadzam si na t twoj zachciank .
- Jestem ci niebywale wdzi czny.
- Pod warunkiem, e umie cisz wodospad na cianie zachodniej, zgodnie z moimi

sugestiami i...

- ciana zachodnia odpada - przerwał jej Cody. - Okna na cianie zachodniej maj

słu y do ogl dania zachodów sło ca. Poza tym, najlepsze widoki roztaczaj si wła nie na
zachód.

- Mówi o logistyce. Pomy l tylko o instalacji hydraulicznej.
- Zostawiam to tobie. Ty pomy l o hydraulice, a ja pomy l o estetyce. Na pewno si

dogadamy.

Abra potrz sn ła głow .
- Cody, próbuj ci wytłumaczy , e ten projekt mógłby by o połow łatwiejszy,

gdyby my wprowadzili kilka drobnych modyfikacji.

W jej oczach znowu pojawił si wyzywaj cy błysk. Cody miał ochot si u miechn .

Ich wspólny wieczór nie byłby kompletny bez chocia jednej drobnej sprzeczki.

- Je eli boisz si ci kiej pracy, trzeba było sobie wybra inny zawód.
W oczach Abry zapłon ł gniew.
- Nie boj si pracy i jestem bardzo dobra w tym, co robi . To przez takich ludzi jak

ty, o nadmiernie wybujałym ego, którzy nie chc i na adne ust pstwa, pewne rzeczy staj
si niemo liwe.

Cody tak e miał temperament. Zdołał jednak nad sob zapanowa .
- To nie moje ego powstrzymuje mnie przed wprowadzeniem poprawek. Gdybym si

na nie zgodził, nie byłaby to praca, któr u mnie zamówiono.

- Ty to nazywasz integralno ci twórcy. Dla mnie to po prostu ego.
- Mylisz si - rzekł Cody ze zwodniczym spokojem. - Po raz kolejny.
W tym momencie mogła si jeszcze wycofa i spróbowa subtelno ci i taktu, gdyby o

tym pomy lała.

- Chcesz mi powiedzie , e twoja integralno doznałaby szwanku, gdyby przeniósł

ten głupi wodospad ze wschodu na zachód?

- Tak.
- To najwi kszy idiotyzm, jaki w yciu słyszałam. Oczywi cie typowy. - Wstała i

zacz ła kr y po niewielkim tarasie. - Z tego, co wiem, architekci cz ciej martwi si o
odcie farby ni o wytrzymało budynku.

Cody wodził za ni wzrokiem. Przemierzała taras długim, swobodnym krokiem

wytrwałego piechura. Ta kobieta potrafi doj do celu, pomy lał. Ale jego tak łatwo nie
przeskoczy.

- Masz przykr skłonno do uogólnie , Ruda.
- Nie nazywaj mnie Ruda - burkn ła, po czym urwała pomara czowy kwiat z krzewu,

pn cego si po cianie. - B d szcz liwa, kiedy ta budowa dobiegnie ko ca, a ja zaczn
działa na własny rachunek. B d sobie wtedy mogła wybra takiego architekta, jaki b dzie
mi odpowiadał.

- Powodzenia. Obawiam si , e trudno ci b dzie znale kogo , kto zechce znosi twój

ognisty temperament i twoje zrz dzenie.

Odwróciła si gwałtownie. Wiedziała, e ma temperament, nie zamierzała si tego

wypiera ani za to przeprasza . Ale co do reszty...

- Nie jestem wcale zrz d ! Je eli wysuwam propozycj , dzi ki której mo na

zaoszcz dzi kilkadziesi t metrów rur, to nie zrz dzenie. Tylko egocentryczny, twardogłowy
architekt mo e podchodzi do tego w ten sposób.

- To nie mój problem, panno Wilson. - Cody z zadowoleniem zawa ył, e Abra si

achn ła. - Masz niskie mniemanie o ludziach mojej profesji, ale póki wykonujesz swoj ,

jeste na nas skazana.

Abra gniewnie zmi ła trzymany w r ku kwiat.
- Nie wszyscy z twojej bran y to idioci. Tu, w Arizonie, mamy kilku doskonałych

architektów.

- Aha, ju rozumiem. Po prostu nie lubisz architektów ze Wschodniego Wybrze a.
Nie pozwoli mu na to, eby wkładał w jej usta słowa, których nie wypowiedziała, i

robił z niej idiotk .

- Nie mam poj cia, dlaczego Tim zdecydował si wzi firm spoza tego stanu. Skoro

ju tak si stało, to przecie robi , co w mojej mocy, eby z tob zgodnie współpracowa .

- Te twoje moce nie s do ko ca wykorzystane. - Cody odstawił piwo i wstał. Jego

twarz ton ła w cieniu, ale Abra poznała po jego ruchach, e jest zły i gotowy do walki. -
Je eli masz jeszcze jakie zastrze enia, czemu nie zgłosisz ich teraz, kiedy znajdujemy si tu
tylko we dwoje?

Rzuciła na ziemi strz pki kwiatu.
- Dobrze, zrobi tak. W cieka mnie to, e nie pojawiłe si na adnej ze wst pnych

narad. Byłam przeciwna zatrudnianiu firmy ze Wschodniego Wybrze a, ale Tim nie chciał
mnie słucha . To, e byłe nieuchwytny, poci gn ło za sob dalsze komplikacje. Musiałam
radzi sobie z Grayem, który tylko obgryza paznokcie i grzebie w papierach. Potem pojawiłe
si jak spod ziemi i zacz łe paradowa niczym napuszony indor. A na domiar wszystkiego
nie godzisz si na zmian nawet najmniejszej kreski w tym twoim bezcennym projekcie.

Cody zrobił krok w jej stron , wychodz c z cienia. Zauwa yła, e jest w ciekły. W

swoim gniewie wydał jej si jeszcze bardziej atrakcyjny.

- Po pierwsze, były konkretne powody mojej nieobecno ci na naradach wst pnych.

Powody osobiste, których nie mam obowi zku ci wyjawia . - Zbli ył si o kolejny krok. - A
to, e szef wbrew twoim poradom wybrał nasz firm , to ju twoje zmartwienie, a nie moje.

- Wol uwa a to za jego bł d.
- Twoja sprawa. - Kiedy zrobił kolejny krok w jej stron , z trudem opanowała

instynktown ch ucieczki. Cody patrzył na ni pociemniałymi oczyma. Nie przypominał ju
beztroskiego kowboja - raczej skupionego rewolwerowca. - A co do Graya, mo e jest młody i
denerwuj cy, ale jednak ci ko pracuje.

Oblała si rumie cem wstydu.
- Nie to chciałam...
- Nie mówmy ju o tym. - Cody znowu post pił krok. Zatrzymał si tak blisko, e ich

ciała niemal si stykały. Abra patrzyła mu nieust pliwie w oczy, z wyzywaj co uniesionym
podbródkiem. - Poza tym, wcale nie paraduj tu jak indor!

Omal nie Wybuchn ła miechem. Jednak powstrzymała si , rozumiej c, e byłoby to

bardzo ryzykowne posuni cie.

- Chcesz powiedzie , e nie robisz tego wiadomie? Najwyra niej sobie z niego kpiła.

Powiedział mu to błysk rozbawienia w jej oczach. Chciała go o mieszy , ale jej si to nie uda.

- Ja tego po prostu nie robi . Za to ty człapiesz jak stary chłop w tych podkutych

buciorach i kasku, eby pokaza , jaka jeste twarda.

Abra otworzyła usta ze zdumienia, ale tylko na sekund .
- Nie człapi jak stary chłop i nie musz niczego pokazywa . Ja tylko wykonuj swoj

prac .

- No to rób swoje, a ja b d robił swoje.
- W porz dku. Wobec tego widzimy si jutro rano. Odwróciła si w stron drzwi.

Cody chwycił j za r k . Nie potrafił powiedzie , jakie demony go op tały, ale zatrzymał j ,
chocia najlepszym rozwi zaniem dla nich obojga byłoby, gdyby rozstali si w gniewie. Było
ju jednak za pó no. Stali twarz w twarz, a dło Cody'ego spoczywała na ramieniu Abry.
Ksi yc roz wietlił wieczorne niebo. Z dołu dobiegł ich perlisty miech przechodz cej
kobiety.

Tym razem ich starcie zaowocowało iskr - nie, tysi cem iskier, pomy lał Cody,

czuj c mrowienie skóry. Zalała go fala gor ca. Na razie potrafił jeszcze nad sob zapanowa .
Je li jednak z iskier buchnie płomie , wtedy...

A niech to piekło pochłonie, pomy lał i nagle zawładn ł jej ustami.
Była gotowa. Miała to wyra nie wypisane na twarzy. Gotowo i po danie. W

dodatku wcale si tego nie wstydziła.

Ale czy wyjdzie jej to na dobre?

Powinna była zapanowa nad sob ; nad swoimi zmysłami. Do tej pory na ogół jej si

to udawało. Tymczasem nagle u wiadomiła sobie, e instynkt potrafi zwyci y rozum.

Obejmowała Cody'ego, chocia nie mogła sobie przypomnie , eby wyci gała r ce.

Tuliła si do niego, cho nie pami tała, by zrobiła jaki ruch w jego stron . Kiedy rozchyliła
usta, dała w ten sposób do zrozumienia, e nie tylko pragnie pocałunku, ale wr cz do niego
zaprasza. Nami tna odpowied Cody'ego okazała si dokładnie taka, jakiej oczekiwała.

Przyci gn ł j do siebie, zdumiony gwałtowno ci swego po dania. Kolejn

niespodziank była wiadomo , e płomie , który nagle buchn ł mi dzy nimi, trawił nie
tylko jego, ale i j . Abranie protestowała, nie próbowała si wyrwa , lecz odwa nie
odpowiedziała na jego wyzwanie.

Chciwie smakował usta Abry, maj c uszy pełne jej gardłowych j ków. Potem zacz ł

wodzi r kami po ciele dziewczyny, badaj c jego tajemnice. Nie uciekała przed tymi
zaborczymi r kami. Zadr ała, a potem spazmatycznie przywarła do Cody'ego.

Powinna była przewidzie , e co takiego nast pi. Pomy le , ale ju nie potrafiła.

Serce waliło jej jak młotem, nogi miała jak z waty, niemal leciała przez r ce.

Gdy wreszcie odsun li si od siebie, Cody'emu równie brakowało tchu. Gdy ich usta

znowu si przybli yły, okazało si , e oboje równie mocno pragn li tego ostatniego,
po egnalnego pocałunku. Potem stali długo obj ci, serce przy sercu. Gniew stopniał, wypaliła
si nami tno , a ich ciała ogarn ła słabo .

- I co teraz? - odezwał si Cody.
Abra bez słowa potrz sn ła głow . Jeszcze za wcze nie, eby o tym my le , a zarazem

za pó no, eby to tak zostawi .

- Mo e usi dziesz?
Znów potrz sn ła głow , zanim zd ył podsun jej krzesło.
- Nie, nie chc . - Nigdy by nie przypuszczała, e tak trudno b dzie jej odej . - Musz

ju i .

- Nie odchod jeszcze. - Zachciało mu si zapali . Kiedy zacz ł szuka papierosów W

kieszeniach szlafroka, odkrył, e r ce mu dr . Napełniło go to zdumieniem, a zarazem
w ciekło ci .

- Musimy co z tym zrobi , Abra.
Płomie zapałki zamigotał, a potem zgasł. Abra zaczerpn ła tchu. Pomy lała, e

płomie szybko si zapala i równie szybko ga nie.

- Nie powinni my byli tego robi .
- To nie ma nic do rzeczy.

Szczerze mówi c, ubodło j troch , e nie zaprotestował. Ale, rzecz jasna, nie mógł.

Bo to ona miała racj .

- My l , e ma. - Zdesperowana przeczesała palcami włosy. Tak niedawno r ce

Cody'ego bawiły si nimi. - Nie powinni my byli do tego dopu ci , a jednak stało si . Teraz
jest ju po wszystkim. S dz , e jeste my zbyt powa nymi lud mi, eby mogło to mie
jakikolwiek wpływ na nasze stosunki słu bowe.

- Tak uwa asz? Powinienem był przewidzie , e potraktujesz to dokładnie tak samo

jak bł dne zamówienie materiałów na budow . Mo e i masz racj , ale je eli wierzysz, e to
si wi cej nie powtórzy, musisz by niem dra.

Nale y by ostro n , bardzo ostro n . Nie jest łatwo mówi , gdy usta wci s

wilgotne i obrzmiałe od pocałunków.

- Je eli si powtórzy, b dziemy musieli co z tym zrobi , nie mieszaj c w to naszej

pracy.

- W tym jednym chyba jeste my zgodni. - Cody powoli wydmuchał kł b dymu. - To,

co zaszło przed chwil , nie miało adnego zwi zku z tym, co robimy. Co jednak wcale nie
znaczy, e nie b d ci pragn ł w godzinach pracy.

Ostrzegawczy dreszcz przebiegł jej wzdłu kr gosłupa. Wyprostowała dumnie plecy.
- Posłuchaj, Cody, to jest... to była... tylko chwilowa słabo . Mo e i si sobie

podobamy, ale...

- Mo e?
- Dobrze ju , dobrze, niech ci b dzie. - Próbowała znale wła ciwe słowa. - Musz

my le o mojej przyszło ci. Oboje doskonale wiemy, e nie ma nic gorszego i głupszego ni
romans w pracy.

- ycie jest ci kie - mrukn ł Cody. Wyrzucił przez balkon niedopałek papierosa i

patrzył, jak ognik szybuje w powietrzu. - Wyja nijmy co sobie, Ruda - powiedział,
odwracaj c si z powrotem do Abry. - Pocałowałem ci , a ty oddała mi pocałunek. Musisz
przyzna , e było nam obojgu cholernie przyjemnie. Dlatego b d chciał ci znowu całowa ,
gdy tylko to b dzie mo liwe. Nie tylko całowa . I nie mam zamiaru czeka na moment, kiedy
tobie b dzie wygodnie.

- Zawsze jeste t stron , która podejmuje decyzje? - rzuciła z gniewem. - Tylko ty

masz prawo wykona ruch?

Cody milczał przez chwil .
- Och, dobrze ju , dobrze - westchn ł. W ciekło nie zdołała zahamowa potoku

gniewnych słów.

- Jakie dobrze, ty bezczelny typie?! Oddałam ci pocałunek, bo chciałam, bo mi to

sprawiło przyjemno . Je eli znowu ci pocałuj , to z tych samych powodów, a nie dlatego,

e zdecydujesz, kiedy i gdzie ma to si sta . Je eli pójd z tob do łó ka, to w my l tych sa-

mych zasad. Jasne?

Cudowna kobieta. Straszliwie irytuj ca, ale cudowna. I co za imponuj ca szczero !

Cody u miechn ł si .

- Jasne i proste jak drut - przyznał. Wyci gn ł r k i odgarn ł jej za ucho rudy

kosmyk. - Ciesz si , e było ci przyjemnie.

Abra sykn ła z w ciekło ci . Cody u miechn ł si jeszcze szerzej. Odtr ciła jego r k

i zwróciła si do wyj cia.

- Abra!
Przystan ła w progu, trzymaj c za klamk .
- Co?
- Dzi kuj za kolacj .
Kiedy drzwi zatrzasn ły si za jej plecami, Cody wybuchn ł miechem. Odczekał,

póki nie usłyszał, e zamykaj si drzwi na dole, a wtedy wrócił do łazienki, zdj ł szlafrok i
zanurzył si w wannie. Miał nadziej , e k piel z hydromasa em pozwoli mu ukoi ból, jaki
odczuwał w całym ciele po wizycie Abry, a tak e od wie y mu umysł na tyle, eby znów był
w stanie my le .

ROZDZIAŁ CZWARTY

Abra powzi ła mocne postanowienie, e jej kontakty z Codym ogranicz si

wył cznie do sfery słu bowej. B dzie tak dopóty, dopóki ostatni kafelek nie zostanie
przyklejony do ciany.

B d ze sob rozmawiali jak in ynier z architektem. O cegłach, podkładach, instalacji

elektrycznej, plastikowych rurach, betonie i masie termicznej. A je li budowa b dzie szła bez
przeszkód, rozmowy oka si zb dne.

To, co przydarzyło im si noc na tarasie, musiało by chwilowym szale stwem.

Pomy lała, zaciskaj c pi ci, e po raz pierwszy w yciu zareagowała na m czyzn jak jej
matka, czyli z miejsca straciła głow . Widocznie była znacznie bardziej do niej podobna, ni -
by si do tego chciała przyzna . Wystarczył atrakcyjny m czyzna, ksi ycowa noc, a ona
omal nie zrobiła z siebie kompletnej idiotki.

Marszcz c brwi, spojrzała na szkielet budynku, który miał pomie ci gabinety

lekarskie. Brygadzista podszedł i podał jej plik dokumentów do podpisu. Przejrzała je
uwa nie i postawiła parafk . Pomy lała, e udało jej si zaj tak daleko głównie dzi ki temu,

e ani razu nie uległa słabo ci. A przecie zamierzała osi gn jeszcze wi cej. Mo e i

odziedziczyła pewne cechy po matce, ale nie chciała y tak jak słodka Jessie, niepoprawna,
wiecznie zakochana optymistka. Nie wolno dopu ci do tego, eby jeden moment słabo ci
zadecydował ojej karierze. Co było, min ło, a ona powinna po wi ci si wył cznie pracy.

Przez cały ranek kr yła pomi dzy centrum medycznym i głównym budynkiem, a

przy okazji sprawdzała, jak post puj roboty ziemne przy domkach. Prace nad
poszczególnymi sekcjami budowy musiały by doskonale zgrane w czasie, co wymagało
nieustannego nadzoru, odpowiedzi na dziesi tki pyta oraz łagodzenia konfliktów.

Odbyła dług telefoniczn rozmow z in ynierem mechanikiem, zatrudnionym przez

Thornwaya. Pracował troch zbyt wolno jak na jej gust, był jednak specjalist pierwszej
klasy. Zanotowała sobie, e przechodz c obok biur, musi dokładnie obejrze izolacj kabli
wind oraz mechanicznie rozsuwanego sklepienia nad basenem.

Lubiła swoj prac , traktowała j powa nie i czerpała z niej wiele satysfakcji. Nie

nale ała do tych in ynierów, którzy uwa aj , e ich obowi zki ko cz si w momencie
podpisania papierów i sprawdzenia oblicze . Chciała, by jej udział w inwestycji dla Barlowa
nie zatrzymał si na etapie deski kre larskiej. Dano jej tak szans i cho wzdrygała si na

widok ka dej łopaty ziemi wywo onej z placu budowy, miała jednak t satysfakcj , e
uczestniczy w kształtowaniu otoczenia.

Tego ranka nikt z jej współpracowników nawet si nie domy lał, co działo si pod t

mask opanowania i kompetencji. Abra chyba po raz pierwszy w yciu była wyra nie
rozkojarzona. Wprawdzie próbowała sobie wytłumaczy , e je li ci gle rozgl da si za
Codym, to jedynie dlatego, eby jej nie zaskoczył. Jednak w południe doszła do wniosku, e
Cody najwyra niej nie zamierza pokaza si na budowie. Uczucie zawodu, jakie j ogarn ło,
potraktowała oczywi cie jako objaw ulgi.

Przerw na lunch sp dziła nad planami w przyczepie, z butelk soku pomara czowego

i paczk chipsów. Rozmowa z in ynierem mechanikiem u wiadomiła jej, e pozostało jeszcze
kilka problemów zwi zanych z konstrukcj rozsuwanego stropu, który Cody zaprojektował
nad basenem. Chrupi c chipsy, wyj ła kalkulator i od nowa zabrała si do oblicze . Nie
byłoby tych problemów, gdyby nie ten nieszcz sny wodospad, który miał spływa po cianie,
do basenu... Potrz sn ła głow i spróbowała spojrze na to z innej strony. Cody ma mani na
punkcie wodospadów, doszła do wniosku. Upiła spory łyk soku. Tak, to po prostu maniak.
Wolała my le o nim jak o nawiedzonym architekcie, który cierpi na mani wielko ci, ni o
m czy nie, który potrafi całowa tak, e kobieta traci rozum.

Da mu to, na czym mu tak bardzo zale y - dostanie ten swój szklany, rozsuwany dach,

swoje wodospady, spirale i kopuły. Jego fanaberie posłu jej za kolejny stopie do kariery. A
on niech sobie potem wraca do swoich wilgotnych, pomara czowych gajów.

Niemal usatysfakcjonowana, naszkicowała kilka detali, a potem wypisała kolumn

cyfr. Nie do niej miało nale e wyra anie uznania. Jej zadanie polegało na doprowadzeniu do
tego, eby wszystko zacz ło prawidłowo funkcjonowa . A w tym była naprawd dobra.

Kiedy usłyszała, e drzwi si otwieraj , nawet nie podniosła głowy.
- Zamykaj szybko, dobrze? Bo wpu cisz upał.
- Dobrze, prosz pani.
Na d wi k znajomego głosu drgn ła i bezwiednie wyprostowała plecy. W progu stał

Cody.

- Nie my lałam, e ci dzi tu zobaczymy.
Cody u miechn ł si i bez słowa odsun ł od drzwi. Do przyczepy wszedł Tim

Thornway, a za nim wkroczył William Walton Barlow. Abra wstała i spróbowała si
wyprostowa , co nie było takie łatwe, bo nad głow miała rz d szafek.

- Abra! - Tim wprawdzie wolałby zasta j po kolana w cemencie albo na

rusztowaniach, potrafił jednak jak nikt obróci ka d sytuacj na swoj korzy . - Jak sam

widzisz, William - powiedział - nasza ekipa mieszka, pi i jada na miejscu. Pami tasz pann
Wilson, naszego głównego in yniera konstruktora?

Siwy, kr py m czyzna o przenikliwym spojrzeniu wyci gn ł r k .
- Oczywi cie e tak. My, Barlowowie, nigdy nie zapominamy ładnej buzi.
Trzeba było przyzna Abrze na plus, e udało jej si zachowa kamienn twarz. Nawet

wtedy, gdy Cody u miechn ł si zjadliwie ponad głow Barlowa.

- William uznał, e nadszedł czas, by obejrzał budow - wyja nił Tim. - Oczywi cie

nie chcemy wam przeszkadza ani zwalnia tempa prac, ani...

- Nie znam si na budowaniu tych obiektów - przerwał mu Barlow. - Znam si na ich

prowadzeniu, ale musz przyzna , e podoba mi si to, co widz . - Pokiwał z uznaniem
głow . - Te łuki i kopuły. To wiadczy o pewnej klasie. A firma Barlow&Barlow anga uje si
tylko w inwestycje z klas .

Abra udała, e nie widzi kpi cego u mieszku Cody'ego. Wysun ła si zza stołu.
- Wybrał pan wyj tkowo upalny dzie na t wypraw , panie Barlow. Mo e napije si

pan czego zimnego? Soku albo herbaty?

- Wol piwo. Zakurzone gardło najlepiej przepłuka zimnym piwem.
Cody otworzył lodówk i wyj ł kilka butelek.
- Chcieli my pokaza Williamowi stan zaawansowania robót na budowie centrum

medycznego.

- Ach tak? - Abra potrz sn ła przecz co głow , kiedy podsun ł jej butelk . Zauwa yła

przy tym, e Tim skrzywił si niech tnie. - W sam por , bo wła nie próbowałam doszlifowa
detale dachu nad basenem. Udało mi si uzgodni dzi par spraw z Laffertym.

Barlow spojrzał na rozło one plany oraz plik kartek, zapisanych kolumnami cyfr.
- Zostawiam to pani. Liczby interesuj mnie tylko w ksi kach przychodów. A pani,

jak widz , zna si na rzeczy. - Machn ł r k , po czym w trzech haustach wychylił pół butelki.
- Thomas zapewniał mnie, e ma pani głow na karku. I to, jak teraz widz , ładn głow na
ładnym karku. - Mrugn ł do niej porozumiewawczo.

To do poufałe zachowanie nie zirytowało Abry, raczej j roz mieszyło. Barlow był

w takim wieku, e mógłby z powodzeniem by jej dziadkiem. Miał przy tym wszystkim jaki
rubaszny wdzi k.

- Dzi kuj . Wiem, e bardzo pana cenił.
- Brakuje mi go - powiedział Barlow, a potem zwrócił si do Tima: - Idziemy dalej.

Nie tra my czasu.

- Oczywi cie. - Tim odstawił nietkni t butelk . - Wydaj dzi kolacj dla pana

Barlowa. O siódmej. Przyjd z Johnsonem, Abra.

Chciała si grzecznie wymówi , ale Cody j uprzedził:
- Podrzuc pann Wilson. Id cie ju do centrum medycznego, a my was zaraz

dogonimy.

- Rozlu nij ten cholerny krawat, Tim - powiedział Barlow, kiedy wyszli na dwór. -

Mo na si udusi w tym upale.

Cody zamkn ł za nimi drzwi, po czym oparł si o framug .
- Rzeczywi cie masz ładny kark. Na tyle, na ile udało mi si zobaczy .
Jak to było mo liwe, e po wyj ciu dwóch osób w przyczepie zrobiło si jakby

cia niej? Abra nie potrafiła tego wyja ni . A przecie była bardzo dobrym in ynierem.
Odwróciła si do stołu i zacz ła składa papiery.

- Nie musisz po mnie wst powa dzi wieczorem.
- Rzeczywi cie, nie musz . - Cody przygl dał jej si przez dłu sz chwil . le spał tej

nocy, a win za to obarczał Abr . Teraz jej postawa wyra nie dowodziła, e szykuje si do
ataku. - Natomiast chc .

Czy powinna odmówi ? W gruncie rzeczy to kolacja słu bowa, i w ten sposób nale y

do tego podej . Odwróciła si do Cody'ego.

- Dobrze. Podam ci adres. Cody u miechn ł si .
- Znajd ci , Ruda. Tak jak ty mnie znalazła . Skoro ju sam poruszył ten temat, Abra

doszła do wniosku, e nale y szczerze porozmawia .

- Dobrze, e mamy chwil czasu - powiedziała. - Uwa am, e powinni my sobie

wyja ni kilka spraw.

- Jakich spraw? - Cody odsun ł si od drzwi. Abra cofn ła si nerwowo. - Mieli my

muła na farmie. Te był taki płochliwy.

- Nie jestem wcale płochliwa. le ci si wydaje.
- Dobrze mi si wydaje. - Podszedł bli ej i chwycił j za warkocz. - Kiedy ci

przyciskam, odnosz wra enie e to bardzo przyjemne uczucie.

- To był bł d. - Chciała go obej , ale on nie puszczał jej warkocza.
- Co?
- Ostatni wieczór. - Musi rozegra to ze spokojem. Jest przecie osob z natury

spokojn i zrównowa on . - To nie powinno si było zdarzy .

- To? - Oczy mu pociemniały, nie było w nich jednak gniewu. Odetchn ła z ulg .

Widocznie Cody'emu tak e zale ało na tym, eby zachowa si rozs dnie.

- Chyba ulegli my nastrojowi chwili. Najlepiej b dzie o tym zapomnie .
- Dobrze - powiedział ze zwodniczym u miechem. Nie wiedziała, e cho nie był

dobrym szachist , był za to genialnym pokerzyst - Zapomnijmy o ostatniej nocy.

- Mo e by my wobec tego... - zacz ła, zadowolona, e tak łatwo udało im si doj do

porozumienia.

Nie zd yła doko czy , bo Cody gwałtownie przyci gn ł j do siebie i zacz ł

mia d y ustami jej wargi. Zastygła bez ruchu. Oczywi cie z przera enia, a tak e z oburzenia.
Tak to sobie przynajmniej tłumaczyła. Ten pocałunek diametralnie ró nił si od tamtego, jaki
wymienili w wietle ksi yca. Był brutalny i gor cy jak sło ce pal ce niemiłosiernie za
oknem. Próbowała si wyrwa , ale trzymał j mocno.

Cody pomy lał, e jest mu wszystko jedno. Abra mogła sobie sta i przem drzałym

tonem perorowa o bł dach. Popełnił ju w yciu niejeden bł d i jako to prze ył. By mo e
to ona jest t najwi ksz pomyłk , a z cał pewno ci najkosztowniejsz , ale on nie zamierza
si wycofa . Doskonale pami tał uczucie, które go ogarn ło, gdy trzymał j poprzedniego
wieczoru w ramionach. Pora aj c nami tno , która zagarn ła ich niczym ogromna fala.
Nigdy dot d czego podobnego nie do wiadczył. Z adn kobiet .

- Przesta ! - wydyszała, zanim znów zaatakował jej usta. Czuła, e tonie, i nikt nie jest

w stanie jej pomóc. eby nie pój na dno, kurczowo do niego przywarła. To nonsens! Uton
oboje! Ten zachłanny pocałunek oznacza ich kl sk . Dlaczego wi c odwzajemnia go z takim
zapami taniem?

Czemu obejmuje Cody'ego i ulegle rozchyla wargi? Dlaczego serce bije jej w piersi

jak szalone? To co wi cej ni tylko pokusa, wi cej ni akt poddania. Chciała ju nie tylko
dawa , ale i bra .

Kiedy odsun li si od siebie, zaczerpn ła spazmatycznie powietrza i oparła si o stół.

Nogi miała jak z waty. Nagle dotarło do niej, e popełniła kolejny bł d. W oczach Cody'ego
dostrzegła gniew, determinacj i po danie. Odezwał si jednak stonowanym głosem.

- Wygl da na to, e mamy jeszcze jeden punkt do dyskusji, Ruda. Do zobaczenia o

siódmej.

Tego wieczoru Abra co najmniej kilkana cie razy zamierzała zadzwoni do Cody'ego i

powiedzie mu, eby po ni nie przyje d ał. Za ka dym razem powstrzymywała j obawa, e
je li to zrobi, zostanie to zrozumiane jako przyznanie si , i co si mi dzy nimi zawi zało. A
tak e, e jest tchórzem. To prawda, e była przera ona. Musiała si z tym pogodzi , cho
niech tnie. Jednak Cody nie miał prawa si o tym dowiedzie .

Zreszt i tak musi by obecna na tej kolacji, pomy lała, robi c po raz kolejny przegl d

garderoby. W zasadzie to nawet nie miała by kolacja, tylko zwykłe spotkanie słu bowe. Tyle

e wszyscy b d w strojach wieczorowych i b d objada si kanapkami na eleganckim patiu

Tima. Nie zaszkodzi zademonstrowa Barlowowi, e jego architekt i in ynier potrafi si
dogada .

Cody Johnson, poza wszystkim, był równie jej partnerem przy realizacji tego

projektu. Je eli nie potrafi sobie z nim poradzi - co wci starał si jej udowodni - nie
poradzi sobie tak e i z t prac . aden zadufany w sobie architekt ze Wschodniego Wybrze a
nie zmusi jej do przyznania si , e ma jakie trudno ci.

A zreszt , pomy lała, zastanawiaj c si nad wyborem sukienki, na przyj ciu i tak

b dzie tyle osób, e bez trudu zgubi si w tłumie. To pewne, e nie b dzie musiała zamieni z
Codym wi cej ni kilka słów.

Kiedy rozległo si pukanie, spojrzała na zegarek i zakl ła. Tak długo rozmawiała sama

ze sob , e nie zd yła si nawet ubra , a tymczasem dochodziła siódma. Przytrzymuj c
pasek szlafroka, wyszła z zagraconej sypialni do małego saloniku i otworzyła drzwi.

Cody zlustrował wzrokiem jej posta w kusym szlafroczku i u miechn ł si .
- Ładna sukienka.
- Nie wyrabiam si - burkn ła. - Jed beze mnie.
- Nie ma mowy. - Nie czekaj c na zaproszenie, wszedł do rodka i rozejrzał si

wokoło.

W mieszkaniu Abry, tak przecie pedantycznej i skrupulatnej, panował niesamowity

bałagan. Na wyblakłej sofie le ało kilka jaskrawych poduszek, a stosy czasopism pi trzyły si
na fotelu, obitym zupełnie nie pasuj c tkanin . Jak na kogo , kto zarabia na ycie
przemienianiem rysunków i liczb w struktur i form , nie miała poj cia o dekoracji wn trz -
albo nie przywi zywała do tego wagi. To dziwne, pomy lał Cody. Widział j przecie przy
pracy i podziwiał jej fachowo . Gdyby jej na tym zale ało, potrafiłaby przekształci byle
komórk w zorganizowane, funkcjonalne wn trze.

Pokój był mniejszy ni jego hotelowa sypialnia, ale nikt nie mógłby go nazwa

bezosobowym. Długi stół pod oknem zastawiony był mas zdj . Wszystko pokrywała gruba
warstwa kurzu - oprócz fotografii oraz kolekcji kryształów w oknie, w których odbijały si
ostatnie promienie zachodz cego sło ca.

To wła nie, bardziej ni cokolwiek innego, powiedziało Cody'emu, e cho Abra

sp dza tu mało czasu, dba jednak o to, co ma dla niej znaczenie.

- Za chwil b d gotowa - powiedziała. - Je eli masz ochot na drinka, kuchnia jest

tam.

Umkn ła do sypialni, starannie zamykaj c za sob drzwi. Stan ła przed lustrem i

przeczesała palcami włosy. To absolutnie nie fair, e Cody wygl dał tak seksownie i
demonstrował tak niezm con pewno siebie. Ju i tak le, e wygl da tak wietnie w stroju
roboczym, ale jeszcze gorzej, i w kremowej marynarce, z ogorzał twarz i rozja nionymi
sło cem włosami prezentuje si jak model. To naprawd nie fair! Nawet w uroczystym stroju
ma w sobie co z beztroskiego kowboja. Z westchnieniem zadała sobie pytanie, jak ma
walczy ze swoj słabo ci , je eli Cody przy ka dym kolejnym spotkaniu wydaje jej si coraz
bardziej atrakcyjny?

Niech go wszyscy diabli! - pomy lała, staj c przed otwart szaf . Poradzi sobie i z

nim, i ze swoim uczuciem. A to oznacza, e nie wło y na ten wieczór grzecznego
granatowego kostiumu. Je eli decyduje si igra z ogniem, musi by stosownie ubrana.

W kuchni Cody odkrył równie skandaliczny bałagan, jak w pokoju. Bałagan, ale nie

brud. Wida było, e Abra sp dza mało czasu w tym pomieszczeniu. wiadczyły o tym
puszki herbatników i kartony ekspresowych herbat na kuchence.

W lodówce znalazł butelk czerwonego wina, słoik masła orzechowego oraz jedno

jajko. Po przeszukaniu szafek udało mu si skompletowa dwa ró ne kieliszki. W szufladzie
natkn ł si na wymi ty egzemplarz jakiego horroru w wydaniu kieszonkowym.

Upił łyk wina i potrz sn ł głow . Mo e trafi mu si okazja, eby nauczy j czego o

doborze win. Id c z kieliszkami do saloniku, nasłuchiwał odgłosów dobiegaj cych zza drzwi
sypialni. Wszystko wskazywało na to, e Abra gor czkowo czego szuka, wyci gaj c po kolei
wszystkie szuflady. S cz c z niesmakiem tanie wino, podszedł do stołu i zacz ł ogl da
fotografie.

Niektóre przedstawiały sam Abr . Na jednej z nich stała, wyra nie skr powana, w

ró owej sukni z organdyny. Na innej sfotografowała si z jak atrakcyjn blondynk . A
poniewa blondynka ta miała szarozielone oczy Abry, mogła to by jej starsza siostra. Ta
sama blondynka znajdowała si na kilku innych fotografiach; na jednej z nich była ubrana w

lubn sukni . Kolejne zdj cie przedstawiało Abr w kasku. Było te kilka fotografii

m czyzn, w ród których Cody rozpoznał Thornwaya seniora. Czy która z nich przedstawia
jej ojca? Znów łykn ł wina, po czym odwrócił si do drzwi, za którymi nagle zapadła cisza.

- Nalałem sobie wina - zawołał. - Poda ci kieliszek?
- Nie... Tak... Cholera!
- Czyli tak. - Podszedł do drzwi sypialni i mocno je pchn ł.

Na widok szczupłej, wysokiej kobiety w czarnej sukni nagle zaschło mu w gardle.

Suknia miała gł boki dekolt, ze wstawk haftowan srebrn nitk . Podobny wzór powtarzał
si tu ponad kolanem. Srebrny szlak przyci gał wzrok, automatycznie kieruj c spojrzenie na
zgrabne nogi w jedwabnych po czochach.

Abra podobała mu si nawet w przepoconym podkoszulku i starych d insach. Teraz

był wr cz ol niony.

Ona tymczasem mocowała si z zapi ciem na plecach.
- Nie mog sobie poradzi .
Poczekał, a puls mu si uspokoi, po czym podszedł, potykaj c si o jej buciory oraz

par czarnych sandałków na obcasie.

- Co za idiotyczny krój - narzekała Abra. - Człowiek musi si tyle nam czy , zanim to

pozapina. Albo porozpina.

- Tak. - Cody podał jej kieliszki, staraj c si nie my le o tym, e znacznie

przyjemniej byłoby pomaga jej przy rozpinaniu ni przy zapinaniu. - Haftka ci si
przekr ciła.

- Wiem - prychn ła niecierpliwie. - Mo esz mi pomóc?
Ich spojrzenia spotkały si w lustrze nad toaletk . Zobaczył, e Abra po raz pierwszy,

odk d j poznał, ma umalowane usta. Poci gni te szmink były jeszcze bardziej pon tne.

- Chyba tak. Co to takiego, co masz na sobie? Upiła łyk wina, bo nagle i jej zaschło w

gardle.

- To chyba jasne. Czarn sukienk z zepsut haftk .
- Pytam o zapach. - Nachylił si nad ni .
- Nie wiem. - Najch tniej by si odsun ła, gdyby nie to, e jego palce wci

majstrowały przy zapi ciu. - Mama mi kupiła.

- Chciałbym pozna twoj mam . Znów upiła łyk.
- Sko czyłe ?
- Jeszcze nie. - Przeci gn ł dłoni po plecach Abry, a widz c w lustrze jej reakcj ,

u miechn ł si . - Jeste bardzo płochliwa.

- Jeste my spó nieni. - Zmieniła temat.
- Skoro tak, kilka minut nie zrobi adnej ró nicy. - Kiedy obj ł j w talii, spróbowała

go odepchn . Cody chwycił j za r ce i unieruchomił je za jej plecami. - W kwestii doboru
win nie masz za grosz gustu.

- Odró niam tylko czerwone i białe - powiedziała. Cody znów obj ł j w pasie. Tym

razem leciutko, tak e czuła tylko koniuszki jego palców. Jednak si nie odsun ła.

- To tak, jakby powiedzie , e ja jestem m czyzn , a ty kobiet . A przecie rzecz nie

tylko w tym. - Nachylił si i dotkn ł ustami jej warg. Dobrze mu si wydawało. Były ch tne.
Nawet bardzo. - To co wi cej. O wiele wi cej.

- Ja zawsze stawiam spraw jasno, Cody. - Odsun ła si , bo wydało jej si , e podłoga

zaczyna falowa pod stopami. - Nie jestem jeszcze gotowa.

Gdyby powiedziała „tak” albo „nie”, poradziłby sobie z tym bez problemu. Z jej słów

biła taka determinacja, e a si achn ł.

- Na co?
- Na to, co si dzieje. - Uznała, e przyszła pora na bezwzgl dn szczero . - Na ciebie

i wszystko, co do ciebie czuj .

Patrzył na ni przez chwil , a potem zajrzał jej gł boko w oczy. Odsłaniała si przed

nim. Oboje zdawali sobie z tego spraw . Jednak zamiast zaatakowa , ust pił pola.

- Ile czasu potrzebujesz?
- Nie potrafi odpowiedzie na to pytanie. - Kiedy pogłaskał j po plecach, kurczowo

zacisn ła palce na jego ramionach. - Czuj si osaczona.

- Ja te - mrukn ł. Odsun ł si i poczekał, a Abra wło y sandałki. - Abra! - Kiedy na

niego popatrzyła, uj ł j za r k . - To nie koniec. Mam wra enie, e przed nami długa droga.

Miał racj i to j najbardziej niepokoiło.
- Wyznaj pewn zasad - powiedziała. - Zanim si za co wezm , lubi wiedzie , jak

to si sko czy. A z tob nie potrafi sobie wyobrazi miłego zako czenia. Dlatego nie wiem,
czy w ogóle mam ochot si w to pakowa .

- Ruda! - Podniósł do ust jej r k . - Za pó no. Ju si w to wpakowała .
Kiedy dotarli do posiadło ci Thornwayów, przyj cie było ju w pełnym toku. Bufet

był obficie zaopatrzony w przysmaki kuchni meksyka skiej, a barek oferował cał gam
trunków. Za biało - ró ow rezydencj , któr Tim wybudował przed kilku laty dla swojej
narzeczonej, rozpo cierał si wypiel gnowany trawnik, na którym gdzieniegdzie rosły palmy.
U stóp łagodnej skarpy połyskiwały wody basenu. Tu obok wznosiła si altana, po której

cianach pi ło si dzikie wino.

W powietrzu unosił si słodki zapach.
Na oszklonym tarasie i trawniku spacerowali liczni go cie. Stawiła si cała mietanka

towarzyska Phoenix. Abra, nieco onie mielona, postanowiła poszuka sobie jakiego
ustronnego k cika. Lubiła pracowa dla eleganckich sfer, ale nie miała poj cia, jak si bawi
z tymi lud mi.

- Masz, napij si chablis - powiedział Cody, wr czaj c jej kieliszek. - To kalifornijskie

wino. Ma ładn , czyst barw , mocny aromat i nasycony smak.

Abra podniosła kieliszek do ust.
- Jest białe.
- A twoja sukienka jest czarna. Mimo to nie wygl dasz w niej jak zakonnica.
- Wino jak wino - upierała si , chocia podniebienie mówiło jej zupełnie co innego.
- Kochanie... - Cody delikatnie powiódł palcem po jej szyi - musisz si jeszcze du o

nauczy .

- O, tu jeste cie! - Podeszła do nich Marci Thornway, od dwóch lat ona Tima. Miała

na sobie suto haftowan tunik z białego jedwabiu i brylantow obró k na szyi. Poklepała
Abr po r ce, a potem skierowała szafirowe oczy na Cody'ego. Głos jej ociekał miodem.

- Chyba ju rozumiem, czemu si spó niła .
- Cody Johnson, Marci Thornway. - Abra szybko dokonała prezentacji.
- Ach, ten architekt! - Marci uj ła Cody'ego protekcjonalnie pod rami . - Tim tyle mi o

panu mówił. Nie wspomniał tylko, e jest pan taki przystojny. - Wybuchn ła melodyjnym

miechem, który doskonale pasował do jej złotych włosów i drobnej figury. - M om trzeba

wybaczy , e czasami zapominaj wspomnie onom o przystojnych m czyznach.

- Albo innym m czyznom o swoich pi knych onach - kurtuazyjnie zrewan ował si

Cody.

Abra wykrzywiła si za plecami Marci i zacz ła wyjada z kokilki zapiekank .
- Pan jest z Florydy, prawda? - Marci wyra nie zamierzała zaanektowa Cody'ego. - Ja

wychowałam si w Georgii, w małym miasteczku niedaleko Atlanty. Czasami chce mi si
wy z t sknoty.

- Zwłaszcza gdy zakwitn magnolie - mrukn ła Abra. Odwróciła si i omal si nie

zderzyła z Barlowem. - Och, przepraszam, panie Barlow!

- Prosz mi mówi po imieniu. Nałó sobie wi cej, dziecko. Masz, spróbuj tych

tortilli. I nie zapomnij o sałatce z fasoli.

Abra z przera eniem spojrzała na ilo ci jedzenia, jakie Barlow zgarn ł jej na talerz.
- Dzi kuj .
- Mo e usiadłaby ze mn na chwil i dotrzymała starszemu panu towarzystwa?
Abra nie potrafiła powiedzie , czego si spodziewała po tym wieczorze. Z pewno ci

jednak nie przyszło jej do głowy, e sp dzi urocz godzin w towarzystwie jednego z
najbogatszych ludzi w kraju. Wbrew jej obawom Barlow nie próbował si do niej zaleca ,

adorował j tylko jak stary przyjaciel rodziny, z bezpiecznego dystansu dziel cych ich
trzydziestu pi ciu lat.

Siedzieli na ławeczce nad basenem i rozmawiali o wspólnej miło ci do kina. Była to

jedyna słabo , na jak Abra sobie pozwalała. Tylko w kinie mogła sp dza wolne chwile bez
poczucia, e traci czas.

Je eli od czasu do czasu słuchała Barlowa mniej uwa nie, to nie dlatego, eby jej

rozmówca był nudny, ale dlatego, e zbyt cz sto z tłumu go ci wyławiała wzrokiem Cody'ego
w towarzystwie Marci Thornway.

- Ale ze mnie egoista - stwierdził Barlow, kiedy dopił drinka. - Zaj łem ci tyle czasu, a

ty powinna bawi si z młodzie .

- Ach nie - zaprotestowała z u miechem. - Tak miło si z tob rozmawia. Prawd

mówi c, nie przepadam za takimi przyj ciami.

- Ładna dziewczyna potrzebuje na przyj ciu kawalera, który by koło niej skakał.
- Nie lubi , jak kto koło mnie skacze. - Nagle zobaczyła, e Cody zapala Marci

papierosa.

Barlow był bystrym obserwatorem. Popatrzył w lad za jej spojrzeniem.
- Ale licznotka - stwierdził. - Jak porcelanowa figurka. Droga i przyjemna dla oczu.

Młody Tim musi nie le si stara .

- Jest jej bardzo oddany.
- Dzi wieczorem jego dama towarzyszy twojemu architektowi.
- Nie mojemu, tylko waszemu architektowi - poprawiła go Abra. - Oboje pochodz z

południowego wschodu. Na pewno maj ze sob mas wspólnego.

- Hm? - Barlow podniósł si , wyra nie rozbawiony. - Chciałbym troch rozprostowa

nogi. Mo e przejdziemy si po ogrodzie?

- Dobrze. - Odwróciła si plecami do Cody'ego i uj ła Barlowa pod r k .
Co ona za gr prowadzi? - zastanawiał si Cody, patrz c, jak Abra znika z Barlowem

w gł bi ogrodu. Przecie ten facet mógłby spokojnie by jej ojcem! Przez cały wieczór był

wiadkiem, jak robiła do niego słodkie oczy.

Tymczasem on wci próbował uwolni si od bluszczu, który nazywał si Marci

Thornway. Cody doskonale potrafił rozpozna kobiet w akcji, a Marci zdecydowanie
wysyłała mu przez cały wieczór sygnały. Takie, których nie miał najmniejszej ochoty
odbiera . Nawet gdyby Abra nie wpadła mu wcze niej w oko, nigdy nie zainteresowałby si
osob pokroju Marci. Takie kobiety oznaczały powa ne kłopoty, i to bez wzgl du na to, czy
były m atkami, czy nie.

Nigdy by te nie pos dził Abry o to, e b dzie schlebia jakiemu starcowi, e b dzie

si do niego u miecha i z nim flirtowa . Widział wyra nie, e Barlow jest ni oczarowany.
W pewnym momencie Abra znikn ła w ród ró z jednym z najbogatszych ludzi Ameryki.

Cody zaci gn ł si papierosem, a potem, mru c oczy, wydmuchał dym. Był pewny,

e Abra go pragn ła. Chocia inicjatywa nale ała do niego i cho to on j osaczał, jej reakcja

była w pełni spontaniczna i szczera. adna kobieta nie całowała w taki sposób, je eli tego nie
chciała.

A jednak Abra wycofywała si za ka dym razem. Przypuszczał, e chciała zachowa

ostro no , e przera ała j ich obopólna nami tno . Mo e po prostu le interpretował jej
zachowanie? Mo e trzymała go na dystans, bo polowała na grab ryb ?

Nie, pomy lał, potrz saj c głow . To z jego strony nie fair. Pozwala sobie na takie

my li, poniewa jest przygn biony, bo pragnie Abry bardziej ni jakiejkolwiek innej kobiety.
I wreszcie, bo sam nie wie, co ma z tym wszystkim pocz .

- Przepraszam! - przerwał Marci w pół słowa, u miechn ł si , po czym ruszył w t

stron , gdzie udali si Abra i Barlow.

Usłyszał stłumiony miech Abry, który przypomniał mu szum fal i mgły nad jeziorem,

gdzie zbudował swój dom. A potem j zobaczył. Stała pod jednym z kolorowych lampionów,
porozwieszanych w całym ogrodzie. U miechała si , obracaj c w palcach pomara czowy
kwiat. Taki sam jak ten, który niecierpliwie zgniotła na jego tarasie poprzedniego wieczoru.

- Sama widzisz, jak to wygl da. - mówił do niej Barlow z u miechem. - Niby pełno

towaru, ale nie za bardzo jest w czym wybiera .

Roze miała si i wsun ła mu kwiat do butonierki.
- Przepraszam!
Barlow i Abra odwrócili si jak na komend . Jakbym ich na czym przyłapał,

pomy lał Cody.

- No i jak, Johnson, dobrze si bawisz? - Barlow poklepał go przyjacielsko po

ramieniu. - Bawiłby si jeszcze lepiej, gdyby sobie pospacerował w wietle ksi yca z tak
ładn dziewczyn jak Abra. Młodzi nie maj dzi czasu na romanse. Zostawiam was. Id si
napi piwa.

Jak na t giego, starszego człowieka, ruchy miał zdumiewaj co energiczne i szybkie.

Abra została sam na sam z Codym.

- Pójd do ludzi... - zacz ła, ale Cody zast pił jej drog .
- Jako przez cały wieczór nie odczuwała takiej potrzeby.
Chciała jak najpr dzej uciec z ogrodu, byle dalej od Cody'ego.

- Rozmawiałam z Barlowem - wyja niła z u miechem. - To bardzo miły człowiek.
- Zauwa yłem, e spodobało ci si jego towarzystwo. Łatwo przeskakujesz z kwiatka

na kwiatek. Moje gratulacje.

Spojrzała na niego zdezorientowana. U miech znikn ł z jej twarzy.
Cody wyj ł zapałki i zapalił papierosa.
- Barlow jest grubo po sze dziesi tce, ale jego miliony mog ci to osłodzi .
Patrzyła na niego przez dłu sz chwil . W sandałkach na wysokich obcasach

dorównywała mu wzrostem.

- Nie bardzo ci rozumiem. Wiesz co, odejd i wró za chwil . Mo e wtedy pojm , o

co ci chodzi.

- Chyba wyra am si do jasno. Barlow to bardzo bogaty facet, a przy tym wdowiec

od ponad dziesi ciu łat. Poza tym zawsze lubił towarzystwo młodych, ładnych kobiet.

Omal nie Wybuchn ła miechem. Powstrzymała j maluj ca si w jego oczach

pogarda. Wtedy u wiadomiła sobie, e mówił serio.

- Jedno mo na na pewno powiedzie : to m czyzna który wie, jak nale y traktowa

kobiety. Wybacz, ale wracam do go ci.

Zanim zd yła go wymin , chwycił j za r k .
- Niczego ci nie wybacz , Ruda, ale to nie znaczy, e przestałem ci pragn . -

Odwrócił j ku sobie. - Nie powiem, eby mnie to cieszyło, ale skoro tak jest, musz si z tym
pogodzi . Pragn ci i b d ci miał, bez wzgl du na to, co teraz knujesz w tej twojej
wyrachowanej główce.

- Id do diabła, Johnson! - Próbowała si wyrwa . - Nie obchodzi mnie, czego chcesz

ani co o mnie my lisz. Polubiłam pana Barlowa i nie ycz sobie, eby uwa ał go za
stetryczałego głupca. Dlatego powiem ci co . Dzisiejszego wieczoru rozmawiali my po
prostu jak cywilizowani ludzie na przyj ciu. Bez ukrytych intencji.

- A te bzdury, które usłyszałem, kiedy do was podchodziłem?
- Co? - zawahała si , a potem si roze miała, ale z jej oczu wyzierał chłód. - To był

cytat z filmu. Ze starego filmu ze Spencerem Tr cym i Katharine Hepburn. Dogadali my si z
panem Barlowem, e oboje go uwielbiamy. I powiem ci jeszcze jedno. - Odepchn ła go z
gniewem. - Nawet gdyby si do mnie zalecał, to nie twój zakichany interes. Je eli podoba mi
si z nim flirtowa , to moja sprawa. Je eli b d miała ochot na romans - z nim albo z
kimkolwiek - nie b d pyta ci o zgod . - Znowu go popchn ła. - A poza tym mo e wol
jego szarmanckie zachowanie od twoich grubia skich manier?

- Uspokój si !

- Nie, to ty si uspokój! - Jej oczy, zielone w wietle kolorowych lampionów, miotały

błyskawice. - Nie mam zamiaru tolerowa takiego chamstwa! Nikt nie b dzie mnie tak
traktował. Ciebie to te dotyczy. Trzymaj si ode mnie z daleka, Johnson!

Odmaszerowała, a Cody długo stał w miejscu. W ko cu cisn ł niedopałek na ziemi i

zgniótł go obcasem.

- Dostałe za swoje, Johnson - mrukn ł, drapi c si po karku. Najch tniej zapadłby si

pod ziemi . Niestety, w tej sytuacji, w jak sam si wpakował, pozostawało mu tylko jedno
wyj cie.

ROZDZIAŁ PI TY

Pocz tkowo my lał o kwiatach, doszedł jednak do wniosku, e Abra nie nale y do

kobiet, które mi kn na widok kilku ró . Rozwa ał te proste przeprosiny w rodzaju Bardzo
mi przykro”. Jak przyjaciel przeprasza przyjaciela. Jednak Abra nie uwa ała go chyba za
przyjaciela. Zreszt , na cokolwiek by si zdecydował, chłodem, z jakim go traktowała,
zmroziłaby ka de słowo, zanim zd yłoby pokona drog od jego ust do jej uszu. Postanowił
wobec tego da jej jedyn rzecz, jaka mogła j chwilowo zadowoli , czyli troch swobody.

Przez nast pne dwa tygodnie pracowali razem, cz sto rami w rami , utrzymuj c przy

tym wi kszy dystans ni odległo mi dzy Sło cem a Ksi ycem. Je eli potrzebne były jakie
konsultacje, Abra załatwiała to w taki sposób, eby nigdy nie zostali sam na sam. Z godn
podziwu zr czno ci potrafiła tak manewrowa Charliem Grayem, e zawsze spełniał rol
buforu. Mimo i nie było to łatwe, udało jej si unika Cody'ego, kiedy tylko było to
mo liwe. A on nie robił nic, eby zmieni istniej cy stan rzecz. Rozumiał, e Abra potrzebuje
czasu, eby ochłon . Dwukrotnie wyjechał na krótki okres - raz do siedziby firmy w Fort
Lauderdale, a raz do San Diego, gdzie miał swój udział w budowie centrum medycznego.

Po ka dym powrocie sprawdzał, jaki Abra ma humor, ale ona wci była zimna i

nieugi ta.

Teraz, w kasku na głowie i ciemnych okularach, patrzył, jak szklana kopuła l duje na

szczycie budowli.

- Pi kna rzecz. Z klas . - Barlow spojrzał z u miechem w gór . wiatło słoneczne

czerwono - złotymi wi zkami przenikało przez grube szkło.

- William..... - Cody odetchn ł, kiedy kopuła wyl dowała na budynku jak kapsel na

butelce - nie wiedziałem, e wróciłe .

- Musiałem skontrolowa par rzeczy. - Barlow otarł chusteczk spocon twarz. - Co

za piekielny upał! Mam nadziej , e klimatyzacja b dzie działa sprawnie.

- Zgodnie z planem powinna ruszy dzisiaj.
- To dobrze. - Barlow obrócił si wokół własnej osi, eby ogarn wzrokiem cały

obiekt. To, co zobaczył, wyra nie mu si spodobało. Budynek przypominał zamek, wytworny
i niedost pny, a zarazem niebywale nowoczesny. Podszedł bli ej, eby si przyjrze
szklanemu stropowi, dzi ki któremu stroma góra stawała si niemal cz ci wn trza.
Osi gni ty w ten sposób dramatyczny efekt na pewno spodoba si go ciom, którzy wła nie w
tym miejscu b d zgłasza si do recepcji. Najwa niejsze jest pierwsze i ostatnie wra enie,

pomy lał. Johnson postarał si , eby wra enia te były trwałe. Potem specjali ci od krajobrazu
posadz pustynne krzewy i kaktusy, a reszty dokona sama natura. Za półkolistymi oknami od
zachodu rozpo cierała si pustynia. Wzdłu ciany robotnicy układali rury, którymi miała
popłyn woda do basenu i wodospadu.

- Dobra robota, chłopcze. - Barlow rzadko szafował komplementami. - Musz

przyzna , e miałem pewne w tpliwo ci, gdy ogl dałem projekt wst pny, ale mój syn si
uparł. Posłuchałem go i teraz widz , e miał racj . Dokonałe wielkiego działa, Cody. Nie
ka dy, patrz c wstecz na swoje ycie, mo e co takiego powiedzie .

- Miło mi to słysze .
- Chciałbym, eby mi pó niej pokazał reszt . - Poklepał Cody'ego po plecach. -

Najpierw powiedz mi, czy jest tu jakie miejsce, gdzie mo na by si napi piwa?

- Chyba da si to załatwi . - Cody zaprowadził go do olbrzymiej lodówki i wyj ł dwie

puszki.

Barlow wypił haust i odetchn ł z ulg . Na głowie miał szeroki, słomkowy kapelusz.

Wygl dał w nim jak stary farmer.

- W przyszłym tygodniu sko cz sze dziesi t pi lat, a ci gle uwa am, e na upał

nie ma nic lepszego od zimnego piwa. - Barlow zwrócił wzrok w stron budynku centrum
medycznego i zobaczył Abr . - No, mo e prócz jednej rzeczy. - Parskn ł miechem, usiadł na
skrzyni i rozlu nił kołnierzyk. - Uwa am si za dobrego znawc ludzkiej natury. Chyba
wła nie dzi ki temu udało mi si zrobi takie pieni dze.

- Aha - mrukn ł Cody z roztargnieniem. On tak e zd ył ju zauwa y Abr . Miała na

sobie roboczy kombinezon, w którym powinna wygl da kompletnie bezpłciowo.
Tymczasem jednak było zupełnie inaczej. Patrz c na ni , natychmiast przypomniał sobie, jak
pi knie i elegancko prezentowała si na przyj ciu w czarnej wieczorowej sukni.

- Czy mi si dobrze wydaje, czy masz na głowie co wi cej ni tylko stal i szkło? -

Barlow z błogim westchnieniem wypił kolejny łyk. - Czy ma to mo e co wspólnego z t
rudowłos pani in ynier?

- Mo e i ma. - Cody wyj ł papierosy i pocz stował Barlowa, który pokr cił przecz co

głow .

- Musiałem rzuci palenie. Te cholerne konowały nie dawały mi spokoju. Polubiłem t

dziewczyn - jakby nigdy nic wrócił do tematu Abry. - Wi kszo m czyzn patrzy na urod ,
ale ona ma oprócz tego dobrze poukładane w głowie, a tak e mocny charakter. Gdybym był
młodszy, pewnie bym si jej bał. - Zdj ł z u miechem kapelusz i zacz ł si wachlowa . -
Odniosłem wra enie, e posprzeczali cie si na tym przyj ciu u Tima Thornwaya.

- Mo na by to tak okre li . - Cody popijał przez chwil piwo w milczeniu, po czym

dorzucił: - Byłem o ciebie zazdrosny.

- Zazdrosny? O mnie?! - Barlow, który wła nie unosił puszk do ust, musiał j szybko

odstawi , bo byłby j upu cił. Rycz c ze miechu, kołysał si na skrzyni i ocierał chustk
twarz. - Zdj łe mi z grzbietu najmarniej dwadzie cia lat, synu. Jestem ci bardzo wdzi czny. -
Zakrztusił si i zakaszlał, raz i drugi. - Taki przystojny kawał chłopa, a zazdrosny o takiego
starca jak ja. - Odetchn ł gł boko i oparł si o cian , nie przestaj c si u miecha . - Co
prawda, bogatego starca, ale ta miła panienka, jak zd yłem si zorientowa , nie przywi zuje
wagi do pieni dzy.

- Ta miła panienka - powiedział Cody - o mało nie wybiła mi z bów.
- A nie mówiłem, e to dziewczyna z charakterem?
- Barlow schował chusteczk do kieszeni i si gn ł po piwo. Z wdzi czno ci

pomy lał, e ycie wci niesie ze sob ró ne niespodzianki. - Prawd mówi c, my lałem o
niej jako o dziewczynie dla mojego syna.

- Widz c wzrok Cody'ego, roze miał si i nasadził kapelusz na głow . - Nie zło si ,

chłopcze. Miałem ju do wra e jak na jeden dzie . Poza tym zmieniłem zdanie, kiedy
zobaczyłem, jak ona na ciebie patrzy.

- To chyba załatwia pewne sprawy.
- W ka dym razie mi dzy tob i mn . Powiem ci te , e ugrz złe po pas w

ruchomych piaskach.

- Trafne okre lenie. - Cody wrzucił pust puszk do mietnika. - Masz jakie sugestie?
- B dziesz potrzebował mocnej liny, eby si wydosta .
- Mój ojciec zawsze dawał kwiaty - powiedział Cody.
- Kwiaty nigdy nie zaszkodz . - Barlow podniósł si , posapuj c z wysiłku. -

Dodatkowo trzeba b dzie si pokaja - dodał, a widz c min Cody'ego, roze miał si . - Jeste
taki młody, synu, musisz si jeszcze wielu rzeczy nauczy . - Klepn ł Cody'ego w plecy. - Ale
si nauczysz. Na pewno si nauczysz.

Nie miał najmniejszego zamiaru kaja si przed Abr . Co to, to nie! Za to kwiaty

wydały mu si dobrym pomysłem. Je eli ta kobieta nie ochłon ła przez całe dwa tygodnie, to
znaczy, e w ogóle nie ochłonie - chyba e si jej w tym pomo e.

Tak czy inaczej, był jej winien przeprosiny. Z westchnieniem przeło ył bukiet

tygrysich lilii z r ki do r ki. Wygl da na to, e od pierwszej minuty ich znajomo ci nie robi
nic innego, tylko wci si przepraszaj . Po co wi c zmienia przyj t konwencj ? - zasta-

nawiał si , stoj c przed drzwiami jej mieszkania. Je eli Abra nie przyjmie teraz jego
przeprosin, b dzie stał tu i działał jej na nerwy tak długo, póki nie zmi knie.

A tak w ogóle wygl da na to, e jedno, co naprawd potrafi , to działa sobie na

nerwy.

Poza wszystkim brakowało mu jednak Abry. Po prostu si za ni st sknił. Brakowało

mu ich kłótni nad projektem; jej miechu, kiedy była odpr ona. Brakowało mu te mocnego
u cisku jej ramion, kiedy go obejmowała.

Spojrzał na trzymany w r ku bukiet. Tygrysie lilie to słaby sznur, ale lepszy taki ni

aden. Nawet je eli ci nie mu je w twarz, b dzie to jaka odmiana po lodowatej uprzejmo ci,

z jak traktowała go od pami tnego przyj cia u Tima. Zapukał i zacz ł si zastanawia , co ma
powiedzie , eby go wpu ciła.

Jednak to nie Abra otworzyła mu drzwi, tylko przystojna blondynka, której twarz znał

z fotografii. Drobna, o ró owej cerze, pod czterdziestk . Ubrana była w ciemnozłoty dres,
który znakomicie podkre lał kolor jej włosów i oczu, tak podobnych do oczu Abry.

- Dzie dobry. - Cody u miechn ł si z uznaniem. Kobieta odpowiedziała zalotnym

u miechem i podała mu r k . - Jestem Jessie Peters.

- Cody Johnson. Jestem... współpracownikiem Abry.
- Rozumiem. - Zmierzyła go yczliwym wzrokiem. - Prosz wej . Lubi poznawa

ludzi, z którymi Abra... pracuje. - Mo e si pan czego napije? Abra wła nie weszła pod
prysznic.

- Ch tnie. - Cody przypomniał sobie wino Abry. - Mo e co zimnego.
- Wła nie zrobiłam lemoniad . Prosz , niech si pan rozgo ci. - Znikn ła w kuchni. -

Czy był pan umówiony z Abr ?

- Nie. - Cody rozejrzał si wokoło i zauwa ył, e w mieszkaniu zapanował niezwykły

porz dek.

- Czyli niespodzianka. Uwielbiam niespodzianki. - Jessie wróciła z dwoma

szklankami, wypełnionym lodem. - Jest pan in ynierem?

- Architektem.
Jessie zamy liła si na chwil , a potem u miech rozja nił jej twarz.
- Ach, pewnie tym architektem - powiedziała, wskazuj c Cody'emu fotel, - Abra

wspominała mi o panu.

- Zało si , e tak. - Cody odło ył bukiet na wie o odkurzony stolik.
- Nie wspomniała, e jest pan taki przystojny. - Jessie wdzi cznie upozowała si w

fotelu. - To do niej takie podobne. Zawsze była skryta. - Drobn , zgrabn r czk , uj ła swoj

szklank . Nie nosiła obr czki. Na palcu miała jedynie pier cionek z brylantem. - Pochodzi
pan ze wschodu?

- Tak. Z Florydy.
- Floryda nigdy nie kojarzyła mi si ze wschodem - powiedziała. - Je eli ju , to z

Waltem Disneyem.

- Kto dzwonił? Ja... ach! - Z sypialni wyłoniła si Abra. Miała na sobie wypchane

białe spodnie, rozci gni ty podkoszulek i przydeptane sandały. Wilgotne włosy zwijały jej si
wokół twarzy.

- Kto do ciebie. - Jessie wstała i si gn ła po kwiaty. - Z prezentami.
- Tak, widz . - Abra wsun ła r ce do kieszeni. Jessie z u miechem zanurzyła twarz w

kwiatach.

Z miejsca zorientowała si w sytuacji.
- Wstawi bukiet do wody, kochanie. Masz jaki wazon?
- Gdzie tam musi by .
- Dobrze, poszukam.
Abra odczekała, a Jessie wyjdzie do kuchni, po czym odezwała si przyciszonym

głosem:

- Czego chcesz?
- Chciałem si z tob zobaczy .
- No to ju mnie zobaczyłe . - Wstała, zaciskaj c pi ci. - Wybacz, ale jestem bardzo

zaj ta.

- Chciałem ci te przeprosi - kontynuował Cody. Zawahała si , a potem gło no

westchn ła. Ona tak e poszła do niego kiedy z przeprosinami, a on je wtedy przyj ł. Jedno
na pewno potrafiła zrozumie - e ci ko jest naprawi szkody wyrz dzone wtedy, gdy
człowieka poniósł temperament.

- W porz dku - powiedziała. - Nie ma sprawy.
- Nie chcesz, ebym si wytłumaczył? - Cody zrobił krok w przód.
- Chyba nie. - Cofn ła si szybko. - Najlepiej b dzie...
- Znalazłam wazon. - Jessie wróciła do pokoju z butelk po mleku. - To znaczy, co w

tym rodzaju. licznie wygl daj , prawda? - Postawiła kwiaty na stoliku, cofn ła si i
popatrzyła na nie z zachwytem. - Pami taj, e trzeba zmienia im wod , Abra, a kiedy
b dziesz odkurza stolik, podnie wazon.

- Mamo...
- Mamo? Chyba artujesz? - W głosie Cody'ego zabrzmiało autentyczne zdumienie.

- To najmilszy komplement, jaki dzi usłyszałam. - Jessie rozpromieniła si . - Gdyby

nie to, e j tak bardzo kocham, zaprzeczyłabym, e to moja córka. - Wspi ła si na palce i
cmokn ła Abr w policzek, a potem starła lad szminki. - Miłego wieczoru, kochani. Nie
zapomnij do mnie zadzwoni , Abra.

- Ju wychodzisz? Przecie dopiero co przyszła !
- Mam mas rzeczy do zrobienia. - Jessie u cisn ła córk , a potem wyci gn ła r k do

Cody'ego. - Tak si ciesz , e pana poznałam.

- Mam nadziej , e si jeszcze spotkamy, pani Peters.
- Jessie - poprawiła z miłym u miechem. - Lubi , kiedy przystojni m czy ni mówi

mi po imieniu. - Zatrzepotała długimi rz sami. - Do zobaczenia, córeczko. Ach, póki
pami tam, ko czy ci si płyn do mycia naczy .

Kiedy drzwi zamkn ły si za ni , Cody zapytał:
- Czy to naprawd twoja matka?
- Na ogół tak. - Abra przeczesała palcami włosy. Zalotno Jessie zawsze wprawiała j

w zakłopotanie. - Posłuchaj, Cody, doceniam to, e przyszedłe oczy ci atmosfer .

- A teraz spadaj, tak?
- Nie chciałabym by niegrzeczna. My l , e oboje wyczerpali my ju swoje zasoby

niegrzeczno ci na ten rok, mimo to uwa am, e wszystko byłoby znacznie prostsze,
gdyby my ograniczyli nasze kontakty do godzin pracy.

- Nigdy nie mówiłem, e chc , by wszystko było proste. - Cody podszedł bli ej. -

Kiedy uj ł w palce wilgotny kosmyk jej włosów, Abra spojrzała mu w oczy. - Skoro ty tego
chcesz, niech tak b dzie. - Patrz na ciebie i czuj , e ci pragn . To chyba proste?

- Mo e dla ciebie - odparła. - Nie mam ochoty wdawa si w szczegóły, ale kiedy ci

powiedziałam, e nie jestem jeszcze gotowa, mówiłam prawd . A poza tym, nie za bardzo si
ze sob zgadzamy. Nie znamy si i nie rozumiemy.

- W takim razie b dziemy musieli lepiej si pozna .
- Upraszczasz sprawy.
- Czy nie tego chciała ?
Zrozumiała, e znalazła si w pułapce. Odwróciła si i usiadła.
- Cody, mówiłam ci, e mam swoje powody, by si z tob nie wi za . Ani w ogóle z

nikim.

- Nie mówmy o innych. - Cody usiadł naprzeciwko Abry. Nie potrafił zrozumie ,

czemu jest taki zdeterminowany. Przecie w tym momencie swojego ycia nie ma ani czasu,
ani ochoty wi za si na powa nie i trwale. Nic takiego nie jest mu teraz potrzebne. A raczej

nie było; poprawił si w my lach. Odk d poznał Abr , wiele si zmieniło. - Posłuchaj,
Wilson, czemu nie mieliby my podej do tego racjonalnie? In ynierowie podobno my l
logicznie.

- Owszem - przyznała sucho.
- Przed nami jeszcze kilka wspólnych miesi cy. Chyba sama rozumiesz, e napi cia

mi dzy współpracownikami odbijaj si negatywnie na ich pracy. Je eli b dziemy unika si
nawzajem jak podczas ostatnich tygodni, ucierpi na tym projekt.

- Racja, punkt dla ciebie. - Abra u miechn ła si . - Jednak nie pójd z tob do łó ka

tylko po to, eby rozładowa napi cie.

- Miałem ci za osob szczerze oddan pracy. - Cody rozparł si wygodnie w fotelu. -

Skoro to nie wchodzi w rachub ... - urwał i uniósł pytaj co brwi.

- Absolutnie nie.
- To mo e poszliby my na pizz , a potem do kina.
- I nic wi cej? - zapytała po chwili wahania.
- To b dzie zale ało...
- Nie. - Abra potrz sn ła głow i si gn ła po lemoniad . - Je eli naprawd chcemy si

lepiej pozna , je eli nasz zwi zek ma wyj poza płaszczyzn zawodow , musz mie
pewno , e b dziemy si trzyma pewnych zasad. Wi c ustalmy te zasady.

- Mam wyj notatnik? - zapytał Cody.
- Jak chcesz - odparła uprzejmie. - Mo emy spotyka si jako współpracownicy i

przyjaciele. Natomiast nie ycz sobie adnych romantycznych sytuacji.

Cody spojrzał na ni , rozbawiony.
- Podaj mi definicj romantycznej sytuacji.
- Chyba zrozumiałe , o co chodzi, Johnson. Masz racj , mówi c, e jeste my bliskimi

współpracownikami i e je eli jedno z nas zacznie si d sa , ucierpi praca. Wzajemne
zrozumienie i szacunek mog wpłyn dodatnio na nasze stosunki na płaszczy nie
zawodowej.

- Powinna to przygotowa na pi mie i odczyta na najbli szym zebraniu. - Zanim

zd yła go zaatakowa , powstrzymał j gestem. - W porz dku, niech ci b dzie. Od dzi
jeste my kumplami. - Wychylił si i podał jej r k , a kiedy j u cisn ła, u miechn ł si . - W
tej sytuacji chyba b d musiał zabra te kwiaty.

- Ach, nie. Dałe mi je, zanim ustalili my reguły. - Abra wstała, bardzo z siebie

zadowolona. - Ja stawiam pizz , a ty bilety do kina.

Wygl dało na to, e odt d wszystko pójdzie jak z płatka. Przez kilka nast pnych dni

Abra wci gratulowała sobie w duchu, e tak dyplomatycznie to wszystko rozegrała, ku
obopólnemu zadowoleniu. Oczywi cie zdarzały si starcia, gdy sprzeczali si na temat
projektu i budowy. Kiedy jednak spotykali si po pracy, zgodnie szli na kolacj albo do kina.
Nawet je eli chwilami Abra pragn ła czego wi cej, starała si o tym nie my le .

Stopniowo dowiadywała si coraz wi cej o Codym - o farmie, na której dorastał, o

wysiłkach, które podj ł, by zdoby wykształcenie. Wprawdzie Cody nie mówił jej wprost o
biedzie w rodzinnym domu i o ci kiej pracy, ale z czasem nauczyła si czyta mi dzy
wierszami.

Odt d zacz ła na niego patrze inaczej. Wcze niej widziała w nim tylko pewnego

siebie współwła ciciela jednego z najlepszych biur architektonicznych w kraju. Nie brała pod
uwag tego, e podobnie jak ona, osi gn ł aktualny status o własnych siłach. Teraz szanowała
w nim nie tylko ambicj , ale pracowito i wytrwało .

Wolała milcze na temat swojego ycia prywatnego. Natomiast ch tnie opowiadała o

latach przepracowanych u Thornwaya i o podziwie, jakim darzyła człowieka, który dał jej
szans . Nigdy jednak nie wspominała swojego dzieci stwa czy rodziny. Cody odnotował to,
ale o nic nie pytał. Rodz ca si mi dzy nimi wi była jeszcze zbyt krucha. Nie chciał
nalega , póki nie wzmocni si fundament, na jakim miał si oprze ich zwi zek.

O ile Abra była zadowolona z siebie i z układu, na jaki oboje wcze niej si zgodzili,

Cody z ka dym dniem czuł si coraz bardziej sfrustrowany. Z trudem opierał si pokusie,

eby dotkn Abry - cho by tylko pogłaska jej policzek, przejecha dłoni po włosach czy

potrzyma za r k . Zdawał sobie spraw z tego, e pierwsza próba b dzie zarazem ostatnia.
Czasami miał ochot w ogóle si wycofa i zaprzesta tych platonicznych zalotów. S k w
tym, e nie potrafił. Spotkania z Abr stały si nałogiem, z którym nie był w stanie zerwa .

W gruncie rzeczy zaczynał podejrzewa , e ten, kto wymy lił przysłowie, e „lepszy

rydz ni nic”, nie znał si na rzeczy.

Abra, trzymaj c si pod boki, obserwowała pilnie ekip in ynierów i robotników,

pracuj c nad mechanizmem rozsuwanego dachu. Szkielet był ju gotowy, a samo szkło
miało zosta zainstalowane pod koniec tygodnia. Sło ce paliło niemiłosiernie, a ona
dogl dała projektu jak zatroskana kwoka.

- Kochanie!
- Mama? - Zmarszczyła brwi, ale po chwili zdołała si u miechn . - Co tu robisz?
- Tyle mi opowiadała o budowie, e postanowiłam j w ko cu obejrze . - Jessie

poprawiła zalotnie kask. - Udało mi si namówi pana Blakermana, eby dał mi dłu sz

przerw na lunch. - Uj ła córk pod r k . - Abra, to cudowne miejsce. Absolutnie cudowne.
Co to za dziwne domki, które wygl daj jak szałasy z patyków?

- To tak zwane cabanas.
- Ach, wszystko jedno. A ten wielki budynek, który zobaczyłam na pocz tku. Co

niewiarygodnego! Wygl da jak zamczysko z dwudziestego czwartego wieku.

- To chyba mówi samo za siebie.
- W yciu czego takiego nie widziałam. Jest taki tajemniczy i majestatyczny. Jak

otaczaj ca go pustynia.

Abra spojrzała z uwag na matk .
- Naprawd ?
- O tak. Kiedy to po raz pierwszy ujrzałam, nie mogłam uwierzy , e moja mała

córeczka bierze udział w czym tak... wspaniałym. - Jessie zajrzała do pustego basenu,
wyło onego mozaik z kafelków, a jej wzrok spocz ł na chwil z uznaniem na opalonych
torsach robotników. - O, basen ma kształt półksi yca. wietny pomysł. Widz , e dominuj
tu łuki i kopuły. To pomaga stworzy nastrój relaksu, nie uwa asz? I tak powinno by .
Jakkolwiek by było, to przecie o rodek wypoczynkowy.

- Chyba masz racj - mrukn ła Abra. Musiała przyzna , cho niech tnie, e argumenty

matki zaczynaj do niej przemawia .

- A co to takiego, tam w górze? Abra spojrzała na szklany strop.
- To ruchomy, rozsuwany dach. Szkło b dzie przyciemnione, eby filtrowa

promienie słoneczne.

- Cudownie! Chciałabym to zobaczy , kiedy ju wszystko b dzie gotowe. Masz troch

czasu, eby mnie oprowadzi ? Bo jak nie, to sama si przejd .

- Nie mog w tej chwili st d odej . Gdyby zechciała. ..
- O, patrz, idzie ten twój architekt. - Jessie bezwiednie wygładziła spódnic , a jej

spojrzenie spocz ło na ni szym, t szym m czy nie, towarzysz cym Cody'emu. - Kim jest
ten elegancki starszy pa za twoim ukochanym?

- On nie jest moim ukochanym. - Abra szybko rozejrzała si wokoło, eby sprawdzi ,

czy nikt nie słyszał uwagi Jessie. - Nie mam i nie potrzebuj ukochanego.

- Martwi mnie to, kochanie. Cierpliwo ci, nakazała sobie w duchu Abra.
- Cody Johnson jest moim współpracownikiem - podkre liła z naciskiem.
- Niech ci b dzie, kochanie. A ten drugi?
- To pan Barlow. Nasz inwestor.

- Naprawd ? - Jessie ju u miechała si i wyci gała obie r ce do Cody'ego. - Witam!

Wła nie mówiłam Abrze, jak bardzo mi si podoba ten projekt. Jestem pewna, e to b dzie
jeden z najpi kniejszych o rodków w Arizonie.

- Dzi kuj . Miło mi to słysze . Pozwolisz, e przedstawi ci Williama Barlowa. Will,

to matka Abry, Jessie Peters.

- Matka Abry? - Barlow uniósł krzaczaste brwi i bezskutecznie spróbował wci gn

brzuch. - Musiała pani chyba wyj za m , maj c szesna cie lat.

Jessie wdzi cznie si roze miała.
- Mam nadziej , e nie ma pan nic przeciwko temu, e wpadłam tu bez zapowiedzenia.

Abra tyle mi opowiadała o tej budowie, e wprost umierałam z ciekawo ci. Po prostu
musiałam zobaczy , nad czym moja córka od dawna tak ci ko pracuje. Teraz widz , e było
warto.

- Jeste my bardzo zadowoleni z Abry. Mo e pani by z niej dumna.
- Zawsze byłam z niej dumna. - Jessie zatrzepotała rz sami. - Niech mi pan jedno

zdradzi, panie Barlow, sk d wzi ł si pomysł, eby zbudowa tak pi kny o rodek na pustyni?

- O, to długa historia.
- Ach tak. - Jessie spojrzała wymownie na Abr . - Nie chc was odrywa od pracy.

Miałam nadziej , e Abra oprowadzi mnie, ale widz , e trzeba to b dzie odło y na inny
dzie .

- Wobec tego pozwoli pani, e ja j oprowadz ?
- Och, z przyjemno ci ! - Jessie uj ła Barlowa pod rami . - Jednak nie chciałabym

przeszkadza .

- Nonsens. - Barlow poklepał j po drobnej dłoni. - Zostawimy wszystko w dobrych

r kach i przejdziemy si po budowie.

Kiedy odchodzili, Jessie zerkn ła przez rami na córk .
- Znowu zaczyna - mrukn ła Abra.
- Ale co?
- Nic. - Z r kami w kieszeniach Abra odwróciła si i spojrzała na robotników. Widok

matki w akcji zawsze wprawiał j w zakłopotanie. - Instalacja elektryczna powinna by
gotowa do wieczora - zwróciła si do Cody'ego.

- To dobrze. Powiedz mi, co ci gn bi? Wzruszyła gniewnie ramionami, odtr caj c

jego dło .

- Nic. Mieli my pewne problemy.
- Przecie sobie z tym poradziła .

- Tak, kosztem czasu i sporych wydatków. Zaraz si pokłóc . Cody ju to przeczuwał.
- Nie m czy ci powtarzanie tej samej piewki?
- Gdyby zmienił nieznacznie stopie nachylenia...
- Zmieniłyby si wygl d i atmosfera.
- Nawet mucha przyklejona do twojego szkła nie zauwa yłaby tych zmian.
- Ale ja bym je zauwa ył. Czemu jeste taka uparta?
- To ty jeste uparty.
- Nie - wycedził Cody, próbuj c zachowa spokój. - Ja mam po prostu racj .
- Upierasz si tak samo jak wtedy, gdy za dałe , eby u y konstrukcji z litego szkła

zamiast paneli.

Cody bez słowa uj ł Abr pod r k i odci gn ł na bok.
- Co ty wyprawiasz?!
- Cicho b d ! - Poci gn ł opieraj c si Abr do pustego basenu. Robotnicy,

układaj cy kafelki, przygl dali im si z u miechem. Otoczył dło mi jej twarz i przechylił tak,

eby Abra patrzyła w gór . - Co widzisz?

- Niech ci diabli! Niebo! Je eli mnie zaraz nie pu cisz, to zobaczysz gwiazdy.
- Masz racj . Niebo. Bez wzgl du na to, czy dach jest otwarty, czy zamkni ty. Nie

panele szklane, nie okna, nie dach, tylko niebo! Wyobra nia to moja działka, Wilson, a ty
masz zrealizowa moje wizje w praktyce.

Wyszarpn ła si z jego u cisku. Otaczały ich wysokie ciany basenu. Gdyby go

napełniono, znale liby si pod wod . Na razie basen wygl dał jak arena - miejsce ich zmaga .

- Co ci powiem, mój ty geniuszu. Nie wszystko, co mo na sobie wyobrazi , da si

przekształci w konkret. Ludzie tacy jak ty słuchaj tego niech tnie, ale tak ju jest.

- Wiesz, na czym polega twój kłopot, Ruda? Jeste zbyt przyziemna, eby marzy .

Zbyt przywi zana do swoich cyferek i kalkulatora. Dla ciebie dwa plus dwa to zawsze cztery,
bez wzgl du na to, jak pi kne mogłoby by ycie, gdyby od czasu do czasu uzna , e to mo e
by trzy. Albo pi .

- Czy zdajesz sobie spraw , e to brzmi idiotycznie?
- Tak, ale równie intryguj co. Zastanów si nad tym czasami, zamiast z góry

ustawia si na nie.

- Ja niczego nie zakładam z góry. Wierz w to, co realne.
- To jest realne - powiedział, chwytaj c j za r k . - Drewno, szkło, stal, pot. To jest

realne. Podobnie jak to! - Zawładn ł jej ustami, zanim którekolwiek z nich zd yło pomy le .
Roboty wokół nich zamarły na dziesi niesko czenie długich sekund. adne z nich tego nie

zauwa yło. Nie miało to najmniejszego znaczenia. Abra nagle u wiadomiła sobie, e chocia
basen jest pusty, wpadła po uszy.

Chciała tego. Po co zaprzecza ? Wczepiła si w jego koszul , ale nie w prote cie,

tylko zaborczym gestem. Tuliła si do niego, a po danie narastało w niej w lawinowym
tempie. Realne. Bardzo realne.

Nie miał zamiaru dotyka jej w taki sposób. Bra tego, co miała mu kiedy ofiarowa

w wyznaczonym przez siebie czasie. Cierpliwo była jego wrodzon cech i to ona zawsze
dyktowała mu, co i jak powinien robi . Przynajmniej do tej pory. Teraz te reguły nagle
przestały obowi zywa .

Mo e gdyby reakcja Abry nie była tak spontaniczna, gdyby nie poczuł aru jej

spragnionych ust, zdołałby si jeszcze wycofa . Niestety, podobnie jak Abra, czuł, e idzie na
dno. Po raz pierwszy w yciu zapragn ł porwa kobiet i uwie j w dal, niczym rycerz na
białym koniu. Albo poci gn j na. ziemi i posi

jak barbarzy ski zwyci zca. Czy te

zapali wiece jak poeta i nastawi muzyk . A najbardziej ze wszystkiego pragn ł samej
Abry.

Kiedy j odepchn ł, zachwiała si , oszołomiona i bez tchu. Ju wcze niej j całował,

ale aden z tamtych pocałunków nie był tak desperacki, nami tny i zaborczy. Przez chwil
patrzyła na niego, a w głowie jej szumiało. Nagle u wiadomiła sobie, e mo na si zakocha
nawet wtedy, je li si tego nie chce.

- Czy to dla ciebie wystarczaj co realne? - mrukn ł Cody.
Potrz sn ła głow , niezdolna wykrztusi słowa. A potem oblała si rumie cem, który

był kombinacj wstydu, poczucia winy i zło ci.

- Jak miałe tak si zachowa ?! I to w takim miejscu!
Cody wsun ł r ce do kieszeni, eby nie ulec kolejnej pokusie.
- Masz jakie inne miejsce na my li?
- Trzymaj si ode mnie z daleka, Johnson - wysapała - albo ci oskar o

molestowanie w pracy.

Spojrzał jej zimno w oczy.
- Oboje doskonale wiemy, e nie było to adne molestowanie. To sprawa osobista.

Je eli nawet b d si trzymał od ciebie z daleka, nic to nie pomo e.

- W porz dku - powiedziała przyciszonym głosem, bo ich kłótnia zacz ła ju budzi

powszechne zainteresowanie. - Skoro to sprawa osobista, niech tak b dzie. Bierzmy si do
roboty, Johnson. Thornway nie płaci mi za to, ebym traciła czas na kłótnie.

- Dobrze.

- Dobrze - powtórzyła. Wspi ła si po schodkach na brzeg basenu i wybiegła z

budynku.

Cody patrzył w lad za ni , kołysz c si na obcasach. Rzeczywi cie, wkrótce mo e si

okaza , e oboje przegrywaj wy cig z czasem.

ROZDZIAŁ SZÓSTY

Kiedy Abra przystan ła obok przyczepy, eby sobie obmy twarz zimn wod ,

dochodziła pi ta. Od pami tnej sceny z Codym wszystko zacz ło i na opak. Jeden z
elementów konstrukcji wind okazał si niesprawny, Rodriqwuez i Swaggart znowu si
pokłócili, jednemu z cie li opiłek wpadł do oka, a Tim zacz ł nagle narzeka na przekroczony
bud et.

A pocz tek temu zamieszaniu dała wizyta matki. To oczywi cie nie fair, eby

obwinia Jessie, ale prawda wygl da tak, e ta kobieta przyczyniała si do powstania
problemów, które inni musieli pó niej rozwi zywa .

Mo e nie powinna mie matce za złe, e zagi ła parol na Barlowa, ani martwi si o

ewentualne tego skutki? Rzecz w tym, e historia lubi si powtarza . Ostatni rzecz , jaka
była teraz Abrze potrzebna, był romans jej inwestora z jej kochliw matk , której barwne,
urozmaicone ycie uczuciowe ju nieraz przyprawiało Abr o ból głowy.

Nie potrzebuje teraz adnych yciowych komplikacji - flirtów, romansów, mniej lub

bardziej trwałych zwi zków. Ma przed sob ci le wyznaczony cel i musi si go trzyma .
Dawno ju sobie wszystko zaplanowała. aden m czyzna nie mo e jej w tym przeszkodzi .

A tak w ogóle, co on sobie my li?
Na my l o tym, co on mógł sobie wyobra a , kopn ła ze zło ci drzwi. Niestety, ona

widziała oczami duszy dokładnie to samo.

Eksploduj ce fajerwerki, wybuchaj ce wulkany, szalej ce tornada. ywioł i chaos. To

wła nie wyobra ała sobie, ilekro znalazła si w ramionach Cody'ego.

Czy i on czuł to samo? - zastanawiała si , zamykaj c przyczep . Czy i on przestawał

by sob , kiedy si spotykali? Czy wszyscy i wszystko wokoło traciło znaczenie?

Nie, oczywi cie, e nie, zapewniła sam siebie. Cody to po prostu jeszcze jeden cwany

przystojniak. wiat jest pełen m czyzn jego pokroju. Jej matka mogłaby na ten temat napisa
całe tomy.

To jednak nie w porz dku, pomy lała, id c w stron samochodu. Jessie ma prawo do

własnego ycia. To równie nie fair w stosunku do Cody'ego. Wprawdzie ten ostatni
pocałunek to była jego inicjatywa, ale ona nie zrobiła nic, eby mu zapobiec. Zachowała si
równie nierozs dnie i nieodpowiedzialnie, jak on.

Nie powinna była mu na to pozwoli . Do ko ca dnia dziesi tki razy zadawała sobie

pytanie, czemu go nie powstrzymała. Ich pocałunek nie był jedynie wyrazem nieokiełznanej

dzy, cho tak naprawd wolałaby, eby tak było. To było co cudownego i całkiem niespo-

dziewanego. Co wi cej ni tylko nami tno i po danie.

To był jaki pot ny wybuch, dumała, patrz c na zachodz ce sło ce. Wybuch, po

którym co si rozchwiało. Chyba na moment straciła równowag umysłow , skoro zacz ło
jej si wydawa , e si zakochała.

A to oczywi cie nonsens, pomy lała, szukaj c w kieszeni kluczyków. Jest na to zbyt

rozs dna. A jednak na my l o tym ogarniał j niepokój.

Dlatego lepiej si nad tym nie zastanawia . Jest tyle innych, wa niejszych problemów,

zwi zanych z budow . Rozwi e je wszystkie za pomoc rozumu i kalkulatora. Natomiast
problemów z Codym nie da si rozwikła w ten sam sposób. Dlatego nie b dzie si tym
zajmowa , tylko poczeka, a sprawy same si uło .

Słysz c warkot silnika, odwróciła si i zobaczyła sportowy wóz Cody'ego. Podjechał i

zatrzymał si obok niej, wzniecaj c obłok kurzu.

Cody tak e du o rozmy lał tego popołudnia i doszedł do własnych wniosków. Zanim

zd yła usi

za kierownic , wysiadł i chwycił Abr za r k .

- Jedziemy.
- Wła nie miałam jecha do domu.
- Pojedziemy moim wozem.
- Mo e ty, bo ja pojad swoim. - Odwróciła si , eby wsi

do samochodu.

Cody wyj ł jej z r k kluczyki i teczki. Kluczyki schował do kieszeni, a papiery rzucił

na tylne siedzenie.

- Wsiadaj!
- Co ty sobie wyobra asz? - Odepchn ła go i si gn ła po teczki. - e z tob pojad ?

Je eli tak my lisz, to si grubo mylisz.

- Zawsze to samo - powiedział, poci gaj c j za r k . - Nie mo na inaczej?
- Chyba upadłe na głow . - Chciała wyr n go łokciem w bok, ale on zd ył j

wcze niej wepchn do samochodu i zatrzasn drzwi.

- Je eli spróbujesz wysi

podczas jazdy, Wilson, gorzko tego po ałujesz -

powiedział, patrz c w jej rozpłomienione oczy.

- Oddaj mi kluczyki!
- Nie ma mowy.
Przez chwil zastanawiała si , czyby mu ich nie wyrwa , ale raczej nie miała szans.
- Tak mówisz? - rzuciła z w ciekło ci . - Wobec tego pójd pieszo. Na pewno trafi mi

si jaka okazja.

- Ju ci si trafiła. - Cody cofn ł si , eby obej wóz i wsi

z drugiej strony. Abra

pchn ła drzwi, ale zd yła si tylko podnie , kiedy Cody znów wepchn ł j na fotel.

- Nie boj si ciebie, Johnson!
- A powinna . Jeste my spó nieni, a mamy pewien interes do załatwienia. Prywatny

interes. - Nachylił si i zapi ł jej pas. - Nie rozpinałbym go na twoim miejscu. Jazda mo e
by ostra.

Nim zd yła upora si ze sprz czk , Cody ju siedział za kierownic . Bez słowa

zapi ł jej z powrotem pas, po czym ruszył z piskiem opon.

- Co chcesz mi udowodni ?
- Jeszcze nie wiem - odparł, kiedy wjechali na szos . - Pojedziemy w jakie spokojne

miejsce i wtedy si zastanowi . - Spod kół unosiły si tumany kurzu. - Tak jak ja to widz ,
nasz pierwszy plan nie wypalił, dlatego musimy wróci do punktu wyj cia.

Wkrótce okazało si , e Jakie spokojne miejsce” to jego hotel. Kiedy si zatrzymali,

Abra wyskoczyła z samochodu i zacz ła ucieka przez parking. Cody dogonił j i bez słowa
przerzucił sobie przez rami , po czym zaniósł, trz s c si z furii, a pod drzwi swojego apar-
tamentu.

Otworzył je, a po wej ciu zamkn ł na zasuwk i dopiero wtedy rzucił Abr na fotel.
- Chcesz drinka? - zapytał. - Bo ja tak. - Podszedł do barku i otworzył butelk wina.
- Tym razem napijemy si Chardonnay. Barwa złocista, orze wiaj cy smak, troch

cierpkie. Na pewno je polubisz.

Co prawda, mogła wyskoczy za drzwi, ale nie miała ju ochoty na adne wy cigi.

Wstała z godno ci .

- Wiesz, czego chc ? - zapytała dziwnie słodkim tonem, który mocno zaniepokoił

Cody'ego. - Wiesz, czego bym tak naprawd chciała? Marz o tym, eby zobaczy , jak
dyndasz powieszony za nogi nad ogniskiem. - Podeszła do Cody'ego, który wła nie rozlewał
wino do kieliszków. - Nad olbrzymim ogniskiem. Bez dymu, który przyt piłby twoje zmysły.
- Oparła si o barek i przybli yła twarz do jego twarzy.

- Skoro to niemo liwe, mo e napiłaby si wina? Si gn ła po kieliszek, ale Cody był

szybszy. Jego palce zacisn ły si wokół jej dłoni.

- Ruda - powiedział ze spokojem - je eli mnie oblejesz, b d musiał sprawi ci baty.
Wyszarpn ła r k i jednym haustem opró niła kieliszek.
- Dzi ki za drinka. - Ruszyła do drzwi, ale Cody dogonił j , zanim zd yła je

otworzy .

- W ten sposób nigdy si nie nauczysz docenia dobrych marek. - Wci gn ł j z

powrotem do pokoju i popchn ł na fotel. - Siadaj - polecił. - Albo porozmawiamy spokojnie,
albo dopuszcz do głosu bardziej prymitywne instynkty. Wybieraj.

- Nie mamy o czym rozmawia .
- Dobrze. Sama chciała . - Szarpn ł j za r ce i nim zd yła pisn , znalazła si w jego

ramionach.

Cody całował j tak, jakby nigdy nie miał zamiaru sko czy . Jego zaborcze usta brały,

co chciały. Jedn r k obejmował Abr , a drug bł dził po jej ciele, odkrywaj c jego
tajemnice. Nigdy dot d tak jej nie dotykał, a jej reakcja była dla nich obojga zaskoczeniem.

Była taka pobudzona. Koniuszkami palców wyczuwał jej galopuj cy puls. Rozsadzała

j energia, nap dzana nami tno ci , która i jego wprawiała w trans. Nikomu nie udało si
wcze niej rozbudzi w nim takiej gamy uczu .

Abra nigdy dot d nie prze ywała takich uniesie . Nigdy i z nikim. wiadomo tego

wprawiała j w eufori . Gotowa była zapomnie o regułach, które sama przecie dla nich
ustaliła. Gdzie ulotnił si gniew, cho jeszcze przed chwil trz sła si z oburzenia. Liczył si
tylko obecny moment i dotyk Cody'ego, którego palce wyzwalały w jej ciele feerie
nieznanych dozna . Chciała, eby pieszczoty trwały wiecznie, by nigdy nie przestał jej
dotyka . Wzdychaj c z rozkoszy, przywarła do niego, ofiarowuj c mu siebie.

Gdzie w gł bi pokoju rozdzwonił si telefon, ale oni nie zwrócili na to uwagi,

wsłuchani w bicie własnych serc.

Cody oderwał usta od jej warg, eby zaczerpn powietrza, i ukrył twarz w jej

włosach. To kolejna rzecz, która przydarzyła mu si po raz pierwszy. adnej kobiecie, jak
dot d, nie udało si pozbawi go tchu.

Odsun ł Abr i spojrzał je w twarz. Oczy miała chmurne i tak bardzo zielone.

Pomy lał, e musi by równie oszołomiona, jak on sam. Je eli teraz ulegn instynktom,
kruchy fundament, jata udało im si wznie , legnie w gruzach.

- Lepiej porozmawiajmy - odezwał si stłumionym głosem.
Skin ła głow i osun ła si na fotel. Czy jej nogi kiedykolwiek odzyskaj dawn sił ?
- Dobrze - wyszeptała.
Kiedy znów nalewał jej wina, dr ały mu r ce. Czy b dzie kiedy w stanie mia si z

tego? Podał jej kieliszek, po czym wzi ł swój i usiadł naprzeciwko.

Wreszcie odwa yła si na niego popatrze . Włosy miał zmierzwione wiatrem, policzki

ogorzałe od sło ca, ale nie przypominał pla owego playboya. Emanowała z niego energia.
Energia i siła, któr poznała ju wcze niej. Czuła, e je li znów skrzy uj szpady, na pewno

nie uda jej si wygra teraz, gdy przepełnia go ta moc. . Wzi ła gł boki oddech i upiła łyk
wina.

- Chciałe porozmawia .
Cody nie mógł powstrzyma si od miechu. Pomogło mu to rozładowa napi cie.
- Tak. Rzeczywi cie.
- Nie podoba mi si sposób, w jaki mnie tu przywlokłe .
- A przyszłaby z własnej woli, gdybym ci ładnie poprosił?
- Nie - odparła. Cie u miechu przemkn ł przez jej twarz. - To jeszcze nie powód,

eby si zachowywał jak jaskiniowiec i ci gn ł mnie za włosy.

Wizja Abry, wleczonej za włosy do jaskini, wydała mu si całkiem interesuj ca. Nie

mógł nie przyzna jej pewnej racji.

- To raczej nie le y w mojej naturze. Mam ci przeprosi ?
- Chyba ju dosy przepraszali my si nawzajem. Podobno chciałe porozmawia .

Zatem rozmawiajmy. W ko cu po to tu jestem.

- wietnie wygl dasz w tym dresie, Ruda. Potrz sn ła głow .
- Je eli to wszystko... - Chciała wsta , ale Cody uniósł r k .
- Wypada chyba wspomnie , e nasze plany, by ograniczy wzajemne kontakty do

płaszczyzny słu bowo - kole e skiej, wzi ły w łeb.

Abra zapatrzyła si w swój kieliszek. Nie zamierzała zaprzecza oczywistym faktom.
- Masz racj .
Szukaj c zapałek, pomy lał, e nie wygl da na zbyt zachwycon tym odkryciem i

przekl ł w duchu swój brak taktu. Zaci gn ł si gł boko dymem, który miał jej smak.

- Co dalej?
Obrzuciła go uwa nym i chłodnym spojrzeniem. Nawet je li prze ywała jakie

rozterki, nie dała tego po sobie pozna .

- Przecie to ty podobno masz na wszystko gotow odpowied .
- Abra... - Urwał ze strachu, e znów ponios go nerwy i zacznie domaga si czego

wi cej, ni gotowa jest mu ofiarowa . - Chciała , eby wszystko było jasne i proste. - Upił łyk
wina. - Chyba dobrze ci zrozumiałem?

Proste? - pomy lała spłoszona. Nic ju nigdy nie b dzie proste. cisn ła w palcach

kieliszek, a potem odetchn ła bardzo gł boko i spróbowała wzi si w gar . Spojrzała na
Cody'ego, który był całkowicie opanowany.

- To prawda. Uwa am, e adne z nas nie ma w tym momencie ani czasu, ani ochoty

na jakiekolwiek komplikacje.

Komplikacje... Najch tniej zerwałby si z fotela, chwycił j i pokazał, jakie ycie

potrafi by skomplikowane. Ona jednak tchn ła takim spokojem...

- Wobec tego musimy stawi czoło faktom. Po pierwsze, pragn ci . - Zauwa ył, e w

oczach Abry mign ło co na kształt l ku, a mo e nami tno ci lub nadziei. - Po drugie, ty te
mnie pragniesz. - Zgniótł w popielniczce niedopałek. - Bior c pod uwag te dwa oczywiste
fakty oraz wiadomo , e adne z nas nie jest ju dzieckiem, a jeste my par dorosłych,
odpowiedzialnych ludzi, zdolnych do przeprowadzenia intelektualnej analizy naszego
zwi zku, powinni my - jak sama powiedziała - otrzyma prost i jasn odpowied .

Nie chciała wcale by intelektualistk . Nie chciała by rozs dna. Po wysłuchaniu

argumentów Cody'ego pragn ła ju tylko jednego: otworzy przed nim ramiona i serce. Do
diabła z faktami, planami i prostymi odpowiedziami!

Chłodz c wyschni te gardło zimnym winem, przypomniała sobie, e tak wła nie

mówiła jej matka. Ale to, co dobre dla Jessie, nie b dzie nigdy dobre w przypadku Abry.

Spojrzała na Cody'ego ponad kraw dzi kieliszka. Był z pozoru taki spokojny,

opanowany. Nie wida było napi cia, które przecie musiało go wr cz rozsadza .

Dostrzegła tylko błysk rozbawienia w oczach i swobodn poz .
- Mam ci to jeszcze raz powtórzy , Ruda?
- Nie. - Odstawiła kieliszek i zło yła r ce. - Odpowied jest prosta. B dziemy mieli

romans.

Nie podobała mu si oboj tno , z jak to powiedziała. A przecie trafiła w sedno.

Czy nie tego wła nie chciał? eby z ni by ? A jednak poczuł si dotkni ty jej chłodem, i to
go bardzo zdziwiło.

- Od kiedy?
Co za pytanie! Abra zacisn ła kurczowo pi ci. Jednak to ona zacz ła t rozmow ,

dlatego musi teraz ponie konsekwencje.

- Chciałabym, eby my si dobrze zrozumieli. Nasze sprawy osobiste nie mog nam

przysłoni pracy.

- W adnym wypadku. Zaczerpn ła powietrza i ci gn ła:
- Wa ne jest, by my oboje rozumieli, e nie b dzie adnych zobowi za na przyszło

i adnych pretensji. Za kilka tygodni ty wracasz na Floryd , a ja zostaj tutaj. Nie ma wi c
sensu udawa , e b dzie inaczej, albo zachowywa si tak, jakby to wszystko miało trwa
wiecznie.

- To oczywi cie całkiem jasne - przyznał, cho tak naprawd miał ochot udusi j za

to, e jest taka spokojna, podczas gdy on marzy tylko o jednym - eby kocha si z ni teraz
do utraty tchu. - Rozumiem, e musiała ju mie za sob podobne do wiadczenia.

Nie odpowiedziała. Nie miała obowi zku. Zanim odwróciła wzrok, Cody dostrzegł w

jej oczach cie smutku.

- Co si dzieje? - Podniósł si z fotela i przykucn ł obok niej. - Kto złamał ci serce,

Ruda?

- Ciesz si , e tak ci to mieszy - zacz ła, ale urwała, bo Cody dotkn ł jej policzka.
- Wcale mnie to nie mieszy. - Podniósł jej r k do ust i ucałował. - Zdziwiłbym si ,

gdyby mi powiedziała, e jestem twoim pierwszym m czyzn , niemniej jednak jest mi
przykro, e kto ci zranił. Było a tak le?

Nie spodziewała si po nim takiej wra liwo ci. Łzy napłyn ły jej do oczu, lecz ich

powodem wcale nie były wspomnienia.

- Nie chc tym mówi .
Czas goi jedne rany, a inne j trzy, pomy lał Cody. B dzie musiał wybada , jak było w

tym przypadku, ale jeszcze nie teraz. Jest cierpliwy, mo e zaczeka .

- W porz dku. Spróbujmy z innej beczki. Mo e zjadłaby ze mn kolacj ?
Zamrugała, eby powstrzyma łzy, i u miechn ła si blado.
- Nie jestem odpowiednio ubrana na wyj cie.
- Kto powiedział, e mamy gdziekolwiek wychodzi ? - Wychylił si i musn ł ustami

jej wargi. - O ile dobrze pami tam, mówiła , e lubisz hotele, bo mo na sobie zamówi
jedzenie do łó ka.

- Rzeczywi cie tak mówiłam.
- Mo esz wzi prysznic. Dam ci czyste r czniki. U miechn ła si , z ustami przy jego

ustach. B dzie dobrze. Była niemal skłonna w to uwierzy .

- To nawet dosy kusz ca propozycja.
- Lepszej nie usłyszysz. - Cody wstał i poci gn ł j za r k . - W twoim kodeksie nie

ma ani słowa o obietnicach.

- Musiałam o tym zapomnie .
- No to ja ci przypomn .
- Cody... - urwała, gdy delikatnie przycisn ł wargi do jej ust.
- Tylko jedn obietnic , Abra. Nic ci si nie stanie, je li mnie wysłuchasz.

Mówił serio. Poznała to po jego oczach. Za pó no, pomy lała, tul c twarz do jego

policzka. Jej serce, którego tak pilnie strzegła, nale ało ju do Cody'ego. A on zrani j wbrew
własnym intencjom, cho nigdy si tego nie domy li.

Tym razem oboje zareagowali na d wi k telefonu. Nie wypuszczaj c Abry z obj ,

Cody si gn ł po słuchawk .

- Tu Johnson. - Słuchał przez chwil , muskaj c przy tym ustami skronie Abry. -

Lefkowitz, nikt ci nigdy nie mówił, e jeste matoł? - Pu cił niech tnie Abr i skoncentrował
si na rozmowie. - Dostałe to stanowisko, bo zało yli my, e potrafisz sobie poradzi z kom-
plikacjami tego typu. Otrzymałe instrukcje? No to je przeczytaj. - Zakl ł i przeło ył
słuchawk do drugiej r ki. - Słysz , co mówisz. Podaj mi numer, a ja postaram si to załatwi .
Spróbuj cokolwiek zmieni , to połami ci r ce. Jasne? To dobrze. Przylec pierwszym sa-
molotem.

Kiedy si rozł czył, Abra podała mu kieliszek.
- Potrafisz by brutalny, Johnson.
- Dyplomacj i takt zostawiam mojemu partnerowi, Nathanowi.
- Słusznie. - Obróciła w palcach nó k kieliszka, a potem spytała jakby od niechcenia:
- Wybierasz si w podró ?
- Do San Diego. Nie mog poj , jak kiedykolwiek mogło nam si wydawa , e taki

osioł jak Lefkowitz poradzi sobie z t robot . Ten facet nie rozumie nawet słowa
„niedorzeczny”. - Podszedł do szafy i wyj ł mał torb . - Jaki zwariowany in ynier ka e mu
skorygowa projekt. Nawalaj te dostawcy, a on nie wie, co robi .

- Projekt jest oczywi cie twój? - zapytała z u miechem.
- Głównie mój. - Chwycił j za warkocz i poci gn ł tak mocno, e a pisn ła. - Jed ze

mn Wilson. Mogłaby mi wskaza punkty, w których ten in ynier ma racj , a ja nie, a potem
pokazałbym ci ocean.

N c ca propozycja - tak n c ca, e ju gotowa była wyrazi zgod , kiedy

przypomniała sobie, e ma obowi zki na miejscu.

- Nie mo emy oboje jednocze nie zostawi budowy. Jak długo ci nie b dzie?
- Jaki dzie czy dwa, chyba e zamorduj Lefkowitza i wsadz mnie za kratki. -

Poło ył jej dłonie na ramionach. - Czy to wbrew zasadom, e b dziesz za mn t skniła?

- Zastanowi si nad tym - odparła.
Cody przyci gn ł j do siebie i zacz ł całowa . Przyszło mu nawet do głowy, e

mógłby poci gn j na łó ko i zda si na instynkt, jednak si rozmy lił. Rozumiał, podobnie
zreszt jak Abra, co to znaczy odpowiedzialno .

- Musz si spakowa i jecha na lotnisko. Podrzuc ci tam, gdzie zostawiła swój

samochód.

- Dobrze.
Cofn ła si , a on wci trzymał r ce na jej ramionach. To dziwne, pomy lał.

Perspektywa podró y nigdy dot d nie budziła w nim oporów. Tym razem było inaczej.
Zupełnie jakby w ci gu ostatnich kilku minut zapu cił korzenie.

- Jestem ci winien prysznic i kolacj w pokoju. Przecie nie wyje d a na wojn ,

pomy lała Abra. To tylko podró słu bowa. Przyjdzie oczywi cie taki moment, kiedy Cody
wsi dzie w samolot i zniknie na zawsze z jej ycia. Jednak jeszcze nie tym razem.

- Nie przejmuj si , Cody. Wyrównamy rachunki po twoim powrocie.
Ku jego w ciekło ci wyjazd przeci gn ł si do trzech dni. Lefkowitz uszedł z yciem

jedynie dzi ki temu, e zmiany okazały si bardziej skomplikowane, ni Cody przypuszczał.
Tkwił w kolejnym pokoju hotelowym, czekaj c na samolot. Spakował ju wszystkie swoje
rzeczy, z wyj tkiem naszyjnika dla Abry. Wyj ł go z kieszeni i raz jeszcze mu si przyjrzał.

Kupił go wiedziony impulsem. Szedł wła nie na umówione spotkanie, kiedy wzrok

jego przykuł naszyjnik na wystawie jubilera. Nie były to białe brylanty, tylko delikatne,
zielononiebieskie klejnoty. W chwili gdy je zobaczył, zrozumiał, e s stworzone dla Abry.

Zamkn ł wieczko i wsun ł pudełko do kieszeni. Pomy lał, e nie jest to chyba rodzaj

prezentu, jakim obdarzaj si partnerzy w przelotnym zwi zku. Problem polegał na tym, e
uczucie, jakie ywił dla Abry, z cał pewno ci nie było przelotne.

Nigdy dot d nie był zakochany, potrafił jednak rozpozna symptomy.
Niestety, Abra nie była jeszcze gotowa, eby przyj to do wiadomo ci. Podobnie jak

on nie był jeszcze gotów, by jej to wyzna . Słowa takie jak „kocham” potrafiły diametralnie
odmieni ycie, podobnie jak jedno okno mogło zasadniczo zmieni wygl d całego budynku.

Je li to jednak przelotne uczucie? Znał przecie ludzi, którzy zakochiwali si i

odkochiwali z równ łatwo ci . Ale to nie dla niego. Je eli jest to szczere, autentyczne
uczucie, to chciałby, eby było te trwałe. Skoro nie projektował budowli, które nie
przetrwałyby próby czasu, czy mógł post pi inaczej, gdy w gr wchodziło całej ego ycie?

Spojrzał na zegarek. Samolot odlatywał dopiero za dwie godziny. Wyci gn ł si na

łó ku, si gn ł po słuchawk i wykr cił numer Abry. Usłyszał cichy trzask, otworzył usta i ju
miał co powiedzie , kiedy odezwała si automatyczna sekretarka: „Dodzwonili cie si pa -
stwo do Abry Wilson. Niestety, nie mog w tej chwili odebra . Prosz zostawi wiadomo
po długim sygnale, to oddzwoni ”.

Czemu nie ma jej w domu? - zadał sobie w duchu pytanie.

- Hej! Miło usłysze twój głos, Ruda, ale wolałbym porozmawia z tob osobi cie.

Posłuchaj, je eli wrócisz przed siódm , zadzwo do mnie do hotelu. Ja... ach, nie znosz tych
cholernych maszynek. Nie w ciekaj si , ale naprawd za tob t skniłem. I to bardzo. Wracaj
szybko do domu, dobrze?

Rozł czył si , niezadowolony, po czym wykr cił kolejny numer. Damski głos, który

si tym razem odezwał, nale ał do ywej osoby.

- Cody! Masz dla mnie te materiały na temat Monument Valley?
- Ja te si ciesz , e ci słysz , Jackie.
- Przepraszam. - Jackie roze miała si i zacz ła z innej beczki. - Jak si masz, Cody?

Ciesz si , e ci słysz .

- Dzi ki. A tak przy okazji, wysłałem ci całe pudło ulotek, broszur, zdj , albumów i

materiałów historycznych o Arizonie.

- Masz moj dozgonn wdzi czno . Jestem w połowie korekty i potrzebne mi

dodatkowe informacje.

- Zawsze mo esz na mnie liczy . Lubi obcowa ze sławnymi pisarkami.
- Nie jestem jeszcze sławna. Musisz poczeka kilka miesi cy. Powie uka e si

dopiero w maju. A co słycha w Arizonie?

- Wszystko w porz dku, tyle e dzwoni z San Diego.
- Z San Diego? - Cody usłyszał brz k naczy i wyobraził sobie Jackie, szykuj c w

kuchni jaki egzotyczny posiłek. - Ach, rzeczywi cie, zapomniałam. Cody... czy mógłby mi
przywie troch ...

- Daj mi wytchn , Jackie. Jeste bardzo gruba? Oczyma duszy zobaczył, jak kładzie

r k na brzuchu.

- Chyba ju tak. Nathan poszedł ze mn w zeszłym tygodniu na badanie. Lekarz dał

mu posłucha , jak bije serce dziecka. - Cody usłyszał jej ciepły miech. - Od tej pory to ju
nie ten sam człowiek.

- Czy on tam jest?
- Nie, wła nie wyszedł. Potrzebowałam wie ego koperku do kolacji, a on stwierdził,

e gdybym poszła do sklepu, dziecko mogłoby si zm czy , wi c poszedł sam.

- Przecie Nathan nie potrafi odró ni koperku od zwykłego chwastu.
- Wiem. - W tym słowie kryły si całe pokłady miło ci. - Czy to nie cudowne? Kiedy

wracasz?

- Nie wiem. Zastanawiam si , czy... czy nie zosta tutaj do ko ca budowy.

- Naprawd ? - Przez chwil w słuchawce panowała cisza. - Cody, przeczucie mówi

mi, e w gr wchodzi co innego, a nie tylko nadzór autorski.

Cody zawahał si przez moment. Miała racj . Tak naprawd nie dzwonił wcale po to,

eby porozmawia o centrum medycznym, o o rodku wypoczynkowym czy jakim innym

swoim projekcie. Zatelefonował, bo potrzebna mu była rozmowa z kim yczliwym.

- Chodzi o kobiet .
- No nie! Tylko o jedn ?! U miechn ł si mimo woli.
- Tylko o jedn .
- To powa na sprawa?
- Chyba tak.
Jackie znała go na tyle dobrze, e z miejsca go przejrzała.
- Kiedy mija przedstawisz? Chciałabym si jej przyjrze i rozło y j na czynniki

pierwsze. Kim ona jest? Architektem? Poczekaj, ju wiem. To z pewno ci jaka studentka,
która sobie dorabia na przyj ciach jako kelnerka.

- Nie, ona jest in ynierem.
Jackie zaniemówiła na dłu sz chwil .
- artujesz?! Przecie ty nienawidzisz in ynierów. Nawet bardziej ni Nathan. Mój

Bo e, to chyba rzeczywi cie miło .

- Albo miło , albo udar słoneczny. Posłuchaj, Jackie, chciałem zawiadomi Nathana,

e zrobiłem tu porz dek i wracam do Phoenix.

- Powtórz mu. Cody, powiedz mi, jeste szcz liwy?
Po krótkim zastanowieniu doszedł do wniosku, e nie potrafi udzieli jednoznacznej

odpowiedzi.

- To b dzie zale ało od mojej pani in ynier. Powiem wprost: szalej za ni , ale ona

daje mi nie le do wiwatu.

- Je eli ona prowadzi jak nieczyst gr , przyjad do Arizony i osobi cie połami jej

na głowie przykładnic .

- Dzi ki. To j powinno nauczy moresu. B d pami tał o twojej propozycji.
- Koniecznie. Powodzenia, Cody.
Abra wróciła do domu przed dziewi t po miłej, plotkarskiej kolacji z matk . Po

takich spotkaniach zawsze targały ni sprzeczne uczucia. Jessie była uroczym kompanem,
osob dowcipn i towarzysk . Nie mo na było sobie wymarzy lepszej przyjaciółki.

Jednak te same cechy sprawiały, e Jessie do lekko podchodziła do ycia i skakała z

kwiatka na kwiatek, nie doznaj c przy tym najmniejszego uszczerbku zarówno na ciele, jak i
na duszy. Jej obecnym partnerem był W.W. Barlow - albo, jak go nazywała, Willie.

Podczas kolacji Jessie mówiła wył cznie o nim: jaki jest miły, inteligentny, jaki

troskliwy. Abra doskonale znała te symptomy. Jessie Wilson Milton Peters szykowała si do
nowego podboju.

Po wej ciu do mieszkania Abra rzuciła torebk na fotel i zdj ła buty. Jak mo e

zachowa profesjonalny dystans do tego, co robi, skoro jej matka wdała si w romans z
głównym inwestorem? Przejrzała przyniesione listy, a potem tak e je odrzuciła. Jak mo e
zachowa profesjonalny dystans, skoro sama wdała si w romans z architektem?

W tak krótkim czasie jej ycie bardzo si skomplikowało.
Gdyby mogła, ch tnie by si wycofała. Do tej pory zawsze potrafiła wykaraska si z

niewygodnych sytuacji. Kłopot jednak polegał na tym, e była ju prawie pewna, e jest
zakochana w Codym. A to ju co wi cej ni niewygodna sytuacja. To sytuacja kryzysowa!
Raz w yciu ju wydawało jej si , e jest zakochana, ale...

Nie ma adnych ale, powiedziała sobie. Wprawdzie jej uczucie jest bardziej

intensywne, nie mo e wytrzyma dłu ej ni pi minut, by nie my le o Codym, ale to
jeszcze nie znaczy, e jest to co innego ni tamto uczucie sprzed lat.

Tyle e tym razem jest starsza, m drzejsza i lepiej przygotowana.
Nikt ju nie skrzywdzi jej tak jak Jamie Frye. Nigdy wi cej nie b dzie si czuła taka

niedojrzała i bezradna. Je eli miło sprowadza kryzys, poradzi sobie z tym w taki sam
sposób, w jaki radziła sobie z kryzysami w pracy. Spokojnie, dogł bnie i skutecznie. Z
Codym to inna sprawa, bo poznali si jako równorz dni partnerzy, na jasno okre lonych
zasadach. Najwa niejsze, e nie jest taki płytki i gruboskórny jak Jamie Frye. Jest wprawdzie
uparty i irytuj cy, ale nie okrutny. A poza wszystkim to uczciwy człowiek.

Kiedy j zrani - zało yła ju , e tak musi si sta - b dzie to nagle i nie wiadomie.

Rany si goj , dobrze o tym wiedziała. Wiedziała te , e b dzie wspominała wspólnie
sp dzone chwile bez alu i adnych pretensji.

We si w gar , Abra, pomy lała. Przesta o nim my le , przesta t skni . Napij si

kawy i bierz si do roboty.

Przebrała si w rozci gni t sportow koszulk , nastawiła ekspres i usiadła przy desce

kre larskiej. Dopiero wtedy zauwa yła migaj ce wiatełko automatycznej sekretarki.

Si gn ła po biszkopta, którego znalazła w szafce, po czym wcisn ła guzik. Pierwsza

wiadomo była od kole anki z college'u, której nie widziała od tygodni. Postanowiła

zadzwoni do niej nazajutrz. Potem sekretarka Tima zostawiła informacj o zebraniu w
poniedziałek rano. Marszcz c brwi, zapisała to w kalendarzu. A potem usłyszała głos
Cody'ego i zapomniała o bo ym wiecie.

- .. .je eli wrócisz przed siódm ...
Spojrzała na zegarek i westchn ła. Było ju grubo po siódmej. Cody jest pewnie na

jakim wieczornym spotkaniu. Nawet gdyby spróbowała zatelefonowa do hotelu, i tak go
pewnie nie zastanie. Z głow podpart na łokciach słuchała jego głosu:

- Naprawd si za tob st skniłem. I to bardzo. Zadowolona, cofn ła ta m i raz

jeszcze odsłuchała cał wiadomo . A potem jeszcze raz, chocia to mo e mieszne.

Przez nast pn godzin troch pracowała i du o marzyła. Kawa wystygła, a ona na

przemian to stukała w kalkulator, to zastanawiała si , jak przywita Cody'ego po powrocie.
B dzie musiała pojecha do sklepu i kupi co szczególnego. Jutro sobota. Cody powinien
wróci do wieczora, a najpó niej w niedziel rano. Co znaczy, e b d mieli wiele godzin, a
mo e nawet cały dzie , podczas którego nie b d my le o pracy.

Postanowiła zajrze rano do jednego z tych małych sklepików i kupi cacuszko z

jedwabiu i koronki. Co , w czym b dzie wygl dała seksownie, a zarazem delikatnie i uroczo.
Zrobi te sobie maseczk . Jessie zawsze namawiała j na wizyt u kosmetyczki. Nie,
maseczka to za mało. Pójdzie na całego. Zrobi sobie włosy, paznokcie, czyszczenie skóry, i
tak dalej. A kiedy Cody wróci, b dzie wygl dała fantastycznie. Jedwab musi by czarny.
Albo frywolny dwucz ciowy komplecik, albo elegancka halka.

Trzeba te b dzie kupi wino. Co to za gatunek, który tak jej polecał? Chyba b dzie

si musiała zda na gust sprzedawcy w sklepie z alkoholami za rogiem. I kwiaty! Wstała i po
raz pierwszy od tygodni krytycznym wzrokiem zlustrowała pokój. Bo e, ale bałagan! wiece.
Chyba ma gdzie schowane wiece. Pogr ona w marzeniach zacz ła zbiera porozrzucane
buty i ubrania. Kiedy usłyszała pukanie, wrzuciła wszystko do szafy i drzwi dopchn ła
kolanem.

- Chwileczk - zawołała. - Ju id . - Gdzie, u licha, podział si szlafrok? Jest! Le ał

straszliwie pomi ty pod łó kiem. Wsun ła jeden r kaw i pobiegła otworzy .

- Kto tam?
- Zgadnij.
- Cody?!
- Zgadła za pierwszym razem - powiedział, gdy otworzyła ła cuch i uchyliła drzwi.

Na widok jej spłoszonej miny u miechn ł si przeci gle i obrzucił j wymownym
spojrzeniem.

Włosy miała zwi zane postrz pion sznurówk . Resztki makija u, który sobie

zaaplikowała przed spotkaniem z matk , prezentowały si do ało nie. Spod rozchylonego,
niemiłosiernie wygniecionego szlafroka, wyzierał koszykarski podkoszulek, oblepiaj cy jej
biodra.

- Hej, Ruda! Co to ma by ? Idziesz gra w kosza?

ROZDZIAŁ SIÓDMY

Abra zamrugała ze zdumienia, przekonana, e co jej si przywidziało.
- Co ty tu robisz?
- Stoj w korytarzu. Wpu cisz mnie?
- Tak, ale... - Cofn ła si . Cody wszedł do pokoju i rzucił torb na podłog . Zjawy nie

wygl daj tak dobrze. I nie pachn tak ładnie. Abra, zdezorientowana, zerkn ła w gł b pokoju
na automatyczn sekretark .

- Wła nie odsłuchałam twoj wiadomo . Nie mówiłe , e ju wracasz.
- Bo wtedy nie wracałem. - Zamkn ł za sob drzwi. - Ale teraz wróciłem.
Przypomniała sobie o planach, które snuła jeszcze przed chwil . Ogarn ła wzrokiem

panuj cy w pokoju bałagan i bezradnym gestem przygładziła włosy.

- Trzeba mi było powiedzie , e wracasz dzi wieczorem. Nie zd yłam si

przygotowa .

- O co ci chodzi, Wilson? - Cody wsun ł jej r ce pod szlafrok i rozsun ł poły. Oczom

jego ukazał si koszykarski podkoszulek w zupełnie nowej roli.

- Jest u ciebie jaki m czyzna? Gdzie go ukryła ? W szafie?
- Nie b d głupi. - Cofn ła si , zgn biona. Przypomniała sobie, e twarz ma bez cienia

makija u, a włosy... wolała nawet nie my le o włosach. Czuła, e wygl da beznadziejnie. No
i ten biało - zielony podkoszulek. Tak ró ny od seksownej bielizny, któr planowała kupi na
powrót Cody'ego.

- Niech ci diabli! Trzeba mnie było zawiadomi . Miał ochot porwa j w obj cia i

zamkn jej usta pocałunkiem, ale co w wyrazie jej twarzy go powstrzymało. Mo e si za
bardzo zagalopował, kiedy sobie wyobraził, e b dzie równie uradowana, jak on? Mo e nie
powinien zakłada , e b dzie czekała cierpliwie na jego powrót?

- Zrobiłbym to, gdybym miał szans porozmawia z tob , a nie z automatyczn

sekretark . A gdzie ty wła ciwie była ?

- Kiedy? Ach! - Potrz sn ła z roztargnieniem głow . - Byłam na kolacji.
- Rozumiem. - Cody wsun ł r k do kieszeni i zacisn ł palce na pudełeczku z

naszyjnikiem. Czy mógł sobie ro ci jakiekolwiek prawa do Abry? Na pewno nie!

- Kto to był? Kto , kogo znam?
- Moja mama. Z czego si miejesz?
- Z niczego.

Zasun ła poły szlafroka i wyzywaj co uniosła podbródek.
- Wiem jak wygl dam, Johnson. Gdyby mnie uprzedził, przygotowałabym si na twój

przyjazd. Przepraszam za ten straszliwy bałagan.

- Zawsze masz bałagan - wytkn ł jej Cody, który ju zaczynał wszystko rozumie .

Abra chciała przygotowa odpowiedni sceneri na jego powrót, a on wszystko popsuł, bo
zjawił si przed czasem.

- Zamierzałam troch posprz ta . - Kopn ła ze zło ci but le cy na rodku pokoju. -

Poza tym mam tylko to ohydne wino.

- Skoro tak, to lepiej sobie pójd . - Cody zrobił w tył zwrot, a potem nagle si

odwrócił, jakby naszła go jaka my l. - Zanim wyjd , powiem ci, jak wygl dasz.

Skrzy owała r ce na piersiach i zmierzyła go wyzywaj cym wzrokiem.
- Słucham, ale Ucz si ze słowami.
- Jest tylko jeden sposób, eby wyrazi to szczerze. - Podszedł i poło ył jej dło na

ramieniu. - Chyba chcesz, eby my byli w stosunku do siebie szczerzy, prawda, Abra?

- Mo e i tak - mrukn ła - ale tylko do pewnego stopnia.
- Musz ci wobec tego co powiedzie , a ty musisz okaza charakter i przyj to do

wiadomo ci.

- Dobrze, jestem gotowa. - Wzruszyła niech tnie ramionami. - Wolałabym, eby ...
Nie udało jej si doko czy , bo Cody chwycił j w ramiona i zacz ł mia d y ustami

jej wargi. Rozchyliły si pod naporem jego ust. Jednym ruchem zdarł z niej szlafrok, a potem
wsun ł jej r ce pod koszulk i zacz ł bada mi kkie wypukło ci ciała, które pr yło si pod
dotykiem m skich dłoni.

- Cody...
- Cicho! - mrukn ł, z ustami przy jej szyi. J kn ła, kiedy chwycił j za biodra.

Zakr ciło jej si w głowie i zalała j fala gor ca. Dr cymi r kami usiłowała ci gn z niego
marynark .

- Pragn ci - szepn ła, gdy odsłoniła jego tors, zdejmuj c mu przez głow koszul .

Zaborczymi dło mi powiodła po jego nagim ciele. - Teraz!

Cody nieraz wyobra ał sobie tak sytuacj , ale okazało si , e wyobra nia a

rzeczywisto to dwa ró ne wiaty. Po danie, jakie do siebie czuli, stało si prymitywne,
niemal zwierz ce. Do sypialni było tak daleko... Kiedy padli na sof , Cody był dopiero na
wpół rozebrany, ale przy pomocy Abry szybko zrzucił z siebie reszt rzeczy. Dłonie Abry jak
szalone bł dziły po jego ciele, usta szukały ust, a bij cy od niej ar zdawał si trawi ich
oboje.

Ze stłumionym j kiem zsun ł jej podkoszulek do pasa i wtulił twarz w nagie ciało.

Wygi ła si w łuk i przywarła do Cody'ego, a on ustami i j zykiem pie cił jej gładk skór .

Wokół paliły si wszystkie lampy. W apartamencie pi tro wy ej kto wł czył stereo

na cały regulator. Basy wibrowały niskim, nami tnym rytmem. Delikatny zapach perfum,
którymi Abra spryskała si przed godzin , zmieszał si teraz z zapachem pi ma.

Doprowadzała go do szale stwa. Tylko o tym był w stanie my le , gdy ustami

w drował w dół po jej gładkim ciele. Abra z bezwstydn rado ci witała ka de mu ni cie,
ka d pieszczot , a jej urywany oddech brzmiał niemal jak szloch.

Zbyt długo na to czekali - chyba całe ycie. A teraz wreszcie byli razem - sko czyły

si wykr ty i usprawiedliwienia. Została tylko gor czkowa niecierpliwo .

Kiedy ostatnie cz ci garderoby znalazły si na podłodze, Abra obj ła Cody'ego

smukłymi udami. Nie była ju w stanie my le i nie miała nawet takiej potrzeby. Chciała
tylko czu , chciała te szeptem wyrazi to, co działo si w jej duszy, ale nie potrafiła nawet
sformułowa słów. Nigdy dot d nie pałała tak nami tno ci .

Płon ła, trawiona po daniem i pragnieniem zespolenia. Kiedy instynktownie wyszła

im naprzeciw, Cody, jakby czytaj c w jej my lach, w kilka sekund doprowadził j na szczyt.

Wykrzykn ła jego imi i osun ła si w otchła bez dna, a wtedy on pochwycił j i raz

jeszcze wywindował w gór .

W wietle lampy widział kropelki potu połyskuj ce na jej skórze, szeroko otwarte,

nieprzytomne oczy, miedziane włosy, rozrzucone wokół głowy. Spróbował wmówi jej imi ,
ale nie był w stanie.

Widział, jak Abra szczytuje, czuł jej palce wbijaj ce mu si bole nie w plecy. A kiedy

nie był ju w stanie dłu ej czeka , wszedł w ni jednym, silnym pchni ciem. Uniosła biodra,

eby go przyj , i pop dzili oboje ku nieznanym krainom.

Kiedy po chwili osun ł si na ni , oszołomiony i na wpół omdlały, nie miał ani

energii, ani ch ci analizowania tego, co im si przydarzyło.

Abra le ała pod nim ciepła i mi kka. Oddech miała powolny i płytki. Poczuł, jak jej

bezwładna r ka zsuwa si z jego pleców. Słyszał przyspieszone bicie jej serca. Zamkn ł oczy
i nagle odpłyn ł, ukołysany jednostajnym rytmem.

Nie padły adne słowa. Nawet gdyby zechciał jej co powiedzie , nie potrafiłby

słowami wyrazi tego, co mu zrobiła. Co dla niego zrobiła. Wiedział tylko jedno - e Abra
nale y teraz do niego, a on zrobi wszystko, by j przy sobie utrzyma .

Czy to miło sprawia, e z człowiekiem dziej si takie rzeczy? Abra na wpół

przytomnie zadała sobie to pytanie. Czy to ona daje energi , a potem pozbawia sił tak, e

człowiek staje si bezbronny i kruchy? Wszystkie dotychczasowe do wiadczenia bladły w
porównaniu z uniesieniami, jakie prze yła z Codym.

Czy to miło ? - pytała siebie raz po raz. A mo e to tylko nami tno ? Czy w ogóle

ma to jakie znaczenie? Poczuła, jak palce Cody'ego wpl tuj si w jej włosy i zamkn ła
oczy. Ma znaczenie, pomy lała, i to kolosalne. Jedno mu ni cie jego dłoni, a ona ju miała
ochot odrzuci wszystko, w co dot d wierzyła, wszystko, co sobie zaplanowała - byle znowu
poczu jego pieszczot .

Nie zamierzała wypiera si swoich uczu , a zarazem nie miała nawet pomy le , co

mógł do niej czu Cody.

- Dobrze si czujesz? - odezwał si , z ustami wtulonymi w jej szyj .
- Nie wiem. - Była to szczera odpowied . Abra zaczerpn ła powietrza i otworzyła

oczy. - Chyba tak. - Zobaczyła, e le na podłodze. Jak to si stało? - A ty?

- zapytała.
- Dobrze. Pod warunkiem, e nie b d musiał si st d rusza przez dwa tygodnie.

Ci głe jeste w ciekła?

- Wcale nie byłam w ciekła. - Zadr ała, bo j zyk Cody'ego zacz ł kre li delikatne

wzory na jej szyi.

- Chciałam tylko, eby wszystko było jak nale y.
- Jak mam to rozumie ? - Cody dotkn ł wargami jej ucha.
- Zaplanowałam sobie... - Urwała, bo palce Cody'ego zacz ły pie ci jej sutki. Chciała

wyszepta jego imi , ale szept zamarł jej na ustach, kiedy ich wargi si spotkały.

- To niesamowite - wymruczał, czuj c, e jeszcze z niej nie wyszedł, a znowu jest

gotowy do miło ci. - Naprawd niesamowite.

Abra była równie zaskoczona, kiedy zagarn ła ich kolejna fala po dania.
Gdzie tak po rodku nocy wyl dowali wreszcie w łó ku, ale nie po to, eby spa .

Narastaj ce mi dzy nimi od tygodni napi cie osi gn ło tej nocy kulminacj . Nie było muzyki,

wiec, koronek i jedwabiu. Sztuczne podniety nie były im potrzebne.

Energia ywiła si energi , pragnienie pragnieniem, a w ko cu, o najczarniejszej

nocnej godzinie, zasn li strudzonym snem. O wicie znowu zbudził ich głód i wci
nienasycone pragnienie. Kiedy nasycili si po raz kolejny, zasn li splecieni w ciasnym
u cisku.

Abra obudziła si , kiedy promienie sło ca padły na jej twarz. Łó ko obok niej było

puste. Nieprzytomna, si gn ła r k i mrukn ła:

- Cody! - Kiedy z westchnieniem otworzyła oczy, zobaczyła, e jest sama.

Usiadła i rozejrzała si wokoło. Czy to mo liwe, eby jej si to wszystko przy niło?

Nie, to wykluczone. Ukryła twarz w dłoniach i spróbowała si skupi .

Czy Cody j zostawił? Mógł przecie bez przeszkód wymkn si nad ranem. A je li

tak, to co? - pomy lała, opieraj c si o poduszki. W ko cu sami umówili si , e nie b dzie

adnych pretensji i zobowi za . Dlatego te Cody mógł sobie przyj i odej , kiedy miał na

to ochot . Podobnie jak ona.

Je eli j to zabolało, je eli pozostało uczucie pustki, to wył cznie jej wina. Kłopot

polegał na tym, e chciała dosta jeszcze wi cej. Zamkn ła oczy i przypomniała sobie, e
prze yła tak noc, jakiej mogłaby jej pozazdro ci ka da kobieta. Niezapomnian noc. Je eli
jej to nie wystarcza - to ju jej problem.

- My lałem, e si obudzisz z u miechem - odezwał si Cody od drzwi.
Otworzyła szeroko oczy i nerwowo podci gn ła prze cieradło, eby zasłoni nagie

piersi.

- Byłam pewna, e sobie poszedłe .
Cody przeszedł przez pokój i przysiadł na brzegu łó ka.
- Dok d niby miałem pój ? - zapytał, podaj c Abrze fili ank kawy.
- Ja... - Nagle zrobiło jej si głupio. Upiła łyk i westchn ła - No, do domu.
Oczy na moment mu pociemniały, a potem wzruszył ramionami.
- Nadal niepochlebnie o mnie my lisz?
- Nie o to chodzi. S dziłam, e masz co do roboty.
- Tak. - Cody rozsiadł si na łó ku. Nie mógł sobie przypomnie , eby po nocy z

kobiet było mu kiedykolwiek tak lekko na duszy. Podniósł fili ank do ust. - Wiesz o tym,

e kawa zd yła zwietrze ?

- Kupiłam za du paczk , a rano nigdy nie mam czasu na kaw . - Poci gn ła kolejny

łyk. Tak, najbezpieczniej b dzie prowadzi nieobowi zuj c pogaw dk . - Ch tnie
zaprosiłabym ci na niadanie, ale...

- Wiem. W kuchni nie ma nic oprócz banana i paczki chipsów.
- S jeszcze herbatniki.
- Owszem, twarde jak kamie . - Cody uj ł j za podbródek. - Spójrz na mnie, Abra.
Podniosła oczy, wyra nie spłoszona.
- Gdybym wiedziała, e wrócisz, przygotowałabym co .
- Nie chodzi ci chyba o jajka na bekonie? W czym problem, Ruda?
- Nie ma problemu - odparła z udan oboj tno ci . W ko cu, czy nie jest dorosła?

Dorosłe kobiety powinny wiedzie , jak nale y si zachowa na drugi dzie rano. Co powinna

powiedzie w biały dzie m czy nie, przed którym noc odsłoniła najmroczniejsze oblicze
swych dzy? Mimo wszystko nie potrafiła mu wyzna , e jak dot d nikt nie dał jej tak wiele
i... nie wzi ł tak wiele.

- Wolałaby , ebym sobie poszedł?
- Nie - wyrwało jej si nazbyt pospiesznie. - Posłuchaj, nie wiem, co powinnam teraz

zrobi , jak si zachowa i co powiedzie . Nie mam zbyt du ego do wiadczenia w tym
wzgl dzie.

- Naprawd ? - Wzi ł z jej r k fili ank i odstawił na stolik. - A jakie masz

do wiadczenie? - Prawd mówi c, nie zamierzał wcale zada tego pytania. W ko cu jej
przeszło nie powinna go obchodzi . Teraz zrozumiał, e musi si dowiedzie , czy był w jej

yciu kto , kto prze ył z ni podobn noc.

- To chyba nie miał by art?
Chwycił j za ramiona, zanim zd yła wsta z łó ka.
- Czy ja si miej ? Odniosłem wra enie, e oceniasz to, co zaszło mi dzy nami, przez

pryzmat czego , co było wcze niej. To mi si wcale nie podoba.

- Przepraszam - powiedziała sucho.
- To mi nie wystarcza. - Trzymał j nadal tak mocno, e nie mogła si wyrwa . - Ten

facet, ten, który złamał ci serce... opowiedz mi o nim.

Rumieniec gniewu wyst pił jej na policzki. Spróbowała si oswobodzi .
- To nie twoja sprawa.
- Mylisz si , jak zwykle. Ogarn ła j w ciekło .
- Ja nie pytam ci o kobiety, z którymi miałe wcze niej do czynienia.
- To prawda, ale mo esz zapyta , je eli to dla ciebie wa ne. A moim zdaniem tak.
- No to si mylisz, bo to nie ma znaczenia. Kłamała. Poznał to po jej oczach i głosie.
- Skoro tak twierdzisz, to czemu jeste przygn biona?
- Nie jestem wcale przygn biona.
- O ile pami tam, mieli my by wobec siebie szczerzy.
- Mo e i tak. Zapomnieli my za to obieca sobie jedno, e nie b dziemy grzeba w

swojej przeszło ci.

- Tak, to absolutnie fair. - Cody spojrzał na ni przeci gle. - Pod warunkiem, e

przeszło nie przeszkadza nam w tera niejszo ci. Je eli mam by ci gle do kogo
porównywany, chciałbym wiedzie dlaczego.

- Chcesz o nim posłucha ? W porz dku. - Odsun ła si , owijaj c prze cieradłem. - Był

architektem. - U miechn ła si ponuro.

- Czy to daje ci jak podstaw do porówna ?
- To ty twierdzisz, e was porównuj - prychn ła. - Mo esz oczywi cie wyci gn z

tego wniosek; e mam zwyczaj sypia z architektami. Kiedy to si zdarzyło, byłam wie o po
studiach i wła nie zacz łam pracowa u Thornwaya. Zostałam asystentk in yniera przy
pewnym drobnym projekcie. James był jego autorem. Przystojny i inteligentny, pochodził z
Filadelfii. - Wzruszyła ramionami. - Ja nie byłam tak atrakcyjna jak on.

W jej głosie zabrzmiał tłumiony ból, który ugodził równie w Cody'ego. Wstał i

wsun ] r ce do kieszeni.

- W porz dku. Ju wszystko rozumiem.
- Nie. - Owin ła si cia niej prze cieradłem. - Chciałe wiedzie , to teraz wysłuchasz

mnie do ko ca. Zacz li my si spotyka i wiat nagle wydał mi si pi kny. Nie przypominam
sobie, eby mi cokolwiek obiecywał; pozwolił za to wierzy we wszystko, co chciałam. A ja
zawsze chciałam by dla kogo najwa niejsza. Rozumiesz? Chciałam by na pierwszym
miejscu.

- Rozumiem - powiedział z przekonaniem. Miał ochot j obj , ale bał si , e go

odtr ci.

- Byłam bardzo młoda - ci gn ła Abra - i wierzyłam, e takie rzeczy si zdarzaj , wi c

kiedy mi powiedział, e mnie pragnie, gotowa byłam przyj go na ka dych warunkach. A
gdy poszłam z nim do łó ka, oczyma duszy widziałam ju lubny welon.

- Ale on nie.
- Och, nie tylko to. - Roze miała si , odrzucaj c włosy. - Gdyby rzecz polegała tylko

na tym, e miałam za du e oczekiwania, mogłabym to jeszcze jako przełkn . Przecie
wiesz, e nie lubi si nad sob roztkliwia .

- Wiem - odparł, zgodnie z prawd . - Wi c co si stało?
- Którego dnia pakowałam walizki na romantyczny weekend we dwoje. Mieli my

jecha w góry, na narty. Rozumiesz? Miał by nieg, ogie na kominku, długie noce. Byłam
absolutnie pewna, e mi si o wiadczy.

Wtedy kto do mnie przyszedł. - Niewidz cym wzrokiem spojrzała gdzie ponad jego

głow . - Byłam ju jedn nog za drzwiami. Wol nie my le , co by si stało, gdybym si
troch bardziej pospieszyła. Tym kim była jego ona, o której istnieniu zapomniał mi powie-
dzie . - Wzi ła gł boki oddech i oparła si o wezgłowie łó ka. - Najgorsze w tym wszystkim
było to, e ona kochała tego drania i przyszła mnie błaga , ebym z niego zrezygnowała.
Gotowa była mu wybaczy . - Ukryła twarz w dłoniach. Przed oczyma znów stan ła jej ta
chwila, a wraz z ni powróciło uczucie wstydu i upokorzenia. - Ja nigdy nie potrafiłabym by

t drug , Cody. Przez moment my lałam, e ona kłamie. Byłam nawet tego pewna. Ale nie
kłamała. Szybko to zrozumiałam. - Bezradnym gestem opu ciła r ce. - Stałam i słuchałam, a
ona opowiadała mi o sobie i o ich trzyletnim synku. Mówiła, e chce za wszelk cen
uratowa swoje mał e stwo. e przeprowadzili si na zachód, by zacz wszystko od nowa,
bo były ju wcze niej takie przypadki. Były inne kobiety. Nie masz poj cia, jak okropnie si
czułam, słuchaj c tego wszystkiego. Zostałam zdradzona, oszukana, wykorzystana, z
olbrzymim poczuciem winy. Ta kobieta płakała i błagała, a ja nie byłam w stanie wykrztusi z
siebie ani słowa. Bo co jej mogłam powiedzie ? e sypiam z jej m em? Cody przysiadł na
krze le obok łó ka.

- Czy... gdyby o tym wcze niej wiedziała... zwi załaby si z nim? - zapytał, uwa nie

dobieraj c słowa.

- Nie. Sama zadałam sobie takie pytanie grubo pó niej. Nie. Nie mogłabym... nigdy w

yciu.

- Dlaczego wi c obwiniasz siebie o co , na co nie miała najmniejszego wpływu?

Przecie on was obie oszukał - swoj on i ciebie.

- Nie chodzi tu tylko o win . Z czasem jako to wszystko przebolałam. Natomiast

nigdy nie potrafiłam sobie wybaczy mojej naiwno ci. Jakkolwiek było, sama mu si
podło yłam. Nigdy go o nic nie pytałam. A kto raz si sparzy, na zimne dmucha. Dlatego
postanowiłam skoncentrowa si na pracy, a romanse zostawiłam Jessie.

W tym momencie do Cody'ego dotarło, e od tamtej pory Abra była sama. Nie było

nikogo w jej yciu, póki on nie wtargn ł w nie jak czołg. Pomy lał o ich pierwszej nocy. To
było takie cudowne, podniecaj ce, wszechogarniaj ce prze ycie - a on nie był ani łagodny,
ani czuły. Nie stworzył jej tej aury romantyzmu, której pewnie bardzo pragn ła, cho si jej
dobrowolnie wyrzekła.

- Boisz si , e ze mn popełniasz ten sam bł d? - zapytał.
- Ty nie jeste onaty.
- Nie i ma innej kobiety w moim yciu. Zapewniam ci , e nie zacz łem tego

wszystkiego ani dla rozrywki, ani dla wygody.

W tła iskierka nadziei nagle buchn ła jasnym płomieniem.
- Nie porównuj ci do Jamesa, no... mo e troszk . Chodzi o mnie sam . Czuj si

okropnie, bo nie wiem, jak mam si zachowa w takiej sytuacji. Moja mama...

- Co z twoj mam ?
Abra ukryła twarz w dłoniach.

- Przez całe ycie obserwowałam, jak skacze z kwiatka na kwiatek - odezwała si po

chwili. - Przychodziło jej to tak łatwo. Dla niej była to rzecz najnaturalniejsza pod sło cem.
Ja taka nie jestem.

Podszedł do niej i delikatnie poci gn ł j za r k , eby wstała.
- Nie chc , eby robiła co wbrew sobie. Nie staraj si by kim , kim nie jeste . -

Musn ł ustami jej wargi. Nie pocałował jej, bo czuł, e sko czyłoby si to znowu w łó ku.
Abra potrzebowała teraz czego wi cej, nawet je li nie zdawała sobie z tego sprawy. -
Chod my st d, Ruda. Jak na dzi , wystarczy. Zaopiekuj si tob . Chyba mi wierzysz?

- Wierz . Tak mi si przynajmniej wydaje. Zamkn ł j w czułym, przyjaznym u cisku.
- Przed nami weekend. Ubieraj si . Zapraszam ci na niadanie.
Abra nie mogła si wr cz nadziwi , e Cody w tak naturalny sposób potrafił

przeistoczy si z nami tnego kochanka w sympatycznego kumpla. Jej tak e, dzi ki niemu,
przyszło to z łatwo ci . My lała o tym, kiedy zasiedli w zakurzonej knajpie, któr Cody
wytropił przy szosie.

Znała ju jego wilczy apetyt - najedzenie oraz inne przyjemno ci - wi c nawet nie

drgn ła jej powieka, kiedy zamówił porcj jak dla dwóch drwali. Dopiero wyprawa na targ,
na któr bardzo nalegał, wprawiła j w osłupienie. Do domu wrócili z zapasami, które, jej
zdaniem, normalnemu człowiekowi wystarczyłyby co najmniej na pół roku.

- Co my z tym wszystkim zrobimy? - Rzuciła torby na kuchenny blat i cofn ła si ,

eby zrobi miejsce Cody'emu.

- Zjemy to. O ró nych porach dnia. - Zacz ł rozpakowywa zakupy. - To s tylko

podstawowe produkty.

- Chyba dla całej kompanii wojska. - Spojrzała z pow tpiewaniem na stos na ladzie. -

Umiesz gotowa ?

- Nie. - Rzucił jej torb jabłek. - Dlatego kupuj produkty, które nie wymagaj

gotowania. Albo - wyj ł puszk gulaszu i mro on pizz - co , co wystarczy podgrza , i
człowiek yje jak król.

Wstawiła karton mleka, jabłka i pozostałe rzeczy do lodówki. Patrz c na ni , Cody

pomy lał, e ceni j za inne, wa niejsze cechy. Kiedy podał jej paczk kukurydzianych
płatków, schowała i j do lodówki.

- Lepiej kupowa gotowe posiłki na wynos - stwierdziła.
- Tak, ale w tym celu musiałaby wyj . - Wzi ł j w ramiona i obsypał pocałunkami

jej twarz. Jak mo na nie kocha kobiety, która chowa płatki do lodówki? - Nie wypuszcz ci
st d a do poniedziałku.

Odepchn ła go ze miechem i si gn ła po bochenek chleba.
- Chciałam kupi czarn jedwabn bielizn .
- Ach tak? - Cody z u miechem poci gn ł j za obszerny dres. - Dla mnie?
- Ju za pó no. - Dała mu klapsa i wrzuciła chleb do szuflady.
- Pogadajmy o tym. - Obj ł j w talii i przyci gn ł do siebie. - Podobałaby mi si w

czarnym jedwabiu. Pewnie dlatego na tym przyj ciu u Thornwaya zachowywałem si jak
zazdrosny głupiec.

- Zazdrosny? - Abra Wybuchn ła miechem. Była pewna, e Cody artuje, dopóki si

nie obejrzała i nie zobaczyła jego powa nej miny. - Byłe zazdrosny? - powtórzyła. - O pana
Barlowa?

- Nie mówmy o tym.
- S dziłam, e wietnie si bawisz.
Cody nachylił si i delikatnie ugryzł j w kark.
- Zapomnij, e to powiedziałem.
- Mówisz dziwne rzeczy. Stamt d, gdzie stałam, widziałam wyra nie, e byłe bardzo

zainteresowany Marci Thornway.

- Miej do mnie cho troch zaufania. - Jego r ce w lizgn ły si pod bluz Abry. - A

poza tym - kolistymi ruchami zacz ł pie ci jej piersi - nie interesuj mnie słodkie idiotki.

- A kto ci interesuje? - zapytała, opieraj c si plecami o drzwi lodówki. Nagle

poczuła, e uginaj si pod ni kolana.

- Ty, Ruda. - Obdarzył j przeci głym pocałunkiem.
- Ty i tylko ty. Powiedz mi - zsun ł dłonie na jej biodra - czy robiła kiedy co

konstruktywnego na tym blacie? Krajała jarzyny, siekała mi so, kochała si ?

- Na kuchennym blacie? - Otworzyła szeroko oczy, ale znów je zamkn ła, kiedy j zyk

Cody'ego dotkn ł jej ucha. - Nie, nic z tych rzeczy.

Znowu działał zbyt pospiesznie. Za chwil nie b dzie w stanie si powstrzyma i nie

po wi ci jej tyle uwagi, ile by sobie yczył. Cofn ł si niech tnie i uniósł do ust dło Abry.

- Trzeba b dzie to zapami ta . Ach, jeszcze jedno, kupiłem ci co .
- Jeszcze co ? - Zdumiona rozejrzała si po kuchni.
- Co takiego? Mo e dziesi ciokilowego indyka?
- Nie. Przywiozłem to z San Diego.
- Przywiozłe dla mnie jak pami tk z San Diego?
- Niezupełnie. Sko czyli my ju rozpakowywa zakupy?
- Mam nadziej .

- Wobec tego chod , to ci poka .
Poci gn ł j do sypialni, gdzie zostawił swoj torb . Teraz wyj ł z niej małe

aksamitne pudełeczko i podał Abrze.

- Prezent dla mnie? - Zmieszana, pogładziła wierzch puzderka. - To miło z twojej

strony.

- Nawet gdyby to była popielniczka z napisem „Pozdrowienia z San Diego”?
- Prezent to prezent. - Wychyliła si i musn ła ustami jego usta. - Dzi ki.
- Po raz pierwszy zrobiła co takiego - mrukn ł Cody.
- Ale co?
- Pocałowała mnie.
Roze miała si i chciała cofn r k , ale Cody przytulił j do swojego policzka.
- Masz krótk pami .
- Wcale nie. - Pocałował j we wn trze dłoni. - Po raz pierwszy pocałowała mnie

pierwsza, zanim osaczyłem ci w jakim k cie. Poza tym nawet nie wiesz, co to jest.

- To nie ma znaczenia. Miło mi, e o mnie pomy lałe .
- Ach, oczywi cie, e o tobie my lałem. - Pocałował j w rozchylone usta. - I to bez

przerwy. - Cofn ł si , bo znów poczuł wielk ochot , eby porwa Abr w obj cia. - Dałbym
ci to wczoraj wieczorem - powiedział, przysiadaj c na brzegu fotela - ale nie chciała mnie
wypu ci z r k.

Spojrzała na niego z zalotnym u miechem i usiadła obok.
- Lepiej pó no ni wcale - orzekła, otwieraj c wieczko, po czym zamarła z zachwytu.
Spodziewała si jakiego drobiazgu, zabawnego bibelotu, jaki przywozi si

przyjaciółce z krótkiej podró y. Tymczasem z pudełka zal niły ku niej szmaragdowe klejnoty.

- Jakie pi kne! - Popatrzyła na niego zachwycona. - Naprawd prze liczne. Kupiłe to

dla mnie?

- Nie, dla naszego asystenta Charliego. - Wyj ł naszyjnik z pudełka i zapi ł jej na szyi.

- My lisz, e b dzie mu w nim do twarzy?

- Nie wiem, co powiedzie . - Powiodła dłoni po kamieniach. - Nikt mi nigdy nie dał

czego równie pi knego.

- No có , chyba b d musiał kupi Charliemu co innego.
Poderwała si ze miechem i pobiegła do lustra.
- Co cudownego! I l ni tak pi knie! - Rzuciła mu si w ramiona. - Dzi kuj ! -

Pocałowała go. - Dzi kuj . - I jeszcze raz. - Dzi kuj .

- Gdybym wiedział, e wystarczy gar błyskotek, zrobiłbym to kilka tygodni

wcze niej.

- Mo esz si ze mnie mia , ile chcesz, ale ja je uwielbiam.
A ja uwielbiam ciebie, pomy lał Cody. Dowiesz si o tym ju wkrótce.
- Chc zobaczy , jak wygl daj na tobie - powiedział. Patrz c jej w oczy, zacz ł j

rozbiera . Z jej twarzy wyczytał zaproszenie. Skorzysta z niego, ale tym razem b dzie
delikatny i czuły.

- Jeste taka pi kna, Abra.
Na jej twarzy odmalowało si zdumienie. Co z niego za głupiec, eby jej tego

wcze niej nie powiedzie . Jako nie przyszło mu to do głowy.

- Uwielbiam patrze na ciebie w blasku sło ca. Gdy ci po raz pierwszy zobaczyłem,

stała w pełnym sło cu.

Jednym poci gni ciem rozwi zał tasiemki w pasie. Spodnie zsun ły jej si z bioder.

Teraz miała na sobie tylko naszyjnik, połyskuj cy wokół szyi. Nie rzucił si jednak na ni z
pospieszn nami tno ci , jakiej si po nim spodziewała. Zamiast tego otoczył dło mi jej
twarz i delikatniej pocałował.

Zaskoczona, wyci gn ła r k .
- Chod my do łó ka.
- Mamy czas. - Znowu j pocałował i znowu, póki nie zabrakło mu tchu. - Bardzo

du o czasu. - Zdj ł koszul i przytulił Abr do nagiego torsu. Dr ała, czuj c, e w jego
obj ciach mi knie jak wosk i m c jej si my li.

Cody nie przestawał jej całowa .
- Ja nie... - Odchyliła głow , kiedy jego pocałunek stał si bardziej nami tny. - Ja nie

umiem...

- Nie musisz nic robi . Ja ci poka . - Chwycił j na r ce i tłumi c pocałunkiem

nie miałe protesty, zaniósł do łó ka.

Nasycił j tak czuło ci , e stała si ci ka jak ołów. Chciała przyci gn go i da mu

wszystko, ale on unieruchomił jej r ce i pie cił samymi tylko ustami. Delikatnie, cierpliwie i
czule, a mgła przesłoniła jej oczy, a w ciało wst piła rozkoszna błogo .

Nikt nigdy nie traktował jej jak istoty kruchej, pi knej i delikatnej. Dopiero Cody

odsłonił przed ni rejony, o których istnieniu nie miała poj cia. Ich ostatnia noc to były
błyskawice i najmroczniejsze pasje. Teraz odczuwała spokój i jakie nieziemskie wiatło.

Była taka cudowna. Widział w jej oczach pasj i nami tne pragnienie miło ci, nie

chciał jednak wykorzystywa jej oddania. adne wcze niejsze uczucia nie dały si porówna

do tego, co w tej chwili prze ywał. Ciało Abry rozkwitało jak ró a pod jego wargami. Kiedy
szeptała jego imi , d wi k jej głosu poruszał w nim najgł bsze struny. Tylko jej chciał
słucha , i to do ko ca ycia.

Mrukn ł co cicho. Usłyszała go i odpowiedziała, ale nie zrozumiał słów. R ce

Cody'ego bł dziły po jej ciele, spowijaj c j w kokon rozkoszy, jego usta szukały jej warg.
Sło ce padało na jej omdlałe powieki, zbyt ci kie, eby chciały si podnie , wypełniaj c
oczy czerwon mgł . Czas przestał istnie . Gdyby min ły całe wieki, nawet by tego nie
zauwa yła.

Czuła szorstki dotyk jego włosów, zapach jego skóry. Wszystko inne przestało si

nagle liczy . Nic nie miało znaczenia, póki Cody z ni był i uczył j miło ci.

Kiedy ostro nie w ni wszedł, westchn ła błogo. Cody poruszał si niespiesznie,

unosz c j powoli na szczyt rozkoszy. Abra wyszła mu naprzeciw, ł cz c si z nim w
zgodnym rytmie.

Nie wiedziała nawet, e padły mi dzy nimi niezłomne obietnice. e w tym momencie

narodził si trwały, nierozerwalny zwi zek.

Cody oddychał gł boko, próbuj c odzyska równowag . Ubiegłej nocy wydawało mu

si , e Abra doprowadziła go do szale stwa - i tak zreszt było. Teraz dotarli jeszcze dalej.
Wci miał w uszach jej szept, a kiedy ich usta si spotkały, stopili si w jedno.

Abra otworzyła na moment oczy. I cho tego nie wiedziała, nigdy w yciu nie była

równie pi kna. Nie wiedziała tak e, e odt d na zawsze zawładn ła ciałem i dusz Cody'ego.

Raz jeszcze wyszeptała jego imi i zł czeni w u cisku poszybowali w przestworza.

ROZDZIAŁ ÓSMY

Abra doszła do wniosku, e bycie zakochan wcale nie jest takie trudne. Jak si

okazało, nie musiała zachowywa si inaczej ani by kim innym. Nikt nie dał od niej, by
cokolwiek zmieniła - chodziło raczej o to, eby stała si bardziej otwarta. Je eli nawet
wydawało jej si przez chwil , e tego nie potrafi, Cody udowodnił jej, i nie ma racji.
Cho by tylko za to b dzie mu dozgonnie wdzi czna.

Je eli mogła go kocha , nie zmieniaj c swojej osobowo ci, to znaczy, e kiedy si

rozstan , potrafi wzi si w gar i wróci do dawnego ycia. Czy na pewno? Tak bardzo
chciała w to uwierzy . Musiała w to wierzy .

Zajechała na parking przed biurami Thornwaya i podzwaniaj c kluczykami, weszła

lekkim krokiem do budynku. Tego dnia sło ce wcale nie wieciło ja niej, dobrze o tym
wiedziała. Jednak jej si wydawało, e zalewało wiat złotym blaskiem pi kniejszym ni
zazwyczaj.

To wszystko kwestia perspektywy, powiedziała sobie, id c przez foyer ku windom. A

przecie nikt tak jak ona nie zna si na perspektywie, planowaniu i tworzeniu funkcjonalnych
struktur.

Miło równie mo na zaplanowa z in ynieryjn precyzj jak wspaniał budowl .

Skoro podobaj si sobie z Codym, lubi swoje towarzystwo i szanuj si , to wystarczy na
solidny fundament. Maj tak e wspóln pasj - budowanie. I nawet je li patrz na nie pod
innym k tem, stanowi ona spajaj ce ich ogniwo. Teraz wystarczy tylko wzmocni szkielet. Po
wspólnie sp dzonym weekendzie Abra doszła do wniosku, e zrobili du y krok naprzód.
Uwolnieni od napi zwi zanych z prac , odkryli nowe przyjemno ci nie tylko w łó ku, ale i
poza nim.

Najwi kszym zaskoczeniem było u wiadomienie sobie, e polubiła Cody'ego. e

ł czy ich co wi cej ni tylko nami tno czy miło . Lubi go za to, kim jest, jak my li, a
tak e za to, e potrafi słucha . Nie spodziewała si po nim, e zostanie jej dobrym kumplem -
raczej e b dzie nami tnym kochankiem. Tymczasem wystarczył jeden weekend, by
zrozumiała, e Cody potrafi by i jednym, i drugim.

Wcisn ła guzik windy i przypomniała sobie z u miechem, jak wyci gni ci na sofie

ogl dali w telewizji filmy z Carym Grantem. Albo jak wspólnie przygotowali zak ski i pizz .
Czy te jak wylegiwali si w łó ku w niedzielne popołudnie, gdy radio grało jazz, a w zlewie
pi trzyły si stosy brudnych talerzy.

Dzi ki Cody'emu poczuła si szcz liwa. To znacznie wi cej, ni si spodziewała.

Budowali mi dzy sob wi trwał i solidn . Gdy si w ko cu rozstan , patrz c wstecz,
b dzie mogła powiedzie , e prze yła co cudownego.

Drzwi windy otworzyły si . Wsiadła i nagle poczuła, e czyje r ce obejmuj j w

talii.

- Jedziesz na gór ?
Kiedy drzwi si zamkn ły, Cody odwrócił Abr twarz do siebie i pocałował.

Zareagowała dokładnie tak, jak sobie tego yczył. Nami tnie i spontanicznie odpowiedziała
na jego pocałunek. Od chwili gdy opu cił jej mieszkanie i pojechał do siebie, eby si
przebra , min ła zaledwie godzina, ale jemu wydawało si , i upłyn ły całe wieki.

Była jakby stworzona dla niego, pomy lał, przyciskaj c j do cianki kabiny.

Odpowiadała mu pod ka dym wzgl dem, na wszystkie mo liwe sposoby. Dlatego musi si
zastanowi , co z tym dalej robi .

- Cudownie smakujesz, Ruda - mrukn ł, a potem cofn ł si , eby na ni spojrze . -

Poza tym ładnie dzi wygl dasz.

- Dzi ki. - Uniosła r ce, eby zachowa rozs dny dystans. - Szybko tu dotarłe .
- Musiałem si tylko przebra . Mógłbym to robi u ciebie, gdyby mi pozwoliła

przywie troch moich rzeczy.

Na to nie była przygotowana. Gdyby Cody pomieszkał u niej przez kilka tygodni, po

jego wyje dzie mieszkanie stałoby si przera liwie puste. U miechn ła si i spojrzała na
cyferki nad drzwiami. Winda wci stała na poziomie foyer. Najwidoczniej oboje zapomnieli
wcisn guzik.

- Byłoby mi przykro, gdyby musiał zrezygnowa z obsługi hotelowej i tej uroczej

fontanny w patiu.

- Tak. - Czuł, e Abra próbuje si wymiga . Bez wzgl du na to, jak bardzo stali si

sobie bliscy, nadal obawiała si zrobi ten ostatni krok i zniwelowa dziel c ich jeszcze
odległo . Zrezygnowany przycisn ł guzik. Kabina zatrzymała si mi dzy pi trami.

- Co robisz?
- Zanim wrócimy do pracy, chciałbym ci o co zapyta . To sprawa osobista. O ile

pami tam, jedna z zasad brzmiała: nie miesza przyjemno ci z prac .

- Racja.
- W takim razie zjedz ze mn kolacj .
Abra z westchnieniem wyci gn ła r k , eby znów uruchomi wind . Zanim zd yła

nacisn guzik, Cody chwycił j za nadgarstek.

- Cody, je eli chcesz, eby my zjedli razem kolacj , nie musisz mnie wi zi w

windzie.

- Wi c przyjdziesz?
- Chyba e na zawsze utkn mi dzy czwartym a pi tym pi trem.
- Kolacja b dzie u mnie w hotelu - dorzucił Cody, całuj c j w r k . - Zostaniesz na

noc?

Było to pytanie, a nie stwierdzenie. Abra u miechn ła si .
- Bardzo ch tnie. O której?
- Im pr dzej, tym lepiej.
Roze miała si i przycisn ła guzik pi tra, na którym znajdowały si biura Tima.
- Wobec tego, bierzmy si do pracy.
Tim czekał na nich z kaw i ciasteczkami, za które Abra podzi kowała. Ju po kilku

chwilach zorientowała si , e jest bardzo zdenerwowany, mimo i był, jak zreszt zawsze,
jowialny i wylewny. Tłumi c zniecierpliwienie, czekała, a wszystkie szczegóły inwestycji
zostan raz jeszcze omówione. Zacz ła si obawia , e spó ni si na kolejn inspekcj ,
zapowiedzian na dziesi t .

Kiedy Tim rozwiesił diagram przedstawiaj cy kolejno robót oraz przypuszczalne

daty ich uko czenia, westchn ła i poddała si . B dzie miała szcz cie, je eli zd y na
budow do południa.

- Jak widzicie - ci gn ł Tim - przygotowanie podło a i wylewanie fundamentów

zostało uko czone w terminie. Opó nienia zacz ły si przy kładzeniu dachów.

- Nie widz tu wi kszych problemów. - Cody zapalił papierosa i spojrzał na diagram. -

Margines wynosi dwadzie cia procent, a my wykorzystali my na razie najwy ej pi .

- Opó nione s roboty hydrauliczne przy budowie centrum medycznego.
- Najwy ej o dzie lub dwa - wtr ciła si Abra. - Nadrobimy to, kiedy b dziemy

podł cza domki. Przy tym tempie robót o rodek na pewno zostanie oddany do u ytku w
terminie.

Tim wci patrzył na liczby i wykresy.
- Zacz li my zaledwie trzy miesi ce temu, a ju jeste my o dziesi procent do tyłu. -

Podniósł r k , zanim Abra zd yła mu przerwa . - Nie wolno zapomina przy tym o
bud ecie. Je eli nie znajdziemy jakiej metody, eby zredukowa koszty, bud et zostanie
przekroczony.

- Bud et to ju nie moja działka. - Cody dolał kawy sobie, a potem Timowi, który w

ci gu półgodziny zd ył ju wypi trzy fili anki. - Ani Abry. Mog ci powiedzie , e

zarówno z moich oblicze , jak z twojej listy wynika, e trzymamy si wyznaczonych limitów
i terminów tak ci le, jak tylko to mo liwe.

- Cody ma racj . Nie mamy wi kszych przestojów. Budowa posuwa si znacznie

sprawniej ni inne, na których pracowałam. Materiały zostały dostarczone na czas i w
stosownej kolejno ci. Nawet je eli były pewne problemy z dachem nad basenem czy oknami
w głównym budynku, to opó nienia s minimalne. My l , e - urwała, bo nagle zadzwonił
telefon.

- Przepraszam. - Tim podniósł słuchawk . - Julie, mówiłem ci, eby mnie z nikim nie

ł czyła, póki... Ach tak, oczywi cie. - Szarpn ł w zeł krawata, a potem si gn ł po kaw . -
Tak, Marci. Jeszcze nie. Mam narad . - Słuchaj c, wzi ł gł boki oddech. - Nie, nie było
czasu. Wiem. - Poci gn ł spory łyk. - Dobrze. Dzi po południu. Tak, tak. Obiecuj .
Posłuchaj - urwał, machinalnie pocieraj c kark. - Dobrze, w porz dku. Zerkn na nie po
powrocie do domu. O szóstej. Nie zapomn . Pa!

Odło ył słuchawk i z u miechem, który wydał si Abrze wymuszony, zwrócił si do

niej i do Cody'ego:

- Bardzo was przepraszam. Planujemy mały wyjazd w przyszłym miesi cu i Marci jest

ogromnie podekscytowana. - Spojrzał nieprzytomnym wzrokiem na wykres. - Co mówiła ,
Abra?

- Mówiłam, e b dziesz zadowolony z tempa robót - odparła, ale odniosła wra enie, e

Tim jej nie słucha.

- Na pewno masz racj . - Tim westchn ł, a potem nagle si rozpromienił. -

Powinienem mie pewno , e wszystko idzie jak w zegarku. Doceniam wasze wysiłki. -
Wyszedł zza biurka. - Nie chc was dłu ej zatrzymywa . Wracajcie do pracy.

- O co mu wła ciwie chodziło? - zwrócił si Cody do Abry, kiedy Tim zamkn ł za nim

drzwi.

- Nie wiem. - Abra podeszła w zamy leniu do windy. - My l , e ma prawo si

denerwowa . To pierwsza wi ksza budowa, któr realizuje sam. Pozostałe inwestycje zostały
rozpocz te jeszcze za ycia jego ojca.

- Firma Thornwaya zawsze cieszyła si dobr reputacj - stwierdził Cody, kiedy

wsiedli do windy i zacz li zje d a w dół. - Co s dzisz o Thornwayu juniorze?

- Wol nie mówi . - Abra wbiła wzrok w cian . - Byłam bardzo przywi zana do jego

ojca. Szanowałam go. Naprawd . On znał si na swoim fachu, a poza tym... wkładał w to cał
dusz . Rozumiesz, co mam na my li?

- Rozumiem.

- Tim nie jest taki jak ojciec, ale jego ojcu naprawd trudno dorówna .
Wyszli z budynku i ruszyli przez parking.
- Jak s dzisz, jak zło ył ofert Barlowowi?
- Boj si , e mógł sobie zostawi zbyt w ski margines manewru. - Zmru yła oczy

pod sło ce i zamy liła si . - Chyba jednak nie jest na tyle pozbawiony rozumu, eby chciał
zaryzykowa straty przy tak gigantycznym przedsi wzi ciu. Kary umowne s niebotyczne, to
akurat wiem. - Wyj ła z kieszeni kluczyki. - Natomiast je li kompleks zostanie uko czony
przed terminem, przewidziana jest spora premia.

- Mo e wobec tego za bardzo liczy na premi . - Cody wzruszył ramionami i oparł si

o wóz Abry. - Wydaje mi si , e jego ona to skarbonka bez dna.

Abra prychn ła pogardliwie.
- Ładnie tak mówi o cudzej onie?
- To tylko moja obserwacja. Ta mała obró ka, któr miała na szyi tamtego wieczoru,

kosztowała Tima jakie pi , sze tysi cy.

- Czego? Tysi cy? - Abra, która była ju jedn nog w samochodzie, zamarła ze

zdumienia. - To były prawdziwe brylanty? Cody roze miał si .

- Bystra jeste , Ruda.
W pierwszej chwili chciała si obruszy , ale ciekawo wzi ła gór .
- No wi c były czy nie?
- Takie kobiety jak Marci nie nosz na ogół szkiełek.
- Chyba rzeczywi cie nie - przyznała. Ale eby a pi tysi cy dolarów! Nie mogła si

z tym pogodzi . Za takie pieni dze mo na my le o kupnie nowszego samochodu albo mebli
lub... mogła wyrecytowa cał list wydatków znacznie bardziej sensownych ni ozdoba na
szyj .

- Nad czym si tak zastanawiasz?
- My l , e on chyba zwariował - odparła. - Oczywi cie ka dy m czyzna ma prawo

wydawa swoje pieni dze, na co mu si podoba.

- Mo e uwa a, e to dobra inwestycja - stwierdził Cody, a widz c min Abry,

przypomniał sobie niedwuznaczne awanse Marci. - Niektóre kobiety bardzo drogo kosztuj ,
je eli chce si je zatrzyma .

- Ach, w ko cu to jego problem. - Abra wzruszyła ramionami. - Szkoda czasu na

plotki o Timie i jego onie. Mamy co robi .

- Zdecydowanie tak - zgodził si Cody. - Posłuchaj, musz wst pi po drodze w jedno

miejsce. Pojedziesz za mn ?

Spojrzała na zegarek.
- Tak, ale po co?
- Musz odebra jedn rzecz. B d potrzebował twojej pomocy. - Pocałował j , po

czym wsiadł do swojego wozu.

Dziesi minut pó niej zatrzymali si przed hurtowni opon.
- Po co tu przyjechali my? - zdziwiła si Abra.
- A jak my lisz? - zapytał Cody. - Chyba nie po nowy garnitur dla mnie. - Wyci gn ł

j z samochodu i zaprowadził do hali, wypełnionej dziesi tkami rodzajów opon. W powietrzu
unosił si zapach gumy i smaru. Za lad , na której pi trzyły si stosy katalogów, siedział
drobny, łysy m czyzna w okularach.

- Witam, witam! - zawołał, przekrzykuj c syk pomp i hydraulicznych podno ników. -

Czym mog słu y ?

- Widzi pan to? - Cody odwrócił si w stron okna i wskazał na wóz Abry. - Cztery

opony plus jedna zapasowa.

- Ja... - zacz ła Abra, ale sprzedawca ju wertował katalogi.
- Proponuj tanie, regenerowane opony, całkiem dobre... - powiedział, mierz c

krytycznym wzrokiem wóz Abry.

- Maj by najlepsze i nowe - przerwał mu Cody.
- Cody, przecie to...
- Jest co odpowiedniego - zapewnił ich szybko sprzedawca, który przestraszył si , e

mo e straci prowizj .

Cody spojrzał na faktur i pokiwał głow .
- Chciałbym, eby wóz był gotowy na pi t . Sprzedawca spojrzał na zegarek, a potem

na list klientów.

- Da si zrobi .
- To dobrze. - Cody wzi ł z r k Abry kluczyki i rzucił je na lad , po czym wypchn ł

Abr za drzwi.

- Co ty wyprawiasz?! - wykrzykn ła, kiedy znale li si na dworze.
- Kupuj ci prezent urodzinowy.
- Aleja mam urodziny w pa dzierniku!
- Z tego wniosek, e zd yłem.
- Posłuchaj, Cody - zaatakowała go - nie powiniene podejmowa za mnie decyzji! Jak

mo na ci gn kogo na sił do sklepu i bez jego zgody zamawia mu opony?

- Lepiej kupi je tutaj ni w supermarkecie. - Przycisn ł Abr do karoserii. - Poza tym,

nie ci gn łem sił kogo , tylko ciebie, blisk mi osob . Nie ycz sobie, eby je dziła na
łysych oponach. To zbyt ryzykowne. Chcesz si o to kłóci ?

- Nie - westchn ła, przyznaj c mu w duchu racj - ale sama bym si tym zaj ła.
- Kiedy?
- No, kiedy ... - mrukn ła, spuszczaj c głow .
- A tak ju jest załatwione. Z najlepszymi yczeniami urodzinowymi.
Machn ła r k , a potem go pocałowała.
- Dzi kuj .
Kiedy Abra dotarła wieczorem do domu, była ledwo ywa. Oczywi cie znowu nie

udało jej si porozmawia z inspektorem. Udało jej si za to obejrze , jak funkcjonuje
rozsuwany strop, a tak e osobi cie si przekona , e nareszcie wszystkie windy działaj bez
zarzutu.

Spotkanie z Timem zaniepokoiło j na tyle, e postanowiła porozmawia z brygadzist

i skontrolowa jego dzienny harmonogram. Miała wyrzuty sumienia, e w rozmowie z
Codym wyraziła si o Timie niezbyt pochlebnie. Postanowiła równie sama odwiedzi
wszystkie stanowiska robót. Z tego powodu dzie pracy przedłu ył jej si do szóstej, a odbiór
samochodu pochłon ł kolejn godzin .

- Oni nigdy nie s gotowi na czas - narzekała, przeskakuj c po dwa stopnie. Kiedy

dotarła na swoje pi tro, zrozumiała, e jej opó nienie jeszcze bardziej si powi kszy.

- Mama! Nie wiedziałam, e si tu wybierasz.
- Ach, Abra. - Jessie ze miechem wrzuciła karteczk do torebki. - Miałam ci zostawi

wiadomo . Spieszysz si ?

- Tak. Jestem ju solidnie spó niona. - Abra otworzyła drzwi.
- Czyli przyszłam nie w por ?
- Nie... Tak. To znaczy, za kilka minut wybiegam.
- Nie zajm ci du o czasu. - Jessie z westchnieniem zlustrowała wzrokiem bałagan w

pokoju. - Co ci zatrzymało w pracy?

- Tak. - Abra pop dziła prosto do sypialni, eby si przebra . Nie mogła przecie i

na kolacj z Codym w roboczych butach i zakurzonych d insach. - A potem musiałam
odebra wóz.

- Znowu si zepsuł?
- Nie, zmieniałam opony. To znaczy... znajomy kupił mi nowe opony.
- Kto kupił ci opony w prezencie?

- Aha. - Abra wyj ła z szafy zielone spodnium. - Co o tym s dzisz?
- Na randk ? wietne. Zawsze miała doskonałe wyczucie koloru. Masz do tego jakie

eleganckie kolczyki?

- Mo e. - Abra otworzyła szuflad i zacz ła w niej czego szuka .
- Czemu kto kupił ci opony?
- Bo moje były ju całkiem łyse - odparła, grzebi c mi dzy bielizn i skarpetkami. - A

on si bał, e b d miała wypadek.

- On? - Jessie nadstawiła ucha. Przestała zbiera porozrzucane ubrania i u miechn ła

si . - Jakie to romantyczne!

Abra prychn ła pogardliwie i wyj ła z szuflady srebrny kolczyk z koralikami.
- Co ma by takie romantyczne? Opony?
- Martwił si o ciebie i nie chciał, eby co złego ci si stało. Czy mo e by co

bardziej romantycznego?

Abra wrzuciła z powrotem kolczyk do szuflady i zacisn ła wargi.
- Nie my lałam o tym w ten sposób.
- Bo rzadko bywasz romantyczk . - Przewiduj c z góry odpowied , Jessie uniosła

r k . - Wiem, co chcesz powiedzie . e ja zbyt cz sto patrz na wiat z romantycznego
punktu widzenia. Taka ju jestem, kochanie. Ty znacznie bardziej przypominasz ojca - jeste
praktyczna, rozs dna, bezpo rednia. Mo e gdyby nie umarł tak młodo... - urwała i zacz ła
poprawia poduszki na sofie. - Có ... było, min ło, a ja nale do tych kobiet, które nie
potrafi y bez m czyzny.

- Kochała go? - Abra zacz ła szuka torby. - Przepraszam. - Potrz sn ła głow . - Ja

wcale nie chciałam o to pyta .

- Ale dobrze, e zapytała . - Jessie westchn ła, rozmarzona, i zabrała si za składanie

bluzek. - Uwielbiałam go. Byli my młodzi, biedni jak myszy ko cielne i miertelnie w sobie
zakochani. Czasami my l , e to były najpi kniejsze lata mojego ycia. Nigdy ich nie
zapomn i zawsze b d losowi za nie wdzi czna. Twój ojciec bezustannie mnie rozpieszczał.
Dbał o mnie i kochał mnie tak, jak ka da kobieta chciałaby by kochana. Do dzi mam
wra enie, e w ka dym m czy nie, z którym byłam pó niej zwi zana, próbowałam doszu-
ka si jakich podobie stw do niego. Kiedy umarł, była jeszcze malutka, ale widz go,
ilekro na ciebie spojrz .

Abra odwróciła si do matki.
- Nie wiedziałam, e tak bardzo go kochała .

- Bo tak łatwo nawi zuj kontakty z innymi m czyznami? - Mówi c to, Jessie

kilkoma zr cznymi ruchami po cieliła łó ko. - Nie lubi by sama. Dla mnie ycie we dwoje
jest równie wa ne, jak dla ciebie niezale no . Flirt jest mi potrzebny do ycia jak powietrze.
Wiem, e nadal jestem ładna. - Z u miechem spojrzała w lustro i przeczesała włosy. - Lubi
ładnie wygl da . Lubi czu , e si podobam. Oczywi cie, gdyby twój ojciec ył, moje losy
uło yłyby si inaczej. Ale to, e potrafi by szcz liwa z kim innym, wcale nie znaczy, e
go nie kochałam.

- Je eli odniosła wra enie, e chciałam ci skrytykowa , to bardzo ci przepraszam.

Nie miałam takiego zamiaru.

Jessie wygładziła kap na łó ku.
- Prawda wygl da tak, e mnie nie rozumiesz, a i ja cz sto ciebie nie rozumiem. To

nie znaczy, e ci nie kocham.

- Ja te ci kocham, mamo, i chciałabym, eby była szcz liwa.
- Och, robi , co mog . - Jessie roze miała si i wstawiła buty Abry do szafy. - Zawsze.

To jeden z powodów mojej wizyty. Chciałam ci zawiadomi , e wyje d am na kilka dni.

- Ach tak? A dok d?
- Do Las Vegas. Willie chce mnie nauczy gra w black jacka.
- Jedziesz z panem Barlowem?
- Nie patrz tak na mnie - powiedziała Jessie. - Willie jest jednym z najmilszych ludzi,

jakich w yciu spotkałam. To d entelmen w ka dym calu. Oczywi cie zamówił dla nas
osobne pokoje.

- No có ... - Abra spróbowała pogodzi si z tym, co wła nie usłyszała. - Baw si

dobrze.

- Na pewno b d si dobrze bawi . Wiesz co, kochanie, gdyby odkładała drobiazgi na

komod , byłoby ci je łatwiej znale ... O Bo e! - Wzrok Jessie padł na naszyjnik. - Sk d to
masz?

- To prezent. - Abra z u miechem patrzyła, jak matka podbiega do lustra z

naszyjnikiem przy szyi. - Ładny, prawda?

- Wi cej ni ładny.
- Mnie te bardzo si podoba.
- Nie powinna go zostawia na wierzchu.
- Mam tu gdzie pudełko. - Rozejrzała si . - Chyba zało go dzi wieczorem.
- Gdyby był mój, nigdy bym go nie zdejmowała. Mówisz, e to prezent. - Jessie

odwróciła si od lustra. - Od kogo?

- Od znajomego.
- Daj spokój, Abra...
- No wi c, od Cody'ego. Kupił mi go w San Diego.
- No, no... - Jessie uj ła ko ce naszyjnika. Kamienie zal niły jak gwiazdy. - Wiesz, co

ci powiem, kochanie, takie prezenty m czy ni daj tylko onom... albo kochankom.

Abra oblała si rumie cem. eby to ukry , odwróciła si i zacz ła szczotkowa włosy.
- To miła pami tka od przyjaciela i współpracownika.
- Współpracownicy raczej nie daj sobie kosztownych naszyjników.
- Nie b d mieszna. To nie s prawdziwe kamienie. Jessie na moment zamurowało.
- Moja jedynaczka - odezwała si po chwili - a taka niedokształcona.
Abra odwróciła si , rozbawiona.
- Przecie brylanty s białe, prawda? Tak czy owak, to mieszne twierdzi , e kupił mi

brylanty. Przecie to tylko liczny naszyjnik z kolorowych kamyków.

- Abra, jeste bardzo dobrym in ynierem, ale czasami mnie martwisz. - Jessie si gn ła

po torebk i wyj ła z niej puderniczk . - To jest szkło - powiedziała, pokazuj c lusterko. - A
to brylanty. - Przejechała naszyjnikiem po lusterku i podniosła je do góry.

- Jest porysowane - powiedziała powoli Abra.
- Oczywi cie, e tak. Brylanty rysuj szkło. A to, co ty tu masz, to musi by jakie

pi karatów. Nie wszystkie brylanty s białe.

- O mój Bo e!
- Nie miej takiej przera onej miny. - Jessie zapi ła naszyjnik córce, która wci stała

bez ruchu. - Powinna by zachwycona. Wygl dasz w nich przepi knie.

- One s prawdziwe. A ja my lałam, e s po prostu ładne.
- Pospiesz si i podzi kuj mu jak nale y. - Jessie cmokn ła córk w policzek. -

Mo esz mi wierzy , kochanie, e równie łatwo mo na zaakceptowa to, co prawdziwe, jak i
to, co sztuczne. Kto wie to lepiej ni ja?

Cody zaczynał si denerwowa . Przez ostatnie dziesi minut co i rusz spogl dał na

zegarek. Min ła ósma. Abra miała do czasu, eby dojecha do domu, wrzuci kilka rzeczy
do torby i pojawi si u niego za pi tna cie ósma.

Co si stało?
Chyba ci, bracie, odbiło, powiedział sobie, siadaj c w fotelu, eby zapali papierosa.

Mo e to zreszt normalne u zakochanych? Lepiej, eby tak było. Nie chciałby uwa a si za
jedynego durnia na tym wiecie.

Post pował dokładnie tak, jak sobie tego Abra yczyła. W pracy zachowywał

słu bowy dystans i raz czy drugi mało brakowało, a byliby si pokłócili - oczywi cie o
sprawy zawodowe. Co oznacza, e mimo wszystko nie przestał patrze na swoje dzieło z
perspektywy artysty. W Abrze, ilekro nakładała kask, widział potwornie zrz dliwego
in yniera.

Po pracy wolno mu my le wył cznie o Abrze.
Była taka liczna, kiedy spała. Patrzył na ni przez cały niedzielny poranek, a

wreszcie naszła go ch , eby j pogłaska . Nawet potworny bałagan w jej mieszkaniu miał
dla niego jaki czar. Podobał mu si sposób, w jaki chodziła i siadała; w jaki przybli ała ku
niemu twarz, gdy zaczynała krzycze ze zło ci.

Czyli wniosek z tego jeden - wpadł po uszy. Gdy wreszcie usłyszał pukanie, zerwał si

z fotela i w pół sekundy dopadł drzwi.

- Warto było. - Na widok Abry odetchn ł z ulg .
- Ale co?
- Poczeka . - Chwycił j za r k i wci gn ł do pokoju. Ju miał j pocałowa , ale

powstrzymała go jej dziwna mina.

- Co jest nie tak?
- Sama nie wiem. - Min ła go i podeszła do stolika ustawionego przy drzwiach na

balkon. Na wykrochmalonym obrusie wiece czekały, eby je zapali , a schłodzone wino, by
je otworzy .

- Jak ładnie!
- Mo emy zamówi kolacj , kiedy tylko zechcesz. - Wzi ł z jej r k torb i odstawił na

bok. - W czym problem, Ruda?

- Nie wiem, czy to problem... to znaczy, raczej tak. Chyba tylko mój. Gdybym

wiedziała... ale ja si na tym nie znam i nie zorientowałam si w por . Teraz nie mam poj cia,
jak si zachowa .

- Aha. - Cody usiadł na sofie i gestem zaprosił Abr . - Opowiedz mi to jeszcze raz, ale

ze szczegółami.

Usiadła obok niego. Co za ałosny pocz tek, pomy lała.
- W porz dku. Chodzi o to. - Jej dło pow drowała do naszyjnika.
- O naszyjnik? - Cody zmarszczył brwi i przesun ł po nim palcami. - My lałem, e ci

si podoba.

- Podoba mi si . Nawet bardzo. - Zaczerpn ła tchu.

- Jest naprawd przepi kny, ale s dziłam, e to szkiełka albo... sama nie wiem... jakie

syntetyczne kamienie. Była u mnie przed chwil mama. Wybiera si do Las Vegas z panem
Barlowem.

Cody potarł czoło, próbuj c nad y za jej tokiem my lenia.
- To jest problem?
- Nie, nie. Mama powiedziała mi, e to prawdziwe brylanty, chocia wcale nie s

białe.

- To samo mówił jubiler. No i co z tego?
- Co? - Odwróciła si i spojrzała mu w twarz. - Nie mo esz dawa mi brylantów,

Cody.

- Zaraz, zaraz, chwileczk . - Cody zamy lił si . Doskonale pami tał, jak zareagowała,

kiedy dał jej naszyjnik. Pami tał jej rado i podniecenie. Zrozumiał, e była zachwycona,
chocia my lała, i to tylko zwykłe szkiełka. - Intryguj ca z ciebie kobieta, Wilson. Była w
siódmym niebie, kiedy ci si wydawało, e to wiecidełka za pi centów.

- Wcale tak nie my lałam. My lałam tylko, e... - urwała i westchn ła z rezygnacj . -

Nigdy nie miałam bi uterii z brylantami - powiedziała, jakby to wszystko wyja niało.

- Czyli jestem pierwszy? To mi si podoba! Głodna jeste ?
- Cody, nie słuchasz mnie.
- Odk d wróciła , nie robi nic innego, tylko ci słucham. A przecie miałem zupełnie

inne zamiary, jednak wła nie przez wzgl d na ciebie si pohamowałem.

- Nie wiem, czy powinnam zatrzyma ten naszyjnik. Od pocz tku próbuj ci to

powiedzie .

- Dobrze. Nie chcesz, to go zabieram. - Si gn ł do zapi cia. Abra naburmuszyła si .
- Ale ja go chc - burkn ła.
- Co? - Cody z trudem zachował powag . - Mówiła co ?
- Powiedziałam, e go chc . - Zerwała si i zacz ła kr y po pokoju. - Wiem, e

powinnam go odda . I miałam ten zamiar. Wolałabym go jednak zatrzyma .

- Urwała i spojrzała z wyrzutem na Cody'ego. - To wstr tne z twojej strony, e

postawiłe mnie w takiej sytuacji.

- Masz racj , Ruda. - Cody wstał, potrz saj c głow . - Trzeba by wyj tkowym

nikczemnikiem, eby kupi co takiego swojej dziewczynie i jeszcze si spodziewa , e si
ucieszy.

- Nie to chciałam powiedzie . Dobrze o tym wiesz.
- Znów spojrzała na niego, tym razem z gniewem. - Przez ciebie wychodz na idiotk .

- Nie przejmuj si . Nie mam ci tego za złe. Abra mimowolnie zachichotała.
- Nie b d taki z siebie zadowolony. Ja ci gle jeszcze mam ten naszyjnik.
- No popatrz, znowu jeste gór . Zrezygnowana, zarzuciła mu r ce na szyj .
- Jest taki pi kny!
- Bardzo ci przepraszam. - Cody obj ł j w talii. - Nast pnym razem kup ci jakie

tandetne ohydztwo.

Przechyliła głow i zajrzała mu w twarz. Czuła, e z niej artuje, ale miał po temu

prawo.

- Powinnam ci te podzi kowa za te opony.
- Chyba rzeczywi cie powinna - mrukn ł, kiedy jej usta dotkn ły jego ust.
- Mama powiedziała, e to bardzo romantyczny prezent.
- Lubi twoj mam . - Powiódł r kami po plecach Abry, a ona obrysowała j zykiem

jego usta.

- Cody...
- Hm? - W przypływie czuło ci otoczył dło mi jej twarz.
- Nie dawaj mi wi cej adnych prezentów, dobrze? To mnie stresuje.
- Nie ma sprawy. W rewan u mo esz mi postawi kolacj .
Zanurzyła mu palce we włosy i spojrzała spod opuszczonych rz s.
- Naprawd jeste głodny?
Jej kolejny pocałunek omal nie powalił go na kolana.
- To zale y - wydyszał.
- No to zjemy troch pó niej - wyszeptała, przyci gaj c go do siebie.

ROZDZIAŁ DZIEWI TY

- Cody, mo esz otworzy ?
Abra siedziała na brzegu łó ka, sznuruj c buty. Kiedy usłyszała pukanie, zmarszczyła

brwi i spojrzała na zegarek. Niecz sto miewała wizyty o siódmej rano, a poza tym spieszyła
si , bo za chwil mieli wyje d a na budow .

Cody wyłonił si z kuchni z fili ank kawy i poszedł otworzy . Włosy miał mokre po

k pieli i nie dopi t koszul .

- Ach, dzie dobry. - Za drzwiami stała Jessie. Na widok Cody'ego u miechn ła si

niepewnie.

- Dzie dobry. - Cody cofn ł si , eby j wpu ci .
- Wcze nie dzi wstała .
- Tak. Chciałam złapa Abr , zanim wyjdzie do pracy. Pó niej mam mas innych

spraw do załatwienia. - Chrz kn ła i zacz ła machinalnie skuba pasek torebki.

- Czy ona gdzie tu jest?
- W drugim pokoju. - Cody nie bardzo wiedział, jak m czyzna powinien zachowa

si w stosunku do matki swojej kochanki o godzinie siódmej rano. - Napijesz si kawy?

- Szczerze mówi c, wolałabym... Ach, tu jeste . - Odwróciła si i powitała Abr

nerwowym u miechem.

- O, mama! - Cała trójka stała przez chwil w zakłopotanym milczeniu. Abra, mocno

za enowana, wsun ła r ce do kieszeni. - Co robisz w mie cie tak wcze nie?

- Chciałam si z tob zobaczy , zanim wyjdziesz do pracy. - Jessie zawahała si , a

potem spojrzała na Cody'ego. - Mo e jednak zrobiłby mi kaw ?

- Oczywi cie. - Odstawił fili ank i poszedł do kuchni.
- Mo emy usi

na chwil ?

Abra bez słowa przysiadła na krze le naprzeciwko sofy. Chyba matka nie zamierza

prawi jej kaza dlatego, e zastała u niej m czyzn ?

- Co jest nie tak?
- Nie, nie, wszystko w porz dku. - Jessie wzi ła gł boki oddech, po czym si gn ła po

fili ank , któr przyniósł jej Cody.

- Mo e zostawi was same, eby cie mogły porozmawia w cztery oczy? -

zaproponował.

- Nie trzeba. - Jessie u miechn ła si . Gdy min ło skr powanie, poczuła si

zadowolona, e jej córka wreszcie ma kogo . Kogo , komu bardzo na niej zale y, pomy lała,
patrz c na Cody'ego. - Usi d , Cody. Przepraszam za to poranne naj cie. Wiem, e spieszycie
si do pracy. Nie zajm wam du o czasu. - Znowu zaczerpn ła tchu. - Wła nie wróciłam z
wycieczki z Williem.

Abra, która zd yła ju pogodzi si z t my l , u miechn ła si .
- Czy przegrała rodzinn fortun przy zielonym stoliku?
- Nie. - Jessica nabrała nadziei, e wszystko pójdzie łatwiej, ni si spodziewała. -

Wyszłam za m - wypaliła.

- Co takiego? - Abra a podskoczyła z wra enia. - W Las Vegas? Za kogo?
- Jak to, za kogo? Oczywi cie za Williego. Zapadła grobowa cisza. Wreszcie Abra

przemówiła, dobitnie akcentuj c ka de słowo:

- Wyszła za m za pana Barlowa?!
- Dwa dni temu. - Jessie wyci gn ła r k , demonstruj c obr czk z podwójnym

rz dem brylancików. - Kiedy u wiadomili my sobie, e oboje tego chcemy, nie było na co
czeka . W ko cu nie jeste my ju dzie mi.

Abra spojrzała na obr czk , a potem popatrzyła na matk .
- Przecie ... przecie prawie si nie znacie!
- Przez te ostatnie tygodnie zd yłam go wietnie pozna . - Widz c pobladł twarz

córki, Jessie zrozumiała, e nie b dzie to jednak takie proste. - To cudowny człowiek,
kochanie. Człowiek opoka. Prawd mówi c, nie spodziewałam si , e mi si o wiadczy, ale
skoro to zrobił, powiedziałam „tak”. A poniewa byli my na miejscu, a jest tam ta słynna
kaplica... wzi li my lub.

- Dla ciebie to chyba adna nowo .
W oczach Jessie błysn ł gniew, ale jej głos brzmiał spokojnie, kiedy powiedziała:
- My lałam, e si ucieszysz. Cho by ze wzgl du na mnie. Jestem bardzo szcz liwa.

Je li nie potrafisz si tym cieszy , postaraj si przynajmniej zaakceptowa moj decyzj .

- Dla mnie to te nie powinna by adna nowo - burkn ła Abra.
Jessie spochmurniała.
- Willie chciał tu dzi ze mn przyj , ale mu to odradziłam. Wydawało mi si , e

lepiej b dzie, jak sama ci o tym powiem. Willie bardzo ci lubi i ceni - jako kobiet i jako
in yniera. Mam nadziej , e nadal b dziesz dla niego miła.

- Lubi pana Barlowa - powiedziała sucho Abra. - W zasadzie nie powinnam chyba

by zaskoczona. ycz wam szcz cia.

Jessie nagle zrobiło si przykro.
- To ju co . - Wstała, okr caj c obr czk na palcu. - Musz by wcze niej w biurze,

eby przepisa na maszynie wymówienie.

- Rzucasz prac ?
- Tak, przenosz si do Dallas. Willie ma tam dom.
- Rozumiem. - Abra tak e wstała. - Kiedy?
- Wylatujemy dzi po południu, bym mogła pozna jego syna. Wracam za kilka dni,

eby dogra wszystkie szczegóły. - Chciała obj córk , ale si rozmy liła. Uznała, e Abra

potrzebuje troch czasu, eby si oswoi z rewelacjami, jakie usłyszała. - Zadzwoni po po-
wrocie.

- W porz dku - szorstko powiedziała Abra. - Baw si dobrze.
Cody odprowadził Jessie do drzwi. W progu dotkn ł jej r ki.
- ycz ci szcz cia, Jessie.
- Dzi kuj - odparła. Dobrze, pomy lała, e o tej porze biuro jest jeszcze puste. B dzie

sobie mogła popłaka . - Dbaj o ni , dobrze? - poprosiła.

Cody zamkn ł drzwi, a kiedy si odwrócił, zobaczył e Abra stoi dokładnie w tym

samym miejscu, w którym po egnała si z matk .

- Była dla niej niezbyt miła.
- Nie wtr caj si ! - Chciała pobiec do sypialni, ale Cody chwycił j za r k .
- Dlaczego? - zapytał, patrz c jej w twarz. Była blada, tylko jej oczy miotały

błyskawice. - O co ci chodzi, Abra? Nie wydaje ci si , e twoja matka ma prawo wyj za
m , za kogo jej si podoba?

- Ale tak. Zawsze miała takie prawo. Pu mnie. Musz si przygotowa . Za chwil

wychodz do pracy.

- Nie. - Cody ani my lał jej pu ci . - Nigdzie nie pójdziesz, póki mi nie powiesz, o co

ci chodzi.

- W porz dku. Powiem ci. Chodzi o to, e ona si nigdy ze mn nie liczyła. - W jej

głosie d wi czała taka rozpacz, e Cody zwolnił u cisk. - Zawsze to samo. Ona si nigdy nie
zmieni. Najpierw był Jack, czyli mój ojciec. Kiedy umierał, miał dwadzie cia lat. - Chwyciła
ze stołu fotografi . - Podobno był jej najwi ksz miło ci .

- On zmarł wiele lat temu - powiedział spokojnie Cody. - A ycie toczy si dalej. Co

masz matce za złe?

- T liczb i to tempo. Trudno ich wszystkich zliczy . M numer dwa, Bob. -

Si gn ła po kolejne zdj cie. - Miałam sze lat, gdy uznała, e pora na kolejne mał e stwo.

Trwało jakie dwa - trzy lata. - Upu ciła zdj cie i wzi ła kolejne. - Potem był Jim. Nie wolno
nam zapomnie o Jimie, m u numer trzy. Przed nim było jeszcze trzech czy czterech innych
facetów, tyle e matka nie wzi ła z nimi lubu. Jim miał sklep spo ywczy. Poznali si nad
kartonem soków owocowych, a pobrali pół roku pó niej. Dokładnie tyle czasu razem wy-
trzymali. Jim si tak naprawd nie liczył. Matka nigdy nie nosiła jego nazwiska. Potem był
Bud. Poczciwy Bud Peters. Nie mam jego fotografii, ale mam tu zdj cie Jessie, zrobione w
dniu ich lubu. - Wzi ła je, przewracaj c przy okazji kilka innych. - Bud sprzedawał buty i
lubił majsterkowa . Był z gatunku tych, co to prochu nie wymy l , ale go lubiłam. Ona chyba
te go lubiła. Była z nim przez siedem lat, a to swoisty rekord. - Odstawiła zdj cie. -
Poczciwy stary Bud. Rekordzista.

- Przecie to jej ycie, Ruda.
- To było tak e i moje ycie - prychn ła z furi - Niech to wszyscy diabli! Moje ycie!

Masz poj cie, jak to jest, kiedy człowiek tak naprawd nie wie, jak aktualnie nazywa si jego
matka? Albo który „wujek” b dzie twoim kolejnym ojczymem? W czyim domu zamieszkasz?
Do jakiej szkoły b dziesz chodzi ?

- Nie. - Cody pomy lał o udanym mał e stwie swoich rodziców, o tym, jak zgran i

stabiln tworzyli rodzin . - Nie, nie mam poj cia. Jeste ju dorosł kobiet , a nie dzieckiem.
Mał e stwo twojej matki nie ma wpływu na twoje ycie.

- Ale to si ci gle powtarza. Nie rozumiesz? Przez całe ycie byłam wiadkiem, jak si

zakochiwała i odkochiwała w ekspresowym tempie. Za ka dym razem, gdy wychodziła za
m albo si rozwodziła, mówiła to samo: „Tak b dzie dla nas najlepiej”. Ale to nigdy nie
było najlepsze, a ju na pewno nie dla mnie. Teraz znowu przychodzi i mówi mi o wszystkim
po fakcie. Zawsze dowiaduj si o wszystkim ostatnia.

Cody przytulił j mocniej.
- Nawet je eli popełnia bł dy, nie znaczy to, e ci nie kocha.
- Ach, ja wiem, e ona mnie kocha. - Z chwil gdy wyrzuciła z siebie wszystkie ale,

opu ciła j energia. - Oczywi cie na swój sposób - dodała słabym głosem. - Tyle tylko, e ja
si nigdy nie liczyłam. Dobrze ju , dobrze, ju wszystko w porz dku. - Odsun ła si . - Masz
racj . Jestem przeczulona. Porozmawiam z ni ... z nimi... po ich powrocie. - Ukryła na
moment twarz w dłoniach. - Przepraszam ci , Cody. Ona znów narozrabiała, a wszystko
skupiło si na tobie.

- Nieprawda. Dobrze, e nareszcie to z siebie wydusiła .
- Zachowałam si idiotycznie. Jak ostatnia egoistka.

- Nie. Była po prostu szczera. - Pogłaskał j po policzku, zastanawiaj c si , jak

gł bokie blizny pozostawiły w jej sercu tamte lata i ile ran jeszcze si nie zabli niło. - Chod
do mnie. - Wzi ł j w ramiona i tulił, póki nie poczuł, e zaczyna si odpr a . - Wiesz, e za
tob szalej ?

- Naprawd ? - zapytała z niedowierzaniem.
- Naprawd . Pomy lałem, e kiedy tu sko czymy, powinna wybra si ze mn na

wschód... Na jaki czas - dodał szybko, eby jej nie spłoszy . - Obejrzałaby sobie dom, który
buduj , i mogłaby go troch skrytykowa . No i zobaczyłaby ocean.

Czy je li pojedzie z nim na wschód, b dzie pó niej potrafiła stamt d wyjecha ? Nie

chciała teraz o tym my le . Nienawidziła ko ców i po egna .

- Bardzo ch tnie. - Westchn ła i oparła mu głow na ramieniu. - Chciałabym, eby

mi pokazał ocean. Ja nie miałam dot d mo liwo ci, by pokaza ci pustyni .

- Mogliby my si dzi urwa na mał wycieczk .
U miechn ła si , z ustami wtulonymi w szyj Cody'ego. Była mu bardzo wdzi czna za

to, e trwał przy niej. Jego obecno pozwoliła jej wzi si znowu w gar .

- Raczej nie. Nie mog przecie zaniedbywa pracy u nowego m a mojej matki.
Kiedy dojechali na miejsce, Abra była ju w znacznie lepszym nastroju. Bez Cody'ego

zły nastrój mógłby si jeszcze ci gn całymi dniami. Wniosek z tego, e miał na ni dobry
wpływ. Zamierzała mu to powiedzie , ale w ko cu si rozmy liła.

Cody, jak na razie, ci le przestrzegał wyznaczonych przez ni zasad i wydawało si ,

e mu to wystarcza. Nie było adnych obietnic, rozmów o przyszło ci, adnego udawania, e

„b d yli długo i szcz liwie”. A zaproszenie na wschód zabrzmiało tak naturalnie, i mogła
sobie spokojnie na to pozwoli , eby je przyj .

Po przyje dzie na budow ka de z nich - jak zwykle - udało si w swoj stron .

Dopiero noc miała ich znowu poł czy .

Abra zd yła si ju do tego przyzwyczai i zaczynała nawet na to czeka . Id c w

stron domków, pomy lała, e to niezbyt rozs dnie, ale skoro zdecydowała si podj
ryzyko...

- Tunney - przywołała brygadzist elektryków, którzy pracowali przy domkach. - Jak

leci?

- Nie le, panno Wilson. - Tunney otarł czoło. Był to wysoki i do t gi m czyzna. -

My lałem, e jest pani na razie zaj ta gdzie indziej. - Wyj ł z kieszeni chustk i otarł spocon
twarz.

- Chciałam tylko sprawdzi , jak wam idzie. - Podeszła bli ej. - My li pan, e uda si

zako czy roboty elektryczne w terminie? Thornway troch si denerwuje.

- Na pewno zd ymy na czas. Mo e chce pani rzuci okiem na ten kawałek? - Tunney

wskazał na miejsce przyszłego dziedzi ca. - Cie le ju zaczynaj swoj robot .

- To dobrze. - Abra ruszyła dalej. - Nie zagl dałam jeszcze... cholera! - Nagle stopa

zapl tała jej si w kawałek drutu. - Dlaczego nikt tu nie sprz ta? Gdyby inspektor to zobaczył,
nie le by nam si oberwało.

Chciała podnie drut, ale Tunney j uprzedził i wrzucił go do kontenera na mieci.
- Niech pani uwa a - powiedział.
- Dobrze. To nowa dostawa? - zapytała, wskazuj c na trzy olbrzymie szpule. - Póki

dostawy przychodz na czas, nie ma powodów do niepokoju. - Machinalnie oparła si o jedn
ze szpul.

Lubiła budow , lubiła patrze , jak posuwaj si roboty i jak na jej oczach powstaje co

nowego, co jest efektem poł czenia ludzkiej wyobra ni i trudu. To była jej pasja. Tu czuła si
w swoim ywiole. Kiedy stoj c pod gołym niebem, ma si jasno nakre lon wizj przyszłych
dokona , mo na to uwa a za ródło nadziei i satysfakcji.

Jeszcze tego Cody'emu nie powiedziała, ale zaczynała go powoli rozumie i

akceptowa t odrobin magii i fantazji w jednym z najbardziej surowych, a zarazem
najpi kniejszych miejsc w całym kraju. Na wzgórzach wci yły kojoty, na skałach
wygrzewały si w e, ale znalazło si tak e miejsce dla człowieka. Kiedy budowa zostanie
zako czona, o rodek nie tylko stanie si integraln cz ci pustyni, ale jeszcze bardziej
podkre li jej pi kno.

Cody wiedział to od zawsze, a i ona wreszcie to dostrzegła.
- Ładnie tu b dzie, prawda?
- My l , e tak - zgodził si Tunney, przest puj c z nogi na nog .
- Odpoczywał pan kiedy w jednym z takich o rodków?
- Nie - odparł, ocieraj c twarz.
- Ja te nie. - U miechn ła si Abra. - My je tylko budujemy.
- Tak.
Tunneya najwyra niej nie mo na było zaliczy do ludzi rozmownych. Abra wyczuła,

e zacz ł ju si niecierpliwi .

- Odrywam pana od pracy - powiedziała. Gdy chciała si wyprostowa , zahaczyła

nogawk o ko cówk drutu. - Ale dzi ze mnie niezdara - westchn ła. Uprzedzaj c Tunneya,

nachyliła si , odczepiła drut i przesun ła go mi dzy palcami. - Mówi pan, e to wie a
dostawa?

- Tak, prosto z ci arówki. Przywie li jak godzin temu.
- Niech to diabli! Sprawdził pan to? - Przykucn ła, eby obejrze drut z bliska.
- Nie. Mówiłem, e dopiero co wszystko wyładowali.
- To niech pan teraz sprawdzi. Tunney nachylił si i wzi ł kabel do r ki.
- To nie jest czternastka! - powiedział.
- Nie. Moim zdaniem, dwunastka.
- Rzeczywi cie, prosz pani. - Tunney wyprostował si , zaczerwieniony. - Dwunastka.
Abra kln c, obejrzała pozostałe szpule.
- Przecie to wszystko dwunastki!
Tunney gwizdn ł przez z by i wyj ł tabliczk z papierami.
- Na fakturach s czternastki, panno Wilson. Wygl da na to, e kto pomylił

zamówienie.

- Powinnam była przewidzie , e to zbyt pi kne, by mogło trwa wiecznie. - Abra

wyprostowała si i otarła dłonie o spodnie. - Nie mo emy tego u y . To nie jest standardowy
przekrój. Trzeba dzwoni do dostawcy. Ma natychmiast dowie czternastk . Nie mo emy
sobie pozwoli na adne opó nienia.

- Jasne, e nie. Z drugiej strony, łatwo si pomyli . Numery s prawie identyczne. -

Pokazał Abrze numery na zamówieniu, a potem te, przybite na szpuli. - A na pierwszy rzut
oka nie da si odró ni dwunastki od czternastki.

- Całe szcz cie, e poznał pan po dotyku, bo mieliby my niezły pasztet. -

Przysłaniaj c oczy, spojrzała w stron domków. - Czy to mogło by jakie przeoczenie?

- Wykluczone. Osiemna cie lat robi w tej bran y.
- No tak. Mimo to... - urwała, bo nagle usłyszała brz k tłuczonego szkła, a potem

przera liwy krzyk. - O mój Bo e! - Rzuciła si w stron budynku centrum medycznego, sk d
dochodziły ju gło ne nawoływania.

Zdyszana dobiegła na miejsce, przepchn ła si energicznie do przodu i zobaczyła

Cody'ego, który kl czał nad zakrwawionym ciałem jednego z robotników.

Serce podeszło jej do gardła.
- Bardzo z nim le? - Wydawało jej si , e go sobie przypomina. Był bardzo młody -

mógł mie jakie dwadzie cia lat - niady i czarnowłosy.

- Nie wiem - powiedział Cody. - Na szcz cie oddycha. Na razie. Ambulans jest ju w

drodze.

- Jak to si stało? - Kiedy podeszła, eby ukl kn obok Cody'ego, odłamki szkła

zachrz ciły jej pod podeszwami.

- Był na rusztowaniu we wn trzu i ko czył kła kable. Czy stracił równowag , czy

le st pn ł... nie wiadomo. W ka dym razie, wyleciał przez okno. - Cody podniósł głow . Na

jego twarzy malowały si w ciekło i przygn bienie. - Spadł z wysoko ci co najmniej
sze ciu metrów!

Abra poczuła, e musi natychmiast co zrobi . Cokolwiek...
- Nie mo emy zabra go z tego szkła?
- Nie wolno go rusza . Mo e mie złamany kr gosłup.
Kiedy usłyszeli zbli aj ce si syreny, Abra poderwała si .
- Cody, skontaktuj si z Timem. Trzeba go zawiadomi . A wy, ludzie, cofnijcie si .

Przepu cie karetk . - Otarła mokre czoło. - Jak on si nazywa?

- To Dave! - krzykn ł który z robotników. - Dave Mendez.
- Ma jak rodzin ?
- Ma on - odezwał si jeden ze wiadków wypadku, zaci gaj c si nerwowo

papierosem. To, co przydarzyło si Mendezowi, mogło si równie dobrze przydarzy
ka demu z nich. - Nazywa si Carmen.

- Zajm si tym - powiedział Cody, kiedy sanitariusze kładli Mendeza na nosze.
- Dzi ki. Ja pojad za ambulansem. Kto powinien z nim by . - Abra przycisn ła dło

do bole nie skurczonego oł dka. - Jak tylko b dzie co wiadomo, dam ci zna . Zamieniła
kilka słów z lekarzem i pop dziła do swojego samochodu.

Pół godziny pó niej nerwowo kr yła po szpitalnej poczekalni. Było tam wi cej ludzi.

Jaka kobieta czekała z nosem w ksi ce. Abra nie mogła si jej nadziwi - sama była bliska
obł du.

Nie znała Mendeza, a zarazem dobrze go znała. Od lat pracowała z lud mi takimi jak

on. Robotnikami, którzy nadawali realny kształt temu, co ona i Cody wymy lali na papierze.

Mendez nie nale ał przecie do jej rodziny, a jednak czuła, e ł czy ich wszystkich

jaka wi . Przemierzaj c poczekalni , modliła si w duchu, eby wyszedł z tego zdrowy i
cały.

- Abra!
- Cody! - ucieszyła si . - Nie my lałam, e ci tu zobacz .
- Przywiozłem jego on . Podpisuje jakie papiery.
- Czuj si kompletnie bezu yteczna. Nie zdołałam si niczego dowiedzie . -

Desperackim gestem przeczesała włosy. - Co z jego on ?

- Jest przera ona i zrozpaczona, ale jako si trzyma. Mój Bo e, ona nie ma wi cej jak

osiemna cie lat.

Abra pokiwała głow i znów zacz ła kr y po poczekalni.
- Pójd do niej. Nie powinna by teraz sama. Dzwoniłe do Tima?
- Tak. Bardzo si zdenerwował. Kazał si informowa na bie co.
Abra otworzyła usta, eby co powiedzie , ale si rozmy liła. Gdyby co takiego

wydarzyło si za ycia starego Thornwaya, natychmiast sam przyjechałby na miejsce
wypadku.

- Mo e powinnam porozmawia z lekarzem. - Ju miała wyj , kiedy do poczekalni

weszła młoda kobieta w ci y.

- Senior Johnson?
Cody otoczył j ramieniem i posadził na fotelu.
- Abra, to jest Carmen Mendez.
- Pani Mendez. - Abra uj ła j za r ce. Były drobne jak u dziecka i bardzo zimne. -

Nazywam si Abra Wilson. Jestem naczelnym in ynierem na budowie. Zostan tu z pani ,
je eli pani chce. Czy mam jeszcze kogo zawiadomi ?

- Tak, mi madre. - Łzy popłyn ły po twarzy młodej kobiety. - Ona mieszka w Sedonie.
- Mo e mi pani poda numer jej telefonu?
- Si. - Kobieta nie przestawała płaka .
Abra podeszła i obj ła on Mendeza, po czym zacz ła jej co tłumaczy po

hiszpa sku. Carmen słuchała, kiwaj c głow i mn c w r kach chusteczk , a w ko cu co
cicho odpowiedziała. Abra poklepała j po ramieniu, a potem przywołała Cody'ego.

- Pobrali si niecały rok temu - powiedziała półgłosem, kiedy wyszli na korytarz. - Jest

w szóstym miesi cu. Była zbyt przygn biona, by zrozumie , co mówił lekarz, ale z tego, co
wie, wzi li go od razu na sal operacyjn .

- Chcesz, to pójd i spróbuj dowiedzie si czego wi cej.
Abra pocałowała go w policzek.
- Dzi ki. O, i masz tu telefon jej matki. - Wyj ła z kieszeni notes, wyrwała kartk i

zapisała numer.

Potem wróciła do Carmen i próbowała j pocieszy . Po chwili zjawił si Cody,

któremu nie udało si dowiedzie niczego nowego. Nast pne kilka godzin sp dzili w
poczekalni.

Po jakim czasie Cody przyniósł kaw dla siebie i Abry, a Carmen namówili na

fili ank herbaty.

- Musi pani co zje - nalegała Abra. - Dla dobra dziecka - dodała, ujmuj c j za r k .

- Przynios co , dobrze?

- Pó niej, jak przyjdzie doktor. Czemu go jeszcze niema?
- Ci ko tak czeka . Wiem co o tym... - urwała, bo w drzwiach stan ł chirurg w

poplamionym krwi fartuchu. Carmen tak e go zobaczyła i kurczowo cisn ła Abr za r k .

- Pani Mendez? - Lekarz zbli ył si i przysiadł obok Carmen. - Ma jest ju po

operacji.

Zasypała go potokiem hiszpa skich słów.
- Ona pyta, co z nim? - wyja niła Abra. - Czy wyjdzie z tego?
- Jego stan jest ju stabilny. Chłopak stracił du o krwi i ma p kni ty kr gosłup. Miał

te liczne obra enia wewn trzne, a poza tym trzeba mu było usun ledzion . Ale jest młody
i silny...

Carmen zamkn ła oczy. Niewiele zrozumiała ze słów lekarza, ale jedno na pewno

poj ła - e jej David jest ci ko ranny.

- Por fawor, czy on umrze?
- Robimy wszystko, co w naszej mocy. Obra enia były bardzo powa ne. Dlatego musi

zosta w szpitalu.

- Mog go teraz zobaczy ? Chocia na chwil ? - dopytywała si Carmen.
- Niedługo go pani zobaczy. Jak tylko opu ci sal pooperacyjn .
- Dzi kuj . - Carmen otarła oczy. - Bardzo dzi kuj . Poczekam.
Abra chwyciła lekarza za r kaw, zanim wyszedł na korytarz.
- Jakie ma szanse?
- Szczerze mówi c, kiedy go przywie li, był w bardzo ci kim stanie. Bałem si , e

mo e nie prze y operacji. Jednak prze ył i, jak ju mówiłem, ma silny organizm.

- B dzie mógł chodzi ?
- Za wcze nie, eby wyrokowa , ale mam nadziej , e tak. - Chirurg poruszył palcami,

zesztywniałymi po operacji. - B dzie potrzebował intensywnej rehabilitacji.

- Niech ma wszystko, co potrzeba. Pani Mendez nie zna si na ubezpieczeniach, ale

Thornway pokrywa wszystkie rachunki.

- Obawiam si , e b dzie ich bardzo du o. Przy odpowiedniej opiece pacjent wróci do

zdrowia. Trzeba si tylko uzbroi w cierpliwo .

- Dzi kujemy za wszystko, panie doktorze.
Abra oparła si o framug . Była kompletnie wyko czona.
- le si czujesz? - zaniepokoił si Cody.

- Ju mi lepiej, ale byłam przera ona. On jest taki młody.
- Była dla niej bardzo miła. Abra spojrzała na Carmen.
- Dziewczyna potrzebowała kogo , kto by j potrzymał za r k . Na jej miejscu nie

chciałabym by sama.

Przecie to jeszcze para dzieciaków. - Znu ona, oparła głow na ramieniu Cody'ego. -

Opowiadała mi, jak si cieszyli na to dziecko, jak oszcz dzali na meble i jacy byli szcz liwi,

e jej m dostał stał prac .

- Nie płacz. - Cody otarł jej łz z policzka. - Wszystko b dzie dobrze.
- Czułam si taka bezradna, a tego nienawidz .
- Chod , odwioz ci do domu.
Potrz sn ła głow . Miała wra enie, e uszły z niej wszystkie siły.
- Nie chc jej zostawia samej.
- Wobec tego poczekajmy, a przyjedzie jej matka.
- Dzi ki. Wiesz co, Cody?
- Słucham?
- Ciesz si , e tu jeste . Cody obj ł j .
- Pr dzej czy pó niej zrozumiesz, Ruda, e tak łatwo si mnie nie pozb dziesz.
Pó niej, kiedy sło ce chyliło si ju ku zachodowi, Cody siedział w mieszkaniu Abry i

patrzył, jak pi zwini ta w kł bek na sofie. Była naprawd kompletnie wyko czona. Nigdy by
nie przypuszczał, e tak gł boko potrafi prze ywa cudze nieszcz cie. Zaci gaj c si
papierosem, pomy lał, e nie wie o niej jeszcze wielu ró nych rzeczy.

Negatywna reakcja na wiadomo o lubie matki, jakiej był wiadkiem tego ranka,

otworzyła mu oczy na pewne sprawy. To nie jeden przykry przypadek, nie pojedyncza
zdrada, sprawiły, e panicznie obawiała si emocjonalnych zwi zków. Przyczyn tego nale ało
si dopatrywa w całym jej yciu.

Trudno jej było teraz zaufa m czy nie, je li si wzrastało przy matce, która tak

cz sto zmieniała yciowych partnerów. Czy w takiej sytuacji w ogóle mo na komukolwiek
zaufa ? A jednak Abra była z nim, mimo ogranicze , które im obojgu narzuciła. To ju co .

B dzie potrzebował du o czasu - znacznie wi cej, ni przypuszczał - eby j do siebie

przekona , ale dokona tego. Bez wzgl du na koszty.

Podniósł si z fotela, podszedł do sofy i wzi ł Abr w ramiona.
- Co si dzieje? - Obudzona, zamrugała nieprzytomnie.
- Jeste wyko czona, Ruda. Przenios ci do łó ka.

- Nic mi nie jest. - Oparła mu głow na ramieniu. - Chciałam si tylko chwilk

zdrzemn .

- Doko czysz drzemk w łó ku. - Wzi ł j na r ce i zaniósł do sypialni. Usiadł w

nogach łó ka i rozsznurował jej buty.

- Miałam sen - mrukn ła.
- O czym? - Postawił buty pod łó kiem, a potem rozpi ł jej spodnie.
- Nie pami tam, ale to był miły sen - westchn ła. - Co ty robisz? Chcesz mnie uwie ?
Cody popatrzył na jej smukłe nogi i w skie biodra, przysłoni te trójk cikiem bawełny.
- Nie w tej chwili.
Wtuliła twarz w poduszk i sennie mrukn ła:
- Dlaczego?
- Bo wol ci uwodzi , kiedy jeste przytomna. - Okrył j prze cieradłem, nachylił si

i pocałował. Kiedy chciał si cofn , chwyciła go za r k .

- Wcale nie pi . - Cho oczy miała zamkni te, jej usta si u miechały.
Cody usiadł obok i pogłaskał Abr po głowie.
- Czy to propozycja?
- Uhm. Nie chc , eby teraz odchodził.
- W takim razie nigdzie nie pójd . - Zdj ł buty, w lizgn ł si pod prze cieradło i obj ł

Abr .

- Chcesz si ze mn kocha ?
- Chc - mrukn ł. Ich usta spotkały si w czułym pocałunku.
Pokój wypełnił si złocist po wiat . Abra tuliła si do Cody'ego jak st skniona ona,

a jej dotyk podniecał go jak pieszczoty kochanki. Nie rozmawiali ze sob - słowa nie były im
ju potrzebne.

Usta Abry były mi kkie, nabrzmiałe od snu. Całował je i całował, a ona tymczasem

rozpinała mu koszul . Chciała go dotyka , poczu pod dłoni twarde mi nie. To dziwne, ale
w jego ramionach czuła si taka bezpieczna. Dot d nie zdawała sobie sprawy, e jest jej to tak
bardzo potrzebne. A teraz nagle poczuła si chroniona, rozpieszczana i po dana. Cody dawał
jej to wszystko, cho przecie o nic nie prosiła. Serce biło mu szybko i mocno,
zwielokrotniaj c echem bicie jej serca.

Wła nie o tym marzyła. Nie tylko przyjemno , nie tylko podniecenie, ale i

najzwyklejsze poczucie bezpiecze stwa w ramionach ukochanego m czyzny.

Otoczyła dło mi jego twarz i spróbowała okaza mu to, czego nie miała wyrazi

słowami.

Kochali si niespiesznie, na wpół sennie, a mimo to Abra dawała z siebie wszystko,

hojnie obdarzaj c go swoj miło ci , słodk i upajaj c .

Powoli zapadał zmierzch. Złota po wiata zbladła i poszarzała. W ciszy słycha było

tylko szelest prze cieradeł i przyspieszone oddechy kochanków. Oczy Abry wieciły w
półmroku, rozpalone po daniem.

Patrz c na ni , Cody pomy lał, e na zawsze zapami ta te chwile. Zanurzył palce w jej

włosy i napawał si jej widokiem, a potem opu cił głow i dotkn ł ustami jej ust.

J kn ła cicho i przyci gn ła go bli ej. Jego czuło napawała j l kiem. W oczach

miała łzy, gardło ci ni te. Wymówiła jego imi , wkładaj c w nie cał miło , jaka
przepełniała jej serce.

Tulili si do siebie jak para rozbitków po ród sztormu. Wci siebie spragnieni, nie

mogli si sob nasyci . A kiedy miejsce czuło ci zaj ła nami tno , zacz li si tarza po
łó ku, w ród zmi tych prze cieradeł. A w ko cu chwycili si za r ce, spojrzeli sobie w oczy,
i Abra osun ła si na Cody'ego, eby go w siebie przyj . Kiedy j sob wypełnił, wygi ła si
w łuk i gło no krzykn ła. Nie bezradnie, lecz triumfalnie.

A potem sło ce zgasło i spowiła ich ciemno .

ROZDZIAŁ DZIESI TY

- Jestem ci bardzo wdzi czna, e zechciałe mi towarzyszy .
Cody zerkn ł spod oka na Abr . Zajechali wła nie przed hotel, w którym zatrzymali

si pa stwo W.W. Barlow.

- Nie b d niem dra - powiedział.
- Mówi serio. - Abra nerwowo si gn ła do naszyjnika. Hotelowy boy podbiegł i

otworzył drzwi wozu. - W ko cu to mój problem. Rodzinny. - Wysiadła i czekała, a Cody do
niej doł czy. - Naprawd bardzo nie chciałam i sama na t kolacj .

Po raz kolejny Cody ze zdumieniem odkrył, e drzemi w niej takie pokłady

niepewno ci. Ona, która nie wahała si wkroczy pomi dzy dwóch rozsierdzonych
robotników, o pi ciach jak bochny, bała si teraz rodzinnej kolacji z matk i jej nowo
po lubionym m em.

Potrz sn ł głow , schował kwit parkingowy do kieszeni, a potem uj ł Abr pod r k i

wprowadził do foyer.

- Nie jeste sama. A poza tym nie widz powodu, eby traktowa to spotkanie jak

jak ogniow prób .

- No to czemu ju czuj , e b dzie gor co? - spytała, kiedy szli w stron sali

restauracyjnej.

- Nie idziesz na przesłuchanie w Departamencie Stanu, Wilson. Idziesz na kolacj z

własn matk i jej m em.

Abra prychn ła miechem.
- Mam w tym wzgl dzie du e do wiadczenie. - W drzwiach sali przystan ła. -

Przepraszam. adnych uszczypliwych uwag, aluzji, adnych d sów. - Wyprostowała si ,
wzi ła gł boki oddech i dumnie uniosła głow .

Cody otoczył dło mi jej twarz.
- Jak sobie yczysz. Ale my lałem, e przynajmniej w trakcie przystawek b d mógł

pozwoli sobie na d sy.

Znowu si roze miała, tym razem szczerze.
- Masz na mnie dobry wpływ, Cody. Niespodziewanie pocałował j w usta.
- Bo jestem dla ciebie najlepszym partnerem, Ruda.
- Dobry wieczór - powitał ich kierownik sali, cały w u miechach. Widocznie miał

słabo do zakochanych par. - Stolik dla dwojga?

- Nie. - Cody uj ł Abr za r k . - Jeste my umówieni z pa stwem Barlow.
- Ach tak, oczywi cie - promieniał zarz dzaj cy. - Wła nie przyszli. Prosz za mn .
Jak na kolacj pora była jeszcze do wczesna, wi c restauracja była prawie pusta.

Łososiowe obrusy i turkusowe serwetki le ały na stolikach, przygotowanych dla go ci, którzy
zaczn si schodzi w ci gu najbli szych dwóch godzin. Po rodku sali, w cieniu palm, cicho
szemrała miniaturowa fontanna. Nie zapalono na razie wiec, bo sło ce s czyło si jeszcze
przez zasłony. Zgodnie z tym, co powiedział szef sali, nowo e cy siedzieli ju przy stoliku,
trzymaj c si za r ce. Barlow zauwa ył ich pierwszy i z nerwowym u miechem poderwał si
z krzesła.

- W sam por . Ciesz si , e udało ci si przyj .
- Chwycił Cody'ego za r k i mocno ni potrz sn ł, a potem niepewnie zwrócił si do

Abry - Czy mog ucałowa moj pasierbic ?

- Oczywi cie. - Mimo i słowo „pasierbica” wydało jej si okropne, podsun ła mu

policzek. Nieoczekiwanie znalazła si w nied wiedzim u cisku. Odwzajemniła go - w
pierwszej chwili instynktownie, a potem z uczuciem, które j sam zdumiało.

- Zawsze chciałem mie córk - tłumaczył si Barlow, podsuwaj c jej krzesło - ale

nigdy nie s dziłem, e uda mi si to w tak s dziwym wieku.

Abra, lekko skr powana cał sytuacj , nachyliła si i pocałowała matk w policzek.
- licznie wygl dasz. Czy wyjazd wam si udał?
- O tak. - Jessie rozło yła na kolanach serwetk .
- Czuj , e pokocham Dallas. Mam nadziej ... to znaczy, mamy nadziej , e

znajdziesz czas, eby nas tam odwiedzi .

- B dzie tam dla ciebie przygotowany pokój. - Barlow rozlu nił krawat. - eby mogła

si czu jak u siebie w domu.

- To miło z waszej strony - mrukn ła Abra.
- Dlaczego miło? - Barlow przygładził włosy. - Przecie jeste my teraz rodzin .
- Czego si pa stwo napij na pocz tek? - Szef sali z u miechem nachylił si nad

stolikiem. Niecz sto zdarzało mu si go ci u siebie tak zamo nego człowieka jak Barlow.

- Szampana. Dom Perignon rocznik siedemdziesi ty pierwszy. - Barlow nakrył r k

dło Jessie. - Obchodzimy mał uroczysto .

Po odej ciu kelnera zapadła przytłaczaj ca cisza. Cody pomy lał o gwarnych,

radosnych posiłkach w swoim rodzinnym domu. Kiedy dło Abry odszukała pod stołem jego
r k , postanowił wł czy si do rozmowy.

- Licz na to, e wpadniecie na budow przed wyjazdem do Dallas.

- Tak, tak. Miałem takie plany. - Barlow wyra nie si ucieszył.
Cody rozsiadł si wygodnie i skierował rozmow na bezpieczny grunt.
Abra nagle zdała sobie spraw , e matka i Barlow tak e s spi ci. Tylko Cody czuł si

swobodnie i starał si podtrzyma konwersacj . Jessie gniotła nerwowo serwetk i od czasu
do czasu u miechała si z przymusem, a Barlow to szarpał si za krawat i chrz kał, to dotykał
r ki Jessie.

Pewnie próbuj doda sobie otuchy, pomy lała Abra. A wszystko z jej powodu. Nagle

poczuła si jak ostatnia egoistka. Bez wzgl du na to, co s dziła o obecnym mał e stwie matki
z Barlowem, musiała przyzna , e s w sobie zakochani. Swoimi d sami nie pomo e nikomu,
a tylko sprawi wszystkim przykro . Równie samej sobie.

Kiedy przyniesiono butelk , wszyscy odetchn li z ulg . Rozpocz ła si mała dyskusja

na temat marki wina, korek wystrzelił niemal bezszelestnie, a na koniec Barlow upił na prób
mały łyk. Kiedy z aprobat pokiwał głow , szampan został rozlany do kieliszków.

- No tak. - Barlow u miechn ł si nerwowo.
- Chciałbym wznie toast - odezwał si Cody.
- Nie, poczekaj. - Abra dotkn ła jego ramienia. Zapadła cisza. Jessie i Barlow chwycili

si za r ce. - Ja pierwsza chciałabym wznie toast. - adne słowa nie przychodziły jej do
głowy. Zawsze radziła sobie lepiej z liczbami. - Za wasze szcz cie - powiedziała, ałuj c, e
nie potrafi nic lepszego wymy li . Stukn ła si z matk , a potem z Barlowem. - Mam
nadziej , e b dziesz kochał moj mam tak bardzo jak ja. Ciesz si , e trafili cie na siebie.

- Dzi kuj . - Jessie poci gn ła łyk szampana, eby ukry wzruszenie, a potem nagle

si poddała. - Musz przypudrowa nos. Przepraszam na chwil .

Odeszła pospiesznie od stolika, a Barlow patrzył za ni z u miechem, mrugaj c

oczami.

- To było miłe z twojej strony. Naprawd miłe. - cisn ł Abr za r k . - B d o ni

dbał, mo esz by tego pewna. Człowiekowi w moim wieku niecz sto trafia si szansa, eby
zacz wszystko od nowa. Zrobi , co w mojej mocy, eby jak najlepiej wykorzysta t
szans .

Abra wstała i przytuliła policzek do jego policzka.
- Jestem tego pewna. Zaraz wracam - powiedziała, po czym pobiegła w lad za Jessie.
- Kiedy na ni patrz , p kam z dumy - odezwał si Barlow. - Niezła z nich parka,

prawda?

- Mo na tak powiedzie - zgodził si Cody. Sam tak e czuł si bardzo dumny.

- A teraz, skoro zostali my sami... Jessie powiedziała mi, e ty i Abra... e jeste cie ze

sob ...

Cody uniósł z u miechem brwi.
- O, widz , e ju wszedłe w rol troskliwego tatusia.
Barlow, speszony, zacz ł si wierci na krze le.
- Jak ju mówiłem, nigdy dot d nie miałem córki. A teraz nagle obudziły si we mnie

instynkty opieku cze. Jessie bardzo zale y na tym, eby dziewczyna była szcz liwa i
zabezpieczona. Uwa a, e Abra ywi do ciebie powa ne uczucia. Wi c je eli ty nie traktujesz
jej powa nie, to...

- Kocham j . - No prosz , powiedział to na głos i nagle poczuł si wspaniale. Napawał

si przez chwil tym uczuciem, podniecaj cym jak wino. Nigdy by nie przypuszczał, e
b dzie mu z tym tak dobrze i e tak łatwo przyjdzie mu powiedzie te słowa. Powtórzył je
jeszcze raz - Kocham j . Chc si z ni o eni . - Drugie zdanie było dla niego zaskoczeniem.
Nie dlatego, eby nie planował wspólnej przyszło ci. Ale my l o mał e stwie, z jego
trwało ci i nieodwracalno ci , była dla niego czym nowym. Niespodziank , i to mił .

- No, no... - podwójnie zadowolony, Barlow znowu uniósł kieliszek. - Prosiłe j ju o

r k ?

- Nie... jeszcze nie... Wszystko w swoim czasie. Barlow parskn ł miechem i poklepał

go po plecach.

- Trudno o wi kszego głupca ni młody, zakochany facet. Chyba e w gr wchodzi

stary zakochany facet. Pozwól, e co ci powiem, chłopcze. Człowiek próbuje sobie
zaplanowa te rzeczy, eby wszystko było jak nale y - wła ciwy czas, wła ciwe miejsce,
odpowiedni nastrój - ale to si nigdy nie uda. Mo e jeste jeszcze zbyt młody, eby doceni
wag czasu, ale uwierz mi, e nie ma nic gorszego, ni kiedy człowiek patrzy wstecz i widzi,
ile tego czasu zmarnował. Ta dziewczyna... moja córka - wypi ł dumnie pier - to prawdziwy
skarb. Radz ci, chwytaj okazj , zanim kto inny sprz tnie ci j sprzed nosa. Napij si . - Dolał
Cody'emu szampana. - Łatwiej si o wiadczy , kiedy człowiek jest na luzie. Ja za oboma
razami musiałem si upi .

Cody pokiwał z roztargnieniem głow i uniósł kieliszek.
W pokoju dla pa Jessie siedziała na fotelu i si kała w chusteczk . Abra rozejrzała si

bezradnie wokoło, a potem przysiadła si do niej.

- Czy powiedziałam co niewła ciwego? Jessie potrz sn ła głow i otarła oczy.

- Nie, powiedziała dokładnie to, co chciałam usłysze . Jestem bardzo szcz liwa. -

Zarzuciła jej r ce na szyj i rozszlochała si . - Tak si strasznie denerwowałam przed
dzisiejszym spotkaniem. Bałam si , e mnie znienawidziła .

- Nigdy czego takiego nie było. Nie mogłabym ci znienawidzi . - Abra poczuła, e i

jej oczy zachodz łzami. - Przepraszam. Tak mi przykro, e na pocz tku byłam niemiła.

- Nie, wcale nie. Nigdy nie była dla mnie niemiła. Tylko na ciebie mogłam zawsze

Uczy . Mam wra enie, e za du o od ciebie wymagałam. Tak, to prawda - powtórzyła, kiedy
Abra potrz sn ła głow . - Wiem ile przeze mnie wycierpiała i jest mi przykro. ałuj , e nie
mog tego cofn . - Odsun ła si . Policzki miała zalane, łzami. - Cho , prawd mówi c, sama
nie wiem, czy bym cokolwiek zmieniła w moim yciu, gdybym miała tak szans . Popełniłam
tyle bł dów, kochanie, a ty musiała za nie płaci . - Otarła twarz córki swoj wilgotn
chusteczk . - Zawsze my lałam przede wszystkim o sobie, i masz prawo mn za to pogardza .

Czasami rzeczywi cie tak było, a niekiedy pogarda była bli sza rozpaczy. Jednak

dzisiaj Abra nie chciała o tym my le . U miechn ła si .

- Pami tasz tego chłopaka, Boba Hardy'ego, który zepchn ł mnie z roweru? Miałam

wtedy jakie jedena cie lat. Wróciłam do domu z pokrwawionymi kolanami i podart bluzk .

- Tego małego chuligana? - Jessie zacisn ła usta. - Chciałam spu ci mu lanie.
Na sam my l o tym, e Jessie miałaby komukolwiek spu ci lanie, Abra roze miała

si .

- Umyła mnie, pocałowała w podrapane kolana i obiecała kupi now bluzk . A

potem pomaszerowała prosto do pani Hardy.

- Tak wła nie było. A kiedy... sk d o tym wiesz? Miała czeka w swoim pokoju.
- Ale poszłam za tob . - Abra nie przestawała si u miecha na to wspomnienie. -

Ukryłam si w krzakach za drzwiami i podsłuchiwałam.

Jessie zaczerwieniła si i schowała chusteczk do torebki.
- Słyszała , co jej powiedziałam? Wszystko?
- I byłam zaskoczona. - Abra ze miechem uj ła matk za r k . - Nigdy bym nie

pomy lała, e znała takie słowa, a tym bardziej e mogłaby ich u y . I to tak... skutecznie.

- To była stara tłusta wied ma - prychn ła Jessie. - Jak mo na tak wychowa swoje

dziecko? Tego bachora, który zepchn ł z roweru moj córeczk .

- Kiedy sko czyła tyrad , jadła ci z r ki. Jeszcze tego samego wieczoru

przyprowadziła za ucho swojego synalka, eby mnie przeprosił. Poczułam si wtedy jak kto
bardzo wa ny.

- Teraz kocham ci dokładnie tak samo. A mo e nawet bardziej. - Jessie delikatnie

pogłaskała córk po głowie. - Nigdy nie wiedziałam, jak post powa z małym dzieckiem.
Znacznie łatwiej rozmawia mi si z dorosł kobiet .

Abra poczuła, e nareszcie zaczyna wszystko rozumie . Pocałowała Jessie w policzek.
- Tusz ci si rozmazał.
- Ojej! - Jessie spojrzała w lustro i wzdrygn ła si . - Jak ja wygl dam?! Jak mnie

Willie zobaczy w takim stanie, gotów uciec, gdzie pieprz ro nie.

- W tpi , eby chciał co takiego zrobi , ale na wszelki wypadek popraw makija . A

potem wracamy do stolika, bo nam wypij całego szampana.

- Nie było a tak le. - Po wej ciu do mieszkania Cody natychmiast zdj ł krawat.
- Rzeczywi cie, masz racj . - Abra z ulg zrzuciła buty. Czuła si naprawd wietnie.

Mo e tym razem mał e stwo jej matki oka e si udane? A mo e nie? Ale bez wzgl du na to,
jak sprawy si potocz , tego wieczoru matka i córka wreszcie si dogadały. - Prawd mówi c,
było bardzo miło. Szampan, kawior i jeszcze raz szampan. Czuj , e mogłabym si do tego
przyzwyczai . - Kiedy Cody podszedł do okna, eby wyjrze na dwór, stwierdziła z
niepokojem. - Jeste troch rozkojarzony.

- Co? - Odwrócił si i spojrzał na ni . Miała na sobie biał sukienk , przewi zan w

pasie zielon szarf . Ilekro zakładała co kobiecego, jej uroda powalała go wr cz na kolana.
Nie, to nieprawda. Kogo próbuje okłama ? Zawsze robiła na nim niesamowite wra enie. Na-
wet w roboczym kombinezonie i ci kich buciorach.

Pod jego spojrzeniem Abra zmieszała si .
- Byłam przesadnie skupiona na sobie tego wieczoru, mimo to zauwa yłam, e nagle

zamilkłe . Co si stało? Co jest nie tak?

- Nie, nie. Po prostu mam... par wa nych spraw na głowie. To wszystko.
- Chodzi mo e o twój projekt? S jakie problemy?
- Nie, nie chodzi o projekt. - Podszedł do niej z r kami w kieszeniach. - I mo e to

wcale nie jest problem.

Abrze nagle zlodowaciały dłonie. Cody patrzył na ni przenikliwymi, pociemniałymi

oczyma. I był taki powa ny. Pewnie chce ze mn zerwa , pomy lała i serce zatrzepotało jej w
piersi. Chce teraz wszystko zako czy i wraca na wschód. Zwil yła wargi i czekała, gotowa
przyj najgorszy wyrok. Zawsze sobie obiecywała, e kiedy nadejdzie ten moment, b dzie
silna. I b dzie si starała nie zniszczy tego, co prze yli. A teraz nagle poczuła, e ma ochot
umrze .

- Chcesz o tym porozmawia ?

Cody rozejrzał si po pokoju. Panował w nim, jak zwykle, straszliwy bałagan. Nie

było ani wiec, ani nastrojowej muzyki. A on nie miał dla Abry ani ró , ani pier cionka z
brylantem. Z drugiej strony, nie nale ał do m czyzn, którzy zwykli na kl czkach prosi o
r k .

- Tak, chyba tak...
Przerwał mu ostry d wi k telefonu. Abra drgn ła nerwowo. Podeszła jak w transie i

podniosła słuchawk .

- Halo? Tak, tak, ju go prosz . - Z pobladł twarz podała mu słuchawk . - Dzwoni

twoja matka.

- Mama? - W głosie Cody'ego zabrzmiał niepokój. - Nie, nie. Nie ma sprawy. No i

jak? Wszystko w porz dku?

Abra odwróciła si . Fragmenty rozmowy wpadały jej do głowy jednym uchem, a

wylatywały drugim. Je eli Cody chce z ni zerwa , musi by silna i pogodzi si z jego
decyzj . Podeszła do okna i zapatrzyła si w ciemno .

Nie, to nie tak. Wszystko od pocz tku było nie tak. Przecie go kocha. A skoro go

kocha, dlaczego ma si godzi na to, e to ju koniec? I czemu automatycznie zakłada, e
Cody chce wyjecha ? To okropne, pomy lała, zaciskaj c powieki. To okropne, e czuje si
tak niepewna w stosunku do jedynego człowieka, na którym jej tak naprawd zale y.

- Abra?
- Tak? - Odwróciła si . - Wszystko w porz dku?
- Na szcz cie tak. Podałem mojej rodzinie twój numer i numer do hotelu.
- Dobrze zrobiłe . - U miechn ła si z przymusem.
- Kilka miesi cy temu mój ojciec miał kłopoty z sercem. Przez moment wygl dało to

nawet bardzo gro nie.

Nagły przypływ współczucia sprawił, e zapomniała o nerwach.
- Och, tak mi przykro. Jak on si teraz czuje?
- Dobrze. Wygl da na to, e ju wszystko w porz dku. - Cody si gn ł po papierosa.

Telefon od matki przyniósł mu ulg , ale sprawa Abry nadal nie dawała mu spokoju. - Dzisiaj
przeszedł szczegółowe badania. Nie ma ju powodów do niepokoju. Mama zadzwoniła, eby
mnie natychmiast zawiadomi .

- Tak si ciesz . To musiało by straszne - urwała, bo nagle uderzyła j pewna my l. -

Kilka miesi cy temu? Czyli akurat wtedy, kiedy mieli my wst pne narady?

- Dokładnie tak.

Zamkn ła z westchnieniem oczy. Zobaczyła siebie, w tej przyczepie, pierwszego dnia,

jak stoi i musztruje Cody'ego, wymy laj c mu od rozpieszczonych basałyków.

- To ty powiniene był mi wtedy wyla piwo na głow .
Cody podszedł i wzi ł j w ramiona.
- Owszem, przyszło mi to nawet do głowy.
- Trzeba mi było powiedzie .
- To nie była twoja sprawa - przynajmniej wtedy. - Podniósł do ust jej r k . - Ale teraz

wszystko si zmieniło, Abra...

Tym razem na d wi k telefonu gło no zakl ł.
- Wyrwij ten cholerny telefon z gniazdka, dobrze? Roze miała si i poszła odebra .
- Halo? Tak, tu Abra Wilson. Pani Mendez? Tak. Jak si czuje pani m ? To dobrze.

Nie, nie ma o czym mówi , to nie był aden kłopot. Ciesz si , e mogli my co dla pa stwa
zrobi . - Przeło yła słuchawk do drugiej r ki, bo Cody podszedł i zacz ł całowa j w szyj .
- Teraz? Szczerze mówi c... Nie, nie, oczywi cie, e nie. Skoro to takie wa ne. B dziemy za
jakie dwadzie cia minut. W porz dku. Do widzenia.

Odło yła słuchawk i spojrzała na Cody' ego.
- To była Carmen Mendez.
- Domy liłem si . Gdzie mamy by za dwadzie cia minut?
- W szpitalu. - Rozejrzała si , szukaj c torebki. - Zachowywała si bardzo dziwnie.

Była bardzo zdenerwowana, chocia Mendeza wypisali ju z oddziału intensywnej terapii i
podobno czuje si lepiej. Nalegała, e musi z nami natychmiast porozmawia . .

- W porz dku - westchn ł Cody. Skoro Abra mówi c to, wkładała buty, to znaczy, e

podj ła ju decyzj . - Pojad , ale pod jednym warunkiem.

- Mianowicie?
- e po powrocie nie b dziemy odbiera adnych telefonów.
Mendeza zastali w izolatce. Le ał na wznak, na szpitalnym łó ku, a ona siedziała

obok, trzymaj c go za r k .

- Dobrze, e pa stwo przyszli.
- Ciesz si , e pani m lepiej si czuje. - Abra poło yła dło na ramieniu Carmen i

spojrzała na le cego m czyzn . Był młody, zbyt młody jak na gł bokie bruzdy cierpienia,
rysuj ce mu si wokół oczu i ust. - Co mo emy dla was zrobi ? - urwała speszona, bo nagle
oczy Mendeza napełniły si łzami.

- Nic. Gracias. ona mówiła mi, e pani była tak dobra i została z ni , eby si

wszystkim zaj .

Carmen nachyliła si nad nim i zacz ła mówi co po hiszpa sku, ale tak cicho, e

Abra nie dosłyszała jej słów.

- Si. - Mendez oblizał wargi. - Byłem pewny e umr , a nie mog umrze , maj c takie

grzechy na sumieniu. Wszystko powiedziałem ju Carmen. Rozmawiali my o tym. - Spojrzał
na on , która pokiwała głow , jakby chciała mu doda odwagi. - Postanowili my, e wam o
tym powiemy. - Przełkn ł lin i zamkn ł na moment oczy. - Wtedy nie wydawało mi si to
takie złe, a potrzebowali my pieni dzy. Kiedy pan Tunney mnie poprosił, czułem, e to nie
jest w porz dku, ale zrobiłem to dla Carmen i dziecka. No i dla siebie te .

Abra przysun ła si bli ej. Nad łó kiem Mendeza wymienili z Codym krótkie

spojrzenie.

- O co prosił ci Tunney? - zapytał Cody.
- Tylko ebym nie patrzył w t stron . Miałem udawa , e nic nie widz . Wi kszo

kabli, u ywanych na budowie, to substandard.

Abra poczuła, jak serce osuwa jej si do oł dka, a krew zastyga w yłach.
- Tunney płacił ci za to, eby instalował nienormatywny drut?
- Si. To znaczy, nie wsz dzie. Nie wszystkim ludziom mo na było zaufa . Jak

przychodziła dostawa, brał kilku z nas i kazał nam instalowa dwunastk . Płacił nam za to co
tydzie . Gotówk . Wiem, e mog i za to do wi zienia. ona te wie. Ale postanowili my
zrobi , co do nas nale y, i powiedzie prawd .

- To bardzo powa ne oskar enie. - Abra przypomniała sobie szpule drutu, które sama

ogl dała. - Kto przecie kontrolował te dostawy.

- Si. Tunney załatwił to w ten sposób, e kontrole zawsze przeprowadzał ten sam

inspektor. On te był opłacany. Przychodził, kiedy pani i pan Johnson byli cie zaj ci gdzie
indziej. Tak, eby cie niczego nie zauwa yli.

- Jak Tunney mógł to załatwi ... - Abra zamkn ła na moment oczy. - Czy Tunney

działał na czyje polecenie?

Mendez znów cisn ł on za r k . Tego pytania najbardziej si obawiał.
- Si. Dostawał polecenia. Od pana Thornwaya - wyszeptał. Carmen szybko podsun ła

mu kubek z wod , eby mógł zwil y spierzchni te usta. - A podmieniali nie tylko kable.
Słyszałem to i owo. Troch betonu, troch stali, i tak dalej. Troch - powtórzył. - Nie
wszystko. My lałem, e tak trzeba, bo pan Thornway to wielki przedsi biorca i zna si na
budowie. Ale kiedy opowiedziałem o tym Carmen, uznała, e to wstyd i e tak nie wolno.

- Oddamy te pieni dze. - Carmen odezwała si po raz pierwszy. Oczy miała

zal knione, jak w dniu wypadku, ale jej głos brzmiał mocno i zdecydowanie.

- O to si teraz nie martwcie. - Abra pogłaskała j po głowie. - Ani o inne rzeczy.

Post pili cie słusznie. Razem z panem Johnsonem zajmiemy si t spraw . Mo e b dziemy
musieli jeszcze raz z wami porozmawia . B dziecie te musieli zło y zeznania na policji.

Carmen poło yła r k na wydatnym brzuchu.
- Zrobimy, co pani ka e. Por favor, senorita Wilson, mój m nie jest złym

człowiekiem.

- Wiem. Przesta cie si tym zadr cza .
Abra wychodziła z pokoju z uczuciem, jakby dostała pot ny cios w głow .
- I co teraz zrobimy? - zwróciła si do Cody'ego.
- Musimy si natychmiast zobaczy z Timem. - Cody poło ył jej dło na ramieniu. -

Zadzwoni do Nathana. On te musi o tym wiedzie .

Abra pokiwała głow . Cody ruszył w stron automatów telefonicznych.
W drodze do Tima nie rozmawiali ze sob . Abra my lała wył cznie o tym, ile serca

wło ył stary Thornway w swoj firm , jak budował jej reputacj i jak bardzo był z niej
dumny. Ona tak e dzieliła z nim t dum . A teraz jego syn w jednej sekundzie zniweczył
wieloletnie wysiłki ojca.

- Powinnam była si domy li - mrukn ła.
- Jak to? - Cody był zdruzgotany. Jego plany i marzenia tak e legły w tym momencie

w gruzach.

- Tego dnia, kiedy Mendez miał wypadek. Rozmawiałam wtedy z Tunneyem. Przyszła

dostawa, któr przypadkowo skontrolowałam. Przysłali same dwunastki. - Odwróciła si i
spojrzała na niego. - Tunney wcisn ł mi bajeczk , e kto pomylił numery zamówienia. Kiedy
rozmawiali my o tym, zdarzył si ten wypadek, a potem ju do tego nie wracali my. Niech to
wszyscy diabli, Cody. Nawet o tym nie pomy lałam.

- Nie miała podstaw, eby go podejrzewa . Albo Thornwaya. - Cody zatrzymał wóz

przed rezydencj Tima. - Poczekaj tu. Sam wszystko załatwi .

- Nie. - Abra pchn ła drzwi. - Musz by przy tym.
Kilka chwil pó niej czekali w przestronnym foyer. Tim zszedł do nich z góry, w

eleganckim smokingu.

- Abra, Cody! Co za niespodzianka! Złapali cie nas w ostatniej chwili, bo wła nie

wychodzimy z Marci na przyj cie. Marci jeszcze si ubiera.

- Obawiam si , e si spó nicie - szorstko powiedział Cody. - Ta sprawa nie mo e

czeka .

- To brzmi powa nie. - Tim zerkn ł na zegarek, po czym poprosił ich do biblioteki. -

Oczywi cie dla was zawsze znajd kilka minut. Marci nigdy nie jest gotowa na czas. -
Podszedł do barku. - Co mog wam zaproponowa ?

- Wyja nienie. - Abra zrobiła krok w jego stron . Chciała spojrze mu w oczy. -

Wytłumacz nam, dlaczego u ywasz na budowie materiałów nienormatywnych i o zani onej
jako ci.

Timowi zadr ała r ka. Kilka kropel whisky rozlało si na podłog . To wystarczyło

Abrze, eby si upewni o jego winie.

- O czym ty mówisz, na Boga?
- O materiałach niezgodnych z zamówieniem. O przekr tach i łapówkach. - Chwyciła

go za r k , kiedy podnosił szklaneczk do ust. - Mówi o tym, e zniszczyłe co , na co twój
ojciec pracował przez całe ycie.

Tim odwrócił si . Mimo i w pokoju było chłodno, nad jego górn warg perlił si

pot.

- Nie mam poj cia, o co ci chodzi, ale nie pozwol si niesłusznie oskar a . - Jednym

haustem wychylił whisky, po czym nalał sobie kolejn . - Wiem, e mój ojciec darzył ci
szczególn sympati , Abra, i e czujesz si zwi zana z moj firm , ale to ci nie usprawiedli-
wia. ..

- Uwa aj! - Głos Cody'ego zabrzmiał podejrzanie mi kko i łagodnie. - Licz si ze

słowami, albo połami ci r ce.

Tim oblał si zimnym potem.
- Nie masz prawa grozi mi w moim własnym domu! - Chciał wybiec z pokoju, ale

Cody zast pił mu drog .

- Zostaniesz tu i wysłuchasz wszystkiego, co mamy ci do powiedzenia. Zabawa

sko czona. Wiemy o materiałach, o przekupionych inspektorach, o robotnikach, którym
płaciłe za to, eby wykonywali twoje polecenia i trzymali g b na kłódk . Na twoje
nieszcz cie okazało si , e niektórzy z nich maj jeszcze sumienie.

- To mieszne! Je eli kto oszukiwał na materiałach, dowiem si o tym. Mo ecie by

pewni, e zarz dz ledztwo.

- Tak mówisz? To wietnie. - Abra poło yła mu r k na ramieniu i spojrzała w oczy. -

Wezwij komisj budowlan .

- Tak wła nie zrobi .
- Teraz! - cisn ła go mocniej za r k , bo próbował si wyrwa . - Na pewno znasz

domowy numer inspektora. Mo emy si spotka jeszcze tej nocy.

Tim znów si gn ł po szklank .
- Nie mam zamiaru przeszkadza inspektorowi w sobot wieczorem.
- My l , e ta sprawa bardzo go zainteresuje. - Widz c w jego oczach strach, Abra

zadała ostatni cios. - A skoro ju o tym mówimy, czemu nie miałby te zadzwoni do
Tunneya? Inspektor na pewno b dzie chciał z nim porozmawia . Mam wra enie, e Tunney
nie zechce wzi na siebie całej winy.

Tim bez słowa osun ł si na fotel. Drobnymi łyczkami opró nił szklaneczk a do

dna.

- Mogliby my si jako dogada - odezwał si błagalnym tonem. - Biznes to biznes,

chyba sami rozumiecie. Czasami trzeba i na skróty. Ale to przecie nie zbrodnia.

- Powiedz mi dlaczego? - Skoro ju usłyszała to, co chciała, nagle opu cił j gniew. -

Czemu zaryzykowałe wszystko dla kilku dolarów ekstra?

- Kilku dolarów ekstra? - Tim chwycił ze miechem butelk i napełnił sobie

szklaneczk . Ju i tak wypił za du o i za szybko, ale rozpaczliwie potrzebował alkoholu. - To
były grube tysi ce. Tu troch obetniesz, tam przykr cisz, i robi si z tego poka ne sumy. A
ja potrzebowałem pieni dzy. - W miar jak pił, zdawał si uspokaja . - Nie wiecie, jak to jest
by synem, od którego wszyscy oczekuj , e co najmniej dorówna ojcu. A poza tym jest
jeszcze Marci. - Spojrzał w gór , jakby mógł j zobaczy w pokoju na pi trze. - Jest pi kna,
ambitna i ma olbrzymie potrzeby. Im wi cej jej daj , tym wi cej da. Nie mog sobie na to
pozwoli , eby j straci . - Ukrył twarz w dłoniach. - Je eli chodzi o ten projekt, zło yłem
zani on ofert . My lałem, e jako to przepchn . Nie miałem wyj cia. Mam długi, i to u
niewła ciwych ludzi. Odk d przej łem firm , wszystko szło nie tak. Na samym projekcie
Lietermana straciłem pi dziesi t tysi cy. - Podniósł wzrok na Abr , ale ona milczała. - To
nie był pierwszy raz. Przez ostatnie dziewi miesi cy byłem pod kresk . Musiałem to jako
nadrobi . Wydawało mi si , e to najlepszy sposób. Gdyby mi si udało dotrzyma terminów
i obci koszty, wyci gn łbym si z długów.

- A gdyby wysiadła instalacja elektryczna? - wtr cił si Cody. - Albo gdyby

konstrukcja nie wytrzymała? Co wtedy?

- Nie musiało tak by . Trzeba było podj ryzyko. Nie miałem innego wyj cia.

Przecie Marci musi y na odpowiedniej stopie. Mam jej powiedzie , e nie pojedziemy do
Europy, bo interesy s zagro one?

Abra popatrzyła na Tima. Nagle zrobiło jej si go al.
- Obawiam si , e b dziesz jej musiał powiedzie znacznie wi cej.

- Prace na budowie nie zaczn si w poniedziałek, Tim. - Cody poczekał, a Tim na

niego spojrzy. - Nie zaczn si w ogóle, póki nie zostanie przeprowadzone ledztwo.
Nawarzyłe sobie piwa, to je teraz musisz wypi . No to kto zadzwoni do inspektora? Ty
czyja?

Tim był ju kompletnie pijany. Dzi ki temu poczuł si pewniej.
- Nikomu nie mówili cie?
- Jeszcze nie - odparła Abra. - Masz racj , e byłam przywi zana do twojego ojca i do

firmy i czuj si za wszystko odpowiedzialna. Dlatego chc da ci szans , eby sam naprawił
to, co zepsułe .

Naprawił? - pomy lał w panice firn. Jak, na Boga, mo na to jeszcze naprawi ? Jedna

oficjalna inspekcja - i to ju koniec.

- Najpierw musz porozmawia z Marci. Musz j przygotowa . Dajcie mi jeszcze

dwadzie cia cztery godziny.

Cody zacz ł protestowa , ale Abra dotkn ła jego r ki. Tryby zostały ju wprawione w

ruch, pomy lała. Jeden dzie nie ma wi kszego wpływu na to, co si ju zacz ło. Da mu ten
dodatkowy dzie , przez wzgl d na pami jego ojca.

- Zwołasz zebranie w swoim biurze? Dla wszystkich?
- A mam inny wybór? - wybełkotał Tim. - Przecie trac wszystko, prawda?
- Mo e za to odzyskasz szacunek do samego siebie. - Cody uj ł Abr za r k . -

Czekam na twój telefon do jutra, do dziewi tej wieczorem. Je eli si nie odezwiesz, my
zadzwonimy, gdzie trzeba.

Kiedy wyszli na dwór, Abra ukryła twarz w dłoniach.
- Bo e, to straszne!
- I wcale nie b dzie lepiej.
- Nie. - Wyprostowała si i spojrzała na dom. W bibliotece wci paliło si wiatło. -

To miała by moja ostatnia praca w tej firmie. Nie my lałam, e tak si to sko czy.

- Chod my.
Tim usłyszał warkot samochodu i poczekał, a umilknie w oddali. Jego ona, jego

pi kna, samolubna ona, stroiła si na górze. W nagłym przypływie w ciekło ci cisn ł
szklaneczk o cian . Nienawidził Marci. I uwielbiał j . Wszystko, co robił, robił tylko dla
niej. eby była szcz liwa. eby j przy sobie utrzyma . Bo gdyby go opu ciła...

Nie, nie potrafi znie tej my li. Nie potrafiłby te znie skandalu i oskar e .

Ukrzy owaliby go, straciłby firm , dom i swój status. Straciłby on .

Mo e jest jeszcze jaka szansa? Przecie zawsze jest jaka szansa. Potykaj c si ,

podszedł do telefonu i wykr cił numer.

ROZDZIAŁ JEDENASTY

Mo e sprawił to wieczór pełen napi cia, a mo e to, e musieli by wiadkami cudzej

rozpaczy i upokorzenia - w ka dym razie potrzebowali siebie jak nigdy dot d. Po powrocie do
domu rzucili si bez słowa na łó ko i zacz li si kocha , eby doda sobie odwagi i
zablokowa gniew oraz uczucie rozczarowania.

Mieli prawo czu si oszukani. Budowali wspólnie co pi knego i trwałego - tak im

si przynajmniej zdawało. A teraz dowiedzieli si , e zbudowali to na oszustwie i kłamstwie.
Dlatego je li wyci gali teraz do siebie z rozpacz r ce, je li zachłannie po siebie si gali, to by
si upewni , e to, co zbudowali tylko dla siebie, nie było kłamstwem. e było prawdziwe,
uczciwe i trwałe.

Czuła to, gdy jego usta łapczywie zawładn ły jej wargami, kiedy spotkały si ich

j zyki, a ciała zł czyły w jedno. Je li Cody chciał zapomnie o wszystkim, co znajduje si
poza tym pokojem, poza tym łó kiem, rozumiała go. Ona tak e tego potrzebowała. Dlatego
oddawała mu si całkowicie i bez reszty.

Chciał j pocieszy , doda jej otuchy. Widział, jaka była załamana, kiedy Tim zacz ł

swoj spowied . I cho tego nie powiedziała, czuł, e zdrad Tima potraktowała jak osobist
pora k . A on nie chciał, eby tak my lała. Wiedział te , e dopiero rankiem przyjdzie czas
na rozmowy, kiedy zadane rany nie b d tak wie e. Dlatego tych kilka najbli szych godzin
mog po wi ci nami tno ci.

Jej zapach. Pami tał, jak perfumowała si przed wyj ciem na kolacj , z

roztargnieniem, jakby machinalnie. Zapach zd ył si ju ulotni , był ju tylko wspomnie-
niem na jej skórze, ale wła nie dlatego wydał mu si jeszcze bardziej intymny. Wdychał go,
bł dz c ustami po jej szyi a po miejsca, gdzie jej skóra stawała si niewiarygodnie delikatna
i mi kka.

Jej włosy. Szczotkowała je szybko i niecierpliwie. Nigdy nie była zadowolona z tego,

jak wygl daj . Jemu za to zawsze wydawały si i cie królewskie. Przeczesuj c je teraz
palcami, napawał si ich wspaniał bujno ci i barw . Kiedy przekr ciła si na łó ku,
zagarniaj c go pod siebie, jakby nigdy nie miała go dosy , omotała go nimi jak płaszczem.

Jej usta. Poci gn ła je odrobin koloru, starła go, a potem znów nało yła szmink .

Teraz były nagie, gładkie jak jedwab i tak cudownie mi kkie. Wystarczyło ich dotkn , a ju
rozchylały si w zaproszeniu. A im bardziej prosił, tym wi cej dostawał.

Uwi ziła go pod sob i omotała włosami. Zbli yła wargi do jego ust, daj c i czerpi c

rozkosz z pocałunku, z mo liwo ci odkrywania tajników ciała m czyzny, którego pokochała.
Dotykała go i czuła, jak dr y. Poznawała jego smak i słuchała westchnie .

wiatło w holu wci si paliło, dlatego mogła widzie jego twarz, jego muskularne

ciało. A tak e jego oczy, ciemne i skupione wył cznie na niej, kiedy znowu zbli yła usta do
jego ust.

Działo si co dziwnego. Czuła to, cho nie potrafiła tego zrozumie . W jednej chwili

Cody był niecierpliwy i niemal brutalny, a zaraz potem tulił j i całował, jakby była czym
bezcennym i kruchym. Ale bez wzgl du na to, jak zachłannie brały jego usta i r ce, czuła, e
do niego nale y. Nie potrafiła ju oddzieli po dania od miło ci. Nie odczuwała takiej
potrzeby.

A kiedy w ni wszedł, odnalazła zarazem i jedno, i drugie.
Znacznie pó niej obudziła si , bo zaniepokoił j jaki odgłos. A mo e sen? Mrucz c

nieprzytomnie, wyci gn ła r ce, ale łó ko było puste.

- Cody?
- Tu jestem.
Stał przy oknie, a koniec jego papierosa jarzył si w ciemno ci.
- Co ci jest?
- Nic. Nie mog zasn .
Usiadła i odrzuciła włosy. Prze cieradła zsun ły jej si do pasa, odsłaniaj c piersi.
- Wracaj do łó ka. Nie musimy przecie spa . Cody roze miał si i zgasił papierosa.
- Nigdy nie my lałem, e spotkam kobiet , która wyssie ze mnie wszystkie siły.
Cisn ła w niego poduszk .
- To miał by komplement?
- Tylko spostrze enie. - Podszedł i usiadł na brzegu łó ka. - Jeste najlepsza, Ruda. -

Mówi c to, nie miał na my l seksu.

Zrozumiała go doskonale, wi c z u miechem powiedziała:
- Ciesz si , e tak uwa asz. - Kiedy jej wzrok przyzwyczaił si do ciemno ci,

zmarszczyła brwi. - Po co si ubrałe ?

- Chciałem si troch przejecha . Nie wiedziałem, czy ci budzi , czy nie.
- Oczywi cie, e tak. A dok d si wybierałe ? Cody uj ł j za r k .
- Musz co obejrze , Abra. Mo e wtedy przestan na chwil o tym my le .

cisn ła go za r k .

- Pojad z tob .

- Nie musisz. Jest bardzo pó no... to znaczy, bardzo wcze nie.
- Ale chc . Poczekasz na mnie?
- Jasne. - Podniósł do ust jej r k . - Dzi ki.
Powietrze było chłodne i przejrzyste, a niebo w górze ciemne, upstrzone gwiazdami.

Nie było innych samochodów - w ska wst ga szosy wiła si pomi dzy domami, eby pó niej
wbi si w pustyni . Silnik szumiał jednostajnie i cicho. Przez otwarte okna dobiegło ich
wycie kojota.

- Nie jechałam t dy o tej porze. - Abra spojrzała przez okno. .Wzgórza w oddali

wygl dały jak cienie. - A dziwne, e jest tak spokojnie.

- Co w tym dziwnego?
- e tu od wieków było tak cicho. I je eli zrobimy wszystko, jak trzeba, nadal b dzie

tak cicho.

- W naszej bran y ludzie patrz na niezagospodarowany krajobraz i zaraz my l , jak

by go wykorzysta .

Zmarszczyła brwi i zacz ła szuka w torebce gumki, eby zwi za włosy.
- A ty?
Cody milczał przez chwil , napawaj c si pr dko ci , cisz oraz blisko ci Abry.
- Na nizinie nadbrze nej rozci gaj si tereny, gdzie zaro la s tak g ste, e nic nie

wida . Ale nie ma w nich spokoju, bo t tni yciem. Ludzie poprzecinali je kanałami, lecz
pewne rzeczy maj zosta w takim dziewiczym stanie jak dot d.

Abra zwi zała włosy w ko ski ogon i u miechn ła si .
- Lubi ci , Johnson.
- Dzi ki, Wilson. Ja te ci lubi . - Poło ył r k wzdłu oparcia fotela, eby móc si

bawi jej włosami.

- O ile pami tam, mówiła e o rodek Barlowa miał by twoj ostatni prac dla

Thornwaya.

- Tak. My lałam o tym od dłu szego czasu. Kiedy Tim został szefem, doszłam do

wniosku, e pora przej od projektów do czynów. ałuj , e - urwała i pomy lała, e nie
było czego ałowa . Wi zy z firm zostały ju zerwane.

Cody zrozumiał, co miała na my li, i zacz ł masowa jej napi te mi nie karku.
- Masz ju jak inn propozycj ?
- Nie. Nie zło yłam jeszcze wymówienia i nie rozgl dałam si za czym innym. -

Nagle przeraziła si , e Cody mógłby j ile zrozumie . - Chc zosta wolnym strzelcem.

Mo e nawet otworz własn firm . Oczywi cie mał . - Wył czyła radio i spojrzała na
Cody'ego.

- Mam odło on pewn kwot na wypadek, gdybym przez jaki czas nie znalazła

pracy.

- Chcesz by samodzielna czy po prostu zmieni otoczenie?
Abra zamy liła si , a potem potrz sn ła głow .
- Chyba jedno i drugie. Du o zawdzi czam Thornwayowi. Thornwayowi seniorowi -

dorzuciła. - Dał mi szans i pozwolił si sprawdzi . Ale w ostatnim roku sytuacja si
zmieniła. Oczywi cie nie wiedziałam... nigdy mi nawet nie przyszło do głowy, e Tim
mógłby pój na co takiego, ale i tak sposób, w jaki prowadził firm , przestał mi
odpowiada . - Spojrzała na wschód, gdzie niebo zaczynało ju si rozja nia . - On widział
tylko ksi gi rachunków, a nie projekt; list płac, a nie ludzi, którzy zarabiali te pieni dze.
Oczywi cie nikt nie bierze si za interes, je eli na nim nie zarobi, ale je eli my li si tylko o
pieni dzach...

- Wtedy ko czy si to tak, jak w tym przypadku.
- Nadal nie mog w to uwierzy . My lałam, e go znam, ale eby co takiego...

Powiedz mi, Cody, jak mo na zaryzykowa wszystko, co si ma, dla jakiej kobiety?

- My l , e on j kocha, i to bardziej, ni powinien.
- Mo e ona te go kocha? Mo e ta bi uteria, te samochody i podró e nie miały

wi kszego znaczenia?

- Miały, miały. - Cody pogłaskał j po karku. - Dla kobiet jej pokroju te rzeczy zawsze

maj znaczenie. Zało si , e, kiedy sprawa si wyda, Marci Thornway powie mu do
widzenia.

- To okrutne. Jest przecie jego on .
- Pami tasz tamto przyj cie? Wtedy te była jego on , co nie przeszkodziło jej

zaprosi mnie... powiedzmy sobie na... podwieczorek we dwoje.

- Ach tak! - W jednej chwili ulotniło si całe współczucie dla Marci. - I co?

Odmówiłe jej?

- To nie było trudne. Poza tym miałem co innego na głowie. Tak czy owak, nie

mo emy obarcza cał win Marci. Tim po prostu chciał si za szybko dorobi . Mo e wzi ł
zbyt wielki ci ar na swoje barki? Rozumiem, e d ył do sukcesu, ale powinien mie

wiadomo , e nie t dy droga.

- Mówił te co , e jest winien pewnym ludziom pieni dze - przypomniała Abra.

- Nie byłby pierwszym biznesmenem, który wdał si w konszachty z mafi . I nie on

pierwszy stracił z tego powodu. A to co znowu? - Kiedy zbli ali si do bocznej drogi,
prowadz cej na budow , Cody zauwa ył jaki samochód. Na skrzy owaniu kierowca zawahał
si , a potem skr cił w prawo i dodał gazu.

- Nie wiem. - Marszcz c brwi, Abra popatrzyła w lad za znikaj cymi wiatłami. -

Mo e to jakie dzieciaki. Tereny budowy cz sto słu im za miejsce randek.

- Mo e. Ale, moim zdaniem, jest za pó no, eby jakie małolaty ob ciskiwały si w

samochodzie. - Zwolnił, eby zjecha z głównej drogi.

- Tak czy owak, przyjechali my tu, eby si troch rozejrze . Wkrótce si

przekonamy, czy to nie byli jacy wandale.

Zaparkowali obok przyczepy i wysiedli w milczeniu. Główny budynek, ze swoj

imponuj c kopuł , rysował si cieniem na tle ja niej cego nieba. Wyrastał ze skał jak rze ba
- owoc wyobra ni artysty. Jego wn trze było jeszcze surowe, a otoczenie wokół
nieukształtowane, ale Abra zaczynała ju to wszystko widzie tak jak Cody.

W bladej po wiacie budowla wygl dała bardziej fantastycznie, a zarazem bardziej

solidnie ni za dnia. Nie wtapiała si w skały i piaski i nie harmonizowała z nimi. Mo na
raczej powiedzie , e wznosiła si na ich tle jak symbol ludzkiej my li.

Na uboczu, niepoł czony jeszcze ukwieconymi cie kami, wznosił si gmach centrum

medycznego. Podobny do zamku, wyrastał z jałowej ziemi, a jego łuki i zaokr glenia rzucały
wyzwanie surowej naturze. Pierwsze promienie wychyliły si zza horyzontu i odbiły od
gładkich cian.

Cody i Abra stali, i trzymaj c si za r ce patrzyli na to, co wspólnie stworzyli.
- Trzeba to b dzie rozebra - odezwał si Cody. - Wszystko albo prawie wszystko.
- To nie znaczy, e nie b dzie mo na odbudowa . Mo emy zrobi to razem.
- Mo e. - Cody otoczył j ramieniem. Sło ce jeszcze nie wzeszło, a powietrze było

chłodne i rze kie. - To nie b dzie łatwe. I nie tak szybko.

- Nie musi. - Dopiero teraz Abra zdała sobie spraw , ile serca wło ył Cody w ten

projekt. Dla niego nie były to tylko ciany, belki i d wigary. Była to jego wyobra nia, praca i
jego pasja. Odwróciła si i obj ła go. - Chyba pora, ebym ci wyznała prawd .

Cody pocałował j we włosy. Mimo chłodu były ciepłe i pachniały sło cem.
- O czym?
- O tym miejscu. - Uniosła ku niemu twarz bez u miechu. Oczy miała szare jak niebo

na wschodzie. - Myliłam si . To ty miałe racj .

Pocałował j , zachłannie, cho niespiesznie.

- To dla mnie nic nowego, Ruda.
- Skoro tak, to ci nie powiem, co naprawd my l .
- Nie wierz . Zawsze mówisz, co my lisz, bez wzgl du na to, czy chc to usłysze ,

czy nie.

- Tym razem b dziesz chciał. Mo e nawet b dziesz miał powód do dumy.
- Nie mog si ju doczeka . Cofn ła si , z r kami w kieszeniach.
- To jest przepi kne.
- Co? - Cody chwycił j za r k . - To chyba brak snu, Wilson. Nie poznaj ci .
- Ja nie artuj . - Abra spojrzała mu w twarz. - I nie mówi tego po to, eby ci

poprawi humor. Mówi to, bo uwa am, e przyszedł na to czas. Przez ostatnie tygodnie
próbowałam zobaczy to wszystko twoimi oczami. I doszłam do wniosku, e to jest pi kne i -
bez przesady - majestatyczne. Kiedy to wszystko zostanie uko czone - a na pewno zostanie
którego dnia - b dzie to autentyczne dzieło sztuki.

Popatrzył na ni . Sło ce zacz ło wyłania si zza skał, przynosz c zapowied nowego

dnia.

- Tak, wiem, e mógłbym odczuwa dum , ale jako nie potrafi .
- A powiniene . - Poło yła mu r ce na ramionach. - B o ja jestem z tego dumna. I z

ciebie.

- Abra... - Pogładził j po policzkach. - Brak mi słów.
- Wiedz, e kiedy zacznie si odbudowa, chciałabym mie w tym swój udział. -

U miechn ła si . - Oczywi cie pod warunkiem, e uwzgl dnisz moje uwagi.

Cody przygarn ł j ze miechem.
- Chyba nie mam wyj cia.
- Ale to b d tylko drobne poprawki - ci gn ła. - I sensowne.
- Oczywi cie.
- Dogadamy si . - Ugryzła go delikatnie w ucho.
- Jak fachowiec z fachowcem.
- Jasne, e tak. Ale ja i tak niczego nie zmieni .
- Cody...
- Nie powiedziałem ci jeszcze, e zaliczasz si do najlepszych... - zacz ł, a kiedy

spojrzała na niego ze zdumieniem, dodał - .. .mam na my li in ynierów.

- Dzi kuj . - Cofn ła si . - Zaraz mi lepiej. A jak ty si czujesz?
- Te znacznie lepiej. - Musn ł palcem jej policzek.
- Dzi ki.

- Rozejrzyjmy si teraz troch . W ko cu po to tu przyjechali my.
Rami w rami podeszli do głównego budynku.
- To b dzie bardzo nieprzyjemne ledztwo - zaczaj Cody. Łatwiej było mu teraz o tym

porozmawia . - Cała ta afera mo e te chwilowo przeszkodzi twoim planom otwarcia
własnej firmy.

- Wiem. Wol o tym nie my le . Przynajmniej na razie.
- B dziesz miała za sob Barlowa. A tak e Powella i Johnsona.
Otworzyła z u miechem drzwi.
- Doceniam to. Nie zapytałam ci nawet, co powiedział Nathan.
- e przylatuje pierwszym samolotem. - Cody przystan ł w drzwiach i rozejrzał si po

wn trzu.

ciany były ju poci gni te pierwsz warstw podkładu i wygładzone. Wokół

poniewierały si poprzewracane puste wiadra. Niektóre posłu yły za prowizoryczne
siedzenia. Windy, które przysporzyły Abrze tyle zgryzoty, odpoczywały na parterze.
Zainstalowano ju tak e szkielety kr conych schodów i zabezpieczono okna. W miejscu,
gdzie za dnia rozlegał si szcz k narz dzi i warkot silników, panowała cisza.

Kiedy tak stali w progu, Abra czuła to samo co Cody.
Była pewna, e potrafi czyta w jego my lach. Ogarn ło j przygn bienie. Tyle pracy

poszło na marne.

- To bardzo przykre, prawda?
- Tak. - Czuł, e b dzie musiał sam si z tym upora . - Jako to prze yj . Jednak nie

chc by przy tym, kiedy zaczn to rozbiera .

- Ja te nie. - Weszła w gł b budynku i poło yła torebk na skrzyni. Tak, to bardzo

przykre. Nawet bolesne. Mo e powinni wybiec my l poza najbli sz przyszło , eby si
cho troch pocieszy ? - Wiesz co, zawsze chciałam przyjecha jako go w jedno z takich
miejsc. - Spojrzała na niego z u miechem. - Zawrzyjmy umow , Johnson. Kiedy to b dzie
uko czone, i rusz te twoje wodospady, zaprosz ci tu na weekend.

- W Tampa działa ju taki o rodek, który sam zaprojektowałem.
- A s tam wodospady?
- Jest sadzawka. W samym rodku foyer.
- To dobrze. Ciemno tu. Niewiele mo na zobaczy .
- Mam w samochodzie latark - powiedział Cody. - Chciałbym sobie wszystko

uwa nie obejrze , eby si upewni , e ten kto , kto tu był, nie grzebał tam, gdzie nie
powinien.

Dobrze. - Abra ziewn ła. - Jutro si wy pi .
- Zaraz wracam.
Kiedy znikn ł, wróciła do budynku. Co za ogromna strata, pomy lała. Ale nie

wszystko poszło na marne.

Gdyby nie ten projekt, gdyby nie te budynki, nigdy by nie poznała Cody'ego. Mówi

si wprawdzie, e czego oko nie widzi, tego sercu nie al, ale Abra była przekonana, e to
nieprawda. Bez Cody'ego jej ycie byłoby puste. Mo e nawet nie wiedziałaby dlaczego,
niemniej jednak czułaby t pustk .

To dzi ki tej budowie trafili na siebie. Mo e teraz powinna oderwa si od deski

kre larskiej i zaj si planowaniem własnego ycia? Z Codym przyszło wydawała si taka
prosta. Z nim nie wstydziła si własnych uczu .

Roze miała si nerwowo i zacz ła kr y po budynku. B dzie sobie musiała to

wszystko przemy le .

Była pewna, e mu na niej zale y. Mo e nawet tak bardzo, e ucieszyłby si , gdyby

mu powiedziała, e gotowa jest przeprowadzi si na Floryd . Mogliby tam ci gn dalej to,
co tutaj zacz li. Dopóki... Nie odwa yła si wybiec my lami poza to „dopóki”.

Zreszt , to nie ma w tej chwili znaczenia. Pomy li o tym pó niej, kiedy ju tam

b dzie. Jednego była absolutnie pewna - e nie pozwoli mu odej .

Wzruszyła ramionami i spojrzała w gór , na kopuł . wiatło, delikatnie zabarwione

przez szkło, s czyło si przez sklepienie i tak cudownie rozpraszało si po wn trzu. Widok
ten sprawił jej olbrzymi satysfakcj . Oczyma duszy widziała ju wodospady i wygodne
fotele, poustawiane wokół basenu.

Przyjad tu z Codym pewnego dnia, kiedy foyer b dzie pełne ludzi i wiatła. Wtedy

przypomn sobie, jak to si wszystko zacz ło. Przypomn sobie jego wizj - i jej wizj .

Podeszła do ciany, wzdłu której ci gn ły si rury.
To mogłoby nawet by zabawne, pomy lała w rozmarzeniu. Prawd mówi c, mo e

wtedy... Spojrzała pod nogi i co nagle przykuło jej uwag .

W pierwszej chwili pomy lała, e to malarze zostawili spor grud stwardniałej

zaprawy. Dlaczego nikt tego nie posprz tał, pomy lała zirytowana. Przykucn ła, eby si
temu bli ej przyjrze , wyci gn ła r k i nagle serce zamarło jej w piersi.

Poderwała si i potykaj c, pop dziła do wyj cia, wzywaj c w panice Cody'ego.
On tymczasem znalazł latark w schowku na desce rozdzielczej i miał wła nie zamiar

wróci do budynku, kiedy przyszło mu do głowy, e to wszystko pró ny trud.

Jaki jest sens sprawdza , czy co nie zostało zniszczone? Jaki sens ma zrywanie paneli

ciennych i ogl danie instalacji? Ju sama wymiana kabli byłaby wystarczaj co uci liwa, a

je li beton i stal tak e nie spełniaj norm, i tak trzeba b dzie wszystko rozebra .

Zapłon ł gniewem i ju miał wrzuci z powrotem latark do samochodu, kiedy

przypomniał sobie, e po co jednak przyjechali. A skoro ju tu s , rozejrz si , a potem
wróc do domu. A za dwa dni wszystko, co uwa ał za swoje dzieło, zostanie przekazane w
obce r ce.

Kiedy wracał do budynku, my li jego kr yły wokół tych samych problemów, jakimi

yła w tej chwili Abra. Bez wzgl du na malwersacje, jakich dopu cił si Tim, gdyby nie ta

budowa, nigdy nie spotkałby Abry. I gdy tylko stosowne władze przejm kontrol nad t
spraw , powie Abrze, czego pragnie. I czego potrzebuje.

Do diabła z tym wszystkim! - pomy lał, przyspieszaj c kroku. Powie jej to tu i teraz,

w miejscu, gdzie to wszystko si zacz ło. Mo e to nawet pasuje, eby poprosi j o r k w
tym na wpół uko czonym budynku, który ich zbli ył do siebie. Na my l o tym u miechn ł
si . Czy mo na sobie wymarzy lepsz sceneri ?

Kiedy usłyszał krzyk Abry, serce zamarło mu w piersi, a potem, gdy krzykn ła

ponownie, pop dził w stron , sk d dobiegał jej głos. Był ju bardzo blisko, kiedy nast pił
wybuch. ciana gor cego powietrza uderzyła go jak pi

i wyrzuciła w gór , w ród deszczu

kamieni, kawałków metalu i szkła.

Upadek zamroczył go na pi , a mo e na dziesi sekund. Kiedy oprzytomniał,

poderwał si i pop dził dalej. Nawet nie poczuł, jak odłamek ostrej blachy rozci ł mu skro .
Nie zdawał te sobie sprawy, e to chwilowe zamroczenie ocaliło mu ycie.

Widział tylko płomienie, wypełzaj ce przez okna, które wybuch pozbawił szyb. A

kiedy dobiegł do miejsca, gdzie wcze niej znajdowały si drzwi, kolejne eksplozje odbiły si
echem od cian. Kamienie wistały jak kule wokół jego głowy. Miał wra enie, e znalazł si
na polu bitwy.

Zacz ł przyzywa Abr , a gardło miał tak ci ni te, e nie poznawał własnego głosu.

Słyszał tylko oszalałe bicie serca.

Uderzyła go fala gor ca, przypiekaj c mu skór . Krztusz c si i kaszl c, padł na

kolana i wpełzł na czworakach do rodka.

Wn trze przypominało hutniczy piec. Poprzez g st zasłon dymu widział pop kane

ciany i podziurawiony strop. Brn c przed siebie słyszał przera aj cy d wi k p kaj cej

konstrukcji.

Zacz ł maca r kami wokoło. Trysn ła krew, zalewaj c mu oczy, ju i tak załzawione

od aru i dymu.

A potem zobaczył jej r k - sam tylko r k , wystaj c spod sterty gruzu. Rozpacz

dodała mu sil. Zacz ł z krzykiem odrzuca na bok kamienie i deski, podczas gdy wokół szalał
ogie , siej c zniszczenie. Nie wiedział ju , gdzie jest, nie czuł bólu ani zm czenia, wiedział
tylko jedno, e musi j uratowa .

Kiedy j wreszcie wydobył spod gruzów, była cała we krwi. Oszalały z rozpaczy nie

potrafił nawet si pomodli , eby yła. Przygarn ł j do piersi, a jej ciało bezwładnie
przelewało mu si przez r ce. Przez chwil siedział, kołysz c j w ramionach, a potem zaczaj
ci gn j do wyj cia.

Za nimi szalało piekło. Nawet jego koszula zaczynała si tli . Jeszcze tylko kilka

minut, a mo e sekund, i wal cy si budynek pogrzebie ich oboje. Wlok c j po gruzach,
modlił si o ratunek, nieskładnie i rozpaczliwie.

Kiedy dotarło do niego, e im si jednak udało, byli ju o kilka metrów od budynku.

Wszystko wokoło usłane było odłamkami szkła, stali i arz cego si drewna. Oddech palił mu
płuca, mimo to zdołał si podnie i z Abr w ramionach przemierzy jeszcze kilka metrów,
zanim osun ł si na ziemi .

A potem, jakby z ko ca długiego tunelu, usłyszał przytłumione wycie syren.
Tyle krwi... Włosy miała całe zlepione krwi , i zakrwawiony r kaw koszuli. Ocieraj c

jej z twarzy sadz i krew powtarzał schrypni tym głosem jej imi .

Dr cymi palcami dotkn ł jej szyi, eby zbada puls. Nawet nie usłyszał ostatniego

pot nego huku, kiedy run ła cała konstrukcja. Jedyne, co słyszał, to słabe, nitkowate t tno
Abry.

ROZDZIAŁ DWUNASTY

- Pan potrzebuje pomocy, panie Johnson.
- To mo e zaczeka . - Panika ciskała mu wn trzno ci. - Co z Abr ? Dok d j

zabrali cie?

- Panna Wilson jest w dobrych r kach. - Lekarz był młody, miał metalowe okulary i

k dzierzaw czupryn . Od tygodnia pełnił nocny dy ur na erce i marzył ju tylko o tym, eby
wreszcie porz dnie si wyspa . - Je eli straci pan jeszcze wi cej krwi, zemdleje pan,
oszcz dzaj c nam tym samym wielu kłopotów.

Cody uniósł go za poły kitla i przycisn ł do ciany.
- Gdzie ona jest?
- Pan Johnson? - zapytał za jego plecami czyj głos, ale on udał, e go nie słyszy.
- Gadaj, gdzie ona jest, albo skuj ci pysk.
W pierwszej chwili lekarz chciał wezwa ochron , ale si rozmy lił.
- B dzie miała operacj . Nie wiem zbyt wiele na temat jej stanu, ale doktor Bost to

nasz najlepszy chirurg.

Cody opu cił go powoli na ziemi , ale nadal trzymał za poły.
- Chc j zobaczy !
- Mo e mn pan znowu rzuci o cian - powiedział lekarz - ale i tak jej pan teraz nie

zobaczy. Zaraz j b d operowa . Oboje macie szcz cie, e w ogóle yjecie. A my
próbujemy wam tylko pomóc.

- Wi c ona yje? - Strach palił mu gardło bardziej ni oparzenia.
- yje. - Lekarz ostro nie odsun ł r ce Cody'ego. - A ja chciałbym si teraz zaj

panem, panie Johnson.

Cody spojrzał na swoje dłonie. Przez banda e, które zało yli mu sanitariusze w

karetce, s czyła si krew.

- Przepraszam.
- Nie ma o czym mówi . Wiem, co prze yli cie. Mam pan dziur w głowie, panie

Johnson. - Lekarz u miechn ł si rozbrajaj co. - Pozwoli pan, e j zaceruj ?

- Przepraszam na chwil . - M czyzna, który ju wcze niej zwrócił si do Cody'ego,

podszedł bli ej i błysn ł odznak . - Porucznik Asaro. Chciałbym porozmawia z panem
Johnsonem.

- Teraz? Przecie on si wykrwawi na mier . - Lekarz odsłonił kotar i poprosił go do

sali zabiegowej. - Mo e pan jednak poczeka, a go pozszywam.

- Mo na? - zapytał Asaro, siadaj c na krze le.
- Prosz . - Cody usiadł na stole zabiegowym i zdj ł resztki koszuli. Asaro wzdrygn ł

si mimowolnie na widok jego poparzonego, poranionego ciała.

- Prawd mówi c, niewiele brakowało...
Cody nie odpowiedział. Lekarz zacz ł mu przemywa ran na skroni.
- Mo e mi pan powiedzie , co robili cie tam z pann Wilson o wicie?
- Rozgl dali my si . - Cody sykn ł bole nie, bo go zapiekło. - Ona jest in ynierem, a

ja architektem. Pracowali my na tej budowie.

- Tyle to ja ju wiem - Asaro otworzył notes. - To w tygodniu nie mieli cie czasu,

eby sobie wszystko obejrze ?

- Mieli my pewne powody, eby tam pojecha akurat tej nocy.
- Dam panu zastrzyk uspokajaj cy - odezwał si lekarz. - eby pan siedział spokojnie.
Cody z roztargnieniem pokiwał głow . Ju i tak był jak odurzony.
- Wcze niej tego wieczoru dowiedzieli my si , e na budowie dokonano oszustwa.

Zastosowano substandardowe materiały.

- Rozumiem Kto wam o tym powiedział?
- Tak. - Kiedy lekarz zacz ł zr cznie zszywa ran , Cody spróbował skupi si na

odpowiedzi. - Nie mog na razie poda ródeł, ale powiem wszystko, co wiem.

Asaro wyj ł długopis.
- B d bardzo wdzi czny.
I Cody opowiedział mu o wszystkim - o podejrzeniach Abry, o konfrontacji z Timem,

o jego spowiedzi. Nie czuł ju gniewu, my lał tylko o Abrze. Powiedział o samochodzie,
który wyje d ał z terenu budowy, o przypuszczeniach, e była to jaka zakochana para.

- Nadal pan tak uwa a? - zapytał Asaro.
- Nie. - Cody poczuł seri lekkich ukłu . To lekarz zacz ł zszywa mu r k . - My l ,

e kto podło ył materiały wybuchowe we wszystkich obiektach na budowie, a potem

wysadził je w powietrze. To by znacznie utrudniło pó niejsze ledztwo.

- Czy pan kogo oskar a, panie Johnson?
- Ja tylko stwierdzam fakty, poruczniku Asaro. Thomway wpadł w panik i kazał

zniszczy to, co ju zostało wybudowane. Wiedział, e je eli sam do jutra nie wezwie
komisji, my to zrobimy z Abr Ale teraz to ju niewa ne.

- Dlaczego?

- Jak tylko Abra b dzie po operacji, znajd go i udusz własnymi r kami. - Spróbował

poruszy palcami zabanda owanej r ki. - Sko czone? - zwrócił si do doktora.

- Prawie - odparł bardzo spokojnie lekarz, nie przerywaj c swojego zaj cia. - Ma pan

bardzo du o odłamków szkła w plecach oraz kilka oparze trzeciego stopnia.

- To ciekawa historia, panie Johnson. - Asaro wstał i schował notes do kieszeni. -

Musz to sprawdzi . Mog panu co doradzi ? Na przyszło nie rzucałbym pogró ek w
obecno ci policjanta - dodał, nie czekaj c na odpowied .

- To nie s pogró ki - powiedział Cody. Poczuł ukłucie - lekarz wyjmował mu z

pleców kolejny odłamek szkła. - W tym szpitalu le y kobieta, która znaczy dla mnie wi cej
ni ktokolwiek na tym wiecie. Nie widział pan, jak wygl dała, kiedy j tu przywie li. - Na
my l o tym .poczuł bolesne ukłucie w sercu. - A wie pan, poruczniku, na czym polegała jej
jedyna wina? Na tym, e dała temu sukinsynowi kilka godzin, bo zrobiło jej si go al.

- Jeszcze jedno pytanie. Czy Thornway wiedział, e wybieracie si na budow ?
- A co to za ró nica?
- Prosz , niech mi pan odpowie.
- Nie. Nie planowali my tego. Po rozmowie z Thornwayem nie mogłem sobie znale

miejsca.

W ko cu postanowiłem jeszcze raz wszystko obejrze , a Abra zdecydowała si mi

towarzyszy .

- Powinien pan teraz odpocz , panie Johnson. - Asaro spojrzał na lekarza. - B dziemy

w kontakcie.

- Musimy pana zatrzyma na dzie czy dwa - zwrócił si lekarz do Cody'ego. Odło ył

igł , wzi ł latark i po wiecił mu w oczy. - Powiem piel gniarce, eby dała panu jaki rodek
przeciwbólowy.

- Nie chc . Nie poło si do łó ka. Na którym pi trze le y Abra?
- Prosz si poło y , a ja sprawdz , co z pann Wilson. - Widz c min Cody'ego

lekarz machn ł r k . - Zreszt , niech panu b dzie. Jak pan chyba zd ył zauwa y , jest tu
wi cej osób, którym tak e jestem potrzebny. Niech pan jedzie na pi te pi tro. I prosz wst pi
po drodze do apteki - dodał, wr czaj c mu recept .

- Po co si tak m czy ?
- Wielkie dzi ki. - Cody wsun ł recept do kieszeni.
- Naprawd .
- Nie powiem, e b dzie pan tu zawsze mile widziany, bo bym skłamał.

Cody nie wykupił recepty. Chocia cierpiał dotkliwie, bał si ot piaj cych skutków

rodka przeciwbólowego.

Poczekalnia na pi tym pi trze była Cody'emu doskonale znana. To tutaj, zaledwie

kilka dni wcze niej, sp dzili z Abr wiele godzin, czekaj c na wynik operacji Davida
Mendeza. A dzi Abra była tutaj operowana. Pami tał, jaka była wtedy przej ta, jak
troskliwie opiekowała si on Mendeza. Teraz oprócz niego nie czekał na ni nikt.

Nalał sobie olbrzymi kubek kawy i zacz ł kr y po poczekalni. Gdyby nie to, e bał

si zostawi Abr sam , pojechałby prosto do Thornwaya, wywlókłby go z jego rezydencji i
rozkwasił mu pysk na miazg na tym pieczołowicie przystrzy onym trawniku.

I to wszystko dla pieni dzy, pomy lał, wlewaj c w poparzone gardło resztk kawy. To

dlatego Abra le ała teraz na stole operacyjnym, walcz c o ycie. Zgniótł w r ce kubek i cisn ł
nim przez pokój. Przenikliwy ból ramienia sprawił, e zakl ł gło no i bezradnie.

Kiedy to si wydarzyło, wzywała jego pomocy. Na wspomnienie tego krzyku ukrył

twarz w dłoniach. Wołała go, ale on nie zd ył na czas.

Dlaczego zostawił j sam ? Czemu nie odesłał jej do samochodu? Czemu po prostu

nie odwiózł jej do domu?

Dlaczego? Dziesi tki pyta cisn ły mu si na usta, ale adna z odpowiedzi nie mogła

zmieni faktu, e Abra była ranna a on...

- Cody! - Jessie z rozwianym włosem wpadła do poczekalni. - Na miło bosk , co si

stało? Co z Abr ? - Chwyciła go za r ce, nie zwa aj c na banda e. - Słyszałam, e na
budowie zdarzył si wypadek. Ale przecie jest niedziela rano. Co ona robiła na budowie w
niedziel rano? .

- Jessie! - Barlow uj ł j pod r k i podprowadził do fotela. - Daj mu spokój. Nie

widzisz, e chłopak jest ledwo ywy?

Jessie popatrzyła na banda e i oparzenia, a potem spojrzała na pobladł twarz

Cody'ego. Malowała si na niej rozpacz.

- Co si stało, Cody? Powiedziano mi, e Abra jest na sali operacyjnej.
- Ty te usi d . - Barlow popchn ł Cody'ego na krzesło. - Przynios kaw , a wy sobie

tymczasem porozmawiajcie.

- Nie wiem, co z Abr . Nie pozwolili mi jej zobaczy . - Cody nagle u wiadomił sobie,

e jest bliski załamania. - Ale ona yje - powiedział błagalnym tonem. - Kiedy j stamt d

wyci gn łem, yła.

- Sk d j wyci gn łe ? - Jessie kurczowo cisn ła w palcach kubek, który podał jej

Barlow.

- Poszedłem do samochodu po latark . Wła nie wracałem, kiedy nast pił wybuch.

Abra była wtedy w budynku.

- Jezus Maria! - Kubek wypadł Jessie z r k. Kawa rozlała si na podłog .
- Ogie rozprzestrzeniał si tak szybko. - Kiedy to mówił, wszystko raz jeszcze

stan ło mu przed oczami.! Niemal czuł ar i piek cy dym; słyszał swój głos i krzyki Abry. -
Budynek si walił, a ja nie mogłem jej znale . Ale kiedy j w ko cu znalazłem, jeszcze yła.

Barlow poło ył onie r k na ramieniu.
- Nie spiesz si , Cody. Opowiedz nam wszystko jeszcze raz, od pocz tku.
To był jaki koszmar, który zacz ł si od telefonu Carmen Mendez i trwał a do

chwili, kiedy zabrano mu sprzed oczu nieprzytomn Abr .

- Sam powinienem był wezwa inspekcj - mrukn ł Cody. - Ale on był pijany i taki

ałosny, a my chcieli my mu da ostatni szans . To moja wina. Zachciało mi si jecha na

budow . Gdyby nie to, Abra byłaby zdrowa i cała.

- Poszedłe tam za ni ? - Jessie ukryła twarz w dłoniach. - Ryzykowałe ycie, eby j

ocali .

- Bez niej moje ycie jest nic niewarte.
Jessie wstała i chwyciła go za r k .
- To cudowne mie kogo takiego jak ty. Abrze zawsze było to potrzebne. Ja nie

byłam w stanie obdarzy jej tak miło ci . Jestem pewna, e jej nie stracisz. Za bardzo j
kochasz.

- Nie wiem, czy posłuchasz starego człowieka, ale radziłbym ci si poło y na tej

kozetce - odezwał si Barlow, a kiedy Cody potrz sn ł głow , wstał. - Tak te my lałem.
Musz załatwi kilka telefonów. Wróc jak najszybciej.

Wi c czekali, a Cody patrzył na przesuwaj ce si wolno wskazówki zegara. Kiedy

godzin pó niej do poczekalni wkroczył Barlow, a za nim Nathan i Jackie, był zbyt ot piały,

eby okaza zdumienie.

- Och, kochanie... - Jackie podeszła do niego, przej ta i zatroskana. - Dowiedzieli my

si o wszystkim, jak tylko samolot wyl dował. Co mo emy dla was zrobi ?

Cody bezradnie potrz sn ł głow , jednak obecno przyjaciół wyra nie dodała mu

otuchy.

- Ona jest na sali operacyjnej.
- Wiem. Barlow nam wszystko powiedział. Nie mówmy ju o tym. Teraz musimy po

prostu poczeka .

Nathan poło ył mu r k na ramieniu.

- ałuj , e nie mogli my przyjecha wcze niej. O ile to dla ciebie jaka pociecha,

Thornway został ju aresztowany.

Cody podniósł na niego oczy.
- Sk d wiesz?
- Od Barlowa. Kiedy przyjechała policja, eby go przesłucha , facet si załamał.

Zwłaszcza gdy si dowiedział, e byli cie z Abr na budowie, kiedy to si stało.

- To ju nie ma znaczenia. - Cody wstał i podszedł do okna. - Było mu wszystko

jedno, czy Thomway jest teraz w wi zieniu, czy w piekle. Liczyło si tylko to, e Abra miała
operacj i ka da sekunda wlokła si w niesko czono .

Nathan chciał za nim pój , ale Jackie go powstrzymała.
- Poczekaj, ja z nim porozmawiam - powiedziała półgłosem. Podeszła do Cody'ego.
- To ta twoja pani in ynier, prawda? - zapytała, kiedy si troch uspokoił.
- Tak, to ta pani in ynier.
- Nie musz pyta , czy j kochasz.
- Nawet jej tego nie powiedziałem. - Cody oparł czoło o szyb , ale tak naprawd miał

ochot waln pi ci w okno. - Jako nie było po temu okazji. A kiedy j wyci gn łem... -
urwał, bo nie był w stanie powiedzie tego gło no - kiedy j wyci gn łem, my lałem, e ju
nie yje - doko czył szeptem.

- Ale yła. I na pewno yje. - Jackie delikatnie uj ła go za r k . - Wiem, e jestem

niepoprawn optymistk , lecz nie wierz , e mógłby j straci . Pobierzecie si , kiedy ona
wyzdrowieje?

- Tak, ale ona o tym jeszcze nie wie. B d j musiał dopiero namówi .
- Na pewno ci si uda. Masz wielki dar przekonywania. - Jackie dotkn ła jego

policzka. Cody był blady jak kreda. Oczy miał podkr one i zaczerwienione od dymu. -
Wygl dasz okropnie. Ile ci zało yli szwów?

- Nie liczyłem.
Spojrzała na jego r ce i wzdrygn ła si .
- Dali ci co na ból?
- Jak recept . - Cody bezwiednie dotkn ł kieszeni.
- Której oczywi cie nie wykupiłe . - Nareszcie mogła co dla niego zrobi . - Daj mi t

recept . Musisz za y to lekarstwo.

- Aleja nie chc ...
- Nie kłó si ze mn . - Pocałowała go w policzek i wymaszerowała z poczekalni.

Kiedy wróciła z tabletkami, Cody za ył je dla wi tego spokoju, a potem napił si

kawy, bo bał si , e za nie. Mijały kolejne godziny. Ból st piał, za to strach narastał.

Wreszcie w drzwiach poczekalni ukazał si długo oczekiwany doktor.
- Pani Barlow? Pani jest matk panny Wilson?
- Tak. - Jessie chciała wsta , ale nogi odmówiły jej posłusze stwa. Chwyciła m a i

Cody'ego za r ce. - Prosz mi powiedzie , co z ni ?

- Jest ju po operacji. Nie odzyskała jeszcze przytomno ci. Straciła du o krwi, ale

udało nam si zatrzyma krwotok. Miała połamane ebra, lecz na szcz cie płuca nie zostały
uszkodzone. Ma te r k złaman w dwóch miejscach i p kni t ko podudzia, tu pod
prawym kolanem.

Jackie nagle przypomniała sobie, jak całowała podrapane kolana córki.
- Ale to si zagoi?
- Tak. B dziemy jeszcze musieli zrobi rentgen i EEG.
- Czy to znaczy, e ma uszkodzony mózg? - Cody'ego ogarn ło przera enie.
- Ma bardzo poranion głow . To standardowe badania.
- Kiedy b d wyniki? - zapytała Jessie.
- Zrobimy te badania dzi po południu. Wyniki b d za kilka godzin.
- Chc j zobaczy . - Cody wstał i przepraszaj cym wzrokiem spojrzał na Jessie. -

Musz j zobaczy .

- Wiem.
- Ale ona jest jeszcze nieprzytomna - powiedział lekarz. - I niech to b dzie krótko.
- Ja chc j tylko zobaczy .
Sam nie wiedział, co było gorsze - te długie godziny niepewno ci czy widok bladej,

nieprzytomnej Abry, przykutej rurkami do kilku urz dze .

Chwycił j za r k - była zimna, czuł jednak słaby puls, powtarzany na monitorze przy

łó ku.

Nie było mowy o adnej prywatno ci. Abrze na pewno by si to nie podobało. Jedynie

szklana ciana oddzielała j od piel gniarek i techników, pracuj cych na oddziale intensywnej
terapii. Dali jej nocn koszul , biał w wyblakłe niebieskie kwiatki. Cody'emu wydało si to
obrzydliwe, e nosiły j wcze niej inne pacjentki.

I była tak przera liwie blada.
Wci do tego wracał, chocia próbował skupi uwag na innych, mało znacz cych

szczegółach. Wypłowiałej koszuli, pikaniu monitorów, stukocie drewniaków na kafelkowej
podłodze za szklan cian .

Gdzie kr y teraz, gdzie przebywa? - my lał, siedz c przy łó ku Abry i trzymaj c j

za r k . Miał nadziej , e niezbyt daleko. Nie wiedział, co powiedzie , eby j przywoła .

- Nie pozwol mi tu zosta , Ruda, ale b d w pobli u, w poczekalni, póki si nie

obudzisz. I prosz ci , nie ka mi czeka zbyt długo. - Machinalnie potarł pier , bo poczuł
t py ból w okolicy mostka. - Wyjdziesz z tego. Musz ci jeszcze zrobi kilka bada . Masz
okropnego guza na głowie, to wszystko.

Prosz ci , Bo e, eby to było wszystko.
Zamilkł i znów zacz ł liczy monotonne pikanie monitora.
- Pomy lałem sobie, e jak ju st d wyjdziesz, mogliby my si wybra na wschód.

Popracowałaby troch nad swoj opalenizn . - Bezwiednie zacisn ł palce wokół jej dłoni. -
Abra, na miło bosk , nie zostawiaj mnie!

Przez moment miał wra enie, e odwzajemniła u cisk - ale mo e mu si tylko

zdawało.

- Musisz troch odpocz , Cody.
Od dwudziestu minut wpatrywał si w ten sam akapit gazety. Teraz podniósł wzrok i

zobaczył Nathana.

- Co ty tu znowu robisz?
- Przyszedłem, eby ci zast pi . - Nathan usiadł na krze le obok niego. - Zostawiłem

Jackie w hotelu. Zapowiedziała mi stanowczo, e je eli nie uda mi si namówi ci , eby
sobie zrobił przerw , sama tu przyjdzie.

- Czuj si znacznie lepiej, ni wygl dam.
- Boj si , e za chwil mo esz zasłabn .
- B d dobrym kumplem, Nathan. - Cody rozsiadł si wygodniej w fotelu i zamkn ł

oczy. - Nie naciskaj.

Nathan zawahał si . Nie nale ał do ludzi, którzy lubi si wtr ca w cudze sprawy.

Był taki czas, e starał si w ogóle w nic nie anga owa . Ale to było, zanim poznał Jackie.

- Pami tam, jak mówiłem ci to samo, kiedy byłem zgn biony i pogubiony. A ty mnie

wtedy nie chciałe słucha .

- Byłe wtedy zbyt uparty, eby si przyzna , co czujesz - powiedział Cody. - A ja

znam swoje uczucia.

- Pozwól chocia , ebym ci przyniósł co do jedzenia.
- Czekam na doktora Bosta. Musz z nim porozmawia .
- Mo e ci wobec tego opowiedzie o Thornwayu? Cody otworzył oczy.
- Dobrze.

- Zło ył wyczerpuj ce zeznania. - Nathan poczekał, a Cody zapali papierosa.

Popielniczka była pełna niedopałków. - Przyznał si do zamiany materiałów, do dawania
łapówek i przekupstwa. Mówi, e podczas konfrontacji z wami upił si i wpadł w panik .
Wtedy wła nie przyszło mu do głowy, e w ledztwie niczego mu nie udowodni , je eli
wysadzi w powietrze wszystkie budynki.

- Co on sobie my lał? - Cody wydmuchał smug dymu. - e nie b dzie ledztwa? e

b dziemy milcze ?

- On w ogóle wtedy nie my lał.
- Masz racj . - Cody był tak zm czony, e nie był nawet zdolny do gniewu. Spojrzał

na drugi koniec poczekalni, gdzie Jessie drzemała na ramieniu Barlowa. - A poniewa nie
my lał, Abra omal nie zgin ła. Nawet teraz mo e si jeszcze okaza ... - Nie był w stanie tego
wypowiedzie . Nie mógł nawet o tym my le .

- B dzie za to płacił przez długie lata.
- To nie ma znaczenia. Kara zawsze b dzie za niska.
- A pan ci gle na nogach, panie Johnson? - Młody lekarz pojawił si w poczekalni.

Był wymi ty i rozespany. - Jestem doktor Mitchell - zwrócił si do Nathana. - Połatałem
troch pa skiego koleg - zerkn ł na zegarek - jakie osiem godzin temu. - Przeniósł wzrok
na Cody'ego. - Jeszcze pana nie przykuli do łó ka?

- Nie.
Mitchell usiadł i rozprostował nogi.
- Ci gn drug zmian , ale nie wygl dam ani w połowie tak le jak pan.
- Dzi kuj .
- To bezpłatna opinia lekarska. Wpadłem na doktora Bosta w laboratorium. - Spojrzał

t sknie na papierosa Cody'ego, ale przypomniał sobie, e jest lekarzem, i nie poprosił, eby
go pocz stowa . - Ogl dał wyniki bada panny Wilson.

Cody milczał. Nie był w stanie wykrztusi słowa. Wychylił si do przodu i zgniótł

papierosa.

- S całkiem niezłe, panie Johnson. Cody poczuł, e zaschło mu w ustach.
- Czy to znaczy, e z ni wszystko w porz dku?
- Wyci gn li my j ze stanu krytycznego. Jej stan jest teraz stabilny. Rentgen i EEG

nie wykazały uszkodzenia mózgu. To był tylko wstrz s mózgu. Doktor Bost b dzie za kilka
minut, eby poda wi cej szczegółów. Wst piłem tu, bo pomy lałem sobie, e b dzie pan
chciał jak najpr dzej usłysze dobre wie ci. Pacjentka odzyskała przytomno - ci gn ł. -
Podała swoje imi , nazwisko i adres, pami tała, kto jest teraz prezydentem, i pytała o pana.

- Gdzie ona teraz jest?
- Na razie nie mo e jej pan zobaczy . Dostała rodki nasenne.
- Tam siedzi jej matka. - Cody potarł oczy. - Mo e jej pan o tym powiedzie , panie

doktorze? Ja musz si troch przej .

- Mam łó ko z pa sk kart - powiedział Mitchell, wstaj c razem z Codym. - Je eli

chce pan by blisko swojej pani, zapraszam do naszego hoteliku. Mog te poleci
niespodziank z kurczaka.

- B d o tym pami tał. - Cody wyszedł z poczekalni.
Abra próbowała otworzy oczy. Słyszała ró ne d wi ki, ale wszystkie przepływały

przez jej umysł jak woda. Nie czuła bólu. Miała wra enie, e unosi si w powietrzu, tu nad
podłog .

Na szcz cie zachowała pami . Gdy zmusiła umysł do koncentracji, przypomniały jej

si ró ne rzeczy. Promienie sło ca wpadaj ce przez szklan kopuł , uczucie satysfakcji,
poczucie harmonii. A potem przyszedł strach.

Czy go wołała? Chyba tak, ale to było, zanim usłyszała ten potworny huk. Napłyn ło

jeszcze jedno wspomnienie, zamazane i na wpół senne. Leciała w powietrzu. Jaka gor ca,
niewidzialna r ka wyrzuciła j w gór . A potem ju nic nie było.

Gdzie Cody?
Była prawie pewna, e był tu z ni . Czy mówiła co do niego, czy to tak e był sen?

Wydawało jej si , e kiedy otworzyła oczy, siedział obok niej. Był zm czony i blady i miał na
r kach banda e. Rozmawiali ze sob . A mo e nie? Rozpaczliwie próbowała sobie przypo-
mnie , ale umysł miała przyt piony rodkami nasennymi i przeciwbólowymi.

Jessie. Jej matka te tam była. Płakała.
Potem pojawiły si obce twarze. Patrzyły na ni z góry, wieciły jej w oczy i zadawały

głupie pytania, Czy wie, jak si nazywa? Oczywi cie, e wie. Nazywa si Abra Wilson i
chciałaby si dowiedzie , co si z ni dzieje.

A mo e umarła?
Straciła rachub czasu, podobnie jak Cody, który sp dzał ka d mo liw chwil przy

jej łó ku. Min ły dwa dni, podczas których odzyskiwała i traciła przytomno , ale rodki,
jakie jej podawano, sprawiały, e wci była oszołomiona.

Trzeciego dnia Cody zobaczył, e próbuje si skoncentrowa .
- Ci gle zasypiam. - Po raz pierwszy usłyszał w jej głosie rozdra nienie i to go bardzo

ucieszyło. Bo dot d poddawała si wszystkiemu bez szemrania. - Co oni mi podaj ?

- Co , eby mogła odpocz .

- Nie b d ju wi cej tego brała. - Odwróciła głow i spojrzała na niego. - Powiedz

im, eby mi ju tego nie dawali.

- Musisz odpocz .
- Musz pomy le . - Zirytowana, spróbowała poruszy si na łó ku. Zobaczyła gips na

r ce. Miała złaman r k . Powiedzieli jej to. Na nodze tak e miała gips. Zdezorientowana,
spróbowała sobie przypomnie , czy uległa wypadkowi samochodowemu. Przypominanie
sobie przychodziło jej coraz łatwiej.

- Budynki. Ju ich nie ma.
- Budynki si nie licz . - Cody przycisn ł do ust jej r k . - Nap dziła mi stracha,

Ruda.

- Wiem. - Powoli zaczynało jej wraca czucie. Kiedy nie spała przez dłu sz chwil ,

zaczynała odczuwa ból, który upewniał j , e yje. - Byłe ranny.

- Kilka drobnych zadrapa . Znowu masz bóle? - Cody poderwał si . - Pójd po

piel gniark .

- Nie chc adnych lekarstw.
Nachylił si i pocałował j w posiniaczony policzek.
- Nie mog patrze , jak cierpisz, kotku.
- Pocałuj mnie jeszcze raz. - Dotkn ła jego policzka. - Wtedy mnie tak nie boli.
- Przepraszam. - Piel gniarka wkroczyła do pokoju.
- Zaraz przyjdzie lekarz, eby pani zbada . - Spojrzała wymownie na Cody'ego. - Pan

zaczeka na zewn trz.

- Dobrze, siostro.
- Nie wezm wi cej adnych lekarstw - usłyszał głos Abry. - Je eli siostra ma jakie

igły, niech je siostra lepiej zgubi.

Po raz pierwszy od wielu dni roze miał si . Abra wyra nie wracała do zdrowia.
Po tygodniu nie my lała ju o niczym poza tym, eby jak najpr dzej opu ci szpital.

Piel gniarka na nocnej zmianie przyłapała j , jak próbowała wyj na korytarz. A Cody
musiał jej odmówi , kiedy go błagała, eby przeszmuglował j do windy. Lekarz tak e nie
wyraził zgody na kompromisow propozycj przeniesienia jej na oddział otwarty.

Miała wra enie, e jest w pułapce, unieruchomiona z r k i nog w gipsie. Przeszła

przez fazy gniewu i u alania si nad sob . A teraz była po prostu znudzona. miertelnie
znudzona.

Kiedy si obudziła, zobaczyła drobn , ciemnowłos kobiet w zaawansowanej ci y,

która przestawiała kwiaty.

- Cze !
- Hej! - Jackie odwróciła si z promiennym u miechem. - Nareszcie si obudziła .

Cody b dzie w ciekły, bo go wygoniłam do bufetu. Biedak, jest chudy jak szczapa. - Podeszła
do łó ka i usiadła na fotelu. - Jak si czujesz?

- Nie le. - U miech przyszedł jej bez trudu. - Kim pani jest?
- Och, przepraszam. Jestem Jackie, ona Nathana. - Rozejrzała si wokoło. - Szpital to

okropne miejsce. Nawet je eli w pokojach s kwiaty. Nudzisz si ?

- Jak mops. Miło, e przyszła .
- Cody jest dla mnie jak rodzina. Czyli ty te . Abra spojrzała na drzwi.
- Jak on si czuje?
- Polepsza mu si , w miar jak tobie si polepsza. Bardzo si o was martwili my.
Abra popatrzyła na Jackie. W ostatnim tygodniu ogl dała mnóstwo ludzkich twarzy.

Jackie miała twarz przyjazn i - na szcz cie - radosn . Poza tym mówiła o Codym jak, o
kim bliskim.

- Powiesz mi co ? - zacz ła Abra. - Ale szczerze.
- Spróbuj .
- Co si wła ciwie stało? Za ka dym razem, kiedy próbuj porozmawia o tym z

Codym, zmienia temat, próbuje si wykr ci albo zaczyna si zło ci . Wi kszo pami tam,
ale mam te luki w głowie.

Jackie tak e chciała si w pierwszej chwili zrobi unik, ale kiedy spojrzała Abrze w

oczy, doszła do wniosku, e zasługuje na prawd .

- Mo e mi najpierw powiesz, co ty pami tasz? Abra odetchn ła z ulg .
- Pojechali my na budow i weszli my do głównego budynku. Było jeszcze ciemno,

wi c Cody poszedł do samochodu po latark , a ja zostałam w rodku, eby si rozejrze .
Słyszała o tej aferze z materiałami?

- Tak.
- Czekaj c na Cody'ego, chodziłam po budynku i nagle zobaczyłam zaschni t grud

jakiej zaprawy. Okazało si , e to był plastik. Pobiegłam do drzwi - spróbowała unie r k
w gipsie - ale ju do nich nie dobiegłam.

Jackie pomy lała, e dobrze oceniła Abr . W jej oczach nie było strachu, lecz

determinacja oraz spora doza frustracji.

- Cody był jeszcze na zewn trz, kiedy budynek wyleciał w powietrze. Udało mu si

wej do rodka i odszuka ci . Nie znam szczegółów, bo on nie chce o tym mówi , ale to

musiało by okropne. W ka dym razie, wyci gn ł ci stamt d. Powiedział mi, e był
przekonany, e nie yjesz.

- Tak, to rzeczywi cie musiało by okropne - przyznała Abra. - Zwłaszcza dla niego.
- Abra, on obarcza si win za to, co ci spotkało.
- Co?! - Mimo bólu Abra spróbowała usi

. - Ale dlaczego?

- Bo mu si wydaje, e gdyby od razu przyskrzynił Thornwaya... gdyby ci wtedy nie

zabrał na t budow ... gdyby ci nie zostawił samej... Gdyby. Gdyby.

- To idiotyczne! - Wcisn ła guzik. Zagłówek łó ka uniósł si lekko.
- Co jest idiotyczne? - odezwał si Cody od drzwi. Jackie podeszła do niego i

poklepała go po policzku.

- O, jeste ju , kochanie. Zostawiam was samych. Gdzie Nathan?
- Wst pił po drodze na oddział poło niczy. Jackie poklepała si ze miechem po

brzuchu.

- Chyba si do niego przył cz .
- Ona mi si podoba - powiedziała Abra do Cody'ego po wyj ciu Jackie.
- Trudno jej nie polubi . - Cody ostro nie wr czył jej ró . - Masz cały pokój pełen

kwiatów, ale pomy lałem sobie, e mo e chcesz mie jeden, który mo na potrzyma w r ku.

- Dzi ki.
Cody zmru ył oczy.
- Co nie tak?
- Owszem.
- Zawołam piel gniark .
- Usi d . - Niecierpliwie wskazała mu krzesło. - I przesta mnie traktowa jak

inwalidk .

- Dobrze. Chcesz sobie pobiega dookoła szpitala?
- Wariat!
- Mo e i tak. - Cody nie usiadł, tylko kr ył przez chwil po pokoju, po czym

zatrzymał si przy stoliku, na którym stało mnóstwo kwiatów. - Widz , e przybyły ci nowe
kwiaty.

- Od Swaggarta i Rodrigueza. Rozejm mi dzy nimi trwał akurat na tyle długo, e

zd yli przynie mi bukiet go dzików. Gdy wychodzili, ju si kłócili.

- Pewne rzeczy nigdy si nie zmieniaj .
- Ale niektóre tak. Dawniej, kiedy do mnie mówiłe , patrzyłe mi w oczy. A teraz

unikasz mojego wzroku.

Cody odwrócił si .
- Przecie teraz mówi i patrz na ciebie.
- Gniewasz si na mnie?
- Nie b d mieszna!
- Nie jestem mieszna. - Spróbowała si podnie , krzywi c si z bólu. Cody zacisn ł

wargi. - Przychodzisz tu codziennie. I w nocy te .

- Musz by w ciekły z tego powodu? - Podszedł do niej, eby pomóc jej usi

.

- Przesta . - Odepchn ła z gniewem jego r k . - Sama mog to zrobi . R ka w gipsie

to nie jest kalectwo.

- Przepraszam - burkn ł.
- No wła nie. To jest to. Nie chcesz si nawet ze mn kłóci . - Machn ła gipsem,

pokrytym kolorowymi napisami. - Głaszczesz mnie tylko po głowie, skaczesz wokół mnie i
pytasz, czego mi trzeba.

- Chcesz rozegra kilka rund? Dobrze. Zrobimy to, kiedy staniesz na nogi.
- Zrobimy to teraz, słyszysz! Teraz! - Rozgniewana, uderzyła pi ci w łó ko. Nie

mogła nawet sama wsta i pokr ci si po pokoju, eby rozładowa frustracj . - Traktujesz
mnie jak niedorozwini te dziecko. Mam ju tego do ! Nie chcesz mi nawet powiedzie , co
si stało.

- Czego ty chcesz ode mnie?! - Napi cie ostatnich dni doprowadziło go wreszcie do

wybuchu. - Mam ci powiedzie , co czułem, kiedy budynek wyleciał w powietrze z tob w

rodku? Mam opisa , jak to było, kiedy czołgałem si po gruzach, szukaj c ciebie? A potem

ci znalazłem, poparzon , połaman i pokrwawion ? - Mówił coraz gło niej. Podszedł do
łó ka i chwycił szczeble zbielałymi palcami. - Mam ci powiedzie , co czułem przez te długie
godziny w poczekalni, kiedy nie wiedziałem, co z tob b dzie?

- Jak mo emy si z tym upora , je eli sobie tego nie powiemy? - Chciała go wzi za

r k , ale Cody si wyrwał. - A czy ty nigdy nie pomy lałe , co ja czuj , patrz c na twoj
poranion twarz i twoje r ce? Przecie wiem, e spotkało ci to dlatego, e po mnie wróciłe .
Musz o tym z tob porozmawia . Nie mog ju dłu ej znie tego le enia i prób
przypomnienia sobie, co si wtedy stało.

- No to przesta o tym my le . - Machn ł r k , str caj c plastikowy wazonik. - Ju po

wszystkim. Kiedy st d wyjdziesz, nie b dziemy wi cej do tego wraca . Nie ycz sobie ju
nigdy przechodzi przez co podobnego z twojego powodu, rozumiesz? - Zbli ył twarz do jej
twarzy. - Chc , eby st d wyszła. Chc by z tob . Kocham ci . Nie sypiam po nocach, bo
ci gle my l o tym, co mogło si sta .

- Ale si nie stało! - krzykn ła. - Jestem tu i yj . Dzi ki tobie. To nie twoja wina,

idioto! Ocaliłe mi ycie. A ja kocham ci za bardzo, eby siedzie z zało onymi r kami i
patrze , jak si zadr czasz. To si musi sko czy , Johnson. Mówi serio. Je eli nie potrafisz
traktowa mnie normalnie, mo esz tu w ogóle nie przychodzi .

- Przesta cie! - Rozgniewana piel gniarka wpadła do pokoju. - Słycha was na całym

pi trze..

- Wynocha! - krzykn li jednogło nie, a ona wycofała si , trzaskaj c drzwiami.
- Nie chcesz mnie tu widzie ? Dobrze! - Cody podszedł do łó ka. - Ale najpierw

powiem wszystko, co mam ci do powiedzenia. Mo e i sam si o to obwiniam, ale to moja
sprawa. Nie b dziesz mi mówiła, co czuj i co mam czu . Ju i tak za długo robiłem wszystko
pod twoje dyktando.

- Nie wiem, o czym mówisz.
- adnych zobowi za , adnych długoterminowych planów. Czy nie tak miało by ?
- Przecie uzgodnili my...
- Mam ju do uzgadniania czegokolwiek i mam te do czekania, a nadejdzie

wła ciwy czas, miejsce i nastrój. Słyszała , co powiedziałem przed chwil ? e ci kocham.

- Nie powiedziałe mi tego. - Abra spu ciła wzrok. - Ty mi to wykrzyczałe .
- Niech ci b dzie, e wykrzyczałem. A teraz ci to powtarzam i mówi , e za mnie

wyjdziesz. Koniec dyskusji!

- Ale...
- Koniec! - hukn ł, tr c oczy. - Nie próbuj mnie przekona .
- Cody, ja...
- Zamknij si , dobrze? - Cody opu cił r ce. - Nie tak miało by . Nie chciałem si z

tob kłóci . Wygl da na to, e ilekro sobie co zaplanujemy, nic z tego nie wychodzi.
Dlatego adnych planów, Ruda, adnych spekulacji. Jeste mi potrzebna. Chc , eby została
moj on i eby pojechała ze mn na wschód.

Abra spojrzała na niego i wzi ła gł boki oddech.
- Dobrze.
Cody parskn ł miechem i potarł twarz.
- Dobrze? To wszystko?
- Niezupełnie. Chod tu. - Przyci gn ła go do siebie. Po raz pierwszy od wielu dni

Cody przytulił j z całym przekonaniem. - Chyba słyszałe , co powiedziałam? e ci
kocham?

- Nie powiedziała tego. - Cody u miechn ł si z ulg . To cud. Abra yje i jest z nim. -

Ty mi to wykrzyczała .

- Ale to prawda. - Wypu ciła go z obj i spojrzała mu w oczy. - Przepraszam.
- Za co?
- Za to, e tyle przeze mnie przeszedłe .
- To nie była twoja wina - powiedział Cody.
- Wiem. - U miechn ła si i zagipsowan r k dotkn ła jego zabanda owanej dłoni. -

Twoja te nie. Nie chciałabym ju nigdy przechodzi przez co takiego, ale to ci
przynajmniej skłoniło, eby mnie poprosi o r k .

- I tak miałem zamiar to zrobi . - Cody z u miechem ucałował jej palce. - Chyba.
Abra uniosła brwi. Ró a, któr dostała od Cody'ego, le ała pognieciona na łó ku.
- Musz ci co wyzna - powiedziała, wygładzaj c ostro nie płatki. - Miałam zamiar

pojecha za tob na wschód bez wzgl du na to, czyby ci si to podobało, czy nie.

Cody cofn ł si spojrzał jej w twarz.
- Naprawd ?
- Pomy lałam sobie, e je li b dziesz mnie cz sto ogl dał, przyzwyczaisz si do mnie.

Mówiłam te sobie, e powinnam pozwoli ci odej , ale w gł bi serca... nie miałam zamiaru
da ci takiej szansy.

Cody nachylił si i pocałował j .
- I tak bym nigdzie nie odszedł.

EPILOG

Cody wypełnił formularz meldunkowy. Skalisty stok za oknem obsadzony był

kaktusami, które zaczynały wła nie kwitn . wiatło s czyło si przez szklan kopuł .

- Miłego pobytu, panie Johason - yczył mu recepcjonista z promiennym u miechem.
- Dzi kuj , zamierzam dobrze si bawi . - Cody odwrócił si i schował do kieszeni

klucze.

Wczasowicze kr yli po foyer. Wielu z m czyzn było w strojach tenisowych.

Niektórzy schodzili z góry po zakr conych schodach, inni wje d ali na pi tro bezszelestnymi,
szklanymi windami. Szklana kopuła przepuszczała słoneczne promienie, które rozszczepiały
si t czowym widmem na kamiennej posadzce. Wodospad z cichym szumem ko czył swój
bieg w otoczonym skałami basenie. Cody podszedł z u miechem do kobiety, która
wpatrywała si w strumie spadaj cej wody.

- S jakie za alenia?
Abra odwróciła si i przechyliła głow , eby mu si przyjrze .
- Pami tam, ile metrów rur trzeba było zainstalowa , eby spełni twój kaprys.
- To mówi samo za siebie.
- Zawsze tak twierdziłe . - Pomy lała e pó niej mu powie, jak bardzo jej si tu

podoba. - W ka dym razie, dzi ki mnie to wszystko funkcjonuje. - Oparła mu głow na
ramieniu i odwróciła si , eby znów podziwia wodospad.

- Co ci jest?
- Pewnie pomy lisz, e jestem głupia.
- Ruda, przez połow czasu my l , e jeste głupia. - Sykn ł cicho, kiedy Abra

bole nie uderzyła go łokciem pod ebra. - Ale tak czy owak, mów.

- T skni za dzie mi.
Okr cił j ze miechem, a potem pocałował.
- To wcale nie jest takie głupie. Ale mog sprawi , e na chwil o nich zapomnisz,

kiedy ju si rozgo cimy w naszym domku.

- Mo e. - U miechn ła si wyzywaj co. - Je eli dobrze nad tym popracujesz.
- Moim zdaniem, drugi miesi c miodowy powinien był jeszcze lepszy ni pierwszy.
Abra zarzuciła mu r ce na szyj .
- No to zaczynamy!

- Za chwil . - Cody wzi ł j za r ce. - Pi lat temu, o wicie, stali my w tym samym

miejscu. Było tu pusto i adne z nas nie potrafiło powiedzie , czy budowa zostanie w ogóle
uko czona.

- Cody, po co znowu o tym my le ?
- Bo to co , czego nigdy nie zapomn . - Przycisn ł do ust jej dłonie. - Ale jest te co ,

o czym ci nigdy nie mówiłem. Miałem zamiar poprosi ci wtedy o r k . Wła nie tamtego
ranka.

Była to dla niej miła wiadomo - nawet po pi ciu latach mał e stwa i partnerstwa w

pracy.

- Teraz ju za pó no. Jeste na mnie skazany.
- Za pó no, eby ci na tym miejscu poprosi o r k , ale nie za pó no, by ci

powiedzie , e jeste tym najlepszym, co mnie w yciu spotkało. I kocham ci jeszcze
bardziej ni pi lat temu. - Nie zwa aj c na otaczaj cych ich ludzi, przygarn ł Abr do
piersi. Miał wra enie e s sami, jak tamtego poranka, przed laty.

- Cody. - Przycisn ła usta do jego warg. Ich smak był równie pon tny jak zawsze. -

Jestem taka szcz liwa, e mam ciebie, e mam rodzin . Powrót tutaj u wiadomił mi, ile
spotkało mnie szcz cia. - Pogłaskała biał blizn na jego skroni. - Mogli my straci
wszystko, tymczasem wygrali my wszystko. - Tuliła si do niego przez chwil , a potem
cofn ła si z u miechem. - I musz ci powiedzie , e podoba mi si twój wodospad.

- To prawdziwa pochwała w ustach in yniera. Masz. - Cody wyj ł z kieszeni monet . -

Powiedz jakie yczenie.

- Nie mam adnych ycze . - Abra rzuciła monet przez rami . - Chc tylko ciebie. -

Moneta opadła powoli na dno sadzawki, a oni odeszli w stron domku, trzymaj c si za r ce.