Instalacja Windows 7 na wirtualnym dysku VHD 

Virtual  Hard  Drive  (VHD)  to  otwarty  format  zapisu  dla  dysków  wirtualnych  w  rozwiązaniach 

wirtualizacyjnych Microsoftu - dokładnie ten sam, którego używa Virtual PC 2007, Virtual Server 2005 
i  Hyper-V.  Wielu użytkowników  już  wie,  że  w  Windows  7  i  Windows  Server  2008  R2  dodano 

możliwość tworzenia i podłączania takich dysków w taki sposób, aby były widoczne jako zwykłe dyski 

w oknie Komputer. Nie wszyscy wiedzą jednak, że dysk VHD można podłączyć w instalatorze systemu 

i po prostu zainstalować na nim Windows 7 lub Windows Server 2008 R2. 

Przygotowanie wirtualnego dysku

 

Dysk  VHD  możemy  przygotować  w  samym  instalatorze,  ale  ponieważ  operacja  w  zależności 
od wielkości dysku trwa przynajmniej kilkanaście minut, prawdopodobnie wygodniej będzie zrobić to 

z poziomu  naszego  podstawowego  systemu  -  dysk  będzie  się  tworzył,  a  my  możemy  kontynuować 

normalną prace. 

Microsoft  dla  systemu  Windows  7,  podobnie  jak  dla  maszyn  wirtualnych,  umożliwia  stworzenie 

dwóch rodzajów dysków VHD - dysku dynamicznego i o stałym rozmiarze (fixed-size). Dysk o stałym 

rozmiarze od razu po utworzeniu pochłania tyle miejsca na dysku fizycznym, ile wynosi maksymalny 

rozmiar  pliku  VHD.  Dysk  dynamiczny  z  kolei  zajmuje  początkowo  kilka  megabajtów  i  jest  w  razie 

potrzeby  na  bieżąco  rozszerzany.  Operacja  rozszerzania  powoduje  jednak  dość  znaczny  spadek 
wydajności  i  generalnie  nie  polecamy  używania  dysków  dynamicznych  do  instalowania  systemów 

w sposób opisany w niniejszym artykule. 

Aby  stworzyć  dysk  o  stałym,  ustalonym  rozmiarze,  należy  przygotować  lokalizację  z  odpowiednią 

ilością  wolnego  miejsca  na  dysku  fizycznym.  Można  przeznaczyć  na  ten  cel  jeden  folder  na  dużym 
dysku fizycznym, np. D:\VHDs. Następnie należy uruchomić program diskpart. Jeśli zdecydujemy się 

na  utworzenie  dysku  VHD  w instalatorze  Windows,  wiersz  polecenia  można  wywołać  na  ekranie 

wyboru dysku do instalacji naciskając kombinację klawiszy SHIFT-F10. 

Tworzenie  pliku  VHD  polega  na  podaniu  ścieżki  do  pliku,  który  ma  być  utworzony  (parametr  file) 

oraz jego  maksymalnego  rozmiaru  w  megabajtach  (parametr  maximum).  Domyślnie  diskpart 
przyjmuje, że chodzi o dysk o stałym rozmiarze (fixed-size). Jeśli chcemy utworzyć dysk dynamiczny, 

musimy podać dodatkowo parametr type=expandable. 

create vdisk file=D:\VHDs\Windows7.vhd maximum=20000 

Tworzenie dysku o stałym rozmiarze trwa jakiś czas (w przeciwieństwie do dysków dynamicznych, 

które  tworzone  są  niemal  natychmiast).  Do  instalacji  systemu  Windows  7  polecamy  tworzenie 

dysków wirtualnych nie mniejszych, niż 16 GB. Jeśli planujemy instalować jakieś dodatkowe aplikacje 

poza samym systemem, warto rozważyć stworzenie większego dysku. 

 

Tworzenie i montowanie dysku VHD z poziomu instalatora 

Instalacja systemu w pliku VHD 

Po  utworzeniu  pliku  możemy  przystąpić  do  instalacji  systemu.  Wkładamy  do  napędu  instalacyjną 
płytę DVD, uruchamiamy ponownie komputer bootując z tej właśnie płyty i przechodzimy przez cały 

proces do momentu, gdy instalator pyta o dysk docelowy. Jak widać, dysku utworzonego przed chwilą 

oczywiście  nie  ma  na  liście  -  instalator  jeszcze  nie  wie,  że  dysk  taki  istnieje  i  nie  montuje  go 

w systemie. Wystarczy jednak uruchomić wiersz poleceń kombinacją klawiszy SHIFT+F10 i wywołać 

program diskpart, a w nim polecenie: 

select vdisk file=D:\VHDs\Windows7.vhd 

attach vdisk 

Po  zamknięciu  okna  wiersza  polecenia  pozostaje  już  tylko  odświeżyć  widok  dysków  w  instalatorze 

i wybrać  nowy  dysk  wirtualny  jako  miejsce  docelowe  dla  instalacji  systemu.  Ostrzeżenie,  że  system 

nie może zostać zainstalowany na wybranym dysku należy po prostu zignorować. 

 

Widok partycji w instalatorze po zamontowaniu pliku VHD 

Praca z systemami na wirtualnych dyskach 

Po instalacji system zainstalowany w dysku wirtualnym pojawia się na liście Boot Managera zupełnie 

tak, jakby był zainstalowany po prostu na drugiej partycji dysku fizycznego. W samej pracy systemu 
nie ma praktycznie żadnych zauważalnych różnic - po instalacji rzuca się w oczy jedynie fakt, że nie 

można  wykonać  klasyfikacji  wydajności  komputera.  System  wykrywa  wszystkie  urządzenia 

fizycznego  komputera,  nie  ma  żadnej  emulacji  znanej  z  maszyn  wirtualnych.  Oczywiście  różnice  na 

pewno  pojawią  się  w  wydajności  -  system  zainstalowany  w  pliku  VHD  będzie  nieco  słabiej 

prezentował  się  na  tle  systemu  na  dysku  fizycznym,  ale  różnice  są  naprawdę  niewielkie  i  podczas 

normalnego korzystania z komputera (funkcje systemowe, przeglądanie Internetu, aplikacje biurowe) 

wręcz niezauważalne. 

 

Okno Komputer i Właściwości systemu po instalacji 

Po  instalacji  kilku  systemów  w  ten  sposób  z  pewnością  uciążliwe  stanie  się  wybieranie  systemu 

do uruchomenia na liście Boot Managera - wszystkie będą nazywały się "Windows 7" i trudno będzie 
zorientować  się,  o  który  system  chodzi.  Jest  rozwiązanie  tego  problemu  jest  aplikacja  wiersza 

polecenia bcdedit, składnik systemu operacyjnego do edycji wpisów Boot Managera. 

Aby skorzystać z aplikacji bcdedit, należy uruchomić wiersz polecenia (cmd.exe) jako administrator. 

Następnie  należy  wyświetlić  wszystkie  wpisy  systemów  zlokalizowane  w  Boot  Managerze  naszego 

komputera. Służy do tego polecenie: 

bcdedit /v 

Pierwszy  zestaw  parametrów  dotyczy  samego  Boot  Managera  i  można  go  zignorować.  Pierwszy 
system  operacyjny  pojawi  się  jako  drugi  zestaw.  Należy  zaznaczyć  (kliknąć  prawym  przyciskiem 

myszy  i  z  menu  wybrać  polecenie  Zaznacz,  a  następnie  zaznaczyć  tekst),  a  później  skopiować 

do schowka  (tylko  kliknąć  prawym  przyciskiem  myszy)  wartość  wartość  identyfikatora  systemu, 

którego nazwę na liście chcemy zmienić. Mając identyfikator pozostaje wydać polecenie: 

bcdedit /set {identyfikator} description "Windows 7 w pliku VHD" 

 

Narzędzie bcdedit po zmianie opisu jednego z systemów 

Można jeszcze zmienić czas, przez jaki Boot Manager czeka na wybór systemu (domyślnie 30 sekund) 

i kolejność  systemów  -  czyli  który  będzie  ładowany  domyślnie  po  przekroczeniu  czasu.  Te  operacje 

również  można  wykonać  z  poziomu  bcdedit,  ale  łatwiej  skorzystać  z  polecenia  msconfig,  które 

pozwala skonfigurować powyższe parametry w trybie graficznym. 

 

Narzędzie msconfig i opcje dotyczące Boot Managera 

Usuwanie zainstalowanego systemu 

Jeśli system zainstalowany w pliku VHD nie jest nam już potrzebny, możemy po prostu usunąć plik 

dysku  wirtualnego  -  nie  trzeba  niczego  formatować  ani  martwić  się  o  zgromadzone  obok  dane  na 

dysku fizycznym. Dane w pliku VHD oczywiście zostaną utracone i należy o tym pamiętać! 

Kasowanie  plików  VHD  jest  banalnie  proste,  ale  w  Boot  Managerze  -  podobnie  zresztą  jak  po 

formatowaniu prawdziwej partycji z systemem - zostają pozostałości. Usunięty system nadal widnieje 

na  liście  wyboru.  Łatwo  można  go  jednak  stamtąd  usunąć  korzystając  z  narzędzia  msconfig. 

Wystarczy zaznaczyć go na liście i nacisnąć przycisk Delete. 

Pytania: 

Czy  w  opisany  sposób  można  zainstalować  system  Windows  7  na  komputerze,  na  którym 

nie ma "tradycyjnie" zainstalowanego Windows 7? 

Tak,  opisana  metoda  pozwala  na  instalację  systemu  Windows  na  komputerze,  na  którym  pracują 

dowolne systemy operacyjne - można np. posiadać system Windows Vista i w pliku VHD zainstalować 

Windows 7. 

 

 

Czy podobnie do pliku VHD zainstalować można system Windows Vista? 

Nie, bootowanie z pliku VHD to nowość w systemie Windows 7 (i w związku z tym w Windows Server 

2008  R2),  więc  opcja  instalacji  do  pliku  VHD  ograniczona  jest  tylko  dla  tego  systemu.  Program 

diskpart w instalatorze Windows Vista nie pozwoli na zamontowanie pliku VHD. 

Jaki  sprzęt  wykrywany  jest  przez  system  zainstalowany  na  dysku  VHD?  Czy  potrzebne  są 

specjalne sterowniki? 

Poza miejscem instalacji - plik VHD zamiast partycji dysku fizycznego - zachowanie systemu nie różni 

się niczym w stosunku do zainstalowanego "tradycyjnie". Wykrywany jest sprzęt fizyczny komputera, 

bezpośrednio  dostępna  jest  karta  graficzna  (nie  ma  emulacji  tak  jak  w  maszynach  wirtualnych) 

oraz wszystkie  urządzenia  wewnętrzne  jak  i  zewnętrzne.  Instalacja  sterowników  przebiega 

identycznie jak w przypadku systemu zainstalowanego na dysku fizycznym.