Stanisław Modzelewski

(ur. 15 marca 1929 w Szczepankowie koło Łomży,

zm. w 13 listopada 1969 w Warszawie) – polski seryjny morderca, zwany

"Wampirem z Gałkówka",

syn Aleksandra i Heleny Modzelewskich,

ukończył tylko 3 klasy szkoły podstawowej, żonaty, z zawodu kierowca,
pracował w Warszawie. W latach 1952-1956 i w 1967 roku dokonał siedmiu
morderstw oraz sześciokrotnie usiłował popełnić zabójstwo. W śledztwie
przyznał się do zabójstwa ośmiu kobiet. Ósmego morderstwa
popełnionego w Łodzi nie potrafiono mu jednak udowodnić (pomimo
przyznania się) z powodu braku ciała ofiary. Tajemnicza ósma ofiara
Modzelewskiego miała zostać zamordowana pomiędzy ostatnią szóstą
ofiarą serii z Gałkówka, a ostatnią ofiarą mordercy znalezioną w Warszawie.
Modzelewski mordował kobiety w przedziale wiekowym od 18 do 87 lat,
dusząc je gołymi rękoma lub szalikiem. Ofiarom zabierał zarówno
wartościowe, jak i drobne, bezużyteczne przedmioty, które później
wyrzucał. Wykazywał się nadmiernym okrucieństwem. Morderstwa miały
charakter seksualny, dolne partie ciała zamordowanych kobiet były
obnażone, a sposób ułożenia zwłok sugerował dokonanie penetracji
narządów rodnych ofiary. Modzelewski był sadystą, jednak nie stwierdzono
jednoznacznie, czy pastwił się nad ofiarą przed czy po jej śmierci.
Przyczyną zachowań mordercy było zaspokojenie seksualne, które osiągał,
odbierając życie swoim ofiarom.

Zdzisław Marchwicki

(ur. 18 października 1927 w Dąbrowie Górniczej,

stracony 26 kwietnia 1977 w Katowicach) – pochodzący z Polski seryjny
morderca. Uznany przez sąd za

"Wampira z Zagłębia",

który działał w tych

okolicach przez pięć lat i cztery miesiące. Przez cały ten okres trwało
żmudne, wyjątkowo trudne śledztwo. "Wampir" dokonywał morderstw na
terenie o łącznej powierzchni 590 km², zamieszkanym przez 725 tys. ludzi.
Jego ofiary miały od 16 do 57 lat. W jednym dniu (15 czerwca 1966) dokonał
dwóch napadów na kobiety, z których jeden skończył się śmiercią ofiary.
Działalność "Wampira" rozpoczęła się w dniu 7 listopada 1964 roku, gdy w
Dąbrówce Małej doszło do zabójstwa pierwszej ofiary – Anny Mycek. Od
tego momentu aż do roku 1970 miało miejsce 21 zabójstw przypisywanych
jednemu sprawcy. Sposób postępowania sprawcy był zawsze taki sam:
szedł za upatrzoną ofiarą, podbiegał do niej z tyłu, a następnie uderzał w
głowę ciężkim tępym przedmiotem. Gdy ofiara upadła bił ją wielokrotnie,
powodując zgon, po czym dokonywał czynności seksualnych z denatką.

Gary Leon Ridgway

(ur. 18 lutego 1949) – amerykański seryjny morderca,

znany jako

Green River Killer (Morderca z Green River).

Ridgway urodził się

w Salt Lake City. Jego rodzicami byli Mary Rita Steinman i Thomas Newton
Ridgway. Mieszkał w domu Auburn w Waszyngtonie. Od młodzieńczych lat
miał obsesję na punkcie prostytutek oraz dysfunkcjonalne związki z
kobietami. Gary Ridgway pracował w wielkiej firmie – malował tam
ciężarówki. Bestialsko zamordował ponad 50 kobiet (do tylu morderstw się
przyznał), jednak policja podejrzewa, że ofiar mogło być nawet dwukrotnie
więcej. Jego ofiarami padały prostytutki, które dusił. Ciała porzucał w
ulubionych przez siebie miejscach, m.in. na brzegach Green River (stąd
przydomek), gdzie (według zeznań jego żony) lubił uprawiać seks. Swoich
morderstw dokonywał w latach 80. XX wieku w Seattle i na jego
przedmieściach. Został złapany w roku 2001 dzięki wyodrębnieniu jego
DNA z pozostawionej na kamieniach spermy. Kamienie pozostawiał w
pochwie swoich ofiar jako znak rozpoznawczy. W roku 2003 został skazany
na dożywocie w zamian za współpracę w śledztwie i wskazania miejsc, w
których porzucał zamordowane kobiety. Ridgway odbywa karę w więzieniu
Washington State Penitentiary w Walla Walla.

Historia zbrodni dokonanych przez seryjnego mordercę

Dennisa Radera

,

który krył się pod pseudonimem

BTK

(pierwsze litery słów bind -

skrępować, torture - torturować, kill - zabić). W latach 1974-1991 zabił 10
osób. Grasował w hrabstwie Sedgwick w Kansas. Mieszkał z żoną i
dwojgiem dzieci na północnych przedmieściach Wichita, w Park City, gdzie
był inspektorem służb miejskich. Nikt nie domyślał się, że tak spokojny
człowiek, ojciec i mąż, dobry pracownik, może być psychopatycznym
mordercą. Zabijał za pomocą noża, strzelając z pistoletu lub dusząc.
Uwielbiał chwalić się swoimi dokonaniami - kilkakrotnie wysyłał
szczegółowe opisy zbrodni do gazet i na policję. Po długim dochodzeniu
aresztowano BTK. Na rozprawie w czerwcu 2005 roku przyznał się do
zabicia 10 osób. Został za to skazany na 10-krotne dożywocie.

Aleksander Jurewicz Piczuszkin

zwany

Szachownicowym Mordercą

lub

Bitcewskim Maniakiem

ur. 9 kwietnia 1974 – rosyjski seryjny morderca

schwytany w 2007 roku, zamordował co najmniej 48 osób. Piczuszkin
zyskał swój przydomek, gdyż po każdym zabójstwie kładł na szachownicy
numerek. Jak sam twierdził, chciał zapełnić wszystkie 64 pola. Później
odwołał to, dodając, że zabijałby dalej do chwili zatrzymania go. Pierwszą
zbrodnię Piczuszkin popełnił mając 18 lat, zamordował wtedy kolegę z
klasy. Na miejsce swoich zbrodni wybrał Park Bitcewski w Moskwie.
Zagadywał ofiary, zwabiał w zarośla i tam powoli mordował. Piczuszkin
wpadł po zabójstwie w lecie 2006 Mariny Moskaliewej. W kieszeni ofiary
milicja znalazła bilet metra. Na jego podstawie odszukano nagrania ze
stacji moskiewskiego metra, gdzie został sfilmowany ze swoją ofiarą. Po
pewnym czasie został aresztowany przez milicję. W trakcie procesu
Aleksandr Piczuszkin przyznał się do wszystkich zbrodni o jakie go
oskarżono. Twierdził ponadto, że dokonał jeszcze 12 innych zabójstw.
Mówił, że mordując czuł się jak Bóg, który ma władzę nad życiem i
śmiercią. Wśród ofiar Aleksandra było wielu jego znajomych; tłumaczył ich
zabicie tym, że chciał żyć samotnie. 29 października 2007 sędzia główny
Włodzimierz Usow odczytał wyrok skazujący Piczuszkina na dożywotnie
więzienie. Wyrok nie zrobił na oskarżonym żadnego wrażenia. Matka jednej
z ofiar Tatiana Femianowa powiedziała "On nawet jednym zabójstwem
zasłużył na dożywocie".

Jack Unterweger (Dusiciel z Wiednia),

właśc. Johann Unterweger ur. 16

sierpnia 1950 w Judenburgu, zm. 29 lipca 1994 w Grazu. Austriacki pisarz i
seryjny morderca. Był synem prostytutki, porzuconym przez matkę we
wczesnym dzieciństwie i wychowywanym przez dziadka alkoholika. Już
jako nastolatek wykazywał dużą agresję wobec prostytutek. W 1974 roku
zamordował 18-letnią prostytutkę, za co został skazany na dożywotnie
więzienie. Podczas odsiadywania wyroku zaczął pisać. Stał się niezwykle
popularnym autorem opowiadań, poematów, sztuk teatralnych i
autobiografii. Ze względu na wzorowe zachowanie, po 16 latach wyszedł z
więzienia. Nikt nie sądził, że Unterweger może dalej zabijać. Jak się jednak
okazuje, już w pierwszym roku po wyjściu na wolność zabił co najmniej

sześć prostytutek. Wysłany do USA przez jeden z austriackich dzienników,
dla którego miał napisać artykuł o tamtejszej prostytucji, zabił trzy kobiety.
Po powrocie do Austrii miał zostać aresztowany, jednak uciekł, utrzymując,
że jest niewinny. Został zatrzymany przez agentów FBI w Miami w lutym
1992 roku. Oskarżony o 11 morderstw, w czerwcu 1994 roku został uznany
winnym popełnienia dziewięciu z nich i skazany na dożywocie. W noc po
odczytaniu wyroku powiesił się w swojej celi.

Marc Dutroux

ur. 6 listopada 1956 roku – belgijski seryjny morderca zwany

Potworem z Charleroi

lub

Potworem z Belgii.

Został oskarżony o porwanie,

torturowanie i wykorzystywanie seksualne sześciu dziewcząt w okresie od
1995 do 1996 roku. Ofiary były w wieku od 8 do 19 lat. Spośród
poszkodowanych cztery zostały zamordowane. Dutroux został również
oskarżony o zamordowanie swojego wspólnika Bernarda Weinsteina.
Obecnie Marc Dutroux przebywa w więzieniu. Jego głośny proces sądowy
odbył się w roku 2004. Podczas rozpraw dochodziło do wielu niejasności,
co wywołało skandal i przyczyniło się do reformy belgijskiego systemu
sprawiedliwości. Jako bezrobotny elektryk Dutroux posiadał na swoim
koncie wiele przestępstw, w tym kradzieże samochodów, napady i handel
narkotykami. W lutym 1986 Dutroux został aresztowany za porwanie i
zgwałcenie pięciu młodych dziewcząt. W kwietniu 1989 został skazany na
trzynaście lat więzienia. W zakładzie karnym spędził tylko 3 lata, został
zwolniony za dobre sprawowanie. Po zwolnieniu Dutroux przekonał
psychiatrę, że jest chory umysłowo, dzięki czemu otrzymał rentę
państwową. Dodatkowo lekarz przepisał mu kilka środków nasennych i
uspokajających, które później wykorzystywał podczas porwań. Kariera
kryminalna Dutrouxa, do której zaliczają się kradzieże samochodów, handel
narkotykami, napady i inne brutalne przestępstwa, przyniosła mu
wystarczającą ilość pieniędzy, aby mógł żyć dostatnio. Posiadał siedem
małych domków, trzy z nich były miejscami, w których torturował porwane
dziewczyny. On sam mieszkał głównie w domu w Marcinelle, gdzie
zbudował ukryte pomieszczenia w piwnicy ukryte za masywnymi
betonowymi drzwiami.

Pietro Pacciani

, zwany

Potworem z Florencji

, ur. 7 stycznia 1925, zm. 22

lutego 1998 – włoski seryjny morderca. Zamordował prawdopodobnie 16
osób. Był jednym z natchnień pisarza Thomasa Harrisa, gdy ten pisał
powieści z cyklu Hannibal. Pietro został aresztowany 17 stycznia 1993 roku.
Został oskarżony o zamordowanie ośmiu młodych par między 1968 a 1985
rokiem. Rozprawa rozpoczęła się we Florencji, 1 listopada 1994 roku. Pietro
został skazany na karę czternastokrotnego dożywocia. Nie został skazany
za dwa zabójstwa z 1968 roku. Jednakże w lutym 1996 roku, po apelacji
został on uniewinniony. 12 grudnia tego samego roku sąd odwołał
uniewinnienie i zaplanowano zorganizowanie nowego procesu. Pietro nie
doczekał rozprawy – zmarł na atak serca.
Trzej inni mężczyźni – Mario Vanni, Giovanni Faggi oraz Giancarlo Lotti byli
podejrzani o współudział w serii morderstw. Dowody wskazywały, że
połowa zabójstw nie została dokonana przez jedną osobę. Vanni został
skazany na karę dożywocia, a Lotti na 26 lat więzienia. Faggi został
uniewinniony.

Nie wiadomo ile dokładnie morderstw mieli na swoim koncie małżonkowie

Rosemary i Fred West

z Gloucester. Zostali oskarżeni o to, że w ciągu 16 lat

zabili 12 kobiet i dziewczyn. W tym najstarszą córkę obojga, dwie kochanki
Freda, jego byłą żonę i jej dziecko oraz kilka młodych dziewczyn, które
udało im się zwabić do domu. Ofiary były torturowane, gwałcone, zabijane,
a ich ciała ćwiartowane. Szczątki zakopywali w ogródku swojego domu
przy 25 Cromwell Street i na okolicznych polach. Po tym, jak zostali
aresztowani, Fred West popełnił samobójstwo wieszając się w swojej celi w
więzieniu, niedługo przed mającą się rozpocząć rozprawą. Rosemary West
została uznana winną 10 morderstw i skazana na dożywocie.

Dennis Nilsen (Morderca z Muswell Hill) -

mieszkał w Londynie i podrywał

swe ofiary w pub'ach. Jak to ujął Brian Masters w biografii Nilsen'a, "zabijał
dla towarzystwa". Zanim Dennis kogokolwiek zabił, doświadczał
erotycznego pożądania do śmierci. Spędzał godziny kładąc sie przed
lustrem i udając zmarłego. Zapraszał do siebie kilku kochanków na RPG
jego fantazji, ale wtedy wszystko przybierało bardziej poważny obrót. Jego
pierwsze morderstwo miało miejsce w 1978 roku. Udusił krawatem
mężczyznę, którego ledwie znał, a następnie umieścił Go pod deskami
podłogowymi w swym mieszkaniu. Doświadczając smaku klimatycznej
przyjemności tego rodzaju działalności, odnalazł sposoby na jej
powtarzanie. Zapraszał mężczyzn do swego mieszkania, dusił ich, mył
ciała, czasami brał je do łóżka, zazwyczaj inicjując przy tym kontakt
seksualny, a na końcu tnąc je lub przechowując je w rozmaitych zakątkach
swego mieszkania. Jeśli chodzi o doświadczenia 'rzeźnickie' to nie miał
żadnych problemów przy rozkrajaniu i dysekcji tych wszystkich ciał, a
także przy gotowaniu ich głów w celu oddzielenia skóry i mięsa od czaszki.
Cała ta procedura była dla Niego miłosnym aktem, o którym Ci wszyscy
faceci nie mieli w ogóle nic wiedzieć. To założenie dawało Nilsen'owi
wspaniały poziom satysfakcji. Często spłukiwał kawałki ciała w toalecie,
kawałki, które mogłyby być dla Niego tylko zgubą. Kiedy szambo w
budynku zapchało się, dochodzenie doprowadziło do jego osoby i wtedy
bez wahania wskazał na szafkę, w której policja znalazła rozczłonkowane
ciała dwóch mężczyzn. Kolejny tułów został znaleziony w skrzynce na
herbatę wraz z wieloma starymi kośćmi - Nilsen został aresztowany.
Przyznał się później do zamordowania 15 mężczyzn w okresie pięciu lat, jak
twierdził, po części dlatego, że idea opuszczania przez nich jego domu
powodowała, że czuł się samotny, a po części dlatego, że po prostu
podobało mu się to. W więzieniu wykonywał rysunki ich ciał i ich kawałków.

Peter William Sutcliffe

- ur. 2 czerwca 1946, znany jako

Rozpruwacz z

Yorkshire

, w latach 1975-1980 zamordował trzynaście kobiet na północy

Anglii, siedem innych zaś okaleczył. Po długim i żmudnym śledztwie w
końcu pojmano osławionego Rozpruwacza. Proces Sutcliffa rozpoczął się 5
maja 1981 roku. Oskarżał prokurator generalny sir Michael Havers. Obrona
wniosła o uznanie Sutcliffe'a za niewinnego z powodu niepoczytalności,
wyjaśniając iż oskarżony cierpi na schizofrenię paranoidalną. Sutcliffe

oświadczył, że gdy pracował na cmentarzu w Bingley w 1967 roku, usłyszał
przemawiający doń głos, a napis na pobliskim nagrobku, notabene w
języku polskim, upewnił go, iż przemawia doń Jezus. To właśnie ów głos
miał mu nakazać zabijanie prostytutek.22 maja 1981 roku Peter William
Sutcliffe został uznany za winnego wszystkich zarzucanych mu czynów i
skazany na dożywotnie więzienie, z możliwością ubiegania się o zwolnienie
warunkowe najwcześniej po trzydziestu latach. Sutcliffe'a osadzono w
więzieniu Parkhurst. Jednak doktor David Cooper i profesor John Gunn
uznali iż, jako chory psychicznie, powinien zostać przeniesiony do szpitala
psychiatrycznego Broadmoor, przeznaczonego dla wyjątkowo
niebezpiecznych przestępców. 10 stycznia 1983 roku jeden z więźniów,
James Costello, zaatakował Rozpruwacza tnąc mu twarz kawałkiem
stłuczonego kubka. Mimo to Home Office odrzucało prośby o przeniesienie
Sutcliffe'a do Broadmoor. Ostatecznie Rozpruwacz stał się pacjentem tego
przybytku 27 marca 1984 r.Jednak i Broadmoor okazało się nie być dlań
bezpiecznym, atakowano go tam bowiem jeszcze dwukrotnie. Raz więzień
przyznający się do nienawiści do przestępców seksualnych próbował
Sutcliffe'a udusić, za drugim razem napastnik próbował wykłuć mu oczy
flamastrem. Sutcliffe, jak wielu innych seryjnych morderców, cieszy się
wielkim powodzeniem u pewnego rodzaju pań, odbierając trzydzieści listów
od wielbicielek tygodniowo.

Steven Gerald James Wright

- ur. 24 kwietnia 1958 w Norfolk - angielski

seryjny morderca zwany

Suffolk Strangler

(pl:

Dusiciel z Suffolk

). Od

października do grudnia 2006 roku zgwałcił i zamordował w okolicach
miasta Ipswich 5 prostytutek. Gdy znaleziono dwie ostatnie ofiary w całym
Suffolk rozpoczęła się obława na mordercę. O wszystkim poinformowano
media. Wiadomość rozpętała panikę nie tylko w środowisku prostytutek,
ale też wśród innych mieszkańców Ipswich. Steven został zatrzymany 19
grudnia 2006 około godziny 5 rano. Następnego dnia policja podała do
publicznych wiadomości, że niejaki Steven Wright przyznał się do
wszystkich pięciu morderstw. Proces Stevena Wrighta rozpoczął się 14
stycznia 2008 roku. W czasie procesu Steven przyznał się do wszelkich
zarzucanych mu czynów. Głównym dowodem w rozprawie były ślady DNA
Stevena pozostawione na miejscach zbrodni. 21 lutego 2008 roku sąd
ogłosił Stevena Wrighta winnym wszystkich zbrodni i skazał go na
dożywocie. 19 marca 2008 Wright odwołał się do sądu o złagodzenie kary.

Aileen Wuornos

, właściwie Aileen Carol Pittman (

Anioł Śmierci

) - ur. 29

lutego 1956 w Rochester (Michigan), zm. 9 października 2002 –
amerykańska prostytutka, która w latach 1989-1990 zamordowała na
Florydzie siedmiu mężczyzn. Skazana została na sześciokrotną karę
śmierci (jednego ciała nie odnaleziono). Po dziesięciu latach spędzonych w
celi śmierci w końcu dokonano egzekucji. Wyrok wykonano poprzez
wstrzyknięcie trucizny. Sprawa ta wywołała głośną dyskusję na temat kary
śmierci, jako stosownego wyroku dla osób z podejrzeniami o chorobę
psychiczną. Na podstawie historii jej życia nakręcono film "Monster" z
Charlize Theron w roli głównej. Wuornos była biseksualna. Jej wieloletnią
partnerką była Tyria Moore. Kobiety poznały się w South Daytona w 1986
roku. Podczas procesu Moore zeznawała przeciwko Wournos.

Urodzony w 1954 roku w Anglii

Colin Ireland

zwany

Zabójcą Gejów

w 1993

postanowił zostać seryjnym mordercą. Zabił w tym samym roku 5
homoseksualistów.
Ofiary:
Peter Walker(45l)- uduszony plastikową torbą
Christopher Dunn (37l)- "wypadek podczas gry wstępnej, nie jest do końca
pewne że jest ofiarą Colina
Bradley Perry III (35l) -uduszony
Andrew Collier(33l)-uduszony
Emanuel Spiteri-uduszony.
Już przy morderstwie Colin Ireland zostawił policji ślady łączące wszystkie
zbrodnie. Po ostatnim zabójstwie spalił mieszkanie ofiary po czym
zadzwonił na policję i powiedział gdzie znajdą jego ostatnią ofiarę i że
prawdopodobnie już zabijał nie będzie. Cześć ofiar okradał. Przy ciałach
niektórych ofiar tuż po ich zamordowaniu kładł zabawki-pluszowe misie,

lalki. Skazany na dożywocie 20.12.1993 roku. W 2006 wpisany na listę
najbardziej niebezpiecznych więźniów, których nigdy nie będzie można
wypuścić na wolność.

Arthur Shawcross

(

Zabójca znad rzeki Genesee

) był sprawcą

najokrutniejszych morderstw, jakie kiedykolwiek widziano w stanie Nowy
Jork. Jego sprawa obnażyła nieudolne procedury prawne dotyczące
resocjalizacji przestępców, dzięki którym sprawcy przestępstw
seksualnych mogli dalej działać bez większych problemów. W latach 70' i
80' Shawcross odsiedział piętnaście lat więzienia za brutalne morderstwo
dwójki dzieci. Po wyjściu na wolność osiadł w Binghamton, w stanie Nowy
Jork i mieszkał tam, dopóki lokalna społeczność nie dowiedziała się o jego
krwawej przeszłości. Rozwścieczeni mieszkańcy wygonili go wówczas z
miasta. Po tym, jak odrzuciły go dwie kolejne niewielkie społeczności,
zdesperowani kuratorzy nocą przeszmuglowali niesławnego obywatela do
Rochester w stanie Nowy Jork. Wkrótce w grzęzawiskach, pod lodem i w
strumieniach zaczęły pojawiać się kolejne ciała pomordowanych. Niegdyś
pedofil i zabójca, teraz zmienił swój sposób postępowania i jako cel obrał
kobiety, głównie prostytutki. Dzięki tej przeprowadzce mógł znów działać.

Richard Ramirez

- seryjny morderca zwany

Nocnym Łowcą

(ur. 29 lutego

1960 roku w El Paso). Na przełomie 1984 i 1985 r. zdołał zamordować 13
osób, choć próbował znacznie więcej. Był przekonany, że kolejnych ofiar
oczekuje od niego Szatan.Jego pierwszą ofiarą była 79-letnia Jennie
Vincow. Znaleziono ją pod koniec czerwca 1984 r. z poderżniętym gardłem i
licznymi ranami kłutymi. Policja była wstrząśnięta brutalnością napastnika,
a to był dopiero początek koszmaru, który miał rozpętać się w Los Angeles.
17 marca morderca uderzył aż w dwóch miejscach, zabijając strzałami z

pistoletu dwie kolejne kobiety i trzecią raniąc.Dziesięć dni później dokonał
kolejnej, tym razem jeszcze bardziej brutalnej zbrodni. W domu państwa
Zazzara znaleziono ciała obojga małżonków. O ile Vincent Zazzara został po
prostu zastrzelony, o tyle ciało jego żony zostało zmasakrowane. Oprawca
wydłubał jej gałki oczne i zostawił mnóstwo ran kłutych na szyi, piersiach,
brzuchu i okolicach pochwy. Kolejna ataki Ramireza to mordy, pobicia i
gwałty – nawet na staruszkach. W niektórych miejscach zbrodni zostawiał
ślady sugerujące rytualny charakter zbrodni – np. wymalowane
pentagramy. Symbol Szatana znaleziono m.in. wymalowany szminką na
udzie 83-letniej Malviny Keller – ją oraz jej niepełnosprawną siostrę
morderca zatłukł młotkiem. Morderca działał w dzikim szale – bez
przygotowania czy planowania, postępował bardzo chaotycznie, jego ofiary
były przypadkowe – nie liczyła się dla niego płeć, wiek, czy rasa i m.in.
dlatego policja była bezsilna. Nocnego Łowcę aresztowano 31 sierpnia
1985 roku. Prokuratura oskarżyła go o dokonanie 43 przestępstw, w tym 13
zabójstw. Podczas procesu Ramirez powiedział "Nie muszę wyglądać z
tego pomieszczenia by zobaczyć wszystkich kłamców, nienawidzących,
morderców, świrów. Sprawiacie że jestem chory... Jestem poza waszą
wyobraźnią, poza dobrem i złem..." jego zachowanie nie było
zaskoczeniem, już wcześniej jego wypowiedzi budziły kontrowersje np. gdy
okazywał swoje oddanie szatanowi. 20 września 1989 roku, po 55 dniach
zeznań i przesłuchaniu 165 świadków, sąd skazał Ramireza na 196 lat
pozbawienia wolności oraz dziewiętnastokrotną karę śmierci w komorze
gazowej. Podczas pobytu w wiezieniu poślubił zafascynowaną nim kobietę,
Doreen Lioy, która jest przekonana, że łączy ich niekończące się koło
miłości i zamierza popelnić samobójstwo w momencie wykonania kary
śmierci na Ramirezie. Został osadzony w celi śmierci w Więzieniu
Stanowym Saint Quentin, gdzie do dziś czeka na wykonanie wyroku.

Bobby (Robert) Joe Long

(ur. 14 października 1953 w Kenova) - seryjny

morderca i gwałciciel. Zamordował na terenie Tampy 10 kobiet. Robert
Urodził się w 1953 roku w Kenova w stanie Wirginia Zachodnia. Był
socjopatą. Miał dodatkowy, żeński chromosom X - w okresie dojrzewania
rosły mu piersi. Początkowo był wielokrotnym gwałcicielem nazywanym

"gwałcicielem z ogłoszenia".

Szukał ogłoszeń na temat sprzedaży domu,

następnie wybierał się na miejsce i gdy drzwi otwierała mu kobieta, gwałcił
ją. Gwałtów tych dokonywał przez blisko 10 lat w Miami, ale żadnej ze
swoich ofiar nie zabił. W 1984 roku Long przeniósł się do Tampy, gdzie od
gwałtów przeszedł do morderstw.Pierwszego morderstwa Long dokonał 10

maja 1984 roku. Zamordował 21-letnią tancerkę egzotyczną. Ofiara została
związana, pobita, zgwałcona i uduszona. Jedyne dowody jakie
zabezpieczono na miejscu zbrodni to ślady opon i kilka czerwonych
włókien. Jeszcze w tym samym miesiącu Long dokonał drugiego
morderstwa. Tym razem poderżnął ofierze gardło. Policja i tym razem
znalazła przy dziewczynie czerwone włókna. Niedługo po tym zabójstwie,
zostały znalezione zwłoki trzeciej ofiary.Kolejna ofiara pojawiła się pod
koniec września. Do pewnego czasu detektywi sądzili, że czwarta ofiara nie
została zabita przez sprawcę pozostałych zbrodni. Było za dużo różnic:
kobieta była rasy czarnej i została zastrzelona, jednak znalezione przy niej
czerwone włókna rozwiały wątpliwości. W październiku 1984 liczba
zamordowanych przez Longa kobiet zwiększyła się do sześciu. Przy
kolejnych ofiarach również znaleziono czerwone włókna.3 listopada 1984
roku, Long porwał 17-letnią Lisę McVey. Po zgwałceniu dziewczyny Long
nie zabił jej, a zabrał do swojego mieszkania. W ciągu następnych 26
godzin, Long wielokrotnie zgwałcił Lisę - była związana, na oczach miała
opaskę. Przez cały ten czas Long udawał, że są zgodną parą. W nocy
wywiózł dziewczynę w odludne miejsce, pocałował Lisę na pożegnanie i
wypuścił. Do ostatniej chwili udawał, że są kochającą się parą. Fakt, iż
Long darował Lisie życie okazał się później jego największym błędem. Lisa
zeznała, że w czasie jazdy samochodem zobaczyła na desce rozdzielczej
napis MAGNUM, co więcej znaleziono przy niej włókna, które potwierdzały,
że Lisa została zgwałcona przez seryjnego mordercę. Detektywi wiedzieli
już, że zabójca porusza się samochodem Dodge Magnum. Policjanci
natychmiast zdobyli dane wszystkich miejscowych właścicieli Dodge`ów
Magnum, w ich posiadaniu znalazł się także wydruk wszystkich transakcji
przeprowadzonych w bankomatach w noc wypuszczenia Lisy - lista
zawierała 15 stron, na stronie 14 widniało nazwisko Roberta Joe Longa.W
międzyczasie prowadzonego śledztwa Long zamordował jeszcze dwie
kobiety. Niebawem policja rozpoczęła jego wnikliwą obserwację. Został
zatrzymany, gdy wychodził z kina. Long przyznał się do zgwałcenia Lisy
McVey, ale jeśli chodzi o zabójstwa to długo upierał się, że jest niewinny. W
końcu przyznał się do morderstw i pokazał, gdzie ukrył zwłoki jeszcze
dwóch ofiar. Ostateczna liczba ofiar Longa to dziesięć.Na rozprawie w 1985
roku Roberta Joe Longa, przysięgli uznali winnym popełnienia wszystkich
zbrodni i skazali na karę śmierci, na krześle elektrycznym. Skazano go
także za porwanie i gwałt na Lisie McVey.

John Justin Bunting

(ur. 4 września 1966 roku w Inala, Queensland) -

australijski seryjny morderca.
Małe miasteczko w południowej Australii o nazwie Snowtown (520
mieszkańców) zyskało złą sławę z powodów, które przez wiele lat nie dadzą
spokoju mieszkającym tam ludziom. Nazwa Snowtown już zawsze będzie
kojarzyć się z najstraszniejszymi seryjnymi morderstwami w Australii.
Niezwykłości i potworności sprawie dodawał fakt, że mordów dokonywano
w tak małej i zżytej społeczności. Wszystko zaczęło się od poszukiwań
zaginionej osoby. Wstępne dochodzenie skupiło się na Barrym Lanie, 40-
letnim transwestycie i karanym pedofilu, który zniknął w 1997 roku. W 1993
roku zaginął też jego przyjaciel Clinton Trezise, a w 1999 Elizabeth Haydon.
Połączenie tych przypadków przywiodło policję do Snowtown i budynku
dawnego banku w mieście. W piwnicy banku policjanci odkryli grube drzwi,
a za nimi sześć beczek wypełnionych kwasem. W beczkach znaleziono
rozkładające się resztki ośmiu rozczłonkowanych ciał. Szokujące było
kolejne odkrycie specjalistów ds. medycyny sądowej, stwierdzili oni, że
ciała mogły leżeć w piwnicy nawet do trzech miesięcy przed ich
makabrycznym odkryciem.
Obecnie odsiaduje wyrok dożywotniego więzienia bez możliwości
zwolnienia warunkowego za 11 morderstw popełnionych w latach 1992-
1999.

Sylwetka seryjnego mordercy

Ivana Milata (Mordercy Turystów)

, który

działał w okolicach Sydney w Australii. Jego ofiarami padło siedmiu
turystów. W 1992 roku przypadkowo odnaleziono ciała dwóch zaginionych
Brytyjek, zakopane w płytkich grobach. Kolejne szczątki odnaleziono w
1993 roku na terenie Belanglo State Forest. Milat popełniał swoje zbrodnie
z wyjątkowym okrucieństwem. Ofiary otrzymały wiele strzałów z broni
palnej w głowę i liczne, niezwykle mocne, ciosy nożem. Większość była
najprawdopodobniej napastowana seksualnie. Po drobiazgowym śledztwie
i kilku sprawach sądowych, w 1996 roku Ivan Milat został skazany na
siedmiokrotne dożywocie.

Przestępstwa

Sipho Agmatira Thwali

z Kwa Mashu w RPA. W latach 1996-

1997 terroryzował Phoenix - północne przedmieścia Durbanu. Jego
ofiarami padały kobiety z plemienia Zulu, które szukały pracy. Obiecywał im
pomóc w jej znalezieniu i namawiał do udania się z nim na pola trzcinowe u
podnóży góry Edgecombe. Tam gwałcił je i mordował, dusząc ich własną
bielizna. Uwielbiał wymyślać specjalne węzły, którymi krępował ręce i nogi
zaatakowanych kobiet. Materiałami na kolejne węzły były ubrania
poprzednich ofiar. Śledztwo, które doprowadziło policję do Thwali było
najkrótszym tego typu w historii - trwało zaledwie 6 tygodni. W dużym
stopniu przyczynił się do tego doskonały portret psychologiczny
przestępcy, naszkicowany przez doktor Micki Pistorius. Thwala nie wyraził
skruchy za popełnione zbrodnie. Został uznany winnym 16 morderstw i 10
gwałtów, za co skazano go na 506 lat więzienia.

Film dokumentalny opowiadający o zaskakującej i przerażającej historii
japońskiego odpowiednika Hannibala Lectera z "Milczenia owiec" -
zdeklarowanego

kanibala Issei Sagawy

. W 1981 roku japoński student

paryskiej Sorbony przyznał się do zamordowania kobiety i... spożycia jej
ciała. Podczas rewizji mieszkania Sagawy policja odkryła duże ilości
poćwiartowanego ciała kobiety - zarówno surowego jak i ugotowanego,
taśmę z nagraniem morderstwa oraz obsceniczne fotografie rejestrujące
wszystko, co Sagawa zrobił z ciałem swojej ofiary. Mimo tego jednak, iż co
do jego winy w przestępstwie nie było żadnych wątpliwości japońskiemu
kanibalowi udało się uniknąć procesu i żyć w Japonii jako wolny człowiek
przez ponad 20 lat.