94

10/2001

Minimalizacja oferty urządzeń stereofonicznych wobec rosnącego zapotrzebowania na kino

domowe nikogo by nie zdziwiła, tym bardziej u takiego producenta jak Yamaha. Ale firma ta

wcale nie zdecydowała się na zbytnie zubożenie

linii tradycyjnych produktów.

YAMAHA AX−596

Solidny transformator sieciowy,

duża pojemność filtrująca oraz

końcówki mocy kanałów lewego

i prawego jako oddzielne bloki

urządzenia.

TTTTT

estowany

AX−596

nie jest najwy−

ższą integrą Yamahy, ponad nim
góruje

AX−892

, który choć pocho−

dzi z wcześniejszej generacji, to

nadal, zdaniem producenta broni się w
każdym aspekcie jakościowym. Oferta
stereofonicznych wzmacniaczy Yamahy
zawiera więc cztery modele zintegrowa−
ne i na dodatek dwa amplitunery.

AX−596

nie można odmówić imponu−

jącego wyglądu − zarówno w wersji czar−
nej, jak i tytanowej wzmacniacz wygląda
bardzo potężnie. Na przednim panelu
użyto klapki zasłaniającej mniej po−
trzebne funkcje − regulacje barwy, ba−
lansu, loudness, selektor głośników, wy−
jście słuchawkowe oraz przełącznik na−
grywanego źródła.

W bezpośrednim sąsiedztwie głów−

nych gałek, czyli regulatora siły głosu
i przełącznika źródeł, znalazły się dwa
przyciski kierujące sygnał na bezpo−
średnią drogę, czyli odłączające regula−
cje. Tak właśnie działa “pure direct”, jed−
nak z “CD/DVD direct amp” posunięto
się jeszcze dalej, bowiem pozwala on
także ominąć przełącznik źródeł, natu−
ralnie za wyjątkiem najważniejszych

urządzeń − czyli DVD i CD. By rozwiać
wątpliwości − selekcja “direct amp” doty−
czy tylko jednego wejścia, a producent
jedynie sugeruje, że można tu podłą−
czyć odtwarzacze CD i DVD. Zestaw
wejść obejmuje pięć liniowych, w tym
dwa uzupełnione wyjściami (do magne−
tofonu i cyfrowego rekordera) oraz wej−
ście gramofonowe. Przedwzmacniacz i
wzmacniacz mocy rozłączane są ze−
wnętrznymi zworami. Zaskakująco pre−
zentują się zaciski głośnikowe pary A −
tak wielkie i masywne, że wyglądają
wręcz groteskowo przy normalnych ter−
minalach przypisanych do kompletu B.
Wzmacniacz posiada również trzy gniaz−
da sieciowe, oraz selektor impedancji
dołączonych głośników pozwalający na
dokładne dopasowanie urządzenia do
aktualnego obciążenia.

Pilot AX−596

jest długi, wąski i za−

wiera jedynie podstawowe funkcje wszys−
tkich urządzeń dostępnych w systemie.

Zważywszy cenę trudno nie przy−

znać, że konstrukcja

AX−596

jest bardzo

efektowna. Transformator jest bardzo
solidny, dwie czterotranzystorowe koń−
cówki mocy przymocowano do dwóch
niezależnych aluminiowych radiatorów,
trochę w konwencji dual−mono.

WYKONANIE, KOMPONENTY
i FUNKCJONALNOŚĆ:

Kompletnie wyposażony

i dobrze zbudowany, tylko miejscami
nieodpowiedniej klasy połączenia wewnętrzne.

OCENA:

dobra

+

LABORATORIUM:

Wysoka moc i dynamika,

wysoki współczynnik tłumienia, niski THD+N.

OCENA:

bardzo dobra

BRZMIENIE:

Lekkie i jasne, z ekspresyjną górą

i zrównoważonym basem. Dobra dynamika
i analityczność.

OCENA:

dobra

+

DOBRA

+

OCENA KOŃCOWA:

AX−596

Cena

[zł]

1595,−

Dystrybutor:

AUDIO KLAN

Yamaha dysponuje dźwię−

kiem raczej jasnym, ale też

pełnym, podanym z wielkim roz−

machem i przekonaniem. Średnica
wydaje się dość stonowana (zdecy−
dowanie nie dominująca), ale otwar−
ta i szybka. Ponadto informacje w
niej zawarte oddzielone są od siebie
z aptekarską starannością − dobra
analityczność dotyczy zresztą całe−
go pasma. Góra jest zdecydowanie
bardziej ekspansywna. Błyszczy,
dźwięczy, lśni − jednym słowem
często zaskakuje. Wysokie tony zna−
komicie kreują swobodę brzmienia,
ale biorąc pod uwagę kryterium neu−
tralności, zdają się zbytnio absorbo−
wać uwagę. AX−596 nie można od−
mówić dynamiki świetnie współgrają−
cej ze wspomnianą analitycznością.

Urządzenia Yamahy często grają

basem głębokim i raczej miękkim,

AX−596

nie wyłamuje się z firmowe−

go szeregu.

AX−596

penetruje na−

prawdę najniższe rejestry, również w
dziedzinie basowej wzmacniacz wy−
kazuje się otwartością i polotem, tro−
chę kosztem rygorów definicji i ryt−
miczności, ale naprawdę niewielkim.

Rzadziej używane opcje

ukryto pod klapką. Pilot

pozwala na sterowanie pozostały−

mi komponentami zestawu.

HI−FIHI−FIHI−FIHI−FIHI−FI

−

Wzmacniacze 1600−2000 zł

95

10/2001

- 14 0

- 13 0

- 12 0

- 11 0

- 10 0

- 90

- 80

- 70

- 60

- 50

- 40

- 30

- 20

- 10

0

0

2 0 00

4 0 00

6 0 00

8 0 00

1 0 00 0

1 2 00 0

1 4 00 0

1 6 00 0

1 8 00 0

2 0 00 0

Cz ę s to tliw oś ć w Hz

Amplituda w dB

0,001

0,01

0,1

1

0,1

1

10

100

1000

Moc w y jś c iow a [W ]

THD+N [%]

8ohm

4ohm

Pomiary przeprowadzono przy użyciu systemu NEUTRIK A2D

Rys. 2. Zniekształcenia harmoniczne

Rys. 1. Pasmo przenoszenia

Rys. 3. Moc

Yamaha wierzy w skuteczność modu−

łowej topologii układów. Wiele różnorod−
nych płytek poukładano raz poziomo, raz
pionowo. Przy tylnej ściance, na wyso−
kości gniazd wejściowych, znajdują się
pionowe płytki z układami wstępnego
wzmocnienia. Wszystkie gniazdka wejść
umocowano łącznie na 3 drukach, roz−
dzielając złącza we/wy preampu od wejść
dla CD i phono oraz reszty źródeł. I w tym
miejscu pojawia się pierwszy problem,
trzeba utworzone w ten sposób moduły
łączyć, niestety, Yamaha używa do tego
celu tanich, nieekranowanych kabelków.
Zamontowano dobry potencjometr Alpsa
oraz równie porządny selektor źródeł.
Końcówki mocy umieszczono na jednej
płytce, razem z elementami zasilacza
(kondensatory o pojemności 24000

µ

F).

Gniazdka wyjściowe pary A są poza płyt−
ką drukowaną, na szczęście do połączeń
użyto grubych kabli. Terminale dla głośni−
ków B są już wlutowane bezpośrednio na
płytkę. Sekcję mocy umieszczono na
dwóch radiatorach, po jednym dla każde−

Laboratorium

go kanału. Pracują w nim cztery tranzys−
tory mocy Sanken, dwie pary 2SA1694/
2SC4467.

Cechą bardzo audiofilską jest prowa−

dzenie sygnałów w obrębie płytki druko−
wanej z końcówkami mocy, nie tylko za
pomocą ścieżek, ale także solidnymi
zworami, do transferu prądów o wysokich
natężeniach.

Yamaha

AX−596 posiada selektor im−

pedancji. W pierwszym położeniu pracuje
z kolumnami o impedancji minimum 6

Ω

,

w drugim także z zespołami 4

Ω

. Dla oby−

dwu ustawień przeprowadziłem pomiary
mocy wyjściowej, pozostałe parametry,
jak i umożliwiające porównanie zacho−
wań na różnych obciążeniach wykresy z
rys.1−3 wykonałem dla ustawienia mini−
mum 4

Ω

.

Pasmo przenoszenia (rys.1

rys.1

rys.1

rys.1

rys.1) prezentu−

je doskonałą liniowość w zakresie 10Hz−
30kHz, powyżej następuje delikatny
spadek, osiągający przy 100kHz punkt
−1,6dB. Charakterystyka podpisana jako
Tone leży o około 1dB niżej od charakte−

rystyk bazowych, ponadto w zakresie nis−
kotonowym widać lekkie osłabienie po−
ziomu, bardziej gwałtownie krzywa zbie−
ga także w dół dla częstotliwości najwy−
ższych, to wynik ograniczonego pasma
przenoszenia przez elementy w torze re−
gulatorów barwy.

Trzecia harmoniczna jest jedynym li−

czącym się zniekształceniem w widmie
przedstawionym na rys. 2

rys. 2

rys. 2

rys. 2

rys. 2, mając poziom

ok. −90dB nie powinna jednak być zagro−
żeniem. Przy −92dB widać jeszcze drugą
harmoniczną, dalsze leżą znacznie poni−
żej −100dB.

Rys. 3

Rys. 3

Rys. 3

Rys. 3

Rys. 3 pokazuje natomiast zniekształ−

cenia oraz szum (THD+N) w funkcji mo−
cy. Wykres dla 4

Ω

to naturalnie nieco wy−

ższe THD+N, choć minima dla obydwu
impedancji przypadają na bardzo zbliżo−
ne zniekształcenia, 0,0097% dla 8

Ω

(76W) i 0,011% dla 4

Ω

(140W). Moc mak−

symalna w trybie impedancji minimum 4

Ω

to 95W przy 8

Ω

i 159W przy 4

Ω

(jeden

kanał). Wydajność zasilacza jest ograni−
czeniem w trybie dwukanałowym, zwłasz−
cza przy 4

Ω

, kiedy to moc spada do 2 x

108W. Po przełączeniu wzmacniacza w
tryb minimum 6

Ω

moc dla 8

Ω

znacznie

wzrasta, sięgając 128W przy obciążeniu
jednego kanału oraz 2 x 100W dla dwóch
jednocześnie. Yamaha dysponuje wyso−
kim odstępem sygnału od szumu, 88dB,
co wraz z potężną mocą wyjściową za−
owocowało rekordową w gronie testowa−
nych wzmacniaczy dynamiką, sięgającą
109dB. Współczynnik tłumienia również
lokuje Yamahę na pozycji lidera, nikomu
bowiem nie udało się nawet zbliżyć do
wartości 90.

PODSUMOWANIE

PM−7000 pojawił się w teście jako

ostatni, ale sprawdziła się nauka, że
ostatni będą pierwszymi. W próbach od−
słuchowym pokonał konkurencję, tym
samym wcześniejszych już prowizorycz−
nych zwycięzców −

AX−596 i A−500 − ze−

pchnął z najwyższego miejsca na po−
dium. Warto zwrócić uwagę, że testowa−
ny w poprzednim numerze Audio odtwa−
rzacz

CD−6000 wraz z PM−7000 stano−

wić mogą zestaw chyba nie do pobicia w
swojej klasie cenowej. Do pełni szczęś−
cia brakuje tylko możliwości podłączania
do Marantza − przynajmniej według ost−
rzeżeń producenta − 4−omowych zespo−
łów głośnikowych, ale jeśli ma on wytrzy−
mać ponoć 6−omowe, to sądzę, że w prak−
tyce da sobie radę i z większością 4−
omowych.

Do momentu odsłuchania

PM−7000

liderem klasyfikacji brzmieniowej był
Cambridge

A 500 i Yamaha AX−596. Ten

drugi urzekł otwartością brzmienia, a tak−
że ponownie znakomitym wyposażeniem
i solidnością konstrukcji − podobnie jak
AX−496 sprzed miesiąca. Tymczasem Bry−
tyjczyk pozostaje propozycją czysto au−
diofilską. Swobodne, naturalne brzmie−
nie, a także ładna konstrukcja wewnętrz−
na, tylko ponownie restrykcja dotycząca
współpracujących zespołów głośniko−
wych − tylko 8−omowe...

Denon to dźwięk twardy, szybki i dy−

namiczny. Może znaleźć zwolenników,
mnie osobiście brzmienie to wydawało
się zbyt jednoznacznie określone, ale z
pełnym szacunkiem należy odnieść się
do jakości konstrukcji i wyników labora−
torium uzyskanych przez

PMA−655 − to

urządzenie doskonale dopracowane od

strony technicznej. Teac też brzmiał twar−
do, ale przesuwając uwagę zdecydowa−
nie w stronę niskich częstotliwości. Cięż−
ki, masywny dźwięk nie jest neutralny, a
jego zalety nie będą uniwersalne, choć
może się sprawdzić w pewnych zesta−
wieniach sprzętowych. Teac to najorygi−
nalniejsza propozycja nie tylko brzmie−
niowo, ale i konstrukcyjnie − wartościową
ciekawostką jest choćby wejście mikro−
fonowe. Wyniki pomiarów skrajnie kont−
rowersyjne − większość parametrów na
poziomie poniżej przeciętnej, za to moc −
niesłychana. Kiedy przypomnę o mikro−
fonie, nasuwa mi się propozycja, do ja−
kich zastosowań jest on stworzony. I
wtedy pomysł ten wspiera quasi−profes−
jonalny wygląd Teaca. Może po epoce
kina domowego nastąpi czas dyskoteki
domowej?

Rafał Pietrzak

Rafał Pietrzak

Rafał Pietrzak

Rafał Pietrzak

Rafał Pietrzak

Zdalne sterowanie

tak

Wejścia liniowe

5 + “main in”

Wyjścia liniowe

2 + “pre out”

Wyjście słuchawkowe

tak

Przełącznik nagrywanego źródła

tak

Podwójne wyjścia głośnikowe

tak

Przedwzmacniacz gramofonowy

tak

Wymiary SxWxG [cm]

43,5x15,1x39,6

Moc znamionowa (1% THD+N, 1kHz) [W]

Tryb minimum 6

Ω

Ω

Ω

Ω

Ω

[

Ω

]

1kanał

2 kanały

8

128

100

4

−

−

Tryb minimum 4

Ω

Ω

Ω

Ω

Ω

[

Ω

]

1kanał

2 kanały

8

95

87

4

159

108

Czułość (dla maks. mocy) [V]

0,157

Stosunek sygnał/szum [dB]

(filtr A−ważony, 1W)

88

Dynamika [dB]

109

Zniekształcenia THD+N
(1W, 8

Ω

, 1kHz) [%]

0,087

Współczynnik tłumienia (4

Ω

)

90