1

Prawda o Protokołach Mędrców Syjonu

4 grudnia 2011

http://www.biblebelievers.org.au/truth.htm

, Tłumaczenie: Ola Gordon

STOP SYJONIZMOWI

Gerald B. Winrod – redactor „Obrońcy” (The Defender)

Po przeczytaniu tytułu tej książki, niektórzy oskarżą mnie o antysemityzm. Jeżeli uważają,
że jestem przeciwny Żydom jako rasie lub wyznaniu, zaprzeczam tym zarzutom. Ale jeśli
uważają że jestem przeciwny klanowi międzynarodowych żydowskich bankierów rządzących
pogańskim światem poprzez siłę złota, jeśli uważają, że jestem przeciwny
międzynarodowemu komunizmowi żydowskiemu, przyznaję się do winy – Winrod.

Spis treści

Księga

Talmud

Przebudzenie

Ginzberg

Nilus

Srodek ostrożności Ameryki

Powszechny kryzys

2

Bankierzy i bolszewizm

Zrujnowanie Rosji

Protokoły Mędrców Syjonu

Księga

Na półkach British Museum w Londynie jest książka napisana po rosyjsku przez Sergiusza A
Nilusa, zatytułowana Protokoły Mędrców Syjonu; składa się z 24 dokumentów
przedstawiających tajny spisek opracowany przez pewnych międzynarodowych przywódców
żydowskich, polegający na zniewoleniu świata poprzez dyktaturę opartą na sile złota.

Poza Biblią, ta księga przetłumaczona na różne języki, jest najbardziej czytaną, jaka istnieje.
Urzędnik z biblioteki powiedział mi, że ciągle otrzymuje pytania na jej temat z całego świata.
Jej numer katalogowy to C 37.C.31.

Księga trafiła do muzeum 10 sierpnia 1906 roku. Zakupiono ja przez zwykłe kanały handlowe
i nie było nic nadzwyczajnego w sposobie umieszczenia jej w największej bibliotece Anglii.

Jej pierwsze tłumaczenie z rosyjskiego na angielski opublikowała oficjalna drukarnia
brytyjskiego rządu, Eyre and Spottiswoode, w roku 1920. Victor E Marsden, który wcześniej
reprezentował londyński dziennik w Rosji, dokonał własnego tłumaczenia mniej więcej w
tym samym czasie.

Ponieważ Marsden świetnie posługiwał się obu językami, jego praca ogólnie uważana była za
dokładną i niezawodną: mieszkał w Rosji w czasie rewolucji i spędził wiele lat w
bolszewickim więzieniu. Rany, których się dorobił, osłabiły mu zdrowie i do Anglii powrócił
jako złamany człowiek. W późniejszym czasie towarzyszył Księciu Walii w podróży po
Imperium Brytyjskim, lecz zmarł krótko potem.

Nilus po raz pierwszy opublikował Protokoły w 1905 roku, chociaż wpadły mu w ręce cztery
lata wcześniej. Rozpropagowanie ich uważał za swój patriotyczny i religijny obowiązek. Od
początku tego stulecia do chwili obecnej ujawniony plan opisany w tych dokumentach
sprawdza się krok po kroku. Widzimy w nich rozwijającą się gospodarczą i polityczną
historię narodów. Jeżeli protokoły są fałszywe, jak twierdzą niektórzy Żydzi, to mamy
paradoks, że wszystko, co w nich opisano sprawdza się na naszych oczach.

Talmud

Skąd pochodzą Protokoły? By otrzymać zadowalającą odpowiedź, musimy zbadać tę kwestię
w trzech aspektach:

Pierwszy: musimy zrozumieć tajne działania średniowiecznego Kahału żydowskiego

Drugi: trzeba zbadać odrodzenie żydowskiego nacjonalizmu, łącznie z powstaniem syjonizmu
i komunizmu

Trzeci: musimy zbadać źródło dokumentów, na które powołuje się Nilus.

3

Szukając w Encyklopedia Britannica, znajdujemy takie wyrażenia jak „ukryte doktryny”,
„ukryta mądrość” i „mistyczna komunia,” używane w dyskusji o tajemniczym charakterze i
celu Kahału. Mówi się nam, że zalążek tej organizacji „można prześledzić do powiedzeń i
wierzeń wspomnianych w Talmudzie i znanych wśród gnostyków”.

W mojej książce Adam Weishaupt, a Human Devil (Adam Weishaupt, ludzki diabeł) śledzimy
zdeprawowaną drogę gnostycyzmu od początku ery chrześcijańskiej, przez wieki do
okultystycznego illuminizmu, i w końcu do nowoczesnego bolszewizmu. Nie będziemy się
tym teraz zajmować. Ale z powodu ścisłych związków między Kahałem i Talmudem
konieczne jest rozważenie pewnych zwięzłych cech Talmudu w ówczesnym czasie.

Jest wyjątkowo trudno nawet zdobyć fragmenty Talmudu w języku angielskim, tak bardzo
udało się przywódcom żydowskim utrzymać te dokumenty poza zasięgiem gojów. W swoim
opracowaniu na temat ruchów wywrotowych, Nesta Webster z Anglii podaje kilka cytatów z
Talmudu łącznie z takimi zdaniami jak „zabij najlepszych Gojów” i „tradycja mówi nam, że
najlepsi z Gojów zasługują na śmierć”.

Graetz opisujący żydowską historię mówi o żydowskim przechrzcie i byłym studencie
Talmudu o imieniu Donin, który po ochrzczeniu w XIII wieku „oskarżył Talmud mówiąc, że
zawierał obelgi wobec religii chrześcijańskiej. Donin wykazał, że to Talmud powstrzymał
Żydów przed przyjęciem chrześcijaństwa, oraz że gdyby nie Talmud odeszliby od niewiary.
Powiedział, że pisma talmudyczne nauczały, że zabicie najlepszych z chrześcijan było
działaniem zasłużonym… zgodnym z prawem by oszukiwać chrześcijan bez żadnych
skrupułów.”.

Jakiego potrzebujemy silniejszego argumentu dla prawdziwości takich cytatów z Talmudu,
niż rozważyć poważny fakt, że realizowany jest dokładnie ten rodzaj planu zniszczenia,
zwłaszcza w Rosji, gdzie orgia mordów wywołała rzeź milionów chrześcijan?

Lady Queenborough w swojej pracy Occult Theocracy (Teokracja kultu) napisała:
„Obowiązki i zasady rytuałów dla żydowskich mas zawarte są w Talmudzie i Szulchan Aruk,
ale nauki ezoteryczne wyższego stopnia można znaleźć w Kabale.”.

„Są tam tajemnicze obrzędy ewokacji, wskazówki i ćwiczenia do praktykowania
przywoływania duchów i sił nadprzyrodzonych, nauki numerologii, astrologii itd.”

„Praktyczne wykorzystanie wiedzy kabalistycznej objawia się wykorzystywaniem na
przestrzeni wieków przez Żydów w celu zdobycia wpływów zarówno w wyższych sferach życia
gojów oraz wśród mas. Suwereni i papieże zwykle mieli jednego lub więcej Żydów jako
astrologów i doradców, często przekazywali Żydom kontrolę nad własnym życiem poprzez
zatrudnianie ich jako lekarzy. W ten sposób Żydzi zdobywali władzę polityczną w prawie
każdym kraju gojów obok władzy finansowej, gdyż żydowscy bankierzy królewscy
manipulowali funduszami państwa i podatkami.”

„Pod przywództwem Najwyższej Rady B’nai B’rith, sekta z członkami mieszkającymi wśród
wszystkich narodów stała się najwyższą władzą rządzącą w radach wszystkich narodów i
zarządzającą ich polityką państwową, gospodarczą, religijną i oświatową.”

Poprzez ujawnienie sieci okultystycznej zbudowanej przez złe ptaki na gałęziach judaizmu,
gen. Neczwolodow mówi w swojej książce Nicholas et les Juifs (Mikołaj i Żydzi):

4

„Chaldejska wiedza zdobyta przez wielu kapłanów żydowskich podczas niewoli w Babilonie
umożliwiła powstanie sekty faryzeuszy, których imiona występują w świętych pismach i w
pracach żydowskich historyków po okresie niewoli (660 p.n.e.).”. Praca uznanego naukowca
Munka nie pozostawia wątpliwości, że sekta powstała podczas okresu niewoli.

„Od tego czasu istnieje Kabała lub Tradycja Faryzeuszy. Przez długi czas ich nauki
przekazywano tylko werbalnie, później stworzyli Talmud i otrzymali je w końcowej formie w
postaci księgi zwanej Sefer ha Zohar.”

To do tego okultystycznego kręgu pozbawionych serca potworów Jezus Chrystus zaadresował
mocne słowa:

„Węże, plemię żmijowe, jak wy możecie ujść potępienia w piekle?” „Wyście z ojca diabła i
pożądliwości ojca waszego czynić chcecie; onci był mężobójcą od początku i w prawdzie nie
został, bo w nim prawdy nie masz: gdy mówi kłamstwo, z swego własnego mówi, iż jest
kłamcą i ojcem kłamstwa.” „Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo podobni
jesteście do grobów pobielanych, które z zewnątrz wyglądają pięknie, lecz wewnątrz pełne są
kości trupich i wszelkiego plugastwa. Tak i wy z zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi,
lecz wewnątrz pełni jesteście obłudy i nieprawości.”

Nie ulega żadnej wątpliwości, że ten krąg spiskowców odpowiadał zarówno za śmierć
Chrystusa, jak również za większość prześladowań, jakim poddany był wczesny kościół.
Flavien Brenner, uznany autorytet w kwestii judaizmu, wyjaśnia, jak tajna loża faryzeuszy
zdobyła ogromną władzę w Izraelu i zdeprawowała narodowych przywódców zamieniając
ideały duchowe na fizyczne. Mówi: „Ta grupa intelektualnych panteistów w krótkim czasie
zdobyła wpływ na naród żydowski. W ich doktrynach nigdy nie pojawiło się nic bardziej
godzącego w uczucia narodowe. Jakkolwiek mogli być przesiąknięci panteistycznym
chaldeizmem, faryzeusze zachowali nienaruszoną dumę narodową.”. Tę religię czyniącą
bogiem człowieka, którą przyjęli w Babilonie, wymyślili wyłącznie dla korzyści Żyda, istoty
wyższej i predestynowanej. Obietnice powszechnego panowania, które ortodoksyjni Żydzi
odnaleźli w prawie, faryzeusze nie zinterpretowali w sensie panowania Boga Mojżesza nad
narodami, ale w dominacji materialnej, jaką Żydzi mają nałożyć na świat. Oczekiwany
Mesjasz nie był już Odkupicielem grzechu pierworodnego, duchowym zwycięzcą, który
przewodziłby światu, był to doczesny król zakrwawiony w bitwie, który uczyniłby Izrael
panem świata i „wciągnąłby wszystkie narody pod koła swojego rydwanu.”. Faryzeusze nie
prosili mistycznego Jehowy o to zniewolenie narodów, którego nadal publicznie czcili, tylko
jako ustępstwo od popularnej opinii, ponieważ spodziewali się jego ewentualnego spełnienia
osiągniętego przez świecką cierpliwość Izraela i wykorzystywanie ludzkich sposobów.”.

To właśnie w tej sferze powstawał Talmud składający się z pism rabinów. Najważniejsze jest
podstawowe podobieństwo Talmudu i Protokołów. Izrael przez wieki bluźnił z powodu
fałszywej idei mesjańskiej, że ma prawo do panowania nad światem. Byłoby śmieszne, gdyby
ktoś powiedział, że potężni apostatyczni przywódcy żydowscy nie mają pragnienia
osiągnięcia supremacji rasowej. Takie twierdzenie byłoby sprzeczne z każdą z podstawowych
zasad Talmudu. Bez wątpienia wielka część szeregowych Żydów nie ma pojęcia o
wywrotowych planach, które ich przywódcy wprawili w ruch na szczytach żydostwa. Ale
kiedy David zgrzeszył, cierpiał cały dom Izraela.

Wystarczy kilka cytatów z Talmudu by pokazać prawdziwy charakter jego treści:

5

„Wycinajcie istoty ludzkie, gdyż narody świata nie są ludźmi, lecz zwierzętami.” Baba Mecia
114,6.

„Na dom goja (goj znaczy nieczysty, ubliżające określenia nie-Żyda) patrzcie jak na zagrodę
dla bydła.” Tosefta, Erubin VIII.

„Kiedy ktoś patrzy na zamieszkałe domy gojów, mówi ‘Pan zniszczy dom dumnego.’ A kiedy
widzi się je zniszczone, mówi ‘ujawnił się Pan zemsty.” The Babylonian Talmud, Beraszot
58,6.

„Ci którzy nie znają Tory i proroków muszą być zabici. Kto ma władzę by ich zabić, niech
zrobi to otwarcie mieczem, a jeśli nie, niech użyje podstępu i skończy z nimi.” Schulchan
Aruch: Choszen Hamiszpat, 425,50.

„Żyd może okraść goja, może go oszukać w rachunku, który winien być przez niego
odebrany, inaczej byłoby zhańbione imię Boga.” Schulchan Aruch, Choszen Hamiszpat, 318.

„Gdyby goj któremu Żyd jest winien pieniądze zmarł i jego potomkowie nie wiedzieli o
długu, Żyd nie ma obowiązku go spłacić.” Schulchan Aruch, Choszen Hamiszpat 283,1.

„Syn Noego, który ukradłby grosz powinien być skazany na śmierć, ale Izraelita może
zrobić krzywdę gojowi, gdyż jest napisane nie zrobisz krzywdy sąsiadowi, ale nie jest
powiedziane nie zrobisz krzywdy gojowi.” Miszna, Sanhedryn, 57.

„Rzecz zgubiona przez Goja może nie tylko być trzymana przez tego kto ją znalazł, ale jest
zakazane by ją zwrócić.” Schulchan Aruch, Choszen Hamiszpat. 266,1.

„Kto złożył przysięgę w obecności Gojów, rabusiów i urzędnika celnego nie jest za nią
odpowiedzialny.” Tosefta Szebnot, 11.

Autorzy Talmudu wiedzieli, co by to oznaczało, gdyby ten okropny kodeks moralny
kiedykolwiek został ujawniony gojom. Dlatego by chronić przywódców rasy odpowiedzialnej
za praktykowanie tych doktryn wpisali następujące oświadczenie: „Ujawnić cokolwiek gojowi
o naszych relacjach religijnych równałoby się z zabiciem wszystkich Żydów, gdyż gdyby goje
dowiedzieli się czego o nich uczymy, zabiliby nas otwarcie.” Book of Libbre David 37.

Na podstawie powyższych cytatów można przekonać się, że jeśli Protokoły są złe, to
Talmud jest gorszy. Ale głównym celem umieszczenia tych przykładów zdemoralizowanej
izraelickiej literatury jest pokazanie podstaw Kahału, mistycznej organizacji zbudowanej
pośród międzynarodowego żydostwa po to, by praktykować nauki Talmudu. Zakładając przez
moment, że Protokoły są prawdziwe, nie jest trudne, by zobaczyć ducha, w którym je
napisano.

Pisma talmudyczne, powstałe z mieszaniny pogaństwa babilońskiego i nauk Starego
Testamentu, były odpowiedzialne za ślepotę duchową przywódców żydowskich w
czasach Chrystusa. Stąd Jego słowa napisane przez św. Mateusza 15:6: „I tak ze względu na
waszą tradycję znieśliście przykazanie Boże.”.

Wśród starożytnych Żydów wzrastała liczba tajnych stowarzyszeń okultystycznych i
splugawionych brudami moralnymi z Babilonu. Lud był usiany tymi toksycznymi ośrodkami

6

nerwowymi. Ostatecznie powiększały się w system niewidzialnego rządu, który stał się znany
pod nazwą Kahał. Ta zbrodnicza organizacja odpowiedzialna była za podżeganie do buntu
przeciwko Rzymianom za czasów Hadriana, w wyniku której nastąpiło rozproszenie Żydów
w roku 135.

Ale zamiast zniszczyć Kahał, rozproszenie tej rasy tylko zintensyfikowało jego działania i
zwiększyło jego władzę poprzez rozszerzenie jego działań. Teraz zamiast jednej organizacji
skoncentrowanej w jednym miejscu, Kahał rozwinął się na małe jednostki rozproszone na
wszystkie części cywilizowanego świata. Stał się międzynarodową nielegalną organizacją
jednoczącą wszystkich Żydów w organiczną całość.

Z poważnych źródeł dowiadujemy się, że „Gdziekolwiek osiedlali się żydowscy emigranci,
organizowali oddalone od siebie społeczności pod zarządem bractw i trzymali się zasad
Talmudu. Każda społeczność miała swego przedstawiciela, rabina i synagogę: był to mały
Kahał. Różne cele tych społeczności zawsze były w ścisłym związku z celami głównego
zarządu, od którego zależała ich egzystencja. Gdyby klika rządząca lub kasta uciskała swoją
własną rasę, to przyciągając ich do swojej organizacji, mogłaby wykorzystywać gojów na
dużo większą skalę. Liczba bractw zwiększała się przez dodanie zawiązków zawodowych,
każdego zawodu uprawianego przez Żydów. W celu wzmocnienia swojej kontroli i dbałości o
interesy Żydów jako całości, rozwinęli i udoskonalili system szpiegowski, który utrzymywany
jest do tej pory.”.

Dlatego w każdym miejscu, gdzie funkcjonował Kahał, zawsze było państwo w państwie.
Każda jednostka lokalna okryta była tajemnicą. W ten sposób stworzono międzynarodowy
system żydowskiego okultyzmu. Umożliwił on podważanie podstaw chrześcijańskich i
gojowskich. Wybitne jednostki żydowskie zawsze dochodziły do pozycji władzy i wpływu.
Kiedyś Napoleon zapytał: „Jakim cudem całe prowincje Francji zapożyczyły się u Żydów,
kiedy mamy ich w kraju tylko 60 tysięcy?”. Tego, że rozproszeni przywódcy żydowscy
utrzymali sposoby i środki komunikowania się między sobą, oraz to, że działało to przez całe
stulecia, jest faktem, któremu nikt nie może zaprzeczyć.

W ten sposób światowy program tajnego rządu oparty na Talmudzie przetrwał nienaruszony,
a jego najwyżsi przywódcy ukryci przed opinią publiczną.

Przebudzenie

W 1897 roku w Bazylei (Szwajcaria) zebrał się pierwszy Kongres Syjonistów. Wydarzeniu
temu przypisuje się odrodzenie żydowskiego nacjonalizmu. Prezydentem został wybrany
Theodor Herze, węgierski Żyd, stanowisko to utrzymał do końca życia.

Odrodzenie międzynarodowego żydostwa nie nastąpiło w ciągu jednego dnia. Potrzebne były
lata, by wywołać zainteresowanie i stworzyć odpowiednie uczucie wyrażone przy tej okazji.
Przed zjazdem były lata planowania. Przywódcy żydowscy z różnych części świata w tym
samym czasie tworzyli plan zjednoczenia swojego rozproszonego narodu w jedną solidną
masę.

Beż wątpienia wykonanie takiego herkulesowego zadania wiązało się z ogromną liczbą
korespondencji i kilku osobistych rozmów przez kanały międzynarodowego Kahału. Osoby
nadzorujące wykonanie zadania charakteryzowały się wybitną pozycją w światowej polityce,

7

gospodarce i religii. Nie było to łatwe zadanie, by związać luźne końce rozproszonego narodu
i tchnąć weń nowe życie.

Po latach przygotowań nastąpiło wielkie przyspieszenie i narodził się syjonizm.

Czy byłoby to nadużyciem słownym, by wyznaczone osoby, które byłyby w stanie dokonać
takiego wyczynu, nazwać „mędrcami”? Czy byłoby błędem nazwanie pisemnych zapisów
obrad „Protokołami”? Czy byłoby błędem nazwanie gotowych planów jako „Protokoły
Mędrców Syjonu”? To, że taka grupa międzynarodowych Żydów rzeczywiście
współpracowała przez kilka lat w planowaniu odrodzenia swojego narodu, jest dobrze
potwierdzone faktem. To, że niektórzy z nich zostali uaktywnieni przez złowrogie motywy,
jest oczywiste. To, że widoczny jest w nich duch Talmudu i okultyzmu Kahału, jest również
oczywiste.

Patrząc na świat zachodni, okazuje się, że na przestrzeni lat, zarówno w USA jak i w Europie,
ustanowiono silne ruchy żydowskie. Natan Birnbaum, twórca określenia syjonizm, założył
organizację zwaną Kadima z siedzibą w Wiedniu. Jej ujawnionym celem było zbudowanie
żydowskiego centrum w Palestynie, z którego będzie rządzony świat prze trzy sfery polityki,
gospodarki i religii. Zgodnie z tym planem członkowie rasy mieli być „umieszczeni” w
każdym z narodów w celu określania kierunków ich polityki.

Podobny ruch założono w Rosji z siedzibą w Odessie, pod przywództwem niebezpiecznego
fanatyka o nazwisku Aszer Ginzberg. Swój zakon założył w roku 1889 i nazwał go „Synowie
Mojżesza.” Ginzberg również posługiwał się nazwiskiem Adadhaam i wśród swoich
wyznawców był znany jako „król Żydów.” To ludzie tego rodzaju połączyli swoje wysiłki w
celu zorganizowania swojego narodu w zjednoczoną strukturę. Jak powiedziałem wcześniej,
ich wcześniejsze przygotowania mogłyby być prawnie zwane Protokołami, gdyż słownikowa
definicja tego wyrazu to „wstępny szkic lub zarys oficjalnego dokumentu.”,

Dziwne w tej sprawie jest to, że to dokumenty takie jak Protokoły Mędrców Syjonu nie
powinny być napisane; cudem jest to, że kiedykolwiek mogły dotrzeć do opinii publicznej.
Ale często w historii okazuje się, że plany się nie spełniły lub miały miejsce wydarzenia, w
których wyciekły starannie ukrywane i tajne plany.

Takie wydarzenie miało miejsce w roku 1785, kiedy człowiek o nazwisku Jakub Lang został
porażony piorunem podczas spaceru z Adamem Weishauptem, założycielem Illuminati.
Kiedy ciało Langa przygotowywano do pochówku, w jego ubraniu znaleziono pewne
obciążające go dokumenty, które ujawniły ważne tajemnice tej organizacji. W wyniku tego
rząd Bawarii skonfiskował nieruchomość należącą do Illuminati i zakazano jej działalności.

Wiele osób nadaje znaczenia Protokołom i uważa je za coś graniczącego z cudem, by te
dokumenty mogły kiedykolwiek być ujawnione opinii publicznej.

W różnych okresach żydowskiej historii Protokoły były wydawane przez przywódców jak np.
w roku 1492 kiedy Szemor, główny rabin Hiszpanii napisał o poradę do Wielkiego
Sanhedrynu w Konstantynopolu. Otrzymał następujące instrukcje, które można by nazwać
Protokołem XV wieku: „Umiłowani bracia w Mojżeszu, otrzymaliśmy wasz list w którym
informujecie nas o niepokoju i nieszczęściach których doświadczacie. Odczuwamy taki sam
ból jak wy.

8

Rada Wielkich Satrapów i rabinów jest następująca:

1. Jeśli jak mówicie Król Hiszpanii zobowiązuje was do przejścia na chrześcijaństwo:

zróbcie to, gdyż nie możecie zrobić nic innego

2. Jeśli jak mówicie jest nakaz profanacji waszych nieruchomości: niech wasi synowie

zostaną kupcami by stopniowo profanować ich chrześcijańskie

3. Jeśli jak mówicie czynione są wysiłki pozbawienia was życia: niech wasi synowie

zostaną lekarzami i aptekarzami by pozbawiać życia chrześcijan

4. Jeśli jak mówicie chcą zniszczyć wasze synagogi: niech wasi synowie zostaną

duchownymi i klerykami by zniszczyć ich kościoły

5. Jeśli chodzi o inne utrapienia na które narzekacie: niech wasi synowie zostaną

adwokatami i prawnikami, dopilnujcie by zawsze mieszali w sprawach państwa, by
chrześcijanie byli przez was ujarzmiani, a wy byście mogli dominować nad światem i
zemścić się nad nimi

6. Nie uchylajcie się od nakazu jaki wam dajemy, gdyż z doświadczenia dowiecie się, że

upokarzani jak wy, zdobędziecie pełnię władzy.

(Podpisano) Książę Żydów Konstantynopola.”

Ginzberg

Władze europejskie, które przeprowadziły szczegółowe badania Protokołów Mędrców
Syjonu, uważają je za wytwór umysłu Aszer Ginsberga, a nie kogoś innego. Uważa się, że
jego wkład jest większy niż innych, którzy być może współtworzyli je, gdyż zawziętość i
użyty język wydaje się pokazywać jego inteligencję i słownictwo. Ponadto wiążą się z
planami i celami jego zakonu, Synami Mojżesza. Wierzy się, że był on ważniejszy wśród
międzynarodowego żydostwa niż inny przywódca na przestrzeni okresu formacyjnego, kiedy
powstawały plany światowego syjonizmu w 1897 roku.

Nawiasem mówiąc, ważne byśmy pamiętali, że Lenin i Trocki uczestniczyli w pierwszych
zebraniach syjonistów.

W książce płk. E N Sanctuary Are These Things So? (Czy tak się mają rzeczy?) jest ważna
wzmianka o Ginsbergu: „Kiedy wybuchła wojna światowa szybko się okazało, że było wiele
osób mieszkających w różnych europejskich miastach z amerykańskimi paszportami, które w
ogóle nie miały prawa posiadać tych paszportów,” mówi płk. Sanctuary. Stanowiło to duży
problem dla amerykańskich konsulów. W rosyjskiej społeczności Ginzberga „była pewna
liczba prawdziwych Amerykanów mieszkających w jego mieście, którzy mieli każde prawo i
przywilej zarejestrowania się w biurze konsula jako Amerykanie i ponadto, tak też zrobili. Ale
kartoteki policyjne tego miasta pokazywały dużo dłuższą listę samo-wykreowanych
‘Amerykanów,’ którzy nigdy nie byli w rejestrze.”.

Sumienny konsul zebrał nazwiska wielu tzw. „Amerykanów”, którzy najwyraźniej byli bez
paszportów i napisał do Departamentu Stanu w Waszyngtonie, mówiąc, że jeśli dostanie
pełnomocnictwo, jest gotowy uporządkować te sprawy. „Z niewiadomych wtedy powodów
Departament nie wykazał entuzjazmu by poprawić niefortunną sytuację”, ale konsul
zdecydował wykonać swój oczywisty obowiązek.

Napisał do każdej z osób, prosząc o stawienie się w biurze z paszportami, by wpisać się do
rejestru prawdziwych obywateli amerykańskich, lecz nie otrzymał odpowiedzi. Wysłał list

9

ponownie, lecz nie zrobiło to żadnej różnicy. „Wtedy okazało się jasne, że ci ludzie
zrozumieją tylko siłę, więc pokaże im siłę. Wysłał trzeci list w którym napisał, że jeśli
zignorują to zaproszenie, wówczas poprosi lokalną policję o odebranie im paszportów. To
poskutkowało i wszyscy stawili się w biurze konsula i wszyscy okazali się być członkami
Wybranej lub Uprzywilejowanej Rasy – Żydami.”.

Płk. Sanctuary kończy, mówiąc: „Nie upłynęło wiele dni kiedy do konsul otrzymał wezwanie
od starszego mężczyzny znanego jako „król Żydów”, pewnego Aszer Ginzberga. Ten starszy
mężczyzna dał po sobie poznać, że jest bardzo niezadowolony, gdyż konsul zastosował prawo,
by sprawić kłopot ludziom jego rasy.”.

Kilka dni później sumienny konsul otrzymał ostrą reprymendę z Waszyngtonu za wykonanie
swojego normalnego obowiązku, a kilka tygodni później zażądano jego dymisji. Płk.
Sanctuary wyciąga wniosek, że Ginzberg w dalekiej Rosji musiał mieć olbrzymią tajną siłę w
rządzie USA.

Później w czasie rewolucji, kiedy Rosja była plądrowana, niewiele miast było tak rozdartych
jak Odessa, miasto Ginsberga i siedziba Synów Mojżesza. Pośród innych miejsc zniszczono
chrześcijański sierociniec i wszystkie dzieci rozstrzelano. Żydowski przywódca, Teutsch,
szef sowieckiej policji, zorganizował gwałty na kobietach. Sprowadził brutalnych
Chińczyków i innych obcokrajowców, zorganizował ich w bandy i puścił luzem jak
dzikie bestie, by dosłownie pożreć miejscowe gojowskie kobiety i dziewczęta. To straszne
wydarzenie prawidłowo nazwano „piekielną orgią”. Za swoją pracę moskiewska
dyktatura przyznała Deutschowi Order Czerwonej Flagi.

Czy Ginzberg czy ktoś inny napisał Protokoły, ich zawartość pokazuje, że napisano je z
zastosowaniem ogromnych zdolności intelektualnych. Dokumenty te dotyczą bardzo
głębokich spraw ekonomicznych, politycznych i międzynarodowych. Dotyczą opisu ataku na
gojowskie narody, co jeśli nie wywoła kontrataku jakiejś przeciwnej siły, dostarczy cały świat
w ręce małej grupy spiskowców, co rozpocznie akcję zdegenerowanego kompleksu
mesjańskiego, który poprzez żydowski komunizm teraz kontroluje Rosję.

Nilus

Na każdym publicznym zgromadzeniu zawsze jest komitet kierujący przygotowujący
realizację wszystkich uzgodnień. Kiedy jedna z amerykańskich partii politycznych zbiera się
na konwencji, by wybrać kandydata na prezydenta, powstaje komitet nadzorujący
przygotowania i procedury. Jak powiedziałem wcześniej, jest to konsensus najlepszej opinii
wśród studentów badających Protokoły, te pisma oryginalnie napisane przez pewnych
mężczyzn chcących wytyczyć kurs służący do odrodzenia żydowskiego nacjonalizmu. Są też
tacy, którzy potwierdzają, że dokumenty te prywatnie krążyły między przywódcami
pierwszego spotkania syjonistów w 1897 roku.

Pani L Fry z Londynu, być może tak dobrze poinformowana w tym temacie jak żadna żyjąca
osoba, w swojej wybitnej książce Waters Flowing Eastward (Wody płynące na wschód)
pisze: „W międzyczasie, poprzez żydowskich członków rosyjskiej tajnej policji, otrzymano
protokół obrad Kongresu w Bazylei w 1897 roku, którego treść zgadzała się z Protokołami.”.

Pani Fry mówi, że na krótko przed zgromadzeniem w Bazylei we Francji pracowała agentka
rosyjskiego rządu o nazwisku Justine Glinka. Śledząc różne linie tajnych informacji, słyszała

10

o Protokołach i dowiedziała się, że ich kopie znajdowały się w archiwach loży Mizraim w
Paryżu.

Ryt Mizraim to tajny zakon żydowski z siedzibą w Egipcie i wpływami dochodzącymi do
Europy. Panna Glinka mówi, że otrzymała od rosyjskiego rządu 2.5 tys. franków, które
przekazała Żydowi o nazwisku Jozef Szorst, członkowi loży Mizraim. Mając dostęp do
tajnych dokumentów, Szorst mógł dostać Protokoły, które panna Glinka natychmiast
przekazała do ST Petersburga.

Jak mówią francuskie źródła policyjne, Szorst został zamordowany wkrótce po dokonaniu tej
transakcji.

Panna Glinka przechowywała kopię Protokołów, a kiedy wróciła do domu w rejonie Orel w
Rosji, dała je urzędnikowi rządowemu o nazwisku Aleksie Sukotin, który z kolei pokazał je
swoim dwóm przyjaciołom, Filipowi Stefanowi i Sergiuszowi A Filusowi. Było to w roku
1897. Stepanow wydrukował je natychmiast i puścił w prywatny obieg pomiędzy bliskich
przyjaciół. Nilus opublikował je po raz pierwszy w roku 1901 w książce zatytułowanej The
Great Within the Small (Wielki w małym). Opublikował je ponownie w 1905 roku.

Po rewolucji Stepanow uciekł z Rosji i zmarł na wygnaniu w Jugosławii w 1932 roku. Ale
jego syn, dżentelmen, teraz w wieku około 45 lat, mieszka w Paryżu; rozmawiałem z nim w
styczniu 1935 roku. Okazało się, że pan Stepanow (syn) to bardzo interesujący rosyjski
dżentelmen. Osobiście znał Filusa gdyż żyli w tej samej społeczności rosyjskiej. Od niego
dowiedziałem się wielu rzeczy o jego życiu osobistym i zwyczajach Filusa, które obalały
fałszywe doniesienia pokazujące się w świeckich i religijnych czasopismach publikowanych
w USA.

Nilus nie był mnichem. Nigdy nie mieszkał w monastyrze. Ani tez nigdy nie był
nauczycielem w żadnej szkole ani uniwersytecie. Był żonaty, miał rodzinę, mieszkał w
skromnych warunkach, a jego syn mieszka obecnie w Polsce. Był bardzo religijny i wierzył,
że Biblia to Słowo Boże zainspirowane w sposób nadprzyrodzony. Modlitwa dla niego była
nawykiem, a jego życie było ciągłym dowodem wyznania wiary chrześcijańskiej. Posiadał
umiejętności literackie i jego prace cieszyły się dużą poczytnością wśród Rosjan przed
powstaniem komunizmu.

Znając sytuację żydowską, widział nadchodzącą rewolucję. Zrobił co tylko mógł, by nie
dopuścić do tej katastrofy, ale nie udało mu się. Wraz z innymi studentami biblijnych
proroctw, Nilus wierzył, że pojawi się wielki super-człowiek, znany jako Bestia lub
Antychryst, by utworzyć światowy system dyktatury w ciągu tego okresu historii, który
będzie miał miejsce przed drugim przyjściem Chrystusa. W wyniku tego napisał rozprawę
naukową zatytułowaną Antichrist as a Near Political Possibility (Antychryst jako bliska
możliwość polityczna), która była szczególnym odniesieniem do Protokołów.

Wyjaśniając, skąd otrzymał oryginalne kopie Protokołów, Nilus oczywiście próbował chronić
swoich rodaków, którzy do tego się przyczynili. Kiedyś napisał: „Te Protokoły były w
tajemnicy spisane z całej księgi Protokołów. Całość otrzymał mój korespondent z tajnych
archiwów Szefa Kancelarii Syjonu. obecnie kancelaria ta jest na terenie Francji.”.

Widząc szybko zbliżającą się rewolucję, Nilus napisał następną książkę w roku 1917 pt. It is
Close at Hand: At the Gates (To jest bardzo blisko: przed bramą). Ledwie zeszła z prasy

11

drukarskiej, w Rosji rozpoczął się sztorm. Próbował, ale bezowocnie, przebudzić Rosjan do
powagi sytuacji.

Kiedy w Moskwie ustanowiono żydowską dyktaturę, każdy u kogo znaleziono kopię
Protokołów podlegał karze śmierci.

Żydowska Czeka z Kijowa aresztowała Nilusa w 1924 roku i poddała go ciężkim torturom.
Czerwoni przywódcy powiedzieli mu, że publikując książki przed rewolucją, bardzo
zaszkodził ich sprawie. Wkrótce zmarł, a jego śmierć przyspieszyła utrata zdrowia, jakiej
doznał z rąk swoich oprawców.

Niezwykły wgląd w proces myślowy Nilusa daje następujące oświadczenie z 1905 roku.
Należy zwrócić uwagę na to, że dla podkreślenia swoich opinii używa Pismo Święte. Widząc
czarną przyszłość i zbierające się chmury, napisał: „W chwili obecnej wszystkie rządy całego
świata, świadomie lub nieświadomie ulegają nakazom wielkiego super-rządu Syjonu, gdyż
wszystkie obligacje i papiery wartościowe są w jego rękach, gdyż wszystkie kraje są
zadłużone u Żydów na kwoty, których nigdy nie będą mogły spłacić. Wszystkie sprawy:
przemysł, handel i dyplomacja są w rekach Syjonu. To przez pożyczki kapitałowe zniewolili
wszystkie narody. Utrzymując edukację tylko w temacie materialistycznym, Żydzi nałożyli na
gojów ciężkie łańcuchy, którymi zaprzęgli je do swojego ‘Super-rządu’.”.

„Bliski jest koniec narodowej wolności, dlatego wolność osobista dobiega końca; gdyż
prawdziwa wolność nie może istnieć kiedy Syjon wykorzystuje dźwignię swego złota w celu
rządzenia masami i dominacji nad najbardziej szanowanymi i wykształconymi klasami
społeczeństwa.”

„Kto ma uszy do słuchania niech słucha.”

„Protokoły Mędrców Syjonu dostałem prawie cztery lata temu. Jeden Bóg wie ile wysiłku
włożyłem by ujawnić je opinii publicznej – na próżno – a nawet by ostrzec tych u władzy,
przez ujawnienie przyczyn sztormu jaki nadchodzi nad apatyczną Rosję, która na nieszczęście
wydaje się straciła orientację na temat tego co się dzieje wokół niej.”

„I tylko teraz kiedy obawiam się, że może być za późno, że zdobyłem się na opublikowanie
mojej pracy, mając nadzieję by ostrzec tych którzy jeszcze mają uszy do słuchania i oczy do
patrzenia.”

„Nie można dłużej wątpić, że triumfalny rząd Króla Izraela unosi się nad naszym
zdegenerowanym światem jako szatan, ze swoją mocą i terrorem, król narodzony z krwi
Syjonu, Antychryst wchodzący na tron uniwersalnego imperium.”

„Na świecie w ogromnym tempie przyspieszane są wydarzenia: kłótnie, wojna, plotki, głód,
epidemie, trzęsienia ziemi, wszystko co było niemożliwe wczoraj, dzisiaj jest dokonanym
faktem. Można by myśleć, że dni mijają tak szybko by przyspieszyć realizację dzieła
Wybranego Narodu. Papier nie pozwala nam wchodzić w szczegóły historii świata w
odniesieniu do ujawnionej ‘tajemnicy nieprawości’, udowodnić na podstawie historii wpływu
jakiego używali ‘Mędrcy Syjonu’ przez uniwersalne nieszczęścia przewidując pewną i
niedaleką przyszłość ludzkości, lub przez podniesienie kurtyny przed ostatnim aktem tragedii
świata.”

12

„Tylko światło Chrystusa i Jego Powszechny Święty Kościół mogą zgłębić przepaść szatana i
ujawnić zakres jego nikczemności.”

„W moim sercu czuję, że nadchodzi godzina kiedy zbierze się pilnie Ósma Rada Ekumeniczna,
która zjednoczyłaby pastorów i przedstawicieli całego chrześcijaństwa. Świeckie spory i
schizmy byłyby zapomniane w nieuniknionej potrzebie przygotowania przeciwko
nadchodzącemu Antychrystowi.”

Podejmowano próby obalenia Protokołów, ale nie przyniosły efektów. Propagandziści
wytoczyli wszystkie sposoby ataków przeciwko nim. Komuniści zwykle stawali się
histeryczni, kiedy o nich wspominano. Ale fakt pozostaje, że są one ciągle realizowane przez
zmiany na świecie, ogłoszone przez nich prawie pół wieku temu.

Być może najbardziej skuteczny atak na nie miał miejsce w sierpniu 1921 roku, kiedy
londyński Times opublikował trzy artykuły rzekomo napisane przez „korespondenta z
Konstantynopola”. Głównym zarzutem było to, że było podobieństwo między Protokołami i
pewnymi wcześniejszymi pracami, które musiały być wynikiem plagiatu. Wszystkie ostatnie
ataki publikowane w amerykańskiej prasie religijnej były jedynie przeróbkami artykułów
zamieszczonych w Timesie 14 lat wcześniej.

Ponieważ panie Fry, Webster i inni udzielili skutecznych odpowiedzi na te artykuły, nie ma
potrzeby, by wnikać w szczegóły dotyczące tej fazy tematu. Ale zanim przejdę do czegoś
ważniejszego, możemy zauważyć dwie rzeczy.

Pierwsza – tożsamość tzw. korespondenta Timesa nigdy nie została ujawniona; po prostu
znany jest jako ‘pan X’. Pojawia się pytanie – dlaczego tajemnica?

Druga – podobieństwo między Protokołami i wcześniejszymi pracami niekoniecznie dowodzi
winę Nilusa, że popełnił plagiat; raczej skłania się ku potwierdzeniu teorii, że ta sama
nienazwana podziemna organizacja okultystyczna w przeszłości wydawała podobne
oświadczenia, które, przeciwnie z jej życzeniami, również dotarły do opinii publicznej.

Dokładne czytanie Protokołów wykaże, że swoją nadzieję światowej dominacji opierają na
kontroli złota. Pomysł ten nie jest nowy. Jest wiele przypadków w historii, kiedy narody
próbowały przerwać żydowską siłę pieniądza.

Środek ostrożności Ameryki

Autorzy Konstytucji Stanów Zjednoczonych
starali

się

uchronić

kraj

przed

siłą

międzynarodowych bankierów żydowskich. Ci
ludzie wiedzieli, jak narody Europy cierpiały z
powodu siły pieniądza, a zatem zapewnili plan,
według którego tylko legalnie wybrani
przedstawiciele narodu w Kongresie będą mieli
prawo kontroli finansów kraju. Był to nowy
ideał w nauce rządzenia i wywołał krzyk
śmiertelnego przerażenia wśród braterstwa
bankowego w Europie.

13

Istnieją przesłanki, że ojcowie amerykańskiego rządu byli ostrożni wobec niebezpieczeństwa
związanego z systemem talmudycznym. Mówi się, że kiedy napisano konstytucję, Benjamin
Franklin nawet posunął się do żądania, by Żydów całkowicie wykluczyć z kraju. Swoją opinię
opierał na doświadczeniach narodów Europy w rozwiązywaniu tego problemu.

Mówi się, że Charles Pinckley z Płd. Karoliny, jeden z twórców konstytucji, prowadził
notatki z konferencji zebrań i według nich Franklin wypowiedział się w następujący sposób:

„W którymkolwiek kraju Żydzi osiedlili się w wielkiej liczbie, obniżyli standardy moralne,
zdeprecjonowali uczciwość handlową, oddzielili się i nie chcieli się asymilować, szydzili z
religii chrześcijańskiej i usiłowali ją podważyć choć na niej zbudowany był ten naród,
sprzeciwiali się wobec jej ograniczeń; zbudowali państwo w państwie, a kiedy napotykali
sprzeciw, próbowali udusić ten kraj i zadać mu śmierć finansową, jak w przypadku
Hiszpanii i Portugalii.”

„Od ponad 1700 lat Żydzi opłakiwali swój smutny los z powodu wypędzenia z własnej ziemi,
jak nazywają Palestynę. Ale, panowie, kiedy świat dałby ją im, natychmiast znaleźliby
przekonywujący powód by tam nie wracać. Dlaczego? Ponieważ są wampirami, a wampiry
nie żyją na wampirach. Oni nie mogą żyć tylko wśród swoich. Oni muszą żerować na
chrześcijanach i innych spoza swojej rasy.”

„Jeśli nie wykluczycie ich z tych Stanów Zjednoczonych, w tej konstytucji, w ciągu mniej
niż 200 lat zaroją się tu w takiej liczbie, że zdominują i pożrą ziemię, zmienią naszą formę
rządu, za którą Amerykanie rozlewali krew, oddawali życie, naszą egzystencję i zagrożą
naszej wolności.”

„Jeśli nie wykluczycie ich, w ciągu mniej niż 200 lat wasi potomkowie będą pracować na
polach by zapewnić im egzystencję, gdy oni będą w domach liczenia zacierać ręce.
Ostrzegam was, panowie, jeśli nie wykluczycie Żydów na zawsze, wasze dzieci będą
przeklinać was w grobach.”

„Żydzi, panowie, to Azjaci, niech się rodzą gdzie zechcą, lub od ilu pokoleń są poza Azją,
nigdy nie będą inni. Ich poglądy nie zgadzają się z poglądami Amerykanina, nie będą się
zgadzać nawet gdyby żyli wśród nas przez dziesięć pokoleń. Lampart nie może zmienić swoich
cętek. Żydzi to Azjaci, będą zagrożeniem dla tego kraju jeśli pozwoli im się tu mieszkać,
powinni być wykluczeni na podstawie tej konstytucji.”

Obserwując w jaki sposób inne narody dusiły się z powodu siły pieniędzy, ludzie którzy
napisali konstytucję zrobili wszystko co mogli, by uchronić przyszłe pokolenia, choć nie
mogli posunąć się tak daleko jak żądał Benjamin Franklin. Dlatego byli ostrożni, by umieścić
następującą klauzulę w sekcji ósmej pierwszego artykułu konstytucji: „Kongres ma prawo bić
monety, określać ich wartość i zagranicznych monet, oraz ustalać poziom miar i wag.”.

Celem tego przepisu było trzymanie kontroli nad pieniądzem państwa na zawsze poza rękami
prywatnymi. Idea była taka, że tylko Kongres, jako wybrani przedstawiciele narodu, powinien
mieć to prawo.

Kiedy prześledzimy pochodzenie pieniądza, pomoże to nam lepiej zrozumieć, co mieli na
myśli twórcy konstytucji. Podczas gdy prawdą jest, że pieniądz to tajemniczy twór z powodu
nieuchwytnej siły, jaką ze sobą niesie, to kiedy poznamy jego pochodzenie, będzie to bardziej

14

zrozumiałe. Zawsze było korzystne dla bankierów, by utrzymywać ludzi w ciemności w
sprawie tajników międzynarodowych finansów. Jest to częścią planu zniewolenia mas. Oni
umiejętnie stworzyli wrażenie, że manipulacja pieniądzem jest poza zasięgiem zwykłego
rozumowania.

Wyraz ‘pieniądz’ pochodzi od staro-rzymskiego ‘moneta’ , oznaczającego świątynię, w której
bito i przechowywano złoto. Skrzynie w miejscach kultu strzeżone były przez kapłanów. Ten
żółty metal uważano za szlachetny i święty.

Przechadzając się kiedyś wśród ruin starożytnej świątyni greckiej Apollo w Delphi,
natrafiłem na piękny mały budynek zwany Ateński Skarbiec. Podłoga zrobiona była z twardej
skały i miała głębokie wyżłobienia. W nich pogańscy kapłani składali złoto, srebro, kamienie
i klejnoty przyniesione na przechowanie. Kustosze świątynnego złota stali się znani pod
nazwą złotników [goldsmiths – przyp. tłum,].

W dawnych czasach, kiedy człowiek wytwarzał więcej niż potrzebował na prywatne użycie,
stosowano system wymienny [barter – przyp. tłum.]. Inaczej mówiąc, mógł wymienić rzeczy,
których nie potrzebował, na inne niezbędne.

Od około VII wieku p.n.e. wprowadzono system bicia monet. Tylko królowie mieli prawo
bicia monet. Jeśli złapano kogoś na tym uczynku, skazywano go na śmierć. Sytuacja ta trwała
do około 1650 roku, kiedy zaczęły występować pewne wydarzenia, które stworzyły podstawy
nowoczesnego systemu bankowego.

Sprytni złotnicy zdobyli prywatną kontrolę nad pieniądzem w różnych krajach, zwłaszcza w
Anglii. Królowie nadal produkowali złote i srebrne monety, ale rozpoczęto proces ukrywania
ich w skrzyniach, by złotnicy używali je jako podstawę do bicia prywatnego pieniądza w
formie papierowej. Kiedy rosła siła złotników, w wielu przypadkach mogli nawet
kontrolować królów.

Ponieważ złotnicy byli jedynymi posiadającymi bezpieczne miejsca składowania
wartościowych przedmiotów, kupcy przyjęli plan składowania u nich złotych i srebrnych
monet. W zamian złotnik wydawał pokwitowanie lub certyfikat przyjęcia ich. Po jakimś
czasie te kwity wykorzystywano zamiast monet. Wkrótce kupcy nabywali produkty płacąc za
nie tymi właśnie kwitami.

W ten sposób powstał pieniądz papierowy. W krótkim czasie w rękach złotników były
ogromne ilości złota i srebra, więc zaczęli wydawać kwito-waluty. Miłość pieniądza będąc
korzeniem zła, złotnicy opracowali plan inflacji i wypisywali setki razy tak wiele kwitów, jak
dużo mieli w depozycie złotych monet. Oszustwo to stworzyło prawną podstawę nowoczesnej
waluty. Gdyby wszyscy posiadacze kwitów zażądali zwrotu swojego złota i srebra
równocześnie, miałyby miejsce wyścigi do „banku” pana Goldsmitha i z całym
prawdopodobieństwem następnego dnia znaleziono by bankiera wiszącego na gałęzi
najbliższego drzewa.

W tym samy czasie ewolucji pieniądza wprowadzono odsetki. Złotników nie zadowalała
pożyczka czegoś, czego nie mieli; samo to nie wystarczało by zaspokoić ich chciwość;
dlatego kiedy ktoś przychodził ponownie po więcej kwitów, rozpoczęli żądać od niego
płacenia odsetek.

15

Tak więc na skutek procesu „pies je psa” kupcy musieli pracować i planować, by otrzymać
kwity od innych w celu spłacenia wcześniej pożyczonych od złotników kwitów. Interesy
zaczęły funkcjonować na zasadzie kwitów przynoszących odsetki zamiast monet. W
międzyczasie złotnicy wykorzystywali odsetki jako pętle na szyi kupców.

Wymysł odsetek nazywa się lichwą. Jest to łańcuch krępujący dzisiejsze masy. Tak
długo jak złotnicy mogli kontrolować złoto, mogli również kontrolować pieniądz
papierowy wydany na podstawie złota, oraz w ten sposób kontrolować ludzi, którzy
musieli mieć pieniądz papierowy, by żyć. Gdziekolwiek jest złoto, tam jest siła rządzenia
światem.

Stąd powiedzenie prezydenta Garfielda: „Kto rządzi pieniądzem państwa, rządzi też tym
państwem.”.

Dowiedzieliśmy się, jak sztuczki złotników stały się podstawą nowoczesnego standardu złota.
Rezerwy złota za pieniądzem papierowym to wszystko, czego potrzebują złotnicy w XX
wieku, by wywołać jaką chcą panikę, kryzysy, bunty i wybuchy anarchii.

To dlatego współcześni międzynarodowi złotnicy nie chcą, by ani złoto, ani srebro nie
tworzyły podstawy pieniądza papierowego. Na świecie jest tyle srebra, że kontrolowanie nim
sprawiałoby im trudności.

Nieżyjący już F G Bonfils kiedyś powiedział: „Wszystko wyprodukowane na świecie przez
438 lat złoto stworzyłoby blok o powierzchni 38 stóp kw.” [myślę, że chodzi tu o sześcian o
pow. ścianki 38 : 9 = ok. 13 mkw. – przyp. tłum.] Jest to pewnego rodzaju złoty cielec
czczony przez świat. Sprawowanie kontroli nad tą bryłą umożliwia międzynarodowym
finansistom rządzić światem.

Autorzy konstytucji chcieli nie dopuścić do tego, by współcześni złotnicy zdobyli kontrolę
nad państwem. Dlatego zapisali wyłączne prawo zarządzania finansami państwa Kongresowi.
Według tego planu w ciągu mniej niż 200 lat zbudowano najbogatsze państwo na świecie.

Ale międzynarodowi bankierzy nie są głupcami. Czekali na właściwy moment, by wymóc na
kongresmanach zlikwidowanie konstytucyjnego prawa narodu do „emisji pieniądza (i)
regulacji jego wartości”. Jak to osiągnięto, jest najczarniejszą zagadką w historii Ameryki.
Zmanipulowali ją Rotszyldowie, Warburgowie i inne rody żydowskich bankierów.

John Sherman, amerykański kongresman z Ohio, był narzędziem wykorzystanym przez
Rotszyldów do wbicia pierwszego klina. Poprzez ich spisek mogli zmusić Kongres do
przegłosowania prawa narodu do kontrolowania pieniądza na rzecz interesów prywatnych
banków.

25 czerwca 1863 roku londyńscy Rotszyldowie napisali do Ikleheimera, Mortona i
Vandergoulda, przedstawicieli swoich banków w Nowym Jorku co następuje:

„Szanowni Panowie

Pan John Sherman napisał do nas z Ohio, USA, w sprawie możliwych zysków w National
Banking zgodnie z ostatnim aktem uchwalonym przez wasz Kongres, kopię którego załączył w
swoich listach. Oczywiście akt ten powstał w oparciu o plan sformułowany tutaj ubiegłego

16

lata przez British Bankers Association (Stowarzyszenie Brytyjskich Bankierów), przez co
Stowarzyszenie zarekomendowało naszym amerykańskim przyjaciołom, że jeśli stanie się on
prawem, będzie to bardzo zyskowne dla bractwa bankowego na całym świecie.

Pan Sherman oświadcza, że nigdy wcześniej kapitaliści nie mieli takiej okazji gromadzenia
pieniędzy, jak przedstawione jest w tym akcie, oraz że stary plan Banków Państwowych jest
tak niepopularny, że nowy zostanie przyjęty najbardziej pozytywnie, pomimo faktu, że daje
Bankom Narodowym prawie całkowitą kontrolę nad finansami państwa. ‘Kilku rozumiejących
ten system,’ mówi, ‘będą albo tak zainteresowani zyskiem, albo tak uzależnieni od korzyści, że
nie będzie żadnego wewnętrznego sprzeciwu, podczas gdy z drugiej strony, ten wspaniały
organ składający się z ludzi niezdolnych umysłowo zrozumieć ogromnych korzyści jakie
kapitał czerpie z tego systemu, poniesie jego ciężar bez żadnej skargi i być może nawet bez
żadnych podejrzeń, że system ten sprzyja ich interesom.”

Prosimy o wyczerpująca odpowiedź w tej sprawie, jak również o deklarację waszej pomocy,
jeśli zdecydujemy się na założenie Narodowego Banku w Nowym Jorku. Jeśli poznaliście
pana Shermana (wydaje się, że to on wprowadził akt o narodowych bankach), będziemy
zadowoleni z otrzymanej od was wiedzy o nim. Jeśli posłużymy się informacjami otrzymanymi
od niego, oczywiście stosownie go wynagrodzimy.

Oczekujemy waszej odpowiedzi

z wyrazami szacunku

Bracia Rotszyldowie”

Odpowiedź Ikleheimera, Mortona i Vandergoulda była następująca:

„Szanowni Panowie

Otrzymaliśmy wasz list z dnia 25 czerwca, w którym piszecie o korespondencji od Johna
Shermana z Ohio, odnoszącej się do korzyści i zysków z amerykańskiej inwestycji zgodnej z
prawem o bankach narodowych.

Fakt, że pan Sherman dobrze się wyraża o takiej inwestycji lub podobnej, z pewnością ma
znaczenie gdyż ten dżentelmen posiada w znacznej mierze cechy wyróżniające skutecznego
nowoczesnego finansistę. Ma taki charakter, że jego własne uczucia nie mogą one być
przyczyną stracenia z oczu wielkiej szansy. Jest młody, sprytny i ambitny. Ma oko na
stanowisko prezydenta Stanów Zjednoczonych i jest już członkiem Kongresu. Słusznie myśli,
że może bardzo wiele zyskać zarówno politycznie jak i finansowo (ma też ambicje finansowe)
poprzez przyjaźń z osobami i instytucjami posiadającymi duże zasoby finansowe, które
czasami nie są zbyt drobiazgowi w swoich metodach, albo w sprawie uzyskiwania pomocy
rządowej albo zabezpieczania się przed nieprzyjaznymi przepisami. W tym ufamy mu
całkowicie. Jego połączone intelekt i ambicja czynią go dla nas niezwykle cennym.
Rzeczywiście, przewidujemy, że jeśli go życie oszczędzi, okaże się najlepszym przyjacielem
jakiego kiedykolwiek miał świat finansowy w Ameryce.

Jeśli chodzi o organizację Narodowego Banku tutaj i zysków z takiej inwestycji, prosimy o
zapoznanie się z załączonym okólnikiem. Pytania od europejskich kapitalistów w tej sprawie

17

były tak liczne, że dla ułatwienia byliśmy zmuszeni wydrukować nasze odpowiedzi na
okólniku.

Gdybyście zdecydowali się na utworzenie banku w tym mieście, będziemy zadowoleni
świadczyć wszelką pomoc. Łatwo możemy znaleźć przyjaciół wśród finansistów w celu
sporządzenia odpowiedniego informatora i wypełnić urzędowe stanowiska nie zapewnione
przez przedstawicieli przysłanych nam przez was.

Z największymi wyrazami szacunku

Ikleheimer, Morton i Vandergould.”

Ustawa o narodowej bankowości była haniebnym czynem umożliwiającym Kongresowi
zrzeczenie sie władzy nad narodowym pieniądzem na rzecz międzynarodowego
żydowskiego bractwa bankowego. Co ten akt rozpoczął, dokończył system Federalnych
Rezerw. Paul Warburg, prezydent Kuhn, Loeb and Co. był niemieckim Żydem
przysłanym do Ameryki, by sfinalizować wypaczony system finansowy państwa. To jemu
przypisuje się napisanie ustawy o Federalnych Rezerwach uchwalonej za czasów
kontrolowanego przez Żydów rządu Wilsona. W chwili jej uchwalenia przez Kongres, naród
całkowicie stracił kontrolę nad swoim pieniądzem.

Podobnie jak Warburg, założyciel House of Rotszyld [Dom Rotszyldów] był również
niemieckim Żydem. Rotszyld urodził się w 1743 roku i jego prawdziwe nazwisko było Majer
Amszel. Z zawodu był pożyczkodawcą i jako logo swojej firmy używał Czerwonej Tarczy, od
której nazwy ‘roth schild’ pochodzi jego nazwisko. Jak olbrzymia ośmiornica, swoimi
mackami sięga do wszystkich części świata.

Głównym celem niniejszej pracy jest pokazanie, jak łatwo byłoby grupie ludzi myślących w
skali międzynarodowej kształtować świat według swoich pragnień, gdyby mieli dostęp do
źródeł finansowych. Przyznanie możliwości takiego rozwiązania jest równoznaczne z
przyznaniem, że taki spisek, jak ujawniony w Protokołach Mędrców Syjonu, mógłby istnieć.
Gdyby taki spisek mógł istnieć, to pozostaje tylko kwestia odpowiedzi: czy mamy dowody
by podejrzewać, że istnieje?

Światowy kryzys

Prof. Frederick Soddy z Oxford University jest zdania, że każda grupa finansistów
posiadająca wiedzę zawartą w Protokołach, gdyby chciała, mogłaby przejąć pod swoją
kontrolę całą ludzkość. „Powszechnie uważa się, że nastąpiło coś w rodzaju spisku mającego
na celu zniewolenie świata,” mówi Soddy. Kiedy już wspomniał o Protokołach, dodał:
„Spisek czy nie, to nie ma wątpliwości, że władza jaką to odkrycie włożyło w ręce finansistów,
jeśli nie kontrolowana, umożliwi im w ich własnym czasie i na swój sposób podbić świat.”.

„To, czy istnieje zmowa między „narodem wybranym” do przywrócenia poprzez złoto
dominacji, która z nawyku miała pochodzić od Boga – biblijna historii (Exodus XXXII)
przypomina bardzo podobną próbę, udaremnioną przez energiczne działanie działania ich
głównego ustawodawcę – trzeba przyznać, że byłby to odwet na nauce za jej skłonności
obrazoburcze, nie bez pewnego sardonicznego humoru, jeśli obudzimy się pewnego dnia i
zamiast dziesięciu przykazań będziemy mieć jedną zasadę złota. Są to hipotetyczne

18

możliwości, bez wątpienia, że tak jak w czasach Mojżesza, nadal są Żydzi i Żydzi.
Przynajmniej miejmy taką nadzieję.”

Mając na uwadze wszystkie te fakty i rozważając dalszy fakt, że Protokoły były wyraźnie
napisane około czterdzieści lat temu, poniższe zagrożenie wynikające z trzeciego protokołu
wydaje się naprawdę być prorocze: „Wszystkimi dostępnymi nam tajnymi podziemnymi
metodami i przy pomocy złota, które jest w naszych rękach, wywołamy światowy kryzys
gospodarczy, na ulice rzucimy całe tłumy robotników jednocześnie we wszystkich krajach
Europy. Te tłumy będą się spieszyć z zachwytem do rozlewu krwi tych, którym w prostocie
niewiedzy zazdrościli od kołyski, i których majątki będą wtedy mogli łupić.”.

„Naszych nie tkną, gdyż tylko my będziemy znać czas ataku i podejmiemy kroki by się
obronić.”

Poszczególne kraje doświadczyły kryzysów w różnym czasie, ale do depresji w 1929 roku
nigdy nie było „powszechnego kryzysu ekonomicznego”. Jednym ze skutków depresji przez
bezrobocie było rzucenie „całych tłumów robotników” na ulice świata. Te tłumy już
rozlewają „krew” urzędników rządowych, a patrząc na wskaźniki, najgorsze jeszcze nie
nadeszło. „Naszych majątków nie tkną”, i to jest fakt warty zauważenia, że kiedy majątki
gojów rozpadały się w roku 1929, nie odnotowano strat po stronie głównych żydowskich
spekulantów przez kryzys giełdowy. Ich majątek był taki, że kiedy depresja nadeszła, byli na
nią przygotowani. Artykuły prasowe do tej pory donoszą, że przyczyna depresji jest nieznana.

Czy mogła być zaplanowana?

Bankierzy i bolszewizm

10 września 1920 roku The American Hebrew napisał: „Żyd rozwijał zorganizowany
kapitalizm wraz z jego wykonawcą pracy, systemem bankowym.”.

W 1880 roku Fiodor Dostojewski napisał: „Tak, ona jest w przededniu swojego upadku,
twoja Europa, upadku, powszechnego, ogólnego, okropnego… judaizmu i banki rządzą
wszystkim, tak Europą, jak i edukacją, całą cywilizacją i socjalizmem, zwłaszcza socjalizmem,
gdyż z jego pomocą judaizm wyrwie z korzeniami chrześcijaństwo i zniszczy chrześcijańską
kulturę. I nic innego z tego nie wyniknie poza anarchią, nawet wtedy na czele wszystkiego
będzie stał Żyd… i kiedy całe bogactwo Europy będzie złupione, pozostanie tylko żydowski
bank.”.

Przez długi czas związek między bolszewizmem i międzynarodowymi finansistami
żydowskimi utrzymywano w ukryciu. Ale mądrość opinii publicznej ma sposób na
zniszczenie kamuflażu i wiercenie aż do pierwszych przyczyn. Być może nigdy nie poznamy
całkowitej historii, ale pokazały się wystarczające informacje, by wiedzieć, że za tzw.
„rosyjską” rewolucją 18 lat temu stały nieograniczone żydowskie finanse. W rzeczywistości
była to „żydowska” rewolucja.

Nikt poinformowany nie ma już wątpliwości, że bolszewizm jest kontrolowany i kierowany
przez tajemniczą hierarchię żydowskich czarowników finansowych. Zwykli ludzie i
robotnicy, których umysły stały się wypaczone mydlanym oratorium i czerwoną propagandą,
są po prostu ogłupiani, by wyniszczyć się nawzajem przez anarchię, klasową nienawiść i
przemoc tłumu. Kiedy robotnicy na całym świecie nadal stawiają na litość spiskowców i w

19

końcu są wykończeni wybuchami rewolucji, będzie wtedy proste dla finansistów, by
zakneblować ich w spirali systemu tajnej policji jak to miało miejsce w Rosji. W ten sposób
międzynarodowi żydowscy czerwoni spodziewają się ostatecznie rządzić światem, a status
gojów zredukować do niewolników.

W 1905 roku, kiedy w Rosji miała początek rewolucja, hebrajskie czasopismo nowojorskie
The Maccabean napisało: „Rewolucja w Rosji jest rewolucją żydowską, kryzysem w
żydowskich dziejach. Jest to żydowska rewolucja gdyż Rosja jest domem około połowy Żydów
świata, a obalenie jej despotycznego rządu musi mieć bardzo ważny wpływ na losy milionów
tam żyjących i na wiele tysięcy tych, którzy ostatnio wyemigrowali do innych krajów. Ale
rewolucja w Rosji jest żydowską również ze względu na to, że Żydzi są najbardziej aktywnymi
rewolucjonistami w carskim imperium.”.

Jest zatem błędne, aby sądzić, że nie do opisania warunki istniejące obecnie w Rosji, gdzie
cała gojowska ludność została zredukowana do poziomu niewolników, stanowi szczerą próbę
ze strony rosyjskiej klasy robotniczej w celu poprawy ich warunków.

Nie tylko w USA, ale również we wszystkich częściach świata, ogromna część żydowskiej
prasy otwarcie propagowała bolszewizm, kiedy zaczął obejmować Rosję. W Londynie
propaganda stała się tak silna i okrutna, że Morning Post i inne szanowane dzienniki
poświęciły jej dużo uwagi i szeroki rozgłos.

W 1919 roku Jewish Chronicle miała to do powiedzenia: „Jest dużo w fakcie samego
bolszewizmu, w tym że tak wielu Żydów jest bolszewikami, w tym że ideały bolszewizmu w
wielu punktach są zgodne z najlepszymi ideałami judaizmu.”.

6 stycznia 1933 roku ta sama gazeta napisała: „Ponad jedna trzecia Żydów w Rosji została
urzędnikami państwowymi.”

W swojej książce The Alien Menace (Obca groza) A H Lane, oficer brytyjski stawia pytanie:
kto zapewnił Leninowi i Trockiemu fundusze by rozwalić rosyjski rząd w 1917 roku? I
odpowiada: „Jest znanym faktem i udowodnionym, że pieniądze zapewniła grupa
międzynarodowych bankierów z siedzibą w Berlinie, Sztokholmie i Nowym Jorku. Kiedy Lenin
zabrał ze sobą ze Szwajcarii pewną liczbę obcych rewolucjonistów zebranych z całej Europy,
jego główny pomagier Trocki przywiózł ze sobą hordę obcych z USA. Sam był w więzieniu w
Halifax, Nowa Szkocja, kiedy otrzymał wiadomość by dołączył do Lenina w Rosji. Jego
uwolnienie z więzienia po to by mógł asystować Leninowi w organizowaniu bolszewickiej
rewolucji jest tajemnicą, która nigdy nie była rozwikłana. Jaki ogromny wpływ zmusił
brytyjskie organy by go uwolnić i dać pozwolenie na wyjazd do Rosji?”.

Za rosyjskim holokaustem były lata przygotowań i niesamowitych intryg. Spisek
zaplanowano tak ostrożnie i jego ślady ukryto z taka dbałością, że tylko do pewnego stopnia
teraz goje zdają sobie sprawę, co naprawdę się wydarzyło. Pewni „tajemniczy mężczyźni”,
których działalności nigdy w pełni nie poznano, byli zainstalowani w różnych miejscach
świata na wzór ogromnej międzynarodowej sieci.

Przykład tego można zauważyć u tajemniczego dr Helphanda, używającego literackiego
pseudonimu Parvus. Rosyjski Żyd z główna bazą operacyjną w Sztokholmie, Helphand był
łącznikiem między spiskowcami z różnych krajów. Posiadał ogromny majątek i opisywano go

20

jako „niewidzialnego międzynarodowego spekulanta, który dorobił się ogromnej fortuny, i
kreował się na idealnego inspiratora bolszewizmu”.

Kiedy Lenin i Trocki wykonywali wstępna brudną robotę, prawdziwi sponsorzy światowego
buntu trzymali się za kulisami. Ganecki-Furstenberg, inny Żyd, który pracował z Helphand,
miał interesy finansowe równie wielki i tajemnicze. Ktoś z tych czasów mówi, że przez tych
dwóch dziwnych facetów „bolszewicy zwykli otrzymywać ogromne sumy pieniędzy z
nieznanych źródeł zagranicznych”.

Pan Lane kontynuuje swoją ocenę sytuacji: : „W jaki sposób ci obcy wspierani
rewolucjoniści, po najeździe na Rosję, przeszli do mordowania i grabienia na hurtowa skalę,
zapisały liczne osoby, które miały nieszczęście być w Rosji w czasie rewolucji bolszewickiej.
Wszyscy są zgodni, że przywódcami rewolucji i osobami odpowiedzialnymi za większość
brutalnych i oburzających morderstw byli Żydzi.”

Victor E Marsden przebywał w Rosji podczas i zaraz po rewolucji. Był przedstawicielem
londyńskiego Morning Post i miał możliwość obserwować tworząca się od początku
moskiewską biurokrację. Będąc w codziennym kontakcie z przywódcami, mógł obserwować
personel nowej dyktatury. Ponieważ upierał się, że zewnętrznemu światu będzie opisywał
prawdę, ściągnął na siebie gniew Żydów i chociaż był obywatelem brytyjskim, został
uwięziony. Zmarł przedwczesną śmiercią na skutek odniesionych tam ran.

W 1934 udało mi sie dostać z Anglii listę nazwisk i narodowości przywódców sporządzoną
przez Marsdena, kiedy mieszkał w Moskwie. Opublikowałem ją w Revealer, by na zawsze
uciszyć pewnych hebrajskich chrześcijan i religijnych redaktorów, którzy do tego czasu
negowali żydowski charakter komunizmu. Pełna lista od A do Z pokazała, że było tam 545
biur i 454 z nich zajmowali Żydzi. Wiarygodne raporty wskazują, że prawie taka sama
relacja jest dzisiaj. Opublikowane narodowości przedstawiały się następująco:

1. Żydzi 454
2. Litwini 33
3. Rosjanie 23
4. Ormianie 13
5. Niemcy 12
6. Finowie 3
7. Polacy 2
8. Gruzini 1
9. Karaimowie 1
10. Węgrzy 1
11. Imeretianie 1
12. Czesi

1

Razem 545

W celu dokonania rewolucji Lenin potrzebował milionów dolarów. Takich ogromnych sum
nie można było zebrać wśród osób prywatnych. Tylko silni międzynarodowi bankierzy mogli
wesprzeć propagandę na tak olbrzymią skalę.

„W pewnym czasie Trocki był ulubieńcem Jakuba Schiffa”, powiedział kongresman Louis T
McFadden w przemówieniu przed Kongresem w 1933 roku. „Podczas wojny Trocki
redagował Nowy Mir i organizował masowe spotkania w Nowym Jorku. Kiedy opuszczał

21

Amerykę by powrócić do Rosji, jak podają wiarygodne źródła, podróżował na koszt i pod
opieką Schiffa. W Halifax aresztowali go Brytyjczycy, lecz uwolnili natychmiast dzięki
jakiemuś wysoko ulokowanemu protektorowi. Wkrótce po przyjeździe do Rosji otrzymał
informację, że miał kredyt w Szwecji, w szwedzkiej filii banku należącego do Maxa Warburga
z Hamburga. Kredyt ten pomógł sfinansować zajęcie rosyjskiej rewolucji przez
międzynarodowych bankierów żydowskich.”.

Rok później w innym przemówieniu przed Kongresem, McFadden powiedział: „Studenci
radykalizmu wiedzą, że obecny sowiecki rząd w Rosji zorganizowany był przez obcych i
uzurpatorów a nie reprezentanta myśli i idei 150 mln obywateli Rosji…”.

„Chiałbym przypomnieć lojalnym Amerykanom, że dobrze jest pamiętać iż taktyka
‘wiercenia-od-środka’ kontynuowana przez tych obcych i uzurpatorów w sowieckiej Rosji
spowodowała upadek rządu i ustanowienie obecnego rządu pod kontrolą komunistyczno-
żydowską, oraz wskazać, że ten sam typ obcych i uzurpatorów jest zatrudnionych w USA by
ustanowić formę rządu inną niż konstytucyjny, a by to zrobić chcą sparaliżować przemysł,
zniszczyć patriotyzm, by w końcu obalić rząd Stanów Zjednoczonych.”

Inny przykład związku między bankierami i bolszewikami daje się zauważyć w pracach
Leonida Borysewicza Krassina. Ten człowiek, syberyjski Żyd, był równie bogaty. Brał udział
w rewolucyjnym spisku w Rosji w 1907 roku i natychmiast uciekł do Berlina, gdzie podjął
pracę w żydowskiej firmie. Dwa lata później powrócił do Rosji jako dyrektor filii firmy w St
Petersburgu.

W 1917 roku współpracuje z tajemniczym dr Helphandem i Ganeckim-Furstenburgiem w
Sztokholmie jako ośrodkiem ich działalności. Pracowali między St Petersburgiem,
Sztokholmem i Berlinem. Był to rok, w którym poczyniono starania o przeniesienie Lenina i
Trockiego wraz z ich bandą rzezimieszków przez Berlin w zapieczętowanym pociągu.
Krassin był jednym z przywódców przygotowującym tę podróż. W kręgu jego przyjaciół byli
główni przywódcy bractwa bankowego z Niemiec.

Pani Webster sprawę te podsumowuje w jednym akapicie: ” Krassin grał podwójną rolę, z
jednej strony reprezentował interesy wielkich żydowsko-niemieckich kapitalistów, a z drugiej
jako pomagier Lenina, którego jednoznacznym celem było zniszczenie kapitalizmu. Gdyby
potrzebne były inne dowody na związek między bolszewizmem i międzynarodowymi
finansistami, dostarczy ich sprawa Krassina.”.

Do czasu kiedy do władzy doszedł Hitler, istniał bliski związek między finansistami z Berlina
i Moskwy. Kiedy kryzys w roku 1931 ogarnął Anglię, gazety donosiły, że pożyczki
„zamrożono” w Niemczech, przez co zablokowano przepływ kapitału. Artykuły te nie były
prawdziwe, lecz był tego powód, że choć pieniądze przeszły do Berlina, przekazywane były
przez żydowskich bankierów niemieckich do sowieckiej Rosji, gdzie je „zamrażano”.

Tej strategii niszczenia równowagi finansowej świata dostarcza oświadczenie moskiewskiego
oligarchy Mendzinskiego: „Tak długo jak idioci będą poważnie traktować nasze podpisy i im
wierzyć, będziemy musieli przyrzec wszystko o co proszą, i na tyle ile by się chciało, jeśli tylko
dostaniemy coś materialnego w zamian”.

Wyczuwając sytuację, że fundusze przesyłane do Niemiec dostawały sie do Moskwy, James
W Gerard we wrześniu 1931 roku oświadczył, że Niemcy „nie potrzebowały żadnej pomocy

22

finansowej oraz że duży procent pożyczek z USA szedł do Rosji”. Dodał: „Jeśli mamy robić
interesy z Rosją, róbmy je bezpośrednio a nie przez Niemcy, które zorganizowały kredyt
wartości milionów dolarów dla Rosji, by mogła zakupić towary w Niemczech.”.

Dlatego oszuści mają zwyczaj wywoływać spięcia na liniach międzynarodowych finansów, w
celu kreowania bezrobocia i niepokoju wśród mas. Dla nich stworzenie sytuacji jaką chcą jest
bardzo prosta sprawą, wystarczy usiąść przy biurku i kontrolować gospodarcze arterie świata.

Tak więc widzimy, że naród rosyjski jest nie tylko nieludzko rządzony przez grupę
pozbawionych serca obcokrajowców, ale że ta grupa była finansowana i wspierana od
początku przez międzynarodowych bankierów, którzy są również obcy w krajach, gdzie żyją
dlatego, że ich pomysły są sprzeczne z narodowymi dążeniami gojów których dominują siłą
złota.

W listopadzie 1934 roku prezydent USA wysyła następującą wiadomość do szefa

moskiewskiej dyktatury: „W siedemnastą
rocznicę ustanowienia sowieckiego rządu,
proszę przyjąć zapewnienie najlepszych
życzeń dobrobytu waszego kraju”.

W kwietniu 1919 roku brytyjskie Min. Spraw
Zagranicznych

opublikowało

dokument

zawierający raport napisany 6.09.1918 przez
swojego przedstawiciela w Rosji, w którym
pisze: „Uważam, że największym problemem
świata

jest

natychmiastowe

stłumienie

bolszewizmu, nawet nie licząc wojny, która
wciąż szaleje, w przeciwnym wypadku, jeśli
bolszewizm nie zostanie zniszczony w zarodku
natychmiast, rozpowszechni się w jednej
formie lub innej na kraje Europy i całego
świata,

gdyż

jest

zorganizowany

i

wprowadzany przez Żydów, którzy nie mają
narodowości, a których jedynym celem jest
zniszczenie dla własnych celów istniejącego
porządku rzeczy.”.

Ariadna Williams, wdowa po dziennikarzu pracującym przez lata w Rosji, w swojej książce
From Liberty to Brest-Litowsk (Od wolności do Brześcia-Litowska) pisze: ” Dominująca
klasa, która szybko skrystalizowała się wokół bolszewików składała się głównie z osób obcych
względem narodu rosyjskiego. Fakt ten jest prawdopodobnie użyteczny dla nich by zachować
kontrolę nad masami, gdyż bolszewicka autokracja opiera się na absolutnej pogardzie wobec
ludzi którymi rządzą. Najstraszniejszą cechą bolszewizmu jest jego zupełny brak skrupułów co
do sposobów i środków, oraz bezceremonialne okrucieństwo jej przywódców. Oszustwa,
fałszerstwa, oszczerstwa, morderstwa, przemoc, zdrada – wszystkie niskie, ciemne, brutalne
siły, których ludzkość przez wieki starała się pozbyć – stały się bronią w rękach rządzących. .
. W szczególności była tu wielka liczba Żydów. Słabo mówili po rosyjsku. Naród nad którym
przejęli władzę był im obcy, a poza tym zachowywali się jak najeźdźcy w podbitym kraju.”.

23

W 1923 roku Lord Sydlenham oświadczył w Izbie Lordów: „Całkowita liczba strat w
ludziach na skutek wprowadzenia w Rosji zasad Karola Marksa jest prawie 20 milionów. Jest
to najokropniejsza zbrodnia w całej historii.”.

10.09.1920 roku The American Hebrew napisał: „Co żydowski idealizm i żydowskie
niezadowolenie z taką siłą wprowadziły w Rosji, te same historyczne jakości żydowskiego
umysłu i serca chcą promować w innych krajach.”.

Jeszcze ważniejszy jest artykuł redakcyjny opublikowany w kwietniu 1919 roku w gazecie
Commmunist: „Bez przesady można powiedzieć, że wielka rosyjska rewolucja społeczna
rzeczywiście dokonana byłą przez ręce Żydów… Symbol żydostwa, które od wieków walczyło
z kapitalizmem, stało się również symbolem rosyjskiego proletariatu, co można dojrzeć w
przyjęciu czerwonej pięcioramiennej gwiazdy, która w dawnych czasach, jak wiadomo, była
symbolem syjonizmu i żydostwa.”.

Wystarczająco przytaczano zarówno ze źródeł gojowskich, jak i żydowskich, aby bezbłędnie
wykazać, że krajowi Żydzi niewątpliwie wybrali Imperium Rosyjskiego, wiele lat temu, jako
kraj, na którym można skoncentrować swoje wysiłki. Niszcząc Rosję, byli w stanie ustalić
bazą wypadową do działań w realizacji ich planu panowania nad światem. Już w latach 1893-
1894 rząd cara wiedział, że B’nai B’rith w Nowym Jorku mianował Jacoba Schiffa na
stanowisko przewodniczącego komisji ds. działalności rewolucyjnej w Rosji. Innymi słowy,
Schiff siedział w swoim biurze jako prezydent Kuhn, Loeb and Co. przy Wall Street i
kierował wybuchowymi porywami przeciwko rządowi w dalekiej Rosji.

B’nai B’rith jest tajną międzynarodową organizacją do której mogą należeć wyłącznie
Żydzi. Swoją działalność polityczną przykrywa płaszczem „życzliwości i dobroczynności.”
Założona była przez grupę niemieckich Żydów w Nowym Jorku w 1843 roku. Utrzymuje
lokalne organizacje we wszystkich częściach USA. Z wiarygodnego źródła otrzymaliśmy taką
opinię: „Od chwili założenia do obecnej, jej główny kontakt był z Niemcami, a głównym
celem ustanowienie dominacji niemieckich Żydów w sprawach całego świata poprzez kanały
‘internacjonalizmu’… Polityczna aktywność przywódców zakonu w Rumunii, Austrii i na
Węgrzech to sprawa zapisów, choć jej głównym ośrodkiem władzy są Stany Zjednoczone,
gdzie ostatnio uzyskali dominację w świecie żydowskim poprzez przyjęcie ‘narodowego’
syjonizmu i oddania się całkowicie jego własnej ‘strategii ‘międzynarodowej’ kiedy
ustanowiono Jewish World Agency (Światową Agencję Żydowską) w październiku 1928
roku.”.

Były wielki mistrz zakonu B’nai B’rith w Rosji, Żyd o nazwisku Sliozberg, był jednym z
wcześniejszych przywódców działań rewolucyjnych.

Niemiecki Żyd Schaff perfekcyjnie odpowiadał programowi B’nai B’rith. Urodził się w
jednym z domów Rotszyldów we Frankfurcie, Niemcy, a po przyjeździe do USA ożenił się z
córką Loeba, zostając w ten sposób częścią bankierskiej rodziny Kuhn, Loeb and Co.,
koncernu który finansował Lenina i Trockiego w obaleniu Imperium Rosyjskiego.

To, że Schaff był zdeterminowany zniszczyć Rosję dowodzi fakt, że finansował poprzednią
wojnę Japonii z Rosją. Jewish Encyclopaedia mówi: „Firma ta (Kuhn, Loeb and Co,)
zgodziła się i udzieliła pożyczki wojennej w latach 1904-1905, za co Mikado odznaczył Schiffa
drugim orderem Świętego Skarbu Japonii.”. Kiedy Theodore Roosevelt zaoferował swoje
usługi jako rozjemca między Rosją i Japonią i zorganizował konferencję między

24

przedstawicielami walczących stron w Portsmouth, New Hampshire, Schiff domagał się
zwrotu kosztów wojny.

Odnosząc się do władzy sprawowanej przez żydowskich bankierów nad amerykańskimi
finansami, kongresman McFadden w ostatnim wystąpieniu przed Kongresem przedstawił
takie interesujące spojrzenie na Schiffa: „To był błąd, że Stany Zjednoczone umożliwiły by
integralność amerykańskiej polityki zagranicznej była zagrożona lub podlegała negatywnym
wpływom religijnego, rasowego, jak i finansowego wtrącania się jakie stosują wobec nas
Schiff i jego kompani w Londynie. Stany Zjednoczone powinny rozwiązywać swoją politykę
zagraniczną z większą godnością niż ta, którą sugeruje zdjęcie Jacoba Schiffa
wymachującego pięścią na Biały Dom i mrucząc groźby wobec Williama Howarda Tafta,
ówczesnego prezydenta Stanów Zjednoczonych.”.

Podczas ostatniego pobytu w Paryżu rozmawiałem z byłym generałem carskiej armii przed
rewolucją. Ten sędziwy dżentelmen, oddany chrześcijanin, obecnie mieszka na uchodźstwie
poza swoją Rosją.

Niewielu było tak blisko cara i jego rodziny jak on. Powiedział mi wiele rzeczy o
wewnętrznych działaniach żydowskiego spisku, który ostatecznie zniszczył jego kraj. Mające
miejsce od czasu do czasu pogromy były próbami chrześcijańskiego społeczeństwa
samoobrony przed tym, o czym wiedzieli, że nadejdzie.

Na przykład Żydzi mieli tysiące tajnych maszyn drukujących, ukrytych w piwnicach i
na strychach, które produkowały stały strumień wywrotowej literatury w celu
podburzania konfliktów między gojami. Car i jego agenci nie byli ślepi wobec tych
ataków, lecz spiskowcy byli tak dobrze zorganizowani i finansowani, że rząd stał się
bezradny.

Jak mówi były generał, car kiedyś powiedział mu: „Moje serce krwawi gdyż mój biedny
naród nie może zrozumieć tego, że żydowscy przywódcy postanowili go zniszczyć.”.

Generał mówi, że car przestudiował Protokoły i przez kilka lat żył w strachu, widząc, jaką
formę przybiera spisek, a co było w nich ujawnione. Rosyjscy urzędnicy, którzy znali ich
treść, byli pewni ich autentyczności na podstawie sposobu, w jaki się realizowały.

Kiedy piszę te słowa, mam przed sobą odbitkę zdjęcia zrobionego przez Roberta Wiltona z
londyńskiego Timesa, pokazujące pomieszczenie, w którym zamordowano cara i jego rodzinę
w małym mieście Ekaterinburgu. Zmarli okrutną śmiercią z rąk bezlitosnych czerwonych
bestii w 1918 roku po wygnaniu ich na Syberię.

Morderstwo to zaplanował Żyd Swierdłow, a wykonali je Żydzi Jurowski, Goloszczekin,
Syromołotow, Safarow i Wojkow. Wilton zauważył: ” To nie było działanie Rosjan, lecz tego
wrogiego najeźdźcy.”.

Gleb Botkin, którego ojciec był osobistym lekarzem rodziny carskiej, obrazowo odtwarza
mord tych ludzi w swojej książce The Real Romanovs (Prawdziwi Romanowie). Pisze w niej,
że car, caryca, ich cztery córki i syn zostali zamordowani jak bydło. „Nikt dokładnie nie wie,
jakim niegodziwością poddani byli suwereni i ich dzieci podczas ostatnich miesięcy ich
uwięzienia. Zmuszeni byli do życia w najbliższym otoczeniu z wiecznie pijanymi i
wyuzdanymi strażnikami, których pomieszczenia przylegały do zajmowanych przez carską

25

rodzinę. Nie tylko zmuszano ich do jedzenia przy jednym stole z bolszewickimi żołnierzami,
ale również ze wspólnej miski. Mówiąc krótko końcowy okres uwięzienia był jednym żywym
męczeństwem, który jest nawet trudno sobie wyobrazić.

„W nocy 16-17 lipca 1918 roku, komisarz Jurowski obudził więzionych i kazał im zejść do
piwnicy… Więźniowie ubrali się jak im nakazano i zeszli do piwnicy.” Nigdy nie wyszli
stamtąd żywi.

Nazwę miasta Ekaterinburg zmieniono na Swierdłowsk ku czci żydowskiego prezydenta
sądu, Swierdłowa, który wydał rozkaz egzekucji.

Po dokonaniu morderstwa odbyło się formalne śledztwo, zrobiono liczne zdjęcia
pomieszczenia, w którym dokonano tego mordu, ekshumowano ciała i sporządzone ostrożne
raporty. Wspomniane wyżej zdjęcie opublikowane przez Wiltona w książce The Last Days of
the Romanovs (Ostatnie dni Romanowów) skopiowane z urzędowych dokumentów
napisanych przez bolszewików. Na jednej ze ścian tego pomieszczenia widać okultystyczny
żydowski kabalistyczny napis. W tajnym napisie są tam trzy litery i dziwny symbol napisane
po hebrajsku od lewej do prawej.

Po przedstawieniu szczegółowej interpretacji ukrytego znaczenia tych kabalistycznych
symboli, p. Fry doszła do następującego wniosku: „Ktokolwiek sporządził ten napis, był
człowiekiem dobrze znającym tajniki starożytnej kabały żydowskiej, zawartej w Kabale i
Talmudzie. Poprzez dokonanie tego czynu zgodnego z rozkazem wysokiego zakonu, ten
człowiek dokonał obrzędu czarnej magii. Z tego powodu upamiętnił swój czyn kabalistycznym
napisem, który należał do obrządku.”.

„Napis ten udowadnia:

1. że car został zabity
2. że morderstwa cara dokonały osoby na rozkaz sił okultystycznych; organizacja,

która walcząc z istniejącą władzą, skorzystała ze starożytnej Kabały, która była im
znana.”

Słownikowa definicja wyrazu Kabała to: „organizować spisek” oraz „mistyczna teozofia
Hebrajczyków. Każdy system okultystyczny i mistyczny.”.

Im bardziej zagłębimy się w Protokoły, tym bardziej widoczny jest fakt, że są one
zakorzenione w najgłębszym, najbardziej tajemniczym satanistycznym okultyzmie znanym
człowiekowi.

Musimy pamiętać, że Karol Marks, inny niemiecki Żyd, w roku 1848 napisał Pierwszy
Manifest Komunistyczny. Według wszelkich danych był jednym z przywódców Ukrytej Ręki.
Jego prace mówią o najwyższym standardzie władzy w szeregach Czerwonych na całym
ówczesnym świecie. W Rosji poprzez epidemię głodu doprowadzono naród do stanu
całkowitej bezradności. Sytuacja ta zawarta jest w protokole nr 3: „pojawiamy się na scenie
jako rzekomi wybawcy robotnika spod opresji, kiedy proponujemy mu by dołączył do
szeregów naszych walczących sił – socjalistów, anarchistów, komunistów, których zawsze
wspieramy zgodnie z rzekomą bratnią zasadą (solidarności całej ludzkości) naszej masonerii.
Arystokracja, która według prawa korzystała z pracy robotników, zainteresowana była tym by
byli oni dobrze odżywieni, zdrowi i silni. Nasze zainteresowanie jest wręcz przeciwne –

26

osłabianie i wymordowanie gojów. Nasza władza odczuwa chroniczne braki żywności I
fizyczną słabość robotnika, gdyż na podstawie wszystkiego co to za sobą pociąga, stał się
niewolnikiem naszej woli i w swoich władzach nie znajdzie ani siły ani energii by sprzeciwić
się naszej woli.”.

Protokół nr 3 przedstawia również system tajnej policji, która jest przekleństwem dla Rosjan,
znanej pod nazwą GPU. „Te bestie (robotnicy zachęcani do działania w tłumach i
zamieszkach), to prawda, ponownie będą spać kiedy napiją się krwi, i wtedy mogą łatwo być
zakuci w łańcuchy. Ale jeśli nie da im się krwi, nie usną i będą dalej walczyć.”.

Cały bolszewicki rząd koncentruje się w jednym miejscu – w Moskwie. Rosjanom
odmówiono wszelkich praw i stali się oni niewolnikami państwa. Takie są cechy spisku
zapisanego w Protokole nr 5 wiele lat wcześniej zanim kraj przejęli Żydzi, „Stworzymy
zintensyfikowana centralizację rządu w celu utrzymania w naszych rękach wszystkie siły
społeczności. Poprzez nowe prawo będziemy mechanicznie regulować wszystkie działania
życia politycznego naszych obywateli. Prawa te będą po kolei usuwały wszystkie przywileje i
wolności, na które goje pozwalali, a nasze królestwo będzie wyróżniało się poprzez despotyzm
o tak wspaniałych proporcjach, by mógł być stosowany w każdej chwili i w każdym miejscu
po to, by zniszczyć każdego goja sprzeciwiającego się każdemu naszemu działaniu lub
słowu.”.

Częścią bolszewickiego programu w Rosji jest stały terror. Oznacza to, że naród
utrzymywany jest w osłabionym państwie pod ciągłym strachem. To panowanie nędzy jest
zawarte w protokole nr 9: „Od nas zaczyna się ten wszechogarniający terror. Mamy na
usługach ludzi o różnych poglądach, różnych doktrynach, monarchistów, demagogów,
socjalistów, komunistów i utopijnych marzycieli każdego rodzaju. Wszystkich ich
zaprzęgliśmy do jednego zadania: każdy z nich sam niszczy ostatnie resztki władzy, pragnie
obalić cały ustanowiony porządek. Na skutek tych działań wszystkie państwa przeżywają
tortury; nawołują do spokoju, gotowe poświęcić wszystko by odzyskać pokój: ale nie damy im
pokoju jeśli nie uznają naszego międzynarodowego super-rządu, i to z pokorą.”.

Ponieważ zarówno Talmud jak i Protokoły uważają gojów za nie lepszych od zwierząt, należy
im odebrać religię i zastąpić ją ateizmem. Każdy wie, że zrobiono to w Rosji. „Kiedy
będziemy mieć nasze królestwo, niepożądane będzie by istniała jakakolwiek religia inna niż
Jednego Boga od którego pochodzi nasz los na skutek pozycji Wybranego Narodu, oraz przez
którego nasz los związany jest z losem świata. Dlatego więc musimy zlikwidować wszystkie
formy wiary. Jeśli będzie to początek ateizmu jaki znamy obecnie, to nie będzie przeszkadzało
naszym opiniom na etapie przejściowym, lecz posłuży nam jako ostrzeżenie dla tych pokoleń,
które będą słuchać naszych nauk religii Mojżesza, która ze względu na jej stały i dokładnie
opracowany system przyniosła wszystkie narody świata pod naszą władzę.”.

Zniszczenie chrześcijaństwa omawiane jest w protokole nr 17: „Wszędzie zadeklarowano
wolność sumienia, tak więc dzielą nas tylko lata od momentu zupełnego zrujnowania religii
chrześcijańskiej: jeśli chodzi o inne religie, z nimi będziemy mieć mniejsze trudności, ale
byłoby przedwczesne by mówić o tym teraz. Klerykalizm i klerykałów wstawimy w tak ciasne
ramy, żeby ich wpływ wszedł w regresję zamiast wcześniejszego rozwoju.”.

Protokół nr 15 groził zniszczeniem „rosyjskiej autokracji”. Zrealizowany był w
zaplanowanym terminie, co potwierdziło zabójstwo cara i jego rodziny.

27

W niniejszym krótkim opracowaniu dotknęliśmy zaledwie powierzchni planu, gdyż już został
on zrealizowany w Rosji, nie mówiąc o światowym aspekcie spisku rozwijającego się na
skalę międzynarodową.

Ślady złowrogich działań tego programu ujawnione tutaj można odkryć na całym świecie.
Ciekawą rozrywką jest możliwość trzymania w jednej ręce Protokołów, a w drugiej gazety,
żeby przekonać się, jak często gazeta odzwierciedla wyraźne działania zawarte w
Protokołach.