Kontrowersyjna historia Chazarów

The Controversial Story Of The Khazars

http://www.fourwinds10.com/siterun_data/history/zionism/news.php?q=1276360998

Tłumaczyła: Ola Gordon

O grupie ludzi znanych pod nazwą Chazarów rzadko się mówiło i prawie nigdy nie byli
przedmiotem dyskusji poza kręgami naukowymi, szczególnie zainteresowanymi historią
Żydów, aż do 1976 roku kiedy opublikowano kontrowersyjną książkę Trzynaste plemię (The
Thirteenth Tribe) żydowskiego filozofa i krytyka społecznego, Arthura Koestlera (1905-
1983).

Ale niezależnie od Koestlera (którego praca nigdy nie była znana wcześniej), mieszkający w
Kanadzie pisarz żydowskiego pochodzenia, Michael Bradley, w roku 1978 wydał pracę The
Iceman Inheritance (Dziedzictwo człowieka lodu), potem jej kontynuację Chosen People
From the Caucusus (Naród wybrany z Kaukazu), w których (razem) postawił tezę, że
współcześni ludzie znani jako Żydzi pochodzili od Chazarów i że, rzeczywiście, Chazarowie
mogli prześledzić swoje początki do neandertalczyków.

Witryna Bradleya

http:///www.michaelbradley.info

opisuje wyniki jego badań zawarte w

drugiej książce, autor skupia się na dwu odrębnych grupach ludzi pochodzących z gór
Kaukazu Bliskiego Wschodu: biblijnych Hebrajczyków, którzy wyszli z południowego
Kaukazu w latach 3000-2000 pne, by zaatakować Palestynę, oraz północno-kaukaskich
„Chazarów,” którzy około 740 rne przeszli na judaizm.

Inwazje Mongołów wypędziły Chazarów do środkowej i wschodniej Europy, a ich
potomkowie stanowią ogromną większość nowoczesnego żydostwa [temat o który spierali się
historycy zarówno żydowscy jak i nie-żydowscy], sugerując że, na ironię, tylko mała liczba
obu ludów uważana jest za „Żydów,” choć nie mają one ani bezpośredniego, ani
genetycznego związku ze sobą, poza tym, że mają wspólne neandertalskie pochodzenie z gór
Kaukazu, w bardzo odległej i starożytnej przed-judaistycznej przeszłości.

Bradley twierdzi, że ludy i kultury pochodzące z gór Kaukazu (znanego schronienia dla
późnych społeczeństw neandertalskich) w czasach proto-historycznych i historycznych,
pozostały wysoko inteligentne, bardzo agresywne i niedostosowane pod względem
psychoseksualnym (promujące wysoki poziom spójności grupowej). Te wady, jak twierdzi
Bradley, wyjaśniają przetrwanie biblijnych Hebrajczyków wbrew wszystkiemu, oraz również
nadmierny wpływ społeczny nowoczesnych zachodnich Żydów.

Bradley twierdzi, że nie ma żadnej mistyki ”wybranego narodu.” „Monoteizm”, czysto
męskie i abstrakcyjne bóstwo, to zaledwie wynik neandertalskich lodowcowych adaptacji
fizycznych i umysłowych lub „wadliwych adaptacji.” Udowodniona neandertalska spójność
grupowa, oraz skrajna agresja, razem stworzyły perspektywę zaciętego, ograniczonego
„wybranego narodu.” Połączenie kulturowe dwóch oddzielnych linii „Żydów” od XVI wieku
odgrywało ważną rolę w rozwoju cywilizacji zachodniej, a więc w formowaniu obecnego
profilu kulturalnego całego świata.

Bradley twierdzi, że unikalny wysoki poziom ciągłej neardentalskiej agresji, utrwalonej przez
etniczny zakaz małżeństw mieszanych, jest odpowiedzialny za odgrywanie głównej roli tych,
którzy nazywają się Żydami w odkryciu i podboju Ameryki, w transatlantyckim handlu
czarnymi Afrykańczykami jako niewolnikami, oraz w kulturowej kolonizacji nie-białych
przez Zachód. Rola ta była zbyt często zniekształcana i kamuflowana przez głośne lamenty o
„antysemityzmie”.

Bradley pisze dalej o własnych badaniach i wynikającej z nich kontrowersji, która wybuchła
gdy liczne media (i źródła żydowskie), wcześniej chwaliły jego prace na temat
neandertalczyków, zdały sobie sprawę z tego, że jego prace wskazywały na neandertalskie
pochodzenie żydowskiego narodu:

„Żydowscy” Aszkenazyjczycy pochodzili z regionu znanego późnym neandertalczykom, z
gór Kaukazu i okolicznych rosyjskich stepów. niektórzy z typowo „żydowskimi” wadami
fizycznymi byli oczywiście bardzo szczątkowo neandertalscy, głównie niski wzrost i pulchna
budowa ciała, bardzo niskie i o dużych piersiach kobiety, wyjątkowo owłosieni mężczyźni ze
skłonnością do krzaczastych brwi, i duże haczykowate nosy występujące u obu płci. Wielu
Żydów aszkenazyjskich ma drobno kręcone włosy barwy ciemnej czerwonawej, brązowej lub
w kolorze mahoniu.

Wśród „Żydów” aszkenazyjskich istnieje również genetyczna cecha twarzy w kształcie
dzioba, nie tylko haczykowate nosy i duże usta (na więcej sposobów niż jeden), które
„okrywają” dolną część twarzy. Dobrze znanymi i ładnymi przykładami są Barbara Streisand
i Julia Roberts, wykazującymi jak atrakcyjna może być ta wada genetyczna. Ale to nie są
fizyczne wady „semickie.” Są to fizyczne cechy neandertalskie. I być może wśród
Aszkenazyjczyków zachowały się jakieś neandertalskie emocjonalne wady wraz z
fizycznymi.

Ich aspirowanie do „narodu wybranego” jest typową neardentalską obsesją
wewnątrzgrupową, która faktycznie jest predyspozycją genetycznie rasową przeciwko
wszystkim ludziom. Jest to genetycznie określona mentalność „my przeciwko im”. Ich
wyższy poziom znanej neandertalskiej agresji przeciwko obcym, odpowiada za ich
nieproporcjonalny wpływ społeczny gdziekolwiek osiedlili się na zachodzie… Jako grupa,
Żydzi aszkenazyjscy wykazują się trwałymi wadami neandertalskimi, najsilniejszymi wśród
żyjących ludów kaukaskich, z powodu zakazów małżeństw mieszanych. Ich neandertalskie
geny trzymane były „w rodzinie.” Te neandertalskie geny nie zniknęły na skutek małżeństw
mieszanych tak bardzo, jak wśród innych ludów kaukaskich.

Pochodzenie dzisiejszych aszkenazyjskich „Żydów” z rosyjskich stepów nie było wyłącznie
teorią opartą na satyrze średniowiecznych chrześcijańskich, islamskich i żydowskich
kronikarzy. Była to twarda i celowa rzeczywistość historyczna, oparta na lingwistyce i
dowodach archeologicznych.

I w przypadku The Iceman Inheritance, moją niewybaczalną zbrodnią było to, że do innych
dowodów dodałem bardziej przekonywujące dane antropologiczne. Te „dane” były czymś, co
każdy faktycznie mógł zobaczyć przyglądając się po prostu licznym północno amerykańskim
„Żydom.”

Jak mówi Bradley, dziedzictwo neandertalskie współczesnego narodu żydowskiego wyjaśnia
ich problemy nie tylko w związku z prawdziwym narodem Palestyny, lecz także z innymi na
tej planecie. Pisze on:

„To niefortunne połączenie wysokiej agresji z tendencją do niestabilności emocjonalnej i
histerii, kiedy czują się zdenerwowani lub zagrożeni. . . co jest cały czas, gdy nie mają
absolutnej kontroli. I nawet wtedy są aroganccy i zaniepokojeni. Etnicznym symptomem tej
chwiejności emocjonalnej jest żydowska skłonność do hipochondrii. Nawet oni nie mogą
(jeszcze) kontrolować śmierci. To niefortunne połączenie wysokiej agresji w połączeniu z
tendencją do niestabilności emocjonalnej i histerii, okazało się być niebezpieczną i tragiczną
sytuacją w dziejach Zachodu. Ich agresja zachęca do ciągłych żydowskich prób kontroli
społeczeństw, podczas gdy niestabilność emocjonalna większości Żydów, utrudnia
racjonalnie odróżnienie pomiędzy uzasadnioną krytyką społeczną przez ich nie-żydowskich
sąsiadów oraz atakami na nich.

Niewrażliwi nawet wobec obiektywnej obawy o nadmierny żydowski wpływ na
społeczeństwa, oraz reagujący z histeryczną agresją na każdy taki rzekomy „atak” na ich
zachowanie i zarzuty ze strony nie-Żydów by je ograniczyć, Żydzi zawsze prowokowali
przemoc wobec samych siebie. A potem, z dużą satysfakcją emocjonalną, czują się ofiarą i
przypisują sytuację wrodzonemu „antysemityzmowi” wśród swoich sąsiadów.