Grzedowicz Jarosław Rozkaz kochać

F KWIECIE

-MAJ 1990

Jarosław J. Grz

dowicz

Urodził si

w 1965 r. we Wrocławiu. Jeden rok studiował biologi

;

obecnie Jest na trzecim roku psychologii Uniwersytetu Warszawskiego.
Debiut w 1982 r. w łódzkich "Odgłosach" opowiadaniem "Azyl dla
starych pilotów" (pó

nej ukazały si

tam jeszcze m.in. "Ruleta" l

"Twierdza Trzech Studni"); ponadto druk opowiada

w wydawnictwach

klubowych. J.J.G. był członkiem-zało

ycielem gło

nego TRUSTU,

ostatnio Jest współpracownikiem "Klubu Twórców" funkcjonuj

cego przy

warszawskiej Stodole.
(mp)

Jarosław J. Grz

dowicz

Rozkaz kocha

yciu ka

dego człowieka nast

puje moment, kiedy staje si

zupełnie

kim

innym. Bezczelny gaduła, czy wyszczekana dusza towarzystwa

zamienia si

w nie

miałego gamonia, zdeklarowani cynicy staj

romantycznymi kretynami o duszach poetów i wra

liwymi jak dmuchawce,

twardzi, oporni faceci przeistaczaj

w potulne pieszczoszki, jak

dogi scharakteryzowane na pudle-miniaturki.

ałosne.

Przynajmniej tego zdania był Kris Random, kiedy pewnego popołudnia
posadził kuter eksploracyjny po

rodku przygn

biaj

cego, stepowego

pustkowia. Zwolnił osłony termiczne i patrzył na strugi drobnego
deszczu tocz

ce si

lirycznie po obiektywach zewn

trznych skanerów.

Random był bowiem beznadziejnie i straszliwie zakochany. Nie
przypominał pudla-miniaturki. Stanowił dziewi

ęć

dziesi

ciokilogramowy

komplet wytrenowanych mi

ęś

ni rozpi

tych na szkielecie długo

ci prawie

dwóch metrów i powinien, zwłaszcza przy pracy, mie

w sobie nie

cej wra

liwo

ci ni

sprawna gilotyna.

Jednak w tym momencie czuł si

mały i bezbronny - mimo

e dysponował

arsenałem, który wystarczyłby na eksterminacj

ego i wojowniczego

plemienia. Patrzył w ekrany i my

lał ponuro,

e widok za oknem

znakomicie odpowiada jego nastrojowi. Pole szarofioletowych krzaczków
ci

ło si

tnie ku spłaszczonym pagórkom, a zimny wiatr gnał po

nim długie fale. Gór

ły niepowstrzymanie pos

pne, ołowiane

chmury. Si

pił jesienny deszczyk. Brakowało tylko uschni

tej olchy,

eby si

na niej powiesi

i dopełni

tego beznadziejnego pejza

To był standardowy zwiad. Taki sam, jak dziewi

ęć

dziesi

t trzy

poprzednie, w jakich Random brał udział i jak kilkadziesi

podobnych, które miały miejsce na tej planecie w ci

gu ostatniego

miesi

ca. Najpierw zasypywano planet

dziesi

tkami automatycznych

sond, a potem, je

eli zaklasyfikowano j

jako nadaj

kolonizacji, olbrzymi statek planetologiczny ustawiał si

na orbicie

stacjonarnej i na powierzchni

wysyłano zespoły badawcze. W skład

dego wchodziły dwie osoby. Badacz i obstawa. Taka obstawa to

absolutna konieczno

ść

. Naukowiec przy pracy to osoba zaj

ta, która

nie mo

e mie

oczu dookoła głowy i blastera w ka

dym r

ku, poza tym

wybitne zdolno

ci w jakiej

dziedzinie wcale nie

wiadcz

o rozs

dku

i wyobra

ni w

yciu codziennym.

Random był obstaw

. Praca jak ka

da inna, tyle

e dobrze płatna. Na

ogół była to praca m

ca, czasem nudna, cz

ęś

ciej irytuj

ca, zawsze

niebezpieczna.
Stał za plecami naukowców najró

niejszych ma

ci, strzelał do zwierz

najró

niejszych wielko

ci i najkoszmamiejszych kształtów, naprawiał

urz

dzenia i chronił ludzi przed po

arciem, rozszarpaniem, wyssaniem,

wchłoni

ciem, pora

eniem, zło

eniem w nich jaj i zara

eniem, a oni

mieli go za kretyna. To był cały problem. Wi

kszo

ść

naukowców fakt,

e kto

musi ich chroni

, uwa

ała za osobist

obraz

, za

samego

ochroniarza za co

w rodzaju tresowanej małpy albo wyuczonego debila.

Mówili do niego gło

no i wyra

nie unikaj

c trudnych wyrazów, albo nie

mówili w ogóle, dawali do potrzymania tylko solidne przedmioty i

traktowali jak zb

dny ci

ęż

ar. Na ogół

miał si

z tego, ale tym razem

wcale nie było mu do

miechu. Tym razem, wyj

tkowo, nie chciał by

traktowany jak uzbrojona małpa.
Cała historia zacz

ła si

w czasie odprawy, jeszcze na pokładzie

"Konkwistadora". Siedział w fotelu słuchaj

c gl

dzenia szefa

departamentu ochrony. Przedramiona sw

działy go od jakich

zastrzyków, którymi nafaszerowali go faceci z medycznego, a po
przestrzennej mapie sektora badawczego pełzła przerywana linia
marszruty. Nie spodziewał si

niczego nadzwyczajnego. Rutynowy zwiad

- rozpoznanie obszaru desantu i rekonesans, porównanie siedlisk,
badania takie, badania siakie, wszystko było na ostatni

chwil

, jego

wspólnik doktor Rosita Savonen spó

niała si

. W umy

le zwykły chaos,

jak to przed desantem - odebra

bielizn

, dopilnowa

eby wymienili

wirnik alternatora w prawym p

dniku, wydusi

pieni

dze od Milandera,

który leci pojutrze, szef terkotał chaotycznie, w dane oczywi

cie

wprowadzili poprawki i nagle otworzyły si

drzwi sali i wszystko

przestało istnie

To było jak piorun. Jak błysk.
W jednej chwili oszalał.
Rosita Savonen przeszła obok niego z kocim wdzi

kiem, usiadła w

fotelu i u

miechn

ła si

przepraszaj

co. Była, szczupł

, smagł

brunetk

o miodowych oczach, w których zobaczył podzwrotnikowe

sło

ce, pla

żę

i gał

zie pinii na tle rozpalonego nieba. Usłyszał

muzyk

, poczuł zapach maciejki i smak ananasów. Przed chwila był

pogodnym, niezale

nym facetem. Teraz stał si

niewolnikiem. Miał

lecie

z ni

i to j

miał chroni

. Wiedział,

e j

ochrom. Za ka

cen

. To ju

nie była kwestia pracy. To ju

była misja. Włos nie ma

prawa spa

ść

jej z głowy. Je

eli straci nogi, to b

dzie si

czołgał.

Rozogni

kami rozpalone kraty, zagryzie tygrysa, ale przywiezie j

z powrotem..

Teraz byli sami. We dwoje, na pustej cz

ęś

ci kontynentu. Była skazana

na jego towarzystwo przez trzy dni. Trzy dni. To do

ść

czasu,

eby

pozna

kobiet

. Do

ść

czasu,

eby si

zaprzyja

. Do

ść

eby

przespa

z sze

cioma cichodajkami na urlopie. O wiele za mało,

eby zdoby

Rosit

Savonen. Zdoby

miło

ść

pani doktor Savonen,

zwłaszcza je

eli si

jest uzbrojon

małp

. Postanowił si

zaprzyja

. By

uroczym, inteligentnym, wesołym i m

skim

wspornikiem. Przyjacielem. Nic prostszego. Postara

nie

czerwieni

, nie skuba

kołnierzyka i nie obgryza

paznokci. Zachowa

spokój i dystans do tego wszystkiego. Zabra

do roboty.

Przestawił tokamaki na bieg jałowy i odblokował układy transportera.
Szcz

ły klamry pasów, fotele zahurkotały na plastykowych

prowadnicach, wizgn

ła pneumatyka luku zej

ciówki.

- Zawsze jeste

taki mno

żą

cy? - zapytała z drwin

w głosie.

- Tylko kiedy staram si

wygl

inteligentnie. - Gdzie si

podziały

jego dowcipne od

ywki? - Rosiła d

wign

ła si

z fotela i przecisn

ła

na tył kokpitu.
- Transporter jest na dole?
- O ile go zapakowali

my, to jest. - Wcisn

ł si

za ni

do luku i

zsun

ł do wn

trza transportera nie staj

c na szczeblach. ,

Zdawkowe rozmowy. Gdyby tak mo

na było rozlu

atmosfer

. To

atrakcyjna kobieta. Pewnie bez przerwy si

do niej dostawiaj

. Je

eli

nie chciał by

uznany za jeszcze jednego podrywacza, musiał zrobi

innego. Najlepszym sposobem zdobycia takiej kobiety jest

niereagowanie na jej urod

. Podobno. Trzeba udawa

oboj

tno

ść

. Bo

jaka ona

liczna.

Ze zło

zatrzasn

ł pasy i wł

czył tablic

rozdzielcz

. Z j

kiem

otworzyły si

wrota

luzy i rami

wci

garki opu

ciło transporter na

wypalon

ziemi

, mi

dzy rozło

yste podpory kutra. Zwolnił sprz

gło i

pojazd wystrzelił z rykiem silnika, rozgarniaj

c mask

: fioletowe,

niskopienne krzaczki. Padało. Wł

czył dmuchaw

, zmiataj

c rzadkie

krople z obiektywów. Z tym dochodził cichy wizg turbin. Nie
rozmawiali.
Pandom czuł si

niepewnie. Zupełnie jakby stał na scenie. Było to

idiotyczne uczucie. Nie wiedział, co ma mówi

. Nie wiedział, czy ma

mówi

. Nie wiedział o czym mówi

. W ta-' kich chwilach codzienne,

niezauwa

alne odruchy znikaj

bezpowrotnie, a ka

dy, cho

najbardziej rutynowy gest trzeba wykonywa

tak; jak pierwszy raz. W

takich chwilach mo

na zało

kapelusz do góry nogami, albo ogoli

lusterkiem. Nic nie jest pewne.

Kobiety nigdy go nie onie

mielały i nigdy nie przywi

zywał do nich

kszej wagi. Ta, czy inna, co za ró

nica? Dopóki b

dzie miał

naszywk

Administracji Astronautycznej i odznak

Departamentu Ochrony

Zwiadu zawsze b

koło niego kr

ciły. B

przychodzi

odchodzi

szybko, i bez problemów. B

dzie pami

tał je jako epizody i

znaki szczególne. Bez imion i osobowo

ci, i zawsze b

dzie wolny i

samotny.
Teraz chciał Rosity Savonen. Na zawsze. Chciał mie

dzieci.

Chciał j

nosi

na r

kach.

Wzi

ł si

w gar

ść

i zacz

ł odstawia

oboj

tnego fachowca przy pracy.

Wł

czył panoramiczny ekran. Podniósł zawieszenie wozu. Wy

wietlił

tras

marszruty. Podkr

cił klimatyzacj

. Ukradkiem spojrzał w bok i

nadział si

na spojrzenie miodowych oczu. Badawcze i ironiczne.

Mrukn

ł pod nosem i odwrócił wzrok. Miał ochot

sprawdzi

bro

, ale

wstydził. Pitekantrop z karabinem.

Zablokował stery, rozpi

ł suwak kurtki i wydobył pudełko papierosów.

Potrz

ł nim, wysuwaj

c ustnik na zewn

trz i uniósł do ust.

- Nie pocz

stujesz mnie? - spytała. Podsun

ł jej pudełko.

- Nie wiedziałem,

e palisz - powiedział. Wzi

ła papierosa i trzymała

czekaj

c na ogie

. Wyci

ł zapalniczk

- Co za kurtuazja - zakpiła. Dalej patrzyła w ten sam sposób. Jakby
wiedziała i jakby j

to bawiło.

- Do usług - powiedział. - Jestem u

yteczny. Prowadz

transporter,

przypalam papierosy, podaj

kaw

do łó

ka i ta

kaczucz

- I mordujesz straszliwe potwory. Jeste

moim prywatnym, bł

dnym

rycerzem płatnym od godziny. Wzruszaj

ce.

- Odrzuciła głow

i wypu

ciła z ust stru

dymu. Nie odpowiedział.

Transporter trzymał Si

trasy pokonuj

c łagodne wzgórza.

- Na ilu planetach byłe

? - spytała.

- Na dwudziestu dwóch. A ty?
- Na czterech. Robi

doktorat.

- Ja nie.
Roze

miała si

, jakby to był znakomity dowcip. Miała niski, przyjemny

miech.

- Z jakimi naukowcami pracowałe

- Z ró

nymi. Z geologami, planetologami, ksenologami...

- A z biologami?
- Te

. Sam w jakim

sensie jestem biologiem. Bardzo w

sko

specjalizowanym.
- Biologiem od zabijania?
- Zwierz

t. Zabijam zwierz

ta,

eby nie zabijały ludzi.

- Bardzo szlachetne^
- Nie jestem szlachetny. Jestem skuteczny.
- Mam nadziej

Kiedy dotarli na miejsce, deszcz ustał. Transporter stał w

ród skał i

kamieni na dnie małego w

wozu, wokół rosły szarozielone ro

liny z

pióropuszami włochatych li

ci. Panowała cisza. Pandom wł

czył

wykrywacz masy, który niczego nie wykrył. Du

ych zwierz

t nie było w

pobli

u. Odpi

ł pas i wstał. Posila zrobiła to samo i poprawiła

włosy. Zrobiło mu si

gor

co. Zacisn

ł, szcz

ki i podszedł do bakisty

z broni

. Kiedy otworzył drzwiczki, zachichotała.

- Wybierasz si

na wojn

? - spytała. - My

lałam,

e b

dziesz si

posługiwał maczug

- Zgin

ła mi w zeszłym tygodniu - wycedził - musiałem to po

yczy

. -

Zdj

ł z haków obwieszon

kaburami parcian

uprz

ąż

i zacz

ł si

ubiera

- Po pierwsze, nie oddalaj si

ode mnie poza zasi

g wzroku. To jest

bardzo aktywna biologicznie obca planeta. Je

eli napotkasz zwierz

nie ruszaj si

. Je

eli ono ruszy w twoj

stron

, spojrzy, je

eli

zrobi cokolwiek, co nie b

dzie ucieczk

, padnij na ziemi

, albo

przynajmniej zejd

z linii strzału, je

eli na niej b

dziesz i nie

wchod

na ni

, je

eli na niej nie b

dziesz.

- A mog

sobie nazrywa

kwiatków?

- Mo

esz sobie nazrywa

czego chcesz. Tylko uwa

aj. -Wyci

pistolet impulsowy, otworzył i zamkn

ł z trzaskiem komor

odpalania.

Zabezpieczył bro

i wetkn

ł do olstra.

Planeta przywitała ich mokrym zapachem niedawnego deszczu i
rozlicznymi obcymi odgłosami kipi

cej wokół aktywno

ci biologicznej.

Rosita Savonen kroczyła beztrosko, kr

c kr

głe, opi

polowym

kombinezonem pup

, całkowicie spokojna i nie

wiadoma czyhaj

cych

wokół zagro

Random szedł z tyłu, z opuszczon

i rozlu

nion

praw

odbieraj

c całym ciałem sygnały z otoczenia. Ka

dy kamie

i ka

krzak i ka

da k

pa ostrej, niebieskawej trawy mogły w ka

dym ułamku

sekundy eksplodowa

gejzerem

lepej, jadowitej furii, sycz

cej i

kłapi

cej szcz

kami,- pluj

cej jadem, pora

ce) pr

dem, wbijaj

cej

żą

dło. Ka

dy kamie

, ro

lina i pagórek mógł by

kamufla

drapie

nika, który czeka na swoj

kolej. Co

zatrzeszczało i z

ęż

kim furkotem skrzydeł wystartowało z kamienistej kału

y pod

nogami. Pandom odetchn

ł i opu

cił karabinek. Wydawało si

e łoskot

jego serca odbija si

echem od

cian w

wozu. Rozlu

nił mi

ęś

nie

szcz

Jak tak dalej pójdzie, Sto puszcz

mi nerwy - pomy

lał.

Gdyby było tak jak dawniej, to siedziałby sobie na kamieniach, palił
papierosa i raz na jaki

czas spojrzał dookoła. W tej chwili był

maszyn

bojow

- Zlokalizowa

- Namierzy

-Zniszczy

. Kris Pandom -

bł

dny rycerz płatny od godziny.

Rosita nie zwracała na niego uwagi. Pomocniczy zasobnik sun

ł za ni

posłusznie, kołysz

c si

pól metra nad ziemi

, słuchawka detektora

masy nasuni

ta na prawe ucho Randoma milczała. Panował spokój.

Zatrzymali si

. Rosita otworzyła drzwiczki pojemnika, zmontowała

jakie

skomplikowane urz

dzenie i przyst

piła do pobierania próbek.

Próby wody, zwierz

ta wodne, plankton, drobne owady, ro

liny

charakterystyczne dla siedliska-widział to dziesi

tki razy. Niedobrze

od tego robiło. Ekologia.

Uniósł lekko karabinek i zacz

ł si

: koncentrowa

na otoczeniu. Dno

wozu, na którym stali, pokrywały drobne kamienie i rosły na nim

dziwaczne ro

liny z pierzastymi pióropuszami. Co

mogło siedzie

ich koronach. Mogło si

czai

na dole pomi

dzy gigantycznymi

okr

głymi li

ść

mi pokrytymi nalotem srebrzystych włosków. Co

mogło

tkwi

w tych oczkach wodnych, w których zatapiała sond

I tkwiło. Na kamienistym dnie co

zakotłowało i wystrzeliło ku

jej nogom dwoma rzutami w

ęż

owego ciała jak purpurowa błyskawica.

Karabinek zaterkotał sucho, znacz

c powierzchni

wody

ciegiem małych

fontann.

ciana w

wozu odpowiedziała t

pym łomotem serii. Rosita

stała pochylona z pobladł

twarz

, stworzenie skr

cało si

u jej nóg

w konwulsyjnych splotach purpurowego cielska, z którego sterczały
pokracznie zredukowane łapki. Zapadła cisza; a potem rozskrzeczały
si

ptaki. Pandom wypu

cił powietrze z płuc i podszedł. Stworzenie

przestało si

i tylko krótkie ko

czyny uczepione do walcowatego

ciała drgały konwulsyjnie.
- Masz refleks - powiedziała doktor Savonen i z bulgotem zanurzyła
próbnik w wodzie.
Zmierzchało, kiedy wrócili do transportera. Rosita otworzyła zasobnik
i wyj

ła próby zakr

cone szczelnie w plastykowych pojemniczkach.

Wygl

dało na to,

e sp

dziła udany dzie

Wojna nerwów trwała. Rosita nie zwracała uwagi na Randoma. Pandom
udawał,

e nie zwraca uwagi na Rosit

. Pomału zacz

ł w

tpi

w swoj

taktyk

, tylko

e w ko

cu nic innego nie mógł zrobi

Stan

ł przy baki

cie z broni

i rozpi

ł sprz

czki pasów. Rosita

czała na tle odsuni

tego włazu przekładaj

c swoje próby do

plastykowych pudeł. Wyjrzało zachodz

ce sło

ce i Pandom mógł

ukradkiem obserwowa

plamy ciepłego, złotego

wiatła kład

ce si

jej szyi i barkach. Miała mocny profil, podkre

lony lekko orlim

nosem, odrobin

za długim, wyra

ne brwi i zmysłowe usta. Ciekawe, kto

mógł je całowa

? Pandom westchn

ł. Zdj

ł uprz

ąż

i powiesił na

zaczepach karabinek. Tego dnia zabił jeszcze jedno zwierz

. Paskudn

krzy

ówk

kota z hien

o gibkich ruchach i długim pysku, który

otwierał si

niemo

liwie Szeroko, pokazuj

c szeregi ko

lawych z

bów.

To była jeszcze gorsza kl

ska ni

za pierwszym razem. Kiedy zwierz

zacz

ło skaka

po skałach w ich kierunku, nawet si

nie

przestraszyła. Wyprostowała si

tylko i spojrzała. Zacz

ł strzela

ledwo złapał je w celownik krótk

seri

z bezpiecznego dystansu.

Pociski trafiły stworzenie poni

ej szyi rozrywaj

c mi

ęś

nie i rzucaj

nim o skał

. Sturlało si

na dół jak drgaj

cy łachman i legło na

piargu przebieraj

c nogami. Rosita odwróciła si

i odeszła. Nie

okazywała pogardy. Po prostu, nic j

to nie obchodziło. Nie oczekiwał

oklasków, ale mogłaby si

przynajmniej u

miechn

ąć

. W ko

cu to jej

bronił.
Zamkn

ł bakist

i odwróciwszy fotel usiadł niedbale przewieszaj

nog

przez por

cz.

- Pomóc ci w czym

? - zagadn

ł. Rosita potrz

ła głow

i odgarn

ła

z twarzy włosy.
- Dzi

kuj

. Tu nie m

do czego strzela

. - Podniosła pudło z próbami

i zaniosła do ładowni. Pandom wzruszył ramionami. Rosita szurała i
łomotała czym

w ciasnym przedziale ładowni, a w ko

cu wyszła, prosto

w pomara

czow

plam

zachodz

cego sło

ca i u

miechn

ła si

. Wygl

dała

prze

licznie i Pandom oszalał jeszcze bardziej.

- Zjedzmy co

. - Wcisn

ła przycisk i luk zasun

ł si

z łomotem. Potem

podeszła do wn

ki kuchennej i zacz

ła wy

wietla

jadłospis na

ekranie.
-Co chcesz?,
- Wszystko jedno. To co ty. - Stała tyłem, wi

c mógł z cał

swobod

wodzi

za ni

rozpromienionym wzrokiem. Po

era

oczyma. Rozbiera

oczyma. Kocha

oczyma. Patrze

jak si

krz

ta, taka szczupła i

kna, przygotowuj

ca kolacj

dla niego. Dla nich obojga. Jakby była

jego

. Jakby robiła kolacj

w ich domu. O Jezu!

Co prawda, nie było przy tym zbyt wiele roboty. Wydobyła z bakist
kilka puszek i plastykowych pudełeczek, wdusiła kilka przycisków.
Zd

ąż

ył odchyli

ciany stół i zło

siedzenia naprzeciwko siebie,

kiedy podeszła z dwoma tackami i usiadła.
"Kolacja we dwoje" - pomy

lał. - Gdyby tylko wiedział. - Mie

wino,

kryształowe kieliszki, jakie

wiece - to by zrobiło wra

enie.

Mogłaby wło

sukienk

. Na. przykład ten wzorzysty, jedwabny sarong,

w którym widział j

po raz pierwszy. Teraz miała na sobie zielonkawe

polowe portki i szaro-oliwkow

podkoszulk

. Jedynym kobiecym

szczegółem stroju był cienki złoty ła

cuszek na smukłej, opalonej

szyi. Patrzył z przyjemno

jak

uła, energicznymi ruchami szcz

ki,

popijaj

c wielkimi łykami. Zdecydowana kobieta, która wie czego chce

i nie traci czasu najedzenie. Złowiła jego spojrzenie i u

miechn

ła

. Nie do niego. Do siebie. Jakby wiedziała.

- Dziwny facet z ciebie - powiedziała.
- Dlaczego?
- Tak sobie. Jak to si

stało,

e zacz

łe

tu pracowa

- Lubi

ryzyko. Lubi

prac

, w której co

dzieje. Lubi

kosmos,

nowe

wiaty, wszystko dzikie i nietkni

te. Lubi

walczy

, strzela

budzi

w nowych miejscach i polega

na swoim sprycie, sprz

cie i

wyszkoleniu. Przygody, twarde

ycie... to ciekawe zaj

cie dla-

ęż

czyzny. Robiłem ju

ró

ne rzeczy, ale to mnie nudziło. Nic nie

robi

na dłu

sze met

nie potrafi

. W ko

cu trafiłem tutaj.

Dobrze płac

... nie wiem, spodziewała

specjalnych motywacji?

- Tak tylko. Dlaczego na przykład nie poszedłe

do wojska? Do

komandosów?
- Do wojska? A co wojsko ma do roboty? Szkoli

latami,

eby raz

ytym przeciw jakim

terrorystom?

eby raz na pi

ęć

lat bra

udział w drobnym konflikcie granicznym? Zreszt

nie mam ochoty

zabija

ludzi. Poza tym, tutaj działam na własn

. Nie znosz

szar

y i rozkazów - tu jestem wolny i niezale

ny. - Zacz

ła si

mia

. Nagle i gwałtownie. Tak, jakby opowiedział znakomity dowcip.

- Przepraszam. To me z ciebie, tylko tak, co

mi si

skojarzyło. -

Napiła si

kawy i odsun

ła od siebie tack

. Zamilkł i siedział

speszony

c peklowan

wołowin

jak skrawek papieru.

- Nie przejmuj si

tak. Wygl

dasz jak gladiator, a peszysz si

jak

panienka. Masz kogo

- Kogo

- Kobiet

, narzeczon

, dziewczyn

- Na stałe nie.
- Tylko dziesi

tki chwilowych, co?

- Słuchaj, to nie jest tak... - zacz

ł. Znowu zacz

ła si

mia

- Co ty? B

dziesz si

tłumaczył? Stary! Przecie

wiem, jak jest. Nie

jestem zazdrosna: W ko

cu tylko mnie bronisz przed smokami. Powiedz,

co by

zrobił, gdyby mnie co

arło? Pom

ciłby

mnie? - Wzruszył

ramionami. Kpiła sobie z niego. Czy

by to a

tak było wida

? Pewnie

zachowywał si

jak idiota.

- Nie wysilaj si

- powiedział - to dla mnie po prostu praca.

Dlaczego na pokładzie nie ma alkoholu? Jak mógł nie wzi

ąć

adnego

alkoholu? Upi

. W ostateczno

ci samemu si

upi

. Królestwo za

butelk

jałowcówki. Zapalił papierosa.

- Powiedz mi co

o sobie - zaproponował - masz m

ęż

a? Dzieci?

- Nie mam m

ęż

a ani dzieci. Nie mam na to czasu. Mo

e pó

niej. Nigdzie

mi s4 nie

pieszy. Ale nie jestem samotna. I nie jestem do wzi

cia.

Sama wybieram sobie m

ęż

czyzn. Tarzanie. '

- Nie robiłem ci

adnych propozycji.

- Bo tobie si

wydaje,

e ju

mnie kupiłe

. Siedz

w twoim

transporterze, wozisz omie, ochraniasz, jeste

my sami. Zdaje ci si

e jak jeste

takim wspaniałym samcem, obwieszonym armatami, to mi od

razu stanik p

knie?

- Nie nosisz stanika - rzekł Pandom. - A ja nie lubi

dyskutowa

feministkami. S

nudne i fanatyczne: Zreszt

kszo

ść

z nich to

lesbijki.
- Nie jestem feministk

. Po prostu wiem o tobie wi

cej, ni

ci si

zdaje. Wiem nawet wi

cej, ni

ty sam wiesz.

- Troch

ci si

to wszystko popl

tało, ale i tak - imponuj

ce.

- Co?
- To,

e tyle o mnie wiesz. Sk

- Mniejsza z tym. Kiedy

ci powiem.

al mi ci

al?! Mnie?!

- Tak. Zreszt

powiedziałam za du

o. Posłuchaj. - Dotkn

ła jego r

ki.

Miała delikatne, ciepłe palce. - Wiele rzeczy w

yciu okazuje si

pozorem. Jeste

sympatycznym chłopakiem i wiele rzeczy mogłoby

wygl

inaczej. Ale to nie twoja wina.

- Dziewczyno, o czym ty mówisz?!
- Niewa

ne. Sama ju

nie wiem, co mówi

. - U

cisn

ła lekko jego dło

i wstała zabieraj

c tacki i kubki. Znikn

ła w kuchennej wn

ce, zawył

młynek do

mieci, a ona zacz

ła mówi

o jutrzejszym dniu, o badaniach

i pogodzie. Random nie słuchał. Co

nie zostało dopowiedziane, a

Random nie znosił niedomówie

. Ona wiedziała. To jasne. Wiedziała od

samego pocz

tku. Tylko o co, u diabła, chodzi w tej całej gadce?

Wstał i otworzył swoj

osobist

bakist

. Miał tam ksi

ąż

ki, bielizn

papierosy, karty, kasety, przewracał to wszystko nerwowo szurgaj

przedmiotami. Na kutrze co

by si

znalazło, ale tutaj... Wstał i

kopniakiem zatrzasn

ł drzwiczki. To jest kl

ska. Ona wie, i ma to

gdzie

. Bez wzgl

du na to, co tam miała na my

li, to jest kl

ska. Z

jakich

niejasnych kobiecych powodów - niewa

ne. Zaraz. W kuchni?

Nie. Ostatnio latał z tym geologiem Hansenem. Facet był regularnym...
gdzie on spał? Na trzeciej hundce. Kucn

ł przy trzeciej hundkoi,

podniósł

aluzj

, wysun

ł materac i wsadził r

gł

boko w podr

czn

nisz

na drobiazgi. Jest! Jak rany, jest! Wiwat stary oliwa Hansen!

Alkoholiczny

ty Mikołaj. Potrz

ł piersiówka, niewiele tego,

ale zawsze. Zbierze si

ponad

wiartka.

Random usiadł przy stoliku, wydłubał papierosa z pudełka i otworzył
butelk

. Zapalił i poci

ł łyk. Taki bez przesady. Na pocz

tek.

Rosita wyszła z kuchni z foliowym opakowaniem sze

ciu puszek

lemoniady. Szurn

ła je po blacie i usiadła naprzeciwko.

- Napijesz si

? - Skin

ła głow

. - Przynios

jakie

szklanki.

- Daj spokój - powiedziała. - Nie latam od wczoraj.
Wzi

ła od niego butelk

i poci

ła spory łyk. Skrzywiła si

, oddała

butelk

i rozerwała foli

, wzi

ła sobie puszk

. Random otworzył

drug

- Słuchaj - zacz

ł niepewnie. - O co ci chodziło przed chwil

? M

czy

mnie to. - Pokr

ciła przecz

co głow

i odgarn

ła włosy.

- Nic. I nie mówmy o tym. Dowiedziałam si

czego

. Czego

, czego nie

powinnam si

była dowiedzie

- Czego

o mnie?

- Tak i nie. Zreszt

, sam si

kiedy

dowiesz. Nie pytaj wi

cej. Chc

o tym zapomnie

. Gdybym potrafiła, wszystko by było inaczej.

- Wszystko?
- To, co ci

czy. Nie chc

o tym mówi

. Nie chc

, rozumiesz! Daj

butelk

. - Podał jej butelk

. Wypiła i bardzo szybko popiła

lemoniad

. Wzdrygn

ła si

. - Nie chc

. Nie umiem. Wolałabym

upi

- Dlaczego?
- Dlatego. Przesta

mnie m

czy

. Nic ci

to nie obchodzi.

- Dobra. Przepraszam. Nie powinienem był pyta

- Nie powiniene

. Gdzie mam spa

- Mo

esz w mojej sypialni, ja si

prze

na kanapie w salonie.

- Och, nie zgrywaj si

- W tym transporterze jest sze

ść

hundkoi. Jedna jest zaj

ta, ale

wszystkie s

do twojej dyspozycji.

- Ju

mówiłam,

e sama o tym decyduj

- Masz wolny wybór. - Poci

ł tyk

ytniówki, a potem, papierosa.

Rosita wstała i podeszła do otwartej koi Hansena.
- To twoja?
- Strzał w dziesi

- to nie moja. - Wydobyła z bakisty swój

piwór

i rozwin

ła go na materacu, potem znalazła kosmetyczk

i poszła do

łazienki. Random te

wstał od stołu, wzi

ł butelk

, wlał przyzwoit

doz

do na wpół pustej puszki, zabrał papierosa, zapalniczk

kołysz

c płynem w pojemniczku ruszył do wyj

cia. Przeszedł ciasny

korytarz mi

dzy ładowni

i łazienk

i skr

cił do

luzy. Właz odsun

wistem pneumatyki ukazuj

c pochmurn

noc, czarn

jak smoła.

Random usiadł na schodkach trapezu, usiłuj

c dojrze

gwiazdy. Znowu

yło. Gdzie

w gł

bi nocy zwierz

ta rozmawiały obcymi głosami. Co

post

kiwało, gwizdało, tupało, szele

ciło krzakami.

dzieje. No wi

c, dowiedziała si

czego

. M

tne aluzje,

e chciałaby, gdyby nie to co

, czego si

dowiedziała. O co, do

jasnej cholery, chodzi? Nic z tego wszystkiego nie b

dzie. Do diabła

z tym. Poci

ł łyk i zapatrzył si

w noc, ale widział tylko j

Widział, jak si

miecha, pokazuj

c ładne, białe z

by, jak odgarnia

włosy z twarzy, jak trzyma go za r

Po co si

czy

. Dopił resztk

. W ciemno

ci, poza plam

wiatła

padaj

cego z włazu zapłon

ło troje purpurowych oczu. Rzucił w nie

puszk

. Zaklekotała o kamienie i oczy zgasły. Wyrzucił papierosa,

wstał i poszedł do kuchni. Otworzył wn

medyczn

, a potem apteczk

Znalazł buteleczk

i wyrzucił czerwon

kapsułk

na dło

. Libidan.

Daj

to wojsku. Daj

to astronautom. Jedna kapsułka i spokój z

kobietami na dziesi

ęć

godzin. Tylko,

e to załatwia tylko fizyczn

stron

problemu. Znalazł kubek, nalał wody, po czym trzasn

ł kapsułk

do zlewu i wylał wod

Szcz

ły drzwi do łazienki, potem wizgn

ł zamykany właz wej

ciowy.

Rosiła przeszła przez kabin

naga, ubrana tylko w trójk

t sk

pych,

niebieskich majtek i podeszła do bakisty. Random poczuł na całym
ciele lodowate ciarki. Kr

głe, drobne piersi kołysały si

kiedy szła,

potem kiedy nachylała si

przy bala

cie. Poczuł,

e krew uderza mu do

twarzy. Niemal usłyszał szelest napełniaj

cych si

naczy

krwiono

nych.

- Rosiła - prawie wyszeptał. Małe dłonie, smukłe uda i płaski brzuch.
Ciemne włosy opadały jej na twarz. Odgarn

ła je i wtedy co

w nim

kło. Podszedł i wzi

ł j

w ramiona. Przywarła do niego całym

ciałem, poczuł jej dłonie na plecach, na karku. Odrzuciła głow

tył, poczuł na wargach gor

cy oddech, po czym zesztywniała i jej usta

uciekły na bok. Odwróciła głow

i odepchn

ła go lekko.

- Nie - szepn

ła - nie mog

tak. Nie mog

. Pu

ść

mnie.

- Co si

stało? - zapytał ze

tym gardłem.

- Nic. Przepraszam. Naprawd

. Uwierz mi,

e nie mog

. To nie fair

wobec ciebie.
- Znowu to co

- Tak. Pu

ść

mnie, Kris. Przepraszam ci

. - Pu

cił j

z poczuciem

zupełnej bezradno

ci. Odwróciła si

, ukazuj

c szczupłe plecy i

ramiona okryte ciemnymi włosami. Wydobyła

wie

żą

podkoszulk

wci

ła j

przez głow

. Random usiadł i zapalił nast

pnego

papierosa-
Tej nocy wzi

ł kapsułk

i udało mu si

zasn

ąć

Rano prawie nie rozmawiali. Zjedli

niadanie, a potem ruszyli. Random

usiadł przy sterach i poprowadził pojazd poprzez w

wóz, lawiruj

dzy głazami i przeje

c przez mniejsze kamienie. Było

pochmurno.
W wapiennych

cianach w

wozu pojawiły si

jaskinie, a sam kanion

rozszerzył si

i ro

linno

ść

była tu znacznie g

stsza. Random

prowadził w milczeniu
Kiedy dojechali na miejsce, rozległ si

brz

czyk trasera. Transporter

stał kilkana

cie metrów od niewielkiego stawu.

- To jest to jeziorko - odezwała si

Rosita z zadowoleniem. - Tam na

górze, za w

wozem znajduje si

step, a tu jest wodopój. Widzisz

cie

ki?

- Widz

- powiedział Random. Wodopój oznacza ró

ne zwierz

ta. Bardzo

ró

ne. Random wstał i przygotował bro

. Obyło si

bez docinków.

Przy wodopoju panowała martwa cisza. Zwierz

t nie było wida

, je

eli

nie liczy

kilku wielkich ptaków, które na ich widok poderwały si

ęż

kim łopotem skrzydeł i zacz

ły kr

ąż

w górze. Jak s

py -

pomy

lał Random. Czuł niepokój. Rosita szła spokojnie, zasobnik ze

sprz

tem sun

ł za ni

posłusznie, i nigdzie nie było

ladu

najmniejszego zagro

enia.

Czuł ucisk impulsowego karabinka zało

onego na automatyczny podajnik

zło

ony wzdłu

pleców. Jeden ruch przedramienia i masz bro

w r

ku.

Dwie dziesi

te sekundy. Jednak czuł niepokój. Nieokre

lone przeczucie

dławi

ce gdzie

w dołku. Za gładko to wszystko szło.

Stan

li nad brzegiem stawu i Rosita zacz

ła montowa

swój sprz

- We

miemy próby wody, potem poszukamy

ladów zwierz

t, które z tego

korzystaj

- mówiła - na noc zało

ymy pułapk

fotograficzn

i po

robocie. - Sonda z bulgotem zanurzyła si

w wodzie. Rosita

przygotowała sobie rz

d plastykowych pojemniczków, odwróciła si

wydobyła próbnik. Po ciemnej powierzchni wody przesun

ła si

zmarszczka drobnych fal, ale nie było wiatru. Random podszedł do
brzegu i spojrzał uwa

niej.

Wszystko nie trwało nawet sekundy.
Tu

przed jej nachylon

twarz

woda wystrzeliła nagłym gejzerem. W

rozprysku drobnych kropel zd

ąż

ył zauwa

biały, obły łeb na gi

tkiej

członowanej szyi i dwa hakowate odnó

a, które obj

ły Rosit

wci

ły pod powierzchni

. Zaklekotał podajnik i bro

wskoczyła

Randomowi do r

ki, ale nie było do czego strzela

. Było po wszystkim.

Powierzchnia wody uspokoiła si

. Porzucony próbnik pływał przy

brzegu, na którym le

ały rozsypane pojemniki, jeden z nich z cichym

bulgotem napełniał si

wod

. Było po wszystkim. Spojrzał na rozsypany

przy brzegu sprz

t i w tym momencie eksplodował rozpacz

i bezsiln

furi

- Rosita! - rykn

ł głosem dzikiego zwierz

cia i run

ł w wod

Wiedział doskonale,

e idzie o sekundy. Rosita znajdowała si

pod

powierzchni

i walczyła z koszmarnym stworzeniem. W tej sytuacji,

powietrza mogło jej wystarczy

najwy

ej na dwadzie

cia sekund.

Woda w bajorze była płytka - si

gała mu do ramion, za

sam stawek

miał nie wi

cej ni

trzydzie

ci metrów kwadratowych.

adne du

zwierz

nie mogło w nim mieszka

na stałe. Nabrał powietrza i

zanurkował. Woda była m

tna, ale nie tak,

eby nic nie było wida

widoczno

ść

gała dwóch metrów. Cz

ęść

mózgu, sparali

owana

przera

eniem i rozpacz

została wył

czona. Random stał si

bojow

maszyn

. Potrzebował kilku sekund,

eby spenetrowa

dno jeziorka. Nie

było

adnych

ladów. Zapalił diodow

latark

przymocowan

do lufy

karabinka i smuga

wiatła rozci

ła brudnozielon

otchła

. Dostrzegł

pod nawisem

ciany w

wozu czarn

szczelin

wysoko

ci metra i wypłyn

na powierzchni

Umiał błyskawicznie kalkulowa

szans

- tego go nauczono.

Stworzenie nie rozszarpało jej natychmiast - w wodzie -czyli
wci

ło j

do tej jaskini. Tam, w gł

bi musi by

cej miejsca - o

ile kanał idzie do góry, ponad poziom lustra wody - jest szansa.
Dziewczyna si

nie utopi, a on b

dzie mógł działa

ęć

sekund na hiperwentylacj

płuc i pod wod

. Złamał si

w pół i

zanurkował stromo trzymaj

c bro

przed sob

. W szczelinie było du

miejsca, co zrozumiałe - zwierz

było du

e. Kanał prowadził uko

nie w

gór

, a wi

c do powietrza. Drobiny pyłu kołysały si

wietle

latarki. Si

ł po omacku do regulatora mocy karabinka i przesun

go do przodu. Od tej chwili miniaturowe pociski jego broni uderz

cel z wi

ksz

dko

pocz

tkow

i wytworz

w momencie trafienia

pola siłowe o wi

kszej

rednicy. Teraz miał w r

kach niemal

szybkostrzelne działko.
Krew zacz

ła mu łomota

w skroni i stalowa obr

cisn

ła płuca jak

beczk

. Po nast

pnej sekundzie kamieniste dno, nad którym płyn

uniosło si

jeszcze bardziej do góry i zobaczył przed twarz

faluj

lustrzan

powierzchni

, w której odbijało si

lepiaj

wiatło

jego latarki.
Przebił j

głow

i wyskoczył nad wod

z broni

gotow

do strzału,

chwytaj

c powietrze mi

dzy dziko wyszczerzonymi z

bami. Korytarz

wiódł dalej pod gór

, W stropie znajdowało si

jeszcze odgał

zienie,

przez które wpadała odrobina bladego

wiatła - a wi

c jest jeszcze

jedno wyj

cie. Zza zakr

tu dobiegł grzmi

cy jadowity syk i jej krzyk

- krztusz

cy si

wod

spó

niony krzyk wstr

tu i przera

enia - jej

głos. Random rzucił si

wzdłu

korytarza chlupi

c wod

tryskaj

butów, klekoc

c uwieszonym na pasach uzbrojeniem, z karabinem przy

biodrze.
Wymin

ł zakr

t korytarza i wtedy

wiatło latarki wypełniło niewielk

jaskini

. Stworzenie było ogromne - miało ze trzy metry wysoko

ci,

obły, biały łeb pokryty białymi płytkami jak pancerz

ółwia, z

dwojgiem owalnych oczu po bokach, długie odnó

a zło

one jak u

modliszki wyrastały z pionowej cz

ęś

ci tułowia okrytej pancerzem.

ej zd

ąż

ył jeszcze dostrzec drug

, owaln

jak beczka, z dwoma

parami płetwowatych nóg.
Rosita le

ała wci

ta mi

dzy kamienie pod

cian

komory i nie mogła

ruszy

, bo długi ogon stworzenia, opatrzony hakami przyduszał j

do ziemi. Wokół niej kł

biły si

ciała i ko

czyny gromady małych

potworów. Owalne głowy unosiły si

na gi

tkich szyjach i z sykiem

strzelały w jej kierunku. Rosita zasłaniała si

ramieniem i

przesi

kni

ty krwi

kaw kurtki wisiał ju

w strz

pach. W pieczarze

cuchn

ło.

Lustracja trwała ułamki sekundy. Stworzenie błyskawicznym ruchem
odwróciło si

do Randoma i sycz

c jak krztusz

ca si

spr

ęż

arka

rozwarło paszcz

wysuwaj

c l

ce dzi

sła naje

one palisad

hakowatych z

bów. Masywny łeb z wysuni

szcz

i kolczaste

czyny skoczyły w jego kierunku i wtedy otworzył ogie

. Ogłuszaj

staccato karabinka wypełniło pieczar

. Zapanowało piekło. Łoskot

ziej

cej ogniem broni, nieziemski pisk, dym, trzepot ko

czyn,

rozpryskuj

ce si

tkanki, w

ciekły ryk Randoma. Stworzenie szarpn

ło

do tyłu szatkowane strumieniem pocisków i run

ło pod

cian

miotaj

c si

w konwulsjach. Pandom wskoczył do jaskini i przeci

ogniem po potomstwie zwierz

cia.

Rosita nadal le

ała mi

dzy kamieniami. Przyciskała do brzucha

pokrwawion

i dyszała trz

c si

jak w febrze. Szeroko rozwarte

zowe oczy nie widziały nic.

- Rosita... - szepn

ł. Obj

ła go za szyj

. Podniósł j

na jednym r

jak dziecko, drug

podniósł bro

i ruszył do wyj

cia.

Przecisn

li si

przez korytarz do rozgał

zienia, potem Pandom

lizgn

ł si

w górn

odnog

i wci

ł j

za sob

. Dała si

prowadzi

zupełnie biernie i wci

ąż

dygotała. Na ko

cu korytarza wida

było

wiatło.

Wyszli z pieczary w

cianie w

wozu i zeszli po kamieniach. Jeziorko

wygl

dało tak samo jak przedtem i biały stela

próbnika wci

ąż

pływał

przy brzegu. Transporter stal nieruchomy w tym samym miejscu i
niewiarygodnie bezpieczny. Wci

ąż

było cicho i spokojnie. Kiedy zeszli

na dół, Rosita wybuchn

ła spazmatycznym płaczem. Płakała w jego

ramionach, a on głaskał j

trz

cymi si

kami, całował po włosach,

sam znajduj

c si

na granicy histerii. W tym stanie weszli do

transportera.
Random otworzył wn

medyczn

, wysun

ł kozetk

i wł

czył układy

diagnostatu. Rosita dr

ała coraz gwałtowniej, spazmatycznie wci

gaj

powietrze. Przeraził si

e zwierz

było jadowite i

e ona umrze

teraz, na jego r

kach. Zdarł z niej ociekaj

ce wod

ubranie i nag

uło

ył na kozetce. Zaci

ł pasy i wł

czył program ATAK

NIEZIDENTYFIKOWANEGO ZWIERZ

CIA SZOK + OBRA

ENIA. Układy automatu

yły, rozległo si

miarowe popiskiwanie wska

ników. Ultrad

kowa

cówka z ampułk

rodka uspokajaj

cego dotkn

ła jej ramienia i

enie ustało.

Random sam zacz

ł dygota

. Wzi

ł si

w gar

ść

. Zdj

ł mokre ubranie i

zało

ył suche. Znalazł butelk

i wlał resztk

alkoholu do gardła.

Pomogło. Kiedy zapalał papierosa, palce miał prawie spokojne.

Kiedy Rosita obudziła si

, transporter sun

ł w kierunku

pozostawionego na stepie kutra, Random w tym czasie zawiadomił
"Konkwistadora" o wypadku i otrzymał zezwolenie na przerwanie
wyprawy.
Praw

miała pokryt

nie

nobiał

powłok

sterylnego opatrunku i

zało

na elastyczny temblak.

Nie spodziewał si

cudów, kiedy podchodził,

eby j

obj

ąć

Ale nie spodziewał si

e go odepchnie.

- Posłuchaj - powiedziała. Miała powa

, skupion

twarz. -

Uratowałe

ycie. Dzi

kuj

- wiem,

e to brzmi głupio. - Miała

zupełn

racj

. - Wiem,

e powinnam zareagowa

inaczej - nie myliła

ani o jot

. - Nie mog

inaczej. To nic nie zmienia, ale nigdy ci

nie zapomn

. - To zabrzmiało jak po

egnanie i dokładnie tym było.

Nie miał wielkiego wyboru.
- Kocham ci

- powiedział.

wiat stan

ł w miejscu.

- Wiem - odparła z rezygnacj

i smutkiem. Zapadła cisza, w której

wiat walił si

w gruzy. Sło

ce zacz

ło gasn

ąć

- Kochałem ci

od pocz

tku. - Jeszcze jedna próba skazana na kl

momencie rozpocz

cia. - Tylko dlatego zdołałem ci

uratowa

- Dokładnie o to chodziło. - Zmartwiał. Słyszał d

ki, ale

pozbawione sensu. Dokładnie o to chodziło. DOKŁADNIE O TO. -
Wyst

powaniu emocji towarzyszy wydzielanie mikroskopijnych ilo

neurohormonów, które pobudzaj

struktury kory mózgowej. Je

eli si

umie w to ingerowa

, mo

na wywoła

de uczucie - tak

e miło

ść

Robili ci jakie

zastrzyki, prawda? Tonie były zastrzyki.

Przynajmniej niezupełnie. I nie te, o których ci mówili. Zostawili
ci

samego? Wdychałe

z powietrzem feromony. Patrzyłe

na jaki

ekran? Pokazali ci poklatkowo moje zdj

cie. Prawie sugestia

hipnotyczna. Nie miał

ęś

adnych szans. Kochałe

, zanim zobaczyłe

mnie na oczy. - Zastrzyki. Ekran - migoc

cy ekran bez obrazu.

Powietrze. Przesycone chemikaliami powietrze w pustym pokoju o
białych

cianach. Musiał j

kocha

- Na miło

ść

bosk

, dlaczego?

- Za du

o było wypadków. Naukowiec to rzadkie i kosztowne zwierz

Stałe

najlepsz

ochron

wiecie. Pr

dzej by

zgin

ł, ni

dopu

cił,

eby co

mi si

stało. Bo

e, co za ohyda. Najbardziej

cyniczne dra

stwo na

wiecie. Gdybym nie wiedziała, albo t

go nie

było, mo

e potrafiłabym ci

pokocha

. Jeste

inny ni

reszta tych

ochroniarzy. Tylko,

e wtedy nie kochałby

mnie. Nie chc

miło

ci,

któr

na wł

czy

i wył

czy

jak program. Teraz ci

odwarunkuj

zapomnisz o mnie. Tak jest najlepiej.
Płakała. Te

chciał płaka

, ale nie umiał. Umiał rozwali

ęś

dwucalow

desk

, ale tego nie umiał.

- Sk

d wiedziała

? - Miał głuchy, drewniany głos, jak wszystkie

automaty.
- "Konkwistadorze nie jest taki wielki statek, jak si

wydaje. A

biolodzy, to zupełnie małe miasteczko. Czego

takiego nie da si

utrzyma

w zupełnej tajemnicy. Kto

knie, inny chlapnie po

pijaku i mo

na sobie do

piewa

reszt

. Znam jednego biochemika z

departamentu medycznego, paru fizjologów. Tego pytano o to, tamtego o
tamto, łatwo to poł

czy

. Który

z nich zapowiedział,

e b

miała

ciekaw

wypraw

- bardzo go to bawiło. Zreszt

mnie te

, z pocz

tku.

Wydawało mi si

e to nic wielkiego, nie wiedziałam,

e to b

dzie

tak.
Milczał. To nie mo

e by

prawda. To niemo

liwe. Milczał.

Transporter jechał przez mały, smutny

wiat zasnuty deszczem.

wiat,

w którym

yły małe cyniczne gnojki i łamały ludziom

ycie, bo tak im

podobało.

Kochał j

nadal - sugestia hipnotyczna. Zastrzyki. Feromony.

Neurohormony -biochemia. Pastylki. Miło

ść

Milczał. Kuter stał w

ród fioletowych krzaczków, jak rozkraczony

szkielet

aby. po kadłubie dreptały nastroszone, czerwone ptaki,

teraz, podrywały si

wystraszone pojawieniem si

transportera.

Wjechał mi

dzy podpory i uruchomił wci

gark

, uchwyty pEd^ty

transporter i z j

kiem spr

ęż

arek uniosły go do ładowni. 'Nadal nie

odzywali si

wychodz

c przez luk zej

ciówki i siadaj

c w fotelach

kokpitu.
Rosita starała si

na niego nie patrze

. Utkwiła wzrok w

rozkołysanym, fioletowym morzu obgryzaj

c pilnie skórk

przy

paznokciu kciuka. Siedzieli w milczeniu, jak skłócona para, wracaj

z nieudanego przyj

cia. Zupełnie, jakby ich cokolwiek ł

czyło. Kuter

schował podpory i z rozjarzonymi kr

gami p

dników grawitacyjnych

wystartował w ołowiane niebo.
Kiedy znale

li si

na orbicie i mo

na było rozpi

ąć

pasy i wsta

korzystaj

c ze sztucznej grawitacji, Rosiła wydobyte ze skrytki to

samo pismo, które czytała na pocz

tku wyprawy i zacz

ła przewraca

kartki.
Chciał rzuci

prac

. Wyjecha

, upi

, uciec. Zaszy

w suchych

ciach. Za pół godziny b

dzie po wszystkim. Dostanie zastrzyk, mo

kto

strzeli palcami, albo kla

nie w r

ce, i wszystko si

sko

czy. Za

tydzie

nie b

dzie ju

pami

tał, jaki kolor miały jej włosy, kiedy

gładziło je zachodz

ce sło

ce. Mo

e dostanie dodatek do pensji?

Zabior

mu j

. Nawet nie b

dzie mógł jej kocha

. Wiedział ju

co ma

robi

, kiedy mała zielona iskierka zawieszona w

ród gwiazd zamieniła

wiatła pozycyjne "Konkwistadora".

Wyznaczono mu dok, wleciał do

rodka i ustawił kuter na rozjarzonym

prostok

cie.

Wiedział doskonale, co musi robi

;

eby to wszystko nabrało sensu.

Nie zabior

mu jego miło

ci. W ko

cu, niezale

nie od wszystkiego, to

była miło

ść

; a to znaczy,

e była autentyczna, bez wzgl

du na to,

d si

wzi

ła. Dlatego musi j

zachowa

Rosiła zbierała akurat swoje rzeczy, wi

c nie zauwa

yła, jak wyci

gał

z bakisty kabur

z paralizatorem i upychał w wewn

trznej kieszeni

kurtki.
Kiedy korytarz przej

ciowy przyssał si

do ich włazu, zatrzymała si

i pocałowała go w policzek. Prawie w policzek. Wła

ciwie w k

cik ust.

To przes

dziło o wszystkim.

- Dzi

kuj

za wszystko - powiedziała.

Rozdzielili ich natychmiast i bardzo sprawnie. Stało si

to w

luzie.

Kiedy wyszli z korytarza, natychmiast otoczyli ich lekarze. Wszyscy
bardzo du

o mówili i szybko wyprowadzili j

z pomieszczenia. Na

Randoma czekało tylko dwóch, i natychmiast, delikatnie, ale
stanowczo, wprowadzili go do małego pokoju z białymi

cianami. Jeden

z nich przygotował ultrad

kow

strzykawk

- No, bracie - powiedział wesoło - to nie b

dzie bolało. -Delikatnie

ł rami

Randoma nad łokciem. - R

kaw - powiedział z u

miechem.

- Ciach i po krzyku - zauwa

ył rado

nie pomocnik. Ran-dom te

miechn

ł i grzmotn

ł czołem uszcz

ęś

liwion

twarz sanitariusza i

niemal równocze

nie grzbietem pi

ęś

ci w podbródek drugiego, który

nawet nie zd

ąż

ył spowa

nie

. Obydwaj zwalili si

na podłog

, bez

cienia

ycia i rado

ci w twarzach. Pandom schylił si

i delikatnie

podniósł z podłogi strzykawk

. Rozładował komor

i wyj

ł kapsułk

Była nie-oznakowana. To nic, znajd

tacy, którzy j

zidentyfikuj

. Zawsze to dowód. Zamkn

ł j

w małym, plastykowym

pudełeczku i schował do kieszeni. Drzwi były zablokowane, wi

c je

wyłamał. Nie zako

czył jeszcze swojej misji idealnego ochroniarza

Rosiły Savonen. Miał zamiar nie ko

czy

jej nigdy.

Pułkownik Raiser nie był

adnym pułkownikiem. Był szefem departamentu

ochrony zwiadu, a tytuł pułkownika zachował z czasów słu

by w

desancie kosmicznym. Zawsze lubił, gdy si

tak do niego zwracano,

poniewa

był zupakiem. Wygl

dał na czterdzie

ci lat, bo uwa

ał,

e to

odpowiedni wygl

d dla kogo

, kto ma by

dowódc

. Miał ponad metr

osiemdziesi

t wzrostu, włosy ostrzy

one na krótkiego, stalowego je

koszulk

, szorty i trampki koloru khaki i zginał nad głow

gimnastyczn

spr

ęż

z uchwytami, kiedy odwiedził go doktor

Hiodwing. Hiodwing był absolutnym cywilem i przyszedł panikowa

. Poza

tym, był w departamencie ekspertem do spraw psychologu, i
- Pandom uciekł! - wykrzykn

ł dramatycznie. Pułkownik przestał

wygina

spr

ęż

. - Pobił lekarzy, którzy mieli go odwarunkowa

znikn

ł - kontynuował Hiodwing.

- Ucieczka tu - na statku? Dok

d? - błysn

ł intelektem Raiser.

- Nie wiem dok

d - rzekł Hiodwing cierpliwie. Uspokoił si

. Raiser

zawsze go uspokajał, 'poniewa

go denerwował. Sam Hlodwing tłumaczył

ten paradoks kompleksem ojca. -Trzeba go znale

źć

, zanim narobi

bigosu. On jest nadal uwarunkowany i w tym stanie jest zdolny do
wszystkiego.
- Ale dlaczego uciekł? On wiedział?
- Nie wiedział, ale najwyra

niej si

dowiedział. Nie rozumiemy

jeszcze dlaczego nie pozwolił si

odwarunkowa

, ale prawdopodobnie

jest to zwi

zane z kompleksem ojca. Wa

ne jest,

e jest w stanie

szoku i prawdopodobnie uzbrojony.
- Uzbrojony?
- Tak. Na jego kutrze brakuje paralizatora. - Pułkownik odło

ył

spr

ęż

i wyj

ł z szuflady biurka masywny pistolet impulsowy.

Zarepetował go i poło

ył na klawiaturze komputera.

- Gdzie on mo

e by

? - spytał. - Tylko nie pieprz,

e szuka matki.

- Sk

d mam wiedzie

? Na tym statku s

cztery pokłady i ze

siedemdziesi

t kilometrów korytarzy. Tu pracuje i mieszka ponad

tysi

c ludzi. On mo

e by

wsz

dzie i mo

e by

niebezpieczny. Na

przykład, mo

e chcie

. Uwa

am,

e trzeba zawiadomi

policj

- I wszyscy dowiedz

o tych zasranych eksperymentach? Chcesz,

eby

my wyl

dowali w pudle?

- Powiemy,

e oszalał w trakcie ekspedycji.

aden łaps na tym statku nie da rady go zaaresztowa

. Ten człowiek

jest wyszkolony w unikaniu i zwalczaniu niebezpiecze

stw. Prawie nikt

tutaj go nie powstrzyma. -Przybrał spi

owy wyraz twarzy. -Przeciw

wilkom, doktorze, potrzebne s

inne wilki. - Zastanowił si

- To

cytat - dodał. -Wezwij wszystkich moich ludzi.

Random siedział w małym barze obsługi doków startowych i s

czył rum z

col

trzymaj

c na kolanach paralizator zawini

ty w kurtk

. Patrzył na

drzwi. O tej porze w barze było tylko kilku techników popijaj

cych

przy szynkwasie.
Był pewien,

e departament nie wezwie policji, by go zatrzyma

. Takie

numery z pewno

nielegalne - eksperymenty na ludziach. Ciekawe,

czy ju

wiedz

e uciekł. Na pewno. B

czeka

przy jego kabinie,

łazi

po głównym korytarzu. B

sprawdza

knajpy. Mo

e obstawi

Departament Informacji. Mógłby na przykład chcie

ść

z tym do

gazety. Trzeba rusza

. Najwa

niejsze to nie siedzie

w jednym

miejscu. Dopił rum, zgasił papierosa i wyszedł przewieszaj

c kurtk

ukryt

broni

przez r

. Ciekawe, co powiedz

chłopcom? Pewnie,

mu odbiło. Uwierz

. Ka

dy by uwierzył. Przy takiej robocie musi odbi

dzej, czy pó

niej. Wyja

im,

e nie ma sensu robi

paniki i tak

dalej.
Wszedł do kanału komunikacyjnego, przejechał na Pasa

Obwodowy i

wtopił si

w tłum. Szedł wolno, wzdłu

migaj

cych reklamami

automatycznych sklepików i nie zwracał na siebie uwagi. Kilkadziesi

metrów dalej znalazł automatyczn

kawiarni

z dancingiem i wszedł do

rodka. Wideofony znajdowały si

cianie przy wej

ciu. Znalazł

swoj

kart

, wsun

ł j

do aparatu i wystukał numer Sicherunga. Numer

nie odpowiedział. To samo u Tonbye'ego i Connaughta. Ledohoskiego
tak

e nie było. Zacz

ło si

. Wystukał numer informacji i dowiedział

e Rosita Savonen ma numer C-899 Kabina 899, pokład C. Za

żą

dał

planu "Konkwistadora" i po chwili plastykowa mapka wysun

ła si

szczeliny aparatu.
Na pokład C pojechał trzema ró

nymi windami, klucz

c po korytarzach,

zmieniaj

c kierunki, je

żą

c kanałami komunikacyjnymi i miotaj

c si

jak kurczak bez głowy. Zatrzymał si

po drodze tylko raz, w

ekskluzywnym sklepie dla pasa

erów, gdzie za potworne pieni

dze kupił

jedn

, czerwon

ró

żę

Kajuta Rosiły znajdowała si

w kompleksie mieszkalnym "Flora", bardzo

ładnie poło

onym, na uboczu, w korytarzu przylegaj

cym do oran

erii.

Nie spotkał nikogo - widocznie mieszkaj

cy tu biologowie byli akurat

w pracy. Było bardzo cicho, zgiełk głównego korytarza został gdzie

za wahadłowymi prze

roczystymi drzwiami z napisem "Hora Apartments".

Pandom szedł powoli, słysz

c alarmowy łomot serca, tłuk

cego si

bole

nie pod mostkiem, szedł z owini

szeleszcz

foli

ró

żą

opuszczonym lewym r

ku, z rozlu

nion

praw

, z paralizatorem tkwi

cym

pod kurtk

w kaburze, szedł do niej. Nie bał si

luf wymierzonych w

jego głow

, bał si

rozmowy, która go czekała za chwil

. Nie mógł

tylko pozwoli

eby dostali go teraz.

Prze

lizgn

ł wzrokiem po gładkich białych

cianach z syntetycznego

marmuru, zapami

tuj

c miejsca, w których sam zastawiłby pułapk

zlustrował kł

by tropikalnych li

ci za omywanym wod

szkliwem

oran

erii, zbyt cienkim, by powstrzyma

paralizatora. Nie

słyszał cichego szelestu ubrania, przełykanej

liny, oddechu, nie

czuł potu zaczajonego człowieka z broni

. Cicho szumiała woda w

małej, marmurowej fontannie. Nikogo nie było.
Znalazł czarne eleganckie drzwi z mosi

ęż

nymi cyframi 899. Bał si

tych drzwi.
Nacisn

ł dzwonek.

Czekał bardzo długo, ale mały ekranik kontaktora pozostał cie

my.

Rosiły Savonen nie było w domu. Wszedł do oran

erii i usiadł na ławce

w najbardziej zaro

tym kacie obserwuj

c korytarz majacz

cy za

szyb

. Pluskała woda, egzotyczne, kolorowe ptaki skrzeczały i

wiergotały nad jego głowa miotaj

c si

ród tropikalnych li

ci.

Palił papierosa i czekał. Długo. Bardzo długo.
Rosiła nadeszła w ko

cu. Przez spłukiwane potokami wody szyb

widział

niewyra

nie, ale poznał je natychmiast. Dał jej kilka minut, po czym

ostro

nie przeszedł przez korytarz i nacisn

ł dzwonek. Drzwi

otworzyły si

od razu. Rosita stała w progu i wygl

dała prze

licznie.

Ciemne włosy spadały jej teraz na ramiona w długich, g

stych lokach,

miała delikatny makija

, jedwabna ciemnoczerwone tunik

w syjamskie

wzory, pachniała delikatnie i tajemniczo. Uwielbiał ja.
- Co ty tu robisz?! - spytała. Z miodowych oczu wyzierała otchła

zdumienia.
- Mog

wej

ść

? Cofn

ła si

- Wejd

. - Podał jej ró

żę

. Folia rozsypała si

snopem t

czowych

iskier, zamieniaj

c krople na płatkach w diamenty.

- To dla mnie? - spytała Rosiła cicho. Nagle rozzło

ciła si

i czar

prysn

ł.

- Jak u diabła mnie znalazłe

?! Dlaczego dajesz mi kwiaty?! Dlaczego

nie zostawisz mnie w spokoju?!
Powiedział jej. A potem zacz

ł mówi

o swojej miło

ci. O jego

własnej, najprawdziwszej w

wiecie miło

ci.

- Zało

żę

e on tam jest - powiedział doktor Hlodwing, wła

ciwie

nie dygoc

c. Stali w korytarzu Flora Apartments. Zwiadowcy

przebiegali wokół nich bezgło

nie, ubrani w przeciwradiacyjne

kamizelki. Pułkownik Raiser trzymał w jednym r

ku pistolet impulsowy,

a w drugim zło

one kajdanki, na szyi miał krótkofalówk

, a w z

bach

cuchn

ce cygaro.

- Mam nadziej

e tym razem masz racj

- wycedził. Miało to

zabrzmie

gro

nie, ale zabrzmiało niewyra

nie. Zwiadowcy rozbiegli

po korytarzu, zajmuj

c stanowiska. Zapanował wzgl

dny spokój.

- Zmywajmy si

- powiedział Raiser wyjmuj

c z ust cygaro. - Do

oran

erii. - Przykucn

li za li

ść

mi ogromnego figowca, na białym

wirku i czekali. Raiser skin

ł na jednego ze strzelców, który

przygi

ty jak pod ostrzałem podbiegł i przywarował obok, z

paralizatorem w r

ku i czapk

daszkiem do tym.

- Ledohoski - wysyczał pułkownik zion

c cuchn

cym dymem. - Przyczaisz

za tamtymi krzakami. Sicherung odwróci jego uwag

, a wtedy go

trzepniesz - tak jak si

umawiali

my.

- Tak jest, szefie.
- No, spływaj. Tylko uwa

aj - on jest niebezpieczny.

adnej fuszerki.

Strzelec zgi

ty wpół pogalopował w egzotyczne krzaki i przyczaił si

opieraj

c luf

o konar palmy.

- Przecie

on to wiedział - zaprotestował Holdwing. -Dlaczego

zawracasz mu głow

- Cicho, czekamy. Zapadła cisza.
- Do ci

ęż

kiej cholery!

- Co si

stało?

- Ptak narobił mi na r

kaw.

- Zamknij si

! On zaraz wyjdzie.

Rosita milczała. - Nie kocham ci

- powiedziała w ko

cu. - Ty te

mnie nie kochasz, to tylko złudzenie. Nic na to nie poradz

. Mam

własne

ycie i nie ma w nim dla ciebie miejsca. Nie kocham ci

Zrozum to. Zostaw mnie. Daj mi spokój. Nie pasujemy do siebie. Nie
znamy si

. Odejd

i nie wracaj wi

cej. Nie dzwo

. Nie przysyłaj mi

kwiatów. ZOSTAW MNIE W SPOKOJU. Odejd

. Daj si

odwarunkowa

zapomnij o wszystkim. Tak b

dzie najlepiej. Dla ciebie i dla mnie.

Przepraszam ci

za wszystko i

egnaj. - Wstała. Pandom te

wstał.

egnaj. - U

miechn

ł si

z dna swojego piekła i wyszedł.

Szedł korytarzem ze

tym gardłem przez zgliszcza swojego

wiata. Czuł dookoła obecno

ść

wielu ludzi przyczajonych w kryjówkach

i szedł na nich z opuszczonymi r

kami i t

pym wzrokiem.

Ledohoski uniósł paralizator w obu r

kach i zobaczył na ekranie głow

Randoma przekre

lon

krzy

em celownika. Usłyszał zduszony syk Raisera

i nacisn

ł spust. Nic si

nie stało. Nie było

adnych błyskawic,

huku, ognia, fontanny szkła, wybuchu krwi, nic, tylko Pandom
wzdrygn

ł si

usiłuj

c złapa

za skronie i run

ł na zielon

wykładzin

kompleksu mieszkalnego Flora.

Natychmiast opadli go przewracaj

c i szamoc

c, wyrywaj

c bro

kabury, obmacuj

c kieszenie i pozwalaj

eby przelewał im si

przez

ce, jak szmaciana lalka.

Pułkownik Raiser podszedł, zwyci

sko wypuszczaj

c strumienie dymu z

dziurek nosa i przewrócił go czubkiem buta.
- Dobra robota, chłopcy. Teraz schowa

bro

, bierzcie go mi

dzy

siebie i zmywamy si

- Co to znaczy,

e nie mog

postawi

go pod s

d polowy?! - ryczał

Raiser, purpurowy na twarzy jak indyk.
- To znaczy,

e tu nie ma

adnego s

du polowego - tłumaczył

cierpliwie Hlodwing. - To jest statek cywilny, a Ran-dom nawet nie
jest

ołnierzem. Ty zreszt

nie, wi

c nie mo

esz robi

tu s

polowego. - Pułkownik zachichotał histerycznie.
- Mog

go wyrzuci

z pracy!

- A za co?
- Jak to za co?! Za bunt! Jawny sabota

- Nie ma czego

takiego jak bunt i sabota

. Je

li go wyrzucisz za

bunt, a on powie dlaczego si

zbuntował, to ciebie wyrzuc

z pracy,

nie jego. O ile na tym si

sko

czy.

- To był twój pomysł!
- Za twoj

zgod

. Zreszt

obław na ludzi te

nie mo

esz robi

. Jeste

tu od ochrony ekspedycji, a nie wystawiania westernów.
- Czy ja nic nie mog

zrobi

temu niesubordynowanemu skurwysynowi?! -

Pułkownik wygl

dał rozdzieraj

co.

- Mo

esz zapomnie

o wszystkim i pozwoli

mu pracowa

. - Pułkownik

spojrzał na psychologa wzrokiem mordercy.
- Pozwol

mu pracowa

- wycedził w

ciekle - ale nigdy nie zapominam,

e kto

zrobił ze mnie durnia. Zapami

taj to sobie - nigdy!

- Marszruta wygl

da tak - mówił pułkownik, a

wietlny punkcik latał

po mapie sektora. Random siedział w sali odpraw i uprawiał letarg z
otwartymi oczami. Do desantu pozostało sze

ść

godzin, a on wci

ąż

nie

wiedział z kim leci. Drzwi rozsun

ły si

, a Raiser u

miechn

ł si

tak

szeroko, jak model na konkursie dentystycznym.
- Panowie poznajcie si

- rzekł serdecznie. - Zwiadowca Pandom,

profesor Rosmert.
Pandom u

cisn

ł siln

, such

dło

geografa i poczuł błogie ciepło

rozlewaj

ce si

po ciele. Profesor miał takie m

dre, szczere oczy.

Kochał go.

Jarosław J. Grz

dowicz