Dlaczego pies grzebie nogami za sobą, gdy się wypróżni

Każdy, kto ma psa, zwłaszcza płci męskiej, z pewnością nieraz widział, jak jego pupil po

oddaniu kału „zamiata" za sobą tylnymi nogami, rozgrzebując przy tym ziemię. Towarzyszą

temu również ruchy przednich nóg, przy czym pies odsuwa się nieco od miejsca, w którym

oddał kał.

Czasem, choć rzadziej, ruchy takie występują także po oddaniu moczu.

 

Przez jakiś czas uważano tę czynność za atawistyczną pozostałość po dzikich przodkach,

którzy, podobnie jak do dziś robią to koty, zakopywali swe odchody. Sądzono, że instynkt ten

uległ wypaczeniu w trakcie udomowienia, wskutek czego pozostały po nim obecnie tylko te

szczątkowe ruchy. Interpretacja ta nie jest jednak słuszna, gdyż zaobserwowano, że

współczesne wilki też tylko markują zakopywanie odchodów, a więc udomowienie niczego tu

nie zmieniło.

Według innej wersji psy miały próbować rozrzucać swoje odchody, aby tym sposobem

rozszerzyć oddziaływanie swojego indywidualnego zapachu. Rzeczywiście, niektóre gatunki

ssaków robią coś podobnego — na przykład hipopotam ma nawet specjalnie spłaszczony ogon

i po wypróżnieniu śmiga nim we wszystkie strony, rozrzucając łajno na dużą odległość. Trzeba

jednak zauważyć, że psy, choć grzebią nogami w pobliżu swoich odchodów, starają się ich przy

tym nie dotykać.

Można to interpretować dwojako. Z jednej strony żyjące na swobodzie wilki, kiedy rozgrzebują

ziemię za sobą, rozrzucają jej wierzchnią warstwę wraz z roztartym łajnem na dużej

powierzchni. Pozostawia to oprócz śladów zapachowych także znaki widoczne gołym okiem.

Kiedy udomowione psy powtarzają te ruchy na twardym, miejskim bruku, nie z ich winy nie

pozostawia to śladów. W środowisku naturalnym byłoby je widać.

Z drugiej strony trzeba pamiętać, że jedyną częścią ciała, w której pies ma gruczoły potowe, są

miejsca między palcami kończyn. Toteż grzebiąc nogami dodaje do zapachu odchodów swoją

woń indywidualną. Dla nas może to zabrzmieć nieprzekonywająco, ponieważ nasz węch jest w

1 / 2

Dlaczego pies grzebie nogami za sobą, gdy się wypróżni

stanie dobrze wyczuć zapach psich kupek, ale nie rejestruje osobistej nuty zapachowej psiego

potu. Psy jednak żyją głównie w świecie zapachów, toteż dla nich ta dodatkowa ilość wonnej

substancji zawiera szczególne informacje. To dlatego psy tak lubią spacery. Prawdopodobnie

zarówno czynnik wzrokowy, jak i węchowy mają znaczenie, jeśli pies wykonuje tę atawistyczną

czynność w naturalnym środowis­ku.

2 / 2