O Kotach Prześmieszkach

Pewnego razu, a było to nie tak bardzo dawno, żyły sobie dwa kotki – prześmieszki. Pani kotek

– Wielka Kpina i pan kotek – Duży Złośliwiec.

Nasi bohaterowie wyglądali jak zwykłe koty. Bardzo się kochali i nie rozstawali nawet na chwilę. Wielka

Kpina i Duży Złośliwiec byli po prostu nierozłączni. Jednak w przeciwieństwie do przedstawicieli swej rasy

nie polowali na ptaszki i nie wylegiwali w słońcu przez cały dzień. Zajmowali się czymś zupełnie innym...

Koty prześmieszki wstawały bardzo wcześnie i wyruszały na spacery po ulicach. Śmiały się ze wszystkich

i ze wszystkiego:

- O! Spójrz jaki gruby pan!

- A tu jaki mały chłopiec!

- A jaki ma śmieszny plecak! Ha, ha., ha....

- Patrz! A ten samochód – okropny, za długi!

Na takich kpinach mijały kotom całe dnie. Nawet nie zdawały sobie sprawy ile krzywdy wyrządzają innym

swoimi złośliwymi uwagami.

Aż do pewnego momentu...

Było ciepłe majowe popołudnie. Duży Złośliwiec z Wielką Kpiną spacerowali zielonymi już alejkami

osiedlowego parku, zajmując się oczywiście naśmiewaniem z mijanych osób i zwierząt.

- Patrz jaki brzydki wózek! – krzyczał kot.

- A jakie okropne dziecko! – wtórowała mu Kpina.

Tak szli i szli, aż uwagę ich zwrócił starszy pan, który siedział na ławce i karmił gołębie.

- Łe, jaki siwy! – powiedziała głośno kotka.

- A jaki pomarszczony! – dodał pośpiesznie kot.

Nie zdążyli jeszcze dokończyć rozmowy, gdy nagle zapadła ciemność. Niebo przeszyły błyskawice i na

kocie głowy spadł niebieski deszcz, zmieniając wygląd niemiłych zwierzaków.

Wielka Kpina stała się bardzo gruba, a Złośliwiec skurczył się i do tego cały pomarszczył.

Koty nie wiedziały, że starszy pan z ławki to czarodziej.

Poczuły się okropnie. Były przestraszone i wyglądały tak strasznie, że prawie przestały się kochać. Jakby

im było mało cierpień, zwróciły uwagę przechodzących przez park dzieci, które bez litości wyśmiewały ich

wygląd.

- Jak się teraz czujecie złośliwe koty? – odezwał się czarodziej.

- O... Źle! Błagamy... Odczaruj nas! Chcemy wyglądać tak jak zawsze.

Czarodziej był dobry, chciał tylko dać kotom nauczkę.Udało mu się to w znakomicie. Po krótkiej chwili

odczarował koty, które do końca życia już nigdy z nikogo się nie śmiały.Zrozumiały, że życie jest pełne

trudów i niespodzianek. Każdy z nas może być chudy, czy gruby, niski , czy wysoki, ale przecież nie to

jest w życiu najważniejsze.

Prawda? rys. Anna Jóźwiak

{gallery}koty{/gallery}

Hanna Krugiełka - poezja i proza

http://graphdesign.3it.pl/hania2

Kreator PDF

Utworzono 14 February, 2009, 08:23