GRUPA CZWARTA: MAGICZNE KROKI, KTÓRE NALEŻĄ DO NIEBIESKIEGO TROPICIELA




Wstecz / Spis treści / Dalej
GRUPA CZWARTA: MAGICZNE KROKI, KTÓRE NALEŻĄ DO NIEBIESKIEGO TROPICIELA
Magiczne kroki tej grupy są naturalnym zamknięciem całego układu. Siła tej grupy magicznych kroków bierze się z ich bezosobowego charakteru. Wdechy i wydechy są gwałtowne, lecz nie głębokie, a ruchom towarzyszy ostry świst wydychanego powietrza.
Wartość magicznych kroków Niebieskiego Tropiciela polega na tym, że każdy z nich może nadać macicy twardość, nieodzowną do uruchomienia jej funkcji drugorzędnych, które w wypadku Niebieskiego Tropiciela można określić jako umiejętność zachowywania bezustannej czujności. Nasze normalne zachowanie jest przedmiotem krytyki szamanów, według których postępujemy tak, jak gdybyśmy nigdy nie wyłączali automatycznego pilota; mówimy to, czego mówić nie chcemy, ignorujemy to, czego ignorować nie powinniśmy. Innymi słowy, jesteśmy świadomi tego, co nas otacza, jedynie przez bardzo krótkie chwile. Przez większość czasu funkcjonujemy wyłącznie dzięki sile bezwładu, nawykowo, a nawykiem naszym jest, zasadniczo, nie zwracać uwagi na nic. Czarownikom starożytnego Meksyku przyświecała myśl, że macica kobiety jest tym organem, który może przełamać ten impas, a do tego musi ona nabrać twardości.


8. Czerpanie energii sprzed tułowia czułkami owada.


Zwrócone ku górze dłonie z palcami wskazującymi i środkowymi rozstawionymi w kształt litery V należy przyłożyć do boków tułowia; kciuki przyciskają pozostałe palce do dłoni (fot.116). Następnie obrócić je w dół i mocno wypchnąć przed siebie, jednocześnie gwałtownie i ze świstem wydychając powietrze przez zaciśnięte zęby (fot.117). Dłonie przyciągnąć z powrotem dc boków klatki piersiowej, przekręcając je znów ku górze i robiąc przy tym głęboki wdech. Ruch ten należy wykonać raz jeszcze i potrzeć dłońmi tułów w okolicy jajników; palce dłoni powinny być rozdzielone pomiędzy palcami środkowymi i serdecznymi.


9. Czerpanie energii z boków pod kątem.


Ten magiczny krok rozpoczyna się od obrócenia się na prawej stopie i wystawienia lewej nogi w przód pod kątem czterdziestu pięciu stopni. Prawa stopa stanowi poziomą kreskę litery T, a stopa lewa pionową. Tułowiem należy kołysać w przód i w tył. Następnie należy zgiąć lewy łokieć, a zwróconą ku górze dłoń przyciągnąć do klatki piersiowej. Palce wskazujący i środkowy powinny tworzyć kształt litery V Pozostałe dwa palce należy przyciskać kciukiem do dłoni (fot.118). Wyprostowanymi palcami dłoni wykonać pchnięcie, mocno pochylając przy tym tułów. W czasie pchnięcia dłoń należy obrócić ku ziemi i ze świstem wypuścić powietrze (fot.119). Podczas wdechu dłoń przyłożyć z powrotem do boku klatki piersiowej, obracając ją ku górze, po czyni delikatnie potrzeć nią okolice lewego jajnika: palce dłoni powinny być rozdzielone pomiędzy palcem środkowym i serdecznym. W podskoku należy zmienić ułożenie stóp i obrócić się w prawo, znów pod kątem czterdziestu pięciu stopni. Opisane wyżej ruchy wykonać teraz prawym ramieniem.


10. Czerpanie energii z boków owadzim cięciem.


Dłonie należy trzymać z boku klatki piersiowej; palce wskazujące i środkowe powinny być rozstawione w kształt litery V, a kciuki przyciskać pozostałe dwa palce do dłoni. Dłonie skierować ku górze. Utrzymując dłonie na wysokości klatki piersiowej, przekręcić je, tak by były zwrócone do siebie. Następnie, wydychając ze świstem powietrze, ramiona wyprostować w boki i dłonie zwrócić do przodu. Palcami wskazującymi i środkowymi powinno się wykonać ruch naśladujący cięcie, jak gdyby były one nożycami, i zakończyć ze świstem wydech (fot.120).
Przywodząc ramiona z powrotem do boków tułowia, zrobić wdech: łokcie powinny być skierowane do dołu, a dłonie wskazywać na boki (fot.121). Następnie dłonie obrócić w nadgarstkach, tak by palce wskazujący i środkowy były zwrócone do przodu, po czym palce obu dłoni należy rozdzielić pomiędzy palcami środkowym i serdecznym i w trakcie wydechu potrzeć dłońmi tułów w okolicy jajników.


11. Wywiercanie energii spomiędzy stóp jedną i drugą ręką.


Należy zrobić głęboki wdech. Następnie powoli i ze świstem wydychając powietrze, lewą rękę opuścić, przekręcając ją w nadgarstku. Taki ruch ręki upodabnia ją do wiertła, dziurawiącego coś przed tułowiem pomiędzy nogami. Następnie palce wskazujący i środkowy zakrzywić na kształt szponów i pochwycić coś z ziemi, spomiędzy stóp (fot.122), po czym, robiąc głęboki wdech, wyciągnąć to ku górze, na wysokość bioder. Ramię przenieść ponad głową za siebie i położyć dłoń na plecach w okolicy lewej nerki i nadnercza (fot.123).
Gdy lewa dłoń spoczywa w tym miejscu, prawa ręka wykonuje te same ruchy. Po umieszczeniu jej na plecach w okolicy prawej nerki i nadnercza należy zrobić wdech. Lewą dłoń trzeba przenieść ponad głową do przodu i potrzeć nią okolice lewego jajnika; palce powinny być rozdzielone pomiędzy palcem środkowym i serdecznym. Ruchowi ramienia zza pleców ku przodowi tułowia powinien towarzyszyć świst gwałtownie wydychanego powietrza. Po kolejnym głębokim wdechu w taki sam sposób należy przenieść prawą dłoń w okolice prawego jajnika.


12. Wywiercanie energii spomiędzy stóp obiema rękami.


Ten magiczny krok jest podobny do poprzedniego, z tą różnicą że obrotowe ruchy rękoma wykonuje się nie kolejno, lecz jednocześnie. Następnie zagina się palce wskazujący i środkowy obu dłoni jak szpony i w tym samym momencie pochwytuje się nimi coś spomiędzy stóp. Potem dłonie należy przyłożyć do bioder i zakreślić nimi łuki po bokach tułowia. Dłonie powinny spocząć w okolicy nerek i nadnerczy. Pocierając te miejsca, zrobić głęboki wdech (fot.124), a następnie wydech, zakreślając ramionami kolejny łuk po bokach tułowia w przód, by zaraz potem potrzeć okolice lewego i prawego jajnika; palce obu dłoni powinny być rozdzielone pośrodku. Podobnie jak uprzednio, ruchowi ramion zza pleców ku przodowi powinien towarzyszyć świszczący wydech.