CÓŻ CUDNIEJSZEGO MOŻE BYĆ
OD SZCZĘŚCIA KTÓRE DAŁ MI PAN
ŻE MOGĘ TERAZ WCIĄŻ Z NIM ŻYĆ
BO BOŻY POKÓJ W SOBIE MAM

ON DUSZĘ MĄ WYLECZYŁ Z RAN
I Z SERCE MEGO WYJĄŁ BÓL
A NAD PRZEPAŚCIĄ DŁOŃ MI DAŁ
BYM SIĘ NIE STOCZYŁ W DÓŁ

PODNIÓSŁ MNIE I POSTAWIŁ ZNÓW
NA WĄSKIEJ ŻYCIA MEGO DRODZE
BYM JAKO ŻYWY CZŁOWIEK MÓGŁ
W PAŃSKIM PRACOWAĆ DZIŚ OGRODZIE