B/017: A.Dubrow, W.Puszkin - Parapsychologia i współczesne przyrodoznawstwo







Spis Treści / Dalej

Przedmowa
Rozwój współczesnych nauk przyrodniczych wymaga rozwiązania całego szeregu fundamentalnych problemów naukowych. Szczególnie trudne problemy powstają tam, gdzie mamy do czynienia z niezwykle złożoną dziedziną rzeczywistości, którą tradycyjnie uważa się za domenę parapsychologii. Analiza uzyskanego w ciągu ostatniego stulecia materiału faktycznego w tej dziedzinie pozwala założyć, że właśnie obecnie można podjąć próbę rozpatrzenia zjawisk parapsychologii z punktu widzenia podstawowych pojęć współczesnego przyrodoznawstwa.
Już dziś istnieją podstawy by sądzić, że zbadanie zjawisk parapsychicznych (zjawisk psi) pomoże nauce współczesnej w spenetrowaniu skomplikowanego świata aktywności psychicznej człowieka, jednocześnie umożliwiając przyrodnikom rozwiązanie fundamentalnych zagadnień, wiążących się z dynamiczną strukturą świata.
Celem niniejszej pracy jest właśnie rozpatrzenie całokształtu tych problemów. Okazało się, że wyniki przeprowadzonych z udziałem autorów badań eksperymentalnych i teoretycznych zbliżają do wykrycia prawidłowości owej materii i energii, która decyduje o aktywności psychicznej człowieka. Nasza analiza pozwoliła na scharakteryzowanie zjawisk psychologii ogólnej, psychoenergetyki i parapsychologii jako fundamentalnych zjawisk współczesnego przyrodoznawstwa.
W świetle tych badań psychika człowieka jako funkcja polowych, rezonansowych, holograficznych j innych, nie znanych jeszcze możliwości materii ożywionej, znajduje dla siebie miejsce w strukturze świata. Okazuje się, że podwaliny materii, życia i psychiki pozostają w stanie niepodzielnej jedności. Jest to jedność regulacji psychicznej oraz mikro- i makroświata. Psychika jako realny przejaw materii, energii i informacji może okazać się potężnym narzędziem poznania w rękach panującego nad nią człowieka.
Badanie zjawisk paranormalnych i fakty akupunktury czynią koniecznym stworzenie w systemie nauk funkcjonalnych odrębnego kierunku
biofizyki informacyjnej (energetyki informacyjnej), powołanej do ujawnienia mechanizmów procesów informacyjnych w regulacji życia i zachowania.
Regulacja energetyczna aktywności psychicznej jawi się nam jako kompleksowy problem współczesności, pozostający w trwałym związku z podstawowymi mechanizmami przyrody ożywionej. Liczne fakty biologii i medycyny oraz ich analiza teoretyczna wykazują, że istnieje pewna realność, umownie i wstępnie określana jako pole biologiczne, a będąca integralnym składnikiem żywego organizmu i w istotnej mierze decydująca o realizacji tych procesów regulacyjnych, które nauka współczesna identyfikuje jako oddziaływanie cząsteczek.
Wprowadzenie tej kategorii pozwala na stworzenie całościowej wizji fundamentalnych procesów życia i psychiki oraz objęcie tych procesów pewną jednolitą strukturą teoretyczną, co łączy w całość wszystkie problemy psychofizjologii, psychofizyki i psychoenergetyki. W związku z powyższym należy oczekiwać zasadniczych odkryć, które mogą być dokonane w całokształcie współczesnych dziedzin wiedzy: fizyka odkryje nowe dla siebie układy substruktury, biologia zdoła dokonać postępów w poznaniu fundamentu życia, psychologia zaś poczyni krok w kierunku rozszyfrowania materialnej podstawy psychiki.
Niezbędne jest jednak przezwyciężenie barier psychicznych, związanych z uznaniem istnienia form materii, które nie są znane nauce tradycyjnej, oraz
co najważniejsze
pokonanie komplikacji metodycznych, zachodzi bowiem potrzeba posiadania metod, stwarzających ogniwo pośrednie między poglądami parapsychologii i akupunktury a kompleksem nauk współczesnych. Postępowanie nauki współczesnej w tym kierunku może się rozpocząć dopiero po znalezieniu odpowiednich instrumentów metodycznych. Jednym z nich może być elektropunktura.
Z tego to względu w przedstawionej pracy przytoczono wykonane tą metodą badania eksperymentalne, wykazujące związek elektrycznych własności biologicznie czynnych punktów z polem biologicznym człowieka i cechami szczególnymi jego aktywności psychicznej, m.in. z takimi wyższymi procesami myślowymi jak budowanie modeli obiektów, określanie związków między obiektami czy komunikacja. Pojęcie aktualnego (strukturalnego) pola biologicznego pozwala na dokonanie postępu w analizie natury owego falowego sposobu kodowania informacji o zewnętrznym świecie, przy którego pomocy okazuje się możliwe adekwatne odzwierciedlenie obiektów.
Jednocześnie należy zdawać sobie sprawę, że zastosowanie teorii pola biologicznego w jedności z pojęciem regulacji psychoenergetycznej nie tyle rozwiązuje problemy, ile je wysuwa, gdyż kategoria pola biologicznego nie może być absolutyzowana. W przyszłości zostanie ona, być może, zastąpiona przez inną kategorie, bardziej adekwatną do kręgu zjawisk, niezwykłych dla współczesnego przyrodoznawstwa. Tak więc, kategoria pola biologicznego, być może, będzie miała jedynie pewne znaczenie heurystyczne, będzie pełniła funkcję rusztowań przy powstawaniu nowych konstrukcji teoretycznych w biologii, psychologii i parapsychologii-
Przy całej swej złożoności i dyskusyjności struktury psycho-biofizyczne (pole biologiczne) i zjawiska oddziaływania psycho-biofizycznego tradycyjnie określane jako zjawiska paranormalne -telepatia, psychokineza, widzenie dermooptyczne, jasnowidzenie, diagnostyka psi i inne
przy zastosowaniu podejścia naukowego mogą udzielić poważnej pomocy w pracach nad problemami materialnych mechanizmów adekwatnego odbicia rzeczywistości, w poznawaniu rezerwowych możliwości organizmu ludzkiego, w budowaniu nowych modeli funkcjonowania i regulacji układów żywych oraz w stworzeniu ekstrasensoryki jako nauki o potencjalnych możliwościach organizmu i nowych rodzajach percepcji, opartych na przestrzenno-czasowej specyfice czynności nerwowo-psychicznych człowieka oraz oddziaływaniu psycho-biofizycznym.
W wyniku zbadania tych struktur i zjawisk psycho-biofizycznych istotnej zmianie musi ulec oblicze współczesnego przyrodoznawstwa, powinien też zaznaczyć się postęp w rozwiązywaniu fundamentalnych problemów metodologicznych nauki. Z tych to względów rozważanie problemów parapsychologii nabiera istotnego znaczenia w aspekcie zarówno metodologicznym, jak i merytorycznie naukowym.
Praca niniejsza nie stawia sobie za cel dokonania systematycznego przeglądu parapsychologii we wszystkich jej szczegółach. Jest to studium problemowe, oparte przede wszystkim na własnych danych eksperymentalnych i wynikach teoretycznych, uzyskanych przez autorów, jak również na tych materiałach naukowych, które mają, ich zdaniem, znaczenie zasadnicze. Praca została napisana przez, przedstawicieli dwóch dziedzin przyrodoznawstwa: psycholog Wieniamin Puszkin jest autorem pierwszych dwóch części, a biofizyk Aleksander Dubrow części trzeciej. Działy te są połączone pewnymi wspólnymi ideami. Autorzy zdają sobie sprawę, iż praca ich jako całość ma charakter pograniczny. Liczą oni jednak na zdolność czytelnika do syntezy.