B/017: A.Dubrow, W.Puszkin - Parapsychologia i współczesne przyrodoznawstwo







Wstecz / Spis
Treści / Dalej

III.7. Zjawiska przestrzenno-czasowe psi
Liczne doświadczenia i opisy w obszarze zjawisk psi świadczą o tym, że podczas czynności psychicznych mamy do czynienia z unikalną zdolnością człowieka do oddziaływania wzajemnego z czasem i przestrzenią. Czynności psychiczne jako wyższa forma ruchu przejawiają się w szczególnych przestrzenno-czasowych oddziaływaniach wzajemnych na poziomach mikro i makro, właściwych tylko tej formie ruchu.
BadajÄ…c procesy psychiczne można tym samym badać specyfikÄ™ tej wyższej formy ruchu oraz topologiczne i metryczne cechy szczególne jej “czasoprzestrzeni". NiewÄ…tpliwie sÅ‚uszność ma filozof i fizyk A.M. Mostiepanienko, stwierdzajÄ…c w swej pracy: “Nie jest wykluczone, że psychiczne przestrzeÅ„ i czas sÄ… Å›ciÅ›le zwiÄ…zane przez mikroprzestrzeÅ„ i mikroczas, a w ten sposób uwarunkowane sÄ… tymi samymi fundamentalnymi (ale dla nas jeszcze na razie zagadkowymi) zjawiskami, co te ostatnie".
Jedna z cech szczególnych wyższej formy ruchu materii podczas czynnoÅ›ci psychicznych polega zapewne na realnym nastÄ™powaniu po sobie, zmienianiu siÄ™ i przeksztaÅ‚caniu przestrzenno-czasowych form materii, na tworzeniu “czasoprzestrzeni" o różnych wÅ‚aÅ›ciwoÅ›ciach topologiczno-metrycznych, o różnych typach inwariantów, oraz na swoistym zwiÄ…zku i oddziaÅ‚ywaniu wzajemnym wewnÄ™trznego i zewnÄ™trznego czasu i przestrzeni.
Cały nagromadzony światowy dorobek w dziedzinie badania zjawisk psi wskazuje na słuszność powyższych twierdzeń. Mózg zwierząt i człowieka w stopniu szczególnym stanowi unikalny twór przyrody. Staje przed nami nie tylko jako układ fizjologicznie doskonałych obszarów prawej i lewej półkuli, kory i części podkorowych, móżdżku i przysadki, lecz także jako specyficzny narząd, w którym następuje zmiana charakterystyk przestrzenno-czasowych świata wewnętrznego i zewnętrznego oraz zmiana geometrii przestrzeni. Na tej właśnie nadzwyczajnej zdolności człowieka polega jego unikalność wśród świata żywego i w tym tkwi ogromna odmienność mózgu człowieka od wszelkich rodzajów i klas komputerów -chodzi tu o nieosiągalną dla nich jakość żywej materii. Naiwnie brzmią wypowiedzi niektórych uczonych o mózgu jako szczególnej elektronicznej maszynie matematycznej
przypominajÄ… one dawne porównania mózgu do szczególnego gruczoÅ‚u, “wydzielajÄ…cego" myÅ›l.
Analiza materiaÅ‚u faktycznego z dziedziny psi prowadzi nas do logicznego wniosku, że mózg operuje jakoÅ›ciowo nowym rodzajem materii. Zadanie stojÄ…ce przed naukÄ… współczesnÄ… polega na ujawnieniu możliwoÅ›ci pogÅ‚Ä™bionego badania tego nowego rodzaju materii, cech jego przestrzenno-czasowych form oraz ich zwiÄ…zków z okreÅ›lonymi polami i energiami. Precyzyjnie ujÄ…Å‚ te zadania J. Zeman w cytowanej wyżej pracy: “Współczesne przyrodoznawstwo przynosi nowe fakty zmuszajÄ…ce do rezygnacji z dawnych sposobów myÅ›lenia oraz dawnych poglÄ…dów na Å›wiat w ogóle, a wiec także na przestrzeÅ„ i czas".
Rozpatrzmy z tych pozycji istotÄ™ znanych przestrzenno-czasowych zjawisk psi, oznaczonych przez nas jak zjawiska PT. W zasadzie, jak to wynika z tablicy 4, dzieli} siÄ™ one na trzy kategorie: zjawiska przeszÅ‚e, teraźniejsze i przyszÅ‚e. SÄ… to odpowiednio: retrokognicja, jasnowidzenie i proskopia (prekognicja). Wymienione kategorie zawierajÄ… w sobie dodatkowe podgrupy zjawisk psi PT, wskazujÄ…ce na przebogate możliwoÅ›ci psychiki ludzkiej w zakresie oddziaÅ‚ywania wzajemnego z czasem i przestrzeniÄ…. ZaliczajÄ… siÄ™ do nich tak zÅ‚ożone zjawiska jak reinkarnacja, psychometria, “już widziane" (francuskie deja vu) i wiele innych.
Wymienione podstawowe rodzaje zjawisk psi PT cechują się tym, że fenomen parapsychiczny, znajdując się w niezwykłym dla człowieka granicznym stanie świadomości, zdolny jest do opisania, dzięki swym czynnościom psychicznym, wydarzeń, zjawisk i faktów, które miały miejsce przed wielu laty, zachodzą obecnie na dużej odległości od niego, albo nawet będą zachodzić w przyszłości.
Należy podkreślić, że sam człowiek (fenomen psi) w żadnym z przypadków nie jet bezpośrednim uczestnikiem opisywanych zdarzeń, jest jedynie świadkiem tego, o czym komunikuje, dzięki swym czynnościom psychicznym. A więc uzyskuje on taką możliwość dzięki wzmożonej i niezwykłej aktywności psychicznej mózgu. Rzecz oczywista, że szerokie rozpowszechnienie wskazanych zdolności psi wśród ludzi stawia przyrodników wobec konieczności niezwłocznego rozwiązania albo przynajmniej poprawnego zinterpretowania tego trudnego problemu gnoseologicznego i ontologicznego.
Analizując podstawowe rodzaje zjawisk psi PT, należy wskazać na szereg ogólnych założeń, istotnych dla rozumienia całości problemu. Przede wszystkim należy stwierdzić ścisły związek istniejący między skojarzeniami czasowymi i przestrzennymi dotyczącymi ujrzanego: wydarzenia zaliczające się do wymienionych trzech podstawowych rodzajów zjawisk psi PT zawsze dokładnie odpowiadają pod względem formy i treści historycznej prawdzie, zachowując odpowiednią kolejność następowania. Ta właśnie cecha odróżnia ten rodzaj czynności psychicznych od zwykłych marzeń sennych człowieka, podczas których forma i treść oraz następstwo wydarzeń mogą dziwnie się splatać i przekształcać. W przypadku natomiast zjawisk psi PT, np. podczas odtwarzania wydarzeń przeszłości (reinkarnacja, retrokognicja itd.) są dokładnie rekonstruowane: wygląd uczestników wydarzeń, ich słowa i sposób wysławiania się, ubranie, jak również szczegóły terenu i życia. Wszystkie te fakty są sprawdzalne, albowiem ich odtworzenie w pełni odpowiada rzeczywistości historycznej, a więc są takie, jakimi znają je uczeni z opisów starych kronik, zabytków historycznych czy cymeliów, zazwyczaj niedostępnych fenomenowi psi, który nie jest naturalnie specjalistą z tej czy innej dziedziny historii czy archeologii. Tu wspomnieć można o znanym światu fenomenie Tedzie Seriousie.
Należy raz jeszcze podkreślić, że relacjonując zjawiska jasnowidzenia czy proskopii fenomen opisuje wydarzenia w sposób pełny, szczegółowy i dokładny, nie będąc przecież uczestnikiem opisywanych wydarzeń. Fakt ten, jak wspomniano, wskazuje, że fenomen psi przenika w istotę zjawisk psi PT dzięki aktywności swego mózgu, który czerpie informacje w sposób, przy zwykłym stanie świadomości człowieka, na razie jeszcze nie znany i ze źródła zwykle mu niedostępnego.
Jak z tego wynika, zjawiska psi PT wystÄ™pujÄ… u czÅ‚owieka znajdujÄ…cego siÄ™ w szczególnym “paranormalnym" stanie, który obecnie przyjęło siÄ™ okreÅ›lać jako nadstan (superstate). Z tego terminu korzystajÄ… różni badacze zjawisk psi i do jego wykÅ‚adni jeszcze wrócimy. Obecnie zaÅ› wystarczy po prostu stwierdzić, że nadstan (SS) jest szczególnym stanem psychiki czÅ‚owieka, pod-czas którego u fenomena psi obserwuje siÄ™ przejawy niezwykÅ‚ych zdolnoÅ›ci do zjawisk psi.
W świetle tego co powiedzieliśmy jest oczywiste, że omawiane zjawiska psi PT mogą być odtwarzane podczas szczególnej aktywności psychicznej, podczas granicznych stanów świadomości. Powstaje oczywiście pytanie, jak to może się odbywać, jakie są ewentualne mechanizmy tych zjawisk.
Powyżej, gdy mowa byÅ‚a o unikalnoÅ›ci żywych organizmów, o ogólnym podÅ‚ożu i specyfice czasu i przestrzeni biologicznej na różnych poziomach, o zwiÄ…zku ze Å›rodowiskiem zewnÄ™trznym, wspominaliÅ›my już o ich niezwykÅ‚ych możliwoÅ›ciach w tym wzglÄ™dzie: zdolnoÅ›ci do zmieniania upÅ‚ywu czasu na drodze spowalniania lub przyÅ›pieszania jego biegu, do “Å›ciskania", “zgÄ™szczania" czy przeciwnie “rozwijania" czasowego nastÄ™pstwa zdarzeÅ„ i procesów.
W rozpatrywanych przypadkach człowiek jest już zdolny do rozwiązania o wiele bardziej złożonego zadania. Fenomen psi jest zdolny przy szczególnym napięciu swej psychiki odtworzyć całościowy obraz wydarzeń przestrzenno-czasowych i poszczególnych faktów, odbijających istotę i dynamikę minionych, obecnych lub przyszłych zdarzeń w otaczającym go świecie.
Wszystko to przemawia na korzyść tezy, iż na poziomie organizmu, dzięki swoistej pracy mózgu, powstaje jakościowo nowy stan aktywności psychicznej. Dzięki temu nadstanowi człowiek uzyskuje unikalną zdolność do zmieniania metryki i typologii swej psychicznej czasoprzestrzeni, co pozwala mu na myślowe oddziaływanie wzajemne z odpowiednimi analogami w otaczającym go świecie zewnętrznym.