140. MECHANIZM WENTYLACJI PA
UC
Ruch powietrza w płucach jest spowodowany zmienną
róznicą ciśnień między powietrzem atm. a płucami.
Ciśnienie powietrza w pęcherzykach, czyli ciśnienie
śródpęcherzykowe pp jest większe od
ciśnienia wewnątrzopłucnego pop, panującego w
przestrzeni opłucnowej.
Róznica p = pp  pop rozciąga płuca przeciwdziałając
naprę\
eniom spręzystym tkanki płucnej. Wynikiem
działania sił sprę\
ystych tkanki jest ciśnienie psp, w
stanie równowagi jest ono równe psp = pp  pop.
W stanie spoczynku pp jest równe ciśnieniu
atmosferycznemu, pa = pp.
Przyjmując ciśnienie atm. jako ciśnienie odniesienia 
za zero, ciśnienie wewnątrzopłucnowe jest ujemne
(bo pop< pp = 0).
Podczas wdechu mięśnie oddechowe powiększają obj.
klatki piersiowej  pop zmniejsza się wtedy, płuca
rozciągają się jeszcze bardziej. Wzrost obj. płuc powoduje
wzrost obj. pęcherzyków. Zgodnie z prawem Boyle a 
Mariotte a ze wzrostem obj. gazu zmniejsza się jego
ciśnienie. Ciśnienie pp staje się więc nieco mniejsze od
atmosferycznego  w ten sposób powstaje spadek
ciśnienia w drogach oddechowych, kierujący
strumieńpowietrza do pęcherzyków. Gdy strumień staje
się maksymalny, tłoczące się do pęcherzyków powietrze
zaczyna zwiększać panujące w nich ciśnienie,
niwelując spadek ciśnienia w drogach oddechowych
(az pp = pat= 0).
Podczas wydechu mięśnie rozluz
niają się, klatka
zmniejsza obj., siły spręzyste (retrakcyjne) zmniejszają
obj. pęcherzyków. Ciśnienie pop rośnie, a pp staje się nieco
dodatnie. Wzrastające ciśnienie w pęcherzykach wypiera
z nich powietrze, strumień maleje gdy ciśnienie w
pęcherzykach zrówna się ponownie z atm.
Ciśnienie wewnątzropłucnowe zmienia się w rytmie
oddychania w granicach od  0,33 kPa do  0,8 kPa,
śródpęcherzykowe od  0,2 kPa do +0,2 kPa