Your browser does not support script 

Obchodzimy dziś imieniny: 

   

Szczęść  Boże!   

 

SŁOWO BISKUPA KALISKIEGO DO KAPŁANÓW I WIERNYCH 

O ZASADACH POWSTAWANIA I DZIAŁANIA TZW. „RUCHÓW ODNOWY'

 

  

Drodzy Diecezjanie!

 

Jezus Chrystus ustanowi ł Kościół jako wspólnot ę zbawienia i zarazem jako instytucję i społeczność, która

ma swą strukturę sakramentalną i hierarchiczną. Aposto łom oraz ich następcom, biskupom i kapłanom, polecił
nauczać,  chrzcić i kierować swoim Ludem, to jest Kościołem. Przez Biskupów i kapłanów, jako Dobry Pasterz,
uobecnia sw ą  zbawczą  troskę wobec ka żdego z nas. Zabezpiecza przed b łędem i prowadzi do  źródeł życia,
którymi są Słowo Boże i Sakramenty święte.

 

Nie tylko biskupi i kap łani, ale wszyscy wierni s ą Kościołem i są powołani do tego, aby uczestniczy ć w

zbawczym posłannictwie Chrystusa i Ko ścioła. Wszyscy s ą powołani do tego, by otwierać się coraz pełniej na
Ewangelię  i według niej kszta łtować  swoje  życie oraz anga żować się w apostolsk ą misję Kościoła. Czynią to
przez modlitwę,  świadectwo  życia, dzieło indywidualnego lub zorganizowanego zaangażowania. Jedną z form
tego zaangażowania są tzw. „Ruchy Odnowy".

 

  

I. Co to są „Ruchy Odnowy"?

 

Ruchy odnowy s ą  przejawem żywotności Ko ścioła, którego dusz ą  ożywiającą jest Duch  Święty. St ąd

ruchy odnowy znamionuje  ścisły związek z Ko ściołem. Jeśli by gdzie ś   pojawił  się  ruch odnowy, którego
członkowie przyjmowaliby Jezusa, ale odrzucali Kościół, to w takim ruchu Kościół nie rozpoznaje ani siebie, ani
działania Ducha  Świętego. B ędziemy wówczas mieli do czynienia jedynie z sektą, podszywającą się pod ruch
odnowy i usi łującą  działać w Ko ściele. Trzeba by ć więc wyczulonym na ow ą  nierozdzielność, jako istnieje
między Jezusem Chrystusem i Jego Kościołem. Zwrócił na nią uwagę Ojciec Święty Jan Paweł II w czasie swojej
ostatniej podró ży apostolskiej w naszej Ojczyźnie: „Jeżeli naszą wiarą i życiem mówimy "tak" Chrystusowi, to
trzeba równie ż   powiedzieć   "tak" Ko ściołowi. "Nie" powiedziane Ko ściołowi by łoby równocze śnie "nie"
powiedziane Chrystusowi" ­mówił Ojciec Święty.

 

Ze wzgl ędu na duchow ą  potrzebę wspólnoty, odczuwan ą  dziś   przez wielu, a zarazem ze względu na

zwodnicze, często zakamuflowane, oddziaływanie sekt na ludzi duchowo wra żliwych, ale jeszcze w pe łni nie
dojrzałych, niebezpiecze ństwo zb łądzenia jest dzi ś   duże. W takich uwarunkowaniach duszpasterze, jak i
uczestnicy ruchów odnowy, musz ą  z troską  i odpowiedzialnością  czuwać  nad ko ścielnym wymiarem swych
wspólnot, aby pozostać w jedności z Kościołem.

 

Duch  Święty daje ró żne charyzmaty, powstaj ą więc ró żne wspólnoty odnowy. Jest ich wiele. Niektóre z

nich mają już swe sprawdzone w Kościele struktury, inne poszukuj ą swych form i działają w pewnej mierze na
zasadach spontaniczności.

 

  

II. Katolicka Odnowa w Duchu Świętym.

 

Wśród ruchów odnowy szczególne miejsce zajmuje  „Odnowa w Duchu  Świętym". Istnieje ona w wielu

parafiach naszej Diecezji.

 

Katolicka Odnowa w Duchu  Świętym, zwana te ż Katolicką  Odnową  Charyzmatyczną,  stawia sobie jako

cele między innymi:

 

1. Nieustanne nawracanie się ku Jezusowi Chrystusowi, naszemu Panu i Zbawicielowi

 

2. Osobiste przyjęcie osoby Ducha Świętego, Jego obecno ści i mocy

 

3. Ewangelizację   w mocy Ducha  Świętego, szczególnie ewangelizacj ę   chrześcijan jedynie z imienia;

ewangelizację kultury i struktur społecznych

 

4. Stały wzrost w świętości przez łączenie charyzmatów z pełnią życia Kościoła.

 

  

III. Źródła, z których czerpie Katolicka Odnowa w Duchu Świętym.

 

Katolicka Odnowa w Duchu  Świętym czerpie z bogatego  życia sakramentalnego i liturgicznego, którego

centrum, źródłem i szczytem jest Eucharystia; Eucharystia jako Ofiara przebłagalna, jako pokarm dający życie
wieczne, jako narz ędzie budowania wspólnoty Ko ścioła, jako obecno ś ć   prawdziwa i rzeczywista Jezusa
Chrystusa pod postaciami wina i chleba, tak że poza Mszą świętą. Dlatego członkowie Katolickiej Odnowy w
Duchu Świętym ze szczególnym szacunkiem i wiarą odnosz ą się do eucharystycznej obecno ści Pana.

 

Odnowa w Duchu  Świętym czerpie z tradycji katolickiej modlitwy i duchowo ści. W odró żnieniu od grup

sekciarskich Katolicka Odnowa w Duchu  Świętym widzi w Maryi, Matce Bożej, arcydzieło Ducha Świętego. Jan
Paweł  II na audiencji generalnej w dniu 30 lipca 1997 roku zauwa żył,  że Sobór Watyka ński II, zamierzając
podkreślić związek obecności, miłości i współpracy, który zachodzi między Maryją a Duchem Świętym, nazwał
Maryję „Świątynią  Ducha  Świętego". Maryja pierwsza chrze ścijanka", „najznamienitszy i całkiem szczególny
członek Ko ścioła, zachęca swoim przyk ładem innych cz łonków Ko ścioła do wielkodusznego zawierzenia si ę
tajemniczemu działaniu Ducha Świętego i do życia w ciągłej Komunii z Duchem Świętym.

 

Katolicka Odnowa w Duchu  Świętym, szukając nowych form mi łości ku Maryi,  „Oblubienicy Ducha

Świętego", nie lekcewa ży form modlitwy maryjnej, u święconych wiekow ą   pobo żnością,   wśród których
szczególne miejsce zajmuje Różaniec.

 

Katolicka Odnowa w Duchu  Świętym dba o sta łą formację w nauce katolickiej. Członkom Odnowy obcy

jest elitaryzm, wyrażający się w pogardzaniu innymi, którzy nie praktykuj ą ich form religijnego zachowania się i
post ępowania. Uważanie tradycyjnych wspólnot i form pobo żności za mniej wartościowe i odrzucanie ich, to
również znak braku katolickiej otwartości i przejaw ducha sekciarstwa.

 

  

IV. Rola kapłana w Katolickiej Odnowie w Duchu Świętym.

 

Katolicka Odnowa w Duchu Świętym działa pod kierunkiem Kościoła. Odnowa ta nie jest jakimś kościołem

w Kościele. Jak każda autentyczna wspólnota kościelna, Odnowa w Duchu Świętym opiera się i na Kapłaństwie
Sakramentalnym. Na czele jej ostatecznie stoi kap łan­pasterz. Szczególne zadanie ma proboszcz. Jest
niedopuszczalne, aby lider grupy, nazywaj ącej si ę   odnową   w Duchu  Świętym, przejmował  prerogatywy
kierownictwa w łaściwe proboszczowi. Proboszcz, lub kap łan przez niego wyznaczony, jest w parafii
duszpasterzem grup, w tym tak że grup odnowy w Duchu  Świętym. Jego zadanie jest specyficzne, jedyne i
niezastąpione. Nie może on  „gasić  ducha", nie może krępować inicjatyw. Powinien towarzyszyć grupom jako
pasterz.

 

Powinien pomagać im rozpoznawać to, co dobre i wspierać jego wzrost, lecz także odkrywać to, co złe, aby

wykluczyć je i zapobiec w por ę  i groźnym i bolesnym odchyleniom. To zadanie mo że spe łnić  kapłan dzięki
charyzmatowi kap łaństwa. Kap łan­pasterz jest gwarantem ko ścielnego charakteru grup i prowadz ących je
animatorów lub liderów.

 

  

Drodzy Bracia i Siostry!

 

W spotkaniach z wami, zw łaszcza w czasie wizytacji pasterskich, podkreślam, jak wielkie znaczenie mają

grupy, zespo ły, ruchy duszpasterskie w  życiu Kościoła parafialnego. One pomagają pogłębiać wiarę ludziom,
dają   im przestrzeń   indywidualnego wypowiadania si ę   w Ko ściele, dynamizują  i o żywiają  całą wspólnot ę
parafialną. Są one darem i łaską Pana. Niech się rozwijają i pomnażają w apostolskim działaniu! Równocześnie,
jak uczy doświadczenie, pojawiają się tu i tam grupy odnowy, które nie pochodz ą z Kościoła, lecz są infiltracją
sekt lub pseudochrze ścijańskich działań. Trzeba więc „badać duchy", jak uczy Św. Paweł, czy one „są z Boga".

 

Proszę Kapłanów, Siostry zakonne, ludzi  świeckich, aby bacznie przypatrzyli się grupom i ruchom, czy „są

z Boga". Wymienione wy żej niektóre przejawy wspó łczesnej pseudokatolickości pozwolą ł atwiej dokona ć
rozeznania.

 

W poczuciu odpowiedzialności za Kościół całym sercem błogos ławię ruchom odnowy, które rzeczywiście

są z Ducha Świętego. Błogos ławię Wam wszystkim.

 

  

 

 

 

Your browser does not support script 

Obchodzimy dziś imieniny: 

   

Szczęść  Boże!   

 

SŁOWO BISKUPA KALISKIEGO DO KAPŁANÓW I WIERNYCH 

O ZASADACH POWSTAWANIA I DZIAŁANIA TZW. „RUCHÓW ODNOWY'

 

  

Drodzy Diecezjanie!

 

Jezus Chrystus ustanowi ł Kościół jako wspólnot ę zbawienia i zarazem jako instytucję i społeczność, która

ma swą strukturę sakramentalną i hierarchiczną. Aposto łom oraz ich następcom, biskupom i kapłanom, polecił
nauczać,  chrzcić i kierować swoim Ludem, to jest Kościołem. Przez Biskupów i kapłanów, jako Dobry Pasterz,
uobecnia sw ą  zbawczą  troskę wobec ka żdego z nas. Zabezpiecza przed b łędem i prowadzi do  źródeł życia,
którymi są Słowo Boże i Sakramenty święte.

 

Nie tylko biskupi i kap łani, ale wszyscy wierni s ą Kościołem i są powołani do tego, aby uczestniczy ć w

zbawczym posłannictwie Chrystusa i Ko ścioła. Wszyscy s ą powołani do tego, by otwierać się coraz pełniej na
Ewangelię  i według niej kszta łtować  swoje  życie oraz anga żować się w apostolsk ą misję Kościoła. Czynią to
przez modlitwę,  świadectwo  życia, dzieło indywidualnego lub zorganizowanego zaangażowania. Jedną z form
tego zaangażowania są tzw. „Ruchy Odnowy".

 

  

I. Co to są „Ruchy Odnowy"?

 

Ruchy odnowy s ą  przejawem żywotności Ko ścioła, którego dusz ą  ożywiającą jest Duch  Święty. St ąd

ruchy odnowy znamionuje  ścisły związek z Ko ściołem. Jeśli by gdzie ś   pojawił  się  ruch odnowy, którego
członkowie przyjmowaliby Jezusa, ale odrzucali Kościół, to w takim ruchu Kościół nie rozpoznaje ani siebie, ani
działania Ducha  Świętego. B ędziemy wówczas mieli do czynienia jedynie z sektą, podszywającą się pod ruch
odnowy i usi łującą  działać w Ko ściele. Trzeba by ć więc wyczulonym na ow ą  nierozdzielność, jako istnieje
między Jezusem Chrystusem i Jego Kościołem. Zwrócił na nią uwagę Ojciec Święty Jan Paweł II w czasie swojej
ostatniej podró ży apostolskiej w naszej Ojczyźnie: „Jeżeli naszą wiarą i życiem mówimy "tak" Chrystusowi, to
trzeba równie ż   powiedzieć   "tak" Ko ściołowi. "Nie" powiedziane Ko ściołowi by łoby równocze śnie "nie"
powiedziane Chrystusowi" ­mówił Ojciec Święty.

 

Ze wzgl ędu na duchow ą  potrzebę wspólnoty, odczuwan ą  dziś   przez wielu, a zarazem ze względu na

zwodnicze, często zakamuflowane, oddziaływanie sekt na ludzi duchowo wra żliwych, ale jeszcze w pe łni nie
dojrzałych, niebezpiecze ństwo zb łądzenia jest dzi ś   duże. W takich uwarunkowaniach duszpasterze, jak i
uczestnicy ruchów odnowy, musz ą  z troską  i odpowiedzialnością  czuwać  nad ko ścielnym wymiarem swych
wspólnot, aby pozostać w jedności z Kościołem.

 

Duch  Święty daje ró żne charyzmaty, powstaj ą więc ró żne wspólnoty odnowy. Jest ich wiele. Niektóre z

nich mają już swe sprawdzone w Kościele struktury, inne poszukuj ą swych form i działają w pewnej mierze na
zasadach spontaniczności.

 

  

II. Katolicka Odnowa w Duchu Świętym.

 

Wśród ruchów odnowy szczególne miejsce zajmuje  „Odnowa w Duchu  Świętym". Istnieje ona w wielu

parafiach naszej Diecezji.

 

Katolicka Odnowa w Duchu  Świętym, zwana te ż Katolicką  Odnową  Charyzmatyczną,  stawia sobie jako

cele między innymi:

 

1. Nieustanne nawracanie się ku Jezusowi Chrystusowi, naszemu Panu i Zbawicielowi

 

2. Osobiste przyjęcie osoby Ducha Świętego, Jego obecno ści i mocy

 

3. Ewangelizację   w mocy Ducha  Świętego, szczególnie ewangelizacj ę   chrześcijan jedynie z imienia;

ewangelizację kultury i struktur społecznych

 

4. Stały wzrost w świętości przez łączenie charyzmatów z pełnią życia Kościoła.

 

  

III. Źródła, z których czerpie Katolicka Odnowa w Duchu Świętym.

 

Katolicka Odnowa w Duchu  Świętym czerpie z bogatego  życia sakramentalnego i liturgicznego, którego

centrum, źródłem i szczytem jest Eucharystia; Eucharystia jako Ofiara przebłagalna, jako pokarm dający życie
wieczne, jako narz ędzie budowania wspólnoty Ko ścioła, jako obecno ś ć   prawdziwa i rzeczywista Jezusa
Chrystusa pod postaciami wina i chleba, tak że poza Mszą świętą. Dlatego członkowie Katolickiej Odnowy w
Duchu Świętym ze szczególnym szacunkiem i wiarą odnosz ą się do eucharystycznej obecno ści Pana.

 

Odnowa w Duchu  Świętym czerpie z tradycji katolickiej modlitwy i duchowo ści. W odró żnieniu od grup

sekciarskich Katolicka Odnowa w Duchu  Świętym widzi w Maryi, Matce Bożej, arcydzieło Ducha Świętego. Jan
Paweł  II na audiencji generalnej w dniu 30 lipca 1997 roku zauwa żył,  że Sobór Watyka ński II, zamierzając
podkreślić związek obecności, miłości i współpracy, który zachodzi między Maryją a Duchem Świętym, nazwał
Maryję „Świątynią  Ducha  Świętego". Maryja pierwsza chrze ścijanka", „najznamienitszy i całkiem szczególny
członek Ko ścioła, zachęca swoim przyk ładem innych cz łonków Ko ścioła do wielkodusznego zawierzenia si ę
tajemniczemu działaniu Ducha Świętego i do życia w ciągłej Komunii z Duchem Świętym.

 

Katolicka Odnowa w Duchu  Świętym, szukając nowych form mi łości ku Maryi,  „Oblubienicy Ducha

Świętego", nie lekcewa ży form modlitwy maryjnej, u święconych wiekow ą   pobo żnością,   wśród których
szczególne miejsce zajmuje Różaniec.

 

Katolicka Odnowa w Duchu  Świętym dba o sta łą formację w nauce katolickiej. Członkom Odnowy obcy

jest elitaryzm, wyrażający się w pogardzaniu innymi, którzy nie praktykuj ą ich form religijnego zachowania się i
post ępowania. Uważanie tradycyjnych wspólnot i form pobo żności za mniej wartościowe i odrzucanie ich, to
również znak braku katolickiej otwartości i przejaw ducha sekciarstwa.

 

  

IV. Rola kapłana w Katolickiej Odnowie w Duchu Świętym.

 

Katolicka Odnowa w Duchu Świętym działa pod kierunkiem Kościoła. Odnowa ta nie jest jakimś kościołem

w Kościele. Jak każda autentyczna wspólnota kościelna, Odnowa w Duchu Świętym opiera się i na Kapłaństwie
Sakramentalnym. Na czele jej ostatecznie stoi kap łan­pasterz. Szczególne zadanie ma proboszcz. Jest
niedopuszczalne, aby lider grupy, nazywaj ącej si ę   odnową   w Duchu  Świętym, przejmował  prerogatywy
kierownictwa w łaściwe proboszczowi. Proboszcz, lub kap łan przez niego wyznaczony, jest w parafii
duszpasterzem grup, w tym tak że grup odnowy w Duchu  Świętym. Jego zadanie jest specyficzne, jedyne i
niezastąpione. Nie może on  „gasić  ducha", nie może krępować inicjatyw. Powinien towarzyszyć grupom jako
pasterz.

 

Powinien pomagać im rozpoznawać to, co dobre i wspierać jego wzrost, lecz także odkrywać to, co złe, aby

wykluczyć je i zapobiec w por ę  i groźnym i bolesnym odchyleniom. To zadanie mo że spe łnić  kapłan dzięki
charyzmatowi kap łaństwa. Kap łan­pasterz jest gwarantem ko ścielnego charakteru grup i prowadz ących je
animatorów lub liderów.

 

  

Drodzy Bracia i Siostry!

 

W spotkaniach z wami, zw łaszcza w czasie wizytacji pasterskich, podkreślam, jak wielkie znaczenie mają

grupy, zespo ły, ruchy duszpasterskie w  życiu Kościoła parafialnego. One pomagają pogłębiać wiarę ludziom,
dają   im przestrzeń   indywidualnego wypowiadania si ę   w Ko ściele, dynamizują  i o żywiają  całą wspólnot ę
parafialną. Są one darem i łaską Pana. Niech się rozwijają i pomnażają w apostolskim działaniu! Równocześnie,
jak uczy doświadczenie, pojawiają się tu i tam grupy odnowy, które nie pochodz ą z Kościoła, lecz są infiltracją
sekt lub pseudochrze ścijańskich działań. Trzeba więc „badać duchy", jak uczy Św. Paweł, czy one „są z Boga".

 

Proszę Kapłanów, Siostry zakonne, ludzi  świeckich, aby bacznie przypatrzyli się grupom i ruchom, czy „są

z Boga". Wymienione wy żej niektóre przejawy wspó łczesnej pseudokatolickości pozwolą ł atwiej dokona ć
rozeznania.

 

W poczuciu odpowiedzialności za Kościół całym sercem błogos ławię ruchom odnowy, które rzeczywiście

są z Ducha Świętego. Błogos ławię Wam wszystkim.