ANDRZEJ NIEMOJEWSKI

DWUŻYDZIAN POLAKA

Prepared and published by:

www.lamuchacha.net

LESZEK PRZEMYSŁAW KUŚNIERCZAK

~ 2 ~

MYŚL NIEPODLEGŁA

№ 310. Dnia 8 czerwca 1915 roku. Warszawa. ROK DZIESIĄTY.

Tedy zrozumieli, że im nie mówił, aby się strzegli kwasu chlebowego, ale nauki

Faryzeuszów i Saduceuszów.

MATEUSZ XVI, 12.

DWUŻYDZIAN POLAKA.

Gdy wystąpiliśmy przeciwko niecnej drwinie z aspiracji polskich i polskiej pieczęci

państwowej w „Księdze tęczowej Polaków”, żyd Mortkowicz, który tę książkę wydrukował i

sprzedaje w swej księgarni, wręczył Zarządowi Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy

Polskich łańcuch sędziowski i polecił mu wydać na nas wyrok śmierci moralnej.

Zahypnotyzowany przez żydowskiego magika Zarząd wstał jak mumja z niezrównanej noweli

Edgara Poe, uczynił w naszym kierunku dwa kroki i – rozpadł się.

Takiego widowiska nie miała jeszcze Warszawa. Postarajmy się wyciągnąć z niego

naukę.

Jest rzeczą zaiste zdumiewającą, do jakiego stopnia sfery różnolite jednako

stwierdzają zgubny wpływ psychiki żydowskiej na duszę aryjską.

Gazeta Warszawska, która myśli kategorjami politycznemi, nazwała żydów

doskonałemi chemikami duszy polskiej. „Na gruncie drwin”, powiada, „wytworzyło się

duchowe współżycie żydów i Polaków. Żyd powiedział Polakowi: nie mogę wspólnie z tobą

nic kochać, czcić, uwielbiać, nad niczym wspólnie cierpieć i do niczego wspólnie dążyć – ale

możemy wspólnie drwić ze wszystkiego. Wydrwię ci twego Boga, twą Ojczyznę, twą tradycję

i twe ideały, twe pragnienia i twe wysiłki – i obaj będziemy wyżsi ponad to wszystko. Zeszedł

się żydowski kpiarz z polskim kpem i zaczęli z wszystkiego kpić. I wytworzyło się środowisko,

w którym żadna wielka idea, żaden wielki czyn nie mógł dojrzeć”. Albowiem żydowski

„odczynnik drwiny rozkładał skutecznie wszelkie pozytywne uczucie i wszelkie przejawy

woli”.

Tak sformułowała rzecz sfera, myśląca kategorjami politycznemi. Przypatrzmy się z

kolei, jak rzecz ujęto w sferze myślenia kategorjami przyrodniczemi.

W pewnym kółku ludzi, należących do polskiego świata naukowego, zastanawiano się

nad wpływami destrukcyjnemi żydostwa. I oto jeden z nich, sięgając po porównanie do

chemji, powiedział, że filosemitę możnaby określić jako DWUŻYDZIAN POLAKA, na wzór

~ 3 ~

DWUSIARCZANU POTASU. Połączenie kwasu psychiki żydowskiej z kruszcem duszy

polskiej, zwłaszcza kruchym, sprawia, że w owym smutnym typie Polaka żydom oddanego na

jedną cząsteczkę polską przypadają zawsze dwie cząsteczki żydowskie. Asymilacja nie

wytworzyła typu, o którym dałoby się powiedzieć, że jest to DWUPOLAN ŻYDA, to znaczy,

by w żydzie asymilowanym dwie cząsteczki polskie przypadały na jedną cząsteczkę

żydowską. Polskość nie jest kwasem, rozkładającym kruszec żydowski; natomiast takim

kwasem jest żydowskość i polski kruszec rozkłada. Dlatego żyd asymilowany będzie w

ostateczności brał zawsze stronę żydostwa. I dlatego filosemita przestanie być czułym na

sprawy polskie, lecz będzie zawsze nader wrażliwy na sprawy żydowskie.

Widzimy więc, że ludzie, myślący kategorjami politycznemi i przyrodniczemi, doszli

w drodze obserwacji do tych samych rezultatów. Ale przypatrzmy się, jak rzecz ujęto w

świecie od obu tamtych znacznie starszym i dla mas ludzkich bardziej miarodajnym.

Oto słodki świat ewangieliczny, ten cudownie dobrotliwy świat, który uczył

wszystkim przebaczać i który przecież nie myślał ani kategorjami dzisiejszych polityków, ani

tez kategorjami dzisiejszych przyrodników, sięgając do porównań najprostszych, przed

dwudziestu wiekami powiedział literalnie to samo. „Patrzcie a strzeżcie się kwasu

Faryzeuszów i Saduceuszów” (Mat. XVI, 6). A innym razem: „Strzeżcie się kwasu

faryzejskiego, który jest obłudność” (Łuk. XII, 1). Uczniowie zrozumieli, że mistrz „nie

mówił im, by się strzegli kwasu chlebowego, ale nauki Faryzeuszów i Saduceuszów” (Mat.

XVI, 12). W liście św. Pawła do Galatów znajdujemy symboliczny aforyzm: „Trocha kwasu

wszystko ciasto kwasi” (V, 9).

Zatym POSTRZEŻENIA naszego świata politycznego i naukowego do tego stopnia

zbiegają się z OSTRZEŻENIAMI świata ewangielicznego, że nawet słowo „kwas” się

powtarza.

To mówi świat chrześcijańsko-aryjski o żydach. Dla zyskania obrazu prawdy w imię

zasady audiatur et altera pars posłuchajmy, co sami żydzi mówią o sobie. Sięgnijmy więc do

owej talmudycznej retorty, w której żydostwo zbierało wiekami swe fatalne odczynniki a

między innemi także ów odczynnik drwin. Księgi te świeżo jeszcze zostały nazwane świętemi

(p. N* 8 żydowskiego Tygodnika dla wszystkich).

Tosefta w traktacie Aboda Zara (VI, 4) uczy, jak żydzi winni parodjować czcigodne

nazwy innowierców. A więc „Pne Elo” (Oblicze Boga) winni przekręcać na „Pne kelew” (Psi

pysk). Rabin Akiba w traktacie Aboda Zara Talmudu Babilońskiego (46 a) zaleca zmieniać

„Pne melech” (Oblicze królewskie) na „Pne kelew” (Psi pysk) i t. p. Drwiąc z namiestnika

jerozolimskiego, imię jego „Plistaa” (Piłat) żydzi przekręcali na „Listaa” (rozbójnik).

~ 4 ~

A cóż czyni żyd Mortkowicz w Warszawie przy pomocy takiego filosemity, jak prof.

Jan Baudouin de Courtenay? Drwiąc z dążeń wolnościowych narodów uciemiężonych, jeden

napisał a drugi zaraz mu to wydrukował w swej „Myśli Polskiej” (?!) artykuł

„Upaństwowienie folblutyzmu rasowego”, w którym politycy tych tragicznych narodów

zostali nazwani „handlarzami bydła”. Tak kwas drwiny żydowskiej rozkłada kruszec

patrjotyzmu polskiego, tego uczucia najszlachetniejszego. Kruszec psychiki Zarządu

Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich, wystawiony na działanie kwasu

żydowskiego, publicznie oświadcza, że „nie nasza to rzecz” patrzeć na „Księgę tęczową

Polaków” tak, jak Myśl Niepodległa, choćby nawet miała słuszność, ale „jednomyślnie” staje

w obronie naśmiewcy Mortkowicza i to jest „jego rzecz”. Bo i on jest już owym

DWUŻYDZIANEM POLAKA, który w razie zatargu polskości z żydostwem stanie

żywiołowo po stronie żydostwa.

Przekonamy się jednak, że kwas żydowski nietylko rozkłada Polaka jako takiego, ale

w Polaku człowieka, a w człowieku jego logikę, jego sumienie, jego honor. Tak właśnie stało

się z Zarządem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy.