Kraków, dnia 23 czerwca 2009 r.
EGZAMIN Z PRAWA CYWILNEGO
Część testowa
Test jednokrotnego wyboru; czas na rozwiązanie: 60 minut.
1. Budynek trwale związany z gruntem:
a. który stanowi część składową gruntu, może być samodzielnym przedmiotem
czynności prawnej rozporządzającej;
b. który stanowi część składową gruntu, może stać się samodzielnym przedmiotem
stosunków prawnych z zakresu prawa obligacyjnego;
c. nie może nigdy zostać nabyty w drodze zasiedzenia, nawet jeżeli stanowi tzw.
nieruchomość budynkową;
d. może stać się przynależnością gruntu, jeżeli wynika to z umowy zawartej między
zbywcą i nabywcą gruntu.
2. Jeżeli w toku postępowania o całkowite ubezwłasnowolnienie trzydziestoletniego
mężczyzny, sąd ustanowił dla niego doradcę tymczasowego, to:
a. ten mężczyzna nie może skutecznie odwołać testamentu sporządzonego przed
wszczęciem postępowania o ubezwłasnowolnienie;
b. każda czynność prawna o charakterze zobowiązującym dokonana przez wskazanego
mężczyznę, bez zgody jego przedstawiciela ustawowego jest bezskutecznie
zawieszona;
c. każda czynność prawna o charakterze rozporządzającym dokonana przez wskazanego
mężczyznę bez uzyskania zgody jego przedstawiciela ustawowego jest nieważna;
d. wskazany mężczyzna nie może stać się stroną umowy sprzedaży zabudowanej
nieruchomości gruntowej.
3. Oferta zawarcia umowy sprzedaży samochodu:
a. nie może nigdy zostać skutecznie odwołana przez oferenta;
b. wymaga dla swej ważności zachowania kwalifikowanej formy szczególnej;
c. złożona w obecności drugiej strony, nie zawierająca oznaczenia terminu, w ciągu
którego oferent oczekiwać będzie odpowiedzi, przestaje wiązać oferenta, jeżeli adresat
oferty nie przyjmie jej natychmiast;
d. nie określająca ceny, nie doprowadzi do zawarcia umowy sprzedaży, nawet jeżeli
druga strony wyrazi zgodę na zawarcie takiej umowy.
4. Jeżeli ustawa zastrzega dla danej umowy formę pisemną z podpisami notarialnie
poświadczonymi, to:
a. zawarcie takiej umowy z zachowaniem zwykłej formy pisemnej skutkuje zawsze jej
nieważnością;
b. zawarcie takiej umowy z zachowaniem formy pisemnej z datą pewną nie skutkuje jej
nieważnością, jeżeli forma pisemna z podpisami notarialnie poświadczonymi została
zastrzeżona dla wywołania określonych skutków czynności prawnej;
c. odstąpienie przez jedną ze stron od umowy zawartej z zachowaniem formy pisemnej z
podpisami notarialnie poświadczonymi powinno nastąpić w takiej samej formie;
d. rozwiązanie umowy zawartej z zachowaniem formy pisemnej z podpisami notarialnie
poświadczonymi wymaga zachowania formy aktu notarialnego.
a. może nastąpić tylko wtedy, gdy upłynęło dziesięć lat od dnia, w którym dana osoba zaginęła;
b. nie może nastąpić przed końcem roku kalendarzowego, w którym zaginiony
ukończyłby dwadzieścia cztery lata;
c. skutkuje
powstaniem domniemania, że zaginiony zmarł w momencie
uprawomocnienia się stosownego orzeczenia sądu;
d. skutkuje powstaniem domniemania, że zaginiony zmarł w chwili oznaczonej przez sąd
w orzeczeniu o uznaniu za zmarłego.
6. Jeżeli została zawarta (z zachowaniem formy aktu notarialnego) umowa sprzedaży
użytkowania wieczystego, to:
a. oświadczenie sprzedawcy o uchyleniu się od skutków oświadczenia woli z powodu
błędu wymaga zachowania formy aktu notarialnego pod rygorem nieważności;
b. oświadczenie kupującego o uchyleniu się od skutków oświadczenia woli z powodu
groźby wymaga zachowania zwykłej formy pisemnej pod rygorem nieważności;
c. umowa jest nieważna, jeżeli jedna ze stron kilka tygodni po złożeniu stosownego oświadczenia woli, stwierdziła, że w jej mniemaniu złożyła ona oświadczenie woli nie
na serio;
d. umowa jest nieważna (nawet jeżeli nabywca został ujawniony we właściwej księdze
wieczystej), jeżeli w chwili jej zawarcia, brak świadomości jednej ze stron, co do skutków złożonego przez nią oświadczenia woli, wynikał z jej niedorozwoju
umysłowego.
7. Jeżeli zobowiązanie, z którego wierzytelność była zabezpieczona poręczeniem, stało się przedmiotem odnowienia, to:
a. poręczenie utrzymuje się w mocy, jeżeli poręczyciel wyrazi zgodę na dalsze trwanie
zabezpieczenia;
b. poręczenie utrzymuje się w mocy tylko wtedy, gdy wyrażą na to zgodę dłużnik
główny i wierzyciel;
c. poręczenie zawsze wygasa;
d. odnowiona wierzytelność staje się natychmiast wymagalna i wierzyciel może żądać
spełnienia świadczenia od poręczyciela.
8. Jeżeli wierzyciel zawarł z osobą trzecią umowę o przejęcie długu za zgodą dłużnika, a następnie okazało się, że przejemca długu jest niewypłacalny, to:
a. umowa przejęcia długu jest nieważna;
b. umowa przejęcia długu jest nieskuteczna w stosunku do wierzyciela;
c. umowa przejęcia długu jest ważna;
d. ważność umowy zależy od tego, czy wierzyciel wiedział o niewypłacalności przejemcy.
9. Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez psa, który pogryzł przechodnia na ulicy:
a. ponosi zawsze jego właściciel;
b. ponosi osoba, która wprawdzie nie była właścicielem psa, ale go chowała, nawet jeżeli wykaże brak winy w nadzorze;
c. nigdy nie ponosi osoba, posługująca się tym zwierzęciem, jeżeli wskazane zwierzę uciekło od niej;
d. ponosi osoba, nie będąca ani właścicielem psa, ani nie chowająca go, a także nie posługująca się nim, jeżeli własnym działaniem sprowokowała psa do takiego zachowania się.
10. Jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił całe należne wierzycielowi świadczenie, wówczas:
a. może zawsze żądać od pozostałych współdłużników zwrotu spełnionego świadczenia
w równych częściach;
b. dopuszczalność oraz zakres rozliczeń regresowych między współdłużnikami zależy
przede wszystkim od treści istniejącego między nimi stosunku prawnego;
c. może on żądać od pozostałych współdłużników solidarnie zwrotu spełnionego
świadczenia w równych częściach;
d. w razie niewypłacalności jednego z pozostałych dłużników solidarnych, przypadająca
na niego „część długu” rozkłada się na pozostałych współdłużników, z wyjątkiem
tego, który spełnił świadczenie na rzecz wierzyciela.
11. Która z poniżej wskazanych umów jest umową realną:
a. umowa przechowania;
b. umowa sprzedaży nieruchomości lokalowej;
c. umowa dzierżawy;
d. umowa darowizny spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu.
12. Zwolnienie z długu jest czynnością prawną:
a. zobowiązującą;
b. rozporządzającą;
c. upoważniającą;
d. zobowiązująco-rozporządzającą.
13. W przypadku zawarcia umowy o dzieło:
a. zamawiający może zawsze odstąpić od umowy, nawet jeżeli przyjmujący
zamówienie ukończył już zamówione dzieło;
b. zamawiający może odstąpić od umowy o dzieło, jeżeli nie zostało ono jeszcze
ukończone, bez obowiązku zapłaty przyjmującemu zamówienie umówionego
wynagrodzenia;
c. śmierć przyjmującego zamówienie skutkuje zawsze rozwiązaniem umowy;
d. wysokość wynagrodzenia za wykonanie dzieła można określić poprzez
wskazanie podstaw do jego ustalenia.
14. Odwołanie przez darczyńcę darowizny nieruchomości gruntowej:
a. wymaga zachowania formy aktu notarialnego;
b. może nastąpić tylko w przypadku rażącej niewdzięczności obdarowanego;
c. nie jest dopuszczalne, nawet w przypadku rażącej niewdzięczności obdarowanego,
jeżeli darowizna czyni zadość obowiązkowi wynikającemu z zasad współżycia
społecznego;
d. z powodu rażącej niewdzięczności obdarowanego nie może nastąpić po upływie roku
od dnia, w którym wystąpiła ta rażąca niewdzięczność.
15. Prawo pierwokupu:
a. nie może być zbyte w drodze czynności prawnej;
b. nie wchodzi w skład spadku;
c. co do nieruchomości można wykonać wyłącznie w ciągu miesiąca od otrzymania
zawiadomienia o sprzedaży;
d. jeżeli przysługuje kilku osobom, nie może nigdy być w całości wykonane tylko przez
niektórych z nich.
16. Jeżeli współwłaściciele w częściach ułamkowych nieruchomości gruntowej dokonali
w drodze umowy zawartej na piśmie tzw. podziału quoad usum, wówczas:
a. żaden z nich nie może wystąpić do sądu z żądaniem zniesienia współwłasności;
b. umowa ta jest nieważna, ponieważ nie została zawarta w formie aktu notarialnego;
c. żaden ze współwłaścicieli nie może nabyć w drodze zasiedzenia prawa własności
„wydzielonej” mu w drodze umowy części gruntu, chyba że dałoby się ustalić, iż dany
współwłaściciel przestał władać tą częścią w charakterze posiadacza zależnego, a stał
się jej posiadaczem samoistnym;
d. w przypadku odpłatnego zbycia przez jednego ze współwłaścicieli przysługującego
mu udziału we współwłasności, jego nabywca będzie zawsze związany umową o
podziale wspólnej rzeczy do korzystania.
17. W przypadku, gdy samoistny posiadacz cudzego gruntu w złej wierze wybudował na
zajętej posesji budynek mieszkalny o wartości znacznie przekraczającej wartość
zajętego gruntu, to:
a. właściciel zajętego gruntu nie może skorzystać z roszczenia posesoryjnego, jeżeli wydzierżawił swój grunt;
b. właściciel zajętego gruntu może żądać od „zabudowcy” przywrócenia stanu
poprzedniego, polegającego na wyburzeniu budynku, tylko wtedy, jeżeli ten ostatni
umyślnie zajął jego grunt;
c. osoba, która wzniosła budynek na cudzym gruncie może żądać od właściciela zajętego
gruntu przeniesienia jego własności za odpowiednim wynagrodzeniem;
d. właściciel zajętego gruntu może żądać od „zabudowcy” przywrócenia stanu zgodnego
z prawem i zaniechania dalszych naruszeń.
18. Służebność gruntowa:
a. ujawniona w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości władnącej nie
wygasa, choćby nie była wykonywana od co najmniej dziesięciu lat;
b. może być nabyta przez zasiedzenie, o ile polega na korzystaniu z każdego urządzenia
znajdującego się na cudzym gruncie;
c. ujawniona w księdze wieczystej wygasa w momencie, gdy osoba uprawniona złożyła
właścicielowi gruntu obciążonego oświadczenie o zrzeczeniu się przysługującego jej
prawa;
d. może zostać zniesiona, na żądanie właściciela nieruchomości obciążonej, bez
wynagrodzenia, o ile utraciła dla nieruchomości władnącej wszelkie znaczenie.
19. Ustanowienie odrębnej własności lokalu:
a. nie dochodzi do skutku, gdy wyodrębniony w drodze umowy lokal w chwili wpisu do
księgi wieczystej nie był faktycznie samodzielny;
b. w drodze umowy nie dochodzi do skutku, jeżeli dla wyodrębnionego samodzielnego
lokalu została założona księga wieczysta, w sytuacji, gdy brak było stosownego
zaświadczenia starosty;
c. w budynku stanowiącym własność wieczystego użytkownika wymaga uzyskania
zgody właściciela gruntu;
d. w budynku będącym częścią składową gruntu, stanowiącego przedmiot
współwłasności w częściach ułamkowych jest możliwe tylko wtedy, gdy została
zniesiona współwłasność.
a. nie może nigdy obciążać części ułamkowej nieruchomości gruntowej, której
właścicielem jest jeden podmiot prawa;
b. wymaga zawarcia umowy, w której oświadczenie co najmniej właściciela obciążanego
gruntu zawsze musi być złożone z zachowaniem formy aktu notarialnego;
c. na użytkowaniu wieczystym, o ile ma charakter hipoteki kaucyjnej, nie może stać się
hipoteką łączną;
d. może obciążać nie tylko np. nieruchomość gruntową, ale także wskazane w ustawie o
księgach wieczystych i hipotece rzeczy ruchome.
21. W przypadku wygaśnięcia użytkowania wieczystego na skutek upływu czasu
określonego w umowie o oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie:
a. użytkownik wieczysty zachowuje własność wzniesionych przez siebie lub nabytych
budynków;
b. nigdy nie wygasa odrębna własność lokali wyodrębnionych przez wieczystego
użytkownika w budynku wzniesionym przez niego na gruncie Skarbu Państwa lub
jednostki samorządu terytorialnego;
c. użytkownikowi wieczystemu przysługuje wynagrodzenie tylko za budynki, które
wzniósł na cudzym gruncie w trakcie trwania przysługującego mu prawa;
d. użytkownikowi wieczystemu przysługuje wynagrodzenie za wzniesione przez niego
(zgodnie z umową o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste) lub nabyte na
własność budynki lub inne urządzenia.
22. Matka spadkodawcy:
a. nie może nigdy dziedziczyć z ustawy po swoim synu, jeżeli został on przysposobiony
w sposób pełny przez jej męża;
b. nie może dziedziczyć z ustawy po swoim synu, jeżeli został on przysposobiony w sposób niepełny przez mężczyznę nie będącego mężem jego matki i przysposabiający
przeżył przysposobionego;
c. może w drodze umowy zawartej ze swoim synem zrzec się dziedziczenia po nim; w
takim przypadku, powołanie przez syna w testamencie matki do spadku będzie zawsze
nieskuteczne;
d. będzie dziedziczyła spadek z ustawy po swoim synu, jeżeli doszło do prawomocnego
zaprzeczenia jej macierzyństwa przed jego śmiercią, o ile nie doszło do ustalenia
macierzyństwa innej kobiety.
23. Transmitariusz:
a. może przyjąć spadek wprost po transmitencie, a następnie przyjąć spadek z
dobrodziejstwem inwentarza po spadkodawcy transmitenta;
b. nie może przyjąć spadku wprost po spadkodawcy transmitenta, jeżeli wcześniej
przyjął spadek z dobrodziejstwem inwentarza po transmitencie;
c. może odrzucić spadek po transmitencie, a następnie przyjąć spadek wprost po
spadkodawcy transmitenta;
d. może przyjąć spadek po transmitencie zawsze w terminie 6 miesięcy licząc od dnia, w
którym dowiedział się o jego śmierci.
a. zbywca może żądać od nabywcy zwrotu wydatków i nakładów poczynionych na
spadek;
b. nabywca spadku ponosi zawsze wobec zbywcy odpowiedzialność za to, że wierzyciele
nie będą od niego żądali spełnienia świadczeń na zaspokojenie długów spadkowych;
c. nabywca wstępuje tylko w te prawa i obowiązki spadkobiercy, które zostały wskazane
w umowie zbycia spadku;
d. spadkobierca ponosi odpowiedzialność z tytułu rękojmi za wady fizyczne
poszczególnych przedmiotów należących do spadku.
25. Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, wówczas:
a. przed dokonaniem działu spadku wszyscy spadkobiercy ponoszą solidarną
odpowiedzialność za wszystkie pieniężne długi spadkowe;
b. obciążenie hipoteką przez jednego ze spadkobierców, bez zgody pozostałych,
przysługującego mu udziału we współwłasności nieruchomości spadkowej, jest
nieważne;
c. umowa sprzedaży nieruchomości lokalowej wchodzącej w skład spadku, zawarta
tylko przez jednego ze współspadkobierców jest zawsze ważna;
d. umowa dzierżawy nieruchomości gruntowej wchodzącej w skład spadku zawarta tylko
przez jednego ze spadkobierców, jest ważna.
26. Obowiązek zaliczania darowizn na schedę spadkową:
a. powstaje zarówno w przypadku dziedziczenia ustawowego, jak i dziedziczenia
testamentowego;
b. powstaje w przypadku dziedziczenia ustawowego, jeżeli dział spadku następuje
między zstępnymi albo między zstępnymi i małżonkiem spadkodawcy;
c. powstaje zawsze w przypadku dziedziczenia ustawowego;
d. wpływa za zakres odpowiedzialności za długi spadkowe tych spadkobierców, którzy
przyjęli spadek z dobrodziejstwem inwentarza.
27. Testament:
a. sporządzony na poplamionej kartce papieru, podpisany przez testatora, ale bez daty, jest zawsze testamentem nieważnym;
b. allograficzny nie może zostać sporządzony przez osobę głuchą, ale może zostać
sporządzony przez osobę niemą, o ile posługuje się ona językiem migowym;
c. własnoręczny, sporządzony przez osobę fizyczną o ograniczonej zdolności do
czynności prawnych jest testamentem ważnym, o ile zostanie potwierdzony przez
przedstawiciela ustawowego tej osoby;
d. allograficzny wymaga dla swej ważności jednoczesnej obecności co najmniej dwóch
świadków i właściwego urzędnika
28. Jeżeli szesnastoletni mężczyzna zawarł przed kierownikiem u.s.c. małżeństwo z
osiemnastoletnią kobietą, wówczas:
a. zawarte małżeństwo jest nieważne;
b. we wskazanej sytuacji mamy do czynienia małżeństwem nieistniejącym;
c. wskazany mężczyzna przez zawarcie małżeństwa uzyskał pełnoletność;
d. zawarte małżeństwo jest ważne i nie może zostać unieważnione.
29. Jeżeli małżonkowie pozostają w umownym ustroju rozszerzonej wspólności ustawowej:
a. wtedy, nie przysługuje im prawo wniesienia sprzeciwu co do zamierzonej przez
drugiego z małżonków czynności zarządu majątkiem wspólnym;
b. wówczas w skład majątku wspólnego nie mogą nigdy wejść takie prawa majątkowe,
które każdy z małżonków nabył przed zawarciem małżeństwa tytułem umowy
darowizny;
c. po rozwodzie ich udziały w prawach majątkowych wchodzących w skład majątku
wspólnego, objętego do chwili uprawomocnienia się wyroku rozwodowego
wspólnością łączną, są zawsze równe, nawet jeżeli w umowie majątkowej małżeńskiej
umówili się inaczej;
d. a wierzytelność w stosunku do jednego z małżonków powstała już po rozszerzeniu wspólności, wówczas (wobec braku zgody drugiego małżonka) wierzyciel małżonka-dłużnika może zaspokoić się z tych praw majątkowych, które należałyby do majątku
osobistego małżonka – dłużnika, gdyby wspólność majątkowa nie została rozszerzona,
chyba że małżonek – dłużnik udowodni, że jego wierzyciel w chwili powstania
wierzytelności wiedział o zawarciu intercyzy i jej rodzaju.
30. Ustalenie macierzyństwa:
a. może nastąpić w wyniku powództwa wytoczonego przez biologicznego ojca dziecka;
b. nie może nastąpić w wyniku powództwa wytoczonego przez prokuratora;
c. może nastąpić także po śmierci dziecka;
d. jest możliwe w wyjątkowych wypadkach także przed prawomocnym zaprzeczeniem
macierzyństwa kobiety figurującej w akcie urodzenia jako matka dziecka.