10,1 "Obłok", którym Bóg wskazywał drogę wychodzącym z Egiptu Izraelitom (por. Wj 13,21; Wj 14,20).

    10,2 Tzn. weszli w jedność z Mojżeszem jako Bożym wysłannikiem.

    10,3 Tj. mannę (por. Wj 16,4.35; Pwt 8,3).

    10,4 "Towarzyszącej im... skały" - sam obraz jest chyba aluzją do pewnej legendy rabinistycznej, według której skała, dotknięta laską Mojżesza, towarzyszyła Izraelitom w ich wędrówce po pustyni. Apostoł, abstrahując od faktu, posługuje się tym obrazem, by wyrazić rzeczywistość łaski; "a ta skała - to był Chrystus" - gdyż łaski przez Niego dane urzeczywistniały w stosunku do wiernych to, co jako typ biblijny zapowiadała woda cudownie wyprowadzona przez Mojżesza ze skały.

    10,5 Por. Lb 14,16.

    10,6 Popr. Lb 11,4.34; Ps 106[105],14.

    10,7 Wj 32,6.

    10,8 Por. Lb 25,1.9 - rozbieżność liczb w obu tekstach różnie tłumaczona.

    10,9 Por. Lb 21,5n.

    10,10 Tzn. anioła wykonującego Boże wyroki (por. Lb 14,2.35nn).

    10,11 Tzn. czasy mesjańskie (por. Hbr 1,2; Hbr 9,26).

    10,16 Podobnie jak Jezus podczas Ostatniej Wieczerzy: Mt 26,26n; Mk 14,22n. "Kielichem błogosławieństwa" nazywali Żydzi trzeci kielich obrzędowy wieczerzy paschalnej.

    10,18 Tzn. Izraelowi - narodowi z ksiąg ST.

    10,20 Ps 106[105],37.

    10,22 Pwt 32,21.

    10,23 Zob. przypis do 1 Kor 6,12.

    10,26 Ps 24[23],1.

    10,29 Tzn. dlaczego by moja wolność postępowania miała sprowadzać wyroki potępienia ze strony innych ludzi.