Stanis
áaw Mordwa
2. BEZPIECZE
ēSTWO A KSZTAàTOWANIE PRZESTRZENI
2.1. Wprowadzenie
Przest
ĊpczoĞü, a konkretnie czyny przestĊpcze, mają miejsce w okreĞlo-
nych przestrzeniach. Uwa
Īa siĊ, Īe wáaĞciwa organizacja i zagospodarowanie
przestrzeni publicznych mo
Īe przeciwdziaáaü popeánianiu przestĊpstw
i wykrocze
Ĕ. Prowadzenie dziaáaĔ z zakresu tzw. prewencji przestrzennej
powinno dotyczy
ü zarówno ksztaátowania samej przestrzeni, jak równieĪ
Ğrodowiska spoáecznego. W przestrzeniach publicznych powinno dąĪyü siĊ
do eliminacji zachowa
Ĕ aspoáecznych na rzecz zwiĊkszania poczucia
terytorialno
Ğci i odpowiedzialnoĞci u mieszkaĔców. NaleĪy poprzez odpo-
wiednie dzia
áania staraü siĊ aby przestrzeĔ ksztaátowaáa poczucie bezpieczeĔ-
stwa u mieszka
Ĕców a nie u przestĊpcy, aby poprzez róĪne rozwiązania tzw.
„du
Īej i maáej architektury” popeánienie przestĊpstwa byáo jak najbardziej
utrudnione.
2.2. Wybrane teorie
Teoria Defensible space O. Newmana powsta
áa na skutek analizy przez
autora zwi
ązków miĊdzy poziomem przestĊpczoĞci a formami zabudowy.
Zdefiniowa
á on róĪne cechy przestrzeni, których obecnoĞü sprzyja zmniej-
szeniu mo
ĪliwoĞci popeániania wykroczeĔ bądĨ przestĊpstw. Taka przestrzeĔ
powinna charakteryzowa
ü siĊ: terytorialnoĞcią, nadzorem, zadbaniem
i u
Īytkowaniem. Szczególny nacisk O. Newman káadá na rozwój wĞród
mieszka
Ĕców poczucia terytorialnoĞci, które wedáug niego skutkuje zwiĊk-
szeniem poczucia bezpiecze
Ĕstwa, a takĪe wyzwala skáonnoĞü do reakcji na
zauwa
Īone zdarzenia przestĊpcze. TerytorialnoĞü tą osiągnąü moĪna, np.
poprzez wprowadzenie rzeczywistych lub symbolicznych barier mi
Ċdzy
przestrzeniami: prywatn
ą, póáprywatną, póápubliczną i publiczną. Kolejne
wa
Īne cechy przestrzeni to: 1) moĪliwoĞü ciągáego obserwowania terenu
przez mieszka
Ĕców (np. poprzez usuniĊcie wizualnych barier); 2) dbaáoĞü,
czysto
Ğü i ogólne opiekowanie siĊ nią; 3) naznaczanie jej, nawet okazjonalną
Stanis
áaw Mordwa
92
ale widoczn
ą obecnoĞcią mieszkaĔców; 4) skáonni do aktywnoĞci obywatel-
skiej mieszka
Ĕcy (Newman 1972). W póĨniejszych swoich pracach
O. Newman zauwa
Īyá, Īe nie we wszystkich przestrzeniach (np. komercyj-
nych, przemys
áowych) jego teoria sprawdza siĊ. Zatem wzbogaciá ją póĨniej
o takie elementy jak: uznanie miejsca jako wa
Īnego wymiaru przestĊpstwa,
w
áaĞciwe utrzymanie mienia, udoskonalanie przestrzeni w celu eliminacji
okazji do pope
ánienia przestĊpstw (Gáowacki, àojek, Urban 2008).
O. Newman rozwin
ąá swoje koncepcje bĊdąc takĪe pod niewątpliwym
wp
áywem ksiąĪki kryminologa R. Jeffery’ego Crime Prevention through
Environmental Design. W tej pozycji znalaz
áa siĊ teza, Īe potencjalny
przest
Ċpca moĪe odebraü przestrzeĔ, w której siĊ znajdzie, w sposób
pozytywny i komfortowy, co mo
Īe skáoniü go do popeánienia czynu. Ale
mo
Īe poczuü siĊ nieprzyjemnie, takĪe jako osoba nieakceptowana i nie
anonimowa – co mo
Īe ograniczyü wówczas jego skáonnoĞü do dziaáania.
Wed
áug R. Jeffery’ego moĪna tak zaprojektowaü przestrzeĔ aby wysyáaáa ona
przest
Ċpcy sygnaáy zniechĊcające i bodĨce ograniczające jego swobodĊ.
Koncentrowanie si
Ċ przez R. Jeffery’ego tylko na przestrzeni ĞciągnĊáo na
niego krytyk
Ċ, dlatego póĨniej wzbogacaá swoją teoriĊ o elementy zachowaĔ
sprawcy i jego nastawienie na percepcj
Ċ Ğrodowiska jako miejsca popeánienia
wykroczenia lub przest
Ċpstwa (za: Gáowacki, àojek, Urban 2008).
Pewne elementy koncepcji O. Newmana mog
áy mieü swoje Ĩródáo
w tezach J. Jacobs zawartych w ksi
ąĪce The Death and Life of Great
American Cities wydanej pierwotnie w 1961 r. i stanowi
ącej krytykĊ
modernizmu w architekturze i planowaniu. J. Jacobs co prawda nie wskazuje
tak jednoznacznych pomys
áów i konkretnych rozwiązaĔ przestrzennych jak
O. Newman. Ostro
Īnie jednak rozwaĪa przyczyny i daje teoretyczne
podstawy mo
Īliwych rozwiązaĔ. W aspekcie bezpieczeĔstwa uznaáa ona, Īe
g
áównym problemem miast jest separowanie siĊ mieszkaĔców we wáasnych
mieszkaniach i spadek ich aktywno
Ğci w strefach publicznych. Rozwiązanie
tego problemu widzia
áa ona w projektowaniu zabudowy bardziej zwartej,
z wprowadzeniem do
Ĕ wielu funkcji (nie tylko mieszkaniowej), co miaáo, jej
zdaniem, przywróci
ü ĪywotnoĞü osiedli i stworzyü nowy wymiar sąsiedztwa.
Zamiast projektowania rozlewaj
ących siĊ poza granice miast osiedli
z zabudow
ą jednorodzinną, J. Jacobs proponowaáa wprowadzenie wieloro-
dzinnej zabudowy o du
Īym áadunku estetyki i indywidualnym charakterze.
W jej koncepcji wa
Īną rolĊ odgrywaáo oĪywienie ulic. Miaáoby to byü
zrealizowane poprzez rozplanowanie g
Ċstej siatki uliczek pozwalających na
wykszta
ácenie siĊ wiĊzów sąsiedzkich. Ulice powinny byü tworzone
z zamys
áem wykorzystania ich przez lokalne spoáecznoĞci, a nie tylko dla
samochodów. Okna domów zwrócone na ulice i widoczni w nich mieszka
Ĕcy
(tzw. oczy spo
áeczne) miaáy zapewniü poczucie bezpieczeĔstwa. Nie bez
racji lansowa
áa tezĊ, Īe dostĊpnoĞü i atrakcyjnoĞü celu przestĊpstwa oraz
anonimowa obecno
Ğü sprawcy mogą zwiĊkszyü szanse na podjĊcie przez
Bezpiecze
Ĕstwo a ksztaátowanie przestrzeni
93
przest
ĊpcĊ dziaáaĔ. Ulice powinny byü tak urządzone aby osoby z zewnątrz
czu
áy tu siĊ obco. Podsumowując, aby to osiągnąü wedáug J. Jacobs powinny
by
ü speánione trzy warunki: 1) powinien byü wyraĨny rozdziaá przestrzeni
publicznej i prywatnej; 2) na ulice powinny by
ü zwrócone oczy mieszkaĔ-
ców; 3) ulica i chodnik powinna mie
ü swoich uĪytkowników. Gáówna
krytyka idei J. Jacobs koncentrowa
áa siĊ wokóá zaáoĪenia, Īe wĞród wiĊkszej
liczby ludzi na ulicach mo
Īe siĊ znaleĨü wiĊcej sprawców, skáonnych do
patologicznych dzia
áaĔ (Jacobs 1993).
Pocz
ąwszy od lat 90. próbowano bardziej wzbogaciü dotychczasowe
teorie o pierwiastek spo
áeczny. MiĊdzy innymi V. Soomeren zwróciá uwagĊ,
Īe dopiero poáączenie cech przestrzeni z naturą sprawcy i zachowaniami
ofiary dadz
ą moĪliwoĞü projektowania bezpiecznych przestrzeni. Ale Īeby
zrealizowane projekty okaza
áy siĊ efektywne, wedáug niego, muszą zostaü
zabezpieczone jeszcze dwa warunki: 1) przestrze
Ĕ musi byü na bieĪąco
utrzymywana i konserwowana; 2) w danym
Ğrodowisku naleĪy stworzyü
interdyscyplinarne partnerstwo z
áoĪone z mieszkaĔców, policji, planistów,
architektów, samorz
ądowców czy innych osób (za: àojek 2004a, b).
Podobnie jak J. Jacobs, R. Clarke jako g
áównego sposobu zapobieĪenia
przest
ĊpczoĞci upatrywaá w organizacji ulic (Clarke 2004). Rozwiązanie
widzia
á jednak w ograniczeniu dostĊpnoĞci do osiedla. PowaĪnym proble-
mem w realizacji jego koncepcji by
áo przekonanie do tego pomysáu miesz-
ka
Ĕców, którzy obawiali siĊ utrudnieĔ w ruchu pojazdów. R. Clarke przeko-
nywa
á, Īe ograniczenia w ruchu pojazdów utrudnią przestĊpcom rozpoznanie
terenu przed pope
ánieniem czynu, a takĪe skomplikują im szybkie opuszcze-
nie terenu z „
áupem”. A efekty takie moĪna by uzyskaü poprzez montowanie
bram i furt.
M. Felson rozwin
ąá teorie „podaĪy okazji przestĊpczych” i „perspektywy
dzia
áaĔ rutynowych” (Felson 2002). Lapidarnie ujmując M. Felson postawiá
tez
Ċ, Īe to okazja czyni przestĊpstwo. Aby doszáo do czynu przestĊpczego,
musi zaistnie
ü okazja, ale Īeby ona zaistniaáa muszą byü speánione dwa
warunki: 1) po
Īądany cel jest bliski i osiągalny; 2) cel jest niezabezpieczony.
Zdaniem M. Felsona, ka
Īdy czáowiek bĊdący w zasiĊgu dziaáania okazji
mo
Īe zostaü przestĊpcą, co oznacza, Īe zostanie nim nie jest zaleĪne tyle od
samego cz
áowieka co od Ğrodowiska, w którym on przebywa. Kolejne
przyczyny pojawiania si
Ċ przestĊpczoĞci to: zmiany w mentalnoĞci spoáe-
cze
Ĕstw, osáabienie samokontroli sprawców, rozpad wiĊzi spoáecznych,
wi
Ċksza anonimowoĞü mieszkaĔców. I wáaĞnie w dziaáaniach przeciwstawia-
j
ących siĊ podanym przyczynom przestĊpstw, M. Felson jako znany praktyk,
widzia
á sposoby poprawy bezpieczeĔstwa mieszkaĔców. Podobnie jak
M. Felson, P. i P. Brantinghamowie b
Ċdąc takĪe nauczycielami akademicki-
mi zas
áynĊli bardziej ze swoich dziaáaĔ na rzecz praktyki. Wykonali oni
projekt poprawy bezpiecze
Ĕstwa w Vancouver. We wspóápracy z architekta-
mi, planistami i policj
ą Brantinghamowie wdroĪyli rozwiązania kryminologii
Stanis
áaw Mordwa
94
Ğrodowiskowej. W efekcie ich dziaáaĔ kompleks mieszkalny zagroĪony
uprzednio
Ğrednim poziomem przestĊpczoĞci, obecnie jest bezpieczny, jest
czysty i uporz
ądkowany, a w nowo zaprojektowanym centrum rekreacyjnym,
do którego przybywa wielu obcych m
ĊĪczyzn, nie pojawiáy siĊ rozboje
i bójki. Osi
ągnĊli takie efekty dziĊki wczeĞniejszemu zdefiniowaniu czterech
wymiarów przest
Ċpstwa: prawo, sprawca, cel i miejsce. Za priorytetowe
uznawali tak
Īe oznaczanie tych warunków przestrzeni fizycznej i spoáecznej,
które stwarzaj
ą okazje do popeániania przestĊpstw oraz modyfikowali je
w taki sposób, aby przest
Ċpstwa nie byáy popeániane (Brantingham 1990).
2.3. Koncepcja: Zapobieganie przest
ĊpczoĞci poprzez ksztaátowanie
przestrzeni (CPTED – od Crime Prevention through Environmental
Design)
Do po
áowy lat 90. ubiegáego wieku powstaáo wiele opracowaĔ dotyczą-
cych zwi
ązków miĊdzy przestrzenią a skáonnoĞcią do popeániania prze-
st
Ċpstw. Pojawiaáy siĊ takĪe praktyczne zastosowania i projekty wprowadza-
j
ące w Īycie badania naukowe. Powstaáa jednak myĞl, Īe konieczne jest
stworzenie wspólnego forum wymiany my
Ğli i doĞwiadczeĔ w zapobieganiu
i przeciwdzia
áaniu wandalizmowi i przestĊpczoĞci poprzez realizowanie
projektów
Ğrodowiskowych. W 1996 r. w Calgary w Kanadzie zorganizowa-
no pierwsz
ą miĊdzynarodową konferencjĊ poĞwiĊconą problematyce Crime
Prevention through Environmental Design – CPTED (od tytu
áu ksiąĪki
C. R. Jeffery’ego). Na tym spotkaniu plani
Ğci, urbaniĞci, architekci i specja-
li
Ğci od spraw bezpieczeĔstwa stworzyli MiĊdzynarodowe Stowarzyszenie
CPTED (International CPTED Association – ICA), por. www.cpted.net.
G
áównym zadaniem nowopowstaáej organizacji byáo opracowanie wspólnych
standardów badawczych i praktycznych zastosowa
Ĕ. Od tamtej konferencji,
na corocznych obradach, doskonalone s
ą metody tworzenia bezpiecznych
i zapewniaj
ących ogólnie lepszą jakoĞü Īycia Ğrodowisk zurbanizowanych.
Wa
Īnym aspektem dziaáaĔ ICA jest takĪe tworzenie i profesjonalizacja
mi
Ċdzynarodowego ruchu oraz promowanie i udostĊpnianie wypracowanych
metod, rozwi
ązaĔ i strategii opartych na CPTED.
Wspó
áczeĞnie uksztaátowana strategia CPTED to jedno z narzĊdzi, które-
go zastosowanie w po
áączeniu z innymi rozwiązaniami, moĪe doprowadziü
do znacznego ograniczenia (a nawet zlikwidowania) wielu niepo
Īądanych
zjawisk patologicznych. Szczególnie sprawdza si
Ċ jako Ğrodek przeciwdziaáa-
j
ący popeánianiu wykroczeĔ i przestĊpstw. Dzieje siĊ to na skutek wprowa-
dzania ró
Īnych rozwiązaĔ planistycznych i urbanistycznych wspartych
organizowaniem lokalnych spo
áecznoĞci gotowych do wspóáodpowiedzialno-
Ğci, reagowania na niepoĪądane zdarzenia i wspóádziaáania z organami
bezpiecze
Ĕstwa i samorządu.
Bezpiecze
Ĕstwo a ksztaátowanie przestrzeni
95
Praktyczne rozwi
ązania zastosowania strategii CPTED mogą byü róĪne
w zindywidualizowanych przestrzeniach, opiera si
Ċ ona ogólnie na czterech
prostych zasadach (Czarnecki, Siemi
Ĕski 2004; àojek 2004a, b; Gáowacki,
àojek, Urban 2008):
– Naturalna obserwacja. Wprowadzenie tego elementu prowadzi do poja-
wienia si
Ċ u przestĊpcy uczucia, Īe jego dziaáania mogą byü obserwowane.
Generalnie chodzi o takie rozplanowanie przestrzeni i zaanga
Īowanie ludzi
(nieformalnych – mieszka
Ĕców, formalnych – np. zatrudnionych straĪników)
aby zmaksymalizowa
ü moĪliwoĞü Ğledzenia tego co dzieje siĊ w otoczeniu.
Sytuacj
Ċ taką moĪna osiągnąü poprzez np. wytyczenie ciągów pieszych czy
parkingów aby mo
Īliwa byáa ich obserwacja z okien sąsiadujących budyn-
ków, sk
áonienie mieszkaĔców aby podciągali rolety, umiejscowienie
o
Ğwietlenia tak aby miejsc zacienionych byáo jak najmniej, uĪycie kamer
w miejscach zacienionych, u
Īycie oĞwietlenia w sposób umoĪliwiający
rozpoznanie twarzy przechodnia itp.
– Kontrola dost
Ċpu. WyraĨne rozgraniczenie miĊdzy przestrzenią prywat-
n
ą i publiczną wpáywa pozytywnie na ograniczenie przestĊpczoĞci. Taką
kontrol
Ċ moĪna uzyskaü wprowadzając formalne i nieformalne rozgranicze-
nia (pasy, p
áaty zieleni) oraz ograniczenie do minimum liczby wejĞü na teren.
Wej
Ğcia takie powinny byü wyraĨnie oznakowane. Skanalizowanie ruchu
pieszego wewn
ątrz osiedla, rozmieszczenie miejsc parkingowych dla
odwiedzaj
ących poza kontrolowanym obszarem i wprowadzenie sáupków
dyskryminacyjnych (albo szlabanów) w bramach daje mo
ĪliwoĞü áatwiejsze-
go obserwowania osób przebywaj
ących na „naszym” terenie. WáaĞciwe
kontrolowanie dost
Ċpu osobom obcym wzmaga poczucie bezpieczeĔstwa
u mieszka
Ĕców, a jednoczeĞnie obniĪa pewnoĞü siebie u przestĊpcy.
– Terytorialno
Ğü. Wywoáanie u mieszkaĔców uczucia identyfikacji
z wyznaczon
ą przestrzenią (póáprywatną lub póápubliczną) moĪe zaowoco-
wa
ü pozytywnymi skutkami. U ludzi pojawi siĊ uczucie wspóáwáasnoĞci tego
obszaru, przez co stan
ą siĊ oni wspóáodpowiedzialni za to co siĊ na nim
wydarzy. W przypadku zaistnienia jakiego
Ğ zdarzenia bardziej prawdopo-
dobnie jest,
Īe ktoĞ to zgáosi na policjĊ. Ponadto w przestrzeni, która ma
swoich „w
áaĞcicieli” áatwiej jest zidentyfikowaü swoich i obcych (których to
potem mo
Īna obserwowaü). TerytorialnoĞü moĪna uzyskaü poprzez opty-
malne usytuowanie budynków, p
áotów, rozgraniczeĔ, znaków i napisów oraz
poprzez wyra
Ĩne wyznaczenie granicy. Wewnątrz wyodrĊbnionego terenu
mo
Īna wprowadziü áawki, spróbowaü skáoniü mieszkaĔców do wiĊkszej
aktywno
Ğci i czĊstszego pobytu w otoczeniu mieszkania. Na takim teryto-
rium przest
Ċpca jest Ğwiadomy, Īe moĪe byü skontrolowany.
– Zarz
ądzanie i konserwacja. Teren czysty, zadbany i w dobrym stanie
technicznym
Ğwiadczy o tym, Īe ma on swojego wáaĞciciela, kogoĞ kto go
nadzoruje i dba o niego. Teoria „wybitych szyb” G. L. Kellinga i C. M.
Wilsona (Kelling, Cole 2000) zak
áada, Īe jeĞli wandal napotka wybite okno
Stanis
áaw Mordwa
96
to mo
Īe go to skáoniü do wybicia nastĊpnego lub dokonania innych znisz-
cze
Ĕ. Natomiast przestrzeĔ, w której szkody są szybko naprawiane, odstrasza
chuliganów. Wspieraj
ącymi ten aspekt dziaáaniami moĪe byü dobór dobrej
jako
Ğci, odpornych, rzadko psujących siĊ urządzeĔ, wáaĞciwy dobór zieleni,
o któr
ą nie trzeba ustawicznie dbaü.
W zgodzie z za
áoĪeniami koncepcji CPTED rozwiniĊto Program Secure
by design. Program ten jest praktycznym zastosowaniem teorii O. Newmana.
Pocz
ątkowo gáównie w Holandii uznano, Īe przestrzeĔ bezpieczna powinna
powstawa
ü jeszcze w fazie projektowania. JuĪ wówczas naleĪy stosowaü
odpowiednie rozwi
ązania „odpychające” wandali i przestĊpców. Wobec
ewidentnych sukcesów wynikaj
ących z zastosowania tego programu
w Holandii (np. spadek liczby w
áamaĔ ze 120 tys. do 68 tys. w latach 1995–
2004, przy jednoczesnym wzro
Ğcie poczucia bezpieczeĔstwa), zaczĊto go
stasowa
ü takĪe w Wielkiej Brytanii, krajach skandynawskich, Niemczech
i we Francji.
Istniej
ą niestety pewne przeszkody w moĪliwoĞci zastosowania i efek-
tywno
Ğci dziaáania zaáoĪeĔ CPTED. Pierwszą przeszkodą jest sáaba znajo-
mo
Ğü wĞród projektantów i wáadz samorządowych idei CPTED, którą moĪna
by zlikwidowa
ü poprzez dziaáania edukacyjne i szkoleniowe. Kolejny
problem to istniej
ący opór przeciwko zmianom. Zawsze znajdują siĊ
sceptycy, którzy nie uznaj
ą wyników badaĔ i obserwacji dowodzących
przydatno
Ğci rozwiązaĔ CPTED. Mogą takĪe pojawiü siĊ postawy przeciwne,
uznaj
ące, Īe CPTED jest jedynym panaceum przeciwdziaáania przestĊpczo-
Ğci, nie wymagającym stosowania dotychczasowych, tradycyjnych rozwią-
za
Ĕ. Takim entuzjastom trzeba ukazaü, Īe CPTED jest tylko pewnym
elementem, cz
ĊĞcią ogóáu moĪliwych rozwiązaĔ. Czwarte zagroĪenie
zastosowalno
Ğci CPTED wynika z prostego faktu, iĪ wiĊkszoĞü rozwiązaĔ
przestrzennych zosta
áa zaprojektowana bez zastosowania rozwiązaĔ Secure
by design. Pó
Ĩniejsze ich wprowadzanie w uĪytkowanym Ğrodowisku moĪe
wymaga
ü znacznych przeksztaáceĔ zabudowy i przestrzeni, co z kolei wiązaü
si
Ċ moĪe z wysokimi nakáadami finansowymi i pewnymi kosztami spoáecz-
nymi i politycznymi (www.cpted.net).
2.4. Przyk
áady zastosowaĔ
W 1998 r. w
áadze miejskie brytyjskiego Nottingham podjĊáy dziaáania na
rzecz poprawy bezpiecze
Ĕstwa w mieĞcie. Efektem wspóápracy organów
samorz
ądowych, policji, planistów i developerów byáo opracowanie wytycz-
nych, które szczegó
áowo pokazywaáy jak projektowaü Ğrodowisko miejskie.
(Community Safety... 1998). Opracowaniu „przewodnika projektowania”
przy
Ğwiecaáy cztery nadrzĊdne zasady: 1) zminimalizowaü zagroĪenie
przest
ĊpczoĞcią i podnieĞü poczucie bezpieczeĔstwa mieszkaĔców w ich
Bezpiecze
Ĕstwo a ksztaátowanie przestrzeni
97
domach, a tak
Īe w miejscach publicznych; 2) poniewaĪ strach przed
przest
ĊpczoĞcią moĪe byü wiĊkszy wĞród niektórych grup spoáecznych
(osoby starsze, dzieci, kobiety, niepe
ánosprawni, mniejszoĞci etniczne)
postanowiono zabezpieczy
ü przede wszystkim ich potrzeby; 3) walka
z zagro
Īeniami nie moĪe polegaü na przeniesieniu przestĊpczoĞci z jednego
obszaru na inne; 4) stworzenie bardziej zrównowa
Īonego Ğrodowiska
zamieszkania. Dok
áadne wskazówki zawarte w opracowaniu dotyczyáy
ogólnego uk
áadu przestrzennego, miejsc parkingowych i ciągów komunika-
cyjnych, dost
Ċpu do przestrzeni prywatnych, otwartych przestrzeni publicz-
nych,
ĞcieĪek rowerowych i chodników, rozwiązaĔ architektonicznych
budynków. W poszczególnych dzia
áach tego opracowania przedstawiono
razem 26 podstawowych rozwi
ązaĔ. Ponadto przedstawiono zalecania
dotycz
ące okien, wejĞü i drzwi, murów, ogrodzeĔ i bram oraz uksztaátowania
terenu i jego o
Ğwietlenia. Wszystkie przedstawione rozwiązania i zalecenia
podporz
ądkowane byáy trzem celom (znanym juĪ z koncepcji CPTED):
maksymalizacja kontroli przestrzeni, wzmo
Īenie poczucia wáasnoĞci,
precyzyjne rozdzielenie przestrzeni prywatnej i publicznej. Dzia
áania podjĊte
w Nottingham przynios
áy pozytywne efekty w walce z przestĊpczoĞcią.
Opracowanie zosta
áo rozpropagowane pod nazwą programu „Bezpieczne
miasto” i zosta
áo zastosowane i rozwiniĊte w miastach na caáym Ğwiecie.
W latach 90. w Holandii badania dotycz
ące projektowania przestrzeni
przeprowadzono w
Ğród firm obrotu nieruchomoĞciami, developerów,
przedsi
Ċbiorstw budowlanych, inspektorów budowlanych itp. Badano
mo
ĪliwoĞü wprowadzenia certyfikowania przestrzeni bezpiecznych (miesz-
kania, budynki, osiedla itd.). Wobec du
Īego zainteresowania wypromowano
program certyfikowania Policyjnym Znakiem Jako
Ğci Bezpieczne Mieszka-
nie. Certyfikat wydawany by
á przez policjĊ jako instytucjĊ niezaleĪną
i budz
ącą zaufanie. Szybko okazaáo siĊ, Īe na rynku nieruchomoĞci nabywcy
ch
Ċtniej skáaniają siĊ ku lokalizacjom posiadającym takie certyfikaty.
Zacz
Ċáy je wiĊc zamawiaü agencje nieruchomoĞci aby zwiĊkszyü sprzedaĪ.
Developerzy starali si
Ċ o certyfikaty jeszcze na etapie projektowania
zabudowy. Posiadacze mieszka
Ĕ i budynków demonstrowali posiadanie
certyfikatu w celu odstraszenia wandali i przest
Ċpców. Dla wáadz samorzą-
dowych posiadanie certyfikowanych osiedli by
áo elementem wyróĪniającym
gminy.
Certyfikat mog
ą otrzymaü osiedla nowe, zrewitalizowane, a takĪe wáaĞci-
ciele domów jednorodzinnych. Aby go dosta
ü trzeba speániü 23 wymogi
podstawowe, a tak
Īe 60% z 28 warunków dodatkowych. Oceniane są one dla
mieszkania, budynku, a tak
Īe dla jego otoczenia. Przykáadowe wymagania to
budynek mo
Īe mieü najwyĪej 50 mieszkaĔ (nie prowadzi to do alienacji
i anonimowo
Ğci wĞród mieszkaĔców), jedna klatka schodowa przypada na
nie wi
Ċcej niĪ 10 mieszkaĔ, wejĞcie do budynku musi byü widoczne
i o
Ğwietlone po zmroku, drzwi do budynku powinny byü przeĨroczyste,
Stanis
áaw Mordwa
98
odporne na w
áamania i samoczynnie zamykaü siĊ, korytarz w budynku musi
by
ü równomiernie oĞwietlony, nie posiadaü zauáków i zakamarków. Kon-
strukcja samego budynku nie mo
Īe umoĪliwiaü wspinania siĊ, a w jego
otoczeniu nie mo
Īe byü nasadzeĔ wysokich drzew. Liczba dróg dojazdowych
jest limitowana w zale
ĪnoĞci od liczby mieszkaĔców (Gral, Urban 2002).
Zalet
ą holenderskiego certyfikowania jest zwrócenie uwagi nie tylko na
mieszkanie i dom ale tak
Īe na jego otoczenie. Certyfikat taki oznacza nie
tylko spe
ánienie wymogów antywáamaniowych i zniechĊcających przestĊp-
ców ale tak
Īe Ğwiadczy o zwiĊkszeniu poczucia bezpieczeĔstwa wĞród
mieszka
Ĕców.
W Siechnicach pod Wroc
áawiem zrealizowano pierwsze w Polsce osiedle
wed
áug reguá „bezpiecznej przestrzeni”. Na „Osiedlu BáĊkitnym” zastosowa-
no g
áównie takie rozwiązania jak zwarta konstrukcja domów, brak natural-
nych os
áon, odpowiednia aranĪacja maáej architektury i zieleni.
W opracowaniu R. G
áowackiego, K. àojka i A. Urbana (2005) szczegó-
áowo przedstawiono realizacjĊ elementów koncepcji CPTED odnoĞnie
poprawy jako
Ğci bezpieczeĔstwa na terenie Przedszkola Miejskiego nr 3
w Szczytnie. Zaplanowane tam przedsi
ĊwziĊcia dotyczyáy m. in. ogranicze-
nia nieformalnego ci
ągu komunikacyjnego (naprawa ogrodzenia, sáupek
dyskryminacyjny w bramie wjazdowej), zwi
Ċkszenia moĪliwoĞci zewnĊtrz-
nej obserwacji terenu (korekta zieleni), zapobiegania syndromowi „wybitych
szyb” (dokonywanie szybkich napraw i dbanie o estetyk
Ċ), zaangaĪowania
ró
Īnych podmiotów (Policja, StraĪ Miejska, wáadze miasta, okoliczni
mieszka
Ĕcy).
2.5. Podstawy prawne w Polsce
Najwa
Īniejszym aktem prawnym podnoszącym potrzebĊ odpowiedniego
kszta
átowania przestrzeni w aspekcie bezpieczeĔstwa jest Ustawa o plano-
waniu przestrzennym i zagospodarowaniu przestrzennym
1
. Ju
Ī w art. 1
znajdujemy sformu
áowanie, Īe w planowaniu przestrzennym powinno
uwzgl
Ċdniaü siĊ zwáaszcza „wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeĔ-
stwa ludzi i mienia, a tak
Īe potrzeby osób niepeánosprawnych” oraz „potrze-
by obronno
Ğci i bezpieczeĔstwa paĔstwa”. Natomiast w art. 16 tejĪe ustawy
wpisano,
Īe sposób uwzglĊdniania problematyki związanej z przygotowa-
niem i przeciwdzia
áaniem „zagroĪeniom zewnĊtrznym, a zwáaszcza agresji
militarnej” oraz „zagro
Īeniom wewnĊtrznym, a zwáaszcza zagroĪeniom
bezpiecze
Ĕstwa i porządku publicznego” w zagospodarowaniu przestrzen-
nym okre
Ğli w rozporządzeniu wáaĞciwy minister do spraw gospodarki
1
Ustawa. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27
marca 2003 r.
Bezpiecze
Ĕstwo a ksztaátowanie przestrzeni
99
przestrzennej w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej. W
áaĞciwe
rozporz
ądzenie wydaá Minister Infrastruktury
2
, który w § 1.2. stwierdzi
á
m. in.,
Īe:
„uwzgl
Ċdnianie potrzeb bezpieczeĔstwa paĔstwa w zagospodarowaniu
przestrzennym ma na celu przygotowanie i przeciwdzia
áanie zagroĪeniom
wewn
Ċtrznym, w szczególnoĞci przez zapewnienie warunków do:
1) reagowania na:
a) zagro
Īenia zdrowia i Īycia ludzi,
b) katastrofy i kl
Ċski Īywioáowe,
c) zagro
Īenia gospodarczego i ekonomicznego funkcjonowania paĔstwa,
d) przest
ĊpczoĞü i akty terroryzmu;
2) ochrony bezpiecze
Ĕstwa i porządku publicznego;
3) ochrony bezpiecze
Ĕstwa powszechnego;
4) wykonywania zada
Ĕ z zakresu ochrony: osób, obiektów, zabytków
i urz
ądzeĔ”.
W tym
Īe rozporządzeniu przed organami odpowiedzialnymi za bezpie-
cze
Ĕstwo postawiono nastĊpujące zadania:
skáadanie wniosków dotyczących studium uwarunkowaĔ i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy,
opiniowanie projektu studium uwarunkowaĔ i kierunków zagospoda-
rowania przestrzennego gminy,
uzgadnianie projektu miejscowego planu zagospodarowania prze-
strzennego i projektu planu zagospodarowania przestrzennego województwa.
Jak wi
Ċc widaü przepisy dotyczące bezpieczeĔstwa są ogólnikowe i spro-
wadzone jedynie do deklaracji, s
ą takĪe pozbawione sformuáowaĔ precyzyj-
nych wymogów i konkretnych rozwi
ązaĔ. Niestety moĪliwoĞci egzekwowa-
nia powy
Īszych postanowieĔ są zatem w polskiej praktyce planistycznej
trudne do wyegzekwowania. Jednak nie uniemo
Īliwiają prowadzenia
po
Īądanej polityki przestrzennej w zakresie bezpieczeĔstwa. Organy
zlecaj
ące plany i ich autorzy są ku temu niczym nie skrĊpowane. W praktyce
jednak, wobec braku nadzoru merytorycznego nad tre
Ğcią planów, w czĊĞci
dotycz
ącej bezpieczeĔstwa wpisywane są gáównie hasáa i ogólniki – bez
konkretnych wytycznych i zada
Ĕ do realizacji. Oprócz braku merytorycznej
kontroli wojewody nad planem, przyczyn
ą záego stanu rzeczy jest takĪe
niewi
ąĪący charakter zgáaszanych uwag i opinii. Istniejące rozwiązania
prawne daj
ą zatem moĪliwoĞü tworzenia bezpiecznych rozwiązaĔ prze-
strzennych zainteresowanym inwestorom prywatnym, a jednocze
Ğnie nie
obliguj
ą niestety do odpowiednich dziaáaĔ instytucji publicznych i samorzą-
dów.
2
Rozporz
ądzenie Ministra Infrastruktury w sprawie sposobu uwzglĊdniania
w zagospodarowaniu przestrzennym potrzeb obronno
Ğci i bezpieczeĔstwa paĔstwa
z dnia 7 maja 2004 r.
Stanis
áaw Mordwa
100
2.6. Podsumowanie
W przedstawionym tek
Ğcie starano siĊ przedstawiü róĪnorodne podejĞcia
do problemu: jak ukszta
átowaü ludziom przestrzeĔ aby czuli siĊ w niej
bezpiecznie?, co zrobi
ü aby zredukowaü zagroĪenie przestĊpczoĞcią? Prace
nad odpowiedzi
ą na te pytania prowadzone byáy w wielu Ğrodowiskach przez
naukowców i praktyków. W efekcie powsta
áy na gruncie interdyscyplinar-
nym ró
Īnorodne koncepcje zakáadające wpáyw róĪnych czynników
i proponuj
ące róĪne rozwiązania. Warto jednak zwróciü uwagĊ, Īe od samego
pocz
ątku zwracano uwagĊ na waĪną rolĊ czynnika spoáecznego jako
narz
Ċdzia zapobiegania przestĊpczoĞci. Stwierdzono, Īe same rozwiązania
czysto techniczne i organizacyjno-prawne nie rozwi
ąĪą problemu. Powstaáy
w efekcie koncepcje i projekty zaanga
Īowania mieszkaĔców w Īycie ich
Ğrodowiska mieszkalnego. Rozwiązania te polegają zarówno na sprawowaniu
kontroli wzrokowej nad najbli
Īszym sąsiedztwem, na aktywnym uczestnic-
twie w „
Īyciu ulicy”, na stwarzaniu warunków wyksztaácenia siĊ spoáeczno-
Ğci lokalnej i sąsiedzkiej jak i na pojawianiu siĊ wiĊzi spoáecznych i prze-
strzennych oraz poczuciu odpowiedzialno
Ğci i dbaáoĞci za zajmowaną
przestrze
Ĕ.
Abstract
Security and Creation of Public Space
In this chapter author presents the most important theories on creating safe space.
The most influential of them were detailed examined i.e. Newmana, Jeffry, Jacobs,
Van Soomeren, Clarke, Nelsona and Brantinghams’ theories. Next the Crime
Prevention through Environmental Design program were discussed. In the last part
of the chapter examples of program implementation were presented.