Sieć kanalizacyjna i elementy jej uzbrojenia

Sieć kanalizacyjna i elementy jej uzbrojenia

.

.

Uzbrojenie pozwala na dokonywanie napraw sieci , jej konserwacje oraz właściwą

eksploatacje! Są to :

Studzienki rewizyjne i spadowe (kaskadowe)

wpusty deszczowe

przewietrzniki i spoczniki

wyloty kanału do odbiornika

przelewy burzowe i

zasuwy burzowe

separatory i urządzenia do separacji zanieczyszczeń pochodzenia olejowego

przejścia przez przeszkody np. syfony

płuczki kanałowe

zsypy śniegowe

zbiorniki retencyjne

połączenia i rozgałęzienia

Oczyszczanie ścieków i przepompowywanie stanowią oddzielne obiekty.

Sieć kanalizacyjna to układ połączonych ze

sobą przewodów, które służą do

odprowadzenia ścieków sanitarnych i wód

deszczowych z budynków oraz ulic do
oczyszczalni ścieków lub naturalnego

odbiornika (wody deszczowe).

Przewody te, w zależności od wielkości i funkcji zwane są

kolektorami, kanałami głównymi, kanałami bocznymi i

przyłączami domowymi (przykanalikami).

W miejscach gdzie np. ukształtowanie terenu nie pozwala

na mamy do czynienia z kanalizacją ciśnieniową.

Systemy kanalizacji sanitarnej i deszczowej

Systemy kanalizacji sanitarnej i deszczowej

System ogólnospławny - wszystkie odpływające z danego terenu

ś

cieki (sanitarne i deszczowe) odprowadzane są wspólnymi kanałami.

W tym systemie kanalizacje buduje się w osi ulicy (jeden kanał) do

którego podłącza się przykanaliki z budynków mieszkalnych, zakł.

przemysłowych itp . Stosowane są kanały o dużych przekrojach (w pełni

wykorzystywane podczas intensywnych deszczy)

System rozdzielczy i

System rozdzielczy i

półrozdzielczy

półrozdzielczy

.

.

UWAGA!

Kanały do odprowadzania ścieków bytowo-gospodarczych mają małe przekroje co

gwarantuje korzystne prędkości i napełnienia.

Syst. rozdzielczy - polega na odprowadzeniu ścieków bytowo-gospodarczych i przemysłowych

jednymi kanałami , natomiast drugimi kanałami odprowadzane są ścieki opadowe.

Przy stosowaniu tego systemu w każdej ulicy znajdują się dwa kanały ; jeden o

mniejszej średnicy i głębiej położony odprowadzający ściek bytowo-gospodarcze i

przemysłowe oraz drugi założony znacznie płyciej, lecz o większej średnicy -

odprowadzający ścieki opadowe

.

System półrozdzielczy - także dwusieciowy; pierwsza fala opadu (zanieczyszczona) jest

kierowana z sieci deszczowej za pośrednictwem separatorów do kanałów

prowadzących ścieki bytowo-gospodarcze lub przemysłowe.

Dalsze natomiast partie opadów (o większym natężeniu) - bezpośrednio do odbiorników.

Przyłącze kanalizacyjne

Przyłącze kanalizacyjne

UWAGA!

Jeżeli odległość budynku od studzienki na kolektorze jest niewielka, przykanalik

można podłączyć bezpośrednio do przewodu odpływowego - bez tej studzienki.
W takiej sytuacji na przewodzie odpływowym w budynku powinna znaleźć się rewizja
umożliwiająca kontrolę i czyszczenie rur.

Przyłącze kanalizacyjne - odcinek przewodu łączącego wewnętrzną instalację kanalizacyjną
w nieruchomości „odbiorcy usług” z siecią kanalizacyjną, za pierwszą studzienką, licząc od
strony budynku, a w przypadku jej braku - do granicy nieruchomości.

Na terenie nieruchomości nie ma

studzienki kanalizacyjnej

Na terenie nieruchomości jest

studzienka kanalizacyjna

Studzienki rewizyjne

Studzienki rewizyjne

Zasada funkcjonowania studzienki polega na tym, że zamknięty kanał zostaje zostaje

zastąpiony wewnątrz komory studzienki otwartym korytem, z dostępem z zewnątrz.

Pod względem materiałowo-konstrukcyjnym występują zarówno studzienki:

NOWEJ GENERACJI Z TWORZYW SZTUCZNYCH: PVC, PE/PP-HD

•Kompozytowe z duroplastów GRP – (żywica poliestrowa wzmacniana włóknem szklanym)

TRADYCYJNE ZMODYFIKOWANE – współczesne technologie z zamiarem uzyskania

parametrów konstrukcyjnych studzienek tradycyjnych

•Azbestocementowe oraz po wycofaniu AC nowej generacji studzienki wykonane z

bezazbestowego cementu włóknistego,

TRADYCYJNE - o ciężkiej konstrukcji

• Murowane np. ze specjalnej cegły kanalizacyjnej,

• Wykonane z kręgów betonowych (lub żelbetowych),

•O konstrukcjach mieszanych.

Są podstawowym elementem uzbrojenia przewodów kanalizacji grawitacyjnej, przeznaczone do

kontroli i prawidłowej eksploatacji kanałów ściekowych.

UWAGA! Konstrukcja kinety (dna studzienki): pozwala wprowadzić do wnętrza różnego rodza-

ju wyposażenie, ponadto ułatwia usuwanie zanieczyszczeń. Ze względu na łatwość uszkodzenia,

kinety studzienek mogą być dodatkowo chronione, np. wykładzinami klinkierowymi.

Podstawowe elementy studzienek rewizyjnych

Podstawowe elementy studzienek rewizyjnych

Właz kanałowy - zamykający

Komora robocza – służy do przeprowadzania

czynności eksploatacyjnych.

Komin włazowy/roboczy – szyb połączeniowy

komory roboczej z powierzchnią ziemi

przeznaczony do zejścia obsługi do komory

roboczej

Płyta przykrywająca studzienkę lub komorę

Kineta – koryto przepływowe w dnie studzienki

Podstawowe rodzaje kinet

Studzienki rewizyjne (połączeniowe) w kanalizacji

Studzienki rewizyjne (połączeniowe) w kanalizacji

Studzienki stosuje się również na odcinkach prostych:

-na kanałach przełazowych (tj. kanałach, w których

obsługa wchodzi do wnętrza podczas czynności
eksploatacyjnych) co 50-100 m (czasem 120m),

-na kanałach nieprzełazowych co 50-75m lub gęściej

Studzienki rewizyjne są stosowane w miejscach szczególnie

narażonych na zakłócenia przepływu, a więc:

-przy zmianach średnic (ale w „klasycznym” układzie tylko

przy ich zwiększaniu, ponieważ zmniejszanie średnicy

wymaga użycia specjalnej konstrukcji);

-przy zmianach kierunków kanałów (w pionie i w poziomie);

-na połączeniach lub rozgałęzieniach kanałów (na kanałach

przełazowych mogą być użyte specjalne komory)

Studzienki połączeniowe – studzienki kanalizacyjne przeznaczone do łączenia przynajmniej

dwóch kanałów dopływowych w jeden kanał odpływowy.

Studzienki tradycyjne i ich podst. rodzaje

Studzienki tradycyjne i ich podst. rodzaje

W układzie tradycyjnym rozróżniamy 3 podst.

rodzaje studzienek rewizyjnych:

Z płytą

Z płytą

–

–

stosowane w kanałach płytkich, o

stosowane w kanałach płytkich, o

zagłębieniach nie przekraczających 3m (przy

zagłębieniach nie przekraczających 3m (przy

głębokościach do 1,5m dopuszcza się średnicę 1m,

głębokościach do 1,5m dopuszcza się średnicę 1m,

przy głębokościach większych nie mniejszą niż

przy głębokościach większych nie mniejszą niż

1,2m)

1,2m)

Z kręgiem przejściowym

Z kręgiem przejściowym

–

–

przy głębokości od 3

przy głębokości od 3

do 6 m (minimalna średnica 1,2m)

do 6 m (minimalna średnica 1,2m)

Kominem

Kominem

złazowym

złazowym

(o średnicy 0,8m

(o średnicy 0,8m

niezale

niezale

-

-

ż

nie od głębokości)

ż

nie od głębokości)

–

–

przy głębokości ponad 6m.

przy głębokości ponad 6m.

Studzienki kanalizacyjne tradycyjne są to studzienki

„włazowe” do których mogą schodzić pracownicy służb

eksploatacyjnych. Mają one średnice min. 100 cm,

wykonane są z kręgów betonowych lub z cegły

kanalizacyjnej, mają dno w postaci kinety (betonowej lub

ż

elbetowej) oraz specjalne żeliwne stopnie złazowe.

Studzienki takie przykryte są włazami żeliwnymi typu

ciężkiego (gdy studzienka usytuowana jest w jezdni) lub

typu lekkiego gdy (w pozostałych przypadkach)

Elementy konstrukcyjne tradycyjnych studzienek

Elementy konstrukcyjne tradycyjnych studzienek

A- studzienka murowana z cegły kan.

na fundamencie w postaci płyty betonowej

B- płaszcz studzienki z kręgów betonowych (żelbetowych)

C- konstrukcja części dennej studzienki

1- półskorupa odpowiadająca przekrojowi

kanału (żelbet, ew. klinkier –wykładzina

lub cegła), 2- pierścień łączący

3- podkład betonowy, 4 - fundament

D- studzienka na kanale przełazowym

połączona z kolektorem galerią

E- studzien. na kanale wielkośrednicowym

połączona z nim konstrukcyjnie

UWAGA!

UWAGA! Klasyczna studzienka jest elementem

bardzo trudnym w wykonawstwie, gdyż jej

konstrukcja podatna jest na różnego rodzaju

uszkodzenia (np. mechaniczne).

Czynnikiem równie ważnym wpływającym na

ż

ywotność studzienki jest mikroklimat panujący

wewnątrz komory – podwyższona wilgotność i

na ogół kwaśne opary (rozproszkowanie cegieł).

Studzienki tradycyjne zmodyfikowane

Studzienki tradycyjne zmodyfikowane

Charakteryzują się tym, że właściwa jakość studzienek jest możliwa po modyfikacji

konstrukcji współczesnymi technologiami, ale z zamiarem uzyskania parametrów osiąganych

przez stare rzemiosło.

Przykładami modyfikacji poprawiającymi szczelność tego rodzaju studzienek rewizyjnych jest:

Uszczelnienie kręgów w gruntach nawodnionych

Przyłączenie rurociągu przy użyciu złącza REKA

Studzienka rewizyjna wytwarzana z elementów

azbestocementowych na przykładzie wyrobów firmy

Eternit AG.

1 - zakończenie (płyta lub stożek)

2 – rura płaszczowa

3 – uszczelnienie rur płaszczowych

4 – wykładzina kinety

5 – złącze REKA

Na szczególną uwagę w konstrukcji studzienek tradycyjnych

(zmodyfikowanych) żelbetowa płyta fundamentowa, mogącej

równocześnie stanowić obciążnik stabilizujący położenie

studzienki w gruncie mokrym.

Studzienki rewizyjne z tworzyw sztucznych

Studzienki rewizyjne z tworzyw sztucznych

3

Studzienki kanalizacyjne z tworzyw sztucznych nowego

typu są zwykle „niezłazowe”, wszelkie prace eksploatacyjne

wykonywane są przez służby przebywające na powierzchni

terenu. Studzienki te mają na ogół średnice 350-450 cm i

wykonane są z tw. sztucznych głównie (PVC, PP, HDPE).

Aktualna oferta obejmuje również niezłazowe studzienki z

osadnikiem, przydatne przede wszystkim w kanalizacji

ogólnospławnej i wód opadowych.

W pierwotnych rozwiązaniach studzienki tego typu były

elementem sztywnym, ale ostatecznie rozpowszechniło się

teleskopowe osadzenie zamknięcia studzienki, którego zada-

niem jest umożliwienie współpracy z nawierzchnią drogową.

UWAGA W rozwiązaniach tradycyjnych nawierzchnia

drogowa ulega różnym deformacją pod wpływem czynników

termicznych i dynamicznych, niezależnie od studzienki.

W tej sytuacji sztywność studzienek i brak ich współpracy z

nawierzchnią prowadzą do pękania jezdni i zniszczenia studzie.

Studzienka

PRO 630

Złazowe

Złazowe

studzienki z tworzyw sztucznych

studzienki z tworzyw sztucznych

Naturalnym rozwinięciem studzienek z tw. sztucznych są studzienki złazowe (gł. PE-HD):
konstrukcja oparta na względnie krótkiej rurze o ścianie gładkiej lub pofalowanej
konstrukcja oparta na kręgach polietylenowych

UWAGA!

Jako studzienki włazowe są stosowane studzienki o średnicy 1000 mm.

Studzienki o średnicach mniejszych niż 1000 mm są wykorzystywane jako niewłazowe do

obsługi eksploatacyjnej z zewnątrz.

Można je instalować wszędzie tam, gdzie mają

zastosowanie studzienki betonowe jako

alternatywa dla nich.

Zastosowanie pierścieni odciążających, które

przenoszą obciążenia pionowe powoduje że

obciążenia nie są przenoszone bezpośrednio na

studzienkę, a pierścień zmienia swoje położenie

wraz z osiadaniem gruntu. Własność ta umożliwia

stosowanie studzienek w pasie drogowym.

Etapy montażu studzienek o

Etapy montażu studzienek o

konstrukcji opartej na kręgach PE

konstrukcji opartej na kręgach PE

• Poszczególne elementy studzienki można łączyć za pomocą

uszczelek lub poprzez zgrzanie za pomocą spawarki ekstruzyjnej.

Przy montażu modułowym górną część poszczególnych

elementów należy wyczyścić i włożyć na nią uszczelkę.

•Poszczególne elementy umieszcza się jeden na szczycie

drugiego. Na łączone elementy wywrzeć lekki nacisk z góry, w

celu należytego osadzenia łączonych elementów.

•Przy montażu studzienek wyposażonych w stopnie, należy

zwrócić uwagę, aby poszczególne stopnie znajdowały się na

przemian w dwóch rzędach.

Przed montażem poszczególnych elementów należy wypoziomować

studzienkę wykorzystując poziomice, zapewniając pochylenie

kanału około 1÷1.5%.

Studzienki z

Studzienki z

tw

tw

. sztucznych PP PRO 630 Pośrednia

. sztucznych PP PRO 630 Pośrednia

Wejście do wnętrza studzienki wiąże się z

dużym ryzykiem, stąd rygorystyczne przepisy BHP,

które w praktyce zawężają możliwość wchodzenia

tylko do wyspecjalizowanych ekip z odpowiednim

wyposażeniem.

W odpowiedzi na zagrożenia wynikające z

niebezpiecznego oddziaływania gazów

kanalizacyjnych, powstała studzienka

najnowszej generacji „pośrednia” (zbyt wąska

aby można było do niej wejść ale dość szeroka

do prowadzenia różnych prac z zewnątrz) o

ś

rednicy ok. 0,6 m.

UWAGA! Wielkość przenoszonych obciążeń i

miejsce stosowania studzienki decyduje o

odpowiednim doborze elementów składowych

studzienki. Odporność chemiczna PP z którego są

wykonane oraz ich szczelność pozwala na

zastosowanie studzienek także w przemysłowych

systemach ściekowych.

Studzienki spadowe (kaskadowe):

Studzienki spadowe (kaskadowe):

Studzienki kaskadowe służą do zmniejszenia zbyt dużego spadku kanału, a tym samym i

energii wodnej ścieków przepływających z dużą prędkością np. po stromych ulicach.

UWAGA! Ścieki mogą być wprowadzone za pomocą trójnika do studzienki na

przewodach o małej średnicy powyżej dna, co nie naraża pracujących w studzience na

opryskanie ściekami.

Studzienka kaskadowa z rurą spadową niezwiązaną i związaną konst

Studzienka kaskadowa z rurą spadową niezwiązaną i związaną konst

rukcyjnie z komorą

rukcyjnie z komorą

Komora spadowa z odskokiem

Komora spadowa z odskokiem

Studzienki kaskadowe PE z rurą pionową/skośną

Studzienki kaskadowe PE z rurą pionową/skośną

Stosuje się na przewodach o średnicy najczęściej do 400 mm. Ponieważ przy spadzie wody

wytwarza się para, więc stosuje się do tych studzienek włazy kanalizacyjne przejazdowe lub
chodnikowe typu przewietrznikowego.

Właz chodnikowy typu

Właz chodnikowy typu

przewietrznikowego

przewietrznikowego

Właz przejazdowy typu

Właz przejazdowy typu

przewietrznikowego

przewietrznikowego

PŁUCZKA KANAŁOWA

PŁUCZKA KANAŁOWA

Płuczki kanałowe

Płuczki kanałowe

budowane są w

budowane są w

początkowych odcinkach kanału,

początkowych odcinkach kanału,

gdy ułożony on jest ze zbyt małym

gdy ułożony on jest ze zbyt małym

spadkiem, wskutek czego ma

spadkiem, wskutek czego ma

niewielkie napełnienie i małą

niewielkie napełnienie i małą

prędkość przepływu ścieków.

prędkość przepływu ścieków.

Do

płukania

używa

się

wody

Do

płukania

używa

się

wody

wodociągowej lub ze źródeł wody

wodociągowej lub ze źródeł wody

powierzchniowej, np. stawów, rzek

powierzchniowej, np. stawów, rzek

itp. a gdy nie ma tych możliwości,

itp. a gdy nie ma tych możliwości,

to można używać również wody

to można używać również wody

ś

ciekowej.

ś

ciekowej.

Do

jednorazowego

płukania

Do

jednorazowego

płukania

przewodów

o

150

przewodów

o

150

-

-

200

200

mm

mm

potrzeba około 2 m

potrzeba około 2 m

3

3

wody, przy

wody, przy

tym

wytworzona

fala

wody

tym

wytworzona

fala

wody

powinna

mieć

dostateczną

powinna

mieć

dostateczną

prędkość dla rozmywania osadów.

prędkość dla rozmywania osadów.

K- klapa

zamykająca odpływ

P-przelew

Przykłady rozwiązań płuczek kanalizacyjnych

Przykłady rozwiązań płuczek kanalizacyjnych

A – indywidualna dla danego

kolektora

B – zbiorcza dla zespołu

kolektorów

a – doprowadzenie wody

płuczącej

b – płukany kanał

C – z zastawką tzw. „Szybrem”

drzwiami płuczącymi lub

innymi ręcznie otwieranymi

zamknięciami

D – z mimośrodowo osadzonym

naczyniem pochylnym

E – ze szczelną przegrodą i

lewarem

PŁUCZKA SAMOCZYNNA SYFONOWA

PŁUCZKA SAMOCZYNNA SYFONOWA

1- dzwon,

2 - długie ramię syfonu,

3 - przelew.

Oprócz płuczek przedstawionych,

kłopotliwych w działaniu, są stosowane

urządzenia samoczynne, działające na zasadzie

lewara połączonego z syfonem.

Cykl działania takiej płuczki jest następujący.

Gdy powietrze pod dzwonem 1 zostanie

dostatecznie sprężone przez wodę

wypełniającą studzienkę, wówczas wypycha

stopniowo wodę z syfonu. Z chwilą gdy

powietrze zacznie uchodzić przez ramię 2

syfonu, woda gwałtownie wpływa ze

studzienki pod dzwon, a syfon ją zasysa. Gdy

w zbiorniku zabraknie wody, zwierciadło

wody opada poniżej otworu w dzwonie,

powietrze wchodzi przez ten otwór i syfon

przestaje działać (zasysać wodę), zwierciadło

zaś wody w obu ramionach syfonu znajdzie się

na jednym poziomie.

UWAGA! Przewód przelewowy zabezpiecza

płuczkę od zalania w przypadku zatkania

syfonu lub odpływu.

SYFONY

SYFONY

•

Jest podstawowym elementem

uzupełnienia przewodów

grawitacyjnych pozwalającym na

pokonywanie różnych przeszkód.

•

W syfonie ruch ciśnieniowy

powstaje w wyniku różnicy

położenia komory wlotowej i

wylotowej przy czym musi ona

zrównoważyć wielkość strat

ciśnienia.

C – syfon w postaci przewodu w

obudowie betonowej

D – bloki oporowe stabilizujące syfon

w gruncie

E – piaskownik na komorze wlotowej

syfonu

F- wielofunkcyjne zakończenie

głowicy syfonu.

A – zasada działanie syfony

Przygotowanie pod syfon układany na dnie cieku

żwirowy nasyp podporowy

wypełnienie między podporowe

Komora wlotowa

syfonu

Przewietrzniki

Przewietrzniki

• Zadaniem przewietrzników jest wentylacja

kanalizacji

• W kolektorach przełazowych

przewietrzniki umieszcza się nie rzadziej
niż co 40 m w odcinkach miedzy
studzienkami

• Przewietrzniki rozmiesza się głównie we

wszystkich najwyższych punktach
urządzeń kanałowych

• Na kanałach nieprzełazowych

przewietrzniki są stosowane na początku i
na końcu każdego kolektora

• Do przewietrzania kanałów służą również

wpusty boczne z przyłączonymi do nich
przykanalikami

Wpusty deszczowe

Wpusty deszczowe

Służą do odprowadzania wód

pochodzenia opadowego

różnych powierzchni ulic

podwórzy itd.

Istnieją tu różne konstrukcje np. w

układzie klasycznym mamy do

czynienia z dwoma

podstawowymi rodzajami:

A - z osadnikiem

B - bez osadnika

C – wpust uliczny

D – krata wpust w stosunku do

spadku powierzchni

F – lokalizacja wpustów na

skrzyżowaniu

Przelewy burzowe

Przelewy burzowe

Przelewy burzowe, stosowane w kanalizacji ogólnospławnej, służą do

odciążenia sieci od nadmiernej ilości wód opadowych.

ZASADA DZIAŁANIA: Próg, tj. krawędź przelewowa, jest zakładana

poprzecznie, skośnie lub podłużnie do kierunku przepływu.

Aby wydajność przelewu powiększyć, krawędzie są najczęściej zakładane z

obu stron kanału, przy czym przez odpowiednie ukształtowanie ścian

przewodu łączącego obie strony kanału wytwarza się lewar.

Schemat przelewu burzowego:

1-komora przelewu burzowego

2-kanał

3-przelew burzowy

4-kanał dla wód burzowych

5-wylot burzowca

6-poziom wody w odbiorniku

3

4

Według przepisów obowiązujących w Polsce w

instalacjach kanalizacyjnych muszą być stosowane

specjalne zawory zwrotne, zwane też zasuwami

burzowymi. Zadaniem tych urządzeń jest

zapobieganie zjawisku wstecznego przepływu

ścieków, co zabezpiecza niżej położone pomieszczenia

przed zalaniem.

Dzięki swojej konstrukcji zasuwa burzowa Kar-

mat może z zastąpić rewizję (czyszczak), która musi

być zamontowana przy wyjściu instalacji

kanalizacyjnej z budynku.

Zasuwa wykonana jest z wysokiej jakości

polipropylenu, materiału trwałego i odpornego na

działa-nie agresywnych czynników chemicznych i

gorących ścieków (do 95°C). Wnętrze urządzenia, o

gładkiej powierzchni i odpowiednio wyprofilowane,

uniemożliwia gromadzenie się osadów, co pozwala na

jego skuteczną pracę przez długi czas.

Zasuwa burzowa „Karmat”

Budowa zasuwy burzowej

Budowa zasuwy burzowej

Separatory olejów

Separatory olejów

Wody opadowe dość często zawierają domieszki zanieczyszczeń pochodzenia olejowego lub

też intensywny deszcz przenosi te zanieczyszczenia z ulic do kanałów burzowych.

A – widok ogólny

B – zasada działania

a - tłuszcze

b - wkładki rozdzielające

c - osady

Oprócz normalnych powierzchni

ulicznych największe ilości

zanieczyszczeń pochodzenia

olejowego znajdują się w rejonach

stacji benzynowych, warsztatów

samochodowych, placów

manewrowych, parkingów itp.

UWAGA! W pierwszym przypadku

instaluje się bezpośrednio przed zrzutem

do odbiornika, w drugim raczej jak

najbliżej punktów emisji.

ZBIORNIKI RETENCYJNE

ZBIORNIKI RETENCYJNE

Zbiorniki retencyjne służą

do

odciążenia

sieci

od

nadmiaru wód opadowych.

W miarę możliwości zbiorniki
retencyjne zakłada się w
naturalnie

ukształtowanych

obiektach terenowych np. w
sadzawkach,

stawach

czy

kotlinach.

Jeżeli

nie

istnieje

taka

możliwość to buduje się
oddzielne baseny podziemne
z dnem i ścianami szczelnymi
(najczęściej betonowymi).

UWAGA! Czasami z takiego zbiornika nie można odprowadzić w całości

nagromadzonej wody grawitacyjnie, wówczas się ją przepompowuje do właściwego

poziomu kanału w celu umożliwienia swobodnego odpływu wody poza zbiornikiem.

Istnieje wiele rozwiązań zb. retencyjnych

Zb. retencyjny będący jednocześnie osadnikiem

WYLOTY

WYLOTY

KANAŁÓW

KANAŁÓW

Wyloty kanałów w odbiornikach zależą od

ilości ścieków, kształtu kanałów, pojemności

odbiornika jego głębokości itp.

Ś

cieki, jak już wspomniano, szybciej mieszają

się z wodami odbiornika, gdy są wyprowadzone

przewodem zamkniętym - rurowym, np. do

koryta rzeki.

Rzadziej wyloty dużych kanałów umieszczane

są bezpośrednio w specjalnej obudowie przy

brzegu. Wówczas wylot kanałów jest

skierowany skośnie w kierunku prądu.

Wyloty takich kanałów rurowych

zabezpieczone są przed wodami powodziowymi

i tzw. cofką, która występuje w górze rzeki w

wyniku spiętrzenia tych wód w dolnym biegu

rzeki, za pomocą zasuw kanałowych

uruchamianych ręcznie.

Mogą być także zastosowane zasuwy albo

wrota żeliwne uruchamiane mechanicznie.

Zasady eksploatacji i remonty sieci

Zasady eksploatacji i remonty sieci

kanalizacyjnej

kanalizacyjnej

Należy:

-konserwować przewody , uzbrojenia i pozostałe elementy,

-usuwać bezzwłocznie uszkodzenia i likwidować wszelkie

usterki w pracy sieci,

-ustalać które fragmenty wymagają remontu i w jakim

zakresie,

-w każdym zakładzie wodociągowo-kanalizacyjnym istnienie

jednostka organizacyjna zajmująca się eksploatacją sieci.

W jej skład wchodzą

Pogotowie wodociągowo-kanalizacyjne czynne całą dobę

brygady konserwacyjne

brygady remontowo naprawcze