XML/SGML














pl.comp.www FAQ




Następny



Następny rozdział





Poprzedni rozdział



Poprzedni







Rozdział 7. XML/SGML





Spis treści


7.1.
Historia


7.2.
Podstawy


7.3.
Narzędzia




_


7.1. Historia




From: [e-mail]




SGML

czyli
Standard Generalized Markup Language

(lub jak kto woli Standard Goldfarb Mosher Lorie) był pomysłem na
ze standaryzowanie uogólnionego znakowania dokumentów i wyjście poza
wąskie ramy konkretnych ,,uniwersalnych'' języków takich jak choćby
groff czy texinfo (czy cała masa innych wynalazków typu sdf). Pod
koniec lat sześćdziesiątych w USA i Kanadzie środowiska
zawodowo zainteresowane publikowaniem dostrzegły konieczność
oddzielenia formatu dokumentów od ich
treści/struktury w celu zapewnienia ich przenośności oraz
elastyczności w manipulowaniu ich zawartością.
Chodziło o zastąpienie poleceń formatujących związanych z konkretnymi
aplikacjami
(typu "załaduj czcionkę Times New Roman wielkości 12 punktów", "zrób
wcięcie szerokości 36 punktów" itp.)
oznaczeniami typu ,,nagłówek sekcji'', ,,początek akapitu'',
,,indeks'',
,,pozycja indeksu" - wygląd poszczególnych elementów określany byłby
przez konkretną aplikację według preferencji użytkownika. Pojawiła się idea
"generic coding/generic markup", czyli ustandaryzowanego zestawu takich oznaczeń które mogłyby
być stosowane w bardzo rożnego rodzaju publikacjach.

Prace specjalnego komitetu GCA (Graphic Communications Association)
opracowującego system oznaczeń znany jako
GenCode (R)

szybko wykazały, że dla rożnych dokumentów potrzebne są rożne zestawy
oznaczeń, oraz ze samodzielne mniejsze dokumenty mogą stanowić elementy
składowe większych publikacji. W roku 1969 pracownicy IBM, Charles
Goldfarb, Edward Mosher i Raymond Lorie zaproponowali
GML

---
Generalized Markup Language

który nie był, jak GenCode (R), prostym systemem oznaczeń, ale wprowadzał
pojęcie formalnie definiowanego typu dokumentu i związanej z nim ścisłej,
hierarchicznej struktury oznaczeń.
GML

odniósł sukces w przemyśle wydawniczym, w czym duża role odegrało
wprowadzenie go jako standardu wewnętrznego dla publikacji IBM.

W 1978 roku Amerykański Narodowy Instytut Standardów (ANSI) powołał
komitet którego zadaniem było opracowanie standardu języka opisu
tekstu. Do współpracy został zaproszony Charles Goldfarb, który wniósł
do projektu szereg koncepcji opracowanych w międzyczasie na bazie
GML. Pierwszy roboczy szkic SGML pojawił się w 1980 r., szósty, z roku
1983 został zarekomendowany przez GCA jako standard przemysłowy. SGML
został przyjęty przez Urząd Kontroli Skarbowej USA (IRS) oraz Departament
Obrony. Po reorganizacji projektu w 1984 roku w ramach ISO, w roku
1985 szkic standardu międzynarodowego został zaaprobowany przez Biuro
Oficjalnych Publikacji Wspólnoty Europejskiej. Po roku prac edytorskich
i poprawek, standard został przyjęty jako ISO 8879:1986 i opublikowany w
rekordowym czasie po zatwierdzeniu, przy użyciu systemu SGML opracowanego
przez Andersa Berglunda z CERN.

Ostatnio aplikacje SGMLa również ulegają standaryzacji. Przykładem jest
tutaj norma ISO 12083 wywodząca się z propozycji American Association of
Publishers oraz European Phisical Society będąca próbą zestandaryzowania
publikacji matematycznych.
(ISO 12083)

Innym pomysłem jest HyTime czyli w rozwinięciu
HyTime: ISO 10744 Hypermedia/Time-based Structuring Language

(o wiele bardziej rozbudowany niż inne np. HTML) zorientowany na aplikacje
multimedialne.

Kolejnym polem ekspansji SGMLa jest
XML...




Patrz też:.



History of Generalized Markup and SGML @ SGML/XML Home Page











Następny



Spis treści



Poprzedni




Jak To Zrobić?

 

Podstawy