"MAGIJA SEKSUALNA ALEISTERA CROWLEYA"

DARIUSZ MISIUNA

Jak powiada angielski malarz i okultysta, Austin Osman Spare, "w przyrodzie wszystko ze wszystkim

cudzoło

ż

y". A

ż

e człowiek, cho

ć

przez kultur

ę

wychowany, zawdzi

ę

cza swój byt i predyspozycje

naturze, nic wi

ę

c dziwnego,

ż

e i w jego

ż

yciu seks odgrywa istotn

ą

rol

ę

. Co wi

ę

cej, mo

ż

na powiedzie

ć

ż

e to wła

ś

nie seks czyni z nas ludzi, albowiem w porównaniu z innymi zwierz

ę

tami człowiek kocha si

ę

nadzwyczaj cz

ę

sto i w przeciwie

ń

stwie do innych zwierz

ą

t sztuka kochania pozwala mu na realizacj

ę

celów znacznie wykraczaj

ą

cych poza zwykł

ą

reprodukcj

ę

.

Francuski filozof, Georges Bataille, nazywa t

ę

specyficznie ludzk

ą

dyspozycj

ę

"erotyzmem", od razu

dodaj

ą

c

ż

e "erotyzm jest w istocie aktywno

ś

ci

ą

seksualn

ą

człowieka, przeciwstawion

ą

takiej

ż

e

aktywno

ś

ci zwierz

ę

cej. Nie ka

ż

da forma ludzkiej seksualno

ś

ci ma charakter erotyczny, ale ma go

zawsze, ilekro

ć

nie jest zwyczajnie i po prostu zwierz

ę

ca". W tym kontek

ś

cie nale

ż

y si

ę

słowo

wyja

ś

nienia, gdy

ż

to co w obiegowej opinii uchodzi za zwierz

ę

cy wymiar seksu, nie jawi si

ę

tym

samym dla Bataille'a i pokrewnych mu my

ś

licieli. Ich definicja zwierz

ę

cej seksualno

ś

ci jest w istocie

bliska faktom natury, poniewa

ż

uznaj

ą

oni za seks zwierz

ę

cy taki, którego celem jest reprodukcja

gatunku. Pop

ę

d seksualny człowieka mo

ż

e by

ć

jednak równie dobrze nakierowany na czyst

ą

przyjemno

ść

, mo

ż

e te

ż

by

ć

wykorzystywany do celów religijnych i to wła

ś

nie odró

ż

nia go od reszty

ś

wiata zwierz

ą

t.

Co jednak sprawia,

ż

e człowiek, miast poszukiwa

ć

idealnego partnera do zapłodnienia, poddaje si

ę

nagłym porywom nami

ę

tno

ś

ci i to bynajmniej nie z my

ś

l

ą

o potomstwie? Otó

ż

, wg Bataille'a pcha go

ku temu

ś

wiadomo

ść

własnej sko

ń

czono

ś

ci, tego

ż

e jego

ż

ycie kiedy

ś

musi si

ę

sko

ń

czy

ć

.

Jednostkowe "ja" tak bardzo boi si

ę

ś

mierci,

ż

e szuka unie

ś

miertelnienia w drugiej osobie, w partnerze

seksualnym. Przy czym nie chodzi tu o uwiecznienie si

ę

w swoich potomkach, skoro wiadomo

ż

e i oni

urodz

ą

si

ę

z wyrokiem

ś

mierci. Rzecz tyczy chwilowego unie

ś

miertelnienia si

ę

poprzez roztopienie si

ę

w drugiej osobie podczas orgazmu. W tej jednej chwili cały

ś

wiat nagle znika, a wraz z nim znika

jednostkowa

ś

wiadomo

ść

, która staje si

ę

cz

ęś

ci

ą

wi

ę

kszej cało

ś

ci. To dlatego Francuzi nazywaj

ą

orgazm "mał

ą

ś

mierci

ą

".Przytaczanie tu my

ś

li Bataille'a w kontek

ś

cie naszych zainteresowa

ń

nie jest

wcale bezcelowe, albowiem wg tego francuskiego filozofa okultyzm, tak jak i inne praktyki religijno-

magiczne, wywodzi si

ę

z ch

ę

ci okiełzania energii seksualnej, która stanowi zagro

ż

enie dla ładu

społecznego zorganizowanego wokół pracy. Erotyzm oznacza wydatkowanie energii, podczas gdy

praca wymaga jej jak najwi

ę

kszego gromadzenia. W tym celu, ogranicza si

ę

jego zasi

ę

g, tworz

ą

c

rozmaite tabu, które mog

ą

by

ć

łamane tylko w zakresie wyznaczanym przez rytuał. Tak

ą

funkcj

ę

pełniły pierwotnie

ś

wi

ę

ta, podczas których normalny porz

ą

dek rzeczy ulegał chwilowemu odwróceniu.

Podczas

ś

wi

ą

t uwalniane były nadwy

ż

ki energetyczne, które w innych sytuacjach wi

ą

zane byłyby z

przemoc

ą

.

Niestety, wraz z pojawieniem si

ę

chrze

ś

cija

ń

stwa zdesakralizowano te formy religijne, które odnosiły

si

ę

do seksu i przemocy. Proces ten jeszcze bardziej pogł

ę

bił si

ę

w XVIII wieku, kiedy to wraz z

nastaniem epoki O

ś

wiecenia, zaprowadzono rz

ą

dy rozumu nad tym, co irracjonalne, chaotyczne, w

tym mi

ę

dzy innymi nad seksualno

ś

ci

ą

. To za

ś

, co w dawnych kulturach uznawano za "seks sakralny"

zyskało miano dewiacji i rzeczywi

ś

cie tak

ą

te

ż

posta

ć

przyj

ę

ło. Stale tłumiona energia seksualna, która

nie mogła wybra

ć

innych dróg uj

ś

cia poza jedyn

ą

dozwolon

ą

pozycj

ą

w ramach seksu mał

ż

e

ń

skiego,

od czasu do czasu wybuchała z gwałtown

ą

sił

ą

, przyjmuj

ą

c posta

ć

szalonych wizji religijnych. Kiedy

za

ś

i te uznano za niepo

żą

dane, proces jej degeneracji osi

ą

gn

ą

ł jeszcze wy

ż

szy stopie

ń

, czego

wynikiem były rozmaite perwersje, choroby psychiczne i akty przemocy na

ś

wiecie. I jakkolwiek by

deterministycznie nie brzmiała ta teoria, wyja

ś

nia ona wiele zagadek

ś

wiata współczesnego, takich jak

cho

ć

by gwałtowne rozpowszechnienie si

ę

przemocy.

Tajemnica Szafirowej Gwiazdy

W

ś

wietle powy

ż

szej teorii renesans magii w XX wieku mo

ż

na uzna

ć

za prób

ę

odtworzenia przestrzeni

rytualnej, w ramach której mo

ż

liwe s

ą

działania, gdzie indziej uwa

ż

ane za szalone i niebezpieczne.

Jest to w istocie powrót do archaicznych technik ekstazy, które wraz z nastaniem ery chrze

ś

cija

ń

skiej

uznano za niepo

żą

dane i szkodliwe. Niektóre z tych technik przechowywane były w rozmaitych

sektach gnostyckich. Wi

ę

kszo

ść

z nich zachowała si

ę

na Wschodzie. I z tych wła

ś

nie dwóch tradycji:

gnostycyzmu i religii Orientu mieli korzysta

ć

okulty

ś

ci, którzy pod koniec XIX i na pocz

ą

tku XX wieku

tworzyli podwaliny nowoczesnego okultyzmu.

Niebagateln

ą

rol

ę

w tym procesie odegrał zakon Ordo Templi Orientis, którego ezoteryczne nauki

zmierzały do resakralizacji seksu, czyli do ponownego nadania mu wymiaru duchowego. Od samego

pocz

ą

tku swego istnienia system wtajemnicze

ń

O.T.O obejmował dwa rodzaje nauk. Pierwsze z nich,

powstałe zapewne z inspiracji Theodora Reussa, dotyczyły pracy z symbolami. Składały si

ę

na nie

rozmaite ryty maso

ń

skie i ró

ż

okrzy

ż

owe. Drugie, importowane ze Wschodu przez Carla Kellnera,

dotyczyły magii seksualnej, uznawanej za "najwi

ę

ksz

ą

tajemnic

ę

zakonu". Jak si

ę

szybko okazało,

tajemnic

ę

t

ę

trudno było utrzyma

ć

, gdy

ż

na jej trop ju

ż

w 1912 roku wpadł

ś

wie

ż

o upieczony adept

O.T.O, Aleister Crowley.

Według wszelkich prawdopodobie

ń

stw, Crowley zawarł j

ą

w dziele p.t. Ksi

ę

ga Kłamstw, które

zawierało opis rytuału "Szafirowej Gwiazdy". Dokładny tekst tego rytuału znale

źć

mo

ż

na w

przetłumaczonej przeze mnie Magiji w teorii i praktyce. Stanowił on crowleyowski odpowiednik

klasycznego rytuału heksagramu, przywołuj

ą

cego b

ą

d

ź

odp

ę

dzaj

ą

cego siły makrokosmiczne. W tym

jednak przypadku jego symbolika miała charakter wyra

ź

nie seksualny. Rozpoczynały go słowa:

"Niechaj Adept uzbroi si

ę

w magiczn

ą

ró

ż

d

ż

k

ę

i wyposa

ż

y w mistyczn

ą

ró

żę

", które w j

ę

zyku symboli

informowały,

ż

e mag ma przygotowa

ć

siebie i swoj

ą

partnerk

ę

do odbycia stosunku seksualnego. Na

pocz

ą

tku rytuału adept miał wykona

ć

seri

ę

gestów magicznych, odpowiadaj

ą

cych tajemnej formule

L.V.X. - N.O.X (

ś

wiatła-nocy, jin-jang, Sziwy-Siakti). Po nich nast

ę

powało kre

ś

lenie heksagramów w

czterech kierunkach

ś

wiata, po czym adept wracał do

ś

rodka kr

ę

gu, gdzie wykonywał "znak

ró

ż

okrzy

ż

a". Czym był ów znak ró

ż

okrzy

ż

a, tego rytuał nie precyzował. Wykonywa

ć

go mieli jedynie ci

adepci, którzy byli we

ń

wtajemniczeni, najprawdopodobniej przez samego Crowleya. Dzi

ś

jednak jego

tajemnica wydaje si

ę

łatwa do rozszyfrowania. Ró

ż

okrzy

ż

to wyra

ż

ona w j

ę

zyku symboli pozycja

zjednoczenia m

ę

skich i kobiecych genitaliów. Innymi słowy, punkt kulminacyjny rytuału "Szafirowej

Gwiazdy" obejmował stosunek płciowy.

Nie byłoby w tej formule mo

ż

e nic szczególnego, wszak rytualny stosunek płciowy uprawiano nie tylko

w hinduskim kulcie Sziwy i Siakti, lecz i w działaj

ą

cym na Zachodzie w XIX wieku Hermetycznym

Bractwie

Ś

wiatła, tyle

ż

e zaraz po jego zako

ń

czeniu, rytuał nakazywał by adept przywołał boga Seta,

który miał zjawi

ć

si

ę

w kr

ę

gu, "napi

ć

si

ę

sakramentu i udzieli

ć

nim komunii". Ten wła

ś

nie krótki ust

ę

p

sprawił,

ż

e w 1912 roku ówczesny przywódca O.T.O, Theodore Reuss oskar

ż

ył Crowleya o ujawnienie

najpilniej strze

ż

onej tajemnicy jego zakonu. A dotyczyła ona ni mniej ni wi

ę

cej tylko magicznej mocy

m

ę

skich i kobiecych płynów seksualnych. Sakrament, o którym tu mowa, składał si

ę

z nasienia i

wydzieliny z pochwy, któr

ą

nale

ż

ało najpierw po

ś

wi

ę

ci

ć

bogu Setowi, potem za

ś

spo

ż

y

ć

.Z tajemnych

instrukcji Zakonu Templariuszy Wschodu, które w latach siedemdziesi

ą

tych ujawnił angielski historyk

okultyzmu, Francis King, wcale nie wynika,

ż

e w zakonie tym ów seksualny sakrament składano w

ofierze Setowi. Pozostaje jednak bezspornym faktem,

ż

e tak

ą

funkcj

ę

nadał mu Crowley. W egipskiej

mitologii Set pełnił rol

ę

boga-niszczyciela, zabójcy Ozyrysa - antropomorficznego boga wegetacji. Był

tak

ż

e "Panem Górnego Egiptu", którego przyj

ę

li za swego jedynego boga semiccy naje

ź

d

ź

cy podczas

okupacji delty Nilu. By

ć

mo

ż

e, zbie

ż

no

ść

tych dwóch faktów sprawiła,

ż

e po wygnaniu naje

ź

d

ź

ców ze

swego terytorium Egipcjanie nadali Setowi demoniczne oblicze. Z upływem czasu stał si

ę

on

Szaitanem, czyli znanym nam dobrze z chrze

ś

cija

ń

skiego mitu Szatanem. Dodatkowego posmaczku

całej tej sprawie nadaje fakt,

ż

e zgodnie z teriomorficznym charakterem wi

ę

kszo

ś

ci bóstw egipskich,

Set posiadał wygl

ą

d psa. Tymczasem, w objawionej Crowleyowi w 1904 roku Ksi

ę

dze Prawa

pojawiało si

ę

mało zrozumiałe pytanie: Is it a God living in a dog?("Czy

ż

Bóg ma mieszka

ć

w psie?") I

chocia

ż

Ksi

ę

ga Prawa odpowiadała na nie przecz

ą

co, nie rozwi

ą

zywało to zagadki wi

ążą

cej si

ę

z t

ą

dziwn

ą

kwesti

ą

. Niektórzy interpretatorzy Crowleya, jak cho

ć

by znany w Polsce z trylogii Iluminatus,

Robert Anton Wilson, odnosz

ą

ten dziwny fragment Ksi

ę

gi Prawa do współczesnych mitów

ufologicznych zwi

ą

zanych z Syriuszem. Było nie było, Syriusz nazywany jest "psi

ą

gwiazd

ą

", a jego

"podwójno

ść

" mo

ż

e ł

ą

czy

ć

go z bogiem Setem, uznawanym czasami za "mrocznego bli

ź

niaka"

Horusa, czyli w crowleyowskiej mitologii patrona nowej ery i jego religii, telemy. Wydaje si

ę

jednak,

ż

e

jest to daleko posuni

ę

ta nadinterpretacja my

ś

li Crowleya, który sam odnosił ten fragment Ksi

ę

gi Prawa

do prostej konstatacji,

ż

e bosko

ść

mo

ż

na osi

ą

gn

ąć

tylko poprzez wyzbycie si

ę

zwierz

ę

co

ś

ci, a wi

ę

c

uniezale

ż

nienie si

ę

od warunków swego otoczenia.

Czemu jednak rytuał "Szafirowej Gwiazdy" nakazywał ofiarowywanie kobiecych i m

ę

skich fluidów

seksualnych wła

ś

nie temu bogowi? Kenneth Grant z Tyfonicznego Ordo Templi Orientis sugeruje,

ż

e

mogła to by

ć

ofiara z ego, poniewa

ż

jego zdaniem Set jest Panem Inicjacji obejmuj

ą

cej unicestwienie

ego, które w micie egipskim przyjmuje posta

ć

Ozyrysa. Tyle

ż

e w schemacie kabalistycznego Drzewa

ś

ycia Ozyrys, podobnie jak inni bogowie zwi

ą

zani z kultem ofiarniczym (Adonis, Attis, Chrystus)

plasuje si

ę

na poziomie sefiry tiferet. Ta za

ś

na pewno nie odpowiada "ego", tylko temu co je

przekracza, czyli "ja

ź

ni". Mo

ż

na wi

ę

c powiedzie

ć

,

ż

e składana Setowi ofiara z nasienia i lubricatio jest

ofiar

ą

z "siebie samego", z tego co w ka

ż

dym człowieku jest najcenniejsze, z iskierki

ś

wiatła, który

ka

ż

dy z nas nosi w sobie (tiferet jest

ź

ródłem

ś

wiatła słonecznego). Dlaczego jednak składa si

ę

t

ę

ofiar

ę

, nadal pozostaje to tajemnic

ą

.

Liber Agape, czyli Ksi

ę

ga Miło

ś

ci

Rytuał "Szafirowej Gwiazdy" czynił z seksu klucz do zrozumienia tajemnic magii, klucz, który otworzył

przed Crowleyem drzwi do najwy

ż

szych zaszczytów w Zakonie Templariuszy Wschodu. W ci

ą

gu

nast

ę

pnych kilku lat Crowley stał si

ę

niekwestionowanym przywódc

ą

tego zakonu, a w 1922 roku, po

ś

mierci Theodora Reussa, mógł to przywództwo potwierdzi

ć

oficjalnym tytułem. Sam trzon

ezoterycznych nauk O.T.O stanowiły instrukcje, które Crowley napisał w latach 1913-14. Niektóre z

nich, odnosz

ą

ce si

ę

do VII i VIII stopnia O.T.O (a wi

ę

c do panseksualizmu i magii masturbacyjnej)

omówili

ś

my w poprzednim artykule z tego cyklu. Najwa

ż

niejszym jednak traktatem na temat magii

seksualnej była Liber Agape, czyli "Ksi

ę

ga

Ś

wi

ę

tego Graala, w której jest mowa o winie spo

ż

ywanym

podczas sabatu adeptów".

Liber Agape stanowiła tajemn

ą

instrukcj

ę

dla IX stopnia wtajemnicze

ń

O.T.O. Cechował j

ą

patetyczny,

naszpikowany symbolik

ą

alchemiczn

ą

styl. W ksi

ę

dze tej, pod płaszczykiem rozwa

ż

a

ń

o Jezusie

Chrystusie i Trójcy

Ś

wi

ę

tej, wykładane były podstawy magii seksualnej zakonu. W rzeczywisto

ś

ci,

powtarzała ona zawart

ą

we wcze

ś

niejszych instrukcjach O.T.O tez

ę

o zasadniczej, seksualnej

strukturze wszech

ś

wiata. Crowley powiadał

ż

e u podstaw wszelkiego istnienia znajduje si

ę

akt

płciowy. Tak wi

ę

c, jak ludzie zawdzi

ę

czaj

ą

swoje

ż

ycie tylko miło

ś

ci, tak te

ż

i bogowie stale kopuluj

ą

,

by

ś

wiat mógł nadal istnie

ć

. Rozwa

ż

ania te bliskie były tantryzmowi, poniewa

ż

towarzyszyła im my

ś

l,

ż

e

ś

wiat cechuje zasadnicza jedno

ść

przeciwie

ń

stw, jedno

ść

, która ma charakter seksualny.

Crowley przestrzegał przed zbyt dosłownym rozumieniem symboli religijnych: "Uwa

ż

aj, mój drogi

braciszku, by

ś

nie popadł w tarapaty rozmy

ś

laj

ą

c nad t

ą

Jedni

ą

. Albowiem pierwsza zasada zwykle

pojawia si

ę

w ró

ż

nych, przeciwstawnych formach. Mamy wi

ę

c Ojca i Matk

ę

, wyst

ę

puj

ą

cych pod

ró

ż

nymi postaciami. Dzi

ś

m

ę

sko

ść

przeciwstawiana jest kobieco

ś

ci, cho

ć

w Tym Co Najwy

ż

sze nie

ma podziału". I tak punkt i okr

ą

g, lingam i joni, ró

ż

a i krzy

ż

, jin i jang, iglica i nawa w rzeczywisto

ś

ci

tworz

ą

jedno

ść

, chocia

ż

na pozór zdaj

ą

si

ę

by

ć

rozdzielone. Ta sama prawda dotyczy trzech

najistotniejszych par przeciwie

ń

stw: Boga i człowieka w Bogoczłowieku, podmiotu i przedmiotu w

stanie samadhi oraz kobieco

ś

ci i m

ę

sko

ś

ci w ludzko

ś

ci. Parom tym, jak twierdzi Crowley, towarzyszy

jednak zawsze trzeci element, bez którego

ż

aden symbol nie mo

ż

e by

ć

pełen.

T

ę

troisto

ść

ka

ż

dego symbolu dobrze wyra

ż

a symbol Trójcy

Ś

wi

ę

tej, która dla Crowleya jest po prostu

fallusem-pankreatorem, "stwarzaj

ą

cym wszystko członkiem". W trójcy tej Ojciec to penis w erekcji,

Syn to nasienie - produkt Jego działalno

ś

ci i no

ś

nik Jego koncepcji, Duch za

ś

to zygota - idea w

pocz

ę

ciu (zjednoczenie tego, co m

ę

skie i

ż

e

ń

skie). Ka

ż

dy z nich, w oderwaniu od pozostałych, jest

niekompletny i tylko razem tworz

ą

cało

ść

, która podtrzymuje

ś

wiat przy istnieniu. Podobnie triadyczn

ą

formuł

ę

zachowuj

ą

ś

wi

ę

te słowa ró

ż

nych systemów inicjacyjnych: aryjskie AUM, gnostyckie IAO,

chi

ń

skie TAO, ró

ż

okrzy

ż

owe INR, czy te

ż

wreszcie O.T.O - skrót od nazwy Ordo Templi Orientis.

Nakre

ś

lony w ten sposób wizerunek

ś

wiata tworzy z niego system fallocentryczny, w którym niewiele

miejsca pozostaje dla kobiety. Nara

ż

a to Crowleya i jego epigonów na liczne oskar

ż

enia o m

ę

ski

szowinizm, czy te

ż

nawet krypto-homoseksualizm (co jest ulubion

ą

tez

ą

lansowan

ą

przez

niemieckiego historyka okultyzmu, Petera Koeniga).

Kobieta, w systemie magicznym O.T.O pełni jednak bardzo istotn

ą

funkcj

ę

. Jest bowiem Siakti -

partnerk

ą

maga, bez której

ż

adna naprawd

ę

istotna operacja magiczna nie mogła by si

ę

uda

ć

. I

chocia

ż

w kosmicznym porz

ą

dku fallusa jej miejsce znajduje si

ę

dopiero na poziomie Ducha, gdzie

ł

ą

czy si

ę

w zygocie z "m

ę

sk

ą

ide

ą

", to jednak bez niej nie jest mo

ż

liwe pocz

ę

cie, zwie

ń

czenie owej

idei, a wi

ę

c i samo

ż

ycie.

W crowleyowskich rozwa

ż

aniach na temat magii seksualnej bardzo widoczne s

ą

sprzeczno

ś

ci

charakteryzuj

ą

ce jego my

ś

l. Z jednej bowiem strony, Ksi

ę

ga Prawa wyznaczała mu rol

ę

Bestii -

niszczyciela starego porz

ą

dku

ś

wiata, który mógł zbudowa

ć

nowy ład tylko przy pomocy Szkarłatnej

Kobiety, Babalon. Z drugiej jednak strony, na kształt ideowy Zakonu Templariuszy Wschodu składały

si

ę

dziewi

ę

tnastowieczne doktryny ró

ż

okrzy

ż

owe i maso

ń

skie, które nie dopuszczały kobiet do

najwy

ż

szych wtajemnicze

ń

. Crowley musiał t

ę

sprzeczno

ść

jako

ś

rozwi

ą

za

ć

, a jedyne wyj

ś

cie z tej

sytuacji widział w stworzeniu systemu fallocentrycznego, w którym kobieta, jakkolwiek niezb

ę

dna w

dziele tworzenia i niszczenia, była tylko dopełnieniem m

ęż

czyzny. Nale

ż

y przy tym pami

ę

ta

ć

,

ż

e zr

ę

by

ideowe crowleyowskiej magiji seksualnej powstawały w czasie, kiedy kobiety dopiero co walczyły o

prawa wyborcze, a religia była postrzegana jako or

ęż

zaprowadzania ojcowskiej woli.

Ksi

ę

ga Prawa i tajemne instrukcje O.T.O umiejscawiały kobiet

ę

w zupełnie innym porz

ą

dku makro- i

mikrokosmicznym. I cho

ć

nadal była ona fantazmatem m

ęż

czyzny, produktem jego niespełnionych

fantazji, nie sposób nie dostrzec znacznie szerszej sfery swobód, jakie mogła w ramach tych fantazji

realizowa

ć

. W obiegowej opinii przyj

ę

ło si

ę

traktowa

ć

tantryczne systemy hinduizmu i buddyzmu jako

miejsca, w których w sposób idealny realizowane jest równouprawnienie kobiet i m

ęż

czyzn. Wystarczy

jednak wnikliwie przeczyta

ć

teksty niektórych tantr, by zauwa

ż

y

ć

ż

e i one przedstawiaj

ą

ś

wiat zwykle z

m

ę

skiej perspektywy. Siakti rzadko kiedy jest stron

ą

dominuj

ą

c

ą

, albowiem zgodnie z tradycj

ą

kobieta

jest partnerk

ą

m

ęż

czyzny, a nie na odwrót. Nie b

ę

dzie przesad

ą

twierdzenie,

ż

e Crowley znajdował

si

ę

pod du

ż

ym wpływem tantryzmu, a jego system magiji seksualnej w du

ż

ej mierze z niego korzystał.

Było jednak co

ś

, co w znacznym stopniu odró

ż

niało jego magij

ę

seksualn

ą

od tantryzmu. Tym czym

ś

była wiara w magiczn

ą

moc sakramentu zło

ż

onego z m

ę

skich i kobiecych płynów seksualnych.

Liber Agape oraz komentuj

ą

cy j

ą

traktat De Arte Magica zawierały szczegółowe wskazówki dotycz

ą

ce

"produkcji i spo

ż

ywania" tego sakramentu. Przestrzegały te

ż

,

ż

e praktyka ta jest zastrze

ż

ona dla osób,

które przeszły długi i mozolny trening magiczny, w ramach którego opanowały wszelkie swoje słabo

ś

ci

i nauczyły si

ę

pracowa

ć

nad energiami. Sam

ą

operacj

ę

magiji seksualnej miał poprzedza

ć

celibat,

traktowany tu jako powstrzymywanie si

ę

od takiej aktywno

ś

ci seksualnej, która nie jest po

ś

wi

ę

cona

celom duchowym. W istocie, t

ę

form

ę

"seksualnej czysto

ś

ci" musieli zachowywa

ć

wszyscy członkowie

zakonu, którzy wraz z wtajemniczeniem na VII stopie

ń

O.T.O poznali arkana magiji seksualnej.

Operacj

ę

nale

ż

ało wykonywa

ć

w kr

ę

gu magicznym, a towarzyszy

ć

jej miała stała my

ś

l o celu, który jej

przy

ś

wieca. Na siedem godzin przed jej rozpocz

ę

ciem adept rozpoczynał modły do Boga Troistego,

którym w tym wypadku był zapewne fallus, b

ą

d

ź

to pod postaci

ą

figurki religijnej, b

ą

d

ź

te

ż

w bardziej

prozaicznej, organicznej formie. Musiał te

ż

powstrzymywa

ć

si

ę

od ob

ż

arstwa i przynajmniej na trzy

godziny przed sam

ą

operacj

ą

nic nie je

ść

. Ten krótki post nie obejmował wszak

ż

e wina i "ciasteczek

ś

wiatła", które wolno mu było za

ż

ywa

ć

do woli przed rytuałem.

Po takich przygotowaniach mag wkraczał do kr

ę

gu ubrany zwykle w fioletow

ą

szat

ę

, gdzie przez

równo godzin

ę

kochał si

ę

ze swoj

ą

partnerk

ą

, powtarzaj

ą

c cały czas nast

ę

puj

ą

co brzmi

ą

cy "Hymn do

Wenus":

Tu Venus orta mari venias tu filia Patris,

Exaudi penis carmina blanda, precor,

Ne sit culpa nates nobis futuisse viriles,

Sed caleat cunnus semper amore meo.

Im dłu

ż

ej trwał stosunek, tym szybciej i rytmiczniej miała przebiega

ć

inkantacja. Wie

ń

czył j

ą

orgazm,

który Ksi

ę

ga Miło

ś

ci nazywała "Ofiar

ą

Mszy". Po zako

ń

czonym stosunku, kochankowie spo

ż

ywali

powstał

ą

w wyniku tej operacji mieszanin

ę

m

ę

skich i kobiecych płynów płciowych, co te

ż

mieli czyni

ć

z

wielk

ą

uwag

ą

, albowiem jak głosiła instrukcja: "Eliksir jest ziarnem

ż

ycia. Z tej oto racji, cho

ć

jest on

najpot

ęż

niejsz

ą

, najbardziej błyskotliw

ą

rzecz

ą

, jaka istnieje w całym Wszech

ś

wiecie, sam

ą

Zjaw

ą

Naszego Boga-Sło

ń

ca, jest on tak

ż

e najdelikatniejsz

ą

i najwra

ż

liwsz

ą

spo

ś

ród wszystkich rzeczy".

Subtelno

ś

ci dotycz

ą

ce tego rytuału nie ograniczały si

ę

tylko do kwestii "sakramentu". Crowley

najwyra

ź

niej prze

ż

ywał powa

ż

ne rozterki zwi

ą

zane z ch

ę

ci

ą

wł

ą

czenia do tego rytuału praktyk nieco

odchodz

ą

cych od normalnego seksu. I tak, pierwsze wyzwanie wi

ą

zało si

ę

z homoseksualizmem,

który sam uwa

ż

ał za wy

ż

sz

ą

(sic!) form

ę

magiji seksualnej. Z tej wła

ś

nie racji praktykom

homoseksualnym po

ś

wi

ę

cił XI stopie

ń

O.T.O. Co si

ę

za

ś

tyczy praktyk zwi

ą

zanych z IX stopniem

wtajemniczenia, postanowił

ż

e mog

ą

one dotyczy

ć

stosunków z partnerem tej samej płci, pod

warunkiem

ż

e jest to m

ęż

czyzna. Ł

ą

czyło si

ę

to zapewne z jego wiar

ą

w wy

ż

szo

ść

m

ę

skich fluidów

seksualnych nad kobiecymi, które uwa

ż

ał za same w sobie bezu

ż

yteczne. Podobnie przychyln

ą

opini

ę

wydał odprawianiu rytuału magiji seksualnej podczas menstruacji, powołuj

ą

c si

ę

tutaj na samych

alchemików, którzy wyznawali wy

ż

szo

ść

"czerwonej tynktury" nad "biał

ą

". Twierdzenia ich przyjmował

jednak tylko na wiar

ę

, poniewa

ż

jak sam pisał w traktacie De Arte Magica "nikt ich jak dot

ą

d nie

udowodnił". Mo

ż

e to oznacza

ć

,

ż

e do 1914 roku, czyli do chwili spisania tej instrukcji, Crowley nie

wykazywał zainteresowania t

ą

form

ą

magiji seksualnej. Czy

ż

by zadziałał tu strach przed "krwawi

ą

cymi

kobietami", tak dobrze znany nam z opisu kultur pierwotnych i utrwalany w wielu religiach?

Homunkulus, czyli przepis na magiczne dziecko

Nasze pobie

ż

ne omówienie zasad magiji seksualnej praktykowanej przez Zakon Templariuszy

Wschodu i jego przywódc

ę

byłoby jednak niekompletne, gdyby

ś

my nie zwrócili uwagi na pewne

krótkie, cho

ć

bardzo interesuj

ą

ce dziełko traktuj

ą

ce "O homunkulusie". Traktat "De Homunculo"

powstał w 1914 roku, a jego przedmiotem był opis praktyk maj

ą

cych na celu stworzenie sztucznego

człowieka, czyli tzw. "magicznego dziecka". Ta niezwykła idea, antycypuj

ą

ca nowoczesne bio-

technologie, pojawiła si

ę

po raz pierwszy na pocz

ą

tku naszej ery, kiedy to pewien pisarz

chrze

ś

cija

ń

ski oskar

ż

ył gnostyckiego m

ę

drca, Szymona Maga o stworzenie takiej istoty przy pomocy

instrumentu przypominaj

ą

cego stosowane w medycynie ba

ń

ki. Szymon Mag miał złapa

ć

do takiej

ba

ń

ki ducha zmarłego chłopca, po czym przemieni

ć

go kolejno w: powietrze, wod

ę

, krew i ciało.

Najbardziej szczegółowy opis produkcji homunkulusa przedstawił jednak słynny lekarz i alchemik,

Paracelsus. Obejmował on wło

ż

enie nasienia ludzkiego do zapiecz

ę

towanej retorty, któr

ą

nale

ż

ało

umie

ś

ci

ć

w gor

ą

cym, fermentuj

ą

cym nawozie ko

ń

skim na okres czterdziestu dni. Po upływie tego

czasu w retorcie powinien wykształci

ć

si

ę

ludzki embrion, który trzeba było od

ż

ywia

ć

ludzk

ą

krwi

ą

przez kolejne czterdzie

ś

ci dni. Dopiero po tym okresie embrion miał przekształci

ć

si

ę

w dziecko, które

na zewn

ą

trz niczym si

ę

nie ró

ż

niło od innych dzieci.

Crowley, oczywi

ś

cie, znał te wszystkie legendy, chocia

ż

w

ą

tpliwe jest by dawał im wiar

ę

. Zale

ż

ało mu

bardziej na stworzeniu czego

ś

, co "chocia

ż

nie b

ę

dzie prawdziwym homunkulusem, to jednak pełni

ć

b

ę

dzie przypisywane mu funkcje". W tym celu powstał traktat "O homunkulusie", który był drug

ą

po

Liber Agape instrukcj

ą

obowi

ą

zuj

ą

c

ą

inicjowanych na IX stopie

ń

w O.T.O.

Otwierał go rozdział po

ś

wi

ę

cony naturze homunkulusa. Mo

ż

na si

ę

było z niego dowiedzie

ć

,

ż

e:

"Homunkulus jest to

ż

ywa istota wygl

ą

daj

ą

ca jak człowiek i posiadaj

ą

ca te same cechy, które

odró

ż

niaj

ą

człowieka od zwierz

ę

cia, czyli intelekt i mow

ę

. Tym niemniej, ani jego sposób pocz

ę

cia ani

narodziny nie przypominaj

ą

tego, co dzieje si

ę

z człowiekiem, albowiem nie zamieszkuje go dusza

ludzka".

Nast

ę

pnie, Crowley przechodził do omówienia doktryny reinkarnacyjnej, której zrozumienie było

niezb

ę

dne dla owocnego przeprowadzenia operacji maj

ą

cej na celu stworzenie homunkulusa.

Wynikało z niej

ż

e dopiero mniej wi

ę

cej w trzecim miesi

ą

cu ci

ąż

y płód nabywa dusz

ę

, która jest

wypadkow

ą

dwóch czynników: karmy i przeznaczenia. O ile jednak crowleyowskie rozumienie karmy

praktycznie nie ró

ż

niło si

ę

od swej klasycznej, hinduistycznej wykładni, o tyle do

ść

wyj

ą

tkowe było

jego rozumienie przeznaczenia. Crowley odnosił si

ę

do niego jako do pewnej "naturalnej tendencji",

która istnieje w człowieku i jest przez niego dziedziczona. Mo

ż

na wi

ę

c powiedzie

ć

,

ż

e ta naturalna

tendencja oznaczała pewne dziedzictwo genetyczne, które dopiero w poł

ą

czeniu z karm

ą

, czyli

dziedzictwem duchowym, składało si

ę

na całokształt człowieka. Jak twierdził Crowley, w przypadku

złego dopasowania tych dwóch czynników, ci

ąż

a mogła zako

ń

czy

ć

si

ę

poronieniem, narodzinami

martwego płodu, czy te

ż

"narodzinami idioty". Ten ostatni przypadek zdarzał si

ę

wtedy, gdy płód brała

we władanie jaka

ś

głupia, nieludzka istota, b

ą

d

ź

te

ż

duch człowieka o niezwykłej karmie.

Wynikały z tego daleko id

ą

ce konsekwencje. Wystarczyło bowiem powstrzyma

ć

ludzkie ego przed

wcieleniem si

ę

w płód i wprowadzi

ć

we

ń

jakiego

ś

ż

ywiolaka lub ducha planetarnego, by przyszły

noworodek mógł słu

ż

y

ć

celom wyznaczonym przez maga. Wi

ą

zało si

ę

to jednak z pewnymi kłopotami.

Operacja ta mogła uda

ć

si

ę

tylko wtedy, gdy odp

ę

dzane przez maga ego nie posiadało zbyt wielkiej

siły duchowej. W innym przypadku, wszelkie wysiłki zdawały si

ę

daremne. Po drugie, mag musiał

uwa

ż

a

ć

, jak

ą

istot

ę

pragnie inkarnowa

ć

w ludzkim ciele, tak by jej charakter nie kłócił si

ę

z cechami

dziedzicznymi tego ciała. Istota o w

ą

tłej posturze nie nadawała si

ę

przecie

ż

do inkarnacji ducha

marsowego, podobnie jak dziecko szpetnych rodziców nie mogło słu

ż

y

ć

za pojazd ducha Wenus. Po

rozwa

ż

eniu tych wszystkich kwestii mo

ż

na było przej

ść

do operacji magicznej.

Sama operacja generowania homunkulusa składała si

ę

z trzech faz. Pierwsza z nich obejmowała

stosunek seksualny, którego celem było spłodzenie magicznego dziecka. W tym celu, mag musiał

dobra

ć

takich partnerów seksualnych, którzy pod wzgl

ę

dem astrologicznym sprzyjali by spłodzeniu

istoty o po

żą

danej przez niego naturze. Je

ś

li wi

ę

c cech

ą

przyszłego homunkulusa miała by by

ć

dobroczynno

ść

, partnerzy ci powinni mie

ć

w swoich horoskopach Jowisza wznosz

ą

cego si

ę

w znaku

Ryb, dobrze zaspektowanego ze Sło

ń

cem, Wenus i Ksi

ęż

ycem. Podobnie,

ś

wi

ą

tynia, gdzie odbywał

si

ę

ów akt magicznej kopulacji, musiała by

ć

wystrojona w symbole odpowiadaj

ą

ce naturze ducha,

który miał inkarnowa

ć

si

ę

w ludzkim ciele. Wszystko powinno by

ć

zaaran

ż

owane w taki sposób, by

przypomina

ć

partnerom seksualnym o celu ich operacji.

Po zako

ń

czonym stosunku, kobiet

ę

zabierano do specjalnie przygotowanego w tym celu miejsca,

które powinno znajdowa

ć

si

ę

gdzie

ś

z dala od ludzi po to, by przypadkiem nie zabł

ą

kała si

ę

do niego

jaka

ś

dusza ludzka szukaj

ą

ca nowego ciała do wcielenia. Kobiet

ę

umieszczano w wielkim kr

ę

gu

magicznym, którego nie wolno jej było opuszcza

ć

. Mag musiał pami

ę

ta

ć

o tym, by pi

ęć

do siedmiu

razy dziennie wykonywa

ć

w tym kr

ę

gu rytuał odp

ę

dzenia wszystkich sefir, ze szczególnym

uwzgl

ę

dnieniem sefiry keter. Kobieta za

ś

przez cały ten czas rozmy

ś

lała nad natur

ą

swej operacji oraz

obrazem ducha, który miał wcieli

ć

si

ę

w noszony przez ni

ą

płód. Pomagał jej w tym wystrój

ś

wi

ą

tyni,

palone kadzidła oraz ksi

ąż

ki - wszystkie po

ś

wi

ę

cone temu jednemu duchowi. Na dodatek, dwa razy

dziennie mag wykonywał ewokacj

ę

danego ducha, umieszczaj

ą

c przyszł

ą

matk

ę

w trójk

ą

cie

magicznym (raz podczas jej snu, raz podczas jawy). Gdy za

ś

ju

ż

zbli

ż

ał si

ę

czas rozwi

ą

zania,

powinien zadba

ć

o to, by poród odbył si

ę

w czasie harmonizuj

ą

cym z celem operacji.

W ten sposób narodzone dziecko musiało by

ć

po

ś

wi

ę

cone, oczyszczone i konsekrowane zgodnie z

formuł

ą

planety,

ż

ywiołu i znaku wcielonej w niego istoty. Mogło wtedy spełnia

ć

funkcje, do jakich

zostało przez maga wyznaczone. A tym samym stanowiło spełnienie wiecznego snu o bosko

ś

ci, jaki

nawiedzał ludzko

ść

od najdawniejszych czasów. Marzenie to nie obce było samemu Crowleyowi,

czemu dał wyraz w napisanej w 1917 roku powie

ś

ci pt. Moonchild (Ksi

ęż

ycowe Dziecko). Moonchild

jest opowie

ś

ci

ą

o walce dwóch bractw, dobrych i złych magów, których celem jest przeci

ą

gni

ę

cie na

swoj

ą

stron

ę

dziewczyny maj

ą

cej by

ć

matk

ą

dla magicznego dziecka. Historia ta, jakkolwiek

sfabularyzowana, w wielu miejscach oparta jest na autentycznych faktach. Wyst

ę

puj

ą

w niej

bohaterowie maj

ą

cy swe odpowiedniki w postaciach zwi

ą

zanych z biografi

ą

Crowleya. Sama te

ż

wojna magów odnosi si

ę

do autentycznego faktu historycznego. Nie wiadomo jednak na ile

autentyczny, na ile za

ś

fikcyjny jest sam opis operacji "ksi

ęż

ycowe dziecko",

której celem było stworzenie homunkulusa. Tą kwestią zajmiemy się w następnym odcinku
naszego cyklu poświęconym Szkarłatnym Kobietom w życiu Crowleya.