T: Otrzymałeś

Ducha

Świętego

KKK 1692

„Symbol wiary ukazał wielkość darów Bożych
danych człowiekowi w dziele jego stworzenia oraz
w jeszcze większym stopniu przez odkupienie i
uświęcenie. Tego, co wyznaje wiara, udzielają
sakramenty: przez «sakramenty sprawiające
odrodzenie» chrześcijanie stali się dziećmi
Bożymi (J 1, 12; 1 J 3, 1), uczestnikami Boskiej
natury (2 P 1, 4). Chrześcijanie, poznając w
wierze swoją nową godność, są wezwani, by od
tej chwili żyć w sposób godny Ewangelii
Chrystusowej (Flp 1, 27).

Przez sakramenty i

modlitwę otrzymują oni łaskę Chrystusa i
dary Jego Ducha, które ich uzdalniają do
nowego życia

”.

KKK 1695

„

Chrześcijanie

, usprawiedliwieni w imię

naszego Pana Jezusa Chrystusa i

przez Ducha

Boga naszego

(1 Kor 6, 11), uświęceni... i

powołani do świętości

(1 Kor 1, 2),

stali się

świątynią Ducha Świętego

. «Duch Syna» uczy

ich modlić się do Ojca, a stawszy się ich
życiem, pobudza ich do działania, by przez
czynną miłość przynosili owoce ducha (Ga 5,
22).

Duch Święty

, uzdrawiając rany grzechu,

odnawia nas w naszym myśleniu; oświeca nas
i

umacnia

,

byśmy żyli

jak dzieci światłości (Ef

5, 8) w

prawości i sprawiedliwości, i prawdzie

(Ef 5, 9)”.

Katechizm przypomina godność
człowieka stworzonego na obraz
Boży, a przede wszystkim jednak
podkreśla wywyższenie człowieka
w odkupieniu dostępne człowiekowi
przez sakramenty. Ludzie stają się
«dziećmi Bożym», «uczestnikami
Boskiej natury».

Nowy sposób

bycia ma stać się źródłem nowego
życia w sposób godny Ewangelii
Chrystusowej

(Flp 1, 27).

•W tym nowym życiu naśladowania
Chrystusa i życia w Nim Katechizm zwraca
uwagę na miejsce i rolę Ducha Świętego
(por. KKK 1691-1694). «Chrześcijanie,
usprawiedliwieni w imię naszego Pana
Jezusa Chrystusa i przez Ducha Boga
naszego (1 Kor 6, 11), uświęceni... i
powołani do świętości (1 Kor 1, 2), stali się
„świątynią Ducha Świętego”. „

Duch Syna”

uczy ich modlić się do Ojca, a stawszy się
ich życiem, pobudza ich do działania, by
przez czynną miłość przynosili owoce
Ducha

(Ga 5, 22).

•Duch Święty, uzdrawiając rany

grzechu, odnawia nas w
naszym myśleniu; oświeca nas
i umacnia, byśmy żyli jak
dzieci światłości (Ef 5, 8) w
prawości i sprawiedliwości, i
prawdzie
(Ef 5, 9)

•Godność człowieka wiąże się
wewnętrznie z jego wolnością, jaką
obdarował go Bóg.

Wolność człowieka

polega na możliwości wyboru między
dobrem a złem, doskonali się jednak w
wyborze dobra

. Wolność jest podstawą

moralnej odpowiedzialności człowieka.
Człowiek ma prawo do korzystania ze
swej wolności (por. KKK 1730-1738).
Wolność człowieka jest ograniczona i
omylna pod wpływem wielu czynników
zewnętrznych, przede wszystkim jednak
przez grzech (por. KKK 1739-1740).

•«Przez swój chwalebny Krzyż Chrystus

wysłużył zbawienie wszystkim
ludziom. Wybawił ich z grzechu, który
trzymał ich w niewoli; Ku wolności
wyswobodził nas Chrystus (Ga 5, 1).
W Nim uczestniczymy w prawdzie,
która czyni nas wolnymi.

Został nam

dany Duch Święty – jak naucza
Apostoł – gdzie jest Duch... tam
wolność

(2 Kor 3, 17). Już teraz

chlubimy się wolnością... dzieci
Bożych (Rz 8, 21)»

M. Qualizza, Inicjacja

chrześcijańska. Chrzest,

bierzmowanie, Eucharystia,

Wyd. WAM, Kraków 2002, s.

109-111)

•„Rozpocznijmy ponownie od Dz 2,

czyli od wydarzenia Pięćdziesiątnicy.
Otóż tym, co znamionuje to zdarzenie
jest atmosfera wzniosłości, odwagi i
mężnego entuzjazmu. Dar Ducha
objawia się w odwadze i w nieznanym
dotąd zdecydowaniu, które ożywia
wspólnotę wierzących w Chrystusa.

• Przylgnięcie w niej do wiary,

wzmocnionej przez Ducha, staje się
wyrazem nowej intensywności życia. Już
same znaki, które zwiastują obecność
Ducha, są jak nigdy sugestywne: wiatr i
ogień. Nie są one symbolami i
wyobrażeniem bierności i strachu, lecz
przeciwnie, siły i energii. Zresztą, czyż
mogło by być bezwładnym i
przytłumionym to życie, które jest
zbudowane na potędze Pana
zmartwychwstałego i na przekazaniu
Ducha, który odnawia ludzkość?

•Wiara chrześcijańska jest

uczestnictwem rzeczywistym,
egzystencjalnym i przekonanym w
zmartwychwstaniu Chrystusa, a więc
w życiu Boga. Spotkanie ze
Zmartwychwstałym, ustanowienie z
Nim wspólnoty życia za
pośrednictwem daru Ducha, jest
pewnym źródłem
niepowstrzymanego entuzjazmu,
który towarzyszy całemu życiu i je
określa.

•Entuzjazm jest doświadczeniem ojcostwa

Boga i konsekwentnym przejawem radości,

która z niego emanuje. Jest pięknem życia

chrześcijańskiego, wejściem w jego

decydującą fazę: Owocem zaś ducha jest:

miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość,

dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Ten

niekompletny spis darów Ducha umieszcza na

pierwszych miejscach miłość, radość i pokój.

Trzeba będzie starać się o to, aby nie stracić z

oczu tej wskazówki i przygotować prezentację

wiary chrześcijańskiej, która dążyłaby, do

przedstawiania rzeczy pozytywnych.

Bycie

wierzącymi, ustalenie życia w Chrystusie, jest

radością życia, ponieważ znalazło się

Żyjącego, Boga Jezusa Chrystusa.

•Z tej radości życia rodzą się wszystkie
możliwe i konieczne decyzje potrzebne
do tego, aby w sposób odpowiedni żyć
tym nowym życiem. Decyzje wierzącego
nie są abstrakcyjnymi aktami woli, która
chce coś osiągnąć, lecz są rezultatem
życia, które począwszy od wspólnoty z
Bogiem, odkrywa wybory i czyni je
świadomymi. Wierzący, prowadzony
przez Ducha, nie wybiera dlatego, że
coś wypada zrobić; wybiera dlatego, że
znalazł i zakosztował życia.

•Życie wierzącego nie toczy się w
sposób automatyczny i mechaniczny, z
góry ustalony, lecz wyraża się w
świadomym przyjęciu daru Bożego

,

który tylko w ten sposób staje się jego
własnym i jest w stanie ukierunkować
całą jego egzystencję. Wolność
chrześcijanina jest owocem Ducha
Bożego; ale jest także owocem
przyjęcia tego Ducha. W taki więc
sposób jest ona określona teologicznie,
ponieważ wyraża się w więzi z Bogiem.