„

„

Podstawy

Podstawy

kriochirurgii,

kriochirurgii,

elektrochirurgii i

elektrochirurgii i

laseroterapii w

laseroterapii w

medycynie estetycznej

medycynie estetycznej

i chirurgii plastycznej„

i chirurgii plastycznej„

Gr. AS3

Gr. AS3

Chirurgia plastyczna

• dziedzina medycyny zajmująca się

korektą rzeczywistych lub odczuwanych
defektów ciała. Jest podspecjalnością
chirurgii. Związana ściśle z chirurgią
dziecięcą, neurochirurgią, laryngologią,
okulistyką, traumatologią, ortopedią
oraz równie ważnymi jak fizjologia,
patologia, immunologia, rehabilitacja,
psychologia, psychiatria.

Medycyna estetyczna

Medycyna estetyczna

– dział

medycyny, zajmujący się zapewnieniem
wysokiej jakości życia ludzi zdrowych
poprzez działania zapobiegawcze,
zorientowane w dużej mierze na
profilaktykę starzenia się skóry, w
kolejnym etapie natomiast
rekonstrukcyjne, mające odtworzyć stan
sprzed tego procesu.

Poza problematyką starzenia medycyna
estetyczna zajmuje się również korektą szeroko
pojętych defektów estetycznych o rozmaitym
podłożu, takich jak: blizny, zapadnięte policzki,
zbyt małe piersi, miejscowa otyłość, cellulit,
rozstępy, i wiele innych mogących wpłynąć na
dyskomfort płynący z własnego wyglądu.
W odróżnieniu od chirurgii plastycznej,
opiera się wyłącznie na
pozachirurgicznych zabiegach. Zabiegi z
zakresu medycyny estetycznej nie wymagają
pobytu w szpitalu i są wykonywane
ambulatoryjnie.

Kriochirurgia

to metoda terapeutyczna, która polega na

miejscowym zamrożeniu tkanek przy użyciu

specjalnej aparatury. Istotą działania

kriochirurgii na tkankę jest przejście wody

komórkowej i pozakomórkowej ze stanu

ciekłego w stan stały. Aby zamrozić żywą

tkankę temperatura tkanek musi być

obniżona do -20° C. Ważną rolę odgrywa

rodzaj komórek, bowiem istnieje znaczna

różnica między wrażliwością różnych tkanek

na niską temperaturę. Szczególnie wrażliwe

są melanocyty,

a tkanka łączna wykazuje znaczną oporność.

Skuteczność destrukcji zależy także od

szybkości zamrożenia i rozmrażania tkanki.

Kriochirurgia

• Podstawowym celem kriochirurgii jest

zamrożenie takiej objętości tkanki,
jaka musiałaby być wycięta podczas
tradycyjnego wycięcia chirurgicznego

Istnieją trzy metody zamrażania tkanek:

• 1) zamrażanie przy pomocy wacików

nawiniętych na drewniane pałeczki zanurzanych w
ciekłym azocie. Jest często stosowanym zabiegiem,
głównie w zmianach łagodnych i płytkich.

• 2) metoda natryskowa – urządzenia

kriochirurgiczne wyposażone są w odpowiednie
końcówki do zamrażania natryskiem. Natrysku
dokonuje się zwykle z odległości około 1 cm od
powierzchni skóry.

• 3) metoda kontaktowa – zastosowanie

krioaplikantów zamkniętych pozwala na leczenie
zamian punktowych do średnicy kilku centymetrów

Podstawowe grupy chorób, które są

wskazaniem do kriochirurgii to:

• brodawki wirusowe: zwykłe, płaskie, stóp

• ziarniniak naczyniowy

• ziarniniak obrączkowaty

• rogowacenie słoneczne

• gruczolak potowy, łojowy

• nowotwory i stany przednowotworowe: rak

podstawnokomórkowy, rak kolczystokomórkowy,

choroba Bowena, nabłoniak, rogowacenie białe

• bliznowiec

• znamię naskórkowe

• kłykciny kończyste

• mięczak zakaźny

• łysienie plackowate

• trądzik pospolity, różowaty

Zalety kriochirurgii

• bezpieczna i prosta technika zabiegu

• wskazana dla chorych obawiających się operacji

chirurgicznej

• możliwość stosowania w warunkach

ambulatoryjnych,

• krótki czas zabiegu

• brak konieczności znieczulenia ogólnego,

a znieczulenie miejscowe wymagane w

wybranych przypadkach

• tkanka ulega prawidłowej odbudowie bez jej

ubytków czy zwłókniałych blizn

• gojenie jest łagodne i daje dobry efekt

kosmetyczny

• blizny są estetyczne, mniejsze samoistnie znikają

• Kriochirurgia jest tylko jedną z procedur

chirurgicznych w systemie chirurgii jednego
dnia. Operacja chirurgiczna dla pacjenta to
również późniejszy problem natury
estetycznej – po leczeniu powstaje blizna.

• Problem blizn pooperacyjnych jest bardzo

ważną sprawą dla pacjenta. Kriochirurgia
sprawia, że po leczeniu powstają tzw. blizny
kosmetyczne, czyli blizny elastyczne,
bezkolagenowe. Blizna jest mało widoczna.
Ma to istotne znaczenie np. w leczeniu zmian
na skórze twarzy.

• Mało inwazyjne techniki z użyciem

nowoczesnego sprzętu z

zastosowaniem niskich temperatur,

lasera, fotokoagulacji eliminują

niedogodności związane

z pobytem chorego w szpitalu.

Zastosowanie mało inwazyjnych

technik pozwala na skrócenie okresu

rekonwalescencji, zmniejszenie bólu

pooperacyjnego i liczby powikłań.

Wyniki leczenia są co najmniej

porównywalne do technik tradycyjnych.

Przeciwskazania

1. Współistnienie jednostek chorobowych, których zaostrzenie może być

spowodowane miejscowym obniżeniem temperatury:
pokrzywka z zimna, krioglobulinemia, kriofibrynogenemia, rumień z zimna,

zapalenie tkanki podskórnej z zimna.

2. Schorzenia i procedury terapeutyczne, które uniemożliwiają prawidłowe

wygojenie odczynu po zamrożeniu:
choroby tkanki łącznej i autoimmunologiczne, szpiczak mnogi,

trombocytopenia, leczenie immunosupresyjne.

3. Biorąc pod uwagę lokalizację nie poleca się wykonywania zabiegów

kriochirurgii w przypadku zmian:
– na podudziach – ze względu na przedłużone gojenie,
– na wolnym brzegu skrzydełek nosa oraz w pobliżu obrąbka czerwieni

wargowej (zwłaszcza wargi górnej) – ze względu na ryzyko powstania

szpecących blizn (dotyczy to przede wszystkim przypadków wymagających

głębokiego mrożenia),
– w przewodzie słuchowym – ze względu na ryzyko porażenia nerwu

twarzowego.

Elektrochirurgia

Elektrochirurgia jest procedurą

wykorzystującą prąd zmienny o wysokiej

częstotliwości. Przepływając przez specjalny

nóż elektryczny lub żegadło elektryczne daje

ciepło, które powoduje koagulację białka

tkankowego oraz sklejanie się

i zamknięcie przecinanych drobnych naczyń

krwionośnych skóry, tkanki podskórnej i błon

śluzowych.

 KOAGULACJA
 ELEKTROLIZA
 CIĘCIE
 WYPALANIE
 NISZCZENIE TKANEK
ISKRĄ ELEKTRYCZNĄ

Wykonywana w znieczuleniu miejscowym

jest bezpieczną metodą usuwania licznych

zmian
skórnych tj.:

• brodawki wirusowe (kurzajki)
• brodawki łojotokowe
• prosaki
• torbiele łojowe (kaszki)
• naczyniaki gwiaździste
• włókniaki
• mięczaki zakaźne
• ziarniniaki naczyniowe

Metodę tą wykorzystuje się także do
usuwania teleangiektazji na twarzy
i dekolcie. Jest to jedna
z najskuteczniejszych metod
likwidacji poszerzonych naczynek.

O zabiegu:

Zabieg jest wykonywany przy użyciu elektrod różnego

kształtu: igły, igły z kulką, noża lub elektrody do

specjalnego bezinwazyjnego zamykania naczyń czyli bez

nakłucia skóry.

Zabieg jest bolesny, dlatego często stosuje się znieczulenie

miejscowe.

Bezpośrednio po zabiegu może wystąpić obrzęk, rumień,

stwardnienie, zasinienie, ból.

Objawy niepożądane, występujące rzadko, to

przebarwienia, odbarwienia, blizenki zanikowe lub

przerosłe (zależnie od wielkości zmian usuwanych, np.. w

przypadku włókniaków bardzo małych często

występujących na szyi, w okolicy pach nie pozostają żadne

ślady).

Strupki, które pojawią się po zabiegu goją się w ciągu kilku

dni.

Przeciwwskazania do leczenia tą

metodą to:

• ciąża
• wszczepiony rozrusznik serca
• zaburzenia krzepnięcia krwi
• zaburzenia krążenia
• cukrzyca (trudności w gojeniu)

Laseroterapia

Laseroterapia

LASEROTERAPIA

LASEROTERAPIA

to grupa zabiegów

terapeutycznych, w których stosuje się lasery
medyczne. To stosunkowo młoda metoda
leczenia. Historia jej klinicznego zastosowania
liczy sobie ponad 20 lat.

W tym czasie laseroterapia stała się bogatsza o:
• nowe współczesne modyfikacje,
• skomplikowane możliwości naprowadzania

i dostarczania promieniowania,

• system kierowania i kontroli.

W ostatnim czasie zmieniła się prawie
całkowicie w zautomatyzowany proces.
Obecnie można bez przesady powiedzieć, że
laseroterapia samodzielnie lub jako
komponent kompleksowego leczenia jest
włączona praktycznie we wszystkie rozdziały
medycyny.
Efektywność, szybkość, bezbolesność,
aseptyczność, brak ograniczeń wiekowych
i zjawisk ubocznych - to cechy wyróżniające
współczesną terapię laserową.

W rezultacie wielu badań
stwierdzono, że niskoenergetyczne
promieniowanie laserowe posiada
biologiczne właściwości
przeciwzapalne, odczulające,
łagodzące ból, spazmolityczne i
przeciwkrwotoczne.

Mechanizm działania promieni lasera

polega na wywołaniu drgań (oscylacji)

atomów w naświetlanych komórkach i

tkankach. Występuje tu zjawisko

rezonansu elektronicznego

paramagnetycznego, które wzbudza

promieniowanie wtórne udzielające się

sąsiednim tkankom położonym głębiej.

Proces taki zachodzi aż do głębokości kilku

centymetrów. Efektem biostymulacji jest

normalizacja wszystkich niezliczonych

procesów odbywających się nieustannie w

ludzkim organizmie, między innymi na

poziomie molekularnym.

Do laseroterapii

Do laseroterapii wykorzystywane bywają
lasery różnego typu, m.in.:

• gazowe, zazwyczaj funkcjonujące w oparciu

o dwutlenek węgla (CO2);

• półprzewodnikowe, zazwyczaj na arsenku

galu (GaAs);

• rubinowe.

Stosowane bywają zarówno lasery
pracujące w sposób ciągły (z
jednakową mocą od włączenia do
wyłączenia lasera), jak i impulsowo
(wyzwalające serię krótkotrwałych
impulsów, o czasie trwania liczonym
w pikosekundach).

Zabiegi laseroterapeutyczne wykonywane są w

różnych celach, m.in. do bezkrwawych zabiegów

chirurgicznych, w których laser w pewnym

sensie zastępuje nóż, w tym także do zabiegów

neurologicznych, okulistycznych

i stomatologicznych, do koagulacji tkanek, do

niszczenia (fotoablacja) chorych tkanek, a także

do zabiegów terapii fotodynamicznej z użyciem

fotosensybilizatorów (w ciągu kilkugodzinnej

ekspozycji na promieniowanie lasera średniej

mocy niszczone są tkanki - np. nowotworowe -

które uprzednio wchłonęły fotosensybilizator).

Osobną grupę zabiegów laseroterapeutycznych

stanowią działania zachowawcze - biostymulacja

z użyciem laserów niskoenergetycznych.

Zaletą zabiegów z użyciem lasera
jest brak fizycznego kontaktu
narzędzia
z tkankami leczonej osoby, dzięki
czemu praktycznie eliminuje się
ryzyko zakażenia; ponadto precyzja
zabiegu jest zazwyczaj znacząco
wyższa, niż przy użyciu technik
klasycznych.

Niektóre z ogólnych zastosowań:

• Działanie przeciwbólowe,
• Działanie przeciwzapalne,
• Opóźnienie procesu starzenia skóry,
• Przyśpieszenie gojenia się ran,
• Leczenie obrzęków, krwiaków i wylewów,
• Wzmocnienie układu odpornościowego.

Przeciwwskazania do laseroterapii:

Przeciwwskazania do laseroterapii:

• Ciąża,

• Karmienie piersią,

• Opalenizna (1 miesiąc),

• Leki światłouczulające (retinoidy, tetracykliny),

• Zioła (dziurawiec, nagietek, przestać używać na 2-3 tygodnie

przed zabiegiem),

• Spożywanie alkoholu (24 godziny przed zabiegiem),

• Cukrzyca (niewyrównana),

• Bielactwo,

• Łuszczyca (aktywna faza),

• Padaczka,

• Zaburzenia krzepnięcia krwi, stosowanie leków

zmniejszających krzepliwość krwi,

• Skłonność do powstawania bliznowców

Laser w kosmetyce

Laser w kosmetyce

Depilacja laserem

Depilacja laserem

Długość fali emitowanej przez laser wynosi
800 mm i przenika do 2 mm w głąb skóry.
Działa, więc tylko powierzchniowo, nie
wpływając na funkcje organizmu. Laser
emituje łagodną wiązkę promieni, przenikającą
przez skórę, aż do mieszka włosowego,
niszcząc bezpowrotnie cebulkę. Przy
pierwszym zabiegu zostaje usunięte 40 – 60%
włosów, po trzech zabiegach 92%. Ten
niewielki odsetek to włosy jaśniejsze,
delikatniejsze i niewidoczne. Zabiegi muszą
być przeprowadzone minimum 3 razy, aby
usunąć prawie wszystkie włosy.

Do chwili obecnej jedynym

zabiegiem w miarę trwale
usuwającym włosy była elektroliza
(bardzo bolesna i czasochłonna).

Nie wszystkie skutki oddziaływania

promieni laserowych na skórę zostały
dokładnie poznane.

Wiadomo jednak, że:

Wiadomo jednak, że:
• regulują procesy rogowacenia naskórka

i wchłaniania przez niego wilgoci,

• ułatwiają drenaż limfatyczny,
• pobudzają produkcję kolagenu,
• normalizują funkcję komórek produkujących

barwnik skóry(melaninę),

• działają przeciwzapalnie,
• wyraźnie pobudzają wzrost włosów i

paznokci

LASERY NACZYNIOWE

LASERY NACZYNIOWE

Laseroterapia zmian naczyniowych
zyskała uznanie i ugruntowaną
pozycję wśród metod leczenia w
chirurgii plastycznej. Dynamicznie
rozwijający się przemysł laserów
dostarcza coraz nowocześniejsze i
bezpieczniejsze urządzenia.

Użycie laserów w chirurgii plastycznej
wspomaga leczenie konwencjonalne
oraz pozwala uzyskać znaczną
poprawę, a często całkowite
usunięcie naczyniowych zmian
skórnych
z minimalnym ryzykiem dla pacjenta,
pod warunkiem prawidłowej
kwalifikacji oraz zachowania
odpowiednich parametrów urządzenia
i właściwego ich stosowania.

Lasery o stałym promieniu są

zastępowane przez lasery pulsujące,

wśród których pulsacyjny laser

barwnikowy o czasie trwania impulsu

450 ms zrewolucjonizował leczenie

znamion naczyniowych. Laser ten o

długości fali 585 nm, pozwolił na

zwiększenie głębokości penetracji

wiązki lasera do około 1,2 mm w głąb

skóry.

Pulsacyjny laser barwnikowy chociaż
zaprojektowany głównie do leczenia
znamion naczyniowych, jest również
bardzo przydatny w leczeniu wielu innych
zmian, takich jak teleangiektazje, pajączki
naczyniowe i powierzchowne naczyniaki.
Do potencjalnych wad zabiegu należy
zaliczyć bolesność zabiegu, trwający około
2 tygodni po leczeniu rumień oraz
zasinienie i zmiany pigmentacyjne
naświetlanej okolicy.

Dziękujemy za

uwagę ;)